البته باید با احتیاط این مساله را تحلیل کرد ، روسها سابقه ذهنی خوبی در فروش سلاح به ما به جا نگذاشتند ( چه بعد از پایان جنگ و چه در قضیه فروش اس-300 ، اورهال زیردریایی کلاس کیلو و .... ) ولی اگر ما هوشمندانه عمل کنیم ، میشود امتیازات خوبی از آنها گرفت البته به نظرم این خبر یک مقداری برای پاک کردن رد پای تحویل تجهیزات به ما منتشر شده ، تصاویری که چند وقت پیش منتشر شد شاید تنها گوشه ای از سخت افزارهای تحویلی به ما بوده باشد . حتی انتشار خبر رزمایش مشترک ایران - چین و روسیه در دریای عمان هم مقدمه چینی برای تحویل سخت افزارهایی هست شاید بعدها رسانه ای بشود ( البته این فقط یک گمانه زنی هست و نه بیشتر ) چندروز پیش هم به نقل از جناب صفوی ، جمله ای منتشر شد مبنی بر اینکه وضعیت فعلی تنها 2 سال دیگر دوام دارد (بدلیل وصل شدن سیستم پولی ایران- روسیه و چین ) . حالا شاید علت اصرار غیر متعارف اروپایی ها برای دیدار رییس جمهور با ترامپ را بیشتر بشود تحلیل کرد . اینها احتمالا رصد کردند که این 3 کشور عزم جدی برای متصل شدن به هم را دارند ( در چهارچوب پیمان شانگهای ) به همین دلیل سعی کردند و میکنند که در این روند اخلال ایجاد کنند. با این حال هنوز معتقدم که چهارچوب در خواست های تسلیحاتی ما باید روی فناوری وبعد توسعه توان رزمی نیروی هوایی باشد ..

به نام خدا HAI E1-79 Pegasus (series) سامانه هوایی بدون سرنشین شناسایی (UAS) (1992) HAI E1-79 "Pegasus" یک سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) یونانی است که توسط برند مادر صنایع هوانوردی Hellenic (HAI) توسعه و ساخته شده است. این هواپیما در نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) میدان نبرد است که از زمان ورود به خدمت به صورت محدود تولید شده است. توسعه Pegasus به صورت مشترک توسط KETA (مرکز تحقیق و توسعه نیروی هوایی Hellenic) و HAI در سال 1979 شروع شد. اولین نمونه اولیه در سال 1982 پرواز کرد. Pegasus از این سال مدت زمان زیادی را صبر کرد تا در سال 1992 به صورت رسمی وارد خدمت شود. Pegasus با استاندارد های UAS، متعارف است؛ ترکیب 2 میله ای و ملخ با آرایش pusher، به همراه بدنه با طرفین صاف و بال های نصب شده در بالا. 2 میله از انتهای عقبی بال های اصلی مبدا می گیرند و به بال های دمی عمودی ختم می شوند که توسط یک صفحه افقی به هم متصل اند. بخش زیرین از چرخ های سه‌گانه تشکیل شده است که در طول پرواز ثابت می مانند. بالای بدنه یک قسمت بیرون زده وجود دارد که به شکل دیسک است. یک برجک تغییر پذیر در زیر بدنه اصلی، تجهیزات حسگر و دوربین را در خود جای می دهد. Pegasus از نظر ابعاد، 2.1 متر طول و حدود 5 متر طول بال دارد که نسبتا کوچک است. این پهپاد با سامانه نیرودهی متعارف خود (ملخی که با آرایش pusher گردانده می شود) می تواند به سرعت 161 کیلومتر بر ساعت برسد. Pegasus با سوخت داخل خود مداومت 3.5 ساعته دارد. Pegasus II نسخه بزرگ‌تر، سنگین تر و پیشرفته‌تر از پلتفرم Pegasus اولیه با توانایی های ماموریتی ارتقا یافته تر است. این مدل اولین بار در سال 2005 مشاهده شد و تا امروز تولید بسیار محدودی داشته است. طول آن به 4.3 متر و طول بال هایش به 6.2 متر افزایش یافته است. Pegasus II می تواند حدود 15 ساعت به صورت مداوم پرواز کند. نقش آن همانند نسخه اولیه، ISR است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 1992 - تعداد فروند ساخته شده: 20 - سازنده: شرکت صنایع هوانوردی Hellenic/ کارخانه هواپیمایی دولتی - یونان - کشورهای مصرف کننده: یونان - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.3 متر - طول بال ها: 6.2 متر - وزن: 200 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 250 کیلوگرم (50 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور متعارف در انتهای بدنه که 1 ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 160 کیلومتر بر ساعت - برد: 2000 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 573 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی به حسگر ها/دوربین ها برای نقش ISR محدود می شود - نسخه ها: E1-79 "Pegasus" (سری پایه)، Pegasus II (نسخه بزرگ‌تر با وزن عملیاتی بیشتر، مشخصات عملیاتی بهتر) منبع

خوب اندیشکده iiss یک گزارشی را در خصوص اشاعه موشک کروز در خاورمیانه منتشر کرده است که بسیار جالب است بخش عمده ای از گزارش مربوط به ایران است هرچند در خصوص تولید موشک کروز در اسراییل ,ترکیه, امارات ,عربستان و... بحث نموده است البته اکثر کشور های خاورمیانه مجهز به موشک کروز هارپون و موشک کروز استورم شدو هستند که بعضا ناقض mtcr هستند . البته خودم سعی کردم در پست های مختلف در سال های گذشته توانایی های کشورهای منطقه را برای آگاهی دوستان منتشر کنم . برای دانلود گزارش کلیک کنید منبع

در حقیقت انهدام کامل تانک به خاطر انفجار مهمات داخل بارگذار چرخ و فلکی بود نه مهمات پهپاد مهاجر . مهمات پهپاد مهاجر با برخورد به تانک و نفوذ به داخل آن باعث شروع شدن یک واقعه زنجیر وار شده است که در اخر باعث انهدام کامل تانک تی72 شده است. تانک های تی72 ارمنی که توسط پهپادهای بیرقدار ارتش جمهوری اذربایجان منهدم شده اند در این مورد هم انفجار مهمات داخل بارگذار چرخ و فلکی مسئول اصلی انهدام کامل تانکها بوده است از جمله مشخه این نوع انهدام پرت شدن برجک است

این نفربر زرهی با توجه به مشخصات ظاهری مثل جایگاه سلاح کنترل از راه دور، دوربین های نظارتی و طراحی بدنه شباهت های فابل توجه ای با نفربر زرهی کیا ساخت وزارت دفاع دارد که در حاشیه تحویل خودروهای زرهی به مرزبانی نسخه ی اولیه این نفربر زرهی دیده شده بود. اولین خودرو ستون تصویر این نفربر زرهی جدید از رو به رو است تصاویر مراسم اختتامیه مسابقه «رزم‌آوران» نیروی زمینی سپاه در تیپ مکانیزه امان زمان (عج) سپاه به نظر میرسد این نفربر زرهی جدید از نظر ابعاد تا حدودی شبیه امرپ طوفان باشد تانک های تی 72 اس و خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی2 خودرو زرهی براق در نقش نفربر زرهی( سمت راست) در نقش خمپاره انداز خودکششی ( سمپ چپ) هویتزر خودکششی 122 میلیمتری 2S1 Gvozdika

داده نمای سامانه های پدافندی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

با توجه به اخبار غیر رسمی که از وابستگی سایت منتشرکننده به شورای امنیت ملی حکایت دارد می توان حدس زد که قضیه سربازی در این کشور به همین صورت فعلی تا مدت های طولانی ادامه خواهد داشت . تنها ثمره توجه به مطالب این به اصطلاح اینفوگرافی لبخند تلخی است برای کسانی که تجربه سربازی را دارند یا خواهند داشت. به هر حال محرومیت از کاندیداتوری مجلس و امثالهم که باعث از دست دادن فرصت خدمت به خلق خدا می شود خودش خسران بزرگی است و به دست آوردن مهارت دوستیابی در گروه همسالان و افزایش آستانه تحمل ( تجربه کنندگان خدمت مقدس سربازی این قسمت را با تمام وجود به یاد می آورند ) نعمت بزرگی است که جز با خدمت نظام وظیفه آن هم با این وضع فعلی به دست نمی آید.

شکارچی پرنده جانشین لاکپشت نقب زن آیا سامانه Ptitselov (شکارچی پرنده ) می تواند جانشین خوبی برای استرلاهای قدیمی باشد ؟!!! سامانه دفاع هوایی Sosna از چند سال پیش ، رسانه های بخش دفاعی روسیه ، در خصوص تلاش برای توسعه یک سامانه دفاع هوایی برای واحدهای پیاده نظام نیروی زمینی ،با شناسه Ptitselov اخباری را منتشر نموده بودند که بطور خاص بعنوان یک سامانه دفاع هوایی برای یگان های هوابرد طراحی شده بود . با توجه به این مساله ، در حالی که نیروی زمینی ارتش روسیه درصدد است تا تغییرات قابل توجهی را در سازمان رزم خود ایجاد کند ، ورود احتمالی این سیستم به خدمت رزمی می تواند تاثیر قابل توجهی را از خود برجای گذارد . سیستم های قدیمی در کنار سامانه های جدید براساس اخباری که دراین زمینه منتشر شده ، نخستین داده های موجود در خصوص تلاش ارتش روسیه برای دستیابی به یک سیستم دفاع هوایی کوتاهبرد برای یگان های سوارنظام هوایی از چند سال پیش بدست آمد ، در حالی که گفته میشود این سیستم در سال 2022 وارد خدمت یگانهای هوابرد روسی در خواهد آمد و جایگزین سیستم های قدیمی خانواده استرلا-10 خواهد شد . بدین ترتیب ، برای نیل به چنین هدفی ، سامانه دفاع هوایی Ptitselov بر روی شاسی دوباره طراحی شده خودروی رزمی هوابرد BMD-4M که هم اکنون تولید می شود ، استفاده شده و مجموعه پرتاب کننده ، سیستم های کنترل آتش از سامانه دفاع هوایی سوسنا که از چند سال پیش در خدمت عملیاتی قرار دارد ، وام گرفته شده است . در اوت سال 2020 ، رسانه ایزوستا با استناد به منابع خود ، از آغاز توسعه نسخه جدیدی از Ptitselov خبر داد که می بایست جایگزین سامانه های استرلاهای قدیمی شود که تفاوت آن را می توان در شاسی متفاوت آن که براساس نفربر BMP-3 ساخته می شد ، مشاهده نمود . کار توسعه این سیستم ، تا سال 2022 ادامه خواهدیافت و پس از اتمام آزمایشات ، به کاربران تحویل خواهد شد ، در حالی که موشکهای تحویلی ، ارتقاء های اساسی را بخود خواهنددید. سامانه دفاع هوایی Strela-10MN نمونه اولیه طبق گزارشهای مستمری که در ماه های منتهی به انتشار این خبر قابل دسترسی است ، نسخه اصلی سیستم دفاع هوایی Ptitselov ماژول رزمی و بخش تسلیحاتی خود را از سامانه سوسنا دریافت می کند که اگر این خبر مبناء تحلیل قرار بگیرد ، لانچر مورد بحث بر روی یک بر روی یک برجک چرخان نصب شده ، سامانه های الکترواپتیکی آن نیز در بخش فوقانی و درنهایت بخش کنترل ، بطور کامل در شاسی قرارخواهد گرفت . برای جستجو و ردیابی هدف ، سیستم موشکی دفاع هوایی سوسنا/پتیتسلوف از یک ماژول الکترواپتیکی بهره می گیرد که شامل یک بخش تلویزیونی/ حرارتی و یک بخش جداگانه مجهز به فاصله یاب لیزری است که به کاربر اجازه می دهد تا اهداف مهاجم را فراتر از برد شلیک سامانه ، جستجو نماید ، در حالی موقعیت استقرارش برای سامانه های دشمن تا حدودی پنهان باقی می ماند . تمامی فرآیندهای مربوط به کشف و شناسایی هدف در این سیستم بصورت خودکار صورت می گیرد و نیازی به دخالت کاربر ندارد و همین امر موجب میشود تا امکان کنترل چند سیستم از یک پست فرماندهی فراهم می گردد . لانچر این سامانه ، از دو بلوک شش فروندی TPK تشکیل می شود که در هرکدام از سلول ها ، یک تیر موشک 9M340 مستقر میشود . وزن این موشک به 40 کیلوگرم می رشد و با حداکثر سرعتی برابر 900 متر برثانیه ، در یک برد 10 کیلومتری و با ارتفاع 5 کیلومتر بسمت هدف حرکت می کند . نکته جالب این موشک ، قابلیت درگیری با طیف مختلفی از اهداف هوایی و زمینی است . نخستین نمونه ای که از سیستم سوسنا ( بعنوان خلف سیستم جدید ) ساخته شد ، بر روی شاسی نفربر MT-LB قرار گرفت ولی درسال 2019 مجموعه سیستم طراحی شده به شاسی نفربر BMP-3 منتقل شد . شاسی BMP-3 تولید برای واحدهای زمینی و هوابرد مجموعه سیستم جدید ، که بطور خاص برای واحدهای هوابرد طراحی شده ، بر روی شاسی BMD-4M قرار می گیرد که این انتخاب ، چند مزیت مهم در پی دارد . نخست اینکه شاسی فوق ، در کنار نمونه های مشابه ، مشکلات لجستیکی کمتری را برای یگان کاربر بوجود می آورد ، در حالی که امکان حمل آن با هواگردهای ترابری و امکان فرود با چتردر مکان های مورد نیاز نیز برای آن فراهم می آید . اما الزامات برای نیروی زمینی تا حدودی متفاوت است برای همین شاسی BMP-3 برای این منظور استفاده گردید که به مانند نیروی های هوابرد ، نه تنها پشتیبانی از آن را تسهیل می کند ، بلکه امکان نصب سامانه های متفاوتی را بر روی آن ، بخصوص زمانی که موقعیت کاربرد آنها مورد نیاز باشد ، پدید می آید و در مجموع ، انعطاف پذیری Ptitselov می تواند ، مزیت مناسبی برای کاربران آن در نیروی زمینی و یگانهای هوابرد فراهم کند . نیاز به اطلاعات بیشتر بخش عمده ای از اطلاعات مربوط به برنامه Ptitselov هنوز در طبقه بندی محرمانه قرار دارد و احتمالا جزییات بیشتر از این سیستم ، درسال 2022 عیان خواهد شد . اما آنچه که بدیهی به نظر میرسد ، این است که وجود چنین سیستمی برای عناصر نیروی زمینی و هوابرد ، یک ضرورت است ، بخصوص اینکه قابلیتهای رزمی استرلا-10 بتدریج در حال قدیمی شدن بوده و اثر بخشی آن در صحنه رزمی آینده کاهش پیدا خواهد کرد . این مساله با گسترش تهدید پرنده های بدون سرنشین رزمی اهمیت بیشتری پیدا نموده ، به همین علت ، روند توسعه آن سریعتر شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به نام خدا Gyrodyne QH-50 DASH بالگرد پهپادی ضد زیردریایی (1963) نیروی دریایی ایالات متحده برای مقابله با نیروی رو به گسترش زیردریایی های شوروی در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 برنامه "توانبخشی و مدرن سازی ناوگان" (FRAM) را تصویب کرد که به کشتی های جنگی دوران جنگ جهانی دوم اجازه می داد به سرعت و متناسب برای خدمت آینده به عنوان شکارچی زیردریایی مدرن سازی شوند. از آنجایی که کشتی های دوران جنگ برای رزم سطحی طراحی شده بودند، این برنامه برای پیکربندی بخش های موجود جهت تبدیل شدن به پلتفرم های جنگ ضد زیردریایی (ASW) موثر، تعیین شده بود. پیش کسوتانی مثل USS Laffey (DD-724) این تغییر را تجربه کردند و بخشی از این توانایی های تقویت شده شامل امکاناتی برای کنترل پهپاد بدون سرنشین Gyrodyne QH-50 "DASH" (پهپاد بالگردی ضد زیردریایی) بود. 755 نسخه از این مدل ساخته شد و تا مدتی دراختیار نیروی دریایی و ارتش ایالات متحده و همچنین نیرو های دفاع شخصی دریایی ژاپن قرار داشت. تولید آن از سال 1962 تا 1969 ادامه داشت و ورود به خدمت آن در سال 1963 اتفاق افتاد. اولین پرواز این بالگرد در سال 1959 ثبت شد. Gyrodyne پهپاد DASH را براساس روتورسیکلت RON (سامانه بالگرد سرنشین دار یک نفره پیش آهنگی که برای نیروی دریایی ایالات متحدده و به خصوص USMC توسعه داده شده بود و اولین بار در سال 1955 پرواز کرد) ساخت. این بالگرد خود از Bendix Model 2C تکامل یافته بود و 10 فروند از آن ساخته شد. بالگرد بدون سرنشین جدید از عرشه کشتی های جنگی پرواز می کند و به عنوان دارایی نظامی جند بار مصرف (بسیاری از اجزای آماده در ساخت آن به کار برده شده اند)، با نام DSN-1 بود و توسط یک موتور پیستونی Porsche YO-95-6 با قدرت 72 اسب بخار به حرکت در می آمد. 1 جفت ملخ 2 پره اصلی هم محور (که گشتاور همدیگر را خنثی می کنند) در بالای بدنه و روی یک دکل قرار گرفته است. بدنه هواپیما در اصل خود موتور بود و از هیچ پوسته ای استفاده نمی شد. بخش زیرین از ترکیب میله ای تشکیل می شد که برای عملیات از عرشه به اندازه کافی مقاوم بود. تسلیحات اولیه فقط شامل یک تورپدو سری Mark 43 می شد. DSN-1 مدل پیش تولید بود و 9 فروند از آن تکمیل شد. کنترل آن توسط یک اپراتور از راه دور انجام می شد که فعالیت های برخاست و فرود را مدیریت می کرد و اپراتور دوم کنترل عملیات اصلی را بخش مرکز اطلاعات رزمی کشتی بر عهده داشت. هواپیما های اولیه، دوربین حمل نمی کردند، به همین دلیل عملیات های پس از برخاست عملا کورکورانه انجام می شدند. پس از آن، DSN-2 ساخته شد که به 2 موتور Porsche برای افزایش قدرت مجهز بود اما همچنان فقط یک تورپدو حمل می کرد. DSN-2 که یک نمونه پیش تولید محسوب می شد، فقط 3 نمونه از آن ساخته شد. DSN-3 به موتور توربوشفت Boeing T50-4 مجهز شد که با افزایش قدرن (300 اسب بخار) به آن اجازه می داد 2 تورپدوی Mark 43 را با خود به میدان نبرد ببرد. 373 نسخه از این مدل ساخته شد. پس از بازترکیبی ارتش ایالات متحده در سال 1962، سری DSN به QH-50 تغییر نام پیدا کرد و باعث شد DSN-1 به QH-50A، DSN-2 به QH-50B، و DSN-3 به QH-50C تبدیل شود. QH-50D از موتور توربوشفت 365 اسب بخاری Boeing T50-12 استفاده می کرد و 377 نسخه از آن ساخته شد. مدل QH-50DM درواقع 10 پهپاد DASH با موتور های بوئینگ تغییر یافته بودند و به عنوان پلتفرم شناسایی برای ارتش ایالات متحده ساخته شدند. این پهپاد ها در جنگ ویتنام (1955 تا 1975) از سپتامبر 1959 تا آپریل 1975 مورد استفاده قرار گرفتند (برنامه DASH به صورت رسمی در سال 1969 به پایان رسید). YQH-50E مجموعه ای از 3 پهپاد DASH بود که 2 موتور Allison T63-A-5A روی آن ها قرار داشت. قرار بود QH-50F نام خدمتی آن باشد اما این مدل هرگز به خدمت گرفته نشد. QH-50H نسخه دیگری بود که 2 موتور، ملخ های عریض و بدنه بزرگتری داشت. اگرچه هیچ وقت وارد خدمت نشد. نیروی دریایی ژاپن از 20 پهپاد DASH در چندین گروه ناوشکن های خود استفاده می کرد. این موضوع تا سال 1977 ادامه داشت. مشخصات - سال ورود به خدمت: 1963 - تعداد فروند ساخته شده: 755 - سازنده: شرکت Gyrodyne (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ژاپن، ایالات متحده - نقش: جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 3.95 متر - طول بال ها: 6.1 متر - ارتفاع: 2.95 متر - وزن: 525 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1035 کیلوگرم (510 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوشفت Boeing T50-BO-8A با قدرت 300 اسب بخار که 2 ملخ 2 پره اصلی را در یک محور می چرخاند - حداکثر سرعت: 148 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی 5000 متر - برد: 132 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 573 متر بر دقیقه - تسلیحات: 1 یا 2 تورپدوی سری Mk 44 یا Mk 46 - نسخه ها: QH-50 (سری پایه)، DSN-1 (فرم اولیه، مدل پیش تولیدی، 9 نمونه تکمیل شدند، مجهز به یک موتور پیستونی Porsche YO-95-6 با قدرت 72 اسب بخار)، DSN-2 (فرم دوم، مدل پیش تولید، 3 نمونه تکمیل شدند، مجهز به 2 موتور Porsche)، DSN-3 (فرم سوم، مدل تولیدی، 373 نمونه تکمیل شدند، 1 موتور توربوشفت 255 اسب بخاری Boeing T50-4)، QH-50A (تغییر نام از DSN-1 در سال 1962)، QH-50B (تغییر نام از DSN-2 در سال 1962)، QH-50C (تغییر نام از DSN-3 در سال 1962)، QH-50D (موتور توربوشفت 365 اسب بخاری Boeing T50-12، 377 نسخه تحویل داده شد)، QH-50DM (مدل شناسایی ارتش ایالات متحده برای جنگ ویتنام، 10 نسخه تغییر یافته)، YQH-50E (مدل توسعه ای با موتور Allison T63-A-5A، 3 نسخه تکمیل شد)، QH-50F (مدل پیشنهادی برای YQH-50E)، QH-50H (مدل 2 موتوره QH-50F پیشنهادی، ملخ های اصلی عریض تر، بدنه بزرگ‌تر) منبع

بسم ا.... روایت بازسازی شده نجات کردستان عراق توسط حاج قاسم https://www.aparat.com/v/9OpHs

خدایا .. توبه ... فنسر دماغ قرمز !!!!!!

بسم ا... سیر تاریخی توسعه بمب افکن راهبردی توپولف-16 باجر https://www.aparat.com/v/4d6Z7 پی نوشت : بازیابی تصاویر ، جمع آوری پستهای پراکنده و ادغام آن در یک تاپیک بصورت متمرکز ، شانزدهم شهریور سال 1400 خورشیدی

وزارت دفاع آمریکا اخیرا ویدئویی منتشر کرد که در آن یک شناور بدون سرنشین به اسم Ranger در یک کانتیر با یک لانچر 4تایی موشک SM-6 در حال شلیک موشک SM-6 می باشد شناور Ranger بخشی از برنامه Ghost Fleet Overlord برای توسعه شناور بدون سرنشین که از سال 2017 شروع شده وتا سال 2022 پایان می یابد بودجه درخواستی این برنامه برای سال 2022 معادل144.8 میلیون دلار خواهد بود در خصوص تست موشک SM-6 از شناور بدون سرنشین Ranger کلیک کنید در خصوص برنامه Ghost Fleet Overlord و شناور های RangerوNomad کلیک کنید البته استفاده از لانچر مارک 41 نیز بر روی این شناورها قابل تصور است خصوصا بعد تست تاماهاک بعد از پایان معاهده INF توسط امریکا البته در خصوص سیستم عمود پرتاپ مارک 41 روسها اعتراضاتی داشتند بعد تست موشکی امریکا با توجه استقرار این سامانه در رومانی که بخشی از سپر دفاع موشکی اروپاست (پوششی برای استقرار تاماهاک) البته پرچم هایی ترکیه و عربستان جالب توجه است هر چند بخاطر تحریم ها ترکیه به دنبال توسعه لانچر عمود پرتاب بومی خود به کمک شرکت راکتسان برای جایگزینی سیستم مارک 41 در ناو های خود است منبع

یک مقاله بسیار خوب از bellingcat در خصوص استفاده نیروهای نظامی امریکا از موشک هل فایر نینجا AGM-114R9X در سوریه ,لیبی, افغانستان, یمن و سومالی ویدئو حاصل از مقاله درخصوص موشک هل فایر نینجا AGM-114R9X https://www.aparat.com/v/eS2Wr

جنس آلمانی این قسمت :زیردریایی پس از پایان جنگ جهانی دوم و تا قبل از بحران برلین ، حق مسلح سازی مجدد از آلمان جدید التاسیس فدرال سلب شده بود ، اما پس از آغاز علنی جنگ سرد ، روند مسلح سازی ارتش آلمان غربی بتدریج آغاز گردید . با شروع این کار ، برنامه مسلح سازی نیروی دریایی و بویژه نیروی زیر سطحی این کشور در دستور کار قرار گرفت ، در نتیجه عملیات بیرون کشیدن دو فروند زیردریایی کلاس XXIII با کد بدنه U-2365 و U-2367 از عمق دریای بالتیک شروع شد. در ژوئن و آگوست 1956 هر دو زيردريايي از عمق بيش از 50 متري بيرون كشيده شدند. هر چند اين زيردريايي­ها در اعماق بالتيك به مدت 11 سال در معرض زنگ‌زدگي بودند، اما هر دو زيردريايي با كمال تعجب در وضعيت خوبي قرار داشتند و در كمتر از يكسال كارخانه هوالتز.ورك در بندركيل مبادرت به تعمیر اساسی آن نموده و تقریباً این دو را در شرايط اصلي خودشان، به نيروي دريايي فدرال واگذار كرد. تنها تغییر ایجاد شده ، در بخش سینه این زیردریایی براي نصب تجهيزات جديد ردياب آكوستيك صورت گرفت . سرانجام در 15 اگوست 1957، زيردريايي به نام «هاي» (كوسه)U-2367 و در 1 اكتبر 1957 زيردريايي به نام هخت (اردك ماهي)U-2365 براي نيمه دوم عمر خود، عازم ماموريت شدند.

سلام و عرض ادب خدمت دوستان و همراهان میلیتاری جانشین موشک شفق اینطور که از تصاویر مشخصه ، عزیزان هوانیروز ارتش بالاخره بی خیال تغییرات در موشک های پدافندی و زمین به هوای خانواده یازهرا _ کروتال _ اف ام 80 ، در نقش ضد زره شدن و رفتن سراغ نوع اختصاصی + ریل پرتاب مختص خودش . این هم بهینه شده اش ، از نمای کناری از نمای پشتی + ریل پرتاب اون بنر اطلاعات اطلاعات بنر به صورت حدسی و گمانی * ویژگی : عدم دید * برد حداکثری : عدم دید * برد حداقلی : عدم دید * طول : 145 سانتی متر * قطر : 150 م م ( قطر بدنه ی اصلی بدون احتساب بالک ها ) * وزن : 40 کیلوگرم * سر جنگی : خرج گود ( احتمالا دو مرحله ایی ) * نوع فیوز : ضربتی ، چند منظوره * هدایت : جستجوگر گرمایاب غیر سرد شونده ، آشیانه یاب ، لیزری * برد دید جستجوگر در حالت قفل روی هدف : ناخوانا ( شبیه 4 کیلومتر هست ) نکته ها 1_ اعداد و اطلاعات ارایه شده در بالا غیر دقیق و برداشت حقیر از بنر و مطلب هست و امکان تغییرات داخلش زیاده . بنابراین در حد آشنایی اولیه ببینیدش تا رونمایی رسمی ازش بشه و اطلاعات دقیق برسه . 2_ این تصاویر از یه سایت خارجی گرداوری شده و چرایی اینطور رونمایی کردن و همینطور بیرون اومدن این تصاویر و اطلاعات بدون رونمایی اصولی و رسمی ، مشکل دار هست ( حتی اگر سر مسایل داخلی هست ) . 3_ اینجا میطلبه که به مطلب دوست عزیزمون جناب قیام بپردازیم . http://www.military.ir/forums/topic/21779-تاپیک-جامع-موشکهای-ضد-زره-ایران/?do=findComment&comment=535189 مدیران محترم ، اگر نیاز بود این مطلب به بخش خودش منتقل بشه .

همچنان باید باز درخواست و تاکید و خواهش کنیم از نیروهای مسلح که اگر حوصله موارد حفاظتی را ندارند در پخش تصاویر اینگونه رونمایی ها و رزمایش ها؛ یک تدوین گر تربیت! کنند و وظیفش را این قرار بدند چنین تصاویری را قبل از پخش روی هر چی مونیتور و لوگو و صورت اشخاص و عوارض جغرافیایی و ... یک سایه ی! محو کننده ای! قرار بده. دیگه از این راحت تر؟!

به نام خدا Griffon Aerospace MQM-170 Outlaw پهپاد هدف/ISR/آموزشی (2004) Outlaw G2 Griffon Aerospace MQM-170A "Outlaw" که به عنوان هواپیمای بدون سرنشین ارزان قیمت توسعه داده شده، در ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده برای تمرینات پدافند هوایی مورد استفاده قرار می گیرد. Griffon Aerospace در سال 1993 توسط مهندس Larry French در مدیسون آلاباما تاسیس شد. French شرکتش را پس از موفقیت در توسعه یک هواپیمای 6 سرنشینه تک موتوره 2 باله (Lionheart) تاسیس کرد. فروش این هواپیما باعث شد French وارد حوزه پهپادی شود. Outlaw در جولای سال 2004 معرفی شد و از آن زمان در خط تولید بوده است. تا کنون تعداد فروند های ساخته شده از 3000 فروند عبور کرده است. Outlaw G-2 Outlaw G-1 Outlaw از طرح هواپیما های متعارف شامل بدنه بلند و باریک، بال های اصلی تکی و واحد دم V شکل استفاده می کند. بدنه هواپیما مجموعه اویونیک، ذخیره سوخت و موتور را در خود جای می دهد. دم V شکل از 2 باله عمودی رو به بیرون تشکیل می شود. همانند بسیاری از پهپاد های ملخی، Outlaw از یک ملخ 2 پره در آرایش pusher برای حرکت رو به جلو استفاده می کند. توان پهپاد از یک موتور پیستونی 2 سیلندر 4 زمانه 3W-150i با قدرت 17 اسب بخار تامین می شود. MQM-170A Outlaw G-1 Outlaw معمولا از طریق یک سامانه منجنیق پنوماتیک پرتاب می شود اما می تواند با کمک چرخ های سه‌گانه خود از باند های فرود هم استفاده کند. Outlaw را همچنین می تواند با وجود چرخ هایش از منجنبق پرتاب کرد تا در هنگام بازگشت با چرخ هایش فرود بیاید (این ویژگی هنگام حمل محموله های حسگر یا اپتیک گران‌قیمت بسیار کاربردی است). کنترل هواپیما از طریق نقاط از پیش تعیین شده GPS یا کنترل دستی توسط اپراتور زمینی صورت می گیرد. برد عملیاتی آن به 111 کیلومتر می رسد. Outlaw G-2 Outlaw G-1 محموله ماموریتی Outlaw متغیر است تا متناسب با نیاز مشتری (و ماموریت) باشد. محموله می تواند تا 18 کیلوگرم برسد و محفظه هایی در نزدیکی مرکز بدنه برای حمل تجهیزات و ذخیره سوخت استفاده می شود. Griffon Aerospace خط کاملی از پهپاد ها شامل پهپاد مشابه Broadsword (بزرگ‌تر از نظر ابعاد)، پهپاد با مشخصات بالای Outlaw G2 با بال های نصب شده در بالا و واحد دمی V شکل، و پهپاد تاکتیکی Outlaw SeaHunter با 2 موتور و 2 میله دمی می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2004 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 3000 - سازنده: Griffon Aerospace (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، تمرینی (توسعه داده شده برای استفاده شدن به عنوان تمرین گر برای خلبانان دانش آموز (معمولا زیر نظر مربی))، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.7 متر - طول بال ها: 4.15 متر - وزن: 54 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 2 سیلندر 3W-150i که یک ملخ 2 پره را با آرایش pusher در انتهای بدنه می گرداند - حداکثر سرعت: 195 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی 4900 متر - برد: 220 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. حداکثر 18 کیلوگرم ممحموله ماموریتی - نسخه ها: MQM-170 "Outlaw" (سری پایه)، MQM-170A (نام ارتش ایالات متحده روی سامانه های اولیه)، Outlaw G2 (پلتفرم به روز رسانی شده با سازه هوایی بزرگ‌تر و ساختار بال تقویت شده، افزایش توانایی های ماموریتی با محموله، مداومت و چابکی بیشتر) منبع

بسم ا... یکصد و ششمین سالگرد شهادت رئیسعلی دلواری 1400-1296 https://www.aparat.com/v/Emn9F

سلام، برتری یک سامانه پدافند هوایی تنها به برد موشک آن نیست. اگر با اساتید دانشگاهی که پای کار بوده اند گفتگو کنید با دردسرهایی که در جریان راه اندازی ‌و بکارگیری سامانه های هاوک در زمان جنگ و نیز در جریان تلاش ها برای برای بهینه سازی آنها پس از جنگ روبرو بودند بیشتر آشنا خواهید شد. یکی از مهم‌ترین ویژگیهای یک سامانه پدافند هوایی میان برد و برد بلند، تفسیر امواج برگشتی و استخراج بیشترین داده های درست و قابل اعتماد از این امواج است که امروزه تقریبا” کاملا” نرم افزاری شده و‌ نیازمند برنامه نویسی های پیچیده است. یعنی دانشمندان و مهندسان رشته امواج در یک هماهنگی کامل با مهندسان و برنامه سازان سازنده جنگ افزارها باید چنین نرم افزارهایی را توسعه دهند. پیشتر چنین کارهایی توسط ماژولهای نیمه مکانیکی - نیمه دیجیتالی انجام می شد (مانند سامانه اس ۲۰۰ یا اس ۷۵). من واقعا” نمی دانم سطح دانش و توانایی های کشور در فیزیک امواج در چه حدی است. ولی فیلتر کردن درست امواج بازگشتی، تفسیر و استخراج داده های درست از آنها، مقابله با جنگ الکترونیک (که برای خودش دانشی است!)، … است که توانایی یک سامانه پدافند هوایی برد بلند را تعیین می کند. دقیقا” همین موارد بود که با دریافت سامانه اس ۳۰۰ از روسیه کارشناسان ایرانی را از توانایی های آن شگفت زده نمود. حتی در مورد خود موشک نیز، برد تنها یکی از عوامل تعیین کننده است و مانور پذیری موشک و از آن مهمتر سرعت واکنش موشک است که یک موشک را بر دیگری برتری می دهد. با افزایش برد موشک و رادار کنترل آتش یک سامانه پدافند هوایی، زمانی که پرنده دشمن برای مقابله با سامانه پدافند در اختیار دارد نیز همزمان افزایش می یابد و موشکهای جدید باید با افزایش سرعت این زمان را به کمترین مقدار کاهش دهند.

به نام خدا General Atomics MQ-9B Protector / SkyGuardian (“Predator B”) پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) (2021) جنرال اتمیکس برای دستیابی به مقررات جدید ناتو و FAA آمریکا برای استاندارد های هوایی تجاری در سراسر جهان، نسخه ای از پهپاد موفق MQ-9 "Predator B" را با نام MQ-9B "Protector" طراحی کرد. این نسخه در حوزه نرم‌افزار و سخت‌افزار ارتقا هایی را شاهد بوده تا در شرایط مختلف آب و هوایی جهان عملکرد بهتری داشته باشد و در برابر خطرات طبیعی مثل برخورد پرنده، یخ زدگی و صاعقه محافظت شود. نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (RAF) متعهد به خرید این مدل است و انتظار می رود تا سال 2023 پهپاد ها آماده شوند. Protector فرم و کارایی پریدیتور را حفظ کرده است. بدنه صاف آن مجموعه اصلی اویونیک، اپتیک ها و موتور را در خود جای می دهد. بال ها مستقیم اند و بالچه ای هایی در انتهای خود دارند. مجموعه اپتیک روی یک برجستگی در چانه بدنه قرار گرفته است. ترکیب بال های دمی Y شکل از 2 باله رو به بیرون و یک بال رو به پایین تشکیل می شود. بخش زیرین، 3 پایه چرخ دار را نگه می دارد. در انتهای هواپیما یک ملخ 3 پره در آرایش pusher دیده می شود. Protector به حداکثر سرعت 388 کیلومتر بر ساعت می رسد و مداومت 40 ساعته دارد. عمر عملیاتی آن حدود 40 هزار ساعت و ارتفاع عملیاتی آن تا 12000 متر است. سامانه های پشتیبان شامل مجموعه حسگر های الکترواپتیک/مادون قرمز MTS-B ریتون، رادار ماموریتی چند حالته Lynx و توانایی حس و دوری کردن در تمام شرایط جوی می شود. محموله ماموریتی ماژولار است و به خریدار اجازه می دهد تا لوازم مورد نیاز خود را اضافه کند. از پلتفرم MQ-9B در پهپاد رزمی SkyGuardian هم ساخته شده که از مهمات هدایت دقیق استفاده می کند. SeaGuardian هم به عنوان گشت دریایی چند ماموریته توسعه داده شد و به رادار جست و جوی سطحی برای رسیدن به الزامات سورتی های دریایی در حوزه های تجاری و نظامی مجهز است. در جولای سال 2018، طرح اولیه MQ-9B SkyGuardian در سفری از Grand Forks داکوتای شمالی به Fairford انگلیس به مدت 24 ساعت پرواز کرد. این پرواز اولین بار در نوع خود توسط یک هواپیمای بدون سرنشین ارتفاع متوسط مداومت بال (MALE) بود. در ماه نوامبر، بلژیک MQ-9B SkyGuardian را برای نیاز خود به پهپاد MALE انتخاب کرد. در فوریه سال 2019، جنرال اتمیکس با شرکت های فرانسوی MBDA و شرکت آمریکایی Raytheon به توافق رسید تا برنامه انگلیسی Protector را برای نیروی هوایی و دریایی سلطنتی انگلیس پیش ببرد. این توافق امکان پشتیبانی Protector از موشک ها/بمب های توسعه داده شده توسط هردو شرکت (Brimstone و Paveway IV) را فراهم می کند. در مارس سال 2019، General Atomics MQ-9B یکی از چندین پهپادی بود که برای انتخاب توسط گارد ساحلی ژاپن (شامل 12 پهپاد) رقابت می کرد. در همین ماه، وزارت امور خارجه ایالات متحده فروش پهپاد MQ-9B به بلژیک تحت برنامه فروش خارجی نظامی (FMS) را تائید کرد. با این فروش، بلژیک به همراه انگلیس به اپراتور های خارجی این مدل تبدیل شد. در می سال 2019، MQ-9B در کنار پهپاد Heron TP اسرائیلی برای انتخاب توسط کانادا رقابت می کرد. در ماه جولای، انگلیس از قصد خود برای بازنشسته کردن ناوگان پهپاد های Reaper وجایگزین کردن آن ها با MQ-9B "Protector" تا سال 2024 خبر داد. در آپریل سال 2020، اولین نسخه تولیدی MQ-9B SkyGuardian پرواز کرد. در ماه آگوست، جنرال اتمیکس قراردادی 189 میلیون دلاری برای ساخت ناوگان MQ-9B های بلژیک دریافت کرد. در ماه سپتامبر، یک پهپاد Protector نیروی هوایی سلطنتی به نام Protector RG.1 / UK.1 اولین پرواز خود را انجام داد. در ماه نوامبر، وزارت امور خارجه ایالات متحده فروش 4 فروند پهپاد MQ-9B SkyGuardian به جزیره تایوان را تائید کرد. امارات متحده عربی هم به دنبال خرید MQ-9B است. تا 18 سامانه پهپادی توسط این کشور خریداری می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2021 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: General Atomics(ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: بلژیک، تایوان، امارات متحده عربی، انگلیس، ایالات متحده - نقش: حمله زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11.2 متر - طول بال ها: 20.3 متر - ارتفاع: 3.8 متر - وزن: 1750 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 5000 کیلوگرم (3250 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوپراپ Honeywell که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می گرداند - حداکثر سرعت: 390 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 12195 متر - برد: 4500 کیلومتر - تسلیحات: مجموعه ماموریتی شامل حسگر ها و تجهیزات جمع‌آوری داده با پشتیبانی از موشک MBDA "Brimstone" و بمب هدایت دقیق Raytheon "Paveway IV" - نسخه ها: MQ-9B "Protector" (پریدیتور B، سری پایه)، MQ-9B "SkyGuardian" (نسخه مسلح)، MQ-9B "SeaGuardian" (گشت دریایی چند منظوره)، Protector RG.1 / UK.1 (نسخه نیروی هوایی سلطنتی، 16 فروند از جنرال اتمیکس خریداری شده است، اولین بار در سپتامبر سال 2020 پرواز کرد) منبع

سردار فرحی: به‌لطف خداوند قابلیت‌های بسیار خوبی در عرصه موشکی ایجاد شده است و ما در این عرصه در پنج سرفصل مختلف مانند کروز، بالستیک و موشک‌های پدافندی وارد شده به دستاوردهای بسیار خوبی رسیدیم. در این حوزه چند پارامتر مهم مدنظر وزارت دفاع بوده که یکی از این پارامترها بحث دقت است که در این سال‌ها کارهای فراوانی انجام شده است و امروز با افتخار می‌توانیم بگوییم در حوزه دقت توانستیم به موشک‌های نقطه‌زن برسیم. اقدامات بسیاری در خصوص رادارگریزی موشک‌ها انجام شده است و به توفیقات بسیاری دست یافته‌ایم، این موشک‌ها به‌راحتی می‌توانند از رادارهای دشمن عبور کنند. امروزه ما به پیشرفت‌های بسیاری در عرصه تاکتیکی شدن موشک ها رسیده‌ایم که می‌توانیم در عرض چند دقیقه و با سرعت بسیار بالا و استفاده از نیروهای کم از این موشک‌ها استفاده کنیم که دستاورد بسیار بزرگی است. در زمان‌های گذشته روی نگه‌داری موشک‌های سوخت مایع مشکل داشتیم اما امروز با کار کردن روی ترکیب سوخت به درجه‌ای رسیدیم که ماندگاری سوخت مایع ما در ماندگاری از سوخت جامد کمتر نیست و این می‌تواند به نگهداری موشک‌ها در مدت زمان بیشتری کمک کند. شاید بیش از 20 مکانیزم را طی کردیم و با تغییر جنس بدنه و سبک کردن موشک‌ها، به مکانیزمی دست یافتیم که موجب افزایش تحرک و بُرد موشک‌ها شد. در حوزه ماهواره‌برها نیز به دستاوردهای خوبی رسیدیم و ماهواره‌‌بر سیمرغ یک و دو و ماهواره‌بر ذوالجناح را تولید کردیم، که ذوالجناح یک ماهواره سه‌مرحله‌ای است که دو مرحله آن سوخت جامد است و این ماهواره‌بر یک ماهواره‌بر تاکتیکی است که روی خودرو سوار می‌شود و نیاز به سکوی پرتاب ندارد. ذوالجناح می‌تواند ماهواره 220کیلوگرمی را در مدار 500کیلومتری قرار دهد که نسبت به ماهواره‌های گذشته یک رکوردشکنی است. وی ابراز کرد: امروز اگر بخواهیم بگوییم که تولیدات دفاعی ما نسبت به ده سال گذشته چندین برابر شده است، اغراق نکرده‌ایم. خوشبختانه از سرریز این دانش به عرصه‌های دیگر نیز کمک کرده‌ایم و در ساخت تجهیزات خودرو و ساخت واکسن از این فناوری و دانش بهره برده‌ایم.

بسم ا.... پایان تحریم تسلیحاتی و چشم انداز تحویل اس 400 به ایران ظاهرا حتی آمریکایی ها قضیه را جدی تر گرفتند ... به گفته نظامیان آمریكا، ایران می خواهد جنگنده های چند منظوره سوخو-30 ، جت آموزش رزمی Yak-130 و تانک های تی-90 را خریداری كند و می تواند سیستم های S-400 ، و همچنین سیستم های موشکی ساحلی Bastion را به دست آورد. ماه گذشته، مایکل پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در یکی از توییت های خود هشدار داد که "به دلیل توافق اشتباه با ایران، تحریم تسلیحاتی سازمان ملل متحد علیه ایران منقضی می شود". "کشورهایی مانند روسیه و چین قادر به فروش سلاح های پیشرفته به ایرانی ها خواهند بود. کارشناسان معتقد هستند که هدف اولویتدار رهبری ایران - به روزرسانی و نوسازی نیروی هوایی ایران است. یوری لیامین، کارشناس نظامی روس، به نزاویسیمایا گازتا گفت: "مطمئناً ایران به خصوص به مدرنیزه سازی تجهیزات و تکنیک هوایی نظامی علاقمند است. اکنون جنگنده های موجود در ترکیب نیروی هوایی ایران کهنه شده است و برای مدرنیزه سازی آنها لازم است جنگنده های جدید در خارج از کشور خریداری شود، زیرا ایران با قابلیت های صنعت نظامی خود نمی تواند همه نیازهای را رفع کند. پی نوشت : دومین خبر فقط در عرض 4 ماه ( تیر 98 / آبان 98 ) باید دید در نهایت چه اتفاقی قرار هست رخ دهد .....

به نسبت اگر مقایسه کنیم ، نیروی دریایی با توجه به حضور سپاه (بعنوان نیروی دریایی آبهای سبز ) و ماهیت تهدید غیر کلاسیک فعلی در یک نمای کلی وضعیت به مراتب بهتری از دو نیروی دیگر دارد ولی شرایط ما روی هوا وضعیت نرمال و طبیعی نیست . نیروی زمینی هم که وضعیتش مشخص هست . ولی پاشنه آشیل ما الان روی هواست ( درگیری مستقیم آینده ما با سعودی ها متمایز ترین وجه اش ، تقابل دو نیروی هوایی خواهد بود ) و مقایسه تهدیدات موجود هم ، دقیق بیانگر همین هست . به همین دلیل اول بحث خرید فناوری ( برای هر سه نیرو ) و بعد نیروی هوایی مطرح شد .