انجمن بزرگ میلیتاری

این مقاله نمیاد به قردادگازی ایران و روسیه اشاره کنه یا حمایتهای دبپلماتیکی که روسها از ایران میکنندیا اینکه از نظر مواد غذایی روسها با ما همکاری میکنند صرفا به موانع میپردازه

نگاه روسها به ما موقعیت شکننده ایران: نارضایتی و تردید نسبت به روسیه در تهران، نارضایتی از میزان حمایت مسکو روز به روز بیشتر می‌شود، به ویژه پس از جنگ ۱۲ روزه بین اسرائیل و ایران. اهمیت جمهوری اسلامی برای روسیه کاهش یافته و این نگرانی در ایران وجود دارد که «معامله سیاسی» به ضرر تهران تمام شود. اما انزوای بین‌المللی ایران، فرصت‌های مانور آن را محدود کرده است. جنجال در سطح بالا اواخر مرداد ۱۴۰۴، یک خبر جنجالی درباره مسکو در رسانه‌های ایران مطرح شد. محمد صدر، عضو شورای عالی مصلحت نظام و معاون پیشین وزارت خارجه، در یک مصاحبه روسیه را متهم کرد که به اسرائیل کمک می‌کند. صدر دو نکته اصلی را مطرح کرد. اول، او مشکوک بود که اسرائیل در جنگ اخیر «۱۲ روزه» و در درگیری‌های قبلی، اطلاعات دقیقی درباره سامانه‌های دفاع هوایی ایران داشته است. او گفت: «بر اساس تحلیل و اطلاعاتی که دارم، می‌توانم بگویم این اطلاعات توسط روس‌ها در اختیار اسرائیل قرار گرفته بود.» دوم، صدر به عدم تحویل تسلیحات پیشرفته‌ای که ایران درخواست کرده بود اشاره کرد، به ویژه جنگنده‌های سوخو-۳۵. او یادآور شد که در اوایل سال ۲۰۲۳، ایران اعلام کرده بود توافقاتی برای تحویل دو اسکادران (حدود ۲۴ جنگنده) وجود دارد و گزارش‌های بعدی حتی از تحویل ۵۰ جنگنده خبر داده بودند. اما ایران تنها چند فروند هواپیمای آموزشی «یاک-۱۳۰» دریافت کرده و به گفته برخی منابع، حداکثر چهار فروند سوخو-۳۵ به دستش رسیده است. صدر همچنین خاطر نشان کرد که روسیه در سال ۲۰۱۹ سامانه دفاع هوایی S-400 را به ترکیه فروخته اما حاضر نشده این سامانه‌ها را به ایران بفروشد. او نتیجه گرفت که توافق راهبردی که در ژانویه ۲۰۲۵ بین ایران و روسیه امضا شده، «چیزی جز یک فریب و کلاهبرداری نیست». این اظهارات احساسات عمومی را به لرزه درآورد و نگرش‌های ضدروسی در ایران را دوباره شعله‌ور کرد. با این حال، واکنش رسانه‌های داخلی متنوع بود. روزنامه‌ی محافظه‌کار «کیهان» صدر را محکوم کرد و ادعا کرد سخنان او «به امنیت ملی و سیاست خارجی ایران آسیب می‌زند» و اظهاراتش را «دروغین و تحریک‌آمیز» توصیف کرد. در مقابل، رسانه‌های اصلاح‌طلب «کیهان» را به دلیل «حمایت بی‌چون و چرا از روسیه» مورد انتقاد قرار دادند. واکنش مقامات وزارت امور خارجه ایران در واکنش به این اظهارات، اعلام کرد که نظر صدر «دیدگاه شخصی و بدون مدرک» است و بازتاب سیاست رسمی تهران نیست. دادستانی تهران نیز پرونده‌ای علیه یکی از اعضای شورای مصلحت نظام به اتهام «سخنان نادرست و بی‌پایه» باز کرد، گرچه نام صدر را مستقیماً ذکر نکرد. روسیه نیز بی‌تفاوت نماند. وزارت خارجه روسیه این اتهامات را رد کرد و آن را بخشی از «کمپین هماهنگ اطلاعات نادرست از سوی نیروهای دشمن روسیه و ایران» خواند. دیپلمات‌های روسیه بیانیه خود را با برچسب رنگی «FAKE» روی تصویر صدر در سایت بی‌بی‌سی فارسی منتشر کردند. مقصر جلوه دادن دیگران استفاده از روسیه به عنوان مقصر اصلی برای پنهان کردن ناکامی‌ها، تاکتیکی شناخته‌شده در سیاست ایران است. برای نمونه، محمدجواد ظریف، سیاستمدار شناخته شده و وزیر خارجه پیشین در دولت حسن روحانی، همکاری با مسکو را ترویج می‌داد و روابط خوبی با سرگئی لاوروف برقرار کرده بود. اما در پایان دوره روحانی، زمانی که جناح اصلاح‌طلب تحت فشار بود، او ناگهان مدعی شد روسیه همواره مانع تلاش‌های ایران برای بهبود روابط با غرب شده است. مقامات نظامی ایران نیز همین روش را به کار بردند. در ژانویه ۲۰۲۵، سردار بهروز اثباتی، سقوط رژیم بشار اسد را به گردن روسیه انداخت و گفت روسیه با دروغ به ایران نشان داده که مواضع ضد دولتی در سوریه را هدف قرار داده در حالی که مناطق خالی را بمباران می‌کرد. این نشان‌دهنده تلاش نخبگان ایران برای منحرف کردن انگشت اتهام از خود، پس از از دست دادن یک متحد استراتژیک در خاورمیانه است که سال‌ها در آن سرمایه‌گذاری کرده بودند. اعتبار اتهام‌ها ارزیابی صحت این ادعاها دشوار است. اقرار ظریف به نظر قابل قبول‌تر می‌رسد، در حالی که اظهارات صدر و اثباتی پرسش‌های بیشتری ایجاد می‌کند. اما الگوی تکراری این رفتار عمومی، به همان اندازه اهمیت دارد. تصویر منفی روسیه در ایران به حدی قوی است که سیاستمداران حتی از کرملین به عنوان مقصر اصلی برای شکست‌های خود استفاده می‌کنند، زمانی که مصلحت سیاسی چنین ایجاب می‌کند. این نگرش منفی ریشه در تاریخ دارد که شکل‌دهنده‌ی نگاه ایرانیان به جهان است. روسیه به خاطر اشغال آذربایجان در اوایل قرن نوزدهم، حمله نیروهای قزاق به مجلس اول ایران در جریان انقلاب مشروطه، اشغال ایران توسط نیروهای بریتانیایی و شوروی در جنگ جهانی دوم و دیگر سوابق تاریخی، در ذهن ایرانیان جایگاه خوبی ندارد. با وجود ادعاهای مشارکت، روسیه نه تنها نتوانسته این روند را معکوس کند بلکه آن را وخیم‌تر ساخته است. برای مخالفان حکومت، روسیه متحد وفادار رهبر ایران است و برای حامیان، شریک ناکارآمدی که در لحظات حساس کمک نمی‌کند. آمارها چه می‌گویند؟ نظرسنجی‌های انجام شده در خارج از ایران نیز این روند را تأیید می‌کند. مرکز مطالعات بین‌المللی و امنیتی مریلند (CISSM) گزارش داد که پیش از فوریه ۲۰۲۲، حدود ۴۲ درصد ایرانیان نظر منفی نسبت به روسیه داشتند و پس از حمله کامل روسیه به اوکراین، این رقم به ۵۷ درصد افزایش یافت. ولادیمیر پوتین ممکن است از افزایش سه برابری دانشجویان ایرانی در روسیه یا برگزاری جشنواره‌های فرهنگی روسیه در تهران و اصفهان سخن بگوید، اما واقعیت نشان می‌دهد که احساسات ایرانیان نسبت به مسکو را می‌توان به وضوح با عبارت «بدتر از این نمی‌شد» توصیف کرد موقعیت شکننده ایران اگرچه اظهارات صدر در بستر سیاست ایران غیرمعمول نیست، اما تغییراتی در روابط تهران و مسکو مشهود است. جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و ایران نشان داد که کرملین قصد ندارد از شریک خود در برابر تهدید اسرائیل و آمریکا حمایت کند. از نظر روسیه، این موضع منطقی است. تامین دو یا پنج اسکادران سوخو-۳۵ نمی‌تواند ایران را از حملات نجات دهد، زیرا برتری نظامی به شدت به نفع اسرائیل است. برای غلبه بر آن، لازم است سال‌ها تسلیحات به ایران تحویل داده شود که این امر روابط مسکو با اسرائیل، ترکیه و عربستان سعودی را تضعیف می‌کند، کشورهایی که با افزایش قدرت نظامی ایران مخالفند. بنابراین هیچ نیازی فوری به تسلیح ایران وجود ندارد، به‌ویژه که روسیه تمرکز خود را بر نوسازی نیروی نظامی خود گذاشته است. کمک نظامی مستقیم به ایران اصلاً مطرح نیست. روسیه هیچ تمایلی به وارد شدن در درگیری مستقیم با آمریکا و اسرائیل به خاطر ایران ندارد. علاوه بر این، اهمیت ایران برای روسیه در حال کاهش است. پروژه‌های بزرگی در خاک ایران برنامه‌ریزی شده است، از جمله ساخت راه‌آهن در مسیر شمال–جنوب و خط لوله گاز از طریق آذربایجان به خلیج فارس. اما خطر تشدید درگیری میان ایران و اسرائیل، این طرح‌ها را کند کرده است. چرا میلیاردها روبل را در ایران سرمایه‌گذاری کنند، در حالی که ممکن است در جنگ تخریب شود؟ از نظر اقتصادی نیز، ایران حتی در میان کشورهای خاورمیانه اولویت روسیه نیست. تجارت ایران و روسیه، با وجود طرح‌ها و توافقات متعدد، در حدود ۵ میلیارد دلار باقی مانده است. در مقایسه، در سال ۲۰۲۴ تجارت روسیه با ترکیه بیش از ۵۰ میلیارد دلار، با امارات نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار و با مصر حدود ۹ میلیارد دلار بوده است. تا چند سال پیش، نقطه قوت ایران در نزد روسیه، همکاری نظامی و تامین پهپاد بود. اما اوج اهمیت ایران برای ارتش روسیه، به‌ویژه در جنگ اوکراین، در سال‌های ۲۰۲۲–۲۰۲۳ بود. در سال ۲۰۲۵، مسکو توانسته تولید پهپادهای خود را توسعه داده و تقریبا فرآیند مونتاژ پهپادهای ایرانی را کاملاً بومی‌سازی کند. گزارش‌های رسانه‌های غربی حاکی از آن است که مهندسان روسی به طور قابل توجهی این پهپادها را ارتقا داده‌اند و اکنون تهران علاقه‌مند به واردات این مدل‌های به‌روز شده است. تعجبی ندارد که تهران بیش از پیش نگران باشد که «معامله سیاسی» به ضرر منافعش تمام شود. رسانه‌های ایران به طور مرتب سناریوهایی را مطرح می‌کنند که ترامپ و پوتین در مورد اوکراین به توافق برسند و ایران نیز بخشی از این معامله باشد. گمانه‌زنی وجود دارد که مسکو ممکن است اجازه دهد آمریکا و اسرائیل در ازای امتیازاتی در مذاکرات اوکراین، علیه ایران اقدام کنند که اعتماد تهران به کرملین را بیش از پیش کاهش می‌دهد. گزینه‌های محدود سیاست خارجی ایران با وجود همه این نگرانی‌ها، گزینه‌های سیاست خارجی ایران محدود است. روابط با غرب، از جمله اروپا، رو به وخامت گذاشته است. چین همچنان شریک اصلی است اما تجارتش با ترکیه و عربستان بسیار بیشتر از ایران است. پکن نیز تمایل چندانی برای تامین تسلیحات پیشرفته به تهران ندارد. کشورهای منطقه با رویکردی مبتنی بر منافع خود با ایران برخورد می‌کنند؛ با آن تجارت دارند اما در بسیاری از مسائل رقابت آشکار دارند. سوریه نمونه‌ای از این وضعیت است: متحد ایران توسط نیروهای وابسته به ترکیه کنار زده شد و پس از سقوط اسد، عربستان و قطر برای جایگزینی نفوذ مالی ایران رقابت می‌کنند. با وجود همه نارضایتی‌ها، تهران احتمالاً در آینده نزدیک مجبور خواهد بود روابط خود را با مسکو حفظ و توسعه دهد. می‌توان در مورد چرایی و چگونگی ورود ایران به این وضعیت بحث کرد، اما واقعیت این است: با وجود تعداد اندک شرکای سیاست خارجی، ایران توان قطع رابطه با روسیه را ندارد. https://ridl.io/discontent-amid-despair/

روسها 1500 تانک و 3000 خودروی زرهی تو یک سال بخوان بسازن یعنی روزی 4 تا تانک و 8 تا خودرو زرهی می سازند ؟ توان روسها اینقدر هست یا اینها بخشیش قراره بازیابی و نوسازی تجهیزات قدیمی باشه

ابزار مخفی اوکراین در جنگ با روسیه: فناوری تشخیص چهره آمریکایی لئونید تیمچنکو، معاون وزیر کشور اوکراین، ماه نخست حمله روسیه را در دفتر تاریک دولتی‌اش، پس از ساعت مقررات منع رفت‌وآمد، سپری کرد. او نمی‌توانست به خانه بازگردد و در حالی‌که هزاران تصویر و ویدیو از نیروهای روسی را در کانال‌های تلگرامی مرور می‌کرد، فرصتی برای آزمایش یک ابزار جدید تشخیص چهره به او پیشنهاد شد. او برخی از این تصاویر را بارگذاری کرد تا نرم‌افزار را امتحان کند. نتایج فراتر از انتظارش بود. هر بار که تصویری از یک سرباز روسی وارد می‌کرد، نرم‌افزار ساخت شرکت آمریکایی «کلیر‌ویو AI» به طور دقیق اطلاعاتی مانند نام، محل تولد و صفحه‌های شبکه‌های اجتماعی فرد را نمایش می‌داد. حتی در مواردی که تصاویر اجساد بی‌کیفیت، با چشمان بسته یا چهره نیمه‌سوخته بودند، نرم‌افزار اغلب قادر به شناسایی آن‌ها بود. تیمچنکو در مصاحبه‌ای تصویری از دفترش در کی‌یف به مجله تایم می‌گوید: «ما هر روز صدها نیروی روسی را که با سلاح وارد خاک ما شده بودند، شناسایی می‌کردیم.» به گفته‌ی تیمچنکو، «کلیر‌ویو» به «سلاح مخفی» دولت اوکراین در جنگ با روسیه تبدیل شده است. بیش از ۱۵۰۰ کارمند در ۱۸ نهاد دولتی مختلف در اوکراین از این ابزار استفاده کرده‌اند و توانسته‌اند بیش از ۲۳۰هزار سرباز و مقام روسی دخیل در تهاجم نظامی را شناسایی کنند. کاربرد این فناوری فراتر از شناسایی سربازان روسی گسترش یافته و اکنون در حوزه‌های متعددی به‌کار گرفته می‌شود که پیش‌تر گزارش نشده بود؛ از جمله توسط پلیس، تحلیل‌گران امنیتی و مقامات رسمی. مقامات اوکراینی از کلیر‌ویو برای شناسایی نفوذی‌ها در ایست‌های بازرسی، رسیدگی به افراد فاقد مدرک شناسایی، شناسایی و پیگرد اعضای شبه‌نظامیان طرفدار روسیه و حتی یافتن کودکان ربوده‌شده‌ی اوکراینی استفاده کرده‌اند. به گفته این شرکت، طی ۲۰ ماه پس از آغاز جنگ، دست‌کم ۳۵۰هزار جستجو در پایگاه داده کلیر‌ویو انجام شده است. «حجم جستجوها شگفت‌انگیز است»، هوان تون-تت ، مدیرعامل کلیر‌ویو، در گفت‌وگو با تایم می‌گوید: «تشخیص چهره در مناطق جنگی می‌تواند نجات‌بخش جان انسان‌ها باشد.» هم‌زیستی سودمند یا نظارتی ترسناک؟ این همکاری برای دو طرف سودمند بوده است. دولت اوکراین که به دنبال هر ابزار فناورانه‌ای برای مقابله با ارتش بزرگ‌تر روسیه بود، و کلیر‌ویو که این فناوری را رایگان در اختیارشان گذاشت تا مورد استفاده مؤثرش را به نمایش بگذارد؛ فناوری‌ای که پیش‌تر به دلیل جمع‌آوری داده‌ها از طریق خزیدن در اینترنت، نقض حریم خصوصی و فروش دسترسی به نهادهای امنیتی مورد انتقاد شدید قرار گرفته بود. اما استفاده گسترده اوکراین از کلیر‌ویو، پرسش‌هایی اساسی درباره حدود استفاده از فناوری‌های بحث‌برانگیز در شرایط جنگی و دامنه حریم خصوصی در زمان درگیری نظامی ایجاد کرده است. حامیان این فناوری معتقدند اگر بتوان از آن برای شناسایی جنایت‌کاران جنگی یا یافتن کودکان ربوده‌شده استفاده کرد، ارزشش را دارد. اما فعالان حقوق بشر هشدار می‌دهند که پس از جنگ، کنترل این فناوری دشوار خواهد شد و اوکراین ممکن است به‌دلیل اتکای بیش از حد به آن، با چالش‌های حقوقی و اخلاقی مواجه شود. تتیانا آودِیِوا ، وکیل حقوق بشر در کی‌یف و مشاور سازمان «لابراتوار امنیت دیجیتال اوکراین»، می‌گوید: «نمی‌خواهم دولت اوکراین به‌عنوان حکومتی شناخته شود که از ابزارهای شدیداً نفوذگر و خطرناک استفاده می‌کند؛ ابزاری که شاید بعداً برای سرکوب فعالان مدنی به‌کار رود. این بسیار خطرناک است.» چهره جنجالی کلیر‌ویو: فناوری در خدمت جنگ هوان تون تت ، مدیرعامل استرالیایی و ۳۵ ساله کلیر‌ویو، معتقد است جنگ اوکراین فرصتی برای نمایش کارآمدی فناوری‌اش بود. او در مصاحبه‌ای از نیویورک گفت: «این فناوری در بحران‌ها درخشش پیدا می‌کند. وقتی پای جان شما یا عزیزتان در میان است، آن وقت مردم ارزش آن را درک می‌کنند.» کلیر‌ویو در سال ۲۰۱۷ با سرمایه‌گذاری افرادی مانند پیتر تیل تأسیس شد. این شرکت به طور مخفیانه بزرگ‌ترین پایگاه داده چهره‌ها در جهان را با استفاده از الگوریتم‌های تشخیص چهره و جمع‌آوری تصاویر از اینترنت ایجاد کرد. به گفته تون-تت، پایگاه داده آن‌ها اکنون شامل بیش از ۴۰ میلیارد تصویر است—یعنی به‌طور میانگین پنج تصویر از هر فرد روی زمین. در سال ۲۰۱۸، کلیر‌ویو شروع به فروش این داده‌ها به بیش از ۶۰۰ نهاد امنیتی و انتظامی کرد، از جمله اداره مهاجرت آمریکا (ICE) و FBI. اما در سال ۲۰۲۰، با افشای ابعاد این پروژه توسط نیویورک تایمز ، موجی از انتقادات، شکایت‌ها و جریمه‌ها علیه شرکت به راه افتاد. کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا و بریتانیا آن را غیرقانونی اعلام کرده و خواستار توقف فعالیت‌های آن شدند. با آغاز جنگ، تون-تت به مقامات اوکراینی پیشنهاد داد که از این فناوری به‌صورت رایگان استفاده کنند. او در نامه‌ای نوشت: «این فناوری می‌تواند در این دوران تاریک کمک‌کننده باشد، برای نجات انسان‌ها و محافظت از جان‌ها.» کاربردهای گسترده: از کودکان ربوده‌شده تا کارآفرینان همکار دشمن اوکراینی‌ها راه‌های متعددی برای استفاده از کلیر‌ویو پیدا کردند. وزارت کشور وب‌سایتی به نام Poter.net راه‌اندازی کرد که در آن اطلاعات سربازان کشته‌شده روس را، به‌همراه منابع شبکه‌های اجتماعی، منتشر می‌کرد تا خانواده‌های آن‌ها بتوانند عزیزانشان را شناسایی کنند. تیمچنکو می‌گوید: «تشخیص چهره آن‌قدر مؤثر بود که سربازان روس حتی در گرمای تابستان هم ماسک به صورت می‌زدند.» دادستانی کریمه با استفاده از کلیر‌ویو بیش از ۷۰ عضو ناشناس نیروهای شبه‌نظامی کریمه را شناسایی کرده و آن‌ها را هنگام ورود به مناطق تحت کنترل اوکراین بازداشت کرده است. این فناوری همچنین در شناسایی ۱۹۸ کودک ربوده‌شده و منتقل‌شده به روسیه یا مناطق اشغالی کمک کرده و خانواده‌های جدید آن‌ها را نیز شناسایی کرده است. آندری کولالایف ، رئیس دپارتمان IT در اداره تحقیقات دولتی اوکراین می‌گوید: «کلیر‌ویو به بخشی حیاتی از روند کاری ما تبدیل شده است. ما همچنان در حال گسترش استفاده از آن در حوزه‌هایی از جمله شناسایی فروشندگان مواد مخدر هستیم.» آینده‌ای مبهم؛ نظارت دائمی پس از جنگ؟ هیچ نشانه‌ای از توقف استفاده از کلیر‌ویو توسط دولت اوکراین پس از پایان جنگ دیده نمی‌شود—و این چیزی است که بیش از هر چیز فعالان حقوق بشر را نگران کرده است. آودِیِوا می‌گوید قوانین حفظ حریم خصوصی اوکراین قدیمی هستند و توان کنترل چنین فناوری‌هایی را ندارند. او هشدار می‌دهد: «اگر این ابزار به دست افراد نادرست بیفتد—یا حتی به‌دست روس‌ها که زیرساخت‌ها را اشغال کنند—تبعات آن جبران‌ناپذیر است.» پرسش‌های بی‌پاسخی در مورد نحوه استفاده و مدت زمان نگهداری داده‌ها وجود دارد که مقامات اوکراینی تمایلی به پاسخ دادن به آن‌ها ندارند. خوان اسپین‌دولا ، پژوهشگر دانشگاه ملی مکزیک می‌گوید: «دولت‌ها همیشه دلیلی برای گسترش ابزارهای نظارتی در دوران جنگ پیدا می‌کنند، اما اگر پایان جنگ روشن نباشد، این استفاده‌ها دائمی می‌شود.» در آوریل ۲۰۲۳، میخایلو فدوروف ، وزیر تحول دیجیتال اوکراین، اعلام کرد که قصد دارد فناوری‌های کلیر‌ویو را در زیرساخت دیجیتال کشور نهادینه کند؛ از جمله در گمرک و نظام بانکی. از طرفی، تون-تت نیز به دنبال افتتاح دفتر کلیر‌ویو در کی‌یف است تا همکاری‌ها را گسترش دهد. او معتقد است جنگ آینده بدون فناوری تشخیص چهره قابل تصور نیست.

روسیه بزرگترین کشور جهان هست با تنوع قومی و مذهبی زیاد و تنها راهی که تمام این اقوام و مداهب را میشه متحد کرد همون ملی گرایی هست . ر

خطای اینها زیاده یا پدافند اوکراین تعداد زیادی از اونها را میتونه سرنگون کنه

موتور های pl15 موتور دوپالسه هستند و مجهز به سیکر آرایه فازی فعال اینجوری احتمالا حریان سرنگونی رافال ها بوده در فاصله دور که موشک pl15 شلیک شده اثر حرارتی موشک به خاطر فاصله کم شده و موشک هم بدون رادار به کمک لینک با رادار جنگنده خودس را به نزدیکی جنگنده رافال میرسونه در مسیر هم چون موتور خاموشه و از طرفی موشک با لینک داره هدایت میشه باز هم سیستم هواپیما متوجه موشک نمیشه در نزدیکی هدف ناگهان موتور مرحله دوم روشن میشه و سیکر آرایه فازی فعال هم شروع به جستجو میکنه سرعت تغییر فرکانس و جهش سیکر موشک باعث عملکرد نادرست rwr میشه و سرعت زیاد موشک هم فرصت تصمیم گیری را از خلبان هندی میگیره

بسم الله الرحمن الرحیم دراوایل ژوئن ویدئویی از جستجوگر حرارتی یک موشک منتشر شد که یک ساختمان در اوکراین برخورد کرد . مدتی بعد خبرگزاری های روسی اعلام کردند که این تصاویر مربوط به جستجوگر موشک جدید LMUR است. برخی تسلیحات روسیه مانند Lancet و بمب های KUB و موشک های هواپرتاب KH-59M قادر هستند تصاویر جستجوگر نوری خود را به پست های فرماندهی یا خدمه هواپیما منقل کنند. اما اکثر فیلم هایی که از حملات روسیه به اهداف در اوکراین منتشر می شود توسط یک پهباد، یا سیستم هدف گیری بالگرد و یا دوربین های ثابت تصویر برداری شده اند. هرچند سعی شده نوشته های تصاویر ارائه شده تا حد ممکن تار شود اما در برخی موارد عبارت AS-BPLA در تصاویر دیده می شود AS-BPLA نام تجهیزات ارتباطی هست که برای ارتباط با موشک LMUR و یا izdeliye305 استفاده می شود. تاریخچه موشک LMUR واضح نیست . این پروژه در حدود سال 2007 به عنوان یک پروژه موشکی سبک وزن از شرکت موشک های تاکتیکی روسی (KTRV) معرفی شد. اما در سال 2009 کنار گذاشته شد. در فوریه 2011 وزارت دفاع روسیه برنامه ای با رمز Prifikis به منظور ساخت یک موشک هدایت شونده چند منظوره سبک صادر کرد بعد ها این طرح izdeliye79 نام گرفت. . این بار طرح به شرکت KBMواگذار شد. شرکت KBM طرح های موفقی مثل آتاکا و خریزانتما و اسکندر را داشته . طبق طرح izdeliye 79 موشکی تحت عنوان LUMR باید ساخته میشد و باید تا سال 2014 در خط تولید انبوه قرار می گرفت . در سال 2013 شرکت KBM توانست دسته ای از موشک ها را برای آزمایش تولید کند. اما وزارت دفاع اجازه آزمایش را نداد . در نوامبر 2014 شرکت KBM علام کرد که دیگر بر روی پروژه کار نمی کند. و در مارس 2017 راسما این پروژه توسط وزارت دفاع کنسل شد. بالگرد Mi-8MNP که ویژه FSB ساخته شده احتمالا در سال 2013 با توجه به تهدیداتی که در قفقاز در حال ایجاد بود سرویس امنیت فدرال روسیه FSB به شرکت KBM دستوری ارسال کرد برای ساخت طرح جدیدی به نام izdeliye305. سرویس امنیت فدرال روسیه به دنبال تسلیحات دوربرد و دقیقی بود که از بالگردهای Mi-8 شلیک شود . izdeliye305 همان طرح izdeliye79 بود با این تفاوت که مجهز به یک لینک دوجهته داده بود. FSB به دنبال این بود که این طرح بتواند تا آخرین لحظه اطلاعات هدف را ارسال کند و بتوانند در صورت لزوم ماموریت را کنسل کنند. همراه با طرح izdeliye305 پرتابگر ریلی APU-305 توسط شرکت Toropov Vympel ساخته شد. این پرتابگر برای نصب یک موشک LUMR در زیر بالگرد استفاده می شد. بعدا شرکت Vympel یک پرتابگر دوتایی یه نام APU-L هم توسعه داد. آزمایش موشک LMUR بر روی بالگرد Mi-8-MNP2 در سال 2015 و 2016 انجام شد. تولید سریالی این موشک بعد از تست ها آغاز شد و بر روی بالگردهایی که توسط FSB کنترل میشد نصب شد. بعد از FSB وزارت دفاع روسیه مجددا به این طرح علاقه مند شد در سال 2019 موشک LUMR بر روی بالگرد Mi-28 و سال بعد بر روی بالگرد Ka-52 نصب شد. بالگردها معمولا مجهز به 4 پرتابگر APU-305 و در صورت لود سنگین به صورت 8 موشک بر روی ریل های APU-L مسلح میشدن. ریل پرتاب دو تایی موشک ریل پرتاب تکی LUMR مخفف موشک هدایت شونده چند منظوره سبک است . هر چند کلمه سبک در نام این بالگرد وجود دارد اما وزن آن 2 برابر سنگینتر از موشک های Ataka و یا Khrizantema است در عین حال برد آن نیز 2 برابر بیشتر از این موشک ها است. این موشک دارای 4 باله صلیبی در جلو است . قسمت بعد محفظه کلاهک و سپس موتور سوخت جامد موشک است. بال های صلیبی بزرگ برای حمل و نقل تا می شوند و زمانی که موشک زیر بالگرد قرار می گرید باز می شوند. نوع آموزشی این موشک به نام izdeliye305UL فاقد کلاهک است . همچنین بال های آن کوچکتر است و غیر تاشو هستند. نمونه آموزشی موشک در قسمت جلوی این موشک یک جستجوگر تصویر ساز حرارتی 9B-7755 قرار دارد که توسط موسسه MNITI در مسکو ساخته شده است. سیستم ناوبری این موشک از یک خلبان خودکار ، یک ارتفاع سنج رادیویی و یک گیرنده ماهواره ای است . گیرنده ماهواره ای موشک از نوع BNAP-305 است که هم با GPS و هم با Glonass کار می کند. دو بال از 4 بال مجهز به آنتن های برای مبادله داده هستند. اطلاعات بسیار کمی در برابر قطعات غیر روسی استفاده شده در این موشک وجود دارد. اما برخی منابع اعلام کردند که در این موشک از منابع تغذیه تسلا الکتریک و تراشه هاس شرکت Telefilter آلمان استفاده شده است. اما احتمالا اجزا دیگری هم وجود دارد. تحریم های اعلام شده به روسیه توانایی دسترسی روسیه به این قطعات را احتمالا با مشکلات جدی مواجه کرده. در ساده ترین روش استفاده ، موشک LUMR علیه هدفی شلیک میشود که در دید خلبان وجود دارد. اپراتور در کابین بالگرد هدف را جستجوگر موشک مشاهده می کند و بعد از پرتاب موشک بالگرد می تواند دور شود در حالی که جستجوگر موشک به طور خودکار هدف را تا زمان اصابت زیر نظر دارد. در میل 28 سیستم هدایت در رادوم جلو بالگرد قرار می گیرد در Ka52M موشک به صورت بالا نصب می شود 1-پاد هدایت موشک 2- ریل پرتاب در روش دیگر موشک می تواند به هدف فراتر از میدان دید شلیک شود ، در ابتدا موشک به کمک خلبان خودکار به نزدیکی هدف می رسد در این زمان اپراتور با توجه به تصاویر دریافتی از دوربین موشک هدف مورد نظر را انتخاب می کند . و تا قبل از برخورد به هدف می شود هدف را تغییر داد. برای برقراری ارتباط موشک با بالگرد ، از سیستم AS-BPLA استفاده میشود. این تجهیزات توسط مرکز طراحی KB Luch ساخته شده . این تجهیزات ارتباط با موشک را در باند S برقرار می کنند. لینک ارتباطی بین بالگرد و موشک دارای سرعت 5.4 مگابیت در ثانیه و برد 50 کیلومتر است . در اسناد مربوط به بالگرد Mi-8MNP در کنار izdeliye305 عبارت izdeliye306 هم دیده میشود . موشک izdeliye305 دارای سر جنگی با قابلیت شدید الانفجار هست ، در صورتی که نسخه izdeliye306 احتمالا دارای کلاهک با خرج تجمعی است. تعداد 200 موشک LMUR تحویل وزارت دفاع روسیه شده و تعدا نامشخصی هم تحویل FSB شده برای همین استفاده از این موشک در اوکراین بعید نیست . موشک LMUR قیمتی در حدود 230000 دلار دارد. اما یک نکته وجود دارد. تمام ویدئو هایی که مربوط به عملکرد این موشک است توسط جستجوگر خود موشک ساخته شده .. اما تا به حال تصویری از بالگرد مجهز به این موشک منتشر نشده . احتمالا این موشک فقط در اوکراین توسط FSB استفاده میشود و FSB حاضر نیست تصاویر بالگرد های خود را که به این موشک مجهز هستند را منتشر کند. یک احتمال دیگه هم وجود دارد. در حدود 5 سال قبل یک کار تحقیقی به نام رمز بایکال وجود داشت که موشک LUMR برای استفاده روی یک خودروی زرهی اصلاح شود. ممکن است برخی از این وسایل به صورت آزمایشی در اوکراین مستقر باشند. هر چند که در خیلی از ویدوئو ها به وضوح شلیک موشک هوا پرتاب را نشان می دهد. موشک LMUR یک برنامه مهم برای ارتش روسیه جهت جبران عقب ماندگی در توسعه موشک های ضد زره هواپرتاب از غرب هست . و احتمالا در آینده چه در اوکراین و چه در نقاط دیگر به طور گسترده استفاده خواهد شد. LMUR missile configuration: 1 – thermal imaging seeker; 2 – autopilot; 3 – satellite navigation receiver; 4 – split control fins; 5 – warhead; 6 – rocket motor; 7 – folded wing; 8 – data link antenna. مدل ها 1-izdeliye79 : مدل اولیه که توسط وزارت دفاع پیشنهاد شد اما هرگز آزمایش نشد و به تولید نرسید. 2- izdeliye305: نسخه ای که برای FSB ساخته شده و مجهز به لینک داده دوطرفه هست. 3-izdeliye305UL: نسخه آموزی با بالهای کوچک و بدون سر جنگی. 4-isdeliye305-E نوع صادراتی 5-izdeliye306:نوع نامشخص مجهز به کلاهک تجمعی تا نوامبر 2022 با توجه به تصاویر منتشر شده این موشک تلفات زیر را به اوکراین وارد کرد: 5 خودرو زرهی 2 خودرو سنگین حمل و نقل 6 پل 43 ساختمان مشخصات وزن 105 کیلوگرم طول 1.945 متر قطر 200 میلی متر موتور : سوخت جامد برد : 14.5 کیلومتر ارتفاع پرواز: 100 تا 600 متر سرعت: 245 متر بر ثانیه منبع1 منبع 2 منبع3

مرحوم برادران رایت مگه چند سال قبل هواپیما را ساختن که این شرکت عمر 140 ساله داره؟ ما و روسها تو اسیای میانه منافعمون با هم در تضاد هست برا همین روسها ما رو نقویت نمی کنند کره شمالی هم جایگاهی نداره که بخواهیم دنبالش بریم همکاریها بر اساس پوله ما باید پول داشته باشیم حریدهای بزرگ انجام بدیم اینجوری تکنولوژی هم میشه وارد کرد خرید مثلا 30 تا جی 10 یک شرایط برای ما ایجاد میکنه خرید 80 تا یک شرایط دیگه

از چند کیلومتری مرز جز محدود جنوب لبنان خواهد بود

اوکراینی ها دارن همش خط قرمز روسها را رد میکنند حمله به این تاسیسات بدون مشارکت آمریکا غیر ممکنه چون مطمئنا سامانه های پدافندی در اطراف اونها مستقر هستند هر چی از جنگ میگذره اوکراین به عمق بیشتری از خاک روسیه حمله میکنه یا الان بحث هست که اوکراین فقط با تجهیزات غربی به نقاط مرزی روسیه حق داره حمله کنه که مطمئنا کم کم عمقی که اوکراینی ها حمله میکنند افزایش مییابد الان هم اف ۱۶ ها قراره فقط تو خاک اوکراین عملیات انجام بدن که احتمالا اون محدودیت هم برداشته خواهد شد

وقتی دعای خیر پشت سرت هست موشک های اسکالپ همه به اسکله کتار کشتیهای روسیه برخورد کردن

اژدر هوایی کترینگ امروزه در جنگ اوکراین و روسیه بارها اسامی پهبادهای انتحاری شنیده شده . این تجهیزات سلاح هایی هستند که بدون وجود آنها جنگ روسیه و اوکراین یا درگیری های آینده غیر قابل تصور خواهد بود . این تجهیزات که قیمت بعضی از ان ها فقط چند صد دلار است توانایی بالایی در کشتن نیروها یا از بردن تجهیزات گران قیمت دارد . اولین استفاده از این پهباد ها مربوط میشود به جنگ جهانی اول . در ایالات متحده ارتش با همکاری تعدادی مهندس سعی کرد که تثیبت کننده ، ژیروسکوپ و تجهیزات کنترل رادیویی را با هم ادغام کند و یک هواپیمای بدون سرنشین بسازند. یک پروژه جالب به نام Kettering Bug یا اژدر هوایی کترینگ توسط فردی به نام چارلز کترینگ توسعه پیدا کرد. این طرح نسبت به طرح هایی دیگری که ان زمان وجودداشت ارزان تر و ساده تر بود به نحوی که قیمت آن 400 دلار بود .(البته یک منبع دیگه قیمت را 900 دلار یا به پول الان 20000دلار نوشته بود) اژدر هوایی کترینگ یک هوایپمای کوچک چوبی با بالهای مقوایی بود که 240 کیلوگرم وزن داشت این هواپیما توسط یک موتور دوزمان فورد v4 که در آن زمان 40 دلار قیمت داشت و 40 است بخار توان داشت به پرواز در می آمد .طول بالهای ان 4.5 متر بود. هواپیما روی ریل به هوا بلند میشد و با سرعت 80 کیلومتر می توانست به برد 120 کیلومتری برسد. این هواپیما فاقد سیستم کنترل رادیویی بود و فقط مجهز به ژیروسکوپ ، ارتفاع سنج و یک سیستم برای خاموش کردن موتور بود. سیستم خاموش کننده موتور دارای یک ابزار برای محاسبه تعداد چرخش های موتور بود . در ابتدا با توجه به به سرعت و جهت باد و فاصله ازهدف تعداد این چرخش ها محاسبه میشود . هنگامی که موتور به تعداد چرخشها میرسید موتور خاموش می شد و پیچ و مهرها هایی هم که بدنه را به بالها مصل می کردند هم جدا میشد و بدنه با 80 کیلوگرم مواد منفجره به زمین می افتاد. آزمایش های این طرح در 2اکتبر 1918 شروع شد و اولین پروازها هم در ماه های پایانی جنگ انجام گرفت . این طرح خیلی موفق نبود از مجموع 24 پرتاب تنها 7 مورد توانسته بودند به هدف برسند. اما ارتش به این نتیجه رسیده بود که این طرح عملی است و تمایل داشت برای مقابله با آلمانها این طرح را تکمیل کند. به نظر ارتش به کمک این طرح میشد همزمان تعداد زیادی بمب با قیمت مناسب را به پشت ارتش المان منتقل کرد و تدارکات و محل های استقرار توپخانه را مورد اصابت قرار داد. در مجموع تعداد 45 فروند از این طرح ساخته شد. هر چند که بودجه کافی برای اصلاح و تولید این طرح توسط ارتش تامین شد( از آوریل 1917 تا مارس 1920 حدود 275000 دلار برای این طرح هزینه شد.) اما پایان جنگ جهانی اول و عدم اطمینان ارتش به ایمنی در زمان پرواز بر فراز نیروی های خودی باعث فراموشی این طرح شد. سیستم کنترل و هدایت فیلم این پهباد( اگر ممکنه هست یکی از دوستان لطفا تو آپارات دانلود کنند) https://uupload.ir/view/fo_6wn7.mp4/ منبع

باید هزینه کرد برای رفع تهدید. الان شرکتهای هستند که تجهیزات کنترل آتش برای سلاحهای سبک تولید میکنند که با اونها میشه پهبادهای کوچک را زد

اوکراین میدونه تو جنگ و تو میدان شانسی نداره برا همین به توسعه سلاحهای دوربرد توجه خواهد کرد که زیر ساخت های روسیه را مورد اصابت قرار بده

سلام اگر کمک های نظامی بخواد به کریمه برسه باید از طریق دریا باشه اون پلی که هست شاید برا این کار ایمن نباسه

بحث پشتیبانی از نیروها تو جنگ اوکراین باید کار سختی باشه هم خطوط درگیری طولانی هستند هم هوا سرد و یخبندان هست

در سال 1961 شرکت آمریکایی republic aircraft corp طرحی برای تولید 4 مدل بمب افکن داشت 1- یک بمب افکن vtol که با سزعت 1500 مایل در ساعت می توانست تا ارتفاع 75000 پایی پرواز کند 2- یک بمب افکن مجهز به موتور رم جت هسته ای که می توانست با سرعت 2800 مایل در ساعت و تا ارتفاع 85000 پایی پرواز کند با برد 7500 کیلومتر 3- یک بمب افکن که می توانست تا ارتفاع 120000 پایی و با سرعت 4960 مایل در ساعت پرواز کند 4- یک بمب افکن 8 موتوره که با سرعت 17000 مایل در ساعت و در ارتفاع 200000 پایی پرواز کند. این sr 72 شباهت زیادی به طرح چهارم این شرکت دارد

گزارش سیا درباره برنامه اواکس عراق

هزینه تسلیحات هوا به زمین ایالات متحده تا حدودی میشه اینجوری حجم کمک های امریکا به اسراییل را متوجه شد منبع

سلاحهای لیزری آزمایشهای موفق زیادی داشتن مشکلی هم برا استفاده ازشون نیست

برد هواپیمای یاک 130 با توجه به نحوه پرواز و بارگذاری اگر از پاد مسلسل صرف نظر بشه و به جای بمب های 250 کیلوگرمی از سلاح هایی مثل بالابان استفاده بشه احتمالا بشه به فواصل دورتری هم حمله کرد

مقایسه فناوری رادارگریزی مورد استفاده در F-22 و RAFALE آمریکایی تلاش های زیادی برای توسعه فن اوری رادار گریزی انجام دادن . رادار گریز بودن ، رادارهای پیشرفته و امکان به اشتراک گذاشتن داده ها 3 تا از مهم ترین خصوصیات تولیدات آمریکا در دهه 1990 و 2000 بوده است . برای درک نحوه عملکرد تکنولوژی استلیث باید در ابتدا نحوه کار رادارها را توصیف کنیم . در رادارها امواج پالسی در فواصل زمانی مشخصی ارسال می شوند و بازتاب انها دریافت و تحلیل می شود و با بررسی تفاوت فاز بین موج ارسالی و دریافتی ، مکان و سرعت هدف قابل تعیین است. در جنگنده های رادارگریز امریکایی ها دو راه برای مختل کردن عملکرد رادارها انجام دادن : 1- طراحی دستگاه به گونه ای است که بازتابش امواج به جهت مخالف رادار صورت بگیرد و یا مقدار بسیار کمی از امواج به سمت رادار برگشت کنند. در این حالت امکان شناسایی هدف برای رادار وجود ندارد. 2- استفاده از پوشش خاص که امواج رادار را جذب کنند. به صورتی که هیچ بازگشت موجی صورت نگیرد. تکنولوژی که امریکایی ها در تجهیزات خودشون استفاده کردند در بازه بین 6 تا 18 گیگاهرتز موثر هستند و در فرکانس بین 9 تا 10 گیگا هرتز بهترین عملکرد را دارند. این فرکانس ها توسط رادارهای کنترل آتش و رادارهای موشک ها مورد استفاده قرار میگیرند. در واقع همه رادارهایی که در باند V/UHF کار می کنند قادر به شناسایی F-22 و یا F-35 هستند. بنابراین رادارهای کنترل ترافیک هوایی غیر نظامی در جهان ، تا حدودی می توانند هواپیماهای رادار گریز را شناسایی بکنند. از طرفی از این فرکانس ها به طور گسترده برای ارتباطات راه دور استفاده میشود و هواپیماهای رادار گریز این سیگنال ها را منعکس می کنند. و رادارهای پسیو می توانند با بررسی بازگشت این امواج به حضور هواپیماهای رادار گریز پی ببرند. از نظر آمریکایی ها این موضوع مشکلی ایجاد نمی کند چون این باندهای فرکانسی فاقد دقت کافی هستند و سیستم های کنترل آتش نمی تواند از این فرکانس ها استفاده کنند. در عین حال، این تجهیزات ( رادارهایV/UHF) می توانند یک تخمین از موقعیت هدف ارائه دهند . بنابراین استفاده از سامانه های پدافندی چند لایه با باند فرکانسی وسیع ( مانند S400)می تواند هواپیماهای استلیث را شناسایی کنند. اگر رادار جنگنده ای بتواند فرکانس خود را در حالت شناسایی و یا کنترل آتش تغییر دهد این موضوع برای آن هم صادق خواهد بود و قادر به تخمین موقیت اهداف رادار گریز است . ایده فرانسوی برای اختلال اگر چه رافال همزمان با F-22 طراحی شد، اما ایده مهندسان داسو متفاوت از آمریکایی ها بود. در نظر طراحان داسو از آنجا که امکان اجتناب از شناسایی در هر فرکانسی وجود ندارد،پیاده سازی سیستمی که مانع از هدایت دقیق موشک شود ساده تر است .این سیستم SPECTRA نامیده میشود. که در فرکانس بین 1 تا 20 گیگاهرتز کار می کند. عملکرد SPECTRA بر اساس فریب امواج رادار استوار است. اگر موج برگشتی از هدف به رادار تغییر پیدا کند رادار موقعیت اشتباهی برای هدف استخراج خواهد کرد. بنابریان SPECTRA بر اساس مجموعه ای از حسگرها و پارازیت دهنده ها است که پوشش 360 درجه را به رافال ارائه می دهد. در SPECTRA هنگامی که موجی به ان برخورد می کند صرف نظر از اینکه از کدام جهت دریافت شده ، سیگنالهایی مشابه اما با فاز مخالف در جهت دریافت ( و در سایر جهت ها برای فریب رادارهای غیر فعال ) ارسال میشود در این حالت دشمن تصور می کند که بازگشت امواج ارسالی را دریافت می کند و این درحالی است که پژواک دریافتی ساختگی هست که توسط فرستنده رافال برای گمراه کردن تجهیزات دشمن اراسال می شود. با توجه به رادار ضعبفتری که موشک های هوا به هوا در اختیار دارن این سیستم باعث میشود که موشک قبل از رسیدن به هدف منفجر شود. زمانی که از جنگنده از پوشش ضد رادار استفاده کند در فرکانس های پایین موقعیت اون کشف میشود اما در فرکانس های بالا بازتاب به قدری کم است که امکان شناسایی اون وجود ندارد زمان استفاده از سیستم spectra موقعیت جنگنده با توجه با اینکه فرکانس رادار بالا یا پایین باشد فرق می کند اف 18 باتوجه به توان بالایی غلاف های جنگ الکترونیکی که در اختیار دارد می تواند اختلال گسترده تری ایجاد کند SPECTRA سیستم منحصر به فردی در جهان نیست در انگلیس به آن DAS می گویند . تایفون ها دارای سیستم DASS Pretorian و F-35 دارای سیستم AN/AAQ37 هست. SPECTRA دارای وزن 250 کیلوگرم است و تا یک سوم قیمت رافال مربوط به این سیستم است. و در حال خاضر پیشرفته ترین سیستم در نوع خود است . به نظر می رسد امریکایی ها بعلاوه روش های خودشان به دنبال استفاده از نصب تجهیزات الکترونیکی روی جنگنده های خود برای پنهان ماندن از دید رادارها هستند. استفاده از اخلال گرهای الکترونیکی در برابر رادارهایی که در لحظه فقط یک موج تولید می کنند کار ساده ای است اما اگر رادار چندین موج همزمان تولید کند انجام اختلال کاری دشوار و بسیار پیچیده خواهد بود . در سال 2009 یک F-18G تونست با اختلال الکترونیک رادار APG77 جنگنده F22 را مختل کند در نهایت لازم به ذکر است که رادارها تنها وسیله شناسایی نیستند. از تجهیزات IRST هم میشود برای شناسایی استفاده کرد. انجام اختلال روی این تجهیزات کار بسیار دشواری هست . منبع روسها سیستم مشابهی ماننده SPECTRA برا پکفا توسعه داد به نام Himalaya سیستم AN/AAQ37جنگنده اف 35 یک سیستم الکترواپتیکی هست اما تو مقاله به عنوان یک سیستم جنگ الکترونیکی معرفی شده Defensive Aids Sub-System (DASS)

اگر به جای این مقدار مواد منفجره یک اژدرmk54 رو این شهپاد ها نصب میبود بهتر نبود؟ ورن mk54 ششصد پوند هست مثلا شهپاد به فاصله ۱۰ کیلومتری رسید اژدر را شلیک کنه دفاع ور برابر اژدر سختتر از شهپاد باید باشه

اگر فرضا فعال بوده موشک nsm یک گزینه هست بخصوص اینکه لهستان این موشک را خریده احتمال انتقالش به اوکراین هم هست