درسته که کانادا به نسبت وسعت نیروی هوایی محدودی دارد اما این نیروی هوایی از 100 فروند جنگنده چند منظوره اف 18 برخوردار است که در بهترین شرایط عملیاتی هستند پس امکان دفاع هوایی هواپایه رو دارد.

[quote]پس بقیه تانک ها چی شد؟[/quote] سورنای عزیز بن شده! البته توسط نگهبان برای همین تا این مشکل رفع نشه بقیه تانک ها معرفی نخواهند شد

تنها برتری عربستان به ايران! [quote]نيروي هوايي عربستان نيز داراي 1200 فروند جنگنده و هواپيما[/quote] [quote]217 فرودگاه عملياتي است[/quote] احتمالا اشتباهی پیش آمده

[quote]مسئله اينكه شما دوستان بدنه رو فقط تايگر در نظر گرفتين...كدوم حرفseginem گفته بدنه همون تايگر هست؟ [/quote] [quote]بدنه F-5 با تغییراتی از قبیل دم و بال و ورودی هوا [/quote] تغییر در ورودی هوا و دم!! به نظر شما برای جاسازی پیشرانه ای به مراتب بزرگتر از j85 کافیه؟ علاوه بر اين دوست گرامی مگر چند فروند صاعقه ساخته شده که بدنه کاملا متفاوتی داشته!!؟؟ چند فروندی رو که به ساخت رسیده بار ها دیدیم . در رژه ، در نمایشگاه های هوایی و تصاویر بسیاری ازش هست که نشان میده بدنه همان طرح تایگر رو داره. تازه من فکر میکنم تنها 2 الی 3 فروند صاعقه واقعا ساخته شده و بقیه جنگده ها همان اف 5 است که ارتقا پیدا کرده! براي اين كه پيشرانه اي مثل ار دی 33 بر روی صاعقه نصب بشه نیاز داره تا از بدنه ای بزرگتر برخوردار باشه ولی چیزی که ما دیدیم صاعقه از نظر ابعاد بدنه تغییر خاصی نکرده!در ضمن برای این که صحبت ها در مورد پیشرانه ار دی 33 به اتمام برسه بد نیست بدانید که :ایران در طی چندین سلسله مذاکرات برای به دست اوردن موتور ار دی 33 یا حداقل فناوری اون با روسیه به توافق رسید ولی متاسفانه زدند زیرش هرچند شایعات قریب به یقین از تحویل تعدادی خبر میده اما نه برای صاعقه بلکه برای میگ های ما!!

[quote]با سلام احیانا این توفانی که نوشتید با ط دسته دار نیست مثلا طوفان [/quote] با سلام فرقي نميكنه توفان یا با دیکته قدیمی طوفان

[align=center][quote]سلام جناب seginem با توجه به جثه صاعقه موتورهاش باید در حد و اندازه موتورهای اف 5 ( احتمالا جی 85) باشن و 2 دستگاه موتور آر دی 33 فکر نمیکنم پشت صاعقه جا بشه و اگه بخوایم اینکارو بکنیم باید صاعقه رو(مجددا) در اندازه اف 18 طراحی کنیم. [/quote] [color=blue]بنده هم با جناب reza2740 موافقم بد نیست مقایسه ای بین دو پیشرانه اشاره شده داشته باشیم[/color] [color=blue]General Electric J85[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_J85-5_US_Airforce.JPG[/img] [color=blue]پيشرانه J-85 ساخت جنرال الکتريک يک موتور کوچک تک شفتي توربوجت ميباشد،مدل هاي نظامي آن داراي قدرت رانشي برابر 13 کيلونيوتن در حالت خشک و 22 کيلونيوتن در حالت پس سوز است.اين پيشرانه بسته به مدل و تجهيزات اضافي بين 396 تا 421 پوند(181 تا 191 کیلوگرم) وزن دارد[/color] [color=blue]نوع: توربوجت طول: 130 سانتی متر (بسته به مدل) قطر:45 سانتی متر [/color] [color=blue]و حالا پیشرانه کلیموف RD33 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Klimov_RD-33_turbofan_engine.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/rd33_03.jpg[/img] موتورهای توربوفن RD-33 در سال 1985 برای جنگنده میگ 29 طراحی شد.این موتور توربوفن دو محوره، رانش خشک حدود 50 کیلونیوتن دارد و توسط شرکت کلیموف روسیه عرضه شده و دارای مدلهای مختلفی میباشد. نوع: موتور توربوفن طول: 4.2 متر قطر دهانه: 1 متر وزن خشک: 1.05 تن با توجه به اطلاعات فوق این پیشرانه ها در ابعاد و وزن با هم تفاوت بسیاری دارند[/color] [color=blue]و با توجه با این عکس [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/i70909_qgbiyp9frbh9qialiu3j-0%7E0.jpg[/img] [color=blue]حداکثر وزن برخاست صاعقه 20000 پوند عنوان شده این در حالی است که جنگنده اف 5 با پیشرانه j85 هم همین میزان وزن برخاست را دارد! سوال : چگونه ممکن است جنگنده ای که از پیشرانه ای به مراتب قویتر RD33 استفاده میکند از وزن برخاست برابری با اف 5 برخوردار باشه!!!؟؟ نکته بعدی اینه که پیشرانه ار دی 33 همانطور که گفته شد 1 تن وزن دارد و بر روی میگ 29 نصب میشود که 11 تن وزن دارد سوال : چگونه دو پیشرانه که مجموع وزنی در حدود 2 تن دارند بر روی یک جنگنده 4.3 تنی صاعقه ( البته در منابعی وزن صاعقه تا 8 تن!!!! هم عنوان شده که به نظر نمیاد درست باشه) با ابعاد نامناسب بدنه نصب میشود!!!؟؟[/color][/align]

[quote]سلام... تشکر از جناب گوبلز اقا مقاله خیلی جالب و پربار بود... اقا سینا تو کال اف 6 وقتی تو اون مرحله که میریم کاپیتان پریس رو ازاد کنیم تو حیات قلعه از این نوع سامانه پدافندی هست ؟ همین بوک هستش یا یه سامهنه دیگست...؟[/quote] سلام دوست عزيز سوالي ميكني ها!!! فكر كنم سام 6 بود اگر يادم باشه من خيلي در كار اكشن نيستم (استراتژیک بازم ) برای همین خیلی بازی های اکشن رو به خاطرم نمی سپرم .

خواهش میکنم. نظر لطف شماست نزدیکترین مشابه غربی سامانه زمین پایه بوک سامانه هاگ 21 است با بردی در حدود 45 تا 50 کیلومتر که البته قابلیت های ویژه سامانه بوک رو ندارد نظیر تحرک پذیری بالا و نزدیکترین نمونه دریاپایه غربی به نمونه های دریاپایه سامانه بوک سامانه RIM-162 ESSM است که آن هم بردی در حدود 50 کیلومتر دارد. البته سامانه های برد متوسط دیگری نظیر استر 15 هم هست که با بردی در حدود 30 کیلومتر مشابه سامانه بوک ام 1 است

[quote]ولی خیلی جالب و خنده دار اشاره فرمودین [/quote] به دلیل جلوگیری از انحراف احتمالی تاپیک ویرایش شد شاید از نظر شما اشاره بنده خنده دار بوده! ولی فرمایشات خودتون که ..................!

[color=blue]بنده در مورد هیچ یک از فرمایشات جناب seginem نظری نمیدم به جز [quote]چند ابتکار منحصر به فرد کاکبیت کاملا دیجیتال و متفاوت نسبت به کاکبیت جنگنده های دیگر موجود در داخل و نه شرقی و نه غربی است [/quote] عکسی برای دوستان قرار میدم که تا حدودی میتوانند با این کاکپیت تمام دیجیتال!! آشنا بشن . فقط کمی دقت در عکس کافی است! [/color][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Saeqeh-Cockpit.jpg[/img]

[align=center]موشک 9М38 و 9М38M1 این موشک دارای چهار عدد بالچه تثبیت کننده X شکل است که هیچ نقطه انفصالی ندارند و علاوه بر آن از چهارعدد بالچه هدایتگر بهره میبرد . این موشک از نظر طراحی شباهت بسیاری به موشک های امریکایی استاندارد و تارتار (RIM-24) دارد به همین دلیل به Standardski معروف شده است.از انجایی که موشک 9М38 به منظور استفاده در سامانه دریاپایه M-22 نیز درنظر گرفته شد نیروی دریایی برای طراحی آن محدودیت هایی قرار داد که با توجه به آن شرایط و محدودیت ها این موشک به طراحی و ساخت رسید. این موشک 5.55 متر (18 فوت) طول و 690 کیلو(1521 پاوند) وزن دارد و از کلاهکی به وزن 70 کیلوگرم (154 پاوند) بهره میبرد که مجهز به چاشنی مجاورتی راداری است. سایر سیستم های موشک عبارتند از :جستجوگر راداری مدل 9E50 ، سیستم های کنترل پرواز و منبع قدرت.پشرانه این موشک شامل دو راکت سوخت جامد است که حداکثر 15 ثانیه فعال خواهند بود.موشک 9М38 ازهدفیاب نیمه فعال راداری بهره می گیرد وعلاوه بر آن دارای سیستم هدایت اینرسی است که موشک را در میانه مسیر هدایت میکند.این موشک بدون هیچگونه بازرسی تا ده سال در شرایط عملیاتی باقی می ماند. موشک 9М38 بردی معادل 30 کیلومتر دارد و تا ارتفاع 14 کیلومتری را پوشش میدهد. نمونه ارتقا یافته آن که با کد 9М38M1 شناخته میشود نیز 42 کیلومتر برد و سه ماخ سرعت دارد و تا ارتفاع 25 کیلومتررا تحت پوشش قرار میدهد.این موشک از هدفیاب فعال راداری بهره میبرد. جستجوگر فعال راداری موشک 9М38M1 موشک استاندارد موشک تارتار موشک 9M317 این موشک در طراحی دارای شباهت هایی با موشک ویمپل R-37 است. این موشک درسامانه زمین پایه مانند بوک ام 1-2 و دریاپایه مانند شتیل -1 مورد استفاده قرار میگیرد.موشک 9M317 از آیرودینامیک بهبود یافته ، مانورپذیری مطلوب و سرعت مناسبی برخوردار است و به سامانه بوک امکان میدهد تا با اهدافی نظیر موشک های کروز ، موشک های ضد کشتی، جنگنده ، بالگرد ، پهپاد و موشک های بالستیک با حداکثر سرعت 1200 متر بر ثانیه به خوبی مقابله کند.این موشک میتواند تا 24G فشار را تحمل کند و اهدافی با مانورپذیری 12G را منهدم کند. این موشک 50 کیلومتر برد و چهار ماخ سرعت دارد و تا ارتفاع 25 کیلومتری را پوشش میدهد. همانند موشک 9M38 این موشک نیز از هدفیاب نیمه فعال راداری و سیستم هدایت اینرسی بهره میگیرد. جستجوگر راداری این موشک مدل 9E420 است که توسط دفتر طراحی MNII Agate (ژاکوفسکی) طراحی و توسط صنایع MMZ (ماریسکی) به تولید رسیده است. جستجوگر نیمه فعال راداری موشک 9M317 پروژه طراحی موشک های 9M317M و 9M317A موشک 9M317M در حقیقت حاصل طرح توسعه موشک 9M317 است. نمونه صادراتی این موشک با کد 9M317ME شناخته میشود و از هدفیاب فعال راداری (ARH) بهره میبرد که در موشک9M38M1 نیر به کار رفته . پروژه طراحی و ساخت موشک 9M317A و نمونه صادراتی آن 9M317MAE نیز پس از دوسال تحقیق وآزمایش در سال 2007 به نتیجه رسید. به منظور آزمایش این موشک ها دفتر طراحی نیپ در طی برنامه ای تحت عنوان OKR Vskhod از سامانه بهبود یافته Buk-M1-2A استفاده کرد. موشک 9M317A بردی معادل 50 کیلومتر(31 مایل) و وزنی معادل 720 کیلوگرم (1587 پاوند) دارد. حداکثر سرعت این موشک 4 ماخ است و تا ارتفاع 25 کیلومتری ( 82000 فوت) را پوشش میدهد. موشک 9M317ME این موشک 5.18 متر طول ، 0.36 متر قطر و 581 کیلوگرم وزن دارد و از کلاهکی به وزن 62 کیلوگرم از نوع ترکش شونده مجهز است. حداکثر برد این موشک در سامانه دریاپایه شتیل -1 32 کیلومتر است و از ارتفاع 15 متر تا 15 کیلومتر را پوشش میدهد. موشک 9M317ME از هدفیاب نیمه فعال راداری بهره میبرد وعلاوه بر آن از سیستم هدایت اینرسی نیز استفاده میکند و پیشرانه آن از نوع راکت تک مرحله ای سوخت جامد است که موشک را به حداکثر سرعت 4.5 ماخ میرساند. این موشک با بالچه های بسته درون سیلوی پرتاب قرار میگیرد. بالچه ها توسط مکانیزمی ارتجاعی و بلافاصله بعد از خروج از سیلوی پرتاب باز میشوند. برای افزایش قدرت مانور این موشک به چهار مولد گازی که با سوخت جامد کار میکند مجهز شده است تا هر زمان که لازم باشد با فعال شدن یک یا دو مولد گازی فشار لازم برای تغییر مسیر موشک بر بدنه اعمال شود. سامانه 9K37MB موسوم به بوک ام بی این سامانه توسط صنایع GNPO Agat بلاروس در نمایشگاه میلکس 2005 به نمایش گذاشته شد. این سامانه در حقیقت نمونه ارتقاء یافته سامانه SA-11 Gadfly است که در آن به دیجیتالیزه کردن سیستم توجه بسیاری شده به طوری که تمامی سیستم های آن که از تکنولوژی دهه 80 بهره میبردند با سیستم های به روز جایگزین شده است. ارتقاء این سامانه جایگزینی نمایشگرهای سی ار تی با پنل های ال سی دی ، نصب نسل جدید سیستم فاصله یاب لیزری 9Sh38-3 EO ، به روز رسانی واحد فرماندهی مرکزی با استفاده از سیستم یکپارچه مدیریت نبرد موسوم به 9S52M1RB Polyana DM را شامل میشود. در این سامانه واحد مدیریت و فرماندهی با کد 9S470MB و واحد پرتابگر/ بارگذار با کد 9A39MB و در نهایت واحد پرتابگر / رادار با کد 9A310MB شناخته میشوند واحد فرماندهی مرکزی 9S470MB سیستم هدایت الکترواپتیک به همراه فاصله یاف لیزری سامانه بوک ام بی نمایی از کابین واحد پرتابگر / رادار 9M310MB سوابق عملیاتی در جنگ اوستیایی جنوبی در سال 2008 گرجستان توانست با سامانه بوک ام 1 (SA-11) تعداد چهار فروند هواپیمای روسیه شامل سه فروند جنگنده پشتیبانی نزدیک سوخو 25 و یک فروند بمب افکن توپولوف 22 ام را سرنگون کند.با توجه به وسعت محدود منطقه درگیری و همچنین ارتش نه چندان بزرگ و قدرتمند گرجستان این آمار تلفات قابل توجهی برای نیروی هوایی روسیه محسوب میشود که در صورت ادامه درگیری امکان افزایش آن نیز وجود داشت.شماری از تحلیلگران نظامی بر این باورند که سیستم های جنگ الکترونیک برخی هواپیما های روسی از جمله سوخو 25 توانایی کافی برای اقدام بر علیه این سامانه را ندارند.از آنجایی که این سامانه توسط کشور سازنده به گرجستان فروخته نشده ، به احتمال بسیار این کشور از طریق اوکراین به آن دست یافته است.علاوه بر سوابق عملیاتی ذکر شده مقامات منطقه آبخاز نیز اعلام کردند که تا اوایل ماه می سال 2008 موفق به سرنگونی چهار فروند هواپیمای بدون سرنشین گرجستانی با استفاده از سامانه بوک شده اند. کشور های دارنده این سامانه اتحاد جماهیر شوروی / روسیه ، بلاروس ، مصر ، فنلاند ، گرجستان ، کره شمالی ، چین ، سوریه ، اوکراین ، ونزوئلا و قبرس منبع : ميليتاری پارسی نویسنده و مترجم : سینا نوریخانی تمامی حقوق این مطلب متعلق به میلیتاری پارسی و مترجم بوده و هرگونه کپی برداری از آن منوط به درج نام سایت و مترجم است[/align] [align=center]این هم از آخرین تاپیک بنده ، امیدوارم مطالبی که تا الان برای شما قرار دادم مورد قبول واقع شده باشه [/align]

[color=blue][align=center]با تشكر از جناب چكا نمونه مشابه سامانه دریاپایه GHIBKA [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/109%7E2.jpg[/img][/align][/color]

[align=center][quote]دوستان لطفا بگین این موشک همون سانبرنه[/quote] [color=blue] با سلام خدمت شما دوست عزیز خیر. موشک یاخونت یا یاقوت [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ss-n-26-yakhont-oniks-p-800.jpg[/img] موشک سانبرن [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3M80-Sunburn-Cruise-1S.jpg[/img][/color][/align]

[align=center]در ابتدا عذر میخوام که دو پست متوالی میدم و این خلاف قوانین است بله دوست عزیز کاملا درسته با توجه به این دو عکس که از کلیپ رزمایش سوری ها تهیه شده و با توجه به این دو عکس کاملا مشخصه که نمونه فروخته شده به سوریه بوک ام 2 ای است که جدیدترین و بهترین مدل سامانه بوک در حال حاظر است. اگر روس ها دو کار مثبت در زندگشون انجام داده باشند یکی از اون ها فروش این سامانه به سوریه است[/align]

[quote]دوستان بنظرتون توان این سامانه در چه حدی نسبت به مرصاد ((البته با موشک شلمچه)) هستش[/quote] با سلام خدمت شما دوست عزیز مرصاد سامانه پدافندی خوبی است اما سامانه بوک ویژگی های خاصی داره که اون رو نسبت به مرصاد در جایگاه بالاتری قرار میده از جمله : 1-تحرک بسیار بالا 2- استفاده از واحد های پرتابگر / رادار که هر کدام به رادار درگیری با هدف مجهز هستند. 3-رادار درگیری با هدف از نوع آرایه فازی غیر فعال 4- رادار جستجو و کشف هدف آرایه فازی و.......... [quote]ممنون از گوبلز عزيز در برابر موشكي مثل AGM-88E کاری از این سیستم ساخته هست؟ توان درگیری با این مدل از موشک هارم را دارد؟ توان کشف اهداف با سطح مقطع راداری پایینش چگونه است؟[/quote] خواهش میکنم این سامانه به گفته سازندگان توان مقابله با موشک های ضد رادار رو داره. حالا از چه نوعی گفته نشده از نظر توان کشف اهداف با سطح مقطع پایین هم اطلاعات دقیقی در دست نیست

[align=center]رادار کشف و درگیری ارتفاع پست چیربک B از آنجایی که موشک های کروز در ارتفاع بسیار پایین پرواز میکنند و این ویژگی به موشک امکان میدهد تا از عوارض زمینی بهترین بهره را برده و از دید رادار مخفی بماند سازندگان روسی که بر قابلیت مقابله با موشک های کروز در سامانه بوک تاکید بسیاری داشتند برای مقابله با این تهدید از رادار 9S36 موسوم به چیربک B نصب شده بر روی یک بازوی هیدرولیکی جمع شونده به طول 15 متر استفاده کردند. رادار چیربک B علاوه بر قابلیت درگیری با هدف وظیفه کشف اهداف در ارتفاع پست را نیز بر عهده دارد. این رادارهمانند نمونه نصب شده بر روی واحد پرتابگر / رادار 9A310M2، از نسل سوم رادارهای آرایه فازی غیر فعال است و میتواند اهداف با کمترین سطح مقطع راداری در حال پرواز در ارتفاع کمتر از 100 متر را کشف کند و با 4 هدف همزمان درگیر شود. از این نوع رادار درسامانه بوک ام 2 ای استفاده شده است. واحد فرماندهی9S470M1-2 واحد فرماندهی مرکزی موسوم به 9S470 کنترل و هدایت عملیات این سیستم پیشرفته را بر عهده دارد. اطلاعات این مرکز از طریق رادار های اسنو دریفت و چیربک B تهیه می گردد و پس از پردازش اطلاعات ، دستوری برای مقابله با هدف به واحدهای پرتابگر ارسال میکند. واحد فرماندهی توانایی به کارگیری حداکثر شش واحد پرتابگر/ رادار را دارد که هر کدام توانایی درگیری با 4 هدف را دارند در نتیجه واحد فرماندهی امکان مقابله با 24 هدف به صورت همزمان را فراهم میکند. این ویژگی از مهمترین قابلیت های سامانه بوک است که با استفاده از واحد های پرتابگر / رادار که توانایی مقابله با اهداف به صورت مستقل را دارند حاصل شده است. در مدل های اولیه سامانه بوک ، واحد فرماندهی از سیستم پردازش تمام دیجیتال با استفاده از کامپیوتر Argon-15A بهره میبرد که در سامانه های جدیدتر نظیر بوک ام 2 ای این کامپیوتربه مدل Argon-A15K ارتقاء پیدا کرد که از توان پردازشی بالاتری برخوردار است. این نسل از کامپیوتر ها در سایر واحد های سامانه بوک نظیر واحد راداری که قبلا به آن اشاره شد نیز مورد استفاده قرار گرفته اند. نمونه های دریاپایه ساخت دفتر طراحی آلتایر سامانه3S90/M-22 موسوم به اوراگان این سامانه نمونه دریاپایه سامانه 9K37 است که توسط ناتو با نام Gadfly و توسط وزارت دفاع امریکا با کد SA-N-7 شناخته میشود. نمونه صادراتی این موشک شتیل ( به انگلیسی Shtilبه روسی Штиль ) نام دارد.موشک 9М38 نمونه زمین پایه سامانه بوک بدون هیچ تغییری در سامانه اوراگان نیز به کار گرفته شده با این تفاوت که از سیستم پرتابگر و بارگذاری متفاوتی بهره میبرد در این سامانه از یک پرتابگر استفاده شده است که توسط سیستم بارگذاری عمودی موشک پشتیبانی میشود. سیستم بارگذار در قسمت زیرین عرشه قرار گرفته و ظرفیت 24 موشک را دارد .مدت زمان لازم برای بارگذاری موشک بر روی پرتابگر نیز 12 ثانیه است.سامانه اوراگان از رادار جستجو و کشف MR-750 Top Steer بهره میبرد که نمونه دریایی رادار اسنو دریفت است . این رادار در باندD/E عمل میکند و بسته به نوع حداکثر بردی در حدود 300 کیلومتر (190 مایل( دارد. رادار درگیری با هدف به کار رفته در سامانه اورگان نیز 3R90 Front Dome نام دارد که در باند H/l عمل میکند و حداکثر برد آن 30 کیلومتر (19 مایل) است. رادار جستجو و کشف MR-750 Top Steer سامانه اژ نمونه دریاپایه سامانه 9K37M1-2 است که توسط وزارت دفاع امریکا با کد SA-N-12 و توسط ناتو با نام Grizzly شناخته میشود. نمونه صادراتی این سامانه نیز شتیل نام دارد و از موشک های نسل جدید 9M317 بهره میبرد. سامانه اژ در ناوشکن های کلاس ساورمنی نصب شده است و علاوه بر آن برای نصب بر روی ناو هواپیمابر کلاس اولیانوفسک در نظر گرفته شده بود. سامانه 3S90M موسوم به شتیل-1 در سال 2004 موسسه تحقیقات علمی و صنعتی Dolgoprudniy با همکاری با دفتر طراحی آلتایر ساخت نمونه جدید موشک های 9M317 را بر عهده گرفت . حاصل این همکاری ساخت موشک 9M317ME بود که از قابلیت پرتاب عمودی برخوردار است .سامانه جدید که از این موشک ها بهره میبرد شتیل-1 نام گرفت و با کد 3S90M شناخته میشود.علاوه بر موشک ذکر شده این سامانه امکان استفاده از موشک 9M317 را نیز دارد که برای پرتاب هر یک از موشک ها از روش متفاوتی استفاده میشود. روش اول همان پرتابرگر واحدی است که در سامانه اوراگان نیز شاهد آن هستیم و از آن برای پرتاب موشک9M317 استفاده میشود و روش دوم با استفاده از سیلوهای عمودی قرار گرفته در زیرعرشه است که موشک 9M317ME توسط آنها پرتاب میشود. این سیلوها بسته به کلاس شناوری که بر روی آن نصب میشوند در دسته های 12 ، 24 و 36 عددی قرار میگیرند.سامانه های قدیمی تر نظیر اوراگان ، اژ و شتیل نیز امکان ارتقاء به نمونه شتیل -1 را دارند که با تغییر در موشک ها امکان پذیر خواهد بود. به جز روسیه کشورهای چین وهند نیز از نمونه صادراتی این سامانه بهره میبرند. سیلوهای پرتاب عمودی سامانه شتیل-1 [/align] [align=center]درقسمت چهارم به معرفی موشک های سامانه بوک خواهم پرداخت[/align]

[quote]کسی میدونه این چیه؟؟؟ http://www.sana.sy/servers/gallery/201112/20111220-212541.jpg [/quote] با سلام خدمت شما دوست عزيز تصویر مربوط به پرتابگر موشک روسی یاخونت است [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Russia_has_delivered_Yakhont_SS-N-26_supersonic_anti-ship_missiles_as_part_of_its_deal_to_supply_two_Bastion_coastal_missile_systems_to_Syria_.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bastion_03.jpg[/img]

دوست عزیز این سامانه در رده سامانه هاگ قرار میگیره ولی در رده سامانه راپیر خیر چون از دسته سامانه های پدافندی برد کوتاه محسوب میشه ولی سامانه بوک برد متوسطه. در مورد برتری سامانه بوک نسبت به هاگ هم قطعا همینطور است . یکی از مهمترین برتری های این سامانه تحرک پذیری بالای اونه و............ در مورد توان مقابله با هواپیماهایی نظیر اف 16 و اف 18 به راحتی قادر به این کار هست ولی در مورد توان مقابله با رادارگریز ها نظری نمیدم.همچنین درمورد مقاومت این سامانه در برابر جنگ الکترونیک هم اگر متن رو بخونید میتوانید به یک نتیجه گیری برسید مدل دریاپایه در قسمت بعدی یعنی قسمت سوم معرفی میشه با اجزا و عکس های کامل مدل دریاپایه سامانه بوک هم عمود پرتاب داره و هم از لانچر های معمول استفاده میکنه که تحت زوایایی مختلفی اقدام به پرتاب موشک میکنن در مورد خرید این سامانه همان خبری بود که جناب طاها دادن ولی بنده چند وقت پیش شنیدم که موشک های 9М38 سامانه بوک بر روی سام 6 های ما نصب شده <

از لطفی که دوستان به بنده دارن سپاسگذارم و خوشحالم که مطلب مورد نظرشون قرار گرفته. از توضیحات جناب اشتوکا هم سپاسگذارم از نمونه دریایی این سامانه هم عکس های جالبی دارم که در ادامه حتما قرار میدم سامانه اوراگان از لانچری استفاده میکنه که یک ریل دارد که موشک بر روی آن نصب میشه و اتصال موشک به لانچر به صورت پین نیست . در این سیستم امکان پرتاب موشک در هر زاویه ای وجود داره. اگر فرصتی بود کلیپی از این سامانه برای شما قرار میدم . <

[quote]Goebbels جان بي خيال شو تو رو خدا دوست ما يه اشتباهي كرد دستش خطا رفت نوشت رعد شما ببخش[/quote] دستور شما اطاعت میشه ولی به عنوان اخرین حرف همونطور که قبلا گفتم دوستمون جناب saeed86 مخزن سوخت خارجی رو با موشک رعد اشتباه گرفتن!

[quote]همه فکر میکنن چون این موتور در اون دهه ساخته شده خیلی پر مصرف و به درد نخوره. خوب راستش این تصور غلطه. این موتور با وجود طراحی قدیمیش کم مصرف و قوی بوده. نسبت تراست به وزنش با موتور های روز دنیا یکسانه. آمریکا تصمیم داره تا سال 2050 از این موتور استفاده کنه (البته اگه در پروژه ی لازم بشه). یکی از مشکلاتی که ما در زمینه ی موتور جت داریم کم بودن بودجه ایه که بهش اختصاص داده شده. برای مثال بخش موشک رو نگاه کنین و با این بخش مقایسش کنین. تا زمانی که الویت های ما تغییر نکرده شاهد چیز دندون گیری در این زمینه نخواهیم بود.[/quote] فرمایش شما کاملا صحیحه دوست عزیز. منتها بنده عرض نکردم که این موتور به درد نخوره. بلکه به تکنولوژی دهه60 اون اشاره کردم هر چند پیشرانه ویژگی های خوبی داره اما به نسبت پیشرانه های جدید از تکنولوژی پایین تری برخورداره البته آن نمونه ای که ما از این پیشرانه در اختیار داریم! از اینکه این پیشرانه قراره تا سال 2050 استفاده بشه بنده اطلاعی ندارم ممنون میشم منبعی ارائه بدین. البته اگر هم استفاده بشه نمونه های جدیدتر اون هست قطعا!

[quote]یک سئوال داشتم از دوستان گرامی آیا ایران توانایی ساخت موتور هواپیما رو دارد یا خیر؟اگر که ندارد آیا میتواند موتور این پرنده را مهندسی معکوس کنو؟[/quote] دوست عزیز تا همین چند ماه پیش ایران در تعمیرات اساسی پیشرانه هایی غیر نظامی نظیر JT3D و JT9D هم مشکل داشت و این کار با واسطه و در کشور ثالثی انجام میشد.تازه در نمایشگاه ملی صنایع هوایی و فضایی که در آبان ماه برگزار شد اعلام کردند که ما به توانایی تعمیرات اساسی این پیشرانه ها رسیدیم البته خبر هایی حاکی از مهندسی معکوس پیشرانه General Electric J85 توسط ایران هست که اگر هم درست باشه باز این پیشرانه چندان پیشرفته و به روز نیست و تکنولوژی 1960 رو داره همان طور که میدانید یکی از نیاز های مهندسی معکوس در اختیار داشتن یک نمونه مناسبه که متاسفانه ما نمونه های مناسب و مختلفی در اختیار نداریم. یعنی پیشرانه ای با تکنولوژی روز. یکسری پیشرانه های روسی هم داریم که چندان به درد مهندسی معکوس نمیخوره و مشکلات خاصی داره مثلا RD33 و Lyulka AL-21 . البته نمونه امریکایی یعنی پیشرانه سنتینل فرصت خوبی است برای مهندسی معکوس اما به نیاز های ما در مورد پیشرانه پاسخ کافی نمیده چون باید پیشرانه هایی داشته باشیم با توانایی و کاربرد متفاوت ایران در حال حاظر توانایی تولید یک پیشرانه جت توربوفن بومی رو نداره این طور که مشخصه !اما امکان مهندسی معکوس هست که اون هم خیلی چالش برانگیزه

[align=center]اجزاء سازنده و ویژگی ها یک واحد سامانه پدافند هوایی بوک از واحد مدیریت و فرماندهی ، حداکثر شش واحد حامل پرتابگر/ رادار (TELAR) ، حداکثر سه واحد پرتابگر/ بارگذار (LLV) و یک رادار جستجو و کشف اهداف (TAR) تشکیل میشود.مدت زمان استقرار کامل این سامانه پنج دقیقه است و جا به جایی مجدد آن نیز به همین مقدار زمان نیاز دارد. حداکثر زمان مورد نیاز برای رهگیری و پرتاب موشک به سمت هدف توسط سامانه بعد از استقرار آن 22 ثانیه است . پلتفرم اصلی این سامانه شاسی مدل GM-569 است که توسط گروه صنایع Metrowagonmash ( به روسی Метровагонмаш) طراحی و ساخته شده است . این خودرو شنی دار حافظت زرهی مطلوبی دارد که خدمه را در مقابل گلول های کالیبر 7.62 و ترکش گلوله توپ و خمپاره حفاظت میکند همچنین مجهز به تجهیزات حفاظت ش م ر است. پیشرانه آن از نوع دیزل خنک شونده با مایع است که در دو نوع به تولید میرسد. نوع اول با حداکثر توان 710 اسب بخار و نوع دوم با حداکثر توان 840 اسب بخار که قابلیت استفاده از چند نوع سوخت را دارند تا در صورت نبود گازوئیل از بنزین ، الکل و نفت سفید استفاده کنند. حداکثر وزن این خودرو زرهی به 24000 کیلوگرم میرسد و توان بارگذاری تا 11500 کیلوگرم را دارد. این خودرو میتواند مسافت 500 کیلومتر را با حداکثر سرعت 65 کیلومتر بر ساعت طی کند همچنین توانایی عملکرد در شرایط دمایی از 50- الی 50+ درجه را دارد. به منظور استفاده از این خودرو به عنوان واحد فرماندهی ومدیریت ، تغییراتی در آن اعمال شد که شامل افزایش ابعاد بدنه است .واحد حامل رادار جستجو وکشف نیز دارای شاسی مدل GM-567 است که تفاوت آن با نمونه ذکر شده نصب یک توربین گازی برای تامین برق رادار است .علاوه بر خودرو معرفی شده نمونه ای از سامانه بوک ام 2 ای با کد 9K37M2E از شاسی چرخ دار مدل MZKT-6922 نیز استفاده میکند که با پیکره بندی 6x6 از تحرک مناسبی برخوردار است و علاوه بر ان بدنه ای تقویت شده دارد تا خدمه را در مقابل تهدیدات احتمالی محافظت کند. شاسی GM-569 حامل پرتابگر/ رادار 9A310M1-2 این واحد مجهز به رادار درگیری با هدف گنبد آتشین یا Fire Dome است که با کد 9S35 شناخته میشود و از جمله رادارهای آرایه فازی غیر فعال در باند H/l است. این رادار در مدل های بوک 1 ، بوک ام 1 و بوک ام 1-2 مورد استفاده قرارگرفته است. درمدل بوک 1 (9K37) امکان استفاده از رادار 1S91 موسوم به Straight Flush نیز وجود دارد این رادار که در باند G/H عمل میکند حداکثر توانی برابر با 25 کیلو وات دارد. رادار9S35 درسامانه ارتقاء یافته بوک ام 2 با مدل 9S36 جایگزین شد که از نسل سوم رادارهای ارایه فازی غیر فعال است.حداکثر برد درگیری این رادار50 کیلومتر (31 مایل) وحداکثر ارتفاع درگیری آن 15 الی 20 کیلومتر (50000 الی 72000 فوت) است .این رادار میتواند تا 24 هدف را رهگیری کرده و با 4 هدف همزمان درگیری شود همچنین میتواند تا سه موشک را به سمت یک هدف هدایت کند. عنصر ردیابی این رادار از نوع مونو پالس بوده و نسبت به جنگ الکترونیک مقاومت بسیار بالایی دارد. پرتابگر نیز دارای چهار موشک از نوع 9М38 یا 9M317 است.از دیگر تجهیزات نصب شده بر روی این واحد ، مسافت یاب لیزری و سیستم هدایت الکترواپتیکی مدل 9Sh38-3 است که سامانه را برای مقابله با اهداف در محیط های آلوده به جنگ الکترونیک یاری میکند. نمایی از کابین واحد پرتابگر / رادار رادار جستجو و کشف هدف 9S18M1-1 این واحد مجهز به رادار سه بعدی آرایه فازی موسوم به اسنو دریفت (Snow Drift) است که برد کشفی در حدود 85 کیلومتر دارد و میتواند اهدافی مانند جنگنده درحال پرواز در ارتفاع 100 متری را از فاصله 35 کیلومتری( 22 مایل) و یا اهدافی در ارتفاع پایین تر از 100 متر را در فاصله 10 الی 20 کیلومتری ( 6 الی 12 مایل ) کشف کند.این رادار به سیستم تشخیص دوست از دشمن (IFF) ، سیستم پردازشی تمام دیجیتال با بهره گیری از کامپیوتر مدل Argon-15A(در سامانه بوک ام 2 ای این کامپیوتر به مدل Argon-A15K ارتقاء پیدا کرده است) و سیستم پیشرفته کد گذاری برای تبادل اطلاعات با واحد فرماندهی مجهز است و با بهره گیری از نشانگر های دیجیتالی اهداف متحرک می تواند اهداف در حال پرواز در ارتفاع بسیار پایین و یا اهداف قرار گرفته در پس زمینه های محیطی را شناسایی نماید.این رادار پویش 360 درجه افقی و 40 الی 55 درجه عمودی دارد و مدت زمان پویش آن نیز 4.5 الی 6 ثانیه است. پلتفرم اصلی سیستم راداری شاسی مدل GM-569 است که برای تامین برق رادار به یک توربین گازی با حداکثر توان 75 کیلووات مجهز شده. کامپیوتر آرگون 15 واحد پرتابگر/ بارگذار 9A39M1 به همراه چرثقیل 9T31M1 در این واحد ، پرتابگر مجهز به چهار موشک از نوع 9М38M/9M38 یا 9M317 است و بارگذار درقسمت زیرین آن قرار گرفته که آن هم مجهز به چهار موشک ذخیره است وعلاوه بر آن ازیک بازوی هیدرولیکی بهره میگیرد که به وسیله آن موشک ها را بارگذاری میکنند . بارگذاری موشک بر روی واحد های پرتابگر به 13 دقیقه زمان نیاز دارد. این واحد دارای 3 خدمه بوده و بر روی شاسی مدل GM-567 نصب شده است. برای اننتقال موشک های ذخیره به واحد بارگذار از جرثقیل مدل 9T31M1 استفاده میکنند. پلتفرم اصلی این چرثقیل شاسی کشنده URAL-375 است که دارای پیکره بندی 6x6 بوده و از پیشرانه بنزینی با قدرت 180 اسب بخار بهره میبرد.عملیات انتقال موشک به بارگذار به اینصورت است که در ابتدا موشک ها را با استفاده از چرثقیل از غلاف مخصوص حمل و نقل خارج کرده و بعد از یک بازرسی کوتاه آن ها را به بارگذار منتقل میکنند.این عملیات به 15 دقیقه زمان نیاز دارد . همچنان ادامه دارد...............[/align]

[align=center]با سلام خدمت دوستان و با کسب اجازه از جناب امیر حسام مدیریت محترم سایت میلیتاری پارسی در سال های جنگ سرد و تهدیدات ناشی از آن اتحاد جماهیر شوروی متناسب با تهدیدات به تدوین استراتژی دفاع هوایی خود اقدام کرد که دراین استراتژی علاوه بر دفاع هوایی هواپایه با استفاده ازهواپیماهای رهگیر به دفاع هوایی زمین پایه با تکیه بر سیستم های پدافند هوایی موشکی و توپخانه ای توجه بسیاری شد. سیستم های متنوعی در این عرصه به طراحی و ساخت رسید که پاسخگوی تهدیدات هوایی در برد های مختلف از برد کوتاه گرفته تا برد بلند بود. یکی از این سامانه ها، سامانه پدافندهوایی بوک نام دارد. سامانه موشکی بوک ( به روسی Бук و به انگلیسی Buk) از خانواده سامانه های پدافند هوایی کاملا متحرک در برد متوسط است که توسط کشور اتحاد جماهیر شوروی / فدراسیون روسیه ساخته شده . این سیستم قابلیت مقابله با انواع اهداف هوایی از قبیل جنگنده ، موشک کروز ، بمب های هوشمند ، بالگرد و پهپاد را دارد. نمونه اولیه سامانه فوق با نام ها و کد گذاری های مختلفی شناخته میشود از جمله : 9K37 توسط واحد مرکزی سیستم های موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع فدراسیون روسیه ، Gadfly به معنی خرمگس! توسط ناتو و SA-11 توسط وزارت دفاع ایالات متحده امریکا. سامانه پدافندی بوک در حقیقت جایگزین سامانه پدافندی سام 6 است که در دهه 60 توسط دفاتر طراحی نیپ و ویمپل به طراحی و تولید رسیده بود. در مدت بهره برداری سامانه بوک بارها مورد ارتقا قرار گرفته است که جدیدترین نمونه از این سیستم با نام بوک ام 2 ای و یا با کد 9K37M2E شناخته میشود. طراحی و ساخت : شروع طراحی این سامانه در 17 ژانویه سال 1972 و با توجه به نیاز ها و بنا به درخواست کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود. دراین برنامه دفتر طراحی نیپ (NIIP) مدیریت طرح را بر عهده گرفت و بخش طراحی و ساخت موشک ها نیز به دفترطراحی نواتور(Novator) سپرده شد. بخشی از این گروه پیش از این ساخت و بهینه سازی سامانه پدافند هوایی سام 6 را بر عهده داشتند.در زمان طراحی نهایی طرحی نیز برای ساخت نمونه دریا پایه این سامانه داده شد که اوراگان (به روسی Ураган ) نام گرفت. این سیستم با کد 3S90 و SA-N-7 نیز شناخته میشود. سامانه پدافند هوایی بوک را درواقع میتوان نمونه اصلاح شده سامانه پدافند هوایی سام 6 دانست که در بسیاری از ویژگی ها به آن برتری دارد.سامانه پدافندی سام 6 که توسط ناتو Gainful نام گذاری شده در دهه 60 توسعه پیدا کرد و در بسیاری از جنگ های معاصر از جمله جنگ یوم کیپور وجنگ یوگسلاوی کارایی مطلوبی را به نمایش گذاشت. طراح مطرح روسی اردالاين رستوف که در بسیاری از برنامه های ساخت سیستم های پدافندی روسیه از جمله سام 6 و بوک نقش مهمی ایفا کرده است در سال 1971 و در سفری به مصر به بررسی عملکرد سامانه سام 6 به کارگرفته شده توسط این کشور پرداخت. در این تحقیقات سطح اموزش کاربران مصری برای استفاده از این سامانه در حد مطلوب گزارش و تحقیقات بیشتر بر روی نقاط قوت وضعف سامانه متمرکز شد. با توجه به شناسایی ضعف این سیستم در مقابل جنگ الکترونیک این متخصص روس به این نکته پی برد که برای خنثی سازی یا کاهش اثرات جنگ الکترونیک بر روی سامانه های پدافند هوایی میبایست از چندین رادار استفاده کرد. به این صورت که به جای یک رادار مرکزی که در سامانه سام 6 شاهد آن هستیم واحد راداری با واحد پرتابگر موشک ترکیب شده و یک واحد مشترک حامل پرتابگر/ رادار راتشکیل دهند تا در صورت لزوم بدون نیاز به راداری مرکزی به رهگیری و انهدام اهداف اقدام کنند و در کنار آن از انواع رادارهای کشف هدف نیز استفاده شود. این روش همچنین به سامانه این امکان را میدهد که با اهداف بیشتری به صورت همزمان درگیر شود. در طی تحقیقاتی که در سال 1974 صورت پذیرفت مشخص شد که میتوان شماری از قابلیت های سامانه سام 6 را در سامانه بوک به اشتراک گذاشت در نتیجه سامانه ای به ساخت رسید که بوک-1 نام گرفت که با کد 9K37-1 نیز شناخته میشود و مهمترین تفاوتهای آن با سامانه سام 6 در افزایش تعداد کانال های سیستم کنترل آتش ، افزایش تعداد موشک های قابل استفاده در سیستم و استفاده از موشک 9М38 بود. رادار درگیری با هدف نصب شده بر روی این سامانه گنبد آتشین یا Fire Dome نام داشت و با کد 9S35 شناخته میشد وعلاوه بر آن سامانه از رادار جستجو و کشف هدف 1S18 Kupol بهره میبرد. پس از طی مراحل اولیه سامانه بوک به سرعت به مرحله ساخت رسید و رسما در سال 1978 اولین استفاده ازمایشی از ان صورت پذیرفت و تا سال 1980 به واحدهای پدافندی اتحاد جماهیر شوروی پیوست. انتخاب مناطق مناسب در شوروی جهت به کارگیری این سامانه نیز مابین سال های 1977 تا 1979 انجام شد. رادار Tube Arm/1S18 Kupol نمونه دریایی سامانه بوک تحت نام اوراگان و کد 3S-90 توسط دفتر طراحی آلتایر (Altair) به طراحی و ساخت رسید. دفتر طراحی التایر تحقیقات بر روی طراحی و ساخت نمونه دریاپایه بسیاری از سامانه های پدافندی روسیه را برعهده داشت که میتوان به نمونه دریاپایه سامانه اس 300 اشاره کرد که تحت نام اس 300 اف به ساخت رسید.سامانه اوراگان از موشک به کار رفته در نمونه زمین پایه سامانه بوک یعنی موشک 9M38 استفاده میکرد با این تفاوت که بر روی رادارهدایتگر و سیستم پرتابگر موشک های سامانه به منظور نصب در شناورهای رزمی کلاس متوسط شوروی تغییراتی اعمال شد. این تغییرات شامل یکپارچه سازی سیستم راداری و طراحی مجدد پرتابگر موشک ها بود.ازمایشات این نمونه مابین سال های 1974 الی 1976 انجام گرفت که در آن از سامانه نصب شده بر روی ناوشکن کلاس کاشین استفاده شد. این کلاس از شناورها که با نام پروژه 61 نیز شناخته میشوند به طور خاص برای عملیات ضد زیردریایی ساخته شده اند.سامانه اوراگان با توجه به اثبات قابلیت ها و همچنین رفع برخی نواقص و مشکلات رسما در سال 1983 با نصب بر روی ناوشکن های کلاس ساورمنی وارد خدمت شد. مدت کوتاهی پس از اینکه سامانه بوک رسما وارد خدمت شد. اولین فاز ارتقای آن صورت گرفت که به درخواست کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود . این ارتقاء شامل افزایش برد رادار درگیری با هدف و ارتقای آن به مدل9S35M1 ، استفاده از رادار جستجو و کشف هدف اسنو دریفت (Snow Drift)، بالارفتن درصد انهدام اهداف ، افزایش امکان مقابله با جنگ الکترونیک و تجهیز به موشک ارتقاء یافته 9М38M1 است.علاوه بر این سیستم طبقه بندی غیر اشتراکی اهداف نیز بر روی آن نصب شد. این سیستم به سامانه اجازه میدهد که بدون نیاز به سیستم تشخیص دوست از دشمن (IFF) و با استفاده از تجزیه وتحلیل امواج بازگشتی ازهدف دوست یا دشمن بودن آن را تشخیص دهد.سامانه ارتقا یافته بوک ام 1 نام گرفت و با کد 9K37M1 نیز شناخته میشود . از ویژگی های مهم این سامانه قابلیت home on jam است که به آن امکان مقابله با موشک های ضد رادار را میدهد .نمونه صادراتی آن نیز Gang ( به روسی Ганг) نام دارد. مراحل فاز بعدی ارتقاء بر روی سامانه بوک در سال 1992 آغاز شد و با اتمام روند طراحی و ساخت مابین سال های 1994 الی 1997 سامانه ارتقاء یافته بوک ام 1-2 نام گرفت و با کد 9K37M1-2 شناخته شد که رسما در سال 1998 وارد خدمت شد . این سامانه به موشک 9M317 مجهز شد که دارای بالچه های اصلاح شده بود و نسبت به موشک 9M38 عملکرد حرکتی بهتری داشت . با این وجود همچنان موشک 9M38 در سامانه جدید قابل استفاده باقی ماند به طوری که سامانه 9K37M1-2 از دو نوع موشک استفاده میکرد.کدگذاری متفاوت موشک 9M317 نسبت به سایر موشک های قبلی توسط واحد مرکزی سیستم های موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع فدراسیون روسیه و به دلیل طراحی دوباره آن صورت گرفت که این کدگذاری و موشک 9M317 در تمامی سیستم های ارتقاء یافته بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفتند.موشک های جدید به همراه ارتقاء سیستم های راداری به سامانه بوک ام 1-2 این قابلیت را میداد که با موشک های بالستیک مقابله کند همچنین توانایی آن در مقابله با اهداف با کمترین سطح مقطع راداری و درصد انهدام اهداف معمول نظیر بالگرد ها وهواپیما ها را افزایش داد.نمونه صادراتی این سامانه اورال ( به روسی Урал ) نام دارد و با کد 9K40 نیز شناخته میشود.علاوه بر نام و کدگذاری جدید توسط سازندگان روسی این سامانه جدید در ناتو با نام Grizzly وتوسط ایالات متحده امریکا با کد SA-17 شناخته شد. همانگونه که از نمونه های قبلی سامانه بوک نمونه ای دریاپایه به ساخت رسید از بوک ام 1-2 نیز نمونه ای دریا پایه ساخته شد که اژ (Ezh) نام گرفت . این سامانه در ناتو با کد SA-N-7B شناخته میشود.نمونه صادراتی این سامانه نیز شتیل (( Shtil نام دارد و توسط ناتو با نام Gollum و یا با کد SA-N-7C شناخت میشود.از نمونه دریا پایه سامانه بوک نمونه ای جدیدتر تحت نام Smerch ( به روسی Смерч و به انگلیسی Tornado) و با کد 3S90M نیز ساخته شده است که از سیستم پرتاب عمودی موشک بهره میبرد و نمونه صادراتی آن شتیل-1 (Shtil-1) نام دارد و با کد 3S90E شناخته میشود. هر دو سامانه مجهز به موشک 9M317ME هستند که قابلیت پرتاب عمودی دارد.پس از ساخت سامانه بوک ام 1-2 طرح ارتقایی بر روی آن اجرا شد که حاصل آن سامانه بوک ام 2 بود. در این طرح علاوه بر بهینه سازی های انجام شده بر روی موشک ، رادار درگیری با هدف به مدل 9S36 ارتقا داده شد. این رادار از نسل سوم رادارهای آرایه فازی غیر فعال است که به سامانه امکان میدهد تا بیش از 24 هدف را رهگیری کرده و با 4 هدف به صورت هم زمان درگیر شود.نمونه جدیدتری از این سامانه نیز به ساخت رسیده که بوک ام 2 ای نام دارد و با نام اورال ( به روسی Урал) نیز شناخته میشود این سامانه به رادار درگیری با هدف چیربکB مجهز است این رادار توانایی بالایی در مقابله با اهداف در ارتفاع پست دارد. علاوه بر نمونه های ساخته شده توسط سازندگان روسی نمونه ای نیز توسط کشور بلاروس مورد ارتقاء قرارگرفته است که تحت نام بوک ام بی و کد 9K37MB شناخته میشود که به ویژگی های آن در ادامه پرداخته خواهد شد.در سال 2007 ژنرال نیکولای فرلوف فرمانده واحد پدافند هوایی ارتش روسیه اعلام کرد که روسیه در حال طراحی و ساخت نسل جدیدی از سامانه بوک با نام بوک ام 3 است که این سامانه با نسل قدیمیتر آن که در اختیار ارتش روسیه قرار دارد جایگزین خواهد شد همچنین با توجه به قیمت مناسب این سامانه ، سازندگان روسی برای فروش آن به کشورهایی که از دارندگان سامانه سام 6 هستند ابراز تمایل کرده اند. این مقاله رو در چهار بخش تهیه کردم اگر عمری باقی بود بقیه مقاله رو هم تقدیم دوستان میکنم[/align]

[quote]خانه عنکبوت هرگز فراموشمان نشود که این مجموعه نظامی به ظاهر قدرتمند در برابر فقط چند صد رزمنده حزب الله لبنان به زانو در آمد . این ارتش حتی نتوانست تا عمق ۵ کیلومتری ( فاصله میدان آزادی تا انقلاب )خاک لبنان پیش روی کند و در همان روستاهای مرزی زمین گیر شد . رژیمی که حتی نمی تواند به ساحل رود لیطانی (که در بعضی نقاط فقط ۵ کیلوتر تا مرزهایش فاصله دارد) برسد چگونه ادعای حکومت نیل تا فرات را دارد !!!!! آری سید مقاومت به درستی فرمود که : به خدا سوگند اسرائیل از خانه عنکبوت سست تر است . [/quote] این که حزب الله با جنگ چریکی توانست اسرائیل را شکست دهد شکی نیست. اما در جنگ کلاسیک به جرات میتوان گفت که اسرائیل در خاورمیانه حرف اول را میزند. با داشتن برترین نیروی هوایی ، نیروی زمینی مجهز به تانک های قدرتمند نظیر مرکاوا مارک 4 و.............اسرائیل توان نظامی بسیاری دارد و ارتش آن به نسبت جمعیت و وسعت خاک بسیار مجهز است پس بهتره پیروزی با شیوه های جنگی مختلف رو با هم در یک جایگاه قرار ندیم. شاید در جنگ چریکی اسرائیل بازنده بود اما اگر صحبت جنگ کلاسیک باشد...........