saman_777

استراتژی دفاع مسطح ( موزائیکی ) / ضربه دوم ،ساختار و سطح پاسخ نامحدود به تهدیدات نظامی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]مسئله نه غربی نه شرقی رو عرض می کنم . ایران باید حتما جزو یک اتحاد نظامی باشه .

بهترین جا برای ایران Организация Договора о коллективной безопасности هست . یا همون
Collective Security Treaty Organisation که چیزی شبیه به ناتوست اما بین کشور های روسیه ، چین ، ارمنستان ، بلاروس و یک سری کشور های شوروی سابق هست .

شما به ترکیه ، کشور های عربی و تقریبا تمام کشور های رقیب ایران جزو حداقل یک گروه اتحادیه نظامی هستند . ما برای اینکه عمق استراتژیک خودمون رو حفظ کنیم حتما باید باشیم وگرنه نمی شه فقط به حزب الله تکیه کرد و سوریه هم که ....

دوستان این بحث رو باز کنند . عضویت ایران در یک اتحادیه نظامی .[/quote]

[size=12]نه دوست عزيز كركس عظيم

اگه ما بخواهيم وارد يك اتحاديه نظامي كه مورد نظر شماست و حتما هم بايد حداقل يك عضو ابر قدرت مثل روسيه و يا چين درش وجود داشته باشه بايد يه سلسله قوانيني رو رعايت كنيم كه با روحيات ما اصلا سازگاري نداره

1. اصل اصل اول چنين اتحاديه هايي وجود يك ابر قدرتي است كه رهبري اين اتحاديه رو برعهده داشته و ساير اعضا يك حالت تاييد كنندگي دارند و يك جور امنيت حباب گونه اي خواهند داشت كه با هر وزش بادي به سوي راس اصلي اين ها هم تكان مي خورند.ولي ما فقط و فقط از قوانين خودمون استفاده مي كنيم و به هيچ كس اجازه نمي دهيم كه براي ما تعيين تكليف كند. 33 سال است كه اين را در بوق دنيا كرده ايم

2.كشور ما هرگز نمي تونه سايه آقا بالاسر رو تحمل كنه و ما به مردمون اينگونه آموزش داده ايم و اونها رو در برخي اوقات با همين شيوه به صحنه آورده ايم و اين براي مردم انقلابي ايران يه جور تناقضه(نه شرقي و نه غربي جز خون مردم ماست، به خاطر همين يك جمله مردم خيلي خون دادن)

3. اتحاديه ها معملا بر طبق يه جور تناقض در رفتارها به وجود ميان كه عكس هم عمل مي كنند و اين به معني اين است كه ما خودمون را در يك قطبي بايد جا بدهيم و در جاي ديگري خودمون رو خالي(چه بخواهيم چه نخواهيم اين هست)و يا به زور خودمون رو جا كنيم كه اصلا امنيت پايداري نخواهد داشت و بسيار شكننده خواهد بود و مثالش هم خارج كردن سوريه از اتحاديه عرب

4. اسلام

5. ولايت مطلقه فقيه

6. اهداف بلند مدت ايران اسلامي براي كشورهاي منطقه خاورميانه (پيرهن عثماني است براي خودش جهت ضربه زدن به اين هدف)

7. دشمنان ايران هم براي خود آب كشورهاي منطقه رو در رويايي محكم تر و استوار با جمهوري اسلامي گل آلود مي كنند

8. تاثير گذاري بر جامعه جهاني

9. نابود كردن الم عدالت طلبي و تغييراتي كه هميشه از آن براي مردم جهان سخن مي گفتيم

10. در يك كلام ميرسيم به سوريه فعلي، با اين حال آيا اين چيز خوبي است كه از ايران به سوريه برسيم[/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان اگه دقت کنن سپاه داره سرباز های حرفه ای رو در قالب صابرین آموزش میده!! که از استعداد بالایی هم برخوردارن.

یادتونه فرماندهان نظامی میگفتن در صورت جنگ به سوی مواضع دشمن پیشروی میکنیم!!
در پاسخ به دوستمون که گفتن ارتش نمیتونه کار های هجومی انجام بده باید بگم که عملیات های هجومی رو سپاه انجام میده و بعد از گرفتم مواضع ارتش اونجا مستقر و مشغول به کارهای تدافعی میشه!
..................................
نظر من اینه که سپاه باید دوره ی خدمت سربازی رو برداره و به جاش شروع کنه به استخدام نیرو! خدمت سربازی هم فقط در نیروی انتظامی و ارتش باشه.
اینجوری بعد 2 یا 3 سال سپاه به شدت حرفه ای میشه و توان بالایی در هجوم و دفاع پیدا میکنه، ( البته همین الانشم چریک مملکت رو گرفته :mrgreen: )
جنگ نا متقارن مال سپاست! شیوه ی نبردی که میتونه بزرگترین ارتش ها رو به زانو در بیاره، شیوه ای که دشمن پیشبینی درستی نمیتونه از اقدامات نیروهای خودی داشته باشه
نبردی که در رزمایش زمینی اخیر سپاه گوشه ای از تاکتیک هاشو دیدیم!
من نمیدونم تصور شما از نیروهای ایرانی چیه!؟ اما توان ایران در زمینه ی دفاعی خیلی بالاست و خوشبختانه این روند با سرعت زیادی ادامه داره تا جایی که به امید خدا کسی جرات چپ نگاه کردن به ایران رو نداشته باشه
..................................
نگران کشور های دوست و برادر نباشین که اگه ببینن صاحابشون یه دو تا چک نر و ماده بخوره، خودشونو خیس میکنن و فرار رو برقرار ترجیح میدن
ما برای جنگ با آمریکا آماده شدیم! دیگه این کشور ها جای خود دارن :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سالم جان بحث سر سپاه و ارتش نیست بحث اینه که در صورت حمله امریکا و با حتی ترکیه نیروهای ایرانی توان پیشروی ندارند فقط میتونن دفاع کنن !
در زمینه سربازی اجباری در جهان خیلی از کشور ها یا برش داشتن یا برنامه برداشتن دارن اما تو ایران مثل اینکه قضیه بر عکسه به هر حال اون هایی که هم دارن از سرباز ها به عنوان سرباز ارتش استفاده میکنن نه دربون میراث فرهنگی و موزه و دادگاه و یا حتی نیرو انتظامی !
اونایی که سربازی رفتن میدونن اگه سرباز ها رو از پادگان ها حذف کنن دیگه تو ارتش کاری واسه انجام دادن نیست یعنی تمام این تشکیلات برای بیگاری از سربازه !(تو رو خدا نگین تیپ 65 و صابرین مگه اینا چند درصد ارتش هستن)واین خیلی بده!!!
حرفه ای شدن ارتش خیلی مفیده برای ما درجنگ اما به نظر من درحال حاضر حرفه ای شدن نیرو انتظامی واجبتره (حداقل قوی ترین مرد کشور تو خیابان امنیت داشته باشه)
در مورد عضویت در یک اتحاد بین المللی بحث در زمینه تغییر ایده های سیاسی نظام حاکم بر کشوره! به هر حال ایران با غرب مشکل داره در حال حاضر و این میتونه نقطه اشتراکی برای شروع یک رابطه نظامی با شرق سابق باشه به هرحال میگن این قرن قرنه اسیاست باید از پتانسیل های موجود نهایت استفاده رو برد! عضویت در یک پیمان بین المللی میتونه خیلی به کشور کمک کنه و حد اقل هزینه جنگ رو بالا ببره برای دشمن در ضمن جنگ با عراق به ما نشون داد که عدم رابطه با دنیای پیرامون چه هزینه هایی سنگینی میتونه داشته باشه
ولی به نظر من بهترین راه برای استراتژی بازدارندگی یک کاره که اصلا به مسائل نظامی ربطی نداره اونم دفع حداقلی و جذب حداکثریه امریکا و هیچ کشور دیگه ای به مردمی که رابطه خوبی با حکومتشون دارن حمله نمیکنه اولین کارشون نابود کردن این رابطه بعد حمله نظامی (به هر حال اگه تجهیزات مورد نیاز رو بخریم یا بسازیم مال امریکاییه بهتره چون هم تجربه بیشتری داره هم پول بیشتر)
بر خلاف نظر خیلی از دوستان امریکا برای ابهتش خیلی بیشتر از 2یا 3 ماه وقت میزاره و زمانی از ایران خارج میشه در صورت شکست که جز ویرانه ای چیزی باقی نمونده پس بهتره از جنگ استقبال نکنیم
پ.ن:منظور از ارتش ,ارتش وسپاه میباشد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله دوست عزیز متاسفانه باید یک سری ارمان ها رو زیر پا گذاشت و جزو باشگاه نظامی حداقل کشور های شرقی که در تضاد با غرب هستند در اومد . اگر پیمان شانگهای تبدیل به یک ناتو بشه ایران باید صد درصد درش عضو بشه چون استراتژی ها در حال عوض شدن هست . دیگه اون آرمان ها جواب مقابله با دشمنان رو نمی ده . نگاهی به وضعیت ایران بنداز . ترکیه عضو ناتو ، اسرائیل ، کشور های عربی حاشیه خلیج فارس که به هیچ عنوان به جز عمان رابطه خوبی نداریم و همگی متحد امریکا و همچنین جزئ پیمان درع الجزیره . بدون متحد و بر اساس باور های سیاسی هم که داریم نمی تونیم حرف خودمون رو در دنیا به کرسی بشونیم .

رابطه مردم و دولت هم خیلی مهمه که باید زیاد کار بشه . باید با مدیریت صحیح یک رابطه بسیار خوب با مردم برقرار کرد . کار هایی که اقای قالیباف تونسته در همین چند سال انجام بده تونسته خیلی در امیدواری مردم تاثیر بگذاره . باید کهنه کاران نظام مثل رحیم صفوی ، محسن رضایی ، شمخانی و ... بیشتر در زمینه مدیریت کشور کمک گرفت .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
مهمترین دلیلی که باعث این اتفاق شده اینه که ما برای مقابله با دشمنی به مراتب قوی تر آماده میشیم. برای مقابله با یه همچین دشمنی نمیشه به جنگ کلاسیک تکیه کرد.
[/quote]
دقیقا !!
نتیجه هم داده ! الان سی سال است با ارتقای و گسترش سامانه های موشکی {بالستیک ، کروز ، دریایی و...} جلوی تهاجم آمریکا را گرفتیم ولی یک مسئله ای اینجا وجود دارد و آن این است که ما به هیچ وجه نباید از ساخت تجهیزات متعارف مثل تانک و هواپیما دور شویم به هر حال برای یک دفاع تمام عیار یا بهتر بگم حفظ منافع باید تمام فاکتورها را در نظر بگیریم توجه داشته باشید {نگید قیاس مع الفارغ } در جنگ عراق ما هم جنگ نامتقارن {چریکی} داشتیم هم جنگ منظم که اگر جنگ چریکی نبود عملیات های منظم ما موفق نبودند و بالعکس .
البته امیدوارم هیچ ملتی روی جنگ را نبیند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]

مسئله نه غربی نه شرقی رو عرض می کنم . ایران باید حتما جزو یک اتحاد نظامی باشه . [/quote]

آخه نه غربی نه شرقی چه ربطی داشت به قرار گرفتن در یک اتحاد نظامی؟؟؟؟؟؟؟؟؟
این شعار موضوعش چیز دیگریست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برنامه هاي تغيير ساختار در نيروهاي مسلح بخصوص در نيروي زميني(ارتش و سپاه) در حال اجرا هست اما به علت حجم بالاي نيروي زميني و هزينه بسيار اجراي چنين برنامه هايي به كندي پيش ميره كه البته اميدواريم سرعت بيشتري بگيره
ضمنا دوستان توجه كنن كه بكار گيري سرباز حرفه اي چه هزينه اي دربر خواهد داشت مجلس الانم براي بالا بردن حقوق وظيفه ها مشكل داره حالا حساب كنيد 250 هزار نفر شايدم بيشتر بخوان با حقوق و مزايا و فوق العاده و ........ استخدام كنن و براي اونها هم تجهيزات بروز و جديد تهيه كنن (خريد از خارج يا توليد در داخل) با وضعيت اقتصادي كه حاكم بر جامعه امروز هست فعلا اين مسائل يه مقدار دور از ذهن هست تا مشكل اقتصادي بر طرف نشه به صرفه هست همين روال جاري ادامه پيدا كنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام مجدد.


برادر بزرگوار جناب کرکس عزیز؛ واقعا از شما تعجب می کنم که به چه راحتی شعارهایی رو که برای تحقق اونها خونها ریخته شده به به همین سادگی کنار میذارین.

برادر عزیز، ما اگه اون شعارها رو کنار بذاریم که دیگه اصلا با غرب مشکلی نداریم و با حمایت بی حد و حصر امریکا مواجه خواهیم بود! در اینصورت هیچ نیازی هم به پیوستن به یه اتحاد نظامی شرقی نخواهیم داشت!
بهتره بدونین مشکل ما با غرب دقیقا همین شعارها هستند و همه فشارها رو فقط برای تحقق اینگونه شعارها تحمل می کنیم.


اما درمورد مباحث مطرح شده؛ حتی اگه همین امروز 250 فروند سو35بی ام داشته باشیم، بازهم درد چندانی از ما دوا نمی کنه. چرا که هزینه نگهداری اونها اونقدر بالا هست که دیگه روی هیچ طرح جدیدی نتونیم سرمایه گذاری کنیم. ازطرفی در مقابل 1000 فروند اف18 و اف15 و اف 16 و احتمالا f22 و f35 کار خاصی از پیش نخواهند برد. در کنار اون نیروی دریایی و زمینی هم به همین شکل فعلی خواهند موند چون کلی خرج نیروی هوایی کردیم!

فرمودین چرا به امریکا گیر دادیم. خودتون بفرمایین همین امروز احتمال بالاترین درگیری بین ما با کدوم کشورهاست؟
نه امریکا و نه عربستان و اسرائیل، هیچ کدوم با ما مرز زمینی ندارن. مرز زمینی ما با ترکیه منطقه کوهستانیه. بقیه همسایه ها هم در حدی نیستن که بتونن تهاجم زمینی علیه ما شکل بدن (بجز پاکستان که فعلا وضعیت خودش به اندازه کافی خرابه).
کدوم همسایه ما در شرایط فعلی توان ورود به خاک ما رو داره؟
در کنار این مساله، اونقدر موشک کوتاه برد و میانبرد داریم که ضربات اساسی به هر مهاجمی وارد کنیم و زدن تاسیسات و صنایع کشور مهاجم فکر نمی کنم کمتر از تهاجم زمینی باشه. پس درمقابل همسایه هامون هم روشهای خوبی اتخاذ شده.



یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آخه چطور میشه با خیال راحت جنگید وقتی صاحب خونه بخاطر ندادن اجاره داره اسباب یک
نظامی رو که بقول خودش به غرورورش زندست میریزه بیرون همین چند روز قبل مسافر زدم
یارو با مسخرگی گفت شما نیستی صبحاه منتظر سرویس ....وا میستی به کی خدمت میکنی منم
گفتم نه من رانندم ولی خودم که میدونم دروغ گفتم طرف هم فهمید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سوخو 35 بی ام!!چه اسم آشنايي
كركس عزيز تا حالا چندتا از اين مدل براي خود روسيه ساخته شده؟اين جنگنده اگه دونه اي50 ميليون دلار باشه جمعا ميشه12.5 ميليارد دلار بدون سلاح و پشتيباني!روسيه هم بيكاره و محتاج درجا براي ما250 هواپيما ميده اونم نه با رادار400 كيلومتري با رادار كمتر از200كيلومتري...نكنه فيلم مبارزات هوايي اين جنگنده رو ديدين زرت و زوت يوروفايتر ميندازه و با يك دكمه ارتباط آواكس ها رو مختل ميكنه!!
عزيزم اگه ميخواستيم جا بزنيم بگيم بي خيال اسلام و انقلاب، روسيه كيلويي چنده از آمريكا ميگرفتيم انگار يادتون رفته اين همه بدبختي و سختي به خاطر همون ايدئولوژي هست :mrgreen: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
باسلام
منهم باm_h8807
عزيز موافقم عضو يك اتحاد نظامي شدن چه ربطي به گذشتن از ارمانها و شعارها داره ايران همين الانم در خواست عضويت دايم در شانگهاي رو داره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با حرفهای اسپهبد کاملا موافقم و اینکه بحث آرمانهای انقلاب و قضیه نه شرقی نه غربی بحث استقلال و عدم وابستگیه منافاتی هم با پیوستن به اتحادهایی مثل شانگهای نداره
الان کشور کاملا ایزوله است و با ورود ناو آبراهام آمریکا به همراه ناوهای انگلیس و فرانسه و ورود سربازهای امریکایی به اسرائیل (همه اینها چندروز پیش رخ داد) صدای طبل جنگ هم داره میاد و با وضعیت کنونی خدای نکرده آتیش جنگ بگیره کل دستاوردهای انقلاب یه شبه به باد میره, که متاسفانه دوستان اصلا به این فکر نمیکنن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با حرفهای اسپهبد کاملا موافقم و اینکه بحث آرمانهای انقلاب و قضیه نه شرقی نه غربی بحث استقلال و عدم وابستگیه منافاتی هم با پیوستن به اتحادهایی مثل شانگهای نداره
الان کشور کاملا ایزوله است و با ورود ناو آبراهام آمریکا به همراه ناوهای انگلیس و فرانسه و ورود سربازهای امریکایی به اسرائیل (همه اینها چندروز پیش رخ داد) صدای طبل جنگ هم داره میاد و [color=red]با وضعیت کنونی خدای نکرده آتیش جنگ بگیره کل دستاوردهای انقلاب یه شبه به باد میره, که متاسفانه دوستان اصلا به این فکر نمیکنن[/color][/quote]

چي!!!!!!!!
شكست يه شبه :mrgreen: :rose:

بابا ايولا.......
شما كه دست اون احمق هاي بي كله آمريكايي كه حتي نمي دونن ايران كجاست و شب و روز دارن با تحليل مسخره شون واسه ما خط نشون مي كشن هم كه بستي
لااقل اونها حرف يه شب و يك هفته و يك ماه رو نمي زدنن
بابا جون يواش....يواش!!!!!!!!

پيوستن به يك اتحاديه اي كه [b]زمان سخت جنگ بتونه به كمكت بياد[/b] خيليييييييييييييي سخته
مثلا ما و عربستان جز خيلي از اين اتحاديه هايي كيلويي هستيم ولي.........
مثل پيوستن به اين اتحاديه هاي كيلويي نيستا!!!!!!!!
بايد از خيلي چيزهات بگذري
بايد پا روي خيلي از منافعت بزاري
بايد از بعضي دوستان جدا بشي
بايد منافع مشترك با كساني برقرار كني كه هيچ وجه مشتركي بين شما نيست و بر عكس
بايد كلي هزينه كني
بايد مردم رو راضي كني
بايد يه حرف هايي رو ديگه نزني
بايد يه حرف هاي رو بزني
اوه هه...... مگه الكي.....
با اين وجود ديگه از ما چي مي مونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

به جاي هزينه براي پيوستن به اين اتحاديه ها، بهتر نيست به همين مردم اعتماد كنيم و بهتر به مردم خودمون برسيم
ولله ما از اين مردم چيزها ديده ايم

بابا شما چقدر عشق ميليتاري هستين :mrgreen: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیزمون بحث نه شری و نه غربی رو مطرح کرد ولی سایر دوستان چیز دیگه ای برداشت کردند
یک جمله معروف وجود داره که می گه دشمن دشمن ما، دوست ماست؛ حالا این رفیقمون میگه بلوک شرق که مقابله بلوکه غربه ماهم که مقابل بلوک غربیم خوب نتیجتاً ایران و بلوک شرق می تونند با هم متحد باشند
این موضوع خیلی سادست
نکته دوم اینکه دوستمون گفتند که ایران باید به سلاح هسته ای مسلح بشه که کاملاً درسته
ایران باید به انواع سلاح های هسته ای مسلح باشه و باید به طرف مقابل بتونه ثابت بکنه که در صورت هر گونه در گیری حتماً از این سلاح ها استفاده می کنه
دقیقاً مثل کره شمالی که تا سر به سرش میزارند تهدید اتمی می کنه
فرض کیند با یک نفر تو خیابون درگیر شدید و طرف چاقو در میاره و اول همه یکی به خودش میزنه؛ همه حساب کار دستشون میاد که این بابا شوخی نداره؛ کره شمالی هم الان اینجوریه؛ آمریکا می دونه سر به سرش بزاره هر کاری از دست کره شمالی بر بیاد انجام میده
تنها مشکل راهکار فوق اینه که باید از نظر اقتصادی قوی باشیم که تحریم ها و ... نتونه برامون مشکل جدی ایجاد کنه
وگرنه ما اگر مسلح به انواع سلاح های پیشرفته متعارف باشیم آخر آخرش آمریکا اگر ببینه زورش نمیرسه از بمب اتم استفاده می کنه
مگر تو ژاپن نکرد؟! با یک متن نیم صفحه ای رئیس جمهورشون خطاب به مردم آمریکا گفت اگر از بمب اتم استفاده نکنیم کلی سرباز آمریکایی میمیره و اگر استفاده بکنیم کلی ژاپنی؛ خوب بهتره که کلی ژاپنی بمیره تا آمریکایی
مگر صدام وقتی دید توی فاو زورش نمیرسه از سلاح شیمیای استفاده نکرد؟
مگر همین آمریکا توی عراق از تسلیحات آغشته به اورانیوم استفاده نکرد؟
حالا ما اگر 1000000 تا هواپیمای اف 35 هم داشتیم بازم آخرش ممکن بود تسلیم بمب اتم بشیم اما الان کره شمالی اف 5 هم نداره اما هیچ کس جرات نداره بگه بالای چشمت ابروه
تنها مشکل راهکار فوق مباحث اقتصادیه؛ کشور باید طوری مدیریت بشه که تحریم های وضع شده بخاطر ساخت سلاح اتمی مشکل اقتصادی جدی برای مملکت ایجاد نکنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوست عزیزمون بحث نه شری و نه غربی رو مطرح کرد ولی سایر دوستان چیز دیگه ای برداشت کردند
یک جمله معروف وجود داره که می گه دشمن دشمن ما، دوست ماست؛ حالا این رفیقمون میگه بلوک شرق که مقابله بلوکه غربه ماهم که مقابل بلوک غربیم خوب نتیجتاً ایران و بلوک شرق می تونند با هم متحد باشند
این موضوع خیلی سادست
نکته دوم اینکه دوستمون گفتند که ایران باید به سلاح هسته ای مسلح بشه که کاملاً درسته
ایران باید به انواع سلاح های هسته ای مسلح باشه و باید به طرف مقابل بتونه ثابت بکنه که در صورت هر گونه در گیری حتماً از این سلاح ها استفاده می کنه
دقیقاً مثل کره شمالی که تا سر به سرش میزارند تهدید اتمی می کنه
فرض کیند با یک نفر تو خیابون درگیر شدید و طرف چاقو در میاره و اول همه یکی به خودش میزنه؛ همه حساب کار دستشون میاد که این بابا شوخی نداره؛ کره شمالی هم الان اینجوریه؛ آمریکا می دونه سر به سرش بزاره هر کاری از دست کره شمالی بر بیاد انجام میده
تنها مشکل راهکار فوق اینه که باید از نظر اقتصادی قوی باشیم که تحریم ها و ... نتونه برامون مشکل جدی ایجاد کنه
وگرنه ما اگر مسلح به انواع سلاح های پیشرفته متعارف باشیم آخر آخرش آمریکا اگر ببینه زورش نمیرسه از بمب اتم استفاده می کنه
مگر تو ژاپن نکرد؟! با یک متن نیم صفحه ای رئیس جمهورشون خطاب به مردم آمریکا گفت اگر از بمب اتم استفاده نکنیم کلی سرباز آمریکایی میمیره و اگر استفاده بکنیم کلی ژاپنی؛ خوب بهتره که کلی ژاپنی بمیره تا آمریکایی
مگر صدام وقتی دید توی فاو زورش نمیرسه از سلاح شیمیای استفاده نکرد؟
مگر همین آمریکا توی عراق از تسلیحات آغشته به اورانیوم استفاده نکرد؟
حالا ما اگر 1000000 تا هواپیمای اف 35 هم داشتیم بازم آخرش ممکن بود تسلیم بمب اتم بشیم اما الان کره شمالی اف 5 هم نداره اما هیچ کس جرات نداره بگه بالای چشمت ابروه
تنها مشکل راهکار فوق مباحث اقتصادیه؛ کشور باید طوری مدیریت بشه که تحریم های وضع شده بخاطر ساخت سلاح اتمی مشکل اقتصادی جدی برای مملکت ایجاد نکنه[/quote]

عجب :mrgreen: :mrgreen: :rose: :mrgreen:

پس حالا كار ما بعد 33سال به جايي رسيده كه بايد خودمون رو با كره شمالي مقايسه كنيم

به به....به به.....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط LostSky
      منفک شده از تاپیک جامع نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران 
      1399/10/23 خورشیدی
       
      =================
       
       
       
      پروژه ناو بندر کار بسیار داره و در آینده نزدیک نباید انتظار رونمایی داشته باشیم.
       
      این پروژه تغییر اساسی و تبدیل یک ابر تانکر نفتکش به یک ناوبندر نظامی با قابلیت ها و امکانات فراوان هست.
      یک نفتکش دارای مخازن بسیار بزرگ ذخیره نفت هست که باید به کلی تغییر کنه و دارای بخش های متعدد نگهداری و انبار داری و اسکان و غیره خواهد شد.
      از طرفی کار بخش اضافه کردن روسازه جدید جهت آشیانه های بالگرد و بخش های وابسته که همین الان هم بخشیش مشخصه اجرا شده.
      بخش تسلیحات و رادارها و دیگر سامانه های مخابراتی و غیره هم زمان بسیار بالایی خواهد گرفت.
      با وجود سرعت بسیار پایین ساخت فریگیت های کلاس موج و همچنین اعلام زمانهای به آب اندازی و عملیاتی کردن این شناورها که بارها به عقب افتاده بسیار بعید هست که این شناور عظیم به این زودی ها حتی جهت تست به آب انداخته بشه ، مگر اینکه نیرو به شدت روی این پروژه تمدکز هزینه و انرژی بزاره تا زودتر به نتیجه برسه.
      البته با روند مشاهده شده به نظر میاد که اینگونه باشه و فرماندهان نیرو خواهان الحاق سریع یک شناور بزرگ و دوربرد جهت پشتیبانی همه جانبه ناوگروه های اعزامی به مناطق دوردست هستند و روند فعلاً با سرعت خوبی دارد پیش میرود.
    • توسط worior
      یک مبتدی هسته ای، مسئله ای به بهانه 0.1 کیلوتن به منتهی 10 مگاتن
      مقدمه
      یک تیتر متناقض نما برای برانگیختن سوال در این مورد که یک تازه کار هسته ای چگونه باید شروع کند، در برنامه خود به چند کیلوتن قدرت نیاز دارد؟
      اینکه در یک برنامه هسته ای در مراحل ابتدایی از اینکه از چه بمبی و چه هدف گذاری در تهیه ذخایر هسته ای میبایست بهره مند بود، تعاریف مشخصی وجود ندارد، جز 3 تز معروف که برای تولید هر سلاحی بکار میروند؛ "تولید برای زمان استفاده" و تز دیگر "تولید بر اساس مقابله با دیگری" و "تولید برای مکان استفاده یا هدف"، راهکار نظام مند دیگری وجود ندارد.  مشخص نیست چه موقع این 3 روش حدود خود و حدود نیاز هر کشوری با برنامه هسته ای را مرتفع میکنند.
      تولید بر اساس مقابله با دیگری حتی در تعداد بسیار کم نیز توجیه کافی دارد. و کافی است که رقیب بداند در تهاجم هسته ای خویش با پاسخ هسته ای مبهمی از نظر ابعاد و تعداد، روبرو خواهد شد و یا اینکه میبایست دست کم یک ضربه اتمی متقابل به انتخاب حریف را تحمل کند. ضربه ای که در هر شرایطی با هر مقداری دردناک خواهد بود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای فقط بدرد کشورهایی میخورد که نمیخواهند زیر ترس و حسرت هسته ای باقی بمانند، متوانند برنامه خود را بخوبی پنهان نگاه دارند، و قصد ندارند حجم ذخایر هسته ای خود را افزایش داده و یا ابعاد استفاده را از نظر زمان و مکان پیچیده سازند، آنها همچین سلاح هسته ای را بعنوان یک راهبرد اجرایی فراتر از امر موازنه در نظر نگرفته اند.
       تولید بر اساس زمان استفاده یک امر منحصر به فرد است، مثلا تعدادی بمب موجود باشد که اگر لازم شد روزی مثلا در آخرالزمان استفاده شود! این راهکار نیز هم از نظر اجرایی مبهم است و هم منتهی به یک حد نهایی بی معنی یعنی روز مبادای غیرممکن آن کشور منوط میشود، چنین برنامه ای نبودش بهتر از بودن آن است.
      تولید بر اساس راهکار مکان استفاده نیز از نظر عددی دچار ابهام میشود. اگر دو کشور چین و هند یکدیگر را از این نظر مورد سنجش قرار دهند و برای هر هدفی که مورد نیاز اقدام هسته ای می بیننند، سلاح هسته ای با توان مشخصی بسازند، تعداد اهداف زیاد خواهد بود و هم اینکه مسائل بسیاری نظیر شیوه نگهداری، میزان لازم، استراتژی انتخاب و شلیک و ... پدید میآورند، ممکن بمب هایی که بر اساس مکان استفاده طراحی میشوند، به نحوی محدود شوند که هیچ وقت ارزش بهره گیری نیابند. مثلا بمبی به اندازه پایتخت یک کشور تدارک دیده شود،  بزرگ در حد 5 مگاتن، و چون پدافند دشمن موثر است، تعداد متناسبی در برابر آن ساخته شود، مواد هسته ای فراوانی همراه با پیچیدگی ای نگهداری تدارک دیده شود، ولی هیچ گاه ارزشی فراتر نیابند و دو کشور بعدا با صلح هزینه گزافی به امور نظامی خود تحمیل کنند. مانند ذخایر عظیم شوروی و آمریکا که عملا بعد از جنگ سرد بلا معنی باقی مانده اند.
      راهکار دیگری که اشاره نشد، میتواند تولید صرفا تحقیقاتی باشد، به نظر میرسد سالها دو کشور آمریکا و شوروی آزمایش های اتمی را با این اهداف انجام داده اند و چنین اهدافی امروزه دیگر به معنای سابق کاربردی به نظر نمیرسد. علوم مربوط بهانفجار هسته ای به شکل وسیعی تحصیل شده اند،  فقط آن لبه پیشرو در کاهش ابعاد، کاهش عوارض و افزایش توان مورد تحقیق است که امری علمی به نظر میرسد تا نظامی و عمدتا وابسته به محاسبات کامپیوتری، شبیه سازی و تست های غیراتمی است.
      یک سطح راهکنشی نظامی
      مسیرهای ارزیابی شده توسط افراد، و نهادهای مختلف نظامی وحتی غیر نظامی در برسی گزینه های ماشه هسته ای، نمایشگر تنش زایی فزاینده هستند. استفاده از تسلیحات متعارف قدرت مند در صورت کارآمد نبودن به سمت استفاده از تسلیحات هسته ای بسیار سبک و سپس به سمت حل گره های نظامی که با بمباران متعارف و سبک هسته ای حل نمیشوند، و سپس پاسخ قویتر به حریفی که ضربه هسته ای را ارسال کرده با سلاح هسته ای قویتر تمایل دارند.
       مثلا یک استفاده سبک از سلاح هسته ای در زدن یک بتلگروپ با قدرتی معادل 0.5 کیلوتن تی ان تی، ممکن است پاسخی برابر با 5 و یا 15 کیلوتن از سوی رقیب دارنده سلاح هسته ای در موقعیتی مشابه ایجاد کند، و این فتح بابی باشد برای تنش زایی به مسیر استفاده های بزرگتر، 200 کیلوتن به یک مگاتن و یک مگاتن به  سرهای جنگی خوشه ای هسته ای و بیشتر.
      اقیانوس بعنوان بستر آزاد استفاده از تسلیحات اتمی
      آثار استفاده از تسلیحات هسته ای در سطح دریا بسیار متفاوت از استفاده در خشکی است.روسیه، چین، آمریکا هر یک ناوگان دریایی بسیار عظیمی دارند، و میتوانند با یک ضربه هسته ای تمام آنچه دشمنشان در برابرشان قرار داده است را در دریا منهدم کنند، ناوها به درون اوقیانوس غرق میشوند و آثار رادیواکتیو نیز بسیار کم و شاید محو میشود، آب دریا یکی از بهترین جاذب های تشعشعات رادیو اکتیو است و اگر از بمب های هیدروژنی استفاده شود، بدلیل مصرف شدن حجم بالایی از خرج اورانیوم یا پلوتونیومی، آثار تهاجم هسته ای بسیار کمتر خواهد بود. ولیکن هر استفاده از سلاح هسته ای در سطح خشکی مصائب بی پایانی بجای خواهد گذاشت. با وجود سیستم حمل و نقل جدید، یه انفجار هسته ای قوی که شهری را آلوده کند حتی از طریق حمل و نقل بار و یا حتی مسافرت افراد نیز میتواند آلودگی خود را منتقل کند، انتقال از مسیر هوا جای خود دارد. به محاسبه ای استفاده از یک بمب 1مگاتنی علیه فردو که باعث از بین رفتن مواد هسته ای شود، ممکن است آثار رادیواکتیو آن حتی در مرز و هند و چین مشاهده شود.
      بنابراین با وجود کاهش عقلایی استفاده از تسلیحات اتمی در سطح خشکی، همچنان استفاده از این تسلیحات در سطح دریا توجیه پذیر است. بخصوص برای همه کشورهایی که تحت تاثیر سیاست ناوگان جنگی دشمنان خود قرار گرفته اند. یک سلاح هسته ای سبک میتوانند پایان دهنده بسیار توجیه پذیر برای آغاز جنگی از سوی دریا باشد، اما پاسخ آن چه میتواند باشد؟!
      -          ادامه استفاده از تسلیحات سبک؟
      -          ماندن بر پایه اصول اخلاقی همزمان با پاسخی بسیار قویتر بصورت متعارف؟
      -          دادن پاسخ برابر و انتظار بی خیال شدن حریف؟
      -          دادن پاسخی بسیار قوی؟
      -          تسلیم شدن و ندادن هیچ پاسخی؟
      جنگ احتمالات خود را دارد، بعید است کشوری مثل آمریکا 3 ناو هواپیمابر خود را در اثر یک انفجار هسته ای در سطح دریا در یک تهاجم احتمالی در تنگه تایوان از سوی چین، منهدم شده ببیند، و از اقدام متقابلی قدرتمند تر و وسیع تر بهره نگیرد، سایر پاسخ ها مبتنی بر شیوه جنگ بازی و یا احتمالا بعدی هستند، اما چه کسی قادر است بدرستی پیش بینی کند؟ انتخاب استفاده از تسلیحات اتمی به هوش مصنوعی و مدلهای پیش بینی مبتنی بر روانسنجی رهبران واگذار خواهد شد؟!
      با این وجود آنچه مشخص است این کیلوتن نیست که تایین میکند، اقدام بعدی بمب اتمی استراتژیک بشد، یا ماشین روز قیامت، در مثال بالا آمریکا د برابر پایتخت چین را با چندمگاتن هدف قرارداده و البته پاسخ مشابهی هم دریافت کند! این موارد در کتاب کاهن و دیگران بخوبی بحث شده اند. اما استفاده اولیه از این تسلیحات یک انتخاب مبتن بر دوئل هسته ای هستند، استفاده کننده قطعا با سطحی از پیروزی روبرو خواهد شد که میبایست عواقب آن را بپذیرد.
       
       
      تست دریایی راکت ASROC   با قدرت 10 کیلوتن 1962میلادی 
      تصویر از Hans M. Kristensen برگرفته شده از fas.org/
       
      انتخاب مقادیر جذاب
      مقادیر زیر 1 کیلوتن جذابیت های بسیاری دارند.
      -          نخست اینکه سطح پاسخ هسته ای را بسیار محدود نگاه میدارند.
      -          دریافت کننده پاسخ هسته ای میداند که اگر وارد مقادیر بیشتر شود در واقع خسارت بعدی خود را ممکن است بیشتر کند و در هم سطح از پاسخ باقی میماند.
      احتمال استفاده از یک سلاح هسته ای تاکتیکی در این ابعاد بسیار زیاد است، بخصوص ابعاد تنبیهی  و یا تاکتیکی آن بشدت از نظر نظامی قابل قبول است.
      -          از طرفی دشواری های تولیدی آن بیشتر است اما مواد رادیواکتیو کمتری نیاز دارد، و کشورهایی با حجم تولید اورانیوم پایین و تکنولوژی های سطح پایین تر براحتی میتوانند انتظارات هسته ای خود را بدین شکل برآورده سازند
      -          رهگیری انفجارات و آزمایشات در این حد مقداری دشوار است و کشورهای با وسع کم هممیتوانند چنین تسلیحاتی را بیازمایند. بخصوص در سطح دریا
      -          امکان تولید انبوه و استفاده انبوه از آنان وجود دارد.
      -          برای کشورهایی که دارای ابهام هسته ای یا برنامه اقدام سریع هسته ای شرایط بحران دارند، بسادگی دستیافتنی هستند.
      -          در صورت استفاده از این تسلیحات در خشکی، یک بمب یک کیلوتن، همان اثری را دارد که یک بمب 10 کیلوتن خواهد داشت، این بمب ها به هر جا اصابت کنند، آنجا تا مدتها بلااستفاده خواهد ماند.
      در مثال دریا
      با توجه به موارد فوق میتوان ارزیابی کرد که بمب کم توان هسته ای اما در تعداد مناسب بسیار از نظر راهبردی کارگشا تر است تا بمب های با توان بالا. اما شعاع انهدام این بمب ها آنچنان ابعاد کافی ندارد که بتوان با یک بمب در یک فاصله امن از پدافند دریایی کار را تمام شده دید. بلکه انفجار حتما میبایست در مجاور ناو و در محدوده حداکثر 500 متری اتفاق بی افتد. بنابراین چنین تسلیحاتی میبایست کارآمدی خود را به گونه های راهبردی تضمین کنند. بدین منظور در اقدام راهکنشی 6 کلاهک هسته ای 0.5 کیلوتنی میبایست کنار 3 کلاهک پیشگام 300 کیلوتنی به فاصله 10 کیلومتری و یا یک بمب 1 مگاتنی به فاصله 20 کیلومتری شلیک شوند.
      3 انفجار 300 کیلوتن در فاصله ای خارج دسترس پدافند ناوگان دشمن، میتوانند شوکی تولید کنند که  راهگشای 6 انفجار 0.5 کیلوتنی باشند و این شرایط امکان انهدام یک ناوگان سه فروندی از ناوهای هواپیمابر دشمن فرضی را فراهم آورد. بنابراین بدیهی است که از منظر تولید تسلیحات اتمی، تعداد بیشتری بمب کوچک و یا کم اثر تولید شود، سپس از بمب های قویتر در تعداد کمتر بهره جست.

       
      مسیری که باید طی شود
      واقعا نمیدانیم اگر بخواهیم برنامه نظامی هسته ای داشته باشیم، از کجا شروع کنیم و کجا تمام کنیم. چه سناریویی برای زمان و مکان استفاده انتخاب کنیم، چه نقاطی چه میزان قدرت تخریب هسته ای لازم دارند. چقدر سلاح داشتن بازدارندگی را تامین میکند، تسلیحات حامل سلاح هسته ای یک مسئلله هستند، پدافند هسته ای مسئله ای دیگری، تحقیقات هسته ای همینطور. اما یک روند  منطقی برای همه تازه کارهای هسته ای الزاما میبایست طی شود؛
      -          نخست یک بمب تحقیقاتی.
      -          سپس کوچک سازی و بزرگ سازی قدرت انفجار.
      -          در ادامه کاستن از عوارض انفجارو ایجاد انفجار بهینه.
      -           در میانه راه طراحی های مناسب با تسلیحات حامل. کروز، بالستیک، بمب افکن، اژدر و ...
      -          و در پایان راه تولید، تازه آغاز دوره بی پایان نگهداری پر هزینه و پیچیده تسلیحات هسته ای برای استفاده در زمان ها و مکان ها و برد های مختلف.
      با توجه به مثال بالا یک تازه کار هسته ای، برای مدیریت هزینه و مدیریت زمان و مکان دستیابی به سلاح هسته، یا دستیابی به قابلیت فرار هسته ای طرح و برنامه دقیقی داشته باشد.
      مشکل ذخیره اولیه
      هیچ حجمی از ذخایر هسته ای اولیه نمیتواند بازدارندگی لازم را ایجاد کند، بخصوص در زمانی که دشمن خاصی وجود داشته باشد که بتواند میزان پیشرفت، تعداد کلاهک و مکان های تولید را بدقت شناسایی کرده و در ابتدای راه آنرا از کار بی اندازد. وجود چند کلاهک محدود نه تنها بازدارنده نیست، بلکه مسبب آغاز تهاجم، تغییر مسیر به تهاجم هسته ای و در نهایت شکست خوردن دارنده تازه کار است.
      بنابراین یک تازه کار هسته ای 4 راه دارد:
      1.       پنهانکاری؛ برنامه خود را تا رسیدن به ظرفیت مطلوب بازدارنده، از نظر عددی و توانی پنهان نگاه دارد.
      2.       سیاست؛ از ابزارهای سیاسی برای ممانعت از اقدام علیه برنامه هسته ای خود بهره جوید.
      3.       توان نظامی متعارف؛ بقدری در حوزه تسلیحات متعارف و سرعت رسیدن به حد مطلوب موثر عمل کند که فرصت اقدام از دشمن گرفته شود.
      4.       گروگان گیری؛ هسته ای. تهدید استفاده از نخستین سلاح های ساخته شده علیه نزدیک ترین شهر یا پایتخت دشمن.
      تقریبا بسیاری از کشورهای دارنده سلاح هسته ای پس از آمریکا بصورت ترکیبی هر 4 راه فوق را تا آنجا که توانسته اند همزمان پیگیری کرده اند. اسراییل از گزینه های 1 و 2 و 4 بخوبی بهره جسته است. هند و پاکستان، از هر 4 گزینه بهره جسته اند، همینطور کره شمالی که نتوانست برنامه هسته ای خود را پنهان کند و از ابزار سیاسی کافی برای چانه زنی بهره مند نبود توانست بخوبی از گزینه سوم و چهارم بهره گیری کند. آنها ابتدا به توان متعارف موشکی و توپخانه ای بلند برد بسیار وسیعی دست یافتند، که متعاقبا از تهاجم علیه تاسیسات هسته ای خود ممانعت کافی به عمل می آورد، سپس بعد از توسعه متعارف، پایتخت و شهرهای کره جنوبی که دیگر در برابر تهاجم موشکی انبوه راه برای مقابله نداشتند را گروگان گرفتند، به نحوی که حتی استقرار سامانه پدافند موشکی تاد نیز عملا مثمر ثمر به نظر نمی رسید. کشورهایی مثل لیبی و عراق نتوانستند از هیچ از یک 4 گزینه فوق بهره مند شوند، عراق که برنامه هسته ای خود را شروع کرد بلافاصه با تهاجم اسراییل مواجه شد و از آنجا توان نظامی متعارف کافی نداشت، از طرفی نتوانست از ابزارهای سیاسی و دیگر گزینه ها بهره گیری کند شکست را پذیرفت و به یک انتقام گیری سطحی از اسراییل اکتفا نمئد. ایران نیز آگاهانه بدونه انتخاب هیچ یک از مسیر های فوق برنامه نظامی هسته  ای را در حد دانش آن محدود و سپس رها ساخت.

      مسیریابی چگونگی توسعه و کاهش تنش هسته ای
      نتیجه گیری
      یک تازه کار هسته ای میبایست، به دست کم یکصد کلاهک هسته ای با قابلیت ارسال از طرق مختلف دست پیدا کند. و این تعداد با فهم از راهبرد زمان و مکان استفاده پس از دستیابی پنهانی به ذخایر اولیه قابل تنظیم از نظر تقسیم مواد هسته ای و قدرت مورد در تعداد خواهد بود. با این وجود دستیابی پنهانی به این حجم از کلاهک هسته ای که قابل نصب بر روی موشک باشد در زمانی کوتاه امری ناممکن به نظر میرسد.
      یک معادله؛ اگر 10 بمب یک مگاتنی وجود داشته باشند، آنها ماشین روز قیامت یک کشور اتمی با برنامه محدود هستند، و اگر 30 کلاهک 300 کیلوتنی به آن اضافه کنیم، توان هسته آن کشور به سطح راهبردی ارتقا پیدا میکند، و اگر حدود 70 تا 100 کلاهک از زیر یک تا حداکثر 5 کیلوتن وجود داشته باشد برنامه تاکتیکی آن تقریبا کامل شده است. به موازنه راهبردی، و توان تاکتیکی مناسب نیز دست پیدا کرده. اما به محض شروع اولین آزمایش با آنچنان حجمه سیاسی، اقتصادی و تلاش های نظامی مواجه میشود که ممکن است شانس دستیابی کامل به برنامه فوق را از دست بدهد. بنابراین در 4 گزینه فوق؛
      - پنهانکاری محدودیت عملیاتی بالایی دارد،
      - گروگانگیری نیز عواقب سیاسی و اخلاقی وسیعی دارد،
      - ظرفیت بازدارنده متعارف نیز هزینه های بسیار بالایی در برخواهد داشت،
      و نمیتوان این ظرفیت را با وجود برنامه هسته ای آشکار یا حتی پنهان تا حد یک قدرت جهانی شدن بسرعت و با هزینه های کم ارتقا داد، بنابراین "سرعت" در دستیابی به حجم بالای مواد هسته ای برای دستیابی به ظرفیت مناسب تولید بمب مهمترین و قابل ملاحظه ترین فاکتور دستیابی به سلاح هسته ای است. و این برنامه به محض آشکار شدن یک گزینه در برابر مخالفان آن برنامه میگذارد، ممانعت پیش از آنکه دور شود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای نه تنها در عمل ناکارا به نظر میرسد بلکه موجبات تهاجم را نیز فراهم می آورد. و در برابر یک اقدام زودهنگام علیه برنامه هسته ای کشور تازه کار، وی باید با تمام توان برای سقوط اخلاقی و زدن ضربت متقابل با هر روشی، منجمله بمب های کثیف، شیمیایی، میکروبی و ... آماده باشد.
      مسیر زمانی دستیابی به بازدارندگی هسته ای:
       
       
      وضعیت پیش روی یک مبتدی هسته ای
       
      تهیه شده برای میلیتاری worior@military.ir
      استفاده از مطلب و ایده ها تنها با درج آدرس سایت مجاز است
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم

      چند روز پیش مطلبی در تاپیک "ایران و کره شمالی ، موشکهای بالستیک و همکاری هسته ای " به یکی از دوستان پاسخی بدین مضمون ارائه کردم :
      "برادر عزیز به نکته بسیار جالبی اشاره فرمودید - مساله ای بارها بنده در مواقع و مناسبتهای مختلف چه در این انجمن و چه در کلاسهای خودم مطرح کرده ام این است که ما در کشور خودمون ( ممکن بعضی خوششون بیاد و بعضی هم ناراحت شوند ) چیزی به اسم تینک تانک های (think tank) هایی که بشینند و 20 ، 30 ، 50 و یا 100 سال آینده را بررسی کنند، نداریم . با تمام احترامی که برای مسئولین قائلم اما تمام زور ما ایجاد یک برنامه ریزی 20 ساله است . تازه همین برنامه هم دستخوش باند بازی های سیاسی و اعمال سلیقه دولتهای مختلف می شه و عملا" چیزی از آن برای اجرا باقی نمونه . من تمایلی ندارم که فقط نیمه خالی لیوان را ببینم ولی متاسفانه ( هرچند بکاربردن واژه متاسفانه در کارهای پژوهشی درست نیست ) چنین چیزی به معنی واقعی کلمه در کشور ما وجود ندارد . مثلا" نویسنده مشهور آلوین تافلر ( که سه گانه مشهورش جنگ و ضد جنگ ، شوک آینده و موج سوم) یک فیوچرلوژیست ( آینده شناس) و برخلاف افواه عمومی که معتقدند ایشان یک جامعه شناس بشمار می رود . من توصیه می کنم شما و دوستان حتما" کتاب جنگ و ضد جنگ ایشان را که در دهه 80 یا 90 نوشته شده را بخوانید و آن را با شرایط الان مقایسه کنید . من خودم بیشتر از 15 بار این کتاب رو خوندم و هرمرتبه که می خونمش چیز بیشتری یاد می گیرم . در حالی که تینک تانک های که در حوزه تمدنی غرب وجود دارند مثل ( رند ، چتم هاوس ، بروکینز و .... ) کارشون صرفا" برای 150 سال آینده است . شاید اگر عمری باقی موند در این زمینه یک تاپیک جامع بزنم ."
       
      بنابراین تصمیم گرفتم که به تدریج اگر خدا خواست اندیشکده های مهم حوزه تمدنی غرب را خدمت عزیزان معرفی کنم ، امیدوارم برای اعضای محترم مفید به فایده واقع گردد و دریچه ای باشد برای اینکه ما در حوزه تمدنی اسلام با الگو برداری و دوری از تقلید ناشیانه و کورکورانه و با بومی سازی چنین مراکزی ، گام بسوی طرح ریزی های راهبردی برای آینده برداریم ، انشا ا... .
      در ضمن عزیزانی که این مطالب را پی گیری می نمایند حتما" نظرات خود را (مثبت یا منفی ) اعلام کنند - باتشکر
       
       
      =============================================================================================================

      بخش یکم :
      اندیشکده بروکینگز

       
       

       
       
      مؤسسه بروکینگز یک اندیشکده آمریکایی است که مقر آن در واشنگتن است. مؤسسه بروکینگز که یکی از قدیمی‌ترین اندیشکده‌های واشنگتن است در امر تحقیقات و آموزش علوم اجتماعی، اصول اقتصاد، سیاست‌گذاری شهری، مدیریت دولتی، سیاست خارجی، اقتصاد جهانی و توسعه، فعالیت دارد. این اندیشکده در گزارش برترین اندیشکده‌های جهان در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ که از سوی دانشگاه پنسیلوانیا منتشر شده، به عنوان بانفوذترین اندیشکده جهان معرفی شد.
      رسالت عنوان شده این مؤسسه “فراهم ساختن نظریه‌ها و توصیه‌های جدید و عملی است که سه هدف را پیش می‌برند: تقویت دموکراسی از نوع آمریکایی؛ پدید آوردن رفاه اقتصادی – اجتماعی، امنیت و فرصت‌های مختلف برای تمام آمریکایی‌ها؛ ایجاد نظام بین‌المللی بازتر، امن‌تر و مرفه‌تر، همراه با همکاری‌های بیشتر.
      مؤسسه بروکینگز می‌گوید اندیشمندان و اعضایش “دیدگاه‌های مختلفی” دارند و خود را یک مؤسسه غیرحزبی می‌داند، اما رسانه‌ها اغلب این مؤسسه را ” لیبرالی متمایل به میانه‌روها ” یا “میانه‌رو” توصیف می‌کنند. در یک تحلیل دانشگاهی که بر سوابق کنگره بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ انجام شد، مشخص شد که سیاستمداران محافظه‌کار تقریباً به اندازه سیاستمداران لیبرال به بروکینگز مراجعه داشته‌اند، و این مؤسسه در مقیاس ۱۰۰-۱ که در آن ۱۰۰ به معنای لیبرال‌ترین امتیاز است، امتیاز ۵۳ را کسب کرده است. در همین بررسی مشخص شد بروکینگز اندیشکده‌ای است که سیاستمداران و رسانه‌های آمریکا بیشترین نقل قول را از آن دارند.

      - موضع سیاسی
      بروکینگز به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی خود را یک مؤسسه مستقل و غیرحزبی می‌داند. بررسی‌ای که در سال ۲۰۱۱ در مورد مبالغ اهدایی کارمندان این مؤسسه بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد ۶/۹۷% مبالغ اهدایی سیاسی کارمندان بروکینگز به دموکرات‌ها داده‌شده‌اند و بنابراین بروکینگز را به عنوان مؤسسه‌ای لیبرال توصیف کرد. اما در یک پژوهش دانشگاهی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد نتیجه‌گیری شد این مؤسسه میانه‌رو است چون در سوابق کنگره از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ سیاستمداران لیبرال و محافظه‌کار تقریباً به یک اندازه به عنوان یک مرجع موثق به بروکینگز رجوع داشته‌اند. روزنامه واشنگتن‌پست مؤسسه بروکینگز را میانه‌رو و لیبرال توصیف کرده است. لس‌آنجلس تایمز قبل از این‌که اعلام کند به نظرش چنین برچسب‌هایی اهمیت ندارند بروکینگز را متمایل به لیبرال‌ها و میانه‌رو توصیف می‌کرد. در سال ۱۹۷۷ مجله تایم، بروکینگز را با عنوان “اندیشکده ممتاز لیبرال کشور” توصیف کرد. نیوزویک این اندیشکده را میانه‌رو می‌داند اما پولتیکو از عبارت میانه‌رو-چپ‌گرا استفاده کرده است. به علاوه گروه جناح چپی ناظر رسانه‌ها به نام بی‌طرفی و صحت گزارش، این مؤسسه را محافظه‌کار می‌داند.
      اما بعضی لیبرال‌ها استدلال می‌کنند علیرغم این‌که این مؤسسه به میانه‌روی متمایل به چپ بودن شهرت دارد، اندیشمندان سیاست خارجی بروکینگز بیش از حد از سیاست‌های دولت بوش در خارج از آمریکا حمایت می‌کردند. متیو ایگلسیاس به عنوان یک وبلاگ‌نویس لیبرال عنوان کرده است مایکل اوهانلون که از اندیشمندان بروکینگز است اغلب با اندیشمندان سازمان‌های محافظه‌کار مانند انجمن امریکن انترپرایز، ویکلی استاندارد و پروژه‌ای برای قرن جدید آمریکایی موافق است. به‌همین صورت، بنجامین ویتس مدیر تحقیقات بروکینگز عضو کارگروه حقوق و امنیت ملی انستیتو هوور محافظه‌کار است. اندیشمندان بروکینگز از جمله مک کلیلان مارک، رون هاسکینز و مارتین ایندیک در دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه خدمت کرده‌اند.
      اعضای هیئت‌امنای بروکینگز اغلب دموکرات‌های سرشناسی مانند لورا تیسون مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون هستند اما چند جمهوری‌خواه میانه‌رو مانند کنت دوبرستین رئیس سابق امور ستادی در دوره رونالد ریگان نیز عضو این هیئت می‌باشند.

      تاریخچه
      ۱۹۷۹-۱۹۱۶
      بروکینگز در سال ۱۹۱۶ با عنوان مؤسسه تحقیقات دولتی (IGR) تأسیس شد و رسالت آنعبارت بود از “تبدیل شدن به اولین سازمان خصوصی ویژه تحلیل موضوعات سیاست عمومی در سطح ملی”. رابرت اس بروکینگز (۱۹۳۲-۱۸۵۰) که فردی بشردوست بود این مؤسسه را تأسیس کرد. او در ابتدا منابع مالی شکل‌گیری سه سازمان را تأمین می‌کرد: مؤسسه تحقیقات دولتی، مؤسسه اقتصاد، و دفتر آموزش فارغ‌التحصیلان رابرت بروکینگز که وابسته دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس بود. این سه مؤسسه در ۸ دسامبر ۱۹۲۷ ادغام شدند و مؤسسه بروکینگز شکل گرفت.
      در دوران بحران بزرگ، اقتصاددانان بروکینگز پژوهش گسترده‌ای را با مأموریت یافتن از فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور وقت انجام دادند تا علل ریشه‌ای رکود را پیدا کنند. هارولد مولتون اولین رئیس بروکینگز و دیگر اندیشمندان بروکینگز بعدها رهبری مخالفت با سیاست جدید (برنامه توسعه اقتصادی فرانکلین روزولت پس از سال‌های بعد از بحران بزرگ در امریکا که در آن کمک به کشاورزی، بازنشستگی و بیمه بیکاری و غیره گنجانیده شده است) را به عهده گرفتند چون فکر می‌کردند چنین اقداماتی مانع بهبود اقتصادی می‌شوند. با ورود به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱، محققان بروکینگز با مجموعه‌ای از تحقیقات در مورد تجهیزات قوا توجه خود را به کمک به دولت معطوف کردند.
      در سال ۱۹۴۸ از بروکینگز خواسته شد طرحی برای مدیریت برنامه بهبود اروپا ارائه کند. طرح سازمان‌دهی حاصل تضمین می‌کرد طرح مارشال به دقت و بر مبنایی منظم و عملی اجرا شود.
      در سال ۱۹۵۲ رابرت کالکینز به عنوان رئیس مؤسسه بروکینگز جانشین مولتون شد. او کمک‌های مالی از بنیادهای راکفلر و فورد دریافت کرد که باعث تقویت بنیه مالی مؤسسه شدند. او سازمان را حول مطالعات اقتصادی، مطالعات مدیریت دولتی و برنامه‌های سیاست خارجی سازمان‌دهی کرد. در سال ۱۹۵۷ این مؤسسه از خیابان جکسون به یک مرکز تحقیقات جدید در نزدیکی دوپونت سیرکل در واشنگتن انتقال پیدا کرد.
      کرمیت گوردون در سال ۱۹۶۷ به ریاست بروکینگز رسید. او از بررسی گزینه‌های برنامه بودجه فدرال را در سال ۱۹۶۹ با عنوان “تعیین اولویت‌های ملی” شروع کرد. او برنامه مطالعات سیاست خارجی را نیز توسعه داد تا تحقیقات در حوزه دفاع و امنیت ملی را دربربگیرد. پس از انتخاب ریچارد نیکسون به ریاست‌جمهوری در سال ۱۹۶۸، رابطه بین مؤسسه بروکینگز و کاخ سفید بدتر شد؛ چاراز کولسون مشاور ارشد نیکسون زمانی پیشنهاد سوزاندن و از بین بردن این مؤسسه را مطرح کرد. اما در تمام دهه ۱۹۷۰ به بروکینگز قراردادهای تحقیقات فدرالی بیشتر از حد توان مؤسسه پیشنهاد می‌شد.

      2009-1980
      در دهه ۱۹۸۰، این مؤسسه با محیط رقابتی و از نظر ایدئولوژیکی پرباری مواجه شد. نیاز به کاهش کسری بودجه فدرال و نیز بررسی مشکلات ناکارآمدی دولت و امنیت ملی موضوع تحقیق بسیار مهمی شدند.بروس مک لاری چهارمین رئیس بروکینگز، مرکز آموزش سیاست عمومی را نیز برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور توسعه مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی تأسیس کرد.
      در سال ۱۹۹۵، مایکل آرماکوست پنجمین رئیس‌جمهور مؤسسه بروکینگز شد و هدایت تلاش برای متمرکز ساختن رسالت مؤسسه در آستانه قرن بیست و یکم را به عهده گرفت. بروکینگز با هدایت آرماکوست چند مرکز تحقیقات بین‌رشته‌ای را ایجاد کرد، مانند مرکز سیاست شهری و کلان‌شهری (که در حال حاضر نام آن برنامه سیاست کلان‌شهری به ریاست بروس جی. کاتز است) که مشکلات شهرها و کلان‌شهرها را مورد توجه قرار می‌داد، و مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا که متخصصان را از کشورهای مختلف آسیایی برای بررسی مسائل منطقه‌ای گردهم آورد.
      استروب تالبوت در سال ۲۰۰۲ رئیس بروکینگز شد. مدت کوتاهی پس از آن، بروکینگز مرکز سیاست خاورمیانه سابان و مرکز جان آل. تورنتون چین را راه انداخت. در اکتبر ۲۰۰۶، بروکینگز تأسیس مرکز بروکینگز-تسینگهوا در پکن را اعلام کرد. در جولای ۲۰۰۷، این مؤسسه ایجاد مرکز اصلاحات خدمات درمانی انگلبرگ به رهبری مارک مک کللان (McClellan) و در اکتبر ۲۰۰۷ ایجاد مرکز بروکینگز دوحه در قطر به رهبری هادی امیر را اعلام کرد.

      - انتشارات
      بروکینگز به عنوان یک مؤسسه، گزارشی سالانه منتشر می‌کند. انتشارات مؤسسه بروکینگز کتاب‌ها و مجله‌هایی را از تحقیقات خود مؤسسه و از نویسندگان خارج مؤسسه منتشر می‌کند. کتاب‌ها و مجله‌هایی که توسط بروکینگز منتشر می‌شوند عبارت‌اند از مقالات فعالیت اقتصادی بروکینگز، آمریکای رها: انقلاب بوش در سیاست خارجی، جهان‌هراسی: مقابله با ترس از تجارت آزاد، هند: قدرت نوظهور، از چشم‌های آن‌ها، تسخیر شاه‌راه، توده‌ها در پرواز و بن‌بست از جمله این نشریات هستند. به علاوه کتاب‌ها، مقالات، گزارشات، یادداشت‌های سیاسی و شرح عقاید توسط برنامه‌های تحقیقاتی، مراکز، پروژه‌ها و عمدتاً توسط متخصصان بروکینگز تهیه می‌شوند.

      - نفوذ سیاسی
      تاریخچه بروکینگز به سال ۱۹۱۶ برمی‌گردد و از آن زمان به ایجاد سازمان ملل متحد، طرح مارشال، و اداره بودجه کنگره کمک کرده و بر سیاست‌های قانون‌زدایی، اصلاحات گسترده مالیاتی، اصلاحات رفاهی، و کمک‌های خارجی تأثیر داشته است. در رده‌بندی سالانه اندیشکده‌ها که توسط فارن پالیسی منتشر می‌شود بروکینگز اولین اندیشکده آمریکا است و در رده‌بندی جهانی اندیشکده‌ها نیز اولین رتبه را دارد. از بین ۲۰۰ اندیشکده برتر آمریکا، تحقیقات مؤسسه بروکینگز به بیشترین میزان در رسانه‌ها عنوان می‌شوند. در یک ارزیابی که در سال ۱۹۹۷ بین اعضای کنگره انجام شد، بروکینگز بین ۲۷ اندیشکده رتبه دوم تأثیرگذاری و رتبه اول اعتبار را به دست آورد. علاوه بر این، بروکینگز و محققان آن در کار خود خیلی به تأثیرگذاری بر جهت ایدئولوژیکی ملت توجه ندارند بلکه مایل‌اند محققانی با صلاحیت مستحکم دانشگاهی داشته باشند. بروکینگز به همراه شورای روابط خارجی و موقوفه کارنگی برای صلح بین‌المللی، معمولاً یکی از صاحب‌نفوذترین نهادهای سیاسی در آمریکا در نظر گرفته می‌شود.

      - مرکز سیاست خاورمیانه سابان
      در سال ۲۰۰۲ مؤسسه بروکینگز، مرکز سیاست خاورمیانه سابان را برای ترویج درک بهتر گزینه‌های سیاسی مقابل تصمیم‌گیرندگان آمریکایی در خاورمیانه تأسیس کرد. مدیریت این مرکز را تامارا کافمن ویتس به عهده دارد.

      - مرکز بروکینگز دوحه
      مرکز بروکینگز دوحه که در قطر واقع است تحقیقات مستقل سیاست‌محور را در مورد موضوعات اجتماعی-اقتصادی و ژئوپلیتیکی که کشورها و جوامع غالباً مسلمان‌نشین با آن‌ها مواجه هستند انجام می‌دهد؛ از جمله این موضوعات رابطه با آمریکا است. این مرکز به طور رسمی توسط شیخ حامد بن جاسم بن جبر آل‌ثانی، نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ افتتاح شد. مدیر این مرکز سلمان شیخ است.
      مرکز بروکینگز دوحه در راستای رسالت خود تحقیقات و برنامه‌ریزی‌هایی را انجام می‌دهد که عناصر کلیدی تجارت، مدیریت دولتی، جامعه مدنی، رسانه‌ها و دانشگاهیان را در موضوعات مهم سیاست عمومی در حوزه‌های اصلی زیر درگیر می‌کنند: (i) دموکراتیک کردن، اصلاحات سیاسی و سیاست عمومی؛ (ii) قدرت‌های نوظهور در خاورمیانه؛ (iii) مناقشات و فرایندهای صلح در منطقه.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم
      هدف ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم (۲۱CDI) ایجاد تحقیقات، تحلیل و توسعه‌ای است که به سه موضوع اصلی می‌پردازند: آینده جنگ، آینده نیازها و اولویت‌های دفاعی آمریکا، و آینده سیستم دفاعی آمریکا.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم از اطلاعات حاصل از مراکز منطقه، از جمله مرکز آمریکا و اروپا، مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا، مرکز تورنتون چین، و مرکز سیاست خاورمیانه سابان استفاده می‌کند و این کار ادغام اطلاعات منطقه را امکان‌پذیر ساخته است.
      پی. دبلیو. سینگر نویسنده کتاب سیم‌کشی برای جنگ به عنوان مدیر ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم، و مایکل ای. اوهانلون به عنوان مدیر تحقیقات کار می‌کنند. استفان پی. کوهن محقق ارشد و وندا فلبا-براون نیز با ۲۱CDI همکاری دارند.

      - آموزش اجرایی بروکینگز
      در دوران ریاست بروس مک‌لاری بر بروکینگز در دهه ۱۹۸۰، مرکز آموزش سیاست عمومی (CPPE) برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور گسترش مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی ایجاد شد. در سال ۲۰۰۵، نام این مرکز به مرکز آموزش اجرایی بروکینگز (BCEE) تغییر داده شد و با شروع به کار دانشکده کسب‌وکار الین در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، این نام کوتاه شده و به آموزش اجرایی بروکینگز (BEE) تغییر پیدا کرد.

      - تأمین‌کنندگان مالی
      در پایان سال ۲۰۰۴ مؤسسه بروکینگز دارائی‌هایی به ارزش ۲۵۸ میلیون دلار داشت و ۷/۳۹ میلیون دلار هزینه می‌کرد. بودجه این مؤسسه در سال ۲۰۰۹ به بیش از ۸۰ میلیون دلار افزایش پیدا کرده بود. بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان مالی آن عبارت‌اند از بنیاد فورد، بنیاد گیتس، سناتور دیان فینشتاین و همسرش ریچارد سی. بلوم، بانک آمریکا، اکسون موبیل، تراست خیریه پیو، بنیاد مک‌آرتور، شرکت کارنگی، و دولت‌های آمریکا، انگلیس، ژاپن، قطر، جمهوری خلق چین و کلمبیا.

      - ساختمان‌ها
      ساختمان اصلی این مؤسسه در سال ۱۹۵۹ در خیابان ۱۷۷۵ ماساچوست ساخته شد. در سال ۲۰۰۹، بروکینگز ساختمانی را در آن طرف خیابان خرید؛ این ساختمان یک خانه مجلل بود که در سال ۱۹۲۲ توسط خانواده اینگالس براساس طراحی جول هنری دسیبور ساخته شده بود. این ساختمان در حال حاضر دفتر رئیس مؤسسه بروکینگز را در خود جای داده است.

      پایان
      منبع :http://www.eshraf.ir/1522/
    • توسط hamedof
      سلام خدمت دوستان میلیتاری ! با توجه به اینکه سامانه باک توسط آقا سینا معرفی شده ولی من مطلبی در مورد محافظ رادارهای سیستم باک چیزی ندیدم تصمیم گرفتم که نحوه محافظت سیستم باک توسط روسیه رو برای دوستان شرح بدم . سعی می کنم خلاصه و مفید بنویسم .








      همیشه سامانه های راداری فعال در معرض هدف قرار گرفتن موشک های ضد راداری نظیر KH-58 و AGM-88 HARM قرار داشته اند ، بدین منظور شرکت Almaz-Antey روسیه به این فکر افتاد تا برای حفاظت از سیستم های راداری سامانه های پدافند هوایی خود نظیر BUK سامانه ای را طراحی کند تا قابلیت انهدام موشک های ضد رادار را درست در لحظه ی قبل از برخورد دارا باشد .


      بدین منظور این شرکت سامانه ی Gazetchik را طراحی کرد .

      این سیستم متشکل از 4 قسمت اصلی می باشد .





      قسمت اول یک آشکار ساز مستقل از رادار می باشد که وظیفه کشف موشک های ARM را دارد.
      قسمت دوم دیکوی های فرکانس رادیویی فعال هستند .
      قسمت سوم قسمت نیز بخش اقدامات پسیو سامانه به وسیله ی chaff ها و aerosols است .(معمولا 3-4 عدد پرتابگر وجود دارد که تا زاویه 90 درجه از جلو و با دید 360 درجه چف ها قابل پرتاب هستند)
      آخرین قسمت این سامانه هم قسمت ارتباطی با رادارهای محفاظت شده و یا مرکز فرماندهی می باشد .






      نحوه ی کار:

      زمانی که یک ARM به رادار نزدیک میشود ، آشکارساز سامانه شروع به هشدار دادن به مرکز کنترل می کند . سپس مرکز فرماندهی دیکوی های راداری را برای منحرف سازی موشک ایجاد می کند و درست چند ثانیه قبل از برخورد موشک به رادار chaff ها و aerosols از طریق محفظه های به سمت موشک شلیک میشوند و درست روبروی موشک منفجر میشوند و باعث انحراف موشک به پایین میشوند و اینگونه رادارها جان سالم به در می برند ، البته اگر حتی 1-2 ثانیه چف ها دیر شلیک شوند امکان نابودی خود سامانه ضد ARM نیز وجود دارد چون در فاصله بسیار نزدیک به سامانه قرار می گیرند .

      این هم چند عکس از نحوه ی نابودی ARM . (داخل کلیپ این موشک از یک عدد اف 22 شلیک میشود و بعد از اینکه موشک نابود می شود سامانه باک 8 عدد موشک به سمت اف 22 ها شلیک می کنند و هر 3 آن ها رو به درک واصل می کند )




      روی تصویر کلیک کنید تا با بزرنگمایی بیشتری نحوه مقابله رو ببینید...









      فقط برای میلیتاری


      ترجمه : hamedof


      استفاده از مطلب با ذکر نام مترجم و سایت میلیتاری بلامانع است


      منابع:
      http://militaryforce...n-6-98-669.html
      http://pvo.guns.ru/rtv/gazetchik.htm
      http://articles.jane...Federation.html

      *************************
      با تشکر از شما.منتقل شد.
      OPS
    • توسط karmania20152015
      بسم الله الرحمن الرحیم 
      بر فراز کوزوو
       
      عملیات ناتو بر فراز اسمان کوزوو درس هایی تاریخی برای هر علاقه مند به مباحث پدافند دارد ذکر این نکته لازم است بررسی این بخش از تاریخ باعث بروز سوتفاهم هایی نیز شده است ریشه این سوتفاهم ها در تعداد بسیار کم پرنده منهدم شده سرنشین دار از جمله جنگنده ها توسط پدافند هوایی صربها( در مقایسه با تعداد پروازهای انجام گرفته طرف مقابل) و از جهت دیگر نادیده گرفتن همزمان این نکته یعنی قدیمی بودن بخش بزرگی از دارایی پدافندی هوایی صربها میباشد. البته نکاتی مانند مجهز بودن بخشی از این دارایی به سیستم های اپتیکی وحراراتی IR و ناچار شدن تمامی پرنده های ائتلاف به پرواز  در ارتفاع بالای 10,000 ft و یا تلفات نسبتا بالای پهبادهای شناسایی ائتلاف ( بالای 47 فروند) از جمله مواردی هستند که بررسی این بخش از تاریخ نظامی را هیجان انگیزتر میسازد.
      سازمان پدافند هوایی صربستان متشکل از تجهیزات معمول شوروی در دهه 70 الی 80 میلادی بود بخش رو به کاهشی از این تجهیزات شامل سامانه سام-2 بود و تعداد کمی سامانه سام-3 Pechora که به تازگی مدرنیزه نیز شده بودند از دارایی های با ارزش این ارتش به حساب می امد.پیش از شروع جنگ داخلی یوگسلاوی فرماندهی پدافند این کشور دارای 6 باتری سام-2 بود که شامل 40 لانچر تک ریل بود جالب است بدانید تا اوایل سال 1999 تنها 3 باتری از این سامانه عملیاتی و اماده جنگ بود.همچنین 14 باتری سام-3 با 60 لانچر چهار فروندی نیز از  تجهیزات دیگر  یوگسلاوی بود که حدود 50 لانچر عملیاتی تا سال 1999 موجود بود. 
      دفاع هوایی میدانی این نیرو نیز شامل چهار باتری از سامانه سام-6 بود که دوتای انها توسط صربها در منطقه کوزوو مستقر شده بودند تا قبل از شروع جنگ داخلی 70 درصد از این سامانه اماده عملیات بود که این رقم به 25 درصد در طول جنگ داخلی در سال 1999 رسیده بود.این دارایی شامل شش رادار مستقل 1S91 نیز بود که هر رادار چهار لانچر را تغذیه می کرد.که همین امر انعطاف پذیری این سامانه را تا حد زیادی  کم کرده بود.
      در بخش پدافندی کوتاه برد تجهیزات  شامل سامانه های سام-9و سام-10 و سام-13 بود که البته بخش بزرگی از ان سام-9 بود شامل 113 لانچر ان در دهه 70 میلادی تحویل یوگسلاوی شده بود.وحتی موشک نیز تحت لیسانس در داخل کشور تولید شده بود.علاوه بران 17 سامانه سام-13 نیز که نسبتا مدرن تر نیز بودند در دهه80 تحویل این کشور شده بود که برخلاف  سام-9 از قابلیت تفکیک هدف از فریب دهنده های حرارتی نیز برخوردار بود.در کنار این سامانه ها صربها در تلاشی داخلی موشکهای هوا- هوا حرارتی ساخت شوروی از جمله موشکهای ار73 و ار 60  را نیز در قالب سامانه های زمین به هوا  برروی ارتفاعات مهم تحت عنوان Pracka  (تیرکمان)استفاده میکردند و حتی بعدها ادعای موفقیت موشک ار73 در انهدام هدف نیز اعلام شد که البته اسناد قابل دفاعی برای ان منتشر نشد.
      پایان بخش-1

      نصب موشکهای ار73( تصویر بالا) و ار 60 (تصویر پائین) روی خوردو زرهی Praga M53/59  توسط مرکز تحقیقات دفاعی و مرکز تست نیروی هوایی یوگسلاوی 

      منابع http://pvo.guns.ru/russia/index5.htm
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.