امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بعد از دیدن برنامه قبلی ثریا، چند روزی به یاد این تاپیک بودم! گفتم بیارمش بالا شاید دوباره بتونیم روش بحث کنیم!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسم الله برادر محمد

سوال اول رو بنده مطرح کنم:
به فرض وجود راداری با برد کشف حدود ۲۰۰ کیلومتر در برابر اهداف بزرگ و ۱۰۰ کیلومتر در برابر اهداف متوسط و کوچک و فاصله درگیری حدود ۷۰ کیلومتر، و به فرض اینکه در جنگ الکترونیک نیز کارهایی در صاعقه انجام شده باشد، یک صاعقه در نقش مدافع، در برابر یک اف-۱۸ چه فاکتوری از برابری نسبی را خواهد داشت؟ فرض کنیم صاعقه به موشکهای حرارتی و نیمه فعال متداول با کنترلرها و حسگرهای داخلی تجهیز شده باشد و نقش آواکس‌ها را فعلا نادیده بگیریم
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دستت درد نکنه بابت بالا آوردنش
خوب
حدود سه سال از این تاپیک میگذره خیلی اتفاقات افتاده(قرار بود این مبنا برای 3-6 سال باشه برمبنای چیزی که توی نوشته هاتون اومده بود یعنی حداقلش گذشته و الان داریم وارد نیمه اخرش میشیم)
برخیهاش به حقیقت پیوست مثه خبرهایی که سال 2009 از فرمانده نیروی هوایی نقل شد یکیش طراحی همین قاهر بود که دیدیم اما تعدا مورد نظر فرضی شما در باره اف-5 و یا صاعقه حتی به یک چند دهمش هم نرسیدیم
هیچکدوم از اون ارتقاها هم نبودن و همه هم برمیگردن به فرض تقریبا پرت این تاپیک از ابتدای بحث(ببخشید که اینقده رک میگم)
چون به نظر من برخلاف نظر همه دوستان در کل فرماندهان ما دکترین رزمیمونو برمبنای
1- بازدارندگی با افزایش قدرت تهاجمی و تدافعی موشکهامون(در وحله نخست زمین به زمینا بعدش دریایی ها و درصورت امکان استفاده هوا به زمینها البته به شکل محدودتر)
2- ارتقا و افزایش توان پدافند هوایی و راداری کشور
3-سیاست تهدید منافع و مراکز با نیروها و گروهای تحت اختیار(اینو اونور آبیها زیاد روش مانور میدن و من زیاد مطمین نیستم و روش هم مانور نمیدم اما معتقدم مثلا حزب الله میتونه یک برگ برنده و تیز در دست ایران باشه اما بخاطر اطلاعات کمم بهش نمیپردازم)
4-اگر به توهم متهم نشم میگم بگونه ای بسیار خزنده و پنهان سعی و کوشش در نزدیک شدن به خاک امریکا چیزی تو مایه های سیاست شوروی در کوبا (هرچند اونجا بحث کلاهکهای اتمی شوروی و اس اس 4 ها و... مطرح بود و اینجا متاسفانه خیر!!!!!!!)
طرح ریزی و استوار کردن (آیتم شماره چهار رو تخیل فرض کنیم بهتره!!!)
به نظر من بدرستی و با کارشناسی اصولی تصمیم بر این شده که فعلا بار پدافند کمتر روی دوش نیروی هوایی باشه و این بار بصورت تخصصی به قرارگاه پدافند هوایی خاتم سپرده شده، دلیلم برای اینحرف، دکترین و اهمیت اون اعلام استقلال و جداشدن نیروهای پدافند هوایی از بنده نیروی هوایی ارتش و گسترش روز به روز و توجه بسیار زیاد به ارتقا و افزایش توان اون هستش

حالا برگردیم به بحث کمیت و کیفیت شما و فرض درگیری اف-5 ارتقا یافته با اف-22:

یکی از بچه ها هم گفته بود و منم باز تکرار میکنم
اول اینکه اف-22 ها تکی نمیان و بصورت وینگ میان
دوم اینکه چون توان راداری اونا و پشتیبانی راداریشون مثه اواکسها و... خیلی خیلی خیلی بیشتر و برتر و سرتر از اف-5 هاست قبل از اینکه اف-5 ها بخوان به محدوده شلیک موشکهای حرارتیشون برسن اونا موشکهاشونو شلیک کردن و برگشتن رفتن پایگاهشون
حالا فرض کنین چندبار این اتفاق بیوفته(جدای از اینکه ما توانایی پیدا کردن اف-22 و هدایت اف-5 هامون چقد باشه و یا مهمتر ازون توانایی پرواز تعداد زیادی اف-5 از یک یا دو پایگاه مون چقده )
اگر همین تسلسل رو شما درنظر بگیرین و بیاییم فرض کنیم فقط 50 درصد آمرامها به هدف میخورن
بعد از یکی دوهفته تقریبا هیچ جنگنده و هیچ خلبانی توی مملکت نمیمونه
بهتره بحث رو منطقی ادامه بدیم
وقتی درباره هزینه از دست دادن جنگندهدر نبرد هوایی صحبت میکنیم، دوستان انگار دارن ماشین خرید و فروش میکنن!!!!!!!!!!!!
میتونین به من بگین قیمت خلبانها رو کیلویی چند حساب کردین؟
میدونین برای تربیت 1 خلبان چه زحمتها و مرارتها و هزینه ها و زمانها که صرف نمیشه؟
میدونین چند سال طول میکشه تا یک خلبان توانا و ماهر و قابل اتکا تربیت بشه؟
میدونین خود خلبان خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی مهمتر از جنگنده هست و برای همین اجکت براش گذاشتن که درصورت لزوم بپره بیرون و بیخیال جنگنده های چندین ده میلیون دلاری بشه؟(همین اف-22 شونصد میلیون دلاری یا بالاتر و برتر و گرونتر از اون بی-2 میلیارد دلاری)
خدایش بیاییم کمی منطقی بحث کنیم
با فرض اینکه مثلا اف-22 ها سامانه خنک کننده خروجی اگزاوست را ندارن،سامانه های جنگ الکترونیک ندارنو.... بازم درصورت پرواز ترکیبی و وینگی که خصیصه و تاکتیک ذاتی آمریکایی هاست
اگر بجای 700 تا 7000 تا اف-5 ارتقا یافته هم داشته باشیم هیچ کاری از پیش نمیبریم جز افزایش اعتماد به نفس و آمار غرور انگیز خلبانان امریکایی، رنگین و طلایی کردن صفحات تاریخ چند صد ساله امریکا، ایجاب دلایل حقارت و سرافکندگی برای نسل بعدی ایران زمین و همچنین گسترش گلزار شهدا و تولیدسخاوتمندانه نام شهید خلبان برای هرکوچه و خیابونمون!!!!!
بیایین خودتون قضاوت کنین:
یه وینگ 6 فروندی اف-22 بدون نیاز به شلیک موشکهای سایدواندرش فقط با همون آمرام هاش میتونه در بدترین شرایط برآوردیش 18 تا اف-5 رو بندازه پایین(در شرایط واقعی امروز براحتی آب خوردن 36 تا رو میندازه پایین و ککش هم نمیگزه و دلیلی هم برای داگ فایت نمیبینه اصلا دلش هم برای داگ فایت درد نمیکنه و مثه یه قهرمان هم برمیگردن پایگاهشون و هرهر و کرکر به ریش ما میخندن و پیاله ها و جامهای مشروبشونو به هم میکوبن و این شکارهای افتخار آمیزشونو جشن میگیرن)
خوب با 20 بار پرواز دادن وینگهای 6 تایی(یعنی فقط 120 تا اف-22) براحتی 720 تا اف-5 رو فقط با آمرامهاشون بدون نیاز به درگیری نزدیک و استفاده از سایدواندارهاشون میندازن پایین
خوب 720 تا جنگنده رو از دست دادیم!!!!!!!!!11جدای از تاثیر وحشتناک روانیش بر همه نیروهای نظامی و مردم و تاریخ کشورمون ، بعدش ما چیکار میکنیم؟
بنشینیم سماق بمکیم؟
مراسم تشیع باشکوه راه بندازیم
دسته های سینه زنی و زنجیر زنی و علم کشی بریزیم توی کوچه هامون؟

خوب پس چیکار کنیم؟
اگر نظر من حقیر رو میخواین این تیوری برای شرایط امروز ما و با توجه به آینده پیش رو و معادلات در حال شکل گیری و یا در حال انجام منطقه از پایه محکوم به شکسته

و اگر باز نظر منو بخواین باید ما در راستاهای زیر حرکت کنیم که در بیشترشون هم داریم حرکت میکنیم:
1- توان شناسایی،پایداری ،اخلال ناپذیری و برد راداریمونو افزایش بدیم (که داریم میدیم)
2- پوشش راداری و اورلپ اونو در همه سطح کشور کامل کنیم و نقاط کور راداریمون برطرف کنیم(که داریم میکنیم)
3-پدافند هوایی موشکی و توپخانه ایمونو ارتقا و گسترش بدیم و زنجیره ها و رینگهای متناوب و متنابعی رو بکار بگیریم بالاخص پدافند هوایی برد بلند مثه باور 373(که داریم همینکارو میکنیم هرچند باور هنوز فقط یک طرح هستش و تا عملیاتی شدنش خیلی راهه)
4-برد موشکهای راداری و حرارتی برای جنگنده های بزرگمون مثه اف-14 و میگ 29 رو افزایش بدیم(که داریم انجام میدیم)
5-سامانه های جنگ الکترونیک و اخلالگرمونو ارتقا بدیم و بروز و بروزترشون کنیم(خبر خاصی در این زمینه ندارم ولی منطقا باید اینگونه باشه که روشون کار کرده باشیم)
6-به سمت ساخت جنگنده های کوچیک رادار گریز و مانورپذیری بریم که بتونیم به فرضیه شما بر مبنای مجبورکردن اف-22 به ورود به داگ فایت نزدیک بشیم( قاهراف 313 دقیقا همونیه که مابرای چنین فرضیه ای میخوایم)
7-با ارتقای توان موشکی و توان بازدارندگیمون فکر هرگونه تهاجم رو از ذهن دشمنانمون بیرون کنیم(کاری که به شدت در حال انجامشیم)
8- با در پیش گرفتن یک سیاست خارجی اصولی ، منسجم ،خردمندانه ، درست و همچنین عزت مندانه!! امکان هرگونه دودوزه بازی کردن و جنگ طلبی راه انداختن رو از دشمن بگیریم و بیخود و بی جهت گزگ دست دشمن ندیم ،البته معنیش این نیست که عزت اسلامی و ایرانیمون بخاطر جلوگیری از یک جنگ احتمالی هدر بدیم (متاسفانه امروزه شاهد چنین سیاستی حداقل در ظاهر نیستیم، در باطن رو خدا عالمه)

تا اینجا به نظرم واقع بینانه بود
اما اگر بخوایم مبنا رو بر فرض و پیشنهاد بزاریم:

1-شروع به طراحی و ساخت جنگنده رادارگریزی برای برابری و یا برتری بر اف-22 کنیم(کار بسیاربسیار بسیار بسیار سختیه اما نشدنی نیست)

2-به سمت دفاع و پدافند بر پایه لیزر هوابرد و یا زمین پایه حرکت کنیم(خیلی خیلی سخته و تقریبا دور از دسترس برای ما اما نه محال)

3- دست به طراحی و ساخت پهپادهای رهگیر و دارای توانایی نبرد هوا به هوا بزنیم که در اینصورت دقیقا منطبق با گفته و تیوری شما حرکت کردیم و بحث خلبان و نیرویی انسانی هم حذف میشه ، درضمن هزینه از دست دادن پرنده خودی چه در بعد روانی و تبلیغاتی و چه در بعد اقتصادی به نحو چشمگیری میاد پایین(دراین باره خبرهای درگوشی از بعضی ها شنیده میشه اما تا خبر رسمی به بیرون درز نکنه نمیشه مطمین بود اما درکل طرح بدی نیست)

4- اصلا بیاییم مساله درگیر با اف-22 رو با مذاکره و دوستی و نمیدونم اینجور چیزا با آمریکا تموم کنیم(با این رویکرد سیاسی آمریکا و سیاست دوگانه اش بعید میدونم به این زودی چنین چیزی شدنی باشه، اگر در حرفها و گفته ها و عملشون صادق بودن میشد خیلی بهش امیدوار بود اما متاسفانه اونا سیاست توهین و توهین و تهمت و تهمت و چماق و چماق و زنجیر و زنجیر و افسار و شلاق و بعد از همه اینا یه نیمه هویچ نیم خورده رو دارن دنبال میکنن!!!!!!!!!!)

با احترام به همه نظرات دوستان اینا نظر من بود و بالطبع خیلی از دوستان باهاشون موافق نیستن ویرایش شده در توسط elo
  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
سوال اول رو بنده مطرح کنم:
به فرض وجود راداری با برد کشف حدود ۲۰۰ کیلومتر در برابر اهداف بزرگ و ۱۰۰ کیلومتر در برابر اهداف متوسط و کوچک و فاصله درگیری حدود ۷۰ کیلومتر، و به فرض اینکه در جنگ الکترونیک نیز کارهایی در صاعقه انجام شده باشد، یک صاعقه در نقش مدافع، در برابر یک اف-۱۸ چه فاکتوری از برابری نسبی را خواهد داشت؟ فرض کنیم صاعقه به موشکهای حرارتی و نیمه فعال متداول با کنترلرها و حسگرهای داخلی تجهیز شده باشد و نقش آواکس‌ها را فعلا نادیده بگیریم[/quote]

ممنون جناب hosm ، سوال خوبیه، در پاسخ به سوال شما، نباید یکسو نگری کرد، والا ره به خطا خواهیم برد، با توجه به اینکه عموما صاعقه ها در نقش رهگیر نقطه ای به کار خواهند رفت، صاعقه با راداری حتی با برد درگیری 50 کیلومتر هم ، در خاک خودی جنگنده زهر داری هست، خصوصا در هنگامی که بحث پدافند از سایتهای استراتژیک و فوق استراتژیک مطرح باشد، در اینجور جاها صاعقه ها از پوشش پدافندهای موشکی کوتاه برد، میان برد و دوربرد و حتی توپخانه ضد هوایی به همراه Top Cover اف 14 ها بهره خواهند برد، در اینجاست که توجه ما مرهون این نکته می شود که صاعقه فقط با اف 18 می جنگد ولی اف 18 باید با انواع سیستمهای موشکی زمین به هوا و هوا به هوا و توپهای ضد هوایی و همچنین صاعقه ها روبرو شود. صاعقه از حمایت رادار زمینی و دیدبانها و . . . برخوردار است، به فرودگاههای خودی نزدیک است و . . . ولی اف 18 هیچ یک از این برتری ها را ندارد.

پس آنچه به صاعقه برتری می بخشد، [b]جنگیدن او بر روی خاک خودی یا در منطقه تحت پوشش پدافند و رهگیرهای خودی است[/b]، اگر نقشها عوض می شد( صاعقه مهاجم و اف 18 مدافع) همین مشکل برای صاعقه ( حتی شاید شدیدتر) بروز می کرد و این طبیعت یک رویارویی آفندی-پدافندی است.

حتی رادار اف 5 ها هم با بروز رسانی نه چندان مشکلی، توان بکارگیری موشکهای نیمه فعال راداری را دارد، اگر این مساله در صاعقه و رادار آن لحاظ شده باشد، امیدواریم این پرنده بتواند از برد مناسبی ( حداقل 45 تا 50 کیلومتر) از موشکهای نیمه فعال راداری استفاده کند.

موشکهای حرارتی خوبی هم بر روی اف 5 تست شده( از فاطر-با جستجوگر بهبود یافته- و آفید و آرچر و . . .)، خصوصا بنده امیدوارم حداقل یکی از موشکهای اشاره شده در مصاحبه مسئولین محترم( تست اخیر موشک هوا به هوا و[b] 2 پروژه مشابه در دست اقدام[/b]) حرارتی باشند، اگر چه همین موشهای AIM-9P هم سابقه خوبی روی اف 5 دارند و با اینکه ALL ASPECT نیستند ولی در صورت برخورداری از تاکتیکهای هجوم مناسب( که برای هواپیماهای مدافع به خوبی فراهم است، معمولا) می توانند نقش زهرداری به صاعقه بدهند.

به یاد داشته باشید، هوایپمای مدافع (صاعقه) می تواند به راحتی گروه هواپیماهای مهاجم را دور زده و از موضع پشت و بالا یا پشت و پایین( موضع برتر) به آنها حمله نماید، برای جنگنده مهاجم که در عمق خاک دشمنش است، اتخاذ تاکتیکهای مختلف درگیری محلی آنچنانی از اعراب ندارد و در صورتی که موقعیت حمله غیر قابل دفع تشخیص داده شود، ماموریت ABORT می شود.

شاید در پاسخ بفرمایید که خب جنگنده های مهاجم می توانند دسته ای از جنگنده های رهگیر را به عنوان مدافع با خود بیاورد و آنها صاعقه ها را مشغول خود کرده و ایشان به نقش آفندی خود بپردازند.

پاسخ این است که :

اولا، هر چه دسته مهاجم ( شامل بمب افکن و رهگیر) بزرگتر باشد، دسته مدافع بزرگتری نیز به هوا بر خواهد خواست.

ثانیا، در این حالت غافلگیری ماموریت به همان نسبتی که دسته بزرگ می شود، کاهش یافته و فرصت بیشتری به نیروی های مدافع برای سازماندهی و طرح ریزی دفاع داده خواهد شد.

ثالثا، دسته بزرگتر، هدف بزرگتر، هدف بزرگتر، احتمال شکار بیشتر، شکار بیشتر، آبرو ریزی بیشتر و . . .

رابعا، تاریخ جنگهای پسا نوین آمریکا و ناتو( در 20 سال اخیر) نشان داده که موج اول حملات همیشه بر عهده موشکهای کروز بوده تا زیر ساختها و تاسیسات حیاتی کشور هدف نابود و راه برای هجوم پرنده های ایشان باز شود و حتی در برابر کشورهای ضعیف هم از اول جنگنده ها را بکار نگرفته اند، پس در موچ اول با موشکهای کروز طرف هستیم، در صورتی که بتوانیم به سلامت ( یا سلامت نسبی) از این موچ جان بدر ببریم( که شواهد چنین است) و همزمان شلیک انبوه راکتها و موشکهای ایرانی بر روی مواضع هجومی دشمن، توان تهاجمی موج ثانویه دشمن ( حمله جنگنده ها پس از موشکهای کروز) کاهش خواهد یافت، زیرا باندهای پروازی و ناوهای هواپیمابر از اهداف عمده موشکهای ما هستند.

در خصوص آواکسها هم اشاره ای داشتید( هر چند با فرض عدم تاثیرشان در نبرد) ولی با توجه به اینکه آواکسها با وجود اخلالگرهایی مانند پلنا و مشابه آن در ایران به هیچ وجه نمی توانند عمق خاک ایران را پوشش داده و حتی در پوشش مناطق نزدیک مرزها نیز ناتوان خواهند بود، تاثیر گذاری آواکس بر این نبرد(صاعقه و اف 18 ) بسیار کم است.
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از برادر محمد عزیز
چند نکته رو بنده اضافه کنم
1 - با توجه ساخت رادارهای آرایه فازی هواپایه برای موشکهایی مثل شلمچه، ساخت راداری خوب برای صاعقه به صورت بومی امری شدنی است (شاید هم تا حال ساخته شده)
2 - نتیجه ای که من می گیرم آن است که برتری نسبی در این میان ابتدا مبتنی بر تاکتیک خواهد بود، سپس جنگ الکترونیک و در نهایت کارایی عمومی هواپیما
3 - استفاده از موشکهای حرارتی بهبودیافته (که تکنولوژی آنها به راحتی در کشور قابل دسترسی است) روشی بسیار خوب برای دور زدن جنگ الکترونیک دشمن خواهد بود.

حال یک سوال:
آیا سیستمی برای نشانه گذاری لیزری از روی زمین بر روی هواپیمای دشمن موجود است؟ در صورت وجود چنین سیستمی، استفاده از موشکهای هدایت لیزری، هرگونه جنگ الکترونیک را بی اثر خواهد کرد (کافی است جستجوگر موشک حرارتی را با نسخه لیزری تعویض نماییم)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

بنده چند تا نکته با توجه به صحبت های اخیر به نظرم میرسه
ابتدا این که ما درصدد تولید انبوه صاعقه هستیم ان طور که در برنامه ثریا هم اشاره شد منتهی شاید نه با شیوه کمی ....اگر خبر های مربوط به رونمایی پهپاده ها را مد نظر قرار بگیریم به نظر میرسد که ما یک سیاست چندوجهی برای دفاع از اسمان کشورمان داریم
ابتدا بحث پدافند هست که روی اون سرمایه گذاری زیادی شده و بعد از ان بحث دفاع هوایی ...این که عنوان میشه ما پهپادهای رزمی با قابلیت درگیری هوایی را در دستور کار داریم یا فرمانده قرار گاه خاتم صحبت از پهپادهای پدافندی و شناسایی میکند به نظرم خبر خوبیست . توجه کنید دوستان موشک های حرارتی مثل ارچر و امثالهم را میشود روی پهپادهای رزمی نصب کرد و درون شبکه پدافندی از انها استفاده کرد ...
طیف وسیعی از این وظایف را میشود به پهپادها سپرد از بحث جنگ الکترونیک و شناسایی تا درگیری مزایای ان هم مشخصا بسیار است از هزینه احتمالا کمتر ...ابعاد کوچکتر / جایگزینی سادتر تا بحث حفض جان خلبان و ...
و در کنار این استفاده از هواپیماهای کلاس صاعقه این بار با اپگرید های خوب یا حتی عالی ... که بعضا دوستان اشاره کردند میتواند صاعقه را تبدیل به یک جنگنده دفاع نقطه ای فوق العاده بکند
=============
به هر صورت اگر بنده مسئول بودم صاعقه را رها نمیکردم ! پتانسیل این را که بیسی باشد برای تبدیل به یک جنگنده نیمه سنگین خوب را داراست ... ( مثلا صاعقه سوفا icon_cheesygrin )
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='crazy-doctor' timestamp='1361222269' post='300906']
سلام

بنده چند تا نکته با توجه به صحبت های اخیر به نظرم میرسه
ابتدا این که ما درصدد تولید انبوه صاعقه هستیم ان طور که در برنامه ثریا هم اشاره شد منتهی شاید نه با شیوه کمی ....اگر خبر های مربوط به رونمایی پهپاده ها را مد نظر قرار بگیریم به نظر میرسد که ما یک سیاست چندوجهی برای دفاع از اسمان کشورمان داریم
ابتدا بحث پدافند هست که روی اون سرمایه گذاری زیادی شده و بعد از ان بحث دفاع هوایی ...این که عنوان میشه ما پهپادهای رزمی با قابلیت درگیری هوایی را در دستور کار داریم یا فرمانده قرار گاه خاتم صحبت از پهپادهای پدافندی و شناسایی میکند به نظرم خبر خوبیست . توجه کنید دوستان موشک های حرارتی مثل ارچر و امثالهم را میشود روی پهپادهای رزمی نصب کرد و درون شبکه پدافندی از انها استفاده کرد ...
طیف وسیعی از این وظایف را میشود به پهپادها سپرد از بحث جنگ الکترونیک و شناسایی تا درگیری مزایای ان هم مشخصا بسیار است از هزینه احتمالا کمتر ...ابعاد کوچکتر / جایگزینی سادتر تا بحث حفض جان خلبان و ...
و در کنار این استفاده از هواپیماهای کلاس صاعقه این بار با اپگرید های خوب یا حتی عالی ... که بعضا دوستان اشاره کردند میتواند صاعقه را تبدیل به یک جنگنده دفاع نقطه ای فوق العاده بکند
=============
به هر صورت اگر بنده مسئول بودم صاعقه را رها نمیکردم ! پتانسیل این را که بیسی باشد برای تبدیل به یک جنگنده نیمه سنگین خوب را داراست ... ( مثلا صاعقه سوفا icon_cheesygrin )
[/quote]

بسمه تعالی

با سلام

خیلی وقت بود میخواستم نظرمو توی این تاپیک بگم ولی دیدم موضوعاتی که توی پست اول تاپیک محمد آقا مطرح کردند مربوط به چند سال قبله! گرچه به موضوع درستی اشاره شد ولی فرضهای گفته شده در چند مورد درست نبود مثل مشرف نبودن عراق در زمان جنگ بر آسمانش که اتفاقا از ما بیشتر اشراف داشت چون هم رادارهای قوی داشت و هم ماهواره های شرق و غرب و هم آواکسهای امریکایی مدام در خدمتشون بودن البته منفذ هایی هم داشت که غالبا بخاطر شرایط جغرافیایی و کوهستانی بود و این ارزش کار دلیران نیروی هوایی ما را بیشتر مشخص میکنه یکی دیگه مثلا این گفته عوامانه خستگی و انقضای عمر خدمتی سازه و موتور و برخی تجهیزات ایونیک پرنده های ما هست که اون موقع آغاز تاپیک در عموم فرومها بفور مطرح میشد ولی هیچکس حتی یه حساب سرانگشتی هم نکرد تا قضیه براش روشن بشه!!!! مثلا گفته میشه عمر خدمتی برخی جنگنده هامون در موتور 6000 ساعت و سازه 7000 ساعت از کارخانه اش اعلام شده که درست هم هست! ولی نکته اینجاست که با توجه به عمر خدمتی اونها که مدام طی این سالها چه قبل جنگ و چه در جنگ و چه بعدش هر روز پرواز حداقل یکی دوساعت هم اگر حساب کنیم!! تا الآن باید 14000 ساعت رو پر کرده باشه!!!! پس چطور سالهاست که میبینیم پرواز میکنند و توی رزمایشها هم شرکت دارند؟؟؟!!! از بعضی تصاویر منتشر شده رسمی در مورد سازه و موتور و .... هم خیلی چیزها میشه فهمید و نیازی به رونمایی و اعلام انحصاری و .... نبوده و نیست که العاقل یکفیه بالاشاره...بگذریم که چه ظلمهایی برخی و اکثرا ناخواسته ، بی اطلاع و بی توجه علیه نیروی هوایی و متخصصین زحمتکشش و .... روا داشتند و چه جوی راه افتاد!!... بگذریم.... به هر حال در کلیت و فی الحال این شیوه اذعان شده آقا محمد میتونه کارآمد باشه البته بشرطها و شروطها....

دکتر جان اون صاعقه هایی که رونمایی شد چند سال پیش غالبا نسل دوم صاعقه بودند که در این برنامه ثریا هم بدرستی تصریح شد. این فیلم و تصاویر خط تولید هم مال ؟ سال قبل هست(نپرسید چقدر. فقط بدونید که دیگه اطلاعات نسل دومش سوخته محسوب شد که فیلمها رو نشون دادند چون مدتهاست که از نسل سوم و چهارم صاعقه هم عبور کردیم و نسب پنجمش هم ساخته شده... ) ... یادتون هست دوستان چقدر اون مرآتی بنده خدا رو شماتت کردند سر قضیه نسل پنجم صاعقه؟! در صورتیکه منظور از نسل چندم، بلاک چندم بود....

یا علی مدد
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]1 - با توجه ساخت رادارهای [color=#ff0000]آرایه فازی[/color] هواپایه برای موشکهایی مثل شلمچه، ساخت راداری خوب برای صاعقه به صورت بومی امری شدنی است (شاید هم تا حال ساخته شده)[/quote]


البته با اجازه تون اصلاح کنم که آرایه ای، نه آرایه فازی، چون این دو تفاوت دارند.

ولی با توجه به اینکه روی رادارهای آرایه فازی هم کارهایی شده ( همون رادار 6400 المانی) و احتمالا نمونه های کوچکتر هم در دست اقدام باشه، احتمال اون بعید نیست.


[quote]2 - نتیجه ای که من می گیرم آن است که برتری نسبی در این میان ابتدا مبتنی بر تاکتیک خواهد بود، سپس جنگ الکترونیک و در نهایت کارایی عمومی هواپیما[/quote]


بله، البته از تاکتیک مهمتر، استراتژی هست، اگه بدرستی تعریف و اجرا بشه، تاکتیک حریف را هم به محاق خواهد برد.


[quote]آیا سیستمی برای نشانه گذاری لیزری از روی زمین بر روی هواپیمای دشمن موجود است؟ در صورت وجود چنین سیستمی، استفاده از موشکهای هدایت لیزری، هرگونه جنگ الکترونیک را بی اثر خواهد کرد (کافی است جستجوگر موشک حرارتی را با نسخه لیزری تعویض نماییم)[/quote]


فرض شما در تئوری فرض خوبی هست ولی در عمل یک مشکل دارد، اگر چنین موشکهایی ( با سنسور لیزری) همه گیر شوند، دشمن به راحتی با نصب جمرهای لیزری قوی بر روی پرنده های خود موشکهای حمله کننده را کور می کند( چون سنسورها بسیار حساس حستند) البته این کار آنها هم بدل خاص خود را دارد ولی به هر حال همون روش مادون قرمز از نوع حرارتی بهتر جواب می دهد.


[quote]ابتدا این که ما درصدد تولید انبوه صاعقه هستیم ان طور که در برنامه ثریا هم اشاره شد منتهی شاید نه با شیوه کمی ...[/quote]


بله دکتر جون، این مقاله حدود 2.5 سال قبل نوشته شده و با اطلاعاتی که اون زمان در دست داشتیم، مسلما با اطلاعات فعلی و ارتقاهایی که بنظر می رسه روی صاعقه انجام شده به تعداد کمتری هم نیاز هست( کیفیت بیشتر شده، پس کمیت کمتری نیاز هست)


[quote]خیلی وقت بود میخواستم نظرمو توی این تاپیک بگم ولی دیدم موضوعاتی که توی پست اول تاپیک محمد آقا مطرح کردند مربوط به چند سال قبله! گرچه به موضوع درستی اشاره شد ولی فرضهای گفته شده در چند مورد درست نبود مثل مشرف نبودن عراق در زمان جنگ بر آسمانش [/quote]


پست اولم رو دوباره خوندم، ولی چنین چیزی رو ندیدم جناب نجف، اونجا نوشتم که:


[quote]نمونه عینی و بارز آن نیروی هوایی عراق در زمان جنگ تحمیلی بود که اگرچه در طول جنگ به میزان سه برابر تعداد جنگنده های خود در آغاز جنگ را از دست داد ولی با تکیه بر کمکهای شرق و غرب در پایان جنگ بیش از 550 فروند انواع هواگرد داشت[/quote]


و یا:


[quote]اما وقتی به جای هر یک هواپیما که ما از آنها می زدیم سه تا جایش سبز می شد ، دیگر کار زیادی از بر و بچه های قهرمان نیروی هوایی که واقعا فداکارانه می جنگیدند [b]بر نمی آمد[/b]. [b]عراقی ها کمبودهای خود در زمینه کیفیت[/b]،[b] آموزش[/b]،[b] مهارت[/b]،[b] شبکه راداری و. . . را با کمیت پر می کردند[/b] [/quote]


خصوصا این آخری:


[quote]اواخر جنگ هواپیماهای عراقی به راحتی تا اعماق خاک کشور ما می آمدند و ما هواپیمای زیادی که توان پرواز داشته باشد ( به نسبت تعداد پرنده های آنها) برای مقابله نداشتیم.[/quote]

که نوشته بنده عکس مطلبی هست که فرمودید

-------------------------------------

پاسخ پست جناب elo موند برای دفعه بعد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسمه تعالی

با سلام

محمد جان حالا دو سه سالی از اون پست گذشته ولی فقط جهت تصحیح مفروضات عرض شد . فکر کنم با دقت پستتون در اول تاپیک رو نخوندی.اینجا فرمودید:

[quote]....( مثلا عراق از کنترلرهای زمینی به درستی بهره نمی بردند، [color=#800080]پوشش راداری کاملی نداشتند[/color]، شبکه رادارهای اخطار زود هنگام آنها کامل نبود، خلبانان آنها آموزش خوبی ندیده بودند و. . .)....[/quote]

که خب بنده عرض کردم اتفاقا پوشش راداریشون خیلی زیاد هم بود بطوریکه بهشون اطمینان کاذبی داده بود و ناقضهای این پوشش راداری دو دلیل مهم و قابل توجه داشت یکی تکیه بیش از حدشون به اطلاعات ماهواره ای و آواکسهای حامی های شرق و غربشون و دوم هم هوش و استعداد و نبوغ و ایمان و تلاش استراتژیستها و طراحان عملیاتهای نیروی هوایی ما مخصوصا سردار شهید بابایی که حقا تمام هیمنه و اقتدار راداری و دیوار دفاع هوایی عراق که در اون زمان مشهور شده بود که بعد از دیوار هوایی مسکو ،دومیش دیوار هوایی و پدافندی بغداد بود رو به باد فنا دادند.

در ثانی کمیت اونها درسته زیاد بود ولی کیفیت پرنده هاشون خیلی هم کم نبود چه هواپیماها و چه بالگردهاشون ولی چیزی که بیشتر کفه ترازو رو به نفع ما در مصافها سنگین کرد مهارت و هوش و ایمان و اراده و اخلاص و حق بودن خلبانهای ما بود ولی خلبانهای اونها غالبا حتی درست نمیتونستن از تجهیزات پرنده هاشون نهایت استفاده رو ببرن! حتی با تحویل میگهای 27 اولیه و 25 و در ادامه 29 اونها نتونستند اونطوری که مورد انتظار قدرتها بود استفاده کنن فقط دو بار در کل طول جنگ به نیروگاه نکا در شمال تونستن حمله کنن که تنها یکبارش تونستن اون هم از فواصل دورتر و لابلای ارتفاعات جنگلی اقدام به پرتاب بمب دور ایستا کنن که خسارت جزئی تونستن به نیروگاه بزنن که در نزدیکی دریا بود و بسرعت هم تعمیر شد و مشکل خاصی پیش نیامد.به هر حال این کمیت بیشتر در مناطق نزدیک به مرز و مناطق جنگی بکارشون اومد وگرنه در بمبارانهای شهرهای دورتر از مرز بخصوص تهران که اون هم از سالهای 65 66 براشون خیلی سخت تر از قبل شد و قیدشو زدند و اقدام به موشک پرانی کردند با اینکه بظاهر حتی نیروی هوایی ما تحلیل رفته بود ولی در اون بمبارانها که قبل از اون سالها بود در سال64 فقط از ارتفاع بسیار بالا که در تیررس غالب موشکها و آتشبارهای پدافندی ما نبود اقدام به رها کردن بمب و راکت میکردند که در قاطبه موارد بمبها و راکتها شون با کیلومترها اختلاف فاصله اصابت میکرد و بود برخی موارد که انقدر اختلاف فاصله زیاد میشد که خارج از شهر و حواشی شهر منفجر میشدند!.

یا علی مدد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] فکر کنم با دقت پستتون در اول تاپیک رو نخوندی.اینجا فرمودید:[/quote]

نجف جان، شاید اشکال از بنده بوده که دقیق در متن پستم اشاره نکردم، منظور من از اون قسمت نوشته، سمت شمال عراق ( پشت کوهای کردستان) ، رینگ مرز ترکیه بود، [b]جایی که در حمله به اچ 3 مورد استفاده ما قرار گرفت[/b]. ضمنا با اینکه عراق کشور تقریبا فلتی هست و پوشش راداریش خیلی راحتتر از کشور ماست ولی باز هم کل کشورش پوشش کامل راداری نداشت.

ضمن اینکه جسارتا در نوشته تون اشکالاتی هم هست که بدلیل عدم انحراف تاپیک بهشون نمیپردازم و اگر خواستید در پی ام در خدمتم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
حالا برگردیم به بحث کمیت و کیفیت شما و فرض درگیری اف-5 ارتقا یافته با اف-22:

یکی از بچه ها هم گفته بود و منم باز تکرار میکنم
اول اینکه اف-22 ها تکی نمیان و بصورت وینگ میان
دوم اینکه چون توان راداری اونا و پشتیبانی راداریشون مثه اواکسها و... خیلی خیلی خیلی بیشتر و برتر و سرتر از اف-5 هاست قبل از اینکه اف-5 ها بخوان به محدوده شلیک موشکهای حرارتیشون برسن اونا موشکهاشونو شلیک کردن و برگشتن رفتن پایگاهشون
[/quote]

درسته، اف 22 ها بصورت وینگ میان، اما پوشش رادار توسط آواکسها فقط می تونه در نقاط نزدیک به مرزهای ما برای اونها مفید باشه، به یاد داشته باشید اخلالگرهایی که بصورت تخصصی برای جم کردن رادار آواکسها ساخته شده، به حدی قوی هستند که فاصله بیش از 80 کیلومتر از محدوده مورد نیاز برای پوشش برای آواکس به معنی از دست دادن پوشش راداریش هست و زیر این فاصله هم به معنی خود کشی آواکس هست.

صاعقه ها یا اف 5 ها هم چون نیروی مدافع هستند و از برتری پوشش راداری و زمین و نزدیکی به فرودگاه و برخوردداری از انواع پوششهای پشتیبانی و . . . برخودارند، می تونن از تاکتیکهای متنوع تری در حمله خودشوه بهر ببرن، به این معنی که مثلا اصلا مجبور نیستند از جلو به اف 22 ها حمله کنند که به راحتی در دام آمرام های اونها بیفتند، می تونن وینگ اونها رو دور زده و از پشت به اونها حمله کنند و نبرد را از همون اول به داگ فایت بکشانند، آن هم با یه برتری عددی مناسب. آن هم در حالی که امکان شناسایی تهدید برا اف 22 ها بسیار کم هست.

جسارت نباشه، تحلیل شما از اونجاش غلط از آب در اومد که پوشش آواکسها بر فراز کل خاک ایران را[b] قطعی[/b] فرض کردید، حتی در حالت عادی هم به فرض اینکه مثلا آواکس در فاصله 100 کیلومتری مرز ما پرواز کنه و اس 200 و هیچ تهدید دیگری هم نباشه، توان پوشش نقاط مرکزی ما رو نداره، بدلیل محدودیت برد رادار و همچنین انحنای زمین.

در واقع در صورت هجوم اف 22 ها به عمق خاک ایران، اونها برا شناسایی تهدیدهای هوایی علیه شون، باید بیشتر متکی به روشهای ESM باشند تا رادار پرنده.

که البته اون هم برای شناسایی پرنده کوچکی مثل صاعقه که رادار خاموش داره از پشت بهش نزدیک میشه کار سختی در پیش داره، هر چند غیر ممکن نیست، البته در فواصل نزدیک.

علی الخصوص در اوایل درگیری فرضی ما که هنوز توان نیروی هوایی ما در حد زیادی دست نخورده فرض میشه، و پدافندمون قدرت خوبی داره، هجوم برای اف 22 ها کار سختی خواهد بود.

[quote]جدای از اینکه ما توانایی پیدا کردن اف-22 و هدایت اف-5 هامون چقد باشه و یا مهمتر ازون توانایی پرواز تعداد زیادی اف-5 از یک یا دو پایگاه مون چقده[/quote]

به نکته خوبی اشاره کردید، البته موضوع بحث تاپیک ما نیست ولی پیدا کردن و اطلاع از هجوم اف 22 ها امروزه با روشهای ESM و سایر روشها، کار چندان نشدنی نیست.

هدایت اف 5 ها هم به روشهای مختلفی امکان پذیر هست، حتی رادیوی اضطراری !

[quote]
اگر همین تسلسل رو شما درنظر بگیرین و بیاییم فرض کنیم فقط 50 درصد آمرامها به هدف میخورن
بعد از یکی دوهفته تقریبا هیچ جنگنده و هیچ خلبانی توی مملکت نمیمونه[/quote]

دوست عزیز بهتره بحث رو منطقی ادامه بدیم!

یعنی هیچ واکنشی از سوی ایران علیه پایگاههای دشمن صورت نخواهد گرفت؟

یعنی هیچ کاهش معناداری در توان رزمی و هجومی آنها اتفاق نخواهد افتاد؟

یعنی تلفات زیاد آمریکایی ها بسیج افکار عمومی علیه ایشان را در پی نخواهد داشت؟

هیچ موشکباران گسترده ای علیه پایگاههای هوایی انجام نخواهیم داد؟

فقط ما تلفات می دهیم؟

و . . .

[quote]
میتونین به من بگین قیمت خلبانها رو کیلویی چند حساب کردین؟
میدونین برای تربیت 1 خلبان چه زحمتها و مرارتها و هزینه ها و زمانها که صرف نمیشه؟
میدونین چند سال طول میکشه تا یک خلبان توانا و ماهر و قابل اتکا تربیت بشه؟
میدونین خود خلبان خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی مهمتر از جنگنده هست و برای همین اجکت براش گذاشتن که درصورت لزوم بپره بیرون و بیخیال جنگنده های چندین ده میلیون دلاری بشه؟(همین اف-22 شونصد میلیون[/quote]

به نکته خیلی خوبی اشاره کردید، می دونید هزینه آموزش یه خلبان اف 22 چند برابر یه خلبان صاعقه/اف 5 هست؟

شاید بفرمایید که خب اونها قدرت اقتصادیشون هم بیشتر هست، بله ولی زمان برای آموزش دادن که برای هر در طرف یکجور می گذره! به هر حال تربیت نیروی جایگزین، زمانبر که هست! ضمنا بنده حاضرم ساعتها با شما روی انواع تاکتیکهای حمله و دفاع هوایی بحث کنم تا بهتون ثابت بشه که نیروی مدافع ( آن هم با شرایطی که ما داریم) خیلی دست بازتری نسبت به نیروی مهاجم دارد و به همین میزان هم تلفاتش کمتر و پیروزی هایش بیشتر است.

[quote]اگر بجای 700 تا 7000 تا اف-5 ارتقا یافته هم داشته باشیم هیچ کاری از پیش نمیبریم جز افزایش اعتماد به نفس و آمار غرور انگیز خلبانان امریکایی، رنگین و طلایی کردن صفحات تاریخ چند صد ساله امریکا، ایجاب دلایل حقارت و سرافکندگی برای نسل بعدی ایران زمین و همچنین گسترش گلزار شهدا و تولیدسخاوتمندانه نام شهید خلبان برای هرکوچه و خیابونمون![/quote]

اوه این نا امیدی مفرط شما منو هم داره از گرفتن یه نتیجه منطقی نا امید می کنه!

شما ما را به هیچ می گیرید و دشمن را به همه چیز! بند به بند صحبت کنید و اشکال بیاورید تا پاسخ بدهم، کلی گویی آسان است ولی دقیق صحبت کردن زحمت دارد.

[quote]
یه وینگ 6 فروندی اف-22 بدون نیاز به شلیک موشکهای سایدواندرش فقط با همون آمرام هاش میتونه در بدترین شرایط برآوردیش 18 تا اف-5 رو بندازه پایین(در شرایط واقعی امروز براحتی آب خوردن 36 تا رو میندازه پایین و ککش هم نمیگزه و دلیلی هم برای داگ فایت نمیبینه اصلا دلش هم برای داگ فایت درد نمیکنه و مثه یه قهرمان هم برمیگردن پایگاهشون و هرهر و کرکر به ریش ما میخندن و پیاله ها و جامهای مشروبشونو به هم میکوبن و این شکارهای افتخار آمیزشونو جشن میگیرن)
خوب با 20 بار پرواز دادن وینگهای 6 تایی(یعنی فقط 120 تا اف-22) براحتی 720 تا اف-5 رو فقط با آمرامهاشون بدون نیاز به درگیری نزدیک و استفاده از سایدواندارهاشون میندازن پایین[/quote]

آقرین، ولی اف 22 با داشتن شرایط زیر می تونه چنین کاری بکنه:

1- پوشش کامل راداری توسط آواکسها

2- حمله حریف حتما و کاملا از روبرو یا ساعتهای نزدیک به روبرو ( بین 1 تا 11)باشد.

3- حریف هیچ پشتیبانی هوایی دیگری نداشته باشد.

4- حریف از پوشش ESM خودی و انواع سیستمهای شناسایی دیگر محروم باشد.

5- حریف هیچ پوشش پدافندی نداشته باشد.

6- حرف هیچ خلبان ماهر و ویژه ای نداشته باشد

و . . .

می بینید که تقریبا تمامی این پیش فرضها غیر قابل تصدیق هستند پس فرض شما هم زیر سوال می رود.

[quote]و اگر باز نظر منو بخواین باید ما در راستاهای زیر حرکت کنیم که در بیشترشون هم داریم حرکت میکنیم:[/quote]

با این 8 بندی که ذیل این مطلب اشاره کردید موافق هستم. 3 فرض اول پیشنهاد بعدی تون هم با توجه به شواهدی که از کنار هم گذاشتن اخبار مختلف بر میاد در حال کار روشون هستند.

با تشکر.
  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست خوبم خسته نباشید میگم بایت توضیحات مبسوط و خوبتون به نوشته های من
منتها یکی دوجا از مسیر خارج شدین
مثلا در مباحث خودتون بحث ویرون کردن پایگاه های دشمن با موشک و یا ... اصلا نیومده و بحث تعدا بالای اف-5 در بابر اف-22 هستش و نه تاثیر دیگر جنگ افزارها (اونم درصورتی که من به شخصه به اثر اونا معتقدم مثه موشکها) بنا بر این من هم در راستای همون مبحث مقایسه اف-5 تعداد بالا برای زدن اف-22 مطلب نوشتم
والا باید همه جنبه ها از پیاده و زرهی و بالگردی و ... تا بره به دریا و هوا رو بحث کرد که جاش اینجا نیست
بحثتون کیفیت کمیت در یک شاخه تخصصی اونم اف-5 ها (یا اون تعدا صاعقه های فرضی ارتقا داده شده) در برابر اف-22 های غرب بود
من هم همونو بررسی کردم
والا در بعد هوایی هم ما و هم اونا جنگنده های دیگه ای هم داریم که معادلات رو اونا رقم خواهند زد و یا بازیگر اصلی خواهند بود

دوست خوب من یک کم دقیقتر مطلب منو میخوندین میدیدن که من بالکل مخالف همچین دیدگاهی در باره اف 5 و صاعقه هستم و درکل این بحث رو یک بحث باطل خونده بودم و گفته بودم که به نظر من حتی در سیاست کلان و خرد رزمی ما هم نیست ونه تنها نیروی هوایی و پدافندی ارتش که دکترین رزمی ما به هیچ وجه بر روی اون حسابی باز نکرده
میگم برداشت من از شرایط رزمی خودمونه و دلیل خاصی جز برداشت خودم براش ندارم
باز هم به نظر من استفاده از صاعقه ها برای دفاع نقطه ای بیشتر برای پدافند ضد کروز خواهد بود
هنوز هم معتقدم که متاسفانه و ناخرسندانه با داشتن رادارهای چندگانه اطراف ما
ماهواره ها
و رادارهای هوابرد آمریکا بر خاک ما تسلط کامل راداری داره
منتها بدون در نظر گرفتن جنگ الکتریک دوطرفه
که در این مورد هم باید بگم ناخرسندانه بازهم برد با اوناست
یک فروند یا یک وینگ اف-22 بدون پشتیبانی جنگ الکترونیک وارد خاک ما نخواهد شد اینو مطین باشین و اونوقته که همون تتمه راداریمون هم زیر سوال خواهد بود برای کشف،هدایت و راهبری در صحنه نبرد ف6رضی مورد بحث
اصلا بدون فرض اون ها هم خود اف-22 رادار توانمدنی در اختیار داره و از توان جنگ الکترونیکی مناسب برخورداره
توان داگفایتش هم اونقدی که دوستان میگن کم نیست
سلاح های هم که داره و بحث کاهش اثر حرارتی و.. هم فعلا در همه موارد از اف- 5 و صاعقه (چه واقعی و چه اون نمونه فرضی دوستان) متاسفانه سرتر و برته(امیدوارم روزی ازش سرتر بشیم ولی فعلا برد با اونه)
ببینید
خیلی از چیزایی که گفتم رو اومدم منطقی بحث کنم و نه احساسی و ابدا هم خوشحال و خرسند نیستم که دارم بیانشون میکنم بقولی با دلی پر از درد و خاطری ناخرسند اما متاسفانه بمنطقی و منصفانه میخوام نظر بدم و اینه که ناخرسندم که بگم و بارها هم گفتم و هنوز هم معتقدم که در هوا برنده مطلق فعلی (تاکید میکنم فعلی) اونا هستن و مطلقا هوا رو به اونا باخته داریم مگر اینکه در آینده بتونیم جهشهایی مثه قاهر رو داشته باشیم ولی فعلا و با داشته های کنونی مون در نبردهای هوا به هوا بازنده ایم اونم از نوع مطلقش(شاید چند تایی رو در فرض بسیار خوبش بتونیم بزنیم اونم شاید اما در نبرد کلی خیر بازنده مطلقیم متاسفانه)
من بارها گفتم و بازم میگم در نبرد احتمالی آینده باید بتونیم که آسمون رو از اونا بگیریم والا کارمون خیلی خیلی سخت و دشوار و یا حتی میشه گفت به بن بست میرسه
خودتون هم لابلای حرفاتون اشاره کردین که بحث حمله موشکی به پایگاه های امریکا و ناکارآمد و غیر عملیاتی کردنشون و...
خوب این کاملا مطابق اون چیزیه که من میبینم امروزه در حال جریانه و سیاست رزمی ما هم بر پایه اونه وکاملا هم خلاف مسیر این بحث تاپیکه !!!
یعنی اینکه معتقدم فرماندهان و امرا و مسیولین نظامی ما بسیار واضح و روشن میدونن که در شرایط رزم هوایی تقریبا همه نیرو هوایمونو هم میبازیم و کاری از پیش نمیبریم
پس میان دو راهکار رو پیش رو میگیرن
تهدید پایگاه های اونا در چارچوب بازدارندگی و در صورت حمله اونها منهدم و غیر عملیاتی کردن اون
نا امن کردن آسمون کشور با گسترش و ارتقای پدافند هوایی(تنها نا امنش میتونیم بکنیم و نه کاملا امنش)
و باز هم برای چندمین بار تاکید میکنم " به نظر من" جدای از بحث امادگی برای رزم در برابر دیگر تهدیدات غیر از امیرکا ، با احتمال بسیار زیاد فرماندهان نظامی ما امید این رو دارین که بتونن در بعد پشتیبانی نزدیک و حملات هوا پایه(هوا به زمین و هوا به دریا)از توان رزم هواییمون استفاده کنن اونم با شرط نا امن کردن آسمونمون برای جنگنده های دشمن با سامانه های پدافندیمون از سماوات و یازهرا و شلمچه گرفته تا رعد و باور و..
در بحث بهای آموزش خلبانان اف22 من ربطش رو به حرفهای خودم و شما پیدا نکردم
جدای از اینکه اون هزینه اموزش متناسب با بودجه دفاعی شونصد میلیارد دلاری امریکاست
اصلا ربطی به حرفهای من نداشت
من مقایسه ای با غربیها نداشتم در بحثم
من فقط شرایط و مباحثی رو که دوستان در بحث از دست دادن جنگنده مد نظر قرار داده بودن رو عنوان کردم و اینکه همه دوستان این موراد رو مد نظر قرار ندادن
و اینکه مثلا امریکا اینقد هزینه میکنه و فلان کشور اونقد و ما اینقد!!!! اصلا مبنای کار و بحث من نبود
بنده خودمونو دارم میگم
شما میگین این تعاداد به ازای هر اف 22 از دست بدیم بردکردیم!!! و فرق قیمتها اینقده و اونقد!!
گفتم توی محاسبه قیمتهاتون آیا این موارد رو هم آوردین؟
هزینه های روحی روانی و تاریخی و اعتباری
هزینه های انسانی
آموزشی
و...
فقط هزینه هایی خودمونو میگم
نوشتین این تعدا اف-5 از دست بدیم خوب یعنی همون تعداد خلبان هم
در باره خلبان صحبت میکنیم نه بلانصبتشون گوجه فرنگی
خلبان یعنی یک انسان شجاع و وارسته ای که جدای از خانواده و اقوام و دوستان کلی هزینه براش شده تا بتونه تاثیر گذار باشه در دفاع از میهن و آرمان به نظر شما چند تا از فرماندهان ما حاضر میشن و قبول میکنن و یا باورشون براینه که حتی یک دهم اون تعدادی رو که شما در فرضاتون
آوردین فدای یک نتیجه عبث و بیهوده کنن
این عزیزان ثابت کردن در راه دفاع از میهن و آرمان و اهداف ابایی از دریغ خون خود ندارن
نمونه بارزش شهید دوران و .. ولی چندتاشون فرماندهان حاظرن برای طرحی شبیه طرح شما فدا کنن؟
اگر روزی برسه که همه توانمون از دست بره و راه چاره ای نباشه آره
ما از زاثنیها در کامیکازه کمتر نیستیم اما وقتی میشه از اونا معقول تر و بهتر و درست تر و شایسته تر استفاده کرد و دست برقضا هم تاثیر گذارتر و تواناتر خواهد بود آیا اینگونه هزینه کردنشون بیخردی نخواهد بود؟
ببینید
بحث به نظر من از پایه هم احساسی و غیر علمیه
شما دوتا جنگنده کاملا متفاوت و با ماموریتهای دور از هم رو باهم بر مبنای یک فرض غلط" که فرماندهان ما هم بیان و این استراتژی رو قبول کنن و ظرف 6 سال فلان تعداد صاعقه ارتقا یافته بسازن و برای رزم کمیت در برابر کیفیت اف-22 اماده اشون کنن"
خوب دییدن که ابدا تصمیم فرماندهان ما در اون زمینه نبود
صاعقه ساختیم اما نه اون تعداد
ارتقا دادیم اما نه اون ارتقاهای که دوستان گفته بودن
بلکه کاملا خلاف این فرض دوستان ابدا سمت این راهبرد اف-5 دربرابر اف-22 نرفتن
بلکه عزمشون بیشتر بر کارهای مثه رعد و باور و رادار سپر و... تا بیاد برسه به قاهر بود اونم در لوای قدرت تهاجمی موشکها و راکتهای زمین پایه امون و دقیقا بحثشون برعکس این حرفهاست یعنی هم کیفیت رو ارتقا دان هم کمیتو
و نیومدن کمیت رو فدای کیفیت کنن
نمونه اش ارتقاهای کیفی موشکهامون بالاخص فاتح
و یا خانواده هاوک
و یا همین کیفیت طراحی قاهر و یا ...

به نظر من که این بحث استفاده از اف-5 برای مقابله با اف-22 کاملا از پایه و اساس غلط و باطله
متاسف و ناخرسندم که اینو میگم
تیوری فرضی شما برای نبرد ایندو محکوم به شکسته و تقریبا نشدنی
شاید شاید شاید مثه اون یه باری که اف5 تونست میگ25 بزنه شدنی باشه
اما یک تاکتیک مستمر و پایدار و قابل اتکا نیست
بر پایه احتمالات با فرض قریب و نزدیک به صفر با سنگ هم میشه اف22 رو سرنگون کرد!!! ولی آیا میشه بعنوان یک طرح رزمی و واقعی روی همچین نظریه ای حساب باز کرد؟
اگر شما
آره همین خود شما بودین خدا وکیلی روی همچین طرحی حساب باز میکردین؟؟؟
ببینید
در شرایط رزم شما میکوشین با چنگ ودندون هم از میهن و آرمانهاتون دفاع کنین حتی با دست خالی
این یک چیزه و تاکتیک و استراتژی رزمی و راهبرد جنگی یک چیز دیگه
ما میتونیم رو قدرت موشکهامون حساب استراتژیکی و تاکتیکی باز کنیم
سجیل دو برای ما و دمشنامون مفهوم مشخصی داره
شاید اونا بتونن مثلا 50 درصدشونو هم منهدم کنن(شاید گفتم) اما باز هم تعداد باقی مونده هنوز یک راهبرده
یا مثلا فاتح و خلیج فارس
اگر فقط 20 درصد خلیج فارسها هم به هدف برسن(که من معتقدم بیشتر از این درصد خواهد بود ان شا الله) بازهم برای ما یک راهبرد حساب میاد
رعد و باور و ... هم همینطور
اما شما بگین چند درصد میتونیم روی تیوری اف-5 در برابر اف22 حساب باز کنیم؟
فرض روبر این بزارین که من همین الان اجی مجی کردم و همون 700 تا صاعقه ای رو که قرار بود ساخته و بهینه بشن رو براتون ظاهر کنم(همونایی که نه ساخته شدن و نه به اونحدی که دوستان گفتن بهینه!!! چون اصلا همچین تیوری و نظریه ای در سازمان رزم رسمی ما تعریف نشده بود) آیا تیوریتون شدنیه؟ اونم با درنظر گرفتن هوه زمینه ها و یک رزم واقعی و همه جانبه
رادار
موشک
ماهواره
دیگر جنگنده ها
جنگ الکترونیک
و...

خوب قرار نیست ما اینجا بر مبنای توریهای باطل به بحث بپردازیم که مثلا با درنظر گرفتن شرایط از یک تا هزار با ژ-3 هم میشه اف-22 زد پس بیاییم 70 میلیون ژ-3 پخش کنیم بین مردم در راستای سیاست کیفیت کمیت و بعدش میتونیم از پس اف-22 برآییم!!!!!
این استراتژی کیفیت کمیت رو اگر ما بخوایم بحث کنیم بهترین زمینه اش کمیت موشکهای آفندی و پدافندیمونه(بالاخص آفندی)
آیا خود شما به شخصه قبول ندارین که ما اگر بجای فرض کردن تعداد چندین برابرصاعقه هامون بیاییم مبنا رو بر تعداد چندین برابری موشکهای زمین به زمین و دریاییمون بزاریم نتیجه معقولانه تر و منطقی تری بدست میاد؟
آیا این بحث به واقعیت نزدیکتر نخواهد بود
آیا علمی تر و باور پذیرتر نخواهد بود؟
موشکها
توانشون
تعدادشون
کیفیتشون
توان ساخت و ارتقای ما
توان کاربریشون
توان استفاده ازشون
و تاثیر گذاریشون همه معقول و منطقین
اما صاعقه
تعداد
توان
ارتقا
اون شرایط خیالی و موهومی شرط رزم؟
کدومشون خداوکیلی معقول تره؟
به نظر خود شخص شما کدومشون الان در کشور در حال پیگیری ودرجریانه؟
چند درصد موشکهامون(اونم در برابر همه نیروهایی دشمن) میتونه به هدف برسه و چند درصد در جنگ موثره؟
چند درصد صاعقه (اونم تنهادر برابراف-22)
تازه بحث جنگ الکترونیک و
نبرد رسانه ای
و دیپلماسی و
...
همه رو فاکتور میگیریم چون ربطی به بحثمون ندارن

در پایان چند تا نکته:
1- هرچی گفتم تنها و تنها نظر شخصی و تحلیلی بنده حقیر از شرایط موجود منطقه و خودمون و دشمنامون بوده و الزاما درست نیست و سندی هم براشون ندارم

2-امیدوارم روزی به جایی برسیم که غرب در برابر ما از استراتژی و راهبرد کیفیت کمیت حرف بزنه و اونا بیان بگن این تعداد مثلا اف-22 در برابر مثلا یک فروند اف 44 ایرانی!!!!(آرزو و امیده ، و آرزو هم بر جوانان عیب نیست البته اگر منو هم جون بدونین)

3-بنده صاعقه رو به شدت دوست دارم و معتقدم بهش هم نیاز داریم بالاخص در صورت ارتقای اون ،منتها نمیام از اون غولی بسازم در حد اف22 یا اف35 (اینجا هم امیدوارم که قاهر سرتر از اف-35 از آب دربیاد و طرحی هم برتر از اف-22 داشته باشم)

4-بازم میگم به نظرم بجای ساخت ده برابر صاعقه بیشتر بهتره که موشکهامونو دو یا سه برابر کنیم به نظر من تاثیر بهتر و بیشتری بجا خواهد گذاشت

در پایان هم میگم دستت درد نکنه
قلمت روان
و اندیشه ات پایدار
و بسیار بسیار بسیار شرمنده بابت طولانی شدنش
و ممنون بابت صبر و حوصله ای که در جواب به گفتارهای طولانی من به خرج میدین ویرایش شده در توسط elo
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنونم از شما و ببخشید که بین پاسخ تاخیر افتاد، قسمت اول را امشب تقدیم می کنم:

[quote]
هنوز هم معتقدم که متاسفانه و ناخرسندانه با داشتن رادارهای چندگانه اطراف ما
ماهواره ها
و رادارهای هوابرد آمریکا بر خاک ما [b]تسلط کامل راداری[/b] داره[/quote]

آینده را نمی دونم، ولی فعلا چنین پوششی وجود نداره، حداقل شواهد و مدارک چنین چیزی را نشون نمیده، پوشش راداری آمریکا بر روی خاک ما از 3 منبع تامین میشه:

1- رادارهای هوابرد( مانند E-3 و E-2 )

2- رادارهای زمینی کشورهای همسایه و همسو با آنها

3- رادارهای مستقر بر کشتی هاشون

آمریکایی ها خودشون رادار زمینی مستقلی برای رصد فعالیتهای هوایی ما ندارند و از خدمات بی دریغ همسایگانمون استفاده می کنند!

رادارهای مورد اول دارای بیشینه برد 650 کیلومتر علیه اهداف بلند پرواز و 400 کیلومتر علیه اهداف پایین پرواز هستند، مثلا اگر سمت پروازی این پرنده ها در جنوب کشور باشه و یه پرهیز عقلانی 200 تا 300 کیلومتری از مرزمون رو براشون متصور بدونیم( به جهت پرهیز از حملات زمین به هوا)، دارای عمق دیدی برابر100 تا 200 کیلومتر برای اهداف کوتاه پرواز و 350 تا 450 کیلومتر برای اهداف بلند پرواز هستند ( تازه [b]وجود اخلالگرها را هم کلا بی خیال می شویم[/b]) پس تا اینجا امکان پوشش هیچ یک از مراکز فوق استراتژیک مرکزی ما ( مانند فردو، نطنز، اراک، پایتخت، اصفهان و . . .* ) را ندارند، از هر سمت دیگر کشور هم در نظر بگیریم( شمال ، غرب یا شرق) باز هم عمده نقاط داخلی و میانی کشور( که دست بر قضا اکثر تاسیسات استراتژیک در این مکانها هستند) از پوشش این رادارها به دور هستند.

مورد دوم دارای برد محدود تری نسبت به اولی می باشند و عمدتا تا عمق نه چندان زیادی از خاک ما را پوشش می دهند، مثلا رادارهای مستقر در کشورهای جنوب خلیج فارس که مثلا در باند X و یا وی اچ اف معمولی کار می کنند، بدلیل عرض خلیج فارس، در بهترین حالت شاید در حد نوار مرزی ما را پوشش دهند، البته وضع در غرب و شرق برای حریف بهتر است و پوشش عمقی بهتری برایشان حاصل، ولی باز هم این پوشش چندان عمیق نخواهد بود.

مورد سوم هم دارای کاربرد محدودتری ( بدلیل موقعیت جغرافیایی آنها) می باشد و باز هم در یک موقعیت جنگی بدلیل احتیاط از موشکها و سایر تجهیزات دفاعی ، زیاد به نوار ساحلی نزدیک نخواهند شد و به همین دلیل پوشش کمتری در عمق خاک ما خواهند داشت.

البته یکی از نگرانی ها رادار OTH قبله مستقر در جمهوری آذربایجان می باشد که برد خوبی دارد و تا عمق خاک ما را هم پوشش می دهد و آن هم در صورت نیاز خوراک خوبی برای انواع حمله( موشکی، هوایی، راکتی زمی به زمین دور برد، کماندویی و . . .) خواهد بود.

این از انواع پوشش راداری آمریکا در اطراف ما، در خصوص [b]پوشش راداری ماهواره بر روی پروازها[/b]، ممنون میشم برای من توضیح بدید، برای من خیلی جدید بود و تا بحال به چنین چیزی بر نخورده بودم. ممنون میشم مستنداتتون رو بدونم.

پس آمریکا پوشش کاملی بر روی خاک ما از نظر راداری ندارد، لذا امکان اجرای تاکتیکهای غافلگیر کننده ممکن است.

ان شا الله ادامه دارد.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
منتها بدون در نظر گرفتن جنگ الکتریک دوطرفه
که در این مورد هم باید بگم ناخرسندانه بازهم برد با اوناست[/quote]


خب البته چنگ الکترونیک یکی از سکرت ترین و محرمانه ترین مسائل نظامی هر کشوری هست و قطعا هیچ انسان عاقلی نماید سطح جنگ الکترونیک خودشو به دشمن نشون بده تا اونم بره رو براش آماده بشه.


مگر اینکه دیگه از یه سطحی عبور بشه و اهمیت استراتژیک خودشو از دست بده تا بهش اشاره بشه( اشاره به کشف رمز بی سیم های رمز دار عراقی، 22 سال پس از پایان جنگ)


یا اینکه پروپاگاندای مقطعی بطلبه که به اون اشاره و روش تبلیغات بشه( اشاره به نشوندن آر کیو 170)


بنابراین سطح و توان EW هیچ یک از طرفین برای اون یکی کاملا مشخص نخواهد بود، مگر اینکه واقعا جنگی در بیفته و اونوقت طرفین توانشونو به رخ هم بکشن.


البته این مبحث ( جنگ الکترونیک) از اون چیزایی هست که بعد از جنگ ( و حتی قبل از پایان اون) خیلی زود رفیتم سراغش چون اهمیتشو با گوشت و پوستمون لمس کرده بودیم( قضیه جوشن و سهند و سبلان) .


و ابن دفعه دیگه حرف عراق نبود که دست و پاش تا حدودی بسته باشه( هر چند همون عراق هم . . .)، ما خودمونو می بایست برای مقابله با غول ( غولترین!) جنگ الکترونیک جهان آماده می کردیم. . .


و سابقه سفید شدن رادارها، قطع ارتباطات بیسیم و . . . را بطور مکرر در جنگ و پس از اون داشتیم.


نمیگم برد قطعی با اونهاست، یا با ما، ولی پیروزی های هر دو طرف مقطعی خواهد بود، شاید چیزهایی برای روز مبادا آماده داریم که به فکرشون هم نرسه،


روشهای مقابله ای که شاید ساده هستند و کارآمد، بر خلاف تجهیزات آمریکایی که بسیار پیچیده و گران هستند،


توصیه من به شما این هست که خیلی سیاه و سفید نگاه نکنید، خیلی چیزها توی این دنیا خاکستری هست.


[quote]
یک فروند یا یک وینگ اف-22 بدون پشتیبانی جنگ الکترونیک وارد خاک ما نخواهد شد اینو مطین باشین و اونوقته که همون تتمه راداریمون هم زیر سوال خواهد بود برای کشف،هدایت و راهبری در صحنه نبرد فرضی مورد بحث[/quote]

ببنید، اگه اف 22 ها رو برای حملات موج اول و مخفیانه در نظر بگیریم، جنگ الکترونیک بی معنی و نقض غرض خوهد بود، اگر در موج بعدی حملات در نظر بگیریم، بله، قطعا وجود خواهد داشت،

ضمنا اینکه شما با اولین موج حمله، همه هست و نیست راداری ما را به باد می دهید واقعا برای من نا مفهوم است!

و تتمه آن را هم به دست EW می سپارید.

نمی دونم چقدر از رادارهای وی اچ اف و توانمندی هاشون در برابر EW و کشف اهداف رادار گریز اطلاع دارید، ولی من به شدت شما منفی نگاه نمی کنم،

خصوصا اینکه رادارهایی در باند وی اچ اف در ایران ساخته شده اند که از برد خوب و مقاومت بالایی در برابر عملیات EW برخوردارند.

به تعداد زیاد، و در نقاط متعدد.

معین این رادارها، راداهای OTH و سایر رادارهای HF هستند که نقش هشدار زود هنگام را بازی می کنند و پرنده های پنهانکار در برابر این رادارها نیز ضعف ذاتی دارند.

مخلص کلام اینکه، [b]با دلایل ریاضی و منطقی[/b]،[b] احتمال ورود مخفیانه پرنده های پنهانکار به فضای کشور ما تقریبا بسیار ناچیز هست[/b]، مگر اینکه قبل از اون [b]تمام[/b] رادارهایی که به نوعی امکان شناسایی اهداف پنهانکار را دارند و در مسیر این پرنده ها هستند، از بین بروند یا از کار انداخته شوند که این احتمال هم خیلی ضعیف است. و حتی نفس چنین اقدامی خود نقض غرض و باعث لو رفتن عملیات است.

حالا بیایید فرض را بر این بگذاریم که حمله اف 22 ها حمله مخفی ای نیست و با پشتیبانی کامل جنگ الکترونیک میان، بسیار خوب، باید دید که چه پرنده ای می خواد این نقش رو برای اونها بازی کنه؟[size=1]( فعلا خود اف 22 را در این نقش داخل نمی کینم تا بعد)[/size]

EC-130H Compass Call

یا EC-130J Commando Solo

یا EC-130E Rivet Rider

و سایر هم خانواده ها از سی 130

یا EA-18 GROWLER ؟

فرض سی 130 ها به چند دلیل عقلانی نزدیک به صفر هست که برای صرفه جویی در وقت بهشون نمی پردازم( از سرعت پایین و نیاز به اسکورت جداگانه و آسیب پذیری در برابر حملات هوایی و سیستم های پدافندی و . . .)

قوی ترین فرض EA-18 هست که الحق پرنده توانمندی هم هست،

ولی دوست من به نظر بنده نباید همه اهداف دشمن رادر لب مرزها در نظر بگیریم، بگذارید این دشمن مقداری نزدیکتر بیاد و فرضا بخواد اهداف استراتژیک ما را هم هدف قرار بده، درسته که ما در مرزها هم اهداف استراتژیکی برای اونها داریم( مانند پالایشگاهها، تلمبه خانه های نفت، رادارها و سیستمهای پدافند و . . .) ولی عمده تاسیسات فوق استراتژیک ما در اعماق کشور جای دارند که یک پرواز 400 تا 500 کیلومتره، حداقل مسیر لازمه برای رسیدن به اونهاست.

خب یک گروئلر اولا خودش یک هدف غیر پنهانکار و قابل شناسایی برای رادارهای ماست و مثلا رادار کاشف سامانه مرصاد هدفی به ابعاد نیم متر مربع( تقریبا 2 برابر گروئلر) رو از فاصله 110 کیلومتری کشف می کنه، البته در شرایط جنگ الکترونیک این برد کاهش پیدا می کنه ولی هشدار لازمه به کشور هدف رو میده که خودشو برای نبرد نا همتراز آماده کنه.

سامانه های مرصاد، یا زهرا( اف ام 80 ) تور ام یک و گویا اخیرا اس 200 به سامانه های هدایتی الکترو اپتیکالی مجهز هستند که مستقل از سامانه ای راداریشون و در شرایط EW ، می تونن به اتکاء به اون موشکها شون رو هدایت کنن [size=1]( در این حالت برد سامانه موشکی کاهش پیدا می کنه ( غیر از یا زهرا و تور ام یک) ولی به هر حال قابل کاربرد هست) [size=4]پس گروئلر باید از قرار گرفتن در مسیر این سامانه ها اجتناب کنه، چون در بدترین حالت این سامانه می تونن به اتکاء سامانه های کشف/ هدایت و رهگیری الکترو اپتیکالی خودشون به جنگ گروئلر برن، از اینجا ادامه مسیر برای گروئلر سخت میشه چون:[/size][/size]

[size=1][size=4]1- محل این سامانه ها خصوصا انواع کوتاهبرد متغیر و بسختی قابل پیش بینی است.[/size][/size]

[size=1][size=4]2- در مسیرهای ناشناخته داخل کشور هم حتی احتمال رویارویی با آنها وجود دارد.[/size][/size]

[size=1][size=4]3- در اطراف مراکز استراتژیک و فوق استراتژیک کشور در رینگهای مختلف و تلفیقی پدافندی به کار می روند.[/size][/size]

[size=1][size=4]4- توپهای الکترو اپتیکالی برد بلند 100 میلی متری ، تا میزان زیادی از ارتفاع پروازی گروئلر را پوشش می دهند و به تعداد زیاد در رینگهای متعدد در اطراف این مراکز قرار دارند.[/size][/size]

[size=1][size=4]و . . .[/size][/size]

[size=1][size=4]یعنی امکان زیادی وجود داره که پرنده ای که برای کمک به اف 22 اومده بود، خودش به یه معضل تبدیل بشه و برای نجاتش ماموریت کنسل بشه.[/size][/size]

[size=1][size=4]ضمن اینکه سامانه های راداری پسیو و سامانه های لیدار و کشف الکترو اپتیکی مستقل از سامانه ای موشکی که با برد بسیار زیاد و باور نکردنی امکان فعالیت دارند خود نقش مهمی در کشف هر هدف پارازیت انداز و پنهانکار هستند( مستقل از هر سامانه راداری)[/size][/size]

[size=1][size=4]ضمن اینکه سامانه های موشکی که بر اساس HOJ کار می کنند ( Homing On Jam) -مانند موشک فینیکس- می توانند در نبرد با هواپیماهای EW به کار گرفته شوند که از قرار اطلاع گویا نمونه ای از اس 200 نیز چنین قابلیتی را دارد.[/size][/size]

[size=1][size=4]شاید سامانه های دیگری نیز با این قابلیت در کشور باشد که از آنها بی اطلاعیم.[/size][/size]

[size=1][size=4]علاوه بر همه اینها می توان پرنده های نیروی هوایی را نیز به جنگ گروئلرها فرستاد و کار را به مراتب بر آنها سختتر کرد.[/size][/size]

[size=1][size=4]به هر حال در عمق فرضا 200 کیلومتری کشور دیگر گروئلرها کشف شده هستند، مگر اینکه اف 22 ها را تنها بگذارند و با آنها داخل نشوند که در آن صورت برد سیستمهای EW آنها کفاف پوشش مناطق داخلی را نخواهد داد.[/size][/size]

[size=1][size=4]سیسیتمها ECCM توانمندی هم بر روی سامانه های راداری کشور نصب شده که برد، تاثیر ، توان و . . . سامانه های ECM دشمن را کاهش می دهد که باید در فرض دیده شوند.[/size][/size]

[size=1][size=4]----------[/size][/size]

[size=1][size=4]ادامه دارد ان شا الله. . .[/size][/size]
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.