بسم ا.... وزیر جنگ رژیم عبری دسامبر 2019 تصور می کنم با انتشار این تصویراز این به بعد کسی جرات نکند علت کار پژوهشی روی رژیم عبری را در حوزه های مختلف بخصوص حوزه امنیت و دفاع ، سئوال کند و یا حتی زیر سئوال ببرد

بسم الله........ 13 آذر 1398 مسلحین 5 روز پیش در یک حمله گسترده چند منطقه در جنوب شرقی ابوظهور را مورد حمله قرار داده . در این یورش 4 روستا از جمله منطقه اعجاز به تصرف مهاجمین در امد . مثل همیشه با عقب نشینی نیروهای سوری توپخانه و هواگردهای سوری روسی منطقه را اماج حملات خود قرار دادن حملات به قدری سنگین بوده که مسلحین مجبور شدن در مناطق پیرامونی این روستاها مستقر بشوند سرانجام به علت حملات هوایی وبمبارانهای فرشی منطقه مهاجمین بعد از دادن دهها کشته وزخمی مجبور به عقب نشینی شدن منابع سوری امار نزدیک به 25 شهید و منابع مخالفین هم تا 35 کشته را برای خود ذکر کرده اند اما امار طرفین در مورد خسارت دشمنان خود غیر قابل استناد است نزدیک به دوهفته است شرق ادلب شاهد حملات طرفین است . یکی از علت های این امر دسترسی اسان تر این مناطق به معره النعمان یکی از سه پایگاه اصلی مخالفین در سوریه است از شرق ادلب تا معره النعمان علاوه بر نبود عارضه های چندان مناطق مسکونی زیادی هم وجود ندارد . بزودی عملیات حملات به ادلب و یا جسر الشغور اغاز میشود واین منطقه میتواند یکی از محورهای اصلی حملات باشد ( احتمالا سوریها از تک احاطه ایی استفاده کنند ) یک نمونه از حملات هوایی به مهاجمین + پرتاب بمب سنگر شکن توسط سوخو روسی بمب ترموباریک ؟؟ به غنیمت گرفتن دو زرهپوش از مهاجمین به نظر میرسد روسها در حال خارج کردن وسرویس دهی به تانکهای ذخیر ه خود هستن بخش عمده ایی از این انبارهای درسیبری واقع شده است . مقصد بخشی از این تانکها هم احتمالا سوریه است میگهای29 سوری وپاد اخلالگر بلاروسی Talisman

ترکیب فرانسوی- روسی برای نیروی هوایی عراق با ورود میراژ و مهمات دقیق فرانسوی به سازمان رزم نیروی هوایی ارتش عراق ، اگر چه شرایط رزمی این نیرو ، بتدریج بهبود یافت ، اما، هزینه های هر سورتی پرواز این پرنده ها بدلیل پیچیدگی بیشتر آنها ، روند صعودی بخود گرفت . در کنار این وضعیت ، مساله استفاده از مهمات دقیق فرانسوی ، که نسبت به همتایان شرقی خود ، پر هزینه تر بود ، سیستم لجستیک نیروی هوایی را که به مهمات ارزان قیمت روسی عادت داشت ، دچار مشکل نمود . بنابراین ، با توجه به ارزان قیمت بودن مهمات روسی و نیاز روزافزون ارتش عراق به اجرای ماموریتهای بمباران دقیق ، تطبیق مهمات شرقی بر روی میراژ در دستور کار قرار گرفت . غلاف تامسون سی اس اف ، آتلیس برای این کار ، یکفروند جنگنده MIRAGE F-1 EQ4 برای حمل غلاف آتلیس و مهمات KH-29 L در نظر گرفته شد . اما آغاز این پروژه بدلیل نتایجی بود که مهمات هدایت لیزری AS-30 L فرانسوی و KH-29 L روسی در جریان حمله به فاو بدست آورده بودند . این ترکیب ، برای نخستین بار درجریان حملات نیروهای عراقی به منظور بازپسگیری شبه جزیره فاو در ماه مه 1988 ، مورد استفاده قرار گرفت . در جریان این سری حملات ، زوج میراژ مسلح به AS-30 L و سوخو-22 های مسلح به KH-29 L ، به شکل موفقیت آمیزی توانستند ، با شلیک 3 تا 4 تیر موشک هدایت لیزری ، یکی از پل های اصلی ایجاد شده بر روی اروند ( پل بعثت ) را که مسیر اصلی نیروهای در حال عقب نشینی ایرانی بشمار می آمد و به سختی از آن دفاع می نمودند را تخریب نمایند. این موفقیت باعث شد تا تا دلیل پرهزینه بودن مهمات هدایت شونده AS-30L فرانسوی ، میراژهای بیشتری ، توانایی حمل مهمات KH-29 L را بدست آورند . در جریان این پروژه ، دو تیم فنی تشکیل گردید و یکی از این دو ، توانست ، در اواخر ژوئن 1988 ، این پروژه را کامل نماید . اما همزمان با کامل شدن پروژه فوق الذکر ، جنگ با ایران پایان یافت . به اعتقاد منابع عراقی ، فقط یکفروند میراژ اف- یک برای حمل این موشک روسی اصلاح گردید و پس از مدتی به اسکادران ششم که سابقا" از هانترهای عراقی استفاده می نمود ، تحویل داده شد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

دیدار سوی خمیده‌ی عالم     «خانم‌ها آقایان، ما امواج گرانشی را به دام انداختیم.»   این خبری بود که بالاخره امروز منتشر شد و موجی از هیجان در جامعه‌ی علمی ایجاد کرد. این یافته ارزش این هیجان و بیشتر از آن را دارد. این روز را در تقویم خود علامت بزنید؛ به این‌سبب که در تاریخ علم باقی خواهد ماند و نقطه‌ی عطفی در مسیر ما در درک عالم به‌شمار خواهد رفت. اما چرا این یافته (به‌ویژه اگر آزمایش‌های بعدی نیز آن را تأیید و تقویت کند) مهم است؟   آقای اینشتین و تغییر دید ما از عالم تا پیش از زمانی که آلبرت اینشتین نظریه‌ی نسبیت عام خود را صورت‌بندی کند، ما نگاهی متفاوت به جهان اطرافمان داشتیم. برداشت عمومی ما این بود که در فضایی سه‌بُعدی زندگی می‌کنیم که گویی درون جریان رودخانه‌ای یک‌طرفه و ثابت به نام زمان قرار گرفته است؛ مانند قایقی روی رودخانه‌ای از جنس زمان که با سرعتی یکسان در یک‌جهت شناور است.   درک روزانه‌ی ما از محیط اطراف نیز این دیدگاه کلاسیک و نیوتونی را تأیید می‌کرد. هیچ‌گاه شاهد تغییر روند گذر زمان نبودیم و دلیلی نداشت فکر کنیم ساختار دنیای ما به‌گونه‌ی دیگری است. تحولات علمی، که در درک ما از عالم در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ اتفاق افتاد، این دیدگاه را تغییر داد. اوج این تحولات زمانی بود که آلبرت اینشتین با نظریه‌ی نسبیت عام خود در فهم ما از عالم انقلابی ایجاد کرد. بر مبنای دیدگاه او نه‌تنها ماده و انرژی موجودات یکسانی بودند که به هم تبدیل می‌شدند، بلکه فضا و زمان نیز موضوعات مستقل و جدا از همی به‌شمار نمی‌رفتند. آن‌ها در بافتاری به نام فضازمان به هم گره خورده بودند و درواقع عالمی چهاربُعدی می‌ساختند و زمان نیز برخلاف گذشته موجودی صلب و ثابت نبود. اگر در کنار یک جرم عظیم قرار می‌گرفتید یا با سرعت‌های بالا شروع به حرکت می‌کردید، روند گذر زمان نیز تغییر می‌کرد.   نکته‌ی دیگری که از نظریه‌ی نسبیت عام استخراج می‌شد مسئله‌ی گرانش بود. قبلاً تصور می‌شد دو جسم نیروی مستقیمی بر هم وارد می‌کنند که یکدیگر را به‌سوی هم جذب می‌کنند. ما هنوز هم برای کاربردهای روزانه – از محاسبه‌ی مسیر حرکت توپ تا فرستادن فضاپیماها – از همین روند و توضیح استفاده می‌کنیم اما توصیفی که نظریه‌ی نسبیت برای ما به‌همراه داشت این بود که ماهیت نیروی گرانش متفاوت است. برای درک بهتر این داستان، فضازمان چهاربُعدی را با حذف دو بُعد آن به‌شکل یک ورقه‌ی بزرگ لاستیکی تصور کنید. حالا گلوله‌ای فلزی یا توپی را در جایی از این صفحه، که به‌صورت کشیده و صاف قرار گرفته، بگذارید. در اطراف محل قرارگرفتن این اجسامْ حفره‌ها و خمیدگی‌هایی در صفحه‌ی لاستیکی به وجود می‌آید. و هرچقدر جرم اجسام بیشتر باشد، این خمیدگی‌ها نیز عمیق‌تر و شعاع آن‌ها بیشتر می‌شود. در دیدگاه اینشتین این خمیدگی‌ها عامل ایجاد نیروی گرانش‌اند. وقتی سیاره‌ای به‌دور ستاره‌ای می‌گردد، درواقع درحال سُرخوردن درون انحنایی است که ستاره‌ی اصلی ایجاد کرده.   قبل از ادامه‌ی داستان تذکر نکته‌ای مهم ضروری است. وقتی می‌گوییم اینشتین یا دیگران چنین نظریاتی را مطرح کردند باید به یاد داشته باشیم این‌ها نظراتی فلسفی و زاییده‌ی تخیل نیستند. آن‌ها از دل تصورات صِرف بیرون نیامده‌اند بلکه آن چیزی که نظریه‌ی اینشتین یا هر نظریه‌ی مشابهی را به نظریه‌ای قابل‌اعتنا تبدیل می‌کند، بناشدن آن بر ریاضیاتی پیشرفته است. زمانی که اینشتین نظریات خود را مطرح می‌کرد بسیاری از جنبه‌های آن قابل آزمودن نبود، اما علت توجه جامعه‌ی علمی به این دیدگاه‌های تازه این بود که بر اساس ساختار خوش‌تعریف و سازگاری از ریاضیات بنا شده بود و در کنار پیش‌بینی‌هایی که ارائه می‌داد می‌توانست رفتارهای رصدشده در جهان – مانند کشیدگی مداری عطارد – را بهتر توضیح بدهد. یکی از نخستین آزمون‌ها درباره‌ی راستی نظریه‌ی اینشتین با رصد معروفی صورت گرفت که ادینگتون و همکارانش از یک خورشیدگرفتگی انجام دادند و توانستند انحنای نور ستاره‌ها را، هنگامی‌که از کنار خورشید عبور می‌کنند در مقایسه با زمانی که در آسمان شب قرار دارند، رصد و تأیید کنند. چنین تغییرمکانی تنها زمانی معنی‌دار بود که خورشید ما فضازمان اطرافش را خمیده کرده و درنتیجه مسیر نور را تغییر داده باشد و باعث شود ما آن جسم را در امتداد متفاوتی رصد کنیم.   از دل نظریه‌های اینشتین، که روزبه‌روز شواهد بیشتری برای تأیید آن به دست می‌آمد، موجودات عجیب‌وغریبی سر برآوردند که تنها یکی از آن‌ها سیاهچاله‌های شگفت‌انگیز بودند؛ اجرامی که به‌سبب چگالی بالای خود فضازمان را چنان خم می‌کردند که هیچ‌چیز، حتی پرتوهای نور، نمی‌توانست از حفره‌ی ایجادشده به‌دور آن‌ها و از همسایگی نقطه‌ی مرکزی‌شان، که تکینگی نامیده می‌شد، عبور کند.   امواجی از جنس فضازمان حال در چنین دنیایی می‌توان انتظار رویدادهای متفاوتی را داشت. اگر فضازمان ما بافتاری یکپارچه است و اگر گرانشْ محصول خمیدگیِ ایجادشده در آن است، درنتیجه می‌توان فرض کرد که این بافتارِ فشرده‌شدهْ از هم باز شود و حتی درون آن موج‌ها یا لرزش‌هایی اتفاق بیفتد. این آشفتگی‌های منظم همان چیزی است که به نام امواج گرانشی شناخته می‌شود. تصور کنید دو جسم سنگین – واقعاً سنگین – در فضا شروع به گردش به‌دور هم کنند. هریک از آن‌ها در اطراف خود حفره‌هایی را در فضا ایجاد می‌کند و باعث خمیدگی آن می‌شود، اما این همه ماجرا نیست. وقتی این دو جسم در فاصله‌ای اندک در کنار هم و به‌دور هم شروع به چرخش می‌کنند، با خود فضازمان اطرافشان را به حرکت درمی‌آورند و هریک گرداب‌های چرخانی را در فضازمان ایجاد می‌کنند. این گردابه‌ها در ترکیب با همْ اختلال‌ها و موج‌ها یا پستی‌وبلندی‌هایی را در بافتار فضا و زمان شکل می‌دهند که به‌صورت موج‌هایی در عالم ما سفر می‌کنند و با خود انرژی حمل می‌کنند. اگر می‌خواهید دوباره تصوری داشته باشید، به همان صفحه‌ی لاستیکی برگردید و این‌بار تصور کنید دو نفر دو سر این صفحه را گرفته‌اند و به‌طور مداوم آن را فشرده و باز می‌کنند (مثل زمانی که می‌خواهید خاک یک قالی را بگیرید؛ البته اگر هنوز برای خانه‌تکانی خودتان دست‌به‌کار می‌شوید!). در این شرایط می‌بینید که موج‌هایی درون خود صفحه‌ی لاستیکی ایجاد و در سطح آن منتقل می‌شوند.   این امواج هرچقدر از منبع دور شوند شدتشان کاهش پیدا می‌کند اما اگر منبع تولیدکننده‌ی آن‌ها به‌اندازه‌ی کافی قوی باشد، ممکن است تا فواصل بسیار دوردست نیز برسند و مانند امواجی که ۱۴ سپتامبر به آشکارساز لایگو رسیدند بتوانیم آن‌ها را از روی زمین رصد کنیم.   ویژگی جذاب این امواج آن است که این‌ها امواجی نیستند که درون فضازمان منتقل شوند، بلکه خود فضازمان هستند که تاب برمی‌دارد. بدین‌ترتیب وقتی به ناظری در فاصله‌ای دورتر می‌رسند، باعث می‌شوند این ناظر (مثلاً سیاره‌ی ما) به‌طور متناوب و متناسب با انرژیِ این امواج فشرده و سپس در راستای عمود بر آن کشیده شود. دوباره آن صفحه‌ی لاستیکی را در نظر بگیرید. این‌بار روی آن دایره‌ای بکشید. حالا یک‌بار در راستای طول صفحه آن را از دو طرف بکشید. می‌بینید که دایره‌ی شما به‌شکل بیضی درمی‌آید. این‌بار در این راستا صفحه را به حالت اول برگردانید و در راستای عرضْ صفحه را از دو سو بکشید؛ می‌بینید دایره‌ی شما در راستای قطرِ عمود بر آن دچار کشیدگیْ و شبیه به بیضی شد.‌ عین این اتفاق برای زمین و هر چیزی که در مسیر امواج گرانشی باشد، ازجمله من و شما، می‌افتد. ما با هر گذر این امواج اندکی منقبض و منبسط می‌شویم.   شک‌های نظریه‌پرداز و تلاشی یک‌قرنی برای کشف اگر فکر می‌کنید این پدیده به‌شدت غیرعادی و عجیب است، تنها نیستید. خود اینشتین هم در ابتدا درباره‌ی این امواج مطمئن نبود. در سال ۱۹۱۶، اینشتین به کارل شوارتزشیلد -که می‌توان او را کاشف سیاهچاله‌ها به‌شمار آورد- گفته بود این امواج وجود ندارند. بعدتر نظرش را عوض کرد و گفت فکر می‌کند آن‌ها واقعاً وجود داشته باشند. یک‌بار دیگر در سال ۱۹۳۶ به وجودشان مشکوک شد و البته دوباره نظرش را عوض کرد. از آن زمان تاکنون تلاش‌های بسیاری برای پیداکردن راهی برای ثبت و تفکیک این امواج انجام شده است. امواجی که ممکن است در اثر به‌دورهم‌گشتن دو ستاره‌ی نوترونی یا ادغام دو سیاهچاله یا در اثر رویدادهای ابتدای عالم شکل ‌گرفته و به‌سوی ما حرکت کرده باشند. در سال ۱۹۶۹، جوزف وبِر فیزیکدان دانشگاه مریلند اعلام کرد که توانسته امواج گرانشی را تفکیک کند، اما دانشمندان دیگر نتوانستند نتایج او را تکرار کنند. نزدیک‌ترین شاهدی که تا قبل از آن از وجود این امواج به دست آورده بودیم به سال ۱۹۷۸ برمی‌گردد. در آن سال، دو ستاره‌شناس به نام‌های جوزف تیلر و راسل هولس، که در آن زمان در دانشگاه ماساچوست در امهرست حضور داشتند، توانستند یک زوج ستاره‌ی نوترونی را پیدا کنند. ستاره‌های نوترونی بازمانده‌های فوق‌العاده چگال ستاره‌های پُرجرم‌اند. این دو ستاره‌ی نوترونی در مداری به‌دور هم می‌چرخیدند و یکی از آن‌ها تَپ‌اَختری بود که به‌طور منظم و متناوب پرتوهایی از تابش‌های الکترومغناطیس را در فضا پراکنده می‌کرد. با اندازه‌گیری و رصد دقیق این دو ستاره، ستاره‌شناسان موفق شدند به این نتیجه برسند که این دو ستاره درحال ازدست‌دادن انرژی و نزدیک‌شدن به هم‌اند و نکته‌ی مهم این بود که این آهنگ ازدست‌دادنِ انرژی، که در این منظومه رخ می‌داد، دقیقاً با پیش‌بینی مقدار انرژی‌ای که در صورت تابش امواج گرانشیْ این دو باید از دست می‌دادند برابر بود. این بهترین شاهد ما از این امواج بود تا امروز که نتیجه‌ی فعالیت دانشمندان پروژه‌ی لایگو و همکاران علمی آن‌ها در ژورنال فیزیکال ریویوو لِتِرز منتشر شد. مقاله‌ای که نام هزار نفر در مقام نویسنده و مشارکت‌کننده در آن ثبت شده است. حالا با اطمینان بیشتری می‌توانیم بگوییم اینشتین درست پیش‌بینی کرده بود، اما خلاصه‌کردن این کشف به اینشتین کمی کم‌لطفی به انبوه دانشمندانی است که در چنین طرح عظیمی مشارکت داشته‌اند. این یافته حاصل یکی از همکاری‌های عظیم در علم معاصر بوده و دروازه‌های جدیدی را به روی ما باز کرده است.   سه پیشگام در بین افرادی که در این کشف نقش داشتند سه نفر جایگاه ویژه‌ای دارند . کیپ تورن، کیهان‌شناس برجسته‌ی کلتِک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا) و متخصص امواج گرانشی و سیاهچاله‌ها، که یکی از طراحان و پشتیبان‌های لایگو بود و حدود بیست سال از عمر خود را صرف این پروژه کرد. نام کیپ تورن در یکی دو سال اخیر به‌واسطه‌ی مشارکتش در ساخت فیلم میان‌ستاره‌ای، به کارگردانی کریستوفر نولان، بیشتر بین مردم عادی شناخته شده است. نکته‌ی جالب اینکه در سناریوی داستان میان‌ستاره‌ای و در نسخه‌ی اولیه‌ی آنْ بخش مهمی به امواج گرانشی و طرح لایگو اختصاص داشت که بعدتر به علت فشردگی موضوعات از فیلم حذف شد. در این ایده‌ی اولیه، نخستین نشانه‌ها از وجود کرم‌چاله در همسایگی ما را لایگو کشف می‌کند. داستان و توصیف کیپ تورن از مشارکتش در طرح لایگو و همچنین تأثیر امواج گرانشی در داستان فیلم میان‌ستاره‌ای و همچنین اندکی توضیح به زبان نسبتاً ساده درباره‌ی این امواج را می‌توانید در کتاب او با عنوان «میان‌ستاره‌ای به روایت علم»، که به زبان فارسی نیز منتشر شده، مطالعه کنید. راینر وایس از MIT و رانلد درِوِر از مؤسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (کَلتِک) دو نفر دیگری‌اند که عمر خود را بر سر تأیید این پیش‌بینی اینشتین سپری کردند و امروز قطعاً برای آن‌ها روزی فراموش‌نشدنی خواهد بود.   left to right: Kip Thorne of the California Institute of Technology, France A. Córdova of the National Science Foundation, Rainer Weiss of the Massachusetts Institute of Technology, David Reitze of Caltech and Gabriela González of Louisiana State University. LEXEY SWALL FOR THE NEW YORK TIMES   اما برای تفکیک چنین امواجیْ ابزاری ویژه نیاز بود و مانند هر پروژه‌ی علمی دیگری، که قرار باشد تا این حد به ماهیت طبیعت نفوذ کند، چنین آزمایشگاهی نه ارزان بود و نه ساده.   درواقع بیش از ۴۰ سال تلاش لازم بود و دست‌کم بودجه‌ای معادل ۱٫۱ میلیارد دلار که این طرح به نتیجه برسد. داستان ساخت لایگو به سال ۱۹۷۵ و ملاقات تورن و وایس در واشنگتن برمی‌گردد. از آن زمان، راهی طولانی طی شد تا اینکه نسخه‌ی ابتدایی لایگو در سال ۲۰۰۰ آغاز به کار کرد و ۱۰ سالی به فعالیت خود ادامه داد. درواقع هدف این مرحله از طرح لایگو به‌دام‌انداختن امواج گرانشی نبود، بلکه ساختن مدلی کوچک‌تر از آشکارساز بود که ثابت کند می‌توان این کار را انجام داد. در پنج سال گذشته و وقتی معلوم شد فناوری ما به حدی رسیده که این ابزار را در مقیاس اصلی بسازیم و بتوانیم نشانه‌های امواج گرانشی را به دام بیندازیم، کارِ به‌روزرسانی این تجهیزات  آغاز شد و پنج سال به طول انجامید.   لایگو لایگو درواقع از دو دریافت‌کننده‌ی مستقل تشکیل شده است. هریک از این آنتن‌ها ساختاری L-شکل دارند و از دو تونل عمودبرهم شکل گرفته‌اند که طول هریک از بازوها حدود ۴ کیلومتر است. درون هریک از این بازوها لوله‌های اصلی ابزار قرار دارد که داخل آنْ یکی از بهترین خلأهای قابل‌دستیابی روی زمین برقرار است؛ دو لوله به‌طول ۴ کیلومتر که درون خود چیزی جز بافتار فضازمان ندارند. در انتهای هر تونلْ آینه‌های تفکیک‌گر  با کمک بست‌ها و رشته‌های شیشه‌ای معلق شده‌اند و هریک از آن‌ها پرتو لیزری را، که درون این تونل جریان دارد، بازتاب می‌دهد.       اساس کار این ابزار بر مبنای تداخل‌سنجی است. زمانی که ابزارها باهم هماهنگ باشند، طول‌موجی که دو پرتو لیزر می‌سازند باهم تطابق دارد. حال تصور کنید موجی گرانشی از زمین عبور کند. گذشتن این موج باعث می‌شود زمین در یک راستا منقبض و در راستای دیگر منبسط شود. همراه با زمین، ما و البته بازوهای این ابزار نیز منقبض و منبسط می‌شوند. بنابراین به‌طور متناوب و به مقدار بسیار اندکی طول تونل‌هایی که پرتوهای لیزر در آن قرار دارند کم‌وزیاد می‌شود. این تغییر در طول فوق‌العاده اندک است، اما فناوری لایگو می‌تواند تغییر طول این بازوها را، به‌اندازه‌ی یک‌ده‌هزارم قطر پروتون، اندازه‌گیری کند؛ عددی بی‌نهایت کوچک.   امواج گرانشی: خبر از حادثه‌ای مهیب در عالم حتی با چنین حساسیتی، فقط قوی‌ترین منابع تولیدکننده‌ی امواج گرانشی ممکن است خود را آشکار کنند. دو ستاره‌ی نوترونی پُرجرم یا دو سیاهچاله‌ای که درحال ادغام درون هم‌اند؛ اتفاقی که جایی در فاصله‌ی ۱٫۳ میلیارد سال نوری از زمین رخ داده و امواج تولیدشده توسط آن را لایگو امروز رصد کرده است.     این دو سیاهچاله جرم‌هایی معادل ۳۶ و ۲۹ برابر جرم خورشید ما دارند و با سرعتی معادل نصف سرعت نور در هر ثانیه ۲۵۰ بار همدیگر را دور می‌زنند. این دو در زمانی کوتاه به دام هم افتاده و در هم ترکیب شده‌اند و حاصلْ سیاهچاله‌ای واحد به جرم ۶۲ برابر جرم خورشید ما بوده است. اگر ۲۹ و ۳۶ را باهم جمع کنیم، به عدد ۶۵ برابر جرم خورشید می‌رسیم. در این‌ بین جرمی معادل سه برابر جرم خورشید گم شده است. این سه برابر جرم خورشید مقدار ماده‌ای است که در این ترکیب خشن و ناآرام کیهانی به انرژی بدل شده  و در قالب امواج گرانشیْ بافتار فضا و زمان را به لرزه درآورده است. برای اینکه درکی از مهیب‌بودن این رویداد داشته باشید، در نظر بگیرید که انرژی‌ای که در این رویداد به‌تنهایی و در کسری از ثانیه آزاد شده معادل انرژی‌ای است که خورشید ما طی ۱۵ تریلیون سال آزاد می‌کند. این دو سیاهچاله با گردش به‌دور هم شروع به تولید امواج گرانشی کرده‌اند و با نزدیک‌ترشدن به هم فرکانس آن‌ها بالاتر رفته و امواج قوی‌تر و سریع‌تری گسیل کرده‌اند تا اینکه درنهایت در اوج رویدادی عظیم باهم یکی شده‌اند.   بدین‌ترتیب لایگو توانست، بر پایه‌ی نظریه‌ای که ۱۰۰ سال پیش آلبرت اینشتین بنای آن را نهاده بود، بر مبنای کار هزاران دانشمند در طول این یک قرن و با سرمایه‌گذاری طولانی و هدفمند در علم، گامی عظیم در رشد درک ما از عالم بردارد و دروازه‌ای جدید به‌سوی عالم برایمان باز کند. و این تازه آغاز راه است. نه‌تنها رصدهای بعدی، که بازهم لایگو انجامشان خواهد داد، باید این نتایج را در مورد رویدادهای دیگر تأیید کنند بلکه از همین‌حالا گام‌های بعدی برای ثبت امواج گرانشیِ ضعیف‌تر برداشته ‌شده است. لایگو رهیاب مأموریتی فضایی است که با اصول مشابهی کار می‌کند و سال گذشته به فضا فرستاده ‌شده تا با آزمودن شرایط موجود زمینه را برای مأموریت eLISA فراهم کند. روزهای مهم و پرخبری پیش روی ما است.     آغاز عصر جدید این کشف اما از زوایای متفاوتی اهمیت تاریخی دارد. یکی از محققان این طرح امروز گفت: «این رصد دست‌کم از سه نظر سنگ شاخصی برای علم و فیزیک به‌شمار می‌رود. نه‌تنها نخستین ثبت مستقیم امواج گرانشی بود، بلکه نخستین تفکیک مستقیم یک سامانه‌ی دوتاییِ سیاهچاله به‌شمار می‌رفت، و تاکنون قابل‌دفاع‌ترین شاهد بوده است بر اینکه سیاهچاله‌های موجود در طبیعت همان‌هایی‌اند که نظریه‌ی اینشتین پیش‌بینی می‌کرده.» اما مهم‌تر از آن، این آغاز عصری جدی است.   تا امروز تنها ابزار ما برای کشف عالم و درک آن وابسته به رصد امواج الکترومغناطیسی بود که درون فضازمان منتقل می‌شدند و به ما می‌رسیدند. ما هیچ پیام‌آور دیگری برای رصد و درک عالم در اختیار نداشتیم. حالا این فرصت را به دست آورده‌ایم که جهان را به‌واسطه‌ی رخداد کاملاً متفاوتی بررسی کنیم. به‌واسطه‌ی امواجی که در خود بافتار فضازمان رخ می‌دهند. به‌گفته‌ی کیپ تورن، «امواج گرانشی ابزاری برای مطالعه‌ی سوی خمیده‌ی عالم‌اند.» و از امروز دنیای ستاره‌شناسی حوزه‌ای عملی برای بررسی این‌سوی خمیده‌ی عالم و کشف رازهای آن در اختیار دارد.   روزهایی مانند امروز بهانه‌ای است که به انسان‌بودن و زیستن در این زمانه خوش‌بین باشیم.     — ممنون از شادی حامدی عزیز که وقت گذاشت و قبل از انتشار این متن را مطالعه و اصلاح کرد.   ۲۲ بهمن ۱۳۹۴ پوریا ناظمی http://pourianazemi.com/1394/11/%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%DB%8C-%D8%B9%D8%A7%D9%84%D9%85/#comment-114067

از دولتمردان ما بیشتر آثار امام خمینی را خواندند. دشمن شناسی از لحاظ تئوری: "برای تصمیم‌گیری و چگونگی واکنش در برابر دشمن باید ابتدا او را شناخت، به اهدافش پی برد و روش‌های او را در ضربه زدن و رسیدن به اهدافش بازشناخت همچنان که باید نقاط ضعف و قوت او را مورد مطالعه قرار داد."

فیلم / مراسم الحاق سه فروند هواپیمایی سبک چکاوک به نیروی دریایی ارتش این هواپیمای فوق‌سبک که توسط یک شرکت دانش‌بنیان داخلی طراحی و تولید شده قادر است تا ارتفاع 14هزارپایی از سطح دریا به‌مدت 4 و نیم ساعت و با سرعت 280 کیلومتر پرواز کند. چکاوک هواپیمای فوق‌سبکی دونفره بوده و یک موتور دارد، ساخت این هواپیمای فوق‌سبک در داخل موجب شده هزینه‌های ارزی مربوط به تعمیر و نگهداری و ساخت این محصول در یک دوره پنج‌ساله نسبت به مشابه خارجی 2 و نیم برابر کاهش یافته است. کلیک کنید! حجم 10.724 مگابایت

شناسایی فیزیکی تانک اصلی میدان نبرد مرکاوا مارک - یک

احتمال روشن نشدن موشک همیشه هست، اما برای موشک هایی که از لانچر پرتاب میشن بسیار کمتر باید باشه بدلیل خاصیت لانچر، هاوک هم مسخره بود و گفتن نداره! ولی به نظر کامیون خیلی موثر نمیاد، چون همچنان در همین کامیون تجاری امکان نصب 4 یا 6 لانچر هست: ظاهرا کنترل آتش هاوک هم بسختی متحرک و پنهان سازی شده:

تصاویر/ افتتاح نمایشگاه دستاوردهای نیروی دریایی ارتش نمایشگاه آخرین دستاورد‌های نیروی دریایی ارتش صبح امروز در محل ستاد فرماندهی این نیرو با حضور دریادار سیاری افتتاح شد.

منطق این چیدمان از فضای پشت کامیون میاد باتوجه به بحث هدف گیری و تلاش برای زدن پدافند هوایی در جنگ مطابق با طرح پدافند غیرعامل از کامیون ها و کشنده های تجاری استفاده می شود هم هزینه نگهداری رو کاهش میده و هم تو جاده پیدا کردن و تشخیصش سخت میشه چیدمان پدافند هاوک هم سه تایی بود ولی چند لانچر کنار هم بودند در خصوص احتمال اصابت با زدن پهباد آمریکایی چنین ادعایی کردن ولی معمولا پرتاب ها با احتمال 50 درصد هستن و 2 تایی اگر این فرض رو بگیریم سومی میشه رزرو

من این چیدمان سه تایی رو نمیفهمم، مگر نه اینکه برای دستیابی به احتمال (تجمعی) بالای برخورد مثلا بیش از 90 درصد معمولا دو موشک به سمت یه هدف شلیک میشه؟ در این صورت این لانچر یا باید 4 تایی باشه و یا 6 تایی، مگر اینکه احتمال اصابت این موشک ها برای هر فروند بالای 90 درصد باشه.

دریادار امیر رستگاری ... تعداد زیادی قایق تندرو تحویل سپاه می‌شود... جزئیاتی از ویژگی‌های ناوشکن دنا 1- تا پایان امسال تعداد زیادی شناور تندرو را تحویل نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خواهیم داد . 2- در سال جاری برای نیروی دریایی راهبردی ارتش هم ناوشکن دنا را خواهیم داشت 3- رادار آرایه فازی سه بعدی، موشک‌های سطح‌به‌سطح و سطح به هوا، سامانه مخابراتی امن یک پارچه، سامانه جنگال بسیار پیشرفته و سامانه دفاع نقطه‌ای از جمله ویژگی‌های دنا نسبت به دیگر ناوشکن‌ها است.

بسم الله........ 3 آذر 1398 حملات صیهونیستها به دمشق چهار روز پیش رژیم صیهونیستی به بهانه تلافی شلیک چهار راکت به جولان اشغالی دمشق پایتخت سوریه را اماج حملات موشکی خود قرار داد . بنا به گفته منابع سوری نزدیک به 70 موشک از آسمان لبنان و منطقه جولان اشغالی به سمت اهدافی در اطراف دمشق شلیک شده که از این تعداد 58 فرودن آن مورد اصابت قرار گرفته است و12 فروند باقیمانده نقاطی در فرودگاه دمشق فرودگاه نظامی مزه یک مقر وابسته به لشکر گارد ریاست جمهوری یک سامانه ضد هوایی بوک و 2 ایستگاه رادی را مورد حمله قرار دادن همچنین چند خانه مسکونی در منطقه قدسیا دمشق در حملات صیهونیستها اسیب دیده. در این حملات 6 نظامی سوری شامل دو تن از پرسنل پدافند هوایی و 3 غیر نظامی کشته شدن . همچنین انهدام یک توپ ضد هوایی شیلکا هم تایید شده . به نظر میرسد یک عضو حزب ا... لبنان هم در این حملات به صورت سطحی زخمی شده است .. مورد هدف قرار گرفتن و انهدام سامانه بوک تا این لحظه از سوی هیچ کدام از طرفین مورد تایید قرار نگرفته احتمالا این سامانه وظفیه حفاظت از فرودگاه مزه بوده . ممکن است بخشی از موشک های پرتاب شده به سمت دمشق در نتیجه شلیک موشکهای فریب(دیکوی) و یا جنگ الکترونیک صیهونیستها بوده است ------------- انشاا... ما بقی خبرها در پست بعدی

پهپاد متجاوز در سطح مقطع راداری کم مورد اصابت قرار گرفت کلیپ سرنگونی پهپاد متجاوز/ کلیک کنید! امیر سرلشکر «سید عبدالرحیم موسوی» فرمانده کل ارتش در حاشیه بازدید رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح از مرکز شهید زرهرن نزاجا و در جمع خبرنگاران، در خصوص انهدام یک فروند پهپاد مهاجم در روز گذشته توسط نیروی پدافند هوایی ارتش در منطقه ماهشهر اظهار داشت: هنوز تا قطعات این پهپاد را کامل به دست نیاوریم و گراف‌هایمان را کامل نکنیم، نمی‌توانیم به طور قطعی مبدأ و هدف اصلی این پهپاد را مشخص کنیم؛ اما آنچه تاکنون قطعی است، این است که این پهپاد در سقف کوتاه پرواز کرده و مورد هدف سامانه بومی «مرصاد» قرار گرفته است. وی با بیان اینکه پدافند هوایی وظیفه حفاظت از آسمان جمهوری اسلامی ایران را در برابر هر پرنده‌ای که احتمال تهدید در آن وجود داشته باشد، بر عهده دارد، گفت: بامداد روز جمعه پهپادی که سعی می‌کرد با پرواز در ارتفاع کم، خود را از دید سامانه‌های کشف، مخفی کند، کشف شد و مورد هدف قرار گرفت و طبیعی است که هر متجاوزی در هر ابعادی که باشد مورد اصابت قرار گرفت. سرلشکر موسوی گفت: آنچه مهم است این است که این پرنده با سطح مقطع راداری بسیار کم مورد رصد و انهدام قرار گرفت که این ازجمله ویژگی‌های سامانه کاملاً بومی مرصاد است. فرمانده کل ارتش در پاسخ به سوال دیگری در خصوص تغییر ماهیت یگان‌های نیروی زمینی ارتش، گفت: تحرک و قابلیت انعطاف برای ورود به هر صحنه مقابله‌ای و هر نوع تهدیدی باید در نیرو‌های چهارگانه ارتش افزایش پیدا کند. وی ادامه داد: نیروی زمینی، چون متکی به نیروی انسانی است، باید مهارت‌های آحاد رزمندگان نزاجا تقویت شود. آنچه هفته گذشته شاهد آن بودیم، اقداماتی بود که در راستای افزایش مهارت بود و آنچه امروز دیدیم، اقداماتی در راستای افزایش تحرک بود.

با سلام خدمت همه دوستان عکس بسیار جالبی از یک ماهواره در صفحات اینترنتی پخش شده که از رد هواپیمایی ناشناخته که از نیمکره شمالی شروع شده و تا نیمکره جنوبی در قاره آمریکا امتداد داشته با توجه به اینکه مدت زمان مماندگاری این رد بین 13-15 دقیقه هست ما شاهد سرعتی حدود 10 ماخ هستیم افراد زیادی این پدیدرو به UFO ربط میدن ولی به نظر من ما شاهد نسل جدیدی از موتورهای توربو جت هستیم چند سال پیش شاهد آزمایشات اولیش توسط آمریکا بودیم و احتمالن یهنتیجه کنونی رسیدن http:// https://www.ladbible.com/community/viral-weird-bizarre-white-line-spanning-13000-miles-captured-on-google-earth-20180225

جانور نیمه- شنی sdkfz-251

درسهایی از ویتنام این قسمت : عملیات ایگلووایت / فتوفانتوم هایی با کاربرد خاص هنگامی که ویت مین ها در سال 1960 برای تسلط بر ویتنام جنوبی ، دست به حملات پراکنده علیه ویتنام جنوبی زدند ، ایالات متحده به درخواست حکومت وقت ویتنام جنوبی ، مبنی بر ارسال کمک نظامی پاسخ مثبت داد . بدنبال این مساله ، چند صد کارشناس نظامی آمریکایی برای آموزش ارتش ضد کمونیست ویتنام جنوبی به منطقه اعزام شدند . با این وجود ،این نبرد طی سالها بتدریج به یک نبرد تمام عیار و فرسایشی مبدل گشت . اما وقتی مبحث بازدارندگی در مقابل حملات پراکنده ویت مین ها پیش کشیده شد ، این فانتوم ها بودند که درسراسر دهه 60 میلادی بعنوان یک عامل مهم در کند وخنتثی نمودن حملات شمالی ها نقشی پررنگ را ایفا کرده و ثابت نمودندکه یکی از موثرترین عوامل در برتری آتش واحدهای زمینی بشمار می آیند . سمت راست : خدمه زمینی در حال مراحل آماده سازی یک حسگر قابل پرتاب از پرنده های شناسایی RF-4 G ( شامل چند حسگر در یک غلاف ) سمت چپ : نمای جانبی و اجزا ء حسگر های فوق الذکر اما در این میان ، آنچه که بطور نسبی از اجرای حملات هوا به زمین مهم تر و صد البته ناشناخته تر بشمار می آمد ، ماموریتهای شناسایی بودکه توسط پرنده های شناسایی تاکتیکی RF-4G برای رصد تحرکات شبانه دشمن در جنگلهای انبوه ویتنام صورت می گرفت . برای عملی کردن این ماموریت ها ، مسلما" نیاز به یکسری تجهیزات خاص بود . در جریان این عملیات که با شناسه" ایگلو وایت" (IGLOO WHITE ) شناخته می شد و اجرای آن برعهده وینگ 533 شناسایی قرار داشت ، فانتوم ها وظیفه داشتند تا یکسری تجهیزات صوتی ویژه را با چتر به مناطق از پیش تعیین شده پرتاب نمایند . پرتاپ یک حسگر بصورت دستی توسط خدمه بالگرد در جریان نبرد " خه سان " 1967 این تجهیزات که به باطری های قوی و میکروفون های حساس مجهز بودند ، می توانستند انواع ارتعاشات را از حرکت خودروها و انسان ها دریافت کرده و به پرنده هایی که مختص این ماموریت بودند ، ارسال نماید . این اطلاعات توسط کارشناسان تحلیل می گردید و بلافاصله به فانتوم های مسلح که در منطقه آماده اجرای ماموریت بودند ، دستور اجرای بمباران داده می شد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

دو رگه راین متال و WB Group راین متال با همکاری WB Group لهستان سامانه ای را آماده کرده است که شامل مهمات با قابلیت پرسه زنی (چرخ زدن بر فراز میدان نبرد) که از دقت حمله بالایی برخوردار بوده و با حامل بدون سرنشین این شرکت یکپارچه شده است. آن ها نمونه جدیدی از حامل 8*8 بدون سرنشین همه جا روی mission master را به نمایش گذاشته اند که سیستم مهمات پرسه زن warmate بر روی آن سوار شده است. کاربران قادرند هم حامل و هم سیستم warmate را از یک مرکز کنترل زمینی متحرک کنترل کنند. نرم افزار کنترل و فرماندهی راین متال می تواند بر روی سیستم مدیریت نبرد کاربر نصب شود که شامل دستگاه های قابل حمل مرسوم است که در سسیستم سرباز آرگوس این شرکت استفاده می شود. راین متال بیش از این لانچر های راکت و یک سیستم کنترل سلاح را بر روی حامل mission master یکپارچه نموده بود. اضافه شدن پهپاد های رزمی کوچک warmate قابلیت های رصد و تهاجمی جدیدی را به مشتریان می دهد. به عنوان یک پلتفرم بدون سرنشین رصد هوایی، warmate توانایی پویش میدان نبرد و تعین موقعیت دقیق دشمن را داراست. قابلیت پرسه زنی این امکان را در اختیار کاربر می گذارد که اهداف مورد نظر را تعقیب کند. اگر حمله ای ناموفق بود، می توان پهپاد را مجددا فرا خواند یا اینکه به چرخ زدن بر فراز میدان نبرد ادامه دهد و یا هدف دیگری را هدایت کند. هر حامل mission master می تواند شش لانچر warmate را حمل کند که می توانند برای حمله های مجزا یا به صورت یک گروه هماهنگ از مهمات پرسه زن هدایت شونده به کار روند. Alain Tremblay معاون بخش توسعه تجارت کانادا ی راین متال می گوید: (( استفاده از پهپادهای رزمی کوچک بر روی حامل بدون سرنشبن ما، قابلیت های شگفت انگیزی را به فرماندهان میدانی می دهد. مشاهده اهداف مخفی شده و انجام شناسایی دقیق، قبل از انجام یک حمله جراحی شده، یک مزیت تاکتیکی واقعی در میادین نبرد امروزی است و از انجایی که هم mission master و هم warmate قادرند تا به صورت مستقل و خودکار عملیات ها را هدایت کنند، به پرسنل نظامی کمتری احتیاج است و به نیروها اجازه می دهد که تمرکز خود را بر روی موفقیت ماموریت بگذارند.)) منبع: https://defense-update.com/20190903_rheinmetall-wb-group-pursue-remotely-operated-loitering-weapon-capability.html

مشخصات موشک کروز مبین البته شباهتی هم به پهپاد Scarab امریکا دارد تنها کاربر خارجی ان مصر می باشد https://www.thedrive.com/the-war-zone/24966/the-united-states-sold-egypt-this-unique-stealth-recon-drone-called-scarab-in-the-1980s

پهباد های سامارا تقلید زیستی زمینه ساخت ربات‌هایی با الهام از فرم های حیات ، مخصوصا توجه به نحوه حرکت حیوانات می باشد ، اما پروژه‌ ای توسط محققان دردانشگاه فناوری و طراحی سنگاپوردر حال انجام می باشد که به جای حیوانات ، در آن از گیاهان الهام گرفته شده است . با پنج پهباد بدون سرنشین که با مهار به یکدیگر متصل هستند ، این پروژه می‌تواند به آرامی تعدادی از ربات‌ های کوچک را در یک منطقه توزیع کند ، همان طور که یک درخت ، سلاله های بالقوه را در باد آزاد می نماید . قبل از وارد شدن به جزئیات این تحقیق ، شایان‌ ذکر است که دفتر تحقیقات نیروی دریایی آمریکا و ناسا در حال حاضر در حال هزینه ، بر روی ربات های کوچکی هستند که به صورت سوارم های بی سرنشین به عنوان یک پلتفرم حسگر حرکت می کنند . با استفاده از تجهیزات الکترونیکی و مخابراتی ارزان ، هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند یک زمین را پوشش دهند و همه چیز را از داده‌های هواشناسی تا شاید حتی تشخیص شیمیایی یا سلاح های زیستی را فراهم نمایند . چیزی که پهباد های سامارا samara-drones را جذاب می سازد ، دینامیک و کنترل جمعی و جداگانه بال های یکتای سامارا در هنگام سقوط می باشد . در حالی که هواپیماهای بدون سرنشین طرح نیروی دریایی آمریکا و ناسا ، اغلب گلایدرهای پسیو هستند ، با این وجود هنوز از طریق ناوبری اینرسی وار و فلپ های کنترل در هر بال، مانند یک هواپیمای سنتی یا گلایدر به سمت مکان هدایت می‌شوند. اما در اینجا ، بال‌ های خود چرخان سامارا ، تنها یک فلپ به طرح تک بال به آن اضافه می‌ کند تا به وسیله آن فرود نرم حامل را کنترل نماید . در مجموع ، پنج پهباد سامارا به وسیله یک دستگاه لانچر یگانه با یکدیگر لینک شده و به صورت یک واحد یکتا نازل می شوند تا وقتی که زمان مناسب برای جدایی از یکدیگر را یافته و محل مناسب فرود را بیابند . در میان مزایای طراحی ، همانطور که در IEEE Spectrum اشاره شده است ، توانایی پایین رفتن به صورت عمودی ، اجازه ورود به استوانه های عمودی ، قبل از گسترش پهباد ها ، درفضاهای باز پایین ورودی را می دهد . این کار می‌تواند برای برخی محیط‌ های زیرزمینی خاص یا در جنگل‌ ها مناسب باشد ، چرا که پهباد سامارا می تواند به زیر شاخ و برگ درختان رفته و در آن هنگام در بخش هایی که به سختی قابل دسترسی هستند فرود آید . در حال حاضر سامارا می تواند حدود 30 گرم بار را حمل نماید که به احتمال زیاد برای حمل یک سنسور کوچک کافی می باشد . در حالی که محققان بر روی بهبود کنترل و سرعت هواپیماهای بدون سرنشین تمرکز دارند ، برنامه ریزان نظامی و طراحان علاقه‌مند به استفاده از امکانات بالقوه ای که توسط این فرم به آنها می دهد ، می‌توانند به ظرفیت حمل و نقل با استفاده از چرخش دانه وار فکر کنند. یک میکروفن که می تواند صدا ها را از طریق ورودی یک غار مخابره کند ، یک دوربین که حرکات را در زیر چتر های درختان نشان می دهد ، سنسورهای حرارتی که حرکت انسان ها ، حیوانات و وسایل نقلیه را نمایان می کنند و همچنین رادیوهایی که می توانند به استراق سمع پیام های کوتاه محلی بپردازند ، می توانند با استفاده از این تکنولوژی به کار گرفته شوند . سنسورهایی که برای مدت های طولانی توسط وسایل نقلیه به کار گرفته می شدند ، اکنون می توانند به مانند یک دانه که توسط باد پراکنده می شود عمل نمایند . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : C4ISRNET

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه: چندوقتی هست که درکانال ها وانجمن های نظامی صحبت از خرید های نیروی هوایی ایران وبررسی گزینه های پیش رو و همچنین فروش جنگنده پیشرفته نسل +4 وچندمنظوره سوخو-30(احتمالا اس ام) به ایران بالاست اما در این بین به آخرین ساخته شرکت میکویان میگ یعنی میگ-35 کم لطفی میشود در حالی این گزینه(باتوجه به تکنولوژی های پشرفته تر وسطح مقطع راداری کمتری که نسبت به سوخو-30وحتی سوخو-35 دارد) در کنار جنگنده سوخو-30 که قابلیت هوا به زمین گسترده تر وبیشتری دارد ترکیبی فوق العاده برای دفاع از حریم هوایی ایران در برابر تهدیدات هوایی با توجه به ظهور نیرو های هوایی قدرتمند عربی(عربستان سعودی,امارات متحده عربی,قطر,کویت و...)وغیرعربی(ترکیه,پاکستان) که همواره تهدیدی برای جمهوری اسلامی ایران به شمار می آید است. میگ 35 یک محصول جدید صادراتی از شکاری رهگیر چند منظوره میگ29 ام2 که سیستم های پیشرفته این جنگنده(میگ29ام2) با یک رادار آرایه فازی فعال( AESA) ترکیب شده است علاوه بر آن یک خروجی بردار متغیر نیز برای افزایش چالاکی و مانورپذیری به آن اضافه شده است که این سه ویژگی(رادار آرایه فازی فعال-خروجی متغیر و سطح مقطع راداری(RCS) کاهش یافته )این جنگنده را به یک جنگنده نسل++4 تبدیل کرده است. الکترونیک هوایی پیشرفته تر,سیستم تسلیحاتی بروز وسامانه های ناوبری بهبود یافته و همیطور رادار آرایه فازی فعال جدید ژوکAE و سامانه الکترواپتیکالOLS-UEM که منحصرا برای فالکروم-اف طراحی شده است باعث وابستگی کمتر هواپیما به سایت های مراقبت و کنترل هوایی زمین پایه (GCI)شده و میگ-35 را قادر ساخته تا به انجام ماموریت های چندمنظوره بپردازد.میگ-35 با انواع سلاح های روسی و خارجی(تسلیحات بومی وتولید داخل کشور بکارگیرنده) سازگار شده است.و از نرم افزار ها وسیستم های متنوع ویکپارچه دفاعی جهت بقا در آسمان بهره میگیرد میگ-35 در دو مدل تک سرنشینه و دوسرنشینه(Mig-35D) به فروش میرسد.کمپانی میکویان میگ در سال 2007 اولین پرواز رسمی وبین المللی میگ-35 رادر نمایشگاه هوایی ایروهند(Aero India)که هر دوسال یکبار برگذار می شود مقابل چشم علاقه مندان به نمایش گذاشت. رادارآرایه فازی فعال(AESA): میگ-35 اولین شکاری رهگیر چند منظوره ساخت روسیه است که از رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال(AESA) ژوک ای ایی استفاده می کند ممکن است از خودتان بپرسید که نسخه اکتیو(فعال)این گونه رادارها چه مزیت وبرتری نسبت به نسخه پسیو(غیرفعال)دارد؟!. تفاوت کلی رادارهای آرایه فازی فعال با نمونه غیرفعال در این است که در نسخه فعال به ازای هر ماژول راداری یک منبع تغذیه مجزا قرار دارد که به صورت هماهنگ با ماژول طراحی می شود وباعث کنترل توان امواج خروجی برای هر ماژول به صورت جداگانه می گردد و درهنگام بازگشت امواج ارسالی نیازی به حذف شیفت اولیه که در حالت ارسال ایجاد شده نیست چون خروجی هریک از واحد های راداری قابل اندازه گیری است اما در نسخه پسیو(غیرفعال) رادارهای آرایه فازی یک منبع تغذیه بزرگ برای تمامی ماژول ها قرار دارد ونیز پس از دریافت امواج بازگشتی توسط ماژول ها شیفت اولیه امواج ارسالی از رادار حذف می شود.نکته بعدی در رابطه با رادارهای آرایه فازی این است که در نمونه فعال(اکتیو) این نوع رادارها خلبان میتواند تعیین کند که چند درصد از توان خروجی رادار به کاوش آسمان و چند درصد مابقی به کاوش سطح و زمین بپردازد که به صورت دستی توسط خلبان انجام می شود و خلبان میتواند در هنگام جمینگ و اخلال شدید از 100درصد توان رادار برای کاوش آسمان استفاده کند اما در مدل پسیو(غیرفعال) این مقادیر توسط شرکت سازنده رادار تعیین می شود وهمیشه مقداری ثابت است(به طور مثال در رادار ایربیس ایی سوخو-35 70درصد از توان خروجی رادار به جستجوی آسمان و30درصد مابقی را به کاوش زمین اختصاص داده شده است که توسط شرکت سازنده معین شده و همیشه ثابت است)این گونه است که اخلال و جنگ الکترونیک بر روی رادار های آرایه فازی فعال بسیار سخت و دشوار است(دقت کنید که اخلال بر روی این رادار ها سخت ومشکل است ونه غیر ممکن.) رادار های آرایه اسکن الکترونیکی همانگونه که از اسمشان پیداست به صورت الکترونیکی به جستجوی پهنه آسمان می پردازند به این معنی که در این نوع رادار ها امواج به حرکت در می آیند و نیازی به کاوش مکانیکی(حرکت دیش رادار)نیست و اکسن آسمان در حد چند میلی ثانیه صورت میگیرد درحالیکه کاوش مکانیکی چند ثانیه طول می کشد. البته تمامی رادارها(چه پالس داپلر و چه ارایه فازی) به شیوه داپلر اهداف را کاوش می کنند ومنظور از کاوش الکترونیکی در رادار های آرایه اسکن الکترونیکی(حرکت امواج رادار)وکاوش مکانیکی در رادارهای پالس داپلر(حرکت دیش رادار)است.رادار از 160 ماژول راداری تشکیل شده که هرکدام از این ماژول ها دارای چهار ماژول گیرنده-فرستنده می باشند برد نهایی این رادار 160کیلومتر(85 ناتیکال مایل) است ومیتواند یک کشتی جنگی را در300کیلومتری کشف کند قابلیت کشف 30هدف و درگیری همزمان با 6 هدف را داراست سامانه رهگیری الکترواپتیکالOLS-UEM: همانند رادار سیستم او ال اس امکان کشف و ردگیری اهداف را در سطح آسمان به فالکرم اف میدهد(منتها در برد کمتر) اما بر خلاف رادار این سامانه هیچ انتشار امواجی ندارد به این معنی که گیرنده هشدار راداری(RWR)هواپیمای دشمن نمیتواند آن را کشف کند و خلبان میتواند هدف را مخفیانه بدون متوجه شدن خلبان جنگنده دشمن رهگیری کند علاوه بر این سامانه او ال اس به میگ-35 امکان این را می دهد که اهداف با قابلیت پنهانکاری(استیلز) سطح مقطع راداری بسیار کم(کمتر از0.001متر مربع) را کشف کند در مجموع سامانه های رهگیری الکترواپتیکال(به صورت پسیو و غیر فعال) در طیف فروسرخ(IR) نظیر او ال اس قابلیت پنهان شدن به هر جنگنده ای را می دهد. پیشرانه: در بخش پیشرانه 2 عدد موتور توربوفن RD-33MKB در این جنگنده به کار رفته که در آن خروجی نازل متغییر(swivel-nozzles) و سیستم کنترل بردار تغییر رانش((thrust vectoring control (TVC) برای مانور پذیری و چالاکی هرچه بیشتر طراحی گردیده است. ترکیب بردار تغییر رانش(به منظور انجام مانور های سنگین تر) و سامانه های گیرنده هشدار دهنده راداری(RWR)و سیستم هشدار دهنده شلیک و تقرب موشک(MLAWS) به میگ-35 در حین مبارزه و تن به تن هوایی(داگفایت) کمک می کند تیغه خنک کننده با توجه به متریال و مواد مدرنی در این مدل از موتور آر دی-33 به کار رفته است 7 درصد نیروی بیشتری نسبت به نسخه پایه(که در میگ-29 استفاده شده است) تولید می کند. RD-33MKB تراست بالاتر از حد میانگین 9000Kgf(کیلو گرم فورس) را فراهم می آورد و به گونه ای ساخته شده است که همانند میگ-29 دود نکند و بازده فروسرخ و اوپتیکال هواپیما را کاهش دهد موتور ها ممکن است به صورت خروجی بردار تغییر رانش بر روی هواپیما سوار شوند که باعث کارایی بهتری در نبرد های هوایی می شود در روسیه کار بر روی توسعه سامانه های کنترل بردار رانش در دهه 1980 میلادی آغاز شد. تلاش های دفتر طراحی موتور کمپانی های Saturn و Lyulka راه را برای کلید خوردن پروژه Su-30 MKI هند هموار کرد کمی بعد در آنسو یعنی دو شرکت مطرح MiG و Klimov با هدف توسعه بر روی موتور های بردار رانش چند بعدی شروع به کار کردند برخلاف دو شرکت Saturn و Lyulka که بر روی بردار رانش دو بعدی(افقی-عمودی) جنگنده سوخو-30 ام کا آی فعالیت می کردند. Klimov پیشرانه بردار رانش متغییر چند بعدی خود را به کمک سه بازو هیدرولیکی که برای تغییر جهت خروجی موتور به کار میرفت را ساخت. این طراحی میگ-35 را قادر می ساخت تا در سرعت بسیار کم بدون محدودیت زاویه حمله پرواز کند. قدرت مانور: میگ-35 یک شکاری برتری هوایی چندمنظوره با قابلیت مانور بسیار بالاست(به لطف بدنه و خروجی متغییر بردار رانش) میگ-35 این قابلیت را برای اولین بار در اوت سال 2005 میلادی در طول برگذاری نمایشگاه هوایی ماکس در خارج از مسکو به نمایش گذارد فالکروم اف از دو موتور RD-33 OVT کنترل بردار رانش استفاده میکند که 4000 ساعت عمر می کند.میگ-35 مانورپذیری فوق العاده ای را ارائه می دهد توانایی پرواز در زوایای فوق بحرانی حمله افزایش سطح تحمل فشار جی نرخ زاویه گردش بالا که لازمه افزایش رانش به وزن و بهبود بهره وری آیرودینامیکی بال و بدنه است تسلیحات: هوا به سطح: مجموعه ای از تسلیحات هدایت شونده شامل موشک ضد کشتی Kh-31A با کاونده رادار فعال و نسخه ضد رادار Kh-31P با کاونده غیرفعال(سیکر پسیو) موشک هوا به زمین Kh-29TE هدایت تلویزیونی(اپتیکی) و نسخه هدایت لیزری آن بمب هدایت اپتیک تلویزیونی KAB-500Kr و نسخه هدایت لیزری آن و یک غلاف هدفگیری لیزری(جهت کشف قفل و هدایت موشک هوا به سطح هدایت لیزری نیمه فعال Kh-29L و بمب هدایت لیزری KAB-500L) انواع بمب های سقوط آزاد FAB-100 ,FAB-250 ,FAB-500 راکت های S-8, S-13, S-24, S-25L, S-250 به همراه یک مسلسل 30میلیمتری GSh-30-1 با 150 عدد گلوله که قابلیت درگیری با اهداف زمینی را به خلبان می دهد. هوا به هوا: موشک R-27R: رادار نیمه فعال با برد 80کیلومتر R-27T: هدایت اینرسی/فروسرخ با برد 45 کیلومتر R-27ER: هدایت آشیانه یاب نیمه فعال راداری با برد 130 کیلومتر R-27ET: هدایت اینرسی/آشیانه یاب فروسرخ با برد افزایش یافته 120 کیلومتر R-60M:هدایت فروسرخ با برد 8 کیلومتر R-73E:هدایت حرارت یاب فروسرخ/اینرسی بابرد 30کیلومتر(R-74:بابرد 40کیلومتر)R-77: اینرسی/رادار فعال بابرد 80 کیلومتر R-77M: با برد 193کیلومتر این تسلیحات نیز توانایی درگیر شدن با هواگردهای دشمن(اعم از بالگرد موشک و جنگنده و....)را به خلبان می دهد. دیگر تجهیزات الکترونیکی: کمپانی ایتالیایی الکترونیکا در سال 2007 قرار داد خود را با کمپانی میکویان برای تولید اخلالگر ELT/568(V)2 برای میگ-35 فالکروم اف امضا کرد این جمر از هواپیما دربرابر سامانه های راداری پدافند توپخانه ای/موشکی دفاع میکند پاد الکترواپتیکال فروسرخ OLS-K جهت کشف اهدافی چون تانک ها در برد 15 کیلومتر و شناور های سطحی تا برد 80 کیلومتر و قفل و هدایت تسلیحات لیزری نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مختصات و مشخصات: ابعاد و وزن: طول:17.32متر طول بال:12متر ارتفاع:4.73متر وزن(خالی):11تن وزن(حداکثر برای برخاست):29.7تن موتورها و عملکرد: موتورها:2*RD-33MK نیروی خروجی موتور(خشک/با پس سوز):106 کیلونیوتن/176.6 کیلونیوتن حداکثر سرعت:2560 کیلومتر بر ساعت سقف پروازی:17.5کیلومتر برد انتقالی(بامخزن سوخت خارجی):3100 کیلومتر شعاع رزمی:500 کیلومتر کاکپیت میگ-35 سوختگیری: علاوه بر الباقی بدنه مخزن پشت کاکپیت خلبانان به میگ-35 اجازه حمل 950 لیتر سوخت بیشتری را میدهد ظرفیت مخزن های سوخت خارجی(EFT) که در زیر بدنه حمل میشود نیز تا 2000 لیتر افزایش یافته و برد انقالی میگ-35 را با سه مخزن سوخت خارجی در زیر بدنه به 3100 کیلومتر رسانده است و با یک سوختگیری مجدد در حین پرواز(Aerial Refueling) برد 5400 کیلومتر را فراهم می آورد. سیستم مدیریت سوخت نیز دیجیتالی شده است(که شامل هوتاس و سیستم اندازه گیری دیجتالی سوخت است) نمایشگاه هوایی Aero 2007 هند: از نمونه اولیه و پروتوتایپ میگ-35 نیز در سال 2005 در نمایش های هوایی روسیه و انگلستان رونمایی گردید مدل نهایی در سال 2007 در نماشگاه هوایی Aero هند در مقابل انظار عمومی به نمایش درآمد. در این هنگام میگ-35 به عنوان یک مدعی رقابت برای یوروفایتر تایفون آلمان اف-18 ایی/اف سوپر هورنت آمریکا داسو رافال فرانسه جاس 39 گریپن سوئدی و اف-16 فایتینگ فالکن آمریکایی برای ساخت بیش از 126 فروند جنگنده چند منظوره برای نیروی هوایی هند طی مسابقات MRCA پیشنهاد شد که در نهایت رافال فرانسوی برنده مناقصه گردید میکویان تولید جنگنده فالکروم اف را در سال 2013- 2014 به عنوان بخشی از پیشنهاد شرکت هواپیما سازی سوکول روسیه آغاز کرده است. میگ-35 مسلح به دو عدد موشک R-73 و چهار عدد موشک R-77 و دوبمب هدایت اپتیکی KAB-500Kr غلاف هدفگیری لیزری OLS-K(زیر ورودی هوای سمت راست)و سامانه هشدار دهنده شلیک و تقرب موشک(زیر ورودی هوای سمت چپ) میگ-35 در حال بازکردن پاراچوت مسلح به دو موشک هوا به هوای آر-73 آرچر تمرینی ویدئوی پرواز جنگنده نسل++4 میگ-35 نویسنده و مترجم:محمدعلی توکلی(Alicommando) منبع

پرتوهای گاما ۰.۴ ثانیه بعد از کشف امواج گرانشی   آشکارساز (۱)GBM که بر روی تلسکوپ فضایی Fermi قرار دارد، ۰.۴ ثانیه بعد از رصد اولین امواج گرانشی در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵ که به آن رخداد GW150914 می‌گویند، امواج الکترومغناطیسی به شکل پرتوهای گاما رصد کرده است. علاوه بر نزدیکی زمانی این دو رخداد (ثبت امواج گرانشی و امواج الکترومغناطیسی)، موقعیت پرتوهای گاما در نقشه‌ی آسمان نیز با موقعیت امواج گرانشی رصدشده، مطابقت دارد (شکل ۱). بر طبق داده‌های Fermi GBM، پرتوهای گامای آشکارشده مربوط به یک انفجار پرتو گاما(۲) است. اما بر طبق مدل‌های نظری موجود، انفجارهای پرتو گاما عموما از دوتایی‌هایی که شامل حداقل یک ستاره‌ی نوترونی باشند، ناشی می‌شوند. این سیستم‌ها می‌توانند دوتایی‌های ستاره‌ی نوترونی یا دوتایی شامل یک ستاره‌ی نوترونی و یک سیاهچاله‌ با اسپین اولیه‌ی بسیار زیاد باشند. این در حالی است که رصدخانه‌ی LIGO اعلام کرده که اولین امواج گرانشی رصدشده ناشی از یک سیستم دوتایی سیاهچاله‌ای بوده‌اند. اکنون سؤال مهم این است که آیا پرتوهای گامایی که بلافاصله بعد از امواج گرانشی از مکانی تقریبا یکسان در آسمان به زمین رسیده‌اند، مربوط به یک پدیده‌اند یا خیر.     شکل ۱. سمت چپ بالا: نقشه‌ی آسمان که تمرکز امواج گرانشی آشکارشده در رصدخانه‌ی LIGO را نشان می‌دهد. سمت راست بالا: محل انفجار پرتو گامای رصدشده توسط Fermi GBM را در نقشه‌ی آسمان نشان می‌دهد. سمت چپ پایین: ترکیب دو نقشه‌ی بالا را نشان می‌دهد. سمت راست پایین: ترکیب دو نقشه‌ی بالا وقتی بخش‌هایی از آسمان که از دید تلسکوپ فرمی پوشیده بوده، حذف شده است. این حذف، باعث می‌شود که محدوده‌ی ناحیه‌ی مربوط به امواج گرانشی از ۶۰۱ به ۱۹۹ درجه‌ی مربع کاهش پیدا کند.   تاکنون برداشت ما از سیستم دوتایی سیاهچاله‌ها این بوده است که برای مدتی به دور هم می‌گردند و گرانش بالای آن‌ها باعث می‌شود که اطرافشان از ماده خالی شود. در نتیجه پس از ادغام با یکدیگر به سیستمی منزوی در فضا تبدیل می‌شوند. اما اگر انفجار پرتو گامای رصدشده قرار است از سیستم دوتایی سیاهچاله‌ها نشأت گرفته باشد، باید ماده‌ی بیشتری در اطراف سیاهچاله‌های این سیستم دوتایی وجود داشته باشد. در مقاله‌ای جدید که بعد از این رخداد نوشته شده است، نظریه‌ای مطرح شده است که بر طبق آن، دو سیاهچاله‌ی حاضر در سیستم دوتایی از یک ستاره‌ی بسیار پرجرم اولیه به وجود آمده‌اند. برطبق این نظریه، اگر یک ستاره‌ی بسیار پرجرم (چندصد برابر جرم خورشید) با سرعت بسیار زیادی به دور خود بچرخد، این ستاره به دو هسته‌ی رمبشی به شکل یک دمبل در خواهد آمد که در پایان به دو سیاهچاله تبدیل خواهد شد. در این سناریو، دو سیاهچاله دیگر منزوی نخواهند بود و بقایای ستاره‌ی اولیه، حول آن‌ها به گردش درخواهد آمد. با این حساب وقتی دو سیاهچاله با هم ادغام شوند، قرص برافزایشی در اطرافشان به وجود می‌آید که می‌تواند جتی از مواد پر انرژی به فضا پرتاب کند. برطبق این نظریه، تفاوت زمانی ۰.۴ ثانیه می‌تواند مربوط باشد به زمانی که جت پرتو گاما از طول ستاره گذر کند. هرچند این نظریه به نظر معقول می‌آید، مشکلاتی نیز دارد، از جمله آن‌که شدت انفجار پرتو گامای مشاهده‌شده، کم‌تر از مقدار محاسبه‌شده طبق این نظریه است. بحث‌های بیشتر و جزییات این مقاله را می‌توانید این‌جا بخوانید. هرچند وقوع دو رخداد امواج گرانشی و امواج الکترومغناطیسی در بازه‌ی زمانی کوتاه و از منشأ یکسان بسیار پدیده‌ی شگفت‌انگیز و جالبی است، اما با توجه به داده‌های موجود نمی‌توان به قطعیت گفت که پرتوی گامای رصدشده توسط GBM همتای الکترومغناطیسی امواج گرانشی GW150914 باشد. متاسفانه فضاپیمای اروپایی Intergral در داده‌های خود این انفجار پرتو گاما را رصد نکرده است و درنتیجه صحت این رخداد توسط تلسکوپ پرتو گامای دیگری تایید نشده است. (۱) Gamma-ray Burst Monitor (۲) Gamma Ray Burst: GRB عنوان اصلی مقاله: Fermi GBM Observations of LIGO Gravitational Wave event GQ150914 نویسنده: V. Connaughton, et al لینک مقاله‌ی اصلی: http://arxiv.org/abs/1602.03920v3   گردآوری: آزاده کیوانی منبع: اسطرلاب

در این فیلم 36 ثانیه ای 40 شلیک رو من شمردم که تقریبا در مدت 22 ثانیه شلیک شدند،با این نرخ آتش توی یک دقیه تقریبا 120 گلوله رو می تونه شلیک کنه(دونتسک/ احتمالا کار روسگرا باشه) به نظر من اگر قرار باشه با دقت بالا این همه گلوله یک جا فرود بیاد که به درد نمیخوره! دقت فقط برای شلیک های اولیه خوبه، بعدش باید شخم بزنه نه یک جا رو سوراخ کنه به لطف ابری بودن هوا، اگه دقت کنید شلیک های بعدی مسیر حرکتشون متفاوت از شلیک های اول هست یک فیلمی هم از شپشوهای لازقیه هست، موندم این همه از حملاتشون فیلم میگیرند از این فیلم درستی نگرفتن! دقیقه 1:30 نه چندان مطلوب ولی تقریبا یه چیزی از محل برخورد شلیک نشون میده که محل اصابت ها فاصله زیادی با هم دارند جالبه که فقط یک خشاب دارند و مجورند مدام پر و خالی کنند ...! https://www.youtube.com/watch?v=IZrTovgWqEc به نظر من یکی از اون سلاح هایی که به شدت می تونه کمک حال ما باشه چه در جنگهای کلاسیک و چه در جنگ های نامتقارن این جنگ افزار است. یک گزینه خوب برای نبردهای چریکی حزب الله و بقیه گروه های رزمی مورد حمایت ایران، برای حملات سریع بزن و دررو هم گزینه بسیار مطلوبی است.

موشک جدید دهلاویه به عنوان عضو جدید و جوان خانواده موشک های ضدزره نیروهای مسلح ایران، خط دفاعی مستحکمی را در برابر تانک های پیشرفته غربی و شرقی برقرار کرده و تولید بومی آن نیز امکان ارتقاء و بهسازی های آتی را تضمین می کند. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، نبردهای زره و ضد زره از سابقه تاریخی طولانی برخوردار است. از اینرو ارتش هایی که تمایل به ارتقاء قابلیت های ماندگاری خود در صحنه نبرد داشته اند در هر دوی این زمینه ها سرمایه گذاری های قابل توجهی کرده اند. هر چند ادوات زرهی در مسیر توسعه میزان مقاومت زره ها، اغلب یک قدم جلوتر از تسلیحات ضد زره قرار داشته اند اما این سلاح ها به دلیل هزینه های به نسبت کم در چرخه طراحی تا کاربری، در کشورهای مختلف دنیا به سرعت متناسب با تهدیدات روز توسعه یافته اند. اما موشک ها در زمینه روش های هدفگیری و هدایت، تانک ها را ناچار به استفاده از ادوات دفاعی جدیدتر سوق می دادند. از اینرو دو مؤلفه هدایت دقیق و مطمئن و قدرت نفوذ بالا اصلی ترین عوامل تعیین کننده ارزش یک سامانه ضد زره محسوب می شوند. ذکر این نکته لازم است که موشک ها به عنوان سلاح دارای قابلیت هدایت برتری قابل توجهی بر راکت ها و توپ های بدون عقب نشینی دارند ولی به دلیل قیمت بسیار بالاتر آنها، همچنان از راکت ها برای انهدام طیفی از اهداف استفاده می شود. در روزهای اخیر خبر افتتاح خط تولید موشک ضد زره «دهلاویه» بازتاب وسیعی در رسانه ها داشته است که برای معرفی این موشک نگاهی به سایر سامانه های موشکی ضد زره کشور از گذشته تا کنون خواهیم داشت. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، به جز تسلیحات راکتی نظیر RPG-7، اصلی ترین سلاح ضد زره ایران را 9000 فروند موشک BGM-71 تاو تشکیل می داد که علاوه بر قابلیت شلیک از بالگردهای کبرا، از پرتابگرهای ثابت زمینی، خودروهای جیپ و نفربرهای M-113 هم شلیک می شدند. این موشک با طول 1.16، قطر 0.152 و دهانه بال 0.46 متر، جرم 18.9 کیلوگرم که 3.9 آن مربوط به سرجنگی است، به سرعت 278 متر بر ثانیه و برد 65 تا 3750 متر و میزان نفوذ در زره تا 430 میلیمتر دست می یافت. شهید چمران پشت قبضه موشک تاو این موشک که احتمال اصابت آن به هدف 95٪ عنوان می شد در دست رزمندگان اسلام کارنامه درخشانی در جنگ تحمیلی 8 عراق علیه کشورمان ساله از خود بجا گذاشت. روش هدفگیری و هدایت این موشک از نوع فرمان به خط دید نیمه خودکار و ارسال فرامین از طریق سیم به موشک بود. در این روش کاربر با نگاه کردن از دوربین هدفگیری می بایست همواره نشانه گیر را روی موشک نگه دارد و در صورت حرکت هدف، فرامین اصلاحی محاسبه شده و به موشک ارسال می شود. سامانه موشکی دیگر ضد زره که از پیش از انقلاب خریداری شده بود «دراگون» نام داشت که قابل استفاده توسط یکنفر و در واقع دوش پرتاب بود. برد آن 75 تا 1000 متر، بیشینه سرعت آن 200 متر بر ثانیه و روش هدایت آن مشابه تاو، فرمان به خط دید و سیمی بود. این سامانه به تعداد تاو خریداری نشد. پرتابگر موشک دراگون هر چند هدایت سیمی روشی مطمئن برای هدایت به شمار می رود و حتی چنین موشکهایی در بسیاری از کشورها هم اکنون نیز د حال استفاده است اما محدود شدن برد موشک یکی از معایب این روش هدایت است. اختصاص بخشی از جرم موشک به سیم و قرقره و قرار گیری این مجموعه در انتهای موشک نیز محدودیت هایی را از نظر جانمایی تجهیزات به چنین طرح هایی اعمال می کند. پس از شروع جنگ تحمیلی یک موشک ضد تانک ساخت شوروی سابق که عراقی ها استفاده زیادی از آن در جنگ می نمودند به تسلیحات نیروهای ایران اضافه شد. این موشک، مالیوتکا نام داشت. مالیوتکا از تاو سبک تر بود، برد و جرم کمتری داشت و البته هدایت آن غیر خودکار بود یعنی کاربر باید هم موشک و هم تغییرات هدف را در آن واحد مد نظر قرار می داد از اینرو هدایت آن سخت تر بود. تعداد اندکی از سامانه های ضد زرهی که در اختیار رژیم بعث عراق بود مانند سامانه موشکی فرانسوی «میلان» نیز به دست رزمندگان اسلام افتاد هر چند که به دلیل تعداد اندک قابل اتکا نبودند. پس پایان جنگ تحمیلی با استفاده از تجارب ارزشمند بدست آمده در نبردهای فراوان و نابرابر با نیروهای پرتعداد زرهی عراق، ساخت نمونه های بومی از موشک های ضد زره در دسترس، آغاز شد. البته ساخت موشک تاو در سالهای دفاع مقدس کلید خورده بود و با توجه به تعداد زیاد پرتابگرهای آن و کاراریی بالاتر، بیشتر مورد توجه قرار داشت. نمونه بومی آن «توفان» نامیده شد که در برخی مشخصه ها تفاوت های اندکی با نمونه اصلی داشت. از آن جمله باید به سرجنگی 3.6 کیلوگرمی، جرم 18.5 کیلوگرم، میزان نفوذ 550 میلیمتر و برد 70 تا 3850 متر و سرعت بیشینه 310 متر بر ثانیه ای آن اشاره کرد. روش هدایت، پرتابگر و شکل ظاهری توفان صرف نظر از تفاوتهای اندک در ابعاد، مشابه موشک تاو است. با توجه به استفاده تانک های جدید از زره های واکنشی(ERA)،‌ نسل دوم توفان، با سرجنگی دو مرحله ای ساخته شد. توفان-2 به دلیل بهره گیری از یک میله نفوذگر، 145 سانتیمتر طول دارد. جرم آن 19.1 کیلوگرم، جرم سرجنگی 4.1 کیلوگرم، و میزان نفوذ آن 760 میلیمتر است که 38.2٪ درصد رشد را نشان می دهد. سایر مشخصات این نمونه مانند نسل اول است. خصوصاً احتمال اصابت هر دو نسل توفان، 95 درصد عنوان شده است. این موشک ها قابلیت بکارگیری در شب را با برد کمتر دارند. نسل های مختلف توفان؛ توفان-1 در وسط و توفان-2 سمت چپ تصویر پس از ساخت نسل های 3 و 4 توفان که ظاهراً به تولید انبوه نرسیدند، موشک توفان-5 به عنوان توسعه یافته ترین نمونه این خانواده طراحی و ساخته شد که تصاویر آن نشان دهنده تفاوت های محسوسی حتی نسبت به آخرین نمونه های خارجی تاو است. این موشک بر خلاف نسل های قبلی از روش هدایت پیشرفته با استفاده از پرتو لیزر برخوردار است که ضمن حفظ آن از آسیب پذیری در برابر جنگ الکترونیک دشمن، دقت بسیار بالایی نیز به آن می دهد. این موشک دارای سر جنگی دو مرحله و یک میله نفوذگر جمع شونده جدید نیز هست. میزان نفوذ این موشک در زره بیش از نسل های قبلی عنوان شده است. توفان-5 به گزارش مشرق، توفان-5 قابلیت پرتاب از پرتابگرهای اصلاح شده تاو/توفان را دارد و در نتیجه برای پرتابگرهای موجود زمینی مناسب است. بخش هدفگیری و هدایت سامانه پرتابگر این موشک متناسب با تغییرات آن بهسازی شده و به ادوات «هدایت نیمه خودکار سوار بر پرتو لیزر» مجهز شده است. پرتابگر موشک توفان-5 مقایسه تصاویر نشان می دهد هر چند بدنه توفان-5 کشیده تر است اما از سامانه پیشران مشابه نسل های قبلی بهره می برد. یک مجموعه چهارتایی بالک صلیبی شکل نیز در این نسل اضافه شده است. توفان-5 در مراحل مونتاژ موشک مالیوتکا نیز پس از جنگ در کشور با همان نام ساخته شد اما با توجه به رشد فناوری های کشور سه نمونه بهسازی شده از آن معرفی شده است؛ آی-رعد(I-raad)، رعد-تی و آی-رعد-تی. مجموع جرم موشک و سامانه هدایت آن امکان حمل و بکارگیری توسط دو نفر ایجاد می کند. این نوع موشک به صورت استاندارد روی نفربرهای زرهی بی-ام-پی-1 نیز قابل استفاده است. رعد-تی نمونه ای از موشک رعد/مالیوتکا بود که با استفاده از سر جنگی دو مرحله ای، توانایی نفوذ به بیش از 400 میلیمتر زره های واکنش دهنده را بدست آورده اما سامانه هدایت و هدفگیری آن مشابه قبل بود. سرعت این موشک 120 متر بر ثانیه و برد آن بین 400 تا 3000 متر است. موشک آی-رعد نوع آی-رعد، دارای سرجنگی معمولی و توانایی نفوذ در 500 میلیمتر زره فولادی را دارد. این موشک نسبت نوع پایه رعد/مالیوتکا از هدایت بهتر نیمه خودکار مشابه تاو/توفان برخوردار شد که استفاده راحت تر و شلیک های دقیق تری را ممکن ساخت. برد، سرعت و قطر بدنه این نمونه مشابه قبل است. سامانه آی-رعد-تی کاملترین نمونه موشک این خانواده آی-رعد-تی است که ارتقاءهای سامانه ای نوع آی-رعد را به همراه موشک رعد-تی به کار گرفته و درنتیجه مشخصات عملکردی موشک آن مشابه این نمونه است از جمله جرم 11.78 کیلوگرمی موشک. جرم سامانه هدایت نیز کمتر از 23 کیلوگرم است. با توجه به ارزش موشک های دوش پرتاب برای واحدهای پرتحرک زمینی موشک صاعقه بر مبنای موشک دراگون ساخته شد. نوع نفوذگر آن نیز با نام صاعقه-2 برای مواجه به زره های واکنش دهنده ارائه شد. صاعقه به عنوان یک موشک سبک ضد زره به همراه پرتابگر خود، تنها 14.5 کیلوگرم جرم دارد. روش هدایت آن نیمه خودکار فرمان به خط دید، برد آن 65 تا 1000 متر، جرم سر جنگی 3.1 کیلوگرم، جرم خود موشک 6.1 کیلوگرم، سرعت خروج آن از پرتابگر 76 متر بر ثانیه، بیشینه سرعت آن 100 متر بر ثانیه و میزان نفوذ آن در زره تا 500 میلیمتر است. احتمال اصابت صاعقه به هدف 90 درصد عنوان شده است. صاعقه و صاعقه-2 صاعقه-2 دارای یک میله نفوذگر برای کمک به غلبه بر زره های انفجاری دو مرحله ای است که جرم آن را به 7.4 کیلوگرم و میزان نفوذ آن را در این نوع زره به 650 میلیمتر رسانده است. بیشینه سرعت این نمونه به 92 متر بر ثانیه کاهش یافته اما سایر مشخصات آن مشابه نسل قبلی خود است. توسن، موشکی با قابلیت های متنوع است که قابلیت انهدام زره های واکنشی، استحکامات بتنی، اهداف هوایی پروازی در ارتفاع پائین و اهداف دریایی را دارد. هدایت این موشک نیز نیمه خودکار فرمان به خط دید است و کاربر طی پرواز موشک تنها باید نشانه موجود در دوربین را روی هدف نگه دارد. سر جنگی دو مرحله ای، جرم نچندان زیاد موشک و پرتابگر، قابلیت بکارگیری از پرتابگرهای زمینی ویا نصب شده روی خودروهای زرهی، ارتفاع کم پرتابگر در هنگام استقرار روی زمین و آماده سازی سریع پرتابگر برای شلیک از ویژگی های این سامانه است. موشک توسن موشک توسن 26.5 کیلوگرم جرم دارد که 3.2 کیلوگرم از آن مربوطه به سرجنگی است. برد آن بین 70 تا 4000 متر، بیشینه سرعت آن به کمک پیشران سوخت جامدش 200 متر بر ثانیه، احتمال اصابت آن به هدف 95٪ و میزان نفوذ آن در عمق زره تا 670 میلیمتر است. برد این موشک در شب به 2500 متر می رسد. این موشک در ایران علاوه بر استفاده با پرتابگر ثابت زمینی روی ادواتی از جمله خودروهای راهکنشی(تاکتیکی) سفیر و نفربرهای براق و بی-ام-پی-2 نصب شده است. هدایت این موشک نیز نیمه خودکار و سیمی و کنترل آن از طریق بالک های دماغه است. پرتابگر توسن ساختار پرتابگر موشک توسن به گونه ای است که کاربر در ارتفاع پایین تر از لوله حاوی موشک قرار می گیرد در نتیجه اولاً از آتش پیشران سوخت جامد آن تا حدودی در امان مانده و همچنین امکان مخفی شدن در عوارض طبیعی یا مصنوعی برای امنیت بیشتر از آتش دشمن را دارد. دیگر موشک ضد زره ایران، تندر نام دارد که مخصوص استفاده در تانک های تی-72 است. این موشک که از لوله کالیبر 125 میلیمتری توپ این تانک شلیک می شود قابلیت هدف قرار دادن اهداف ثابت و متحرک از جمله اهداف هوایی سرعت پائین را دارد. نمونه آموزشی(بدنه شفاف) موشک تندر هدایت این موشک از نوع نیمه خودکار فرمان به خط دید سوار بر پرتو لیزر است. در این روش موشک اصطلاحاً کور است وتوانایی دیدن هدف را ندارد بلکه با استفاده از حساسه ای که در قسمتهای عقبی بدنه آن نظیر دم قرار داده شده پرتو باریک لیزر تابیده شده از پرتابگر را یافته و رایانه کنترل پرواز سعی می کند تا موشک را در مرکز این پرتو قرار دهد. این فرایند تا رسیدن موشک به هدف ادامه می یابد. جرم موشک تندر 17.2 کیلوگرم بوده که 3.5 کیلوگرم آن مربوط به سرجنگی دو مرحله ای آن است. عمق نفوذ آن در زره تا 700 میلیمتر، برد آن 100 تا 4000 متر، بیشینه سرعت آن 370 و سرعت متوسط آن 310 متر بر ثانیه است. با استفاده از این موشک توانایی تانک های تی-72 در مقابله با اهداف زرهی متحرک و بالگردها بسیار افزایش یافته است. آخرین موشک ضد زره معرفی شده کشور به یاد شهید چمران و به نام محل شهادت ایشان، «دهلاویه» نامیده شده است. هر چند مقامات دفاعی کشور مشخصات زیادی از این موشک را ذکر نکردند اما توصیفات کلی عنوان شده برای این موشک، جلوه هایی از توانمندی آن را مشخص می کند. این موشک با استفاده از بالک های نصب شده در دماغه آن کنترل(راهبری) شده و بالک های عقبی آن نقض پایدارساز را دارند. تمامی این بالک ها در داخل لوله پرتاب به شکل جمع شده قرار گرفته و پس از پرتاب باز می شوند. موشک جدید دهلاویه در رابطه با نوع هدایت این موشک توجه به اعلام این نکته که در برابر انواع اقدامات جنگ الکترونیک مقاوم است، محتمل ترین گزینه، هدایت نیمه خودکار فرمان به خط دید سوار بر پرتو لیزر است که تجریه ساخت و بکارگیری چنین موشک ضد زرهی در توفان-5 و تندر نیز وجود داشته است. بنابراین دقت می توان منطقاً بالایی برای دهلاویه متصور بود. همچنین اعلام شده که میزان نفوذ این موشک در زره های واکنشگر در بالاترین حد موشک های ضد زره جهان است. نگاهی به فهرست این تسلیحات عدد 1200 تا 1250 میلیمتر را نشان می دهد. در اینصورت هیچ یک از تانک های ساخته شده در دنیا نمی تواند در برابر دهلاویه با این میزان نفوذ مقاومت کند. به گزارش مشرق، باید توجه داشت بیشترین ضخامت زره تانک ها در نواحی جلو و بعضاً پهلوها بوده و در سایر نواحی از مقاومت کمتری برخوردارند. به عنوان مثال بیشترین عدد ادعا شده برای ضخیمترین بخش از تانک های ام-1 آبرامز آمریکا و مرکاوا ام-کی-4 رژیم صهیونیستی 1300 و 1080 میلیمتر عنوان شده است. البته اعداد متنوعی در منابع مختلف عنوان شده است که استناد به همه آنها ضرورتی ندارد زیرا نمونه ای از موشک های ضد زره روسی با میزان نفوذ 1000 تا 1200 میلیمتر در جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان و حمله آمریکا به عراق در سال 2003 مورد استفاده قرار گرفت. در این جنگ ها به ترتیب انواع مدل های مرکاوا از جمله ام-کی-4(در لبنان) و آبرامز(در عراق) مورد اصابت آن موشک قرار گرفتند که بهترین مقاوت حاصل شده توسط این تانک از کار افتادن و از رده خارج شدن تانک های مذکور بوده و در مواردی به انهدام تانک انجامیده است. بنابراین اگر میزان نفوذ دهلاویه بیشتر از موشک مودر نظر نباشد باز هم حریف سرسختی برای بهترین تانک های اصلی میدان نبرد(MBT) دنیا خواهد بود و از کار افتادن آنها کمترین نتیجه قابل حصول است. بدیهی است تانک از کار افتاده در میدان نبرد دیگر تهدیدی محسوب نمی شود و اساساً تانک های جدید از سازه های مستحکمی برخوردارند که در آزمایش های انجام شده مانعِ از هم پاشیدن آن حتی در صورت اصابت یک موشک سنگین مانند مارویک شده است. در حالی که تجربه دو جنگ یاد شده نشان می دهد همان موشک ضد زره برای از رده خارج کردن تانک های سنگین و مستحکم نیز کافی است. جالب اینجاست برخی کشورها مانند یونان و ترکیه پس از جنگ 33 روزه اقدام به خرید موشک فوق نمودند در حالی که امکان تهیه موشک های هم رده غربی نیز برای آنها فراهم بوده است. نگاهی به میزان نفوذ موشک های ضد زره قبلی ایران و مقایسه آن با تخمین صورت گرفته برای دهلاویه نشان دهنده یک جهش حدوداً 58 درصدی نسبت به بیشترین میزان نسل های قبلی دارد. البته در این محاسبه موشک توفان-5 را وارد نکردیم زیرا مشخصات عملکردی آن اعلام نشده است. میزان نفوذ توفان-5 در منابع اینترنتی بالغ بر 900 میلیمتر عنوان شده که در صورت اتکا به این عدد دهلاویه 33.3٪ رشد را نشان می دهد که باز هم میزان قابل توجهی است. بنابراین با یک تفاوت ساختار در سرجنگی و احتمالاً پیشران موشک روبه رو هستیم. ناگفته نماند با افزایش سرعت موشک میزان نفوذ آن در زره نیز افزایش می یابد. پرتابگر موشک دهلاویه پرتابگر دهلاویه نیز هر چند شباهت هایی به پرتابگر توسن دارد اما در آن لوله حاوی موش کدر بالاترین موقعیت قرار دارد، پس از آن سامانه هدفگیری و پس از آن چشمی مورد استفاده کاربر که مشخص کننده محل سر او است بنابراین مزیت مطرح شده برای پرتابگر توسن در اینجا باز هم بیشتر شده و هم حفاظت خدمه در برابر شعله ناشی از پیشران و هم اختفای او در عوارض بهتر است. از اینرو احتمال بکارگیری یک پیشران راکتی قویتر نسبت به توسن را در دهلاویه می توان مد نظر داشت. همچنین اعلام شده دهلاویه توانایی هدف قرار دادن بالگردها را نیز دارد. از اینرو مانند خانواده موشک های توفان، تندر و توسن، این سلاح را نیز باید موشکی چند منظوره محسوب نمود. عدم استفاده از هدایت سیمی و استفاده از یک پیشران راکتی مفروض، برد بالاتری را برای دهلاویه در مقایسه با نسل های قبلی موشک های ضد زره ایران را فراهم خواهد کرد. سوالی که در اینجا قابل مطرح شدن است چرایی ساخت چنین موشکی با وجود توفان-5 با نفوذ بالا و هدایت پرتو سوار لیزری است. باید گفت ضمن بیشتر بودن میزان نفوذ دهلاویه برخورداری این موشک از یک پیشران احتمالاً راکتی امکان رسیدن آن به سرعت های بالاتر را فراهم می کند که در قیاس با نسل های توفان مزیت گرفتن میزان بیشتری از فرصت واکنش دشمن به دنبال دارد. بنابراین احتمال اصابت به هدف برای دهلاویه نیز بسیار بالا خواهد بود. شباهت های پرتابگر دهلاویه به توسن بیانر وجود مزایای عملیاتی مناسبتر آن نسبت به موشک های توفان است. قابلیت جدا شدن لوله حامل موشک از مجموعه هدفگیری و سه پایه و راحتی نصب و آماده سازی در این نوع پرتابگرها مزیت حمل و نقل ساده تر توسط تعداد کمتری نفر را به همراه دارد در نتیجه این دهلاویه توسط واحدهای سبک رزمی مانند موتورسیکلت های دو و چهار چرخه قابل حمل و توسط نوع چهار چرخ قابل بکارگیری خواهد بود. موشک های فعلی ضد زره کشور همچنان برای انهدام طیف وسیعی از اهداف مانند نفربرهای زرهی، تانک های سبک وزن شناسایی، سنگرهای مستحکم و خودروها و حتی بالگردها کارایی دارند و موشک جدید دهلاویه که از قیمت بالاتری هم دارند به عنوان عضو جدید و جوان این خانواده خط دفاعی مستحکمی را در برابر تانک های پیشرفته غربی و شرقی برقرار نموده و تولید بومی آن نیز امکان ارتقاء و بهسازی های آتی را تضمین می کند. http://www.mashreghn...-تا-دهلاویه-عکس

ميدان هاي جنگ داره ابزار داخل آنها روز به روز تغيير ميكند سلاحهايي با كارايي بالاتر شايد زماني به جاي تيربار روي تانكها و بالگردها نارنجك اندارهايي نصب بشه كه با كمك دوربين و ليزر نصب شده روي آن به طور خودكار جهت لوله به سمت هدف گردش كنه و بهد بالاي سر مدافع نارنجك منفجر بشه ارپيجي بسيار دست و پاگير هست در مناطق بسته اشتفاده از اون دشوار است اگر بحث قدرت انفجار هست چه طور چند نفر باهم يك توپ 106 را جابجا كنند اينجوري مركبار تر ميشه الان سرعت مهمترين عامل در درگيري ها است نيروها بايد با سرعت بتوانند منطقه درگيري را عوض كنند و از هر طرف به دشمن حمله كنند در اينجا است كا اهميت سلاحهايي سبك با كشندگي بالا مشخص ميشه سربازتا بخواهد با سايت هدفگيري اپتيكي آرپي جي فاصله تا هدف را تخمين بزند و موشك را شليك كند اين نارنجك بالا سرش تركيده براي مقابله با بعضي سلاحها بهترين راه ساخت مشابه و يا بهتر آن است