امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

سعيد پست منو حذف كردي نيستش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا بحث منحرف ميكني تو كل پست منو بخون بعد به همش جواب بده نه اينطوري يه قسمت رو ميگيري و اصل صحبت رو از بين ميبري اگه ميتوني جواب منو بده و گرنه بحث منحرف نكن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آقا سعيد كي گفت تسليم شيم :lol: بحث راجع به اين بود كه در صورت يك حمله همه جانبه ايران چه مدت مي تونه دوام بياره كه بايد عرض كنم با اين لحن به 2 روز نميكشه(البته اين رو هم بگم در عوض اسراييل به 1 روز نميكشه.) :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان قوانین سایت را یکبار دیگر مطالعه کنند. پست هر کاربری حذف یا ویرایش شد حق سوال در انجمن را ندارد و باید در pm دلیل آنرا جویا شود. امروز یه طرح لو رفته حمله به ایران آپلود میکنم تا بحث رو ادامه دهیم. در اون توان مقاومت نیروی هوایی پیش بینی شده است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ما طالب جنگ نیستیم اما اگر بخواهند خواهیم جنگید تا آخرین نفر.

تا آخرین قطره خون برای مهین و اسلام می جنگیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام در این تاپیک قصد داریم به بررسی نیازمندیهای حال و آینده نیروی هوایی و هوانیروز همیشه قهرمان بپردازیم. قبل از شروع بحث چند تذکر را جدی بگیرید: 1- از ارسال پستهای تک سطری ، احساسی و موارد مشابه خودداری شود. 2- در بررسیها الزاما نیاز به لحاظ مسائل سیاسی وجود ندارد و میتوان بدون در نظر گرفتن مشکلاتی از قبیل تحریم و ... نظر داد. البته در چنین مواردی نمونه جایگزین با در نظر گرفتن تحریم هم فراموش نشود. تشکر :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به عنوان اولین بحث و با توجه به خبر عملیاتی شدن آواکس Il-76 بهتر است از همین موضوع شروع کنیم.

نیازمندیهای حال و آینده نیروی هوایی به هواگردهای شناسایی و پیش اخطار

ایران سرزمینی است با جغرافیای طبیعی گوناگون و در شرق و جنوب از زمینهای هموار و در غرب و شمال از رشته کوههای صعب العبور برخوردار است. این رشته کوهها نقاط کور راداری مهمی در شبکه رادار کشور ایجاد کرده اند که حتی با قویترین رادارهای زمینی نیز امکان پوشش کامل این مناطق وجود ندارد. به ناچار تنها راه پوشش هوایی مناطق غربی کشور استفاده از رادارهای پرنده از قبیل آواکس ، هواپیماهای شناسایی نزدیک و ... میباشد. خوشبختانه شکل هندسی کشور بصورتی منظم است که امکان پوشش کامل کل کشور با کمترین آواکس وجود خواهد داشت ( برخلاف کشوری مثل ترکیه).

قبل از ورود به مبحث اصلی به ارائه مشخصاتی از چند نوع آواکس مختلف میپردازم.

Beriev A-50 Mainstay

تصویر

این هواپیمای آواکس از روی ترابری Il-76 جهت جایگزینی آواکسهای قدیمی Tu-126 طراحی و ساخته شد. ورود به خدمت آن از سال 1984 تاکنون و در حدود 40 فروند از آن تولید شده است.

ماموریتها و توانائیهای این آواکس عبارتند از:

- رادار پیش اخطار هوایی
- شناسایی و مراقبت هدفهای هوایی ، زمینی و دریایی
- شناسایی دوست از دشمن و راهنمایی آنها
- فرماندهی میدان نبرد و عملیات به عنوان پایگاه ارتباطی در آسمان
- هدایت هواپیماهای خودی به سوی هدفهای هوایی ، زمینی و دریایی

این هواپیما میتواند در فاصله 1000 کیلومتری از پایگاه پروازی به مدت 4 ساعت بدون سوختگیری و 7 ساعت با سوختگیری هوایی به ماموریت بپردازد.

حداکثر وزن برخواست 190 تن و رادار آن دارای برد 800 کیلومتری است که میتواند همزمان تا 200 الی 300 هدف هوایی را شناسایی و 10 الی 50 هواپیما را هدایت کند.

توانائیهای راداری A-50

برد حداکثر: 800 کیلومتر
محدوده پوشش: 2 میلیون کیلومتر مربع
برد مفید در برابر بمب افکنها: 650 الی 800 کیلومتر
برد مفید در برابر موشکهای کروز از 200 الی 300 کیلومتر
شناسایی سکوهای پرتاب موشک تاکتیکی از 300 کیلومتر
شناسایی ستونهای زرهی دشمن از 250 کیلومتر

جنگنده های اسکورت: معمولا دو فروند میگ29 یا میگ31 یا سوخو27

این آواکس گزینه مناسبی برای نیروی هوایی ایران میباشد و با توجه به قدرت رادار یک فروند از آن برای پوشش کلی کشور و سه فروند برای پوشش نقطه به نقطه کافی خواهد بود. جنگنده های نیروی هوایی با پوشش راداری این هواپیما قادر خواهند بود تا عمق 300 کیلومتری از مرزهای کشور با دقت بسیار زیاد به عملیات پرداخته و این در صورتی است که آواکس از حریم هوایی ایران خارج نشود. با استفاده از سه فروند رهگیر میگ31 یا اف14 آواکس این امکان را خواهد داشت که تا عمق آسمان دشمن پرواز کرده و از نزدیک به کنترل و فرماندهی میدان نبرد بپردازد. توانایی گشت پروازی به مدت 4 ساعت در فاصله 1000 کیلومتری از پایگاه پروازی و بازگشت به همان پایگاه از ویژگیهای این آواکس میباشد. چنین برد عملیاتی به نیروی هوایی یک قدرت عمل بسیار گسترده تا فواصل 1500 کیلومتری را خواهد داد که کمتر کشوری در منطقه از آن برخوردار است.

پیشنهاد بنده خرید چهار فروند A-50 به همراه دو فروند Il-78 و 12 فروند میگ31 برای اسکورت آنها میباشد. :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بدون توجه به تحريمها: 1-خريد حداقل 400 فروند F-35 A و F-35 B (البته به مسايل مالي هم توجه نشده) بهتر است به حدي از تكنولوژي برسيم كه توان مونتاژ اين هواپيماي مدرن را در داخل داشته باشيم.درضمن سيستمهاي راداري و تسليحات اين هواپيما ايراني باشد(به فرض توليد سلاحهاي ايراني در آينده) . 2-ساخت هواپيماي نسل 5 با همكاري يك كشور خارجي و تبديل تسليحات آن به تسليحات ايراني.چون F-35 ها توانايي درگيري هوايي بالايي ندارند. 4-خريد يا توليد هواپيماهاي پيشرفته ي V-22 OSPREY براي حمل و نقل نيروها و محموله هاي نظامي و عمليات نجات.همچنين نصب سيستمهاي راداري و موشكهاي دريايي براي مقابله با شناورهاي دشمن(البته روي مدل بال ثابت).مثل بلايي كه قرار است بر سر ايران 140 بيايد. 5-توليد هليكوپتر ضد تانك سنگين با تركيب سيستمهاي تسليحاتي ايراني و آويونيك غربي. 6-ساخت هليكوپتر گشتي با قابليت پنهانكاري. 7-ساخت هليكوپتر همه كاره مثل BLACK HAWK . و... انتظار بسيار بالايي بود. ببخشيد!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
reichmarshal,
دوست من قرار شد بحث را بخش بخش انجام دهیم.

به عنوان اولین بحث و با توجه به خبر عملیاتی شدن آواکس Il-76 بهتر است از همین موضوع شروع کنیم.

نیازمندیهای حال و آینده نیروی هوایی به هواگردهای شناسایی و پیش اخطار

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر بنده : 1- 5 فروند A-50 2- توليد 10 فروند ايران 140 با كاربرد يك اواكس 3- 60 فروند Mig-31BM 4- 60 فروند Su-34 5- 60 فروند Su-35 6- ارتقا تمامی Mig-29 ها به استاندارد SMT يا OVT 7- 120 فروند Su-30 MKI 8- 200 فروند بالگرد MI-28N براي تقويت هوانيروز 9- 10 فروند Tu-160 يا B-52 ( اين يكي رو زياد جدي نگيريد ) :cry: 10- فروند هواپيماي ترابري و سوخترسان IL-78 به نظر بنده اسكادران هاي 15 تايي ايده ال ترين نوع اسكادران هاي جنگي هستش و به همين دليل هم تمامي جنگنده ها رو با اسكادران هاي 15 تايي تشكيل دادم :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همین شروع بحث منحرف شد! دوستان قرار شد ابتدا درباره هواگردهای شناسایی و پیش اخطار صحبت کنیم. :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به عنوان اولین بحث و با توجه به خبر عملیاتی شدن آواکس Il-76 بهتر است از همین موضوع شروع کنیم.

نیازمندیهای حال و آینده نیروی هوایی به هواگردهای شناسایی و پیش اخطار

به نظر من خرید همان چهار فروند آ50 به همراه تولید داخلی آواکس ایران 140 گذینه مناسبی است. تا اون جایی که یادم میاد آ50 توانایی لود20 آر 172 را دارد(دوستان اگه اطلاعات کاملتری دارند ارئه کنند) و تا حدودی نیاز خود به اسکورت را کم می کند و بهترین گذینه است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خريد 4 فروند آ 50 در كنار ايران 140 و صرف بودجه براي تحقيق و توسعه رادار زميني

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تا اون جایی که یادم میاد آ50 توانایی لود20 آر 172 را دارد


جالبه! شنیده بودم روسها قصد دارن موشک R-172 را بر آواکس A-50 نصب کنند اما از تعدادش اطلاع نداشتم. اگر اینطور باشد یه 10 تایی A-50 بخریم کل آسمان پاکسازی میشه! :|

دوستان در بحث شرکت کنند.


بررسی توان رزمی و شناسایی آواکس A-50

برای درک بیشتر توانائیهای A-50 ، این آواکس را در شرایط مختلف جنگی قرار میدهیم.
(البته این شرایط با توجه به موقعیت ایران انتخاب شده است)

- رادار پیش اخطار هوایی
فرض کنید یک فروند آواکس A-50 در آسمان اصفهان مشغول گشت زنی است. تعدادی از هواپیماهای مهاجم قصد حمله به پایگاه اصفهان و متجمع UCF آنرا دارند. بسته به نوع هدف این آواکس قادر به شناسایی آنها از فواصل زیر است.

F-15
بدلیل سطح مقطع راداری زیاد این جنگنده از فاصله ای بیش از 500 کیلومتر شناسایی خواهد شد و با اطلاع این موضوع به جنگنده های میگ31 اسکورت مجهز به موشک R-37 و نیز با کمک سیستم دیتالینک میگ31 قادر خواهد بود موشکهای خود را از حداکثر برد شلیک و در فاصله 200 الی 250 کیلومتری اف15 را منهدم کند. شانس اف15 در چنین حالتی ناچیز است و احتمال فرار از دست موشکها نیز حتی با سیستمهای جنگ الکترونیک ، چاف و فلیر چندان زیاد نیست چون موشکها با استفاده همزمان از رادار جنگنده و آواکس در حال هدایت هستند. با سه جنگنده میگ31 و 18 موشک آر-37 امکان نابودی 9 الی 13 جنگنده اف15 وجود خواهد داشت.

F-16
سطح مقطع راداری خالص این جنگنده برابر با 3 متر مربع میباشد و آواکس A-50 میتواند آنرا از فاصله 300 الی 350 کیلومتری شناسایی کند. در صورت بارگذاری تسلیحات و مخازن سوخت این فاصله افزایش خواهد یافت.

F-18
سوپر هورنت دارای سطح مقطع رادار کم (یک متر مربع) است که شناسایی آن از فواصل دور سخت است ولی در ارتفاع اختلاف صفر A-50 آنرا از فاصله 250 کیلومتری شناسایی میکند. با در نظر گرفتن تسلیحات و ... این فاصله به 300 کیلومتر میرسد.

F-22
فاصله شناسایی این جنگنده بدلیل جایگاه داخلی تسلیحات کم بوده و رادار A-50 های اولیه نمیتوانند آنرا از فواصل دور شناسایی کند (هر چند این مشکل تا حدودی در مدل جدید برطرف شده است). احتمالا فاصله شناسایی این پرنده در حدود 100 کیلومتر خواهد بود. این فاصله در صورت پرواز در ارتفاع بیشتر میتواند تا دو برابر افزایش یابد.

F-35
شناسایی این جنگنده هم احتمالا از فاصله 150 کیلومتری امکان پذیر میباشد.

موشک R-172 برگ برنده A-50 !
قابلیتی که با زیرکی روسها به این آواکس اضافه شده ایفای نقش یک رهگیر دوربرد! با استفاده از موشکهای R-172 میباشد. با وجود چنین موشکی نیاز به اسکورت بجز در نبردهای نزدیک از بین رفته و آواکس قادر خواهد بود به تنهایی و در ارتفاعات زیاد (مثلا 30000 پایی) پرواز عملیاتی کند. در صورت شناسایی خطر این آواکس میتواند همزمان به ده هدف حمله و آنها را منهدم کند! در عملیاتهای برون مرزی این توانایی بیشتر مورد استفاده خواهد بود و آواکس میتواند چند صد کیلومتر عقبتر از گروه رزمی پرواز و میدان نبرد را کنترل کند.

- مدیریت میدان نبرد هوایی
A-50 با استفاده از سیستم دیتالینک قادر به هدایت همزمان 50 هواپیما است. با استفاده از این آواکس ما قادر خواهیم بود همزمان سه اسکادران هوایی را کنترل و به میدان نبرد اعزام کنیم. در پوشش آواکس این 50 فروند جنگنده اگر فرض کنیم از نوع میگ29 باشند توانایی درگیری با تعداد تا سه برابر خود جنگنده مهاجم را دارند.

- پیش اخطار در برابر هدفهای زمینی
شناسایی سکوهای پرتاب موشک دشمن از فواصل بیش از 200 (الی 300 کیلومتر) و هدایت آتش توپخانه خودی بسوی آن و نیز شناسایی واحدهای زرهی و مکانیزه دشمن از فاصله بیش از 200 (الی 250 کیلومتر) و هدایت نیروهای خودی مانند گردانهای زرهی. با کمک این آواکس نیروهای زمینی از وجود نیروهای دشمن بموقع خبردار و به مقابله خواهند پرداخت. با بودن چنین پیش اخطاری تقریبا تلفاتی در برابر بالگردهای ضد تانک آپاچی نخواهیم داشت!

----------
A-50 از رادار Shmel استفاده میکند و مدل جدیدتر آن A-50M از رادار Shmel-2 بهره میبرد.

نکته: چین یکی از خریداران این آواکس است که رادار اسرائیلی EL/M-205 Phalcon radar در آن نصب شده است. این رادار قادر به کنترل همزمان 60 هدف با سطح مقطع راداری 3 متر مربع از فاصله 370 کیلومتری است. نام این مدل A-50I میباشد.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نام خدا سلام به نظر من نيروي هوايي ايران حداقل به 1- دوازده فروند هواپيمار همانند آواكس 2-سيستمهاي پدافند موشكي دوربرد مانند اس 400 حداقل 30 مموعه 3 دست م 100 ننده در حد و اندازه سوخو 35 نياز داره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.