[quote]انشاالله خبر ساخت شاتل كاملا بومي ايراني را بزاريد توي تاپيك[/quote] ایران با ساخت نمونه آزمایشی فضاپیمای فوق سبک، انحصار ناسا را شکست زهراحاجیان -محققان ایرانی موفق به طراحی و ساخت پایلوت فضاپیمایی فوق سبک و بسیار پیشرفته با عنوان «ثامن» شدند. به گفته محققان این طرح، نمونه چنین فضاپیمایی درحال حاضر تنها در اختیار ناساست. مهندس کاوه آذری طراح پروژه در گفت وگو با خراسان درخصوص جزئیات این طرح می گوید: یکی از مهم ترین ویژگی های این فضاپیما به کارگیری مواد سبک و پیشرفته است که کارآیی آن را تا حدقابل توجهی افزایش می دهد. وی اضافه می کند: بدنه و بال و بالک فضاپیمای «ثامن» از کامپوزیت های فول هیبریدی هوشمند و هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی ساخته شده است. وی درمورد نحوه به کارگیری این فضاپیما خاطرنشان می کند: این سفینه یک فضاپیماست که با هدف انجام سفرهای فضایی ساخته شده و برای به کارگیری آن لازم است که این سفینه تا ارتفاع مشخصی با هواپیما حمل شود و از همین ارتفاع موتورهای راکت فضاپیما روشن و سفینه پرتاب می شود و به سمت بیرون جو شروع به حرکت می کند و از زمانی که از جو خارج می شود در یک مدت زمان خاص و تعیین شده سفر فضایی خود را انجام می دهد و درنهایت با یک پرواز گلایدری به سمت جو زمین فرود می آید. وی خاطر نشان کرد: ... سفر فضایی این سفینه در ارتفاع 45 تا 50 هزار پایی که تقریبا بالای اتمسفر زمین و دارای هوای رقیق می باشد، آغاز می شود. در این ارتفاع تقریبا 85 درصد اتمسفر زمین طی شده و هوا بسیار رقیق است که می تواند مکانی بسیار مناسب برای شروع پرتاب به خارج از جو زمین باشد در این ارتفاع سفینه فضایی از هواپیمایی که توسط آن به این ارتفاع حمل شده است، جدا می شود و به مدت 10 ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای پرتاب بدون هیچ حرکتی باقی می ماند تا شرایط برای روشن شدن راکت مهیا شود در این زمان خلبان فضاپیما فرمان آتش را به راکت فضاپیما می دهد و راکت با شتاب 2 تا 3 برابر شتاب گرانش زمین به سمت بالا شروع به حرکت می کند. این شتاب گیری به مدت تقریبا یک دقیقه و تا مدتی که سوخت فضاپیما در حال مصرف است، ادامه می یابد. در مدت این شتاب گیری یک دقیقه ای فضاپیما به ارتفاع 150 هزارپایی می رسد و در این ارتفاع سوخت راکت تمام می شود اما سفینه به دلیل اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان با سرعت حدود 3250 کیلومتر بر ساعت به صورت عمودی به حرکت خود ادامه می دهد. فضاپیما با سرعتی که دارد همچون گلایدر به صورت عادی پرواز می کند این حرکت پس از حدود 15 دقیقه تا وقتی که زاویه بین بدنه فضاپیما تا نیمه دوم بال به 65 درجه برسد، ادامه می یابد.در این مدت فضاپیما درحال سفر فضایی خود بوده و ساکنین داخل آن می توانند از مشاهده فضای زیبای بیرون فضاپیما لذت ببرند. زمانی که سفینه به نقطه اوج رسید، جهت بازگشت به زمین آماده می شود این حرکت به صورت سهمی گون یا منحنی بالستیک است که در این حالت فضاپیما به سمت پایین می آید و وارد جو زمین می شود. در چنین شرایطی دمای بدنه فضاپیما به دلیل ورود به لایه های ضخیم اتمسفر و اصطکاک بین بدنه و جو تقریبا به 1250 درجه سانتی گراد می رسد. وی ادامه می دهد: در این حالت فضاپیما طوری قرار می گیرد که هوا به سطح زیرین آن برخورد داشته باشد و هم زمان نیمه عقبی بال و دم فضاپیما بالا هستند در این حالت با برخورد هوا به سطح زیرین فضاپیما به علت چسبندگی مولکولی هوا، نیروی مقاومی ایجاد می شود که باعث کاهش سرعت فضاپیما می شود، این حالت تا زمانی که فضاپیما به ارتفاع 50 تا 60 هزار پایی می رسد ادامه پیدا می کند. در این ارتفاع نیمه عقبی بال و دم فضاپیما در فرودگاهی که پرواز را از آن آغاز کرده است، می نشیند. وی اضافه می کند: این طرح که درحال حاضر مورد تایید سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران -به عنوان بالاترین مرجع تایید علمی اختراعات در کشور- قرار گرفته است، ویژگی های خاصی دارد که آن را از نمونه خارجی آن که در اختیار سازمان فضایی آمریکا (ناسا) است، متمایز می کند به طوری که براساس اطلاعات منتشرشده از سوی ناسا، فضاپیمای ساخت ناسا یک سازه آلومینیومی به همراه سیستم TPS است که این سیستم به عنوان عایق عمل می کند اما آن چه ما طراحی کردیم با استفاده از کامپوزیت های فول هیبریدی هوشمند و کامپوزیت های هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی است که ضمن تحمل حرارت بالا، سبک نیز می باشد. سیستم های TPS سیستم های محافظت حرارتی هستند که روی بدنه فضاپیما نصب می شوند تا حرارت به هسته اصلی فضاپیما یا شاتل نفوذ نکند. بنابراین زمانی که ما سازه را به صورت کامپوزیتی تغییر دهیم، دیگر نیازی به سیستم TPS نخواهد بود و در عین حال وزن سازه به مراتب سبک تر می شود و بدین ترتیب فضاپیمای فوق سبکی به دست آمده است. مهندس آذری با تاکید بر آن که پتنت بین المللی این طرح در آینده نزدیک به ثبت خواهد رسید، می افزاید: این طرح برای اولین بار در کشور با همکاری دانشگاه های صنعتی امیرکبیر،فردوسی مشهد،دانشگاه آزاداسلامی وکانون هوانوردی ایران انجام شده است. وی اضافه می کند: این سفینه از این جهت که در شرایط خاص مکانیکی و با پرتاب راکتی عازم فضا می شود، باید دارای بدنه ای بامقاومت عالی در برابر انرژی ها ویا ضربات ناگهانی باشد و بر همین اساس کامپوزیت مورد استفاده در این سازه هوشمند است به گونه ای که این کامپوزیت حاوی الیاف «کولار کربن» به همراه ماده هوشمندی باعنوان آلیاژ «نایتینول» (Kevlar carbon Nitinol) است. در واقع قراردادن این آلیاژ حافظه دار یا هوشمند در این سازه باعث می شود که خاصیت ایده آلی برای کامپوزیت ایجاد شود، وجود نایتینول سبب ایجاد خاصیت «تنش بازیابی کششی» در هنگام اعمال هر گونه ضربه یا تنش به بدنه کامپوزیتی سفینه می شود و این عمل از تخریب سازه جلوگیری و آن را در برابر ضربات وارده ایمن می کند در واقع این آلیاژ در مقابل هر ضربه ای مجددا می تواند به حالت اولیه بازگردد و در عین حال تنش های وارده به سازه را دفع می کند. بال این فضاپیما در حین پرواز شرایط خاصی از نظر دینامیکی و مکانیکی دارد، بنابراین استفاده از کامپوزیت های پایه پلیمری که در حال حاضر در شاتل های ناسا استفاده می شود، خاصیت ارتعاشی مناسبی را در بال ایجاد نمی کند بنابراین ما در یک فرآیند منحصر به فرد از کامپوزیت های هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی در سازه بال استفاده کردیم که علاوه بر استحکام و انعطاف پذیری بالا در شرایط تحت ارتعاش از خود لرزش نشان نمی دهد بدین ترتیب مانع ایجاد حالت خستگی و افت کیفی در سازه می شود و از واپاشیدگی قطعه جلوگیری می کند. وی اضافه کرد: برای ایجاد چنین خاصیتی در سازه بال ما ورق های نازک آلومینیوم را داخل کامپوزیت پایه پلیمری قرار دادیم و بدین شکل جلوی ارتعاشات را به طور کامل گرفتیم. اهمیت این دستاورد از این جهت است که معمولا در سازه هایی از این قبیل و یا سازه های موشکی لرزش های ناشی از پرتاب سازه نباید از 4 ثانیه بیشتر باشد، در غیر این صورت حالت Fail یا شکست ایجاد می شود. وی کاربردهای این فضاپیما را که در نمایشگاه دستاوردهای 30ساله وزارت علوم نیز ارائه شد،به طور مشخص در انجام تحقیقات فضایی، سفرهای فضایی، کاوشگرهای فضایی، اهداف نظامی، عکس برداری ماهواره ای و... ذکر کرد./ر.خراسان زمایش موفقیت آمیز موشک فضاپیمای ایران ازمایش موفقیت امیز موشک فضاپیمایی ایران گام دیگری در جهت دستیابی به فناوری های نوین میباشد . این موشک در ارتفاع 11600کیاو متری قادر است محموله خود را در مدار قرار دهدوالبته لازم به ذکر است که این ازمایش بیشتر در جهت افزایش توان موشکی میباشد ولی این خود گامی مفید در جهت راهیابی ایران به فضا است . این ازمایش بازتاب گسترده ای در رسانه های خارجی داشته است بطوری روزنامه های روسیه ان را رویارویی ایران با امریکا در فضا معنا کردهاند با این تیتر: ایا ایران فضا را تسخیر خواهد کرد؟ البته بازتاب امریکا در قبال این موضع تدافعی بوده و ابراز نگرانی کرده و بیان نموده که ماامیدواریم که ایران مسایل فضایی را از بعد نظامی دنبال نکند و مثل چین به قدرت نابودی ماهواره بااستفاده از موشک تبدیل نشود که در این صورت فضا نیز ناامن می شود . البته دستیابی به چنین قدرتی برای ایران چندین سال زمان و چندین میلیون دلار بوجه را می طلبد . برای کشور ما که همه روزه از سوی ابر قدرت ها مورد تهدید قرا می گیرد به دست آوردن چنین سلاح استراتژیکی بسیارمهم است . دیگرپروژهای فضایی ونجومی ایران عبارتند از : ساخت دو ماهواره مخابراتی و هواشناسی و ساخت رصدخانه ملی ایران ( که در مرحله مکان یابی می باشد)و در آینده پایگاه پرتاب موشک (که هنوز تصویب نشده است). با امید به ایرانی سرفراز... ساخت فضا پیمای رادار گریز در ایران با قدرت برقراری ارتباط با ماهواره‌ها. عکس فضاپیمای مربوطه محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساخت فضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد. ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یک پدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم می کند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یک سال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی با اشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد: فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار می کند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو و انجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضا برای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در این ارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تا ارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تمام می شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیر خود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالای جو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمین آماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورت دورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد: یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیار پیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاد استحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنه سازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور از کامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده به سازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمال انرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابر اعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه های کامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیز بهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ای ضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهار داشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنوان نمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی متر مکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم بر سانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات و مذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است، گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیه صنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساخت این سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در این زمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برای حمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشین دار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شود که هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثی کردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب می شود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد، روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشد که ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری می کند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضا پرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت. این مهم میتونه اولین گام در راه ساخت فضاپیماهای بزرگتر و پیشرفته تر محسوب بشه و در سالهای آینده شاهد ساخت فضاپیماهای سرنشین دار باشیم (که شایدم در سازمان صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران در حال ساخته و یا ساخته شده و مثل پروژه های محرمانه دیگه صداش درنمی یاد) [img]http://i40.tinypic.com/2wlssq9.jpg[/img] [img]http://i41.tinypic.com/jtqah5.jpg[/img]

اینها هم از تركيه یاد گرفتن با تکنولوژی دیگران پوز بدن

اقا امریکا رو کاغذ از چینهم قویتره خوب که چی میتونه به چین حمله کنه

ما که نفهمیدیم اینکه بالگرده

بودن کسانیکه شیه نبودن ولی مثله شیه زندگی کردن و مردن

جالب بود ممنون

عکسهای جالبی بود

واقعن به این بدبختها زلم شده

خوب زمانه که میگن که خارجیها مداخله کنن به معنی این است که از حمایت گسترده مردمی محرم استن

خیلی جالب بود ممنون

قربون ادم چیز فهم من میگم حمله نمیشه شما باور ندارین

حرکت خیلی تحریک امیزی است

کلن نانو تکنولوژی در ایران از پیشرفت خوبی برخورداره

اینها تحت لیسانسه یا طراحی بومی دارن

دیر یا زود داره سوخت سوز نداره میره بلاخره به فضا عجله نکونین صبر داشته باشین

البته روسها( شوروی )بوزه یانکیهارو حسابی به زمین مالیدن برای همیشه به عنوان اولین ملت که راه به سوی فضا گشودن حک شده تا حالا یانکیها میسوزن

[quote]خدا رو شكر كه شكست خورد.اميدوارم در بقيه عرصه هاي زندگيشون هم شكست بخورن و نتونن كمر راست كنن كه بخوان خون ملت بيچاره دنيا رو تو شيشه كنن.[/quote] منهم چندان با قدرت گیری روسها(البته از روسها تنفر ندارم) و در کل هیچ ملت غیر شیه و فارسی زبان راضی نیستم ولی برای توازن قوا خوبه که قوی باشن و اون تنفر که شما از روسها دارین من از انگلو ساکسونها دارم

عجب بازگشت افتضاهی بود جای مهندس کارالیوف خالیست

حرف دقیقی است بلی بیداری است

من اگر اشتباه نکنم این مطلبو جای دیگر هم خوندم یا تو این سایت بود دقیقن یادم نیست

میخوان به شدد ایرانو تحت فشار قرار بدن

چقدر اف 16 خریدن اینها

تردید راه ندین که جنگنده نسل پنجم است

کلن توجهی نداره موشک دور برد را بدون کلاهک اتمی زد

جالبه اینها از اف 4 هم تا هنوز استفاده میکونن