بسم ا... برای بزرگ نمایی روی عکس کلیک کنید

بخش سوم و پایانی در انتهای این برنامه چند سئوال بی پاسخ همچنان وجود داشت . نخست اینکه گروه طراحی هرگز موفق نشد تا مشکلات مربوط به دفع ضربات ناشی از شلیک را بطور کامل حل کند ، بدین معنی که فناوری موجود درآن زمان ، به روسها اجازه نداد تا میزان ضربات وارده به شاسی را به حداقل کاهش داده یا بطورکامل خنثی کند . دوم اینکه ، انتخاب های محدوده برای انتخاب یک شاسی به منظور استفاده از درزمین های خارج جاده ای بود که حتی با الزامات بسیار ساده عملیات در زمین های نزدیک به مسیرهای آسفالت ، شاسی چرخدار چهارمحوره که امکان نصب مجموعه توپ یا برجک روی آن باشد پیدا نشد . علاوه براین ، معماری طراحی شده برای این توپ چرخدار ،سطح حفاظت مناسبی را برای خدمه فراهم نمی نمود . بنابراین ، تمامی خدمه به جز راننده ، دائماً در معرض تهدیدات میدان نبرد بودند . درنهایت نیز ، آتش دهانه توپ قدرتمند 152 م.م ، بارها موجب تخریب کابین خودرو می شد که البته امکان نصب صفحات زرهی و شیشه های مقاوم تر برای آن وجود داشت ولی این مساله روی وزن خودرو تاثیر مطلوبی از خود برجای نمی گذاشت. مقایسه ویژگی های فنی شاسی اورال-5323 و کراز-6316 برای هویتزر خودکششی 2اس21 با این حال ، هنگام طراحی اولیه این توپ خودکششی ، محدود نگه داشتن جرم کلی توپ یکی از چالش هایی بود که تا آخرین روزهای برنامه ، برای دست اندرکاران آن یک چالش بشمار می رفت . درواقع ، برجک اولیه 2اس21 برای شلیک حداقل 30 گلوله ، 17 تن وزن داشت که با اضافه شدن تسمه های شانه ای و دیسک های ضربه گیر ، مجموع عدد مذکور به 20 تن می رسید ،درنتیجه شاسی انتخابی باید تحمل حداقل 20 تن وزن هنگام اجرای آتش را می داشت . این مساله باعث شد تا شاسی کراز-6316 نیز درنظر گرفته شود که نمونه تولید شدن براساس آن ، با یک کابین اصلاح شده زرهی از سایر گونه ها متمایز می گردید. بدین ترتیب چالش های فنی جهت نصب برجک روی شاسی که پیش روی دفتر طراحی روسی قرار داشت به شرح ذیل بود: 1- مدت زمان طولانی برای حاضر به جنگ کردن سامانه از زمان توقف 2- قابلیت بسیار پائین تحرک در زمین های خارج جاده ای 3- عدم حفاظت مناسب برای خدمه 4- عدم توانایی شاسی برای تحمل ضربات ناشی از شلیک 5- وارد آمدن آسیب به کابین هنگام شلیک روند توسعه این سامانه به شکل فشرده ، به ترتیب زیر قابل بررسی است : 1- هویتزر خودکششی چرخدار 2اس21 یک سامانه توپخانه ای با کالیبر 152 م.م است که اطلاعات مربوط به آن همچنان محرمانه باقی مانده است . 2- کار بر روی این سامانه به موازات طراحی هویتزر خودکششی شنی دار 2اس19 مستا-اس ، روی شاسی چرخدار در موسسه تحقیقات مرکزی بوروستینک گورگی به منظور بخدمت گیری نسخه چرخداری از نمونه مذکور آغاز شد . 3- سلاح اصلی این سامانه ، یک قبضه هویتزر 152 م.م 2آ67 بشمار می آمد که محصول دفتر طراحی او.کا.بی-2 ولگوگراد بود و به شکل مستقیم توسط گئورگی ایوانوویچ سرگیئف طراحی شده بود . 4- این هویتزر نمونه مشتق شده ای از خانواده هویتزرهای 2آ64 و 2آ65 بود که به ترتیب ، برای نسخه خودکششی شنی دار و همچنین نسخه کششی طراحی شد . 5- هویتزر 2آ65 بلحاظ ساختاری شباهت بسیار زیادی با نمونه 2آ64 داشت که بر روی هویتزر 2اس19 نصب شده بود ولی در 2آ64 یک سامانه اضافی به منظور خارج کردن گازحاصله از سوختن باروت پس از شلیک نصب شده بود . 6- تفاوت میان نمونه های 2آ67 و 2آ64 در چیدمان گهواره اصلی هویتزر ، سازوکار متعادل نگه داشت سلاح و همچنین بارگذار آنها بود . 7- در اوایل دهه هشتاد میلادی ارتش شوروی توجه خود را بسوی توسعه سامانه های توپخانه ای خودکششی چرخدار معطوف نمود . 8- درسال 1982 تحقیقات اولیه برای انتخاب شاسی به پایان رسید و نمونه اورال-5323 بعنوان پایه اصلی نصب هویتزر 152 م.م انتخاب گردید . 9- از سه ماهه دوم سال 1983 روند آماده سازی برجک با قابلیت حرکت و شلیک خودکار آغاز شد و در 21 ژانویه 1985 نتایج آن در برنامه هویتزر 2اس19 نیز مورداستفاده قرار گرفت . 10- از ژوئیه سال 1983 تا دسامبر 1984 موسسه تحقیقات مرکزی بوروستینک به همراه خط تولید باریکادی و شرکت خودروسازی اورال دو نسخه آزمایشی از هویتزر مستا-کا را روی شاسی اورال-5323 توسعه دادند که این مساله پس از انتشار نتایج اولیه ، با دستور وزارت دفاع بصورت برنامه هویتزر خودکششی چرخدار 2اس21 کالیبر 152 م.م درآمد و همزمان شاسی جدید کراز-6316 نیزبه برنامه اضافه شد تا پروژه 2اس26 پت-کا آغاز شود. با شروع پروژه ، تقریبا تمامی واحدهای تحقیقاتی دفتر طراحی بوروستینک برای پیشبرد دو برنامه 2اس21 مستا- کا و 2اس26 پت-کا وارد عمل شدند ولی بدلایل متعدد از جمله متقاعد نشدن وزارت خودروسازی برای اصلاح شاسی های کراز-6316 و اورال-5323 که نیازهای ارتش را برآورده کند ، در 17 سپتامبر 1987 تمامی روند توسعه متوقف گردید و همزمان برنامه 2اس22 کولبا-3 نیز به همین سرنوشت دچار گردید. 11- ایده اولیه طراحی مستا-کا برای برآورده کردن نیازهای ارتش در سطح گروه ارتش ها و لشکر ( لشکرهای تفنگدار موتوری که عمدتاً از واحدهای سوار-زرهی و تیپ های مستقل توپخانه تشکیل می شدند ) پیشنهاد گردید تا سطح تحرک و برد عملیاتی یگانهای توپخانه را در صحنه عملیاتی شرق دور افزایش دهد ولی مشکل از آنجایی آغاز شد که شاسی مناسبی برای تحمل ضربات ناشی از شلیک و همچنین حفاظت از خدمه در دسترس قرار نداشت و به جز شاسی ماز-543ام که بدلیل پیشرانه ضعیف از همان آغاز از دور خارج شد ، محصول شرکت کراز با شناسه 6316 برای نصب برجک انتخاب گردید . علاوه بر برجک اصلی ، کابین زرهی سامانه مذکور نیز باید در برابر ترکش های مهمات بی-32 از فاصله حدود 50 متری مقاومت می نمود . ولی در نمونه اولیه ، شاسی کاماز-5320 انتخاب گردید . شلیک های آزمایشی برای تعیین میزان بار وارده و رفتار شناسی دینامیکی شاسی هنگام اجرای آتش صورت گرفت و نواقصی را نشان داد که بدلیل کاهش بودجه تمام برنامه درسال 1991 متوقف گردید . پس از فروپاشی ، البته تمامی سرمایه گذاری ارتش روی توسعه هویتزرهای 2اس19 و 2اس3ام متمرکز شد. با توجه به کاهش تدریجی بودجه که گریبان گیر پروژه مذکور شده بود ، برنامه مستا-کا در اواخر دهه هشتاد میلادی از اولویت خارج و همانطور که ذکرآن رفت در سال 1991 کاملا بحالت ایستا درآمد تا جایی که شرکت طراح ، بالاجبار همه دفاتر مربوط به آن را تعطیل نمود و ارتش روسیه فدرال نیز از بخدمت گیری آن محروم شد. عملیات هویتزر چرخدار 2اس43 مالوا https://aparat.com/v/ptnu75y در ارتباط با اهمیت این برنامه ، ژنرال م.م.زایتسف ( M.M. Zaitsev) فرماندهی وقت گروه ارتش های شوروی در آلمان شرقی در ملاقاتی با رئیس وقت دفتر طراحی بوروستینک و.م.چباننکو (V.M. Chebanenko ) در بازه 1982-1986 بر این اعتقاد قرار داشت که به جای استفاده از شاسی های شنی دار در صحنه عملیاتی اروپا باید از شاسی های چرخدار استفاده نمود تاسطح مانورپذیری و سرعت تحرک واحدهای توپخانه در سطح لشکر و هنگ ها افزایش پیدا کند . نمای جانب هویتزر خودکششی چرخدار 2اس35-1 هویتزر خودکششی 2اس-35-1 همزمان با برنامه طراحی و توسعه هویتزر 2اس19 مستا-اس توسط ارتش روسیه ، نسخه چرخداری با شناسه Coalition-SV-KSH بر روی شاسی کاماز-6560 آغاز شد که نشان می داد ، روسها برای بخدمت گیری یک هویتزر سنگین چرخدار از جدیت لازم برخوردار هستند . برهمین اساس نمونه مذکور به یک برجک بدون سرنشین که خدمه آن در یک کابین زرهی در جلوی شاسی مستقر بودند ، مجهز شد که براساس داده های موجود می توانستند هویتزر مذکور را تنها در یک بازه زمانی 90 ثانیه ای برای اجرای آتش آماده کنند. نمای روبرو وپشت هویتزر چرخدار 2اس35-1 تشریح قابلیتهای رزمی هویتزر خودکششی چرخدار 2اس43 https://aparat.com/v/xzwq176 ساختار این هویتزر چرخدار شامل یک کابین زرهی شده است که روی قاب پیشرانه قرار می گیرد که درون آن ، سامانه های مربوط به هدایت آتش و سایر زیرسیستم های حیاتی مربوط به خدمه درآن قرار می گرفت . شاسی این هویتزر نیز ، همانطور که گفته شد با آرایش هشت درهشت ، از محصولات شرکت کاماز است که طراحی خاص آن باعث کاهش وزن و هزینه های تولید آن شد. زمانی که این سامانه به نقطه از پیش تعیین شده برای شلیک می رسید ، ابتدا سلاح اصلی از جایگاه ثابت خود باز شده ، دریچه های دسترسی به سامانه های آتش باز می شد و بازوهای تثبیت کننده شاسی نیز از جایگاه خود بیرون آمده و روزی زمین قفل می گردید تا هنگام اجرای آتش ، ضربات ناشی از شلیک به زمین منتقل شده و از جابه جایی خودرو و برهم خوردن تنظیمات آتش جلوگیری شود . مقایسه ویژگی های رزمی هویتزرهای خودکششی شنی دار و چرخدار عملیاتی و غیرعملیاتی ارتش روسیه این هویتزر با نصب برجک روی شاسی کاماز و در وضعیت بدون مهمات چیزی در حدود 13.5 تن وزن داشته و پس از بارگیری 70 تیر گلوله جرم کلی آن درحدود 3.5 تا 4 تن افزایش پیدا می کند. در مجموع با توجه به جرم شاسی کاماز-6560 ( براساس استانداردهای موجود تا 14.4 تن ) هویتزر مذکور پس از بارگیری در حدود 32 تن وزن خواهد داشت که دوبرابر سنگین تر از سزار فرانسوی و حدود یک سوم سنگین تر از آتموس 2000 خواهد بود که البته درمقایسه با نمونه شنی دار ، حدود 15 تن سبک تر است ، با این حال برخی ناظران نظامی معتقدند که این هویتزر چرخدار روسی هنوز بیش از حد سنگین به نظر می رسد و این بر توانایی های آن برای مانور در جاده های آسفالت ، تاثیر منفی می گذارد . نمای فوقانی هویتزر خودکششی چرخدار 2اس35-1 علاوه براین ، برای انتقال هویتزر در مسافتهای طولانی باید از هواگردهای آنتونوف-124 استفاده نمود که این نیز بر نقاط ضعف آن می افزاید .با این حال ، خانواده هویتزر مستا به محاق نرفت و حداقل دو گونه 2آ65 مستا-بی کششی و 2اس19 مستا-اس خودکششی روی شاسی شنی دار ، وارد خدمت ارتش روسیه شد ، در حالی که اطلاعات موجود از برنامه ارتش برای استفاده از شاسی کاماز-6560 به منظور تولید توپ خودکششی 2اس35 خبر میدهد . با این حال ، ارتش روسیه ، نسخه ارزان تری از آن را توسعه داد که منجر به تولد هویتزر چرخدار 2اس43 گردید . راست : شاسی باز6010-07 چپ : هویتزر خودکششی چرخدار 2اس43 مالوا هویتزر خودکشی 2اس43 مالوا نیروی زمینی ارتش روسیه براساس یک سنت قدیمی که سامانه های توپخانه ای خود را با نام گُل ها ، مورد شناسایی قرار می دهد ، پس از معرفی نمونه های با اسامی گل لاله (Tulip) ، گل صد تومانی (Peony) ، سُنبل (Hyacinth) ، میخک (Gvozdika) ، در سال 2020 ، توپخانه خودکششی چرخداری را با شناسه گل ختمی / پنیرک (Malva) وارد چرخه آزمایشات نمود که روند آن در ماه می 2023 تکمیل گردید . این سامانه جدید توپخانه ای ، در ژوئن 2021 در میدان آزمایش توپخانه ای اسمولنی منطقه نیژنی نووگراد به وزیر وقت دفاع نشان داده شد و به شکل عملی آزمایشات آن آغاز گردید . اما درسال 2020 ، وزارت دفاع روسیه درحالی به شکل رسمی خبر از طراحی و تولید یک سامانه توپخانه ای چرخدار با کالیبر 152 م.م داد که قرار بود در نمایشگاه نظامی آرمی-202 روسیه رونمایی شود ولی این اتفاق بدلایل مختلف رخ نداد و به جای آن تنها یک تابلو حاوی مشخصات این جنگ افزار وجود داشت که مهم ترین نکته داده های اولیه ، تاکید بر نقش سکوی پرتاب کننده مهمات هسته ای تاکتیکی این سامانه جدید بود. پیشرانه دیزلی یامز -84-24-10 ایده اولیه تولید یک سامانه توپخانه خودکششی چرخدار از ابتدای دهه هشتاد میلادی و با استفاده از شاسی کراز-6316 آغاز شد که به معرفی سامانه 2اس21 مجهز به یک قبضه توپ 152م.م منجر گردید . اما وزارت دفاع چندان تحت تاثیر این سامانه قرار نگرفت و در انتهای همان دهه کار روی آن متوقف گردید . مهمات استاندارد هویتزر خودکششی چرخدار 2اس43 کالیبر 152 م.م از راست به چپ : آر.دی-4-01 ( مهمات 2.5 کیلوتنی هسته ای ) مهمات خوشه ای 3او23 مهمات 3او اف45 مهمات 3اواف38 مهمات 3او اف64 از راست به چپ : 3او اف 25 3او13 به هر ترتیب ، شاسی اصلی این سیستم جنگ افزاری ، با شناسه باز-6010-027 محصول کارخانه خودروسازی سنگین بریانسک بشمار می آید که به نوعی نسخه اصلاح شده کامیون هشت درهشت باز-6910 بود. در بخش جلویی این سامانه ، یک کابین دو ردیفه با 5 صندلی قرار دارد ، در حالی که بخش مرکزی آن به محلی برای ذخیره زیرسامانه ها و مهمات و در بخش انتهایی نیز جنگ افزار اصلی ، جانمایی شده است . نیروی محرکه این شاسی ، از یک دستگاه پیشرانه دیزل یاماز- 8424-10 با قدرت 470 اسب بخار تامین می شود که این خودروی رزمی با وزن 32 تن را با سرعت حدود 90 کیلومتر در ساعت و در محدوده ای به فاصله 1000 کیلومتر به حرکت درآورد. علاوه براین ،وزن سبکتر 2اس43 به نیروی زمینی اجازه می دهد تا سامانه فوق را با استفاده از پرنده های ترابری ایلوشین-76 بسادگی جابه جا نماید . علاوه براین ، مزیت مهم مالوا ، ارزان تر بودن تولید ( که توسط اورال واگن زاوود صورت می گیرد ) و هزینه های پائین تر تعمیرو نگهداری آن است . شاسی این سامانه برای پیمایش در زمین های جاده ای و خارج جاده ای طراحی شده ، هر چند تحرک آن در زمین های ناهموار از سامانه های شنی دار کمترمی باشد . شاسی مذکور به یکسری بازوهای تاشو مجهز بوده که ضربه حاصله از شلیک را به زمین منتقل می کند. سامانه های 2اس19 مستا-اس و 2اس43 مالوا به شکل یکسان از یک قبضه هویتزر 152 م.م 2اس64 با طول لوله 47 برابر کالیبر اصلی بهره می برند که برد مشابه 24.5 کیلومتر را بدان می دهد ( این برد با استفاده از مهمات مجهز به خرج موشکی 3OF61 حدود 28.9 کیلومتر ، برای مهمات هدایت لیزری کراسنوپل-ام تا 25 کیلومتر و با استفاده از مهمات کراسنوپل- دی تا 43 کیلومتر است ) جدول مشخصات گونه اصلی شنی دار و نمونه های برگرفته چرخدار کالیبر 152 م.م نخستین حضور و آسیب رزمی هویتزر خودکششی چرخدار 2اس43 - اوکراین https://aparat.com/v/llw08ql در عین حال ، سرعت شلیک مالوا نسبت به سامانه های تسلیحاتی مشابه ، چشمگیر به نظر می رسد ، بطوریکه با نرخ شلیک 7 تیر در دقیقه ، نسبت به توپ خودکششی چرخدار فرانسوی سزار با 6 تیر در دقیقه در مقام بالاتری قرار می گیرد . درحالی که نمونه روسی با توانایی حمل 30 تیر ، در مقایسه با همتای فرانسوی خود که میتواند 18 تیر حمل کند ، مجددا رتبه بهتری را کسب کرده است. براساس داده های موجود ، قابلیت مالوا برای اجرای آتش همزمان و سریع ، با توجه به تنظیم خودکار زاویه ارتفاع توپ و شلیک 6-5 گلوله متوالی ، احتمال انهدام هدف تا حد زیادی افزایش پیدا می کند.مراحل آزمایش این هویتزر چرخدار همچنان ادامه داشت که جنگ اوکراین آغاز شد و ارتش روسیه پس از مدتها و بدون هیچ مقدمه ای ، حداقل یک دستگاه از این سامانه را در ماه می/ ژوئن 2024 در محور خارکف بکار گرفت و حتی بدلیل حملات متقابل ارتش اوکراین دچار آسیب رزمی نیز شد . آسیب های رزمی وارده به هویتزر خودکششی چرخدار 2اس43 مالوا در محور خارکف پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7 8- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

ترور فرمانده کل قسام تکذیب شد؛ اظهارات مهم مسئول ارشد حماس درباره وضعیت سلامتی محمد ضیف العالم - فلسطین اسامه حمدان از مسئولان ارشد جنبش حماس و عضو دفتر سیاسی این جنبش در سخنانی اظهار داشت: حال محمد ضیف خوب است ( الحمد لله ) و اقدام سران رژیم صهیونیستی در اعلام کردن نام محمد ضیف فقط برای توجیه کشتار است؛ زیرا آنها مرتکب کشتاری هولناک در منطقه‌ای شدند که این رژیم آن را امن اعلام کرده بود. بنابر این گزارش، رژیم صهیونیستی روز شنبه (23 تیر ماه) در جنایتی فجیع با حمله به آوارگان فلسطینی در منطقه المواصی خان یونس در جنوب باریکه غزه، با استفاده از بمب ها و موشکهایی با قدرت انفجاری شدید بیش از 100 فلسطینی را شهید و دهها نفر دیگر را مجروح کرد، این رژیم در واکنش به انتقادهای جهانی نسبت به این جنایت، برای توجیه ارتکاب کشتار جمعی خود اعلام کرد که حمله به منطقه المواصی در خان یونس برای هدف قرار دادن محمد ضیف رهبر قسام بوده است.دراین حمله که بسیاری از شهروندان فلسطینی در زیر آوارها مدفون شدند، رژیم صهیونیستی مدعی شده بود که محمد ضیف را به شهادت رسانده است. https://fa.alalam.ir/news/6922798/اظهارات-مهم-مسئول-ارشد-حماس-درباره-وضعیت-سلامتی-محمد-ضیف

نیزه سه شاخ نیروی دریایی موشک هوابه هوای دوربرد ایم-174 بی ترایدنت نوزدهم آوریل 2021 عکاسان هوایی خبر از نصب موشک ریم-174 / اس ام-6 روی جنگنده F/A-18F نیروی دریایی دادند. مقدمه : درزمان ترجمه متن پیش رو ، درخصوص ماموریت موشک ایم-174 بی ، گمانه زنی های متعددی صورت گرفته بود و عمدتاً نقش هوابه هوا ، سطح به زمین ، ضد بالستیک و ضد تشعشع را بدان نسبت می دادند . با این حال بدلیل اهمیت نقش هوابه هوا برای این سلاح ، تصمیم گرفته شد تا در بخش موشکهای هوابه هوا انجمن ارسال گردد. پیش زمینه تاریخی و احتمالات در چهارم ژوئن سال 2024 میلادی ، عکس هایی ازسوی یک ناظرغیرنظامی منتشر شد که نشان می داد یک فروند جنگنده سوپرهورنت نیروی دریایی ایالات متحده ، موشک جدید هوا به هوایی را با خود حمل می کند که به نظر برگرفته از نمونه دریاپایه اس ام-6 یا ریم-174 باشد . موشک اس ام-6 در ابتدا بعنوان یک موشک سطح به هوا برای مقابله با موشک های دوربرد بالستیک در مراحل نهایی پرواز طراحی شده بود و براساس ادعاهای موجود ، اکنون می تواند با تسلیحات مافوق صوت نیز مقابله نماید. علاوه براین ، نیروی دریایی ایالات متحده از این جنگ افزار بعنوان یک سامانه شبه بالستیک برای حمله به اهداف زمینی بااولویت بالا نظیر سامانه های دفاع هوایی و یا حتی شناورهای رزمی نیز بهره برده و بطور معمول از سامانه های شلیک عمودی مارک-41 بسوی هدف روانه می گردد. چهارم ژوئن 2024 و پس از 4 سال آزمایشات پنهانی ، یک تیر اس ام-6 بر روی یک فروند سوپرهورنت نیروی دریایی در میدان تیر چاینالیک مدرسه تسلیحات هوایی نیروی دریایی مورد رصد قرار گرفت. با تمام این اوصاف ، ترکیب اس ام-6 و سوپرهورنت چیزی در حدود سه سال قبل به شکل اتفاقی مورد رصد قرار گرفت ولی هرگز توسط نیروی دریایی مورد تایید قرار نگرفت . درآن زمان ، برخی معتقد بودند که این ترکیب ممکن است بصورت ترکیب هواپایه برای شلیک یک موشک بالستیک هواپایه مورد استفاده قرار گیرد یا بعنوان سکویی جهت آزمایش سامانه های حساسی نظیر لینک های ارتباط داده ای ، جستجوگرهای راداری فعال هوابه هوا مورد استفاده قرار گیرد . هر چند برخی نیز مدعی بودند که این احتمال وجود دارد که نیروی دریایی در حال بررسی ورود به خدمت یک موشک دوربرد هوابه هوا با استفاده از کالبد این موشک بوده باشد. عکاسی که تصاویر اولیه از این سامانه جدید را ثبت کرده مدعی است که چهار عکس منتشر شده ، در حدود 60 مایلی میدان تیر چاینالیک که مدرسه تسلیحات هوایی نیروی دریایی درآن قرار دارد گرفته شده و حتی اعلام نموده که با رصد مخابرات نیروی دریایی دریافته که اسکادران وی ایکس-31 آزمایش موشک مربوطه را برعهده داشته است. اگر نقش هوابه هوا برای موشک مزبور پذیرفته شود ، سازگاری مهمات رصد شده می تواند قابلیتهای مشخصی را در اختیار نیروی دریایی قرار دهد . درواقع ، انطباق این موشک با سوپرهورنت بدان معناست که خلبانان نیروی دریایی اکنون می توانند اهداف خود را صدها مایل دورتر از برد فعلی تسلیحات محمول خود هدف قرار دهد ، در حالی که ورود موشک ایم-260 به خدمت نیز نیز بعید است حتی به فرآنجام های ایم-174بی نیز نزدیک گردد. یکفروند F/A-18D مسلح به موشک هارپون هواپایه / ژوئن 2022 اما سئوال این است که چرا پنتاگون و نیروی دریایی به ناگاه یا حداقل در کوتاه مدت چنین برنامه ای را در دستور کار خود قرار دهند ؟ درواقع امر ، پنتاگون اکنون معتقد است که چالش های درگیری احتمالی آینده با چین در اقیانوس آرام باعث می شود تا آنچه که زنجیره کشتار دوربرد نامیده می شود به یکباره اولویت پیدا نماید. بویژه اینکه پکن بصورت فزاینده ای در حال کار بر روی موشک های دوربرد هوابه هوا است و همزمان باآن ، سرمایه گذاری شدید و گسترده ای روی افزایش توانمندی های ضددسترسی / منع منطقه ای خود برای جلوگیری از نفوذ دشمن به نقطه حداکثری برد سامانه های جنگ افزاری خود ، صورت داده است. نمای نزدیک شلیک اس ام-6 از روی عرشه شناور رزمی کلاس آرلی برک بدین ترتیب ، موشک اس ام-6 با وزنی در حدود 3300 پاوند اگر با استفاده از تقویت کننده ( بوستر ) و از روی یک شناور رزمی بسوی هدف شلیک شود ( درنقش سطح به زمین ) چیزی در حدود 230 مایل برد خواهد داشت . با این حال ، رقم مذکور به چندین مولفه بستگی دارد و معمولا برد واقعی کمتر از عدد اعلام شده است . اما اگر چنین موشکی از روی جنگنده شلیک شود ، برد پیشین به شکل قابل توجهی افزایش خواهد یافت و برهمین اساس ، اس ام-6 به سلاحی تبدیل می گردد که می تواند صدها مایل دورتر از زمانی که موشک فوق از روی شناور یا پرتابگرهای زمینی بسوی هدف روانه سازی می شود ، برد داشته باشد. موشک اس ام -6 در حال بارگذاری در محفظه پرتاب خود در تاسیسات ریتئون اما اگر برای این موشک ، نقش هوابه هوا تعریف شده باشد ، آنگاه یک جهش در رهگیری اهداف برای سوپرهورنتها است و استقرار آن در اقیانوس آرام نیز اهمیت راهبردی دوچندانی پیدا میکند.از سویی دیگر اگر برای این موشک جدید ، نقش ضدکشتی قائل شویم ، مجددا این مساله یک توانمندی قابل توجه برای نیروی دریایی خواهد بود. درواقع ، اکنون ناوگان سوپرهورنتهای نیروی دریایی در نقش ضدکشتی به موشک های هارپون بلاک-2 با برد 75 مایل را درا ختیار دارند ولی با اضافه شدن اس ام-6 ، این برد حدود 3 برابر خواهد شد و بدلیل سرعت مافوق صوت ، دفاع دربرابر آن سخت از موشکهای مادون صوت هارپون است . بدین ترتیب ، حضور اس ام-6 بعنوان یک جنگ افزار ضد شناور ، قطعاً لایه بندی دفاعی شناورهای دشمن را دچار یک چالش خواهد کرد ، بدین معنی که با عملیاتی شدن سلاح مذکور ، جنگنده حامل می تواند در پروفایل های پروازی غیرقابل پیش بینی اقدام به شلیک آن نموده و دفاع را چالش برانگیز تر نماید. بنابراین ، اگر اس ام -6 را یک جنگ افزار شبکه محور تلقی کنیم ، سوپرهورنت مسلح به این مهمات ، می تواند از قابلیتهای مفهوم KILL-WEB نیروی دریایی که هم اکنون در دست توسعه قرار دارد ، بهره ببرد . در این چهارچوب ، نیروی دریایی اجرای آتش پیکربندی هایی نظیر اف-35 ، ای وکس های ئی-2دی ، شناورهای مجهز به سامانه های آجیس و تسلیحاتی نظیر اس ام-6 را یکپارچه کرده و در اختیار فرمانده میدان قرار می دهد . موشک ایم-174 بی در چهارچوب ذکر شده ، داده های بدست آمده از هدف را می توان با امنیت بالا میان شناورهای جنگی به اشتراک گذاشت و شبکه از از حسگرها و سامانه های آتش را بوجود آوردتا امکان دفاع بهتر از ناوگروه های هواپیمابر فراهم شود . در عین حال ، از آنجایی که توان اس ام-6 از حسگرهای نصب شده روی سوپرهورنت بیشتر است ، فرمانده صحنه می تواند از جایی خارج از کابین جنگنده اقدام به نشانه گیری نموده و خلبان تنها کلید مسلح سازی و شلیک را فعال نماید . علاوه براین ، نیروی دریایی پیش بینی نموده که از داده های بدست آمده پیکربندی های فضاپایه خود به منظور درگیری با اهدافی که در برد کشف سامانه های نیروی دریایی نیست برای هدایت اس ام-6 بسوی هدف استفاده نماید که این مساله حتی می تواند برعلیه سامانه های بالستیک مافوق صوت دشمن در مراحل آخر پرواز نیز کاربرد داشته باشد. شلیک موشک اس ام-6 از شناور نیروی دریایی ایالات متحده https://aparat.com/v/sznw550 بدین سان اگر نیروی دریایی واقعا قصد عملیاتی کردن اس ام-6 روی جنگنده های خود را داشته باشد ، احتمالا نیروی هوایی نیز برای مسلح سازی جتهای اف-15 ئی ایکس و بمب افکن های بی-52/بی-2 خود در نقش هوابه هوا و هواه به زمین / سطح بهره ببرد . موشک ایم-174 بی شناخت ماموریت اصلی چیزی در حدود یکماه پس از انتشار نخستین عکس ها از جدیدترین سامانه جنگ افزاری نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، در سوم ژوئیه 2024 یکفروند جنگنده سوپرهورنت جمعی اسکادران وی اف ای-192 مستقر در پایگاه هوایی پرل هاربر ، که دوتیر از موشکهای مذکور را در نسخه آموزشی با خود حمل می نمود ، مورد رصد قرار گرفت . علاوه بر این جنگنده ، حداقل یکفروند سوپرهورنت دیگر به دوتیر نسخه NAIM-174B مسلح شده بود ، هنگام پرواز مورد مشاهده قرار گرفت . ( استفاده از حرف N بعنوان پسوند ، به معنای موشک اصلاح شده برای آزمایش های ویژه است ) اما برخلاف موشکهای قبلی که به رنگ نارنجی درآمده بودند ، اکنون با پوشش خاکستری ، بدون سرجنگی و مزین به نوارهای آبی رنگ ( به معنای فاقد پیشرانه ) و علائم مربوط به تست های موشکی دیده شد . با این حال دو احتمال اصلی را می شد در مورد آن حدس زد که نخستین آن ، استفاده در نقش هوابه هوا و دوم در نقش ضدکشتی بود. اگر اس ام-6 های محمول سوپرهونت ها در نقش ضدکشتی ظاهر می شدند ، فرصتی برای آنها ایجاد می شد تا با غرق شناور در مقیاس واقعی ، پیام قدرتمندی را به دشمن ارسال کنند و اگر صورت واقعی بخود بگیرد ، یک جهش برای نیروی دریایی ارتش ایالات متحده است . اما اگر براساس جدیدترین اطلاعات منتشرشده از نیروی دریایی و تصاویر موجود از حمل آن توسط سوپرهورنتهای اسکادران 113 که معمولا برای نبردهای هوایی به موشکهای ایم-9 ایکس و آمرام مسلح شده و در نقش هوابه هوا مورد استفاده قرار گیرند ، شرایط تا حدودی تغییر خواهد نمود. توسعه سریع نیروی هوایی و شاخه هوایی نیروی دریایی ارتش چین یکی از مهم ترین انگیزه های ارتش ایالات متحده برای بخدمت گیری مهمات دوربرد ایم-260 و ایم-174بی در نقش هوابه هوا به نظر می رسد درواقع ، اضافه شدن ایم-174بی به دارایی تسلیحاتی سورپرهورنت ها عمدتاً به استراتژی نیروی دریایی برای نفوذ به درون شبکه ضددسترسی بستگی دارد . بدین معنی که نیروی دریایی تلاش می کند تا قابلیتهای تهاجمی چین برای محاصره تایوان را از طریق محدود کردن حملات دوربرد ارتش این کشور به ناوگروه های ایالات متحده ، کاهش دهد که پیش از دیده نشده بود. اس ام-6 در نیروی دریایی ایالات متحده یک جنگ افزار تحت شبکه محسوب می شود بدین معنی که این موشک بیشتر برای درگیری با اهداف فراتر از محدوده حسگرهای شناور حامل آن و براساس داده های بدست آمده توسط سایر حامل ها نظیر جنگنده اف-35 یا پیش اخطارهای هوابرد ئی-2دی مورد استفاده قرار می گیرد با این حال ، انتخاب شناسه AIM-174B برای بررسی نقش موشک جدید درنیروی دریایی قابل توجه به نظرمی رسد . این پیشوند عمدتا ً برای تسلیحات هوابه هوای ارتش ایالات متحده کاربرد دارد ولی این بدان معنا نیست که قابلیت های اولیه اس ام-6 ( سطح به هوا/ سطح به زمین ) حفظ نمی شود بلکه بعنوان یک موشک شبه بالستیک که امکان حمله به اهداف زمینی و شناورهای رزمی را دارد ، می تواند در نقش هوابه هوا نیز استفاده شود. بدین ترتیب ، ایم-174بی بعنوان دوربرد ترین موشک هوابه هوا که تاکنون وارد خدمت نیروی دریایی شده ، نام خواهد گرفت . از این رو ، اگر ایم-9 ایکس بلاک2 برای درگیری های هوایی نزدیک و متوسط و حتی درآینده نزدیک برای فواصل دورتر استفاده می شود ، سپس موشک آمرام ایم-120 دی که با برد بیشتر از 100 مایل ، فواصل بیشتر را تحت پوشش خود می گیرد و درنهایت موشک ایم-260 برای شکارهای ابرفامد بکار خواهد رفت ، بعنوان مبناء و پایه برای راهبرد ارتش آمریکا در برابر چین فرض گردد ، نگرانی های اعلام شده از سوی پنتاگون درخصوص روند سریع توسعه مهمات دوربرد نیروی هوایی چین در آینده نزدیک ، احتمالا باید پیشران و محرک اصلی برنامه ایم-174بی بوده باشد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

فیلم/ بدو ورود اسرای ایرانی دوران دفاع مقدس به خاک کشور دفاع پرس در این ویدیو ورود اسرای ایرانی بعد از مدت مدیدی به خاک کشور در سال ۱۳۶۹ و نیز تجدید میثاق آنها با امام راحل (ره) را مشاهده می‌کنید. https://defapress.ir/files/fa/news/1403/5/23/2567824_435.mp4 (سالگرد 26 مردادماه 1369 آغاز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی گرامی باد ) https://dnws.ir/002s2l

مستند آخرین نبرد کماندوهای افغانستان و طالبان تا سقوط کابل پس از توافق آمریکا و طالبان در قطر در واپسین ماه‌های استقرار دولت دونالد ترامپ در آمریکا، ارتش آمریکا به خروج از افغانستان شتاب بخشید و این فرآیند در نخستین روزهای دولت جو بایدن تکمیل شد. پیش از این فرار اما یک اتفاق مهم رخ داد و ارتش آمریکا بیش از 5000 نفر از اعضای طالبان که تجربه جنگی داشتند را در راستای توافق با طالبان آزاد کرد و عملاً نیروی تازه نفس پرشماری به صف جنگجوی طالبان افزود که موضع ارتش افغانستان را بیش از پیش تضعیف کرد. همزمان با فرار سربازان آمریکایی از افغانستان، ارتش افغانستان که توان هوایی و تسلیحات سنگین لازم از جمله لشکرهای زرهی و تانک‌های لازم برای مقابله با طالبان را نداشت و توسط آمریکایی‌ها به جنگنده نیز تسلیح نشده بود، توان مقاومت در مقابل طالبان را نداشت و یک به یک ولایت‌های افغانستان سقوط کرد. طالبان که از روحیه بالایی برخوردار بود، به سرعت قلمرو خود را از 20 درصد افغانستان به 50 درصد رساند و وقتی آخرین هواپیمای آمریکا از فرودگاه کابل پرواز می‌کند، طالبان پشت دروازه‌های فرودگاه بود! سران محلی که می‌دانستند طالبان دیر یا زود افغانستان را خواهد گرفت، با طالبان دست بیعت دادند و بسیاری از ولایات بدون درگیری تسلیم طالبان شد. در حالی که نیروهای نظامی دولت افغانستان در رویارویی مستقیم با طالبان بودند، مقامات محلی از مناطق تحت حمله با هلی کوپتر به کابل فرار می‌کردند و بدین ترتیب واحدهای ارتش که بدون فرمانده می‌ماند، متلاشی می‌شد! محمداشرف غنی و بسیاری از مقامات در روزهای آخر به جای برنامه ریزی برای انسجام بخشیدن به قوای نظامی، زمینه‌های لازم برای فرارشان از افغانستان را فراهم می‌کردند و به محض رسیدن طالبان به افغانستان از طریق فرودگاه کابل فرار کردند؛ اتفاقی که 24 مرداد 1400 رخ داد و این آغاز استقرار طالبان در کل افغانستان بود. گروهی از قوای نظامی به دره پنجشیر پناه بردند اما طالبان با کمک پاکستان به این دره حمله کرد و این قوای نظامی را منهدم کرد. این مستند با استفاده از تصاویری که خبرنگاران محلی و میدانی از آخرین نبردهای کماندوهای افغانستان و طالبان تا سقوط کابل و رژه طالبان تهیه گردیده که صحنه را واضح‌تر می‌سازد. لینک مستند : منبع

بخش دوم تاریخچه بکارگیری سامانه های توپخانه ای خودکششی چرخدار در اتحاد شوروی/ روسیه برای مدت های طولانی ، سازمان رزمی توپخانه ارتش شوروی برمبنای جنگ افزارهای منصوب روی شاسی های شنی دار ،مشتق شده از تانکهای اصلی میدان نبرد تشکیل شده بود که برای عملیات در زمین های خارج جاده ای قابلیتهای زیادی داشت. اما با آغاز دهه هشتاد میلادی ، برنامه ریزان ارتش شوروی به این نتیجه رسیدند که با توسعه شبکه جاده ای در اروپای شرقی و غربی ، سامانه های توپخانه ای چرخدار مزیت های بیشتری را نسبت به گونه های شنی دار از خود نشان می دهند ، بویژه اینکه تحرک بالایی را در اختیار یگانهای توپخانه خودی قرار می داد و می توانست قبل از ضدآتشباری دشمن ، محل استقرار خود را بسرعت ترک کند. هویتزر چرخدار کا.اس.پی-76 که یک توپ 76 م.م زایس-3 نصب شده روی شاسی گاز-68 بشمار می رفت با این حال ، سابقه طراحی و تولید این جنگ افزار در اتحاد شوروی به سال 1944 می رسد که البته تنها به چند نمونه محدود می گردید . پیش ازآن نیز ، در اوایل سال 1943 ، کارخانه خودروسازی گورگی ، یک نمونه توپ خودکششی چرخدار را برروی شاسی خودروی گاز-68 با شناسه KSP-76 معرفی کرده بود که به یک قبضه توپ 76 م.م زایس-3 ( ZIS-3) مسلح می گردید ولی بدلایل مختلف به تولید انبوه نرسید. سی و سه سال بعد و درسال 1976 ارتش اتحاد شوروی شروع به تولید سامانه های توپخانه خودکششی چرخدار دفاع ساحلی با شناسه A-222 روی شاسی هشت درهشت نمود که به یک قبضه توپ 130 م.م مجهز می گردید که پس از حدود 9 سال آزمایشات مختلف ، درسال 1988 وارد خط تولید شده و هم اکنون نیز در خدمت قرار دارد. دوره پس از جنگ دوم جهانی در میانه دهه هفتاد میلادی ، ارتش اتحاد شوروی سابق براساس برنامه ریزی قبلی ، تعداد زیادی سامانه های توپخانه ای خودکششی دریافت نمود که به نوعی عقب ماندگی این کشور را جبران نمود .ولی همزمان با این گسترش کمّی ، تحقیقات نیروی زمینی ارتش این کشور نشان می داد سازمان رزم ، نیازمند یک نوسازی جدی در سامانه های تسلیحاتی توپخانه ای و موشکی خود است و همین امر باعث شد تا روند مطالعات از همین زمان آغاز گردد. بدین ترتیب سه سامانه 2اس17 برای رده گردان ، 2اس18 برای رده تیپ و 2اس19 برای رده لشکر ایده پردازی گردید ولی وزارت دفاع روسیه بدون هیچ پیش زمینه قبلی ، برای بخدمت گیری هویتزرهای چرخدار اظهار علاقه نمود. آ-222 بِرگ که در ارتش شوروی و روسیه بعنوان سامانه توپخانه ای خودکششی دفاع ساحلی مورد استفاده قرار می گیرد بدین ترتیب تلاش ها برای بکارگیری توپخانه کامیون- سوار به نمونه آ-222 خاتمه نیافت و درسال 1983 یک نسخه جدید با شناسه 2اس21 که ترکیب شاسی کراز-6316 و توپ قدرتمند 152 م.م را به نمایش می گذاشت ، رونمایی گردید که البته توسعه آن درسال 1987 متوقف شد .درآن زمان برخی معتقد بودند که شرکت طراحی موفق نشد تا الزامات وزارت دفاع را بر روی طرح خود پیاده کند و همین امر نیز به قطع سرمایه مورد نیاز منجر گردید. از سویی دیگر ارتش روسیه همچنان به دنبال یک سامانه موثرتر بود که درنهایت نمونه 2اس35-1 معرفی گردید که یک توپ 152م.م 2آ88 را روی یک شاسی هشت در هشت بخود می دید ولی از دید برنامه ریزان وزارت دفاع روسیه ، ان طرح بسیار گران قیمت بود در نتیجه نسخه ساده سازی شده آن با شناسه 2اس43 معرفی شد . البته ارتش روسیه بعنوان مکمل ، سامانه های چرخدار مسلح به یک جنگ افزار 120م.م با شناسه Phlox و یک سامانه خمپاره انداز کالیبر 82 م.م با شناسه Drok را نیز در دست طراحی و تولید داشت . جدول مقایسه ای هویتزر خودکششی چرخدار 2اس21 مستا-کا با نمونه های هم دوره خود توپخانه خودکششی چرخدار 2اس-21 مستا-کا در آغاز دهه هشتاد میلادی ، برنامه ریزان نظامی ارتش اتحاد شوروی سابق ایده ای را برای استفاده از توپخانه خودکششی جدیدی را مطرح کردند که می توانست ضمن ارائه قدرت آتش بیشتربه یگانهای توپخانه ، تحرک آنها را درمیدان نبرد افزایش دهد . براساس این ایده جدید ، سامانه توپخانه ای جدید نیروی زمینی می بایست روی یک شاسی چرخدار نصب گردد که امکان استقرار آن در مواضع نزدیک به جاده ها فراهم آمده و با توجه به قدرت تحرکی که به نمایش می گذاشتند ، براحتی تاکتیک های ضدآتشباری دشمن را خنثی می کردند. با مطرح شدن این ایده ، ارتش بدان علاقه مند شد و به زودی یک توپ خودکششی با شناسه جدید 2اس21 مستا-کا در دست ساخت قرار گرفت که ایده پرداز اصلی آن یعنی موسسه تحقیقات مرکزی بوروستینک مسئولیت ادامه آن را برعهده گرفت . هویتزر 2اس 21 مجهز به برجک حامل توپ 152 م.م در دو نسخه متفاوت روی شاسی هشت درهشت کاماز-5320 همانطور که از نام برنامه جدید مشخص بود ، سلاح اصلی این سامانه جدید توپخانه ای ، هویتزر 152 م.م 2آ67 بشمار می رفت که نسخه تغییر یافته 2آ64/65 نصب شده روی شاسی شنی دار محسوب می شد . با این حال ، 2آ67 در مولفه هایی نظیر سامانه عقب نشینی ، گهواره اصلی توپ ، سازوکار متعادل کننده تفاوت هایی را با نمونه های قبلی به نمایش می گذاشت تا برای نصب روی برجک جدید آماده گردد . با این حال ، پس از بررسی های اولیه ، گروه طراح متوجه شد که برای نصب این توپ روی برجک جدید ، بخش هایی از آن باید بطور کامل از نو طراحی شده و سامانه های پشتیبانی جدیدی بدان اضافه گردد. اورال -5323 در نتیجه یک ماژول زرهی در ابعاد قابل توجه بصورت جداگانه برای این توپ طراحی گردید که سامانه جنگ افزاری اصلی و تمامی زیرسامانه اصلی نظیر سامانه های بصری ، هدایت آتش و محل استقرار خدمه در داخل آن قرار می گرفت . برجک نیز به گونه ای طراحی شد تا چرخش 360 درجه ای حول محور اصلی را می توانست انجام دهد ولی شاسی چرخدار پیشنهادی ، تا حدودی در چرخش کامل برجک مذکور ، محدودیت بوجود می آورد چراکه بدلیل عقب نشینی هنگام اجرای آتش ، امکان واژگونی خودرو می رفت . طبق داده های موجود از این سلاح ، توپ اصلی در بازه 3- تا 70+ درجه آزادی عمل داشت. هویتزر خودکششی چرخدار 2اس21 مجهز به برجک کالیبر 152 م.م ازآنجایی که طول لوله و بخشی از مولفه های راه اندازی و شلیک توپ اصلی نظیر بُرد و سرعت آتش درمقایسه با نمونه های نصب شده روی شاسی شنی دار ، ثابت باقی مانده بودند ، خدمه این جنگ افزار می توانستند تا 7 گلوله در دقیقه را بسوی هدف روانه کنند که بیشترین برد ممکن هنگام استفاده از مهمات ترکش شونده علیه هدف در فاصله 25 کیلومتری ، بدست آمد درحالی که این عدد هنگام استفاده از خرج موشکی بیشترنیز می شد. بدین ترتیب ، قدرت آتش توپ خودکششی چرخدار 2اس21 تقریباً به اندازه های نسخه شنی دار مستا-اس رسید ، به همین دلیل درآن زمان ناظران نظامی بر این عقیده قرار داشتند که این دو سامانه می توانند بصورت مکمل در کنار یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند و ماموریتهای محوله را در بهینه ترین حالت ممکن اجرا کنند. به احتمال زیاد ، تنها نمونه هویتزر چرخدار 2اس21 روی شاسی کراز -6316 به نظرمی رسد که در انبارهای ارتش روسیه رصد شده ... اما برخلاف تصور اولیه ، مشکلات مربوط به طراحی و ساخت برجک ، ساده ترین بخش برنامه مذکور بشمار می رفت ، چرا که پیدا کردن یک شاسی مناسب که نه تنها بتواند برج سنگین را با خود حمل کند ، بلکه در برابر ضربات ناشی از عقب نشینی برجک هنگام آتش نیز از پایداری لازم برخوردار باشد ،بسیار دشوار گردید .برهمین اساس ، درسال 1982 کار گروه "شاسی " برنامه مذکور ، پس از بررسی های مختلف بدین نتیجه رسیدند که امکان استفاده از خودروی هشت چرخ اورال-5323 بعنوان شاسی توپ جدید ممکن است . با پذیرش اولیه این نمونه ، دفتر طراحی بوروستینک به همراه شرکت اورال ، دو برجک را به منظور اجرای آزمایشات اولیه توسعه دادند که نتایج به نسبت خوبی را ثبت نمود ولی چالش های جدیدی بوجود آمد ، بدین معنی که دربرخی مواردی استحکام ساختار شاسی ، برخلاف چرخ ها و سامانه تعلیق اورال-5323 که مقاومت خوبی از خود نشان دادند ، زیرسئوال رفت و هراندازه ، ویژگی های سلاح نصب شده روی آن بهبود می یافت ، طراحان بیشتر متوجه می شدند که شاسی مورد نظر باید بیش از پیش تقویت شده و سپس مورد استفاده قرار گیرد . کراز-3130 پس از آنکه نقاط ضعف محصول اورال بررسی گردید ، دومین شاسی از شرکت سازنده کامیون های سنگین کراز با شناسه کراز-6130 که نسخه بهبود یافته کراز- 3130 بشمار می رفت ، مورد توجه دست اندرکاران این برنامه قرار گرفت . این نمونه که شاسی چرخدار تقویت و اصلاح شده بشمار می آمد به مانند شاسی اورال-5323 عملکرد فوق العاده ای را در آزمایش های جاده ای به نمایش می گذاشت ولی توان آن برای پذیرش ضربات ناشی از شلیک همچنان در پرده از ابهام قرار گرفت . هویتزر 2اس21 مستا-کا ترکیبی از شاسی کاماز-5320 و توپ2 آ64 براساس داده های موجود حاصل از آزمایشات صورت گرفته روی این سامانه ، محدودیت قابل توجهی در سمت و ارتفاع برای توپ وجود داشت این مساله باعث شد تا درنهایت ، شاسی کاماز-5320 مورد توجه قرار گیرد که گزینه امیدوارکننده و موفق تر از دو نمونه قبلی بود ولی بررسی های بیشتری باید روی آن انجام می شد . به همین دلیل ،یک برجک ساده تر ( یک قبضه توپ 2آ67 روی سکوی بازو بدون حفاظ زرهی ) برای آن طراحی گردید که درمقایسه به نمونه های قبلی ، آزادی عمل کمتری در ارتفاع درگیری با اهداف را نشان می داد. کاماز -5320 ازسویی دیگر برای اندازه گیری بارهای وارده بر شاسی هنگام شلیک ، پیشنهاد شد تا یک سامانه خودکششی برپایه شاسی کاماز-5320 ساخته شود ولی اطلاعاعت دقیقی از روند آزمایشات در دست نیست ، هرچند طبق داده های پراکنده بدست آمده از کارمندان موسسه تحقیقات مرکزی بوروستینک و شرکتهای مربوطه ، روشی با بازده بالا برای غلبه براین مشکلات ابداع شد ، بدین معنی که ثبات کل مجموعه سلاح قرار بود با استفاده از یکسری بازوها و زیرسامانه های تثبیت کننده مربوطه هنگام شلیک و وارد آمدن ضربه ناشی از عقب نشینی توپ ، حفظ گردد. پس از اتمام آزمایش های مربوط به سازه ، سازوکار تغذیه و بخصوص انتقال مهمات از خودروهای حامل مهمات ذخیره به توپ مورد توجه قرار گرفت . اما این بخش بدلایل نامشخص هرگز شروع نشد ولی برخی مورخین نظامی روسی معتقدند که نمونه اولیه و کامل این سامانه جدید هرگز به تولید نرسید چراکه بسیار پیچیده و مدت زمان آزمایشات آن بسیار طولانی شده بود و به همین دلیل کار تحقیق و طراحی آن در انتهای دهه هشتاد میلادی متوقف و پروژه درسال 1991 بطور کامل بسته شد. پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

همچنان حکایت اف14 و فینیکس و نقشی که ایفا کردند با قوت تمام زنده است و ادامه دارد !

بسم ا... بخش دوم و پایانی یکی از نقاط جالب توجه نسخه رونمایی شده از ایم-174 بی ، وجود علائم مربوط به آزمایشات میدانی هوایی روی مهمات نصب شده روی سوپرهورنتها بود اگر این لایه بندی ها به درستی تحلیل شود ، می توان چنین نتیجه گیری نمود که ایم-174بی ، نیزه دوربرد نیروی دریایی برای انهدام اهداف خاص فراتر از برد سه موشک قبلی استفاده خواهد شد. به گفته ناظران نظامی ، موشک مذکور احتمالا در دو سناریو فرضی باید وارد صحنه رزمی شود 1- دفاع از ناوگروه های هواپیمابر و شناورهای رزمی / پشتیبانی نیروی دریایی از یک نظر ، چین یک تهدید بزرگ برای گروه های تهاجمی هواپیمابر ایالات متحده است . برخلاف آنچه که از دوره جنگ سرد تا اوایل دهه نود ، تهدید موشک های کروز اتحاد شوروی نامیده می شد ، اکنون توان پکن در ایجاد لایه های دفاعی متعدد مسلح به سامانه های ضدکشتی در انواع مختلف ، از جمله نسخه های بالستیک ضدکشتی به شکل منحصر بفردی برای ایالات متحده آزاردهنده است. علاوه براین ، مساله ظهور تسلیحات مافوق صوت و حملات سوارم پهپادی نیز تهدید جدیدی است که باید مد نظر قرار گیرد . در نتیجه سلاحی نظیر اس ام-6 باید وارد عمل شود تا بتواند این تهدید را تا حدودی خنثی کرده و به ناوگروه های هواپیمابر اجازه دهد تا در فواصل طولانی تری از خود دفاع کنند . بعنوان نمونه ، استقرار جتهای سوپرهورنت مسلح به ایم-174بی ، محدوده درگیری و مقدار فضای هوایی که به شکل همزمان می توان زیر پوشش قرار داد را به شکل قابل توجهی افزایش می دهد . ایم-174 بی هنوز اطلاعات دقیقی از نوع ماموریت این موشک جدید منتشر نشده ولی برخی ناظران نظامی معتقدند که حداقل سه ماموریت مجزا برای این مهمات پیش بینی شده است . حال سئوال این است که آیا ای-174بی جدید ، یک ایم-54 در پیکربندی جدید است ؟ پاسخ به نظر منفی باشد ، چرا که این سلاح به مراتب کارآمدتر و برد بلند تر از فینیکس بوده و فراتر از توان ایم-54 می تواند صحنه نبرد را مدیریت کند . علاوه براین ، برخلاف موشک پیشین ، توان به اشتراک گذاری اطلاعات در برد های بیشتر را به نمایش می گذارد و این مساله ای است که نیروی دریایی درآینده بدان نیاز خواهد داشت. رونمایی از ایم-174بی ، به نوعی بازگشت نیروی دریایی ارتش ایالات متحده به دوره جنگ سرد و استفاده از موشک دوربرد ایم-54 فینیکس بشمار می رود این موشک به شکل خاص برای دفاع از ناوگروه های هواپیمابر نیروی دریایی در برابر حملات موشکی نیروی دریایی اتحاد شوروی سابق طراحی و تولید شده بود درواقع ، حفظ قابلیتهای ضدبالستیک ایم-174بی و قرار گرفتن آن بعنوان تسلیحات استاندارد سوپر هورنت ، به نیروی دریایی اجازه می دهد تا جنگنده ها در سریع ترین زمان ممکن در جایی که احتمال می رود تهدید بالستیک درآن وجود دارد ، متمرکز شوند و با استفاده از داده های بدست آمده از مجموعه حسگرهای سازمانی ارتش از دورترین فاصله ممکن علیه تهدیدات مورد استفاده قرار گیرند . این قابلیت به ناوگان سوپرهورنت نیروی دریایی اجازه می دهد تا از جزایر ، کاروان ها و سایر دارایی ها نیروی دریایی در برابر حملات بالستیکی محافظت نماید . علاوه براین ، وجود قابلیت درگیری با سامانه های بالستیکی مافوق صوت نیز یکی از مهم ترین جنبه های موشک هوابه هوای ایم-174 بی به نظر می رسد. درواقع ، اس ام-6 روی کاغذ تنها موشکی است که می تواند چنین ماموریتی را برعهده گیرد و حتی امکان اولویت بندی اهداف نیز برای آن در دسترس قرار دارد که این امر برای مقابله با موشک های مافوق صوت ضدکشتی یک جنبه بسیار مهم خواهد بود. ایم-9 ایکس بلاک2 از سویی دیگر وقتی محدودیت های زنجیره کشتار ارتش چین مورد بررسی قرار می گیرد ، می توان چنین برداشت نمود که ایم-174بی می تواند پرنده های نظارتی ارتش چین را در لبه قابلیتهای حسگرهای نصب شده روی آنها ، هدف قرار دهد بدون آنکه اهداف مذکور حتی متوجه حضور تهدید علیه خود شوند که این به شکل خودکار به معنای کاهش دقت هدفگیری بالستیک های متعارف و مافوق صوت چین است . پنتاگون معتقد است که در یک رویارویی احتمالی ، هواگردهای نیروی هوایی و دریایی ارتش چین شامل پیش اخطارهای هوابرد ، بمب افکن های حامل موشکهای کروز مادون و مافوق صوت و سوخت رسان ها به تهدید اصلی برای ناوگروه های دریایی ارتش این کشور تبدیل خواهند شد تا از ورود این شناورها به درون محدوده دسترسی ارتش چین جلوگیری بعمل آورند . رزمایش حاشیه اقیانوس آرام 2024 ارتش آمریکا و رونمایی از AIM-174B https://aparat.com/v/eoee2hv همین مساله به شکل خاص در مورد بمب افکن های حامل موشکهای کروز دشمن نیز به نظر صادق باشد و به نوعی شلیک بسوی کماندار و نه منحرف کردن تیر می تواند بحساب آید . درواقع ، از صحنه خارج کردن بمب افکن های اچ-6 مسلح به موشکهای مادون صورت وای جی-12 و همچنین بالستیک های هواپایه که بدون نیاز به پرنده های سوخت رسان وارد عمل می شوند ، یک خطر بزرگ برای نیروی دریایی آمریکا بشمار می آیند ولی بکارگیری ایم-174بی به جنگنده های نیروی دریایی اجازه میدهد تا این بمب افکن ها را قبل از ورود به برد موثر تسلیحات خود ، رهگیری کرده و هدف قرار دهند . محدوده ضددسترسی / منع منطقه ای ارتش چین به اعتقاد پنتاگون ، یکی از تهدیدات اصلی علیه ناوگروه های هواپیمابر این کشور در یک جنگ احتمالی ، سامانه های بالستیکی ضدکشتی چینی ها و همچنین نمونه های هواپرتاب آن است و باید برای خنثی سازی آنها روی تسلیحات مستقر روی جنگنده ها ، حساب ویژه ای باز نمود . 2- حمله به دارایی های با ارزش بالا درصورت بروز هرگونه درگیری نظامی و مداخله ایالات متحده برعلیه چین یا هر سناریوی مشابه ، جنگنده های نیروی هوایی / دریایی ایالات متحده کار بسیار سختی برای رسیدن به برد موشکهای فعلی محمول خود به منظور منهدم کردن جنگنده های نیروی هوایی / دریایی چین خواهند داشت. علاوه براین ، آسیب پذیری شدید ناوگان سوخت رسان نیروی هوایی که باید از ناوگان هوایی مهاجم پشتیبانی کند نیز مزید برعلت خواهد شد . در نتیجه ، سوراخ کردن حباب ضد دسترسی چین که بر حضور نیروی هوایی تاکتیکی استوار است یک چالش برای ارتش آمریکا بشمار می رود که ایم-174بی احتمالا می تواند یک راه حل باشد. اما با وجود اینکه هنوز توان ایم-174 برای درگیری مشخص نیست ، ولی با توجه به مشخصات اولیه و دردسترس ، موشک مذکور می تواند یک دارایی باارزش بشمار می رود . این بدان معنی است که پرنده های هشدار اولیه ، گشت دریایی ، جنگ الکترونیک و هواگردهای نظارتی ارتش چین با ورود این موشک جدید باید به فکر تغییر تاکتیک های خود باشند . ایم-174 بی در نقش هوا به هوا ، احتمالا بصورت شبکه ای با جنگنده های اف-35 وارد عمل خواهد شد و به فرمانده میدان اجازه می دهد تا به شکل خودکار و مستقل از خلبان ، هدفگیری نماید درواقع با ورود ایم-174 بی روی سوپرهورنت ها به صحنه نبرد ، دارایی های حیاتی بزرگ و با مانورپذیری کم ، حتی در پشت خطوط مقدم بشدت در خطر قرار خواهند گرفت و توانایی های آنها شروع به ریزش خواهد کرد و به پرنده های پشتیبانی و جنگنده های خودی اجازه می دهد تا به محدوده ضددسترسی چین بیشتر نزدیک شوند . علاوه براین ، بمب افکن ها ، جنگنده های تاکتیکی و شناورهای بزرگ و کوچک ارتش چین نیز بیشتر تهدید خواهند شد ، چشم ها و گوش های هوایی دشمن را از رده خارج می کند ، زنجیره کشتار وی را خنثی کرده و مسیر را برای خودی هموارتر می کند. نیروی دریایی ایالات متحده احتمالا با تغییر جستجوگر اس ام-6 و تبدیل آن به حسگرضدتشعشع دوحالته ، می تواند از این موشک بعنوان یک موشک ضد ای وکس نیز استفاده کند . با این حال برخی معتقدند که چنین تغییراتی ممکن است چندان ضروری نباشد چرا که دارایی های مستقر در فضا می توانند محل دشمن را از بالا شناسایی نمایند. براساس سناریوهای مطرح شده ، هراندازه از زمان یک درگیری می گذرد ، سوپرهورنتهای حامل ایم-174بی می توانند از عملیات جنگنده های اف-35 درعمق صحنه ، پشتیبانی نمایند . بدین ترتیب ، ترکیبی از قابلیتهای جنگنده های نسل 4 و 5 شرایطی را برای شکست لایه های ارتش چین بوجود می آورد که پیش از این وجود نداشت. درنهایت ، بررسی هایی صورت گرفته با این موضوع که آیا می توان نمونه های ساده تری از موشک مذکور را بدون جستجوگر راداری فعال تولید کرد یا چنین چیزی ممکن نیست ، ولی برای تحلیلگران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که اضافه شدن یک جستجوگر فروسرخ کم هزینه یا نمونه بدون حسگر به منظور حمله به اهداف زمینی می تواند هزینه های تولید انبوه را کاهش داده ، سرعت تحویل را فزونی بخشد و نمونه های متنوعی را در اختیار کاربر قرار دهد . بعنوان مثال ، ارائه نسخه مجهز به جستجوگر دوحالته ، نظیر آنچه که در مهمات ای جی ام-88 جی ( موج میلیمتری و ضد تشعشع ) بکار رفته می تواند نقش بسیار مهمی را در از میان بردن توان ضددسترسی دشمن بازی می کند و زمینه را برای نفوذ موشکهای کروز ، پهپادها و جنگنده های پنهانکار به داخل حوزه دفاعی نیروی متخاصم فراهم نماید. پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7 8- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

(قسمت آخر) V-2 در عصر مدرن V-2 با وجود حدود 70 سال قدمت، با بروز رسانی، خود را نیروبخش نسل سوم MBT روسیه، یعنی تانکT-90 یافت. در ابتدا تانکT-90 دارای 840 اسب بخار با موتورV-84MS بود، اما T-90A بعدی از سال 2004 از نسخه جدیدتر V-92S2 توربوشارژ استفاده می کرد که 1000 اسب بخار قدرت تولید می کرد.  (تانک تی90) همین موتور V-92S2 را می توان در هویتزر جدید خودکششی 2S35 Koalitsiya-SV نیز یافت. در سال 2017 مدل صادراتی T-90M معرفی شد که در نتیجه تصمیم به ارتقای تانک های فعلی T-90A در نیروهای مسلح روسیه به استاندارد T-90M گرفته شد.این تانک، T-90AM و T-90MS دارای مدل ارتقا یافته 1130 اسب بخاری موتور V-92S2F هستند.خودروی زرهی دیگری که از این موتور استفاده می کند، خودروی پشتیبانی تانک سنگین ترمیناتور 2 است . (ترمیناتور) نتیجه فناوری های کمی در دنیا وجود دارد، (چه رسد به موتورها،) که به اندازه V-2 در خدمت باقی مانده باشند.این اثر مهندسی اکنون حدود 90 سال قدمت دارد و از زمان ایجاد آن شاهد جنگ جهانی دوم، سلاح اتمی، مرگ جوزف استالین، سفر انسان به فضا، اینترنت، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و تولد فدراسیون روسیه بودطراحی اصلی "کنستانتین چپلان" ( احتمالاً نمی‌دانست که موتوری که او به ساخت آن کمک کرد به یکی از ماندگارترین موتورهای نظامی تبدیل خواهد شد)از دهه 1930 به اشکال مختلف، از 6، 10 و 12 سیلندر، ترتیبات خطی، V و X وجود دارد - حتی تا به امروز نسخه های جدیدی بر اساس V-2 در حال توسعه استدر این مقاله به مهم‌ترین نمونه‌های V-2 اشاره شد اما کاربردهای بسیار بسیار بیشتری از این موتور در کاربردهای غیرنظامی، صنعتی، دریایی و نظامی وجود دارد داستان این موتور باورنکردنی که در سال 1931 آغاز شد، به نظر نمی رسد به این زودی ها پایان یابد. (موتور منتسب به تانک آرماتا) منابع:https://www.army-guide.com/eng/article/article_3312.html https://www.autoevolution.com/news/kharkiv-v-2-the-soviet-tank-engine-that-refused-to-go-out-of-style-for-eight-decades-225348.html https://tankhistoria.com/

سلام سلاحی که هنوز به دست حزب الله نرسیده باشه و تو سر اسراییل نخورده باشه هنوز تا اسلامی شدن فاصله داره! اول باید برادریش را ثابت کنه. از برادرش الماس هم باید یاد بگیره.

قایق هیبرید حمل و نقل نیروهای ویژه JFD Seal Carrier JFD Seal Carrier یک وسیله نقلیه حامل غواص 8 نفره است که برای انتقال و استخراج مخفیانه واحدهای غواص جنگی طراحی شده است . این قایق هیبرید در سه حالت عمل می کند : 1. سطحی 2. نیمه غوطه ور 3. مغروق . JFD Seal Carrier قبل از تغییر به حالت غوطه‌ور شدن برای یک عملیات مخفی با سرعت 4 کیلومتر بر ساعت ، با سرعت 30 کیلومتر برساعت روی سطح حرکت می‌کند . JFD Seal Carrier در سه حالت عملیاتی مختلف کاربردهای نمونه JFD Seal Carrier عبارتند از : · تحویل تیم رزمی 6 نفره . · سکوی میزبان برای وسایل نقلیه خودران زیر آب . · پلت فرم تسلیحاتی با کنترل از راه دور . · شناور گشت بندر . · پلتفرم ضد دزدی دریایی با واکنش سریع . · عملیات مقابله با مین . نمای دماغه ی JFD Seal Carrier نمای پشتی JFD Seal Carrier در این قایق ، یک سیستم تنفسی داخلی وجود دارد که ایمنی بیشتری را برای غواصان فراهم می آورد و حرکت در دامنه وسیعی از زیر آب را ممکن می‌سازد . چندین پایه برای نصب انواع سیستم های تسلیحاتی، این قایق را به یک کشتی جنگی تبدیل می کند. سنسورهای روی قایق و سیستم‌های ناوبری بصورت همجوش با هم کار می‌کنند تا بدون توجه به سرعت قایق یا شرایط محیطی ، حمل و نقل ایمن و موقعیت‌یابی دقیق را در روز و شب ، در بالای یا زیر سطح آب فراهم کنند . حالات مختف عملیاتی غواصان نیروهای ویژه در قایق JFD Seal Carrier JFD Seal Carrier علاوه بر غواصان و تجهیزات شخصی آنها ، تجهیزات مأموریت اضافی مانند تجهیزات حسگر و رادیویی ، مهمات و مواد منفجره ، تجهیزات و لوازم نجات را در خود جای می دهد . برای عملیاتی که نیاز به برد طولانی دارد ، این قایق می تواند سوخت اضافی ذخیره شده در مخزن سوخت جداگانه یا بسته های باتری اضافی حمل کند . مشخصات : مفهوم عملیاتی : همانطور که در مفهوم عملیات نشان داده شده است ، JFD Seal Carrier در سه حالت مختلف عمل می کند، که تعادل ایده آلی بین برد ، استقامت و انعطاف پذیری ماموریت ارائه می دهد . دو سیستم محرکه JFD Seal Carrier برای ارائه عملکرد بهینه طراحی شده اند ، چه در حال حرکت با سرعت روی سطح و چه بی سر و صدا در حالی که کاملاً در زیر آب هستند . سرعت عملیاتی JFD Seal Carrier در حالات مختلف حالت سطحی : در حالت سطحی ، JFD Seal Carrier توسط یک موتور دیزلی خنک شونده با آب با قدرت 345 اسب بخار همراه با جت آبی رولز رویس حرکت می کند . آنها با هم امکان مانور کامل را فراهم می آورند . نازل جت آب به صورت هیدرولیکی کنترل می شود و مستقل از سایر سیستم های هیدرولیک دیگر است . برای حرکت در جهت عقب یک دنده معکوس نیز در این قایق عرضه می شود . نقشه و مقطع قایق JFD Seal Carrier سوخت دیزل در یک کیسه 360 لیتری واقع در جلوی محفظه موتور قرار دارد. دومین کیسه سوخت اضافی ممکن است نصب شود تا JFD Seal Carrier را تا 300 مایل دریایی افزایش دهد . قایق JFD Seal Carrier در حالت شناور و دریچه های ورود و خروج باز حالت نیمه غوطه ور : برای کاهش علائم قابل مشاهده ، صوتی و راداری JFD Seal Carrier ، قایق را می توان در حالت نیمه غوطه ور درآورد. در این حالت ، موتور دیزل و واتر جت سیستم پیشرانه انتخابی باقی می‌مانند و می‌توانند قایق را با سرعت حداکثر شش گره به حرکت درآورند . سرعت معمولی کروز خودرو در این حالت چهار گره است . قایق JFD Seal Carrier در حالت نیمه غوطه ور سیستم محرکه الکتریکی - که معمولاً برای استفاده در حالت غوطه ور در نظر گرفته شده است ، در صورت لزوم استفاده می شود . ورود هوا از طریق یک لوله که به صورت هیدرولیکی فعال می شود به دست می آید . ناوبر ممکن است ارتفاع غواصی را تا یک متر افزایش دهد تا از ورود آب جلوگیری کند . سنسورهای داخل قایق کپسول موتور را مهر و موم می کنند و در صورت مشاهده وجود آب در سیستم ورودی هوا از روشن شدن موتور دیزل جلوگیری می کنند . هنگامی که استفاده نمی شود ، و در حالت شناوری همسطح به روی سازه جمع میشود . حالت غوطه ور : سیستم نیروی محرکه سطحی درون یک محفظه از جنس استیل ضد زنگ قرار دارد که در فشار ثابتی نگهداری می شود. این به JFD Seal Carrier اجازه می دهد تا به طور یکپارچه به حالت غوطه ور تبدیل شود . موتور دیزل و ژنراتور داخلی در حالی که در حالت‌های سطحی و نیمه غوطه‌ور کار می‌کنند ، باتری‌های لیتیوم پلیمری را شارژ می‌کنند. در حالت غوطه‌ور، این باتری‌ها نیرو را به دو پیشران الکتریکی نصب‌شده در قایق می‌رسانند . این پیشرانه به JFD Seal Carrier برد زیر آب 30 کیلومتری با سرعت پنج کیلومتر بر ساعت را می دهد . سرعت معمولی کروز JFD Seal Carrier در حالت غوطه ور سه گره است . بسته های باتری اضافی ممکن است برای ارائه دو برابر برد و استقامت در حالت کاملاً غوطه ور نصب شوند . اویونیک قایق JFD Seal Carrier در حالت غوطه ور ویدئو با زیرنویس فارسی از قایق JFD Seal Carrier یک قایق تندرو برای یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا طراحی شده که علاوه بر کاربرد قایق روسطحی ، کارکرد زیرسطحی و زیردریایی نیز دارد . این قایق برای پرتاب از هواپیمای سی 130 طراحی و به عنوان یک حامل پنهان کار در نظر گرفته شده است. مکانیزم این قایق را در ویدئو زیر می‌بینید : لینک ویدئو : https://www.tabnak.ir/fa/news/1229465/قایق-تندروی-کماندوهای-نیروی-دریایی-آمریکا مترجم : 951 فقط برای میلیتاری منبع : https://www.jfdglobal.com/products/tactical-diving-vehicles/carrier-seal/ لینک ویدئو از سایت تابناک

داوینچی اسپانیایی تعداد کمی از زندگی مرموز دانشمند و مهندس «جرونیمو د آیانز ای بومونت» مردی که اختراعاتش قرن ها جلوتر از زمان خود بود، اطلاع دارند. قبول دارم اسم های اسپانیایی واقعا سخت هستند! در اوایل قرن هفدهم، آیانز بیش از پنجاه اختراع را به ثبت رساند. اما مهمترین مورد مدنظر ما، اختراع اولین زیردریایی کاربردی است آن هم مدت‌ها قبل از اینکه فناوری اجازه ساخت مؤثر آن را بدهد. این زیر دریایی دارای یک پنجره شیشه ای بود تا با آن بیرون را نگاه کنند و یک لوله دسترسی هوای تازه هم داشت و توسط پاروهای مکانیکی آنرا میشد به حرکت در آورد و بازوهای مفصلی هم برای آن ساخته شد تا خدمه به اشیا بیرون دسترسی داشته باشند. در سال ۱۶۰۳ این شبه زیر دریایی در رودخانه پیسورگا در مقابل چشمان پادشاه اسپانیا فیلیپ سوم آزمایش شد و مورد تقدیر وی قرار گرفت. منبع

بسم ا.. بالگرد سنگین سی اچ -53 عبری با طرح استتار مشابه نیروی دریایی ایران پی نوشت : نشانه های استتار خاکی روی بالگرد همچنان قابل مشاهده است و مشخص نیست چرا از این استتار استفاده شده ....

زیردریایی عجیبی که آمریکا دنبال ساختش است ! آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده(دارپا-DARPA) با برنامه پمپ‌های مغناطیسی هیدرودینامیکی زیر دریا که به اختصار PUMP نامیده می‌شود، در حال توسعه یک سیستم پیشران زیردریایی خاموش و بی‌صدا است. لینک خبر : https://www.tabnak.ir/fa/news/1183303/زیردریایی-عجیبی-که-آمریکا-دنبال-ساختش-است

بسم ا.. بصیر/طارق در پستهای مرزی فراجا ؟!!!

زیر سطحی های سامورایی زیردریایی TYPE C3 دفاتر طراحی زیرسطحی های ارتش ژاپن ، برای رفع نیازمندی نیروی دریایی سلطنتی این کشور به یک شناور زیر سطحی با کارایی بالا ، دست به طراحی مجدد زیردریایی های کلاس C1 و C2 زدند که نمونه جدید ، با مجهز شدن به پیشرانه های قوی تر ، و با کاهش تعداد لوله های شلیک اژدر و مسلح شدن به یک توپ با کالیبر بزرگتر ، قادر بود تا به بردهای بیشتری برای اجرای ماموریتهای دوربرد دریایی در اقیانوس آرام دست یابد . با این حال ، بدلیل دشواری تولید پیشرانه های دیزلی پرتوان در زمان جنگ ، فقط سه نمونه از این زیر سطحی به نیروی دریایی ژاپن تحویل شد . زیردریایی I-52 این سه فروند نیز بتدریج و بدلیل نیاز شدید نیروی دریایی ، به اسنورکل های ویژه ای مجهز شدند و حتی زیردریایی از همین کلاس با شناسه I-53 ، برای حمل شش اژدر " کایتن " ارتقاء یافت . علیرغم ویژگی های منحصر بفرد این زیر سطحی ، بدلیل کمبود مواد خام مورد نیاز ، قرارداد ساخت 17 فروند زیردریایی کلاس C3 و 25 فروند زیردریایی کلاس C4 ، از سوی ارتش این کشور لغو گردید . اما سه زیردریایی تولید شده ، در بازه زمانی خدمت خود ، موفق شدند تا 16 کشتی تجاری و شناور لجستیکی نیروی دریایی ارتش آمریکا را به ظرفیت 80660 تن ، به قعر آبهای اقیانوس آرام روانه کنند . راست : زیردریایی I-53 چپ : اژدرهای تایپ کایتن با این وصف ، سرنوشت این سه زیردریایی ، بسیار جالب بشمار می رفت . زیرسطحی I-52 ، دربیست و چهارم ژوئن 1944 و در 800 مایلی جنوب غربی جزایر آزروس ، در حالی که محموله ای ارزشمند ، شامل لاستیک ، طلا ، گنه گنه و تعدادی از مهندسان ژاپنی (که در فرانسه اشغالی ، دوره های مربوط به پرنده های جت را دیده بودند ) ، را حمل می نمود ، توسط جنگنده های ناوهواپیمابر USS BOGUE منهدم شد . زیردریایی I-53 ، از جنگ ، جان سالم به در برد و در سال 1946 ، به جزیره GOTO ، عقب نشینی نمود . زیرسطحی I-55 نیز تنها 3 ماه قبل از پایان جنگ ، یعنی در 14 ژوئیه 1944 ، در حوالی جزیره سایپان ، توسط دو ناوشکن اسکورت نیروی دریایی ایالات متحده ، یو اس اس گیلمر و یو اس اس ویلیام .سی. میلر ، کشف و منهدم گردید . مشخصات : تعداد واحدهای ساخته شده : 3 فروند شناسه واحدهای ساخته شده : I-52/I-53/I-55 بازه زمانی تکمیل شناورها : 1944-1943 ظرفیت جابه جایی : 2564 تا 3644 تن پیشرانه : دو دستگاه پیشرانه دیزل ، هریک بقدرت 4700 اسب بخار سرعت : 17 نات برد : 2100 ناتیکال مایل تسلیحات : 6 قبضه اژدر 533 م.م 2 قبضه توپ کالیبر 50 م.م 19 اژدر ذخیره حداکثر غوطه وری : 100 متر خدمه : 94 نفر شامل افسران و درجه داران پی نوشت : 1--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

جنس آلمانی این قسمت :زیردریایی پس از پایان جنگ جهانی دوم و تا قبل از بحران برلین ، حق مسلح سازی مجدد از آلمان جدید التاسیس فدرال سلب شده بود ، اما پس از آغاز علنی جنگ سرد ، روند مسلح سازی ارتش آلمان غربی بتدریج آغاز گردید . با شروع این کار ، برنامه مسلح سازی نیروی دریایی و بویژه نیروی زیر سطحی این کشور در دستور کار قرار گرفت ، در نتیجه عملیات بیرون کشیدن دو فروند زیردریایی کلاس XXIII با کد بدنه U-2365 و U-2367 از عمق دریای بالتیک شروع شد. در ژوئن و آگوست 1956 هر دو زيردريايي از عمق بيش از 50 متري بيرون كشيده شدند. هر چند اين زيردريايي­ها در اعماق بالتيك به مدت 11 سال در معرض زنگ‌زدگي بودند، اما هر دو زيردريايي با كمال تعجب در وضعيت خوبي قرار داشتند و در كمتر از يكسال كارخانه هوالتز.ورك در بندركيل مبادرت به تعمیر اساسی آن نموده و تقریباً این دو را در شرايط اصلي خودشان، به نيروي دريايي فدرال واگذار كرد. تنها تغییر ایجاد شده ، در بخش سینه این زیردریایی براي نصب تجهيزات جديد ردياب آكوستيك صورت گرفت . سرانجام در 15 اگوست 1957، زيردريايي به نام «هاي» (كوسه)U-2367 و در 1 اكتبر 1957 زيردريايي به نام هخت (اردك ماهي)U-2365 براي نيمه دوم عمر خود، عازم ماموريت شدند.