به عقیده ی شما اسرائیل کشور نمیباشد و نباید از خود دفاع نماید. اگر دفاع نماید وقاحت و توحش میباشد. به سیر تاریخی و جنگها مراجعه نمایید. دفاح حق است و هرگز شما نمیتوانید این حق را سلب نمایید.

بنده عقیده دارم شما با سنگ به یگان ارتش جمهوری اسلامی ایران بکوبید قطعا به شما شلیک خواهند نمود. ان هم در یک شرائط اضطراری.

کرانه ی باختری دارای نیروی پلیس و سازمانهای نظم دهنده ی اجتماع مخصوص به خود است. بنده شخصا از نزدیک دیده ام. تروریست به هر قیمتی باید دستگیر و متوقف شد حتی به قیمت از دست رفتن یک سرباز متعهد. بهتر است دلرحمی را کنار بگذارید. فکر نمیکنم حتی در سوئیس برخورد پلیس و یا ژاندارم با مخلل دستگیری یک تروریست بهتر از اسراییل باشد. چه بسا در اسراییل رفتارها سازمانی تر حرفه ایی تر و انسانی تر است.

اسرائیل در حمله ایی ناگهانی به ۲۴ نقطه ی مهم در داخل مرزهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران حمله میکند. پنج نقاط مهم از ۱ تا ۵ را با توجه به معلومات شخصی اعلام نمایید: 1- سد ماملو ۲-سایت شاهرود ۳- نیروگاه اب سنگین اراک ۴-تاسیسات کشتی سازی بندر عباس٬ غرب. ۵- تاسیسات عسلویه

البته cv90 پلتفرم BAE systems AB خواهد بود.

و زیردریایی های کیلو با توجه به صدای کمی که دارن اگه در عمق زیر 100 متر(یه محدوده داره ) حرکت کنن با سرعت کم خیلی به ندرت قابل رهگیری هستند و جالب بود که میگفت همین پدیده در سطح آب هم در نقاطی نزدیک ساحل دیده میشه که خوراک غدیرها هست و .... سلام دوست گرامی. بنده تخصص در این باره ندارم. این مطلب نیز به صورت کاملا عامیانه نوشته است. فکر میکنم قبلا به صورت کامل بحث شده است به وسیله ی دوستان متخصص این زمینه.

اثر انگشت یا ردپای اکوستیکی که بر اثر چرخش پروانه ها ایجاد میشود مهمترین دلیل برای فوق محرمانه دسته بندی نمودن پروپلر یا پروانه ی زیردریایی ها میباشد. هنگام چرخش پروپلر یک حفره ایی خلاء بر راستای محور چرخش ایجاد میشود. این محور خلاء اگر به درستی یادم باشد باعث (ترکیدن) حبابهای اکسیژن میشود. این ترکیدن حبابها بنا به طراحی هر پروپلر یا پروانه دارای یک فرکانس میباشد. با در دست داشتن طرح پروپلر و سپس شبیه سازی ان میتوان به این فرکانس دست یافت. هیدروفون ها و ASWبا در اختیار داشتن این فرکانس به راحتی میتواند وجود زیردریایی و نوع ان را مشخص نماید. البته موشکهای سونار نیز به راحتی میتوانند این فرکانس را track نمایند. همچون موشکهای IR

به نظر شما به مدرسه پرتاپ نکرده اند؟ و اگر کرده اند دیگر مظلوم نمایی نیست.

دوست گرامی, منظور بنده همین بود که سپاه ارتش و نیروی انتظامی (نمیدانستم مرزبانی زیرمجموعه ی نیروی انتظامی میباشد) میتوانند. استفاده از چنین کلماتی به صورت مستقیم (و غیر مستقیم) به نظر بنده صحیح نیست. همانطور که در سطر دوم این افراد را به بیگانه ربط دادید. یادمان باشد, زمان همیشه قضاوت صحیح میکند.

" در حقیقت همین که نیروهای سپاه و مرزبانی دل و دماغ مقابله با این وحوش را دارن " البته این تفکرات هزینه ی مستقیم فردی ندارد. یک کشور قربانی چنین تفکراتی میشود. این تفکرات کشور را در خطر جنگ قرار میدهد. ایا امروز کسانی که در بهبوحه ی انقلاب باعث در خطر افتادن تمامیت ارضی و سپس جنگ هشت ساله شدند, محاکمه شدند؟ ایا رفع خطر جنگ به همان سادگی" ما با دنیا جنگ نداریم پس نیاز به اسلحه نداریم" بود و میباشد؟ هزینه ی چنین تفکراتی در هشت سال جنگ داده شد. بیش از این بحث نمیکنم. بحثهایی همچون سپاه میتواند ارتش نمیتواند, فقط و فقط باعث ایجاد نفرت بر دو دستگی میشود. همانطور که در سوریه دیدیم و میبینیم که هردو حضور دارند و همانطور که میدانیم هردو در دریا حضور دارند و هر دو نیرو توانستند و میتوانند.

این نووع نظریه های برگرفته از تمایلات شخصی و علایق شخصی تنها باعث دسته بندی و ایجاد نفرت میگردد. همانطور که از ابتدای 57 شاهد بودیم. به طور نمونه بنابر تفکرات شخصی قشر عظیمی از افراد جامعه به کنار رانده شدند و خانه نشین شدند. جناح بندی های شخصی حتی درگیر نیروهای دفاع دفاع کشور هم شده است که در نظر شما مشهود است. همچون اینکه تنها سپاه است که میتواند و بقیه نمیتوانند. باید به باور توانایی همگانی رسید. چه بسا اثربخشی بسیاری از تحریمها به علت همین تمایلات شخصی بوده و میباشد.

به نظر بنده تنها تقلید کور از نوع سازمانهای دفاع غربی و شرقی باعث چنین مشکلی است. در سازمانهای غربی، وزارت دفاع برای پر کردن شکاف بین انتخابهای موجود در بازار و نیازهای خود دست به ایجاد انستیتیوهای پژوهشی محدود اما با زمینه فعالیت بالاتر از شرکتهای خصوصی زدند. در سازمانهای شرقی اصولا چنین گپی وجود ندارد, در واقع سطح انتظارات وزارت دفاع این کشورها اصولا با انتخابهای بازار تامین نمیشوند, چون وجود ندارند. در سوئد وزرات دفاع نیازهای خود را به وسیله ی FMV یا همان "سازمان تامین وزارت دفاع" تامین میکند. در صورتی که نیازهای وزارت دفاع به وسیله ی FMV تامین نشود به طور نمونه تانکهای لئوپارد با شرائط درخواست شده از طرف وزارت دفاع تامین نشود, FOI یا سازمان تحقیقات وزارت دفاع که زیرمجموعه ی FMV میباشد, این نیازها را با بهینه کردن به صورت مناقصه کاری با شرکتهای فعال در حوضه ی دفاع تامین مینمایند. در اینجا FOI تنها نقش پژوهش و بررسی را دارد و بر روی اینکه در چه صورت لئوپارد نیازهای وزارت دفاع را تامین مینماید, تحقیق میکند, بعد از ان نتایج به دست امده را به شرکتهای فعال ارائه میکنند. البته نکته ضروری میباشد که طبق قانون هیچ نیروی بیگانه نباید مستقل بودن عملکرد سلاح های وزارت دفاع را به چالش بکشد. به طور نمونه اگر تانک المانی خریداری میشود, تمام عملکرد تانک بومی سازی میشود. اگر هلیکوپتر خریداری میشود, باید برنامه نویسی ان بومی سازی شود که عملکرد تمام قطعات سخت افزاری هلیکوپتر را کنترل میکند. گرچه هزینه بر میباشد, اما باید عملکرد مستقلانه ی ان در هر شرائطی تضمین شود.

البته بنده با نیازهایی که یک جنگنده ی نسل پنج براورده میکند, اشنایی ندارم ولی قرار هست که جنگنده ی نسل پنج تولید کنیم و این هزینه بر میباشد. پنجاه میلیارد دلار حداقل تخمن بنده میباشد و با توجه به تجربیات چین روسیه اروپا امریکا 80 میلیارد دلار و 15± هم قابل ذکر میباشد. به همین علت در ادامه نوشته بودم که تنها و تنها محل منطقی تامین این بودجه همان صندوق ارزی میباشد. پس بنابراین, ایا صرف چنین بودجه ایی از صندوق ارزی توجیه دارد یا خیر؟ البته حتی فکر این موضوع نیز خارج از تصورات میباشد. البته بنده فکر میکنم در صورت تغییرات سازمانی میتوان بودجه ایی بر روی ساخت جنگنده ی بومی نسل چهار و نیم تامین نمود. اشنایی با نووع ساختار کنونی وزارت دفاع ندارم. با یکی از دوستانی که سالهای 80-90 میلادی خدمت میکرد حرف میزدیم. ان موقع رادارهای سوئد میتوانستند تمام پروازها را فراتر از منطقه ی مسکو هم رصد کنند. هرگاه هواپیمایی بر روی باند قرار میگرفت, به وسیله ی رادارها شناسایی میشد. فکر میکنم تا منطقه ی کوه های اورال کاملا قابلیت شناسایی راداری را داشتند و دارند البته مهترین تصمیم گیرنده ها در این بازه استراتژیستهای تاپ کشوری میباشند. بالاتر از ستاد مشترک هر کشور. به نظر بنده اصلا و ابدا احتیاجی به ساخت جنگنده ی نسل 5 نمیباشد حتی در صورت حضور دایمی نیروی هوایی کشور در سوریه. نیازهای اساسی تری همچون ماهواره های ارتباطی و حضور فعالانه تر در دریا و ساخت سیستم موشکی همرده با اس-500 که پانزده سال بعد عملیاتی شوند.

سلام دوست گرامی. به نظر بنده نیز تنها یک شوی تبلیغاتی میباشد. مهمترین نکته هزینه میباشد. تمام نبرهای تاریخ به علت فلج کردن اقتصاد طرف مقابل به وقوع پیوسته است. فکر میکنم یک پروژه همچون "قاهر" (اگر واقعی باشد) بیش از پنجاه میلیارد دلار نیاز به بودجه دارد. این تخمین بودجه ایی که بنده ذکر کردم با توجه به دستمزدهای بسیار ناچیز بخش نیروی انسانی درگیر میباشد. فکر میکنم از قدیم نیاز مبرمی به جنگنده ی سبکی همچون سوپر توکانو داشتیم, اگر سوپر توکانو ساخته شد, قطعا قاهر نیز ده سال بعد ان ساخته خواهد شد. سوال مهمی که باید پاسخ داده شود, این میباشد که ایا فلج شدن اقتصاد کشور ارزش ان را دارد؟ ایا مردم توان تحمل تاثیرات ان را دارند؟ البته مهمترین سوال این میباشد که ایا توان مدیریتی در چنین مقیاسی در کشور موجود میباشد؟ بدونه مدیریت کارامد در سال اول با توجه به تجربیات دیگر کشورها در پروژه های مشابه, حداقل پنجاه درصد بودجه بلعیده خواهد شد. با توجه به اینکه قرار است چنین پروژه ایی در یک بازه ی ده ساله به نتیجه برسد, اگر و اگر بعد از نوروز 98به صورت واقعی و نه یک نمایش بچهگانه بخواهیم یک جنگنده ی نسل 5 بسازیم. توجه داشته باشیم درامد کشور بر اساس مالیات عمومی نمیباشد که اگر در یک سال 30 میلیارد دلار (تخمین اینجانب) صرف شود، در طی سالهای بعد نیز میتوان جبران کرد. محتمل ترین محل تامین بودجه همان صندوق ارزی میباشد که به نوبه ی خود پشتیبان اقتصاد کشور در صورت یک حادثه ی هزینه بر میباشد. یادمان باشد اقتصاد مهمترین پایه ی یک کشور میباشد. سایت میلیتاری بدونه بودجه انلاین نخواهد بود.

با وجود بودن یکی از قویترین نیروی هوایی جهان، بعد از چند روز و یا حداکثر یک هفته تمام نیروی هوایی سوئد متلاشی شده است و اکنون تمام کشتی ها در طرف دیگر دریای بالتیک با سرباز و تسلیحات و وسایل نقلیه و دیگر چیزها پر شده است و در راه امدن به اینجا هستن. امدن به اینجا برای یک حمله ی گسترده و بزرگ. حمله ایی که ما خودمان را برای ان حتی در کوچیکترین جزییات اماده کرده ایم.       سواحل ما دارای مجمع الجزائر طولانی در میانه ی راه رسیدن به ابهای ازاد میباشد. و این دریا میباشد که ما بهترینهایمان را در ان قرار دادیم. اینطور بگویم که مجمع الجزائر ما متشکل از یک قسمت غیرنظامی و   عمده قسمتهای مخفی نظامی بود. نیروی دریایی به تنهایی دارای یک سیستم راهیابی رمزگذاری شده بین جزائر و  تعداد معدود از تاسیسات گسترده ایی از انبار و محل های بارگیری بود. نیروی دریایی سوئد با این مجمع الجزایر اغلب کم عمق، باریک و ناوبری دشوار، سازگار شده است. و از همین جا هست که نیروی دریایی باید به مقابله با یک حمله ی گسترده ی دشمن برود مستقیم به دریای بالتیک برود. اگر دشمن در هوا متوقف نمیشدند، انها باید در دریای ازاد متوقف میشدند. مهمترین و زبانزد ترین پایگاه دریایی نیروی دریایی این پایگاه معروف به Muskö میباشد. محلی امن و پناهگاهی برای نیروی دریایی در یک نبرد. تاسیساتی ساخته شده در عمق کوه و دارای مساحتی به بزرگی شهر قدیمی. (شهر قدیمی جزیره ایی در قلب استکهلم میباشد و دارای مساحت حدودا سیصد و شصت هزار متر مربع میباشد. ) و چهاربرابر بزرگتر از تاسیسات ساخته شده زیر کوه معروف به NORAD.     در صورت نبرد اینجا پایگاهی برای سرویس به شناورها و زیردریایی و پرسنل نیروی دریایی بود. در داخل ان هرچیزی که مورد نیاز بود، وجود داشت. اسلکه های خشک، تعمیرگاه ها، انبارها، سالنهای غذاخوری، بیمارستان و دیگر چیزهایی.           کلیدی ترین وظایف یک زیردیایی گشت زنی و جاسوسی میباشد اما الان داشتن ارتباطی نزدیک در صورت یک نبرد قریب الوقوع با دشمن میباشد.     این اقای لارش لیندبری میباشد و بیشتر عمر خود را زیر دریا گذرانده است به عنوان فرمانده ی شناور در زیردریایی های مختلف. او میگوید: " فرمانده ی شناور بودن به معنی بودن به عنوان فرمانده ی تاکتیکی میباشد. فرد یک ماموریت میگیرد و بعد این ماموریت را با بهترین نحو حل کند. فرد هیچکسی را برای سوال کردن ندارد.همه ی تصمیمات را خود فرد میگیرد. و به خوبی که میتواند انجام میدهد. اگر بخواهیم یک جنگنده را با یک زیردریایی مقایسه کنیم، در اصل یک وظیفه برای انجام دادن دارند. انها بیرون میروند و گشت میزنند. یک هواپیما بعد از حدودا چهل و پنج دقیقه برمیگردد و بعد گزارشی از عکسهایی که گرفته و یا ثبت کرده است میدهد. اما یک زیردریایی حدودا یک هفته بیرون میرود و گشت زنی میکند و عکس میگیرد و اطلاعات را ثبت میکند و هرچیزی که به نفع باشد را انجام میدهد همچنین دارای همه ی امکانات تسلیحاتی مورد نیاز میباشد و زیردریایی به صورت مخفی میباشد و هیچکس نمیداد که زیردریایی کجا میباشد به جز افراد خود زیردریایی."     اینکه همه میخواهند یک حمله را دورتر از قلمروی حکومت متوقف کنند یک چیز بدیهی میباشد و این برای در امان بودن تمام غیر نظامیان از یک درگیری نظامی میباشد. بعد از اینکه یک زیردریایی تمام اژدرهای کشنده ی خود را شلیک کرد انها باید به جایی به طور مثال Muskö برگردند. در واقع در این پایگاه ها هست که انها سرویس میشوند، لود میشوند، و پرسنل را سوار میکنند برای برگشتی دوباره به اعماق برای نبرد. اقای لیندبری میگوید: " من رزمایش یا مانور نظامی Zapad-81 را به یاد می اورم که کشورهای پیمان ورشو انجام دادند که در ان روز بخش اعظم نیروی دفاعی روسیه همچون همه ی شناورها، جنگنده ها، که در محدوده ی دریای بالتیک بود، همچون یک نبرد واقعی همه ی انها به طرف سوئد در هجوم بودند همچون یک تهاجم واقعی به سوئد. اما در اخیرن لحظه انها به طرف سواحل لهستان تغییر جهت دادند و در انجها تخلیه شدند و این به طور قطع بزرگترین مانور نظامی دریایی در دریای بالتیک میباشد. اینطور احساس میشد که یک تهاجم بر علیه سوئد نزدیکتر از این نمیباشد. اگر این یک حمله ی واقعی بود، در مرحله ی اولیه انتظار داشتیم که گروه های خرابکار تمام تاسیسات ارتباطی را از بین برده بوده باشند، باعث انهدام تاسیسات نظامی شده بوده باشند،  که به طور معمول قبل از یک حمله ایی اینچنینی به وقوع میپیوندد."   http://uupload.ir/files/re58_12.jpg           برمیگردیم به پایگاه معروف Muskö ، یکی از چیزهایی که بسیار ترسناک میباشد، وجود داشتن یک کوره برای اتش زدن جنازه میباشد که اگر سربازی که به اینجا اورده شده است که به وسیله ی عاملهایی مسری مسموم شده باشد و یا به دلایلی دیگر، در این کوره سوزانده شود. تاریخ نشان میدهد که نیروی دریایی سوئد قادر به متوقف کردن حمله ی شناورهای نظامی پیمان ورشو در دریای بالتیک نمیباشد و انها قادر به وارد شدن به جزیره ها و مجمع الجزائر سوئد میباشد. یک حمله ی زمینی نزدیک میباشد. همانطور که نیروی هوایی قادر به توقف نبود دیده میشود که نیروی دریایی نیز قادر به توقف کردن این نبرد نمیباشد. اگر موفق به متوقف کردن دشمن در دریا نمیشدند، بنابراین صحنه ی نبرد به مجمع الجزائر، سواحل  و بنادر میباشد. نیروی دریایی اما میبایست بیشتر از نیروی هوایی مقاومت کند اما طبق محاسبات نیروی دریایی نیز به تدریج شکست میخورد و پایگاه دریایی Muskö نیز طی بمباران تخریب میشود و فرو میریزد.   وقتی که شناورهای سنگین و زیردیایی ها در دریا از دست رفتند، به طور قطع نیروها برای مقاومت در جزیره ها بین مجمع الجزائر پخش میشوند. اکنون این وظیفه ی شکارچی های ساحل (یک نوع نیروی ویژه در نیروی دریایی)  بود که تلاش برای مزاحمت برای این حمله کنند تا جایی که میتوانند. انها گروه های کوچک با اموزشهای مخصوص و مسلح به تسلیحات سنگین و شناورهای سریع مخصوص ابهای کم عمق بودند. انها همچون زنبور باید جاهایی را نیش میزدند که بیشترین درد را داشته باشد و این باعث سخت شدن نفوذ دشمن در سرزمین اصلی میشود.     با وجودی که دشمن اکنون از از دست دادنهای بزرگ در هوا و بر روی دریا رنج میبرد، اما انها موفق میشوند مقاومین را در مجمع الجزائر شکست بدهند و به سرزمین اصلی نزدیکتر شوند. ساکنین سرزمین اصلی نیز اکنون میتوانند دود و اتش را ببینند و هشدارهای پخش شده از صحنه ی نبرد بشنوند. ملوانان سوئدی با امواج اب بر روی سنگها اورده میشوند. حمله ی تدافعی در طی جنگ سرد اینطور ساخته شده بود که برای دشمن سخت باشد که از ان عبور کند. اکنون یک چیزی کاملا دیگری روبروی دشمن قرار دارد تا جلوی امدن انان به سرزمین اصلی را بگیرد.  اکنون باید این حمله متوقف شود. اکنون پیاده شدن دشمن بر روی سرزمین اصلی نزدیک است و میتوان صدای چکمه ی های انها بر روی سرزمین سوئد را شنید. اما قبل از اینکه گروه های دشمن پیاده شوند، انها باید از  چیزهایی عبور کنند که شاید از قبلی ها سختر باشد، توپخانه ی ساحلی.