تاپیک جامع بررسی پدافند هوایی ایران تاپیک جامع بررسی پدافند هوایی ایران

[Morteza313 286]

در واقع ايشون تا اونجايي كه من يادم مياد رينگ 23 ميلي متري ها رو از يه گزارش FAS برداشته بود که توسط CIA انتشار پیدا کرده بود در سال 2005


ایشون اطلاعات رو از اون گزارش گرفته بود بعد خودش علائم توپها رو روی گوگل ارث رسم کرده بود.

به اون عکسها استناد خاصی در مقاله نشده و هدف از نمایششون این بود که نحوه استفاده از این سیستمها (حتی اگه روش استفاده الان تغییر پیدا کرده باشه) نشون داده بشه. در واقع عکسها بیشتر جنبه تزئینی داشت.



[quote]برای قوانین سایت قدیم یا جدید ، آماتور یا حرفه ای بودن یکسان است.[/quote]
موافقم
همه ما هنگام عضویت قوانین سایتها رو مطالعه می کنیم و بعد عضو اونها میشیم ، قانون هم باید با دقت و متعصبانه اجرا بشه.

[RezaKiani 1,900]

به نظر من بهتره قانون "به دقت" اجرا بشه نه اینکه "متعصبانه" اجرا بشه.
مشابه همین مطلب ایران فرترس رو در یه سایتی دیدم درباره چین(فکر کنم که توی سایت سینودیفنس) از عکساش می شه برای تکمیل این تاپیک استفاده کرد.
در ضمن مطالب تاپیک به دقت نوشته شده اند. امیدوارم که تا انتها ادامه پیداکنه و وسط کار ول نشه.

[Morteza313 286]

خيلي دوست دارم كه اين تاژيك به يه تاژيك مرجع و تمام عيار در باره ژدافند توژخانه اي ايران تبديل بشه
و طبيعتا اين امر فقط با اطلاعات من ميسر نميشه.
بيشتر دوست دارم دوستان تاژيك رو اداره كنند از جاهاي ديگه اطلاعات ساير كشورها رو بيارن و با مال خودمون مقايسه كنند يا نقد كنند يا زواياي ديگه مطلب رو كه به ذهنشون ميرسه بگن


راستي تو قسمت ايجاد ديوار آتش اين يكي به نظر من از همه خوفناك تره:

[url=http://www.postimage.org/image.php?v=aV1inbfJ][img]http://s4.postimage.org/1inbfJ.jpg[/img][/url]

[Morteza313 286]

[b]قسمت دوم[/b]

[b]دفاع کوتاهبرد : [/b]

ستون فقرات سامانه های پدافندی توپخانه ای ایران را می توان اتشبار های 23 میلی متری ZU-23 دانست ، این اتشبار کار امد دارای برد مفیدی حدود 2500 متر بوده و در صورت شلیک به وسیله نفرات و با استفاده از سایت نشانه روی اپتیکی درصد موفقیتی بین 3 تا 7 در صد را ثبت می کند، کالیبر مورد استفاده دراین توپ قابلیت عبور از اکثر زره های کامپوزیتی در بالگردهایی همچون AH-64 یا A-10 را دارا می باشد ، این اتشبار در دونوع دولول و تک لول ( دریایی ) در سازمان صنایع دفاعی ایران تولید می گردد ،
در روسیه ارتقای این سامانه های به استاندارد M و اضافه نمودن موشکهای دوشپرتاب و یک سایت هدفگیری اوتوماتیک توانست درصد موفقیتی معادل 30 درصد را برای این سامانه ها فراهم سازد. در ایران نیز تا کنون دو ارتقای اساسی برای این سامانه ها افشا گردیده است ،
صنایع دفاعی ایران با نصب موشکهای شانه پرتاب ونگارد 1/ 2( کپی شده در داخل با نام میثاق ) بر روی توپهای ضد هوایی 23 میلی متری به این سلاح توانایی پوش منطقه ای را برای حمایت از نیرو های زمینی پیش رو یا حمایت از از مناطق تجمعی نفرات را بخشیده است ، هر چند نفس وجود پایگاه شلیک ثابت با مفاهیم جنگهای نامتقارن در تعارض جدی قرار دارد اما ترکیب این توپ و موشک ونگارد می تواند دردسر های جدی را برای بمباران در ارتفاع پایین و بمباران با بمبهای انهدام جمعی ( همچون ناپالم یا بمبای خوشه ای ) برای نیروهای مهاجم در پی داشته باشد ، اما استفاده از این سلاح برای پوشش استراتژیک بعید به نظر می رسد ، هرچند بررسی موشک ونگارد هدف این نوشتار نیست اما بد نیست بدانیم موشک ونگارد دارای بردی حدود 5000 متر ، ارتفاع عملیاتی 4000 متر ، و سرعت 2 ماخ است ، این موشک از یک جستجوگر فروسرخ تمام وجه استفاده می نماید که برای مقاومت در برابر اخلال گرها همچون موشکهایی چون موشک هوا به هوای پایتون 4 از رهگیری دو طول موج استفاده می نماید ، این نوع هدایت اثبات نموده که در برابر اخلالگرهایی چون شراره یا باریکه مقاوم است اما در مورد اختلالات پس زمینه هنوز هم به حد ایده ال نرسیده ، به همین دلیل این موشک حداقل ارتفاع در گیری معادل 100 متر دارد

[align=center][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/52875750.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_52875750.jpg[/img][/url]

[b]-نمونه اتشبار 23 میلی متری مجهز به موشکهای ونگارد[/b] [/align]

نوع دیگر ارتقای اتشبارهای 23 میلی متری ، سامانه 23 میلی متری مصباح می باشد، در لایه های پدافندی توپخانه ای ایران بعد از مصباح می توان به وضوح راهبرد استفاده از اتشبارهای قدیمی و سامانه های راداری و الکترونیکی نوین را مشاهده نمود ، این سامانه تنها یک بار و در نمایشگاه توانمندی های نیرو های مسلح در بهمن ماه سال 1387 به نمایش در امد و اطلاعات بیشتری نیز درباره این سامانه افشا نگردیده است ، بنا به اطلاعات موجود سامانه مصباح 8 اتشبار 23 میلی متری ZU-23 را با عملگر های مکانیکی دقیق و کالیبره شده با یک واحد رهگیری / کنترل اتش مرکزی هماهنگ میسازد ، در مورد این سامانه نمی توان هیچ گونه اظهار نظری نمود. اما با وجود سامانه های بسیار توانمندی چون سماوات صرف هزینه های گزاف برای تولید انبوه این سامانه منتفی به نظر نمی رسد.

[align=center][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/79455788.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_79455788.jpg[/img][/url]

[b]-سیستم اتوماتیک 23 میلی متری مصباح[/b]
[/align]
[b]دفاع میانبرد :[/b]

این حلقه را می توان مستحکم ترین سد پدافند توپخانه ای ایران برشمرد .
در رژیم شاه مخلوع 40 اتشبار 35 میلی متری اورلیکن به همراه رادارهای مراقبت / کنترل اتش اسکای گارد خریداری گردید. با توجه به تجربه موفق این اتشبار در دوران دفاع مقدس ، صنایع دفاعی ایران در سال 1386 به تولید تحت امتیاز یک نمونه بهینه سازی شده این اتشباربا نام سماوات پرداخت .
اورلیکن 35 یکی از کارامد ترین و خوش نام ترین سیستمهای پدافندی توپخانه ای جهان است که هنوز هم پس از گذشت بیش از 50 سال از زمان طراحی خود در بسیاری از مجهز ترین ارتشهای جهان چون ژاپن ، استرالیا ، المان ( نمونه گپارد ) و ... در حال خدمت است و کشورهایی نظیر چین نیز هنوز اقدام به ساخت اتشبارهای این سیستم کارامد می نمایند . این سیستم پدافندی از یک پست فرماندهی و کنترل مجهز به رادارهای جستجو/ کنترل اتش اسکای گار و در نمونه های قدیمی تر سوپر فلدر موس استفاده می کند. هر واحد کنترل در یک زمان می تواند دو اتشبار دولول 35 میلیمتری کالیبر 90 را با نرخ اتشی معادل 1100 گلوله بر دقیقه کنترل نماید ، فلسفه طراحی این سیستم بر مبنای درگیری با اهداف پرواز کننده در ارتفاع پایین و با سرعت بالا بنیان نهاده شده ، و به همین دلیل از پتانسیل بالایی برای دفاع در برابر حملات موشکهای کروز برخوردار است .
نمونه کپی شده این سیستم در داخل کشور با نام سماوات شناخته می شود که این نام تلمیح ظریفی است به سوره مبارکه الرحمن در قران مجید و اشاره این ایات به هدف قرار دادن گروهی از موجودات شرور اسمانی که با شراره هایی از غیب نابود می شوند. سماوات از همان اتشبار متعارف دولول اورلیکن 35 با فشار شکن های استوانه ای بجای فشار شکن های پروانه ای بهره می برد این نمونه فشار شکن را می توان در اتشبارهای چینی وژاپنی و نمونه های اولیه سیستم اورلیکن مشاهده کرد .

[align=center][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/68038981.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_68038981.jpg[/img][/url]

[b]-اتشبار 35 میلی متری اورلیکن[/b][/align]

اما در بعد راداری سماوات را می توان یک افتخار ملی لقب داد ، در حالی که تمام نمونه های موجود در جهان از رادارهای اسکای گارد 1 و 2 بهره می برند ، و به دلیل کارایی این رادار حتی در چین نیز بانام تایپ 905 تولید و در سیستم تایپ 90 ( نمونه کپی اورلیکن 35 م.م )، به کار گرفته شده ، اما درایران شاهد طراحی و ساخت یک رادار کاملا جدید برای استفاده در سامانه سماوات می باشیم ، تا کنون هیچ گونه جزئیاتی از این سامانه افشا نگردیده اما از لحاظ برد این رادار احتمالا در همان محدوه 20 کیلومتری رادار اسکای گارد جای می گیرد اما در تصاویر منتشر شده سامانه های هدف گیری غیر فعال گسترده ای مشاهده می شود که وجود این سامانه ها به طرز قابل توجهی به توانمندی های سماوات برای عملیات در محیطهای الوده به ECM و رهگیری پنهانکارها می افزاید .

[align=center][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/97411506.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_97411506.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/php6tdft7.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_php6tdft7.png[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/phpmvpoey.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_phpmvpoey.png[/img][/url]

[/align]
[b]-رادار سماوات در حال رهگیری یک بی سرنشین کوچک[/b]

سماوات را می توان در دهه های اینده ستون فقرات پدافند توخانه ای ایران دانست این سیستم با توانایی پوشش موثر تا برد 4 کیلومتر یک سیستم تعیین کننده برای دفاع از حریم هوایی ایران محسوب می گردد. ازجمله ابتکارات جالب که اخیرا در استفاده از این جنگ افزار به کار رفته است می توان به اتفاده از اتشبارهای 35 میلی متری اورلیکن و رادارهای اسکای گارد درکنار رادارهای تاکتیکی قدرتمند کاستا2KE2 اشاره نمود ، رادار کاستا با برد 150 کیلومتر و یک انتن آرایه فازی که بر فراز یک دکل 14.5 قرار گرفته است،با قابلیتهای همچون حذف پس زمینه و رهگیری اهداف متحرک یک رادار تخصصی برای رهگیری اهداف ارتفاع پائین به شمار می آید ، با توجه به انکه نقطه ضعف اساسی سیتمهای توپخانه ای شناسایی دیر هنگام موشکهای کروز به وسیله رادار های مادر میباشد استفاده از کاستا این قابلیت مهم را به آتشبارهای 35 میلی متر می دهد تا به موقع برای در گیری با موشک کروز آماده گردیده و با چرخش به سمت مکان ورود موشک کروز به افق دید اتشبار در حداقل زمان با موشک در گیر گردند، علاوه بر این لینک نمودن رادارهای کاستا با مراکز فرماندهی نیز میتواند دها آتشبار اسکای گارد را در حداقل زمان ممکن ( کمتر از 5 ثانیه) با موشکهای کروز دشمن و یا هواپیماهای پرواز کننده در ارتفاع پست درگیر نماید.

[b]ادامه دارد.....[/b]



[color=brown]عکسها به گالری انتقال یافت.

Babakim1[/color]

[ColonelShak 1,000]

دستت درد نکنه - مطلب نابی داره میشه - مشتاقانه منتظر ادامه مطلبت هستم .

[Azarakhsh 1,068]

بابا معرکه است کارت داداش!!

راستی اون عکس ها از رادار سماوات رو از کجا آوردی؟!

[MOHAMMAD 6,332]

ممنون عاليه ادامه بده اخوي
ان شا الله ما هم حالمون بهتر بشه بيشتر به سايت سر مي زنيم.

[IRIAF 3,096]

بسيار عالي. مطلب سماوات خيلي خوب و خوشحال كننده است. تعداد توليد انبوه سماوات تو چه حديه؟ بصورت كلي قابل فبول هست؟

[Morteza313 286]

[b]سوم و پاياني[/b]

[b]دفاع دور برد :[/b]

اخرین حلقه پدافند تو پخانه ای ایران متشکل از سامانه های کالیبر سنگین با برد و توان تخریبی بالا می باشد . نیروهای مسلح ایران در طی دوران 8 سال دفاع مقدس اقدام به خریداری و استفاده از سامانه های 100 میلی متری ks-19 نمودند ، این سامانه به خاطر دقت پایین در طی دوران دفاع مقدس به عنوان ایجاد کننده دیوار اتش مورد استفاده قرار می گرفت ، در سال 1387 صنایع الحدید اصلی ترین سازنده توپهای زمین پایه و در یا پایه اقدام به رو نمایی یک نمونه ارتقا یافته از این سامانه با سیستمهای راداری و الکترونیکی جدید نمود ، سیستمی که هم اکنون به 100 میلی متری مشهور است را می توان یک نمونه ارتقا یا فته از سامانه های KS-19 دانست ، Ks-19 دارای یک رادار هشدار زود هنگام با برد 80 کیلومتر و برد درگیری 12 کیلومتری می باشد ، این سامانه دارای 19 خدمه بوده و درصد موفقیتی در حدود 20 در صد را در شرایط عملیاتی ثبت کرده است ، نمونه کپی شده این سامانه در ایران یک نمونه کاملا مکانیزه است که اتشبارهای ان می توانند بدون حتی یک نفر خدمه به انجام ماموریت بپردازند ، تصاویر نشان داده شده در رسانه های عمومی از این سامانه حاکی از یکپارچه سازی حداقل سه اتشبار با یک واحد کنترلیست که نرخ اتش سامانه را تا 60 گلوله بر دقیقه افزایش می دهد ، نکته مهم دیگر بکار گیری گلوله های دارای فیوز مجاورتی در این سامانه است که احتمال موفقیت سامانه را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. در ازمایشاهای به نمایش در امده در رسانه های دولتی ایران این سیستم به وضوح یک پرنده بی سرنشین کوچک را در شرایط سیر افقی از برابر اتش بار مورد هدف قرار می دهد که این امر حاکی از دقت بالای این سامانه است ، سیستم پدافندی 100 میلی متری از یک واحد کنترل اتش جدید بهره می برد که برای رهگیری اهداف پنهانکار و یا رهگیری امن در محیط های الوده و خطر ناک از یک واحد هدایت تلوزیونی با توانایی تصویر برداری فروسرخ استفاده می نماید .

[URL=http://www.postimage.org/][img]http://img39.imageshack.us/img39/6895/32572289.jpg[/img][/URL]

[b]-قبضه اتشبار 100 میلی متری [/b]

[URL=http://www.postimage.org/][img]http://www.postimage.org/aV1sSpPS.png[/img][/URL]
[URL=http://www.postimage.org/][img]http://www.postimage.org/aV1sSTLA.jpg[/img][/URL]
[URL=http://www.postimage.org/][img]http://www.postimage.org/aV1sT0f0.jpg[/img][/URL]

[b]-سیستم کنترل اتش مدرن سامانه 100 میلی متری در حال رهگیری یک بی سرنشین کوچک با سیستم هدفیابی تصویر ساز فرو سرخ.[/b]

100 میلی متری علاوه بر ایفای نقش در مواردی که به ان اشاره شد می تواند یک دردسر جدی برای جنگنده های تهاجمی دشمن باشد ، این سامانه به سبب سیستم کترل اتش مدرن و گلوله های مجاورتی خود از دقت بالایی بر خوردار است ، اما با این وجود نمی توان انرا سلاح کار آمدی برای مقابله با جنگنده های چابک در حال مانور دهی دانست ، اما حتی جنگنده های چابک برای حمله دقیق با سلاحهای هایت شونده به اهداف خود نیاز مند حداقل یک دقیقه پرواز ارام در ارتفاع 3 تا حداکثر 5 ( در ایمن ترین شرایط ) کیلومتری هستند ، در این حالت 100 میلی متری با توجه به برد و دقت نسبتا مطلوب خود و ذات سیستمهای پدافند توپخانه ای که یک عامل ازار همیشگی محسوب می شوند ، می تواند رهاسازی مهمات و انهدام هدف را برای نیروی مهاجم به یک عمل بسیار سخت و خطرناک تبدیل نماید.

[b]نتیجه گیری و نقد:[/b]

مجموعه فعالیتها در عرصه پدافند توپخانه ای نیرو های مسلح ، بیانگر نگرش دقیق فرماندهان ایرانی برای دفاع در حوزه های پدافندی می باشد ، فناری های بکار رفته در سیستمهای ساخت داخل را می توان با فناوری های مورد استفاده در پیشرفته ترین سیتمهای روز دنیا یکسان دانست ، به خصوص دستاوردهای راداری و الکترونیکی را در این زمینه می توان بسیار موثر و ارزشمند ارزیابی نمود . مجموعه این دستاوردها امروز یک حلقه پدافند توپخانه ای کامل و مستحکم و تراز اول را برای کشور به ارمغان اورده لیکن هنوز دو نقد عمده و مهم بر این فعالیتها وارد است .
در تمام سیستمهای پدافند توپخانه ای موثر یک وابستگی شدید به واحد هدایت مرکزی قابل مشاهده است که این امر بقا پذیری سامانه های پدافندی در صحنه یک نبرد سنگین را با تردیدهایی مواجه می سازد ، هرچند استفاده گسترده از سیستمهای هدف گیری غیرفعال امکان ردیابی این سیستمها را در صحنه نبرد کم تر می کند اما تهدید ها همچنان بجای خود باقیست ، با وجود تعداد زیادی از اتشبارهای پدافندی 23 میلی متری یا نظیر ان ، تولید بسته های ارتقایی نظیر انچه در استانداردZU-23M دیده میشود نتنها می توانست یک سیستم پدافندی با قابلیت بالا و پایدار در صحنه نبرد فراهم سازد ، بلکه با پوشش بسیاری قسمتهای دیگر همچون دفاع دریایی در برابر موشکهای کروز ( که تا حد زیادی به اتشبار های توپخانه ای وابسته است ) این امکان را فراهم می کرد تا بسیاری از هزینه ها موازی بخشهای دیگر نیز کاسته شود.
اما مهمترین نقدی که می توان بر ساختار مدیریتی صنایع دفاع و نمود ان در سیستمهای پدافندی وارد دانست مساله راهبرد و مدیریت کلان پروژه های دفاعیست ، ساختار صنایع دفاعی کشور یک ساختار متمرکز است که در ان فرماندهی ( که بر عهده وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است ) با ارائه شرح وظایف بر اساس در خواست ها و اعلام نیاز نیرو های مسلح پروژه ها و فعالیتهای صناایع مختلف دفاعی را مشخص می کند ، این ساختار در مقایسه با ساختارهای صنایع دفاعی ایالات متحده که با ارائه مسابقه هایی شرکتهای خصوصی به فعالیت فرامی خواند ، پیشرفت ناشی از رقابت را به حداقل کاهش می دهد ، در عوض در این نوع مدیریت صنایع دفاعی ، هزینه های موازی و اتلاف منابع در مقایسه با ساختارهای مشابه به دلیل مدیریت متمرکز به حداقل می رسد ، اما وقتی مدیریت کلان پروژه های دفاعی در تبیین درست و برنامه ریزی دقیق پروژه ها کوتاهی نماید ، این سیستم مدیریتی عملا تمامی مزایای خود را ازدست میدهد ، متاسفانه امروز در تعیین پروژه های دفاعی شاهد یک نوع بی برنامگی مخرب هستیم ، به طور عینی در حوزه اتشبارهای پدافندی نیز این بی برنامگی و نبود دیسیپلین قابل ملاحضه است . هنگامی که وزیر دفاع و پشتی بانی نیرو های مسلح با افتخار از پروژه غرور افرین بهره برداری از توپ دریایی 40 میلی متری ضد کروز سخن می گوید ، شاید در وحله اول تنها عظمت و دشواری دستیابی به فناوری ساخت این سلاح مورد توجه و تقدیر قرار گیرد اما در بلند مدت یک سوال مهم نمایان میشود که ایا اتشبار بسیار کار امد 35 میلی متری سماوات با ان کاریی بالا که اتفاقا دارای نمونه های دریایی نیز می باشد نمی توانست یک جایگزین کم خرج برای این پروژه باشد ؟ ایا با جایگزینی سامانه مصباح با اورلیکن 35/ سماوات ، و صرف هزینه های این سامانه برای یک سامانه هدایت شونده خود مختار همچون ZU-23M برای استفاده در قایقهای موشک انداز تندرو ، قدرت واحدهای سطحی دریایی به طرز چشمگیری افزایش پیدا نمی کرد؟

[URL=http://www.postimage.org/][img]http://img26.imageshack.us/img26/6492/87057637.jpg[/img][/URL]

[b]-ZU-23M ، یک نیاز بیپاسخ برای نیروهای مسلح ایران.[/b]

به جرات می توان ادعا نمود ، پیشرفت سریع و متحیر کننده صنایع دفاعی ایران را در ساخت اتشبارهای توپخانه ای را در هیچ کجای جهان ، در حتی در کشور هایی نظیر چین و ژاپن نمی توان مشاهده نمود ، اما این توان بالای دانشمندان ایرانی که قطعا حاصل اصالت ایمانی انان است به یک مدیریت هدفمند و دقیق نیاز مند است

[zed 4,648]

با سلام خدمت همه دوستان گرامي
ضمن تشكر از دوست گرامي Morteza313 به جهت اراپه اين مقاله ارزنده تقاضا دارم در صورت امكان منابع مورد استفاده در اين مقاله نيز درج شود .

[javadjab 6]

اقا مرتضی عزیز توی صحبتهای قبلیتون گفته بودید که اون شش تا مسلسل 12 میلیمتری بهتر از یک توپ گتلینگ عمل میکنه میشه بفرمایید چطوری این شش تا دوشکا با اون همه ارتعاشی که در هنگام شلیک کردن ایجاد میکنند میتونند یک موشک کروز رو که با سرعت 1 ماخ حرکت میکنه و نیاز به دقت زیادی برای نابود کردنش هست رو بزنند ؟
من فکر میکنم به علت ضعف شدید در ساخت انواع توپ در کشور رو به چنین کاری اوردند دلیل ناتوانی ایران در ساخت توپ همین توپهای 35 میلیمتری و 100 میلیمتری هست که با توجه به داشتن این توپها در کشور ولی برای ساختش باید فناوریش رو از چینی ها بگیریم حالا دیگه تولید توپ گاتلینگ که جای خود داره
اگر میشد توپ گاتلینگ رو در کشور بسازیم واقعا مشکل ناوهامون هم در دفاع نقطه ای تا حدودی رفع میشد با توجه به سامانه های راداری و اپتیک خوبی که در کشور تولید میشه
از بابت مقاله خوبتون هم تشکر میکنم

[Morteza313 286]

اين مقاله يه جمع آوري كلان از چندين منبع مختلفه براي مثال در كيس 100 ميلي متري اطلاعات كا اس 19 از سينو ديفنس گرفته شده ُ‌عكسها هم از پرس تي وي و فارس هست كه بعضيشون رو هم شرح دادم.

[quote]اقا مرتضی عزیز توی صحبتهای قبلیتون گفته بودید که اون شش تا مسلسل 12 میلیمتری بهتر از یک توپ گتلینگ عمل میکنه میشه بفرمایید چطوری این شش تا دوشکا با اون همه ارتعاشی که در هنگام شلیک کردن ایجاد میکنند میتونند یک موشک کروز رو که با سرعت 1 ماخ حرکت میکنه و نیاز به دقت زیادی برای نابود کردنش هست رو بزنند ؟ [/quote]

بنده عرض كردم در مساله ساخت ديوار اتش ارزش دقت به حداقل ميرسهُ‌يك گاتيلينت 6000 گلوله رو در 3 متر حربع فضا جمع ميكنه اما 23 ميلي متري و دوشكاها تقريبا 5000 گلوله رو در يك فضاي 30 40 متري پخش مي كنن كه طبيعتا ميتونه موشكهاي بيشتري رو به دام بندازه.


[quote]من فکر میکنم به علت ضعف شدید در ساخت انواع توپ در کشور رو به چنین کاری اوردند دلیل ناتوانی ایران در ساخت توپ همین توپهای 35 میلیمتری و 100 میلیمتری هست که با توجه به داشتن این توپها در کشور ولی برای ساختش باید فناوریش رو از چینی ها بگیریم حالا دیگه تولید توپ گاتلینگ که جای خود داره [/quote]

بنده منظورتون رو نمي فهمم ُ‌سيستمهاي راداري و اژتيكي كه كاملا ساخت داخله ُ‌اتشبارها هم به اين دليل كپي شدن كه آتشبارهاي قابلي بودن ُ‌شما اورليكن رو ببينيد ُ‌هر سرمايه گذاري براي ساخت مشابه اين توپ وقتي ميتونيد اون رو كپي كنيد وقت تلف كردنه چون اين اتشبار رو ميشه نهايت بلوغ اتشبارهاي كاليبر متوسط دونست

[javadjab 6]

[quote]اين مقاله يه جمع آوري كلان از چندين منبع مختلفه براي مثال در كيس 100 ميلي متري اطلاعات كا اس 19 از سينو ديفنس گرفته شده ُ‌عكسها هم از پرس تي وي و فارس هست كه بعضيشون رو هم شرح دادم.

[quote]اقا مرتضی عزیز توی صحبتهای قبلیتون گفته بودید که اون شش تا مسلسل 12 میلیمتری بهتر از یک توپ گتلینگ عمل میکنه میشه بفرمایید چطوری این شش تا دوشکا با اون همه ارتعاشی که در هنگام شلیک کردن ایجاد میکنند میتونند یک موشک کروز رو که با سرعت 1 ماخ حرکت میکنه و نیاز به دقت زیادی برای نابود کردنش هست رو بزنند ؟ [/quote]

بنده عرض كردم در مساله ساخت ديوار اتش ارزش دقت به حداقل ميرسهُ‌يك گاتيلينت 6000 گلوله رو در 3 متر حربع فضا جمع ميكنه اما 23 ميلي متري و دوشكاها تقريبا 5000 گلوله رو در يك فضاي 30 40 متري پخش مي كنن كه طبيعتا ميتونه موشكهاي بيشتري رو به دام بندازه.


[quote]من فکر میکنم به علت ضعف شدید در ساخت انواع توپ در کشور رو به چنین کاری اوردند دلیل ناتوانی ایران در ساخت توپ همین توپهای 35 میلیمتری و 100 میلیمتری هست که با توجه به داشتن این توپها در کشور ولی برای ساختش باید فناوریش رو از چینی ها بگیریم حالا دیگه تولید توپ گاتلینگ که جای خود داره [/quote]

بنده منظورتون رو نمي فهمم ُ‌سيستمهاي راداري و اژتيكي كه كاملا ساخت داخله ُ‌اتشبارها هم به اين دليل كپي شدن كه آتشبارهاي قابلي بودن ُ‌شما اورليكن رو ببينيد ُ‌هر سرمايه گذاري براي ساخت مشابه اين توپ وقتي ميتونيد اون رو كپي كنيد وقت تلف كردنه چون اين اتشبار رو ميشه نهايت بلوغ اتشبارهاي كاليبر متوسط دونست[/quote]

منظورم کاملا روشنه ما به دلیل نداشتن فناوری تولید توپ های مختلف دست به تولید این توپها میزنیم الان در بیشتر اتشبارهای پیشرفته که برای مقابله با موشک کروز ساخته شده از توپهای گاتلینگ استفاده میشود

[Morteza313 286]

[quote]منظورم کاملا روشنه ما به دلیل نداشتن فناوری تولید توپ های مختلف دست به تولید این توپها میزنیم الان در بیشتر اتشبارهای پیشرفته که برای مقابله با موشک کروز ساخته شده از توپهای گاتلینگ استفاده میشود[/quote]

من اين مساله رو رد نمي كنم كه گاتيلينت در كاليبرهاي سنگين بين 20 تا 40 ميلي متري خيلي كار آمد تره ُو بيشتر كاراييش هم به خاطر نواخت بالاشه

اما امروز خيلي از سيستمهاي پيشرفته هم از توپهاي معمولي استفاده مي كنند مثل پنتساير تانگوسكا ‌و گپارد ( كه اصلا از اورليكن استفاده ميكنه )
يك نقد بزرگ بر توپهاي گاتيلينت وارده و اون سختي تعمير و نگهداري و Realibility اونها در صحنه نبرده

در دریا خیلی از این سیستمها استفاده میشه چون در گیری سریع باحجم بالا حیاتیه و به راحتی میشه در کشتی در فواصل بین نبرد اونها رو تعمیر کرد.

[MOHAMMAD 6,332]

با تشكر از آقا مرتضي بابت زحماتشون و مقاله خوبي كه فراهم آوردند.

اما فكر كنم يكي از مهمترين پدافندهاي ميانبرد را از ياد برديد. بگم؟ بگم؟

بله 57 ميلي متري!!

كه اتفاقا يكي از دقيقترين توپهاي ضدهواييه و بردي برابر 6 كيلومتر(نهايي) داره.

در زمان جنگ تعداد زيادي از اين پدافند را ما به غنيمت گرفتيم و پس از مشاهده كارايي بالا(يك گلوله براي هر هدف) دقت زياد و برد مناسب اقدام به سفارش و تحويل گرفتن تعدادي از آنها نمودند.

در زمان جنگ اين پدافند كارايي بسيار مخربي بر عليه هلي كوپترها از خود نشان داد بطوري كه در مواردي خلبانان هوانيروز با مشاهده حجم انبوه آتشباري اين توپ به طرف خود مجبور به لغو ماموريت و بازگشت مي شدند چون فقط اصابت يك گلوله از اين توپ به هلي كوپتر برابر انهدام كامل بود.

فقط يك مورد را من سراغ دارم كه يك فروند بل 205 ( يا 212) پس از اصابت يك گلوله 57 ميلي متري به بدنه آن توانست خود را به پشت خطوط خودي برساند و بلافاصله پس از نشستن به زمين و خروج خدمه از آن منفجر شد. البته كمك خلبان آن در همان لحظه برخورد گلوله شهيد شد.

وزن مرمي اين توپ برابر 2800 گرم! مي باشد (براي مقايسه وزن مرمي توپ 23 برابر 178 گرم مي باشد)

بر روي اين توپ يك سيستم نشانه روي مگسك و شكاف درجه!! براي درگيري با اهداف زميني( بدون نياز به دوربين) وجود دارد.

اين توپ مي تواند در مدت 30 ثانيه از حالت حركت به آمادگي براي آتش برسد كه عدد قابل قبولي براي اين توپ است.

باز هم از آقا مرتضي ممنونم و اگه جسارت شده عذر خواهي مي كنم.