در مورد ضرورت داشتن بمب اتمی برای کل اهالی خاورمیانه بخصوص همین کشورهای عربی حتی همین اسراییل که خطرناک ترین موجودیت برای بدست گرفتن همچین اسلحه ای هست، یه دلیل عقلانی دارم که اگر حکام گوش دادن که اوکی اگر نه خون کل این مردم منطقه بر گردنشون هست... شما نمیتونید به برزیل، آرژانتین، آمریکا، روسیه و به حتی همین اکراین بسادگی بمب اتمی بزنید، نه به این خاطر که توان مقابله دارند، به این دلیل که اینها منابع عظیم تولیدات کشاورزی در دنیا هستن و بدون اینها نمیشود دنیای فعلی رو نگه داشت. اگر صرفا دو کشور روسیه و آمریکا توان کشاورزیشون از عالم حذف بشه، بحران بسیار بسیار عظیمی بوجود میاد. یا حتی همین اکراین اگر بمباران هسته ای بشه توسط روسیه باید قید خوردن گوشت مرغ در ایران و ترکیه و ... رو زد! ولی خاورمیانه منبع کشاورزی و یا آب دنیا نیست، همه کشورهای دنیا به این منطقه بعنوان نفت و گاز، در نهایت یه سری منابع معدنی دیگه نگاه میکنند، اینها چیزی نیست که در جنگ هسته ای از بین بره! فرایند تولیدش عموما خودکار هست، و مردمی که در این کشورهای خاورمیانه ای زندگی میکنند برای ابرقدرتها یجور مزاحم محسوب میشن که اگر نابود بشن کمک بزرگی بهشون هست، اگر در مورد زدن بمب اتمی به اکراین نگرانی وجود داشته باشه، به ایران و یا امارات و قطر اصلا نگرانی خاصی وجود نداره! حالا تصور کنید در دنیا جنگ بقا صورت گرفته، چیزی به اسم انسانیت و حق باطل و ... دیگه موضوعیت نداره و نبرد سلطه و توسعه مثل اوایل جنگ دوم شروع شده... کی نجات میده ما رو؟! کی میاد بجنگه با ما؟! مستقیم ماشه هسته ای رو میکشند بدون هیچ نگرانی ما چه انتقامی میتونیم بگیریم؟ چه فرصتی برای اینکار بدست میاریم؟! ....

صلح بمب گذاری شده در اکراین... روندی که وجود داره اینجوری میشه که عمق سرزمینی بیشتری برای اکراینی ها قابل دسترس خواهد شد در عوض اکراین توانایی نگهداری خیلی از خطوط رو بخاطر محدودیت نیروی انسانی نخواهد داشت. اما چه اتفاقی میفته؟ روسیه تا الان به نقلی 13 درصد زیرساخت تولید نفتش آسیب های جدی دیده. و اگر اکراین با این فرمون پیش بره میتونه بسیار هم بیشتر ضربه بزنه و به روسها ترس زیادی برای پذیرش صلح و متوقف کردن جنگ وارد کنه، اما چون برخی از خطوطش ممکنه یکباره بریزه پایین، روسها تشویق به تحمل خسارت و ادامه نبرد میشن. مثلا فرض کنید روسیه 50 درصد توان تولید نفت و گازش رو از دست بده، اما یکدفعه یکی از استانهای اکراین سقوط کنه!. ادامه این روند باعث میشه دو طرف پا پس نکشن مگر در زمانی که دچار بحران میشن که مثلا وقتی روسها ضربات سخت میخورن به التماس صلح میفتن و برای مذاکره تلاش میکنند و بالعکس وقتی اکراینی ها عقب میکشن یاد صلح میفتن که بیشتر از دست ندن. این روند در جایی به نتیجه نمیرسه، مگر اینکه یه اراده جدی وجود داشته باشه که این باید در یک نبرد آخر سرنوشت ساز! محک زده بشه...

این داستان رو بذارید کنار کمکهایی که در جنگ بالکان به مسلمانان بوسنی کردیم. نه تنها دوست و متحدی از این کمکها و هزینه‌ها حاصل نشد، که تهدیداتی برای تمایت ارضی و ثبات سیاسی کشور بوجود اومد.

سلاح هسته ای ابزاریه برای تهدید یا مثلا یکی دوبار استفاده برای تسلیم قدرتی در لول پایین تر. اینکه بخواهیم چند تا بمب هسته ای داشته باشیم و اونو علیه رژیم اسراییل به کار ببریم مستلزم اینه رژیم مقابل که خودش صدها کلاهک هسته ای داره و متحدان و حامیانش که چندین برابر این مقدار رو دارن دست روی دست بزارن و واکنشی نشون ندن.اما در واقعیت این امر رخ نمیده و به احتمال زیاد منجر به بروز نبرد آخرالزمانی میشه. بمب هسته ای به نظرم یکی (و نه صرفا تنها) از ابزارهای بازدارندگیه و نه ابزار تهاجمی که راحت بشه به کار گرفتش.