موشک/پهپاد پدافندی ۳۵۹ مدل بزرگتر از موشک/پهپاد پدافندی ۳۵۸ برد ۱۵۰ کیلومتر ارتفاع درگیری ۳۰ هزار پا

ارتش اجازه نمیده کسی به فانتوم ها دست بزنه ولی خودشون یه پروژه قدیمی نصب موشک هاوک روی تامکت داشتن که بعدا از موتور هاوک برای مقاصد هوا به زمین هم استفاده کردند که معروف به بمب 750 پوندی یاسر (احتمالا ترکیبی با m117) هست که این بمب گرچه با موتور هاوک شلیک میشد اما دقت کافی نداشت و اولین بالستیک هواپرتاب ایران هست که خیلی ها نمیدونند. و مربوط زمان اجرای پروژه سجیل یعنی حوالی سال 67 هست. همون موقع بخاطر عدم دقت تلاش برای دقت افزایی شروع شد و از جستجو گر تلویزیونی تا لیزری نوک این موشک نصب شد و در سرجنگی هم تغییراتی انجام شد که به پروژه عصر 67 معروفه و بصورت فرمان رادیویی از کابین جنگنده هدایت میشه سرجنگی هم کوچک شد، و نوع هدایت اپتیکی این پروژه یاسر هم اگر اشتباه نکنم تبدیل شد به مهمات هدایت دقیق زوبین: اضافه کنم بمب های ستار 1 و 2 و 3 و بمب قاصد هم بصورت راکتی پرتاب میشن و ماحصل همین پروژه هستند.

ارتش روسیه در آستانه تصرف شهر تورتسک قرار گرفته است. گفته شده 98 درصد از شهر توسط روسها پاکسازی شده . این شهر به همراه چندین شهر کوچک و شهرک چسبیده به آن بین 65 تا 70 هزار نفر جمعیت داشته است اکراینی ها مدعی به اسارت گرفته شدن 2 سرباز اهل کره شمالی هستند . اما مدارک شناسایی این دو نفر متعلق به جمهوری خود مختار تووا در شرق دور روسیه است . در بازجویی ها پخش شده از این نفرات که به گفته اکراینی ها از سازمان اطلاعات کره جنوبی کمک گرفته است تنها چند کلمه به زبان کره ایی رد بدل می شود همچنین این افراد از پناهنده شدن به کره جنوبی خودداری کرده اندو خواستار بازگشت به کره شمالی هستند به نقل از خبرنگاران اکراینی یکی از این افراد 26 ساله و اهل پیونگ یانگ است . به ادعای اکراینی ها سربازان کره شمالی با استفاده از کشتی به روسیه منتقل شده اند و در گروههای هفت نفره معمولا زندگی می کنند . سربازان کره ایی به سلاح های ای کی 12 مجهز بوده و از آموزش و قدتر جنگندگی بالایی برخوردار هستند . سربازان کره ایی در دسته ای بزرگ پیاده نظام به خطوط ارتش ارتش اکراین حمله ور شده و توجه خاصی به حملات پهپادی اکراینی ندارند و با وجود متحمل شدن تلفات اما دست از حمله بر نداشته که تفاوت اصلی انها با سرباز روسی است که بعد از متحمل شدن تلفات از ادامه حمله صرف نظر مس کنند همچنین سربازان کره ایی با وجود زمستان سرد اما در داخل رود خانه های کورسک شنا کرده و بعد از بیرون آمدن به سمت هدف سریعا حمله ور می شود .رفتار سربازان کره ایی شبیه به ربات است برگه های تبلیفاتی اکراین بر پخش بروی مناطق ادعایی حضور سرباز کره ای در کورسک اصابت کواد انتحاری روسی به شیشه جلوی امرپ پرومکس اکراینی و دفع این حمله خسارت های ادواتی روسها دو نفربر بی ام پی2 و یک دستگاه تانک تی 72 پنج نفربر بی تی آر و ام تی ال بی 3 تانک و نفربر بی ام پی خودور پل گذار در شمال شهر تورتسک هم روسها در مراحل پایانی پاکسازی شهر 17 هزار نفری چاسیف یار هستند . مناطق سنگر (بانکر) و صنایع شهر تقریبا پاکسازی شده و اصلی ترین منطقه تحت نفوذ اکراینی ها منطقه بیمارستان است شکار کواد انتحاری اکراینی در اخرین لحظات حمله به راکت انداز گراد توسط تیم ضد کواد این راکت انداز . روسها علاوه بر مجهز کردن ادوات خود به انواع اخلاگر زره قفسی و صفحات زره ایی و لاستیکی تیم های ضد کواد عموما مجهز به سلاح های ساچمه زن را هم همراه این ادوات روانه خطوط مقدم می کنند. تمام این اقدامات سبب می شود بعضا برای هر هدف 20 کواد انتحاری پرتاب شود انهدام تانک تی72 و نفربر اسپارت به همراه خودور ریکاوری اکراینی شکار نفربر ماردر به همراه یک خودور ریکاوری دیگر اکراینی شکار نفربر سی وی 90 اکراینی در کورسک یک تانک تی 64 اکراینی منهدم شده در نتیجه بمباران هوایی منطقه سومی به عنوان عقبه کورسک تجهیز نیروهای ویژه اکراینی به جدیدترین دوربین دید در شب ساخت امریکا مدل ENVG-B . این دوربین در سال 2023 رسما معرفی شد حضور یک پهپاد انتحاری جدیدو البته ناشناخته روسها در میدان نبرد اکراین پهپاد انتحاری مولینا به عنوان مکمل ارزان قیمت و البته دید اول شخص پهپاد لانست و سرجنگی متونع از مینهای ضد تانک گرفته تا سر جنگی پهپاد لانست این پهپاد یک دهم و حتی یک هفدهم پهپاد لانست قیمت دارد .روسها تا حد امکان این پهپاد را ساده طراحی کرده اند تلفات انسانی روسها اصابت کواد انتحاری اکراینی و به دنبال ان حملات چندین کواد انتحاری دیگر به وانت حامل نظامیان روس با 4 کشته روسها برای تحت نظر گرفتن تحرکات عقبه ارتش اکراین شروع به استفاده از کواد کرده اند. این کوادها در مسیر تردد اکراینی ها فرود اماده و اطلاعات تحکرات ارتش اکراین را به صورت انلاین به روسها ارسال می کنند (احتمالا به صورت تله متری و حساس به تحرک ) انهدام دو نفربر بی تی ار 3 و 4 اکراینی چهار نفربر منهدم و یا اسیب دیده ام 113 و YPR اکراینی اسرای روسی تلفات اکراین اسرای اکراینی روسها بعد از پاکسازی روستای ترنی و دو ورستا اطراف ان احتمالا تهاجم اصلی و مرحله ایی خود به سمت شهر لیمان را آغاز خواهند کرد روسها در جریان ضد حمله اکراین تابستانه در سال 2022 از شهر لیمان عقب رانده شدن پهپاد عمود پراوز ام کیو 35 امریکایی در اختیار ارتش اکراین برد 500 کیلومتری و مقاوتی نسبی در برابر چنگال از ویژگی ها این پهپاد است کواد انتحاری ایریشمن روسی مجهز به دو بمبچه از جمله سرجنگی kz6 پهپاد لانست توپهای خودکششی مالوای روسی شیرچه کواد انتحاری اکراینی به سمت وانت حامل نیروی روسی انهدام راکت انداز گراد روسی منابع روسی تصاویری از حمله یکی از ادواتی اکراینی در کورسک منتشر کردن که شباهت نسبی با نسخه کره شمالی سامانه پدافندی تور ام یک روسی دارد. منابع روس احتمالا دادن اپراتور روسی با علت عدم تشخص نوع جنگ افزار به ان حمله کرده است . البته ممکن است این اودات یک دیکو اکراینی باشد هدف قرار گرفتن سامانه پدافندی بوک روسی و خودور پشتیبانی ان توسط مهمات خوشه ایی. به نظر تنها خودرو پشتیبان در این حمله دچار اسیب شده است یک پهپاد زالای روسی که از حمله چندین کواد انتحاری اکراینی جان سالم بدر برده است انهدام تانک لئوپارد ای 4 یو اکراینی در کورسک در جمله دو کواد انتحاری فیبر نوری شکار 3 زره پوش کوزاک اکراینی انهدام و یا اسیب نفربر ام 557 - توپ خودکششی ام 109 و نفربر بی ام پی1 اکراینی هدف قرار گرفتن دیکوی سامانه پدافندی ناسم اکراینی تانک تی72 بی 3 ام سابق روسی که در سال 2023توسط اکراینی ها به غنیمت گرفت شده بودو حال در 2025 توسط روسها اسیب و دوباره بازیابی شد

بسم ا... این چیزی که فرمودید در دوره جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به شکل جسته و گریخته ای تست شد ولی نتایج آن هنوز برای بررسی در دسترس قرار ندارد

گارد احترام ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مسلح به تفنگ نیمه خودکار ام- یک گاراند به لطف خداوند ، نُه هزارمین پست در انجمن میلیتاری در بازه زمانی 26 دی 1392 تا 26 دی 1403 ارسال شد با این حال ، متن پیش رو به تقریب نخستین تلاش برای ارائه یک مطلب در حوزه سلاح های سبک است و این امکان وجود دارد که برخی اصطلاحات بخوبی برگردان نشده باشد . مقدمه : دنیای تولید جنگ افزار برای نخستین بار در اواخر دهه 1800 میلادی با فناوری مسلسل و بارگذاری خودکار مهمات آشنا شد ، با این وصف ، فناوری مذکور ابتدا در سلاح های کوچک کمری به کاررفت چرا که تطبیق آن با سلاح های بزرگتر درآن زمان ، یک چالش بزرگ محسوب می شد . اما جنگ نخست جهانی ارزش و اهمیت قدرت آتش پیاده نظام را به سازمان های نظامی نشان داد تا سرمایه گذاری بر روی طراحی و تولید سلاح های نیمه خودکار افزایش پیدا کند . تلاش ها برای طراحی و تولید سلاح های نیمه خودکار در ایالات متحده ارتش ایالات متحده بلحاظ تاریخی ، نخستین سلاح نیمه خودکار خود را در میانه جنگ دوم جهانی وارد خدمت نمود که اکنون با شناسه ام-یک گاراند ، کالیبر 06-0.30 اینچ شناخته می شود .مخترع این سلاح ، ژان سی گاراند متولد شهر سنت رِمی ایالت کبک ( کانادا) محسوب می شد که درسال 1912 به آمریکا مهاجرت نمود تا کسب و کار کوچکی را برای خود فراهم کند. گاراند پس از دوسال (1914) نام خود را به "جان" تغییر دادکه این درست مقارن با شروع جنگ نخست جهانی بشمار می رفت . بنابراین با رونق گرفتن تولید سلاح به منظور تامین نیازهای جبهه ، گاراند فعالیت خود را در حوزه طراحی سلاح های گرم و بویژه نمونه های خودکار آغاز نمود که یکی از ایده های وی به سال 1916 توسط ارتش ایالات متحده مورد توجه قرار گرفت . این طرح گرچه در گام نخست پذیرفته نشد ، ولی پیشنهاد ارزشمند کار در دفترطراحی شرکت اسپرینگفیلد به سال 1919 به او ارائه گردید ، جایی که برای سالها در آن ماند و تا سمت مدیریت طراحی مهمات پیش رفت و در سال 1953 بازنشسته شد ( گاراند درسال 1974 از دنیا رفت ) ولی بزرگترین دستاورد او در این دوره زمانی ، معرفی سلاح نیمه خودکار ام-یک بود که در تعداد انبوه تولید و به کشورهای مختلفی نیز صادر گردید. راست : جان .سی . گاراند چپ : جان. دی پترسن دو رقیب سرسخت برای طراحی سلاح استاندارد ارتش ایالات متحده در دهه سی میلادی همزمان با تلاش های گاراند برای طراحی یک سلاح نیمه خودکار ، جان .دی. پترسن با ایده خود درخصوص تغییر کالیبر سلاح سازمانی ارتش ، یعنی اسپرینگفیلد مدل 1903 و استفاده از مهمات کالیبر 0.28 اینچی از یک خشاب چهل عددی دایره ای به ارتش آمریکا مراجعه نمود . ایده پترسن آنچنان برای فرماندهان نیروی زمینی ایالات متحده جالب به نظرآمد که تصمیم گرفته شد تا تولید انبوه آن برای تحویل به واحدهای آمریکایی مستقر در فرانسه بسرعت آغاز شود تا برای حمله سرتاسری برنامه ریزی شده درسال 1919 آماده شود. به همین دلیل یک سفارش پانصد هزار قبضه ای به شرکت سازنده ارائه گردید ، اما با رسیدن تعداد تولیدی به عدد شصت وپنج هزار قبضه ، جنگ پایان یافت . جان گاراند در حال آزمایش نسخه اولیه ام-یک در اواخر دهه بیست میلادی شرکت اسلحه سازی دولتی اسپرینگفیلد با وجود اینکه صدای توپها پس از چندسال درگیری خشونت بار اکنون شنیده نمی شد ولی ایده مسلح کردن نیروی زمینی به یک سلاح خودکار همچنان ذهن برنامه ریزان ارتش آمریکا را بخود مشغول کرده بود . پترسن نیز با مشاهده علاقه ارتش به این طرح ، ایده جدید خود را مقامات نظامی درمیان گذاشت و ادعا کرد که یک سلاح با کالیبر 0.27 اینچ برای صحنه نبردی که انتظار می رفت ایالات متحده در آینده باید وارد آن شود مناسب است . به اعتقاد وی ، کالیبر 0.30 اینچ برای یک سلاح خودکار بیش از حد نیاز بوده ، در حالی که مهمات 0.27 اینچ می توانست با دما و لگد کمتری عمل کرده ، پرتابه آن مسیر مستقیم تری را طی نماید ، هدف گیری آسان تری داشته و مهم تر از همه ، تولید آن ارزان تر در می آمد و هر سرباز می توانست مهمات بیشتری را با خود حمل کند. تجهیزات استاندارد انفرادی کمک تیرانداز یک رسد خمپاره انداز ارتش ایالات متحده /جمعی هنگ 503 چترباز از لشکر یازدهم هوابرد تفنگ نیمه خودکار ام- یک و سرنیزه ام-1905 به وضوح قابل مشاهده است اما مهمات مورد نظر پترسن یک مشکل عمده داشت ، بدین معنی که میزان کُشندگی آن کمتر از مقدار محاسبه شده بود و میزان تخریب مهمات نافذ آن بشدت سطح پائینی را به نمایش می گذاشت. این چالش درست زمانی پدید آمد که ارتش ایالات متحده تقریباً قانع شده بود که تک شلیک پیاده نظام باید هدف خود را در 600 یاردی ( حدود 548 متری ) و با حداکثر میزان کُشندگی ، مورد اصابت قرار دهد . بدین ترتیب ، علیرغم اینکه پرتابه طراحی شده توسط پترسن ، در مرحله نهایی پرواز خود بسوی هدف تاثیرگذاری بیشتری داشت ولی تیراندازان نخبه ارتش بیشتر با مهمات طراحی شده 06-30 طراحی شده توسط گاراند سازگاری بیشتری نشان می دادند. این مساله باعث گردید تا گاراند بسرعت از پله های ترقی شرکت اسلحه سازی اسپرینگفیلد بالا رود ، در حالی که تنها یک اتاق به پترسن در معاونت تحقیقات تجربی این شرکت داده شد تا به بررسی های خود ادامه دهد . جان.سی .گاراند ،نشسته و درحالت تیراندازی با نخستین نمونه تولید شده ام-یک توسط شرکت وینچستر ( 10 ژانویه 1941) نظامیان ایستاده از چپ به راست : ژنرال چارلز وسن ( رئیس اداره تسلیحات ) ، ژنرال جرج.ای.لینچ ( فرمانده وقت نیروی زمینی ) ، ژنرال جان.ک. هِر ( فرمانده وقت سواره نظام ) ژنرال گیلبرت استیوارت ( افسر ناظر در شرکت اسپرینگفیلد ) و ژنرال چارلز.تی. هریس ( رئیس وقت معاونت صنایع نظامی ) بدین سان ، رقابتی میان این دوطراح برای تولید یک سلاح خودکار/نیمه خودکار بوجود آمد تا نیازمندی ارتش ایالات متحده برای سالهای پیش رو را تامین کرده و بازار صادراتی مناسبی را بوجود آورد . برهمین اساس ، در ابتدا به نظر می رسید که طرح پترسن برنده باشد ، چرا که سازوکار تأخیری / برگشت ضربه‌ای ( فناوری که منجر به کاهش نیروی عقب‌نشینی و بهبود کنترل سلاح به کار می‌رود که درآن انرژی تولید شده در اثر سوختن باروت ، به تدریج بازگشت داده می شود، که تیرانداز کنترل بیشتری را روی سلاح بدست آورد ) درسال 1925 تقریباً آماده بود و وزن سلاح نیز در حدود 8 پاوند و 2 اونس ( حدود ۳٫۷ کیلوگرم) ثابت نگه داشته شد. علاوه براین ، شبهاتی که درمورد مهمات استاندارد این سلاح بوجود آمده بود نیز پس از آزمایشات متعددی که نتایج تحسین برانگیزی را به نمایش گذاشت ، تا حدودی برطرف گردید . اما همچنان چالش مهمات طراحی پترسن از میان نرفته بود و نیاز بود تا برخی اجزای سلاح مجدد طراحی شده و ساخته شود. جدیدترین نمونه های تولید شده ام-یک گاراند از کارخانه سازنده خارج می شود ژوئن 1942 درمقابل ، طرح گاراند سریع تر پیش می رفت و باید تنها تغییرات جزیی براساس نیاز ارتش را بخود می دید بطوریکه پیکربندی مهمات و مجموعه چاشنی و ترکیب باروت مورد استفاده آن بازطراحی شد ، اما چالش از جایی آغاز شد که تغییرات مذکور مکانیزم شلیک سلاح گاراند قابلیت تطبیق نداشت. در چنین شرایطی ، بسیاری از مهندسین ، ایده اصلی خود را رها کرده و به سراغ طراح های جدید می رفتند ولی گاراند تقریباً متقاعد شده بود که می تواند یک سلاح نیمه خودکار جدید ، برای شلیک مهمات جدید خود بسازد . بدین سبب ، طرح قدیمی 1924 خود را تا حدودی کنار گذاشت و تلاش کرد تا یک سلاح جدیدی را به ارتش پیشنهاد کند . طرح جدید او ، سلاحی با مکانیزم برگشت گاز باروت بود که می توانست فشنگ های جدید کالیبر0.30 اینچ را شلیک کند در حالی که بطور همزمان ، پترسن همچنان براین باور قرار داشت که کالیبر 0.27 اینچ وی عملکرد بهتری دارد. سرهنگ پاول بکوف جمعی گردان 177 عملیات ویژه ارتش شوروی در افغانستان با یک قبضه ام-یک گاراند غنیمتی عکس می گیرد ( سال 1986 ) چالشی که گاراند هنگام طرحی سلاح جدید خود باید با آن روبرو می گردید ، نه تنها قدرت افزون تر فشنگ های دوباره پیکربندی شده بلکه بازخوردهای به نسبت مثبت تر سلاح طراحی شده توسط پترسن در ارتش ایالات متحده بشمارمی رفت . در همین رابطه ، کمیته انتخاب سلاح برای پیاده نظام نیروی زمینی ارتش ایالات متحده درسال 1928 گزارشی را منتشر نمود که درآن آمده بود سلاح پترسن برای جایگزینی سلاح استاندارد خودکار براونینگ کاملا آماده است . این گزارش ، نتیجه مستقیم آزمایش های سخت گیرانه ارتش بر روی سلاح پترسن محسوب می گردید و همین امر وزارت جنگ را وادار ساخت تا آزمایشات بیشتری را بر روی سلاح هایی با این کالیبر صورت دهد. اما همزمان با ثبت نتایج تحسین برانگیز طرح پترسن ، گاراند طرح خود را کامل و به ارتش تحویل داد تا یک رقابت آشکارمیان دوطرف آغاز شود. با ورود سلاح گاراند به رقابت برای انتخاب سلاح نیروی زمینی ، اکنون تفنگ نیمه خودکار کالیبر 0.30 اینچ درصدر توجهات کارشناسان قرار گرفت و بتدریج گوی سبقت را از رقیب خود می ربود ، اما به شکل ناگهانی ، کالیبر 0.27 اینچ پترسن مورد پسند ارتش قرار گرفت که مایه تعجب بخش قابل ملاحضه ای از ارتش این کشورشد. روندی که شرح آن رفت ، بتدریج به یک بن بست و بلاتکلیفی برای همه تمامی ذی نفعان تبدیل گردید ولی نوبت آن بود که فرقه تیراندازان در ایالات متحده وارد عمل شوند تا سلاح جدیدی برای ارتش انتخاب گردد. در آن زمان ، بخش قابل توجهی از تیراندازان در آمریکا ، سلاح در دستان واحدهای پیاده نظام را بعنوان ابزاری برای حمله به دشمن دریک فاصله 600 یاردی ( حدود 500 متری ) تصور می کردند و براین تصور قرار نداشتند که دشمن بیش از این فاصله نزدیک شده و جنگ تن به تن میان طرفین صورت گیرد . استدلال طرفداران چنین ایده ای ، این بود که با یک شلیک می توان سرباز دشمن را از چرخه درگیری خارج کرد و این شلیک هراندازه درفاصله دورتری صورت گیرد ، تعداد سربازان بیشتری از دشمن را می توان از کار انداخت. علاوه براین ، چنین روشی منجر به صرفه جویی قابل توجهی در مصرف مهمات می گردید ولی کارشناسان مهمات سازی ارتش به شکل معکوسی ، براین باور قرار داشتند که نرخ تیراندازی باید آهسته و درفاصله نزدیک صورت گیرد. تولید بدنه اصلی ام-یک گاراند در شرکت اسپرینگفیلد 1943 این نوسان درتصمیم گیری باید در یک نقطه به پایان می رسید و تنها مسیر منتهی به آن ، انتخاب کالیبر مناسب برای سلاح بعدی ارتش آمریکا بود . به همین دلیل در نوامبر 1929 ، کمیته آزمایش سلاح های نیمه خودکار ارتش در فورت بنینگ ایالت جورجیا ، یک رقابت غیررسمی را میان سلاح های پیشنهادی برگزار نمود که طرح های گاراند و پترسن با فاصله زیادی از رقبای خود به پیش می رفتند. در گزارشی که پس از اتمام این آزمایش ها منتشر شد ، چنین آمد که سلاح طراحی شده توسط گاراند بهترین سلاح نیمه خودکاری است که تا به امروز آزمایش شده و اکنون می توان به صراحت بیان کرد که کالیبر 0.30 اینچ ( یابعبارت مصلح تر کالیبر 51×7.62 م.م ) می تواند سلاح آینده پیاده نظام ارتش ایالات متحده باشد. از سویی دیگر ، به منظور اطمینان از یافته های آزمایش های پیشین ، درسال 1931 رقابت دیگری برنامه ریزی شد و این بار نیز سلاح گاراند ازآن برنده بیرون آمد ولی گزارش نهایی این مسابقه که یکسال بعد ( 1932 ) منتشر گردید ، نشان می داد که ابعاد این سلاح بسیار بزرگ بوده و هنگام شلیک ، کاربر را بشدت خسته می کند. براساس داده های گزارش مذکور ، سلاح گاراند بلحاظ سرعت شلیک ، نرخ آتش و مرگ آوری به ازای هر پاوند مهمات شلیک شده ، کاملا دست برتر را دارد ولی میزان عقب نشینی سلاح پترسن با کالیبر 0.27 اینچ ( حدود 51×7 م.م ) آنچنان غیرمحسوس است که مانند سلاح گاراند ، خط دید تیرانداز را مختل نمی کند و این به معنای کمتر خسته شدن سرباز پیاده نظام خواهد بود. از سویی دیگر، سلاح گاراند در مقیاسه با طرح پترسن با 99 قطعه و اسپرینگفیلد با 93 قطعه ، قطعات کمتری را بخود می دید بطوریکه پیاده نظام ارتش در گزارشی با محوریت مشکلات مربوط به روغن کاری مهمات سلاح پترسن ، مدعی گردید که این مساله نه تنها مشکلات زیادی را برای پیاده نظام درصحنه نبرد ایجاد می کند ، بلکه قابلیت تعویض اجزاء فرسوده شده نیز به یک مساله غامض تبدیل خواهد شد. علاوه براین ، پس از شلیک آخرین فشنگ از خشاب ، مکانیزم مربوط در حالت باز قرار می گرفت که بدلیل وجود گردو خاک و شن ، موقعیت نامناسبی را برای سربازان بوجود می آورد. در سوی مقابل ، طرح گاراند با وجود برخی مشکلات ، بسیار مورد تحسین قرار گرفت ولی جریان گازناشی از سوختن باروت که در بخش تحتانی لوله جریان پیدا می کردند و همچنین سازو کار پیستون برگشت گاز آن تردید هایی را در انتخاب سلاح مذکور بوجود می آورد ولی به اندازه ای که بر عملکرد سلاح تاثیرگذار باشد ، جدی تشخیص داده نشد. نظراتی در خصوص خشاب هشت فشنگی گاراند نیز مطرح شد که بارگذاری آن به جای بارگذاری تکی مهمات مورد تمجید قرار گرفت ، هر چند فرآیند آموزش به سربازان پیاده نظام بخصوص برای واحدهایی که پیشتر از نمونه اسپرینگفیلد استفاده می کردند ، محل اعتراض جدید را بوجود آورد ،هر چند تمامی سربازانی که در آزمایش ها شرکت داشتند به این نکته اذعان می کردند که فرآیند خشاب گذاری ، زمان مورد نیاز برای هدفگیری و فشار دادن درست ماشه را دراختیار آنها قرار می دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

در تصاویر اخیر رژیم باکو در مرزها در حال احداث پایگاه های زیرزمینی به نظر فرماندهی هست. همه اطلاع داریم این رژیم در حوزه برنامه ریزی بلند مدت نظامی کاملا تحت عمل اسقاطیل داره عمل میکنه و اصولا وقتی سراغ پایگاه زیرزمینی نظامی رفته مشخصه داره از تجربیات و مشورت های چه کسی استفاده میکنه. حواسمون باشه ما هم نیاز داریم پایگاه های ایمن در مرز را تقویت و احداث کنیم. ما با رژیم باکو تسویه حساب های زیادی داریم به وقتش. خیلی زیاد...

عکس های با کیفیت بالا از زاگرس: https://imadl.ir/Wallpaper/2025/01-January فیلم از مراحل ساخت بدنه: https://imadl.ir/Video/2025/01-January/January 15, 2025 -- Commencing of Zagros Intelligence ship.mp4 نوع رادارها و هشداردهنده های ناو زاگرس:

یک ناو انتحاری دیگر هم به نیروهای مسلح پیوست. حالا درسته که قراردادن تسلیحات روی این دست ناوها مرسوم نیست اما کسی تضمین نداده که بهشون حمله نکنه. از طرفی در دریا 1000 تا اف 22 هم داشته باشید تا بخواهید به این ناوها کمک برسونید غرق شدند.. لازمه دست کم یه سامانه دفاع نزدیک و تجهیزات پرتاب دیکوی داشته باشه. با تشکر.. اون آنتن 9 شاخه ای که بالا برج قرار داره tacan هست و برای مسیر یابی پهپاد و جنگنده استفاده میشه.

سامانه ی پدافند هوایی لیزری سراج

سقوط هواپیمای آموزشی فراجا در رشت/ شهادت ۳ نفر+فیلم https://snn.ir/files/fa/news/1403/10/26/2600714_691.jpg به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث گیلان به صدا و سیما گفت: با گزارش سقوط یک فروند هواپیمای آموزشی ساعت ۱۰ و ۱۸ دقیقه صبح امروز در منطقه روستای گراکوه بخش کوچصفهان، گروه‌های عملیاتی اورژانس به سرعت به محل حادثه اعزام شدند. https://snn.ir/files/fa/news/1403/10/26/2600718_174.mp4 https://snn.ir/fa/news/1216306/سقوط-هواپیمای-آموزشی-فراجا-در-رشت-شهادت-۳-نفر-فیلم

جنگ در اوکراین روز هزار و سی و دوم الی هزار و سی وهشتم یکم الی هشتم ژانویه 2025 جنگ در اوکراین – یکم و دوم ژانویه 2025 1- به گفته میل بلاگرهای غربی ، تصمیم اوکراین برای تمدید نکردن قرارداد خود برای انتقال گاز روسیه از طریق خاک اوکراین، به‌رغم موضع‌گیری کرملین، احتمالاً تأثیر قابل‌توجهی بر درآمد گاز روسیه خواهد داشت. تا قبل از جنگ اوکراین ، سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب و تا حدودی سامانه های توپخانه ای ضدهوایی مشکل اصلی بالگردها بشمار می آمدند ولی ظاهرا درب جعبه پاندورا برای بالگردهای رزمی نیز باز شده میل بلاگرهای روسی با مشاهده پرواز پهپادهای اول شخص اوکراینی بر فراز بالگردهای کاموف-52 روسی هنگام عملیات برفراز میدان نبرد شوکه شده اند گفته می شود تا امروز حداقل یک بالگرد میل-8 بدلیل اصابت مهمات سرگردان اوکراین ساقط شده اوکراین/ پوکروفسک 30دسامبر 2024 - 2 ژانویه 2025 اوکراین / زاپوروژیا دوم ژانویه 2025 دفاع هوایی گربه ای ارتش روسیه - ژانویه 2025 گربه های روسی در نقش دفاع هوایی ..!!!! ولی عجب چنگولی زد به پهپاد اوکراینی !!! و بعد آمد سروقت اش ، نتایج اصابت را بررسی کند!!! https://aparat.com/v/axs0n4a 2- اداره اطلاعات نظامی اوکراین (GUR) جزئیات جدیدی در مورد حمله پهپادی نیروی دریایی اوکراین در 31 دسامبر به بالگردهای روسی میل-8 در دریای سیاه در حالی که حملات اوکراین برای تضعیف روسیه در کریمه ادامه دارد، را اعلام نمود. این مرکز اطلاعاتی در 2 ژانویه گزارش داد که یک شهپاد نیروی دریایی اوکراین از موشک برای انهدام دو فروند بالگرد میل-8 روسیه و آسیب رساندن به یکی در دریای سیاه در 31 دسامبر استفاده نموده است. همچنان هایند .... این بالگرد هیچ وقت قدیمی نمی شود !!!! نکته این میل-35 پی به یک قبضه توپ دو لول GSh-23L روی برجک NPPU-24 مجهز شده که ظرفیت خشاب آن به 470 تیر فشنگ می رسد به شعله پوش های آن دقت کنید ... به نظر از توپ کالیبر 12.7 م.م قدیمی هایند قابل اطمینان تر هست داگفایت پهپادهای روسی و اوکراینی - ژانویه 2025 https://aparat.com/v/wih315e 3- ارتش روسیه همچنان در محورهای سیورسک، تورتسک، پوکروفسک، کوراخوو و ووهلدار و در غرب استان زاپوریژیا در حال پیشروی است. با وجود اینکه میل بلاگرهای اوکراینی روزانه آمارهای مربوط به ساقط کردن موشک های کروز روسی توسط جنگنده های اف-16 را منتشر می کنند ولی ظاهرا رئیس اداره روابط عمومی نیروی هوایی اوکراین معتقد است که اف-16های اوکراینی نمی توانند "در نبردهای هوایی با هواپیماهای پیشرفته روسی رقابت کنند." وی مدعی است که ا دوست داریم جنگنده های قدرتمندتربا رادارها و موشک‌های دوربرد قوی‌تر دریافت کنیم، زیرا رقابت در نبردهای هوایی تنها با هواپیماهای پیشرفته روسی بسیار دشوار است. انهدام هویتزر کراب اوکراینی در محور کورسک- ژانویه 2025 https://aparat.com/v/ehyut5k 4- روسیه به نوآوری در قابلیت های بی سرنشین خود از جمله نمونه های دریاپایه که در برابر جنگ الکترونیک (EW) مقاومت بیشتری دارد، ادامه می دهد. یک منبع اوکراینی در تاریخ 1 ژانویه گزارش داد که پهپادهای شاهد روسیه حاوی آنتن‌های الگوی دریافت کنترل‌شده ناوبری ماهواره‌ای ساخت چین (CRPA) بودند که مقاومت هواپیماهای بدون سرنشین را در برابر جنگ الکتورنیک ارتش اوکراین افزایش می‌دهند. این منبع مدعی است که نمونه های چینی ارزان‌تر از قطعات مشابه تولید شده در ایران و روسیه بوده و ممکن است روسها استفاده از آنتن‌های چینی را به دلیل کمبود عرضه یا ناتوانی آنتن‌های داخلی و ایرانی در ارائه حفاظت کافی از سیستم‌های جنگ الکترونیک اوکراین آغاز کرده باشد. اسکورپیون انگلیسی در خدمت ارتش اوکراین ظاهرا توپ76 م.م این زره پوش سبک حذف و به جای آن تیربار KPVT نصب شده است. 5- شرکت اورال واگن زواوود روسیه ( تولید کننده اصلی تانک ) تولیدکننده اصلی تانک روسیه، در 30 دسامبر گزارش داد که تانک های روسی تی-90ام و تی-72بی3 که به تازگی تولید شده است، دارای بیش از 100 تغییر و انطباق در مقایسه با مدل های قبلی تولید شده قبل از تهاجم کامل روسیه به اوکراین در سال 2022 است. این شرکت مدعی شده که این سازگاری ها شامل توری ضد پهپاد ، زره لاستیکی تقویت شده؛ حفاظت اضافی در قسمت عقب، موتور و موتور-گیربکس. سیستم های جنگ الکترونیک یکپارچه و قابلیت های استتار را بهبود بخشیده است. جنگ در اوکراین – سوم ژانویه 2025 1- مقامات اوکراین در حال تلاش برای افزایش بیشتر قابلیت های پهپادی و موشکی خود در حمایت از وادار کردن روسیه برای ورود به یک صلح عادلانه هستند. زلنسکی در 31 دسامبر اظهار داشت که موشک‌ها و پهپادهای اوکراینی «استدلال‌های اوکراین برای صلح عادلانه» هستند. نخست‌وزیر اوکراین، دنیس شمیحال، در 3 ژانویه اعلام کرد که اوکراین قصد دارد حدود 3000 موشک کروز ، «موشک‌های پهپادی» و حداقل 30000 پهپاد دوربرد را درسال 2025 تولید کند. وی مدعی شد که پایگاه های صنعتی دفاعی اوکراین (DIB) همچنین ظرفیت تولید را به حدود 30 میلیارد دلار کالا افزایش خواهد داد و 1 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی را در سال 2025 جذب خواهد کرد. تلگراف در 2 ژانویه گزارش داد که اوکراین در حال کار برای تولید انبوه موشک/پهپاد "ترمبیتا" است که برد 90 مایلی، محموله 40 پوندی داشته و هرکدام از آنها 10000 دلار هزینه دارد. تصاویر مربوط به ضدحمله ارتش اوکراین در محور کورسک گفته شده حداقل دو گردان ارتش اوکراین در این ضدحمله حضور دارند گفته شده در 24 ساعت نخست این عملیات ، یک دستگاه خودروی مین روب ، 5 دستگاه تانک، 15 خودروی زرهی، 3 دستگاه خودروی رزمی پیاده و 4 دستگاه نفربر زرهی منهدم شدند 2- زلنسکی در دوم ژانویه تکرار کرد که قانون اساسی اوکراین و قانون اوکراین، این کشور را از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در دوره حکومت نظامی منع می کند. آسیب جزئی و به غنمیت گرفته شدن یک دستگاه نفربر فرماندهی ام-557 ارتش اوکراین این نفربر پیش از این به گردان دوم هنگ 69 زرهی ارتش ایالات متحده تعلق داشت 3- ارتش روسیه همچنان در محورهای پوکروفسک، کوراخوف و ووهلدار در حال پیشروی است . امروز ، روز ام-557 بود ... یک دستگاه ام-557 و یک دستگاه خضموک مکس پرووو منهدم شده در محور کورسک 4- علیرغم وابستگی روزافزون سربازان روسی به سامانه های ارتباطی غیراستاندارد ارتش روسیه ، وزارت دفاع این کشور همچنان از بسته نرم‌افزاری هماهنگ‌سازی واحد حمله و شناسایی رسمی «Glaz/Groza» حمایت می کند . شبکه تلویزیونی تی وی Zvezda که توسط وزارت دفاع روسیه اداره می شود، آموزش سربازان روسی را در آکادمی توپخانه نظامی میخائیلوفسکی در سن پترزبورگ در نرم افزار هماهنگی عملیات رزمی "Glaz/Groza" پخش کرد که عملکردهای فرماندهی و کنترل سازمان یافته (C2) را برای واحدهای روسی در خط مقدم فراهم می کند. جنگ در اوکراین – چهارم ژانویه 2025 1- طبق گزارش‌های میل بلاگرهای غربی ، نیروهای اوکراینی بیش از 3000 دستگاه تانک و تقریباً 9000 دستگاه خودروی زرهی روسی را در سال 2024 منهدم کرده یا بدان آسیب زدند . داده های ستاد کل اوکراین نشان می دهد که نیروهای اوکراینی 3689 تانک، 8956 خودروی جنگی پیاده نظام (IFVs)، 13050 سامانه توپخانه و 407 سامانه دفاع هوایی را بین 1 ژانویه 2024 تا 1 ژانویه 2025 منهدم کرده یا بدان آسیب وارد کرده اند. طبق گزارش‌ها، نیروهای روسی حداقل 197 تانک، 661 دستگاه نفربر زرهی (APC) و 65 سامانه توپخانه‌ای بزرگتر از 100 میلی‌متر را در سراسر خط مقدم در طول یک دوره عملیات تهاجمی شدید در استان دونتسک در سپتامبر و اکتبر 2024 از دست دادند ، هر چند احتمالاً تعداد تانک بیشتری را وارد خطوط مقدم نکرده اند ، با این حال ، تلفات خودروهای زرهی در ژوئن و ژوئیه 2024 زمانی که نیروهای روسی در حال انجام عملیات سوار زرهی در غرب استان دونتسک بودند اعداد قابل توجهی را نشان می دهد . از سویی دیگر ، نرخ تولید خودروهای زرهی و تانک فعلی روسیه نشان می‌دهد که چنین تلفاتی احتمالاً در درازمدت بسیار زیاد خواهد بود، به‌ویژه که ذخایر بجامانده از دوره شوروی همچنان در حال کاهش است . 2- به گفته تحلیل گران اطلاعاتی غربی ، نیروهای روسی در هفته‌های اخیر از خودروهای زرهی کمتری در حملات اصلی خود استفاده کرده‌اند، که احتمالاً به منظور حفظ این خودروها و همزمانی آنها با کاهش ذخایر بجامانده از دوره شوروی است. https://aparat.com/v/rkmd3qi ارتش اوکراین با انتشار ویدئویی مدعی شد که یک دستگاه تانک متجاوزین روسی را منهدم نموده !!!!!! عه ....!!!! از پشت صحنه خبر دادند که یک دستگاه تانک آبرامز قوی شوکت وسط دشت های یخزده روسیه منهدم شده 3- ارتش روسیه همچنان در محورهای کرمینا، تورتسک، پوکروفسک و کوراخوف در حال پیشروی است. راست : زره کوب فردیناند ، ورماخت / سال 1943 - کورسک چپ : لئوپارد 2آ6 منهدم شده آلمانی در محور کورسک 4- ارتش اوکراین در شب 3 تا 4 ژانویه به یک پایانه گاز در استان لنینگراد حمله کردند. روسیه /کورسک 5 ژانویه 2025 جنگ در اوکراین – پنجم ژانویه 2025 1- ارتش اوکراین عملیات تهاجمی خود را در حداقل سه منطقه استان کورسک از سر گرفتند و در 5 ژانویه پیشروی های تاکتیکی جدیدی را ثبت کرده اند . راننده ناشی اوکراینی یک دستگاه ام-557 ( ام-113 فرماندهی ) ارتش اوکراین بدلیل عجله بیش از حد در پیشروی بسوی مسکو ( کرملین ) ، چپ کرده و به این روز افتاده !!! مجموعه ای از حملات پهپادی ارتش روسیه در محور کورسک - ژانویه 2025 https://aparat.com/v/fhbpv11 2- ارتش روسیه همچنان در جنوب شرقی سودژا در حال پیشروی است و در پاسخ به حملات تشدید شده اوکراین در جنوب شرقی کورینهوو و شمال سودا دست به چند ضدحمله سنگین زدند . اوواز 452 /بوخانکا یک جمله ای بود در فیلم ارباب جنگ به نقل از شخصیت اصلی نقل به این مضمون که هیچ کس برای خرید خودروی روسی صف نکشیده !!!!! ظاهرا درست بوده ... چون تمام سخت افزاری که در دوره اتحاد شوروی سابق تولید شد، به شکل کاملا غیرعمدی برای جنگ اوکراین بوده 3- میل بلاگرهای روسی نسبت به توانایی ارتش روسیه برای واکنش به تلاش‌های تسلیحاتی مداوم اوکراین برای ادغام جنگ الکترونیک (EW) و قابلیت‌های حمله دوربرد با عملیات زمینی ابراز نگرانی کردند. چندین میل بلاگر روسی در 5 ژانویه مدعی شده اند که حضور واحدهای جنگ الکترونیک اوکراینی در جریان حملات اوکراین در محور کورسک مانع از عملیات نیروهای روسی با هواپیماهای بدون سرنشین در این منطقه شده و توانایی نیروهای روسیه برای دفاع در برابر حملات سوار-زرهی اوکراین را کاهش داده است . میل بلاگرهای روسی ادعا کردند که پهپادهای دارای کابل فیبر نوری یکی از معدود انواع پهپادهای روسی هستند که به طور مداوم در برابر اقدامات متقابل اوکراین مقاومت می کنند، اگرچه برخی دیگر نیز مدعی شده اند که پهپادهای دید اول شخص و لنست همچنان امکان استفاده را دارند . چیزی در حدود 24 ماه پس از شروع جنگ اوکراین و اوج گیری یکباره طیف وسیعی از بی سرنشین های هوایی ، زمینی و دریایی اکنون تاکتیک های جنگ الکترونیک طرفین آنچنان پیشرفت نمود که مسکو وکیف در حال توسعه سامان های بی سرنشین با هدایت فیبر نوری هستند اوکراین در هفته های اخیر حداقل 10 گونه متفاوت از بی سرنشین های مجهز به فیبر نوری رونمایی نموده که تعدادی ازآنها قابلیت حمل 3 کیلوگرم بار را دارند عملیات سامانه اوراگان ارتش روسیه در اوکراین - ژانویه 2025 https://aparat.com/v/cif4tno مقامات روسی در 5 ژانویه ادعا کردند که نیروهای روسی سه موشک اوکراینی نامشخص را بر فراز استان کورسک سرنگون کردند، که نشان می‌دهد ارتش اوکراین ممکن است در تلاش برای ادغام قابلیت‌های حمله دوربردتر با عملیات زمینی و سیستم‌های تاکتیکی جنگ الکترونیک باشند. نگرانی گسترده روسیه در مورد توانایی ارتش این کشور برای پاسخ به فناوری پیشرفته جنگ الکترونیک اوکراین و قابلیت‌های حمله دوربرد نشان می‌دهد که سرعت سازگاری سریع با نوآوری‌های میدان نبرد باید افزایش پیدا کند. گزارش‌هایی مبنی بر اینکه نیروهای اوکراینی از آتش‌های دوربرد برای تحت فشار قراردادن عقبه ارتش روسیه و کاربرد گسترده جنگ الکترونیک برای انهدام پهپادهای روسی در حمایت از پیشروی های سوار-زرهی اوکراین استفاده می‌کنند، نشان می‌دهد که نیروهای اوکراینی فعال در کورسک از تاکتیک‌های تسلیحات ترکیبی مؤثرتری استفاده می‌کنند. نتایج ضد حمله ارتش اوکراین در محور کورسک سه دستگاه استرایکر یک دستگاه ام557 2 دستگاه خضموک کوزاک 4- ارتش روسیه همچنان در شرق پوکروفسک برای حمایت از سایر محورهای درگیری به منظور تصرف این شهر ، در حال پیشروی است . اوکراین / کوراخووف سوم الی ششم ژانویه 2025 جنگ در اوکراین – ششم ژانویه 2025 1- نیروهای اوکراینی اخیراً در بحبوحه عملیات تهاجمی تشدید شده خود در استان کورسک ، پیشروی های تاکتیکی جدیدی را ثبت کرده اند . مجدداً یک دستگاه ام-557 منهدم شده ... 2- ارتش روسیه همچنان در مسیرهای لیمان، تورتسک و پوکروفسک در حال پیشروی است در حالی که وزارت دفاع روسیه ادعا نمود که کوراخوف به تصرف روسها درآمده است. تعمیر و نگهداری ارتش روسیه - ژانویه 2025 https://aparat.com/v/agvpsub جنگ در اوکراین – هفتم ژانویه 2025 1- ارتش روسیه به دنبال چندین هفته عملیات تهاجمی در شمال غربی تورتسک ، دستاوردهای بیشتری را در این محور ثبت کرده است . https://aparat.com/v/axzk0e4 نیویورک تایمز استفاده از ای تی وی ، موتور سیکلت و اسکوترهای برقی توسط روسها ، به چالش جدید برای ارتش اوکراین تبدیل شده است سربازان در خط مقدم و تحلیلگران نظامی می گویند وسعت حملات روسیه همچنان در حال افزایش است. سربازان روسی به طور فزاینده ای از اسکوترهای برقی، موتور سیکلت و موتورهای چهارچرخ استفاده می کنند که به آنها اجازه می دهد به سرعت حرکت کنند و در امتداد خطوط مقدم پراکنده شوند. به گفته این افراد ، ضربه زدن به خودروهایی که 15 نفر را حمل می کند بسیار آسان است. اما وقتی این 15 نفر سوار اسکوتر برقی می شوند، هدف قرار دادن آنها چالش تقریبا غیرقابل حلی به نظر می رسد 2- به گفته میل بلاگرهای غربی ، نیروهای روسی احتمالاً قصد دارند از پیشرفت‌های خود در شمال غربی تورتسک برای پیشروی بیشتر به سمت غرب تورتسک و شچربینیوکا و در امتداد بزرگراه تی-05-16 توتسک- شچربینیوکا به سمت جنوبی‌ترین نقطه کمربند دژ اوکراین استفاده کنند. اوکراین / ورمیوکا 26 دسامبر 2024- 8 ژانویه 2025 اوکراین / اولکساندرو- کالینووه 30دسامبر 2024- 8 ژانویه 2025 حملات انبوه پهپادی ارتش اوکراین 8 ژانویه 2025 اوکراین / کوراخووف 8 ژانویه 2025 جنگ در اوکراین – هشتم ژانویه 2025 1- نیروهای اوکراینی در شب 7 تا 8 ژانویه به تاسیسات دولتی نفت روسیه در نزدیکی انگلس، استان ساراتوف حمله بردند. تقویت بدنه سامانه های دفاع هوایی IRIS-T اوکراینی با صفحات زرهی - ژانویه 2025 https://aparat.com/v/orq9379 ارتش اوکراین برای مقابله با تهدیدات صحنه نبرد سامانه های دفاع هوایی Iris-T خود را به صفحات زرهی مجهز کرده است پیش از این ، ارتش روسیه ، سامانه های تور ام-1/ام-2 خود را با روشی مشابه تقویت کرده بود 2- ارتش روسیه همچنان در محورهای کورسک ، تورتسک و کوراخوف در حال پیشروی است. آبرامز ...!!! یک زائده سیاه رنگ بالای برج قابل مشاهده است که احتمالا اخلالگر ضدپهپاد باید باشد ...!!! عملیات سامانه های هیمارس ارتش اوکراین -ژانویه 2025 https://aparat.com/v/uch8gwg نظر سنجی جدید در اوکراین مردم خشمگین هستند: از ابتدای جنگ، اعتماد اوکراینی ها به همه نهادهای دولتی به شدت کاهش یافته است سطح اعتماد به دفتر ریاست جمهوری طی دو سال از ۸۴ درصد در دسامبر ۲۰۲۲ به ۴۵ درصد در دسامبر ۲۰۲۴ کاهش یافته است. سطح اعتماد به زلنسکی به عنوان یک شخص به 52 درصد کاهش یافته است. برای اولین بار در سه سال جنگ، سطح اعتماد به نیروهای مسلح اوکراین کاهش یافته است و از 96٪ به 92٪. که به معنای کاهش 4 درصدی اعتماد به ارتش به نظر می رسد. اس بی یو نیز در ابتدا 63% و اکنون 54% دارد. اعتماد به هم پلیس از 58 درصد به 37 درصد کاهش یافته است. پرواز ارتفاع بسیار پائین /سینه مال بالگردهای میل-8/17 ارتش اوکراین -ژانویه 2025 جالب هست ... خبری از مانورهای هیجان انگیز بلک هاوک های تحویلی نیست و اوکراینی ها همچنان با سخت افزارهای روسی نمایش اجرا می کنند!!! https://aparat.com/v/wwb4u87 3- به گفته تحلیلگران غربی ، نیروهای روسی به طور فزاینده ای از پهپادهای متصل به کابل های فیبر نوری در اوکراین استفاده می کنند. سخنگوی یک تیپ اوکراینی در 8 ژانویه گزارش داد که نیروهای روسی به طور فزاینده ای از هواپیماهای بدون سرنشین متصل به کابل های فیبر نوری که در برابر تداخل جنگ الکترونیک (EW) در حملات علیه نیروهای اوکراینی در سراسر خط مقدم مقاوم هستند، بهره می برند . وی مدعی شد که که روسها هنوز به طور سیستماتیک از پهپادهای فیبر نوری استفاده نمی کنند و خاطرنشان کرد که پهپادهای فیبر نوری کندتر و مانور کمتری نسبت به پهپادهای دید اول شخص (FPV) دارند که آنها را در برابر شلیک سلاح های کوچک آسیب پذیرتر می کند. یک وبلاگ نویس روسی در 8 ژانویه ادعا کرد که نیروهای روسی اولین کسانی بودند که با موفقیت پهپادهای فیبر نوری را در عملیات جنگی در اوکراین توسعه دادند و ادغام کردند، اما هشدار داد که اوکراین به زودی نوآوری های مشابهی را توسعه خواهد داد. پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7 منبع8 9- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

وقتی رفتند سوریه اوضاع گل و بلبل بود، سوریه در سلامت کامل به سر میبرد، دمکراسی شیعی برقرار بودن بدون هیچ فسادی مردم هم هرگز اعتراض نکرده بودند، امام اسد دوم علیه السلام خودش و خاندادنش هزاران سال بر سوریه به عدالت حکم کرده بودند. اصلا پدرش یک قدیس بود و با کودتا به قدرت نرسیده بود و اصلا هم هیچ رابطه ای با روسیه نداشتن بیشتر با شوروی رابطه داشتن چپی هم نبودن،... اینکه یه عده این مسائل رو روز اول ورود به سوریه ندیدند و الان که با عواقبش روبرو شدن و ازش یاد میکنند نشون میده که چقدر میزان خودفریبی در بین ما ایرانی ها زیاده و میتونه تا کجاها ما رو ببره و چه هلاکتی ایجاد کنه...

الحاق و رونمایی از سلاح های شبیه و تکراری به نظر من جالب نیست. میلیتاریست ها به دنبال رونمایی از سلاح های جدید بخصوص در بخش هوایی و ضد بالستیک هستند

تصاویر تولید انبوه اسلحه ی مصاف 2 برای ارتش منبع: مستند بی واسطه https://telewebion.com/episode/0xc7d45d1

مصاف -2 ؟!!!!

گربه های نیروی دریایی در برابر اشباح نیروی هوایی داستان رهگیری فانتوم نیروی هوایی ایران توسط تامکتهای نیروی دریایی ایالات متحده درطول جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، با طراحی و اجرای پیچیده ترین عملیات هوایی برعلیه زیرساختهای تولید انرژی ، بخصوص صنعت نفت عراق ، موفق شد تا روند صدور میعانات نفتی و گازی را از سوی این کشور به حداقل ممکن کاهش دهد ، بطوریکه شدت این آسیب ها ، انچنان بود که بغداد بالاجبار ، دست به واردات سوخت شده و این امر تا سال 1990 ، یعنی دوسال پس از پایان جنگ ایران و عراق نیز ادامه پیدا نمود . درواقع ، عراق بدلیل حملات شدید نیروی هوایی ایران درسال 1981 عملا به یک کشور ورشکسته تبدیل گردید و تنها با حمایتهای مالی گسترده کشورهایی نظیر عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و کویت ، قادر به ادامه جنگ با ایران می بود . درمقابل ، جای تعجب نداشت که ارتش عراق نیز متقابلا درصدد برآمد تا قابلیت های ایران را برای صادرات نفت ، کاهش دهد ولی در دو سال نخست جنگ ، چنین توانایی در اختیار این کشور قرار نداشت. بدین ترتیب بغداد تا سال 1984 به انتظار نشست و پس از کسب توانمندی های جدید ، حملات خود را بر روی نفتکش های ایرانی یا در اجاره ایران که از مبداء شمال خلیج فارس ، مبادرت به بارگیری و انتقال نفت می نمودند ،متمرکز نمود . مرحوم داریوش خاک نگار این سری از حملات که با وارد کردن ضربات هوایی به جزیره خارک ، آغاز شد ، پس از مدتی ، به دوره جنگ نفتکش های مشهور گردید . اما ، بدلیل ناتوانی ارتش عراق در مدیریت چنین حملاتی ،آن هم بدلیل درک نادرست از صحنه نبرد بود ، این وضعیت به یک نبرد فرسایشی تبیدل گردید که علیرغم موفقیت های گاه وبیگاه ، بسیار هزینه بر شد و درعین حال نتوانست جلوی صادرات نفت ایران را بگیرد ، ولی به اندازه ای ، بی ثبات کننده بود که تهران را وادار نمود تا به کشتی های تجاری و نفت کش هایی که متعلق به کشورهای حامی عراق بودند ، حمله ور شود که یکی از این کشورها ، کویت محسوب می گردید که دومین متحد ایالات متحده در منطقه خلیج فارس محسوب می شد . مرحوم داریوش خاک نگار با شدت یافتن حملات نیروی دریایی و هوایی ارتش ایران و همچنین واحدهای شناورنیروی دریایی سپاه پاسداران به شناورهای کویتی ، دولت کویت به درجه ای از استیصال رسیدند که به ایالات متحده اخطار دادند که درصورت عدم حمایت نظامی از خطوط کشتیرانی کویت ، از اتحاد شوروی درخواست کمک خواهند نمود . با این اولتیماتوم جدی ، دولت رونالد ریگان بسرعت با این پیشنهاد موافقت نمود و چیزی در حدود 12 سوپرنفتکش کویتی در ایالات متحده ثبت شده و قرار براین شد که شناورهای نیروی دریایی آمریکا ، این کشتی ها را در قالب عملیاتی که بعدها به "ارنست ویل" مشهور شد ، از بنادر کویت در شمال خلیج فارس تا دهانه اقیانوس هند ، اسکورت کند . پس از ماه ها آماده سازی ، در ژوئیه 1987 ، نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، با آماده نمودن یک ناوگروه رزمی که سازمان رزمی آن از 12 شناور به فرماندهی ناوهواپیمابر یواس اس کانستلیشن تشکیل شده بود ، ماموریت پیدا کرد تا از کاروان های نفتی کویت در سرتاسر خلیج فارس ، حفاظت نماید . این کاروان ها علاوه بر پوشش دریایی ، بطور معمول حمایت هوایی را نیز داشتند که درمیان هواگردهای مورد استفاده ، دوفروند هواپیمای گشت دریایی P-3C اوریون نیز دیده می شدند در حالی که برای حفاظت از این هواگردها نیز جنگنده های اف-14 نیروی دریایی به پرواز در می آمدند . اف-14 نیروی دریایی ایالات متحده / اسکادران وی اف-21 سال 1987 با تجمع گسترده ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در خلیج فارس ، زنگ خطر برای مقامات تهران به صدا درآمد ولی بدلایل مختلف از جمله درگیر بودن توان دریایی ارتش و سپاه در جنگ با عراق و همچنین عدم وجود سامانه های مناسب ، به واحدهای رزمی ایرانی در شمال خلیج فارس دستور داده شد تا بصورت نامتقارن ، واحدهای آمریکایی را به چالش بکشند . بدین ترتیب ، نیروی دریایی سپاه مامور شد تا میدان های مین دریایی را در مسیر حرکت این شناورها ایجاد کرده ، و بطور همزمان نیروی دریایی ارتش نیز دستور پیدا کرد تا به شکل غیرملموس ، وارد عمل شود . در جریان یکی از این عملیاتهای اسکورت ، ایران متوجه شد که ایالات متحده از حملات هوایی عراق برضدکشتی های خود ، پشتیبانی غیرمستقیمی بعمل می آورد . AN/APQ-120 در روز موعود ، یعنی اوایل صبح روز 17 مرداد 1366 خورشیدی ، رادار APS-4 مستقر در بندرعباس ، هدفی را شناسایی کرد که به آرامی بسمت ورودی شمالی تنگه هرمز به پرواز درآمده بود . با توجه به سابقه چنین تحرکاتی ، کارشناسان راداری ایرانی حدس زدند که این هواگرد ممکن است یکی از چند فروند P-3C نیروی دریایی ایالات متحده باشد که ماموریت زیرنظرگرفتن تحرکات نیروی هوایی و دریایی ایران را برعهده گرفته ، در نتیجه ، با توجه به اینکه اوریون آمریکایی ، تنها در صفحه رادار دیده می شد ، برای برنامه ریزان نظامی ایرانی ، یک هدف مطلوب بود ، چرا که نخست ، یک هواگرد کم سرعت بوده و تقریبا بی دفاع محسوب می شد که با پروازدر امتداد سواحل ایران ، اطلاعات مورد نظر را جمع آوری وبه بغداد ارسال می نمود . گفته شده این عکس بلافاصله پس از بازگشت فانتوم مرحوم خاک نگار به پایگاه بندر عباس در 8 اوت سال 1987 ثبت شده موج انفجار و احتمالا ترکش های اسپاروی آمریکایی به سکان عمودی و افقی فانتوم ایرانی آسیب وارد نموده ( با این حال گفته میشود این عکس مربوط هست به درگیری دوم جناب خاک نگار با سامانه های دفاع هوایی سطح پایه استاندارد نیروی دریایی آمریکا ) با توجه به این امر ، بلافاصله یکفروند جنگنده F-4E جمعی اسکادران 91 تاکتیکی از پایگاه نهم تاکتیکی در خارج از بندرعباس به خلبانی سرگرد داریوش خاک نگار مقدم و افسر راداری وی به پرواز درآمده و با روشن کردن رادار APQ-120خود ، تلاش می کردند تا هدف مورد نظر را پیدا کنند . اما بدلیل وضعیت آب وهوایی منطقه که بسیار گرم و مرطوب بود و گفته می شد ، ارتفاع ابر حاوی گرد و غبار ماسه ای ، از ارتفاع 300 تا 7000 متری قرار دارد ، اختلالات زیادی در کارکرد رادار پدید می آمد که تشخیص هدف را برای طرفین مشکل می نمود . این مشکل تا جایی حاد شد که حتی یک رادار قدرتمند نظیر APS-4 هم ظاهرا نتوانست دوفروند جنگنده اف-14 نیروی دریایی جمعی اسکادران VF-21 را در ارتفاع 6100 و برفراز تنگه هرمز تشخیص دهد . رهبر این دسته پروازی ، ستوان فرمانده ، رابرت کلمنت محسوب می شد و همبال ( وینگمن ) وی نیز ، ستوان ویلیام فران حضورداشت که خلیج فارس اولین ماموریت جنگی او محسوب می شد . این دوتامکت توسط یکفروند هواگرد E-2C از اسکادران VAW-113 پشتیبانی می شدند . E-2C از اسکادران VAW-113 بلافاصله پس از بلند شدن فانتوم ایرانی از بندرعباس ، هاوک آی نیروی دریایی ، جنگنده ایرانی را شناسایی و مسیر پرواز آن را بسوی غرب تنکه هرمز زیر نظر گرفت . در چنین مواقعی ، وقتی جتهای ایرانی به هواگردهایی آمریکایی نزدیک می شدند ، معمولا چندبارهشدار داده می شد و ایرانی ها نیز با دور زدن ، واکنش نشان می دادند ولی این بار خبری از دور زدن نبود و فانتوم ایرانی مستقیم بسوی هدف خود به پرواز ادامه داد . با مشاهده جدیت جنگنده ایرانی ، خدمه هاوک آی ، به اوریون هشدار دادند که مسیر خود را بسمت جنوب تغییر دهد و همزمان به کلمنت و فران نیز دستور داده شد که با جت مهاجم درگیر شوند . ستوان فران که تامکت وی در موقعیت بهتری قرار داشت ،بسرعت رادار AWG-9 و همچنین پس سوزهای خود را روشن کرده و بسرعت بسمت هدف خود که در فاصله 65 کیلومتری قرار داشت ، حرکت کردند . در سمت مقابل ، سرگرد خاک نگار به پیشنهاد کنترلر زمینی ، درحدود 610 متر ارتفاع گرفت تا با قرار گرفتن در فاصله 20 کیلومتری از اوریون ، رادار APQ-120 خود را روشن کند . با روشن شدن رادار ، افسر تسلیحات فانتوم ایرانی ، بسرعت روی اوریون قفل نمود ، خلبان نیز 3 ثانیه صبر کرد تا به سامانه هدفگیری اجازه دهد تا تمامی پارامترهای شلیک را تنظیم کرده و سپس اقدام به آتش نمود . دوثانیه بعد ، موشک AIM-7E.2 اسپارو ایرانی ، از جنگنده حامل خود ، جدا و با به جا گذاشتن یک رد از دود سفید بسمت هدف حرکت کرد . گیرنده RWR اف-4 و محدوده پوشش اگر چه هنوز فانتوم ایرانی از حضور تامکتهای نیروی دریایی آمریکا ، آگاه نبودند ولی تمامی مراحل قفل و شلیک موشک بسوی اوریون ، توسط تامکتها ، رصد شده بود و به همین دلیل ، افسر راداری تامکت ستوان فران ، دست به یک اقدام متقابل زد و یک تیر موشک اسپارو AIM-7F را در یک برد 16 کیلومتری بسوی اف-4 نیروی هوایی ایران شلیک نمود . ولی با فشردن ماشه توسط خلبان ، موتور موشک بدلایل ناشناخته ای عمل نکرد و اسپارو مثل یک تکه سنگ به درون آب افتاد . ستوان کلمنت که متوجه این روند شده بود ، دست به کار شد یک تیر AIM-7M و ستوان فران نیز مجددا یک تیر AIM-7F را بسوی فانتوم ایرانی شلیک کرد . هردوی این موشکها ، به این دلیل که از لبه برد موثر خود و با عجله شلیک شده بودند ، با کمترین امید به اصابت ، بسوی هدف حرکت می کردند . در این میان ، اسپاروی ایرانی ، شانس بهتری را برای اصابت داشت ، چرا که سرفرصت شلیک شده بود ، ولی در حین ردگیری اسپارو برای اصابت به اوریون ، ناگهان اسمانه RWR فانتوم سرگرد خاگ نگار بصدا درآمد و وی که بطور غریزی ، متوجه خظر شده بود ، ردگیری اسپاروی شلیک شده را فراموش کرد و برای شکست قفل موشک مهاجم بدون درنگ و با یک شیب تند بسوی دریا شیرجه زد که برفراز آن ، ابر غلیظی وجود داشت . ستوان فران که مسیر دود ناشی از سوختن موتور اسپارو را دنبال مینمود ،به ناگاه متعجب شد ، چرا که اسپاروی وی ، کمی به راست و کمی به چپ در حال تغییر مسیر بوده ،اما ظرف چندثانیه ، یک گلوله آتشین را بر روی HUD خود مشاهده نمود و یقین حاصل کرده فانتوم ایرانی را سرنگون کرده است . درسمت مقابل ، خاک نگار ، هرگز فرصت پیدا نکرد که به پشت سر خود نگاه کند ، در حالی انفجار کلاهک اسپاروی آمریکایی ، تنها چند متر پشت سکان عمودی جنگنده وی صورت گرفته بود . خاک نگار که فرصت اشتباه کردن نداشت ، روی ارتفاع سنج خود متمرکز شد تا به سطح آب برخورد نکند و همزمان جنگنده خود را بحالت افقی درآورد و بسرعت بسمت پایگاه خود حرکت نمود . تامکتهای نیروی دریایی نیز چون قادر به مشاهده لاشه احتمالی نبودند ، با رها کردن انبوهی از شراره بسمت دریا شیرجه زده و بسوی غرب به پرواز درآمدند. گونه های مختلف موشک هوابه هوای میانبرد AIM-7 اسپارو در این درگیری هوایی ، 4 تیر موشک اسپارو شلیک شد ( از سه نسخه مختلف ) ولی هیچکدام موفق به انهدام اهداف خود نگردید . یک تیر موشک پس از جدا شدن از جنگنده حامل ، به درون آب افتاد ، موشک دوم چند متر پشت هدف منفجر شد و دوتیر موشک نیز بدلیل دور شدن هدف ، موفقیتی بدست نیاوردند . با این حال ، اسپاروی شلیک شده توسط ستوان فران ، موفق شد تا به فانتوم ایرانی ، آسیب بزند و درضمن ، اوریون خودی را از سرنگون دشمن نجات دهد .علیرغم تمامی این موارد ، گفته می شود که تجربه خلبانان نیروی دریایی ایالات متحده ، چندان خوشایند نبود ، درواقع بدلیل بدی آب و هوا ، هیچکدام از هواگردهای نظامی ایالات متحده ، از اینکه فانتوم ایرانی در کدام مسیر در حال حرکت است ، خبرنداشتند و این بدلیل پژواک اختلال آمیز راداری بود که بدلیل اقلیم نامناسب بوجود می آمد . پی نوشت : بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- روایت ایرانی از این ماجرا نیز در ادامه این مطلب ارسال خواهد شد . 3- به مناسبت مسلح شدن فانتوم موجود در آرشیو شخصی به موشکهای AGM-65 ماوریک

ژن چینی برای اشباح پارسی برنامه تسلیح جنگنده – بمب افکن های اف-4 فانتوم-2 نیروی هوایی به موشکهای ضد کشتی به تقریب ، بیش از چهل سال است که جنگنده –بمب افکن های نسل سوم اف-4 فانتوم-2، ستون فقرات نیروی هوایی ایران را تشکیل می دهد ، جت دوموتوره ای که از سالهای جنگ ویتنام ، ابتدا در نیروی هوایی شاهنشاهی ایران ( IIAF) و سپس نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( IRIAF) وارد خدمت شد تا ماموریتهای برتری هوایی ، شناسایی و حتی در سالهای اخیر ، ضد تروریستی را برعلیه گروهکهای معارض در عراق برعهده گیرد . با تمامی این اوصاف و علیرغم تمامی فرازو نشیبهای موجود ، امروز ، شش اسکادران از اف-4 های تحویلی شامل یک اسکادران از نمونه های شناسایی ( حدود 6 تا 10 فروند فتوفانتوم ) در حال خدمت هستند که منابع غربی تعدادآنها را بین 62 تا 66 فروند از گونه های F-4E و F-4D برآورد می کنند . گرچه به اعتقاد بخش قابل توجهی از تحلیلگران دفاعی ، فانتوم ها ، برای صحنه نبرد هوایی در قرن بیست و یکم بسیار سنگین هستند ، اما در صورتی که بهسازی های موثری در حوزه سامانه های جنگ الکترونیک و تسلیحاتی بر روی آنها صورت گیرد ، میتواند به پیکربندی موثری نسبت به جتهای F-16E نیروی هوایی امارات یا جنگنده های F-18E نیروی دریایی ایالات متحده تبدیل گردند . در این میان ، گرچه فلسفه اصلی طراحی اف-4 به منظور ایجاد برتری هوایی بر فراز صحنه نبرد بنا نهاده شده ، اما ایران درسالهای قبل از انقلاب با خرید جتهای اف-14 و سپس در سالهای آغازین دهه 90 با خرید جتهای میگ-29 و همچنین برنامه ریزی برای خرید وساخت سامانه های پدافند هوایی پیشرفته ، بتدریج فانتوم ها را برای اجرای حملات ضربتی در نظر گرفت که این نقش از ابتدای دهه هشتاد میلادی در جنگ با عراق تا کاربرد طیف قابل توجهی از مهمات هدایت دقیق و سقوط آزاد بر علیه شبه نظامیان داعش و در سالهای اخیر ، اجرای ماموریتهای ضد کشتی در خلیج فارس ، همچنان ادامه دارد . درواقع امر ، برای ساختار نیروهای مسلح ایران ، ایجاد و گسترش تهدید بر علیه نیروهای متخاصم در آبهای خلیج فارس و بویژه تنگه هرمز در صد اولویتها قرار دارد و گرچه نیروهای مسلح این کشور نزدیک به دو دهه است که به زرداخانه موشکهای بالستیک هدایت دقیق خود به منظور ایجاد تهدید بر علیه زیرساختهای حیاتی در سراسر خاورمیانه متکی است ، اما بطور همزمان ، توسعه زرادخانه موشکهای کروزضد کشتی برای خنثی سازی قابلیتهای دریایی نیروی مهاجم احتمالی ، نیز در دستور کارقرار گرفته است . بدین ترتیب ، گسترش ناوگان شناورهای تندرو و همچنین زیرسطحی های دیزلی کلاس کیلو و متعاقباً بکارگیری زیرسطحی های سبک براساس طرح های کره شمالی و یکسری نمونه های داخلی در مجموع باعث شده تا ناوگان مهاجم به اندازه کافی خود را از سواحل این کشور دور نگاه دارد . با تمامی این اوضاف ، ارتش ایران ( نیروی هوایی ) در یک دهه اخیر ، با ایجاد سرپلهای همکاری با ارتش چین ، بشدت در حال توسعه قابلیتهای ضدکشتی هوابرد خود است که این امر با تولید موشکهای کروز چینی که در ایران تحت امتیاز با نام های بومی بکار گرفته میشود ، در پنهانکاری قابل توجهی ادامه پیدا کرده است . بعنوان مثال ، موشک کروز ضد کشتی نصر که گونه برگرفته از موشک کروز سی-704 چینی است ، با بردی نزدیک به 35 کیلومتر هم اکنون برای شلیک و حمل توسط اسکادران های اف-4 نیروی هوایی ایران ، اصلاح شده اند که این امر با توجه به قابلیت حمل مهمات فانتوم ، گزینه مطلوبی برای غافلگیر کردن شناورهای مهاجم خواهد بود . https://www.aparat.com/v/OHBWP/ویدئوی_تست_موشکهای_کروز_ضد_کشتی_بر_روی_جتهای_اف-4 پس از تکمیل برنامه موشکهای ضد کشتی نصر ، دومین موشک کروزبومی(قادر ) که با فانتوم های نیروی هوایی سازگار گردید ، موشک میانبرد سی -802 است که میتواند در یک برد 200 کیلومتری شناورهای حریف را مورد تهاجم قرار دهد که این برد ، میزان بقاء جتهای اف-4 را تا حد قابل توجهی در محیط رزمی افزایش داده ، ضمن اینکه اندازه محدودن A2/AD ارتش ایران را نیز بهبود می دهد . در این ارتباط گزارش هایی در دست است که نشان می دهد ایران موفق شده تا فناوری این موشک را در برابر عملیات جنگ الکترونیک دشمن ، بهبود دهد و جتهای اف-4 بعنوان سکوی حامل این موشکها ، اینک می توانند مهمات فوق الذکر را در ارتفاع بالا و سرعت بیشتر از 2 ماخ بسوی هدف روانه کنند که این امر انرژی جنبشی قابل ملاحضه ای را در زمان برخورد به هدف ، در اختیار موشک قرار می دهد . در مجموع ، مسلح شدن ناوگان جنگنده – بمب افکن های اف-4 نیروی هوایی ایران به چنین موشکهایی ، مکمل بسیار مطلوبی برای سایرسامانه های A2/AD ایران می تواند بحساب آید . https://www.aparat.com/v/WSv4Z/ویدئوی_تست_موشکهای_کروزضد_کشتی_بر_روی_جتهای_اف-4_نیروی پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بازمانده اشباح پارسی نیروی هوایی ایران ، یکی از بزرگترین مشتریان گونه صادراتی جنگنده / بمب افکن اف-4 فانتوم-2 بشمارمی آمد و خلبانان رزمی چند نسل این نیرو هنوز با این هواگرد کهنه کار دست به عملیات نظامی می زنند . ایران قبل از انقلاب سال 1979 میلادی ، بیشتر از 200 فروند اف-4 از جمله 32 فروند F-4D ، 177 فروند F-4E و 16 فروند گونه شناسایی RF-4E را تحویل گرفت که پس از گذشت چندین دهه ، هنوز ستون فقرات اسکادرانهای فعال آن بشمار می آید . در ابتدای امر، یعنی به سال 1967 ، نیروی هوایی شاهنشاهی ایران 16 فروند گونه D را به شرکت سازنده سفارش داد و بدنبال آن ، دومین سفارش 16 فروندی نیز ارائه گردید که درنهایت ، اولین جنگنده از این نوع در سپتامبر 1968 تحویل گردید . یکسال بعد ، یعنی در میانه 1969 ، مجددا" نمونه بروزشده فانتوم ، یعنی گونه F-4E به تعداد 32 فروند تحت برنامه فروش خارجی Peace Roll II به ثبت رسید که تحویل آنها از مارس 1971 آغاز شد . آخرین دسته سفارشی نیز که به مک دانل ارائه شد ( 32 فروند ) بدلیل انقلاب هرگز تحویل نگردید . اما گونه شناسایی فانتوم ( RF-4E) که خط تولید آن در سنت لوییز ( میسوری ) قرار داشت نیز مشغول تامین سفارش 27 فروندی برای فتوفانتوم های نیروی هوایی ایران بود که از این تعداد ، تنها 16 فروند تحویل شد . اما پس از وقوع انقلاب در ایران ، تحریم های مستمر ایالات متحده موجبات کمبود شدید قطعات یدکی برای سرپا نگاه داشتن ناوگان گردید که این امر بخصوص در مراحل آخر جنگ ایران و عراق ، بوضوح بر روند جریان جنگ تاثیر نهاد . در این میان ، ناوگان فانتوم نیروی هوایی ایران سابقه درخشانی در عملیات رزمی از خود برجای نهاده است ، چنانکه در جریان جنگ داخلی عمان ( ظفار) در بازه زمانی 1975-1974 بر علیه شورشیان عمانی و در بازه زمانی پس از انقلاب و قبل از آغاز جنگ با عراق ، نقش بسیار مهمی در فرونشاندن غائله های برپا شده در کردستان و آذربایجان ایفا نمودند . علاوه براین ، اسکادرانهای فانتوم ایرانی ، در محرمانه ترین ماموریتهای محوله به سال 2014 ، سورتی های رزمی متعددی را برای انهدام واحدهای مکانیزه دولت اسلامی (ISIS) در کارنامه خود به ثبت رساندند که جزییات اندکی ازآن تاکنون منتشر شده است . تعمیرو نگهداری اشباح پارسی : با این وصف ، نیازبه عملیاتی نگاه داشتن این جنگنده کهنه کار ، باعث شده تا صنعت هوا- فضای ایران به شکل هوشمندانه ای ، مبادرت به مهندسی معکوس قطعات پرمصرف خود نماید . در این خصوص ، براساس اطلاعات منتشرشده ، صنایع هوایی ایران (IACI) پروژه ای تحت عنوان "دوران " را آغاز نمود که به شکل خاص برای بروزرسانی باقیمانده ناوگان جنگنده- بمب افکن های F-D و F-4E طراحی شده بود . این برنامه شامل سامانه های جدید رادیویی U/VHF ، سامانه های ناوبری بروز شده و در نهایت اورهال اساسی این هواگردهای رزمی میشد . از سویی دیگر ، نیروی هوایی ایران ، پس از بازنشسته شدن آخرین نمونه های جنگنده F-4D از نیروی هوایی کره جنوبی ، ، به تنها کاربر فانتوم های سری دی که با افتخار "دیزل" نامیده میشدند ، تبدیل گردید که هم اکنون در قالب اسکادران 101 تاکتیکی مشغول عملیات هستند و احتمالا" تا سال 2030 در خدمت خواهند بود . از سویی دیگر ، تعداد مشخصی از ناوگان RF-4E در اسکادران 31 تاکتیکی مستقر در همدان مبادرت به انجام ماموریتهای محوله می کنند . با این وصف ، نیروی هوایی ایران ، مشغول برنامه ریزی برای ادامه خدمت 3 اسکادران از این هواگردهای سالخورده ، علیرغم احتمال بسیار پایین در جایگزینی تا سال 2035 است . پی نوشت : منبع : ماهنامه COMBAT AIRCRAFT . آوریل 2020 ، مقاله ای به قلم Jamie Hunter صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

مطمینا تابحال اسم کلمه c nc هم نشنیده بود، ولی ای کاش کسی ک بهش این خزعبلات گفت بهش میگفت ک لوله هارو cnc نمیزنه و از فرایند هایی مصل رولینگ، فورجینگ استفاده میشه .. شما ک ساختی لابد ب فرایند های خانکشی هم اشنا هستی دیگه؟ نکنه خان داخل لوله هم سی ان سی های چهار محورت زده؟! باز جای شکرش باقیه نگفته تانک کرار ما ساختیم... ----------- حالا جدای شوخی طوری تعریف کرد کسی سی ان سی نشناسه یه دستگاهی هست ک بهش یک شکل میدی اونم دقیقا از خروجی بهت تحویلش میده!! سی ان سی یه دستگاه اتوماتیک ساخت قطعات فلزی و پلاستیکی ک با یه سری کد نویسی به اسم j code قطعه مورد نظرت میتراشه.. سی ان سی چهار محوره اتفاقا نسبت ب سی ان سی های دیگه مصل ۶ محوره نقاط ضعف داره و نمتونه یه سری زوایا در بیاره بهرحال... حرفم اینه اگه من سازندش بودم و میخاسم ادعا کنم ساختمش در مورد تمام مراحلش یه توضیح مختصر حداقل میدادم نه اینکه بصورت اماتور بگم سی ان سی ساختیم و از خروجی دستگاه تفنگ تف کرد بیرون هرچی نباشه، هم مهندسی مکانیک خوندم و با فرایندهای ساخت اشنا هستم هم مهندسی سلاح از مالک دارم خیر سرم کلی درس مربوط ب طراحی سلاح، مکانیزم شلیک، بالستیک داخلی لوله سلاح و ... خوندم، نمیگم ک امکان نداره یه گروه فرهنگی هنری این ساخته ولی خوب خیلی دلم میخاد یکی از بپرسه چیزی ب اسم کانتور فشار داخلی لوله سلاح به گوشش خورده؟ بهر حال سرتیم گروهشون بوده و درجریان این مسایل هم هست انشاالله... مشکل مملکت ما اینع فک میکنیم همه چیز خیلی ساده هست و سطحی. یاد رییس گروهمون افتادم م دکتری برق داشت برا زمانی ک تو وزارت کار میکردم بهش گفتم این فایرکنترل سامانه دفاع نزدیک چطوری موشک شلیک از شناور ب عنوان تهدید درنظر نمیگیره و بهش شلیک نمیکنه؟ گفت کاری نداره یه چی اونجا هست تشخیص میده موشکش چه عیه و ولش میکنه... شجاعت این نداشت ک بگه بلد نیستم... بهرحال حرف زیاده ولی به عنوان یه مهندس مکانیک جقله حرفای جز خندیدن هیچ عکس العمل مناسبی نداره

بخش سوم        تمرین ، تمرین و تمرین برای فانتوم های نهاجا   فانتوم های پایگاه سوم شکاری شهید نوژه همدان ، در سالهای اخیر ، شرکت نسبتاً فعالی در تمرینات سالانه ارتش  داشته و این مساله موجب شده تا برخی قابلیتهای جدید این جتهای کهنسال ، هویدا گردد . بعنوان مثال ، در دسامبر 2013 ، نهاجا یک تمرین از قبل برنامه ریزی شده را با محوریت پایگاه نهم شکاری ( بندر عباس )  در نزدیکی تنگه هرمز برگزار نمود که درجریان آن ، چهار فروند فانتوم جمعی اسکادران سی و دوم تاکتیکی ، مجهز به غلاف نشانه گذار لیزری TSL-99 در آن شرکت داشتند .       این مساله ، خبر منتشر شده در خصوص استفاده از مهمات هدایت دقیق لیزری ستار -4 توسط فانتوم های نیروی هوایی را تایید می نماید . علاوه براین ، دو فروند دیگر از فانتوم های شرکت کننده ، به چهار تیر موشک میانبرد AIM-7E  اسپارو مسلح شده بودند که جدیداً کار بروزرسانی آنها به اتمام رسیده بود ،با این وصف ، براساس خبرهای غیررسمی ، سیستم کنترل آتش AN/APQ-120 فانتوم ها در جریان این رزمایش ، موفق به قفل کردن روی این اهداف نشده ، در نتیجه موشکها بسمت اهداف شلیک نشدند .           پس از گذشت چندین ماه از این رزمایش ، در هفته های پایانی سال 2014 ، ارتش جمهوری اسلامی ایران ، یک  رزمایش در مقیاس نسبتاً وسیع را در محدوده دریای عمان و تنگه هرمز برگزار نمود که در این تمرین ، فانتوم های پایگاه سوم  با راهنمایی مرکز هدایت زمینی ( GCI) ، بعنوان هواپیماهای مهاجم ، میزان آمادگی رزمی  سایتهای موشکی زمین به هوای مستقر در منطقه را مورد ارزیابی قرار دادند . در روز دوم رزمایش نیز فانتوم های همدانی با استفاده از موشکهای هوا به سطح AGM-65A  به شکل موفقیت آمیزی یک شناور دریایی را در منطقه جاسک هدف قرار داده و غرق نمودند .               با بالا رفتن میزان آمادگی رزمی فانتوم ها ، این اشباح پیر نیروی هوایی ایران ، حضور پررنگ تری در رزمایش ها به ثبت می رسانند ، چنانکه در سپتامبر 2015 ، فانتوم های اسکادران ترکیبی سی و یکم ، یک تمرین فشرده 48 ساعته را برای ایجاد آمادگی بیشتر  به منظور مقابله با مهاجمان در محیط های متراکم رزم هوا به هوا ، پشت سر گذاشتند ، هر چند روز نخست این تمرین ، به اجرای بمباران تاکتیکی روزانه اختصاص داده شده بود . در روز دوم نیز یکفروند ازاین  فانتوم ها مسلح به 18 تیر مهمات 500 پاوندی  ساخت داخل MK-82 ، در حالی که به شکل همزمان ، یکفروند جت فالکون 2000 نیروی هوایی ، یک محیط آلوده به جنگ الکترونیک  شدید را شبیه سازی می نمود ، یک هدف ساختگی را مورد اصابت قرار داد . در حالی که به شکل همزمان ، یکفروند جت سوخترسان KC-747 همزمان به سه فروند از فانتوم های اسکادارن سی و دوم که از تمرینات باز می گشتند ، سوخت رسانی نمود .     شبح  پرتجربه نهاجا در جنگ علیه شورشیان مسلح     در نوامبر 2014 ، نیروهای مشترک عراقی با پشتیبانی  گروه های مسلح شیعه این کشور ، عملیات نظامی خود را برای تصرف شهرهای " جولا " و " سعدیه" در استان دیالی که مدتی قبل توسط شورشیان مسلح موسوم به داعش ، به اشغال در آمده بودند ، آغاز کرده و در اواخر همان ماه ، تقریباً به اهداف خود دست پیدا نمودند .  اما در همین بازه زمانی ، این نهاجا بود که به شکل غیررسمی ، پشتیبانی هوایی مورد نیاز را برای این نیروها ، فراهم نمود و واحدهای ویژه ارتش ایران را بعنوان مشاوران نظامی ، به این مناطق انتقال داد .       در جریان این عملیاتها ، چهار خلبان اف-4 جمعی اسکادران سی و دوم ، به همراه جمعی از عناصر یگان هوابرد نیروی زمینی ارتش به خاک عراق منتقل شدند تا بعنوان ناظر مقدم هوایی ، ماموریتهای پشتیبانی نزدیک نهاجا را هدایت نمایند . همزمان ،  در پایگاه سوم ، براساس دستوارت صادر شده از سلسله مراتب نظامی ، چهار فروند فانتوم ( سریال  های 6662-3/ 6598-3/ 6662-3/ 6682-3) به منظور اجرای حملات بمباران دقیق ، به نشانه گذارهای  لیزری ساخت داخل مسلح شدند . این جتهای رزمی ، به صورت میانگین ، روزانه دو سورتی پرواز رزمی را  مابین 23 تا 30 نوامبر 2014 در کارنامه رزمی خود ثبت نمودند .     به نظر می رسد فانتوم همدانی ( رجیستر6687-3) در آشیانه صنایع هوایی ایران ، درست در کنار یک فتوفانتوم جمعی اسکادران سی و یکم شناسایی   ( رجیستر 6502-3 ) درحال طی مراحل نوسازی و ارتقاء است .     با کمک اشباح  پایگاه سوم شکاری ، این دو شهر از لوث وجود عناصر داعش پاک و امنیت کامل در منطقه مرزی ایران و عراق که تا پیش از این ، با حضور عناصر شورشیان مسلح دچار ناامنی شده بود ، برقرار گردید . فانتوم های اسکادران  سی و دوم تاکتیکی ، مجدداً در سپتامبر و اکتبر 2015 ، وارد عملیات رزمی شدند ، اما این بار ، ماموریت اسکورت جنگنده/ بمب افکن های نیروی هوایی روسیه که از فضای هوایی جمهوری اسلامی ایران  به سمت پایگاه هوایی لاذقیه در سوریه استفاده می نمودند ، بر عهده آنان گذاشته شد .         فانتوم همدانی به رجیستر 6662-3 یکی از کاندیداهای ارتقاء در قالب مرحله یکم و دوم پروژه دوران     به شکل معمول ، جتهای روسی  پس از ورود به فضای هوایی ایران ، توسط عقابهای بلند پرواز نیروی هوایی ( جنگنده برتری هوایی F-14A تامکت)  جمعی پایگاه هشتم شکاری یا در برخی مواقع توسط میگهای -29 پایگاه یکم شکاری همراهی می شدند تا پس از فرود در پایگاه سوم ، برای ادامه ماموریت ، سوختگیری نمایند . اما به محض خروج از پایگاه سوم ، فانتوم های همیشه آماده این پایگاه ، در حالی که هر کدام به یک جفت موشک هوا به هوای AIM-9J و AIM-7E مسلح بودند ، کاروان هوایی روسها را تا زمان حصول اطمینان از خروج آنان از حریم هوایی جمهوری اسلامی ایران ، همراهی می نمودند .       فانتوم  همدانی به رجیستر 6573-3 که به پخش کننده شراره با هدف اجرای بمباران ها شبانه مجهز شده است   به اعتقاد نویسنده ، خلبانان نیروی هوایی ایران همچنان از عینکهای دید در شب متعلق به جنگ ویتنام و تاکتیکهای بمباران شبانه دهه 60 استفاده  می کنند     در نوامبر سال 2015 میلادی نیز ، نیروی هوایی روسیه ، با هدف اجرای بمباران ، درخواست مجوزی برای عبور بمب افکن های  TU-95 MS و TU-160 از فضای هوایی ایران نمود که در نهایت به شلیک موشکهای کروز از فراز آسمان ایران نیز منتهی گردید، اما این باز نیز یک جفت تامکت و یک جفت فانتوم ، این بمب افکن ها را همراهی می نمودند . در نهایت و طبق آخرین خبرها ، نیروی هوایی ارتش روسیه ، به شکل موقت ، هشت فروند جنگنده/ بمب افکن SU-34 را به پایگاه سوم شکاری همدان ارسال نمود و ظاهراً یک پایگاه عملیاتی موقت با امنیت بالا را برای اجرای عملیات رزمی برفراز سوریه ، در اختیار گرفت . علاوه برآن ، پایگاه سوم شکاری شهید نوژه ، بعنوان یک پایگاه واسط برای سوختگیری بمب افکن های TU-22 نیز مورد استفاده قرار گرفت که به شکل معمول ، این فانتوم ها بودند که بمب افکن های فوق الذکر را همراهی می نمودند .       فانتوم همدانی ( رجیستر 6556-3) مارس 2016 ،  خزشراه صنایع هوایی ایران   این فانتوم ، نخستین فانتومی بود که در قالب مرحله یکم پروژه دوران ارتقاء پیدا نمود و قابلیت ضد کشتی را نیز بدست آورد    آینده اشباح نهاجا :   در حال حاضر ، پایگاه سوم شکاری ، در حدود 30 فروند جنگنده F-4E و تعدادی پرنده شناسایی RF-4E را در سازمان رزم خود ، بکار می گیرد که  در قالب اسکادران های شکاری سی و دوم ، اسکادران آموزشی/ رزمی سی و یکم و اسکادران شناسایی سی و یکم  سازماندهی شده است . از این تعداد، چهار فروند مورد ارتقاء و بازسازی کامل قرار گرفتند . پنجمین فروند نیز در سالهای 2015 تا 2016 به استاندارد " دوران " ارتقاء پیدا نموده و در اوت سال جاری میلادی ، به این پایگاه تحویل داده شد . علاوه براین ، دو فروند دیگر نیز تحت برنامه بروزرسانی  ( فازیکم و دوم پروژه  دوران )  در تاسیسات IACI قرار دارند و احتمالاً در مارس 2017 ، ارتقاء این دو نیز به اتمام خواهد رسید .       فانتوم همدانی به رجیستر 6598-3 یکی از پرنده های شرکت کننده در رزمایش پایگاه نهم در سال 2013   بدلیل شرایط خاص این پایگاه ، به شکل کاملاً روتین و منظم ، همواره دو فروند فانتوم ، مسلح به به دو تیر اسپارو و دو تیر سایدویندر ، برای  واکنش سریع در زمان هشدار رزمی ( QRA) و به فاصله 15 دقیقه پس از اعلام هشدار ، حضور دارند و دو فروند نیز همواره بعنوان پرنده ذخیره در مجموعه آلرت پایگاه مستقر هستند . این پایگاه ، در جریان تنش های بوجود آمده بر سر مساله هسته ای ایران ، مابین سالهای 2003 تا 2007 ، ماموریت حفاظت از تنها راکتور هسته ای ایران را نیز برعهده داشتند و در یک بازه زمانی مشخص ، شیفت آلرت پایگاه هوایی مشهد را نیز عهده دار شده بودند .       این فانتوم همدانی ، طبق مستندات موجود ، بیشتر از یک دوجین ماموریت رزمی را برعلیه عراق در طول دفاع مقدس انجام داد و یکی از فانتوم هایی محسوب می شود که  در شب 22 سپتامبر 1980 از پایگاه ششم شکاری ، اولین مُشت محکم را بر گونه دیکتاتور بعثی نهاد .     آخرین فانتوم بروزرسانی شده در جریان پروژه دوران ( 2016 ) در حال آماده سازی های قبل از پرواز      تا سال 2020 ، ( در حدود 4 سال دیگر ) در حدود 12 فروند فانتوم اسکادران سی و دوم تاکتیکی می بایست ارتقاء مرحله یک و دوم پروژه دوران را بخود ببینند . بدین ترتیب ، فانتوم های سالخورده نهاجا ، قابلیت خدمت تا سالهای 2035-2030 بدست خواهند آورد . با این وصف ، اگر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بتواند تا سال 2020 ، جنگنده بمب افکن های SU-34  را به سازمان رزم خود اضافه نماید ، احتمالاً اسکادرانهای سی و یکم ، سی و دوم فانتوم های دوست داشتنی خود را تا 2025 بازنشسته خواهند نمود ( حتی اگر این فانتوم ها پروژه دوران را بطور کامل پشت سر گذارند ) در حال حاضر ، فانتوم های پایگاه سوم شکاری ، قابلیتهای بسیار بیشتری را نسبت به جنگنده/ بمب افکن های SU-24MK موجود در نهاجا که ظاهراً تا مارس 2016، به استاندارد SU-24M2 ارتقاء خواهند یافت ، ارائه می نمایند . علیرغم همه حواشی ، فانتوم ها ، همچنان ستون فقرات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی محسوب می شوند .      پایان                 این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9     :rose:

سلام علیکم      یک بنده خدایی معتقد بود که " آینده متعلق به فرمانده ای است که در مورد آن فکر کرده باشد "    حالا سئوال این هست ، برنامه مجموعه نیروی های مسلح برای بازسازی نیروی هوایی چه چیزی است ؟؟؟    آیا قرار هست همچنان روی پرنده های رزمی دهه 60 و 70 میلادی ، سرمایه گذاری کنیم ؟؟؟    آیا قرار هست پرنده های جدید رزمی خریداری شود ؟؟؟    آیا قرار هست نیروی هوایی مبتنی بر ساخت و تولید پرنده های بدون سرنشین رزمی  ایجاد گردد ؟؟؟          دقت بفرمایید ، وقتی از نیروی هوایی صحبت می کنیم ، صرفاً منظور سخت افزار نیست ، مجموعه ای از 5 عامل در هم تنیده است که در هماهنگی با هم و به شکل یکپارچه می بایست در نظر گرفته شوند تا بیلان مورد نظر و مطلوب عیان شود .   مساله یک : آیا در مجموعه نیروهای مسلح ، اعتقادی به نیروی هوایی به عنوان رکن اصلی قدرت رزمی در قرن 21 ، وجود دارد یا خیر ؟؟    اگر جواب مثبت هست ( که احتمالاً هم هست ) با توجه به تجارب ذیقیمت گذشته وحال ، چه کار موثری صورت گرفته ؟؟   (با توجه به اینکه در قرن بیست و یکم ، استراتژی تاثیر محور و به تبع آن عملیات تاثیر محور EFFECTS-BASED OPERATION بعنوان رکن پیروزی و موفقیت در نظر گرفته شده )    مساله 2 : تا چه اندازه اعتقاد به توان داخلی اعتقاد وجود دارد ؟؟   ( صرف نظر از پروژه هایی که تا مرحله طراحی پیش رفته و یا حداکثر در حد تولید پیش نمونه قرار دارد )      مساله 3 : تا چه اندازه روی خرید از منابع خارجی سرمایه گذاری شده    ( حالا چه به صورت قطعات CKD با مونتاژ داخلی ، خرید کامل ، انتقال فناوری و .... )      مساله  4 : تا چه اندازه روی مفهوم " دیپلماسی دفاعی " کار و سرمایه گذاری شده ؟؟؟    این ها سئوالات بسیار جدی تر از تاکید روی سخت افزار هستند که باید بدانها درست و به دور از حواشی ، پاسخ داد 

با سلام    بخش دوم    ارتقاء اشباح پارسی     پرسنل فنی مجرب و متعهد ، یکی از دارایی های ارزشمند نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بشمار می آید که نقش آنها در دوران دفاع مقدس و پس ازآن انکار ناپذیر است    پس از شروع جنگ با عراق در سپتامبر 1980 ، نیروی هوایی ایران بدلیل قطع روابط بسیار نزدیک با شرکتهای سازنده آمریکایی ، بالاجبار ، با ایجاد و تشکیل مجموعه ای تحت عنوان " جهاد خودکفایی " ( SSJ) شروع به اجرای تعمیرات صحرایی و دپویی و همچنین نوسازی فانتوم های نمود که در جریان عملیات رزمی یا سوانح غیر رزمی ، دچار آسیب دیدگی شده و از چرخه عملیاتی خارج شده بودند .   با پایان یافتن جنگ با عراق   ، این مجموعه مجدداً دچار تغییرات و تجدید ساختار شده و با عنوان معاونت تحقیقات صنعتی نیروی هوایی ، نامگذاری گردید ، اما زیرمجموعه های آن ، همچنان با شناسه جهاد خودکفایی ، در پایگاه های نیروی هوایی ، به کار خود ادامه دادند .   از میان پروژه های کلیدی معاونت جدید التاسیس ، شاید ، تولید مهمات هدایت شونده دقیق ، مهمترین برنامه  نیرو برای افزایش توانمندی تهاجمی فانتوم ها ، بعنوان ستون فقرات تهاجمی نیروی هوایی ، بشمار می آمدند . در نتیجه ، آماده ترین فانتوم های موجود در  سازمان رزم اسکادران  ترکیبی سی و یکم و سی و دوم ، برای تست مهمات پروژه های جدیدی نظیر پروژه  زوبین ( موشک هوا به سطح هدایت  تلویزیونی ) ، پروژه عصر 67 ( مهمات هدایت دقیق لیزری ) ، پروژه ستار ( مهمات هدایت لیزری ) ، غلاف نشانه گذار لیزری TSL-99  ، مهمات هدایت دقیق قاصد یک / دو /سه ، موشک هوا به هوای فاطر ( نسخه بومی موشک AIM-9P سایدویندر ) و در نهایت حامل مهمات خوشه ای ( پروژه کایت -2000) ، مورد استفاده قرار گرفتند .           به منظور افزایش توانایی فانتوم های نیروی هوایی در اجرای ماموریتهای محوله ، مابین سالهای 1988 تا 1990 ، سه پروژه تحت عنوان " کوثر یک تا سه " تعریف گردید که به حداقل دو فروند فانتوم ، این اجازه را می داد تا با حمل یک غلاف سوخترسانی  و دو مخزن سوخت در مقرهای خارجی  خود قادر به سوخت رسانی به یکفروند فتو فانتوم که به یک میله سوختگیری هوایی ثابت مجهز شده بود ، باشد .     با این وصف ، نزدیک به تمام این پروژه ها بدلیل شکست های فنی و یا تغییر فرماندهان مسئول پروژه  ، لغو گردید. در دهه 90 میلادی و بهبود روابط با کشورهای همسایه ، نهاجا موفق شد با همکاری نیروی هوایی پاکستان ، بیشتر از 100 تیر از موشکهای هوا به هوای AIM-9J خود ، ( شامل 20 تیر از موشکهای فوق در پایگاه سوم )  را اورهال کرده و به چرخه عملیاتی بازگرداند .       علیرغم این موفقیت ، تعداد موشکهای فوق با ماموریتهای محوله به  این پایگاه ، همخوانی نداشت ، بنابراین ، تصمیم براین شد ، تا موشکهای مادون قرمز چینی PL-7C با فانتوم های نهاجا تطبیق داده شود ، اما این پروژه نیز نتیجه ای جز شکست در برنداشت .       پروژه فاطر      نهایتاً  این مساله باعث شد تا این بار ، موشکهای روسی R-73E با شبح های خسته نیروی هوایی یکپارچه شود و بر خلاف پیش بینی ها ، این یکپارچه سازی ، موفقیت آمیز بود و به سال 2002 میلادی ، یکفروند فانتوم به رجیستر 6556-3 موفق شد تا با استفاده از یک تیر موشک آر-73 ، یکفروند هواپیمای بدون سرنشین را ساقط نماید .     موشک هوا به هوای روسی آر-73 روی یک محصول غربی    علیرغم تمامی پروژه های بروزرسانی ، نزدیک به 50 سال از ورود فانتوم ها به سازمان رزم نیروی هوایی ایران می گذشت و این جتهای سخت کوش و سخت جان رزمی ، یک جنگ فرساینده شدید را نیز پشت سر گذاشته بودند ، در نتیجه نیاز بود تا یک ارتقاء اساسی روی این پرنده ها به منظور حفظ توان رزمی نیروی هوایی صورت پذیرد . برهمین اساس ، صنایع هوایی ایران (IACI) در سال 2008 ، قراردادی را به امضاء رساند تا یک بروزرسانی و ارتقاء اساسی را طی سه مرحله  و تحت عنوان پروژه " دوران"  ، برروی 64 فروند جنگنده/ بمب افکن های F-4E و تعداد انگشت شماری از جنگنده/ بمب افکن های F-4D به انجام رساند .         به منظور تسریع  روند پروژه دوران ، یک مقام مسئول در ستاد نهاجا منصوب گردید تا بر اموری نظیر دسترسی به دپوهای موشکی نیروی هوایی ، انبارهای قطعات و .... نظارت داشته تا فرآیند نوسازی و ارتقاء فانتوم های نیروی هوایی با سرعت مناسبی ادامه پیدا کند . با آغاز این روند  ، تقریباً همه  فانتوم های موجود نیروی هوایی که مراحل ارتقاء آنها در سالهای گذشته ، لغو شده بود ، در قالب این پروژه از سر گرفته شد .             غلاف TSL-99 به همراه مهمات هدایت لیزری ( تصویر مربوط به تست های پروازی و رژه نیروهای مسلح )      بر همین اساس ، اسکادران ترکیبی سی و یکم در پایگاه سوم شکاری ، نخستین اسکادران فانتوم نهاجا بشمار می رفت که اف-4 های بهینه سازی شده پروژه دوران را دریافت نمود که در حقیقت ، اولین کاربر آن نیز محسوب می گردید . با توجه به سوابق قبلی آزمایش موشک های روسی آر-73 ، نخستین فانتومی که برای ارتقاء در نظر گرفته شد ، شبح پیر به رجیستر 6556-3 بود که در گذشته با مهمات روسی ، یکپارچه شده بود .           پروژه کایت -2000     این فانتوم علاوه بر دریافت سیستم ارتباطی جدید ، سطح کنترل پروازی جدیدی را نیز بخود دید که احتمالاً جزء قطعات تولید شده در داخل ایران بشمار می رفت . این بروزرسانی ، مابین ژانویه 2009 تا 14 اوت 2011 صورت پذیرفت و در همین تاریخ نیز به اسکادران مربوطه تحویل گردید .       قاصد -3    دوسال بعد از این تاریخ ، یک فانتوم دیگر از  پایگاه سوم ، به یک لوله سوخت گیری جمع شونده مجهز گردید . علاوه برآن ، یکفروند فانتوم از این پایگاه ، به رجیستر 6675-3 برای حمل و شلیک موشکهای ضد کشتی C-801K ، C-802A ، C-803  و در نهایت ، C-704KD ، سیم کشی و به اسکادران تاکتیکی سی و دوم تحویل داده شد . گفته می شود ، فانتوم فوق الذکر اولین آزمون شلیک در شرایط رزمی  موشک ضد شناور C-704KD را در سیزدهم ژوییه 2015 میلادی ، انجام داده است . پس از این آزمون های موفقیت آمیز ، نهاجا به سازمان صنایع هوایی ایران ( IAIO) سفارش ساخت 100 تیر نمونه بومی این موشک را اارئه نمود که با شناسه موشک هواپرتاب " نصر" شناخته می شود . طبق اطلاعات منتشر شده ، نخستین سری از این موشکها در 9 فوریه 2016 میلادی به نیروی هوایی تحویل داده شد .     تعمیرات اساسی سنگین فانتوم ها در داخل ایران         مابین سالهای 2009 تا 2012 ، صنایع IACI حداکثر قادر بود تا در بازه زمانی یکساله ، حداکثر دو فروند فانتوم را تحت پروژه دوران ارتقاء و بروز رسانی نماید ، اما این فرآیند به هیچ عنوان برای رفع نیازهای نیروی هوایی که روز به روز و ثانیه به ثانیه ، گسترش می یافت ، کافی نبود . به همین دلیل ، با  توجهات بسیار ارزشمند معاونت جهاد خودکفایی نیروی هوایی ، شرایطی فراهم گشت تا تمامی مراحل اورهال سنگین فانتوم های منتخب برای بازگشت به  توانایی کامل  عملیاتی (FMC)  در مرکز تعمیرات اساسی ، واقع در مهرآباد ، صورت پذیرد . بدین ترتین ، به شکل همزمان ، چند فروند از فانتوم های اسکادران سی و دوم ، پس ازقرار گرفتن در قالب پروژه دوران ، به وضعیت کامل عملیاتی بازگشته و حتی در جریان تعمیرات دپویی برنامه ریزی شده ( PDM) در مهرآباد ، به استاندارد پروژه دوران ارتقاء پیدا کردند .       فرآیند ارتقاء فانتوم های نیروی هوایی با ارسال جت F-4E نهاجا به رجیستر 6598-3 که بدنه آن در نتیجه آتش سوزی پیشرانه ، دچار آسیب دیدگی شدید شده بود ، در سال 2009 ، ادامه پیدا نمود . در حالی که مجتمع تعمیراتی اوج ، وابسته به نهاجا ، در حال تولید پنل های جدید بریا بخش انتهایی فانتوم فوق الذکر بود ، معاون وقت عملیات نیروی هوایی  از مرکز تعمیرات اساسی مستقر در مهرآباد ، در یک اقدام تعجب برانگیز درخواست نمود تا فانتوم مورد نظر به وضعیت کامل عملیاتی ( FMC) بازگردد . در نتیجه این دستور ، فانتوم مورد نظر به رجیستر6598-3 نخستین چک پروازی خود را پس از انجام تعمیرات سنگین در 18 فوریه 2012 انجام و دوهفته بعد ، به اسکادران اصلی خود ( اسکادران سی و دوم تاکتیکی ) تحویل داده شد .       این مساله موجب گردید تا یکی دیگر از فانتوم های اسکادران سی و دوم ، به رجیستر 6650-3 که به منظور بازگشت به شرایط کامل رزمی ، به مرکز فوق الذکر تحویل داده شده بود ، برای حمل غلاف نشانه گذار لیزری TSL-99 مورد ارتقاء قرار گرفته و سیم کشی های مربوط به آن ، روی این فانتوم صورت پذیرد . این جت نوسازی شده ، پس از طی مراحل مختلف نوسازی ، سرانجام در 15 مارس 2011 به مورد آزمایش های مقدماتی قرار گرفت و در ماه مه 2013 به خانه اصلی اش در پایگاه سوم بازگشتی دوباره  داشت . پس از اتمام بروزرسانی این فانتوم ، نوبت به شبح دو موتوره دیگری به رجیستر 6669-3 رسید که بدون هیچ بروزرسانی خاصی ، پس از اورهال  معمول ، در یکم مارس 2014 به اسکادارن سی و دوم تحویل گردید .         پروژه دوران    محدودیتهای بودجه ای که نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، با آن دست و پنجه نرم می کند ، موجب کند شدن روند بازگردادندن فانتوم ها به وضعیت و شرایط کامل عملیاتی توسط صنایع هوایی ایران ، شده بود .   چنانکه در سال 2009 ، این مرکز صرفاً موفق شد تا فرآیند تعمیرات سنگین دو  فروند فانتوم پایگاه سوم ( رجیسترهای 6611-3و 6662-3) را به اتمام برساند . اما پس از آن ، فانتوم های بعدی ، به رجیسترهای 6559-3 / 6555-3 و 6684-3 به ترتیب ، در سالهای 2010 ، 2011 و 2013 در فرآیند  تعمیرات سنگین قرارگرفتند ، اما در میان آنها ،  تنها دو فروند به استاندارد FMC  دست پیدا نمودند .   شاید ، یکی از نتایج غیر منتظره ، اما مطلوب این روند ، یعنی تعمیرات  فانتوم ها و فتو فانتوم های نهاجا در سطح  دپویی پایگاه سوم این بود که نیروی هوایی در بازه زمانی 2009 تا 2015  بتدریج از تکنسین های پرتجربه و قدیمی به منظور بازگرداندن فانتوم های آسیب دیده دعوت بعمل آورد . موفقیت این شیوه تا جایی بود که یکفروند فانتوم آسیب دیده به رجیستر 6642-3 پس از طی تعمیرات سنگین ، در  رژه نیروهای مسلح به سال 2016 میلادی ، شرکت نمود .      ادامه دارد .......................     صرفاً برای میلیتاری 

صنعت دفاعی آفریقای جنوبی با تکیه بر اقتصاد خصوصی و خلاقیت محور این کشور و تمرکز در حوزه های خاص و پرسود بسیار سرزنده است ، خصوصا در شرکت هایی مثل دنل و آرمسکور می شود این سرزندگی را در برخی سلاح های جدید ساخت این کشور دید :   موشک ضد زره ماکاپا با هدایت نیمه فعال لیزری و موج میلی متری       بالگرد ضد تانک و پشتیبانی نزدیک رویی والک    

نبرد کیتو کواناواله       بخشی از جنگ داخلی آنگولا و جنگ مرزی آفریقای جنوبی   زمان وقوع : سپتامبر 1987 تا مارس 1988 مکان وقوع : کیتو کواناواله ، آنگولا نتیجه : پیشروی نیروهای مسلح آزادی بخش آنگولا  موسوم به  FAPLA ( جناح مسلح جنبش خلقی آزادی بخش آنگولا ،  MPLA ) متوقف شد ، برقراری توازن نظامی     طرف های درگیر :   اتحادیه ملی برای استقلال کامل آنگولا ( یونیتا ، UNITA ) نیروهای دفاعی آفریقای جنوبی   جنبش خلقی آزادی بخش آنگولا  (MPLA) کوبا ارتش آزادی بخش خلق نامیبیا  (PLAN) کنگره ملی آفریقا       فرماندهان و رهبران :   UNITAو آفریقای جنوبی : سرهنگ دئون فریرا  ( ارتش آفریقای جنوبی )   MPLAو متحدان : ژنرال لئوپولدو سینتراس فریاس ( ارتش کوبا )     توان رزمی :   UNITA و آفریقای جنوبی  :  11 تا 12 هزار نفر به صورت مشترک ، احتمالا 3 تا 4 هزار نفر از آفریقای جنوبی و 8 هزار نفر از UNITA   MPLA و متحدان  :  11500 نفر به صورت مشترک ، احتمالا 1500 نفر کوبایی و 10 هزار نفر از FAPLA     تلفات و خسارات :   UNITA  و آفریقای جنوبی :  آفریقای جنوبی به صورت رسمی 31 نفر ، UNITA حدود 3 هزار نفر   MPLA و متحدان  : 4785 نفر کشته       نبرد کیتو کواناواله در سال های  1988/1987 بخش مهمی از جنگ داخلی آنگولا  ( 1975 تا 2002 ) بود . بین روزهای 9 سپتامبر و 7 اکتبر 1987 ، نیروهای مسلح آزادی بخش آنگولا  (FAPLA)در تلاش برای نابود کردن چریک های گروه موسوم به  اتحادیه ملی برای استقلال کامل آنگولا (UNITA) از راه کیتو کواناواله به سوی جنوب شرقی آنگولا و منطقه ماوینگا پیشروی کردند . نیروهای دفاعی آفریقای جنوبی که هدف اصلی شان حفاظت از UNITA به منظور جلوگیری از حملات چریک های نامیبیایی به مناطق مرزی آفریقای جنوبی بود بار دیگر در حمایت از UNITA وارد درگیری شدند .   نبرد کیتوکواناواله که بیش از 6 ماه طول کشید بزرگترین نبردی به شمار می رود که از دوران جنگ جهانی دوم به بعد در خاک آفریقا درگرفته است . پیشروی قوای مشترک  FAPLA / کوبایی برای نابودی UNITA دچار تلفات سنگین شده و متوقف شد . توجه FAPLA و کوبایی ها این بار به متوجه غرب شد و آفریقای جنوبی ناچار شد بخش عمده ای از نیروهای مسلحش را به آن سو منتقل  کند . مذاکرات سیاسی نیز شروع شد . هر دو طرف مدعی پیروزی در این نبرد بودند .       موقعیت کیتو کواناواله در آنگولا       پیش زمینه   جنگ داخلی آنگولا در دوران منازعه جنگ سرد میان ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد . هر دو ابرقدرت از طریق جنگ نیابتی سعی داشتند نتیجه جنگ را به سود خود شکل دهند . بین سال های 1961 تا 1974 ، سه گروه مسلح آنگولایی بر ضد پرتغال و برای استقلال آنگولا در حال جنگ بودند : MPLA و جناح مسلحش FAPLA به رهبری آگوستینو نتو  که مورد حمایت شوروی بود ، جبهه ملی آزادی بخش آنگولا  (FNLA) به رهبری هولدن روبرتو که از طرف موبوتو سه سه سکو  ، رهبر زئیر حمایت می شد  ، و  UNITA به رهبری جوناس ساویمبی ، یک مائوییست سابق که از FNLA جدا شد و بعدها مورد حمایت آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده (CIA) و آفریقای جنوبی قرار گرفت .     جوناس ساویمبی ، رهبر وقت UNITA           مشاوران نظامی بلوک شرق در آنگولا ، 1983     پس از ( انقلاب گل میخک ) در پرتغال در آوریل سال 1974 ، دولت جدید انقلابی پرتغال تصمیم گرفت حاکمیت پرتغال بر مستعمرات آفریقایی اش از جمله آنگولا را رها کند . در پیمان آلوور میان پرتغال و سه گروه مسلح آنگولایی استقلال آنگولا به رسمیت شناخته شد . طی مفاد این پیمان یک دولت انتقالی تشکیل گردید ، انتخابات برای پایان سال برنامه ریزی شد و روز 11 نوامبر 1975 روز استقلال آنگولا تعیین شد . مدت کوتاهی پس از  تشکیل دولت انتقالی در 31 ژانویه 1975 ، جنگ و درگیری میان گروه های آنگولایی شروع شد و هر یک از آن ها کنترل مناطق نفوذ سنتی خود را تا میانه سال 1975 به دست گرفتند : MPLA پایتخت و مناطق مرکزی آنگولا را در دست داشت ، FNLA در شمال و UNITA در جنوب قدرت غالب بودند .   FNLA در دهه 1970 از هم پاشید و منازعه قدرت میان MPLA مورد حمایت شوروی و UNITA ی مورد پشتیبانی ایالات متحده و آفریقای جنوبی شدت گرفت . دولت MPLA و چریک های چپ گرای نامیبیایی  از طرف کوبا و شوروی و برخی کشورهای بلوک شرق حمایت می شدند و UNITA نیز تدارکات خود را از غرب و به طور عمده ایالات متحده و آفریقای حنوبی دریافت می کرد .   کوبایی ها پس از حمایت از MPLA در دهه 1970 احساس کردند تا زمانی که اوضاع در آنگولا به سود MPLA آرامش یابد لازم است در این کشور حضور نظامی داشته باشند . شوروی و دیگر کشورهای بلوک شرق جناح مسلح MPLA یا همان FAPLA را با ارسال سلاح ، مستشاران نظامی و خدمه فنی متخصص پشتیبانی می کردند . UNITA نیز با حمایت ایالات متحده و آفریقای جنوبی به تهدیدی علیه MPLA بدل شده بود . UNITA نیز کمک های قابل توجهی دریافت می کرد ، از جمله موشک های FIM-92 استینگر که برتری هوایی    FAPLAرا به طور جدی به چالش می کشید .  نیروهای مسلح آفریقای جنوبی نیز بارها با عبور از مرز و گذشتن از آفریقای جنوب غربی ( نامیبیای امروزی ) به طور مستقیم به UNITA یاری می رساندند .   با وجود الغای حاکمیت آفریقای جنوبی بر نامیبیا توسط مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1966 ، آفریقای جنوبی هم چنان بر حاکمیت خود بر این منطقه ادامه داد . سال 1966 آغاز جنگ مسلحانه توسط چریک های نامیبیایی و آفریقای جنوبی بر ضد حاکمیت آپارتایدی آفریقای جنوبی بود . پس از استقلال آنگولا در 1975  چریک های نامیبیایی با کسب حمایت MPLA ضمن استفاده از پایگاه هایی در جنوب آنگولا حملات خود بر ضد نیروهای آفریقای جنوبی را شدت بخشیدند . هدف اصلی آفریقای جنوبی در حمایت از UNITA نیز کنترل مرز جنوبی آنگولا و تضعیف تحرکات چریک های نامیبیایی بود . استراتژی نظامی آفریقای جنوبی بر مداخله پیش دستانه و جنگ ضد انقلابی استوار بود . پس از انجام ( عملیات درختچه ) در آگوست 1981 توسط آفریقای جنوبی ، و تصرف موقت بیش از 50 هزار کیلومتر مربع از استان کونن ، UNITA    در ژانویه 1982 کنترل اداری این منطقه را به صورت موثر در دست گرفت .       عملیات ( اکتبر دوستانه )   به دلیل عملیات چریکی و ستیزه جویی UNITA ، دولت مرکزی هیچ گاه نتوانست بر سراسر کشور اعمال حاکمیت کند . UNITA کنترل بخش جنوب شرقی آنگولا را در دست داشت .  هر گاه حاکمیت UNITA بر این منطقه تهدید می شد ، نیروهای آفریقای جنوبی وارد عمل می شدند . در سال 1987 و به عنوان بخشی از عملیات دولت آنگولا بر ضد UNITA به منظور بازپس گیری منطقه جنوب شرقی کشور ، ارتش آنگولا  عملیات ( اکتبر دوستانه ) را برای بیرون راندن UNITA از شهرهای ماوینگا (  یک پایگاه نظامی سابق پرتغالی ) و جامبا در نزدیکی جاده کاپریوی آغاز کرد . همانند عملیات های عمده قبلی ، طرح ریزی عملیات و فرماندهی عالی واحدهای بزرگ به عهده افسران و مستشاران شوروی سابق بود .   سرلشکر ریابچنکو فرماندهی کل قوای آنگولایی حاضر در عملیات را بر عهده داشت . نیروهای کوبایی در این عملیات نقش پشتیبانی را بر عهده داشتند . تجهیزات FAPLA در این عملیات شامل 150  دستگاه تانک T-55 و تعدادی بالگرد تهاجمی    Mi-24 هیند می شد . افسران شوروی هشدار کوبایی ها را که انجام چنین عملیاتی منجر به دخالت آفریقای جنوبی می شود ، نادیده گرفتند . بنابر تصمیم فرماندهی ، عملیات از کیتو کواناواله آغاز می شد . آفریقای جنوبی که از تمرکز شدید نیروهای دولت آنگولا آگاه شده بود به UNITA هشدار داد . عملیات در مراحل اولیه موفقیت آمیز بود و کنترل بخش هایی از قلمرو UNITA به دست نیروهای دولتی افتاد . دولت آفریقای جنوبی دریافت که UNITA قادر به پایداری در برابر این حمله نیست . در 15 ژوئن مقامات افریقای جنوبی تصمیم به مداخله گرفتند . در 4 اگوست 1987 ارتش آفریقای جنوبی عملیات ( مدول کننده ) را به منظور جلوگیری از پیشروی نیروهای آنگولایی به سوی ماوینگا و شکست UNITA آغاز کرد . گردان 61 ام مکانیزه ارتش آفریقای جنوبی از پایگاه خود در شهر مرزی روندو حرکت کرده و از مرز آنگولا گذشت .   اهداف و نتایج   نبرد کیتو کواناواله  بخشی از طرح دولت آنگولا برای نابودی UNITA  ، پیروزی در جنگ داخلی و  تسلط بر سراسر کشور بود . هدف استراتژیک دولت آفریقای جنوبی جلوگیری از بهره گیری چریک های نامیبیایی از پایگاه های جنوب آنگولا برای حمله به منطقه جنوب غربی آفریقا ( نامیبیای کنونی )  بود . با دخالت ارتش آفریقای جنوبی حمله دولت آنگولا و متحدان شوروی و کوبایی اش با وارد شدن تلفات سنگین متوقف شد . هدف نیروهای آفریقای جنوبی محقق شد . از این به بعد FAPLA و کوبایی ها بر حفاظت از شهر کیتو کواناواله و دفاع از مرزهای غربی آن متمرکز شدند . دولت آفریقای جنوبی اصرار داشت تلفاتش تا حد ممکن اندک باشد و به همین دلیل برای تصرف شهر تلاشی نکرد .   با وجود شکست در تصرف ماوینگا و جامبا ، دولت آنگولا و کوبایی ها ادعا کردند در نبرد پیروز شده اند . نلسون ماندلا طی یک سخنرانی خطاب به مردم کوبا در سفرش به آن کشور در سال 1991 ، نبرد کیتو کواناواله را یک ( گام مهم در مسیر آزادسازی قاره آفریقا و کشور آفریقای جنوبی از شر آپارتاید ) عنوان کرد . دیدگاه ماندلا بر اساس عقب نشینی ارتش آفریقای جنوبی از آنگولا در سال های بعد و استقلال کامل آنگولا استوار بود . هدف استراتژیک UNITA باقی ماندن ، و نه تسلط بر سراسر کشور بود . UNITA هنوز هم در جامعه آنگولا حضور دارد و در انتخابات های برگزار شده شرکت کرده است ، اما تا کنون در پارلمان آنگولا موفق به کسب اکثریت نشده است .   نبرد   این نبرد که با عنوان ( نبرد رودخانه لومبا ) هم شناخته می شود در نزدیکی شهر کیتو کواناواله در جنوب آنگولا در گرفت . نیروی دفاعی آفریقای جنوبی آن را به چهار مرحله تقسیم کرد : 1-  ( عملیات مدول کننده )  : هدف این بخش از عملیات متوقف کردن پیشروی FAPLA به طرف پایگاه های UNITA در ماوینگا و جامبا بود . 2- ( عملیات بشکه ساز ) : هدف از عملیات تحمیل هر چه بیشتر تلفات به نیروهای در حال عقب نشینی FAPLA بود تا احتمال وقوع حملات بعدی کاهش یابد . 3- ( عملیات بسته بند ) :  به منظور عقب راندن قوای FAPLA به غرب کیتو کواناواله و ایجاد امنیت برای نیروهای UNITA 4 –  ( عملیات جا به جایی ) :  به منظور کم کردن احتمال حملات بعدی به UNITA و بازگشت بخش عمده نیروهای آفریقای جنوبی     عملیات ( مدول کننده )   در 4 آگوست 1987 ارتش آفریقای جنوبی عملیات مدول کننده را شروع کرد تا پیشروی FAPLA به سمت ماوینگا متوقف شده و از شکست UNITA جلوگیری شود .   در همان ماه تیپ های 16 و 21 پیاده سبک و تیپ های 47 زرهی و 59 مکانیزه  FAPLA ، که شامل 6 هزار سرباز و 80 دستگاه تانک به همراه توپخانه و ادوات پشتیبانی می شدند از کیتو کواناواله حرکت کردند تا از رودخانه لومبا بگذرند . پایگاه هوایی منونگو که در برگیرنده تعدادی جنگنده MiG-23 می شد وظیفه پشتیبانی هوایی از این نیروها را بر عهده داشت . چهار تیپ دیگر به منظور دفاع از کیتو کواناواله و مناطق اطراف آن در منطقه باقی ماندند . نیروهای UNITA  که در عملیات درگیر بودند شامل گردان های 3ام و 5 ام منظم ، 13 ام نیمه منظم  و 275 ام نیروی ویژه می شدند . هزار نفر از نیروهای دفاعی آفریقای جنوبی به همراه توپخانه و ادوات زرهی از این نیروها پشتیبانی می کردند .   در 28 آگوست نیروهای FAPLA به شعبه های شمالی رودخانه لومبا  در نزدیکی ماوینگا رسیدند و با نیروهای آفریقای جنوبی درگیر شدند . طی درگیری های شدیدی که در روزهای مابین 9 سپتامبر تا 7 اکتبر رخ داد UNITA و نیروهای آفریقای جنوبی به هدف اولیه شان که ممانعت از عبور قوای FAPLA از رودخانه بود رسیدند . شوروی مستشاران خود را عقب کشید و FAPLA را بدون فرماندهی عالی رها کرد . نیروهای آنگولایی دچار بی نظمی شده و فرار کردند . FAPLA متحمل تلفات سنگینی شد ، همه چهار تیپ درگیر شده در عملیات حدود 60 تا 70% از توان رزمی خود را از دست دادند . طی نبرد ، 1059 نفر از نیروهای FAPLA کشته و 2118 نفر زخمی شدند ، 61 دستگاه تانک ،83 دستگاه خودرو زرهی و 20 پرتابگر راکت نیز از دست رفت . تلفات نیروهای دفاعی آفریقای جنوبی 17 کشته و 41 زخمی به علاوه 5 دستگاه خودرو زرهی بود . نیروهای آفریقای جنوبی هم چنین موفق شدند تعدادی از یکی از پیشرفته ترین سیستم های پدافند هوایی آن زمان ، SA-8 ساخت شوروی را به غنیمت بگیرند . این اولین باری بود که سیستم SA-8 در دسترس غرب قرار گرفته بود . ارتش آنگولا طی مسیری 190 کیلومتری به سوی کیتو کواناواله عقب نشینی کرد .       یکی از SA-8 های غنیمت گرفته شده     چستر کروکر ، مشاور ویژه دولت رونالد ریگان در امور آفریقا ، در این باره چنین گفت : ( در یکی از خونین ترین نبردهای دوره جنگ داخلی ، یک نیروی مرکب از 8 هزار جنگجوی UNITA و 4 هزار سرباز آفریقای جنوبی ، نه تنها یک تیپ FAPLA را به طور کامل نابود کرد بلکه یک نیروی 18 هزار نفری آن را در یک حمله سه مرحله ای به شدت تضعیف کرد . خسارات FAPLA حدود 4 هزار نفر کشته و زخمی بود . با عقب نشینی بی نظم FAPLA مقادیر فراوانی از تجهیزات ساخت شوروی نابود شد یا به دست نیروهای آفریقای جنوبی و UNITA افتاد . عملیات نظامی سال 1987 یک شکست تحقیرآمیز برای سلاح های ساخت شوروی و استراتژی های نظامی شوروی بود ... تا نیمه ماه نوامبر ، نیروهای UNITA / آفریقای جنوبی فرودگاه کیتو کواناواله را نابود کرده بودند و هزاران نفر از نیروهای FAPLA را ناچار کرده بودند به داخل مواضع دفاعی شهر پناه ببرند ...) .   در 29 سپتامبر  نیروهای UNITA و آفریقای جنوبی که اکنون دست بالا را در نبرد داشتند یک ضد حمله را به منظور تحمیل تلفات هر چه شدیدتر به FAPLA و بازداشتن آن از شروع عملیات های جدید در سال بعد شروع کردند . محدودیت هایی که رهبران آفریفای جنوبی بر نیروهای نظامیشان اعمال می کردند سبک تر شد و ارتش افریقای جنوبی برای اولین بار در درگیری ها از تانک استفاده کرد . گردان 4 ام پیاده ارتش آفریقای جنوبی نیز وارد عملیات شد تا استعداد نیروهای شرکت کننده در عملیات از طرف آفریقای جنوبی به 3 هزار نفر برسد ، رقمی که تا آن زمان سابقه نداشت . در این مرحله از عملیات نیروهای آفریقای جنوبی با آتش توپخانه سنگین و پشتیبانی هوایی حمایت می شدند . فرودگاه کیتو کواناواله به صورت گسترده ای بمباران شد و کوبایی ها مجبور شدند هواپیماهایشان را از آن خارج کرده و به منونگو منتقل کنند .   تاکتیک های ارتش آفریقای جنوبی تا حد زیادی از تاکتیک های به کار گرفته شده توسط فرمانده آلمانی ، اروین رومل در جنگ جهانی دوم و پیروزی او بر بریتانیایی ها در غزاله تاثیر گرفته بودند .   در 9 نوامبر نیروهای آفریقای جنوبی به تیپ 16ام FAPLA حمله کردند . تانک ها ، خودروهای زرهی و قوای پیاده با پشتیبانی هوایی و توپخانه در این درگیری شرکت داشتند . تیپ 16 ام شکست خورد و با بی نظمی و در عرض رودخانه عقب نشینی کرد . نبرد در نیمه روز و پس از ته کشیدن مهمات نیروهای آفریقای جنوبی که در تعقیب قوای FAPLA بودند پایان یافت . 10 تانک آنگولایی منهدم شده و 3 دستگاه نیز به دست نیروهای آفریقای جنوبی افتاد . 75 سرباز آنگولایی کشته شدند و بخش اعظم توپخانه شان نیز منهدم شد یا به دست دشمن افتاد . تلفات ارتش آفریقای جنوبی 7 کشته ، 9 زخمی ، یک خودرو زرهی منهدم شده ، یک خودرو زرهی آسیب دیده و یک تانک آسیب دیده بود .   حمله بعدی در 11 نوامبر بار دیگر تیپ 16 ام را هدف قرار داد . نیروهای آنگولایی بار دیگر با گذشتن از رودخانه از نابودی کامل فرار کردند ، اما این بار 14 تانک و 394 سرباز را از دست دادند . تلفات طرف مقابل نیز به  5 کشته و 19 زخمی ، دو خودرو زرهی منهدم شده و یک تانک آسیب دیده رسید . کاپیتان پتروس ون زیل و ستوان ویلرز ووسلو از گردان 32 ام ارتش آفریقای جنوبی به سبب تعمیر یک تانک آسیب دیده زیر آتش دشمن و عبور از یک میدان مین و نجات یک سرباز زخمی در این درگیری مفتخر به دریافت نشان افتخار کشورشان شدند .   تیپ 21 ام FAPLA با عبور از رودخانه عقب نشست و مورد تعقیب قرار گرفت . در 17 نوامبر این تیپ دوباره وارد درگیری شد و تلفاتی مشتمل بر 131 کشته ، 9 تانک و 300 دستگاه انواع خودرو دیگر متحمل شد . از ارتش آفریقای جنوبی نیز 4  نفر کشته و 19 نفر زخمی شدند و 4 دستگاه خودرو زرهی از دست رفت . حمله نهایی در 25 نوامبر با برخورد به یک بوته زار انبوه متوقف شد . عملیات مدول کننده به هدف خود که توقف پیشروی FAPLA و تحمیل تلفات سنگین به آن بود دست یافت .           خودروی زرهی راتل -90 آفریقای جنوبی ، توپ کالیبر بالای این خودرو به آن توان درگیری با تانک های آنگولایی و کوبایی را می داد       عملیات ( بشکه ساز )   با رسیدن ماه نوامبر ، ارتش آفریقای جنوبی بازمانده واحدهای FAPLA را در شرق رودخانه کیتو به دام انداخته بود و در شرف منهدم کردن کامل آنان بود . نیروهای تیپ 59 ام پیاده نظام موتوریزه و تیپ های 21 ام و 25 پیاده نظام سبک FAPLA که روحیه خود را به شدت باخته بودند در مواضعشان در تومپو و شرق رودخانه کیتو به طرز موثری به دام افتاده بودند . توپخانه و نیروی هوایی آفریقای جنوبی پل روی رودخانه و حریم هوایی منطقه را در کنترل و در معرض آتش خود داشتند و چریک های UNITA نیز راه منتهی به منونگو را مین گذاری کرده و در طول آن در کمین نشسته بودند . نیروهای FAPLA که قدرت زرهی و توپخانه چندانی برایشان نمانده بود در معرض انهدام کامل بودند .   در 15 نوامبر دولت آنگولا از کوبایی ها درخواست کمک فوری کرد . در دید فیدل کاسترو ، یک پیروزی برای آفریقای جنوبی نه تنها به معنی تصرف کیتو و نابودی بهترین واحدهای ارتش آنگولا ، بلکه پایان استقلال آنگولا نیز می بود . کاسترو بلافاصله 15 هزار نفر از نیروهای نخبه و مقادیر فراوانی تجهیزات به آنگولا اعزام کرد . نخستین گروه از نیروهای کمکی کوبایی شامل 160 تا 200 نفر از تکنیسین ها ، مستشاران ، افسران و نیروهای ویژه  در 5 دسامبر با بالگرد به کیتو رسیدند .   ژنرال آرنالدو اوخوا  ، کهنه سرباز کوبایی درگیری های سال 1976 آنگولا  و نبردهای زرهی اتیوپی به مقام فرماندهی کل نیروهای آنگولایی و کوبایی منصوب شد . اوخوا و کاسترو در مورد نحوه اداره جنگ در آنگولا اختلاف داشتند . این اختلافات تاثیر خود را بر درگیری ها گذاشته بود و دخالت های کاسترو در طرح های نظامی برای کوبایی ها هزینه های جانی و مالی فراوانی در بر داشت . با پایان حضور کوبا در آنگولا ، اوخوا دستگیر ، محاکمه و به اتهام خیانت تیرباران شد .   ژنرال سینتراس فریاس به فرماندهی نیروهای مستقر در کیتو کواناواله گماشته شد . اولویت کوبایی ها حفظ امنیت این شهر بود ، اما با رسیدن نیروهای کمکی آن ها سعی کردند با گشودن جبهه جدیدی در غرب و لوبانگو محاصره شهر را بشکنند و به حضور 8 ساله نیروهای آفریقای جنوبی در لوبانگو پایان دهند .   در 25 نوامبر شورای امنیت سازمان ملل عقب نشینی بی قید و شرط نیروهای ارتش آفریقای جنوبی از آنگولا تا 10 دسامبر را خواستار شد اما تهدید یا تحریمی علیه این کشور اعمال نشد .   نیروهای تازه نفس آفریقای جنوبی وارد عملیات شدند ، اما شمار کلی نیروها به 2 هزار سرباز و 24 دستگاه تانک برای ادامه عملیات کاهش یافت . نیروهای تازه وارد ابتدا باید خود را با وضعیت محیطی و آب و هوایی سازگار می کردند . هدف نیروهای آفریقای جنوبی انهدام نیروهای دشمن در شرق رودخانه و عقب راندن آنان به آن سوی رودخانه و تحمیل تلفات به دشمن و دادن حداقل تلفات بود . گذرگاه های عبوری از رودخانه استحکام بندی شده و به UNITA تحویل داده می شد و قوای خودی باید به سرعت آنگولا را ترک کرده و به خاک آفریقای جنوبی برمی گشت . دستور عملیات شامل حمله به شهر کیتو نبود .   حملات هوایی و توپخانه ای در 2 ژانویه 1988 آغاز شد و حمله نیروهای پباده UNITA شکست خورد . در 3 ژانویه نیروی هوایی آفریقای جنوبی پل مهم روی رودخانه کیتو را با به کارگیری مهمات هوشمند منهدم کرد . کوبایی ها یک پل چوبی موقت روی رودخانه ساختند و در نزدیکی آن نمادی با عنوان ( یا سرزمین پدری یا مرگ ) ساختند . برجک تانک های از کار افتاده نیز به عنوان توپخانه ثابت روی پایه هایی نصب شد تا از مواضع خودی دفاع شود . نیروهای گردان 32 ام ارتش آفریقای جنوبی و سایر واحدها طی چند هفته با حمله به کاروان های عبوری ، چند صد دستگاه تانک و انواع خودرو دیگر را منهدم کردند . در 13 ژانویه ارتش افریقای جنوبی با حمایت توپخانه و نیروی هوایی به تیپ 21 ام FAPLA حمله کرد . ظرف دو روز نیروهای این تیپ از مواضعشان عقب رانده شدند و 7 تانک منهدم شد و 5 تانک نیز به غنیمت مهاجمان درآمد ، تعدای خودروی زرهی منهدم یا تصرف شد و 150 نفر از نیروهای این تیپ کشته شدند . 4 عضو UNITA کشته و 18 نفر زخمی شدند ، یک سرباز ارتش آفریقای جنوبی نیز زخمی شد و یک خودرو زرهی آسیب دید . اما ارتش آفریقای جنوبی بازهم به دلیل کمبود مهمات و تدارکات نتوانست از این برتری بهره مناسبی بگیرد . مواضع تصرف شده به UNITA تحویل داده شد اما با ضدحمله FAPLA از دست رفت . یک ستون بزرگ کوبایی / FAPLA  که از منونگو اعزام شده بود در راه کیتو کواناواله بود ، اما به سبب بارش های فصلی و نیاز به پاکسازی میدان های میدان ایجاد شده توسط UNITA و حفاظت در برابر کمین های احتمالی سرعت اندکی داشت . آن ها برای شرکت در این دور از درگیری ها به موقع به کیتو نرسیدند .           میراژهای F-1 آفریقای جنوبی     حمله بعدی در 14 فوریه و برای تصرف مواضع تیپ 59 ام FAPLA و مواضع  تیپ 21 ام بود که UNITA از دست داده بود . این حمله با ضد حمله تانک های کوبایی مواجه شد  . هر دو تیپ مذکور ناچار به عقب نشینی شدند . FAPLA حدود 500 نفر و کوبایی ها 32 نفر از افرادشان را به همراه 15 تانک و 11 دستگاه خودرو زرهی از دست دادند . چهار سرباز آفریقای جنوبی نیز کشته و 11 نفر زخمی شدند و تعدادی خودرو زرهی نیز آسیب دید . نیروهای FAPLA به مثلث رودخانه تومپو عقب نشستند . این منطقه موضع دفاعی مناسبی بود و در پناه میدان های مین قرار داشت .   طی یک درگیری در 19 فوریه مواضع FAPLA بار دیگر هدف قرار گرفتند  و تیپ 59 ام با عبور از رودخانه عقب نشست . دو خودرو زرهی آفریقای جنوبی نیز در میدان مین گرفتار شده و آسیب دیدند . در روزهای بعد حملات کوبایی ها به مواضع نیروهای آفریقای جنوبی شدت گرفت . حمله بعدی ارتش آفریقای جنوبی برای تصرف سرپل قوای FAPLA نیز به میدان مین برخورد کرد و متوقف شد . در این درگیری ها 172 نیروی FAPLA و 10 سرباز کوبایی کشته شدند و 6 دستگاه تانک منهدم شد . 4 سرباز آفریقای جنوبی نیز کشته و 10 نفر زخمی شدند و چند خودرو زرهی صدمه دید . در هر حال سرپل FAPLA تصرف نشد و هدف راندن نیروهای FAPLA و کوبایی ها به آن سوی رودخانه محقق نشد . عملیات بشکه ساز به همین دلیل پایان یافت .         T-55 آنگولایی ها و کوبایی ها ، تعدادی از این تانک ها در درگیری با اولیفانت های Mk-1A آفریقای جنوبی در روز 14 فوریه 1988 شرکت داشتند         عملیات( بسته بند)   نیروها و تجهیزات جدید ارتش آفریقای جنوبی از جمله تیپ 82 ام زرهی وارد میدان شدند و در 23 مارس تلاش جدیدی برای راندن FAPLA به آن سوی رودخانه شروع شد . بار دیگر دردسر میدان های مین شروع شد . هر چند ارتش آفریقای جنوبی تلفاتی نداشت ، نیروهای UNITA متحمل تلفات سنگینی شدند . آتش توپخانه و حملات هوایی FAPLA و کوبایی ها هم شدت گرفت و عملیات متوقف شد . چند تانک ارتش آفریقای جنوبی در میدان های مین رها شد و به دست کوبایی ها افتاد . این برای کاسترو یک پیروزی تبلیغاتی بود . ارتش آفریقای جنوبی خسته شده بود و فرماندهانش معتقد بودند نابودی قوای نه چندان بزرگ پناه گرفته در شرق رودخانه ارزش تلفات سنگین دادن را ندارد . هدف حفاظت از UNITA برآورده شده بود و عملیات بسته بند پایان یافت .     عملیات ( جابه جایی )   یک بخش کوچک از ارتش آفریقای جنوبی برای تحت فشار نگه داشتن FAPLA در ناحیه تومپو نگه داشته شد تا آنگولایی ها و کوبایی ها حس کنند هنوز نیروی عمده ای در منطقه باقی مانده است و از پیشروی بر ضد UNITA منصرف شوند . کیتو کواناواله و فرودگاهش تا ماه ها بعد به وسیله هویتزرهای دوربرد G-5 که بردی بین 30 تا 40 کیلومتر داشت گلوله باران می شدند . این روند تا پایان ماه اگوست و بازگشت کامل نیروهای آفریقای جنوبی به خاک کشورشان ادامه داشت .       هویتزر G-5     حجم نیروهای کوبایی مستقر در آنگولا افزایش یافت و به 55 هزار نفر رسید . 40 هزار تن از این نیروها در جنوب آنگولا مستقر بودند . نیروی هوایی سالخورده آفریقای جنوبی که به دلیل تحریم تسلیحاتی بین المللی از سال 1977 از دریافت تجهیزات جدید محروم شده بود در برابر ورود تجهیزات پیشرفته پدافند هوایی و جنگنده های جدید روسی تضعیف شد و دیگر نمی توانست برتری هوایی سال های قبل را فراهم کند ، برتری که برای پیروزی در نبردهای زمینی نقش حیاتی داشت . فرودگاه کیتو تعمیر شد ، اما به سبب آتش توپخانه و هوایی آفریقای جنوبی برای عملیات هواگردهای بال ثابت امن نبود .       پدافند SA-3 مستقر در آنگولا که به تهدیدی جدی برای نیروی هوایی آفریقای جنوبی تبدیل شد   تسلیحات     نیروهای دفاعی آفریقای جنوبی از ترکیبی از تجهیزات بریتانیایی ، فرانسوی ، اسرائیلی ،  بومی و غنیمتی ساخت شوروی استفاده می کردند . نیروهای UNITA نیز از تجهیزات آفریقای جنوبی و غنیمتی از قوای دولتی بهره می بردند . ایالات متحده  چریک های UNITA را به موشک های پدافند هوایی استینگر مجهز کرده بود . آفریقای جنوبی به وسیله قطعنامه شماره 418 شورای امنیت سازمان ملل مورد تحریم تسلیحاتی قرار گرفته بود و از دریافت تجهیزات مدرن از جمله جنگنده های جدید محروم بود . کوبایی ها و FAPLA با تسلیحات ساخت شوروی مسلح می شدند .   تسلیحات مورد استفاده طرف های درگیر :     خودورهای زرهی رزمی :   FAPLA  /کوبا :     T-34-85, T-54B, T-55, T-62, PT-76, SU-100  ، توپخانه خودکششی موجود نبود   آفریقای جنوبی و UNITA :  تانک اولیفانت ( سنتوریون ارتقایافته در آفریقای جنوبی ) ، راتل ، الاند MK-7     نفربر و خودروهای زرهی :   FAPLA /کوبا :     BTR-40, BTR-152, BTR-50, BTR-60PB, BRDM-2, BMP-1 ,  MT-LB   آفریقای جنوبی و UNITA :  بافل ، کاسپیر     توپخانه :   FAPLA  /کوبا  :  زیس -2 (57 میلی متری ) ، زیس - 3 (76 میلی متری ) ، D-44 (85 میلی متری) ، D-30 (122 میلی متری) ، ML-20 (152 میلی متری) ، M-46 (130 میلی متری) ،پرتابگرهای راکت BM-14 و BM-21 گراد   آفریقای جنوبی و UNITA :  هویتزر G-5 ، توپ خودکششی G-6 ، پرتابگر راکت 127 میلی متری والکیری ، توپ 25 پوندی QF-25 اوردنانس     هواپیماهای رزمی :   FAPLA /کوبا  :  MiG-23ML ،MiG-23BN ، MiG-21bis   آفریقای جنوبی و UNITA :  داسو میراژ F-1  ، بلک برن بوکانیر ، داسو میراژ 3 ، بمب افکن کانبرا ، ایمپالا     هواپیماهای حمل و نقل و باری :   FAPLA  /کوبا  :  An-26 ، An-22 ، An-12 ، Il-76   آفریقای جنوبی و UNITA :  هرکولس C-130B و C-160     بالگردها :   FAPLA  /کوبا  :  Mi-8 ،Mi-17  ، Mi-24/35   آفریقای جنوبی و UNITA :  سوپر فرلون ، SA-330 پوما ، وستلند وسپ ، آلوئت 3 ، اوریکس     پدافند هوایی :   FAPLA  /کوبا  : 2K12Kub (سام - 6 ) ،9K33  اوزا (سام - 8 ) ، S-125 پچورا (سام – 3 ) ،S-75 دوینا (سام - 2 ) ،    ZSU-23-4 شیلکا ، ZU-23 ، استرلا 2 ام ، استرلا 3 ، استرلا 10 (سام - 13 )  ، ایگلا (سام - 18) ، ZPU-4 ، ZPU-2 ، ZGU-1   آفریقای جنوبی و UNITA  : کاکتوس ( کروتال فرانسوی ) ، تایگرکت ، بوفورس 40 میلی متری ، توپ های 20 میلی متری متحرکی یستروارک ، FIM-92 استینگر     سلاح های پیاده نظام و ضد زره :   FAPLA  /کوبا  : AK-47  ، AKM ،AKMS ، RPK ، RPD ، PK ،PKM ،DShK ،DShkM ،KPV ،KPVT ، 9K11 مالیوتکا ، RPG-7 ،  توپ بدون پس زنی B-10 ، توپ بدون پس زنی B-11   آفریقای جنوبی و UNITA :  G-3 ،R-1 ،R-4 ، FN MAG ، براونینگ  M-2 ، توپ بدون پس زنی M-40 ، RPG-7 ، ENTAC ، موشک های ضد تانک میلان و ZT-3 اینگو   موشک های هوا به هوا :   FAPLA  /کوبا  : K-13 ، R-60   آفریقای جنوبی و UNITA : ماترا 530  ، ماترا مجیک  R550     نتیجه پیش از و طی نبرد کیتو کواناواله ، مذاکرات پیشنهاد شده توسط ایالات متحده برای حذف نیروهای خارجی از صحنه جنگ در آنگولا در جریان بود . این گفتگوها استقلال نامیبیا را نیز در نظر داشت . با پایان این نبرد مذاکرات از سر گرفته شد .   در حین درگیری در اطراف کیتو ، نیروهای کوبایی ، آنگولایی و چریک های نامیبیایی به فرماندهی ژنرال سینتراس فریاس ، جبهه دومی را در غرب و منطقه لوبانگو با مشارکت 40 هزار نیروی کوبایی و 30 هزار سرباز آنگولایی گشودند . جنگنده بمب افکن های MiG-23 در این عملیات شرکت داشتند . درگیری هایی که در نزدیکی کالوکو و در ماه مارس 1988 شروع شد در سه ماه بعدی ادامه داشت . این روند باعث آغاز عملیات های موسوم به ( هیجان / هیلتی ) و ( جا به جایی ) شد و در شهرهای دونگوئنا ، خانگونگو ، تچیپا و چند شهر دیگر عملیات های نظامی به وقوع پیوست . نبردهای جنوب غربی با بمباران سد کالوکو توسط  MiG-23 های کوبایی و مرگ 8 سرباز آفریقا جنوبی ، آخرین تلفات این کشور در بحران آنگولا پایان یافت . پیش از این حمله هوایی یک نبرد سنگین زمینی با شرکت سه ستون آنگولایی / کوبایی در کالوکو درگرفته بود و طی آن ارتش آفریقای جنوبی توانست با تحمیل تلفاتی 300 نفره پیش روی دشمن را متوقف کند .       MiG-23 های مستقر در آنگولا     کوبایی ها مدعی کشتن 20 نیروی دشمن بودند ، اما پیشروی خود را متوقف کردند . در 8 ژوئن 1988 دولت آفریقای جنوبی 140 هزارسرباز ذخیره خود را فراخواند ، اما با ادامه مذاکرات و کاهش تنش ها این فرمان لغو شد . آفریقای جنوبی می دانست ادامه رویارویی با کوبایی ها تنش ها را بیشتر کرده و بر دامنه بحران خواهد افزود . از طرف دیگر کوبایی ها هم از تلفات سنگینی که داده بودند احساس ناخوشایندی داشتند و نگران انتقام گیری آفریقای جنوبی بودند ، که هرگز پیش نیامد . با عقب نشینی ارتش آفریقای جنوبی به نامیبیا در 27 ژوئن خصومت ها کاهش یافت و در 22 آگوست 1988 یک پیمان صلح رسمی امضا شد . پیمان صلح دیگری با وساطت چستر کروکر ، مشاور دولت ایالات متحده در امور آفریقا در 22 دسامبر 1988 در نیویورک امضا شد و به عقب نشینی کامل نیروهای خارجی از آنگولا و استقلال نامیبیا انجامید .           منبع : http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Cuito_Cuanavale