این تایپیک رو هم مطالعه کنید بد نیست .... اولین پست سال 1385 چه امید هایی داشتیم 14 سال گذشت و هنوز حتی از 14 سال پیش هم عقب تر هستیم . اونموقع حداقل اف 35 وارد سازمان رزم آمریکا نشده بود !! با توجه به تایپیک زیر خاکی فوق و مطالعه ش باید بگم زمانی که خبرهایی به جزء حوزه ی موشکی شنیدید که چندین سلاح در یک کاربرد مشخص با نام های مختلف همزمان در حال تست هستند و به زودی تولید انبوه می شوند ، بدونید که حرف مفته و هیچ خبری نیست . این پست هم جالبه ... این پرویز اون زمان از پیرمردهای سایت بود ، خدا حفظش کنه یادم نبود سال های 1385 و 1386 باز بحث خرید سوخوها مطرح شده بود اون در تعداد بالا ... پس به صورت خلاصه ، جمع کنید برید ، نه تحریمی برداشته می شه ، و نه اگه تحریمی هم برداشته بشه ، ج.ا حاضر به خرج کردن پول برای نیروی هوایی می شه ... من توصیه می کنم سطح توقعاتمون رو تا حد تندر پاکستانی بیاریم پائین ولی حقیقت اینه که دستمون به تولید مشترک همون هم نمی رسه .

سامانه های پدافندی مثل سپر هستند ، شما برای پیروزی در جنگ ، علاوه بر سپر ، نیاز به نیزه هم داری . به هر حال از قدیم الایام تا به حال ، در اکثر مواقع سلاح های هجومی نسبت به سلاح های تدافعی برتری داشتند ، اگه اشتباه نکنم ، فقط در قرن 15 و 16 بود که زره های یک دست فلزی شوالیه های غربی تا مدتها بی رقیب بود که با پا به عرصه گذاشتن سلاح های گرم ، عملا این زره های سنگین و گران قیمت منسوخ شدند ! در مورد جنگ صربستان هم ، عملا این سلاح ها هیچ تغییری در روند بمباران ها نتونستند بدهند و در بهترین حالت فقط تونستن خودشون رو مخفی کنند .

مسلما ترامپ عوامفریب بزرگی هست ولی اوضاع به این سادگی نیست. اگه کشته ها برن بالای 50هزار و مهم تر از اون اگه اقتصاد دچار یه رکود اساسی بشه فرقی به حالش نمیکنه و مردم اون رو مقصر میدونن(یکی از عوامل قابل تامل این هست که چون در طول عمر آمریکایی ها مرتب به اونها تلقین شده آمریکا سرور و برتر هست مقایسه با کشورهای دیگه زیاد جواب نمیده! یعنی عوام آمریکایی اصولا فارغ از آمار بقیه جهان انتظار دارن آمار خودشون شدیدا پایین باشه) چند روز پیش نمیدونم کجا بود مطلب جالبی خوندم. میگفت بعد انصراف سندرز حالا انتخابات آمریکا 2تا رقیب اصلی داره : تراترامپ و کرونا (البته شاید قبل سندرز هم همین بوده)

اثربخشی سامانه‌های پدافندی در درگیری‌های گذشته بخش آخر: خاورمیانه و صربستان سامانه پدافندی استراتژیک اس 400 به عنوان یکی از برترین سامانه‌های پدافندی ساخته شده تا کنون با استفاده از 3 موشک در برد‌های مختلف قابلیت درگیری با انواع اهداف را در ارتفاع پایین، متوسط و بالا و همچنین تا برد 400 کیلومتر دارد به غیر از عملیات طوفان صحرا در مورد سایر جنگ‌های خاورمیانه اطلاعات بسیار ناقصی وجود دارد که غالبا به دلیل عدم تمایل اسرائیلی‌ها، سوری‌ها و مصری‌ها به افشای کامل خسارات جنگی، این اطلاعات آمیخته با دروغ است. عمده درگیری‌ها منجر به استفاده از سامانه‌های پدافندی شوروی شدند عبارتند از: جنگ اسرائیل - مصر، جنگ یوم کپور در سال 1973 و حمله به لبنان در سال 1982. اولین سامانه‌های اتحاد جماهیر شوروی در منطقه را 15 تا 25 باتری SA-2 تشکیل می‌داد که در اواخر دهه 1960 تحویل داده شد ، اما به طور ویژه‌ای مؤثر نبودند. این سامانه‌ها توسط مصریان و با استفاده از مربیان شوروی تبار به خدمت گرفته شدند که تعدادی از آنها نیز در جریان پیشروی‌های صحرای سینا در سال 1967 به غنمیت گرفته شد. پدافند سوریه نیز در این دوره 18 باتری سام2 را مستقر کرد و در ادامه با استفاده از 16 باتری سام3 شبکه پدافندی خود را تکمیل کرد. در اوایل سال 1970، اتحاد جماهیر شوری عملیات قفقاز را آغاز نمود و بخش بزرگی از نیروهای پدافندی خود را مستقر کرد که مشتمل بر 18 گردان در قالب سه تیپ توسط ژنرال اسمیرنوف رهبری می‌شد و از واحدهای پدافندی در دنیپروپترووسک ، مسکو، لنینگراد و بلاروس انتخاب شده بودند. هر گردان شامل چهار باتری سام3، یک ستون ZSU-23-4 و تیم‌های پشتیبانی مجهز به دوشپرتاب‌های سام7 بود. ظاهرا این واحدها مربیان روسی بودند اما لباس نیروهای نظامی مصری را می‌پوشیدند و خدمه کاملی را برای سامانه‌های پدافندی تشکیل می‌دادند. از اوایل سال 1970 واحد‌های پدافندی شوروری در امتداد کانال سوئز مستقر شدند. دکترین عملیاتی شبیه به دکترین ویتنام شمالی بود باتری‌ها به طور مکرر جابجا می‌شدند و با استفاده از چندین باتری پشتیبانِ یکدیگر برای هواگرد‌های اسرائیلی کمین می‌کردند. S-125 / SA-3 شوروی در درجه اول برای تامین دفاع نقطه‌ای از مناطقی با اهداف ثابت در برابر هواپیماهای حمله کننده در ارتفاع کم تا متوسط طراحی شده بود. موشک توسط لینک داده هدایت می‌شد و از یک پیشران سوخت جامد استفاده می‌کرد، رادار درگیری ایکس باند SNR-125 با عمکلرد قابل قبول کلاتر در ارتفاع پایین و رادار کشف هدف P-15 باند یو اچ اف که عملکرد قابل قبولی در برابر ناهمواری‌ها در ارتفاع پایین را داشت شامل می‌شد. چند ساعت زمان برای راه‌اندازی دوباره باتری سام 3 نیاز بود البته بر خلاف سام 2 که به مهارت خدمه و جابجایی سایر اجزا که در قالب یک کاروان بزرگ بود بستگی داشت. در درگیری‌های بعدی بر ضد اسرائیل، شوروی اعلام کرد با استفاده از سام 3 توانسته 5 جنگنده اسرائیلی را منهدم کند و در این حین 22 سام2، سام3 و توپ‌های پدافندی را از دست داده است. مصریان برای جبران خسارات 1967 عملیاتی را در سال 1973 با پشتیبانی 3 تیپ سام 6 که مشتمل بر 18 باتری آغاز کردند. بر خلاف سامانه‌های شوروری که از رادار برد بلند هشدار دهنده 1S12 استفاده می‌کرد باتری‌های سام6 مصری غالبا از ردارهای نیمه متحرک P-15 و P-15M در باند یو اچ اف بهره می‌بردند. همچنین سوریه مدعی بود دو تیپ سام6 را به دست آورده است. رادار پی 15 یک رادار هشدار زودهنگام در باند کاری VHF است نیروهای زمینی و اهداف استراتژیک مصر که از کانال سوئز عبور کردند و سوری ها که به ارتفاعات جولان حمله کردند، توسط واحدهای سامانه‌های پدافندی و توپ‌های ضد هوایی محافظت می‌شدند. به طور گسترده ای اذعان شده است هواپیماهای اسرائیلی در هنگام جنگ سال 1973 متحمل تلفات سنگین شدند. مستنداتی کمی وجود دارد که دقیقا چه تعداد از این هواگردها توسط سامانه‌های پدافندی از دست رفته و اینکه توسط کدام نوع از این سامانه‌ها بوده است. ادعاهای عمومی حاکی از آن است 303 هواپیما در جنگ از دست رفته است، منابع دیگر 40 فروند از آنها را ناشی از اصابت سامانه‌های موشکی و 4-12 فروند را مربوط به آتش جنگنده‌های عربی می‌دانند. بنابراین بیشترین تلفات اسرائیلی‌ها نتیجه آتش توپ‌های ضد هوایی ارتفاع پایین است در اینجا هم الگویی که در به کارگیری سامانه‌های زمین به هوا دیده می‌شود همان منع استفاده از ارتفاع متوسط و بالا برای جنگنده‌ها است تا آنها مجبور شوند در پاکت توپ‌های پر تعداد ضد هوایی قرار گیرند. اتحاد جماهیر شوروی در اوایل سال 1976 از مصر خارج شد پس از آن پیمان صلح سادات با اسرائیل مجوز کناره گیری از درگیری با غرب را به مصر داد. در نتیجه پیمانکاران چینی و غربی پشتیبانی از سیستم‌های پدافندی شوروی را به دست گرفتند. نبرد بزرگ بعدی که به کارگیری سامانه‌های زمین به هوا در آن مشاهده شد حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982 با نام عملیات "صلح برای جلیل" بود که تلاش داشت سازمان آزادی‌ بخش فلسطین را از لبنان بیرون کند. این عملیات برنامه ریزی شده و مطالعه شده یک شکست کامل برای کمربند سامانه‌های پدافندی سوری مستقر در دره بقاع لبنان بود. در اولین حمله که در روز 9 ژوئن 1982 انجام گرفت، 17 باتری از 19 باتری SAM سوریه نابود شد، اسرائیلی‌ها به طور گسترده‌ای از جمرهای هوایی استفاده کردند که توسط سیستم‌های مکان یابی امواج پشتیبانی می‌شد که با شلیک تعداد زیادی موشک ضد رادار ای جی ام 45 شرایک و ای جی ام 78 استاندارد همراه بود، علاوه بر این اسرائیل موشک‌های شرایک مجهز به بوستر راکتی را مانند راکت‌های کاتیوشا از کامیون‌هایی به سمت سامانه‌های پدافندی سوری پرتاب کرد و در نهایت باتری‌های پدافندی ناتوان و بی‌دفاع توسط بمب‌های سقوط آزاد نابود شدند. موشک ضد رادار شرایک به جای شلیک از جنگنده، مجهز به بوستر راکتی(سمت چپ) شده بود و توسط سامانه KERES (سمت راست) علیه سامانه‌های پدافندی سوری در نبرد بقاع شلیک شد سوری‌ها دکترین اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر حملات کمین، تحرک سامانه‌های زمین به هوا، استفاده هوشمندانه از انتشار سامانه‌ها و دیکوی‌ها، استتار سایت‌های پدافندی و استفاده از دارایی‌های پشتیبانی جنگ الکترونیک به طور کامل نادیده گرفته بودند. خلاصه هارلی در مورد رفتار سوریه در شماره زمستان 1989 در مجله نیروی هوایی شاید بهترین خلاصه باشد: " همچنین کاربران سامانه‌های پدافندی سوریه فاجعه را به دست خود رقم زدند. تجهیزات ساخت شوری آنها بسیار خوب تلقی می‌شد اما نحوه استفاده سوریه از آن وحشتناک بود." همانطور که جنرال لئونارد پروتس ، مدیر آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده گفته است: خنده‌دار است سوری‌هایی که در گذشته به دلیل پایبندی شدید به دکترین شوروی مورد انقاد قرار گرفته بودند اما این بار تصمیم گرفتند دکترین مقاوم شوروی را که بر سودمندی مانور و استتار تاکید می‌کند نادیده بگیرند. طبق مقاله‌ای در سال 1981 در بررسی نظامی شوروی: جابجایی مواضع آتش، کمین‌های دفاعی، تغییر منظم مکان‌های سامانه‌های پدافندی متحرک برای سردرگمی اطلاعات دشمن و نصب سایت‌های پدافندی تقلبی از ملاحظات اساسی برای استقرار موثر و بقای پدافند هوایی است. رادار SNR-125 منهدم شده در نبرد دره بقاع فاجعه دره بقاع در سال 1982 در مقیاسی بسیار بزرگتر در ژانویه 1991 با حمله نیروی هوایی ائتلاف به رهبری آمریکا و با نابودی سامانه‌های پدافندی صدام در چند ساعت اول جنگ تکرار شد. این عملیات به طور کامل در جاهای دیگر و با جزئیات مستندسازی شده است، مانند جنگ سال 1982 از موشک‌های ضد رادار، پشتیبانی جمینگ و سلاح‌های دقیق درمقیاس گسترده استفاده شده است. الگوی استقرار نیروهای صدام کمی متفاوت است که سعی شده بود از تحرک باتری‌ها معدود متحرک استفاده شود و البته استقرارهای غالبا بی نظم اجازه مکان‌یابی آسان آنها، هدفگیری و حمله به این سامانه‌ها را می‌داد. سامانه‌های پدافندی صدام تقریبا همان سامانه‌های سام2، سام3، سام6، سام،8 و سام9 بود که سپس توسط بعضی سامانه‌های مدرن رولند فرانسوی و رادارهای جدید سری تایگر تکمیل شد. داستان مشهور سامانه‌های پدافندی اخیر خاورمیانه که در برابر کمپین‌های هوایی جریان دارد بسیار روشن است- استفاده از فناوری قدیمی و غالبا منسوخ سامانه‌های موشکی و فناوری راداری و نادیده انگاری دکترین سابق شوروی در مورد تحرک سیستم‌های هوا به زمین، پنهانکاری، فریب و پشتیبانی متقابل. بسیاری از رادارهای کنترل آتش و جستجوی مورد استفاده در معرض خطر قرار گرفتند و اقدامات متقابل الکترونیکی، بسیار موثر واقع شدند. موضوع دیگری وجود دارد که یافتن آن از طریق منابع منتشر شده دشوار است یعنی آموزش، تمرین، مهارت و شایستگی خدمه باتری‌های سامانه‌های پدافندی عراقی و سوری در طی این دوره است. جنگنده F-18 مهمترین حامل موشک‌های هارم در جنگ 1991 بود بررسی اطلاعات مفصل فنی موجود از سیستم‌های سام2، سام3، سام5، سام8 شوروی و بحث و گفتگو با اپراتورهای موشک‌های پیمان ورشو اشاره به این دارد که اثربخشی کامل و کارایی بالقوه نسل اول و دوم سامانه‌های پدافندی شوروی نیاز به کادری بسیار باهوش و دارای آموزش فنی بالا دارد که از مهارت بالا و تمرینات سطح عالی برخوردار باشند. کار تیمی سخت درون اتاق کنترل بسیار ضروری بود زیرا خدمه مجبور بودند داده‌های چندین سنسور را که در نمایشگرهای آنالوگ ابتدایی نمایش داده می‌شد ادغام و تفسیر کنند. وظایف حیاتی مانند کسب هدف اولیه، و رهگیری آن غالبا به صورت دستی انجام می‌شد و اپراتور مجبور بود چند خروجی نمایش داده شده را به طور همزمان تجزیه و تحلیل کند. همچنین اقدامات ضد ضد جنگ الکترونیکی موجود به یک اپراتور هوشمند برای تفسیر و درک نوع اختلال دشمن برای انتخاب دستی فرکانس‌ها و مودها نیاز داشت. سمت راست اتاق کنترل رادار SNR-125 سامانه سام3- سمت چپ نمایگشرهای رادار SNR-125 این موضوع به موازات نیازهای چالش برانگیز پرسنل فنی پیش رفت، خصوصا در استقرار و برچیدن باتری‌های سام2 و سام3، که خدمه بسیار ماهر می‌توانند در عرض 6 ساعت سامانه‌ها را دوباره جابجا و راه‌اندازی کنند. پرتابگر‌ها و کامیون‌ها باید مستقر شوند، همه چیزهایی که با کابل وصل شده‌اند باید مهار شوند همچنین آنتن‌ها باید تنظیم شوند و در آخر سیستم قبل از شروع به کار باید آزمایش شود. اما در حالی‌که سام6 و سام8 برای شلیک و فرار (بزن دررو) طراحی شده‌ بودند تعمیر و نگهداری از سیستم‌های پیچیده آن نیز چالش برانگیز نبود و به حجم بالای تست تجهیزات نیاز نداشت. آموزش همه این سیستم‌ها به یک کامیون پر از تجهیزات نیاز دارد تا ورودی‌های شبیه‌ سازی را برای سیستم کنترل سامانه پدافندی فراهم کند. عدم موفقیت اپراتورهای موشکی سوری و عراقی در پیروی از دکترین عملیاتی شوروی، تاکتیک‌ها و شیوه استقرار حاکی از آن است که دلیل اصلی عدم کارایی این پدافند در جنگ به دلیل: 1-آموزش ناقص اپراتورهای موشکی 2-ابتکار عمل 3-پرسنل پشتیبان بود. اثربخشی همان سامانه‌های پدافندی که چه در خاورمیانه و چه در جنوب شرق آسیا توسط اتحاد جماهیر شوروی، ورشو و پدافند ویتنام شمالی استفاده می شد بسیار بهتر بود. بمباران صربستان در سال 1999 کارزاری است که این زنجیره ناکارآمدی را قطع می‌کند. در حالی‌که باتری‌های سام2، سام3 و سام6 صربستان به دلیل استفاده از جمینگ، موشک‌های ضد رادار و جنگنده‌های پنهانکار بسیار ناکارآمد بودند اما به دلیل استفاده هوشمندانه از تحرک، استتار و کنترل استقرار، انهدام آنها بسیار دشوارتر بود. یک باتری سام3 با فرماندهی دنی زولتان یک اف117 را منهدم کرد و به یک فروند اف16 سی و یک فروند اف 117 دیگر آسیب وارد کرد. دنی خدمه خود را به مدت چند هفته در شبیه سازی تمرین و مهارت و کار تیمی را ارتقا می‌داد. وی در حین درگیری باتری خود را در نزدیکترین زمان ممکن جابجا کرد و و کنترل دقیق استقرار را انجام داد. باتری تحت رهبری او دوام آورد و شرم‌آورترین خسارت جنگی آمریکا را در طول ده‌ها سال به ایالات متحده وارد کرد. خدمه باتری سام6 صربستان، با پیروی از همان دکترین اختفاء، آتش و ترک محل، عمدتا از جنگ جان سالم به در بردند. بیشتر سامانه‌ها و رادارهای صربستان از همان گونه‌ها و خانواده‌ای بودند که توسط عراقی‌ها و سوری‌ها مورد استفاده قرار گرفت. این واقعیت که نیروهای ناتو نتوانستند باتری‌های پدافند هوایی صربستان را به سرعت نابود کنند آنها را وادار کرد سورتی‌ پروازهای خود را با پشتیبانی جمینگ و سرکوب دفاع هوایی توسعه و ادامه دهند که باعث افزایش چند برابری هزینه هر بمباران می‌شد. نیروهای ناتو 743 موشک ضد رادار ای جی ام 88 هارم را شلیک کردند که تاثیر اندکی داشت، این عدد یک سوم تعداد موشک‌هایی است که برای سرکوب پدافند هوایی بسیار بزرگتر عراق در سال 1991 استفاده شده بود. بمب افکن رادارگریز اف 117 که توسط سامانه سام3 در جنگ 1999 منهدم شد اگر عملیات طوفان صحرا را با عملیات نیروی متفقین در سال 1999 مقایسه کنیم می‌بینیم که سامانه‌های پدافندی تا حد زیادی یکسان بودند. اما در عوض ناتو سیستم‌های جنگ الکترونیک بهتر، سیستم‌های تعیین مکان بسیار بیشتر و تعداد زیادی مهمات هوشمند جدید از جمله موشک‌های ضد رادار جدیدتر و بهتری در اختیار داشت. تفاوت اساسی در پرسنل سامانه‌های پدافندی بود که آموزش بهتر، تمرین بهتر و انگیزه بالایی داشتند. نتیجه بررسی اثربخشی سامانه‌های پدافندی در نبردهای هوایی بین دهه 1960 تا دهه گذشته تقریبا نیم قرن است، اما در هر یک از این کمپین‌ها اغلب سامانه‌های پدافندی طرح‌های شوروی بودند که در دهه‌های 1950-1960 توسعه یافته بودند. به ویژه S-75 / SA-2، S-125 / SA-3، SA-6 با استفاده پراکنده از S-200VE / SA-5 و 9K33 / SA-8. در مقایسه با سامانه‌های پدافندی موجود در بازارهای جهانی که توسط تولیدکنندگان روسی و چینی (و ایرانی در آینده) ارائه می‌شود این سیستم‌های قدیمی از بسیاری از جهات در سطح پایین‌تری قرار دارند: رادارهای مدرن کشف اهداف و درگیری سامانه‌های پدافندی از ابتدا به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا در برابر جمینگ مقاوم باشند و معمولا از قدرت انتشار بالاتری برخوردارند تا اهداف با امضای راداری پایین را بتوانند رهگیری کنند. ادعا می‌شود برخی از رادارهای درگیری مدرن سامانه‌های پدافندی از قابلیت LPI (احتمال پایین رهگیری) برخوردارند و تشخیص و ردیابی آنها دشوار است. تقریبا تمام سیستم‌های پدافندی مدرن و رادارهای پشتیبان آن از تحرک بسیار بالایی برخوردارند که از همان ابتدا برای اختفاء، شلیک و ترک محل طراحی شده‌اند. سامانه‌های پدافندی مدرن نسبت به سامانه‌های جنگ سرد به دلیل برخورداری از فناوری موشکی پیشرفته‌تر و هدایت دیجیتال، محدوده درگیری بیشتری دارند و عملکرد بهتری در مانورپذیری پایانی دارند. سامانه‌های پدافندی مدرن کنونی اس 300 پی ام یو2، باور373، اس400، اچ کیو9/اف دی 2000 دارای رادهای بسیار مقاوم در اخلال هستند و چنانچه ادعای چینی‌ها صحیح باشد رادارهای آنان از قابلیت احتمال رهگیری پایین برخوردارند که مکان‌یابی، اخلال بر روی‌ آنها و هدایت موشک‌های ضد رادار به سمت آنها دشوار است. یکی دیگر از موارد مهم اینکه آنها دارای سیستمهای کنترل خودکار آتش دیجیتال بسیار مدرن هستند. نیازهای مهارتی و درک فنی عملکرد برای پرسنل که در سامانه‌های پدافندی اولیه جنگ سرد وجود داشت دیگر مورد نیاز نیست: اپراتورها از نمایشگر‌های ال سی دی پیشرفته با ارائه ترکیبی داده‌ها استفاده می‌کنند. این سامانه‌ها از اتوماسیون بسیار بالایی در هنگام استقرار برخوردارند و از جک‌های هیدرولیک برای بالابردن و باز کردن اجزای کلیدی استفاده می‌کنند بنابراین مهارت کافی برای تنظیم یا جابجایی باتری لازم نیست. بیشتر این سامانه‌ها می‌توانند در مدت پنج دقیقه شلیک کرده و محل را ترک کنند. دشواری‌های ناشی از تکامل فناوری سامانه‌های پدافندی بردبلند یا پدافند منطقه‌ای با تحول در دکترین عملیاتی مرتبط افزایش یافته است که در نتیجه اکنون شاهد استقرار تجهیزات تخصصی برای دفاع از باتری‌های پدافندی در برابر حملات ضد آنها هستیم که عبارتند از: توسعه و استقرار سامانه‌های پدافندی نقطه‌ای و سامانه‌های خودکششی توپخانه‌ای/موشکی جهت رهگیری و انهدام مهمات هدایت شونده پرتاب شده ضد سایت‌های پدافندی. توسعه و استقرار اهداف کاذب منتشر کننده امواج راداری برای شکست دادن گیرنده‌های جغرافیایی و سیکرهای مهمات هدایت شونده. توسعه و استقرار اقدامات متقابل فعال و غیرفعال الکترونیک، اپتیکال و مادون قرمز برای شکست سیکرهای مهمات هدایت شونده. توسعه و استقرار قابلیت درگیری اشتراکیسامانه‌های پایشگر رزمی با قابلیت درگیری مشترک برای شکست جنگ الکترونیک و پنهانکاری. سامانه تور ام2 با قابلیت شلیک در حین حرکت یکی از برترین سامانه‌های پدافندی کوتاه برد برای رهگیری موشک‌های کروز و مهمات هواپرتاب است. در نتیجه شکست شبکه مدرن یکپارچه پدافند هوایی که با سامانه‌های روسی، چینی (و ایرانی) تجهیز شده‌اند با اقدامات فیزیکی و غیر فیزیکی یا تکنیک‌های کشنده بسیار سخت است. بخش بزرگی از مهمات هدایت شونده پرتاب شده یا منهدم خواهند شد و یا سیستم هدایتی آن از کار میفتد. در خاتمه ، تصور اینکه سیستم های SAM معاصر روسی و چینی (وایرانی)می توانند به آسانی سیستم های سوریه و عراق در سال 1982 و 1991 شکست بخورند چیزی غیر از تفکرات رویاپردازنه نیست که ناشی از عدم موفقیت کامل در مطالعه و فهمیدن دلیل و چگونگی موفقیت یا عدم موفقیت سامانه‌های پدافندی در درگیریهای گذشته است. ترجمه شده توسط GHIAM / منبع

هیتلر بنا به دلایلی علاقه ای به شکست بریتانیا نداشت وگرنه می تونست توی همون دانکریک عملا ارتش انگلیس رو درو کنه و کمر ارتش انگلیس رو به همراه روحیه شون رو در هم بشکنه

یکی از نکات این چند روز سکون در آسمان کشورها و از جمله عراق یک پرواز مشکوک هست: ایلوشین کارگوی شرکت زتاویا اکراینی. یکی اینکه مبدا پروازش در عراق مشخص نیست ولی جایی از نزدیک عین الاسد اوج میگیره که میشه تقریبا اطمینان داشت از اونجا بلند میشه. دوم پرواز های روزهای اخیرش هست؟ کجاها؟ کویت عمدتا، اردن و اسراییل حالا کارگوی اکراینی در عین الاسد چه میکنه و پرواز به کویت و اسراییل برای چی هست شاید ربطی به پاتریوتها داشته باشه از دو منظر: 1. عنوان میشه پاتریوتها از کویت به عراق منتقل شدند 2.گمانه زنی میشه پاتریوتها به نحوی در نقش محافظ موشکی از اسراییل هم در مجموعه دفاع موشکی یکپارچه ایفای نقش خواهند کرد. ایران باید یک پلن بزرگ را که قدم به قدم تکه هاش داره اطرافش چیده میشه را به دقت در نظر داشته باشه و پیش بینی های لازم و قدم های متناسب را برنامه ریزی کنه. درسته مشکلات زیاد هست و قابل درک هست چقدر فشار رومون هست ولی باید توان را چند برابر کرد.

بسم الله........ 14 فروردین 1398 بعد از نزدیک دو ماه آتش بس نصف نیمه درگیر های در لیبی از سر گرفته شده است البته باز هم شاهد پیشرویهای جزیی از سوی طرفین هستیم .اما انچه بیشتر جلب توجه میکنند تجهیز هر چه بیشتر نیروهای وفاق به ادوات ارتش ترکیه است بخصوص در بخش زرهپوشها . همچنین ترکیه با نزدیک کردن ناوهای جنگی خود به ساحل طرابلس وبنغازی سعی در ایجاد یک پوشش هوایی و توپخانه ایی محدود از نیروهای وفاق و همچنین سربازان خود است . روز گذشته تصاویری از بقایای یک موشک سطح به هوا استاندارد در حومه طرابلس منتشر شد این موشک از سوی ناوچه ترکی به سمت یک هواگرد یا پهپاد نیروهای خلیفه شلیک شده .نیروهای خلیفه حفتر هم تقریبا به صورت روزانه فرودگاه معیتیقه که محل استقرار پهپادهای وسربازان ارتش ترکیه است را مورد حملات هوایی وتوپخانه ایی قرار میدهد ادوات شکار شده نیروهای وفاق + یک پهپاد BT2 ارتش ترکیه کشف بقایای موشک سطح به هوا استاندارد در حومه طرابلس + گشت زنی ناو ترکی در سواحل لیبی ادوات منهدم شده قوای حفتر پراوز پهپاد TB2 در حومه طرابلس

تحلیل مایکل المان از موشک KN24 کره شمالی https://www.38north.org/2020/03/melleman032520/

استفاده سپاه پاسداران از تانک های غنیمتی(تصویر بالا تانک تی-72 ural تصویر پایین تایپ 69) در مناطق کوهستانی عملیات والفجر 10 تانک تی-72 احتمالا مدل ural در عملیات والفجر 10 تانک های ام-47 ام ارتش ایران در عملیات والفجر 2 تانک تی-55 سپاه پاسداران در فکه عملیات والفجر مقدماتی کهنه سرباز فلزی -تانک شرمن M4 مجهز به توپ 76 میلی متری ارتش ایران در شلمچه- منبع عکس

اگر طبق نظر بعضی دوستان ایران واقعا توانایی ساخت جنگنده رو داره و گلوگاهش فقط موتور و رادار هست این همکاری پاکستان و چین طبق فرمایش جناب mr9بهترین راه برای برطرف کردن گلوگاه های ما ست همونطور که تو بخش پدافندی ورادارهای زمین پایه انجام شد.واقعا ما ازنظر بودجه از پاکستان هم فقیر تریم؟صنعت ما ازپاکستان هم عقب افتاده تره؟آیا پاکستان خیلی ازما دور اندیش تره؟اگه جواب مثبته که خدا به دادمون برسه

بخش جلویی جنگنده چینی - پاکستانی JF-17 بلاک3 مجهز به رادار آرایه فازی LKF601E محصول انستیتو چنگدو که ظاهرا بهشکل اختصاصی برای نیروی هوایی پاکستان توسعه پیدا کرده تصاویر ،؛ برگرفته از فایل ویدئویی منتشر شده از نمایشگاه هوایی چین پی نوشت : برای مقایسه با برخی از محصولات وطنی

چند وقت پیش با جناب واریور صحبتی در بروزرسانی داشتیم ، ایشان این تصویر را ارائه دادند... ( مهمات بینا-2) که اگر صحت داشته باشد ، احتمالا" برای لود دوتایی روی فانتوم ها ، سوخو-22 ها ، لود سه تایی یا دو تایی روی فنسر و لود تکی روی تایگر مناسب هست

مقامات آمریکایی: فعال کردن سیستم های دفاع هوایی پاتریوت در دو پایگاه در عراق به گزارش واشنگتن پست ، مقامات آمریکایی گزارش داده اند که سامانه های پدافند هوایی پاتریوت در پایگاه هوایی عين الأسد (غرب عراق) و پایگاه دیگری در اربیل (شمال کشور) فعال شده اند. این مقامات افزودند: هدف از استقرار سامانه ضد موشکی ، محافظت از نیروهای ائتلاف آمریکایی و بین المللی حاضر در عراق است که در ماه های اخیر مورد حمله آنها توسط شورشیان تحت حمایت ایران قرار گرفته اند. این مقامات همچنین گفتند که علاوه بر سیستم دفاع موشکی کوتاه برد در پایگاه التاجی در نزدیکی بغداد ، از فعال شدن دو سیستم کوتاه برد دیگر در پایگاه هوایی عين الأسد و پایگاه نظامی در اربیل خبر دادند. خبرگزاری آناتولی به نقل از یک منبع نظامی عراقی نوشت: ارتش آمریکا سیستم دفاعی "پاتریوت" را در دو پایگاه نظامی در غرب و شمال عراق فعال کرده است. این منبع که مأمور وزارت دفاع است و خواست که نامش فاش نشود ، افزود: سیستم پاتریوت ارتش آمریكا در پایگاه های عين الأسد در استان االانبار و پایگاه الحرير در اربیل در منطقه كردستان فعال شده است. این منبع خاطرنشان کرد: قرار است سایر سیستم ها بعداً در "پایگاه هوایی البلد " در استان صلاح الدین (شمال) و "پایگاه التاجی" در شمال بغداد مستقر شوند. فعال سازی سیستم پاتریوت همزمان با توافق عراقی و آمریکایی برای برگزاری مذاکرات رسمی در 10 و 11 ژوئن ، در مورد حضور نظامی آمریکا و آینده همکاری های اقتصادی بین دو کشور است. منبع: https://www.aljazeera.net/news/politics/2020/4/11/العراق-أميركا-قواعد-عسكرية-باتريوت

داشتم بخشی از یک مصاحبه در شورای اتلانتیک رو می دیدم ، داشتن در مورد اینکه آیا روسیه و سوریه می تونند ایران رو از سوریه خارج کنند ، صحبت می کرد ، می گفت احتمالا دلشون می خواد ولی ایران بیرون نمی ره و درگیری باهاش برای روسیه و سوریه هزینه بر هست . خب ، از نظر بنده بخشی از ضرباتی که ما از اسرائیل می خوریم ، به خاطر همین موضوع هست ، حداقل یک بخش قابل توجهی در حاکمیت سوریه علاقه ای به حضور ادامه دار ایران در سوریه نداره ، روس ها هم به همین منوال بنابراین می بینیم در حالی که خودشون کاری نمی کنند ، دست اسرائیل و ترکیه و آمریکا رو برای حملات دقیق به نیروهای ما باز گذاشته اند . حالا ما باید حساب و کتاب کنیم که ایا می تونیم در خارج از مرزهایمون در حالی که چندین بازیگر دیگر هم وجود دارند و هیچکدومشون هم محدودیت های مالی ، نظامی و بین اللمللی ما رو ندارند ، به حضورمون ادامه بدهیم . اهدافمون رو مشخص کنیم : 1- کوتاه مدت 2- میان مدت 3- بلند مدت بعد میزان سرمایه ی مادی ، معنی و زمانی که باید برای رسیدن به اهدافمون خرج کنیم رو در دو حالت 1- فعلی 2- بدبینانه بررسی کنیم . حالا اگر به اهدافمون برسیم در حالت خوشبینانه ، واقع بینانه و بدترین حالت موجود چه چیزی ازش نصیبمون می شه . حالا که تمام جوانب رو بررسی کردیم و تمام متغیرها رو کنار هم بگذاریم ، باید بببینم آیا به هزینه کردی که می کنیم ، می ارزه یا نه !! توی سطوح بالا و با این منابع محدود ، جایی برای لج بازی و پافشاری بیجا نداریم .

شیوه بچگانه ( البته موثر بر جامعه عوام آمریکایی) ترامپ هم در مورد کرونا جالب توجه هست ابتدا که منکر همه چیز بود و اینکه ما به شدت مراقبت کردیم و ده، پانزده نفر داریم در مقابل سایر کشورها با هزاران مبتلا و همه چیز اکی هست و کلی اعتبار برای عملکردش خرید و میخرید. بعد که اوضاع جدی تر شد، ابتدا مسئول مستقیمی که بر این بحران گمارده خبر از تلفات یکی دو میلیونی داد و یک هراس واقعی ایجاد کرد. بعد ترامپ وارد گود شد و عنوان کرد صحبت از یکی دو میلیون کشته است ولی حالا من سعی خودم را میکنم تا زیر دویست هزار کشتهداشته باشیم در کنفرانس بعدی ظاهر شد و گفت تلاشهام نتیجه داده و احتمالا زیر صد هزار کشته خواهیم داشت اون هم به خاطر کار فوق العاده ای که در حل این بحران کردم در کنفرانس اخیر هم ظاهر شد که بله باز تلاشهام را بیشتر کردم و شاید به زیر ضصت هزار کشته برسیم که نشون میده چه معجزه ای کردم! خلاصه دست بالا گرفتن و بعد تخفیف دادن هم از اون شیوه های بکر املاکی است که نشون میده ترامپ خوب درسش را بلده!

«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» نگارش مقاله زیر در روز بعد از شهادت حاج قاسم آغاز و در یک روز مانده به حمله موشکی به عین الاسد به پایان رسید که بنا به دلایلی تا امروز فرصت ارائه آن فراهم نشده بود . اکنون همان مطلب عینا در اینجا گذاشته می شود تا در معرض مداقه و نقد اساتید و کاربران اندیشمند انجمن میلیتاری قرار گیرد . چگونگی نحوه پاسخ ایران به شهادت حاج قاسم سلیمانی مبتنی بر نبرد در منطقه خاکستری و عملیات های هیبریدی در ساعات اولیه روز جمعه ، خبری در جهان مخابره گشت که مطمئنا تاثیری شگرف در وقایع آینده منطقه غرب آسیا و بلکه جهان خواهد داشت . نیروهای تروریست ارتش آمریکا در اقدامی ددمنشانه فرمانده سرافراز سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت ، سپهبد حاج قاسم سلیمانی را به شهادت رساندند . مطمئننا عدم واکنش به این جنایت دشمنان را گستاخ تر می نمایاند . از سوی دیگر نحوه مواجه درست با این اقدام تروریستی می تواند جایگاه محور مقاومت را در منطقه و جهان بالا برده و وزن تاثیرگذاری آن را افزایش دهد . در این مسیر ملاحظاتی وجود دارد تا منطقه و جهان ، گرفتار عوارض وقوع یک جنگ تمام عیار نشوند . جنگی که می تواند به زیان تمام طرف های درگیر و مابقی کشورهای جهان شود . به همین دلیل طیف واکنش ها باید در ناحیه خاکستری Grey Zone صورت بپذیرد . در این نوشتار سعی بر آن است که نگاهی به نحوه پاسخ گویی ایران و محور مقاومت به این جنایت در ناحیه خاکستری با استفاده از جنگ هیبریدی داشته باشیم. مقدمه در گذشته قدرت و استفاده از آن برای رسیدن به خواسته ها و اهداف بیشتر به صورت نظامی تعریف می گشت . این بدان معنا بود که حاکمان و دولت مردان ، برای وادار کردن دشمنان در تن دادن به خواسته های مشروع و غیرمشروع شان ، سربازان را به سوی دشمن روانه کرده و سرزمین های آنها را به صورت فیزیکی و سخت تهدید می نمودند . اما با گذشت زمان و ایجاد نظام ها و ساختارهای نوین در جوامع و پیچیده تر شدن آنها ، ماهیت اعمال قدرت اشکال تازه ای به خود گرفت . در این میان انواع مختلی از جنگ ها و منازعات که هر کدام بخشی از ساختار ها را مورد هجوم خود قرار می دادند پدیدار گشتند . با گذشت زمان این نبرد ها پیچیده تر شده و روی به استفاده از ضعف ها و آسیب پذیری های ساختار های اجتماعی و توانایی تاثیر گذاری های مستقیم و غیر مستقیم آنها بر روی یکدیگر آوردند و اینگونه مفهوم جدید جنگ هیبریدی پا به عرصه وجود نهاد . جنگ هیبریدی چیست ؟ جنگ هیبریدی استفاده همزمان از چندین ابزار قدرت بر علیه آسیب پذیری های معین دشمن ، شامل طیف کاملی از توابع اجتماعی برای دستیابی به تاثیرات هم افزا می باشد . مشخصه های اصلی جنگ هیبریدی شامل موارد زیر هستند : 1. جنگ هیبریدی از مجموعه وسیعی از تکنیک ها و ابزار ها نظامی ، سیاسی ، اقتصادی ، اطلاعاتی و ... تشکیل شده است که در ارزیابی های تهدیدات سنتی دیده نمی شدند . 2. مجموعه ای از آسیب پذیری های اجتماعی را هدف قرار می دهد که در حالت سنتی ما به آنها فکر نمی کردیم . 3. ابزارها را در حالت های بدیع و نو با یکدیگر هماهنگ و منطبق می سازد . 4. جنگ هیبریدی عامدا از ابهام ، خلاقیت و درک ما از جنگ برای ایجاد حملات کمتر مشهود ، بهره برداری و استفاده می نماید . 5. این نوع نبرد بیش از انواع متداول جنگ ها ، تا زمانی که به صورت کامل به اجرا در نیامده و اثرات مخرب خود را نمایان نکرده ، قابل مشاهده نخواهد بود و به همین علت توانایی های هدف برای دفاع از خود را کاهش می دهد . در این مسیر اولین اقدام شناسایی ابزارها و حوزه های فعالیت آنها است . در این میان می توان ابزارهایی که با درصد بالایی به هم مرتبط بوده و در یک حوزه قرار می گیرند را در یک دسته قرار داد . به عنوان نمونه در حوزه نظامی می توان جنگ های متعارف سنتی ، جنگ های نامنظم و حتی اعمال تروریستی را در یک دسته قرار داد . با این رویکرد ما دو نوع جنگ هیبریدی خواهیم داشت : 1. جنگ هیبریدی همگن (+ نام حوزه مربوطه) 2. جنگ هیبریدی ناهمگن (+ نام حوزه های ترکیب شده) بر این اساس ما در جنگ هیبریدی همگن نظامی ، جنگ های متعارف سنتی ، نامنظم و عملیات های تروریستی را خواهیم داشت . به همین صورت ، جنگ هیبریدی همگن اقتصادی ، جنگ های مالی ، تجاری ، ارزی و ... را شامل می شود . نحوه عمل در جنگ هیبریدی بعد از شناسایی ابزارها ، توسط آنها بر ضعف ها و آسیب پذیری های منابع قدرت دشمن ضربه وارد می شود . ضربات باید به گونه ای باشند که ما را وارد سطح جنگ کامل ننمایند . همچنین هر ضربه به ترتیب اثراتی بر منابع دیگر قدرت دشمن می گذارد . در واقع هر عملیات هیبریدی می تواند مبتنی بر طرح ریزی و قدرت اش ، اثراتی موج مانند بر دیگر منابع قدرت دشمن داشته باشد . عملیات های بعدی هیبریدی باید به گونه ای باشند که بر اثرات اولیه ، ثانویه ، ... تا اثر نهایی موجی شکل گرفته دیگر عملیات ها منطبق شوند و سطح توابع کارکردی در اردوگاه دشمن را از حالت عادی به بحرانی و سپس اضطراری افزایش دهند . همانگونه که در نمودار به عنوان مثال دیده می شود ، یک عملیات هیبریدی نظامی در حوزه اطلاعاتی دشمن در موج اول بر حوزه های سیاسی و اطلاعاتی تاثیر گذاشته و در موج دوم زیرساخت ها را تحت تاثیر قرار داده است . به همین نحو عملیات های دیگر هیبریدی باید به گونه ای باشند که باعث هم افزایی در تاثیرات شوند و منابع دشمن را به سمت وضعیت اضطراری سوق دهند . کشتن دشمن با هزاران زخم کوچک نکته مهم در عملیات های هیبریدی این است که شناسایی نقاطی که قرار است از آنها ضربه وارد شود بسیار سخت بوده و عملیات ها تا موقعی که اجرا نشده اند و تاثیرات خود را نگذاشته اند مبهم می مانند . این ابهام به همراه تاثیرات هم افزای عملیات ها باعث می شود که دشمن به مرور زمان کنترل فکری خود را از دست داده و رو به شکست برود . در حقیقت عملیات ها مانند زخم های کوچکی هستند که بر پیکره دشمن وارد می شوند و هنگامی که به فراتر از حد توان دشمن رسیدند او را از پای در خواهند آورد . جنگ در منطقه خاکستری یکی از مفاهیمی که در این نوشتار بر روی آن شرایط را تحلیل می نماییم نبرد در منطقه خاکستری می باشد . منطقه خاکستری gray zone اغلب به عنوان فضای مفهومی بین جنگ و صلح توصیف می‌شود . واژه‌های دیگری مانند جنگ‌ های کوچک small wars ، درگیری با شدت کم low-intensity conflict و عملیات‌های نظامی غیر جنگی نیز برای توصیف درگیری‌ ها در منطقه خاکستری مورد استفاده قرار گرفته‌ اند . درگیری ها در منطقه خاکستری می تواند شامل ترکیب تکنیک های متعارف و نامنظم در کنار هم و یا کاملا مبتنی بر تاکتیک های غیر متعارف باشد . تفاوت عمده ای که جنگ هیبریدی با منازعات در منطقه خاکستری دارد این است که سطح منازعات در این منطقه می تواند فراتر از جنگ های هیبریدی رفته و وارد سطح استراتژیک گردد . در واقع ما در منطقه خاکستری می توانیم با فشار های تشدید شونده چند جانبه ، خطوط قرمز دشمن را جا به جا کرده و باز تعریف کنیم . از این منظر عملیات های هیبریدی بخشی از منازعات در منطقه خاکستری هستند . سه سطح فعالیت در منطقه خاکستری وجود دارد : 1. اقدامات تهاجمی که باید آنها را دفع و بازدارندگی ایجاد کرد 2. اقدامات میانی که باید با فعالیت هایمان آنها را سست و دلسرد کرد تا به سطح بالاتر نروند 3. اقدامات ماندگار که باید آن ها را پذیرفت اما می توان با آن ها مبارزه کرد با این مبنا توئیت های زیر در سطح 2 فعالیت های منطقه خاکستری می گنجد . آنها می خواهند ایرانی ها را سست و دلسرد کرده تا سطح اقدامات افزایش نیابد . آیا ترور سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی یکی از عملیات های هیبریدی آمریکایی ها بوده است ؟ باید گفت آمریکایی ها سال هاست که بر علیه ما یک جنگ هیبریدی ناهمگن در طیف تقریبا کاملی از ابزار ها را آغاز کرده اند و به احتمال فراوان این اقدام آنها نیز در همین راستا صورت گرفته است . اما در شرایط کنونی نمی توان گفت که آیا آنها دچار یک اشتباه راهبردی در طراحی اینگونه جنگ شده اند یا همان گونه که قبل تر هم بیان شد تا این عملیات تاثیرات موجی خود را کامل نکرده و با دیگر عملیات ها تکمیل نشده است ، چرایی آن را نخواهیم فهمید و این ابهام از بین نخواهد رفت . مساله دیگر هم اینکه ، آیا آمریکایی ها یک اقدام در سطح 1 فعالیت ها در منطقه خاکستری را صورت داده اند ، تا در کنار دیگر اقداماتشان در نهایت باعث عقب نشینی ما شده و خطوط قرمز ما را جا به جا نمایند یا خیر سطح هدف گذاریشان پایین تر بوده است ؟ در هر صورت ما این اقدام آنها را یک فعالیت تهاجمی با تاثیرات استراتژیک فرض کرده ایم که باید پاسخ درستی به آن داده شود تا بتوانیم به سطحی از بازدارندگی نائل گردیم . اکنون چگونه باید عمل کرد ؟ اکنون ما باید مشخص کنیم که به چه نوع بازدارندگی می خواهیم دست یابیم . یک بازدارندگی با اعمال مجازات که در آن در آینده آمریکایی ها از ترس پاسخ های ما دست به اقدامات مشابه نزنند یا آن مدل از بازدارندگی که آنها علاوه بر ترس از پاسخ ما در مقابل خودشان موانع مختلف داخلی و بین المللی مشاهده کنند و یا در نهایت به بازدارندگی فعالانه دست یابیم تا عملا تهدیدات را جلوتر از وقوع آن خنثی نماییم . مطمئنا در این مسیر ما نباید به دنبال ایجاد بازدارندگی نوع اول یا بازدارندگی با اعمال مجازات باشیم ، زیرا در آن صورت آمریکایی ها هروقت در طرح هایشان نیاز به اقدامی که منجر به سود آنها در آینده بشود داشته باشند دست به اقدامات مشابه زده و هزینه پاسخ ما را برای رسیدن به اهداف بیشتر با کمترین دردسر پذیرا خواهند شد . البته در صحبت های فرماندهان نظامی ما در این چند روز که با اعلام اینکه پاسخ اصلی ما خارج کردن آمریکایی ها از منطقه است ، نشان می دهد که این فرماندهان هم به دنبال ایجاد بازدارندگی فعال و دور کردن جغرافیای تهدید از ما می باشند و اینگونه محیط امنیتی ما گسترش خواهد یافت . به نظر می رسد ما در راستای رسیدن به این خواسته باید عملیات های هیبریدی مان را به گونه ای طراحی نماییم تا بر 4 گروه تاثیر گذار باشد . 3 تا از این 4 گروه در چارچوب کشور آمریکا تعریف می گردند و گروه آخر در خارج از این کشور اما با قابلیت تاثیرگذاری یا مواجه با آمریکا هستند : 1. بدنه ارتش آمریکا 2. مردم و جامعه آمریکا 3. تصمیم گیران در دولت و نهاد های دیگر ایالات متحده 4. متحدان آمریکا و دیگر کشورهای تاثیر گذار جهانی علاوه بر مواردی که در بالا در باب وجود ابهام در عملیات های هیبریدی ما ، برای آمریکایی ها وجود دارد این است که آنها اکنون در مقابل یک دولت – ملت سنتی قرار ندارند و بازه کنشگران مقابلشان به پهنای محور عقیدتی مقاومت و حوزه اقدامی آنها که بر اساس توانایی های شان از آن برخوردارند می باشد . شناسایی گروه های مختلف با ساختار ها ، فرهنگ ها و توانایی های متفاوت در بستر جغرافیایی مختلف به شدت بر میزان پیچیدگی درک نوع فعالیت ها می افزاید . با این وصف ما هم باید با استفاده از این خصوصیت در نیل به اهدافمان ، کمال بهره را ببریم . نحوه تاثیر بر گروه اول – بدنه ارتش آمریکا بهترین و کارآمد ترین نوع عملیات برای اثرگذاری بر این گروه ایجاد تلفات و بالطبع آن به وجود آمدن ترس در درون این بخش از جامعه آمریکا می باشد . نکته مهم این است که این روش در گذشته کارآمدی خود را نشان داده و اکنون می تواند به عنوان عاملی برای برهم ریختگی روانی بدنه سازمان رزم ایالات متحده استفاده گردد . بهتر است بار اصلی این ماموریت بر دوش گروه های کوچک شبه نظامی که خود را مستقل از بخش های اصلی محور مقاومت نشان می دهند قرار بگیرد . این گروه ها تنها باید از عملیات های هیبریدی همگن نظامی ، برای هدف قرار دادن اهداف تکنیکی و یا واحد های تاکتیکی ارتش آمریکا استفاده نمایند . مساله مهم در اینجا این است که موج های اثرگذاری این گونه عملیات ها مطمئنا به دو گروه بعدی ، مخصوصا مردم و جامعه آمریکا خواهد رسید . نحوه تاثیر بر گروه دوم – مردم و جامعه آمریکا همان گونه که بیان شد مجموعه عملیات ها در مورد گروه اول بر این گروه هم تاثیر گذار است و ایضا عملیاتهایی که بر این گروه صورت می پذیرد بر گروه های دیگر هم اثر می گذارد . عملیات های موثر بر این گروه نباید به صورت سخت باشد . جنبه روانی مساله در اینجا بسیار مهم است . در حوزه رسانه ای ، شبکه های اجتماعی و عملیات روانی باید حس ناامیدی از نتایج برنامه های ارتش آمریکا ، بزرگ نمایی از کشته ها و شکست های آنها و در کنار آن ها اندکی چاشنی تمسخر ترس نظامیان ، می تواند جو روانی را در بخشی از جامعه آمریکا به نفع ما برگرداند . نکته مهم ، درصد استفاده از تمسخر نظامیان و قدرت ارتش آمریکا است که باید از سطحی بالاتر نرود تا غرور آنها به عنوان دارنده قوی ترین ارتش جهان را جریحه دار ننماید و اتفاقا برعکس باید این حس در آنها القا شود که طولانی تر شدن جنگ ، غرورشان را لگد مال خواهد کرد . اما مشکل مهم در این راه ضعف رسانه ای ما و وجود محدودیت هایی است که برای ما در ساختارهای شبکه های اجتماعی عمدتا غربی در محیط اینترنت وجود دارند . برای کاستن از بخشی از این محدودیت ها ، می توان قسمتی از تلاش هایمان را معطوف به جوامعی کنیم که روابط ما با آنها بهتر بوده ، آنها با آمریکایی ها دارای روابط بعضا گسترده می باشند و کشورشان از ضربه خوردن آمریکایی ها بهره مند می شود و به این شکل اثرات موجی عملیات های ما به جامعه آمریکا خواهد رسید . به عنوان مثال جوامع چین ، روسیه ، هند ، آسیای جنوب شرقی و آمریکای لاتین و بالاخص جامعه مکزیک می تواند بخشی از تاثیرات عملیات های ما را به جامعه آمریکا منتقل نمایند . نوع دیگر عملیات هایی که می توانند در این بخش مفید باشند آن دسته عملیات هایی هستند که این قابلیت را دارند که امنیت انرژی را به خطر انداخته و در نتیجه باعث افزایش قیمت ها و ایجاد اثرات ملموس در زندگی مردم شوند (این امر در آینده بیشتر مورد بحث واقع خواهد شد) . در کل ما برای این گروه باید از عملیات های هیبریدی ناهمگن روانی ، سایبری و جنگ انرژی بهره ببریم . نحوه تاثیر بر گروه سوم - تصمیم گیران در دولت و نهاد های دیگر ایالات متحده مهمترین بخشی که باید عملیات های ما آنها را مجاب به تن دادن به خواسته هایمان نماید تا خطوط قرمز خود را تغییر داده و تعدیل کنند همین گروه می باشد . در اینجا باید به گونه ای عمل شود که آنها دسترسی بر منافع خود را در پاسخ دادن به ما نبینند و در ابتدا به این نتیجه برسند که 1- پاسخ هایشان باید در حوزه بازدارندگی با اعمال مجازات صورت بگیرد و 2- نبرد را از منطقه خاکستری به سمت جنگ تمام عیار خارج نکند تا عملا در آینده خطوط قرمز خود را جا به جا نمایند . در مسیر رسیدن به این خواسته داشتن صبر ، حرکات ایذایی ، عقب نشینی های تاکتیکی ، افزایش و کاهش به موقع شدت تنش ها با یک حرکت سینوسی برای عادی شدن تبعات عقب نشینی در دشمن ، دارای اهمیت می باشند . مهمترین قسمت در اینجا تاثیر گذاشتن بر شبکه کنترل و فرماندهی آمریکایی ها است . ما باید استراتژی ای را پیاده سازی کنیم که آرامش روانی آمریکایی ها ، دائما از آن ها سلب گردد . ما این استراتژی را ضربه پنجه شیر - گازهای مورچگان می نامیم . در واقع اصل ضربات را برای ما همان مورچگان یعنی انجام حملات نامنظم چریکی برای ضربه زدن به ساختار ارتش و زیر ساخت های آمریکا در منطقه انجام می دهند . یعنی در ابتدا باید یک ضربه عملیاتی قوی به دشمن زده شود (ضربه پنجه شیر) و سپس هنگامی که تمام حواس ها به آن سمت منحرف شد ، عملیات های نامنظم گسترده و بعضا رسانه ای نشده توسط گروه های چریکی و احتمالا پهبادی برای ضربه زدن به بدنه و زیرساخت های ارتش آمریکا و حتی زیر ساخت های اقتصادی آنها انجام بپذیرند . در واقع ما دشمن را نه با پنجه شیر بلکه با گاز مورچگان از پا در خواهیم آورد . بعضا اجازه هم بدهیم که آمریکایی ها ضربات پنجه شیر ما را منفعلانه پاسخ بگویند اما کار اصلی ما در جای دیگری در حال شکل گیری است . در این راه ما باید توان آمریکایی ها در منطقه را ، بخش بندی کرده و هر بخش را با زدن هزاران زخم کوچک از پای در بیاوریم . در این استراتژی ما از ضعف آمریکایی ها ، بهترین استفاده را خواهیم برد . آمریکایی ها در پاسخ دادن به ضربه پنجه شیر ما کمترین مشکل را دارند اما آنها به دلایل مختلف در مواجه با حرکات نامنظم و چریکی دچار ضعف کارکردی می باشند ، مگر اینکه ضد استراتژی زده و دوباره گروهی مانند داعش را وارد منطقه نمایند . از سوی دیگر ما باید با استفاده از سوارم های جمعیتی نه تنها در منطقه خودمان بلکه فراتر از آن ، آمریکایی ها را ناموجه و ضد غیرنظامیان و منفور جلوه دهیم . در کنار این موضوع باید منافع اقتصادی آمریکایی ها در نقاط مختلف جهان به صورت های مختلف از تحریم مردمی گرفته تا تخریب ، مورد ضربه واقع شوند . برای رسیدن به این اهداف پیوند عملیات های هیبریدی ما برای این گروه و گروه های 2 و 4 می توانند نتایجی ملموسی برایمان ایجاد کنند . همچنین ما باید قبح عملیات بر ضد منافع آمریکا در جهان را شکسته و به گونه ای گروه های محلی دیگر را ، حتی اگر از نظر ایدئولوژیک با ما در تضاد هم باشند ، به انجام اینگونه عملیات ها تحریک نماییم . از بعد اقتصادی هم باید ارکان قدرت اقتصادی آمریکا و در راس آنها جایگاه دلار را مورد ضربه قرار دهیم . یکی از اقدامات ما می تواند مذاکره و ترغیب کشورهای بی طرف یا مقابل آمریکا برای خروج از سیستم پترو دلار باشد . حتی در صورت فراگیر شدن بحران می توانیم از قابلیت تسلط بر تنگه هرمز برای این امر استفاده نماییم . بدین منظور باید اعلام کنیم که اجازه نخواهیم داد که نفت کش های کشورهایی که در چارچوب پترودلار فعالیت می کنند از تنگه هرمز عبور نمایند . حتی اگر این عمل باعث تغییر باطنی معاملات نشود ، می تواند از بعد روانی موثر بوده و تاثیرات موجی آن بر دیگر حوزه ها را شاهد باشیم . از سوی دیگر می توانیم با استفاده از عملیات های سایبری وظایف کارکردی دولت آمریکا را مختل کرده و باعث ایجاد نارضایتی بیشتر عمومی در آن کشور شویم . نحوه تاثیر بر گروه چهارم - متحدان آمریکا و دیگر کشورهای تاثیر گذار جهانی متحدان آمریکا علی الخصوص متحدان اروپایی این کشور ، باید بدانند که نمی توانند و نباید در برابر اقدامات این آمریکا سکوت اختیار کرده و یا با آن همراهی نمایند . به نظر بهترین تهدید هیبریدی که می تواند آنها را در این مورد هوشیار کند ، تهدید خطوط انرژی شان است . اما برای اینکار باید به گونه ای عمل گردد تا کشورهای مستقل تر با کمترین آسیب مواجه شوند . شاید بهترین مکان برای انجام این عمل تهدید بر روی نفتی باشد که از طریق دریای سرخ به سمت اروپا در حال عبور است . همچنین آسیب دیدن زیر ساخت ها و منافع اقتصادی شان در منطقه که در آنها با آمریکایی ها مشارکت دارند هم راهی مناسب تلقی می گردد . از سوی دیگر برای اثرگذاری بر دیگر کشور های جهان ، استفاده از دیپلماسی فعالانه ، پیمان های دو یا چند جانبه اقتصادی ، سهیم کردن آن ها در منافع آینده خاورمیانه بدون آمریکا ، کارساز است و همزمان می توانیم از امکانات رسانه ای و فنی و اطلاعاتی آنها بهرمند شویم . در کل ما در این بخش می توانیم از عملیات های هیبریدی ناهمگن اقتصادی ، دیپلماسی ، سایبری ، نظامی و جنگ انرژی بهره ببریم . ابزارهای ما برای جلوگیری از خارج شدن درگیری از منطقه خاکستری همانطور که قبلا هم اشاره شد یک جنگ تمام عیار به نفع هیچ کس نمی باشد . حال سوال این است که ما برای جلوگیری از این موضوع از چه ابزارهایی می توانیم استفاده نماییم . به نظر یکی از مهمترین ابزارهای ما این است که با افزایش سطح تنش ها ، به توسعه فعالیت های هسته ای و افزایش ابهام در آن اقدام کنیم . در کنار این موضوع می توان به سمت بستن تنگه هرمز هم رفته و این حس را به جهان القا نماییم که در صورت بالاتر رفتن تنش ، تنگه بسته خواهد شد . یکی دیگر از مواردی که می تواند ما را در درون منطقه خاکستری نگاه دارد ، استفاده از تسلیحات جدید و یا آزمایش اینگونه تسلیحات می باشد . مواردی که به نظر می رسد بسیار تاثیر گذار هستند شامل دست یابی به موشک های بالستیک هایپرسونیک و کروز فراصوت ، موشک هایی با قابلیت هدف قرار دادن ماهواره ها در خارج از جو و همچنین قرار دادن ماهواره و یا سلاح های لیزری در فرا جو برای استفاده در جنگ های ماورا جو و آزمایش موشک های ICMB می باشد . در حقیقت یکی از عملیات های هیبریدی ما سرعت بخشیدن به توسعه دانش و سلاح های مورد نیازمان است . از سوی دیگر می توان با انجام عملیات های سایبری این فکر را در جهان القا کنیم که ما می توانیم جهان را دچار فلج سایبری نماییم . البته موارد دیگری از قبیل زیردریایی های بزرگ که دست بلند ما در آب های آبی باشند و توسعه جنگنده بومی هم وجود دارند که به نظر می رسد در کوتاه مدت قابل دست یابی نمی باشند . نتیجه گیری در این نوشتار سعی شد تا مخاطب با مفاهیمی از قبیل جنگ هیبریدی ، منطقه خاکستری آشنا شده و سپس مبتنی بر این مفاهیم دست به تحلیل وقایع اخیر و ارائه راه هایی برای پیروزی ما در نبرد های آینده داده شود . لازم به ذکر است که برای نیل به این هدف داشتن تحلیل جامع اطلاعاتی ، برنامه ریزی دقیق و سپس صبر و شکیبایی در کنار رصد محیط عملیاتی برای مشاهده اثرات موجی عملیات ها و هماهنگ کردن آنها با عملیات های جدید در کنار کنترل افکار عمومی داخل و پرهیز از اقدامات هیجانی می تواند ما را به خواسته اصلی مان یعنی خروج آمریکا از منطقه برساند . انشاالله پ ن . در پایان از برادر گرامی و استاد ارجمند جناب @MR9 که نگارش این مطلب به پیشنهاد ایشان صورت گرفت و در طول نگارش آن از راهنمایی هایشان بنده را بهره مند فرمودند تشکر می نمایم .

با سلام اگه بدون جانبداری به فعالیت این بنده خدا نگاه کنیم ، ایشون در واقع یجور تروریسته ! یعنی هر کسی که در جبهه ماست چریکه و هر کسی در برابر ماست تروریست یا تکفیری !؟ ایشون و امثال ایشون در سازمان آزادی بخش فلسطین و گروه های مشابه دیگه ، در جایی که هیچ ربط جغرافیایی ، نژادی ، اعتقادی و فرهنگی بهش ندارند عملیات تروریستی انجام دادند ، دقیقا همون کاری که داعش با مبارزین اویغور و یا چچنی در لیبی ، سوریه و عراق انجام میداد ! نباید به این افراد به اصطلاح چریک ، تقدس بخشید .

این ها رو رها کن ، عملا ما دیگه در سوریه به جزء سیبل متحرک برای اسرائیل و عثمانی ها و کارت بازی روس ها و گاو شیرده حزب بعث و کفار حربی و مجوس برای تروریست ها ، دیگه چه نقشی داریم !؟

یه دونه از این اپتیکها رو نمی شد روی سامانه تور نصب می کردند تا لااقل تو اون فاصله هواپیمای مسافربری رو از کروز تمیز بده

تصاویر جدید ضد تانک لهستانی ارتش لهستان نمونه اولیه ای از خودروی ضد تانک خود که مجهز به 12 موشک بریمستون-2 را نمایش داد. خودرو ضد تانک لهستان در حاشیه برنامه "طرح نوسازی نیروهای مسلح لهستان برای سال های 2021-2035 " با حضور وزیر دفاع این کشور به نمایش در امد. این نمونه براساس شاسی زرهی زنجیردار Anders مدل 2016 تولید صنایع داخلی لهستان ساخت شده است. قبلا تر هم این نمونه از ضد تانک لهستان در طول نمایشگاه دفاعی نمایش داده شده بود. اما نمایش آن در کنار وزیر دفاع لهستان میتوان احتمال قطعی شدن این شاسی برای ضد تانک را بیشتر کند. البته این احتمال که شاسی این خودرو ضد تانک با نمونه های دیگر تویض شود هنوز وجود دارد. با یک حساب سرانگشتی میتوان متوجه شد این سیستم ضد تانک تا چه اندازه برای تمامی وسایل نقلیه زمینی خطرناک هستند. هر خودرو 12 عدد موشک حمل میکند 4 خودرو مجموعا 48 عدد موشک خواهد داشت. 48 عدد موشک با قابلیت گشتی زنی و هدف یابی خودکار که میتواند با دقت بالا 48 هدف را در یک بازه زمان کوتاه منهدم کنند. چنین ویژگی فرصتی برای پیشروی ستون های زرهی باقی نمیگذارد .تمامی این موارد را درکنار این بگذارید که خودروهای زرهی دور از محدوده خطر اقدام به شلیک میکنند و خطر زمینی آنها را تهدید نمی کند

ردپای "قدس 1" در تهران بیش از یک هفته از حملات به تاسیسات آرامکو در ابقیق و خریص می‌گذرد. گرچه ابهامات بسیار زیادی در مورد این حمله وجود دارد، اکنون اطلاعات بیشتری در مورد تسلیحات بکار رفته در حمله حوثی ها موجود است. عربستان سعودی در یک کنفرانس خبری بقایای 18 فروند پهپاد و هفت موشک کروز را که به سمت این دو تاسیسات نفتی شلیک شده بود به نمایش گذاشت. با وجود اینکه عربستان هنوز این موشک‌های کروز را به عنوان موشک‌های کروز ایرانی "یاعلی" معرفی می‌کند اما بقایای بدنه و موتورهای TJ100 ساخت کشور چک، نشان می‌دهد نوع موشک به کارگرفته شده شباهت زیادی با موشک "قدس1" حوثی‌ها دارد. رمز و رازهایی در مورد قدس1 وجود دارد. طراحی کلی آن، پیشران و زمینه سیاسی، همه‌ی آن‌ها به ایران به عنوان منشا این موشک اشاره دارند اما هنوز هیچ اثری از آن را در ایران ندیده‌ایم یا حداقل این طور به نظر می‌رسد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فوریه 2018 در دانشگاه امام حسین (ع) نمایشگاهی از دستاوردهای صنعتی دفاعی خود برگزار کرد که توسط اعضای این دانشگاه ساخته بود. در بخشی از این نمایشگاه، تلوزیون ایران چندین مدل تونل باد را نشان داد این مدل‌ها عبارت بودند از: سیستم های موشکی صیاد، موشک بالستیک ذوالفقار، یک کروز ضد کشتی و یک موشک کروز که یادآور موشک کروز "یاعلی" است. و در آخر مدل تونل باد کروزی دیگر که شباهت چشمگیری به "قدس 1" دارد. از آنجا که سومار و قدس1 در طراحی کلی کاملا شبیه هم هستند (گرچه از نظر اندازه بسیار متفاوت هستند) می توان فرض کرد که صرفا شبیه به موشک معروف سومار ساخته شده است. با این حال نگاه دقیق‌تر به برخی از ویژگی‌های مدل تونل باد نشان می‌دهد که این موشک شباهت بیشتری به قدس 1 دارد. اولین نکته‌ای که باید در نظر گرفت موقعیت بال است. سومار از بال‌های میانی تاشونده استفاده می‌کند اما قدس1 درای بالهای‌ ثابتی است که در پایین بدنه موشک قرار داد. (ظاهرا حوثی‌ها موشک را به صورت وارونه به نمایش گذاشته‌اند.) این ویژگی که در دنیای موشک‌های کروز بسیار نادر است در مدل تونل باید نیز قابل مشاهده است. یکی دیگر از تفاوت‌های بسیار مهم بین سومار و قدس در شکل انتهایی بدنه دو موشک است. قسمت عقب بدنه سومار گرد است اما انتهای موشک قدس1 شبیه به تیوبی است که به یک مخروط کوتاه منتهی می‌شود. باز هم مدل تونل باد به قدس 1 نزدیکتر است تا سومار. حتی اگر انتهای آن کمی پهن تر از موشک حوثی‌ها به نظر برسد. دماغه دو موشک نیز از لحاظ شکل متفاوت هستند سومار دارای دماغه کاملا گرد است اما قدس 1 از دماغه ای تیز برخوردار است. . به دلیل وضوح پایین فیلم‌های موجود از مدل تونل باد نمی‌توان با اطمینان بالا قضاوت کرد اما به نظر می‌رسد دماغه مدل تونل باد به قدس1 نزدیکتر است نسبت به سومار. این شباهت‌های گسترده نشان‌دهنده‌ی این است قدس 1 یکی از کروزهای زمین به زمین سپاه پاسداران است که حوثی‌ها آن را ساخت یمنی معرفی کرده‌اند. با توجه به نبودن تصاویر کامل قدس 1 از روبرو و بدون داشتن زاویه، اجبارا دو عکس را که از زاویه روبرو و تقریبا بدون هیچ زاویه‌ای گرفته شده بود در هم ادغام کردم تا طول موشک به دست آید. با توجه به قطر 34 سانتی متری قدس 1 برای طول آن، عدد 440 سانتی متر به دست ‌آمد که این عدد بسیار نزدیک به UAV Kent 2.0 با اندازه 436 سانتی متر می‌باشد. البته این اختلاف 4 سانتی متری قابل چشم پوشی است. تفاوت اصلی بین قدس 1 و UAV Kent 2.0 همان اختلاف در محل نصب بالهاست. که در بالا در حین بررسی تفاوتها بین سومار و قدس 1 ذکر شد. با تشکر از جناب bds110 بابت ارائه منبع

کاربرد رزمی مهمات فراصوت برد بلند عبری در سوریه شایعه یا واقعیت سوریه (آوریل 2019 ) : براساس گزارشهای منتشر شده از سوی نیروی هوایی اسراییل ، ظاهرا " IAF مدعی شده که در حملات اخیر به اهداف نظامی درون خاک سوریه به شکل موفقیت آمیزی از مهمات هوا به زمین فراصوت دور ایستای Rampage استفاده نموده است . اطلاعات موجود حاکی ازآن است که IAF صبح شنبه 13 آوریل 2019 ، اهدافی را در اطراف ارتفاعات Masyaf مورد اصابت قرارداده و متعاقب آن ، تصاویر آنالیز شده توسط کارشناسان ImageSat نیز این ادعا را مورد تایید قرار داده اند . تصاویر تحلیل شده توسط مجموعه Image Sat International نشان میدهد که حداقل یک آشیانه بزرگ ، و سه ساختمان مستقر در اطراف این آشیانه در نزدیکی Masyaf در استان حماء هدف قرار گرفته و تخریب شده است . برخی منابع ، براین اعتقاد قراردارند که نیروی هوایی اسراییل به احتمال بسیار زیاد ، برای اولین بار از جدیدترین مهمات هوا به هوای دورایستای خود با شناسه Rampage استفاده نموده که بنا بر ادعای شرکت سازنده (IAI و IMI ) عمدتا" برای انهدام اهداف مهم حفاظت شده طراحی شده است . این مهمات جدید گونه ای تغییر یافته از یک موشک بالستیک بشمار می آید که به یک کلاهک جدید و سامانه ناوبری پیشرفته مجهز شده و می تواند ماموریتهای محوله را با هزینه های به مراتب پایین تری بر عهده گیرد . در این ارتباط ، مدیرعامل و جانشین اجرایی دپارتمان موشکی IAI در مصاحبه ای با جینز دیفنس چنین اعلام نمود که Rampage یک موشک هوا به زمین هدایت دقیق قابل شلیک در همه گونه شرایط آب و هوایی دورایستا با بردی نزدیک به 100 کیلومتر است که به IAF تحویل میگردد . به گفته وی ، تمامی پیکربندی های رزمی IAF نظیر جتهای اف15 ، اف-16 و اف-35 قابلیت حمل این مهمات جدید را دارند تا با دقت بیشتری ، اهدافی نظیر سامانه های دفاع هوایی ، ستادهای فرماندهی ، موقعیتهای ذخیره سازی مهمات و .... را مورد اصابت قراردهند . صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

دلواپسی از نوع عبری آیا اسراییل نگران توانمندی جدید موشکی ایران خواهد بود ؟ در ژانویه 2019 و همزمان با سالگرد چهلمین سال سقوط دودمان پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی ، نیروهای مسلح ایران ، نمایشگاهی از دستاوردهای نظامی خود را در پایتخت این کشور برگزار نمودند که ستاره اصلی آن ، رونمایی از یک نمونه جدید از موشک کروز میانبرد سومار ، با شناسه هویزه "Hoveyzeh " بشمار می آمد که به تقریب ، جدیدترین کارت برنده جمهوری اسلامی در منازعات منطقه آسیای جنوب غربی محسوب می گردد . به شکل رسمی ، برد این موشک ، 1350 کیلومتر اعلام شده که میتواند اهداف مشخصی رادر سراسر منطقه خاورمیانه و همچنین آسیای مرکزی با دقت قابل توجهی مورد اصابت قراردهد . اما ناظران براین باورند که این موشک به شکل اختصاصی برای حمله به اهداف کلیدی دو دشمن اصلی منطقه ای ایران ، یعنی اسراییل و عربستان سعودی ، طراحی و احتمالا به تولید انبوه رسیده است . گذشته از حواشی ماجرا ، این نخستین بار است که تهران سامانه موشکی در کلاس موشکهای کروز را رونمایی میکند که میتواند از عمق خاک ایران ، اهداف مد نظر را مورد هدف قراردهد . جمهوری اسلامی ایران ، از اواخر دهه هشتاد میلادی و پس از تجربه دردناک حملات موشکی رژیم بعث به مناطق جمعیتی و نظامی این کشور ، به صورت سیستماتیک ، برنامه موشکی بالستیک خود را پیگیری میکند که پس از فراز ونشیبهای فراوان و توسعه سامانه های برگرفته از نمونه های رودونگ-1 و موسودان ( شهاب -3 و خرمشهر /// به اعتقاد نویسنده این سطور / م ) ، توانایی حمله به ریاض و تل آویو را بدست آورد ، اما رونمایی از موشک کروز جدید ، فی الواقع نشان دهنده یک قابلیت بسیار جدید و غافلگیر کننده برای طرفهای درگیر در منطقه محسوب میگردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، مسیر جدیدی که برای برنامه موشکی ایران با معرفی کروز هویزه تعریف شده ، چالش بسیار عمیقی برای دشمنان بالقوه جمهوری اسلامی در منطقه خواهد بود ، چرا که شناسایی و رهگیری این پیکربندی تسلیحاتی ، بخصوص در مراحل اولیه و میانی شلیک ، با فناوری موجود ، مشکل است . به شکل خاص ، سامانه های دفاع هوایی اسراییل نظیر سیستم های باراک 8 و فلاخن داوود ، که یک حلقه دفاعی سنگین در برابر موشکهای بالستیک و راکتهای توپخانه ای غیر هدایت شونده به نظر می رسند ، حداقل در شرایط فعلی ، ضعف مفرطی را در برابر شلیک متراکم موشکهای کروز زمین پایه و احتمالا" گونه های هواپایه آن نشان می دهند . اما همین دسته از ناظران نظامی معتقدند که در حال حاضر ، تنها سامانه دفاعی موثر در برابر این شکل حملات ، آتشبارهای پاتریوت محصول ریتئون است که حداقل براساس تجربیات رزمی گذشته ، اثر بخشی مشکوکی را در برابر حملات هوایی از خود به نمایش گذاشته است . به شکل خاص ، عملکرد رزمی پاتریوت در جنگ سال 1991 و همچنین حملات غافلگیرکننده موشکی یمنی و حتی پرواز پهپادهای ایرانی بر فراز سرزمین های اشغالی توسط حزب ا... ، اخبار ناامیدکننده ای را برای کاربران آن به همراه داشت . در این میان ، تحلیلگران دفاعی اسراییل (به اعتقاد نویسنده این متن /م ) که از رونمایی موشک کروز میانبرد هویزه ، دچار غافلگیری شدند ، معتقدند که هویزه ، در واقع سومین گونه موشکهای کروز خانواده سومار محسوب میشود ( این وسط مشخص نیست که دومین گونه اصولا نامگذاری جدیدی داشته یا خیر / م ) که توسط وزارت دفاع ایران آزمایش شده و به شکل خاص برای حمله به اهداف بشدت محافظت شده زیر محدوده پوشش راداری ، قرار است بکار گرفته شود . به همین دلیل ، موشک کروز جدید ایرانی ، ایده آل ترین سامانه موشکی برای حمله به زیرساختهای دفاع موشکی کشور های منطقه و انجام حملات دقیق در مقیاس انبوه است . البته هنوز میزان دقت این موشک کروز ، نوع کلاهک جنگی ( متعارف یا نامتعارف / م ) ، تعدادی که تاکنون از خط تولید خارج شده ، مشخص نشده ،اما در صورت ورود انبوه این موشک به واحدهای رزمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا ارتش جمهوری اسلامی ایران ، هویزه میتواند برای حمله به تاسیسات راداری یا دفاع هوایی اسراییل در مراحل اولیه جنگ ، مورد استفاده قرار گیرد و این بطور طبیعی ، بدان معنی خواهد بود که یگان های موشکی ایرانی ، خواهند توانست پس از تضعیف شبکه دفاعی اسراییل ، سیلی از موشکهای بالستیک با سرهای جنگی متنوع رابدون نگرانی از وجود اقدام متقابل بسوی مراکز حیاتی اقتصادی / نظامی در سرزمین های اشغالی روانه نمایند . بن پایه پی نوشت : 1- صرف نظراز مباحث مربوط به فناوری ، اینکه رقبای ما ، به چه شکل بلافاصله پس از اعلام یک رونمایی ،( بدون کوچک یا بزرگ شمردن تهدید ) مبادرت به سناریونویسی برای آینده می کنند ، درس عبرتی باید برای ما باشد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

ما هم باید به این سمت بریم .... نکته ی مثبت این هست که ما فونیکس رو داریم که می تونیم با تغییر دادنش ، اون رو اهداف زمین پایه مورد استفاده قرار بدهیم .... فونیکس در حالت معمول ( هوا به هوا ) علیه اهداف متحرک بردی بین 120 تا 180 کیلومتر داره ولی اگه قرار باشه علیه اهداف زمین پایه و ثابت مورد استفاده قرار بگیره ، می تونه بردی بیشتر داشته باشه ... علاوه بر این می تونیم با تغییر موتور و سوخت و حذف سیستم های اضافی ( رادار و ... ) ، بُرد موشک رو بیشتر کنیم ... یک موشک شبه بالستیک دقیق با بُردی بینی 300 تا 400 کیلومتر و سرعتی بین 5-7 ماخ در فاز نهایی می تونه کاری کنه که حتی اف 4 ها ما برای دشمن هم کشنده بشوند .... حداقلش دیگه امثال امارات برای ما دور بر نمی دارند ... البته با توان طراحی که ما در زمینه ی موشک های زمین به زمین دقیق ( مثل سری فاتح ) داریم ، می تونیم ازشون برای ساخت موشک های دقیق زن استفاده کنیم ... البته هواپایه کردن موشکی مثل فاتح 110 برای ما به صرفه نیست چون ما جنگنده هایی که توانایی حمل فاتح رو به صورت عملیاتی داشته باشند رو نداریم .... یگ موشک سبک تر با سوخت و موتور بهتر می تونه حتی این نیروی هوایی رو به موت ما رو هم روی کاغذ خطرناک کنه ...

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه: خا-32 یک موشک کروز هواپرتاب جدید ساخت کشور روسیه و به طور قابل توجهی پیشرفته تر از مدل قبلی با نام خا-22 با نام ناتو کیتچن است دارای سامنه هدایت بهبود یافته تر و مقاوم در برابر جمینگ و جنگ الکترونیک برد بیشتر و موتور با کیفیت تری(بهینه سوز تر) می باشد و به منظور حمله به ناو های هواپیما بر و درکل ناوگان دریایی آمریکا(US carrier battle groups) و همچنین حمله به اهداف زمینی(تهاجم زمینی) طراحی گردیده است.پلتفرم حمل و پرتاب این موشک بمب افکن میان برد Tu-22M3M بک فایر روس ها خواهد بود توسعه این موشک کروز هواپرتاب در اواسط دهه 1980 میلادی آغاز شد و طراحی آن درنهایت توسط دفتر طراحی شرکت هوا فضای MKB Raduga که کار بر روی طراحی و تولید انواع مختلف موشک را در روسیه بر عهده داشت آغاز گردید حدود 5 سال بعد یعنی در اوایل 1990 میلادی توسعه بر روی خا-32 به دلیل مشکلات مالی و اقتصادی متوقف شد اما در نهایت کمپانی سازنده درسال 1998 انجام آزمایشات بر روی آنرا شروع کرد در حین فرایند آزمایش ها و تست ها بر روی خا-32 مشکلات عدیده و تاخیرات بسیار فروانی رخ داد(به دلیل مشکلات مالی) سرانجام دو سال پیش یعنی در 2016 میلادی انجام آزمایشات نهایی بر روی این موشک کروز تکمیل شد و رسما در همان سال تولید این موشک به تصویب رسید با این که تولید رسمی آن در سال 2016 کلید خورد اما با این حال این موشک یک سلاح تاریخی است زیرا بیش از 30 سال طول کشید تا این موشک توسعه یابد. نیروی هوایی فدراسیون روسیه در حال حاضر بیش از 60 فروند بمب افکن Tu-22M3 بک فایر به صورت فعال در اختیار دارد گرچه میزان کارایی این بمب افکن ها نسبت به رقیبان غربی حدود 50 درصد و یا حتی بیشتر پایین تر است ولی طی همین جنگ 8 ساله سوریه شاهد عبور مکرر آنها از آسمان کشورمان و سوختگیری آنها در پایگاه سوم شکاری شهید نوژه همدان و حملات گسترده و همه جانبه به مواضع و مواقع دولت اسلامی(داعش) و تروریست ها بوده ایم.در نیروی هوایی روسیه برنامه ریزی شده است که در چند سال آینده برخی از این بمب افکن ها به استاندارد جدید Tu-22M3M ارتقاء یابند تا برای حمل , قفل و شلیک موشک جدید خا-32 سازگار شوند. هدف از طراحی: هدف از طراحی این کروز هواپایه در ابتدا غلبه بر سامانه های دفاع هوایی بی نظیری چون پاتریوت و ایجس ایالات متحده آمریکا بود این سامانه ها نیز در اوایل 1980 میلادی ظهور و بروز یافتند و بی شک این دو سامانه پدافندی جز پیشرفته ترین سیستم های پدافند هوایی جهان بودند ایجس ایالات متحده یک سامانه دفاع هوایی دریاپایه بود که در ابتدای سال 1980 میلادی بر روی رزمناو های پدافندی کلاس تیکاندروگا حمل میشد از اوایل دهه 90 میلادی سامانه پدافندی ایجس بر روی ناوشکن های موشک انداز کلاس آرلی بورک نیز قابل نصب شد هردو این شناورهای سطحی یعنی رزمناو کلاس تیکاندروگا و ناوشکن کلاس آرلی بورک توسط ناوگان هواپیمابر ایالات متحده آمریکا از حملات خصمانه موشکی دشمن محافظت می شدند پاتریوت نیز یکی از سیستم های دفاع هوایی/ضد موشک بالستیک زمین پایه(land based) آمریکاییست که توسط ارتش این کشور به خدمت گرفته شده است همانگونه که در بالا ذکر شد این سامانه پدافندی در دهه هشتاد میلادی ظهور و بروز یافت. همچنین در آن موقع ایالات متحده در حال کار بر روی ارتقا هایی روی جنگنده برتری هوایی اف-15 ایگل نیز بود از جمله این ارتقاها سازگاری و سینکرو موشک هوا به هوای ایم-120 آمرام رادار فعال(شلیک کن و بعد فراموش کن) که برد بیشتری نیز داشت(نسبت به اسپارو) با اف-15 ایگل و و لود بر روی آن بود در سوی دیگر نیروی دریایی آمریکا نیز دست روی دست نگذاشت و ترکیب کشنده اف-14 تامکت ناونشین را با موشک هوا به هوای برد بلند ایم-54سی فونیکس با قابلیت شلیک و بعد هیچ(رادار فعال) را به نمایش گذاشت که به منظور مقابله با موشک های کروز ضد کشتی ارتفاع بالا همچون خا-22 بهینه شده بود خا-22 بردی بین 80 الی 330 کیلومتر داشت این برد برای پرتاب دور ایستا(stand off) موشک خا-22 کافی نبود و بمب افکن های توپولوف-22 سری ام که این موشک ها را لود می کردند در معرض خطر می داد. راه حل(تقلای روس ها برای دور ماندن از ایجس و پاتریوت): بنابراین در سال 1985 اتحاد جماهیر شوروی نیاز به وجود یک موشک قدرتمند تر(در برابر جمینگ و اخلال) و برد بلند تر( نسبت به خا-22) برای مقابله با ناوگان عظیم دریایی آمریکا داشت که بتواند بر دفاع هوایی مدرن آمریکا غلبه کند در شوروی قرار بر این شد که اگرچه موشک خا-32 شبیه به پدر خوانده خود خا-22 است اما باید حتما نسبت به آن توانا تر و کارآمد تر باشد خا-32 جایگزین سه نوع مختلف از خا-22 ان که هم اکنون به وسیله بمب افکن های توپولوف-22 سری ام 3 استفاده می شود خواهد شد که بر پایه ی موشک خا-22 ان وبا سرجنگی متعارف(conventional) و هسته ای(nuclear) و هدایت راداری تولید می شود نسخه ضد کشتی Kh-22NA با کلاهک اتمی و هدایت اینرسی(اینترنال) نسخه ضد رادار Kh-22N با کلاهک متعارف یا اتمی و هدایت رادار غیرفعال(ضد تشعشع با کاونده غیر فعال(پسیو)) بدین ترتیب برنامه ریزی شده است که موشک خا-32 به سلاح اصلی توپولوف-22 ام3 تبدیل شود و این مدل از این بمب افکن به سری Tu-22M3M نیز ارتقاء یابد هرچند خا-32 نسبت به خا-22 دارای ابعاد یکسانی از نظر بدنه است اما خا-32 برد بیشتری دارد و یک پرتابه دور ایستا حساب می شود.پیشرفت در صنایع الکترونیکی و به طبع آن پیشرفته شدن سیستم هدایت موشک ها و کیت ها و قطعات الکترونیکی مربوط به آن در صنایع هوا-فضا و نظامی اجازه این را می دهد که اندازه اجزای داخلی سامانه های هدایت برای موشک ها کاهش پیدا کند وزن سرجنگی نصف شود(از1000 کیلوگرم به 500 کیلوگرم) و در عوض حجم مخزن سوخت موشک افزایش پیدا کند و علاوه بر آن یک موتور بهینه سوز تر و کار آمد تر بر روی خا-32 سوار شود تمامی این توسعه ها بر روی اجزای موشک صورت گرفت تا برد مطلوب بدست آید و همگی اینها مرهون پیشرفت لجام گسیخته در حوزه تکنولوژی های نظامی است پروفایل پروازی موشک: موشک خا-32 بردی بین 600 الی 1000کیلومتر بسته به پروفایل پروازی خود دارد این محدوده اجازه می دهد بمب افکن به صورت امن به هدف خود نزدیک شود و اقدام به کشف , قفل کردن و درنهایت پرتاب موشک در برد دور ایستا(stand off range) کند بدون آنکه وارد حریم پدافند هوایی دشمن شود موشک می تواند در فاز نهایی(ترمینال) به حداکثر سرعت بیش از 4 ماخ(4939 کیلومتر بر ساعت) برسد و همینطور می تواند از موشک های سطح به هوایی همچون ریم-174 استاندارد ERAM(اس ام-6) با سرعت 3.5 ماخ(4288 کیلومتر بر ساعت)پیشی بگیرد و آنرا در شکار خود ناکام بگذارد(البته ذکر این نکته الزامیست که پارامتر های زیادی در شکار شدن یک هدف در آسمان نقش دارند سرعت بیشتر یک هواگرد(چه موشک و چه جنگنده) به منزله عدم شکار شدن آن توسط موشک پدافندی با سرعت کمتر نیست)خا-22 تنها 12 الی 22.5 کیلومتر اوج می گیرد. پیشرانه موشک خا-32 از هواپیما به سمت هدف: پس از شلیک , این موشک برد بلند طوری طراحی شده است که تا استراتوسفر اوج می گیرد و پس طی مسیر مشخص شده توسط سامانه هدایت اینترنال به سمت هدف شیرجه می رود اکثر رادار ها نمیتوانند اهدافی را که از بالا به آنها نزدیک می شوند را شناسایی و رهگیری(اصطلاحا detect and track) کنند به طور خلاصه موشک یک شیره سبکتر را از استراتوسفر به اجرا در می آورد و در فاز نهایی با ارتفاع 150 الی 200 متر از سطح زمین به سمت هدف نزدیک شود در چنین ارتفاع فوق العاده ای موشک دفاع هوایی دشمن نمی تواند(یا به سختی میتواند و در نهایت فیل(عدم موفقیت) و لاست(گم) میشود) هدف را دریابد و به آن برسد در مجموع توپولوف-22 بک فایر سه تیر موشک خا-32 لود می کند(2عدد در زیر بال و یکی در زیر بدنه) سرجنگی موشک: موشک دارای کلاهک متعارف 500 کیلوگرمی می باشد ولی در عوض می توان آن را با یک سرجنگی هسته ای نیز عملیاتی کرد حدس زده میشود که قدرت انفجار 150 تا 500 کیلو تن تی ان تی را فراهم آورد بنابراین خا-32 اگرچه دارای کلاهک کوچکتری نسبت به برادر بزرگ خود یعنی خا-22 دارد اما بسیار دقیق تر از آن است. انواع: نسخه پایه موشک از هدایت اینرسی/رادار فعال استفاده می کند.سرجستجوگر(سیکر) موشک که یک رادار فعال است که به واسطه فناوری های روز نظامی توسعه یافته و از برد کاوش بیشتری برخوردار می باشد.برخی از منابع نیز معتقدند که نسخه هایی از این موشک به صورت تهاجم زمینی و ضد رادار با هدایت اینرسی/تصویر ساز فروسرخ/رادار غیرفعال(سیکر پسیو) درست همانند خا-22 وجود دارند. مشخصات: کشورسازنده:روسیه طول موشک:11.65 متر قطرموشک:0.92 متر طول بال:3 متر وزن موشک:~6 تن وزن کلاهک:500 کیلوگرم نوع کلاهک(متعارف/اتمی):نیم تن HE-FRAG/قدرت انفجار حدود 150 تا 500 کیلوتن تی ان تی برد:600 الی 1000 کیلومتر تصاویر بیشتر: توپولوف-22 ام3 مسلح به موشک خا-32 و بمب سقوط آزاد FAB-250 بک فایر مسلح به یک تیر خا-32 در زیر بدنه نویسنده و مترجم:محمدعلی توکلی(Alicommando) برای میلتاری... منبع