ایران در سال 2006 اولین میکروپروسسور 32 بیتیش رو با استفاده از شیوه ی معماری SPARC تولید کرده که ساخت شرکت نیمه هادی پارسه بوده ، این شرکت پیش از این هم دو هسته ی به نام های Artisto و Tiny رو با الهام از معماری V8 تولید و چیپ Tachra رو هم از روش ساخته . تولید میکروپروسسور 32 بیتی بعد از انجام عملیات Fabrication با کمک شرکت تولید نیمه هادی تایوان به پایان رسیده و پردازنده به صورت کامل عملیاتی شده است . گفته میشه این پروسسور قابلیت های مشابه پروسسورهای Leon 2 ، Leon 3 داره که برابر ابعاد 0.18 میکرون و سرعت 400 مگاهرتز است . http://eetimes.com/electronics-news/4184292/Iran-develops-32-bit-processor?pageNumber=0 تاجایی که بنده میدونم ایران بعضی قطعات ساده ی دیگه مثل مقاومت و ... رو برای مصارف آزمایشگاهی تولید میکنه ، اما در مورد ساخت ترانزیستورها و مدارات مجتمع اطلاعی در دست نیست (البته این اطلاعاتی هست که در دسترس عمومه و مشخص نیست شرکت صاایران برای مصارف نظامی دست به ساخت پردازنده ها و قطعات الکترونیکی زده باشه یا نه)

دوستان من لازمه موضعم رو مشخص کنم ، من منکر بهینه سازی های خوبی که ایران روی تکنولوژی ها کرده نیستم ولی میگم بیس کار موشکی ایران تکنولوژی کره ی شمالی بوده و متاسفانه هنوز هست ، یعنی ما هنوز در مرحله ی ارتقا تکنولوژی هستیم (البته در این کار هم به گواه شواهد دوستان متبحر هستیم) اما از صفر تا صد بعضی از این موشکها رو (بنا بر اطلاعات موجود) هنوز نمیتونیم بسازیم ...

[quote][quote] ما چطور میتونیم ادعای برتری کنیم وقتی موتور موشکهامون رو داریم از کره ی شمالی میگیریم ؟! البته ایران سابقه ی زیادی در بومی سازی و بهسازی داره و این در مقایسه ای که مهدی جان بین مشخصات ماهواره بر سیمرغ و Unha-2 هم انجام دادن قابل مشاهده است . اما این ارتقاها دلیل نمیشه برتری ما نمیشه ![/quote]متوجه منظورتان نشدم! اگر منظورتان این است که [b]یک زمانی [/b](سالها پیش) موشکهایی[b] صرفا برای آشنایی با فناوری موشک [/b](مثلا از کره شمالی) وارد شده باشد، حرف قابل تاملی است. در غیر اینصورت، خیر. [/quote] مهدی جان من فکر نمیکنم این یک زمانی سالهای چندان دوری هم باشه ! شباهت های بین ماهواره بر سیمرغ و موشک ماهواره بر کره ی شمالی (با اسم رمز Unha-2) نشون میده که ما هنوز هم (خصوصا در عرصه ی موشکهای قاره پیما) در حال مهندسی معکوس تکنولوژی کره ای هستیم ... البته "صرفا جهت آشنایی با فناوری موشک" یک تعبیر دیگه هم داره به اسم مهندسی معکوس و بومی سازی که اونهم ثابت کننده ی اینه که تکنولوژی موشکی ما شاید ارتقاهایی نسبت به موشکهای کره ی شمالی داشته باشه ، اما مستقل از کره نیست . جناب رابین هود دلیل حرف من همین موشک ماهواره بر سیمرغ هست که طبق اطلاعات موجود ، موتور کلاستر مرحله ی اول اون از چهار راکت موشک نودونگ کره ی شمالی و موتور مرحله ی دوم اون از نوع R-27 (موتوری که در ماهواره بر Unha-2 کره ی شمالی استفاده شده) میباشد که نشون میده ما هنوز هم در موتورهای تراست بالا مشکل داریم و توانایی ساختش رو خودمون نداریم . منبع فعلی من برای این حرف تحلیل سایت زیر هست (یکی از دوستان قبلا این سایت رو لینک داده بود تو میلیتاری) : http://www.b14643.de/Spacerockets_1/Rest_World/Simorgh-IRILV/Description/Frame.htm البته این لینک تاجایی پیش رفته که گفته ما سیمرغ رو اصلا تحت لیسانس کره تولید کرده ایم ! من تو این مورد شک دارم ، اما از عکسهایی که از محفظه ی احتراق موشک سیمرغ و بررسی ابعادی بخش بوستر دو موشک Unha-2 و سیمرغ به عمل اومده ، میشه گفت از آخرین تکنولوژی کره ای (خصوصا در بخش موتورها) برای ساخت سیمرغ استفاده شده

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Untitled-1%7E22.jpg[/img] به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، امیر احمدرضا پوردستان فرمانده نیروی انتظامی ارتش در نشست خبری که صبح امروز چهارشنبه برگزار شد، گفت: این نیرو در سال جاری ۸ رزمایش را در حوزه‌های مختلف برگزار می‌کند که یکی از آنها رزمایش تخصصی هوابرد، دیگری رزمایش بی سابقه تخصصی هوانیروز و یک رزمایش مشترک با برادران سپاه است. فرمانده نیروی زمینی تصریح کرد: این رزمایش احتمالا در مرزهای جنوب شرق یا جنوب غرب کشور انجام خواهد شد. وی افزود: [b]رزمایش مشترک در رده لشگر بابرادران سپاه برای اولین بار پس از انقلاب انجام می‌شود.[/b] پوردستان در ادامه از رونمایی تولید تونل عمودی باد که شبیه ساز چتربازی سقوط آزاد است، خبر داد. وی همچنین اعلام کرد: سیستم کنترل آتش تانک ذوالفقار آماده و رونمایی شده است. فرمانده نیروی زمینی ارتش همچنین از تحویل سلاح اخگر به یگان‌ها خبر داد. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910123000326

دوستان فکر کنم یکم واقع بینی هم بد نباشه ، موتور سیمرغ موتور R-27 هست ! همونی که در موشک Unha-2 کره ی شمالی هم استفاده شده ... http://www.b14643.de/Spacerockets_1/Rest_World/Unha-2/Gallery/LRE-15_big.jpg موتور بخش اول سیمرغ هم طبق تحلیلها ، از 4 موتور نودونگ تشکیل میشه ! ما چطور میتونیم ادعای برتری کنیم وقتی موتور موشکهامون رو داریم از کره ی شمالی میگیریم ؟! البته ایران سابقه ی زیادی در بومی سازی و بهسازی داره و این در مقایسه ای که مهدی جان بین مشخصات ماهواره بر سیمرغ و Unha-2 هم انجام دادن قابل مشاهده است . اما این ارتقاها دلیل نمیشه برتری ما نمیشه ! هر وقتی که ما بتونیم یک موشک رو با موتورهای کاملا داخلی تولید کنیم اونموقع میشه ادعای برتری کرد ... البته بحث حفاظت اطلاعات و غیره که دوستان مطرح کردند هم تا حدی صحیحه ، اما با اطلاعات عمومی فعلی از توان موشکی ایران ، فکر نکنم در حال حاضر ما در برتری نسبت به کره ای ها قرار داشته باشیم

ببینید عزیز دل من جناب DEXON در اطلاعات این "پکیچ ارتقا تانک" که هنوز هم به مرحله ی عملیاتی نرسیده و احتمالا [b]فقط در سطح یک ماکت [/b]هم هست (چون فیلم تست میدانی و عملیاتی ازش ارایه نشده) ، جایی استفاده از زره واکنشی روی تانک ذکر نشده است . اینجور صفحات جوش خورده هم همونطور که در دیگر مدلهای لئوپارد قابل مشاهده هست ، زره کامپوزیت اصلی تانک هستند که به بدنه جوش و پیچ شده اند . (مساله ی طراحی و خصوصیات زره واکنشی رو برای متهم کردن شرکت لئوپارد نگفتم ، گفتم که متوجه بشید اینها زره کامپوزیت هستند نه زره واکنشی!) http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/87/Leopardo_2E._zaragoza_1.jpg در پست قبل هم عرض کردم ، وجود شیار کم بین صفحات زره واکنشی در تمام تانکها ، از جمله تانک های غربی مثل آبرامز مشهود و معمول هست جناب ILLUMINATOR عزیز پست شما موضوع فنی نداشت که جوابی راجع بهش بدم ، اما قویا پیشنهاد میکنم برای ذوق هنریتون هم که شده یه تاپیک یا بخش زیبایی شناسی نظامی بزنید چراکه در یک بحث فنی این حرفها جایی نداره و همونطور که خودتون هم میدونید ... در مقایسه و ارزیابی یک تانک ، زیبایی شناسی تقریبا جایی نداره !

[quote][quote]با سلام [quote]cheka عزیز تا اونجایی که من می بینم روی برجک تانک تی90 هیج زره واکنشی وجود نداره میشه روی عکسی که من گذاشتم مشخص کنید کدوم قسمت زره واکشنی هست که شیار باید داشته باشه! اون عکسی هایی هم که گذاشتید به نظر اصلا به این تانک ربطی نداره ... [/quote] جناب دكسون در همون اولين عكس موجود در اين تاپيك كه نماي كلي تانك هست معلومه . تمام بدنه و برجك رو با همين زره هاي واكنشي كه در خود تاپك توضيح داده شده پوشوندن .[/quote] حرف من اینکه زیره کنتاکت با زره های واکنشی معمول که ایران مثلا استفاده می کنه فرق داره و توجیه کننده اون شکاف نیست... بر خلاف اون چیزی جناب چکا فرمودند [b]زره لئوپارد لخت و زره خام نیست که هیچ شکافی نداره بلکه سراسر تانک با زره واکنشی که بصورت پنل های مجزا و قابل تعویض پوشیده شده ولی این کار با انچنان ظرافتی انجام شده که اصلا مشخص نیست ومثل زره خود تانک بنظر میاد تصاویر کاملا گویا هستند [/b]... توی صنایع سنگین روسیه اصلا در حد مقایسه با المان نیست....[/quote] [b]جناب DEXON [/b] همونطور که جناب Mamadpilot فرمودند ، کل برجک تانک T-90MS با صفحات زره واکنشی به فرم طراحی و چینش Calm Shel پوشونده شده اند در مورد عکس شما ، خوشحال میشم برای اثبات این ادعاتون یک منبع معتبر در کنار این عکس نشون ما بدید (هرچند البته در حوزه بحث این تاپیک نیست) چراکه چیزی که از نظر بنده از عکس شما قابل مشاهده است زره اصلی تانک هست که به بدنه متصله . ساختن زره واکنشی انفجاری بصورت صفحات و پنلهای به این بزرگی کار به دور از عقلانیت هست ، چون اگر با نحوه ی کار زره واکنشی آشنایی داشته باشید متوجه میشید که با یک گلوله که به صفحه ی بیرونی یک پنل زره واکنشی برخورد میکنه ، کل ماده ی منفجره ی داخل یک صفحه منفجر میشه تا جریان سرب مذاب کلاهک گلوله رو خنثی کنه . حالا اگر طبق ادعای شما ، اینها زره واکنشی انفجاری باشند ، با یک گلوله که به یکی از این پنل ها برخورد کنه کل پنل منفجر میشه و باعث در معرض آسیب قرار گرفتن بخش بزرگی از بدنه ی تانک در مقابل گلوله های بعدی میشه ... به همین جهت هست که پنل های زره واکنشی انفجاری رو معمولا با ابعاد کوچک و تعداد زیاد کنار هم میسازند (مثل همون عکس T-72 یا زره واکنشی تانک آبرامز و همین T-90MS) (ضمنا اگر میشه منبعی در مورد ورژن تانک و عملیاتی بودن این نمونه لئوپارد هم معرفی کنید ، چون فکر کنم این فقط یک Prototype نمایشگاهی باشه) Battlemaster عزیز ، برادر من اون تیربار ضدهوایی 12.7 میلیمتری روی تانکهای روسی از T-72S به بعد همشون بصورت کنترل از راه دور (Remote control) شده بودن اما در این مورد که دوستان میگن حذف تیربار ضدهوایی باعث ضعف تانک در مقابل اهداف هوایی شده یه نکته ای به ذهنم رسید ... دوستان اصلا در حال حاضر هواپیما یا هلیکوپتری هست که برای شکار یک تانک مجبور باشه حتی به برد این تیربار نزدیک بشه !؟ شما نگاه کنید همین هلیکوپترهای امروزی هم با استفاده از تسلیحاتی که دارن میتونن تانک یا هدف زمینی رو از کیلومترها قبل هدف قرار بدن ، نمونه اش همین هلیکوپتر Ka-50 که با موشکهای 9K121 Vikhr میتونه تانکها رو از فاصله ی 8 کیلومتری هدف قرار بده ! بنظر شما یه تیربار 12.7 از فاصله ی 8 کیلومتری چه کاری میتونه بکنه ؟! اگر الان زمان جنگ جهانی دوم بود که هواپیماهای Stuka واسه انداختن بمب باید تا نزدیکی هدف شیرجه میرفتن یه چیزی بنظر من اقدام طراحان برای تعویض یه تیربار ضدهوایی بی مصرف با یه تیربار هدایت دقیق که تو جنگهای شهری به درد میخوره عاقلانه بوده

خیلی ممنون نیما جان شما لطف داری به بنده جناب DEXON ، در عکسی که شما از یک تانک دیگه قرار داده اید اصلا زره واکنشی وجود نداره که بخواد شیاری بینش باشه ! کل بدنه از زره جوش خورده است ... این نکته لازم به ذکره که زره های واکنشی (ERA) عموما یجور accessory برای تانکها هستند ، یعنی قابل نصب و برداشته شدن هستند و همانند زره کامپوزیت اصلی به بدنه ی تانک متصل و محکم نشده اند . بهمین دلیل (مخصوصا در برجک تانک) بین صفحه های زره واکنشی شیار و فاصله وجود داره . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-M60A1-Patton-Blazer-latrun-2%7E0.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/reactive-armor.jpg[/img]

جناب ILUMINATOR دلیل این انحراف ناگهانی شما در روند بحث رو متوجه نمیشم ! بحث تاپیکهای دیگه با بحث این تاپیک جداست ... بنده هم به "غرورمندانه" بودن توصیف شما از عملیات ناتو کاری ندارم (نظر شماست و محترم هم هست) ، فقط میگم انقدر هم که شما در پست قبلیتون تعریفش رو کردید ، قابل تعریف نبود ! بله هزاران تن بمب ریختن تو صربستان بقول شما "شخمش زدن" اما این دلیل بر پیروزی عملیاتی نبود ، همونطور که این بمباران های فرشی در ویتنام هم نتیجه نداد . و مهمتر از اون بحث ، اینه که کشتار غیرنظامیان توسط ناتو در این بمباران های سنگین (مشخصا بمباران 1999) دستکمی از نسل کشی نداشت !

[size=18][color=orange][b]کره ی شمالی در حال آماده شدن برای سومین تست اتمی زیرزمینی[/b] [/color][/size] خبرگزاری ریانوستی به نقل از وبسایت خبری Yonhap کره ی جنوبی گزارش داد کره ی شمالی در حال اماده شدن برای انجام سومین تست زیرزمینی تسلیحات اتمی خود است . به گزارش این خبرگزاری به نقل از مقامات اطلاعاتی کره ی جنوبی ، ارتش کره ی شمالی در حال انجام آماده سازی ها در سایت Punggye-ri (محلی که کره در سالهای 2006 و 2009 ، اولین و دومین تست اتمی خود را انجام داد) در شمال ایالت Hamkyong برای انجام سومین تست اتمی زیرزمینی خود است . بنابر این گزارش ، عکسهای ماهواره ای نشان میدهد کره ی شمالی در حال کندن یک تونل جدید در سایت آزمایش تسلیحات هسته ای Punggye-ri است که نشانگر آماده سازی برای یک تست اتمی زیرزمینی دیگر است ، گفته میشود کار کندن تونل در مراحل پایانی خود قرار دارد . کره ی شمالی که فوریه ی امسال با توقف غنی سازی اورانیوم و تستهای اتمی و موشکی خود در ازای دریافت غذا و کمک از آمریکا موافقت ضمنی خود را اعلام داشته بود ، ماه مارس اعلام کرد قصد پرتاب یک ماهواره ی شناسایی به فضا را دارد و هم اکنون نیز اخبار از سومین تست اتمی زیرزمینی این کشور حکایت دارد . http://rianovosti.com/world/20120408/172685050.html

با تشکر از دوستانی که به تاپیک بنده لطف داشتند - هنوز این تانک چند ماهی نیست که رونمایی شده و تاکنون سفارشی از طرف ارتش روسیه یا کشور دیگه ای داده نشده ، بنظر میاد با وجود پروژه ی تانک نسل جدید ARMADA ، ارتش روسیه تمایل چندانی برای ارتقا تی-90 هاش به ارتقا MS نداشته باشه . لذا مشتری اصلی این ارتقا ، هند هست که از ناوگان بزرگی از T-90 Bishma استفاده میکنه و رونمایی از این تانک در نمایشگاه دهلی نو به عنوان اولین رونمایی در خارج از روسیه این احتمال رو تقویت میکنه . - در خصوص تعویض تیربار ضدهوایی با یک تیربار کنترل از راه دور دقیق 7.62 میلیمتری باید موارد مختلفی در نظر گرفته بشه ، با توجه به اینکه مشتری اصلی این تانک هند هست و جنگ احتمالی این کشور بیش از هر کشوری با پاکستان و در شرایط جنگ شهری انجام میشه ، شاید اولویت با یک تیربار از راه دور هدایت دقیق باشه تا ضدهوایی ، شاید هم در سازماندهی جدید ساختار نیروی زمینی ارتش روسیه ، نقش پدافند هوایی در گردان های زرهی بصورت مخصوص به سیستمهای پدافندی مثل سامانه تور ، Buk یا Strela واگذار شده و طراحی این تانک هم بر همین اساس بوده. - در خصوص نمایشگرها و سیستمهای الکترونیکی این تانک تا جایی که اطلاع دارم ، همکاری شرکت الکترونیکی Thales فرانسه در خصوص ساخت نمایشگرهای MFD تانک تایید شده . - قطر زره اصلی T-90MS احتمالا مشابه T-90 بین 550 تا 650 میلیمتر است و تفاوت بین این دو تنها در لایه ی زره واکنشی هست که در مجموع (تخمین بر حسب ادعای سازندگان درباره ی قدرت زره Relikt) ، حفاظتی معادل 1000 میلیمتر زره در مقابل گلوله های ثاقب و 1600 میلیمتر در مقابل HEAT خواهد داشت - سیستم دفاع فعال بصورت منحرف کننده ی موشکهای هدایت لیزری روی تانک وجود دارد ، اما سیستمی دفاع فعال Hard kill همانند Arena هنوز خیر ، البته در صورت لزوم ، قابل نصب است

T-90MS جدیدترین شاهکار شرکت تانکسازی معروف Uralvagonzavod است که نسخه ی تولیدی تانک آزمایشی ارتقا یافته ی T-90M بوده و نسبت به پدر خود ، T-90 (معروف به تانک پرنده) ارتقا قابل توجهی یافته است . این تانک اولین بار در سپتامبر 2011 در نمایشگاه نظامی روسیه رونمایی شد اما اطلاعات منتشره از آن محدود و در حد حدس و گمان بود . اما بار دیگر ، روسها جدیدترین اسباب بازی خود را به نمایشگاه Defexpo India 2012 در دهلی نو برده اند تا افسانه ی ویرانی این بار بیشتر در معرض عموم قرار گیرد . تانک T-90MS را میتوان تانک T-90 دهه ی جدید دانست ، چراکه اولین تانک T-90 در سال 1993 و با سیستمهای الکترونیکی و توانایی های دهه ی 90 ساخته شد که هرچند توانایی های زیادی به ارمغان آورده ، اما 20 سال بعد یعنی امروز ، تکنولوژی های الکترونیکی و مدیریت نبرد جدید راه خود را به هر جنگ افزار و سیستمی باز نموده اند ، T-90 هم با ارتقا MS نشان داد در این عرصه قصد ندارد از قافله عقب بماند ، لذا عمده ی تغییرات T-90MS نسبت به سلف خود را میتوان در اضافه شدن سیستم های الکترونیکی شناسایی و کنترل آتش دقیق دانست . T-90MS دارای توپ اصلی ارتقا یافته ی 125 میلیمتری 2A46M-5 با لوله ی توپ تقویت شده است که باعث کاهش 15 درصدی پخش شدن گلوله و افزایش در برد موثر توپ گردیده است . همچنین یک تیربار 7.62 میلیمتری از نوع 6P7K به موازات توپ اصلی نصب گردیده است . تانک در کل 40 گلوله ی توپ با خود حمل میکند که 22 گلوله ی آن در حالت آماده در گلوله گذار خودکار قرار دارند و بقیه گلوله ها برای کاهش احتمال انفجار و آسیب به خدمه ، در محفظه ی حفاظت شده ای در پشت برجک تانک قرار گرفته اند . یکی از ویژگی های دیگر T-90MS که در نگاه اول ، هر بیننده ای را مجذوب میکند ، تیربار کنترل از راه دوری است که در طرف راست روی برجک تانک نصب شده و بنظر میرسد با تیربار 12.7 میلیمتری ضدهوایی که در نسل های قبلی تانک نصب میشد ، تعویض گشته است . این تیربار 7.62 میلیمتری برای انهدام اهداف ساکن و متحرک طراحی گشته و مجهز به تثبیت کننده ی دو محوره برای افزایش دقت است . این تیربار مجهز به یک دوربین چشم انداز وسیع برای فرمانده ی تانک است که به وسیله ی آن میتواند دید تیربار را تا 316 درجه اطراف و 60 درجه نسبت به افق پوشش دهد . تانک T-90MS همچنین از گستره ی وسیعی از ارتقا در سیستمهای حفاظتی بهره میبرد که مهمترین آنها ، استفاده از نسل جدید زره های واکنشی موسوم به Relikt است . این زره واکنشی انفجاری ، پیشرفته ترین زره واکنشی روسیه به حساب میرود که در پاسخ به توسعه ی گلوله ی M829A3 توسط ارتش آمریکا برای تانکهای Abrams M1A2 ساخته شد و بنابر ادعای سازندگان ، دارای قدرت حفاظت دو برابر نسبت به زره واکنشی Kontakt-5 (که در تانک T-72 و T-90 نصب شده) است . زره جدید از حفاظت دینامیکی و مواد منفجره ی جدید برای غلبه بر انواع تسلیحات ضدتانک مدرن استفاده میکند . علاوه بر این لایه حفاظتی ، بخش خدمه ی تانک با لایه ای از فیبر آرامید در مقابل ترکشهای انفجارها محافظت میشود . تانک همچنین همانند نسل های قبل خود از سیستم حفاظت خودکار دودزا با پوشش 270 درجه ای استفاده میکند و در جلوی تانک نیز سنسورهای کشف قفل لیزری با پوشش 90 درجه نصب گردیده . در بخش تحرک ، موتور جدید و قدرتمند V-92S2F با قدرت 1130 اسب بخار و گیربکس اتوماتیک با 7 دنده ی جلو و یک دنده ی عقب در زمینه ی تحرک ، سرعت حداکثر 72 کیلومتر بر ساعت و برد 550 کیلومتری به این تانک میدهد که نسبت به وزن 48 تنی تانک ، تحرک بالایی به آن میدهد که انرا میتوان در نسبت قدرت موتور به وزن حدود 23 hp/tonne برای این تانک مشاهده کرد. اما بخش اصلی ارتقا T-90MS را باید سیستمهای الکترونیکی دانست . تانک T-90MS دارای آخرین تجهیزات ارتباطی ، شناسایی و مدیریت نبرد است که از جمله ی آن میتوان به سیستم یکپارچه ی الکترواپتیک کنترل آتش Kalina متشکل از سامانه دید چند کاناله (روز/شب) توپچی مجهز به مسافت یاب لیزری و یک کانال لیزری دیگر برای هدایت موشکهای لیزری است که با سیستم پردازش ویدئویی یکپارچه گردیده است که امکان ردیابی خودکار موقعیت هدف در هر لحظه برای تصحیح مسیر حرکت موشک را فراهم میکند . در جایگاه فرمانده تانک نیز شاهد یک صفحه ی Display چند منظوره جدید به منظور مدیریت نبرد ، سیستم موقعیت یابی و ناوبری ماهواره ای GLONASS/GPS و سیستم دید 360 درجه ی اطراف تانک به منظور افزایش آگاهی محیطی فرمانده تانک میباشیم . دو عکس زیر بترتیب کابین فرمانده تانک و کابین توپچی تانک را نشان میدهد : سیستم دید 360 درجه ی اطراف تانک که در بخش فرمانده تانک نصب شده از 4 دوربین مدار بسته که با اختلاف زاویه ی 90 درجه نسبت به یک دیگر در آنتن هواشناسی تانک نصب شده اند تغذیه میشود . سامانه دید چند کاناله ی توپچی تانک منبع : http://defense-update.com/20120329_international-debut-for-the-russian-t-90ms-tank-upgrade-at-defexpo-2012.html http://www.armyrecognition.com/russia_russian_army_tank_heavy_armoured_vehicles_u/t-90ms_main_battle_tank_data_sheet_specifications_information_specifications_pictures.html http://rt.com/news/russian-flying-tank-india-849/ مترجم و گردآورنده : cheka کپی از این مقاله با ذکر نام وبسایت و گردآورنده بلامانع است

تا جایی که بنده اطلاع دارم سپاه پاسداران اخیرا به ساختار فرماندهی دفاع موزاییکی روی آورده ، یعنی فرماندهی نیروهای هر منطقه در خود اون منطقه است و (در صورت انهدام مرکز سرفرماندهی نیروها که احتمالا در تهران هست) قابلیت عملیات و تصمیم گیری بصورت مستقل از تهران رو دارند ... بیشتر کشورها الان برای حداقل کردن آسیب ناشی از از بین رفتن مراکز فرماندهی مرکزی ، به سیستم فرماندهی موزاییکی و غیر متمرکز روی آوردن

[quote]شما انتظار دارید تو قلب اروپا همون کاری رو بکنند که تو بیابونهای کویت و عراق انجام دادن؟؟ اصلا [b]شرایط ژئوپلتیک و محیطی[/b] در سالهای جنگ کوزوو چنین امکانی رو به ناتو میداد؟؟ شما که حتما باید جزئیات این جنگ رو به یاد داشته باشید و در اون زمان اخبارش رو پیگیری میکرده اید. ناتو چنان بلایی بر سر صربها آورد که تا تاریخ پابرچاست فکر کنم نتونن فراموشش کنن.!! تعداد و حجم تسلیحات و بمب هایی که در این جنگ بر علیه صرب ها استفاده شد به گفته خیلی از کارشناسان بعد از جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام بی نظیر بود. چه کاری مونده بود که نکرده باشن؟؟ کم مونده بود بولدوزر و غلتک بندازن و همه صربستان رو شخم بزنن دست آخر هم خاکشو به توبره بکشن و ببرن!![/quote] اگر بحث شرایط ژئوپلتیک منطقه باشه ، یوگوسلاوی که کشورهای عضو ناتو درست همجوارش هستند و دهها پایگاه نظامی آمریکا و ناتو در خاک این کشورها مستقر بوده خیلی بیشتر در معرض و همجواری تمرکز نیروی ناتو بوده تا کشورهای عربی حوزه ی خلیج فارس و مسلما در [b]شرایط مساوی [/b]، سرعت عمل ناتو در یوگوسلاوی میبایست خیلی بیشتر از کویت میبود . البته در این توصیف غرورمندانه تون از بمباران آزادی بخشانه ی 1999 یوگوسلاوی تحت عنوان "عملیات نیروی متحد" (Operation Allied Force) توسط نیروهای ناتو که بدون مجوز شورای امنیت و بصورت کاملا غیرقانونی انجام شد ، این نکته رو هم ذکر بفرمایید که بین طبق آمار موجود در وبسایت دیده بان حقوق بشر ، [b]بین 1200 تا 5700 تلفات غیرنظامی[/b] ثبت شده که قابل مقایسه با کشتار سربرنیتساست ! البته تاریخ رو فرماندهان ناتو هم فراموش نخواهند کرد ! مخصوصا نام کسی مثل کلنل زولتان که اولین سرنگونی هواپیمای به اصطلاح "رادار گریز" F-117A ارتش ایالات متحده رو ثبت کرد ! هنوز هم تو فروم های خارجی وقتی اسم صربستان و بمباران 1999 میاد ، همه به یاد افتضاح سرنگون شدن F-117A آمریکا میافتند نه تناژ بمب هایی که ناتو رو سر مردم یوگوسلاوی ریخت .

با تشکر از لطفی که به بنده و سایر دوستان داشتید ، امیدوارم این ارتقا درجات موجب چند برابر شدن انگیزه ی دوستان فعال در وبسایت میلیتاری باشه

همونطور که در متن مقاله هم اشاره شد ، سری ماهواره های اخطار زودهنگام Oko-2 از سال 1975 آغاز به کار کردند و از اون زمان 86 پرتاب این ماهواره انجام شده . ماهواره ی Oko-2 از یک سیستم تلسکوپ نسل اول متشکل از یک تلسکوپ اصلی با قطر 50 سانتی متر ، سنسورهای حالت جامد کشف تشعشعات حرارتی (Infrared) و چند تلسکوپ کوچکتر برای دید گسترده تشکیل شده . سیستم اخطار زودهنگام در حال عملیاتی از 4 تا 9 ماهواره ی Oko-2 تشکیل میشود . اما تکنولوژی قدیمی این سیستم ، روسها رو به ساخت یک سیستم اخطار زودهنگام ماهواره ای جدید موسوم به EKS سوق داده که جایگزین سیستم کنونی خواهد شد .

[b][/b] [color=red][size=24]جنگ [/size][/color] از ماه جولای سال 2008 به بعد ، شرایط منطقه به طور غیرقابل کنترلی به سمت یک جنگ خانمان سوز پیش رفت ، هم روسیه و هم گرجستان بطور متوالی یکدیگر را به تمرکز نیروهای نظامی در مرز اوستیای جنوبی و آبخازیا متهم میکردند و در ماه جولای ، دو رزمایش موازی توسط روسیه و گرجستان (با همراهی نیروهای آمریکایی) انجام شد که کارشناسان آنرا گرم شدن دو طرف برای جنگ میدانستند . رزمایش اول با اسم رمز [b]Caucasus Frontier 2008 [/b]("جبهه ی قفقاز") از تاریخ 5 جولای آغاز و فاز فعال آن از 15 جولای با شرکت 8000 سرباز ، 700 خودروی جنگی و 30 جنگنده از جمله عناصر ارتش 58ام ، ارتش هوابرد 4ام ، نیروهای وزارت کشور و گارد مرزی در منطقه ی فدرال جنوبی ، متشکل از ایالت های چچن ، اوستیای شمالی ، اینگوشتیا آغاز گردید . هدف از این رزمایش مشخص بود [b]"پاسخ سریع و حمایت نظامی از صلح بانان روسی در مناطق اوستیای جنوبی و آبخازیا در صورت مورد حمله قرار گرفتن"[/b] این رزمایش مورد انتقاد شدید تفلیس قرار گرفت . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161877387.jpg[/img] [i]نمایی از رزمایش Caucasus Frontier 2008 توسط واحد های زرهی ارتش روسیه[/i] در آنطرف مرزها ، یک رزمایش عظیم دیگر در حال برگزاری بود . رزمایش مشترک موسوم به Immediate Response 2008 ("پاسخ فوری") از 15 تا 31 جولای و با شرکت 1650 سرباز نیروهای مسلح گرجستان متشکل از عناصر تیپ 4ام ، گردان های 41 و 42 ام نیروی زمینی و گردان مهندسی ارتش گرجستان و 1000 سرباز آمریکایی از هنگ 121ام پیاده نظام ، گردان اول و گردان سوم لشگر 25 تفنگداران ارتش آمریکا در پایگاه نظامی Vaziani در نزدیکی تفلیس انجام شد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_853792bb.jpg[/img] [i]مراسم آغاز رزمایش Immediate Response 2008[/i] [b]تشدید تنشها با آغاز رزمایش در دو سوی مرز[/b] رزمایشها به خودی خود باعث تمرکز قوا روی مرزهای اوستیا و آبخازیا گردید ، هر یک منتظر یک حرکت از طرف مقابل برای صدور اعلان جنگ بود . در این میان حملات پراکنده در منطقه باعث تحریک و افزایش حساسیت ها شد . [b]در 3 جولای [/b]، افراد مسلح اوستیایی اقدام به حمله و تیراندازی به یک کاروان حامل دیمیتری ساناکویف ، از اعضا دولت در تبعید اوستیای جنوبی (که تحت حمایت تفلیس قرار دارد) کردند . سوقصد ناکام ماند ، اما 3 تن از محافظان ساناکویف در اثر حمله زخمی شدند . [b]در همان روز [/b] یک پلیس اوستیای جنوبی در اثر انفجار یک بمب در ایالت جدایی طلب کشته شد . [b]9 جولای 2008 ، [/b] چهار جنگنده ی ارتش روسیه با پرواز بر فراز حریم اوستیای جنوبی ، ارتش گرجستان را وادار به توقف پروازهای شناسایی هواپیماهای بدون سرنشین خود کردند . بمب های کنار جاده ای پلیس گرجستان را نیز در چندین مورد هدف قرار داد . [b]اول آگوست 2008[/b] در بدترین درگیری مرزی میان نیروهای گرجستان و اوستیای جنوبی در چندین سال گذشته که در شب اول اگوست تا صبح روز بعد ادامه داشت ، 6 نفر کشته و 22 نفر زخمی شدند . هر دو طرف یکدیگر را به آغاز تبادل آتش متهم کردند و مقامات اوستیایی ، گرجستان را به بمباران توپخانه ای تسخینوالی ، پایتخت ایالت جدایی طلبی اوستیای جنوبی متهم کردند . سرفرماندهی نیروهای صلح بان مستقر در منطقه نیز از قرار گرفتن تسخینوالی زیر آتش خمپاره از طرف نیروهای گرجی مستقر در روستاهای Ergneti و Zemo Nikozi و نیز هدف قرار گرفتن اوستیایی ها توسط تک تیراندازان که در ایست بازرسی های مرزی گرجستان مستقر شده اند ، خبر داد . در سوی دیگر ، فرمانده نیروهای صلح بان گرجی اعلام کرد ارتش گرجستان در پاسخ به بمباران توپخانه ای روستاهای ergneti ، Nuli ، Zemo Nikozi و Kvemo Nikozi که منجر به زخمی شدن 7 گرجی شده ، حمله ی تلافی جویانه انجام داده است . رهبر جدایی طلب اوستیای جنوبی ، ادوارد کوکویتی اعلام کرد "گرجستان در حال اقدام به "جنگ تک تیراندازها" در منطقه است است و اوکراین و ایالات متحده در این باره مسئولند چراکه اوکراین 40 و ایالات متحده 120 قبضه اسلحه ی تک تیرانداز به گرجستان تحویل داده اند . او این اقدام را "تحریک" گرجستان برای ورود به یک جنگ همه جانبه دانست و افزود :"تاکنون اوستیا از دادن هرگونه پاسخی خویشتنداری کرده ، اما این خویشتنداری دیگر ادامه نخواهد داشت" در [b]3 آگوست 2008[/b] ، وزارت امور خارجه ی روسیه رسما درباره ی رخداد یک درگیری نظامی قریب الوقوع و گسترده در منطقه ی اوستیا هشدار داد . 3 روز پس از این هشدار ، در 6 آگوست عملیات تخلیه ی 35000 اوستیایی به خاک روسیه با موفقیت انجام شد . از ساعات پایانی روز 6 آگوست ، درگیری مداوم و تبادل اتش توپخانه بین دو طرف آغاز شد که در نتیجه ی آن یک نفربر گرجستانی در Avnevi منهدم شد . در ساعت دو بعد از ظهر 7 آگوست ، ایستگاه صلح بانان گرجستانی در Avnevi مورد حمله ی توپخانه ای قرار گرفت و دو صلح بان گرجی کشته شدند . در 2:30 بعد از ظهر همان روز ، گزارشات از تحرک واحد های زرهی ارتش گرجستان متشکل از تانکها و هویتزرهای 155 میلیمتری به سمت اوستیای جنوبی خبر میداد . بطوریکه ناظران OSCE نیز تجمع واحد های توپخانه ای ارتش گرجستان در جاده ی شمالی شهر گوری را تایید کردند . در 2:42 بعد از ظهر ، گرجستان تمامی پرسنل خود را از فرماندهی صلحبانی تسخینوالی و سراسر ایستگاه های صلح بان اوستیا خارج کرد . در ساعت 7 بعد از ظهر ، رییس جمهور گرجستان اعلان آتش بس یک طرفه کرد که این اتش بس تا ساعت 10 شب دوام یافت و پس از آن حملات توپخانه ای از سر گرفته شد . حرکت تانکهای گرجی به سمت مرز آغاز شد و تفلیس ، اوستیای جنوبی را به شعله ور کردن آتش جنگ متهم کرد . روسیه وضعیت منطقه را "بشدت خطرناک" توصیف کرد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zahesi-2008-08-07.jpg[/img] [i]حرکت یک خودروی زرهی Cobra ارتش گرجستان به سمت اوستیای جنوبی ، 7 آگوست[/i] ادامه دارد ... منبع : http://rianovosti.com/world/20080715/114038236.html http://www.jamestown.org/programs/edm/single/?tx_ttnews%5Btt_news%5D=33872&tx_ttnews%5BbackPid%5D=166&no_cache=1 http://www.civil.ge/eng/article.php?id=18871 http://www.rusi.org/analysis/commentary/ref:C48A08074B93E4/ http://en.wikipedia.org/wiki/2008_South_Ossetia_war مترجم : Cheka

[quote] طبق اخبار رسیده ، هواپیمای مسافربری ساخت [b]فرانسه[/b] بوده که تا حالا 14 تا ازش سقوط کرده [/quote] بله هواپیمای سقوط کرده از نوع ATR-72 هست که یک هواپیمای مسافربری توربوپراپ دو موتوره محصول مشترک شرکت ایتالیایی-فرانسوی ATR هست . آخرین سقوط این هواپیما به سال 2010 ، پرواز 883 کوبا برمیگرده . متاسفانه مشخصه ی بارز این هواپیما ، تلفات بسیار بالا در سوانح مختلف هست که احتمالا ناشی از لحاظ ضعیف موارد ایمنی در طراحی هواپیماست . شاهدان عینی میگویند موتورهای هواپیما درست قبل از سقوط در آتش میسوخته اند ، موردی که انگشت کارشناسان را بیش از پیش به "نقص فنی" به عنوان علت اصلی این حادثه میچرخاند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Aer_Arann_ATR-72_EI-REE_Bristol.jpg[/img]

با تبریک سال جدید شمسی و آرزوی سالی پر از موفقیت برای دوستان عزیز ، ضمن پوزش به دلیل وقفه در در روند بررسی نبرد 5 روزه ی اوستیای جنوبی به دلیل تعطیلات نوروزی ( ) بحث رو از وقایع سال 2008 ادامه میدیم . [b][size=18]قسمت چهارم[/size][/b] [b]2008 ، ناقوس ها برای که به صدا در میایند ؟[/b] سال 2008 از همان ابتدا سالی پرتنش در موضوع اوستیا و آبخازیا بود ، بطوریکه نه تنها تعداد درگیری ها میان طرفین افزایش یافته بود بلکه نوع تنشها در حال گذار از درگیری های دیپلماتیک ، سیاسی و اقتصادی به برخوردهای نظامی بود که یک نمونه از آن را در پست قبلی اشاره نمودیم ، در این پست نیز به حوادث و وقایع سال 2008 از ابتدا تا 7 آگوست 2008 میلادی ، یعنی یک روز به آغاز جنگ اوستیای جنوبی نگاهی میندازیم : [b]20 آوریل 2008 [/b] بحران در منطقه زمانی شدت گرفت که یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی ارتش گرجستان بر فراز منطقه ی جدایی طلب آبخازیا سرنگون شد . دولت آبخازیا بلافاصله طی بیانیه ای ضمن محکوم کردن پرواز هواپیمای شناسایی گرجستان بر فراز این ایالت ، آنرا نقض صریح مفاد قرارداد آتش بس دانست و اعلام کرد پهپاد گرجی متجاوز که از نوع Hermes-450 ساخت رژیم صهیونیستی بوده است ، توسط یک جنگنده ی L-39 ارتش جمهوری خود مختار آبخازیا سرنگون شده است . وزارت کشور روسیه نیز در همان روز ، ورود هواپیمای شناسایی گرجی به منطقه ی امنیتی میان ایالات جدایی طلب و خاک اصلی گرجستان را نقض صریح قرارداد صلح 1994 مسکو دانست . تفلیس در آنروز با سکوت مطبوعاتی ، اعزام هرگونه هواپیمای شناسایی به منطقه ی آبخازیا را تکذیب کرد . اما یک روز بعد ، وزارت دفاع گرجستان ویدئویی از دوربین پهپاد هدف قرار گرفته درست لحظاتی قبل از اصابت موشک منتشر کرد که نشان میداد جنگنده ای که گفته میشد از نوع Mig-29 و متعلق به ارتش فدراسیون روسیه است ، با شلیک یک موشک هوا به هوا ، پهپاد گرجستانی را بر فراز دریای سیاه هدف قرار داده است . تفلیس ادعا کرد جنگنده ی میگ روسی از پایگاه هوایی Bombora واقع در شهر Gudauta آبخازیا پرواز کرده ، پهپاد را مورد هدف قرار داده و به خاک روسیه بازگشته است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/539w.jpg[/img] [i]تصاویری از ویدئو منتشر شده از لحظاتی قبل از اصابت موشک توسط یک جنگنده Mig-29 به پهپاد گرجستانی[/i] اما این ادعای تفلیس دو روز بعد با پاتک مسکو مواجه شد ، کرملین و شخص ولادیمیر پوتین ، نخست وزیر وقت روسیه ، در تماس تلفنی با ساکاشویلی ، با رد اتهام وارد از طرف مقامات گرجستانی ، با محکوم کردن پرواز هواپیمای بدون سرنشین شناسایی گرجستان بر فراز آبخازیا ، آنرا تشدید کننده ی تنشها در منطقه دانستند . در همین حال ، کرملین حضور هر گونه جت جنگنده ی ارتش روسیه در محل را تکذیب کرد و دیمیتری راگوزین ، سفیر روسیه در ناتو اظهار داشت جنگنده ی Mig-29 میتوانسته متعلق به یکی از اعضای ناتو باشد . گزارش سازمان ملل که در 26 مه 2008 منتشر شد ، ضمن تایید اطلاعات راداری و ویدئو منتشر شده ، جت روسی را مسئول سرنگون شدن پهپاد گرجی دانست و هر دو کشور روسیه و گرجستان را ناقض قرارداد صلح آبخازیا معرفی کرد . گرجستان به دلیل اعزام هواپیماهای شناسایی به منطقه و روسیه به دلیل سرنگون کردن آن . گرجستان با وجود محکوم شدن در این گزارش ، از آن استقبال کرد ، اما مسکو آنرا نادیده گرفت . وزارت دفاع روسیه در واکنش به گزارش سازمان ملل ، بار دیگر اتهامات را رد کرد و دولت آبخازیا نیز بار دیگر تاکید کرد نیروهای این ایالت خود مختار هواپیما را ساقط کرده اند . میراب کیشماریا ، وزیر دفاع آبخازیا در واکنش گفت :"[i]من بار دیگر اعلام میکنم که شخص خود من بودم که به نیروهای آبخاز دستور سرنگون کردن این هواپیما را صادر کردم"[/i] تفلیس در ماه جولای رسما اعلام کرد پرواز های شناسایی خود در مرز با ایالات جدایی طلب را متوقف کرده ، اما آبخازیا همچنان گرجستان را به انجام پروازهای شناسایی متهم میکرد. سرنگون شدن هواپیمای شناسایی گرجی باعث ایجاد موج جدیدی از تقویت قوا در دو طرف مرز گرجستان و ایالات جدایی طلب گردید ، بطوریکه روسیه نیروهای صلحبان خود در آبخازیا را به عدد 2542 سرباز رسانید و تهدید کرد هر گونه اقدام نظامی توسط تفلیس ، واکنش نظامی روسیه را در پی خواهد داشت . در 21 مه 2008 ، دو روز پس از انتشار گزارشی در روزنامه ی گازتای روسیه مبنی بر اعطای اختیار تام به سربازان صلح بان روسی برای انجام عملیات های مسلحانه به صلاحدید خود ، دو اتوبوس حامل گرجی هایی که برای شرکت در انتخابات پای صندوق های رای میرفتند منفجر و یک اتوبوس دیگر نیز زیر آتش قرار گرفت . مقامات آبخاز اعلام کردند این اتفاقات در خاک اصلی گرجستان رخ داده نه در منطقه ی جدایی طلب . تفلیس همچنین در متنی اعتراضی به دبیر کل سازمان کشورهای مستقل مشترک المنافع ، استقرار 50 دستگاه نفربر هوابرد BMD-2 و دو تیپ توپخانه ی روسی در آبخازیا را غیرقانونی و خلاف مفاد عهدنامه ی 1995 رییس جمهوران این سازمان دانست . گزارشات تایید نشده ی دیگری مبنی احداث یک پایگاه نظامی روسی در آبخازیا نیز به گوش میرسید ... [b]31 مه 2008 [/b] اعزام واحد های مهندسی ارتش روسیه برای تعمیر راه آهن آبخازیا موج جدیدی از تنشها را به همراه داشت . مسکو هدف از استقرار مهندسان راه آهن ارتش روسیه در آبخازیا را ماموریتی انسان دوستانه برای ارتقا زیرساخت حمل و نقلی آبخازیا عنوان کرد و تاکید کرد این واحدها که قرار بود حدود دو ماه در آبخازیا مستقر باشند ، غیرمسلح هستند . اما گرجستان در واکنش به این استقرار ، آنرا اشغال همه جانبه ی آبخازیا توسط نیروهای روسی دانست . واکنش اروپا نسبت به این استقرار نیز منفی بود . در 14 ژوئن همان سال ، کشف یک مین ضد تانک TM-62-M کار گذاشته شده در زیر ریل راه آهن در بخشی که واحد های مهندسی ارتش روسیه در آن کار میکردند ، واکنش شدید مسکو را بر انگیخت . کرملین ضمن توصیف این عمل بعنوان یک "اقدام تروریستی" ، از افزایش تدابیر امنیتی برای نیروهای مهندسی خود در آبخازیا خبر داد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/RIAN_319144.jpg[/img] [i]واحد مهندسی ارتش روسیه در حال تعمیر راه آهن در آبخازیا[/i] [b]9 جولای 2008[/b] همزمان با سفر کاندولیزا رایس ، وزیر امور خارجه ی وقت ایالات متحده ی آمریکا به گرجستان برای مذاکره در رابطه با عضویت گرجستان در ناتو ، جنگنده های ارتش روسیه از طریق حریم هوایی اوستیای جنوبی برفراز خاک اصلی گرجستان سورتی انجام دادند . روز بعد ، کرملین ضمن تایید این خبر ، اعلام کرد روسیه دلایلی در دست دارد که نشان میداد گرجستان آماده ی انجام یک عملیات نظامی برای آزاد کردن 4 سرباز این کشور که به تازگی توسط نیروهای اوستیایی دستگیر شده بودند ، است . به همین دلیل جنگنده های روسی جهت پیشگیری از انجام هر گونه عملیات توسط ارتش گرجستان ، بر فراز خاک این کشور به پرواز در آمدند . هنوز مشخص نیست چگونه جت های روسی توانستند بدون مقاومتی از طرف پدافند گرجستان ، برفراز خاک این کشور سورتی انجام دهند . تایید جسورانه ی خبر توسط روسیه نشان میداد این حرکت ارتش روسیه یک نمایش قدرت برای تفلیس و مهمان تفلیس بود ... ادامه دارد منبع : http://rt.com/news/un-russia-shot-down-georgian-spy-plane/ http://www.msnbc.msn.com/id/24827527/ns/world_news-europe/t/un-russian-plane-shot-down-georgian-drone/ http://en.wikipedia.org/wiki/2008_Georgia%E2%80%93Russia_crisis http://www.eurasianet.org/departments/insight/articles/eav060208a.shtml http://www.civil.ge/eng/article.php?id=18547 http://www.messenger.com.ge/issues/1646_july_11_2008/1646_russia_overflights.html

برخلاف تصور عمومی که توپهای گتلینگ را سلاح مختص آمریکایی و تنها با برچسب Made in USA میشناسند ، یکی از مرگبار ترین و مخوفترین توپهای گتلینگ جهان نه در آمریکا و نه در اروپای غربی ، بلکه در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد . [img]http://kbptula.ru/eng/str/cannons/images/gsh623.jpg[/img] توپ بالا که توسط کارخانه ی معروف Izmash ساخته شده ، به Gryazev-Shipunov GSh-6-23M معروف است و در ارتش روسیه با کد 9-A-768 شناخته میشود یکی از سریعترین و مرگبارترین توپهاست که در بسیاری از فاکتورها رقبای غربی خود را پشت سر گذاشته است . تفاوت اصلی GSh-6-23 با رقبای غربی اش ، بخصوص توپ M61 Vulcan آمریکایی ، در نحوه ی عملکرد آنهاست . توپ GSh-6-23 از سیستم فشار گاز برای شلیک گلوله و Reloading استفاده میکند ، در حالیکه M61 از سیستمهای وابسته به منابع خارجی (هیدرولیک ، نئوماتیک و...) استفاده میکند . در واقع سیستم گازی نقطه ی قوت اصلی GSh-6-23 است ، توپ گتلینگ Gsh-6-23 با استفاده از سیستم فشار گاز قادر به شلیک گلوله با نرخ آتش باورنکردنی[b] 10000 گلوله در دقیقه [/b]است که در نوع خود بینظیر میباشد ، بطوریکه در مقایسه با نزدیکترین رقیب خود ، یعنی توپ M61 ، نرخ آتش آن حدود یک سوم بیشتر است . این در حالیست که وزن توپ Gsh-6-23 نصف توپ M61 است (76 کیلوگرم) علاوه بر این ، سیستم فشار گاز در مقابل مکانیزمهای دیگر مزایای دیگری نیز به توپ GSh-6-23 اضافه کرده که از جمله ی آن میتوان به کاهش بار اضافی روی شبکه ی الکتریکی و قدرت هواپیما ، شتاب بالاتر در رسیدن به حداکثر نرخ آتش ، زمان Spin Up کمتر (Spin up به دور گرفتن لوله های توپ گتلینگ جهت رسیدن به دور مناسب برای گلوله گذاری و شلیک گفته میشود) لوله های توپ که نتیجتا منجر به کاهش زمان واکنش (Reaction time) توپ میشود ، اشاره کرد . توپ GSh-6-23 از گلوله های 23 میلیمتری AM-23 استفاده میکند که 3 میلیمتر بزرگتر از گلوله های M61 هستند و از سرجنگی انفجاری شدید ، نفوذ کننده در زره یا اشتعال زا استفاده میکنند ، اما سرعت گلوله ها نسبت به مدل آمریکایی کمتر است ، سیستم کنترل آتش از نوع الکتریکی بوده و از ولتاژ 27 ولت جریان مستقیم (DC) و 10 کارتریج پلیتکنیک استفاده میکند . بسته به مدل توپ ، نحوه ی تغذیه ی (Feeding) توپ از نوع زنجیرهای گلوله یا بدون اتصال است . [img]http://members.home.nl/p.geltink/pics/23-28.jpg[/img] [i]مقایسه ی ابعاد گلوله های کالیبر مختلف ، از سمت چپ اولین گلوله : گلوله ی 23 میلیمتری توپ GSh-6-23 است ، وزن این گلوله ها 174 گرم است[/i] این توپ در حال حاضر روی جنگنده های Su-24M Fencer و Mig-31 FoxHound نصب شده ، در صورت لزوم ، این توپ میتواند در قالب پاد SPPU-6 با 45 درجه زاویه گردش ، در زیر بدنه یا بال هواپیما بسته شود . این پاد مجهز به منبع ذخیره با 500 گلوله است . بدنه ی پاد از نوع آلومینیومی است و برای نصب روی ریلهای استاندارد 250 میلیمتری ساخته شده است. [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_2026.jpg[/img] [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_2030.jpg[/img] [i]پاد توپ گتلینگ SPPU-6[/i] منابع : http://www.nazarian.no/wep.asp?id=401&group_id=25&country_id=183&lang=0 http://militaryforces.ru/weapon-1-24-150.html http://articles.janes.com/articles/Janes-Air-Launched-Weapons/SPPU-6-Gun-Pod-Russian-Federation.html

[size=18][b]قسمت سوم جنگ پشت پرده / آرامش قبل از طوفان[/b][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-040_South_Ossetia_war.JPG[/img] [i]سال 2004 ، سربازان تیپ 113ام ویژه ارتش گرجستان در درگیری با نیروهای اوستیای جنوبی[/i] اگر دوره ی چند ساله ی 2004 تا 2006 را دوران درگیری مستقیم اما خاموش گرجستان و ایالات جدایی طلب بدانیم ، از 2007 تا آگوست 2008 را میتوان دوران درگیری پشت پرده و با تردید نامید ، دورانی که هر دو طرف با انجام اقدامات تحریک آمیز ، یک دیگر را به ایجاد تنش متهم میکنند ... دورانی که شاید در آستانه ی هر جنگی وجود دارد . [b]7 آگوست 2007 حمله ی هوایی به روستای Tsitelubani[/b] در 7 آگوست 2007 ، مقامات وزارت کشور گرجستان اعلام کردند که دو جنگنده ی سوخو-24 روسی در ساعت 6:30 بعد از ظهر به وقت محلی با نقض حریم هوایی گرجستان از طرف "شمال" ، اقدام به شلیک یک موشک هوا به زمین به روستای Tsitelubani کردند که موشک هدف خود را گم کرده و بصورت عمل نکرده در نزدیک روستا (در 65 کیلومتری تفلیس) فرود آمده . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_4aa5864a.jpg[/img] [i]تصویری از محل اصابت موشک[/i] بلافاصله پس از این ادعا ، روسیه رسما اظهارات وزارت کشور گرجستان را رد کرد و این عمل را "یک خودزنی توسط گرجستان برای متهم کردن روسیه" دانست . کمی بعد مقامات اوستیای جنوبی نیز موضعی مشابه مسکو اتخاذ کردند .پس از این حادثه تیم هایی از OSCE برای تحقیقات به محل فرود بمب که یک گودال 16 فوتی (5 متری) ایجاد کرده بود اعزام شدند . در همان زمان ، فرمانده نیروهای صلح بان روسی ، مولات کولاخمتوف در مصاحبه با روزنامه ی کمرسانت روسیه اظهار داشت "ایستگاه های نیروهای صلح بان در گوری و گرومی ، پرواز یک هواپیما بر فراز گرجستان و جدا شدن یک شی (بمب) از هواپیما را ثبت کرده اند" اما درباره ی نوع هواپیما و تعلق آن به گرجستان یا روسیه از اظهار نظر خودداری کرد . وزیر مطبوعات اوستیای جنوبی نیز در مصاحبه ی خود با کمرسانت از ثبت پرواز دو هواپیما در ایالت Leningorsky خبر داد و افزود "هر دو هواپیما متعلق به گرجستان بوده اند که برای هدف قرار دادن روستای Tsinagara اوستیای جنوبی اقدام به شلیک موشک کردند اما موشک کمی دورتر ، در نزدیکی روستای Tsitelubani فرود آمده است". تلویزیون دولتی گرجستان با نشان دادن تصاویر محل اصابت موشک و تکه های جمع آوری شده از آن ، عبارت OTK که به روسی روی یک قسمت جدا شده از موشک نوشته شده بود را نشان داد . مقامات گرجستانی همچنین اعلام کردند شماره سریال موشک از تکه های بجای مانده پیدا شده و در اختیار گذاشتن این شماره سریال به هیات بررسی ، مشخص خواهد کرد که موشک برای کدام کشور بوده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_1330e3f4.jpg[/img] OSCE پس از تحقیقات اعلام کرد که یک جنگنده با پرواز از "شمال شرقی" اقدام به حمله ی هوایی نموده ، سخنگوی این دفتر اما تاکید کرد این یک گزارش داخلی بوده و اعلام موضع رسمی این سازمان نمیباشد . که در پاسخ به این گزارش ، وزیر کشور گرجستان گفت :"در شمال شرق هیچ کشوری جز روسیه وجود ندارد!" . OSCE در موضع گیری های بعدی نشان داد قصد ندارد در دعوای دو همسایه ی قدیمی دخالت مستقیم کند ، چنانچه که در جلسه ی پارلمانی کشورهای عضو OSCE ، سخنگوی این سازمان گفت "این وظیفه ی OSCE نیست که قضاوت کند یا انگشت اتهام به سوی کسی بگیرد ، OSCE فقط یک ناظر است" در همین هنگام ،سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع گرجستان نیز طی بیانیه ای اعلام کرد "بر اساس اطلاعات راداری بدست آمده ، دو هواپیمای جنگنده از پایگاه هوایی در Mozdok اوستیای شمالی (متعلق به کشور فدراسیون روسیه) پرواز کرده و بمبی به وزن تقریبی بین 800 کیلوگرم تا 1 تن رها کرده اند" در اظهارات بعدی وزارت کشور ، این بمب "به طول 3 متر و با کلاهک انفجاری 80 کیلویی" ذکر شده . متخصصان گرجستانی ، موشک شلیک شده را از نوع موشک ضدرادار KH-58 شناسایی کردند . تحلیلگران گرجستانی 3 هدف احتمالی را برای این حمله ی هوایی از جانب روسها در نظر گرفته اند ، 1- ایستگاه رادار هوایی سیار در 12 کیلومتری روستای Tsitelubani که قابلیت کشف اهداف هوایی در 360 درجه خود را داراست -2- شورای موقت اوستیای جنوبی که تحت حمایت حکومت گرجستان و به رهبری Sanakoev که در روستای Kurta (در نزدیکی محل حمله ی هوایی) مستقر بود -3- تحریک گرجستان در آستانه ی مذاکرات که قرار بود دو روز بعد ، در 9 آگوست در تفلیس انجام شود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/130212_Russian-Air-Force_Sukhoi-Su-24M-Fencer.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/300px-H-58U_AS-11_Kilter_2008_G1.jpg[/img] [i]عکس اول : جنگنده ی Su-24 / عکس دوم : موشک ضدرادار KH-58 (کد ناتو AS-11 Kilter)[/i] فرمانده نیروهای صلح بان روسی اما با رد تمامی ادعاهای تفلیس ، اعلام کرد "اگر موشک (ما) به قصد انهدام هدفی شلیک شده باشد ، آن هدف حتما منهدم میشد ! چنین عملیات هایی با درجه ی بالایی از عملکرد انجام میشود و با قضاوت از روی ابعاد داده شده از موشک ، در صورت انفجار ، خسارات جدی به روستا وارد میشد . اگر منفجر نشده ، یعنی قرار نبوده که منفجر شود . حال سوال اینجاست که چه کسی میتواند قصد یک حمله ی ناقص را داشته باشد تا با کمترین خسارت ، طرف مقابل را متهم کند؟" در همان روز ، سفیر روسیه در گرجستان به وزارت خارجه احضار شد تا مراتب اعتراض تفلیس به "نقض حریم هوایی گرجستان توسط جت های روسی" به اطلاع مسکو برسد . ویاچسلاو ، سفیر روسیه در گرجستان هنگام خروج از وزارت خارجه ی گرجستان به خبرنگاران گفت :"اطلاعات راداری و و عکسها چیزی را ثابت نمیکند و ارتش گرجستان هم جنگنده های سوخو در اختیار دارد" او اما از پاسخ به موضعگیری در قبال این حادثه خودداری کرد و گفت:"شما واکنش روسیه را زمانی که مسکو بطور رسمی موضع خود را اعلام کرد ، متوجه میشوید !" کمی بعد و در ساعات پایانی روز 7 آگوست ، نیروی هوایی روسیه با انتشار بیانیه ای هرگونه سورتی پروازی توسط جت های روسیه در منطقه ی Tsitelubani را رد و نقض حریم هوایی گرجستان را تکذیب کرد . هیات تحقیق روسی نیز از عدم وجود بسیاری از تکه های موشک "که معمولا در هنگام انفجار از آن باقی میماند" خبر داد [b]21 آگوست 2007 ، سقوط هواپیما در گرجستان[/b] در روز 21 آگوست 2007 ، اطلاعیه ای در وبسایت رسمی وزارت امور خارجه ی گرجستان منتشر شد مبنی بر اینکه در پی دو بار نقض حریم هوایی گرجستان توسط یک جت جنگنده که از روسیه پرواز کرده بود . پدافند ضدهوایی ارتش گرجستان این هواپیمای مهاجم را هدف قرار داده است . در اطلاعیه ی گرجستان چیزی درباره ی اینکه جت مذکور سقوط کرد یا نه منتشر نشد ، اما در طرف دیگر ماجرا ، دولت آبخازیا سقوط یک فروند هواپیما را تایید کرد اما "سرنگون شدن" آنرا رد نمود . بر اساس اعلام گرجستان ، جت مذکور با سرعت بین 450 تا 490 کیلومتر بر ساعت در حال عبور از حریم هوایی گرجستان بود که توسط پدافند گرجستان مورد حمله قرار گرفت . مقامات ارشد گرجی اظهار داشتند نتوانسته اند سرنگون شدن هواپیما را تایید کنند ، اما تصاویر شناسایی از دود و آتش در منطقه ی جنگلی Kodori Gorge ایالت آبخازیا حکایت داشت . اما روسها با تکذیب ادعای تفلیس ، اطلاعات منتشر شده درباره ی حادثه را غیرواقعی خواندند ، ژنرال Yury Nikolayevich Baluyevsky که در آن زمان رییس ستاد مشترک ارتش روسیه بود ، در واکنش به اظهارات مقامات گرجستانی گفت "هواپیماهای جنگی در سرعتی که گرجی ها اعلام کرده ، پرواز نمیکنند و حتی سرعت هلیکوپترها هم کمی کمتر از این رقم است" . آبخازیا نیز با تایید سقوط یک هواپیما در خاک خود ، روسی بودن آنرا تکذیب کرد و آنرا احتمالا یک جنگنده ی گرجی یا هواپیمای جاسوسی آمریکایی دانست . منبع : http://www.kommersant.com/page.asp?id=793706 http://www.canada.com/story_print.html?id=e59461f0-2808-4f6c-8511-3a34390cc42d&sponsor= http://www.dailytimes.com.pk/default.asp?page=2007%5C08%5C08%5Cstory_8-8-2007_pg4_7 http://en.wikipedia.org/wiki/2007_Georgia_plane_downing_incident [color=red] مترجم و گردآورنده : Cheka اختصاصی میلیتاری[/color]

[quote]من متعجبم از اين كه چرا آمريكايي ها مستقيما مداخله نظامي كردند و پنجاه هزار كشته دادند آيا اين امكان نبود كه آنها هم مانند شوروي جنوبي ها را تجهيز كنند؟[/quote] البته عملا پرسنل ارتش سرخ شوروی هم در جنگ ویتنام حضور داشتند (تقریبا تمام شبکه ی پدافند هوایی موشکی ویتنام شمالی ، بخصوص پدافند پایتخت کره ی شمالی ، "هانوی" مستقیما توسط زبده ترین پرسنل PVO (نیروی پدافند هوایی شوروی) که تعدادشون بنابر برخی منابع 3000 نفر ذکر شده ، کنترل میشد) اما مداخله ی مستقیم یا غیر مستقیم در یک Proxy war ، بخصوص در دوران جنگ سرد به استراتژی و دکترین کلی هر کشور برمیگشت ، آمریکا میخواست با استقرار نیروهاش در ویتنام و شکست دادن ویتنام جنوبی ، جای پایی در مقابل گسترش نفوذ چین پیدا کنه . در مقابل کرملین هم با دکترین مخصوص خودش ، یعنی گسترش قلمرو شوروی به سواحل خلیج فارس و نفوذ در خاورمیانه ، بطور مستقیم (بوسیله ی استقرار نیرو) از دولت کمونیست افغانستان در مقابل طالبان حمایت کرد .

msta عزیز ، اگر منظور شما ناوچه های Frigate ماست ، طبق منابع مختلف بعنوان مثال ناوچه ی جماران مجهز به سیستم پدافند هوایی موشکی فجر (بومی شده ی سیستم RIM-66/SM-1 ) هست که برد این سیستم (فکر کنم) در حدود 74 کیلومتر هست که حتی اگر نصف این مقدار هم باشه بسیار بیشتر از برد 12 کیلومتری HQ-7 این ناوچه میشه

[quote][quote]از مدیران محترم وب سایت استدعای عاجزانه دارم نسبت به ادغام این تاپیک با تاپیک غنی جناب Cheka عزیزم با محوریت همین موضوع اقدام عاجل بفرمایند.[/quote] مشکل اینجاست که در صورت ادغام، پستها به تاریخ قرار میگیرند. و پست cheka که مقاله هست، در ابتدا قرار نمیگیره.[/quote] آقا رضا مشکلی نیست ، باعث افتخارم هم هست که مقاله ام مکمل پست جناب Patriot عزیز باشه

بسیار ممنون بابت مقاله ی خوبتون ، ناوچه ی خوبی به نظر میرسه ، تنها چیزیش که بنظرم چندان کافی نیست ، سیستم پدافند هواییش (HQ-7) هست که برای یه ناوچه Frigate کمه . البته در مدل ارتقا یافته اش این سیستم با HQ-18 (مدل دریایی سامانه ی Buk) تعویض شده .