گزارش امروز میلیتاری واچ در مورد آنچه رونمایی شد https://militarywatchmagazine.com/article/71054 این گزارش طرز تفکر طرف مقابل را نشان می دهد و از این نقطه نظر جالب است. در 22 آگوست نیروهای نظامی ایران یک جت جنگنده جدید با نام کوثر را که گزارش شده یک پلتفرم رزمی است که کاملا به صورت بومی تولید شده، رونمایی کرد. در حالیکه این جنگنده به عنوان نخستین تولید بومی جت رزمی آن کشور توجه جهانی را به خود جلب کرد، نگاهی نزدیکتر به ریشه های پلتفرم رونمایی شده و توانایی هایش افشاگری های فراوانی در مورد هوانوردی نظامی ایران به دست می دهد. در واقع کوثر چیزی فراتر از نخستین جت جنگنده ایران است که ظاهری شبیه به صاعقه دارد و تقریبا از بدنه آن نیز استفاده می کند. صاعقه ای که به صورت رسمی نخستین پرواز خود را در سال 2004 انجام دارد و از سال 2007 وارد خدمت شده است. همانقدری که کوثر از صاعقه مشتق شده است، خود صاعقه هم از F-5E مشتق شده بود. جنگنده نسل سومی که زمان جنگ ویتنام به همراه F-4E های تواناتر و سنگین تر به ایران صادر شده بود و بعد از آن نیز جنگنده های تامکت به ایران صادر شد. ایران تقریبا 300 فروند اف-5 دریافت کرد که 166 فروند از آنها نسخه نخبه E بود. اگر چه نسخه های قدیمی تر بعدها به صورت دست دوم به ویتنام جنوبی فروخته شد اما این جنگنده نقش مهمی در حفظ کردن خط دفاعی در مقابل ناوگان هوایی عظیم عراق در جنگ ایران-عراق داشت. علت کلیدی موفقیت جنگنده های سبکی مثل اف-5 به ویژه در مقابل جنگنده های سنگینتر و پیچیده تری مانند اف-4 و اف-14، سادگی و ارزانی آنها بود که باعث می شد که تعمیر و نگهداری و تدارکات آنها برای بکار گیری گسترده نسبتا ساده باشد. با توجه به اینکه ایران به دنبال تولید جتهای رزمی بومی است، کمبود تجربه مرتبط این کشور و زیر ساخت صنعتی ناچیز آن باعث شد که اف-4 را با عنوان یک جنگنده که در 1965 وارد خدمت در ارتش آمریکا شد پیچیده تر از آن باشد که برای مهندسی معکوس مورد توجه قرار بگیرد. تامکت های نخبه که تا قبل از ظهور جنگنده های نسل 5 پیچیده ترین و سخترین جنگنده ها برای نگهداری در ناوگان غرب بودند هم که هیچ. به این ترتیب اف-5 ثابت کرد که کاندید ایده آلی برای مهندسی معکوس است. صاعقه و نسخه معکوس شده قبلی کمتر موفق آذرخش که قبلا به خدمت وارد شدند و به عنوان شکاری با توانایی رزمی شناخته شدند بر مبنای توانایی های اف-5 ایجاد گردیده بودند. صاعقه از دو استابیلایزر عمودی به جای یکی استفاده می کرد شبیه به YF-17 و F-18 هورنت که هر دوی آنها به شدت از طرح اف-5 مشتق شده بودند. صاعقه دارای ورودی های هوای موتور جت با مقطع مربعی بوده و طوقه های بال (wing-strake) جدیدی را برای پایداری ایرودینامیک به رخ می کشید و ورودش به خدمت نقطه عطف کلیدی برای هوانوردی نظامی ایران بود.به غیر از فناوری موجود در F-5E تحویلی به ایران، صاعقه از توانایی دیگر مشتقات اف-5 همچون F-18C و اف-5 های به روز رسانی شده در خدمت سنگاپور و تایوان و حتی سوئیس و تایلند برخوردار نبود. اویونیک جدید HUD، کاکپیت مجهز به نمایشگرهای دیجیتال و موشکهای هوا به هوای فامد در میان ویژگی های کلیدی بودند که طرح اف-5 را زنده نگاه داشتند که نمونه مشتق شده از اف-5 ایرانی یا صاعقه فاقد آنها بود. به ویژه قابلیت استفاده از موشک آمرام AIM-120B با برد درگیری 75 کیلومتر و درنمونه تایوانی موشکهای بومی شمشیر آسمان دو (Sky Sword II) با برد بیش از 75 کیلومترنقش کلیدی در برنامه های عمر دهی به اف-5 های به روز رسانی شده در این کشورها داشت دارایی که ایران به کل نداشت. در حالیکه بدنه صاعقه توانمند بود ظاهرا فقط به بمبهای هدایت شونده و موشک های برد کوتاه مشتق شده از AIM-9 مجهز شده بودند که به صورت جدی چشم انداز توانایی های نبرد هوایی آن را مخدوش می کرد و به جتهای دشمن اجازه می داد که از فاصله ای که این شکاری توانایی مقابله با آنها را ندارد، با آن درگیر بشوند. جنگنده جدید کوثر، در حالیکه تعدادی ازویژگی های لبه تکنولوژی شامل HUD، شبکه داده نظامی دیجیتال (باس 1553 و معماری MIL_STD_1760)، مانیتورهای چند منظوره، کامپیوترهای محاسبات بالستیک، سیستمهای هوشمند نقشه دیجیتال، رادار و اویونیک جدید را استفاده می کند اما مانند صاعقه یک طراحی جدید را برای بدنه ارائه نمی دهد! تخمین زده شده است که این جنگنده که با قیمتی بی نهایت ارزان 5 میلیون دلار نمونه سازی شده است و در تولید انبوه این قیمت پایین تر هم خواهد آمد. بسیار محتمل است که کوثر در تیراژی بیشتر از صاعقه تولید شود و آن را تبدیل به جنگنده سبک اصلی ناوگان هوایی خود بکند در جائیکه تامکتها و میگ های 29 دو موتوره جنگنده های نخبه ایرانی باقی خواهند ماند و جنگنده اف-4 هم که نقش ضد ناو یافته به جای برتری هوایی پس کوثر می تواند نقطه اتکای خوبی برای ناوگان جنگنده سبک چند منظوره در نقش مکمل پلتفرم های سنگین ساخت خارج باشد. گزارش شده که ایران علاقه مند به خرید جت جنگنده سنگین سوخوی 30 در تعداد زیاد است پس کوثر می تواند جنگنده مکمل ایده آل سبکی برای جنگنده های نخبه سنگین باشد چیزی شبیه به اف-16 های اندونزی و Tejas های هندی (در آینده) که قرار است مکمل سوخوی های 30 باشند در ناوگانشان. سئوال کلیدی که هنوز باقی است این است که آیا ایران برای جنگنده جدید قادر خواهد بود که مهمات پیچیده و هوشمند مورد نیاز را تولید بکند؟ به ویژه آیا قادر است موشک فامد هوا به هوا برای آن توسعه بدهد نقطه ضعفی که ضعف کلیدی صاعقه در برخورد با رقبایی مانند اف-18 ایالات متحده و اف-16 هایی که به صورت گسترده در کشورهای عربی خلیج فارس (مقاله اصلی نام خلیج فارس را جعل کرده .م.) و اسرائیل مورد استفاده قرار می گیرد. (موشک فکور و نسل بعدی آن با توجه به معماری MIL_STD_1760 اگر محدودیت وزنی برای لود شدن روی جنگنده نداشته باشند قابل لود شدن به جنگنده ها خواهد بود و وزیر دفاع هم قبلا این حرف را زده است خود میلیتاری واچ هم قبلا صاعقه را کاندید شماره یک نصب فکور می دانست در مقاله ای دیگر .م.) مترجم: به طور کلی میلیتاری واچ دشمن را دست کم نمی گیرد و کارش تولید خوراک برای مراکز دیگر مانند نشنال اینترست است. اعتقاد کلی میلیتاری واچ این هست که صنایع دفاعی ایران به صورت آشوب ناک مدیریت نمی شوند بلکه راهبرد تسلیحاتی ایران یک راه برد شناور بسیار موثر بر پایه تولید همه انواع تسلیحات ولی با ویژگی بسیار بسیار ارزان و کار آمد است.

متاسفانه عکس با کیفیتی از کاکپیت وجود نداره که بتونیم کنترل پنل و نشانگرها رو درست ببینیم و متوجه بشیم که میزان تغییرات در چه اندازه هستش.تجهیزاتی که نمایش داده شده مثل تکن ، IFF ، کامپیوتر محاسبات بالستیک، ایردیتا و مدیریت تسلیحات چیزایین که به صورت فابریک روی تایگر نصب هستن.حالا باید دید با این سیستم یکپارچه جدید از همون زیرسامانه ها استفاده شده یا خیر.تا به اینجای کار کامپیوتر مرکزی ، رادار ، چف و فلر و RWR تجهیزات جدیدی هستن. یک هواپیمای آموزشی رزمی برای کشوری مثل ایران میتونه مشخصات زیر رو داشته باشه.. مورچه خورت در فاصله چند کیلومتری باند پروازی هسا در شاهین شهر هستش.

بالاخره پیدا کردم. پروژه کوثر که مشابه اف ۵ اف هست حداقل از سال ۹۱ و برای مدرن سازی آذرخش تعریف شده. در واقع در زمانی که صاعقه ها مشکل ایرودینامیکی داشتن آذرخش به عنوان بستر تست و توسعه گلس کاکپیت انتخاب شده و احتمالا این پروژه هم به دلیل محدودیت بودجه بیش از حد طولانی شده! در حال حاضر ما تنها دو پروژه کوثر۸۸(هواپیمای آموزشی مادون صوت)و صاعقه۲(هواپیمای آموزشی رزمی)داریم که امیر شاه صفی هم پیش از این بهشون اشاره کرده بود. امکاناتی که روی کوثر پیاده شده قراره در کوثر۸۸ و صاعقه۲ و احتمالا قاهر مورد استفاده قرار بگیرند. ----------------- یزدانی خاطرنشان کرد: در این خصوص هواپیماهای آموزشی کوثر 88 و آذرخش طرح‌هایی است که در دست انجام است و مطالعات مفهومی و طرح‌های اولیه آن کاملا به انجام رسیده و پیشرفت بسیار خوبی در این حوزه شاهدیم و همان طور که هواپیمای صاعقه به بهره‌برداری رسیده به زودی این هواپیماها هم به بهره‌برداری می‌رسد به گزارش مشرق، منوچهر منطقی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع در زمینه هواپیماهای نظامی و جنگنده‌ها نیز فعالیت دارد و در این‌باره به شدت در حال مدرن‌سازی هواپیمای جنگنده آذرخش هستیم. http://www.military.ir/forums/topic/23483-%da%a9%d9%88%d8%ab%d8%b1-88-%d9%88-%d8%a2%d8%b0%d8%b1%d8%ae%d8%b4-%d8%af%d8%b1-%d8%b1%d8%a7%d9%87%d9%86%d8%af-%c2%ab%d9%be%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%b2-%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af%c2%bb-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d8%b3%d8%aa%d9%88%d8%b1-%da%a9%d8%a7/

این پروژه اویونیک پودمانی یکپارچه رو خود معاونت علمی ریاست جمهوری و با صرف بودجه ی نجومی در طی بیش از پنج سال به انجام رسونده . دلیل حضور رییس جمهور هم همین بود .نهاجا داره پروژه ی ساخت اف 5 رو جلو میبره ولی سطح پروژه ی معماری پودمان یکپارچه از کارهای در دست انجام نهسا و نهاجا و ودجا خیلی بالاتره فلذا پروژه ی معاونت علمی و فناوری رو روی یکی از اف 5 های باز سازی شده دارن تست میگیرن که با توجه به هایتک بودن داستان تست مفصلی نیاز خواهد داشت . این جوری که تصاویر برادر میلاد نشون میده معماری طوری انجام شده که برای بالگرد ها هم قابل اجرا باشه ......................... فعلا این دکمه تا حدودی درست شده حالا تا کی کتش دوخته بشه خدا عالمه ....

سلام روی بنر رقم ۷.۵ میلیون دلار ثبت شده و از اونجایی که تقریبی نیست و به نمونه خارجی اشاره نکرده میشه اینطور استنباط کرد کر به قیمت هواپیما(با تمام تجهیزاتش)اشاره داره. اما در مورد امکان نصب فکور روی کوثر یا بهتره بگم صاعقه۲ ارتقاء یافته. علی الظاهر باید امکان نصب دو تیر از موشک فکور در جایگاه کنار ارابه فرود وجود داشته باشه چراکه این موشک تقریبا با بمب mk-83 هزار پوندی هم وزنه، حداقل در زیر بدنه میشه یک تیر فکور به همراه دو تانک سوخت و موشک حرارت یاب(در زیر بالها)لود کرد. اما باید دید ارزش عملیاتی اینکار تا چه حده؟ شاید در نبود موشک راداری سبک وزن غنیمت محسوب بشه. یک لود نسبتا سنگین برای تایگر: البته همواره میراژ اف۱ در جنگ خلیج فارس به ایران پناهنده شد نادیده گرفته میشه. از هر لحاظ بر تایگر برتری داره اما نهاجا در بکارگیری و تعمیر این جنگنده تجربه ای نداشت، البته موتوری هم براش پیدا نمیکرد، احتمالا.

یکی دیگر از پارت های مجموعه رادار(قطعه سمت چپ تصویر)به همراه پرتابگر چف و فلر ------- رادار گریفو انواع مختلفی داره و باید بیشتر بررسی کرد اما به صورت کلی احتمالا از نوع ام یا اف گریفو هست. اگر رادار کپی شده باشه ممکنه از لحاظ نرم افزاری هم مورد بهینه سازی قرار گرفته باشه، با توجه به پشتوانه قوی که در زمینه تولید رادار وجود داره و اخیرا رادار سار هم ارائه شده. همچنین این رادار میتونه در جنگنده قاهر هم مورد استفاده قرار بگیره و میشه گفت نیازهاش رو برطرف میکنه.

سلام علیکم و رحمت ا.... استاد عزیز در تاییدفرموده های جنابعالی ، ماهیت نگاه این چنین مجموعه هایی ،بدلیل شیوه درستی که در پیش گرفتند ، دقیقا " همین هست ( عدم دست کم گرفتن توان دشمن ) . این قبیل مجموعه ها ، وقتی مشاهده می کنند که مجموعه صنعت هوایی ایران چیزی در حدود 4 دهه هست که بدون پشتیبانی مستقیم کشور سازنده مجموعه قابل توجهی از جتهای رزمی گران قیمتی نظیر تامکتها را اورهال کرده و عملیاتی نگاه داشته ، بطور قطع توانایی ان را در نظرمی گیرد ، حالا عطف به فرموده شما در چند صفحه گذشته ، چرا مدیریت داخلی حاکم بر این مجموعه های داخلی چنین عملکردی را به نمایش می گذارند ؟؟؟ متشکرم

یک جایی اشاره شد که این طرح برای تکمیل نیاز به 28 سورتی پرواز داره که تا به حال 20 سورتی اون انجام شده و بعد از تکمیل این چرخه اشکالات و نقص ها برطرف شده و طرح تکمیل میشه و سپس وارد چرخه تولید میشه. و در مورد برخی بخش ها هم اشاره شد که چون در بازار وجود داره برخی مواد نیاز به بومی سازی نیست و به راحتی قابل تهیه است ( شاید اون کسر بومی سازی به همین برمیگرده ) روی یکی از بنرها هم بوضوح به پروژه ارتقای اف-5 به کوثر اشاره شده بود ولی مثل همیشه در حوزه تبلیغات و احتمالا چند مسئول بی قرار! در ارائه رزومه کاری و یا یک اشکال فنی و جا به جایی ( پهپاد حماسه بود؟! ) باعث این حواشی شد. و این مطلب باعث شد احتمالا پروژه های ارزشمند ساخت قطعات مختلف اویونیک و موتور و کاکپیت جدید و تجمیع و به کارگیریشون در ارتقای پروژه اف-5 به حاشیه بره. به هر حال اگر این پروژه و در حقیقت باطن این جنگنده در مجموعه موتور و کاکپیت جدید و اویونیک و صندلی پران و ارابه ی فرود و ... و هماهنگ سازی و تجمیع و بهره برداری ازش به سرانجام برسه به عنوان تجربه ای که هیچ بستری هم براش در قسمت هایی موجود نبوده در کشور، خودش میتونه گام بلندی باشه برای رفتن به سراغ موتور نیمه سنگین ( با دست یابی به کارایی کامل از موتور بومی اوج در شرایط پروازی ) / رادار / کاکپیت و موارد دیگه که حالا تجربه مهم همگام سازیشون را در این جنگنده داریم. در نهایت حتی اگر بدنه ی خود خود اف-5 هم سوار بر این هسته ی داخلی بشه میشه گفت که اولین گام جدی ما در ساخت جنگنده بومی بوده در این سال ها و به نظرم امیدواری بیشتری نسبت بهش وجود خواهد داشت در مقابل سایر جنگنده هایی از جمله صاعقه و آذرخش و ... که تا به حال رونمایی شدند. پ ن: نمیدونم اینجا بود یا جای دیگه بعد از تاکسی قاهر خیلی ها هم اون موقع مورد تمسخر قرار دادند که راه رفتن (!) یک جنگنده روی باند که نشد کار مهمی! پیکان هم میتونه راه بره روی باند!! ولی دوستی اشاره کرده بود که خود جانمایی یک موتور و سیستم کابل کشی! و برق و اصولا طراحی داخلی یک مجموعه ی پیچیده در یک بدنه جدید بطوریکه بتونه نیروی رانشی ایجاد کنه مسئله ساده ای نیست. حالا شاید انتظارها چیز دیگه ای هست و در مقابل تبلیغات هم بیش از حد هست برای چنین پروژه هایی ولی خب منصفانه این هست ببینیم در دست اون متخصص فنی چقدر بودجه و سابقه ی تحقیقاتی و امکان مطالعاتی و بستر تجربی و دسترسی تکنولوژیکی و ... وجود داره.

تصاویری که پخش شد تلفیقی از تصاویر پروژه در مراحل مختلف بود. برای همین احتمالا بدنه های متفاوتی را هم شاهد بودیم که اون هسته ی داخلی روشون تست شده بود. همونطور که اشاره شد این پروژه در این قالب تا به حال 20 سورتی پرواز تست و آزمایشی داشته برای بررسی سامانه ها و زیرسامانه ها و اون پرواز آزمایشی در تهران فقط یک پرواز نمایشی بود گویا. هر چند تصاویر تلویزیون تا انتها پیش نرفت ولی گویا در تهران هم طبق گفته ها پرواز انجام شده در حضور رییس جمهور از روی باند. برای دفاع نقطه ای یا محلی خصوصا بر فراز پایگاه هایی که استقرار داره میتونه گزینه مناسبی باشه در این محدودیت هایی که داریم.

به نظر من اگر از تمام زیرساخت صنعتی کشور استفاده بشه می شود از ایجاد خط تولید جنگنده که هزینه گزافی داره جلوگیری کرد در واقع صنایع کاربرد دو گانه دارند و از این طریق می توان هزینه تولید نظامی را کاهش داد چون دیگر نیازی به تهیه زیرساخت نظامی نخواهید داشت در واقع قطعات مختلف توسط صنایع تولید و در وزارت دفاع زیر نظر مهندسین ارشد دانشگاهی و تکنسین های با تجربه و فنی نیروی هوایی مونتاژ و جنگنده تولید می شود به عنوان مثال صنایع خودروساز می توانند سازه و بال جنگنده را تولید کنند( زیرساخت طراحی بدنه و شاسی را دارند) ، صنایع الکتریکی وظیفه ساخت آیوونیک ، صنایع شیشه سازی وظیفه ساخت شیشه کابین ، صنایع موتور سازی اعم از خودروساز شخصی و سنگین و صنایع لکوموتیو و صنایع توربین گازی ( مپنا و اتکو ) یک تیم مشترک برای ساخت موتور جنگنده( اتکو مدعی ساخت قطعات موتورهای هوایی را داره) ، صنایع نمایشگرهای خانگی وظیفه تولید نمایشگر کابین ، صنعت لاستیک وظیفه تولید چرخ جنگنده ، شرکت های تولید کننده نرم افزارهای مدیریتی و محاسباتی وظیفه تهیه سیستم عامل جنگنده را خواهند داشت به این ترتیب هزینه تولید جنگنده وارد چرخه اقتصادی میشه و موجب رونق و پیشرفت متوازن صنعتی میشه

امروز یکی از معاونان وزارت دفاع گفت سامانه هنوز نیاز به تست دارد اوایل هر سال میگن تا نیمه سال و بعد رسیدن به نیمه سال میگن تا اواخر سال جارِی( نخود سیاه)! این هم مثل قاهر هست فقط با تفاوت اینکه چون نیاز به پرواز نداره راحت و با ارامش کامل پیرامونش حرف میزنند و داستان سرایی میکنند نشان دادن چهارتا رادار با ریشه چینی و روسی و ماکت کار سختی نیست کشوری که هنوز یک هواپیما سبک ملخی رو 100 درصد نمیتونه بسازه چگونه ظرف 6 یا 7سال پیشرفته ترین سامانه نظامی رو میسازه که روس ها در عرض 70 سال با اون حجم تجربه و سرمایه ساختن!!

سلام فرمانده سابق ارتش اصرار داشتند جنگنده صاعقه را همطراز اف هجده معرفی کنند حتی رنگ هورنت هم داشت (هرچند بیشتر شبیه جاولین بود) . http://uupload.ir/view/7dr0_saeqeh-fighter-plane-test-tehran1.jpg . اگر فرض بگیریم مسیر رسیدن به یک جنگنده بومی نسل چهار را شبیه کشور تایوان در حال طی کردن هستیم می شود اینگونه تحلیل کرد جت مادون صوت کوثر 88 را معادل جت at3 تایوان حساب کنیم . جت آموزشی مافوق صوت کوثر را معادل f5 آپدیت شده تایوان بگیریم . http://uupload.ir/view/lq7b_49.jpg . از آنجائیکه جت کوثر به هشداردهنده ها و اخلالگرهای حرارتی و راداری و چف و فلرنینگ و حتی چند مدل پاد ساخته شده که تصاویرش بعضا منتشر شده، مجهز نبود ،قطعا باید گفت این پروژه هنوز تکمیل نشده و همچنان این مسیر ادامه دارد شاید تکمیل پروژه نسل 4 در پلتفورم صاعقه باشد!! . http://uupload.ir/view/kca9_thunderbolt-2-33.jpg . در میان سخنان رئیس جمهور، اشاره به همکاری با پاکستان و ترکیه شد که هر دو کشور صاحب جنگندهf16 هستند و حتی صنایع هوا و فضای ترکیه . TAI . یکی از پنج مرکز تولید و مونتاژ و بروزرسانی این جنگنده می باشد . قطعا نسل چهاری که قرار است ساخته شود پیشران قوی تری خواهد داشت حالا یا بحث rd33 با کمک چین و روسیه و پاکستان و یا اگر خدا بخواهد بحث al31 و فناوری جنگنده جی 10 از چین اما با توجه به سخنان رئیس جمهور و گردش پرونده شکایت از امریکا درباره f16 های ایران، احتمال گرفتن امتیاز تولید پیشران . Pratt & Whitney F100 . می تواند وجود داشته باشد (حتی از یک کشور ثالث مثل هند که ممکنه خط تولید این جنگنده را بگیرد یا ترکیه) داستان انتقال برخی قطعات f16 از ونزوئلا الان جذاب می شود . یا فرضیه دیگری حاکم هست و ایران با تایوان همکاری زیرپوستی داشته و قادر خواهد بود موتور چشمگیر . TFE-1042 . . را تولید کند و صاحب جنگنده ای در حد . f ck 1 ching kuo . جینگ کو شود؟ که انصافا پرنده مناسبی هستش طبیعتا نصب پیشران قوی تر باعث تغییر در سازه و بزرگتر شدنش هم می شود این مطالبی که عرض کردم فرضیه هستش و از روی نشانه های خبری گفتم تا مسیر بحث به کمک دوستان فضای امیدوارکننده تری بگیرد . پینوشت: ظاهرا تو مباحث حقوقی بین کپی و مهندسی معکوس فرق هستش و اگر بیش از 80% را بسازید حق ساخت محصول را دارید و..(واژه ظاهرا یعنی دقیق نمی دانم هااا) شاید استفاده از این پلتفورم برای کوثر هم یکجور تقابل با امریکا نسبت به مطالب حقوقی قبلی باشد

میزان بومی سازی بعد از این همه سال 88 درصد ؟

نه بابا امریکایی ها اینبار دلشون سوخ گفتن بزار خوش باشن

حالا این سوال پیش میاد که چرا کوثر رو در روز صنعت دفاعی رونمایی کردن؟ احتمالا چون پروژه به نتیجه رسیده در زمینه هوایی نداشتند و کوثر۸۸ و قاهر رو هم که قبلا رونمایی کردن و نمیشه دوباره رونماییشون کرد. شاید نیاز بوده به دلیل صحبتهایی که در خصوص کند شدن فعالیت های هوافضا در جامعه و رسانه ها منتشر شده، یک اقدامی صورت بگیره تا خلافش رو به نمایش بذارن. طبق گفته تعدادی از مقامات نظامی و نماینده ها در طی این سالها محدودیت بودجه نظامی داستیم و بودجه به درستی وصول نشده!در ابن زمینه میشه به گفته های سرلشکر باقری(فرمانده ستاد کل)،سردار دهقان(وزیر سابق دفاع) و نماینده مشهد استناد کرد. در چنین حالتی تمام پروژه ها تحت تاثیر قرار گرفته و تکمیل و ورود به خدمتشون با کندی مواجه میشه.

همونطور که در چت روم اشاره کردم رونمایی از کوثر بازخورد بیشتری نسبت به صاعقه۲ داشته. شخصا احتمالی که میدم اینه که در واقع کوثر یکی از آذرخش های ساخته شده در سالهای گذشته هست(قبل از ساخت صاعقه۲)که به عنوان بستر تحقیقاتی جهت ارزیابی اویونیک جدید استفاده شده. افزایش بومی سازیش نسبت به صاعقه۲ رو هم شاید بشه با اضافه شدن اویونیک جدید و موتورهای اوج توجیه کرد که بعدا اضافه شدند. و الا هیچ توجیهی نداره که شما از صاعقه۲ با دم وی شکل که کلی براش محاسبات انجام شده به تایگر اف برگردی! احتمالا در سال های گذشته و زمانی که جنگنده صاعقه۱ با مشکل ورودی هوا و دم وی شکلش دست و پنجه نرم میکرد(که ظاهرا حل شد)، تعدادی آذرخش در پوشش اورهال تایگر ساخته و با ریجستر و استتار تایگر وارد خدمت شدند. حالا یکی از اینها چند سال پیش به عنوان بستر تست اویونیک انتخاب شده و در سال ۹۷ با اسم جدید به عنوان جنگنده جدید رونماییش کردند! چند سال پیش در یکی از مصاحبه ها گفتند که روی ارتقاء آذرخش هم کار میکنند که باعث تعجب بود که با وجود صاعقه چطور تولید آذرخش هنوز هم دنبال میشه! متاسفانه الان به اون مصاحبه دسترسی ندارم. پ.ن:اگر از دوستان کسی لینک مصاحبه رو داره لطفا قرار بده تا بررسی کنیم.

درود به دوستان گرامی در مورد مدار داخلی رادار حرفی نمی توان زد چون ما اطلاعاتی از آن دریافت نکرده ایم و فقط این را می گویم که توان یک رادار بیشتر مرتبط با نرم افزاری است که روی آن اجرا می شود و فیلترهای دیجیتالی است که روی تراشه های FPGAآن پیاده شده است نه اندازه آن و اینکه این رادار کپی چه مدلی است از نظر شکلی. اما در مورد سیستمهای الکترونیکی این هواپیما که در این تصویر و یک تصویر دیگر دیده می شود می توان حرفهایی زد. نکته کلی در مورد هواپیما ها این است که همه مدارها و سیم بندی ها باید برای برخورد صاعقه با هواپیما رویشان فکر شده باشد. استاندارد فرض می کند که در چنین حالتی 5000 آمپر قرار است از بدنه هواگرد عبور بکند و در چنین حالتی ماکزیمم اختلاف پتانسیلی که مجاز است به ورودی مدارها برسد 85 ولت است و همه ورودی ها و خروجی ها باید برای این ولتاژ حفاظت شده باشند حداقل. در تصویر زیر شما ظاهرا کارتهای باس داده مالتی پلکس فرمان/پاسخ دیجیتال تقسیم زمانی MIL_STD_1553B را دارید مشاهده می کنید بعلاوه کامپیوتر پرواز. از آنجایی که اتصال نقطه به نقطه تجهیزات درون یک خودرو/هواپیما نیازمند حجم عظیمی از دسته سیم بود که علاوه بر گرانی و وزن زیاد و مشکلاتی که برای تعمیر و نگهداری تحمیل می کرد تشعشع نا خواسته ناقض استاندارد MIL_STD_461 و نفوذ پذیری غیر قابل قبولی را هم به هواگرد در مقابل برخورد صاعقه و در معرض تشعشع رادارها قرار گرفتن و ... تحمیل می کرد انجمن الکترونیک خودرو (Automotive) آمریکا SAE برای صنایع هوایی در سال 1968 اقدام به توسعه یک گذرگاه سریال استاندارد داده مالتی پلکس کرد. در حالیکه برای خود خودرو استاندارد آلمانی CAN (شرکت رابرت بوش) و نسلهای بعد از آن توسعه داده شد. همانطوری که قبلا در پستی در مورد اویونیک نوشته بودم اینجا نیز صنعت خودرو است که صنعت اویونیک را جلو برده است برعکس آن هم وجود داشته. باس داده 1553 یک باس داده با افزونگی دوگانه و کودینگ منجستر 2 است که قابلیت اطمینان بالایی در انتقال داده دارد. از نظر نحوه کارکرد این باس شباهت زیادی به باس CAN دارد و رفتاری شبهه آسنکرون مانند آن دارد که همه فرامین به صورت متمرکز از کنترلر باس صادر می شود و نود های روی باس بگوش هستند تا فرامین صادر شده را اجرا بکنند و یا پاسخ بدهند. استفاده از این باس از 1978 با نصب بر روی اف-16 و بالگردهای آپاچی شروع شد و امروز یک باس استاندارد بین المللی برای شبکه کردن سامانه های اویونیک است. به دلیل سرعت یک مگابیت در ثانیه و خطای ارسال پیام اشتباه به میزان یک word در 10 میلیون word ارسالی(در معماری با افزونگی دوگانه)، این باس در زیر دریایی ها، تانکها، پهپادهای هدف، موشکها، خودروهای نظامی، شاتل های فضایی و ... استفاده شده است. صنعت دفاعی ایران هم مانند بقیه سالها است که از این باس استفاده می کند. در واقع عنصر اصلی که می تواند باعث پیاده سازی موفق معماری استاندارد MIL_STD_1760 باشد همین باس 1553 و انعطاف پذیری های آن است. https://www.aim-online.com/wp-content/uploads/2017/06/OVW1553.pdf در شکل زیر که بردها واضح تر دیده می شوند برد بالایی از راست به نظر یک کارت rack mount منبع تغذیه سوئیچینگ است که توان زیاد مورد نیاز کارتهای دیگر در rack را تامین می کند و ظاهرا از خازنهایی شبیه خازنها نظامی through hole خانواده sprague برای فیلتر ورودی و خروجی استفاده کرده است. لبه های گارد با پوشش متالیک هم برای اتصال به بدنه rack و خنک سازی سیستم و حفاظتهای EMC مورد نیاز در استاندارد MIL_STD_461 بکار گرفته شده است. خود ماژول تغذیه سوئیچینگ هم قبلا در کشور به اشکال مختلف تولید شده ولی این ماژول ممکن است از بازار خریداری شده باشد. کارت آبی رنگ سمت چپ بالا هم قاعدتا متعلق به یکی از نودهایی است که نیاز به استفاده از یک میکروکنترلر دارد. کارت سمت چپ پایین هم مشابه کارت بالایی خود است و تراشه های حافظه بیرونی تراشه اصلی به خوبی مشخص هستند در حالیکه تراشه اصلی بسیار نزدیک به یک استندفلزی است که می تواند برای پاس کردن دست کم استانداردهای الکترو استاتیک مشکلات جدی ایجاد بکند. کارت اصلی که دارای گارد رینگ طلایی است هم به نظر پردازنده اصلی می آید که حافظه های بیرونی آن به همراه بسیاری دیگر از قطعات مونتاژ نشده است. در کل کارتها مشخص است که کار مجموعه های مختلف در زمانهای دور و مختلف است و سطح پیاده سازی آنها پایین تر از متوسط کارهایی است که در صنایع دفاع و شرکتهای خصوصی داخلی انجام می شود. برای مثال جا پیچ ها در برخی نقاط به تراشه های حساس بسیار نزدیک هستند و یا برخی قطعات به لبه برد بسیار نزدیک هستند. برای یک کارت اویونیک / خودرویی نزدیک بودن به جا پیچ یعنی انتقال تنش به پایه های حساس تراشه که می تواند باعث جدا شدن آنها از کارت بشود و منجر به فاجعه بشود. همچنین در یک کارت اویونیک سطح بالا وجود حفره و جای کانکتور اضافی و تراشه مونتاژ نشده و .... بسیار عجیب و منفی است و این هرگز قابل قبول نیست که برای یک کاربرد خودرویی یا اویونیک یک کارت بسازیم که برای چند کاربرد مختلف با تغییر مونتاژ قطعات بتوانیم از آن بهره ببریم. چنین کارتی بعید است که بتواند استاندارد های EMC را پاس بکند. دو جای اسیلاتور/کریستال دیده اند که یکی مونتاژ شده است. مشخص است که کارتهای به نمایش درآمده کارتهای نهایی نیست و مربوط به مراحل توسعه است. برای تراشه طلایی رنگ کارت اصلی هیچ خازن bypass مشاهده نمی شود که البته به خودی خود به معنی کیفیت بد نیست و این احتمال وجود دارد که خازن های های bypass به دلیل اطمینان پایین در کاربرد اویونیک حذف شده باشند و از یک یا چند جفت ساندوئیچ دو لایه پاور/گراند در لایه های میانی مدار چاپی برای ایجاد اثر خازنی با پاسخ فرکانسی بسیار عالی استفاده شده باشد که روش گرانی است اما نه برای کاربردهای اویونیک. در شکل زیر هم FDR به نمایش درآمده (جعبه نارنجی) که صنایع دفاع سالها پیش نمونه های بی نظیری از آن را ساخته و روی شکاریها و بالگردها نصب کرده است که ویژگی های منحصر بفردی نسبت به نمونه های خارجی دارد. البته این FDR هم مانند همه FDR ها باید بتواند شتاب لحظه ای 6400 جی و دمای 1100 درجه سانتیگراد را به مدت یک ساعت و عبور صاعقه را تحمل بکند و حافظه های آن از دست نرود. قانون کلی تجارت اروپایی ها این هست که اگر شما یک محصول مشابه نداشته باشید خارجی ها نمونه هم سطح آن را به شما نمی فروشند. اما اگر خودت ساختی خارجی ها یک درجه بالاترش را به شما می فروشند با قیمت ناچیز تا ساخت داخل شما تعطیل شود.

اگر میگفتن پروژه ارتقاوبومی سازی اف 5این اتفاقات نمی افتاد

به فضای مجازی نگاه کنید این حجم از تمسخر بی نظیر هست همه جای دنیا از رونمایی برای برای نمایش قدرت استفاده میکنند از ایران برای دادن سوژه برای تمسخر!

درود بر جناب Skyhawk همه سیکرها به نحوی اویونیک حساب می شوند به غیر از سیکرهای اژدرهای دریایی. در مورد Avionics خدمت شما عرض کنم که یک روزی ما برای ساخت یا خرید یک کامپیوتر پرواز دچار مشکل بودیم و پروژه ها به صورت موردی و در جهت جایگزینی برخی از قطعات بود و سیستم به صورت کل دیده نمی شد. مدیر پروژه دفاعی یک کارت پردازشی دستش می گرفت و می گفت ما این را تست کردیم و کار کرد خواهش می کنیم این را برای ما کپی کنید. اما الان وضع فرق کرده است. یک نگاهی به طرح های پژوهشی زیر که هنوز در دست انجام و یا انجام شده است بیاندازید. در برخی از طرح های زیر خود من مشاور بودم یا نقش بسیار کم رنگ داشته ام پس می توانم حدس بزنم که دیگر طرح ها در چه وضعی است. http://research.vru.ac.ir/my_doc/research/tarhvezaratdefa.pdf اگر یک نگاه هم به رزومه های افراد بیکار یا در جستجوی درآمد بیشتر برای ادامه حیات بیاندازیم و تجربه های دفاعی آنها را ببینیم متوجه کمیت کار می شویم. مقالات دفاعی هم که بسیار و خارج از شمارش است. برای مثال 10 سال قبل از رونمایی فکور مقالاتی در مورد محاسبه قابلیت اطمینان فیوز موشک راداری هوا به هوا و کامپیوتر پرواز به زبان فارسی توسط دانشگاه های شهرستان چاپ شده است. https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?page=3&q=آرایه+فازی+آنتن&qd=&sort_attr=1&sort_order=DESC&topic_1=1038555 https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?q=اویونیک&qd[]=0 https://www.civilica.com/Papers-ICADI03=سومین-کنفرانس-ملی-اویونیک-ایران.html اما مشکل کجا است که شما احساس نمی کنید که در زمینه اویونیک ما کاری کرده ایم با اینکه کار زیادی شده که به صورت آشوبناکی مدیریت شده است. اویونیک در واقع مجموعه سخت افزار و نرم افزاری است (Embedded-system) که روی کامپیوترهای خاص منظوره که با هدف اختصاصی تولید شده اند برای صنعت هوایی با رعایت استانداردهای ایمنی کار می کنند. در صنعت هوایی ما با اینکه الزامات ظاهرا سختی داریم اما دستمان در استفاده از تکنولوژیهای جدید که سابقه پروازی داشته باشند و سخت افزارها و نرم افزارهای گران باز است زیرا هزینه یک هواپیما یا یک موشک چندین برابر هزینه سخت افزار است و تیراژ تولید انبوه این صنعت بسیار بسیار ناچیز است. هر چند بسیاری از شرکتهای خصوصی در تهران کار جنبی و یا اصلی اویونیک می کنند (اگر بتوانند طلبشان را از بزرگترین بدهکار کشور (== دولت) قیراطی وصول بکنند) در کشور تا جایی که من می دانم فقط یک پژوهشکده رسمی اویونیک وجود دارد که آن هم در دانشگاهی در اصفهان است. این پژوهشکده آگهی استخدام هم دارد و کار اویونیک را بر مبنای استانداردهای آمریکایی مثل DO-178B/C برای نرم افزار و DO-254 برای سخت افزار انجام می دهد و اویونیک هواپیمای مسافر بری 150 نفره ملی نیز به عهده آنها است. در طول سالهای سال که در این زمینه کار کرده ام بهترین طراحان Embedded-system که دیده ام همگی اصفهانی بوده اند و انتخاب اصفهان را برای این کار بسیار نیکو می دانم. مدل تفکر اصفهانی ها و هوش متناسب آنها ترکیبی ایده آل است. در زمان قاجار هم فرانسوی ها را برای ساخت توپ به اصفهان بردند. دانش فنی ساخت Embedded-system های صنعتی را در هیچ دانشگاهی تدریس نمی کنند. یادگیری آن هم زمان بر است و مشکل امروز ما این هست که با وجود تعداد فراوان مهندس که پایه یادگرفتن این فناوری را دارند ولی به دلیل اینکه دریافتی ها بسیار پایین هست در ایران افراد نمی توانند به کار ادامه بدهند و مجبور هستند برای ادامه حیات یا به یک شغل دیگر بپردازند و مثلا برنامه ساز اندروید بشوند در استارتاپها و یا اینکه به خارج بروند که معمولا آلمان، سوئد، چین و آمریکا مقصد اینها است. در نتیجه شما با زحمت فراوان یک نفر را استخدام می کنید، 2 سال رویش کار می کنید که بتواند یک خط برنامه Automotive یا Aerospace بسازد و او به مجرد اینکه در یک پروژه به اعتماد به نفس رسید شرکت شما را ترک می کند و به خارج می رود. نتیجه این روند این هست که شما همیشه کمبود شدید نیرو با تجربه دارید. کار اویونیک هم کار تیم های بزرگ است نه چند نفر آدم بی جیره و مواجب. همین سختی ها باعث شده که نفرات اول کنکور ریاضی سالها است که دیگر رشته برق را انتخاب نمی کنند و وارد رشته کامپیوتر هم که می شوند دیگر وارد گرایش سخت افزار نمی شوند نرم افزار هم که می خوانند روی شبکه و برنامه سازی موبایل کار می کنند تا خیلی راحت بتوانند در بازار موجود جذب بشوند که یک بازار خدماتی است نه یک بازار تولیدی. در اواخر دهه 90 میلادی کشور آلمان حدود 300 تن طلای ذخیره خود را به فروش گذاشت تا بر روی Embedded-system ها سرمایه گذاری بکند با این هدف که برتری محصولات آلمانی تا سال 2020 تضمین بشود که شد. این سرمایه گذاری منجر به این شد که امروزه بهترین Embedded-systemها به شرکتهای آلمانی تعلق دارد. بر خلاف اویونیک که شما قادر به استفاده از گرانترین سخت افزارها و جعبه ها و کانکتورها و مدارهای چاپی و سنسورها و تراشه ها هستید در الکترونیک خودرو (Automotive) به دلیل تیراژ میلیونی و مشکلات بسیار پیچیده تولید در مقیاس بسیار بسیار بالا که منجر به این می شود که شما نمی توانید خیلی از قوانین اجباری ساخت مدار را به دلیل ملاحظات تولید انبوه رعایت بکنید شما باید با ارزانترین و کمترین قطعات و بدون داشتن جعبه و ... همه استانداردها را پاس بکنید و تازه به قابلیت اطمینانی بیش از 5 تا 9 برسید یعنی خیلی بیشتر از قابلیت اطمینان مورد نیاز در تجهیزات نظامی (قابلیت اطمینان توماهاوک 0.87 است) که کاری بسیار بسیار مشکل است چه برای ما چه برای بقیه دنیا اما در ایران مهندس تقریبا مجانی است. در آمریکا برای ساخت نرم افزار های اویونیک از SPARK که شاخه ای بسیار محدود شده از زبان ADA است و صد برابر از C امنیت ذاتی بیشتری دارد استفاده می کنند اما در اروپا مثل ایران از شاخه ای محدود شده از زیان C به نام MISRA-C استفاده می کنند. علتش هم این است که برنامه ساز و ابزار و عادت استفاده از زبان ADA در اروپا و ایران تقریبا ناموجود است. تا اینجا مشکلی دیده نمی شود و برخی از محصولات خودرویی برخی قطعه سازان خصوصی کیفیتی بالاتر از محصولات مشابه آمریکایی دارند اما هزینه تولید آنها و قیمت روز افزون ارز و نیاز به واردات تراشه ها و قطعات الکترونیک باعث شده که قیمت تمام شده تولید با کیفیت از آنچه برابر نظر شورای رقابت خودرو ساز می تواند از قطعه ساز بخرد گران تر است به عبارت دیگر قطعه ساز باید با ضرر سنگین محصول خود را به داخلی ها بفروشد صادرات هم که به دلیل تحریم ها و شهرت منفی ایران ممکن نیست و تولید کننده قطعه Automotive در ایران یا باید کارخانه های تولید خود را به چین و .... ببرد و محصول را به تویوتا و فاو و جیلی و گریت وال و .... بفروشد و یا اینکه بماند و منتظر معجزه بشود. ترامپ و دار و دسته و ایادی داخلی آنها برای همین صنعت خودرو را تحریم کردند زیرا این صنعت به دلیل عدم نیاز به پول دولتی موتور حرکت در دیگر صنایع از جمله اویونیک بود. روزگاری بود که قطعه سازان به مسئولین برگزاری مسابقات روبوکاپ التماس می کردند که آدرس قطعه سازان را در اختیار شرکت کنندگان بگذارند تا در صورت تمایل با قطعه ساز شروع همکاری بکنند ولی مسئولین برگزاری مسابقات از این کار امتناع می کردند!!!! اما امروز قطعه سازها توان حفظ نیروی ناچیز فعلی را هم ندارند. نتیجه هدایت اقتصاد به شکل موجود این هست که پدیده اسکاتلندی تشدید شده و ما مهندسان کارآمد بیشتری را از دست خواهیم داد. مهندسانی که محصول نتیجه کار آنها باعث شد که شرکت پژو-سیتروئن بعد از تحریم اخیر ترامپ و دار و دسته با حسرت و گریه از ایران برود به دلیل قطعات بسیار با کیفیت و ارزانی که می توانست از ما تهیه بکند ولی دیگر نمی تواند. جالب است که بدانید که شرکت های بزرگ به زنجیره تامین قطعات خود بسیار حساس هستند وبرای مثال اگر یک تراشه ای فقط در ژاپن تولید بشود، به دلیل حادثه خیز بودن آن کشور محصول بر پایه آن تراشه را قبول نکرده و شما را مجبور به استفاده از تراشه ای می کنند که در چند کشور مختلف قابل تهیه باشد هر چند که گرانتر هم باشد تا در آینده دست آنها در پوست گردو بند نشود. حالا حساب بکنید که این تحریم های آمریکا که با نفت ایران هم همین کار را کرده چند صد هزار میلیارد دلار به صنعت ما خسارت زده است و چه بازارهایی را از ما گرفته است و متعاقب آن چه زمینه های رشد فناوریی از بین رفته است. یک روزی کارگر چینی با دریافتی ماهی 60 دلار و یک وعده غذای گرم و جای خواب، ارزانترین کارگر جهان بود امروز همان کارگر چینی ماهیانه 300 دلار آمریکا حقوق می گیرد در حالیکه مهندس ایرانی حقوقش بدون جای خواب و سرویس حمل و نقل کمتر از این هست.

فعلا که آخرین جواب رو رهبری فرمودند : انعطاف در برابر این دشمن، تیغ او را کُند نخواهد کرد بلکه او را گستاخ‌تر خواهد کرد؛ همان بوش دوم در مقابل انعطاف دولت وقت، اسم محور شرارت را روی او گذاشت. اگر می‌خواهید کاری کنید که دشمنی کم شود، انجام بدهید ولی راهش نرمش و انعطاف نیست.

با سلام سوخو-22 ام-4 های نیروی هوا- فضای سپاه ( فیترهای سابق نیروی هوایی ارتش بعث ) با غلافهای سوخت گیری میراژ /تابستان 96 این جتهای عراقی ، حداقل در دوسال آخر جنگ نقش بسیار مهمی را در بمباران شهرهای مرزی و خطوط تماس ، بخصوص در جریان بازپس گیری جزایر مجنون بازی کردند ولی دوسال بعد ، گونه های ارتقاء یافته ان به دلایلی که تاکنون مبهم به نظر می رسد ( علیرغم حرف و حدیثهای فراوان ) به ایران منتقل شدند .

بدترین سالروز صنایع دفاعی حداقل در ده سال گذشته ! لاقل سالهای قبل یه چیزایی نشون میدادن حتی اگر تولید انبوه هم نمیشد امسال کلاغ رنگ کردن به عنوان قناری میخواستن قالب کنند که دستشون برای کل دنیا رو شد

جالبه در حالیکه ادعا ساخت صندلی پرتاب شونده و هشدار دهنده راداری بگیر تا به قولی تمام زیر مجموعه های یک جنگده و سازه و اویونیک و...دارنداما از تغییر و باز طراحی سازه و شکل اولیه این جنگنده هفتاد ساله عاجز بودن شما که طرح دشمن شماره یکتون رو برداشتین عینا کپی کردین ( طبق ادعا خودشون) از ده ها جنگده هم رده اف 5 ساخت کشورهای مختلف از جمهوری چک بگیر تا روسیه چین دوست ! و تایوان کره جنوبی ایتالیا ...نتوانستین کمی الهام بگیرید و این کوثر رو دقیقا برای بار صدم عینا کپی نکنید اونم در حالیکه جنگنده نسل پنج هم طراحی میکنید!!...پس مطمئن باشید یک جای کار میلنگه