اردوغان هم مخالفان قدرتمند داخلی و هم دشمنان تشنه به خون همجوار داره.... هر آن ممکنه پوست موز ول بدن زیر پاش. کافیه ایران به مقدار کافی مهمات و پشتیبانی به کردها برسونه. اون وقت معلوم میشه چند مرده حلاجه.

اینقدر مطمئن نباشید. نقش سعودی جدی ببینید. حتی در ترور سردار هم نقش عامل سوم(مثل ترکیه) بعید نیست. جنگ لیبی به فرسایش بین رقبای ایران رسیده و مثل مار به خودشون می پیچن که یکطوری ایران رو هم درگیر جنگ جدیدی کنند.

به نظرم ایران رو در صورتی میشه شکست خورده لحاظ کرد که اهداف راهبردی(خروج امریکا از عراق و سوریه) رها بشه. وگرنه مثلا دیشب خون 100 تا سرباز صفر امریکایی هم ریخته میشد چه دردی از ایران دوا می کرد؟ آیا انتقام سردار سلیمانی عزیز ما، کشتن 4تا عمله اکره نظامی دشمن هست؟ انتقام سردار رو باید راهبردی و تاریخی گرفت. باید نقطه شهادت سردار سلیمانی در تاریخ به عنوان نقطه تغییر روند قدرت نظامی/سیاسی ایران در منطقه ثبت بشه. مگه ما تشنه خونیم که اینقدر دوست دارید آدم بکشید؟

چرا اسرائیل رو بزنیم؟ پاسخ باید متمرکز به امریکا باشه وگرنه جنگ تبلیغاتی رو می بازیم. الان بخش بزرگی از افکار عمومی ایران و جهان از این اقدام حمایت میکنن نباید خرابش کرد.

عمیقا امیدوارم امریکایی ها تلفات نداده باشن... ریختن خون فرضا 100 نفر سرباز امریکایی چه دردی از ما دوا می کنه؟ ما باید به صورت راهبردی امریکا رو از عراق و سوریه بندازیم بیرون. این به مراتب هم برای ما مفیدتره و هم پاسخ تاریخی تری حساب میشه.

پارلمان عراق خروج نیروهای آمریکایی از این کشور را تصویب کرد. دوستان اینجا ایرانه و سرزمین عجائب! اگر امریکا واقعا از عراق خارج بشه به علت نداشتن عقبه مجبوره از سوریه هم خارج بشه و ورق به کلی برگرده. با آرام شدن عراق و سوریه، یمن هم خاموش بشه و هزینه سنگین جنگهای منطقه ای از دوش ایران برداشته بشه و جنگ لیبی بشه میدان جدید نبرد سعودی/ترکی.... در صورتی که نظام ایران چنین شرایطی را به عنوان خونبهای سردار سلیمانی بپذیرد، داستان بورس 180 درجه تغییر می کنه! .... ببینیم موضع ترامپ در قبال خروج چی هست-15دی98

یه ترس عجیبی به دلم افتاده که نوع سیاست اقتصادی که به اعتراضات بنزینی منجر شد "عامدانه" بوده... هنوز که هنوزه با این حجم خرابکاری، عزمی برای اصلاحات جدی اقتصادی توسط دولت دیده نمیشه. هنوز نرخ بهره 20% هست... اظهار نظرهای سریع القلم و پدرام سلطانی داره منو به این باور میرسونه که نظام باید یک تصفیه جدی از خائنین داخلی انجام بده. موج بعدی اعتراضات اگر با جنگ خارجی همراه بشه، ترتیب همه مون دادس. احتمال نشت اطلاعات سفر سردار سلیمانی را هم باید جدی گرفت-15دی98

با این اباطیل توئیتری بی سند و مدرک اینجا رو خواهشا به گند نکشید. ممنون.

با شهادت سردار سلیمانی، سطح کنش واکنشهای ایران/امریکا به کل عوض شد و نیاز به تحلیل مجدد است. کم کم هیجانات فروکش میکنه و میشه سناریوهای مختلف پاسخ به ترور سردار سلیمانی رو در نظر گرفت. به نظرم با 3 وضعیت سر و کار داریم: 1-وضعیت سکوت و خویشتنداری. تا حدودی مثل جریان ترور عماد مغنیه. طرفداران این وضعیت قائل هستند به اینکه ایران نه بنیه اقتصادی نه بنیه نظامی درگیری با امریکا را ندارد. همچنین جنگ خارجی باعث آشوب داخلی و تضعیف نظام می شود. به نظرم این گزینه واقع گرایانه ای نیست، چون در همه 40سال گذشته هیچ وقت ایران بنیه اقتصادی/نظامی مقابله را نداشته ولی باز میدان را خالی نکرده. از طرفی اعتراضات بنزینی زنگ خطری هست که نشان داد بدون اصلاحات سریع و عمیق اقتصادی و با از دست دادن زمان، اگر جنگ خارجی با اعتراضات داخلی همزمان شود، احتمال تغییر نظام سیاسی جدی است(لزوم ضربه پیشدستانه). به نظرم الان "سکوت" نوعی پالس ضعف قلمداد میشه و چراغ سبزی هست برای ضربات بعدی دشمن و جنگ قطعی در اوج ضعف. 2-پاسخ سبک مستقیم یا ضربه غیرمستقیم به متحدان منطقه ای. به نظرم تا الان این گزینه به اندازه کافی استفاده شده(توقیف نفتکش، حمله به فجیره و بقیق) و جز پوزخندی از طرف مقابل و ایجاد یاس در حامیان نظام و حتی مردم عادی فایده ای نداره. 3-پاسخ سنگین چند وجهی تدافعی. مروری کنیم بر صحبتهای دقیق دیروز هادی معصومی نژاد(متخصص مسائل عراق) یه آدم اکادمیک صلح طلب و اهل ملاحظه: " تاکید دارم اگر به این وقاحت امریکایی ها، پاسخ سخت عبرت آموزی داده نشود، گزینه جنگ قطعی خواهد بود اگرچه دیرتر اما همه جانبه و ویرانگرتر آن هم در اوج ضعف ج.اا ! اما اگر پاسخ هوشمندانه و مُرکّب دردناکی داده شود، امکان جنگ وجود دارد (نه قطعی) اگرچه فوری تر اما محدودتر و کنترل شده تر؛ آن هم در شرایط فعلی ج.اا که از حیث بسیاری از مؤلفه های قدرت وضعیت نسبتا مقبولی دارد! آیا کسی از ترس تب، خودکشی خواهد کرد!؟" تب همان گزینه 3 هست و خودکشی گزینه 1. پاسخ باید "چند وجهی" باشد. یعنی صرفا در یک حوزه خاص محدود نباشد. و دوم باید چنان "سنگین و فلج کننده" باشد که حریف را زیر فشار روانی سنگین افکار عمومی داخلی اش ببرد که چرا "اقدام بی فایده ای" کرده که تبعاتش را پیشبینی نکرده. مولفه سوم هم اینکه باید "تدافعی" باشد. که این معنا را بدهد که ما قصد تهاجم به مردم و سرزمین دشمن را نداریم و صرفا در حال دفاعیم. این پاسخ آنقدر باید محکم و جدی باشد که برای نزدیکترین متحدان و حامیان دشمن نیز این سوال ایجاد شود که: "آیا هزینه جنگ با ایران و حضور در منطقه به فوایدش می ارزد؟" یا "آیا قادریم در کوتاه مدت چنین جنگی را به مسیر دلخواهمان هدایت کنیم؟". به نظرم چنین پاسخ سنگینی در راهکارهای سیاسی یافت نمی شود. در قتل و حذف متقابل افراد بلندپایه حریف هم به نتیجه نمی رسد چون دور باطل بی پایانی از درگیری ایجاد می کند. حمله به غیرنظامیان(بمب گذاری و...) هم ضد افکار عمومی جهانی خواهد بود. به نظرم بهترین گزینه یک عملیات دقیق همزمان است شامل: غرق یک ناو هواپیمابر(به عنوان مظهر قدرت نظامی) یا چندین ناو نظامی، +حمله زمینی همزمان به بیش از 10 پایگاه سنتکام(و ترجیحا گرفتن اسیر)، +حمله بالستیک به پایگاه دیگو گارسیا در اقیانوس هند، +حملات پهپادی به مراکز اقتصادی امریکایی در منطقه، و نهایتا حملات سایبری. به نظرم ترکیبی از اینها، ممکنه "فوری تر اما محدودتر و کنترل شده تر" گزینه "جنگ همه جانبه قطعی" را رفع و فضا را برای توافق مهیا کند. در غیر اینصورت دو گزینه 1 و 2 جز "خودکشی در بلندمدت" نیست و با ادامه وضعیت فعلی بحرانهای بسیار جدی تری رخ می نمایاند. دوستان با افزایش تنشهای جدی، بورس محل مناسبی برای سرمایه گذاری نخواهد بود. مراقب سرمایه هایتان باشید. ادمینهای محترم. متن اگر مغایر منافع ملی است لطفا پاک کنید-14دی98

تحلیل ابهانه ای بود. انتظار نداشتم در میلیتاری هم از این مزخرفات بخوانم.

https://www.eghtesadonline.com/بخش-عمومی-30/398850-موشک-جدید-زیر-دریایی-ایران-دشمن-را-غافلگیر-کرد نامگذاری موشک کروز زیردریایی جدید ارتش به نام "جاسک2"

خوشبختانه کمی از آرزوهای دور و دراز ما داره رنگ واقعیت می گیره. نیروی دریایی ارتش نام پهپاد عمودپرواز جدیدش رو گذاشت: "پلیکان" https://www.mashreghnews.ir/news/1015490/بازوی-موشکی-ایران-در-دریا-با-پهپاد-OTH-بلندتر-شد-افزایش-دقت به نظرم برای نامگذاری قایقها و شناورها از نام جزیره ها و بندرگاههای قدیمی یا پدیده های طبیعی جنوب هم استفاده کرد. لاوان، نخیلو، هورالعظیم، کنارک، خور موسی و...

پیرو اتفاقات اخیر در ورزشگاه تبریز(بازی استقلال-تراکتور) که به شکست سنگین 4-2 تراکتور انجامید، رفتارهایی تجزیه طلبانه انجام شد. مقاله ذیل توسط یکی از دوستان جامعه شناس نوشته شده که به خوبی راهکار مقابله با این رفتارها را توضیح می دهد: «در دام اقلیت رادیکال نیفتید!» به نام تبریز، شهری که شیفتۀ آنم... «اقلیت‌های رادیکال» بلای جان هر جامعۀ مدنی‌اند. خطری که از سوی اقلیت‌های رادیکال جوامع را تهدید می‌کند، بیشتر از خطرهای بیرونی است. تاریخ سیاسی (و هم تاریخ اندیشۀ سیاسی) پر از نمونه‌هایی است که اقلیت‌های رادیکال سرنوشت ملت‌های بزرگ را تغییر داده‌اند. اقلیت‌های رادیکال خواست خود را به اکثریت تحمیل می‌کنند و جامعه را در چرخه‌ای پایان‌ناپذیر از واکنش‌ها می‌اندازند که سرنوشت آن مشخص نیست. این اقلیت‌ها ابتکار عمل را به دست می‌گیرند و کل جامعه را به واکنش‌های سلبی و ایجابی وادار می‌کنند و در این کنش و واکنش‌ها هدف اصلی‌شان این است که کل جامعه را «رادیکالیزه» کنند. رادیکال شدن کل جامعه رؤیای اقلیت‌های رادیکال است، زیرا رادیکالیسم زبان، آیین و کردار خاص آن‌هاست و آن‌ها در چنین بستری از همۀ جریان‌ها موفق‌تر خواهند بود. در واقع، اقلیت‌های رایکال با مجموعه‌ای از کنش‌ و واکنش‌های تحمیلی، کل جامعه را رادیکالیزه می‌کنند تا اصول بازی خود را به کل جامعه تحمیل کنند. آن‌گاه در چنین بازی‌ای آن‌ها بهترین بازیگرند. در ۱۹۱۵ اقلیتی جنگ‌طلب به دولت ایتالیا فشار آورد و این کشور را وارد جنگ کرد. همین اقلیت پس از جنگ از فاجعه‌ای که خود به بار آورده بود نان تازه‌ای پخت و فاشیسم را پدید آورد و سرنوشت ایتالیا را به بیراهه‌ای جبران‌ناشدنی کشاند. در ۱۹۱۷ اقلیتی رادیکال میان انقلابی‌های شوروی (بولشویک‌ها) انقلاب روسیه را مصادره کرد، کشور را به جنگ داخلی کشاند و میخ کمونیسم را چهارگوشۀ روسیه کوفت. در آلمان در دهۀ ۱۹۲۰ دو اقلیت رادیکالِ کمونیست و نازی‌ جمهوری آلمان را فلج کردند و آشفته‌‌بازاری ساختند که از دلش هیتلر درآمد. مثال‌های ایرانی این اقلیت‌های رادیکال را خود بیابید... باید از اقلیت‌های رادیکال ترسید! خانواده‌ای را در نظر بگیرید که یکی از پسرانش قلچماق و بزن‌بهادر است. همین تنها پسر ستیزه‌جو می‌تواند میانۀ خانواده را با خانواده‌های دیگر شکرآب کند. اما آسیب‌هایی که این پسر به خانواده می‌زند فقط بیرونی نیست! این تندخویی او می‌تواند در داخل خانواده هم شکاف اندازد. «مهار اقلیت» رادیکال بزرگ‌ترین وظیفۀ جامعۀ مدنی است. اما این کار سخت‌ترین وظیفۀ اجتماعی است و وقتی می‌بینیم بسیاری ملت‌ها در این کار ناموفق بودند می‌فهمیم مهار اقلیت‌ها چه کار دشواری است! مردم و فرهنگ آذری به مرکزیت تبریز در نظرم چنان بزرگی و ابهتی دارند که شرم دارم در باره‌شان ابراز نظر کنم. اما در این روزها در پی رخدادهای ورزشگاه تبریز ــ مانند سر دادن شعار مرگ بر... ــ با انبوهی از پست‌های احساسی روبرو شدیم که وظیفه حکم می‌کند سکوت نکنیم. پیش از هر چیز خونسرد باید بود و از احساسی شدن خودداری کرد. بزرگ‌ترین وظیفۀ ما این است که در دامی که یک اقلیت رادیکال برایمان پهن می‌کند نیفتیم. مقدمه‌ای را که گفتم به یاد آورید. آن‌ها می‌خواهند همه را رادیکال کنند و راهش هم تهییج جامعه است. توپ را به زمین جامعه انداخته‌اند و منتظرند جامعه هیجان‌زده شود و به زیر این توپ بزند. این همان «کنش و واکنش تحمیلی» است که بالا اشاره شد. این اقلیت رادیکال تا شما را رادیکال نکند دست‌بردار نیست. منتظر است تا شما هم مثل او شوید، آن‌گاه بهترین برهان را به دست او داده‌اید. این اقلیت می‌خواهد دوگانۀ «خودی و غیرخودی» بسازد، اما پایه و اساسی محکمی برای اثبات این «خودی و غیرخودی» ندارد، برای همین باید آن‌قدر شما را تحریک کند تا با او مانند غیرخودی رفتار کنید، آن‌گاه شما خود ادعای او را به دست خود اثبات کرده‌اید! ضمن اینکه «چریک‌های مجازی» این اقلیت هم تا بتوانند در آتش خشم و احساس دوجانبه می‌دمند! هدف این چریک‌های مجازی هم رادیکالیزه کردنِ هر چه بیشتر جو است. برخورد قضایی و قهرآمیز آرزوی دیگر این اقلیت رادیکال است. آن‌ها باید به جامعۀ مادرشان اثبات کنند زیر سرکوبی شدید، بی‌رحمانه و افسارگسیخته‌اند و اگر با آن‌ها برخورد قضایی و امنیتی شود، به هدفشان رسیده‌اند. پس چه باید کرد؟ چاره معکوس همان چیزی است که آن اقلیت رادیکال می‌خواهد. آن‌ها می‌خواهند همگان را رادیکال کنند، پس چاره «رادیکال نشدن» است و خودداری از هر چیزی که باعث رادیکالیزه شدن جو می‌شود. اجازه دهیم جامعۀ مدنیِ بزرگ آذری خود راهکاری «فرهنگی و اجتماعی» برای این اقلیت رادیکال بیابد. اگر کاری از دست ما برمی‌آید این است که به جامعۀ آذری یا ترک احترام کامل بگذاریم و کمک کنیم خودش با فرزندان رادیکالش گفتگو برقرار کند. هر راهکاری غیر از این دور باطل است. تبریز از جهت فرهنگی همواره یک گام از ایران پیش بود، اجازه دهیم خودشان راهی برای جلوگیری از این رادیکالیسم بیابند. یگانه وظیفۀ ما این است در آتشی ساختگی ندمیم و در دام اقلیتی رادیکال نیفتیم... مهدی تدینی @tarikhandishi | تاریخ‌اندیشی

ایران، افغانستان، عراق، سوریه، لبنان و به اضافه آذربایجان بیش از 200 میلیون جمعیت دارند(به اندازه برزیل، پنجمین کشور پرجمعیت جهان). به اضافه اینکه سطح دسترسی از چین و هند تا آسیای میانه و مدیترانه فوق العاده است. همه چیز هست فقط مدیر مدبّر اقتصادی کلان نگر نیازه.

مسئولین اقلیم کردستان در گذرگاه مرزی پرویز خان میان اقلیم و ایران اعلام کرده اند که از فردا پنج شنبه 2 آبان / 24 اکتبر، شهروندان اقلیم، می توانند بدون دریافت ویزا به ایران سفر کنند و مدت اقامت آنان در ایران یک ماه خواهد بود. http://kurdpress.com/details.aspx?id=165409 خبر بسیار عالی. بهترین فرصت برای ترمیم روابط با کردهای منطقه.