امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]icon_cool B) icon_eek[/quote]

[color=red]ارسال پست بدون متن و دادن چند پست پشت سر هم بر خلاف مقرارت سايت مي باشد
لطفا قوانين سايت را مطالعه كنيد[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته جناب بازرگان گل(!) های دیگه ای هم کاشته

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]البته جناب بازرگان گل(!) های دیگه ای هم کاشته[/quote]
ببخشید برای این حرفتون منبعی هم دارین

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تسلیحات سنگین نیروی زمینی
تانک چیفتن
[img]http://www.inetres.com/gp/military/cv/tank/Chieftain/Chieftain.gif[/img]
تانک چیفتن طراحی تکمیلی از ارتقاء نمونه تانک های ‏Centurion‏ است که در دوران بعد از ‏جنگ جهانی دوم ساخته شد .انگلیسی ها در طول دوران جنگ متوجه شدند که ‏تانکهایشان در مقایسه با سایر تانک ها از حفاظت و شلیک مناسبی برخوردار نیست واین ‏مساله منجر به افزایش میزان تلفات وخسارات در هنگام رویارویی باتانک های پیشرفته ‏غربی دیگر می گردید . اگرچه تانک های ‏Centurionوسایل نقلیه دردسترسی بودند ، با این حال ‏اتحاد جماهیر شوروی در اواسط دهه 1950 تانک سنگین ‏T-10‎‏ را ساخت .‏‎ ‎تانک ‏Conqueror‏ در مقابله با ‏T-10‎‏ ساخته شد ولی انگلیس هنوز هم به طرح های جدیدتری ‏نیاز داشت . به همین دلیل کشورهایی مانند آلمان غربی و فرانسه به دنبال اولین نمونه ‏های سبک ازتانک های 1960 بودند . تانک های چیفتن طراحی گردید تا بتواند حفاظت ‏مناسبتری را تامین کند و همچنین بتواند به توپ های 120 میلیمتری مجهز شود . بعدها ‏قابلیت تحرک تانک های سنگین کاهش پیداکرد . می توان گفت که این مساله اصلی ترین ‏زیان تانک های چیفتن بوده است . این مساله نهایتا به بروز محدودیتـهایی در توان ‏موتورهای تانک منجر گـردیـد . موتور درنـظر گرفته شـده برای این تـانک از مسیرهای ‏چندگانه ای برای تغذیه سوخت برخوردارند ولی با این حال میزان خروجی که به دست ‏می دهند از حد انتظار بسیار پایین تر است.‏
طراحی تانک
طرح چیفتن شامل بدنه و برجک سنگین و شیب دار می باشد تا در موقعیت های ‏سراشیبی(تا 30 درجه شیب) ، مناسب ترین تکیه را داشته باشد . درایورهای تانک در ‏هنگام سرازیری به صورت خمیده درمی آیند که این امر باعث کاهش ارتفاع تانک می ‏شود . در سمت چپ برجک چراغ های جستجوی ماوراء قرمز در محفظه زرهی قرار ‏دارند . سیستم ترمز مشابه نمونه های ‏Horemanبود و برای حفاظت از حرکت و تامین ‏حفاظت در برابر حملات شدید دارای صفحات جانبی بود .‏
چیفتن به مانند رقبای اروپایی خود ، بازار صادرات خوبی را به ویژه در خاور میانه به دست ‏آورد . چیفتن ثابت کرد که توانایی نبرد و همچنین ارتقاء توسط تجهزات اضافی را داراست . ‏تانک های چیفتن تا اوایل دهه 1990 ارتقا یافتند و جایگزین تانک های ‏Challengerشدند . ‏آخرین نسخه چیفتن تا1995 توسط ارتش انگلیس استفاده شد و متشکل از زرهstillbrew ‎بود و نام خود را از ‏Col still‏ و‏John Brewer‏ عضو سازمان مهندسی و وسایل نقلیه زرهی ‏‏(‏MVEE‏) گرفته بود . آخرین نسخه چیفتن ازیک سیستم هدایت شلیک(‏IFCS‏) و دید نظارتی ‏توپچی (‏TOGS‏) پیشرفته استفاده می کرد .‏
اولین مدل چیفتن در سال 1967 معرفی گردید و حداقل به شش کشور صادر است که ‏شامل ایران ، کویت ، عمان و اردن می باشد . بیشترین فروش خارجی این تانک متعلق به کشور ایران بود که از ‏تعداد1000 تانک چیفتن یا ‏MK5(P)‎‏ راکه پیش از انقلاب وارد کرد و بنابراین اصلی ترین تجربه ‏جنگی این تانک در جنگ ایران وعراق در سال های 1980 تا 1988 بوده است.‏
بهینه سازی
یک تیر بارM2HB‏(برونینگ) کالیبر 0.50 هم محور لوله توپ تانک های چیفتن اولیه و برخی ‏تانک های اصلاح شده نصب گردید . ایران وکویت تیربارهای کالیبر0.50 را حفظ کردند . گلوله ‏های ‏HESH‏ در تفنگ تانک قابل استفاده است وعنوان گلوله نافذ به کار می روند . ایران ‏توانسته است که در این تانک از یک سیستم تهویه هوا برای عبور از زیر آب تاعمق پنج ‏متر برروی این تانک نصب نماید .‏
انواع مختلفی از سیستم های هدایت آتش و سایت های حرارتی در تانک های چیفتن ‏وجود دارد .324 تانک چیفتن توسط سیستم های حرارتی ‏TOGS‏ بهینه سازی گردیده اند .‏
دور بین های حرارتی ‏‎1R26‎‏ می توانند به همراه دوربین های دید در شب ‏‎1R18‎‏ استفاده ‏شوند و می تواند با فرمت ‏TOGS‏ رقابت کنند .‏
حسگر های ‏GECقسمت های مختلفی دارند ، مانند :‏
حسگرهای حرارتی تانک ، ترمینالهای حسی چند منظوره و دور بین های دید در شب ‏SS100/110‎، یک سیستم بهینه سازی شده تسلیحات که دارای توپ ‏L30‎کالیبر ‏‎120‏میلیمتری است که درتانک های ‏CHALLENGER 1 ‎‏ استفاده شده بود ، در برنامه های ‏بهینه سازی تانک های چیفتن به کار گرفته شده است.
انواع مختلف تانک های چیفتن :‏‏
چیفتن ‏MK5‎
در جدید ترین تانک های تولید شده ، موتور ، سایت و سلاح های کمکی توسط سیستم ‏NBC ‎‏ اصلاح گردیده است . ‏MK6-11‎بهینه شده مدل های قدیمی تر چیفتن است و دارای ‏سیستم ‏IFCSمی باشد .‏MK11‎و ‏MK12‎‏ شامل سایت دیده بانی توپخانه (‏TOGS‏)می باشد .‏
خلید/ شیر 1‏:
مدل اردنی شامل سلاح و برجک و کالبد تانک چیفتن می باشد اما چرخ دنده های ‏گردشی و موتور بهینه شده ‏Challenger 1 ‎‏ را به کارگرفته است . سیستم هدایت آتش ‏پیشرفت هایی را نیز داشته است و شامل یک کامپوتور محاسبه بالستیک جدید می شود.‏
دیگر وسایل نقلیه پشتیبانی که بهینه شده تانک ها هستند ، شامل بلدوزرها ، پدافند ‏هوایی ، مین روب و سیستم های توپخانه است.


تسلیحات
مدل -استقرار- نوع مهمات
توپ ‏‎120‎‏ میلیمتری مدل ‏L11A5‎‏- تغذیه دستی با برجک گردان -64 گلوله از نوع ‏APFSDA-T-HESH
‎ ‎تیربار 7.62 مدل ‏L8A1‎‏ هم محور با لوله توپ اصلی -6000 گلوله‏
تیربار 7.62 مدل ‏L37A1‎‏ گردان برروی برجک -200 گلوله
سیستم های هدایت آتش:
سیستم کنترل آتش : قابلیت شلیک در حال حرکت تمرکز برروی هدف
ثبت کننده مرکزی :2 محور‏
مسافت یاب لیزری : مدل یاک
جویند مادون قرمز : دارد
مشخصات فنی تانک چیفتن مدل ام کا 5 (‏MK5‎‏)‏
کشور سازنده : انگلستان
رده وسیله زرهی : تانک متوسط
تاریخ ورود به خدمت : 1967 میلادی‏
تعداد خدمه : 4 نفر(فرماند-توپچی-گلوله گذار-راننده)‏
وزن : 51 تن‏
ابعاد(طول،عرض،ارتفاع) : 10.795 * 3.51 * 2.9 متر‏
موتور : 750 اسب بخار دیزلی‏
برد عملیاتی : 400-500 کیلومتر‏
سرعت اقتصادی در جاده : 48 کیلو متر در ساعت‏
عمق قوطه وری : 1.1 متر(5 متر برای مدل بهینه شده در ایران با ‏لوله های هواکش)‏
نیروی وارده وزن بر سطح : 900 گرم بر هر سانتی متر مربع‏
قطر زره در ضخیم ترین قسمت : 300 میلیمتر
سیستم ‏NBC‏ : دارد
اختفاء دود : دارد

()


ماهنامه جنگ افزار
از این تانک حدود 140 عراده در ایران وجود دارد که بیشتر انها در لشکر زرهی قزوین هستن یکی از مشخصه های خوب این تانک اینه که زاویه بالا روی لوله در حد خوبی است که برای مناطق کوهستانی یک امتیاز محسوب میشه
در ضمن چیفتن های ایران علاوه بر بهسازی در سیستم هدف گیری در مقابل عوامل ش.م.ر نیز بهسازی شده اند[size=18][/size][img]http://www.tankdriving.net/Chieftain_action_web.jpg[/img]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از دوستان بابت پاسخ هایشان
درمورد تانک هایمان ، آیاتانک چیفتن با توجه به بهینه سازی شده بررویش مانند تقویت زرهی و قرار دادن پوشش زرهی مضاعف بر روی تانک و مجهز کردن تانک به سیستم هدفگیری و مسافت یابی لیزری ، قرار دادن سیستم دید شبانه و مادون قرمز برای راننده تانک و برطرف کردن ضعف های فنی و اساسی تانک و همین طور امکان چرخیدن درجا و وجود تعداد خوبی از آن حدودا دویست سیصدتا در نیروی زمینی ما آیا حرفی برای گفتن برای حضور در میدان جنگ های نوین رادارد ؟در ضمن این تانک انگیلیسی(اگر اشتباه نکرده باشم)هنگام حرکت توانایی شلیک دارد یا نه با توجه به این که تانک چیفتن جز تانک های سنگین است؟ اگر دوستان عکسی از این تانک داشته باشند لطفا در تایپیک بگذارند. ممنون.
تفنگ ژ3 چگونه تفنگی است و ژ3 قویه یا کلاش ؟ اگه میشه کمی اطلاعات در مورد این تفنگ(ژ3) به من بدهید.ممنون.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

درمورد تانک هایمان ، آیاتانک چیفتن با توجه به بهینه سازی شده بررویش مانند تقویت زرهی و قرار دادن پوشش زرهی مضاعف بر روی تانک و مجهز کردن تانک به سیستم هدفگیری و مسافت یابی لیزری ، قرار دادن سیستم دید شبانه و مادون قرمز برای راننده تانک و برطرف کردن ضعف های فنی و اساسی تانک و همین طور امکان چرخیدن درجا و وجود تعداد خوبی از آن حدودا دویست سیصدتا در نیروی زمینی ما آیا حرفی برای گفتن برای حضور در میدان جنگ های نوین رادارد ؟در ضمن این تانک انگیلیسی(اگر اشتباه نکرده باشم)هنگام حرکت توانایی شلیک دارد یا نه با توجه به این که تانک چیفتن جز تانک های سنگین است؟ اگر دوستان عکسی از این تانک داشته باشند لطفا در تایپیک بگذارند. ممنون.




بزرگترین ضعف چیفتن موتور آن بود که دارای 750 اسب بخار قدرت بود که این موتور به نسبت وزن 55 تنی این تانک خیلی ضعیف بود. این ضعف قدرت موتور

باعث می شد که تانک پس از طی مسافت کوتاهی موتور آن جوش آورده و همچنین دارای قدرت تحرک بسیار پایینی باشد. البته در نمونه های بهینه سازی

شده ایران ، یک موتور جدید با قدرت 1150 اسب بخار بر روی این تانک نصب شده است و این دو مشکل تانک تقریبا برطرف شده است.

سایر مواردی هم که ذکر کردید ، با توجه به اینکه ایران تانک تی 72 را در داخل تولید می کند و این سیستم ها نیز به تبع آن در داخل تولید می شوند

می توان گفت که این سیستم هایی که شما نام بردید ، بر روی این تانک نیز نصب شده اند. استابلایزرهای هیدرولیکی نیز ساده ترین نوع استابلایزر

به شمار می روند و با توجه به ساختار ساده آن ، مسلما در ایران امکان تولید آن وجود دارد. با توجه به اینکه اینگونه استابلایزرها بر روی تانک های قدیمی

روسی که در اختیار ایران قرار دارد نیز نصب شده است. نکته ای که در این میان مبهم باقی می ماند این است که آیا سیستم های جانبی تانک ها که در

ایران تولید می شوند ، از نظر کارآیی و کیفیت در حد نمونه های خارجی آن هستند یا خیر ؟؟

این مثال را در تاپیک دیگری نیز زده بودم. مسافت یاب لیزری که بر روی تانک فوق مدرن کا 2 ساخت کره جنوبی نصب شده است ، به قدری دقیق است

که می تواند در بدترین شرایط آب و هوایی نیز فاصله تانک تا هدف را در مسافت های بیش از 5000 متر با دقت چند سانتیمتر تعیین کند. درحالیکه مسافت یاب

لیزری که بر روی تانک آرجون ساخت هند نصب شده است در شرایط آب و هوایی مطلوب و نرمال برای تعیین فاصله 3500 متری با چند متر خطا فاصله

را تعیین می کند. این فاصله یاب در واقع نسل اول فاصله یاب هایی است که بر روی تانک های مرکاوا مارک 1 و 2 اسرائیلی نصب می شدند. حالا واقعا

باید دید که کیفیت و کارآیی این سیستم های فرعی که بر روی چیفتن نصب شده اند واقعا در حد نمونه های غربی هستند یا خیر. مهمات مناسب را

هم نباید فراموش کرد. زره های جدید را هم نباید از یاد برد. از همه مهمتر این است که خود این تانک متعلق به دوران بیش از 35 سال پیش است و نباید

از آن توقع درگیر شدن با نوه خود (چلنجر 2) را داشت. بسیار بسیار بعید به نظر می رسد که این تانک بتواند از پس تانک های نسل سه بر بیاید. از این تانک

بیشتر به منظور حملات سبک و پشتیبانی پیاده نظام استفاده می شود ، نه برای مقابله با تانک های نسل سه دشمن.


تانک مبارز و یا همان چیفتن های مدرنیزه


IMG_0415.jpg



تفنگ ژ3 چگونه تفنگی است و ژ3 قویه یا کلاش ؟ اگه میشه کمی اطلاعات در مورد این تفنگ(ژ3) به من بدهید.ممنون.




به تاپیک زیر مراجعه کنید

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=16439



ژ3 قویتر از کلاش است. ژ3 از گلوله های 7.62x51 میلیمتر استفاده می کند در حالیکه کلاش از گلوله های 7.62x39 میلیمتر

استفاده می کند. هر کدام از این دو سلاح کاربرد خاص خود را دارند. البته ژ3 در ایران اسلحه بدنامی است و علت این بدنامی

نیز این است که بیشتر از مدلهای بسیار قدیمی و فرسوده آن که از زمان حکومت پهلوی برجای مانده است استفاده می شود

اما نمونه های جدید ساخته شده در ایران ، به خصوص مدلهای تک تیرانداز آن ، دارای عملکردی بسیار خوب می باشند. آلمان

و نروژ پیشگام در بهینه سازی و استفاده از ژ3 هستند. ژ3های ساخت این دو کشور بهترین و باکیفیت ترین نمونه های ژ3 در جهان

به شمار می روند. ژ3 در درگیریهایی که در فواصل دور رخ می دهد و همچنین در جنگ های شهری ، بهترین و مناسبترین اسلحه است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، ساخت ادوات نظامي جدید در هر كشوري نيازمند صرف هزينه هاي بسيار بالا و دانش فني خاص خود است از اینرو بروز رسانی ادوات موجود هم در کنار برنامه طراحی تسلیحات جدید مورد توجه کشورهای مختلف دنیا قرار دارد. خوشبختانه در كشورمان محققان اين امر موفق شدند به نتايج بسيار خوبي با توجه به تجربيات 8 سال دفاع مقدس برسند كه يكي از اين دستاورد ها تانك «مبارز» است كه به صورت انبوه در دستور كار قرار گرفته است.
پيش از انقلاب، مستشاران خارجي اجازه فعاليت هاي فني و مبتكرانه به نيروهاي ارتش نمي دادند اما پيروزي انقلاب و بروز تحريم هاي نظامي و وقوع جنگ تحميلي نيروهاي خلاق بومي را بر آن داشت تا با استفاده از نيروي هاي داخلي ‌تيم هاي متخصص را در ارتش شناسايي كرده و ادوات بجا مانده را مورد استفاده قرار داده و انبوه تجهيزات را به صورت كارآمد حفظ كرده و در خدمت جنگ قرار داده و متعاقب آن هسته هاي خودكفايي و تحقيقات در سه نيرو تشكيل شد كه امروزه دانش فني ادوات و تجهيزات نظامي بويژه ساخت تانك ها و نفربرها را در دست گرفته اند.
پيشينه كارهاي تحقيقاتي در نيروهاي مسلح به اواخر دهه 1360 برمي گردد كه با تدبير مقام معظم رهبري ايجاد معاونت جهاد خودكفايي در نيروهاي سه گانه ارتش و سپاه و اداره تحقيقات در ستاد مشترك آنها آغاز شد. اين تدبير باعث استفاده از مبتكرين و محققيني شد كه در سطح نيروهاي مسلح وجود داشت بخصوص در نيروهاي سه گانه ارتش كه داراي تجربه بیشتری در کار با تجهیزات پیچیده بودند و تجهيزاتي را که قبل از انقلاب به خاطر وضعيتي كه در منطقه حاكم بود به ارتش داده شده بود و آموزشهاي لازم را درباره بكارگيري آنها فراگرفته بودند بلافاصله بعد از انقلاب بدون نياز به مستشاران خارجي به كار گرفته و در 8 سال دفاع مقدس در جنگ و جبهه آماده كار نگه داشتند.
در راستاي فعاليت هاي مزبور، توان ساخت قطعات يدكي بحراني در كشور پديد آمد و در بحث بازسازي تجهيزات، نوسازي و دوباره سازي آنها صورت گرفته و براي بالا بردن توان رزمي و بنيه دفاعي كشور مجدداً وارد خدمت شد. این نکته از آن جهت نیز قابل تأیید است که با وجود توانمندي ساخت تانك در داخل كشور، طبعاً بهينه سازي و ارتقاء آنها نيز مقدور است.
يكي از ادوات بازسازي و بهينه شده، تانك چيفتن ساخت انگلستان است كه داراي ضعف هايي بود و توسط متخصصان كشور اين ضعف ها برطرف و به سامانه پاورپك، موتور و سامانه انتقال نيروي قوي تري مجهز شده و سامانه مسافت ياب ليزري كه بتواند هدف را مشاهده و بموقع اجراي آتش نمايد. این تانک بهسازی شده با نام مبارز معرفی شده است.

106884_847.jpg



تانك ها به طور كلي به سه دسته اصلي تقسيم مي شوند: سنگين ، متوسط و سبك كه هر يك در يگان هاي زرهي، كاربردهاي خاص خودشان را دارند. تانك مبارز در زمره دسته تانك هاي سنگين يا اصطلاحاً تانك اصلي ميدان نبرد(MBT) بحساب مي آيد.
از كارهاي انجام شده بر روي مبارز، آماده سازي شاسي و سازه اصلي تانك بوده كه برابر الگوهاي مرسوم نظامي دنيا اقدام به اينكار از قسمت عقب، طرفين و مخازن سوخت شد. مخازن سوخت در تانك چيفتن، از نوع لاستيكي و يك بار مصرف بود كه احيا شده و مخازن سوخت ويژه اي قرار داده شد كه قابل تعمير و بازسازي هستند. گفتنی است براي محافظت از سازه، لايه هاي تقويت زره يكپارچه در تانک نصب شده.
در دهليز قواي محركه سعي شده تا با استفاده از معيارهاي مرسوم نظامي دنيا قواي محركه بالاي 1000 اسب بخار و سامانه اتوماتيك نصب شود و علاوه بر آن مبارز از يك موتور/ژنراتور برخوردار شده كه مي تواند برق تانك را تأمين كرده كه از ويژگي هاي مهم اين مجموعه است. با در نظر گرفتن ابعاد تانك اين عمل طوري اجرا شده كه مشكلي از نظر جانمايي در مجموعه ابعادي بوجود نيامده و اصول نظامي كه يك تانك اصلي ميدان نبرد نياز به رعايت آن دارد حفظ شود.

106826_895.jpg



طرفين و كناره ها از لايه هاي ويژه تقويت زره برخوردار شده اند. مجموعه دهليز راننده از سامانه ديد در شب(مادون قرمز) و روز برخوردار شده و مجموعه ان بي سي و حفاظتي در بالاي برجك. حفظ لوله توپ بر روي پايه از آخرين تغييرات اعمال است. همچنين ايجاد پرده دود ممكن شده و به مجموعه پرتاب نارنجك دودزا به عنوان سامانه هاي اختفا افزوده شده است.
يكي از مهمترين بخش هاي تانك، ‌سلاح هاي اصلي نصب شده بر روي آن و وسیله هدفگیری سلاح است. سامانه كنترل آتش به سه دسته تقسيم مي شود كه شامل كنترل مكانيكي، تطابقي و ليزري است كه كنترل آتش ليزري پيشرفته ترين نوع است.
سامانه مسافت يابي چيفتن، مجهز و مدرن نبود و توپچي توسط يك قبضه تيربار 12.7 ميليمتري هم محور با توپ با چندين مرتبه تيراندازي سه تيره، مسافت را تخمين زده و پس از بدست آوردن اين مسافت، بوسيله سامانه كنترل آتش، آن را بر روي توپ القا كرده و عمل تيراندازي را انجام مي داد. بدیهی است اين نوع مسافت يابي زمانبر بوده و به صورت عادی هم دقت لازم را ندارد و در صحنه نبرد نیز به این مشکلات بیش از پیش به چشم می خورد.

106828_966.jpg


سامانه مسافت یاب لیزری، نمایشگرهای مسافت و هدف



براي رفع اين مشكل، معاونت جهاد خودكفايي به عنوان مجري اين پروژه برآن شد تا اين تانك را به سامانه مسافت ياب ليزري مجهز كند تا توپچي با دقت و سرعت بيشتري به اهداف شليك نمايد از اين رو سامانه مسافت ياب ليزري نصب شده بر روي تانك مبارز توسط متخصصان مربوطه به صورت كاملاً بومي طراحي شده و پس از آزمايش هاي فراوان به صورت عملياتي درآمد. پيچيده ترين بخش اين سامانه، اهرم هاي بالستيك درايو آن است كه حركات لوله توپ را با دقت بسيار بالايي و در ارتباط با سامانه فرستنده و گيرنده ليزر ممكن مي كند تا دقت لازم بدست آيد و اين موفقيت با انجام كارهاي كارگاهي تخصصي و تلاش بي وفقه ميسر شده است. اين سامانه شامل يك بخش الكتريكي،‌ نمايشگر تصوير هدف، انديكاتور نشاندهنده مسافت و جعبه كليد است و همچنین يك مجموعه فرستنده و گيرنده ليزر كه در بيرون از تانك نصب شده و همچنين اهرم هاي بالستيك درايو.
توپچي از طريق نمايشگر، منطقه را رصد مي نمايد و پس از انتخاب هدف، شاخص مربوطه را بر روي هدف قرار داده و با فشردن دكمه شليك پرتو ليزر، مسافت دقيقي از هدف تا تانك محاسبه شده و به نمايش درمي آيد كه داراي خطاي 1-/+ متر مي باشد. با استفاده از مسافت يافته شده عمل هدفگيري و زاويه دادن به توپ اجرا شده و در نتيجه امكان شليك دقيقي براي تانك فراهم مي شود.

106827_724.jpg



در تانك چيفتن امكان چرخش مناسب و راحت درجا ميسر نيست و در اين پروژه قابليت چرخش درجا به اين تانك داده شده و قواي محركه و سامانه گيربكس مبارز قابليت چرخش درجا به آن مي دهد. از طرفي ضربه گير و دمپر و لاستيك هاي بكار رفته اين انعطاف را ايجاد مي كند تا ضربه هاي ايجاد شده را كم كرده و سامانه ليزري كه روي برجك قرار دارد دچار كاهش دقت نشود.
سامانه هاي الكترونيكي و ارتباطي اين تانك نيز بكلي متحول شده و از آخرين توليدات صنايع الكترونيك كشور استفاده شده است.
تانک چیفتن با این بهسازی ها امروزه به تانکی توانمند برای حضور در عرصه دفاع از کشور تبدیل شده و با کمک به حفظ کمیت تجهیزات کشور برای ارتقاء کارایی و کیفیت آنها نیز حرکت محکمی به انجام رسیده است.

منبع

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دمشون گرم واقعا دارن تلاش میکنند. ولی یه انتقادی دارم اونم اینه که این همه در مرود تانک ذوالفقار تبلیغ میشه ولی هنوز حتی یک گردان هم ازش تو مانورها و حتی رژه ها (البته کمتر ) نشون داده نمیشه .یعنی واقعا بعد از چند سال تولید هنوز به اندازه یک گردان هم تولید نشده؟ این همه کار بزرگ در مورد وسایل زرهی هم تو ارتش هم تو سپاه انجام شده ولی این یه مورد واقعا ناراحت کننده شده دیگه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

يه سوال:چيفتن چه سالي طراحي و توليد شد؟



چیفتن در سال 1965 طراحی و تولید شد.

این تانک در اصل به منظور مقابله با تانک تی 62 روس ها طراحی شده بود.


thumb_chieftain.jpg thumb_chieftan-main-battle-tank-3.jpg thumb_chieftan-main-battle-tank-2.jpg thumb_chieftan-main-battle-tank-1.jpg thumb_478px-Chieftain_Bovington_2006.jpg


  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من دوره تانکها دیگه تموم شده خوب زمانی که یه سربازی یا یه هفته تمرین کردن براحتی میتونه یه تانک رو با ار پی جی منهدم کنه دیگه این سلاح نشون میده عمرش گذشته
یه توضیح خیلی کوتاه بدم وانکه معمولا در سیستم نظامی تا زمانی یه سلاحی ضدش گرونتر از خودش باشه اون سلاح باصرفه تره چون دشمن برا انهدامش هزینه زیادی پرداخت میکنه ولی وقتی ضد همون سلاح ارزانتر از خود سلاح باشه دیگه باید اون سلاح رو کنار گذاشت مثلا یه ار پی جی بسیار ارزانتر از تانکه وتانک گرانتر پس استفادش اصلا مقرون به صرفه نیست اگر تا به حال تانکها ساخته میشه چون برا فروش میصرفه میسازند نه برا استفاده حالا اگر جنگی بین ابرقدرتها در بگیره خواهیم دید از این سلاحها هرگز استفاده نخواهند کرد و از سلاحهای مدرنشون استفاده خواهند کرد
امیدوارم ما هم به سمت سلاحهای مدرن و با صرفه حرکت کنیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
پیشنهاد میکنم تاپیک تانک در برابر ضد تانک رو مطالعه کنید
..............
در ضمن فکر نکنم دیگه RPG7 بتونه رو تانک خط بندازه چه برسه به انهدام اونها

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر من دوره تانکها دیگه تموم شده خوب زمانی که یه سربازی یا یه هفته تمرین کردن براحتی میتونه یه تانک رو با ار پی جی منهدم کنه دیگه این سلاح نشون میده عمرش گذشته


یه توضیح خیلی کوتاه بدم وانکه معمولا در سیستم نظامی تا زمانی یه سلاحی ضدش گرونتر از خودش باشه اون سلاح باصرفه تره چون دشمن برا انهدامش هزینه زیادی پرداخت میکنه ولی وقتی ضد همون سلاح ارزانتر از خود سلاح باشه دیگه باید اون سلاح رو کنار گذاشت مثلا یه ار پی جی بسیار ارزانتر از تانکه وتانک گرانتر پس استفادش اصلا مقرون به صرفه نیست اگر تا به حال تانکها ساخته میشه چون برا فروش میصرفه میسازند نه برا استفاده حالا اگر جنگی بین ابرقدرتها در بگیره خواهیم دید از این سلاحها هرگز استفاده نخواهند کرد و از سلاحهای مدرنشون استفاده خواهند کرد
امیدوارم ما هم به سمت سلاحهای مدرن و با صرفه حرکت کنیم




دوست عزیز ، شما تاپیک زیر رو بطور کامل مطالعه کنید

تانک در برابر ضد تانک


در ضمن اگر تاپیک زیر را هم مطالعه کنید ، متوجه می شوید که شکار تانک به همین سادگی ها هم نیست.

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=15757

تانک ها هم تاکتیک های خاص خودشون رو دارند و شکار آنها به همین سادگی ها هم میسر نیست.

----------------------------------

چند سوال مطرح می کنم

یک کلت کمری ماکاروف 50 دلار قیمت دارد در حالیکه هزاران دلار صرف آموزش یک نیروی آموزش دیده می شود. پس وقتی که یک نیروی آموزش دیده را بتوان با یک تپانچه 50 دلاری از بین برد ، آیا نباید از نیروی آموزش دیده استفاده کرد ؟؟

یک جنگنده رافائل 70 میلیون دلار قیمت دارد. یک هلیکوپتر آپاچی 40 میلیون دلار قیمت دارد. در حالیکه پدافند پنتسیر اس 1 حدود 13 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی هوایی رو تعطیل کرد ؟؟

یک ناو هواپیمابر میلیاردها دلار قیمت دارد. درحالیکه یک موشک یاخونت مجهز به کلاهک هسته ای کمتر از 50 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی دریایی را تعطیل کرد ؟؟

یک تفنگ داگانف حدود 500 دلار قیمت دارد. یک تیربار کالیبر 30 ام 240 حدود 6000 دلار قیمت دارد. پس با این حساب باید نیروهای پیاده نظام رو تعطیل کرد ؟؟

امروزه هزاران سلاح هسته ای در کشورهای مختلف وجود دارد. پس با این حساب آیا دوره زندگی بشر به پایان رسیده است ؟؟
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر من دوره تانکها دیگه تموم شده خوب زمانی که یه سربازی یا یه هفته تمرین کردن براحتی میتونه یه تانک رو با ار پی جی منهدم کنه دیگه این سلاح نشون میده عمرش گذشته


یه توضیح خیلی کوتاه بدم وانکه معمولا در سیستم نظامی تا زمانی یه سلاحی ضدش گرونتر از خودش باشه اون سلاح باصرفه تره چون دشمن برا انهدامش هزینه زیادی پرداخت میکنه ولی وقتی ضد همون سلاح ارزانتر از خود سلاح باشه دیگه باید اون سلاح رو کنار گذاشت مثلا یه ار پی جی بسیار ارزانتر از تانکه وتانک گرانتر پس استفادش اصلا مقرون به صرفه نیست اگر تا به حال تانکها ساخته میشه چون برا فروش میصرفه میسازند نه برا استفاده حالا اگر جنگی بین ابرقدرتها در بگیره خواهیم دید از این سلاحها هرگز استفاده نخواهند کرد و از سلاحهای مدرنشون استفاده خواهند کرد
امیدوارم ما هم به سمت سلاحهای مدرن و با صرفه حرکت کنیم




دوست عزیز ، شما تاپیک زیر رو بطور کامل مطالعه کنید

تانک در برابر ضد تانک


در ضمن اگر تاپیک زیر را هم مطالعه کنید ، متوجه می شوید که شکار تانک به همین سادگی ها هم نیست.

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=15757

تانک ها هم تاکتیک های خاص خودشون رو دارند و شکار آنها به همین سادگی ها هم میسر نیست.

----------------------------------

چند سوال مطرح می کنم

یک کلت کمری ماکاروف 50 دلار قیمت دارد در حالیکه هزاران دلار صرف آموزش یک نیروی آموزش دیده می شود. پس وقتی که یک نیروی آموزش دیده را بتوان با یک تپانچه 50 دلاری از بین برد ، آیا نباید از نیروی آموزش دیده استفاده کرد ؟؟

یک جنگنده رافائل 70 میلیون دلار قیمت دارد. یک هلیکوپتر آپاچی 40 میلیون دلار قیمت دارد. در حالیکه پدافند پنتسیر اس 1 حدود 13 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی هوایی رو تعطیل کرد ؟؟

یک ناو هواپیمابر میلیاردها دلار قیمت دارد. درحالیکه یک موشک یاخونت مجهز به کلاهک هسته ای کمتر از 50 میلیون دلار قیمت دارد. پس با این حساب آیا باید نیروی دریایی را تعطیل کرد ؟؟

یک تفنگ داگانف حدود 500 دلار قیمت دارد. یک تیربار کالیبر 30 ام 240 حدود 6000 دلار قیمت دارد. پس با این حساب باید نیروهای پیاده نظام رو تعطیل کرد ؟؟

امروزه هزاران سلاح هسته ای در کشورهای مختلف وجود دارد. پس با این حساب آیا دوره زندگی بشر به پایان رسیده است ؟؟


دست گرامی فرمایشات شما درست ولی مسله موجود اینه که هر سلاحی میتونه بروز بشه و براحتی در مقابل ضدش مقاوم بشه ولی بزرگترین ضعف تانک در مقابل سلاحهای مورد اشاره شما عدم چابکی و سرعت عمل سریع است و این ضعفی که براحتی میشه با سلاح مختص به خود شکار کرد انسانها یا جنگنده ها میتونند به سرعت تغیر مسیر داده و از دست شکارچی فرار کنند ولی تانکها چی؟با اون حجم بزرگشون و وزن سنگینشون براحتی شکار میشن نمونش تو جنگ 33روزه دیده شد که چندین مرکاوا منهدم شد ولی ایا یه جنگده اسرائیلی هم منهدم شد؟چرا که یه نیروی چریکی براحتی میتونه تانک رو از کار بندازه ولی برا شکار جنگنده یه نیروی هوایی لازمه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.