بسمه تعالی مشخصات تخمینی قاهر خب به کمک اندازه گیری هایی که جالب اسکای هاوک در اختیار بنده گذاشتن و تصاویر موجود، محاسباتی رو درمورد مشخصات قاهر انجام دادم. با توجه به تصویر زیر فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر 50 پی اس آی ذکر شده تصاویر زیر ابعاد مساحتی رو که یکی از تایرهای ارابه فرود جلو در تماس با زمین ایجاد میکنه نشون میدن مساحت این سطح 22.8 اینچ مربع بدست میاد. با ضرب این مقدار در فشار تایر، وزنی که به روی این تایر اعمال شده 1140.3 پوند و در نتیجه وزن روی ارابه فرود جلو (دارای دو تایر) 2280.6 پوند بدست میاد. در تعیین مکان ارابه فرود اصلی طبق یک قاعده بنام شاخص نوک-بالای طولی، از ارابه فرود اصلی (عقب) خطی رو عمود میکنن و 15 درجه به سمت جلو برده و نقطه موردنظر رو ثبت میکنن (شکل زیر). در چیدمان های مختلف (نحوه نصب تسلیحات، میزان سوخت، نحوه نشستن مسافران در مسافربری ها و...)، هواپیما مرکز ثقل های مختلفی رو تجربه میکنه. نقطه ی مورد نظری که در بالا در مورد شاخص نوک-بالای طولی ذکر شد، باید پشت عقبی ترین مرکز ثقل باشه. لذا با توجه به اندازه گیری زیر ما فرض میکنیم که مرکز ثقل عقبی قاهر در مکانی به فاصله ی 7.2 متر از نوک (بدون درنظر گرفتن لوله پیتوت) قرار داره (محض اطمینان 0.017 متر رو هم درنظر نگرفتیم). اگر بخوام خلاصه کنم، با در نظر گرفتن بازوهای گشتاوری ارابه های فرود (طول اونها در شکل بالا نشون داده شده)، به روی هریک از ارابه های فرود اصلی وزنی به مقدار 8065 پوند اعمال میشه که یعنی این نمونه ی آزمایشی قاهر دارای وزنی به مقدار 8065+8065+2280=18410 پوند یا 8350 کیلوگرمه. این نمونه از قاهر فقط برای تست پروازی ساخته شده و در نتیجه دهلیز داخلی رو براش درنظر نگرفتن: پس وزن این نمونه به وزن خالی، وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo(سوخت و روغن غیرقابل استفاده) خلاصه میشه. اما نمونه ی رزمی قاهر با همین پیکربندی خواهد بود. به همین خاطر، وزن هایی که در ادامه بدست میاریم هم برای نمونه رزمی صدق میکنن. وزن برخاست این نمونه پروازی 8350 کیلوگرم بدست اومد. باید وزن سوخت رو بدست بیاریم شکل زیر، سطح منظری بال قاهر رو نشون میده فرض میکنیم که سوخت درونی قاهر فقط در بال ذخیره میشه و نوک افتاده ی بال ها رو هم درنظر نمیگیریم (برای جلوگیری از آتش سوزی بعد از برخورد صاعقه به هواپیما معمولا در نوک بال ها سوختی رو ذخیره نمیکنند) با استفاده از مشخصات ذکر شده در سطح منظری و معادله ی B-12 از کتاب Torenbeek , synthesis of subsonic airplane design، مشخصات زیر برای سوخت بدست میان: 3635 کیلوگرم، با حجم 181.68 فوت مکعب یا 5144.6 لیتر با کم کردن وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo از وزن برخاست این نمونه، وزن خالی این نمونه و در نتیجه نمونه ی اصلی به اندازه ی 4581 کیلوگرم محاسبه میشه. به گفته ی سردار دهقان و چیزی که واضحه، قاهر یک هواپیمای کامپوزیتیه. باید وزن معادل فلزی قاهر رو بدست آورد تا بشه میزان تسلیحات داخلی و یا خارجی قاهر رو تخمین زد. اگر از ضریب 0.92 بین وزن کامپوزیتی و وزن فلزی استفاده کنیم ( این ضریب اصلا ایده آل نیست و میشد که 0.85 رو لحاظ کرد اما من میخوام که بدترین شرایط رو مدنظر قرار بدم)، وزن خالی معادل فلزی قاهر 4979 کیلوگرم بدست میاد. با مدنظر قرار دادن این وزن و با توجه به شکل 11-2 از کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم (جلد 1): وزن برخاست با تسلیحات داخلی و بدون مخازن خارجی 22500 پوند یا 10206 کیلوگرم بدست میاد. در این حالت، تسلیحاتی رو که میشه در دهلیزهای داخلی قاهر حمل کرد، 1856 کیلوگرم وزن خواهند داشت. طبیعیه که با کم کردن از میزان سوخت میشه وزن تسلیحات رو افزایش داد. وزن برخاست با تسلیحات داخلی و خارجی (و یا مخازن خارجی) 29000 پوند یا 13154 کیلوگرم بدست میاد، به عبارت دیگه 4804 کیلوگرم تسلیحات داخلی وخارجی. از اونجایی که هنوز نوع موتور و مشخصات آیرودینامیکی قاهر در دسترس نیست لذا نمیشه با اطمینان درمورد توانایی قاهر در حمل این وزن از تسلیحات صحبت کرد. اما بصورت اسمی این قابلیت رو داره. 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی رو مدنظر قرار میدیم و کار رو ادامه میدیم. برای بدست آوردن تخمینی از برد، ساده ترین ماموریت رو فرض میکنیم: فرض میکنیم که قاهر با سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون مخازن سوخت خارجی از زمین بلند میشه، طی زمان 4 دقیقه با سرعت متوسط 350 kts تا ارتفاع 40000 فوتی اوج میگیره، با همین ارتفاع و با سرعت 0.9 ماخ سیر میکنه و در آخر فرود میاد. با توجه به این فرضیات: اگر قاهر از دو موتور j85-21 بدون پس سوز با مصرف سوخت ویژه ی 1 بهره مند باشه، بردی به مقدار 1935.6 ناتیکال مایل یا 3584 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور Honeywell f124 با مصرف سوخت ویژه ی 0.78بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2481.6 ناتیکال مایل یا 4596 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور rolls-royce turbomeca adour با مصرف سوخت ویژه ی 0.81بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2389.6 ناتیکال مایل یا 4425.5 کیلومتر خواهد داشت. یکبار دیگه میگم که مقادیر بالا برای برد فقط با فرضیات ماموریت ذکر شده (سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون...) همخوانی داره. واضحه که قاهر پس از رسیدن به نزدیکی هدف تهاجم خودش رو انجام میده و بدون تسلیحات مسیر برگشت رو طی میکنه، لذا برد بیشتری از مقادیر بالا خواهد داشت. (میشه که فرضیات رو مثل فرضیات این پاراگراف بصورت واقعی تری اعمال کرد اما محاسبات رو کمی پیچیده میکنه که از حوصله ی بنده خارج هست) پی نوشت 1: خیلی وقت بود که میخواستم این متن رو بنویسم اما همیشه متلک هایی که به قاهر زده میشد من رو پشیمون میکرد. فی المثل بعد از اینکه فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر منتشر شد، تصویر زیر در توییتر دست به دست شد دقیقا یادمه که بعضی ها سریعا به این نتیجه رسیدن که قاهر وزنی کمتر از تی 38 خواهد داشت! حتی از خودشون نپرسیدن که فشارهایی که در این جدول ذکر شده اصلا برای ارابه فرود جلوست یا ارابه فرود عقب؟ از این مثال ها فراوونه. حالا باز هم اختیار با خودتونه، میتونید بازهم خزعبلات امثال بابک تقوایی ها رو ملاک و منبع قرار بدید. پی نوشت 2: باز هم از جناب اسکای هاوک بخاطر اندازه گیری هایی که انجام دادند تشکر میکنم پی نوشت 3: تصاویری از محاسبات (متاسفانه با خط بسیار بد) رو میتونید در زیر مشاهده کنید پی نوشت 4: برای اطلاع از فرمول ها و نحوه ی محاسبات ، جلد 1 و 2 کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم رو مطالعه کنید.

ناو بالگردبر کلاس آیزوموی ژاپن (22DDH) نوع جدیدی از ناوهای بالگردبر است که برای نیروی دریایی ژاپن (JMSDF) طراحی شده و در حال ساخت است. ناوهای این خانواده عظیم ترین یگان های رزمی نیروی دریایی ژاپن خواهند بود. پیش از این بزرگ ترین یگان ها ناوهای بالگردبر کلاس هیوگا بوده اند. اولین کشتی این کلاس در ششم آگوست 2013 در یوکوهاما به طور رسمی رونمایی گردید. آیزومو در کنار هیوگا ساخت وزارت دفاع ژاپن در 23 نوامبر سال 2009 برای اولین بار برنامه ی خود برای ساخت این کلاس را اعلام کرد. ماموریت اصلی این کشتی ها ، مقابله با اهداف زیرسطحی می باشد همچنین در زمان صلح به هنگام فجایع و حوادث نیز قادر به کمک رسانی می باشند. هر کشتی از این خانواده ، قادر به حمل 14 بالگرد می باشد. اگرچه تنها 7 بالگرد ضد زیردریایی و 2 بالگرد جست و جو و نجات برای فاز اول پرسنل سازمانی آن در نظر گرفته شده است. برای سایر عملیات ها ، هر ناو توانایی جابه جایی 4000 نفر بعلاوه ی 50 خودرو (میانگین وزن 3.5 تن) را دارد. بر عرشه ی پروازی ناو 5 نقطه ی فرود طراحی شده است که قابلیت نشست و برخواست همزمان این تعداد را فراهم می کند. عرشه ی پروازی هدف از ساخت این ناوها ، جایگزین کردن 2 کشتی کلاس شیران بود که با توجه به برنامه ریزی ، عملیات خروج از خدمت آن ها از سال جاری میلادی (2014) آغاز خواهد شد. ناوشکن بالگردبر کوراما از کلاس شیران در سال 2010 ، گزارش هایی مطرح شد ، مبتنی بر این که برخی از طراحی های سازه به منظور پشتیبانی از به کارگیری هواگردهای بال ثابت صورت گرفته ، بال ثابت هایی نظیر بوئینگ V-22 یا لاکهید مارتین F-35 ، البته نه وزارت دفاع و نه نیروی دریایی در این مورد اظهار نظری انجام نداده اند ، همچین عدم وجود مکانیزم هایی مثل کاتاپولت ، به کار گیری سایر هواگردهای بال ثابت را غیر متحمل می نماید. آیزومو ، هیوگا ، واسپ ساخت اولین کشتی از این خانواده در سال 2011 توسط صنایع کشتی سازی آی. اچ. آی. یونایتد در یوکوهاما آغاز شد. بودجه ی 113.9 میلیارد ینی (1.5 میلیارد دلاری) آن در بودجه ی سال 2010 پیش بینی شده و از همان سال برای پروژه کنار گذاشته شده است. طراحی با رویکرد پنهانکاری راداری به وضوح مشخص می باشد برنامه ریزی ها حاکی از ورود به خدمت این یگان در سال 2015 میلادی می باشد. این شناور در 6 اگوست 2013 تکمیل شده و هم اکنون در حال طی کردن تست های پیش از ورود به خدمت خود است. در سپتامبر 2011 ، وزارت دفاع درخواست بودجه برای شروع به ساخت دومین ناو را تصویب کرد و بودجه ی ساخت در اکتبر سال 2012 به شرکت آی . اچ. آی. اعطا شد. تجهیزات دفاعی لیست تجهیزات دفاعی این ناوها چندان بلند بالا نبوده و برای هر کشتی تنها شامل 2 سامانه ی دفاع نقطه ای فالانکس و 2 سامانه ی SeaRAM می باشد . واکنش های بین المللی : در ششم آگوست 2013 ، ناوبالگرد بر آیزومو (JDS Izumo (DDH-183 به طور رسمی در بندر یوکوهاما واقع در جنوب توکیو رونمای شد. این کشتی بزرگ ترین شناور تاریخ نیروی دریایی ژاپن پس از دوران جنگ جهانی دوم می باشد. در وهله ی اول ساخت این کشتی موجب ناخشنودی مقامات چینی شده است ، چرا که شباهت بسیار زیادی به یک ناوهواپیمابر متعارف دارد بطوریکه مقامات چینی آن را یک " ناوهواپیما بر در لباس مبدل " خوانده اند ، خصوصیات و ویژگی های آن هم بی شباهت با یک ناوهواپیمابر در رده ی کاوور ایتالیایی نیست. کاوور ، ناوهواپیمابر ایتالیایی قادر به حمل 30 هواپیما از جمله 15 فروند F-35 می باشد اگرچه که مقامات ژاپنی ، مصر به ناوشکن خواندن این شناور هستند ، ولی نمی توان منکر این حقیقت شد که این ناو و ناوهای بعدی این خانواده دارای پتانسیل به کارگیری جت های جنگنده یا سایر هواگردهای بال ثابت هستند. مقامات ژاپنی می گویند که از این ناوها برای دفاع ملی استفاده خواهد شد و مشخصا آن را برای جنگ های ضد زیر دریایی توصیف کرده اند. همچین به منظور جا به جایی نفرات و سایر ملزومات به هنگام وقوع فجایع طبیعی که در ژاپن امری شایع هستند. به هر حال همزمان شدن ساخت این ناو ها با بالاگرفتن مناقشات ژاپن و چین بر سر جزایری که در ژاپن سن کاکو و در چین دیااویوتای نامیده می شوند موجب افزایش تنش ها در منطقه شده است. نیم نگاهی به مشخصات کلی : DDH-183 آیزومو / شروع به ساخت ژانویه ی 2012 / تکمیل : آگوست 2013 / ورود به خدمت مارس 2015 DDH-184 فاقد نام / شروع به ساخت ژانویه ی 2014 / تکمیل : نامشخص / ورود به خدمت مارس 2017 نمای داخل آیزومو ناوشکن بالگردبر کلاس آیزومو تعداد پیش بینی شده برای ساخت : فعلا 2 فروند ساخته شده : 1 فروند (در حال طی کردن تست ها) قیمت تمام شده هر یگان : 1.5 میلیارد دلار جا به جایی : 19500 تن در حالت خالی – 27000 تن در حالت بارگیری کامل طول : 248 متر عرض : 38 متر ارتفاع : 23.5 متر آبخور : 7.5 متر پیشران : 4 توربین گازی GE/IHI LM2500IEC دارای دو شافت بیشینه ی سرعت : 56 کیلومتر بر ساعت خدمه : 970 نفر (خدمه + سربازان) حسگر ها و سامانه های پردازشی : - سامانه ی رزمی OYQ-12 - رادار OPS-50 AESA - رادار جست و جوی سطحی OPS-28 - سونار OQQ-23 تجهیزات الکترونیکی و تجهیزات فریب : - سامانه ی NOLQ-3D-1 EW - سامانه ی Mark 36 SRBOC - سامانه ی ضد اژدر MOD - جمر اکوستیک شناور (FAJ) بالگرد ها : 7 بالگرد ضد زیردریایی + 2 بالگرد جست و جو و نجات (SAR) بیشینه ی 14 بالگرد ترجمه و تالیف : آرمان مجدی (Commandant) به پیشنهاد جناب Mohammad area51 کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع copyright © Military.ir This post has been promoted to an article

بامبکتهای پارسی بخش سوم و پایانی اکنون این پرسش بوجود می آید که آیا نیروی هوایی ایران می تواند این مهمات جدید را به شکل موثرتری مورد استفاده قرار دهد ؟ پاسخ این سئوال پس از سه دهه هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ،اما گفته می شود که کاربرد این سلاح و حجم انفجار آن تاثیر مخربی بر نیروهای عراقی برجای گذاشت . سمت راست تصویر / قسمت فوقانی شلیک یک تیر مهمات هدایت دقیق GBU-28 بر علیه اهداف آزمایشی ( در اینجا زره پوش های ام-48 پاتون ) مهمات هدایت دقیق GBU-16 که براساس داده های بدست آمده از غلاف لانتیرن تامکتهای اسکادران VF-103 دقیقا" هدف مورد نظر را منهدم می کنند علیرغم این تجربه ، با رشد توانایی های ایران در مهندسی معکوس و تولید موشکهای بالستیک کره ای هواسانگ-5 و بویژه لانچرهای این سلاح ، و با توجه به کارایی تجربه محدود بکارگیری تامکت بعنوان یک جت ضربتی هوا به زمین ، در اواخر جنگ ، بامبکتهای ایرانی مجددا" به نقش اولیه خود برای ایجاد برتری هوایی و دفاع از آسمان ایران بازگشتند . اما این نکته را نیزنباید از نظر دور داشت که کاهش تامکتهای عملیاتی بدلیل کمبود شدید قطعات ولوازم یدکی و بازسازی غیر قابل نیروی هوایی عراق در اواخر جنگ با ایران ، در این تغییر رویه نقش موثری را ایفا نموده است . این درحالی بود که گزارشهای محرمانه ای در اختیار ایران قرار می گرفت که نیروی هوایی عراق درحال دریافت جتهای جدید میگ-29 بوده واین مساله محافظه کاری شدید فرماندهان نیروی هوایی را در پی داشت ، هر چند فالکروم های عراقی ، در جنگ با ایران ، هرگزبطور کامل عملیاتی نشدند . افغانستان ، سال 2001 تانک های تی-62 ام طالبان ، هدف آتش دقیق تامکتهای اسکادران VF-123 نیروی دریایی قرار می گیرند . دو تصویر ، مراحل قبل و بعدی انهدام اهداف زرهی به نمایش می گذارد . در مجموع ، دانش فنی بخش فنی نیروی هوایی ایران و تلاش این مجموعه برای اصلاح و ارتقاء جتهای اف-14 برای ایفای ماموریتهای ضربتی هوا به زمین ، بسیار ارزشمند به نظر می رسد ، تا جایی که گزارشهایی در دست است که خدمه تامکتهای ایرانی از پایان جنگ تا کنون ، آموزشهای تخصصی اجرای حملات هوا به زمین را نیزدر برنامه های پروازی خود پشت سر می گذراند ، چنانکه درسالهای اخیر ، اخبار غیررسمی از اضافه شدن مهمات محمول هدایت دقیق به فهرست تامکتهای نیروی هوایی نیز منتشر شده است . تامکت نیروی دریایی به رجیستر 161424 ، نزدیک به 21 پرانه (سورتی ) برعلیه اهداف متخاصم با استفاده از مهمات هدایت دقیق 2000 پاوندی JDAM و همچنین مهمات هدایت دقیق GBU-12.16.31 را در جنگ 2003 به ثبت رساند با توجه به تعداد تامکتهای موجود در سازمان رزم نیروی هوایی ایران ، تحلیلگران معتقدند که روز به روز بر تعداد جتهای عملیاتی این نیرو افزوده می شود چرا که ایرانی ها موفق شده اند با استفاده از فناوری جدید ، بخش مهمی از قطعات اف-14را مهندسی معکوس نموده و این احتمال را که تامکتها در یک درگیری احتمالی ، نقش ضربتی را ایفا نمایند ، افزایش دهد . تامکت اسکادران VF-24 ، مسلح به فینیکس ، اسپارو ، سایدویندر و در نهایت مهمات 1000 پاوندی مارک-83 به اعتقاد ناظران نظامی ، اصلاح و ارتقاء تامکتهای ایرانی ، میراث قابل توجهی برای این جنگنده افسانه ای دربر دارد ، چرا که نیروی دریایی ارتش ایالات متحده پس از پایان جنگ سرد و تنها پس از بازنشستگی جتهای مادون صوت A-6 ، دست به ارتقاء تامکتهای خود زد . مضاف براینکه بامبکتهای آمریکایی ، یک پیکر بندی بسیار پیچیده رزمی در زمان خود محسوب میشد و با مجهز شدن به حسگرها و غلاف های پیشرفته ، به یک جت رزمی پشتیبانی نزدیک تبدیل شده بودند که می توانست با دقت مضاعفی ، مهمات محمول خود را از فاصله چند ده کیلومتری به درون محدوده یک هدف در ابعاد یک "پنجره " شلیک کند . با این وصف ، در حال حاضر ( 2018 میلادی ) تمامی بامبکتهای آمریکایی بازنشسته شده اند و نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، تنها کاربراین جت افسانه ای بشمارمی آید و این پیکربندی رزمی حتی در حال حاضر نیز با مسلح شدن به مهمات هدایت دقیق بومی ، می تواند به یک تهدید بسیار جدی بر علیه " ناوگروه های هواپیمابر " نیروی دریایی ایالات متحده مستقر در خلیج پارس تبدیل گردد . منابع : https://militarywatchmagazine.com/article/bombcats-how-iran-modified-its-elite-f-14-into-a-highly-potent-strike-fighter-and-armed-it-with-massive-3000kg-ordnance-part-one https://militarywatchmagazine.com/article/bombcats-how-iran-modified-its-elite-f-14-into-a-highly-potent-strike-fighter-and-armed-it-with-massive-3000kg-ordnance-part-two صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام . اگر حامل کلاهک جنگی در زمان برخورد به هدف دریایی استتار شده در فواره آب ادعایی شما ، بصورت عمودی و از بالا به سکو برخورد کنه ، این ایده پدافندی هیچ کاربردی نداره ! مثل تصویر زیر : در واقع اگر عرض سکوی دریایی رو حداقل 50 متر در نظر بگیریم و به فاصله 50 متر از سکو فواره های آب به ارتفاع 100 متر ایجاد کنیم ، هر پرتابه جنگی با زاویه حمله ی بیشتر از 44 درجه براحتی میتونه به سکو برخورد کنه و این ایده رو با شکست مواجه کنه . تازه این در صورتیه که وجود پرده آب واقعا بتونه از لاک کردن جستجوگر پرتابه جنگی جلوگیری کنه !

حالا شما بگو اسپرانس ( خودشون بصورت عامیانه میگن کلاس آیت الله ) ولی در کل با به وجود اومدن موشکهای جدید مثل ( LRASMودر آینده OASuW و موشک نروژی NSM)یه جورایی اعتقادم رو به ناوهایی امثال جماران و حتی اسپرانس از دست دادم یعنی به نظرم ارسال هر ناوی به ماموریت بدون پشتیبانی حد اقل یک ناو مخصوص جنگ الکترونیک و یک ناو مخصوص پدافند هوایی حماقت محض هست . به نظرم برای افزایش توان فعلی باید به سمت زیردریایی های پیشرفته تر کیلو یا لادا بریم و خیلی روی ناوگان سطحی مانور ندیم جون برای خلیج فارس همین بضاعت کافیست و برای ارسال به اقیانوس هر بضاعتی ناکافی است راستی در مورد لایه آب در پست قبلی نظری ندارید ؟

بله درسته هر نوع تاسیسات (البته خارج از محدوده های سیویل) را می توان با این مینها حفاظت کرد. فقط باید مقداری بهینه سازی شوند تا اولا در برابر مهمات هوشمند و بمبهای سقوط آزاد هدایت ماهواره/لیزر که سطح مقطعی پایینتر از بالگرد و امثالهم دارند بتوانند موثر باشند و ثانیا سرعت درگیری و برد آنها را نیز افزایش داد. ایده ی در خور توجهی هست، حداقل برد مستقیم این پرتابه بنظرم به 500 تا 700 کیلومتر و برد Quasi Ballistic اون هم احتمالا به 1000 کیلومتر برسه. پرتابگر متحرک هم از نقاط قوت آن است. نگرانی تون قابل درکه ولی نگران نباشید؛ سیستمهای الینت دقت بسیار خوبی در تایید هویت پرنده ها دارند، مطمئن باشید که یک آواکس یا تانکر را با نمونه مشابه غیر نظامی اون اشتباه نمی گیرند. علاوه ی بر این موضوع که فرمودید، قابلیت HOJ یا Homing On Jamm هم به هدایت موشک کمک شایانی می تواند بنماید، حتی تانکرها هم منبع ارسال امواجی هستند که می توان مبنای Lock برای سیستم HOJ باشد. کاملا صحیحه، پدافند نقطه ای بسیار مهم هست، آنچه از سکوت رسانه ای پیرامون این حوزه (کوتاه برد) دستگیرمون میشه اینه که احتمالا اقداماتی در جریانه ولی بدلایل خاص فعلا باید چراغ خاموش حرکت بشه، فلذا احتمال رونمایی سیستمی بومی با الهام از تور و پنتسیر هست. درسته، توپهای سعیر با کالیبر 100 میلیمتر گزینه بسیار مناسبی هستند که در صورت تجهیز به مرمی های ترکش شونده بر علیه اهداف خود بسیار مرگبار هستند. همین اخیرا ویدئویی (احتمالا از همین توپ سعیر) در سوریه نشان داد که یکی از موشکهای کروز شلیک شده فقط با یک شلیک ساقط شد. توپهای کالیبر بالا گزینه بسیار ارزان قیمتی در برابر حجم انبوه موشکهای کروز و سرهای جنگی هدایت شونده هستند. باز هم غیر ممکنه که بتونه اون سطح از برتری رو ایجاد کنه که تمامی سکوهای ضد شناور (اعم از هوایی، دریایی، زمین، زیرسطحی) رو هدف قرار بده، تجربه یمن و سوریه این موضوع رو ثابت کرده که زیر سنگینترین نگاههای رادارهای هواپایه و تصویرساز می توان تحرک و شلیک داشت.

یه چند تا موضوع رو باید در نظر داشته باشیم 1- با توجه به موشکهای ساحل پرتاب متنوع فکر نمیکنم ناوشکنی اینقدر بتواند به هدف نزدیک شود که با توپ سینه با برد مثلا 20 کیلومتریش به اهداف حمله کند 2- این سکوها میتونن پذیرای موقت زیردریایی باشن و زیردریایی های غدیر با جدا شدن سریع خیلی راحت میتونن از موشکهای کروز احتمالی که به سمت سکوها میاد فرار کنن و با توجه به کم صدا بودن و برد عملیاتی میشه تا حدود خلیج عدن رو برای ناوگان دشمن نا امن کرد 3- قبول دارم مقابله با موشک کروز که به سمت یک هدف ثابت میاد سخت هست ولی اگه به سمت سیستمهای دفاع نقطه ای مطمئن بریم (سیستمهای اپتیک و مادون قرمز در دریا غوغا میکنن و خیلی دقیق میتونن اهداف نزدیک شونده رو تشخیص بدن . البته سیستهای دوربرد و میانبرد هم باید داشته باشیم . و در نظر داشته باشیم این سکوها در برد رادارهای خودی در سواحل ایران هم قرار دارن . میشه از قایق های کوچک مجهز به من پدها هم استفاده کرد . قبلا هم دیدیم که من پد ساخت ما چطور با هدف با گرمای کم و نزدیک شونده در حالت شیرجه درگیر میشود و .... به نظرم در حالی که روسیه اعلام کرده اس 300 به سوریه میده خیلی هم بیراه نیست ما درخواست تور ام 2 و پانیستر و پدافند دریاپایه کنیم 4- این سکوها در زمان صلح هم برای ما بسیار کاربردی خواهند بود وگرنه با توجه به نوع موشکهای کروز هواپرتابی که همین اعراب دارن من اطمینان دارم بنادر ما در زمان جنگ حتما مورد اصابت قرار خواهند گرفت 5- اساتید میگفتن اگه روزی آمریکا بخواهد با ما بجنگد تمام ناوگانش را از خلیج فارس خارج و حتی از تیر رس موشکهای دفاع ساحلی ما هم خارج میکند . این سکوها تا غرق نشوند میتوانند سیطره اطلاعاتی ما در منطقه باشد و همینطور دشمن را به طور موقت هم که شده عقب تر برانند و هزینه عملیات را برای دشمن بیشتر کنند

قطعا سیستم اطلاعاتی دشمن خصوصا با دست بازی که در داخل کشور دارند متاسفانه، و ابزار پیشرفته خیلی راحت میتونه ناوگان های تجاری مرتبط با این موضوع را شناسایی کنه و کافی هست در یک موقعیت مناسب یکی از این کشتی ها را مورد بازرسی قرار بده و نمایشی که در رسانه های قدرتمند باهاش اجرا میکنه زمینه ساز کلی فشار و در نهایت تحریم خطوط کشتیرانی ایران بشه. یا باید بازدارندگی به حدی باشه که جرات بازرسی نظامی از ناوگان تجاری را نداشته باشند ( هر چند اگر موقعیتی را صد در صد مطمئن باشند ریسک توقف کشتی را قبول می کنند ) یا اینکه روش ها طوری باشه که امکان گرفتار شدن در چنین موقعیتی پیش نیاد.

این یک طرح کلی از موشک سجیل ضد هوایی(بر علیه هواپیماهای: آواکس/سوخت رسان/ الینت/ سیگینت/ کامینت)هست: موشکی دو مرحله ای که تا قبل از جدایش مرحله اول بالک های مرحله دوم در داخل پوشش قرار می گیرند. طول مرحله اول 9 متر و مرحله دوم حدودا 7.5 متره که مجموعا 16.5 متر میشه که یک متر از خود سجیل کوتاه تره. البته میشه مثل سیستم SA-12 در پشت موشک صیاد4 یک بوستر کوچک قرار داد اما این گزینه نمیتونه ما رو به هدفی که داریم برسونه. با توسعه این موشک میشه به موشک ضد ماهواره(مدارهای پائین)هم دست پیدا کرد. پ.ن: عنوان طرح اصلاح شد.

چالشی وجود ندارد در حال حاضر پدافند فرودگاهها چگونه با پرواز ها هماهنگ میشود؟! هر جسمی که در مخروطی از زاویه فرود و محدوده سرعتی مشخص به سمت شلتر بیاید در فاصله 10 تا 150 متری منهدم خواهد شد...

یه ایده ساده، برای مقابله با چنین وضعیتی؛ میشود بصورت گسترده حملات sdb و حتی کروز را در محل اصابت دفع کرد، تکنولوژی آن بسیار ارزان، در دسترس، با قابلیت تولید انبوه و پوشش کامل. مناسب برای شلتر های فرودگاهی، انبارهای مهمات و تجهیزات. قیمت هر واحد پدافندی: کمتر از 10هزار دلار. - بروز آوری مین های ضد هلیکوپتر: http://www.wzu.pl/sites/default/files/Mina_en.pdf این مین ها قادرند اهدافی تا سرعت 300 کیلومتر رو در فاصله 800 تا 1000 متری رهگیری کنند، هدف رو از فاصله 500 متری تایین وضعیت کنند و در در فاصله 10 تا 150 متری مورد اصابت قرار بدن. در صورت بروز رسانی این مین ها برای کشف اهدافی با سرعت بالاتر و کوچکتر، بسادگی میشود انواع بمب های هواپرتاب رو موشک های کروز را قبل از اصابت به شلتر منهدم یا منحرف یا فعال کرد، اگر در این فواصل موشک مهاجم مورد اصابت قرار گیرد، شانس موفقیت اثر گذاری انفجار با توجه مقاومت عمومی شلتر ها به صفر میرسد. از آنجایی که این مین ها در مسیر موشک ها و بمب هایی قرار میگیرند که به سمت آنها می آیند و دقیقا در راستا و زاویه مناسب با آن قرارمیگیرند، شانس شناسایی و اصابت بسیار بالاخواهد بود. استفاده از این مین ها در حکم وجود یک سامانه دفاع فعال برای شلتر ها خواهد بود.

این پست شما نیازمند مطالعه با دقت هست برای بررسی ولی همین یک نکته تا یادم نرفته ، بنده را یا یک شخصی انداخت ...... سرهنگ و ژنرال بعدی ، " هال مور " . مشهورترین فرمانده هوابرد ارتش ایالات متحده . شاید دوستان فیلم " وقتی ما سرباز بودیم " با بازی مل گیبسون را دیده باشند ( اگر هم ندیدند ، توصیه می کنم حتما بررسی کنند . کتاب این شخص هم اخیرا تجدید چاپ شده . میشود گفت پدر هوانیروز در ارتشهای مدرن هست این آدم . در ابتدای این داستان دیالوگهای رد و بدل میشود که شنیدنی است . دو سه مرتبه این را به شکلهای مختلف در طول سالهای گذشته خدمت دوستان عرض کرده بودم ، چرا سعی می کنیم مثل یک جزیره جدا افتاده از بقیه عمل کنیم ؟؟؟ (بلحاظ اصرار بر تجربه کردن روندهایی که قبلا تجربه شده ) چرا این شکلی هستیم یا شدیم ؟؟؟ سئوال اینجاست که چرا در این حوزه تلاشهای خودمان را متمرکز نمی کنیم ؟

اول عذر خواهی میکنم. - - ناظر به نقل قول های فوق و مباحث طرح شده توسط برادرم MR9. یکی از مدیران علوم مدیریت استراتژیک طی تحقیقاتی قدیمی در بین سازمان های دولتی و مدیران و تصمیم گیران حکومتی آنهم در ولایات متحده، متوجه شد که اصولا دولتها تصمیمات واکنشی میگیرند و روش کاری حاکمیت ها بیشتر از آنکه حل موضوعات آینده، و یا پرداختن به حوزه های استراتژیک و فرصت ها باشه، " حل مسئله " است. یعنی اول باید مسئله ای پیش بیاید و مسئله به چشم بیاید، در چشم حکام و مسئولین خوش نیاید یا خوش بیاید تا بدان پرداخته شود و یا حل شود. با این سیستم تفکر و تصمیم گیری، ابتدا باید بیماری ایجاد شود و زخم نمایان تا درمان خریداری شود! چون دولت ها جز پول ریختن کار دیگری بلد نیستند. این شیوه مرسوم پیشرو ترین حکومت ها در دنیاست، البته در ایران اوضاع زیبا تر است، و همه شما میدانید مسئله تا به بحران و سپس ابر بحران تبدیل نشود به بحث نمی آید. و ابر بحرانها هم برای حل به میان نمی آیند! بلکه برای اعلام اینکه دیگر دیر شده است مطرح میشوند. به این علت که بعد از ابر بحران بشریت هنوز چیزی شناسایی نکرده است. با این وجود این سوال براتون پیش میاد که چگونه است آمریکا صنایع اش را بدینجا رسانده؟ جواب را همگی میدانید، این مردم آمریکا(شرکت های خصوصی و تجار) بوده اند که چنین کرده اند نه دولتها. سناتورهای خرفت و گاوچران این کشور حتی ساده ترین مفاهیم تکنولوژی سایبر را نمیدانند. - اما نتیجه مباحث فوق ؟ 1- در شرکت های خصوصی و تاجرین تسلیحات: بر روی ساخت هلیکوپتر و سلاح ضد هلیکوپتر سرمایه گذاری میشود هر دو بصورت پکیج هایی که در فرصت هایی ناب به بازار باید عرضه شوند، آماده میگردند. 2- در دولت آمریکا و دول وابسته: اول پدیده هلیکوپتر بوجود می آید، سپس نیروی زمینی بر روی کاغذ به خطر می افتند، سپس تولید راهی برای مقابله سفارش داده میشود، سرو کله شرکت ها پیدا میشوند و محصول خود را عرضه میکنند.. 3- در مدل کشورداری ایران و دوستان: هلیکوپتر زمانی شناخته میشود که نیمی از نیروها روی زمین از بین رفته اند، و دوشپرتاب زمانی تهیه میشود که تاجرین تسلیحات متوجه به فنا رفتن ما و نیاز شدید ما به آن شده اند، و آنرا به ما پیشنهاد میدهند و تا دسته ... امیدوارم مفاهیم فوق وضعیت رو کاملا شرح داده باشد. دو مورد اول عوارضی نیز دارند. 1- برای رسیدن به مورد اول، این عارضه را باید در نظر داشت که کمپانی ها صحنه گردان اصلی ماجرا خواهند بود. و دولت ها را غیر مستقیم تصاحب میکنند. 2- در حالت دوم اگر بخواهیم از عارضه اول به دور باشیم، به روابط بسیار خوبی با کلیه دنیا نیاز داریم، ژاپن، ترکیه، چین نمود هایی از این مدل هستند.اگر چیزی نمیتوانند بسازند،اما تهدید را میبینند، مشاوره میگیرند و راهکار را میخرند. بنابراین اگر شما میخواهید اقدامات بازدارنده تعریف کنید و برای بخش سخت افزاری آن راه حلی بی اندیشید، بهتر است اول از آزادی لازم در حوزه تجارت تسلیحات، ثروتمند شدن مردم و فعالیت مجزا ورای از سلطه و تصمیم دولت برخوردار باشید، عاشق کشورتون باشید. سپس تجهیزاتی بسازید و دولت ها رو در زمان مناسب مجاب کنید. یا اینکه دولت شما آنقدر ثروتمند باشد و از حکامی خوشفکر بهره مند باشد که سازمانهای دولتی ای برای بهره گیری و تولید فرصت های ناب ایجاد کند(تشکیلاتی مثل ناسا و دارپا و ...) که نه فقط به دنبال به چنگ گرفتن آینده باشند بلکه به دنبال ساختن آینده باشند.

علمای بازار و تجارت مفهومی را دریافته اند به اسم "نزدیک بینی بازاریابی" احتمالا برای دوستانی که مدیریت و بازرگانی خوانده اند آشنا باشند. و در اینجا مصداق ویژه ای پیدا میکند. نزدیکی بینی یعنی نگاه به محصول(کالا) بجای نگاه به نیاز. یک مثال این است که برخی اوقات مدیران شرکتهای خودرو ساز به اشتباه فکر میکنند که مردم خودرو میخواهند و آنها بهترین خودروها از نظر کیفیت یا مناسبترین ها از نظر قیمت برای افراد مختلف تولید کنند، موفق میشوند. این در حالی است که افراد به حمل و نقل احتیاج دارند، نه خودرو ! و حمل نقل شامل طبف گسترده ای از همه چیز میشود، از پست گرفته تا دوچرخه و قطار و هواپیما تا برسد به جایی که کسی فکرش را نمیکند" دورکاری" ای که بدلیل افزایش سرعت اینترنت امکان پذیر شده است. نیاز در عمق بیشتری قرار دارد کاملا شناخته شده نیست و عوامل متنوعی را در بر میگیرد. و این عبارت با تیتر این تاپیک و بخشی از نکات ابتدایی آن همخوانی دارد. من دو نیاز جدی میبینم و نمیخوام ابعاد سیاسی و اقتصادی اون دیده شود، این نیاز کاملا نظامی برررسی شود: - ممانعت سرزمینی(محدود سازی دشمن) area denial که یک امر تدافعی است. - اعمال قدرت و نیرو. power projection یک امر تهاجمی فراسرزمینی است. برای هر دو نیاز فوق، اقدام فردای این کشور باید پاسخگوی نیاز پس فردای آن باشد. اف 35 و 22 متعلق به گذشته است. در سوریه شاهد بودیم که این کشور قادر به اعمال هیچ یک از موارد فوق نبود و علیرغم ناگوار بودن این عبارت؛ " قوای انفعال! " قادر به ممانعت از بروز این حمله از ابتدای شکل گیری نبودند. و سپس قادر به ممانعت از دشمن در چند لایه از پیش از رسیدن به هدف تا بعد از آن نبودند، و هم اکنون نیز قادر اعمال قدرت و تقابل با تهاجم دشمن از دوردست نیستند. بنابراین : - افق زمانی پاسخگویی اقدامات بهتر است مشخص باشد (همانند طرح های دفاعی کشورهای مختلف با این عبارت؛ دفاع 1404) - در مورد عنوان این تاپیک از خلیج فارس تا مدیترانه و دریاهای آزاد دیده شود. - اقدامات فقط به دفاع محدود نشوند. - کالاها و ابزارهای موجود صرفا ملاک نباشد، قابلیت ها و پیچیدگی های آینده مد نظر باشد. - عبارات فول اسپکتروم و هیبریدی بعلت پرطمطراق بودن، تبلیغاتی بودن، کلی بودن، نامفهوم بودن و تعریف نشده بودن در ایران با عرض معذرت کنار گذاشته شوند. - راهکارهای یک ابزار حل همه مشکلات کنار گذاشته شود. - راهکارهای یک سبد قابلیت یک دنیا سوراخ هم کنار گذاشته شود. - عنصر زمان دیده شود. - زیر ساخت صنعت دیده شود. - به سازوکارهای تصمیم گیری توجه ویژه ای شود. (حمله به شعیرات، تی 4، ترور سمیر قنطار و ... فاصله بسیار کمی بین دستور مقامات، تایید اهداف عملیات و انجام آن وجود داشت) ... کاش هویج ویتامین حوصله داشت.

هیچ بعید نیست که این تاخیر در پروژه باور مربوط به پشت پرده خبرهایی از این دست باشه. در حقیقت یک مثلا انتقال تکنولوژی در سطح محدود که منجر به تولید پدافندی در این راستای اس-300 ( به نام دیگه یا اصلا خود اس-300 چون با حضورش دیگه تعداد شاید توجهان خاصی را جلب نکنه ) بشه که دیگه نیاز به باور را کمرنگ تر میکنه در تولید انبوهش. چون در خبرها داشتیم که روسیه در قرار داد دومی که با ترکیه برای چند گردان جدید اس-400 بسته اجازه خواهد داد قطعاتی از این سامانه در ترکیه تولید بشه.

پروژه قاهر 313 در چه شرایطی تعریف شد؟ بررسی این سوال میتواند پاسخ گوی بسیاری از سوالات و ابهامات حول محور این جنگنده باشد. جنگنده قاهر در برهه زمانی تحریم نظامی ایران و خروج طرف روسی از پروژه شفق در اثر فشارهای آمریکا مطرح شد. در شرایط عدم دسترسی ایران به جنگنده های خارجی یا قطعات اصلی مانند پیشران,رادار و اویونیک, در وزارت دفاع پروژه ای جهت ساخت جنگنده ای با طراحی پنهانکار اما با هزینه تولید پائین تعریف شد که از جمله خصوصیت های این جنگنده توانایی نشست و برخاست سریع و توانایی پرواز در ارتفاع بسیار پائین بود. این ویژگیها موجب عملیاتی شدن سریع جنگنده شده و با قرارگیری جنگنده در پشت خط افق(زمین و دریا), به جنگنده توانایی نفوذ به حریم ناوگان دریایی و پایگاه های دشمن را می دهد و تا فاصله بیشتری جنگنده را از دید رادارها پنهان میسازد. فناوری ها و تجربیات حاصل از این پروژه میتواند با ایجاد تغییراتی در سازه و بدنه(عمدتا در قسمت بالها)این هواپیما آن را به یک جنگنده دفاع هوایی نیز تبدیل نماید که این تغییرات در مرحله بعدی و با تکمیل پروژه های مربوط به رادارهای هواپایه و موشک های هوا به هوا قابل تحقق میباشد. بنابراین یکی از فرضیات محتمل در خصوص قاهر احتمال ساخت نمونه رهگیر یا نوع چند منظوره آن است که بسیار محتمل است, همانطور که سردار وحیدی وزیر سابق دفاع خبر تداوم این پروژه را اعلام نمود. (لینک) همچنین نشریه جنیز در گزارش از نمایشگاه کیش در سال 1395 ادعا نمود که جنگنده شفق اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 2017 انجام خواهد داد. نکته ای که در نگاه دقیق به قاهر نمایان میشود ایرودینامیک بسیار پیچیده این هواپیماست.در ظاهر, بدنه و بالهای این هواپیما نیروی درگ بالایی تولید مینمایند اما در مقابل بدنه به صورت عریض و لیفت زا طراحی شده است. همچنین بالهایی برای بهره گیری از پدیده اثر سطح و تولید لیفت بیشتر و همچنین کاناردهایی عریض که تا قسمت خمیدگی بالها امتداد یافته اند و قسمت ایرفویل بالها را پوشش میدهند و میتوانند در کاهش استرس و فشار وارده بر بالها(خصوصا در سرعت های بالا)نقش مثبتی ایفا نموده و همچنین نیروی لیفت تولید نمایند. سطح زیرین بدنه نیز به صورت وی شکل طراحی شده است که در بین هواگردها فرم نامتعارفی محسوب میشود!حتی در بین جنگنده های پنهانکار! به این ترتیب با نگاهی جزئی و دقیقتر, اثرات یک طراحی مهندسی شده برای بهره گیری حداکثری از دانش ایرودینامیک در جهت افزایش توانمندی این جنگنده قابل مشاهده است. بدنه,بالها,سکان های عمودی و کاناردهای هواپیما به صورت یکپارچه و با حداقل پرچ کاری طراحی و تولید شده است که این روش تولید منجر به کاهش سطح مقطع راداری و بهبود ایرودینامیک جنگنده میشود. با نگاه دقیق تر کاملا مشخص است که جنگنده قاهر بر اساس پلتفرم شفق یا اینتگرال طراحی شده است و با وجود تغییرات گسترده در قسمت بالها و بدنه هنوز هم رگه هایی از این طراحی در قسمت محل اتصال بالها به بدنه و ورودی هوا قابل مشاهده است.هرچند طراحی دایره شکل موسوم به اینتگرال در قاهر برخلاف جنگنده شفق در قسمت بدنه هواپیما قرار گرفته است. همچنین از نظر سایز هواپیما نیز قاهر تقریبا با پلتفرم شفق تقریبا برابری میکند.خصوصا در قسمت مربوط به محل قرارگیری ارابه های فرود و فرم آنها و در محل قرارگیری مجاری ورودی هوا که در جنگنده قاهر موقعیت این مجاری تغییر یافته اما با این حال میتوان مکان سابق آنها را تشخیص داد. فلذا میتوان قاهر را نمونه تهاجمی شفق در نظر گرفت و میتوان احتمال داد که در آینده نمونه چند منظوره و پنهانکار شفق با ظاهری مشابه جنگنده قاهر اما با بالهایی متعارف رونمایی شود! بر اساس اندازه گیری های صورت گرفته جنگنده قاهر313 دارای طولی در حدود 15 متر (با احتساب لوله پیتوت) میباشد و طول دو سر بال های آن نیز به 9.5 متر میرسد. همچنین طول جنگنده از قسمت دماغه تا انتهای محفظه موتورها(بدون پیتوت) به 13 متر میرسد. این جنگنده از لحاظ ابعاد تقریبا هم اندازه جنگنده اف 16 میباشد و به صورت دقیقتر با جنگنده گریپن سوئدی قابل مقایسه است. قسمت دماغه هواپیما نیز دارای ارتفاع 70 سانتی متر و عرض 90 سانتی متر است که میتواند راداری با برد بالای 100 کیلومتر را در خود جای دهد. از هنگام رونمایی نمونه اولیه قاهر تصور میشد که این هواپیما از یک دستگاه موتور جی 85 ساخت شرکت جنرال الکتریک یا نمونه مهندسی معکوس آن استفاده مینماید که با توجه به اثباتگر بودن آن(بنابر ارزیابی صورت گرفته از جثه کوچک و مقدورات پروازی)قابل توجیه بود اما در نمونه 08 این هواپیما قسمت اگزوز هواپیما تغییر یافته و ظاهرا هواپیما دوموتوره شده است و تصور میشود که نمونه آزمایشی 08 به دو دستگاه موتور جی 85 مجهز شده است. اگرچه چنین تغییری از لحاظ فنی ناممکن نیست اما نیازمند تغییرات گسترده در سازه هواپیماست و محاسبات فنی هواپیما نیز باید مجددا انجام شوند. قطر دهانه موتور جی 85 چهل و پنج سانتی متر میباشد و در صورت حذف قسمت پس سوز موتور و افزودن نازل معمولی به آن, قطر بدنه به کمتر از چهل سانتی متر خواهد رسید که در جنگنده آموزشی و پشتیبانی نزدیک کوثر88 میتوان چنین وضعیتی را مشاهده نمود. اما در جنگنده قاهر 313 قطر قسمت نازل موتورها در حدود 60 سانتی متر است که این عدد بسیار بزرگ تر از قطر نازل جی 85 فاقد پس سوز میباشد!حتی اگر فرض کنیم که در این هواپیما از دو موتور توربوفن فاقد پس سوز جی 90 استفاده شده باشد در اینصورت باید موتور جی 90 قطر دهانه ای در حدود 70 سانتی متر داشته باشد!بر اساس نمونه های مشابه در جهان, چنین موتوری در حالت بدون پس سوز بین 40 تا 60 کیلونیوتن تراست تولید کرده و در رده موتورهای متوسط قرار میگیرد و تنها یک دستگاه از این موتور برای هواپیمایی مانند کوثر88 کفایت میکند! در حالی که گفته میشود کوثر88 به دو دستگاه از موتور جی 90 مجهز خواهد بود که از این لحاظ مشخص است که موتور جی 90 در رده موتورهای توربوفن سبک قرار میگیرد. در موتورهای توربوفن و توربوجت هوای فشرده شده در قسمت کمپرسورها پس از مشتعل شدن و خروج از قسمت توربین وارد بخش نازل درونی شده و پس از گذر از آن از نازل بیرونی موتور خارج میشوند و این عمل موجب تولید نیروی پیشرانش میشود. در هواپیماهای مادون صوت از موتورهای فاقد پس سوز استفاده میشود این موتورها معمولا به نازل بیرونی همگرا مجهز میشوند که قطر دهانه آن از قطر دهانه موتور کمتر است. در جنگنده کوثر88 نیز میتوان کاهش سایز محفظه موتورها و فرم همگرای نازل موتورها را مشاهده نمود که نشان دهنده استفاده از موتور فاقد پس سوز میباشد. موتورها و فرم نازل آنها در جنگنده کوثر88: اما در جنگنده قاهر بر اساس اندازه گیری های انجام شده قطر دهانه نازل به 60 سانتی متر میرسد و شکل آن نیز با نازل جنگنده کوثر متفاوت است و اساسا شباهتی به نازل موتور جی 85 ندارد! به نظر میرسد که نازل اصلی در درون یک قطعه فلزی دیگر قرار گرفته که کارکرد دقیق آن مشخص نیست اما با توجه به شکاف های موجود در قسمت نازل و همچنین فاصله بین دیواره محفظه موتورها تا نازل, شاید این مسئله با خنک سازی گازهای خروجی بی ارتباط نباشد! وجود چند مجرای ورودی هوا در بالا و کناره های محفظه موتور نیز این احتمال را تقویت مینماید. اگرچه از نوع و توان موتورهای استفاده شده در جنگنده قاهر اطلاعاتی در دست نیست اما به نظر میرسد که محفظه موتور هواپیما ظرفیت قرارگیری دو موتور توربوفن سبک یا یک دستگاه موتور توربوفن متوسط را داراست و ایراینتیک های هواپیما نیز نسبت به نمونه اولیه تا حدودی بزرگ تر شده و حتی میتوانند وظیفه اکسیژن رسانی به یک موتور متوسط در حد آر دی 33 و اف 414 را به صورت نسبتا مطلوب انجام دهند. ورودی های هوای F/A-18C هرچند ظاهرا این هواپیما دو موتوره ارزیابی میشود اما ادعاهای غیر موثقی نیز وجود دارد که به تک موتوره بودن آن اشاره دارد! عدم دیده شدن پره های قسمت توربین از پشت و همچنین فرم وی شکل زیر بدنه هواپیما میتواند در این زمینه مورد بررسی قرار گیرد.چراکه در جنگنده های پنهانکار دو موتوره سعی میشود که قسمت زیر هواپیما نیز به صورت مسطح طراحی شود اما تک موتوره بودن جنگنده میتواند طراحی سازه و ایرودینامیک جنگنده را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در صورت صحت این ادعا احتمالا به دلیل پنهان سازی قسمت توربین و نازل درونی از دید رادارها از نازل بیرونی دوتایی استفاده شده است, چیزی شبیه به نازل موتور جنگنده هریر!همچنین موتور مذکور جهت تامین نیروی پیشرانش حداقل باید در سطح موتورهای متوسط قرار داشته باشد!هرچند که پروژه هایی در زمینه ساخت موتور توربوفن متوسط و سنگین در جریان است ولی تا کنون نمونه ای رونمایی نشده است اما به صورت موقت میتوان از موتورهای همسطح خارجی نیز جهت انجام پروازهای آزمایشی بهره گرفت! وجود چنین موتوری در درون محفظه موتور قاهر میتواند در افزایش کارآیی این جنگنده اثر بسیار مثبتی داشته باشد و سرعت و حداکثر وزن برخاست(شامل سوخت و تسلیحات بارگذاری شده)این هواپیما را ارتقاء دهد. از طرفی به تبع بزرگ تر بودن قاهر نسبت به کوثر88 و ضخیم بودن بالها و عریض بودن بدنه آن, وزن این جنگنده بیشتر خواهد بود که نیازمند موتورهای قدرتمند تری است! هرچند استفاده از فیبر کربن در بدنه و بهره گیری از پدیده اثر سطحی میتواند تا حدودی این مشکل را برطرف نماید. ادامه دارد...

سلام  علیکم          صحنه شنیعی است و شرحی زیادی نمی توان برآن نوشت ،  با این حال ، این را دراین تاپیک ارسال کردم تا آنهایی که به هر دلیلی ، نیروهای مسلح  ( سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی انتظامی ، بسیج  و ...  ) را غیر منصفانه  ( و نه نقد درست  و منطقی ) آماج قرار می دهند ، این تصویر را در ذهن داشته باشند و این نکته را درک کنند که وقتی دشمن آمد ، خُشک و تَر با هم خواهند سوخت و کسی نمی تواند مصون از تبعات آن باشد .     مکان : شبه جزیره فاو    زمان : 1988      پی نوشت : هر چند یکسری بطور کامل مصداق آیه هفتم از سوره شریفه بقره هستند و نمی شود با آنها کاری کرد   "خداوند بر دل ها و بر گوش های آنان مهر ( شقاوت ) نهاده ، و بر دیدگانشان پرده ای ( از غفلت ) است و عذابی بزرگ خواهند داشت."

سلام علیکم    چه تفاوتی می کند ؟؟؟!!!!!     سکانس یکم :   از کنار تابلوی فلش گونه ای رد می شویم که از فرط اصابت رگبار گلوله های کالیبر سبک و سنگین ، مُشبک و آبکش شده است . تابلو را عراقی ها کاشته اند و با خط سرخ بر زمینه سفید آن نوشته اند :   " موقوف ابی عبیده "   و در زیر آن :   " جئناء لنبقی "    !!!!آمده ایم که بمانیم !!!!!   سکانس دوم :    قرار شد در یک عملیات ، یک تهرونی ، یک ترک ، یک رشتی ، یک لُر ، یک بندری ، یک بلوچ ، یک مسلمان ، یک مسیحی ، یک زرتشتی ، بروند شکار تانک !       ولی چه تفاوتی می کند ؟؟؟    سرهنگ جانباز رفیع غفاری متولد سال هزار و سیصد و بیست و شش، روستای آچاچی شهرستان میانه که در طول جنگ و عملیات های بزرگی مثل فتح المبین و بیت المقدس افتخارات بزرگی به ارمغان آورد.   بیلان این رزمنده :   شکار 142 دستگاه تانک عراقی  به غنیمت گرفتن 50 دستگاه تانک دشمن  حالا سئوال این هست ، هدف آنهایی که در هر لباسی ، به جای پافشاری بر اصل وحدت کلمه که رمز موفقیت انقلاب اسلامی و حفظ تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران است ، دائماً بر طبل تفرقه و قومیت گرایی می کوبند چیست ؟؟؟   و یا احتمالاً دل نازک تر از گل این دسته از افراد برای این شکل تیترها ، بسیار تنگ شده !!!!     روزنامه القبس ( چاپ کویت) - 1981

امروز اتوبان آزادگان تهران

s350  یک تهدید بزرگ داره و اون درگیر بودن Cheongung  کره ی جنوبی و تالس فرانسه در پروسه ی طراحی و تولید برخی قسمت ها هست .     و همچنین کلیت این خرید ، یک فرصت بزرگ داره که شاید ارزش خرید سامانه رو داشته باشه و اون رادار مجموعه ی  42S6  Morfey  با سریال شناسایی 29YA6 هست . بهترین انتخاب برای توسعه ی پدافند دریا پایه ی ما در کلاس های سبکی مثه موج .  

نمیدونم این حرکت رو اشغال نظامی به سبک حمله ائتلاف به افغانستان فرض کنم یا یک حرکت انتقام جویانه ! ، ولی آنچه که خود من شخصا پیشتر در هنگام جانشینی سلمان پیش بینی کرده بودم عربستان مستقیما وارد درگیری خارجی مدت دار خواهد شد تا بتونه جریان های قدرت موجود در دوره های سابق در حکومت خودش رو همراستا و یا حذف کنه .  حالا این درگیری خارجی در یمن اتفاق افتاد اما بعدش چی ؟ مثلا میخوان چکار کنن ؟ یمن رو اشغال نظامی کنند ؟ این کار به شکل گیری دست کم 20 سال خشونت منطقه ای در میان یمن و عربستان منجر خواهد شد که بعید است مدیریتش تنها در دست سلمان باقی بماند و به متحد تر شدن مردم یمن علیه نیروهای خارجی منجر خواهد تا جریانی تاریخی و دامنه دار از دشمنی با عربستان شکل بگیره . این احتمال وجود داره هدف یمن نباشه ، بلکه عراق و سوریه هدف واقعی این گروه باشن تا بدین وسیله اینها سریع از یمن به جبهه های دیگر نقل مکان کنند ،...

ولی گویا خبر شهادت سه تن از مهره ای اصلی حوثی ها و زخمی شدن محمد علی حوثی صحت داره. العبریه خبر زده بود که کل لانچرهای سام هم در این حملات نابود شدند.

علاوه بر حملات به مراکز فرماندهی حوثی ها خصوصا در صنعا، یک پایگاه هوایی و یک مجتمع مسکونی هم هدف قرار گرفته شده. احتمالا این " یکی از مقامات کاخ سفید به خبرنگار CNN گفته امریکا از نظر اطلاعاتی(عکس های ماهواره ای) و لجستیکی از عربستان در این نبرد حمایت میکنه ولی مستقیما وارد نبرد نمیشه. " شامل محل سکونت برخی فرماندهان حوثی و مبارزان موثر هم میشده چون به هر حال امریکا مدت هاست به بهانه مقابله با القاعده با پهبادها یمن را تحت نظاره داره. اطلاعات ارزشمندی میتونه در اختیار اعراب بزاره برای بمباران. نیروی زرهی و زمینی عربستان هم که کاملا آماده هستند در مرزها. حالا این حوثی ها هستند و در ادامه احتمالا خیانت و کنار کشیدن برخی نیروهای ارتشی که تا به حال همراهیشون میکردند و به طرق مختلف حتی از طریق " خریداری! از طرف اعراب " !! به کناری میخزند و باز یک جهان و یک گروه!

[quote]قیمت تمام شده هر یگان : 1.5 میلیارد دلار[/quote] این قیمت خالی بدون تجهیزات هست دیگه ؟

درود... اگر ایران بتواند موتور توربوفن RD-33 مهندسی معکوس کند و با کیفیت بالا تولید کند این احتمال دارد که اف ۳۱۳ تولید انبوه شود؟ مثل جنگنده جی ۲۰ چین که با موتور بومی خود ws-15 که مشکلات آن رفع کرد تولید انبوه خواهد شد. به نظر میاد موتور تورفن RD-33 مناسب اف ۳۱۳ ایران باشد