با این رونماییی وقیح از جنگنده جدید!، میریم که چند هفته ای در تمام محافل نظامی دنیا در هر زبانی، سخره عام و خاص بشیم،... من هر وقت قراره رونمایی بشه مدتی از اینترنت استعفا میدم، سایت هم از اونجایی که توانش رو نداره خودکار قبل از هر رونمایی خودش خراب میشه تا این وضعیت نبینه!،

خخخخ گویا بابک تقوایی درست گفته بود، بعد از این همه کش و قوس و نمی گم نمی گم، آقایون از F-5 رنگ شده رونمایی کردند. یه جوری هم گفتند موفق "به پرواز در آوردن جنگنده شدیم" ما گفتیم حتما خبریه، آقایون خسته نباشید که تونستید جنگنده ای رو که آمریکایی ها 60 سال پیش به پرواز در آوردن تو سال 2018 میلادی "برای اولین بار" به پرواز در بیارید، دمتون گرم. ما رو باش که داشتیم یه جوری حرفای مقامات لشکری رو تحلیل می کردیم که انگار پشت این حرفا و کارا منطق هست. پی نوشت: جا داره یه خسته نباشیدی عرض کنیم خدمت ترول های وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، خدا قوت پهلوان ها.

یک زمانی ، درحدود 20 و چند سال پیش ، یک نویسنده گمنام ( لیسانسه زبان روسی ) در بولتن وزارت دفاع ، مقاله ای در خصوص امکان سنجی "0" کردن عمر سازه های جتهای نیروی هوایی ( مطالعه موردی تامکت) ، تعویض رادار ، پیشرانه و ... را داده بود ، این بنده خدا را از کشور فراری دادند ، ( الان بعنوان پژوهشگر ارشد مسائل ایران با درجه دکتری ، دارد در تینک تانک انستیتو واشنگتن کار می کند ) حالا همین دوستان ، به نظر دارند همین کار را می کنند. پی نوشت : احتمالا برآورد کردند که اگر سازه اف-5 را بهینه کنند ، در عوض اویونیک آن را از آنالوگ به دیجیتال تغییر دهند ، به صرفه تر هست !!!

یعنی واقعا هنوز کسانی هستن که فکر کنن قاهر واقعیه؟احتمالا از کارمندان دفاع سایبری و نیروهای ارزشی مجازی با این اقتصاد و این ارزش پول ملی و این همه فساد و ستمگری و سرکوب و باند بازی و بی کفایتی و فرار مغزها ایران دهه ها رنگ پیشرفت رو نمیبینه .سیستم پوسیده و ناکارامده.اینا برای بقا حاضر شدن خزر رو بدن بره یعنی واقعا هنوز کسانی هستن که فکر کنن قاهر واقعیه؟احتمالا از کارمندان دفاع سایبری و نیروهای ارزشی مجازی با این اقتصاد و این ارزش پول ملی و این همه فساد و ستمگری و سرکوب و باند بازی و بی کفایتی و فرار مغزها ایران دهه ها رنگ پیشرفت رو نمیبینه .سیستم پوسیده و ناکارامده.اینا برای بقا حاضر شدن خزر رو بدن بره

جت رزمی کوثر نمای جانبی جت F-5F ، که در دهه شصت میلادی از ایالات متحده خریداری شد و قرار بود تا با ورود اف-16 از رده خدمتی خارج شود . پی نوشت : برنامه بروزرسانی تایگرهای نیروی هوایی برزیل (خبر مربوط به سال 2012 هست ) البته کار هوشمندانه ای بود ، رجیستر روی هواپیما را پاک کردند یا روی ان استنسیل نکردند که تحلیل گران با مراجعه به رجیسترهای موجود نیروی هوایی ، اصل ماجرا را متوجه نشوند !! برای رعایت انصاف کابین کوثر

حالا جدا از اینکه اصولا هر وقت صحبت از رونمایی شد باید فرار کرد و هر وقت اتفاقی تصویری چیزی از جایی پخش شد ایستاد و تماشا کرد شاید چیزکی کشف شد اون هم در حالیکه هیچ مسئول محترمی اون دور و بر نباشه که بخواد دستمون را بگیره برامون رونمایی کنه چیزی را. به نظر اون کاکپیت دیجیتالی که با حضور خود روحانی یکبار نمایش داده شد بدون جنگنده لااقل در این جنگنده جای گرفته باشه و اصولا یک برنامه توسعه بوده ( حالا خود این توسعه ها چند تا بوده و چند بار اعلام شده بماند ) اگر مشخصات اعلامی از جمله نصب رادار، هاد، سیستم اویونیک جدید و ... درست بوده باشه. بنری نصب بود که سیر تکامل را مثلا نشون میداد که بعد از صاعقه 2 و صاعقه قرار میگرفت. حالا اینکه متخصصین میانی روی چه چیزی کار می کنند و اعلام می کنند و مسئولین اون را به چه نامی رونمایی خودش یکی از مشکلات بزرگ هست. هر چند باز همین پروژه هم بعد از همه ی این پروژه های ریز و درشت با مشخصات اعلامی و موتور ایرانی و رادار و سیستم اویونیک جدید وارد خط تولید همون نیمه انبوه هم بشه شاید یک نفس خلاصی کشید و اصولا تا به وقت شاید در نهایت یک خرید همه چیز را فراموش کرد. کاکپیت جنگنده کوثر پ ن: البته اینبار حتی خبرنگاران محترم که معمولا گم در هوا!! تشریف دارند هم طوری شد که گفتند آقا! کوثر که قبلا رونمایی شد همین پارسال و مسئول محترم هم گفتند نه خیر! اون کوثر 88 مادون صوت بوده و این کوثر خالی مافوق صوت هست و فرق دارند و خلاصه ته توی ماجرا را سرهم آورد.

سلام علیکم خوب هست حب و بغض های سیاسی را در تحلیل ها نداشته باشیم : "ما ملت مسالمت و همکاری هستیم"، (ترجمه : یعنی بدون ایجاد زیرساختهای لازم ، اینقدر برای دیگران ، شاخ و شانه نکشیم ) " انضباط، آموزش، ایمان و آمادگی نیروهای مسلح باید در حدی باشد که دشمن جرات تعدی نکند " (ترجمه : یعنی فرماندهان نیروهای مسلح ، بازدارندگی به معنای نشان دادن واکنش ، بدون پشتوانه مشکلی را حل نمیکند ، بچسبید برای روزآمد سازی نیروهای مسلح روی منطق نظامی ) " اگر توان دفاعی کشوری بازدارنده نباشد، این خود چراغ سبزی به دیگران برای چشم طمع دوختن به آن کشور است. بازدارندگی یعنی آنکه دشمن در محاسباتش قدرت و تون دفاعی کشورمان را برای تجاوز احتمالی‌اش بسیار پرهزینه ببیند. (ترجمه : عطف به این پست ) " تمام تلاش‌ها و هزینه‌های ما برای ارتقاء توان دفاعی کشور به منظور آن است که جلوی تحمیل جنگ و تجاوزهای پرهزینه به کشورمان را بگیریم. اگر نه عمل کردن بر خلاف این رویه کار سختی نیست و با سردادن چند شعار می‌توان وضعیت را بهم ریخت و به کشور هزینه‌های جبران‌ناپذیر تحمل کرد. "( نیازی به ترجمه ندارد ) " نوکری کردن شاید به ظاهر هزینه‌های مادی را پایین بیاورد، اما هزینه‌های معنوی را بالا می‌برد. حفظ عزت و غیرت یک ملت خود هزینه دارد، هنر ما این است که بتوانیم با کمترین هزینه به بهترین شکل و در بالاترین سطح منافع و مصالح کشور را تأمین کنیم ( ترجمه : کمترین هزینه و در بالاترین سطح ) " در فضای رقابت یک قطعه می‌تواند با کیفیت بهتر و ارزان‌تر تولید شود و نباید تولید آن منحصر به یک بخش خاص شود. هر چیز انحصاری شد، مشکل‌آفرین است. " ( ترجمه : فضای انحصاری فعلی طراحی و تولید فناوری نظامی در سطوح مختلف ، موازی کاری ، موجب فساد هست و زمان و هزینه را برای ما افزایش می دهد ) " بخش دفاع، صنعت و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری باید در کنار هم قرار داشته باشند تا به راحتی بتوانند، برای انجام پروژه‌های بزرگ، کارها را تقسیم کرده و همه بخش‌ها را به میدان بیاورند تا بتوانیم در آینده اقدامات و تولیدات مشترک با کشورهای همسایه خود داشته باشیم. " ( ترجمه : بستن فضا و تولید همه فناوری در داخل ، صرفا" یک ادعا هست ) پی نوشت : اگر هم با شخصیتی مشکل سیاسی داشتیم ، اگر یک زمانی حرف منطقی هم داشت ، منطق حکم می کند که حرف درست را تایید کنیم ، حتی اگر خوشایند ما نباشد .

اگر کسی تو اینا رادار دید به من نشون بده،...

چیزی که مهمتره اینه که ظاهرا تبعات کارها برای آقایان اصلا مهم نیست و الا در روز صنعت دفاعی از آذرخش مدرنیزه شده با اسم کوثر رونمایی نمیکردند! اونهم در شرایطی که دستاوردهای دیگری هم وجود دارند! بعد از اینهمه تبلیغ و جار و جنجال یک افتضاح دیگر به بار آوردند! --- پ.ن: از یک جهت هم این رونمایی میتونه نشون دهنده مشکل مالی باشه که تامین بودجه و در نهایت به نتیجه رسیدن پروژه ها رو با تاخیر مواجه کرده. البته در ایران برای همه چیز و همه کار پول هست الا تقویت و بازسازی توان دفاعی کشور

باز دم کره شمالی گرم همون موشک بالستیک و تانک و توپ رو میسازه ادعا جنگنده نسل پنج و امثالهم نداره ....والا حق هم دارن مسخره کنند

خخخخ خوب دوستان عزیز از جنگنده جدید هم رونمایی شد والا خوب ملت رو فیلم کردن دمشون گرم اف-5 با رنگ جدید!

درود بر استاد گرامی جناب MR9. این عکس بسیار زیبایی که شما گذاشتید بسیار گفته ها دارد. نویسنگان خارجی احتمالا با منطق خودشان فکر کرده اند که چون تامکت با چند دقیقه پرواز به محدوده 200 کیلومتری ریاض می رسد پس می تواند ترافیک هوایی آنجا را تعطیل کند. درحالیکه اصولا سیاست ما حفظ برتری هوایی برون مرزی نیست با این تعداد هواپیما. همانطوری که در متنهای خودشان هم آمده کاسبی هر چه بیشتر هم همیشه از اهداف غربی ها است. درود بر جناب skyhawk فقط در تهران ده ها پروژه ساخت سیکر در حال اجرا و خاتمه یافته وجود دارد و سیکرهای موجود هم با تغییرات در تراشه های FPGA و نرم افزارهای Embedded آنها مرتب در حال بروز رسانی و تغییر هستند. واضح است که نویسندگان مقاله اهداف fund rising هم داشته اند. خوبی ترجمه مقالات اینها آن است که به ذهنیت اینها پی می بریم. برای مثال بیش از 6 ماه است که در خلیج فارس ناو هواپیمابری دیده نشده است و میلیتاری واچ هم یک مقاله زده بود در مدح ناو هواپیما بر با این تیتر : کوسه سفید در استخر پیراناها (پیرانا ماهی گوشت خوار و کوچکی است که در دسته های بزرگ تهاجم می کنند و قادرند یک فیل را در مدت کوتاهی به استخوان سفید براق تبدیل بکنند) اگر ابراز نظر های زیر مقالات آنها را هم بخوانید می بینید که چقدر آدمها شبیه به هم هستند!!! و این ابراز نظرها چقدر آشنا است. نه نشنال اینترست و نه میلیتاری واچ هیچ کدام به برد 300 کیلومتری اشاره نکرده اند و برد 300 را برای R-33 روسی بیان کرده اند و برد فکور را 220 کیلومتر در نظر گرفته اند اما گفته اند که منابع ایرانی آنها برد فکور را 300 کیلومتر می دانند و احتمال داده اند که با کمک روسها در تغییر فرمول سوخت برد این موشک بیشتر هم می شود که در راستای اهداف بزرگنمایی و fund-rising اینها است. در مورد برد بلند هم با ظهور متئور و PL-15 استاندارد برد بلند به بالای 400 کیلومتر ارتقاء یافته که فقط با موشک های رمجت و یا موشکهای hit-to-kill و یا ترکیب اینها قابل دستیابی است. پس با توجه به اظهارات وزرای دفاع سابق مبنی بر تلاش برای دستیابی به موشکهای ضد ناو فراصوت، و تجربه چینی ها در این زمینه هیچ بعید نیست که در آینده نه چندان نزدیک ما شاهد نسخه ای رمجت از موشک استاندارد هم باشیم که ابتدا به عنوان ضد ناو هوا به سطح و سطح به سطح و در نهایت به صورت هوا به هوا مشابه PL-15 ساخته بشود.

بر مبنای اطلاعات مندرج در تصویر زیر(درصد بومی سازی)کوثر پس از صاعقه۲ تولید شده. حالا سوال اینه که صاعقه۲ چه مشکلی داشته که سکان عمودی وی شکل رو حذف کردن؟ همین ارتقاء ها و بومی سازی رو میشد بر روی صاعقه۲ و فروندهای بعدیش هم اعمال کرد و اتفاقا رضایتمندی بالاتری هم ایجاد میکرد و نشون دهنده یک برنامه اصولی و رو به پیشرفت بود اما حالا چی؟ چه چیز رو قراره اثبات کنید؟ اگر همین گلس کاکپیت به همراه رادار رونمایی میشد اثرگذاری به مراتب بالاتری داشت اما الان صرفا خوراک تمسخرکنندگان فراهم شده، اونهم در حالی توانمندی اقدامات اساسی تر وجود داره. طبق گفته یکی از فرماندهان نیرو، صاعقه به عنوان پلت فرم تائید شده و این نشون میده که در آینده این جنگنده(تحت هر نامی)قراره تولید شده و با تایگرها جایگزین بشه. البته نوسازی تایگرها ظاهرا چراغ خاموش در حال انجامه، نمونه اش تصویر تایگر با بدنه زرد رنگ در مستند ثریا(۱۳۹۱)، و حالا فرآیند مهندسی معکوس تایگر بعد سه دهه تقریبا تکمیل شده و اگر دولت و مجلس در تخصیص و وصول بودجه مشکل سازی نکنند تولید انبوه هم میسره. اما چقدر بهتر بود که وقت و سرمایه صرف شفق دو موتوره میشد و موقتا نواقص رو با قطعات تایگر جبران میکردند.

خداییش خیلی حال گیری بود چه اصرار داریم که حتما رونمایی داشته باشیم؟ فقط خودمون رو مضحکه خاص و عام میکنیم من گفتم کم کم شبیه یاک هست

با سلام نمیشد بجای اینکه ریش آبی مردم رو سرکار بذاره و وزیر دفاعش با اعتماد بنفس رونمایی از جنگنده رو اعلام کنه میگفتن بروز رسانی آف ۵؟اگر اینطور میگفتن نمیشد علی برکت الله رو گفت؟ سوال بنده اینه مگر سر برنامه آذرخش آمریکا از ایران شکایت نکرده بود ،باز این چه فیلمیه بازی کردن؟یا برای کج دهنی به آمریکا قصدا و عمدا دوباره اومدن یه آف ۵جدید نشون دادن به اسم جدید؟یا شیخ حسن اومده بگه کد خدا خیالت راحت همه برنامه های تولید جنگنده جدید رو برات علی برکت الله کردم و فقط بسنده میکنم به اف ۵ ارتقا داده شده اونم یک فروند. بازم جای شکرش باقیه دم ودستگاههاش از حالت آنالوگ درآمده . بعد از شش سال هورا ریش آبی متشکریم

در تصویر زیر «موتور دوم» به معنای دومین نمونه تولیدی موتور اوج هست؟ اگر اینطوره پس در هواپیمای قاهر چه نوع موتوری استفاده شده؟

نمایشگرها رو در خیلی از فروشگاه های هوانوردی در اروپا و امریکا میفروشند مخصوصا برای کسانی که خودشون در حال ساخت هواپیما های تک سرنشین نمایشی یا مسابقه ای هستن چین وتایوان و کره جنوبی هم با قیمت بسیار خوب میتوان خرید !ا

خانواده تانک اصلی میدان نبرد تی -72 که توسط اوکراین بروزرسانی شده اند .....

مسئله اساسی این هست که اینقدر درصد ها رو در تولید داخل بالا زدن پس چرا از اف 5 دست نمیکشن لاقل سازه به روز تری استفاده میشد نه یک جنگنده هفتاد ساله!!! با این همه طرح موجود در دنیا باز اف-5! شده جریان پراید و ده مدل مختلف ساختن ازش !

سلام علیکم بنده کاری به مرام سیاسی ایشان ندارم ، ولی شخص ایشان به عنوان مسئول وقت قرارگاه پدافند در زمان جنگ ، عضو شورای عالی امنیت ملی ، عضویت کمیسیون های متعدد امنیتی در ساختار حاکمیتی ، باید دیدگاه به مراتب وسیعتری را داشته باشند که وقتی بحث امنیت ملی پیش می آید ، که این رونمایی ها هم بخشی از آن هست ، با چنین شیوه ای ضربه مستقیم به روحیه داخلی و ایجاد خوراک تبلیغاتی برای حضرات آن سمت آب هست . اگر یک لحظه ایشان و تیم همراه ایشان ، بیشتر روند را پیگیری کنند . بسیار عالی که این تغییر فکر ایجاد شده ، حالا این استدلال را چند سال هست در میلیتاری داریم بیان می کنیم !!!! مطمئن باشید همین اتفاق امروز هم ، بخشی اش شامل همکاری مشترک هست ، فقط زمان نیاز هست تا اطلاعات جزء جزء منتشر شود . همانطور که ارتقاء و بروزرسانی سایدویندرها و اسپاروها با کمک طرف سوم ، چهارم بوده ، الان محرز شده . این استدلال را هم در میلیتاری داشتیم ، در تمام دنیا این یک اصل پذیرفته شده است ولی اینکه تا چه حد از حرف به عمل تبدیل شود ، هیچ امیدی وجود ندارد . پی نوشت : خوب هست که گذشته را مرور و آن را با استدلال رییس جمهور مقایسه کنیم سال 1395) دیپلماسی دفاعی

آقای روحانی هم در خلال صحبت هاش ارجاعی داد به آذرخش البته به عنوان اولین تلاش و یادی هم کرد از مرحوم ثنایی که تلاش زیادی داشت در اون مقطع تا بال و بدنه را بتونیم تولید کنیم. البته به نظرم یک نکته را باید اشاره کرد که روحانی به خاطر مسئولیت طولانی مدتش در شورای امنیت ملی تقریبا دید جامعی نسبت به صنایع دفاعی ایران داره. دو نکته در حرف هاش قابل اشاره است: یکی صحبت از این میکرد هر چند سخت هست ولی باید به سمت همکاری در ساخت با کشورهای همسایه و دوست بریم در ساخت مواردی چون جنگنده چون کار یک کشور به تنهایی نیست تولید در تیراژ بالا. یکی هم این نکته که به وزارت دفاع می گفت اینکه شما بگید فلان دستاورد چنین ویژگی هایی داره مهم نیست بلکه بهره بردار اعم از ارتش و سپاه باید تایید کنند قابلیت ها را مثلا مثال زد از اینکه شما میگید دقت موشکی در این حده ولی در مواردی ارتش و سپاه میگند این حده. منظورش دقیقا چی هست؟ یعنی اوج دومین موتور تولید ملی است؟

تا جایی که بنده دیدم تنها یک رادار کوچک در رسانه های داخلی نمایش داده شده که احتمالا جهت استفاده در کرار رهگیر(از سیکر های فعال)توسعه پیدا کرده. مورد دیگر اینکه مبنای برد ۳۰۰ کیلومتری فکور چیه؟ درسته که صنایع دفاعی ایران به سوخت پرتوان تری دست پیدا کردند و نمودش رو در ارتقای برد صیاد۳(بدون تفاوت ابعاد نسبت به صیاد۲) و موشک فاتح ۳۱۳ و ذوالفقار میشه دید اما هیچ نشونه ای برای استفاده از این سوخت در فکور وجود نداره. چیزی که از شواهد میشه برداشت کرد اینه‌ که موتور هاوک رو از لحاظ طولی حدودا یک متر کوتاه کردند تا امکان بکار گیریش در فکور میسر بشه، مشخص نیست که سوخت مورد استفاده رو هم تغییر داده باشند. این تغییر منجر به کاهش زمان سوزش و فعالیت موتور میشه که برد رو کاهش میده اما وزن پائین موشک فکور نسبت به هاوک میتونه این مشکل رو جبران کنه و بنابراین بهتره موشک فکور رو یک موشک AIM-54 A با برد حدود ۱۳۰ کیلومتر و سرعت حدودا ۳ الی ۴ ماخ محسوب کنیم که به سیکر فعال و بردهای الکترونیکی بروزتر مجهز شده. و الا با وجود داشتن فکور با برد ۳۰۰ میلومتر و سرعت ۵ ماخ ساخت موشک مقصود برد بلند توجیهی نداشت! مگر اینکه پروژه مقصود یک موشک برد بلند با جثه ای مشابه اسپارو و آلامو باشه که هیچ شواهدی بر وجود این فناوری در ایران دیده نشده.

درود به دوستان گرامی ظاهرا این رونمایی فکور تفاوتی که با رونمایی های دیگر داشته این هست که هیچ کدام از منابع خارجی در حقیقت آن شک نکرده اند و تحقق آن را به کمک مستقیم روسیه و چین به ایران ربط داده اند (مدعی هستند که ایران نسخه هایی از فینیکس و حتی خود تامکت را در اختیار روسیه قرار داده در سالهای دور و نتیجه این همکاری مشترک موشک R-33 (Amos) روسی است که ابتدا بردی حدود 120 کیلومتر داشت و با بهبود ترکیب دانه های سوخت به برد 300 کیلومتر دست یافت و بعدها روسها این تکنولوژی را به صورت کاهش یافته به ایران منتقل کرده اند (خیال پردازی های منابع غربی .م.)) و البته آن را یک دارایی مهم برای ایران می دانند که خطری برای جنگنده های پیشرفته نسل 5 و آخرین نسخه های ایگلها ندارد ولی برای جنگنده های کشورهای منطقه خطرناک است و حالا شروع کرده اند در مورد افزایش تعداد تامکتهای قابل پرواز، ابراز نگرانی کردن و اینگونه از خبر بهره برداری کرده اند که کشورهای منطقه باید زود تر به جنگنده های نسل 5 مجهز بشوند، آمریکا اف-22 های بیشتری را در امارات و عربستان و ... مستقر بکند، با اسرائیل همکاری نزدیکی داشته باشند تا مهارتهای آنها برتری ایران را خنثی بکند یا اینکه اقداماتی انجام بشود که تامکتها قادر به پرواز نباشند!!! ( به نظر می رسد باید سطح حفاظت از تامکتهای روی زمین بالاتر برود.م.) زیرا تصور می کنند که اگر تامکتها قادر به پرواز نباشند این موشک بی اثر می شود. به عبارت دیگر قبول کرده اند که ایران قادر است به تعداد نا محدود از موشک فکور تکثیر بکند اما قادر نیست که حامل آن را تکثیر بکند. موشکی که برد موثری 4 برابر AIM-120B با برد 75 کیلومتر (که بیشتر متحدین آمریکا و خود واحدهای آمریکایی به آن مسلح هستند) و سه برابر AIM-120C برد دارد، این توانایی را به ایرانی ها می دهد که خطر آفرینی های راحتی در مقابل جنگنده های خاور میانه ای داشته باشند بدون اینکه در تیر رس قرار بگیرند. البته نبود یک موشک مشابه متئور اروپایی (که قرار است از سیکر با آرایه فازی فعال ساخته شده از ترانزیستورهای گالیوم-نیترید بهره ببرد) یا موشک چینی PL-15 که از موتورهای رمجت استفاده می کنند و برد بسیار بلند حدود 400 کیلومتر دارند (به دلیل استفاده از هوای موجود در آسمان به جای اکسیدایزر و در نتیجه افزایش مقدار سوخت و سبکتر شدن موشک در حالیکه موشکهای سوخت جامد معمولی باید اکسیدایزر را هم با خود حمل بکنند) در زرادخانه آمریکایی ها و کنسل شدن پروژه نسخه جدیدتر موشک آمرام با برد بلندتر باعث شده که آمریکایی ها در مورد توانایی های موشکی دشمنانشان کمی بزرگنمایی کنند تا بودجه های دفاعی را افزایش بدهند اما این حقیقت که سیاست پنتاگون در طول 60 سال گذشته همواره تولید هواگرد جدید تر به جای تولید مهمات جدید بوده است ثابت می کند که بهره وری پنتاگون در برتری هوایی متناسب با هزینه کرد او نیست. کاملا قابل مشاهده است که هنگامی که ایگلها به خدمت وارد شدند فقط جنگنده ای قویتر و سریعتر و فرمان پذیرتر از فانتوم بودند اما همان مهمات را استفاده می کردند تا اینکه آمرام ها در دهه 90 وارد میدان شدند و به ایگلها شخصیت دادند. به همین ترتیب تا زمانی که رپتورها کماکان مجبور به استفاده از مهمات ایگل ها هستند نباید انتظار داشت که کیفیتی خیلی بالا تر از آنها و در حد توانایی های خود بروز بدهند. راهبردی که دشمنان آمریکا معکوس آن را می روند. قسمتی از نگرانی آمریکایی ها هم بی راه نیست زیرا منابع آمریکایی از اثر جمر های فعال روسی با استفاده از تکنولوژی DRFM (digital-RF-Memory) بر اساس monopulse-trackbreaking-jammer روی موشکهای آمرام نگران هستند. این جمر تعداد برخورد موشک آمرام را به کمی بیشتر از نصف کاهش می دهد. تکنولوژی که حتی برای ایران هم جدید نیست و روسیه بعد از فروپاشی شوروی و دستیابی به کارخانه های ساخت تراشه خارجی و تراشه های غربی همزمان با مدرن سازی سیکرهایش به آن روی آورده است. شاید ریشه مشکل از آنجا شروع شد که پاتریوتها در نبرد آزادی کویت یک فروند تورنادو و یک فروند اف-18 را به اشتباه سرنگون کردند درحالیکه اساسا روی شبح موشکهای عراقی لاک کرده بودند!! نه روی هواپیما های خودی و سیستم RWR هواپیما های خودی هم لاک شدن روی آنها را نشان نمی داد و باعث کشته شدن کروهای پروازی قربانی گردید. بررسی موضوع که در گزارش MIT آمده نشان می دهد که وجود تعداد زیاد سایتهای پدافندی و رادار در منطقه باعث شده بود که میزان آلودگی الکترومغناطیس در منطقه بالا رفته و شکاری های خودی در معرض سایه های رادارهای درگیری و سرچ متعدد قرار بگیرند و انعکاس راداری آنها برای سایتهای دیگر ghost-target ایجاد بکند که اکوی راداری مشابه اکوی ضعیف راداری موشکهای بالستیک داشتند. هنگامی که خدمه پاتریوت با دستپاچگی با شبح موشک عراقی درگیر می شدند (سرعت زیاد موشک وقت زیادی برای پرسنل باقی نمی گذاشت) و بلافاصله برای آن موشک فایر می کردند، به دلیل اینکه شبح مفروض اکوی راداری نداشت، موشک پاتریوت روی مود هومینگ سوئیچ می کرد و سیستم هومینگ موشک پاتریوت انعکاس ناشی از پرنده های خودی را به عنوان یک منبع خوب انتشار تشخیص داده و به جای اینکه به سمت شبح موشکهای عراقی برود به سمت هواپیمای خودی میرفتند. این نکته که سازنده پاتریوت و آمرام عملا یکی است و اندیشه ها و الگوریتمها و زیر سیستمهای تکراری در هر دو سیستم وجود دارد، باعث شده که روش DRFM و انواع ghosting علاوه بر پاتریوت های قدیمی روی آمرام هایی که زیر ساخت آنها به دهه 90 باز میگردد موثر باشد و آمریکایی ها را بر آن دارد که به طرح مفهومی آمرام آینده قابلیت Dual-trajectory بدهند و این موشک علاوه بر رادار فعال دارای سیکر حرارتی هم باشد تا این تهدیدات جدید را خنثی بکند. یک سری از کارشناسان هم با فرض خطا رفتن موشکها برای نمونه آینده آمرام قابلیت hit-to-kill درخواست کرده اند تا هر شکاری بتواند تعداد خیلی بیشتری موشک حمل بکند که برد و سرعت بیشتری دارند ولی به دلیل حذف سر جنگی اندازه و وزن کمتری دارند. بن مایه: موشکهای فکور و تاثیر آنها در بالانس دفاعی منطقه خلیج فارس http://militarywatchmagazine.com/article/70308 تکنولوژی رمجت http://www.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/259432.pdf MIT security study program April, 20, 2004 https://nationalinterest.org/blog/buzz/iran-has-cloned-americas-phoenix-missile-27292 چرا تامکتهای بیشتر خبر بدی برای بدخواهان تهران است http://militarywatchmagazine.com/article/70899 مهمترین دارایی نیروی هوایی ایران؟ موشک مرگبار هوا به هوای فکور به تولید رسید http://militarywatchmagazine.com/article/70790 https://nationalinterest.org/blog/the-buzz/the-us-militarys-top-guns-the-air-have-big-weakness-14065 در یک مراسم رونمایی 6 تیر موشک 450 کیلویی بومی که شباهتی به AIM-54 فینیکس داشتند به نمایش گذاشته شد. پیش از این نسخه ای از این موشک در مراسم سالانه رژه سپتامبر سال 2013 نمایش داده شده بود. ایرانی ها اعلام کردند که این موشک فکور-90 نام داشته و یک موشک هوا به هوای هدایت شونده است. با وجود عدم پشتیبانی تجهیزات آمریکایی ایرانی ها که از 1979 تاکنون وجود دارد آنها تلاش زیادی برای آماده به خدمت نگاه داشتن ناوگان خود کرده اند که در این بین آماده به خدمت نگاه داشتن تامکتها به دلیل اینکه تنها استفاده کننده آنها ایران است و قطعات آن قابل خرید از بازار سیاه نیست، از همه مشکل تر بوده است. گفته می شود که به کمک دیگران ایرانی ها روی هر کدام از تامکتها دست کم 250 تغییر کلی و ارتقاء انجام داده اند از جمله تهیه رادار جدید (ادعای منابع غربی .م.)، صفحات نمایش، سامانه های جنگ الکترونیک و دیگر اویونیک مهم! و حالا هم فکور-90 به عنوان سلاح اصلی فامد. فکور-90 که گفته شده قابلیت انجام مستقل لاک راداری روی هدف دارد نه تنها با قابلیتهای فینیکس برابری می کند بلکه با توجه به پیشرفت تکنولوژی در مواردی از آن نیز عبور کرده است. در حالیکه منابع غربی برد آن را 220 کیلومتر تخمین می زنند که با بهبود ترکیبات دانه های سوخت افزایش نیز می تواند بیابد، برد فینیکس فقط 180 کیلومتر بود. فکور-90 قادر به ادامه مسیر به سمت هدف بدون استفاده از رادار شکاری پرتاب کننده آن بوده و با توجه به برد آن و نبود رمجتهای متئور و PL-15 در خط تولید، ایران بعد از روسیه مجهز به R-33 و R-37 دارای دور برد ترین موشک هوا به هوا شده است. با توجه به سرعت 5 ماخ (بیشتر از فینیکس) و برد بلند اگر با استفاده از تکنولوژی امروزی دقت آن حتی هنوز در حد فینیکس دهه 70 هم باشد، این موشک برای کشوری که برای دفاع هوایی به سایتهای پدافندی زمین به هوا متکی بوده است یک جهش محسوب می گردد. امیر حاتمی وزیر دفاع ایران در این مراسم اعلام کرد که این موشک قابل استفاده توسط شکاری های دیگر نیز هست. از دیدگاه ما یکی از این کاندیدها شکاری صاعقه است که با توجه به محدودیتهایش حداکثر دو تیر موشک می تواند حمل بکند. اف-15 های سری SA به AIM-120C با برد 105 کیلومتر مجهز هستند و AIM-120D هایی که اختصاصی برای اف-22 در حال توسعه هستند برد 180 کیلومتر دارند که کماکان بسیار کمتر از برد موشکهای فکور است. در نسخه ایرانی فینیکس به خاطر استفاده از تکنولوژی نوین وزن سیستم هدایت 30 درصد کاهش یافته و باعث حدود 15% افزایش برد بیشتر در نتیجه وزن کمتر و امکان افزایش میزان سوخت شده است و از یک سیکر پیچیده ایرانی با قابلیت آشیانه یابی استفاده می کند که قبلا نمونه ای از آن در موشک سامانه مرصاد استفاده شده بود. افزون بر این ایرانی ها نسخه بومی یک نوع رادار هوایی آرایه فازی پسیو را نیز نمایش داده اند که قابلیت کشف اهداف پنهان کار و موشکهای کروز را در برد بلند دارد که مکمل بسیار خوبی برای یک موشک برد بلند است. این رادار هوایی احتمالا از مهندسی معکوس و افزودن به قابلیتهای رادار توانمند هیوز AN/APG-71 (این رادار نسل بهبود یافته AWG-9 تامکتهای مدل D است .م.) بدست آمده است. ( http://militarywatchmagazine.com/article/70308 ) (امیدوارم که این ادعا بزرگنمایی غربی ها صرفا برای fund-rising نباشد.م.) ترکیب این رادار با موشک فکور و پلتفرم تامکت، ترکیبی را ایجاد کرده که عملا یک دارایی عمده را برای ایرانی ها زنده کرده است. با احتساب تورم قیمت هر فروند تامکت چیزی حدود 150 میلیون دلار تخمین زده می شود یعنی قیمتی دو برابر سوخوی 35 که ایرانی ها حتی قادر به پرداخت هزینه خرید سوخوی 35 با بودجه دفاعی اندک خود نیستند و تامکت بعد از اف-22 گرانترین جنگنده دنیا محسوب می شود!! ایرانی ها آن قدر از پلتفرم تامکت راضی هستند که از سال 2010 به این طرف به صورت جدی پی گیر پس گرفتن یک فروند تامکت باقیمانده درآمریکا هستند (آمریکا که هرگز لاشه آن را هم به ما نمی دهد ظاهرا بیشتر هدف محکوم کردن آنها و گرفتن غرامت است.م.) با این موشک ایرانی ها می توانند با پرواز در نزدیکی مرز ایران شکاری های سعودی را بر فراز ریاض هدف قرار بدهند و یا با نفوذ در آسمان عراق ایگل های اسرائیلی را در آسمان خودشان مورد تهدید قرار بدهند.

سلام دوستان یکی از کاربران سنترال کلابز با توجه با اهمیت موضوع زحمت تایپ این مقاله رو کشییده . از sinaset عزیز بابت تایپ این مقاله تشکر می کنم بنام خدا مروری بر زمینه های بهسازی تامکت های نیروی هوای ایران فرزین ندیمی (منبع صنایع هوایی- شماره 93 -اسفند 77) [img]http://up.iranblog.com/images/qumdofwecmi6d6cz8rt.jpg[/img] کارایی بالای هواپیمای رهگیر دوربرد F-14 تامکت برکسی پوشیده نیست. تامکت با استفاده از راداری نیرومند با توانایی ردگیری حین کاوش و موشکهای هوا به هوای کوتاه تا دوربرد خود، می تواند سدمحکمی در برابر تهدیدهای هوای ایجاد نماید. با وجود این،راهکارهای نیز وجود دارند که می توانند نقش مهم و حیاتی این جنگنده کارامد را دراینده تداوم بخشیده و حتی بر ان بیفزایند. کشوری به بزرگی ایران با مرزهای گسترده زمینی و دریایی،نیازمند پوشش هوایی دائمی هواپیماهای رهگیر دوربرد در قالب مناطق تقسیم بندی شده برای اجرای گشتهای هوایی رزمی (CAP "پاورقی1")می باشد.این نیاز به ویژه در شرایط بحرانی،اهمیت بسیاری دارد،زیرا نگاه داشتن هواپیماهای رهگیر در حالت اماده روی باند_بنا به ملاحظاتی همچون کمبود قطعات یدکی یا پایین نگهداشتن میزان استهلاک_به جای در آسمان نگهداشتن اهنا،می تواند در صورت شروع یک حمله هوایی غافلگیرانه به وسیله یک توان هوایی پیشرفته،فاجعه بار باشد،حفظ دائمی تعدادی هواپیمای رهگیر در حال پرواز در محدوده های تعیین شده گشت هوایی رزمی به همراه (در ظرایط ایده ال) هواپیماهای هشدار دهند زود هنگام هوابرد،به ویژه در وضعیتهای بحرانی،میتواند تاحد قابل توجهی از این امتیاز غافلگیری و همچنین زمان واکنش بکاهد.درنتیجه به تعداد قابل توجهی جنگنده رهگیر دوربرد با توانایی سوختگیری هوایی،مجهز به رادار پیشرفته و دوربرد و تعداد زیادی موشک هوا به هوی کارامد نیاز خواهد بود. جنگنده F-14 با انجام برخی بهسازیهای سازه ای همچنان خواهد توانست به خدمت خود ادامه دهد، بسته به اینکه از نظر سیستم جنگ افزار و رادار موجود با مشکلی _از نظر کمبود قطعه و افت کارایی _روبه رو نشود.ولی برای حفظ موقعیت ممتاز تامکت در عرصه دفاع از حریم هوایی کشور،بهسازیهای عمده تر و عمیقتری مورد نیاز خواهد بود. کشور ایالات متحده امریکا به عنوان بزرگترین و اصلیترین کاربر F-14 ،از زمان ورود ان به خدمت در سال 1974 تاکنون همواره برنامه های کوچیک و بزرگی را به منظور بهسازی و افزودن بر کارایی تامکت به اجرا در اورده است که البته با توجه به امکانات ان کشور چند هم عجیب نیست . جزییات این برنامه ها در سلسله مقاله ها F-14 تامکت ، گربه افسانه ای گروه من تشریح شده یا خواهد شد.ولی باید دید با توجه به امکانات وزمینه های موجود در کشور،تا چه حد می توان از ان اقدامات الگو گرفته و چه زمینه های قابل بررسی و در نهایت ،اجراست که در ادامه،رئوس این موارد مطرح شده است.تردیدی نیست که در صورت صلاحدید تک تک موارد مورد نظر را باید به دقت مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد،کاری که به نظر می رسد نیروهای خودی از صلاحیت انجام ان برخوردار باشند. شاید بتوان موارد عمده بهسازی هواپیماهای F-14A ناوگان نیروی هوایی کشورمان را زیر سه عنوان خلاصه نمود: پیشرانه،سیستمهای الکترونیک پروازی (شامل رادار و سیستم جنگ افزار) و سازه. [img]http://up.iranblog.com/images/5scaudanbjh624562vy.jpg[/img] پیشرانه موتور کنونی TF30 تامکت ،باوجود بهسازیهای متعدد،همواره از ضعفهای عمده ای در طول خدمت خود رنج می برده که محدود شدن کارایی پروازی و نقصهای متعدد فنی از جمله مهمترین انهاست. جایگزینی TF30 با موتوری پیشرفته و نیرومندتر،علاوه بر افزایش سرعت ،محدوده های مانور،برد و مداومت پرواز ایمنی و بیشترین وزن هنگام برخاستن،از مصرف سوخت،نیاز به تعمییر و نگهداری وخطر افتادن در سقوط چرخشی نیز می کاهد . نصب یک موتور جدید و بصرفه روی F-14 ،در صورتی که ابعاد و میزان هوای ورودی ان به TF30 نزدیک باشد،با انجام تغییراتی در سازه های فرعی اطراف دهلیز موتور، جایگاههای نصب و نگهدارنده های ثابت جلویی و عقبی ،اصلاح دریچه های دسترسی به موتور،جعبه دنده و کنترولها و متعلقات عملی خواهد شد. در این میان شاید موتور کار ازموده روسی لیولکا/ساترن AL-31F (نصب شده روی جنگنده SU-27) ،یا حتی نوع ضعیف شده ان را بتوان جانشین مناسبی به شمار اورد ،رانش افزوده این موتور در مقایسه با TF30 (پاوند 6740 در حالت پس سوز برای هر موتور) می تواند به میزان زیاد بر کارایی تامکت بیفزاید.البته به دلیل طول کمتر AL-31F (متر 4/9) نسبت به TF30 (متر 6)،باید بخش خروجی موتور را به اندازه یک متر کشیده تر نمود تا در محل گرانیگاه هواپیما تغییر چندانی به وجود نیایید. اقدام به نصب موتور AL-31F یا انواع بهبود یافته تر ان روی F-14 می تواند امتیازهای استراتژیکی نیز به دنبال داشته باشد ،که جذب سریعتر جنگنده رهگیر Su-27 یا انواع پیشرفته تر ان ،درصورت خریدن چنین هواپیماهای به وسیله نیروهوایی ،از ان جمله است . همچنین در صورت به کار گیری این موتور،استفاده از خروجیهای تغییر دهنده بردار رانش روی F-14 نیز دور از دسترس نخواهد بود همان گونه که نصب چنین خروجیهایی روی نوع پیشرفته پیشنهادی گرومن به نیروی دریایی ،موسوم به تامکت-21 ،در نظر گرفته شده بود. در هر حال موتور جانشین باید به گونه ای انتخاب شود که نیازمندیهایی مربوط به دبی جرمی (پاورقی 2) ورودی به ان چندان متفاوت با TF30 نباشد تا نیازی به ایجاد تغییراتی فیزیکی در شکل ورودیهای هواپیش نیاید. [img]http://up.iranblog.com/images/iep778iwavxsdzu0vnky.jpg[/img] سیستمهایی الکترونیک پروازی این زمینه را شاید بتوان پرکارترین جنبه بهسازی F-14 در نیروی هوایی ایران به شمار اورد،که به طور مستقیم در افزایش کارایی و بقا پذیری ان نقش خواهد داست. رادار AN/AWG-9 با وجود برخورداری از فناوری دهه 1960،همچنان یکی از نیرومندترین رادارهای رهگیر هوایی جهان غرب است.ولی با وجود این ،هب مرور زمان با احساس نیاز به جایگزینی ان،رادار دیجیتالAPG-71 جای AWG-9 انالوگ را در F-14D گرفت. تردیدی نیست که به دلیل عدم دسترسی نیروی هوایی ما به کدهایی مرجع (source codes) رادار AWG-9 ،انجام بهسازی در ان و برای مثال،افزودن حالتهای جدید به ان کاری بی نهایت دشوار،اگر نه ناممکن،خواهد بود.(پاورقی 3) بنابراین شاید منطقیتر باشد که امکان جایزگینی ان با یک رادار جدید دیجیتال و چند منظور مورد توجه قرار گیرد،به ویژه اینکه در درازمدت باید نسبت به نصب موشکهایی هدایت شونده راداری فعال غیر امریکایی روی F-14 اقدام نمود.دراین راستا شاید خانواده رادارهای پالس داپلر مرکب (phased array) و چند منظور روسی ژوک، ژوک PH و سوپر ژوک یا حتی رادار RP-35 و سوکال ،مناسبترین انتخاب برای تامکت باشند.گفته می شود که برای مثال رادار ژوک PH، بردی 170 تا 250 کیلومتر داشته و می تواند ضمن ردگیر همزمان 24 هدف،با 6 عدد از انها به طور همزمان درگیر شود.داده های این رادار را می توان روی نمایشگرهای تلویزیونی (CRT) سیستم الات دقیق پروازی برای افسر رهگیری راداری و خلبان به نمایش دراورد.البته در این میان قط انتن رادار را نیز باید در نظر داشت که با وجود فضای کافی در دماغه F-14 چندان نمی تواند مشکل ساز باشد.قطر انتن مرکب رادارهای RP-35 و سوکال به ترتیب 80 و 100 سانتیمتر می باشند ، درحالی که قطر انتن رادار AWG-9 بر حدود 91 سانتیمتر بالغ می گردد. رادارهای مرکب ضمن فراهم اوردن پوشش گسترده ، امکاندرگیری همزمان با چندین هدف را نیز در مسافتهای دور از یکدیگر ، باشلیک موشکهای راداری فعال پدید می اورند. امتیازهای دیگر این دسته از رادارهای، مقماومت بیشتر انها در برابر اختلالها و اطمینانپذیری بالاتر انهاستو اما رادارهای مرکب پیشرفته بسیار گران و نیازمند کامپیوترهای دیجیتال نیرومند برای پردازش داده های خود می باشند.همچنین باید هردود کابین را به نمایشگرهای دیجیتال مجهز نمود، برای مثال نمایشگرهای مسطح کریستال مایعی که تحت امتیاز سکستان ایونیک فرانسه در روسیه ساخته می شوند. امتیاز دیگر استفاده از رادارهای نسل جدید روسی ،امکان یکپارچه سازی اسان انها با موشکهای هوا به هوا و هوا به سطح بسیار کارامد و پیشرفته روسی همچون R-77/77M،R-37،Kh-31A،KH-31p است. البته در این صورت باید امکان مکش گازهای داغ شلیک این موشکهای به درون موتور به دقت بررسی و پیشگیری گردد. نصب یک سیستم جستجو وردگیری فروسرخ (IRSTS) (پاورقی 4) دوربرد و قابل یکپارچه شدن با رادار، روی تامکت های نیروی هوایی ایران نیز اهمیت بسیاری خواهد داشت. چنین سیستمی امکان ردگیری غیر فعال هدفهای هوابرد_و حتی پنهانکار_را از مسافتهای قابل توجهی فراهم خواهد نمود،بدون اینکه هواپیمای جستجو کننده با روشن نمودن رادار خود،موقعیت خود را به همگان اعلام نماید.دراین میان می توان سیستمهای IRST نصب شده روی MIG-31،Su-27/-27 و Mig-29/-29M را به طور جدی مورد توجه قرار داد. این سیستمها علاوه بر توانایی جستجو و ردگیر فروسرخ، به مسافت یابهای لیزری نیز مجهز می باشندکه در صورت برخورداری از برد کافی ، بازهم از نیاز به روشن نمودن رادار می کاهند و می توانند برای درگیریهای هوایی نزدیک،بسیار مفید باشند.در این بین نصب سایت نشانه گیر روی کلاه پروازی خلبان F-14 نیز به همراه موشکهای پیشرفته فروسرخ R-73 (که پیشتر با هواپیماهای F-14 نیروی هوایی یکپارچه شده)، به میزان زیادی بر کارایی رزم هوایی F-14 خواهد افزود. البته چه بهتر که این سایت ،داده های حیاتی پروازی را نیز برای خلبانان به نمایش دراورد تا اینکه صرف یک نشانه گیر ساده (مانند سایت نصب شده روی کلاه پروازی خلبان Mig-29) باشد.بدین ترتیب بر سرعت واکنش نشان دادن خلبان در حین نبردهای نزدیک بسیار سریع و پرتحرک افزوده می شود. نتیجه :افزایش بقاپذیری. توانایی فرماندهی و کنترول دیگر جنگنده های از دیگر وظایفی است که تامکت در دوران جنگ با عراق در نقش (مینی ای و کس) انجام دادو موفق بود. این توانایی را می توان با فراهم اوردن امکان ارتباط داده ای ایمن بین F-14 و دیگر جنگنده و رادارهای زمینی هرچه بیشتر توسعه داد. در این صورت ،ارتقای تمامی هواپیماهای جنگنده نیرو ، تا حد امکان ، با سیستمهای مشابه ،شامال سیستمهای ناوبری ( از جمله GPS) مدیریت محموله و کامپیوترهای ماموریت با توان پردازش بالا علاوه بر ایجاد توانایی کارکرد هماهنگ و مشترک، از هزینه های به کارگیری و تعمیر و نگهداری خواهد کاست. [img]http://up.iranblog.com/images/jwyqdyyxz33sdmif0kq7.jpg[/img] توانایی هوا به سطح افزودن کارایی هوا به سطح بر دیگر تواناییهای جنگنده های F-14 تامکت کشورمان نیز می تواند کارایی انها را دو چندان نماید ، هرچند که تعداد کم انها در ناوگان نیروی هوایی و نیاز مبرم به حفاظت از حریم هوای کشور ، قدری ضرورت این کار را به پرسش می گیرد.شاید ما بیشتر متوجه استفاده از تامکت های موجود به طور اختصاصی در ماموریتهای رهگیر هوایی باشد:انتخاب درست. ولی به هرحال در اینجا گفتنی است که F-14 از ابتدا برای حمل جنگ افزارهای هوا به زمین نیز طراحی شده بوده و این هواپیما بدین منظور دارای سیم کشیهای لازم می باشد. در صورت افزودن جدی ماموریت هوا به زمین به وظایف F-14 ، این هواپیما به سیستمهای تدابیر متقابل الکترونیکی تهاجمی ، سیستم تصویر برداری فروسروخ جلونگر و مسافت یاب / نشانه گذار لیزری، دوربین تلویزیونی و غلافهای سنجشگر فروسرخ ناوبری/تهاجمی (مشابه لانتیرن) نیاز خواهد داشت. چنین غلافهایی را یا می توان به زیر بدنه هواپیما متصل نمود یا در پوششهای ایرودینامیکی جایگاههای موشکهایی فینیکس زیر بدنه ، حاوی پمپهای مایع خنک کننده و موشکها،نصب نمود. در این میان مکانیزه کردن کنترول سنجشگرها و استفاده از هوش مصنوعی در انها بسیار مهم خواهد بود. جنگ افزار هرچند که F-14 برای حمل حدود 14500 پاوند (6577 کیلوگرم) محموله خارجی طراحی شده ، هواپیمایی که برای اجرای ماموریت هوا به زمین تجهیز می شود،به طور معمول باید حدود 10000 پاوند (4536 کیلو گرم) جنگ افزار (شامل چهار بمب 2000 پاوندی ، دو موشک اسپارو و دو سایدوایندر) حمل نماید. شعاع پروازی رزمی تهاجم زمینی F-14 حدود 400 ناتیکال مایل (740 کیلومتر) تخمین زده می شود.هواپیمای F-14A تامکت را در حالت عادی می توان به بستهای BRU-10 (پاورقی 5) برای حمل و رهاسازی بمب مجهز نمود، ولی سرعت رهاسازی این بستها کم است.در نتیجه ، دور شدن بمبهای سری MK.80 از هواپیما اغلب با تاخیر همراه بوده و ممکن است با ان برخورد کنند. در عوض ، نیروی دریایی امریکا از بستهای BRU-32 استفاده می کند که بمبها را با سرعت بیشتری رها می سازند. استفاده از این بستها به عنوان منطبق کننده جایگاه (پاورقی 6) برای حمل موشکهایی هوا به هوای جدید نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. همچنین برای جا دادن موشکهای R-37 یا R-77 در زیر بدنه تامکت (به جای موشکهای فینیکس یا اسپارو) باید منطبق کننده های ویژه ای طراحی نمود. افزودن یک جایگاه شانه ای(پاورقی 7) دیگر به جایگاه زیر بخش ثابت بال F-14 نیز امکان حمل دو موشک سایدوایندر یا R-73 اضافی را فراهم نموده و بری پایایی رزمی هواپیما می افزاید. نوسازی سازه عمر خدمتی F-14 بیش از 6000 ساعت پرواز تعیین شده است و هرچند که سازه هواپیما در شرایط ازمایشگاهی،تا حدود 7100 ساعت معادل پرواز را نیز پشت سر گذاشته،ولی به دلیل بهره برداری زیاد از هواپیماهای F-14a قابل پرواز نیروی هوایی در طول جنگ هشت ساله با عراق به نظر می رسد که عمر خدمتی بیشتر انها پس از گذشت حدود 26 سال ، به سرعت به حد نهایی خود نزدیک گردیده است. بنابراین ضروری است که پیش از هرگونه بهسازی سیستمهای تامکت های نیروی هوایی ، انجام یک سری نوسازی اساسی روی سازه (شامل بال ، بدنه و ارابه های فرود ) هواپیما انجام گرفته و در صورت امکان،عمر انها را به صفر (پاورقی 8) رسانده. یافتن راههای برای کاستن از سطح مقطع راداری هواپیما از روبه رو نیز ایده ال خواهد بود، هرچند کهF-14 چندان قابل تطابق با نیازمندیهای بهبود (کم - پیدایی) راداری نیست:ولی پوشاندن لبه های حمله بالها و سکانها و سطوح درونی مجراهای هوای موتورها با مواد جاذب امواج رادار (RAM) (پاورقی 9) ،به میزان قابل توجهی از سطح مقطع راداری هواپیما می کاهد. استفاده از مواد و رنگهای جاذب امواج رادار بر وزن هواپیما می افزاید که باید با افزایش گنجایش حمل سوخت جبران گردد،برای مثال با طراحی مخازن خارجی سوخت بزرگتر. در همین راستا تعبیه یک مولد داخلی اکسیژن نیز باعت افزایش زمان دیرپایش (loiter time ) هواپیمای F-14A بر فراز صحنه نبرد خواهد شد. در پایان یافتن راههای برای ارتقا و بهسازی ناوگان F-14A نیروی هوایی کشورمان می تواند تداوم بهرهگیری از انها را تا دست کم پایان دهه نخست سده بیست و یکم تضمین نماید. در این مسیر باید بررسیهای مهندسی گسترده در زمینه عملی بودن زمینه های پیش گفته ، یافتن تامین کنندگان خارجی احتمالی و میزان دخالت کارشناسان خارجی ، نوع و سطح کار مورنیاز و تخمین هزینه ها ، صرفه برنامه و توجیه پذیری ان انجام گیرد.تنها در این صورت است که تامکت های بلند پرواز ما همچنان خواهند تواانست به حفاظت از اسمان نیلگون کشورمان ادامه دهند. پاورقی ها 1-CAP=Combt air patrol 2-mass-flow 3-برای بهسازی سیستم AWG-9 بهبود توانایی (نگاه به پایین - شلیک به پایین) بر فراز زمین افزایش برد، افزایش مقاومت در برابر تدابیر متقابل الکترونیکی ، ازودن بسامد تکرار پالس (PRF) متوسط به حالتهای پیشین پایین و بالا و بهسازیهای نرم افزاری برای افزایش دقت تیربار و همچنین دیگر کارکردهای تاکتیکی رادار ضروری خواهد بود. 4-IRSTS=Infra-Red Search and Track System 5-bomb rack 6-pylon adaptor 7-stub pylon 8-zero time 9-RAM=Radar Absorbent Material برخی شرکتهایی شیمیایی،این گونه مواد پلیمری را ساخته و در بازارهای بین المللی عرضه می نمایند. [url=http://www.centralclubs.com/topic-t75014.html#p297649]منبع[/url]