ورماخت و چالش تولید تانک هانس سریع و چالش تولید تانک برای ورماخت

[MR9 119,178]

 

 

مقدمه :

 

هانس گودریان ( 1954- 1888 ) ، ملقب به هانس سریع  (  Schneller Heinz ) یکی از مشهورترین ژنرال های ورماخت بشمار می آید که نامش در تاریخ نظامی عصر مدرن ، با استخوان بندی یگان های نیروی زمینی ( واحدهای زرهی ) به شکل عجیبی عجین شده تا جایی که یکی از  جوان ترین ، مشهورترین و در عین حال از اخرین فرماندهان واحدهای پانزر در جنگ دوم جهانی ، ژنرال ژنرال اتو فون مانتوفیل روایت جالبی از فرمانده ارشدش ، دارد:

 

""""" او گودریان بود ، در آغاز یکّه و تنها ، اما او بود که تانک و کاربردش را بعنوان یک سلاح ارزشمند رزمی به ارتش شناساند . این کار ، مطمئناً از ستاد کل ارتش برنمی آمد ، باید گفت ، نام و مُهر شخصیت وی به مفهوم واقعی کلمه بر بدنه این سلاح  حک شده است و حقیقتاً ، این جنگ افزار ، موفقیت عملیاتی خود را به او مدیون است ."""""

 

   

 

راست : اتو فون مانتوفل  چپ : هانس گودریان 

 

شروع طوفان : 

در میانه جنگ دوم جهانی ، کمیسیون تولید تانک به سرپرستی ژنرال هانس گودریان به منظور پر کردن  شکاف ایجاد شده  حاصل از روند طولانی طراحی ، تولید انبوه و تحویل سوپرتانک 1944 ((پانتر )) به ارتش توصیه کرد تا بر روی آنچه که درآن زمان ، توپهای تهاجمی ( assault guns ) نامیده می شد متمرکز شده و طرح های موجود را به نمونه های ارتقاء یافته ، تبدیل کند. برای نیل به این هدف ، چیزی در حدود 120 دستگاه پانزر-3 از گونه F با مسلح شدن به یک قبضه توپ 75 م.م  L/43 به سال 1942 وارد خدمت شد  ، به همین دلیل برخی مورخان براین عقیده اند  که ارتش در آن زمان ، تمایل بیشتری برای توسعه یک توپ تهاجمی در قالب  خودروی ویژه پشتیبانی از پیاده نظام  در مقایسه با یک زره کوب  نشان می داد  .

 

    

 

زره کوب اشتوگ-3 سری جی 

راست : نمای روبرو  چپ : بخش نگهداری مهمات 

 

با توجه به این مساله ،براساس یک قاعده نانوشته ، هر اندازه  درازای لوله توپ بیشتر می بود ، تاثیر کاربرد مهمات شدید الانفجار کاهش می یافت ولی از دید افسران واحدهای پیاده ، این معامله به نسبت قابل قبول می آمد ، به همین دلیل گونه  Sturmgeschütz IIIG پس از مسلح شدن به یک قبضه توپ 75 م.م  L-48 بصورت غیر قابل باوری از سوی این واحدها مورد استقبال قرار گرفت . برد موثر توپ فوق الذکر ( PAK-43) به بیشتر از 7000 فوت می رسید که دراین فاصله قابلیت نفوذ به درون زرهی به ضخامت 100 م.م با شیب 30درجه را در اختیار کاربر می گذاشت .

 

 در واقع ، زره کوب اشتوگ-3 با نیم رخ بسیار کوتاه  و بهبود ضخامت زره های بخش جلویی با اضافه شدن زره هایی به ضخامت 80 م.م  و همچنین با قرار گرفتن در کلاس وزنی کمتر از 25 تن ، انقلابی اساسی را در واحدهای زرهی و پیاده ارتش آلمان در جنگ دوم ایجاد نمود . این طرح چنان برای ورماخت جذاب شد که بعدها با اضافه شدن یک قبضه توپ کالیبر 105 م.م  به شاسی فوق الذکر ،   یک توپ خودکششی  ابداع گردید که بنا بر برخی ملاحضات ، به هر گردان سه قبضه این توپها تعلق گرفت تا پوشش آتش کافی  برای پشتیبانی از پیاده نظام فراهم گردد .

 

 

اشتوگ-3 جی  . ایتالیا - 1943 

 

بدین سان ، فرزند ناتنی واحدهای زرهی ارتش ، اکنون  درست در پیشانی یگانهای رزمی قرار گرفته بود و تا ماه مه 1941 ، نزدیک به 19 گردان مستقل از این توپهای تهاجمی (زره کوب) تشکیل شد . دوسال بعد ، یعنی در سال 1943 این تعداد به دو برابر یعنی حدود  38 گردان مستقل رسید و برای پشتیبانی از عملیات پیاده نظام در قالب یگانهای کوچک  بطور مداوم جابه جا میشد .

 

 اهمیت این جنگ افزار به نسبت انقلابی در میان واحدهای نیروی زمینی چنان افزایش یافت که پس از کسب تجارت ذیقیمت در نبردهای گسترده  ، افسران پیاده نظام برای انهدام توان زرهی دشمن و همچنین اجرای ضد حملات ، به شکل خاص بر روی این واحدها حساب جداگانه ای باز می کردند . از سویی دیگر ، توپهای تهاجمی جدید ، در مقایسه با تانکهای متعارف ، از هزینه طراحی وتولید کمتری برخوردار بودند ، چرا که مکانیزم پیچیده وگران قیمت برجک گردان در آنها وجود نداشت ، تولید انبوه آن به نسبت ساده تر بود  واین  برای صنایع زمان جنگ آلمان  که نیروی انسانی با مهارت کمتر شامل  کارگران خارجی ، اسرای جنگی را در برمی گرفت ، یک گزینه جذاب بشمارمی رفت .

 

 

پانزر-4 علیرغم معرفی طرح های گوناگون و متنوع زرهی ،  اسب کاری و استخوان بندی واحدهای زرهی ورماخت تا پایان جنگ دوم جهانی بشمار می رفت 

 

همزمان با افزایش جذابیت توپهای تهاجمی برای ارتش  ،  روند تولید تانک بتدریج دچار رکود میشد . بعنوان مثال ، از رده خارج بودن تانکهای پانزر-3 آنقدر واضح شده بود که خط تولید آن بعنوان یک خودروی رزمی سرعت به  تکمیل یک شاسی برای نصب توپ تبدیل گردید . از سویی دیگر ، در اکتبر سال 1942 تولید پانزر-4 به 100 دستگاه در ماه کاهش پیدا کرد به همین دلیل در همان زمان ، ستاد کل ارتش پیشنهاد داد تا برنامه تولید انبوه پانزر-4 بعنون اسب کاری واحدهای زرهی متوقف و در عوض همه منابع برای تولید سریعتر پانترها و تایگر ها متمرکز گردد .  اما در کمال تعجب ، شرکتهای قدیمی تری نظیر پورشه  و پیمانکاران فرعی تولید تانک  از همان ابتدای امر با این تصمیم  به مشکل برخوردند . دلیل این امر را نیز می توان به محافظه کاری بیش  از حد صنعت خودروسازی آلمان  مرتبط نمود . 

 

 

 

موقعیت قرارگیری مهمات پانزر-3 سری اف 

 

نقل قول

بدین معنی که وقتی در میانه دهه بیست میلادی  ، شرکت فورد برای تولید هر خودرو به 5 نفر-ساعت کار نیازداشت ، همتایان آلمانی ان ، یعنی شرکتهایی نظیر دایملر برای فعال نگاه داشتن خطوط تولید خود به 1750 نفر-ساعت کار نیازمند بودند . علاوه براین ، در مرحله طراحی ، تمرکز شرکتهای آلمانی بر روی نیاز بازار  و تاکید بر روی سفارشی سازی محصول با گسترش تنوع مدلها قرارمی گرفت ، در حالی که  فلسفه فورد این بود که مشتریان می توانستند هر رنگی را سفارش دهند ، به شرطی که رنگ مورد نظر "سیاه " باشد !!!!! ! 

 

از طرفی دیگر ، طراحان غیر نظامی خودروهای زرهی سنگین ،به شکل نامتناسبی ، شیفته یافتن راه حل برای چالشهای مربوط به  مدلهای جدید ارتش نظیر تایگر و پانتر شده بودند و از دید آنها ، حل مشکلات فنی این سخت افزارها  می بایست به گونه ای جلو می رفت که  حتی در شرایط سخت نیز امکان تعمیرات صحرایی  برای ارتش فراهم گردد .

 

  

 

راست : نمای گرافیکی تانک پانزر3 سری اف  چپ : پانزر3 سری اف .. جمعی هنگ پانزدهم زرهی ، لشکر 11 پانزر .. روسیه 

 

 

با توجه به این پیچیدگی بیش از حد روند طراحی و تولید تانک درآلمان ، تا سال 1942 یک هم افزایی با رویه منفی میان دوصنعت هم خانواده تولید خودرو  و تانک  ایجاد گردید و هر کدام ازاین دو در تلاش بود تا به شیوه مخصوص به خود که تصویرگر پیشگام بودن را در اختیار مشتری قرار میداد ، فرآیند تولید را به پیش ببرد .

 

نقل قول

بدین  سان ، اختلاف میان ارتش و شرکتهای سازنده موجب شده بود تا طراحان به شکل مستمر در زیر برنامه ها موازی و همچنین نیازمندی های سرفرماندهی ارتش ( هیتلر) به دست و پا بیافتند .

 

درواقع ، پیش از جریانات فوق الذکر ، دخالت سرفرماندهی ارتش در روند اعلام نیازمندی و طراحی خودروهای زرهی بسیار محدود بود و بیشتر بصورت  یکسری توصیه ها و پیشنهادات عمدتا" منطق صورت می پذیرفت . بعنوان مثال ، براساس درخواست شخص هیتلر ، یکی از شرکتهای پیمانکاری موفق شد تا از ترکیب شاسی تانک پانزر-3 با توپ L-71 کالیبر 88 م.م  که عمدتا" برای تانک تایگر توسعه یافته بود ، توپ خودکشی هامل را به نیروی زمینی تحویل دهد .

 

 

راست : فوریه 1943 ... نمونه پروتوتایپ توپ خودکششی هامل در جریان یک بازدید به هیتلر نشان داده می شود .

 نمونه های اولیه این توپ به فشار شکن دهانه مجهز بودند ولی در نمونه های بعدی تصمیم گرفته شده تا این قطعه حذف گردد .

 

 در این زمینه ، گرچه شاسی مورد استفاده ، به گونه ای بود که  آسیب پذیری قابل توجهی را در برابر آتش تانکهای پیاده نظام یا توپهای تهاجمی دشمن نشان میداد ، اما توپ قدرتمند و دوربرد 88 م.م  با سرعت دهانه بالا پتانسیل بالایی به اندازه 50 درصد سازمان رزمی یک گردان ضد زره  را به کاربر ارائه می داد و با تصویب تولید حداقل 500 دستگاه از این توپ ، قدرت تهاجمی و تدافعی ورماخت تا حد قابل قبولی افزایش پیدا می نمود .

 

 توپ تهاجمی فردیناند که بعدها با لقب "فیل" ( الفانت )  وارد خدمت شد ، در واقع پاسخی ناخواسته / خواسته به  بدنه و سامانه رانشی پورشه  به منظور تولید یک زره کوب سنگین مسلح به توپ 88 م.م بود  و بدلیل شرایط جنگ ، بسرعت نزدیک به 90 دستگاه ازاین زره کوب تولید و در بهار سال 1943 در یک هنگ مستقل زرهی سازماندهی شدند .

 این خودروی زرهی ، بدون برجگ گردان ، در بهترین حالت ، یک تانک تایگر ناقص بشمارمی رفت که همان مشکلات فنی و بدون هیچ مزیت قابل توجه را ارائه میداد ، ضمن اینکه با وزنی در حدود 65 تن  ، بلحاظ ابعاد تفاوتی با تایگر نداشت . علاوه براین ، حذف غیرضروری تیربار که برای دفاع از خود درمیدان نبرد بسیار اهمیت داشت ، موجب گردید که روسها در جبهه شرقی ، با هرنوع سلاح ضد زرهی که درسازمان رزمی آنها وجود داشت ( بخصوص در عملیات کورسک ) به تهدید قابل توجهی برای این هیولاهای فلزی تبدیل شوند .

 

   

   

 

راست : نمای گرافیکی زره کوب 65 تنی ورماخت  چپ : نمای درونی موقعیت قرار گیری مهمات زره کوب فردیناند 

 

اگرچه براساس تحلیل فوق الذکر ، این  سخت افزارهای زرهی  بیلان قابل توجهی را از خود برجای نگذاشتند ، اما ترکیب  توپ88 م.م و شاسی تانک های متعارف ، تنها پیش مقدمه ای برای معرفی طرح های آینده بشمارمی رفت .

 

نقل قول

درواقع ، سرفرماندهی ارتش (OKW) از دوران جوانی بعنوان یک آرشیتکت (معمار/ نقاش ) با سبک پرآب و تاب در طراحی مناظر ، علاقه بسیاری به خودروهای پرقدرت از خود نشان میداد

 

،به همین دلیل ، وی در ژوئن 1942 ، به فردیناند پورشه اجازه داد تا طراحی یک تانک فوق سنگین را کلید بزند که در نهایت با شناسه کنایه آمیز موش ( Mouse) در تاریخ خودروهای زرهی شناخته می شود .

 

 

ماوس . فیل سفید هیتلر در جنگ ، 

گرچه روی کاغذ به تقریب رقیبی نداشت ، اما بدلایل مختلف ، سرنوشت محتومی در انتظارش بود !!

 

 

موقعیت نگهداری مهمات مورد استفاده در پانزر-8 ماوس 

 

بر اساس اطلاعات موجود ، زره بخش جلویی این ابرتانک ، به 10 اینچ  ( 25 سانتی متر ) می رسید و در حالی به یک توپ 6 اینچی  (150 م.م ) مسلح شده بود که وزن هرپرتابه آن به 150 پاوند می رسید و در طرح نهایی ، وزن عملیاتی آن 188 تن ثبت شده بود که می بایست با  سرعت جاده ای 12.5 مایل در ساعت  وارد صحنه رزمی شود .صرف نظر از هزینه و پیچیدگی های طراحی ، تکمیل دو نمونه نخست این ابرتانک بیشتر از یکسال بطول انجامید .

 

نقل قول

( در شبیه ساز کلاسیک پانزربلیتز در دهه هفتاد میلادی  ، نقل قول مشهوری وجود داشت  که معتقد بود ، تنها دشمن MAUS ، پستانداران کوچکی بودند که غذای آنها، تخم مرغ بود !!)

 

با این حال ، در عدم  تاثیر رزمی این ابرتانک آلمانی بعنوان یک جنگ افزار زرهی بر روی روند جنگ و همچنین اتلاف منابع مادی و مهارت مهندسی اختصاص داده شده به این پروژه به تقریب هیچ شکی وجود ندارد ، با این وجود ، ابرتانک ماوس ، نشانه ای فراموش ناشدنی از نیروی زرهی ورماخت در جنگ دوم جهانی بشمار میرفت . بدین معنی که صرف نظر از حمایت مستقیم هیتلر ، ماوس درواقع نشان دهنده مسابقه ای میان برتری فنی و نیازهای رزمی میدان نبرد بشمار می رفت .

 

 

پانزر4-سری اچ 

روسیه .. زمستان سال 1943 

 

 مضاف براین ، افزایش اندازه تانک  بصورت خودکار ، تاثیر قابل توجی را بر روی میزان تحرک و قابلیت اطمینان رزمی این خودرو برجای گذاشت که این خود نیز بخوبی نشاندهنده فلسفه طراحی خودروهای زرهی و سلاح در آن زمان بود . اما با ورود جنگ به سال 1943 و سخت تر شدن شرایط نبرد در جبهه شرقی ، تکنیسن های  آلمانی با تغییر رویکرد از حوزه مهندسی  به علم مواد درصدد بودند تا  راه حل مناسبی را برای غلبه بر مشکلات کاربرد واحدهای زرهی در جنگ پیدا نمایند .

 

نقل قول

بااین حال ،می توان گفت که  غرور ، آرمان گرایی و یا آمیزه ای از این دو ، مشخص کننده وضعیت صنایع نظامی ارتش آلمان در سالهای آخر رایش سوم بشمار می رفت .

 

با تمامی این تفاسیر ، داستان طراحی وتولید ماوس ، در زمان خود ، روندی طولانی و نفس گیر محسوب میشد که در آن ترکیبی از تنش های میان نهادی ، پیچیدگی های فنی مربوط به ایجاد خط تولید و درنهایت کاهش توان رزمی ورماخت باعث گردید تا  برخی کارشناسان (نظامیان ) نزدیک به سرفرماندهی عالی ارتش خواستار تعیین یک داور ( نظیر هانس گودریان ) برای رفع مشکلات  پیش آمده شدند . در این خصوص ، گودریان ، ماوقع یک ملاقات خصوصی با هیتلر در 20 فوریه 1943 با محوریت برطرف کردن سوء تفاهامات متعدد در این خصوص را شرح می دهد که با تعیین یکسری شروط ، موجبات وسوسه سرفرماندهی عالی ارتش را فراهم نمود . براساس انچه که در تاریخ نظامی ورماخت به ثبت رسیده ،

 

نقل قول

گودریان با انتصاب به سمت بازرس کل واحدهای زرهی این اختیار را پیدا نمود تا بطور مستقیم به هیتلر گزارش دهد . وی مسئولیت پیدا نمود تا با اختیارات کامل دکترین رزمی ، سازمان رزم ، روند آموزشی و جایگزینی سخت افزارها  را در تمامی یگان های ورماخت شامل لوفت وافه ، وافن اس اس و ... را مورد بررسی و تجدید نظر قرار دهد که درآن زمان ، قدرت بی بدیلی برای یک افسر ارتش بشمار می رفت

 

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد .................

2- برای اینکه بدونید چرا ورماخت در طول جنگ دوم جهانی علیرغم ارائه طرح های فوق العاده زرهی ، همیشه دچار مشکل بود ، این تاپیک را دنبال کنید .................

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 

 

برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران  ( MILITARY.IR) 

 

                     مترجم : MR9

 

 

[RezaKiani 1,986]

23 hours قبل , MR9 گفت:

چیزی در حدود 120 دستگاه پانزر-3 از گونه F با مسلح شدن به یک قبضه توپ 75 م.م  L/43 به سال 1942 وارد خدمت شد 

 

 

23 hours قبل , MR9 گفت:

اکنون  درست در پیشانی یگانهای رزمی قرار گرفته بود و تا ماه مه 1941 ، نزدیک به 19 گردان مستقل از این توپهای تهاجمی (زره کوب) تشکیل شد

 

 

تاریخ ها بالا با هم مچ نمیشن!!!!

 

23 hours قبل , MR9 گفت:

دلیل این امر را نیز می توان به محافظه کاری بیش  از حد صنعت خودروسازی آلمان  مرتبط نمود . 

بعید هست  که علت عقب موندن  کارخانجات تانک سازی منحصر بشه به این علت.... مسائل زیادی درگیر قضیه بود....  پیچیدگی بیش از حد  پانتر و تایگر و کمود فولاد هوس بازی های هیتلر ...و شاید خیلی عوامل دیگر

23 hours قبل , MR9 گفت:

بدین معنی که وقتی در میانه دهه بیست میلادی  ، شرکت فورد برای تولید هر خودرو به 5 نفر-ساعت کار نیازداشت ، همتایان آلمانی ان ، یعنی شرکتهایی نظیر دایملر برای فعال نگاه داشتن خطوط تولید خود به 1750 نفر-ساعت کار نیازمند بودند . علاوه براین ، در مرحله طراحی ، تمرکز شرکتهای آلمانی بر روی نیاز بازار  و تاکید بر روی سفارشی سازی محصول با گسترش تنوع مدلها قرارمی گرفت ، در حالی که  فلسفه فورد این بود که مشتریان می توانستند هر رنگی را سفارش دهند ، به شرطی که رنگ مورد نظر "سیاه " باشد !!!!! !  

 این قصه مال دهه 20 هست یعنی صنایع خودروسازی آلمان تا دهه 40 روی همون منوال می رفتن جلو؟

 

23 hours قبل , MR9 گفت:

، حذف غیرضروری تیربار که برای دفاع از خود درمیدان نبرد بسیار اهمیت داشت ، موجب گردید که روسها در جبهه شرقی ، با هرنوع سلاح ضد زرهی که درسازمان رزمی آنها وجود داشت ( بخصوص در عملیات کورسک ) به تهدید قابل توجهی برای این هیولاهای فلزی تبدیل شوند .

همون طور که به درستی اشاره شد حذف تیربار اشتباه بود ولی شاید علتش این بود ره این غول رو برای نبرد تن به تن با زرهی حریف ساخته بودن و فکر می کردن از دور تانکهای دشمن رو میزنه و کار به درگیری با پیاده نظام نمیکشه.

 

بر 14 مهر 1399 در 22:14 , MR9 گفت:

گودریان با انتصاب به سمت بازرس کل واحدهای زرهی این اختیار را پیدا نمود تا بطور مستقیم به هیتلر گزارش دهد . وی مسئولیت پیدا نمود تا با اختیارات کامل دکترین رزمی ، سازمان رزم ، روند آموزشی و جایگزینی سخت افزارها  را در تمامی یگان های ورماخت شامل لوفت وافه ، وافن اس اس و ... را مورد بررسی و تجدید نظر قرار دهد که درآن زمان ، قدرت بی بدیلی برای یک افسر ارتش بشمار می رفت

 

گودریان رو به این دلیل از زنجیره ی رزمی آلمان در جبهه شرق حذف کردن تا بتونن  پوزش رو بزنن... نه اینکه بهش یه مقام بالا یا قدرت بی بدیل بدن... یعنی عملا خونه نشین ش کردن تا برای  پیشوا شاخ نشه

[Crash 18,585]

صحبت درباره زره کوب فردیناند شد بهتر چند نکته را باهم مرور کنیم مشکل اصلی زره کوب فردیناند نداشتن مسلسل نبود بلکه اشکال فردیناند اساسی تر از این حرفها بود: 

بر 19 آذر 1394 در 16:10 , Crash گفت:

بزرگترین مشکل فردیناندها در نیرد کورسک آسیبهای مکانیکی و صدمه های ناشی از مین ها بود. هر گونه صدمه به زنجیرهای حرکتی ، سیستم تعلیق و یا زره های، خدمه را مجبور به پیاده شدن  و تلاش برای تعمیر می کرد. وزن بسیار این زره کوب مانع از بکسل کردن آن می شد. خودرو های بازیابی زرهی در نیرد کورسک عموما از مدل Bergepanzer IV بودند که توانایی بکس کردن خودرهای زرهی سنگین را نداشتند . برای جا به جا کردن تانک های تایگر 1 به سه دستگاه Bergepanzer IV نیاز بود در عوض برای جا به جایی فردیناندها به 5 دستگاه Bergepanzer IV  که به یک دیگر متصل می شدند نیاز بود .در مراحل اولیه از نبرد کورسک هنگامی که آلمانی ها دست به حمله  می زدند، وسایل نقلیه سنگین بعد از حمله در طول شب تعمیر می شدند و دوباره می تواسنتند به میدان نبرد بازگردند. اما با شروع ضد حملات ارتش شوروی با سقوط مواضع دفاعی آلمانها با کوچکترین مشکل جزئی دربخش تعلیق که مانع از حرکت کردن فردیناندها و هر خودرو زرهی سنگین دیگر میشد خدمه معمولا مجبور بودند وسیله  زرهی خود را ترک کنند در نتیجه این ادوات سالم بدست ارتش شوروی می افتاند.

 

اگر مشکل فردیناندها فقط مسلسل بود نصب یک مسلسل می توانست به مشکلات این زره کوب پایان دهد. در حقیقت المان ها هم متوجه این موضوع بودند و سعی کردند با اصلاحاتی طرح فردیناند را بانام Elefant بهبود ببخشند اما مشکلات فردیناندها حتی با وجود بهبودها باقی بود.

بر 19 آذر 1394 در 16:10 , Crash گفت:

در سپتامبر سال 1943 ، فردیناند های باقی مانده فرا خوانده شدند تا با توجه به تجربیات به دست امده از نبرد کورسک بهینه سازی شوند. در طول ماه های اکتبر و نوامبر سال 1943،  از 50 وسایل نقلیه باقی مانده 48 دستگاه به این سطح از ارتقا رسیدند . نصب مسلسل MG 34 در جلویی بدنه برای مقابله با پیاده نظام ، نصب گنبد فرماندهی ( مشابه  گنبد فرماندهی در زره کوب StuG III) ، نصب پوشش حفاظتی Zimmerit و تقویت زره جلوی بدنه (که منجر به افزایش وزن از 65 تن به 70 تن شد)  از جمله ویژگی های بهینه سازی شده در زره کوب فردیناند بوده است.

 

تصویر سمت راست Elefant تصویر سمت چپ فردیناند همان طور که در متن بالا توضیح داده شد در نمونه های بعدی این زره کوب تغییراتی   از جمله نصب مسلسل انجام شد اما مشکلات فردیناند تمامی نداشت.

 

 

سربازان المانی در حال جابه جا کردن پیشرانه جدید برای زره کوب فردیناند  از قطار _ مشکل فردیناند  جدی تر از این حرفها بود !! جدا از بحث نامطمئن بودن سیستم تعلیق حتی پشیرانه مایباخ این تانک نیز به خاطر محفظه تنگ فقط 800 کیلومتر عمر مفید داشت. پیشرانه ها مرتب باید تعویض میشدند که با توجه به شرایط صنایع المان موتورهای اضافی به سختی برای زره کوبها فراهم میشد.

 

تصویری از زره کوبهای فردیناند در انتظار تعمیر در کارخانه تانک سازی Nibelungenwerk _ خرابیهای پی در پی در کنار کمبود قطعات ضربه بدی به علمکرد زره کوبهای فردیناند زد

 

بازیابی زره کوب Elefant به خاطر وزن 70 تنی بسیار سخت و دشوار بود به طوری که با کوچکترین مشکل در سیستم حرکتی این غولهای زرهی رها می شدند. پشتیبانی فنی و لجستیکی از سخت افزارهای نظامی در میدان نبرد گاهی ارزشی بیشتر از خود تجهیزات دارد.

 

 

 

[RezaKiani 1,986]

10 hours قبل , Crash گفت:

مشکل فردیناند  جدی تر از این حرفها بود !! جدا از بحث نامطمئن بودن سیستم تعلیق حتی پشیرانه مایباخ این تانک نیز به خاطر محفظه تنگ فقط 800 کیلومتر عمر مفید داشت. پیشرانه ها مرتب باید تعویض میشدند که با توجه به شرایط صنایع المان موتورهای اضافی به سختی برای زره کوبها فراهم میشد.

دقیقا... میشه گفت از  پانتر به بعد تانکهای آلمانی روز به روز  پیچیده تر می شدند و این در حقیقت به ضررشون بود چون تعمیرات در وسط صحنه جنگ عملا غیر ممکن می شد و با کوچکرین عیب موتوری ناچار بودند  که تانک رو ولش کنن  

[crazyinventor 2,481]

 

 

سلام و عرض ادب خدمت برادر عزیز و مطلعم جناب mr9

 

تشکر اول رو بابت ایجاد تایپک ارزشمندتون پذیرا باشید و تشکر ویژه رو بابت تلاشی که به خرج دادید تا این مطلب ساده سازی بشه و فارغ از سن و سال و ...  مخاطب همه فهم باشه 

 

 پایین تر قسمتی از زحمات شما رو که به چشمم اومد بابت نشون دادن مسیر نقل قول کردم .

 

 

1- دو نقل قول پایینی  ، مربوط به پارسی _ فارسی نویسی و آوردن معنی اون واژه به فارسی ، تا حد امکان اون بوده . 

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

توپ تهاجمی فردیناند که بعدها با لقب "فیل" ( الفانت )  وارد خدمت شد

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

به همین دلیل ، وی در ژوئن 1942 ، به فردیناند پورشه اجازه داد تا طراحی یک تانک فوق سنگین را کلید بزند که در نهایت با شناسه کنایه آمیز موش ( Mouse) در تاریخ خودروهای زرهی شناخته می شود .

 

 

 2_ استفاده کردن از تصاویر مناسب برای شناسوندن اون افزار و همچنین استفاده ی همزمان از تصاویر برش خورده ی اون تجهیزات برای درک بیشتر از موضوع . 

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

    

 

زره کوب اشتوگ-3 سری جی 

راست : نمای روبرو  چپ : بخش نگهداری مهمات 

 

 

3_ تبدیل واحد های اندازه گیری کمتر قابل درک توسط عامه ی افراد به ( مثل پوند ، اینچ ، فوت ، مایل ) واحد های اندازه گیری مرسوم تو کشورمون ( میلیمتر ، سانتی متر ، متر ، کیلومتر ، گرم و کیلوگرم ) . 

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

بر اساس اطلاعات موجود ، زره بخش جلویی این ابرتانک ، به 10 اینچ  ( 25 سانتی متر ) می رسید و در حالی به یک توپ 6 اینچی  (150 م.م ) مسلح شده بود

 

 

4_ به کار بردن نام تجهیزات به فارسی ، به جای استفاده از نام اصلی ( یا به کار بردن نام اصلی اونها در کنار نام فارسی در داخل پرانتز و یا به شکل عادی ) به زبان بین المللی و یا آلمانی که در مورد دوم تلفظ اون واژه ها هم مشکل میشه . 

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

 

پانزر4-سری اچ 

روسیه .. زمستان سال 1943 

 

 

5_ هدفمندی تایپک و اینکه قرار هست چه چیزی رو بیان کنه ( این مطلب از سوالات جالب توجهی بوده که بهش پاسخ کامل و یا درخوری داده نشده و این یعنی کار ارزشمند ) و مخاطب در آینده قرار هست با چه روالی و یا با چه مطلبی روبرو بشه برای حقیر جالب بود 

 

بر 14 مهر 1399 در 11:44 , MR9 گفت:

2- برای اینکه بدونید چرا ورماخت در طول جنگ دوم جهانی علیرغم ارائه طرح های فوق العاده زرهی ، همیشه دچار مشکل بود ، این تاپیک را دنبال کنید

 

 

 

پیشنهاد

همونطور که در گذشته و در تایپک های مجله ی ناورد در مورد ساده نویسی و قابل فهم کردن مطلب برای مخاطب عام  توضیحاتی محدودی رو ارائه کردم ، از دوستان محترم سایت بالاخص نویسندگان فاضل و خوش ذوق سایت وزین میلیتاری ، خواهش میکنم در صورت امکان و یا تمایل این موارد ساده و پیش پا افتاده رو در نظر بگیرن تا علاوه بر اینکه مخاطب خاص مطلبشون رو میخونه تعداد مطالعه کنندگان عام مطلبشون رو هم بیشتر کنن که علاوه بر تاثیرگذاری صحیح ، مزد زحمتی که میکشن رو با تعداد مطالعه کنندگان بیشتر که مساوی جامعه ی فهیم تر هست رو هم با حجم بیشتری دریافت کنن . 

 

چند تا نکته رو که قبلا تو تایپک گاهنامه ی ناورد شماره ی 4 ، ارسال کرده بودم اینجا کپی کردم ، اگه حسش بود بخونید 

 

1_قابل فهم تر شدن برای عامه ی مردم ( افراد عادی ، علاقمندان کمتر مطلع و ...  )

 

*در صورت امکان تاریخ های ارائه شده تو مطلب ( میلادی ) به تاریخ قابل لمس تری مثل تاریخ رسمی خودمون تغییر داده بشه (هم سال و هم ماه )  و یا هر دو باهم داخل متن بیاد ، به این شکل که تاریخ رسمی خودمون نوشته بشه و تاریخ میلادی داخل پرانتز بیاد . این شکلی برای مخاطب محاسبه ی فواصل و زمانها قابل لمس تر میشه و نیازی نیست که وسط مطلب بحث تبدیل تاریخ و حساب ، کتاب پیش بیاد .

 

* کلمات تخصصی ( اختصاصی )

در صورت امکان ، واژه ها و کلمات فنی یا اختصاصی مطلب رو که برای عموم قابل درک اونم به راحتی نیست با معادل فارسی اون جایگزین کنیم . اگه معادل نداره براش معادل سازی کنیم و یا باز هم اگه نشد ، خود اون واژه ی خارجی رو با تلفظ اون " به فارسی " بنویسیم و خود اون واژه رو به زبان اصلیش داخل پرانتز بیاریم . 

 

*همه فهم

با توجه به اینکه مخاطب مطالب دارای سنین مختلفی خواهند بود ، اگه بتونیم مطالب رو تا حد ممکن همه فهم ارائه کنیم تا همه ی ایشان بتونن مطلبی رو که براش زحمت کشیده شده ، به طور کامل جذب کنن و همینطور توی صحبتهاشون منتقل کنن به اطرافیانشون . برای نزدیک شدن ذهنیت ، مطلب نوشته شده بایستی طوری باشه که مخاطب دارای سواد ، از حداقل یه نوجوان و فرد دبیرستانی تا یه فرد میانسال و رو به پیری بتونن با کمترین مشکل ابتدا بخوننش و بعد بفهمنش ، همین . نکته 

 

                                                                           " اونجور که خودتون دوست دارین ننویسین ، اونجور که مخاطب نیاز داره بنویسین "

 

* مشکلاتش

میدونم به این شکل مطلب نوشتن علی الخصوص برای دوستانی که سرآمد رشته و یا علاقمندی خودشون هستن  یکمقداری سخت هست و مطمعنا مشکلات خودش رو داره ، اما اگه نیاز به رشد دادن و تاثیرگذاری درست روی جامعه هست ، اونم قبل از دیگران ( دشمن و خودی های مشکل دار  ) ، میشه باهاش یه جوری کنار اومد . در ضمن مطمعنم  این جور نوشتن مطالب تعداد مخاطب بیشتری رو جذب میکنه و اینکه بدونیم افراد تاثیر گذاری هم داخل این مخاطبین وجود خواهند داشت ( نظامیان جوانتر و رده پایین ، قشر درحال تحصیل و ... ) که در آینده تاثیرگذاریشون روی محیط و جامعشون بیشتر خواهد بود ، پیمودن این مسیر راحت تر میشه .

 

تشکر بابت مطالعه ی ارسال این حقیر .

 

 

ویرایش شده در مهر 99 توسط crazyinventor

[RezaKiani 1,986]

حالا که این تاپیک اومده بالا من یه توضیح کوچیکی بدم شاید برای کسانی که این مباحث رو پیگیری می کنن بد نباشه:

جنگ جهانی اول که تموم شد دو جور تانک داشتیم: تانک پیاده نظام و تانک سواره نظام.

دکترین رزمی اون موقع به این صورت بود که پیاده نظام با پشتیبانی تانکهای پیاده نظام به خط دشمن می زد و سعی میکرد که در یک یا چند نقطه اون رو بشکنه. بعد تانکهای سواره نظام باید به سرعت وارد اون شکافها می شدند و به پشت جبهه ی دشمن نفوذ می کردن تا کل خط دفاعی دشمن در هم بشکنه.

قبل از جنگ دوم افرادی مثل گودریان و رومل رفتن سراغ اون چیزی که امروزه بهش می گیم بلیترزیخ یا حمله ی برق آسا.... قرارشد تام تانکهای موجود در یک سری لشکرهای زرهی جمع بشن و این لشکر ها ضعیف ترین نقطه ی دفاعی دشمن رو هدف قرار بدن و بعد با سرعت به عمق خاک دشمن نفوذ کنند و ارتباط خط مقدم و عقبه ی دشمن رو قطع کنن... با قطع شدن ارتباط خط مقدم با پایگاه های لجستیکی و تأمین تدارکات خط دشمن خود به خود سقوط می کرد.... جمع کردن تانکها از لشکرها داد لشکرهای پیاده نظام رو درآورد چون دیگه تانکی نبود که پیاده نظام رو با پوشش اتش خودش کاور بکنه... در نتیجه اومدن توپهای هجومی یا توپ های تهاجمی رو درست کردن که در حقیقت اولین نمونه از توپهای خودکششی امروزی بودن... ولی پیاده نظام بازهم ناراضی بود چون میگفتن اگه ما در حین پیشروی به تور یه لشکر زرهی دشمن بخوریم همه مون تارو مار می شیم.... در نتیجه یه نوع توپ خودکششی دیگه درست کردن که اسمش رو گذاشتن زرهکوب (من بهش میگم شکارچی تانک) که بتونه با تانکهای دشمن مقابله کنه و جلوی ضدحمله ی زرهی دشمن بر علیه پیاده نظام خودی رو بگیره... هر دو نوع این ماشینها رو اولین بار روی پانزر-1 (اولین تانک آلمانها) پیاده کردن و بعد تقریبا هر تانکی رو که ساختن نمونه های توپ خودکششی اون رو هم ساختن... این ها ارزون تر از تانکهای معمولی بودن و کارایی نسبتا خوبی هم داشتن به همین دلیل به تدریج بار زیادی از جنگ های زرهی بر دوش توپهای خودکششی قرار گرفت...

شاید ایتالیایی در صحرای آفریقا بیشترین و بهترین استفاده رو از توپهای خودکششی خودشون بردن... فقط یادم نیست که مقاله توپهای خودکششی ایتالیا رو توی میلیتاری گذاشتم یا نه؟

[MR9 119,178]

بخش دوم :

 

 

 

نقل قول

در قسمت قبلی ، داستان ، به انتصاب ژنرال هانس گودریان به سمت بازرس کل واحدهای پانزر ورماخت رسید ، جایی که قرار بود ، تغییرات گسترده ای در سازمان رزم ارتش  به منظور ارتقاء کاربرد یگانهای زرهی در جبهه شرقی ، بعنوان صحنه رزم پرچالش ارتش آلمان در جنگ دوم جهانی ، صورت پذیرد ...........

 

...............  اگر چه این واقعه ، قابل توجه به نظر می رسید ، اما پشت این انتصاب داستانی وجود داشت  که جالب توجه بود . هانس گودریان در بیشتر ایام سال 1942 به منظور کاهش فشار ناشی از مسئولیتهای رزمی که در قالب حمله قلبی نمود پیدا کرده بود ، در حال استراحت قرار داشت و با استفاده از هدیه سالروز تولد خود که در بهار سال 1942 به مبلغ یک میلیون و دویست و پنجاه هزار مارک  از سوی پیشوا به وی اعطاء شده بود ، به املاک خود رسیدگی می نمود .

 

نورمن گودا ( تاریخ نویس آمریکایی ) با جزییات قابل توجهی اثبات می کند که پس از مصادره املاکی در لهستان توسط ژنرال گودریان ، احترام وی نزد فرمانده کل جنگ  به شکل غیر قابل توصیفی کاهش یافت  ، با این وجود  پرداختهای نقدی که اغلب چندین برابر دریافتی حقوق بازنشستگی یک افسر بازنشسته می بود ، در قالب هدیه تولد روندی معمول در رایش سوم بشمار می رفت  . بدین ترتیب ، گودریان از اوت 1940 ماهیانه 2000 رایشمارک (بدون مالیات ) علاوه بر حقوق عادی ارتش دریافت می نمود . ضمن اینکه هدایای مجلل مشابهی نیز بطور گسترده برای افسران ارشد در نظر گرفته می شد که به اعتقاد گرهارد وینبرگ (مورخ نظامی آلمانی ) در سالهای پایانی جنگ به عاملی اصلی برای حفظ انسجام ارتش تبدیل شده بود .

 

نقل قول

در واقع امر ، ایجاد یک تصویر یکدست اما شیطانی از یونیفرم پوشهای ورماخت که دائما" بر "عزت سربازی " خود تاکیدا داشتند ، در حالی که بطور همزمان ،مشغول خرید و فروش بودند ، چنان جذاب می بود که تلاش برای ایجاد تغییر درآن ، به منزله ایراد اتهام تجدیدنظر طلبی بشمار می رفت . بدین معنی که بر خلاف تصویرهای ایجاد شده از ارتش آلمان در جنگ دوم جهانی ، زمینه های قابل توجهی برای این مساله می توان ذکر نمود . بعنوان مثال ، در مقام مقایسه ، یک زن خانه دار  را نمی توان با یک "هرجایی" مقایسه نمود و سازمان اداری رایش از بیرون به مانند یک چتر طلایی ، اما از درون مملوء از پرونده های دریافت و پرداخت رشوه و همچنین  پرداختهای مالی بود که  قابلیت پنهان سازی ،به مانند یک راز دولتی برای چنین روندی وجود نداشت .

 

در ساختار ارتش نیز ، گودریان وهمقطاران وی به اندازه ای خودخواه بودند که دریافت پول نقد را نوعی درآمد منطقی ، همانند روند داستان مزرعه حیوانات  که درآن پرورش سیب و تولید شیر ، برای سلامتی خوکها ضروری تشخیص داده میشد ، بحساب می آورند .بدین سان ، انتصاب گودریان به سمت بازرس کل یگانهای زرهی که در 28 فوریه 1943 صورت پذیرفت ، ظاهرا ، به آنچه که وی ، سالها بدنبال آن بود ، جامه واقعیت پوشاند . اما بدلیل اینکه مبادا  روزی جامعه افسران آلمان ، تردیدهایی در خصوص اینکه چه کسی در راس هرم نظامی ورماخت قرار دارد ، پیدا کند ، تنها مسئولیت  و مدیریت توسعه توپهای تهاجمی سنگین و صرفا در مراحل نخست طراحی  و تولید برعهده این ژنرال کهنه کار قرار گرفت . بنابراین ، بطور طبیعی مابقی سامانه های تسلیحاتی زرهی همچنان در اختیار یگانهای توپخانه قرار می گرفت.

 

  

 

راست : پانتر -ای (Panther A ) 

چپ : شکل چینش خدمه و محل قرار گیری مهمات در Panther A

 

از سوی دیگر ، ادعای وی مبنی بر فریب خوردن از هیتلر ، زیرکی و هوشمندی او را در معرض تردیدهای جدی قرار می دهد . گودریان تا یکسال قبل ازاین واقعه ، یک ژنرال صحرایی بشمارمی رفت و حال بطور ناگهانی در اوج بود ، هر چند به حاشیه رفتن برنامه توپهای تهاجمی سنگین برای ورماخت بدان معنا بود که آنچه که  براساس هوس سرفرماندهی ارتش ایجاد شده باشد را می توان تحت هر شرایطی پس گرفت و ملغی نمود . کل این فرآیند موجب میشود که هر انسان مسئولیت پذیری ، برای تحلیل روند ، چندین مرتبه به فکر فرو رود ، مضاف براین که ، بررسی تاریخ ورماخت نشان میدهد که فرماندهان ارشد ، همواره از میان ژنرالهای عملگرا انتخاب وبه سمتهای فرماندهی گماشته می شدند .

از دریچه دید سرفرماندهی ارتش ، انتصاب گودریان به بازرس کل نیروهای زرهی ، ، سنگین ترین ضربه ای بود که امکان وارد کردن آن به سلسله مراتب فرماندهی عالی وجود داشت . اکنون ، استخوان بندی اصلی واحدهای زمینی ، یعنی یگانهای پانزر ، تحت اختیار شخص وی قرار داشتند ، در حالی که گودریان بعنوان یک امربر ، تنها منویات فرمانده ارشد خود را به مرحله عمل تبدیل می نمود .

 

 

 

راست : پانتر -دی (Panther D ) 

چپ : شکل چینش خدمه و محل قرار گیری مهمات در Panther D

 

 

 

نقل قول

بدین ترتیب ، همانگونه که شرایط نشان داد ، هیتلر برای گل آلود کردن شرایط یا حل و فصل اختلافات ، فرصت لازم را پیدا و در حقیقت سر رشته مستقیم کار را در دست میگرفت .

 

مضاف براین انتصاب گودریان به سمت فوق الذکر ، حتی با حضور آلبرت اشپیر بعنوان وزیر صنایع نظامی ( تسلیحات ) در فوریه 1942 نیز هیچ انقلاب و تحول فوری در صنعت تولید جنگ افزار آلمان ایجاد ننمود ، اما تفاوت این دو ، در مساله ای کاملا متمایز قابل بررسی است و آن وجود اعتماد کامل به اشپیر از سوی هیتلر بود . خوشبینی وی به روند تولید جنگ افزار در آلمان ، درست در زمانی پدید آمد که  در سطوح بالای تصمیم گیری رایش ، انتقادهای شدیدی در خصوص کیفیت سلاح های تولیدی در جریان بود ، به همین دلیل وی تلاش خود را بر روی یکسری اصلاحات کوتاه مدت ، شامل منطقی سازی  سطوح مدیریتی ، بهبود استفاده از مواد اولیه ( مدیریت منابع ) و در نهایت حل و فصل بحران هایی که در روند تولید سلاح پدید می آمد ، متمرکز نمود ، هر چند در این میان ، وی با مانعی قابل توجه در حوزه تولید تانک روبرو گردید .

 

 

 

آلبرت اشپیر  -وزیر تولیدات نظامی آلمان در جنگ دوم جهانی 

 

در حال بررسی یک دستگاه تانک پانتر - 1942

 

در سپتامبر 1942 ، با توجه به وضعیت صحنه نبرد در شرق ، سرفرماندهی ارتش خواستار آن شد تا صنایع نظامی ، تا بهار 1944 ، ماهانه چیزی درحدود 800 دستگاه تانک ، 600 دستگاه توپ تهاجمی و در نهایت 600 قضبه توپخانه خودکششی را به یگانهای رزمی تحویل دهند . در طول این بازه از سپتامبر 1942 تا آوریل 1944 ، ورماخت چیزی در حدود 1700 دستگاه تانک از برنامه اصلی خود عقب بود ، هر چند با در اختیار داشتن 4600 دستگاه تانک که بخش عمده ای از آنها شامل تانکهای پانزر-4 و پانتر میشود ، تهدیدی مستقیم علیه متفقین بحساب می آمد .

 

 اما مساله این بود که تلفات یگانهای زرهی ، روندی صعودی بخودگرفته بود و تمرکز بر کیفیت تانکهای تولید شده ، موج می گردید تا صنعت نتواند شکاف حاصله ناشی از خسارات را بسرعت پر کند . به همین دلیل ، شرکتهای آلمانی بسرعت دست به ارتقاء نمونه های قدیمی ترزده و بعنوان مثال ، گونه منسوخ شده پانزر-2 را به یک خودروی زرهی شناسایی تبدیل نمودند . با این حال ، تغییر نام پانزر-2 و اعطاء لقب لوچس / لینکس (سیاه گوش ) نمی توانست ارزش عملیاتی محدود این خودروهای زرهی را پنهان کند ، به همین دلیل ارتقاء این نمونه پس از تولید 100 دستگاه بسرعت خاتمه پیدا نمود ، هر چند  منابع سرمایه ای قابل توجهی برای توسعه خانواده گسترده ای از خودروهای لجستیکی شنی دار و نیمه شنی و حتی تولید خودروهای زرهی بازیابی که نیازاصلی آن روزهای جبهه روسیه بود ، اختصاص می یافت . 

 

 

پانزر-2 .. لوچس / لینکس (سیاه گوش )

 

 

علاوه براین ، ورماخت در سه سال آخر جنگ با یک تهدید جدید ، یعنی افزایش کمیت وکیفیت نیروی هوایی ارتش سرخ مواجه شده بود که این نیز خود منجر به  تبدیل یا ارتقاء شمار زیادی خودروهای زرهی به پیکربندی های ضد هوایی با مسلح شدن به تسلیحات کالبیر متوسط وکوچک  گردید . مشکل دیگری که برسر راه  جبران تلفات زرهی ورماخت وجود داشت ، اصرار بر ادامه تولید طرح های اولیه زرهی  برای استمرار توان ارتش در خطوط مقدم بود که این نیز مشکلات افزون تری را بوجود می آورد .

 

نقل قول

با توجه به این مساله ، در بازه زمانی میان ماه مه و دسامبر 1942 ، خطوط تولید تانک درآلمان ، علیرغم تشویقات و تهدیدهای مستمر از بالاترین سطوح فرماندهی رایش ، با افت فاحشی  روبرو گردید .

 

 

پیشرانه وی-12  میباخ اچ ال -230 پی30 

 

 

اما یک از نتایج مثبت کاهش سرعت تولید تانک درآلمان ، ایجاد بستر لازم برای رفع نواقص و ایرادات  پانتر بود . درواقع ، نسخه D این تانک به مجموعه شنی و چرخ های جاده ای پیشرفته تری مجهز شد و به همین دلیل با افزایش قابلیت اطمینان پذیری رزمی اش ، در اوت 1942 ، لشکر نخبه داس رایش ،نخستین گردان با استعداد رزمی کامل را از این نمونه دریافت نمود و پس ازآن نیز در اکتبر 1942 لشکر 23 پانزر و در دسامبر نیز لشکر 16 پانزر به این نسخه مسلح گردید .

 

نقل قول

 نتیجه ارتقاء اطمینان پذیری پانتر ، ایفای نقش قاطع  یگانهای زرهی مسلح به این تانک در جریان نبردهای گروه ارتشهای جنوب ( روسیه )  و نجات این واحدها از ضربات سهمناک روسها بود .

 

بدین ترتیب ، نسخه دی پانتر که جانشین گونه A ان شده بود به یک برجک جدید مجهز گردید که زمان چرخش آن سریعتر و میدان دید فرمانده تانک از بخش دریچه  نیز با بهبود قابل ملاحضه ای متمایز می گردید ، در حالی که هر دوی این ارتقاءها در محیط آکنده از تهدید جبهه شرقی از اهمیت بسیار  زیادی برخوردار بودند . اما اطمینان پذیری پیشرانه تانک  به دلیل مشکلات کنترل کیفیت در خطوط تولید و همچنین تعیین نادرست مفهوم حداقل  رانش به وزن   موجبات مزاحمتهای فراوانی را برای خدمه فراهم می آورد ، همچنان پابرجا می بود ، با این وصف ، تغییر قابل توجه در سامانه انتقال قدرت و همچنین جعبه دنده  ، میزان ساعات  بین خرابی موتور را افزایش داد و این بدان معنا بود که خدمه کمتر در میدان نبرد با مشکل از کار افتادن سیستم رانش تانک مواجه می شدند . علاوه براین ، سامانه خنک کننده موتور نیز با یکسری تغییرات و بهبود عملکرد ، امکان آتش سوزی پیشرانه را به حداقل ممکن رساند .

 

نقل قول

اما ، هرچه صنایع نظامی آلمان  در تلاش بود تا  سطح مهارت خدمه را افزایش داده و همزمان ، از بار سنگین مشکلات فنی بکاهد ، زمین باتلاقی ، مناطق گل آلود با عمق زیاد و برف سنگین ، همچنان در مسابقه با سطح مهارت خدمه و طراحان نظامی ، دست برتر را در اختیار داشت

 

 بعنوان مثال ، در جریان یک درگیری با روسها ، فرمانده یک گردان تانک پانتر گزارشی را به رده بالاتر خود ارسال نمود که در آن ذکر شده بود .......

 

نقل قول

بیشتر از 28 دستگاه تانک از کار افتاده وجود دارد که امکان تخلیه آن به عقب نیست  و 56 دستگاه دیگر هم در مرحل مختلف تعمیر و بازسازی صحرایی قرار دارد . اگر چه این گردان ، هنوز 11 تانک عملیاتی در اختیار داشت ولی مجموع تلفات جنگی اش از 7 دستگاه فراتر نمی رفت و این 7 دستگاه نیز عمدتا" از پهلوها و عقب مورد اصابت قرار گرفته اند . ضمن اینکه نیمی از 54 دستگاه تانکی که بدلایل فنی از کار افتاده اند را می توان ظرف یک هفته مجددا به خدمت رزمی بازگرداند .

 

  

 

پانزر-3 ان و حالت چینش خدمه و مهمات درون تانک

 

بطور کلی ، نسخه D پانتر ، از قابلیتهای بهبود یافته قابل توجهی ، شامل شلیکهای ممتد دقیق ، افزایش قابلیت تحمل در برابر پرتابه های ضد زره و درنهایت حفاظت از خدمه  برخوردار می بود .در اواخر سال 1943 ، فرماندهی عالی ارتش تصمیم گرفت تا تمامی گردانهای زرهی مجهز به پانزر3 بعنوان اسب کاری یگانهای زرهی ورماخت را به عقب فراخوانده  و تمامی خدمه رزمی و فنی این واحدها را برای تحویل نسخه A پنتر ، مجددا تحت آموزش قرار دهد . نکته چنین تصمیمی در این مساله نهفته بود که ...

 

نقل قول

این گردانهای جدید ، روی کاغذ ازقدرت قابل توجهی برخوردار بودند ، بطوری که  هر گردان پانزر ، شامل 4 گروهان  و هر گروهان  شامل 17 تا 22 دستگاه پانتر بعلاوه 8 دستگاه تانک فرماندهی می گردید

 

 بدین ترتیب لشکر یکم پانزر ورماخت در نوامبر 1943 وضعیت عملیاتی بخود گرفت و بدنبال آن نیز ، سایر یگانهای ارتش و اس اس بسته به اینکه دوره آموزشی کادر اصلی چه زمانی به پایان می رسید ، این تانکهای جدید را بخدمت می گرفتند . با توجه به روند فوق ، در اواخر ژانویه 1944 ، چیزی در حدود 900 دستگاه پانتر در قالب گردان های زرهی با استعدا رزمی کامل یا بعنوان جانشین تجهیزات از دست رفته ، به جبهه شرقی اعزام شدند .

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد .................

2- در قسمت سوم  روند جذاب تری را در خصوص چرایی تولید برخی نمونه های تانک در آلمان خواهید خواند  .................

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 

 

برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران  ( MILITARY.IR) 

 

                     مترجم : MR9

[Amirali123 1,181]

درخت تکاملی پانزرها

 

 

 

این تصویر رو چند ماه پیش اپلود کردم ولی فراموش شد آن زمان در این تاپیک ارسالش کنم.

[worior 26,531]

بر 14 مهر 1399 در 22:14 , MR9 گفت:

نقل قول

بدین معنی که وقتی در میانه دهه بیست میلادی  ، شرکت فورد برای تولید هر خودرو به 5 نفر-ساعت کار نیازداشت ، همتایان آلمانی ان ، یعنی شرکتهایی نظیر دایملر برای فعال نگاه داشتن خطوط تولید خود به 1750 نفر-ساعت کار نیازمند بودند . علاوه براین ، در مرحله طراحی ، تمرکز شرکتهای آلمانی بر روی نیاز بازار  و تاکید بر روی سفارشی سازی محصول با گسترش تنوع مدلها قرارمی گرفت ، در حالی که  فلسفه فورد این بود که مشتریان می توانستند هر رنگی را سفارش دهند ، به شرطی که رنگ مورد نظر "سیاه " باشد !!!!! ! 

 

 

سلام

 

به نظر میاد نویسنده ای که ازش نقل قول کردید یا از آلمان عقده داشته! یا اینکه تاریخ رو بدرستی مطالعه نکرده.

 

قبل از توضیح لازمه که اشاره کنم، فورد روشی اختراع کرد که انقلابی در تولید انبوه محسوب میشد البته در آزادی و فراغ بال کامل با داشتن منابع بیشمار اونم در شرایط آمریکا.  و هنوز هم روشهای فورد بعنوان بخش جدایی ناپذیر علم مدیریت بخصوص شاخه مدیریت صنعتی و رشته صنایع داره مطالعه میشه.

در حالی آلمان در دهه 20 یه شکست خورده جنگ اول جهانی بود که معاهده ورسای بهش تحمیل شده بود،  مطابق با ورسای:

 

آلمان ۵۵ درصد از منابع سنگ آهن، ۴۵ درصد از منابع زغال سنگ، ۷۵ درصد از منابع روی و ۵۷ درصد از منابع سرب خودش را از دست داد.

 

5 سال قبل از معاهده آلمان در محاصره و تحریم های سنگین بود، به دریا دسترسی نداشت، بیش از 50 درصد صادرات و وارداتش کاهش پیدا کرده بود. رکود اقتصادی جهانی شدید و تورم به اقتصاد آلمان هم ضربه سختی زده بود.

برای مطالعه بیشتر:

https://fa.wikipedia.org/wiki/پیمان_ورسای 

 

بر 16 مهر 1399 در 12:57 , Crash گفت:

سربازان المانی در حال جابه جا کردن پیشرانه جدید برای زره کوب فردیناند  از قطار _ مشکل فردیناند  جدی تر از این حرفها بود !! جدا از بحث نامطمئن بودن سیستم تعلیق حتی پشیرانه مایباخ این تانک نیز به خاطر محفظه تنگ فقط 800 کیلومتر عمر مفید داشت. پیشرانه ها مرتب باید تعویض میشدند که با توجه به شرایط صنایع المان موتورهای اضافی به سختی برای زره کوبها فراهم میشد.

 

 

1 نکته در مورد تعویض پیشران

 

- اگر قصد بلیزکریگ داشته باشید، تعویض پیشران گزینه بسیار بهتر و مطمئن تری نسبت به تعمیر پیشران هست.

در شرایط جنگ، پشت جبهه زمان بسیار کمی برای عیب یابی هست. ایضا سفارش قطعه خاص و متفاوت برای هر تانک هم لجستیک پیچیده ای داره. بخصوص اینکه باید کمپ های تعمیراتی میدان نبرد ایجاد کنید.

پس از نظر فنی کار راحتتری بوده که با مشاهده اولین ایرادات تعویض صورت بگیره و برای 800 کیلومتر بعدی تانک تامین باشه. ضمن اینکه یادمون نره 65 تن و این وزن یه چالش جدی برای هر موتور حتی در همین زمان هم هست.

 

 

 

.

 

 

 

[MR9 119,178]

بخش سوم :

 

پانتر . دی

 

با این وصف ، گرچه کیفیت تولید و همچنین آموزش خدمه آلمانی واحدهای مسلح به پانتر در سطح کاملا قبولی قرار داشت ، اما در مقایسه با خطوط تولید انبوه تانکهای روسی ، به مثابه یک قطره آب در برابر یک سطل محسوب می شدند . به همین دلیل ، سرفرماندهی ارتش تصمیم گرفت تا به منظور کاهش این فاصله ، نسخه پانتر.2 را روانه میادین نبرد کند. اما با شروع برنامه توسعه نسخه D بعنوان گونه مسلح ترشده از پانتر ، برنامه پانتر 2 دچار یک دگرگیسی عمده گردید و تبدیل به نسخه ای سبکتر از تایگر شد . این نمونه در ابتدا با وزنی در حدود 50 تن ، قرار بود در سپتامبر 1943 وارد خدمت گردد ،اما بدلیل مشکلات مربوط به نسخه سلفش و روند آزمایشهای میدانی کوتاه تر ، مقداری با تاخیر عملیاتی گردید .

 

   

 

راست : پانزر-6  چپ : پانزر-6 بی

 

همین مساله نیز در خصوص سایر ماموتهای زرهی ورماخت نیز قابل انطابق به نظر می رسد . بعنوان مثال ، تاریخچه  ایده پردازی و طراحی پانزر6 ( کینگ تایگر/ رویال تایگر)  را می توان تا بهار سال 1941 به عقب برد و بررسی کرد در حالی که نمونه های اولیه این تانک در سال 1943 به نمایش درآمد و نخستین مدلهای تولیدی نیز درژانویه 1944 بخدمت وارد شد . با این وجود ، تنها نمونه پانزر-6 بی ( VIB) با برجک دوباره طراحی شده ویک برآمدگی دیده بانی جدید برای فرماندهی تانک بود که بعنوان بهینه ترین نسخه تولیدی مورد شناسایی قرار می گیرد . مضاف براین ، مهمترین ویژگی این نسخه ، توپ 88 م.م ال-71 ( با طول لوله 19 فوت )  بشمارمی آمد که قابلیت انهدام هر تانک متفقین در بردی غیرقابل تصور درآن زمان را در اختیار خدمه قرار میداد .

 

 

ضخامت زره بخش جلویی این تانک که به 7 اینچ  نیز می رسید ، تاب آوری قابل توجهی را از خودبرجای می گذاشت، تا جایی که  هرگز گزارشی مبنی بر نفوذ پرتابه های شلیک شده از تانک یا جنگ افزارهای ضد زره از بخش جلویی این تانک ثبت نگردید . پیشرانه 700 اسب بخاری میباخ با سرعت قابل توجه 24 مایل برساعت ، قدرت تحرک معقولی را بدان میداد ، اما به مانند همیشه تاریخ ، کینگ تایگر ، گرچه  در رودخانه استیکس غوطه ور شد(کنایه از ضد ضربه بودن به مانند کاراکتر افسانه ای آشیل )  ، اما نقطه ضعفی  نیز داشت ، چنانکه وزن زیادش ، موجبات کاهش تحرک لازم در میدان نبرد را برای آن به ارمغان آورد ، بطوریکه  تنها پل های اصلی درمیدان نبرد قابلیت تحمل وزن این تانک را داشتند ، مصرف سوخت کینگ تایگر  ، درست  درزمانی که تامین آن برای ورماخت مشکل شده بود ، بسیار زیاد بود و در صورتی که سامانه هدایت آن ، بیش از حد تحت فشار قرار میگرفت ، مستمر دچار خرابی می گردید .

شدت این نواقص و ناتوانی صنعت نظامی آلمان در رفع موانع ، موجب گردید تا مارس 1944 فقط 5 دستگاه از این تانک تولید شود . چنین وضعیتی برای سایر طرح های زرهی در پایان جنگ نیز صادق بود .

 

 

   

 

یاگدتایگر ( نمای اصلی ، موقعیت قرارگیری خدمه و نمای گرافیکی ) 

 

بعنوان مثال یاگدتایگر (Jagdtiger) بعنوان گونه زره کوب مشتق شده از پانزر-6 به یک توپ 128 م.م مسلح می شد که نه تنها سنگین ترین توپ نصب شده  روی شاسی زرهی در آلمان بود ، بلکه طراحی فوق  العاده ای را نیز یدک می کشید . با این وجود ، بدلیل وزن 70 تنی و محدود شدن زاویه عمودی گردش توپ به 20 درجه ، فقط برای اهدافی که تنها از جلوی این زره کوب عبور می کردند ، واقعه ناخوشایندی محسوب می شد . با این حال ، نمونه ای مشتق شده از پانتر ، در قالب یک زره کوب ، طرح بسیار امیدوارکننده تری از آب درآمد بدین معنی که بهترین سخت افزار زرهی  در گونه خود در طول جنگ دوم جهانی بشمارمی رفت .

 

   

 

یاگدپانتر ( نمای اصلی ، موقعیت قرارگیری خدمه و نمای گرافیکی ) 

 

این زره کوب ، با مسلح شدن به یک توپ 88 م.م ال-71 ، مجهز به زره های شیبدار و قابلیت حرکت در مناطق خارج جاده ای که روی یک شاسی 45 تنی قرار می گرفت و به یاگدپانتر (Jagdpanther) مشهورشد ، برای ورماخت به یک مهره شطرنج اصلی که می توانست در هر نقطه ای ظاهر شود ، تبدیل گردید ، در حالی که  بصورت قابل پیش بینی ، مشکلات مربوط به  پیش تولید موجب گردید تا ظرفیت تولید انبوه آن محدود گردد .

 

 

   

 

با وجود ظهور همه این طرح ها ، از پانتر تا تایگر و نمونه های برگرفته از آنها ، ستون فقرات و استخوان بندی یگانهای پانزر ورماخت تا سال 1945 ، همچنان برروی پانزر-4 قرار داشت . نسخه نهایی این تانک تفاوت های اندکی با نمونه اولیه که درسال 1940 معرفی گردید و به " ته سیگار" نیز مشهور شد ، داشت ، هر چند مدل H که بطور رسمی در مارس 1942 به خدمت رزمی وارد گردید ، نمونه استاندارد ورماخت بود . این تانک به یکسری پنلهای محافظ زرهی در طرفین خود با ضخامت  حداکثر 302 اینچ مجهز می شد که علیرغم افزایش بقاء در میدان نبرد ، بدلیل افزودن وزن تانک به 25 تن ، سرعت جاده ای آن را به کمی بیشتر از  20 مایل در ساعت کاهش می داد . نسخه بهینه تر پانزر4 (J) نیز تغییرات جزیی تر را بخود می دید که شامل شنی های عریض تر و صفحات جانبی مشبک سیمی برای افزایش مقاومت زره اصلی در برابر  راکتهای ضد زره پیاده نظام می گردید .

 

  

 

پانزر-4 نسخه اچ و جی 

این نسخه در ارتش آلمان به "ته سیگار" مشهور شد که کنایه از آخرین حد ارتقاء و بروزرسانی و همچنین ته مانده استخوان بندی زرهی ورماخت بود .

 

 

به شکل خاص ، گودریان پس از انتصاب به سمت بازرس کل واحدهای پانزر ، این اعتقاد را در سرفرماندهی ارتش جا انداخت  که استفاده از یک سامانه زرهی کاملا آزمایش شده ، پاسخی عملی به مشکل کمبودهای مربوط به حضور مزمن و روبه کاهش واحدهای تانک در جبهه شرقی خواهد بود . از این نظر ، فرآیند تعمیرو نگهداری پانزر-4 به نسبت آسان بود و به محض آسیب در میدان رزم ، به مشکلات کمتری بازیابی و به دپوهای تعمیر و نگهداری منتقل میشد . با توجه به این مختصات ، بیشتر از 3000 دستگاه از این تانک در سال 1943 تولید و به سامانه استاندارد زرهی لشکرهای ورماخت تبدیل شد ، در حالی که این لشکرها ، حداقل یک گردان ترکیبی زرهی شامل نسبت مشخصی از پانزر-4 و پانتر را نیز در اختیار داشتند .

 

 

 

از سویی دیگر ، مخالفتهای آشکار گودریان با تولید توپهای تهاجمی ، اینک بطور قابل ملاحضه  و پس از بررسی صحنه رزمی در جبهه شرقی رو به کاهش گذاشته بود و کاربرد آن در خطوط تماس با روسها نه تنها قابل بحث نبود ، بلکه  اصرار عجیبی بر  افزایش سرعت و تعداد تولیدی توسط شرکتهایی که تجربه بیشتری در تولید برجک داشتند ، وجود داشت. بدین ترتیب ، گودریان با آغاز خطوط تولید این جنگ افزارها ، احیای مجدد گردان سوم در هنگهای پانزر ( در یک بازه زمانی هر هنگ پانزر فقط 2 گردان بعنوان سازمان رزم استاندارد در اختیار داشت .م )  و تحویل توپهای تهاجمی به انها ، را در دستور کار خود قرار داد .

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد .................

2- در قسمت چهارم و پایانی ، روند جذاب تری را در خصوص چرایی تولید برخی نمونه های زره کوب در آلمان خواهید خواند  .................

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 

 

برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران  ( MILITARY.IR) 

 

                     مترجم : MR9

[MF44 6,324]

بر 8 اسفند 1399 در 07:05 , MR9 گفت:

گرچه کیفیت تولید و همچنین آموزش خدمه آلمانی واحدهای مسلح به پانتر در سطح کاملا قبولی قرار داشت ، اما در مقایسه با خطوط تولید انبوه تانکهای روسی ، به مثابه یک قطره آب در برابر یک سطل محسوب می شدند

قائم مقام فراهانی خطاب به فتحعلی شاه قاجار  در آستانه جنگ دوم قفقاز که منجر به شکست مجدد ایران و انعقاد قرارداد ترکمانچای شد چنین گفت : مملکتی  که 5 کرور تومان عایدی دارد نباید به جنگ مملکتی برود که 50 کرور تومان عایدی دارد !! 

[MR9 119,178]

بخش چهارم و پایانی

 

 

اما بر خلاف تصورات اولیه ، چگونگی کاربرد این سخت افزارهای زرهی جدید از دید گودریان ، با ماموریتی که  توپهای تهاجمی برای آن درنظر گرفته شده بودند ، بطور اساسی تفاوت داشت . بدین معنی که توپهای تهاجمی جدید ، عمدتا" برای پشتیبانی از حملات پیاده نظام طراحی شده بودند ، اما اینک این نقش ، ماموریتی فرعی محسوب میشود و کاربرد اصلی آنها را می بایست در ایجاد یک ضربه گیر و سپر دفاعی در برابر حملات تانکهای روسی جستجو نمود.

 

 

هزینه های تولید تانک در آلمان (براساس واحد پولی دلار ) و مقایسه آن با همتایان آمریکایی ، روسی و انگلیسی در جریان جنگ دوم جهانی 

 

  

 

زره کوب سبک  هتزر ( Hetzer)

 

در این زمان ، توپهای خودکششی ماردر بدلیل زره های سبک  و فضای باز برای استقرار خدمه ، بتدریج منسوخ می شدند . به همین دلیل ، در سال 1943 ، بخش تسلیحات وزارت جنگ اعلام نیازی در خصوص توسعه یک خودروی کوچکتر که یک توپ 75 م.م قابل نصب بر روی شاسی قابل اطمینان پانز-38تی را با خود حمل می نمود ، اعلام کرد . نتیجه این نیازمندی  ، تولید زره کوب هتزر 16 تنی بود که مقرون به صرفه ترین سلاح ورماخت برای برطرف نمودن روند رو به گسترش نیازمندی برای یک سلاح ضد زره محسوب میشد . این گونه که عمدتا" برای گردان های ضد تانک پیاده نظام تولید شد ، تا سال 1944 در میدان نبرد ظاهر نگردید که از این بابت ، یکی دیگراز نمونه های آشکار تلاش های پراکنده  رایش برای افزایش توان زرهی خود بشمارمی رود .

 

   

 

زره کوب سبک ماردر 

 

از سویی دیگر ، معرفی یک خودروی زرهی دیگر ، اشتورمگشتز-33جی (Sturmgeschütz IIIG) مسلح به یک قبضه توپ 75 م.م  ال-48 ، سلاح مناسبی برای انهدام تانکهای حریف ، تا قبل از شدت یافتن بمباران های متفقین بر علیه زیرساختهای صنعتی آلمان ، بشمارمی رفت.خط تولید این نمونه در اواخر سال 1943 بدلیل یک عملیات هوایی سنگین بشدت آسیب دید ، به همین دلیل برای جبران خسارت و عدم توقف برنامه تحویل آن به ارتش ، هیتلر دستور داد تا تمامی قطعات باقی مانده و آنچه که بعدا" تولید میشد ، بر روی شاسی پانزر-4 سوار گردد . این تصمیم ، علیرغم مخالفت و اعتراض شدید گودریان ، با استناد به کاهش تولید پانزر4 استاندارد موجب شد تا نوامبر 1944 ، بیشتر از 1700 دستگاه زره کوب یاگدپانزر4 ( Jagdpanzer IV) ، تولید شود . درواقع ، نامگذاری این جنگ افزار جدید (تانک شکن/ زره کوب )  تناسب کاملی با ماموریت های محوله بدان داشت ، گرچه اسلاف این خودرو ، همچنان تحت شناسه استاندارد خود ، بخدمت ادامه میدادند ، بااین حال ، بدلیل شباهتهای زیاد ، موجبات سردرگمی در شناسایی دقیق آن را فراهم می آورد .

 

  

 

زره کوب یاگدپانزر4 ( Jagdpanzer IV)

 

بدین ترتیب ، یاگدپانزر4 به شکل خاص برای  تکمیل توان آفندی –پدافندی لشکرهای پانزر و همچنین هنگ ( گردان ) های مستقلی که می بایست به توپهای تهاجمی مسلح گردد در نظر گرفته شد و بر همین اساس منابع لازم برای آغاز روند تولید آنها اختصاص یافت ، تا جایی که رقم تولید شده این سخت افزار در سال 1943 به 36 دستگاه رسید . علاوه براین ، نسخه  سنگین تری از این زره کوب که به یک توپ 75 م.م ال-70 ، شبیه به آنچه که  در پانتر استفاده شده بود و میان افسران زرهی به "اردک گودریان " مشهور شد از اوت 1944 از خطوط تولید خارج گردید . برخلاف  پیش بینی های اولیه ، عملکرد این زره کوب در جبهه شرقی و غربی فراتر از انتظارات بود و تا انتهای جنگ نزدیک به 1000 دستگاه از آن تولید شد .  با این وصف ،منقار ( لوله ) بلند این اردک  ، در برخی  مواقع موجبات آزار خدمه را فراهم میآورد ، هر چند این مساله ، درمقایسه با سایر مشکلات حوزه زرهی ورماخت ، یکی از کوچکترین  موارد بشمار می رفت .

 

 

  

 

sdkfz 234/2

 

بررسی روند تولید تانک و زره کوب در سالهای جنگ دوم جهانی در آلمان ، نکته مهمی را پیش پای محققان میگذارد که به غیر از چند مورد غیرقابل پیش بینی در ماه های آخر جنگ ، روند وترتیب و پازل تولید پانزرهای آلمانی  ، به تقریب کامل شده بود و درنهایت امر ، بر اساس تجارب میدان نبرد ، به تقریب بهترین ماشین جنگی آن سالها یعنی  خودروی زرهی sdkfz 234/2  پوما را روانه میدان نبرد نموده بود . مزیتهای قابل توجه این طرح شامل سرعت بالا ، نیم رخ پایین و در نهایت مسلح شدن به یک توپ قدرتمند 50م.م ال-39 در که در مواقع اضطراری  ، حتی بر علیه تانکهای سنگین نیز موثر بود . با این حال ، پوما و گونه های مختلف آن ، درست درزمانی وارد صحنه نبرد شدند که دیگر ورماخت نیازی به یک خودروی زرهی  برای اجرای ماموریتهای شناسایی – رزمی در فواصل طولانی نداشت  و نیروی های متخاصم قابلیت خنثی نمودن  توانمندیهای رزمی آن را بدست آورده بودند .    

 

پی نوشت :

 

1- بن پایه

2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 

 

برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران  ( MILITARY.IR) 

 

                     مترجم : MR9