دریادار امیر رستگاری ... تعداد زیادی قایق تندرو تحویل سپاه می‌شود... جزئیاتی از ویژگی‌های ناوشکن دنا 1- تا پایان امسال تعداد زیادی شناور تندرو را تحویل نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خواهیم داد . 2- در سال جاری برای نیروی دریایی راهبردی ارتش هم ناوشکن دنا را خواهیم داشت 3- رادار آرایه فازی سه بعدی، موشک‌های سطح‌به‌سطح و سطح به هوا، سامانه مخابراتی امن یک پارچه، سامانه جنگال بسیار پیشرفته و سامانه دفاع نقطه‌ای از جمله ویژگی‌های دنا نسبت به دیگر ناوشکن‌ها است.

ببر اقیانوس آرام I-400 تنها تصویر به جامانده از خدمه زیردریایی I-400 نیروی دریایی سلطنتی ژاپن " اعداد قرمز، نشاندهنده افسران و درجه داران این زیردریایی هستند که شناسایی شده اند " 1- کازوئو نیشیجیما 2- کازایوشی سایتو 3- یوشی بیسا آریزوکا 4- توشیو کوزکا 5- هیده توشی نومورا 6- سوتیجیرو شیمازو 7- یاسیجیرو اوکانو 8- تامارو تانکا 9- تادایکی شیباکوا 10- تاکومی فوجی 11- ماسوئو ایزبیدا 12- تاکائو تیشی 13- آکیرا نوئو 14- هیئو نیشیمورا با اصرار روسها ، مبنی برتحویل حداقل یکفروند از زیردریایی های کلاس I-400 به نیروی دریایی اتحاد شوروی ، ایالات متحده ، بلافاصله زیر سطحی فوق را به محلی در نزدیکی جزیره اصلی هاوایی منتقل و درساعت 11:50 دقیقه روز چهارم ژوئن 1946 ، توسط زیردریایی SS-425 ، به اژدر بسته شد و غرق گردید . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

فصل اول : پیش زمینه قسمت اول A Gift From The Führer هدیه از طرف پیشوا شاید غیر باور به نظر برسد اما ریشه های 747 به اواخر آوریل 1945 برمی گردد ، زمانی که جنگ جهانی دوم به اروپا محدود شد و روسها در حال پیشروی به داخل ویرانه های برلین بودند ، یک تیم جستجوی ویژه از ایالات متحده در جنگلی نزدیک به براونشوایگ (Braunschweig) آنچه را که دنبالش بود، پیدا کرد. این تیم با دسترسی به مؤسسه تحقیقات هوانوردی هرمان گورینگ یا (LFA) Reichsmarshal Hermann Goering ، از آخرین و پیچیده ترین تحقیقات نازیها در مورد تونل باد و مفهوم جدید بالهای عقبگرد (swept wings) پرده برداشت. اعضای تیم می دانستند که این کشف یک موفقیت بزرگ است , اما هیچ یک از آن‌ها باور نمیکردند که تبدیل به یک جام مقدس هوایی برای بویینگ خواهد شد. سه نفر از مهندسان شرکت بویینگ ، برت کینمن (Bert Kineman) ، جورج مارتین (George Martin) و جورج شایرر (George Schairer) در این تیم حضور داشتند که توسط تئودور فون کارمان (Theodore von Karman) مهندس و فیزیکدان مشهور هوانوردی هدایت می شد.این اطلاعات به بوئینگ کمک کرد تا نقش برجسته ای را در علم به عهده بگیرد ،تصور می شود که این اطلاعات مستقیماً به طراحی بالهای عقبگرد مقیاس بزرگ بمب افکن های بسیار موفق B-47 و B-52 منجر شده است. همان تیم های طراحی به دنبال طراحی 707 و خواهران کوچکتر آن 727 و 737 برآمدن و 20 سال پس از کشف براونشوایگ به طرح 747 رسیدند. بوئینگ قبلاً یک بمب افکن را در سال 1943 در برنامه داشت ، اما نتوانست مشکلات آن را در تونل باد به طور رضایت بخشی حل کند. وقتی جورج شایرر ، مهندس آیرودینامیک بوئینگ ، اندکی پس از پایان جنگ از LFA بازدید کرد و اطلاعات تونل باد بالهای عقبگرد را در آنجا دید ، بلافاصله به سیاتل (دفتر مرکزی شرکت) گزارش داد. در نتیجه ، بوئینگ در سپتامبر سال 1945 طراحی اولین B-47 با بالهای عقبگرد را به اتمام رساند و سال 1947 اولین XB-47 با زاویه بال 35 درجه پرواز خود را با موفقیت انجام داد ، درواقع بسیاری از دستاوردهای نظامی صنعتی آلمان اندكی پس از جنگ جهانی دوم به عنوان "هدایا" به قدرتهای پیروز منتقل شد تا راه خود را برای حمل و نقل هوایی پیدا كنند.اما LFA چه بود که تاریخ هوانوردی به کارهای صورت گرفته در آن مدیون است ؟ پس از پایان جنگ جهانی اول ، پیمان ورسای آلمان را از انجام هرگونه تحقیق در زمینه هوایی و موتور منع کرد. با این وجود ، وزارت دفاع جمهوری وایمار (Reichswehrministerium) از سال 1920 با آماده سازی برای ایجاد نیروی هوایی و البته برای توسعه و تولید هواپیماهای خاص خود اقدامات خود را آغاز کرد. تنها چند سال بعد اولین مؤسسات تحقیقاتی به نام پژوهشکده هوانوردی آلمان (DVL ) تاسیس شد. پس از به قدرت رسیدن ناسیونال‌سوسیالیسم و متعاقب آن ایجاد وزارت هوانوردی رایش (RLM) ، تلاش برای ساخت جنگنده بطور چشمگیری تقویت شد. هنگامی که وزارت هوانوردی رایش RLM در سال 1935 فرمانی را صادر كرد كه تحقیقات هوانوردی آلمان باید تا 1938 با سایر كشورها هم طراز گردد یا از آنها پیشی بگیرد، علاوه بر انستیتوی تحقیقات آیرودینامیکی (AVA) در گوتینگن و پژوهشکده هوانوردی آلمان (DVL ) در برلین ، یک موسسه سری دیگر نیز تاسیس شد. برنامه های اولیه ایجاد این موسسه قبلاً در سال 1933 انجام شده بود. طبق برنامه ریزی RLM ، این مکان باید تا حد امکان مرکزی و نزدیک به دانشگاه فنی (Technische Hochschule) باشد و امکان ایجاد یک فرودگاه و همچنین بهترین شرایط را برای استتار دارا باشد. تقاضا برای استتار خوب از بسیاری جهات مورد توجه قرار گرفت. به جز فرودگاه ، کل سیستم باید در یک منطقه جنگلی قرار داشته باشد. در صورت امکان ،سقف اماکن نباید بالاتر از تاج درختان باشد و محورهای طولی ساختمانها باید تا آنجا که ممکن است شمالی/ جنوبی واقع شوند تا از شکل گیری سایه های خیلی تاریک جلوگیری شود. ساختمانها باید تا حد ممکن به سبک روستایی طراحی شوند. شناسایی فرودگاه باید با کاشت چمنزارهای متعدد و زمین کشاورزی دشوار گردد.برای کاهش خطر تشخیص ، هیچ خط ریلی یا خطوط انتقال برق و دودکشی ، هیچ باند ، جاده یا ایستگاهی برای عملیات حمل و نقل هوایی وجود نداشت . تقریباً تمام نیازهای زیرساختی این مجموعه از سیستم گرمایش بخار زیرزمینی تأمین می شد.این موسسه تا پایان جنگ چنان مخفی ماند ، که نیروی هوایی متفقین هرگز آن را بمباران نکردند. بعد از بررسی نقاط مختلف سرانجام منطقه براونشوایگ (Braunschweig) در جنوب غربی شهر کوچک Völkenrode انتخاب گردید. در نوامبر سال 1935 ، ساخت نخستین تونل باد آغاز شد ، بین مارس و اکتبر 1936 اولین ساختمان اداری ساخته شد و در 10 فوریه 1936 ، با نام مؤسسه تحقیقات هوانوردی آلمان یا (DFL) _Deutsche Forschungsanstalt für Luftfahrt_ ثبت شد. با این حال ، در سال 1938 ، DFL نام جدیدی گرفت: مؤسسه تحقیقات هوانوردی هرمان گورینگ ، یا به اختصار LFA . خود گورینگ هرگز از کل امکانات بازدید نکرد.این موسسه پس از اتمام ساختمان اداری اول کار خود را آغاز کرد. در سالهای بعد ، تقریباً هشتاد ساختمان در محل ساخته شد. کل هزینه های ساخت و گسترش زیرساخت ها در آن زمان حدود شصت میلیون رایش مارک بود.تا پایان جنگ ، حدود 1500 نفر در این مؤسسه مشغول به کار بودند ، از جمله 150 دانشمند. با توجه به اندازه و ویژگی های آن ، LFA یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین مراکز تحقیقاتی هوانوردی در جهان بود. موسسه از پنج پژوهشکده تشکیل شده بود : پژوهشکده آیرودینامیک. رئیس: هرمان بلانک . تجهیزات: از جمله 5 تونل باد ، هر یک از تونل های بادی LFA با حرف "A" نام گذاری می شد. تونل A1 دارای دو نازل مختلف (دایره ای 2.5 متری یا 2.2m x 3.0m بیضوی) بود که حداکثر سرعت 198 کیلومتر در ساعت راتولید می کرد. تونل باد A1 که بین سالهای 1935 و 1937 ساخته شد. سال 1937 ، تونل A2 وارد خدمت شد. A2 تا 4 متر قطر داشت و قادر به تولید سرعت بین 1 و 1.2 ماخ بود. این سرعت توسط یک جفت موتور 600 کیلووات (800 اسب بخار) DC تولید می شد و برای مطالعه الگوهای جریان با وسایل تداخل سنج مجهز شده بود. تونل A3 ، بزرگترین تونل باد LFA ، دارای قطر 8 متر با حداکثر سرعت 350 کیلومتر بود .بنایی عظیم ، به طول تقریباً 95 و عرض 75 متر ، به همین دلیل برای استتار ساختمان روی سقف چمن کاری شده بود. سرعت تولیدی توسط یک جفت موتور 6 مگاوات (8000 اسب بخار) تامین می شد. تونل A6/7 مافوق صوت ، که در محفظه تست 25cm x 25cm خود حداکثر با 20 ثانیه رانش ( 180 تا 300 ثانیه استراحت) به سرعت جریان 3ماخ میرسید. ، این تونل با توربین کار نمی کرد بلککه با خلاء کار می کرد و دارای یک مخزن خلاء 1000m³ بود. تونل A9 یک جفت تونل بادی مافوق صوت را در خود جای داده بود که هر یک از آنها با موتور 4 مگاوات (5،400 اسب بخار) خوده به حداکثر سرعت 1.5 ماخ می رسید ، اما قطر تونل آن تنها 80 سانتی متر مربع (12 اینچ) بود. تونل باد A-3 موشک های مدل برای تست در تونل باد الگو گیری امریکا و شوروی از طرح های تست شده در موسسه LFA پژوهشکده دینامیک گاز. رئیس: آدولف بوسمن. تجهیزات: از جمله دو تونل باد با سرعت حداکثر سه برابر سرعت .بررسی مشخصات پروفیل های بال و پروانه ، پایداری و قابلیت اطمینان در سرعت های بالا ، پویایی گاز نظری بویژه در ناحیه بال (بال عقبگرد) و سرعت مافوق صوت ، فرآیندهای اصطکاک و گرم شدن در سرعت های بالا و امواج شوک تحقیقاتی است که در این مرکز انجام میگرفت. پژوهشکده مقاومت مصالح. رئیس: برنارد دیرکسن. تجهیزات: از جمله یک سالن برای تست های استاتیک روی اجزای بزرگ و یک سالن آزمایش دیگر. اساساً کار این مرکز شامل مطالعاتی در مورد استحکام و توزیع تنش بست ها ، اتصالات پرچی ، پیچی و بررسی توزیع تنش برشی و تنش بر گنبدها بود. مناسب بودن مواد سرامیکی برای قطعات جداگانه موتورهای جت (از جمله تیغه های توربین) و ملاحظات نظری در مورد رفتار تیغه های روتور ، آزمایشات استقامتی ، آزمایشات بار پویا و آزمایشات مشابه در این بخش از LFA انجام میگرفت. پژوهشکده تحقیقات موتور. رئیس: ارنست اشمیت. هرمان گورینگ در سال 1943 ارنست اشمیت را به عنوان "نماینده مجاز پیشران جت" منصوب کرد. ارنست اشمیت نیز بزرگترین شبکه تحقیقاتی آلمان را برای توسعه فناوری موشکی جامد در LFA تأسیس کرد.تجهیزات: یک ازمایشگاه تست ارتفاع برای تست بر روی موتورها ، که در آن شرایط آب و هوا تا ارتفاع 20000 متری شبیه سازی میشد، یک محفظه خلاء به طول 6متر و قطر 2.50 متر برای دمای پایین تا منفی 60 درجه سانتیگراد و فشارهای منفی مربوط به ارتفاع 20000 متر ، که مجهز به یک تونل باد بود.در اینجا همچنین به تحقیق در مورد سوخت های جامد و مایع برای موتور جنگنده ها یا موتور رم جت موشک V1 پرداخته میشد.بخش مهمی از تحقیقات به موتورهای جت و سوختهای مناسب پرداخته شده است. پژوهشکده سینماتیک (تحقیقات سلاح). رئیس: تا سال 1938 ویلهلم تامه ، سپس پل هاكمن ، ریچارد گرامل و تئودور راسمان.این موسسه جنبه های بسیاری از سلاح گرم و پرتاب سلاح را مورد بررسی قرار داده است. اینها شامل توسعه دستگاه های بینایی ، تحقیقات مواد شیمیایی انفجاری ، بالستیک های عمومی ، تحقیقات در مورد تثبیت و کاهش سرعت پرتابه ها در طول پرواز ، پاسخ آنها به پرتاب های متقاطع یا جانبی ، اندازه گیری مسیر و چرخش ، اندازه گیری نیرو بر روی سلاح های موجود در هواپیما و تحقیقات برای تکنیک های انفجاری. تجهیزات: از جمله کانال تیراندازی زیرزمینی به طول 400 متر (حجم 15000 متر مربع) به همراه ابزار اندازه گیری در طول کانال ، که در آن می توان فشار منفی مربوط به ارتفاع 22000 متری را ایجاد کرد .دو کانال تیراندازی دیگر به طول 100 متر و 25 متر عمدتا برای تحقیقات تسلیحات و مهمات مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمایش اسلحه ها در دماهای شدید ، کانال تیراندازی 100 متر دارای یک محفظه اضافی بود که می توانست تا منفی 60 درجه سانتیگراد سرد شود یا تا 80 درجه سانتیگراد گرم . علاوه بر این ، یک موسسه فنی موشکی Luftwaffe تحت عنوان پوششی "ایستگاه بازرسی هواپیما Trauen" به عنوان شعبه DFL در Trauen نزدیکی فاسبرگ با هشتاد کارمند وجود داشت. که دارای یک ازمایشگاه بزرگ برای موتورهای موشک ( 75*20 متر ، ارتفاع 5 متر) ، یک دکل آزمایشی کوچک و یک سایت برای تولید اکسیژن مایع (81 کیلوگرم در ساعت) بود. در این مرکز کار بر روی توسعه موتور موشکهای بزرگ و موشک فضایی انجام میگرفت . همچنین ، یک موتور رمجت نیز تولید کرده است. اهمیت LFA از نقل قول های متفقین بعد از تسخیر آن بدست آمد.سرهنگ دونالد ال پوت ، دستیار فرمانده سرویس اطلاعات فنی متفقین هنگامی که "فهمید که در میان برجسته ترین و مجهز ترین مرکز تحقیقاتی که تاکنون ساخته شده است" قرار دارد شگفت زده شد، وی سایتهای آزمایش و ابزارهای اندازه گیری را "عجیب و غریب" توصیف کرد. همچنین دکتر کلارک میلکان ،مهندس آیرودینامیک و متخصص تونل باد موسسه فناوری کالیفرنیا ، LFA را "مهمترین سازمان تحقیقاتی هوانوردی آلمان" ، کانالهای تست تیراندازی را "پیشرفته ترین در جهان" و تونل باد A3 را "قدرتمندترین در جهان" دانست. ، سرلشکر لسلی ای. سیمون ، رئیس سابق پژوهشکده تحقیقات بالستیک ارتش آمریكا ، وضعیت LFA را حداقل در زمینه تحقیقات تسلیحاتی فوق پیشرفته توصیف کرد. اما چه شد که در آن شرایط بحرانی جنگ جهانی دوم ، ارتش ایالات متحده به تشکیل تیم جستجوی مجزا برای LFA اقدام کرد ....... ادامه دارد دانلود مقاله برای مطالعه بیشتر در مورد LFA

پایگاه نیروهای آمریکایی در شرق سوریه - در این پایگاه می توان خودرو رزمی پیاده نظام M2A2، امرپ های MaxxPro، امرپ M-ATV و کامیون سوخت رسان M978 را مشاهده کرد. خدمه خودرو رزمی پیاده نظام M2A2 در شب در حال آماده سازی خودروهای خود و بارگذاری مهمات هستند. یکی از مهمات که در حال بارگذاری است مهمات شدید النفجار آتش زا (با رسام) مدل M792 است. این نوع مهمات می تواند بر علیه خودروهای سبک، بالگرد ها، سنگرها و محل اختفا تیم های تک تیرانداز و ضد زره دشمن موثر باشد. این نوع مهمات علاوه بر خاصیت شدید النفجار خود می تواند باعث آتش سوزی در محل برخورد شوند این خاصیت خصوصا در سنگر ها و یا در داخل وسایل نقلیه وبه طور کلی محیط های بسته بسیار مهلک و کشنده خواهند بود. از جمله کاربرهای که خودروهای رزمی پیاده نظام M2A2 در سوریه عهده دار هستند می توان به حمایت و پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام اشاره کرد. همچنین این خودرو های زرهی می توانند از گشت های و کاروان های نظامی ارتش آمریکا در سوریه حمایت و پشتیبانی کنند. نمونه از آرایش کاروان گشتی نیروهای امریکایی در سوریه که متوقف شده اند. خودرو های رزمی پیاده نظام برادلی به علت داشتن تسلیحات و زره های بهتر در ابتدا و انتهای کاروان قرار دارند. در این کشت ها به علت مشخص نبود جهت حمله دشمن علاوه بر سیستم های نظارتی خودروها، سرنشینان نیر با کمک دوربین ها محیط پیرامونی را بررسی میکنند. نیروها برای هر گونه درگیری اماده هستند همان طور که مشاهده می کنید خودرو رزمی پیاده نظام M2A2 نیز آماده در گیری هستند با کمک موشک های ضد زره تاو می توانند به تهدیدات پاسخ دهند.

مجهز شدن پهپاد کرار به سیکر الکترواپتیکی برای استفاده در نقش رهگیر پدافندی در دستور کار بودن ساخت ناوشکن سنگین در نیروی دریایی وزن این ناوشکن بین 5 تا 7 هزار تُن خواهد بود. https://www.tasnimnews.com/fa/news/1398/09/03/2145322/اختصاصی-تسنیم-نیروی-دریایی-ارتش-ناوشکن-با-وزن-بیش-از-5هزار-تُن-می-سازد از تلگرام لینک نگذارید. WORIOR

ایران وزیر دفاع امیر حاتمی: ناوشکن دماوند-۲به زودی به نیروی دریایی ارتش می پیوندد( ۷آذر؟) https://www.youtube.com/watch?v=rd4ECFulLb0 https://www.aparat.com/v/LSAbY

T-80BVM در ناوگان شمالی روسیه 26 دستگاه تانک T-80BVM به ناوگان شمالی روسیه تحویل داده شد و بین تیپ 61 ام پیاده نظام نیروی دریایی و تیپ 200 ام مستقل پیاده/ مکانیزه تقسیم شدند. این تانک های جدید در منطقه پچنگا در امتداد مرز نروژ و فنلاند مستقر خواهند شد. تانک ها T-80BVM توسط کارخانه Omsktransmash در شرق سیبری به روز رسانی شده اند. به گفته دفتر مطبوعاتی وزارت دفاع روسیه سربازان این تیپ ها به طور کامل آماده استفاده از تانک های T-80BVM هستند زیرا از سال 2018 این تیپ ها آموزش های لازم جهت استفاده از تانک های T-80BVM را پشت سر گذاشته اند. تانک T-80BVM در حقیقت نسخه به روزرسانی شده تانک T-80BV است که در سال 2017 معرفی شد. نسخه به روز رسانی شده T-80BV به جای زره واکنشی قدیمی کنتاکت -1 مجهز به زره های واکنشی رلیکت شده است. علاوه بر این در بخش کناری شاسی علاوه بر زره کناری از لایه های پلاستیکی نیز استفاده شده است. برای حفاظت از بخش پیشرانه و پشت برجک نیز زره های قفسی نصب شده اند. همچنین مانند همه ی ادوات زرهی روسی مانند تانک های تی -72 بی 3، بی ام پی -3 و ترمیناتور که به تازگی به زره های واکنشی جدید در کناره شاسی مجهز شده اند تانک های T-80BVM نیز این قابلیت را دارند که به این زره های واکنشی در بخش کناره شاسی مجهز شوند. زره های واکنشی جدید به نام "زره های واکنشی نرم" شناخته می شوند. این زره های واکنشی به شکل بسته های در کناره بدنه خودرو ها زرهی نصب می شود و عمکلرد آنها مشابه دیگر زره های واکنشی است. زره های واکنشی نرم می تواند باعث افزایش حفاظت این خودرو ها در بخش کناری شود خصوصا در نبردهای شهری که تهدیدات ضد زره می تواند بخش های مختلف تانک ها را تهدید نمایید. خودرو پشتیبانی تانک ترمیناتور (سمت راست) و تانک تی -72 بی 3 مدل 2016 (سمت چپ) مجهز به زره های واکنشی نرم تانک T-80BVM مجهز به بسته های زره های واکنشی نرم تانک T-80BVM مجهز به پیشرانه توربین گازی GTD-1250TF با قدرت 1250 اسب بخار است. البته برخی منابع گزارش کرده اند پیشرانه تانک T-80BVM در حقیقت مدل بروز رسانی شده GTD-1250TF را دارد. از جمله ویژگی های این پیشرانه توانایی روشن شدن در دمای -40 درجه سانتی گراد است. این ویژگی برای نیروهای ناوگان شمالی روسیه که در مناطق سردسیر فعال هستند بسیار مهم خواهد بود. همچنین سیستم بارگذار خودکار در تانک T-80BVM نیز به روز رسانی شده است که قابلیت استفاده از مهمات جدید را به این تانک داده است. مهمات جدید شامل 3BM59 "Svinets-1" و مهمات 3BM60 "Svinets-2" خواهد بود. البته هنوز اطلاعات کاملی در مورد این مهمات منتشر نشده است اما گفته می شود این مهمات از نوع مهمات اورانیوم ضعیف شده هستند. برخی منابع گزارش می دهند مهمات 3BM59 قابلیت نفوذ به زره 830 میلیمتری در فاصله 2000 متر با زاویه برخورد 0 درجه و یا نفوذ به زره 410 میلیمتر با زاویه برخورد 60 درجه را نیز دارد. همچنین مهمات 3BM60 نیز قابلیت نفوذ به زره 740 میلیمتری در فاصله 2000 متر با زاویه برخورد 0 درجه و یا نفوذ به زره 350 میلیمتر با زاویه برخورد 60 درجه را خواهد داشت. این نسخه تانک T-80 مجهز به سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U برای توپچی است. این سیستم نظارتی مجهز به تصویر برداری حرارتی و کامپیوتر بالستیک است. وجود سایت Sosna-U نشان از بهبود سیستم کنترل آتش و دید بهتر توپچی در تانک T-80BVM نسبت به نسخه T-80BV است. به شکل کلی هدف از به کارگیری تانک های T-80BVM در ارستا حفظ توانایی های رزمی ارتش این کشور است با توجه به اینکه که کشورهای ناتو خص,صا کشورهای حوزه اروپا در بخش زرهی در برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت در حال ارتقا این نیروهای خود هستند روسیه نیز نمی خواهد در این بخش عقب بماند. با توجه به شواهد پیرامون تاخیر در تحویل تانک های آرماتا به ارتش روسیه، به نظر می رسد برای اینکه نیروهای نظامی این کشور توانایی های رزمی خود را همچنان در سطح مطلوبی حفظ نمایند به کارگیری تانک های تی-90، تی-80 و تی -72 به روز رسانی شده از اولیت های جدید نیروهای رزمی این کشور است. سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U سیستم نظارتیSosna-U در تانک T-80BVM برجک تانک T-80BV(سمت راست) برجک تانک T-80BVM(سمت چپ) - در به روز رسانی تانک T-80BVM با حذف سیستم نظارتی 1G42 تانک T-80BV سیستم نظارت و هدفگیری چندکاناله Sosna-U جایگزین شده است. علاوه بر این به نظر می رسد علاوه بر سیستم نظارت Sosna-U تانک T-80BVM به یک سایت نظارتی دیگر نیز برای توپچی مجهز شده است. موقعیت قرار گیری هر دو سایت نظارتی تانک T-80BVM در مقایسه با تانک های T-80 سری B و U نیز به طور کلی متفاوت است. ارتش روسیه بخش اول تانک های T-80BVM را در امتداد مرز نروژ و فنلاند مستقر کرده است. بیشتر کشورهای اروپایی مجهز به تانک های قدرتمند لئوپارد هستند- کشور فنلاند در حدود 200 دستگاه تانک لئوپارد در اختیار دارد که از این 200 دستگاه 100 دستگاه انها مدل 2A6 است.

ناوشکن بتنی امریکایی این دژ که از ان اغلب به عنوان ناوشکن بتنی یاد میشود در حقیقت جزیره بتنی مسلح شده ای بود که پس از پیروزی امریکا در جنگ امریکا-اسپانیا در خلیج مانیل کشور فلیپین ساخته شده بود.این بنا بتنی از این خلیج بسیار مهم در مقابل هجوم کشتی های دشمن دفاع میکرد. این دژ بتنی در سال 1909 ودر یک دوره 5 سال در خلیج مانیل ساخته شده بود. سلاح اصلی نصب شده بر روی عرشه فولادی ان که خود 6 متر ضخامت داشت توپ های 14 اینچی ( 356 مم) بودند این 4 توپ M1909 در دو برجک فولادی نصب شده بودند که با بردی معادل 8 کیلومتر برای پرتاب یک گلوله توپ یک تنی بسیار ویرانگر به نظر می رسیدند. همچنین در اطراف ان از 6 توپ 152 مم برای دفاع در مقابل هجوم شناورهای دشمن استفاده شده بود. علاوه بر ان بعدها از چندین توپ ضد هوایی برای مقابله با هواپیماهای ژاپنی در این دژ استفاده شد.در این دژ 240 خدمه به صورت شبانه روزی مشغول به خدمت بودند.همچنین برای حفاظت از خدمه از بتن مسلح شده ضخیمی در دیواره ها و بخش کناری ان استفاده شده بود همچنین جالب است بدانید ضخامت دیواره های بتنی ان به 11 متر میرسید علاوه بر ان از صفحات فولادی نیز برای افزایش استحکام دیواره های کناری نیز استفاده شده بود. و همین امر عملا ان را به سازه ای غیرقابل تخریب ونفوذ تبدیل کرده بود. مقاوت این سازه زمانی اشکار شد که در سال 1942 ارتش ژاپن با هرچه که درتوان داشت به ان حمله میکرد از بمباران هوایی گرفته تا استفاده از توپ های 150 مم و 240 مم ولی در پایان عملا از غیرفعال سازی ان عاجز مانده بود. خدمه این دژ در 6 مه 1942 و پس از تسلیم مواضع سایر نیرو های امریکایی در منطقه خود را تسلیم ژاپنی ها کردند و طبق رسم معمول قبل از تسلیم شدن تمامی تجهیزات داخل دژ را از کار انداختند.در اوریل 1945 وقتی بار دیگر امریکایی ها سرمست از پیروزی به این دژ بازگشتند و نیروهای ژاپنی مستقر یافته در ان را غیرقابل تسلیم کردن یافتند از طریق دریچه های ورودی هوا تعبیه شده بر سقف دژ شروع به پمپ کردن سوخت و بنزین به داخل ان کردند و سپس با به اتش کشیدن ان ژاپنی ها گرفتار در ان را زنده زنده سوزاندند! پس از پایان جنگ جهانی دوم این دژ تا هم اکنون متروکه باقی مانده است و همچنین تجهیزات اهنی اوراق شده ان بارها مورد سرقت افراد محلی قرار گرفته است.

هاموی های آموزشی ! (قسمت دوم) کمک هالیوود به گارد ملی آمریکا در پست قدیمی در تاپیک گالری رژیم صهیونیستی اشاره شد که این رژیم برای آماده کردن و تمرین نیروهای خود در مقابل دشمن چگونه خودروهای هاموی را شبیه ادوات زرهی دشمن درآورده است. در ایالات متحده آمریکا نیز همان چالش های ونیاز های ارتش رژِیم صهیونیستی برای آموزش نیروهای نظامی وجود دارد. درگذشته نیروهای نظامی ارتش آمریکا برای داشتن ادوات شبیه نیروهای دشمن ادوات زرهی خود را شبیه نیروهای دشمن در می آوردند. به عنوان نمونه تبدیل آبرامز به تی -72، ام109 به توپ پدافند هوایی شیلکاو نفربر ام-113 به خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی - 1 از جمله این موارد است. در جدیدترین ابتکار گارد ملی آمریکا با همکاری شرکت جلوه های ویژه هالیوود Westefx قرار است یک بسته ویژه برای خودروهای هاموی تولید شود تا آنها را به هر نوع مدل تانک و وسایل زرهی تبدیل کند. این بسته شامل یک قاب است که بر روی خودرو هاموی سوار می شود. روی این قاب صفحات قرار می گیرد که می تواند تصاویر هر خودرو زرهی مانند تانک تی- 72 بر وری آن باشد. علاوه بر قاب که شبیه ساز بدنه است درمدل ارائه شده برای تانک تی-72، این مدل به یک برجک نیز مجهز است. برجک توانایی گردش 360 را دارد. همچنین برای شرکت در تمرین ها توپ و مسلسل جعلی آن مجهز به لیزر تمرینی ارتش MILES است. تمامی ادوات شرکت کننده در تمرین های نظامی آمریکا از سربازان تا تانکها مجهز به این سیستم هستند. در نتیجه بدون نیاز به شلیک مهمات می تواند نبرد را با شلیک پرتوهای لیزر بازسازی کنند. خودرو شبیه ساز تانک تی-72 شبیه نمونه اصلی که می تواند با تزریق سوخت به اگزوز دود تولید کند با کمک یک سامانه تولید دود تعبیه شده، می تواند شبیه همان دود استتار را تولید کند. شرکت جلوه های ویژه Westefx تاکنون 12 عدد از این بسته های اموزشی را برای گارد ملی ارتش آمریکا تولید کرده است و قرار است 48 عدد دیگر از آنها را در آینده تولید کند. در مجموع 60 عدد از این بسته ها که شامل شبیه ساز تانک تی-72، نفربرهای زرهی بی تی ار و خودرو شناسایی بی ار دی ام -2 است می تواند یک گردان تاکتیکی ارتش روسیه را بازسازی کند. نمونه گرافیکی از شکل هاموی که شبیه ساز خودرو شناسایی بی ار دی ام -2 است. نمونه گرافیکی از شکل هاموی که شبیه ساز نفربر بی تی ار -90 است. کارکنان شرکت Westefx درحال آماده کردن یک هاموی برای تبدیل شدن به تانک تی-72 تصویر داخل یک هاموی اموزشی تبدیل شده به تانک تی-72 نمونه نهایی هاموی اموزشی تبدیل شده به تانک تی-72- یکی از وِیژگیهای این شبیه سازها مجهز بودن انها به پنل انرژی خورشیدی است که نیاز بسیاری از سیستم های داخلی مانند دوربین ها و سیستم ارتباطی را تامین میکند.

بازگشت پیرمردهای فرانسوی خودرو های زرهی فرانسوی AML-60 و AML-90 از جمله خودورهای نظامی قدیمی هستندکه هنوز در ارتش های بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی خدمت می کنند. خودروهای سری AML توسط شرکت فرانسوی Panhard ساخته شده اند. اولین نمونه این خودروهای زرهی در سال 1961 ساخته شد. در دهه 1960 و 1970 فرانسه صد ها دستگاه از این خودروهای زرهی را به کشورهای تحت نفوذ خود در آفریقا فروخت. با این حال با وجود گذشت سال ها از زمان تولید خودروهای زرهی AML در حال حاضر این خودروهای زرهی تاثیر گذاری لازم در میدان نبرد را نخواهند داشت. ارتش الجزایر با درک این موضوع یک بروز رسانی با کاربری جدید برای خودروهای منسوخ AML خود در نظر گرفته است. در بروز رسانی ارتش الجزایز برجک استاندار خودرو AML حذف و به جای ان یک برجک رزمی جدید که دارای 4 موشک ضد زره است نصب شده است. در نتیجه خودروهای AML منسوخ را به خودروهای ضد زره با کاربری مناسب در میدان نبرد تبدیل کرده است. به نظر می رسد این خودرو ضد زره جدید می تواند موشک های ضد زره روسی کنکورس و کورنت را شلیک نمایید. همچنین این برجک یه یک مسلسل نیز برای دفاع از خود مجهز است. یکی دیگر از تغییرات اعمال شده بر روی خودروهای زرهی AML نصب یک محفظه شیشه ای جدید برای راننده است تا راننده دید بهتری از محیط اطراف داشته باشد. خودرو AML_90 نمونه استاندارد (سمت راست) - خودرو َAML ارتش الجزایر در نقش خودرو ضد زره ( سمت چپ) به نظر می رسد بروز رسانی خودروهای AML در ارتش الجزایر به شکل گسترده انجام شده است و بخش قابل توجه ای از این خودروهای قدیمی تبدیل به خودروهای ضد تانک جدید شده اند.

روز 21 اوت 1914 به ژنرال نوئل ادوارد دکاستلنو ( فرمانده لشکر 13 پیاده نظام جمعی سپاه دوم ارتش فرانسه در جنگ نخست ) خبر رسید که پسرش در جنگ کشته شده ، پس از 1 دقیقه سکوت ، به اعضای ستادش که به او تسلیت می گفتند جمله ای گفت که بعدها در فرانسه تبدیل به یک شعار شد : " ادامه می دهیم ............ آقایان "

مواظب باش آرزوهات، طناب دارت نشن ( دارث ویدر از روگ وان: داستانی از جنگ های ستاره ای ) پ.ن : خدا همه رو عاقبت به خیر کنه

به نام خدا آیا موشک های جدید DF-26 چین تهدیدی جدی برای ناوهای هواپیمابر امریکا هستند؟ سال گذشته، رسانه دولتی چین اعلام کرد که یک گردان جدید از موشک های بالستیک با برد متوسط (IRBM) بسیار پیشرفته را وارد خدمت کرده است. این گردان جدید به موشک های بالستیک میان برد دانگ فنگ 26 DF-26)) مجهز شده اند. تصاویر منتشر شده از رسانه چین حداقل 22 لانچر پرتاب متحرک همراه با خدمه را نشان می دهد. اما ما از این موشک ها چه می دانیم؟ طبق گزارش سایت Missile Threat، DF-26 یک موشک بالستیک میانبرد دو مرحله ای سوخت جامد متحرک است. Missile Threat اشاره می کند که طبق اظهارات منابع چینی "این موشک 14 متر طول، 1.4 متر قطر و وزن پرتاب آن نیز 20.000 کیلوگرم است". برد این موشک بین سه تا چهار هزار کیلومتر تخمین زده می شود. این بدین معنی است که DF-26 گوام-مرکز اصلی عملیات های نظامی امریکا در اقیانوس ارام غربی-را تهدید می کند. در واقع، DF-26، اولین موشک بالستیک متعارف چین است که قادر است گوام را تهدید کند. چین برای اولین بار DF-26 را در رژه نظامی سال 2015 رونمایی کرد. سال گذشته نیز در یک مانور نظامی تهاجمی بزرگ مورد استفاده قرار گرفت که خود زیرمجموعه ی موشک های بزرگتر بود. یک منبع آگاه در دولت امریکا که خواست نامش فاش نشود افزود:" در رزمایش سال گذشته، نیروی موشکی استراتژیک ارتش چین (PLARF)، چهار موشک باللستیک برد متوسط DF-26C، ده موشک بالستیک برد متوسط DF-16A و شش موشک کروز زمین پای CJ-10 شلیک کرد". این رزمایش شبیه سازی حمله به سیستم های دفاع موشکی و هواپیماهای امریکایی بر روی زمین بود. زمانی که چین برای اولین بار در سال 2015 از این موشک رونمایی کرد، رسانه دولت چین اعلام کرد که DF-26 کلاهک های متعارف و هسته ای ضد کشتی حمل خواهد کرد. کمی بعد این مسئله توسط پنتاگون نیز تایید شد. وزارت دفاع امریکا در جدیدترین ارزیابی خود از توان نظامی چین عقیده دارد که: "در سال 2016 چین موشک های DF-26 را به خدمت گرفت، موشک هایی که قابلیت حملات هسته ای و متعارف دقیق بر علیه اهداف زمینی و حملات متعارف دقیق بر علیه اعداف دریایی در اقیانوس ارام غربی را داراند". با این اوصاف، DF-26 دقیقا با دکترین نیروی هسته ای و متعارف چین هماهنگ است. صرف نظر از زرادخانه هسته ای، چین در سالهای اخیر اقدام به ایجاد نیرویی متحرک تر با قابلیت بقای بیشتر نموده است. بنابر گزارش مرکز مطالعات استراتژیک RAND:"در سالهای اخیر چین خود را به یک نیروی هسته ای متحرک تبدیل کرده است". بنابر گزارش Ankit Panda در سایت The Diplomat، چین یک موشک بالستیک هسته ای با قابلیت پرتاب از هواپیما بر اساس DF-21 را آزمایش نموده است. یک نیروی متحرک و مقاوم، "سیاست عدم استفاده از تسلیحات هسته ای برای اولین بار"چین را قابل قبول تر و موثر تر می کند، زیرا بیجینگ توانایی مقاومت بهتری در برابر یک حمله اول هسته ای دارد. در همین حال، دقت بیشتر موشک های هدایت شونده (بمب هدایت دقیق یا موشک های هوشمند، بمب یا موشکی است که پس از پرتاب کنترل شده تا دقیقا به یک هدف خاص برخورد نماید تا از خسارت دیدن نقاط و چیزهای دیگری به غیر از هدف جلوگیری شود.) همچون DF-21 و DF-26 قابلیت نبرد هسته ای بهتری به چین می دهد. داشتن موشک های دو منظوره ادامه دهنده الگوی بیجینگ در ترکیب نیروهای هسته ای و متعارف است. موشک های DF-26 با کلاهک های متعارف، توانایی چین در نابودی پایگاه های امریکا در منطقه را افزایش می دهد، تهدیدی که دست کم گرفته شده است. گزارش منتشر شده از سوی مرکز New American Security بر این باور است که:"بزرگترین تهدید برای منافع حیاتی امریکا در منطقه اسیا می تواند موردی باشد که توجه کمی به سوی خود جلب کرده است: توانایی رو به گسترش نیروهای موشکی چین در تهدید پایگاه های امریکا در منطقه". نویسندگان این گزارش-توماس شوگارت و خاویر گونزالس-حمله اولیه چین به پایگاه های امریکا در ژاپن را شبیه سازی کردند. نتیجه این شبیه سازی برای امریکا فاجعه بار بود:"هرگونه مرکز فرماندهی اصلی ثابت و مراکز پشتیبانی هدف قرار گرفته" و "تقریبا تمامی کشتی های امریکایی مستقر در بنادر ژاپن با موشکهای بالستیک هدف قرار گرفته بود". شبیه سازی این دو نویسنده نشان داد که اغلب باند های نظامی نیز مورد حمله قرار خواهد گرفت و نیروی هوایی امریکا در ژاپن را زمینگیر خواهد کرد. موشک DF-26 توانایی چین برای حمله ای مشابه این شبیه سازی به گوام-پایگاهی که تقریبا چهار هزار نیروی نظامی امریکا در آن مستقر هستند- را نیز افزایش خواهد داد. به منظور جلوگیری از مداخله امریکا در درگیری بین چین و یکی از همسایگان خود –به احتمال بسیار زیاد تایوان- بیجینگ نابودی کامل تجهیزات نظامی امریکا در منطقه را مد نظر قرار خواهد داد. توانایی چین در حمله به مناطقی که نزدیک به سرزمین اصلی خود است، به مراتب بیشتر از آن قابلیتی است که در حمله به گوام در اختیار دارد. احتمالا در مطبوعات غرب، موشک های ضد کشتی DF-26 توجه زیادی را به سمت خود جلب خواهند کرد. موشک DF-21D-که نمونه ضدکشتی از این موشک است-توانسته است عناوین خبری زیادی را در توانایی خود در غرق ناوهای هواپیمابر امریکا به دست اورد. برد بیشتر DF-21 می تواند ناوهای هواپیمابر امریکا را مجبور به عملیات در محدوده بسیار دورتر از اولین حلقه از شبه جزیره های اصلی چین (first island chain) کند. اما هنوز توانایی موشک ها در عمل مورد بحث و سوال است. بنا بر اظهارات اندرو اریکسون:"محدودیت های چین در شناسایی-حمله، در کنار تکامل اقدامات متقابل امریکا و متحدانش باعث تردید در کارایی عمملیاتی موشکهای DF-21 شده است. بدون شک چین سخت در تلاش است تا قابلیت مقابله با امریکا در منطقه را به دست آورد. حتی اگر امریکا از توانایی غرق ناوهای هواپیمابرش توسط چین اطمینان ندشته باشد، ممکن است تصمیم بگیرد تا ریسک از دست دادن آنها را به جان نخرد. شاید این دقیقا همان چیزی است که چین بر آن سرمایه گذاری می کند. مترجم: محمد رجبعلی منبع: https://nationalinterest.org/blog/buzz/behold-chinas-df-26-missile-real-threat-us-navy-aircraft-carriers-87441 استفاده با ذکر منبع بلامانع است.

به نام خدا جمهوری خلق چین از اولین پهپاد بمب افکن در دنیا رونمایی می کند و امریکا هیچ راهی برای مقابله با آن ندارد. دولت چین اولین پهپاد بمب افکن پیشرفته خود و البته اولین در دنیا را با نام شمشیر تیز (sharp sword) رونمایی کرده است که قادر است مدت طولانی تری به پرواز ادامه دهد و بدون شناسایی توسط سیستم های راداری دشمن اهداف مورد نظر را با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد. طبق گزارشات این پهپاد قادر است تا سیستم های دفاعی امریکا را درهم بشکند. در رژه روز ملی چین به تاریخ اول اکتبر، زمانی که رئیس جمهور ژیجین پین اعلام کرد:"هیچ نیرویی نمی تواند مردم چین و اراده آنها در پیشرفت را متوقف کند" از این پهپاد رونمایی شد. علاوه بر این پهپاد، از موشک های بالستیک قاره پیمای DF-41 رونمایی شد که می توانند چندین کلاهک هسته ای حمل کرده و هر نقطه ای از خاک امریکا را ظرف 30 دقیقه مورد اصابت قرار دهند. این پهپاد شبیه پریدیتور امریکایی است که از سال 1995 تاکنون مورد استفاده قرار می گیرد، اما طراحی بال آن و حذف مواردی همچون خروجی موتور توانایی رادار گریزی آن را بسیار افزایش داده است. این حقیقت که پهپاد از خلبان استفاده نمی کند نیز بدین معنا است که می تواند ساعت ها و شاید روزها در بالای حریم هوایی هدف پرواز کند بدون آنکه نگرانی از بابت خستگی خلبان و خطای انسانی داشته باشد. با این پهپاد چین قادر است تا ناوهای هواپیمابر یا دیگر کشتی های جنگی امریکا را با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد تا جلوی دخالت امریکا در یک درگیری منطقه ای را بگیرد. زمانی که این پهپاد به طور کامل وارد خدمت شود، می تواند به عنوان ابزار تغییر معادله نبرد به نفع چین عمل کند زیرا قادر است تا ناوهای هواپیمابر هسته ای امریکا را به راحتی منهدم کند. بنا به گزارشات موجود، چین در سال 2013 نمونه اولیه (پروتوتایپ) از این پهپاد را به پرواز درآرده بود. طبق گزارشات، از اوایل سال 2000 کار ساخت آن شروع شده است و حداکثر وزن ان هنگام برخاست 200 تن و قابلیت حمل 45 تن مهمات را دارا است. قایبیت حمل مهمات هسته ای و پرتاب چهار موشک کروز رادار گریز یا هایپر سونیک را دارد. طبق گزارش وزارت دفاع امریکا از پیشرفت های نظامی چین که در ماه اگوست منتشر شد، 8.500 کیلومتر برد دارد اما عده ای باور دارند برد آن 12.000 کیلومتر است که در صورت صحیح بودن قابلیت حمله به هاوایی را به آن می دهد. کارشناسان بر این باورند که هدف چین از ساخت چنین پهپادی، پایان برتری نظامی امریکا در غرب اقیانوس ارام است و انتظار دارند تا این پهپاد از سال 2025 وارد خدمت شود. سرلشکر کای ژیجون-سخنگوی وزارت دفاع چین-اعلام کرد که در این رژه 150.000 سرباز، بیش از 160 هواپیما و 580 ادوات نظامی مورد استفاده قرار گرفت. تجهیزات جدید را می توان نشانه ای کلیدی از پیشرفت تکنولوژی تجهیزات نظامی چین دانست، حوزه ای که در آن چین تا مدت ها عقب مانده بود و بر طراحی های از رده خارج شوروی سابق متکی بود. در حال حاضر چین، دومین بودجه نظامی بزرگ دنیا را بعد از امریکا در اختیار دارد اما با این حال بسیار از امریکا عقب است. در سال 2018، امرکیا 649 میلیارد دلار صرف بودجه نظامی خویش کرد و این در حالی است که چین 250 میلیارد دلار صرف کرده است. طی سالیان گذشته، در حالی که امریکا در افغانستان و عراق درگیر ولخرجی بوده است، چین بودجه نظامی خود را 83 درصد افزایش داده است. تاثیر این افزایش را می توان در این رژه در خیابان های بیجینگ مشاهده کرد. در بین سالهای 2009 تا 2018، چین بیشترین افزایش بودجه نظامی را بعد از امریکا داشته است. این در حالی است که چین نیروهای کمتری در خارج از مرزهی خود مستقر کرده است که این امر اجازه می دهد تا بودجه بیشتری صرف تحقیق و توسعه کند. بنا به اظهارات سم راگویم، مدیر برنامه امنیت بین الملل در انستیتو لوی (Lowy Institute)، "چین به دنبال تقویت حضور دریایی خود است". وی افزود: "چین به دنبال یک نیروی دریایی است تا زمانی که امریکایی ها منطقه اقیانوس آرام آسیا را ترک کردند، بتواند از تسلط دریایی خود در این منطقه دفاع کند ". "قدرت امریکا به شدت بر مبنای نیروی دریایی این کشور شکل گرفته است، و چین می خواهد تاثیر حضور امریکا در منطقه را خنثی کند و از نیروی دریایی خود استفاده کند تا امتیازات مد نظر خود را به دست آورد". در سال های اخیر تنش بین چین و امریکا بالا بوده است زیرا چین ادعای مالکیت قسمت اعظمی از دریای جنوب چین را دارد، در حالی که ویتنام، فیلیپین، مالزی، اندونزی، تایوان و برونئی نیز ادعای مالکیت این مناطق را دارند. در زمان برگزاری رژه، امریکا نیز بیکار ننشته و تجهیزات جدید خود را آزمایش کرد. نیروی دریایی امریکا جدیدترین جزء از زنجیره قدرت آتش خود را در آبهای گوام آزمایش کرد. ناو USS Gabrielle Giffords یک موشک کروز را شلیک کرد که شناسایی آن در راداد بسیار مشکل است و قابلیت مانور خوب برای فرار از دفاع دشمن را دارا است. این موشک کروز به سمت یک ناو قدیمی امریکایی شلیک شد که به این منطقه برده شده بود تا نقش هدف برای این ازمایش را ایفا کند. این مسئله نشان از پیشرفت مهم در تلاش های نظامی امریکا دارد زیرا ناو Giffords اولین کشتی دریایی امریکا است که به موشک هجومی دریایی مسلح می شود، کارشناسان معتقدند که این مسئله به تعادل در منطقه اقیانوس ارام منجر می شود، منطقه ای که چین در حال افزایش و تقویت زرادخانه خود است. باید دید با ورود این پهپاد بمب افکن به سازمان رزم ارتش چین، و احتمالا ورود، پرواز و گشت زنی در مناطق دریایی جنوب و شاید بر فراز ناوهای امریکایی، شاهد چه پاسخ و واکنشی از سوی امریکا خواهیم بود؟ مترجم: محمد رجبعلی استفاده با دکر منبع بلا مانع است. منبع: https://www.thesun.co.uk/news/10077394/china-worlds-first-stealth-armed-drone-us-defence/ https://www.express.co.uk/news/world/1187507/world-war-3-china-us-donald-trump-xi-jinping-weapon-sharp-sword-spt https://www.businessinsider.com/chinas-new-stealth-bomber-could-be-a-game-changer-in-the-pacific-2018-10?r=US&IR=T

در باب تطبیق پذیری رزمی در بلند مدت ، پیروزی از آن کسانی خواهد بود که تغییرات حاصله در کاراکترهای جنگ را پیش بینی می کنند نه آنهایی که در انتظار تطبیق خود ، پس از وقوع تغییرات هستند مارشال هوایی ، جولیو دوهه

طرح خودرو ضد تانک جدید برای لهستان کنسرسیوم موشکی اروپا MBDA با همکاری شرکت هلدینگ دفاعی PGZ لهستان یک توافق نامه را امضاء کردند تا برای ساخت یک خودرو ضدتانک جدید برای ارتش لهستان با یکدیگر همکاری کنند. هر دو شرکت در حال بررسی یک شاسی زرهی مناسب برای نصب پرتابگر موشک های ضد تانک Brimstone (بریمستون) هستند. قرار این همکاری برای اولین بار در تاریخ 4 سپتامبر 2019 طی نمایشگاه بین المللی صنایع دفاعی MSPO در لهستان منعقد شد. لهستان درحال حاضر از خودرو 4x4 ضد تانک ساخت شوروی مدل 9P133 بهره میگرد. این خودروهای ضد تانک بر روی شاسی خودرو زرهی BRDM-2 سوار هستند. مدل 9P133 به موشک ضد زره مالیوتکا مجهز است. هم خودرو BRDM-2 و هم موشک های ضد زره مالیوتکا در میدان نبرد های فعلی ناکار آمد هستند. برد موشک های مالیوتکا فقط 3 کیلومتر است همچنین اپراتور باید به شکل مداوم هدایت موشک را در خط دید برعهده داشت باشد که خودرو حامل را در تیررس دشمن قرار می دهد. سر جنگی این موشک نیز در مقابل نسل های جدید زره های واکنشی وغیر واکنشی ضعیف است. در نتیجه دو شرکت تصمیم دارند با همکاری یکدیگر یک خودرو زرهی ضد تانک جدید طراحی کنند. عمده ترین هدف ساخت خودرو ضد تانک جدید لهستان افزایش نگرانی های امنیتی در شرق اروپا است. لهستان در سالهای اخیر از تهاجم گسترده زمینی روسیه بیم دارد. به نظر میرسد خودروهای ضد تانک فعلی ارتش لهستان توان مقابله با نیروهای زرهی روسیه را ندارد. به همین منظور قرار است با طراحی یک خودرو زرهی ضد تانک جدید توان مقابله با تهاجم گسترده ی زرهی روسیه ارتش لهستان ارتقا باید. لهستان با منطقه کالینینگراد روسیه مرز مشترک دارد. همچنین لهستان به عنوان یک کشور عضو ناتو به طور بالقوه می تواند به هرگونه بحران در کشورهای منطقه بالتیک مانند استونی ، لتونی و لیتوانی پاسخ دهد. مطالعات گسترده دفاعی -امنیتی به شکل مکرر هشدار داده اند یک نیروی نظامی بزرگ مانند نیروهای روسی به راحتی قادر خواهد بود این سه کشور کوچک را اشغال نمایید. نگرانی این چنینی موجب شده است کشورهای اروپایی عضو ناتو به سرعت در حال تفویت نیروهای زمینی و نیروهای زرهی خود باشند. با توجه به این موضوع MBDA و PGZ دو طرح اصلی خود برای خودرو ضد تانک لهستان را ارائه کرده اند. هر دو طرح ارائه شده بر روی یک شاسی زنجیردار سوار است. نمونه اول خودرو ضد تانک براساس شاسی توپ خوکششی AHS Krab طراحی شده است و دارای سه پرتابگر هشتایی از موشک ضدتانک Brimstone است. نمونه دوم براساس شاسی خودرو رزمی پیاده نظام BMP-1 طراحی شده است. این مدل به یک پرتابگر 12تایی از موشک ضدتانک Brimstone مجهز است. به نظر می رسد این پرتابگر قابلیت جمع شدن در داخل بدنه را دارد. از جمله مزایایی این ویژگی شناسایی سخت تر خودرو ضد تانک از دیگر مدلهای BMP-1 خواهد بود و می تواند محاسبات دشمن برای حمله را دچار خطا کند. علاوه براین شرکت MBDA برای ارتش انگلیس نیز یک نمونه از ادغام موشک های Brimstone با پلتفرم چرخدار زرهی بوکسر را نیز تعریف کرده است. موشک Brimstone دارای سیستم هدایت موج میلی متری و هدایت لیزری است که اجازه می دهد اپراتور در طول روز و شب، شرایط مختلف آب و هوایی و میدان نبردی پر از دود اهداف را از بین ببرد.این موشک دارای سیستم ناوبری خودکار است می تواند قبل از شناسایی یک هدف موشک را به محدود احتمالی هدف شلیک کرد و موشک خود به کشف هدف می پردازد. موشک Brimstone قابلیت شلیک کن فراموش کن را نیز دارد. کلاهک دو مرحله Brimstone این موشک را برای مقابله با اهداف زرهی مناسب کرده است. همچنین به ادعای شرکت MBDA، موشک Brimstone می تواند از سد سامانه دفاع فعال خودروهای زرهی عبور کند. خودرو قدیمی ضد تانک 9P133 طرح مفهومی از مدل اول ضد تانک لهستان براساس شاسی توپ خوکششی AHS Krab طرح مفهومی از مدل دوم ضد تانک لهستان براساس شاسی BMP-1- این نمونه به یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور مجهز است طرح شرکت MBDA برای نصب موشک های بریمستون بر روی پلتفرم بوکسر علاوه بر ساخت یک خودرو ضد تانک مجهز به Brimstone به نظر میرسد دیگر پلتفرم های نظامی مانند بالگردهای تهاجمی ، جنگنده های اف-35 و شناوری های ارتش لهستان نیز توانایی حمل و شلیک موشک های Brimstone را پیدا خواهند کرد. البته دو شرکت MBDA و PGZ در رقابت طراحی خودرو ضد تانک لهستان تنها نخواهند بود و شرکت های لاکهید مارتین و صنایع نظامی اسرائیلی IMI نیز در این رقابت شرکت خواهند داشت. با این وجود اگر MBDA-PGZ در این رقابت شکست بخورد به طور قطع تلاش های خود را به سوی فروش صادرات و بازارهای دیگر متمرکز می کند. با توجه به اینکه هنوز در بسیاری از کشورها مدل های مختلف خودرو زرهی BMP-1 در خدمت هستند. این دوشرکت امید دارند ارتش های دیگر نسبت به طرح آنها یعنی ساخت یک خودرو ضد تانک مدرن با هزینه ارزان مشتاق باشند.

در باب ابتکار عمل رزمی شما می توانید نقشه خود را از طریق روش های مرسوم اجرا کنید ، اما زمان هایی وجود دارد که این روشهای مرسوم ، برای کسانی که ابتکار عمل ندارند ، می تواندبه یک " تله" ( دام ) تبدیل گردد. ( فون رونشدت )

دو رگه راین متال و WB Group راین متال با همکاری WB Group لهستان سامانه ای را آماده کرده است که شامل مهمات با قابلیت پرسه زنی (چرخ زدن بر فراز میدان نبرد) که از دقت حمله بالایی برخوردار بوده و با حامل بدون سرنشین این شرکت یکپارچه شده است. آن ها نمونه جدیدی از حامل 8*8 بدون سرنشین همه جا روی mission master را به نمایش گذاشته اند که سیستم مهمات پرسه زن warmate بر روی آن سوار شده است. کاربران قادرند هم حامل و هم سیستم warmate را از یک مرکز کنترل زمینی متحرک کنترل کنند. نرم افزار کنترل و فرماندهی راین متال می تواند بر روی سیستم مدیریت نبرد کاربر نصب شود که شامل دستگاه های قابل حمل مرسوم است که در سسیستم سرباز آرگوس این شرکت استفاده می شود. راین متال بیش از این لانچر های راکت و یک سیستم کنترل سلاح را بر روی حامل mission master یکپارچه نموده بود. اضافه شدن پهپاد های رزمی کوچک warmate قابلیت های رصد و تهاجمی جدیدی را به مشتریان می دهد. به عنوان یک پلتفرم بدون سرنشین رصد هوایی، warmate توانایی پویش میدان نبرد و تعین موقعیت دقیق دشمن را داراست. قابلیت پرسه زنی این امکان را در اختیار کاربر می گذارد که اهداف مورد نظر را تعقیب کند. اگر حمله ای ناموفق بود، می توان پهپاد را مجددا فرا خواند یا اینکه به چرخ زدن بر فراز میدان نبرد ادامه دهد و یا هدف دیگری را هدایت کند. هر حامل mission master می تواند شش لانچر warmate را حمل کند که می توانند برای حمله های مجزا یا به صورت یک گروه هماهنگ از مهمات پرسه زن هدایت شونده به کار روند. Alain Tremblay معاون بخش توسعه تجارت کانادا ی راین متال می گوید: (( استفاده از پهپادهای رزمی کوچک بر روی حامل بدون سرنشبن ما، قابلیت های شگفت انگیزی را به فرماندهان میدانی می دهد. مشاهده اهداف مخفی شده و انجام شناسایی دقیق، قبل از انجام یک حمله جراحی شده، یک مزیت تاکتیکی واقعی در میادین نبرد امروزی است و از انجایی که هم mission master و هم warmate قادرند تا به صورت مستقل و خودکار عملیات ها را هدایت کنند، به پرسنل نظامی کمتری احتیاج است و به نیروها اجازه می دهد که تمرکز خود را بر روی موفقیت ماموریت بگذارند.)) منبع: https://defense-update.com/20190903_rheinmetall-wb-group-pursue-remotely-operated-loitering-weapon-capability.html

نورثروپ- گرومن ، عامل تحریک کننده بیشتر از یک دهه قبل از ساقط شدن پهپاد جاسوسی/ تجسسی RQ-4 گلوبال هاوک در بیستم ژوئن 2019 ، وزارت دفاع آمریکا ، براین قصد قرار داشت تا با فرض شروع یک درگیری با جمهوری اسلامی ایران ، ناوگان پهپادی RQ-4 خود را گسترش دهد . در جریان بحث و بررسی های متعددی که در این زمینه به تاریخ فوریه 2008 میلادی در دپارتمان تحلیل نورثروپ- گرومن ایجاد شد ، کارشناسان این شرکت با تحلیل محیط امنیتی آینده ، چگونگی عملکرد پرنده بدون سرنشین گلوبال هاوک را مورد بررسی قراردادند ، در حالی که پیش فرض اصلی این تحلیل ، وقوع جنگ با ایران بشمار می آمد و همین امر نیز بشدت بر میزان فروش این سخت افزار تاثیر نهاد. پیکربندی های هوایی حامل حسگرهای ISR و قابلیت های در دسترس در بخشی از این گزارش ، تحلیلی وجود دارد که معتقد است " اجرای عملیات محاصره سازی و درصورت لزوم ایجاد آمادگی برای ورود به یک درگیری در شکل و ماهیت کلاسیک ، همچنان از اولویتهای مهم برای فرماندهان رده بالای ارتش ایالات متحده باقی مانده است ، چنانکه یک مناقشه فرضی در بازه زمانی 2015 تا 2020 محوریت مباحث و گفتگوهای کارشناسان را تشکیل میداد . سمت راست : پوشش اطلاعاتی ترکیبی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135 و گلوبال هاوک ) سمت چپ : پوشش اطلاعاتی انفرادی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135) سند مورد بحث که توسط مرکز تحلیل و بررسی نورثروپ- گرومن تهیه شده ، در واقع یک "خود- تشریحی " از مخزن فکر این شرکت تسلیحاتی است . بررسی این اسناد و مدارک نشاندهنده آن است که نورثروپ – گرومن برنامه بسیار وسیعی را برای توسعه تسلیحات ویژه از جنگ افزارهای لیزری تا نمونه های پنهانکار تدارک دیده است . در حدود 11 سال پیش ، این اسناد موارد کاربرد اصلی پهپاد گلوبال هاوک را در حوزه عملیات دریایی و تامین امنیت مرزی مورد بررسی قرار داده ، ضمن اینکه در نهایت ،کارشناسان نورثروپ-گرومن براین اعتقاد قرار داشتند که پنتاگون برای اجرایی نمودن این برنامه ، به تقریب ، نزدیک به 157 فروند گلوبال هاوک نیاز خواهد داشت . سمت چپ : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی هواگردهای J-STARS سمت راست : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی ترکیبی ( J-STARS و گلوبال هاوک ) بدین ترتیب ، تا سال 2015 ، نزدیک به 42 فروندازاین پرنده های بدون سرنشین که تا 220 میلیون دلار هزینه تولید آنهاست ، وارد خدمت شده ، در حالی که برای تطبیق این سخت افزارها با نیازمندی های جدید ارتش ، یک برنامه ارتقاء با قیمت 15.3 میلیون دلار برای تبدیل گونه های موجود به نمونه های روزآمد شده نیز به امضاء طرفین رسید که در مجموع ، هزینه های صرف شده برای این پهپاد ، از آنچه که درسال 1999 پیش بینی شده بود ، به مراتب بیشتر گردید. هدف ، پوشش اطلاعاتی / نظارتی کامل بر محدوده سرزمینی ایران با این وصف ، طبق برآوردهای نورثروپ- گرومن از ماهیت درگیری با ایران ، این شرکت تخمین زده بود که بین 7 تا 8 فروند پهپاد گلوبال هاوک برای ایجاد پوشش لازم و مورد نیاز برفراز این کشور مورد نیاز ارتش ایالات متحده است . حتی دریک برآورد گسترده تر ، تحلیلگران این شرکت ، معتقد بودند که ارتش برای تکمیل پازل اطلاعاتی خود در مورد ایران ، در نهایت به 16 فروند گلوبال هاوک نیاز خواهد داشت تا قابلیت نظارت دقیق بر فعالیت موشکهای بالستیک ایران و یا توسعه برنامه سلاح های کشتار جمعی ( این صرفا" نظر نویسنده متن هست و تنها برای رعایت امانت ، کامل برگردان شد . م ) و همچنین برنامه ریزی و پیش بینی برای اجرای عملیات محدود یا گسترده ، فراهم گردد . نمونه تصویری از حسگرهای الکترواپتیک گلوبال هاوک از فاصله 115 مایلی شفافیت پایین پس از عکس العمل ایران نسبت به تحرکات گلوبال هاوک در سواحل جنوب این کشور و شلیک مستقیم به این پهپاد ، تهران مدعی شد که این پرنده در حال اجرای ماموریت اطلاعاتی / جاسوسی درون مرز هوایی ایران بوده در حالی که متقابلا واشنگتن نیز مدعی شد که این حمله غافلگیرانه ، در فضای هوایی بین المللی رخ داده است . این رویداد ، در واقع مرحله جدیدی از تنش میان دوطرف پس از خروج یکجانبه ایالات متحده از توافق هسته ای (2015 ) است که در آن ، تهران به ازای لغو بخشی از تحریم ها و بازگشت شرایط بحالت عادی ، بخشی از برنامه هسته ای خود را که مشکوک به داشتن جنبه تسلیحاتی بود ، متوقف نماید . پیش از این نیز، ایالات متحده، تهران را به دست داشتن در حمله به شناورهای تجاری متهم نمود و متقابلا" ، تهران نیز هرگونه دخالت در این حملات را بشدت رد نمود ، در حالی که مسئولیت کامل شلیک به پهپاد آمریکایی ، سریعا" پذیرفته شد . پی نوشت : صرف نظر از پاتک غافلگیرانه جمهوری اسلامی به رصد اطلاعاتی ایالات متحده ، سلسله رویدادهای حادث شده اثبات میکند که در طول دهه آینده ، تهدید اصلی بر علیه جمهوری اسلامی ، در جنبه سخت افزاری ، تهدید هواپایه باشد . این مساله بطور طبیعی می بایست اذهان تصمیم سازان نظامی کشور بخود بیش از گذشته ، جلب نماید . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

بسم الله الرحمن الرحیم اولین ها با سلام برای اولین بار در تاریخ رزم دریایی سه فروند رزم ناو ساحلی دست به تمرین مشترک در حوالی سن دیگو و آب های اقیانوس آرام زدند. کشتی های حاضر در این رزمایش رزم ناو های ساحلی : منچستر-استقلال-تالسا -بودند. این نوع کشتی ها کشتی هایی سریع و با مانور پذیری بالا اند که برای استفاده در آب های ساحلی طراحی و ساخته شدند این کشتی ها در آشیانه خود توانایی جای دادن دو فروند بالگرد SH-60 را دارند و تسلیحاتی مثل توپ MK-110 پنجاه و پنج میلیمتری استفاده می کنند و به موشک هایی همچون RIM-116 مجهز است. قابل به ذکر است که نیرو دریایی ایالات متحده آمریکا سفارش 34 فروند از این کشتی ها را داده است که 15 فروند آنها تحویل این نیرو شده است . همچنین یکی از عامل هایی که سبب میشود ما به این گونه کشتی ها توجه خاصی داشته باشیم توانایی عملیاتی آنها در آبهای کم عمق و قدرت آتش قابل توجه آنها نسبت به اندازه کوچک آنها است و اینکه این کشتی ها از جمله کشتی هایی اند با توانایی پنهان کاری بالا و سطح مقطع راداری پایین آنها است. کشتی استقلال در حوضچه خشک با تشکر پ.ن : مثبت فراموش نشود صرفا برای میلیتاری ترجمه : AMIRHOSAINGH بن پایه: پایگاه خبری فرماندهی ناوگان اقیانوس آرام

جدیدترین ماکت رونمایی شده از ناو خلیج فارس طول 135 متر عرض 16 متر دوستان متخصص چه تغییراتی داشته نسبت به ماکت های قبلی؟؟

دوستان سلام   اول کلام ای کاش مشرق کمی فقط کمی! به سایرین هم احترام میزاشت و اگر چیزی و یا مطلبی رو از جایی بیان میکنه دسته کم نیمچه اشاره ای هم به صاحب سخن بکنه( دسته کم میتونست جمله بندی کلمات این حقیر سراپاتقصیر رو که برای جای دیگه نوشته شده بود (ابتدای مقاله) اصلاح کنه و یا تغییربده) مثه یه دوست دیگه که ایشون هم عینا جملات این حقیر رواستفاده کردن! مورد نداره به شخصه حلال میکنم و ابدا مشکل شخصی ندارم منتها بینهایت فرهنگ ضعیف و مریضیه( البته اگه بشه بهش گفت فرهنگ!)     و اما لقمان و دوستان!   یکی از دوستان در باره نام خلیج فارس ایراد گرفته بودن که بنده هم باهاشون هم عقیده ام و میشد این نام رو برای بزرگترین ناو رزمیمون بکار برد و استفاده بجا تری از این نام کرد در باره بکار بردن واژه " ناوشکن" برای لقمان (یا همون خلیج فارس!!) این نشات گرفته از سواد بسیار بالای دوستان مشرقی است که هر گردی رو گردو میبینن و فقط با خوندن دوسه جمله منطقی که بنا بر دیسپلیسمنته (حرف خود بنده هم است) گفتن این شناور ناوشکنه!!! و.. با این حساب این کشتی نفتکش ما یه "ابرنبردناو" هستش چون دقیقا جابجاییش از بزرگترین نبردناوها هم بیشتره،حتی بیشتراز ناوهواپیمابره! تازه دوتا پد بالگرد هم داره پس میشه " ابر نبردناو بالگرد بر" کاش کمی هم اطلاعات فنیمونو بالا ببریم و ببینم داریم چی مینویسیم و چی میگیم اینکه مبنا تناژ یا جابجایی شناوره درسته منتها بعد از لحاظ ماموریت (رزمی، پشتیبانی، آموزشی و...) یعنی اگر یه زیر دریایی هم تناژش 10000 تن بود میشه ناوشکن؟ وقتی میگیم تناز ناوشکنها در این  محدوده هستش یعنی داریم درباره شناورهای رزمی صحبت میکنیم نه آموزشی و پشتیبانی و لجستیکی و کریر و ....   درباره استفاده از این شناور: اول- اینکه این شناور برای آموزش دانشجویان افسری نیروی دریایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت و نه ملوانان نیرو که بحث اموزششون کاملا از هم جداست و  اینجا جای بررسی تفاوت اموزشها نیست دوم- استفاده ای که آقا سینا عنوان کردن بعنوان "شناور پدافند هوایی"، در واقع یکی از بهترین استفاده هاییه که میشه برای این شناوربا این اندازه و تناژمتصور بود ( البته من با تعداد موشکهایی که سینا عنوان کردن مخالفم و معتقدم تعداد باید بسیار بیشتر باشه و کاملا هم اعتقاد دارم که لقمان این توانایی رو داره ) منتها این شناور فعلی برای هدف آموزش ساخته میشه و این تجهیزات و تسلیحات موجود هم بیشتر برای آموزش هستند در وهله اول و  و بعد از اون برای دفاع از خود شناور و دادن یکمقدار توانایی رزمی به اون جهت خوداتکایی دفاعی و رزمی در دریا، مطلقا هم قرار نیست همچین شناوری به عملیات رزمی و درگیری و نبرد دریای اعزام بشه چون ابدا برای چنین منظوری طراحی و ساخته و سازماندهی نشده منتها باید برای روز مبدای خودش دستش خالی نباشه در یک مطلب دیگری که بخشیشو مشرق هم اورده بود(خداروشکر کمی ویرایشش کرده بود الحمد الله) نوشته بودم یکی از معضلات نداجا نداشتن شناورآموزشی دارای همه سامانه های رزمی هستش که افسر آموزش دیده (مثلا) تازه بعد از الحاق به یگان عملیاتیش باید دوره آموزش و آشنایی رو توسط یه غیرمتخصص(مبحث آموزش) و بدون رعایت اصول یکسان سازی و.. بر روی همون شناور طی کنه   شناوراول پروژه لقمان که قطعا آموزشیه و اینکه دوستان با استناد به اندازه اون انتظار دارند تسلیحات بیشتری بویژه عمود پرتاب حمل کنه در این ورشن صحیح نیست و میتونه نشات گرفته از عدم اطلاع دوستان از کامپارتمانت بندی و چینش داخلی ناو باشه الزامات شناورآموزشی منهای فضای استراحت و غذاخوریها و سرویسهای بهداشتی و استحمام و .. شامل انبارهای مواد غذایی بزرگتر و بیشتر، آشپرخانه های بزرگتر، یخچالهای بزرگتر و بیشتر،انبار سوخت و آب بزرگتر و بیشتر، کلاسهای آموزشی، سالنهای سمینار و پروژه و آزمایشگاه و.. هم میشه که عملا بیشترین فضای ناو آموزشی رو بخودش اختصاص خواهد داد یعنی علاوه بر پرسنل خود ناو (کادر رسمی ثابت) اضافه شدن و همراهی پرسنل کادرآموزشی ، دانشجویان و همراهان همیشگی!!! باعث میشه که اون فضای مد نظر دوستان حذف بشه و عملا نشه اون استفاده های مد نظر دوستان صورت بگیره راهکار چیه؟   خوب میشه نظرات دوستان رو در باره استفاده از اینکلاس شناور بعنوان "ناو پدافند هوایی" در نمونه های بعدی و نسخه های دوم و سوم  لقمان پیگیری کرد یعنی بجای استفاده از فضای داخلی به منظوربرنامه های آموزشی با تقویت سامانه های تولید برق شناور، نصب رادارها و سامانه های مورد نیاز، طیف وسیعی از سامانه های پدافندی در بردهای از کوتاه تا بلند رو بر رو ی اون نصب کرد (همون طرح آقا سینا) منتها باید چند مساله رو دراولویت قرار داد:   - سطح مقطع راداری شناور رو باید تا حد امکان کاهش داد - سامانه های پدافندی باید و باید و باید مجهز به سیستمهای موشک خورانی و بارگذاری مناسب شرایط دریا باشند - نوع پیشرانه مورد استفاده و سرعت و قابلیت مانور رو باید برای یه شناوررزمی تعریف کرد نه یک شناورآموزشی-رزمی - بحث ارتباطات و بویژه اشتراک داده ها با شناورهای همرزم در ناوگروه  مفروض پیشرو باید لحاظ بشه - ساختارو راهکاهرای هماهنگ و مرتبط با نیروی هوایی و پدافند هوایی کشور باید لحاظ بشه   اگر این مسایل رو رعایت کنیم میشه از دل پروژه لقمان یک "ناو پدافند هوایی " خوب بیرون آورد که الان یکی ازنیازهای اصلی و حیاتی نیروی دریایی ماست جایی که دقیقا پاشنه آشیل دریایی ما بویژه دردریانوردیهای آبهای دوربحساب میاد و خواهد اومد!!! اینگونه شناورپدافندی یک ضرورت حیاتی و انکار نشدنیه و امیدوارم فرماندهان نیروی دریایی ما بعد از ساخت لقمان بصورت پیگیر و بجد برن سراغ ساخت چنین شناورهایی (دسته کم 3-4 فروند) اینگونه شناورهای پدافندی باهمراهی شناورهای رزمی سبکترو پشتیبانی یگانهای زیرسطحی وبالگرد، میتونن ناوگروهای رزمی موثر و تاثیر گذاری رو برامون تشکیل بدن درضمن با استفاده از قابلیت جابجایی اونها میتونیم نقاط کور پدافند ساحلیمونو هم پوشش بدیم فقط کمی همت میخواد و البته بودجه اونهم خیلی زیاد!!!   درباره سامانه دفاع نزدیک هم خیلی حرفها دارم که بوقتش خدمت دوستان بیان خواهم کرد(آرش جان تحویل بگیر!!)   به امید موفقیت همه و تغییر رویکرد لجبازانه "مشرق"

با قرار دادن تصویر گرافیکی با ابعاد بزرگتر ( که دوستان مشرقی در اختیارم گذاشتن ) ، مواردی که به ذهنم می رسد را بیان می کنم !   به نظر من بیشترین اهمیت و ارزش لقمان (  به دلایلی که در پست قبلی گفتم ، این ناو در حد و اندازه نام خلیج فارس نیست ! ) سازه اصلی ( کاسه یا سوپراستراکچر ) آن است ، چرا که می توان آن را اولین سازه ناو ( با توجه به ابعاد و وزن اعلام شده ، دیگر می توانیم با دغدغه کمتری به لقمان ناوشکن بگوییم ) دانست که در داخل طراحی شده و قرار هست ساخته و تکمیل شود . تا به حال هرچه ناو در داخل ساخته شده ، بر اساس طرحهای آماده مبتنی بر ناوهای ساخت بیگانه ( کمان ساخت فرانسه و الوند ساخت بریتانیا) در خدمت نداجا ، با تغییرات و بهینه سازی های جزئی بوده است ، بزرگترین تغییر و بهنیه سازی متعلق به سازه سهند ( و احتمالا 2 سازه ساخته شده در خرمشهر ) می باشد که بجای ساخته شدن از 29 بلوک مانند جماران و دماوند ( درست مثل سازه ناوهای کلاس الوند ) از 20 بلوک ساخته شده که این موضوع ناشی از افزایش تجربه متخصصین داخلی ما بوده است ، با این حال بنظر می آید که ابعاد سهند تفاوتی با جماران ندارد همانطور که اکثر شما دوستان می دانید ، ناوهای کلاس موج در بحث تسلیحات ( به ویژه در حوزه پدافند هوایی ) دچار کمبود و ضعفهای جدی است که بیشترین دلیل آن را ابعاد موج کلاس ها عنوان شده است که تا حدودی درست می باشد ، اما موارد دیگری مثل نحوه طراحی سازی و روسازه به دلیل نبود تجربیات کافی برای تغییرات بزرگتر و عمیق تر ( در جهان ناوهایی نزدیک به ابعاد موج یا حتی کوچکتر وجود دارد که به دلیل طراحی بهینه دارای تسلیحات بیشتری هستند ) ، کمبود بودجه ( مانند بخش طراحی و ساخت تسلیحات کم حجم تر و کارا تر نیاز به بودجه بالایی دارد ) و شاید تفکر اشتباه ( ما در کشورمان تفکر نظامی اشتباه مثل سرباز 18 سال کم نداریم و دو نیروی دریای ما هم علارغم پیشرفت ها تافته جدا بافته نیستن ! ) نیز دخیل هستند که البته مورد اول و دوم را می توان با مدیریت بهتر و قوی تر اثراتشان را کمرنگ و حتی حل کرد . خوب لقمان با طول 154 متر و عرض 18 متر ( طبق اطلاعات بروشور نمایشگاه دریایی کیش ) از جماران 60 متر طویل تر و 7 متر عریض تر هست که دست نیروی دریایی را برای استفاده از تسلیحات بیشتر هموار می کند ، البته باز تاکید کنم در صورت بهینه ترین طراحی سازه و روسازه ، همراه با تسلیحات مناسب ، می توانیم انتظار ناوی نزدیک با خانواده تایپ 052 چین ( نه در حدشان ، چرا که در حال حاضرچین از کشورما در ساخت ناوشکن جلوتر هست ، که البته می توان به سرعت فاصله را کم کرد) داشته باشیم ( البته در نمونه تمام رزمی مبتنی بر سازه لقمان ) . همانطور که اعلام شده لقمان یک ناوشکن آموزشی/رزمی می باشد که بلطبع قرار هست تعداد زیادی دانشجو ( علاوه بر پرسنل اصلی که احتمالا وظایف آموزشی را هم برعهده دارن ) با خودش به دریا ببرد ، خوب این تعداد نیاز به مکان استقرار برای استراحت ، کلاس و .... هستند و تامین این مکان ها باعث فدا شدن قابلیت رزمی ناوشکن می شود ، به همین دلیل ما نباید انتظار قابلیت های یک ناوشکن تمام رزمی را از آن داشته باشیم . انتظار اصلی ما باید ساخت یک ناوشکن تمام رزمی بر اساس این سازه باشد که البته تا به حال خبری در رابطه ساخت همچین نمونه ای و یا زمان ساختش منتشر نشده است . بنده احتمال می دم که نیروی دریایی تا زمان تکمیل و آماده شدن لقمان برای دریانوردی صبر کند و بعد به سراغ ساخت نمونه تمام رزمی برود ، همانطور که در ابتدا گفتم لقمان اولین تجربه ما در زمینه طراحی بومی سازه ناوشکن محسوب می شود و با توجه تجربه کم ما در این زمینه ، عقل سلیم حکم می کند لقمان ساخته شود و سازه آن در واقعیت و به وصورت عملی در دریا مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد و بعد در صورت رضایت بخش بودن عملکرد ( و اگر موردی بود اصلاح بشود ) نیروی دریایی سراغ ساخت ناوشکن تمام رزمی برود ، البته دلیل اصلاح حتما پدیدار شدن مشکل نیست ، این اصلاحات علاوه بر تامین نیازها اعلام شده نداجا ، می تواند ناشی از افزایش تجربه بخش دریایی ما هم باشد ( در راستای آن طراحی به بهینه ترین شکل ممکن در در سطور بالا گفتم ) . موارد دیگر در رابطه با خود لقمان به ذهنم می رسه که اگر اجازه می دین ، در پست بعدی ارسال می کنم ( فردا امتحان دارم .......... متوجه هستین .......... امتحان icon_cheesygrin )