امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بالگرد تهاجمی بسیار مناسبی هست . روس ها به دلیل شناخت و درگیری مداوم با گروه های چریکی در چچن دقیقا بالگرد هاشون رو با قدرت قابلیت بالا برای مقابله با چریک می سازنند البته به صورت طراحی LLFU برتری دریایی و زمینی رو هم دارند ولی به نظر من عیب بسیار اساسی این بالگرد نداشتن مسلسل های متحرک مثل نمونه چاشنیف های میل-28 هست که در واقع در این زمینه برتری خاصی میل-28 به کاموف-52 داره . ولی در عوض قدرت بسیار بالای مانور پذیری رو داره به صورتی که در زاویه Santra که برای مورد هدف قرار دادن تانک ها و نفربر ها مورد استفاده قرار می گیره خیلی سریع وارد عمل می شه و تغییر مسیر می ده . برای مقابله با چریک ها هم همینطور اگرچه مجهز به نمونه مسلسل های متحرک مثل کبری نیست ولی عملا قدرت مانور پذیریش کمی از این ضعف کاسته .

چه از لحاظ حمل تسلیحات و چه از لحاظ مانور پذیری و هزینه های نگهداری از همرزم های خودش مثل TAI/AgustaWestland T-129 و Agusta A129 Mangusta برتری سطحی رو داره .

دوستان مقایسه ای بکنند ، که برای جنگ های چریکی از کدوم بالگرد می شه بهترین استفاده رو کرد ، میل-28 یا کاموف-52 . هر دو ضعف هایی دارند که در زمینه هایی برتریشون اون ضعف ها رو کاهش رو می ده .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این اولین باره که بنده هم با همچین زره مستحکم و مقاومی اون هم در یک بالگرد تهاجمی روبرو می شم اما دوستان فکر می کنن در عمل در صحنه درگیری چقدر امکان مقاومت برای این بالگرد وجود داره؟ و آیا تسلیحاتی هستن که صرفنظر از بحث نابودی و ساقط کردن این بالگرد، این هواگرد رو وادار به فرود اضطراری کنه و یا از دور درگیری موثر خارج کنه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]همچنين اين پرنده ميتواند در صورتي كه در درگيري يكي از موتورهايش از كار افتاد با تنها موتوره باقيمانده به صورت
دائم پرواز كند.[/quote]

اگه یکی از ملخا از کار بیفته که هلی کوپتر همینطور دور خودش می چرخه و دیگه کاری ازش بر نمباد؟؟!! دوستان اگر می شه یه توضیحی بدن؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]همچنين اين پرنده ميتواند در صورتي كه در درگيري يكي از موتورهايش از كار افتاد با تنها موتوره باقيمانده به صورت
دائم پرواز كند.[/quote]

اگه یکی از ملخا از کار بیفته که هلی کوپتر همینطور دور خودش می چرخه و دیگه کاری ازش بر نمباد؟؟!! دوستان اگر می شه یه توضیحی بدن؟[/quote]
دوست عزیز ملخ ها هر کدوم که به یک موتور متصل نیستند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote]همچنين اين پرنده ميتواند در صورتي كه در درگيري يكي از موتورهايش از كار افتاد با تنها موتوره باقيمانده به صورت
دائم پرواز كند.[/quote]

اگه یکی از ملخا از کار بیفته که هلی کوپتر همینطور دور خودش می چرخه و دیگه کاری ازش بر نمباد؟؟!! دوستان اگر می شه یه توضیحی بدن؟[/quote]
دوست عزیز ملخ ها هر کدوم که به یک موتور متصل نیستند.[/quote]

پس دوتا موتور به دوتا ملخ وصله ولی فکر کنم هر کدوم به یه کی وصل باشه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]پس دوتا موتور به دوتا ملخ وصله ولی فکر کنم هر کدوم به یه کی وصل باشه؟
[/quote]

نه عزیزم حتما نباید دارای دو موتور باشه این تاپیک رو یه نگاهی بکن:
http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=8710

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]پس دوتا موتور به دوتا ملخ وصله ولی فکر کنم هر کدوم به یه کی وصل باشه؟
[/quote]

نه عزیزم حتما نباید دارای دو موتور باشه این تاپیک رو یه نگاهی بکن:
http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=8710[/quote]

گرفتم چی شد یه لحظه فکر کردم منظورش از از کار افتادن موتور از کار افتادن ملخه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkred][b]تصويره صندلي ايجكت هليكوپتر:[/b][/color]

[img]http://www.zvezda-npp.ru/sap/k-37.jpg[/img]

راستي كدوم يكي از بچه ها رادارش رو خوب ميشناسه؟؟
نام رادار:
Phazotron FH-01 Arbalet MMW

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان دلیل استفاده از میل۲۸ تنها قیمت و هزینه های پایین نگهداری و اورهال اون هست وگرنه این بالگرد خیلی قوی هست ولی قیمتی سرسام آور و همچنین پیچیدگی بسیار بالایی داره و هزینه نگهداری واورهالش هم خیلی زیاده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
روسیه کلا به تعداد زیادی از این بالگردا نیاز نداره. این ها برای مدیریت نبرد ساخته میشن و معمولا یک خلبان بسیار ماهر و با سابقه به همراه یک فرمانده عملیاتی توی اون مستقر میشن و هر کاموف 52 با حدود 8 تا 15 فروند کاموف 50 یا میل 28 دیگه اسکادرانی هجومی رو تشکیل میدن. در حین عملیات هم کاموف 52 عقب تر میمونه و فقط مدیریت نبرد رو با استفاده از ابزار های شناسایی و مخابراتی قدرتمندش انجام میده و اگر موردی اضطراری پیش اومد خودش هم در حالی که در تسلیحات و هجوم کمی از بقیه نداره وارد عمل میشه. دلیل زره قویش هم همینه که با دونستن این تاکتیک دشمن سعی در زدن کاموف 52 که به نوعی واحد فرماندهی در نبرد هست میکنه.

به نقل از یک خلبان روسی توی فروم میلیتاری دات کام

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خانواده ی رادارهای FH-01 موسوم به Arbalet رادارهای چند منظوره ای هستند که از رادار معروف Kopyo (رادار هواپیماهای Mig-21 و Su-25T) تولید شده اند و قابلیت درگیری با اهداف هوا به هوا و اهداف زمین به زمین را دارند .

رادارهای سری Arbalet یک نوع رادارهای پالسی (Pulse radar) دو بانده ی همبسته هستند که در باندهای L و Ka (سانتیمتری و میلیمتری) کار میکنند .

[img]http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics_archivos/arbalet.jpg[/img]

این رادار بطور کلی در شرایط آب و هوایی مختلف و در حضور عوارض زمینی و اختلال های طبیعی قادر به انجام کارهای زیر با پوشش 360 درجه است :

- کشف و تشخیص اهداف زمینی و هوایی و تعیین موقعیت آنها (بعلاوه ی قابلیت هشدار شلیک موشک missile warning)
- کشف و تعیین موقعیت اهداف متحرک زمینی
- هدایت موشکهای هدایت پذیر
- نقشه برداری زمینی ر
- دفاع ضدهوایی و ضد موشکی
- تشخیص شرایط آب و هوایی خطرناک و موقعیت آنها
- تشخیص دوست از دشمن (Identification friend or foe)

اولین مدل این خانواده ی رادارها با نام Arbalet / FH-01 و برای هلیکوپتر تهاجمی Ka-50 ساخته شد و در بالای هلیکوپتر نصب شد .

[img]http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%[/img]

مدل بعدی و ارتقا یافته ی این خانواده ، رادار Arbalet-M است که روی هلیکوپتر Ka-52 نصب شده . Arbalet-M نصب به مدل قبلی خود مجهز به پردازنده ی قدرتمند تر از سری Baguet استفاده میکند که به لطف این پردازنده ی قویتر ، تعداد اهدافی که رادار میتواند همزمان دنبال کند از 10 عدد به 20 عدد افزایش یافته . هر چند این مدل نیز دارای پوشش 360 درجه ای است اما گفته میشود در هلیکوپتر Ka-52 ، رادار فقط از 120 درجه پوشش خود استفاده میکند .

این رادار قابلیت کشف اهداف هوایی در ابعاد جنگنده تا برد 15 کیلومتری و در ابعاد موشک تا برد 5 کیلومتری (در مدت زمان 0.5 ثانیه) ، قابلیت کشف اهداف زمینی بزرگ تا برد 25 کیلومتری و اهداف زمینی در ابعاد تانک در برد 12 کیلومتری و قابلیت نقشه برداری تا برد 32 کیلومتری را دارد . Arbalet-M همچنین اطلاعات مربوط به اهداف و موشکها را بطور خودکار بین بقیه هلیکوپترهای تهاجمی Ka-50 و مراکز کنترل زمینی به اشتراک میگذارد . این رادار در حالت پرواز در ارتفاع پایین قابلیت کشف سیمهای برق از 0.4 را دارا بوده و همچنین نقش حمایت اطلاعاتی بقیه واحدهای کشف الکترواپتیکی و اخطار زودهنگام را نیز بر عهده دارد .

در بخش کنترل و هدایت تسلیحات نیز زمان واکنش رادار (از کشف تا شلیک موشک به طرف هدف) تنها یک ثانیه است .

[img]http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics_archivos/arbalet3.jpg[/img]

اجزای مختلف رادار Arbalet

منابع :

http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics.htm
http://www.roe.ru/cataloque/air_craft/aircraft_103-106.pdf
http://www.flightglobal.com/articles/1996/12/18/10356/kamov-reveals-ka-52-mmw-radar.html

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]مدل بعدی و ارتقا یافته ی این خانواده ، رادار Arbalet-M است که روی هلیکوپتر Ka-52 نصب شده .[/quote]


[quote] Arbalet-M همچنین اطلاعات مربوط به اهداف و موشکها را بطور خودکار بین بقیه هلیکوپترهای تهاجمی Ka-50 و مراکز کنترل زمینی به اشتراک میگذارد .[/quote]

صحت گفته های من (اون خلبان روسی) رو تایید میکنه. یک کاموف 52 به همراه تعداد 8 تا 15 کاموف 50 پرواز میکنه. پس کاموف 52 لازم هم نیست در تعداد خیلی بالایی تولید شه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
.جناب چكاي عزيز ممنون از معرفي راداره اين پرنده.شما هر سايتي كه باشين اطلاعاتتون نابه.

به نظره من قابليت درگيري با اهداف هوايي اين پرنده زياد به درد نميخوره.برد 15 كيلومتر بردي نيست كه اين پرنده بخواد در مقابل جنگنده ها و حتي هواپيماهاي بيسرنشين خودي نشون بده.
اما قابليت تهيه نقشه از وارفير براي اين پرنده كه يك مدله فرماندهي تهاجمي است بسيار مناسبه و ميتونه كا-50 ها رو تبديل به كا-52 ها بكنه.در كل به دليل لينك شدن با كا-50 و ميل -28 ميتونه هر پرنده اي رو با ارتقا به مدلي با قدرت خودش تبديل كنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط 951
      مروری بر تاریخچه تولید و خدمت بالگرد Sikorsky S-58
      و نمونه نظامی  Sikorsky H-34  Choctaw
       
       
      قسمت اول :
       

      Sikorsky S-58C
       
      خاستگاه و توسعه
      بالگرد سیکورسکی Sikorsky S-58 / H-34  Choctaw آخرین بالگرد تولید شده توسط سیکورسکی با موتور شعاعی بود و همراه با بالگردهای Sikorsky S-55 /  H-19 Chickasaw  و    Sikorsky S-56 / CH-37 Mojave یکی دیگر از اسب های پرنده سیکورسکی در دهه 1950 میلادی به شمار میرفت .
       
              
         Sikorsky S-56 / CH-37 Mojave          Sikorsky S-55 / H-19 Chickasaw      
      در دوره پس از جنگ جهانی دوم ، با شروع به اصطلاح "جنگ سرد"، زیردریایی های تهاجمی و موشک انداز ، واحدهای اصلی نیروی دریایی مخوف شوروی بودند که در اقصی نقاط جهان مستقر شدند . نیروی دریایی ایالات متحده این تهدید جدی را مشاهده  و بلافاصله برای مقابله با آن اقدام کرد.
      در پایان دهه 1940میلادی ، چند مدل بالگرد در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده بودند که شامل بالگردهای :  Piasecki HRP Rescuer و Sikorsky HO4S  میشد . این ناوگان برای استفاده به عنوان بالگرد جنگی ضد زیردریایی (ASW) ، عمدتاً به دلیل بار و برد محدود آنها  نامناسب بودند . در طول آزمایش‌هایی که در جنوب فلوریدا انجام گرفت ، موتورهای این بالگردها در طول پروازهای طولانی مدت در گرما و رطوبت زیاد که برای غوطه‌وری سونار لازم بود ، بیش از حد گرم میشد . علاوه بر این، عملیات در دریا بر استقامت سازه ها ، پوشش ها و ابزار دقیق فشار وارد می کرد . با این حال، علیرغم مشکلات پیش آمده ، تجربیات به دست آمده نشان داد که بالگرد پتانسیل قابل توجهی در این نقش دارد .
       

       Piasecki HRP Rescuer
       

      Sikorsky HO4S    
       
      در ژانویه 1950میلادی ،  نیروی دریایی ایالات متحده مسابقه ای را برای تهیه یک هلیکوپتر ASW که به طور خاص برای این کار طراحی شده باشد ، برگزار کرد . در ماه ژوئن سال بعد ، با شرکت بل ، برای طراحی مدل بل – 61 ،  قراردادی منعقد شد که در ابتدا ، ساخت سه نمونه اولیه پیش‌بینی شده بود . نمونه پروتوتایپ ،  در 4 مارس سال 1953میلادی با نام Bell XHSL-1 prototype اولین پرواز خود را با خلبانان آزمایشی معروف فلوید کارلسون و جو دان در میدان هوایی آمون کارتر انجام داد .
       

      Bell XHSL-1 prototype
       
      بالگرد Bell XHSL-1  به این دلیل انتخاب شد که نیروی دریایی ایالات متحده ، بر اساس تجربه با بالگرد    Piasecki HRP  متقاعد شده بود که طراحی پشت سر هم روتورها در یک بالگرد مزایای بیشتری را ارائه می دهد .
      مجموعه ای از تاخیرها به دلیل مشکلات مختلف (در رأس آنها ارتعاشات شدید روتورها وجود داشت) بالگرد Bell XHSL-1 را تحت تأثیر قرار داد که در پایان انتظارات را ناامید کرد . به عنوان مثال سر و صدای تولید شده توسط روتورها فعالیت اپراتورهای سونار را مختل می کرد ، تا شدن تیغه ها کار دشواری بود و به دلیل اندازه بزرگ آن ، بالگرد به سختی در بالابر کشتی ها جا می شد .  دست آخر تنها 53 دستگاه ازین بالگرد تولید شد .
       

      Sikorsky S-58B N408A در حال پرواز در مقابل کارخانه سیکورسکی در استراتفورد
       
       

      بالگرد Bell XHSL-1  به طور مستقیم رقیب Sikorsky S-58 بود. این تنها هلیکوپتر شرکت بل با پیکربندی روتورهای پشت سر هم تا آنزمان است
       
      پایان قسمت اول
      .
      .
      .
      ادامه دارد . . .
       
      مترجم  : 951
      برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است .
       
      فقط برای میلیتاری
                  . منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.