blender

تاپیک تحولات اوکراین تا اوت 2025

Recommended Posts

15 minutes قبل , MR9 گفت:

T80BV_Zver_Mariupol.jpg

احتمالا یک خلاقیت برای مواجه با جاولین هست. 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , 151crows گفت:

احتمالا یک خلاقیت برای مواجه با جاولین هست. 

 

قبل از شروع جنگ در اوکراین این مساله در 3 قسمت و مفصل  بررسی شده  - دی ماه 1400 

 

26c8ab754af757b6a45d3a73eb594b4f-pic4_zo

 

چتری برای ژنرال معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3

  • Like 2
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 minutes قبل , 151crows گفت:

احتمالا یک خلاقیت برای مواجه با جاولین هست. 

با سلام

این زره و کلیه زره های قفسی چه قسمت فوقانی تانک باشه چه پهلو ،صرفا برای مقابله با مهمات خرج گود  از طریق افزایش فاصله موثر در نتیجه کاهش نفوذ پرتابه می باشد .

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 hours قبل , MR9 گفت:

 

قبل از شروع جنگ در اوکراین این مساله در 3 قسمت و مفصل  بررسی شده  - دی ماه 1400 

 

 

چتری برای ژنرال معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3

 

يك سوال چرا روي اين چترها از بلوك هاي انفجاري استفاده نكردن؟ 

شبيه بلوك هاي انفجاري دور برجك 

كه در صورت برخورد موشك ضرب اصلي رو بگيرن؟

 

اگرچه ميدونم خطر برا خدمه داره 

 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 minute قبل , arminheidari گفت:

 

يك سوال چرا روي اين چترها از بلوك هاي انفجاري استفاده نكردن؟

 

سلام علیکم

 

نقل قول

اما چرا به یکباره این تصاویر مورد توجه قرار گرفتند و شیطنتهای رسانه ای حول محور آن بوجود آمد ، چندان اهمیت پیدا نمی کند ، ولی نخستین اظهارنظرهای موجود نشان میدهد که برای اولین بار ، تحلیلگران از این سازه های مسقف با عنوان " چترهای ژنرال" نام بردند تا تابش نور مستقیم خورشید ، باعث اذیت آزار خدمه نشود . درواقع ، استقرار خدمه درون بدنه تانک ، زمانی که دمای هوا در بیرون ، بیشتر از 25 درجه سانتی گراد است و تا 40 درجه نیز گاهی اوقات افزایش پیدا می کند ، یا درزمان بارش برف و باران ، موجب شد تا این نظریه ایجاد شود که این سازه ها برای راحتی خدمه تانک به این نمونه از تی-72 اضافه شده  ،اما بتدریج این تحلیل ، رنگ وسمت نظامی بخود گرفت ، بطوری که برخی مدعی بودند که اضافه شدن این سازه به برجک تی-72 بیشتر ناشی از تجریه جنگ قره باغ و تلفات زرهی ارتش ارمنستان در برابر بدون سرنشین های بیرقدار ارتش آذربایجان ، بوده است

 

برخلاف آن چیزی که توی رسانه ها می بینید در خصوص "سپر ضد جاولین" ،  قبل از شروع جنگ ، خود روسها معترف بودند که فلسفه ساخت چنین چیزی ، افزایش حفاظت از تانک از بخش فوقانی اش نبود ، ولی  مرتبط کردن جنگ قره باغ  و رزمایش روسها و دست گرفتن آن بعنوان یک موضوع فان که در اوکراین هم ادامه پیدا کرد ، باعث شد چنین چیزی یک دفعه بولد بشود ( تا جایی که بررسی شده )  چون وقتی به عکس ها دقت می کنید ، می بینید که اتصال این سازه به بخش فوقانی بدنه تانک اصلا استاندارد نیست . روسها برای مقابله با مهمات تاپ اتک ، روش متفاوتی را اتخاذ کردند .

 

1-11-2022_12-54-01_PM.jpg

 

با این حال ، دو تا نظریه تا اینجا  قابل بررسی هست ... یا روسها واقعا دنبال استفاده از سازه  برای مقابله با مهمات تاپ اتک بودند / هستند که خوب نشان دادکه چندان موثر نیست ، یا اینکه فرضیه بالایی را باید موثر دونست . در مورد بلوک های انفجاری ، یک نکته ای وجود دارد ، تا جایی که بررسی کردم ، وقتی این بلوکها در برابر پرتابه مهاجم واکنش نشون می دهند ، ظاهرا یک نیروی معکوسی را به زره اصلی بدنه تانک وارد می کنند ، که در اینجا اگر روی این سازه قرار بگیرد ، با توجه به اینکه  ساختار این سازه و نحوه اتصال آن به برجک چندان قابل دوام ارزیابی نمی شود ، عملا چندان فایده ای را به نمایش نمی گذارد و فرض اگر در برابر شلیک اول از خودش مقاومت  نشان بدهد ، در شلیک دوم ، کار تانک عملا تمام شده است. بیشتر از این را دوستانی که مطالعه بیشتری دارند باید پاسخ بدند

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام و وقت بخیر 

اگر امکانش هست دوستان مطلع یک گریزی هم به نبردهای هوایی در این جنگ بزنند 

از ابتدای شروع این نبرد بجز چند مورد اشاره در متنهای خبری دوستان اشاره دیگری به نبردهای هوایی نشده بود 

که البته با توجه به عقبه اکراین مطمعنا امار جالبی داشته البته بدون غلو و داستان پردازیهای رسانه ایی 

و با توجه به پرواز جنگنده های روسی برای انجام عملیاتهاشون و تجهیزهشون به تسلیحات هوا به هوا در کنار تسلیحات تهاجم سطحی در حال حاضر و در کل طول نبرد تا این لحظه ...مطمعنا برخوردهایی بوده و هست ....

اگر میشه دوستان مطلع و پیگیر و فرزانه اشاره ای هم به این موضوع بفرمایند 

.

.

البته ظاهرا تا اینجای کار سوخو۳۵ موفقترین شکاری بوده برای طرف روس وانگار میگ ۳۱ هم تا اینجا یک شکار داشته 

در مورد طرف اکراینی هم اونقدر ماستا و قیمه ها رو قاطی کردن نتونستم یک امار حدودی بگیرم تا اینجا 

.

و بسیار سپاسگذارم از دوستان عزیز مخصوصا جناب mr9 و  aminor و کراش عزیز و دیگر دوستان بخاطر زحماتشون و اطلاع رسانیشون 

ویرایش شده در توسط archersarash
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 minutes قبل , archersarash گفت:

سلام و وقت بخیر 

اگر امکانش هست دوستان مطلع یک گریزی هم به نبردهای هوایی در این جنگ بزنند 

البته ظاهرا تا اینجای کار سوخو۳۵ موفقترین شکاری بوده برای طرف روس وانگار میگ ۳۱ هم تا اینجا یک شکار داشته 

 

سلام علیکم و رحمت ا... 

یک مقاله تحلیلی وجود دارد ولی اجازه بدید کار مجله میلیتاری را به یک جایی برسونیم ، تمام که شد ، بلافاصله کار تحلیل بخش عملیات هوایی هم   خدمت دوستان ارائه می شود .. 

  • Like 1
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
21 hours قبل , 151crows گفت:

احتمالا یک خلاقیت برای مواجه با جاولین هست. 

بیشتر برای مقابله با نارنجک های سقوط آزاد هست که توسط کواد پرتاب میشه

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.