همین تفاوت در نوع شاسی ( چرخدار ویا شنی دار بودن) ، وزن ، سطح حفاظتی و... در یک خودرو زرهی میتواند در نقش و کاربری آن تاثیر بسیار زیادی بگذارد. پلتفرم چرخدار بومرنگ تحرک پذیری بالاتری به نسبت خودرو های رزمی تی-15 در نتیجه بیشتر در اختیار نیروهای پیاده نظام و واحدهای مکانیزه خواهد بود. اما خودروهای رزمی تی-15 خصوصا در نقش رزمی پیاده نظام به علت سطح حفاظتی بالاتر عموما در واحدهای زرهی و در کنار تانک های اصلی میدان نبرد خدمت خواهند کرد. پلتفرم تی-15 ارماتا هم توانایی تبدیل شدن به کاربرهای مختلف را دارد. روسها تا به امروز دو نسخه از ارماتا تی-15 را ارائه داده اند. یکی از نسخه ها مجهز به برجک رزمی Epoch و دیگری مجهز به برجک رزمی AU-220M است. البته برای تبدیل شدن یک پلتفرم زرهی به کاربری های مختلف علاوه اینکه خود پلتفرم باید برای این کار به درستی طراحی شده باشد تجهیزات مختلف رزمی، مخابراتی، لجستیکی و... که قرار است بر روی ان پلتفرم نصب شوند نیز باید به شکل ماژولار طراحی شده باشند. به عنوان مثال برجک های رزمی Epoch و AU-220M به شکل ماژولار طراحی شده اند تا بر روی طیف گسترده ای از وسایل نقلیه نصب شوند.

مقدمه (قسمت اول) پس از پایان جنگ سرد، ارتش فرانسه اولویت پایین تری به نیروی زمینی داد. تغییر چالش های امنیتی بعد از جنگ سرد مانند فروپاشی شوروی از طرفی و تغییر ماهیت دخالت فرانسه در افریقا و خاورمیانه موجب شده بود اهمیت نیروی زمینی برای فرانسه کم رنگ تر شود به طوری که سهم بودجه دفاعی به بخش های هوایی و دریایی هدایت شد. حضور نظامی فرانسه در سال های بعد از جنگ سرد محدود و سهم نیروی زمینی در این زمان حتی بسیار کم تر بوده است. اما به نظر میرسد معادلات منطقه ای و فرامنطقه ای برای کشورهای اروپایی خصوصا فرانسه در حال تغییر است. از زمان الحاق کریمه به روسیه در سال 2014 و برنامه های نوسازی نظامی این کشور از سال 2017، زنگ هشدار را برای کشورهای اروپایی به صدا در آورده است. قدرت گرفتن شبه نظامیان و گروه های مسلح مسلمان در خاورمیانه و آفریقا، جایی که به شکل سنتی منطقه استعماری فرانسه بوده است، موجب شده است فرانسه دخالت های نظامی خود را در این مناطق افزایش دهد (حضور نظامی در مالی، عراق، افغانستان، لبنان و لیبی). در سال های اخیر نیز دوری ایالات متحده از ناتو اتفاق افتاده است، به طوری که دونالد ترامپ رئیس جمهورآمریکا در دوره ریاست جمهوری خود چندین بار کشورهای عضو ناتو را تهدید به خروج از این پیمان کرده است، بنابراین نیاز به ساختار دفاعی مستقل تر در اروپا آشکار شده است. در پاسخ به این تغییرات در منطقه اروپا و جهان، کشورهای اروپایی تصمیم گرفته اند توانایی های نظامی خود را ارتقا دهند. برنامه Scorpion (عقرب) فرانسه نیز، یک طرح نوسازی نظامی، با هدف ارتقاء ظرفیت رزمی خودروهای ارتش است. اکنون چند سالی است که فرانسه در حال ارتقاء توانایی های موتوری و نظامی خود است. ژنرال پیر دو ویلیرز، رئیس سابق ستاد دفاع، در این باره توضیح می دهد: "برنامه عقرب، تنها یک خودرو رزمی نیست، بلکه یک رویکرد کلی را شامل می شود که شامل تسلیحات مدرن، قطعات پیشرفته، سیستم های اطلاعاتی یکپارچه و آموزش نوین خدمه است. مگر می توانیم به خودمان اجازه دهیم که سربازهایمان را با ادوات رزمی 35 ساله به جنگ بفرستیم، با این میزان فرسودگی و سطح حفاظت؟ من می گویم ، نه". حضور تانک های لکلر ارتش فرانسه در قالب نیروهای حافظ صلح در جنوب لبنان (سمت راست) هویتزرهای خودکششی سزار ارتش فرانسه در عراق (سمت چپ) کمیسیون بین وزارتخانه ای شروع مرحله تحقیق و توسعه برنامه عقرب را در سال 2010 و متعاقباً در سال 2014 تصویب کرد. وزیر دفاع وقت فرانسه، ژان ایو لریان، فاز 1 برنامه عقرب را در راستای قانون برنامه ریزی بودجه دفاعی 2014-2019 موسوم به "LPM" قرار داد. سرانجام، در سال 2016، دولت فرانسه متعهد شد 6/8 میلیارد دلار در طول 11 سال به برنامه Scorpion ارتش اختصاص دهد. برنامه عقرب به عنوان بلند پروازانه ترین برنامه نظامی نیروی زمینی فرانسه در سال های اخیر تلقی می شود. این برنامه شامل نوسازی 6/8 میلیارد دلاری با هدف جایگزینی تمام وسایل نقلیه رزمی فرانسه و با تمرکز بر سیستم عامل بهبود یافته مرتبط با سیستم ارتباطات جدید و یکپارچه و مدیریت میدان جنگ است. مدیریت میدان نبرد توسط مفهوم "نبرد مشارکتی" که به دنبال اتصال جوخه ها، وسایل نقلیه، گروه های رزمی و تیپ ها در یک شبکه واحد است، پشتیبانی می شود. این برنامه برای ارتش فرانسه ضروری است، زیرا به این کشور اجازه می دهد گردان های تاکتیک مشترک خود را مدرنیزه کند. همچنین به ارتش اجازه می دهد اقدامات و تخصص هر شاخه از نیروهای زمینی را تحت فرماندهی یک هنگ مرکزی هماهنگ کند. این گردان های جدید می توانند برای رسیدن به اهداف تاکتیکی تعیین شده در طی یک عملیات نظامی، اقدامات هماهنگی را انجام دهند. گردان های تاکتیکی مشترک به دلیل انعطاف پذیری سازمانی قوی، کارآیی خود را در طول مداخله فرانسه در افغانستان در سال 2001 به اثبات رسانده اند. تکامل خودروهای رزمی ارتش فرانسه اولین قدم برای "نبرد مشارکتی " ردیابی نیروی خودی در تمام واحدهای خودی و امکان تبادل سریع گزارشات و وضعیت میدان نبرد است. در نهایت هدف از "نبرد مشارکتی " تسریع در روند عملیات از طریق کاهش زمان بین تشخیص تهدید و نابودی آن است. به زبان ساده اولیت ارتش فرانسه در برنامه عقرب کاهش زمان واکنش نیروهای زمینی به تهدیدات است. یعنی کل سیستم رزمی تقریباً بلافاصله به تهدید واکنش نشان دهند. بنابراین، کل نیروی های زمینی مانند یک سیستم واحد عمل می کند، گویی که "نبرد مشارکتی" یک موجود زنده واحد است که هر وسیله نقلیه در آن نقش اندام حسی و حرکتی را بازی می کند. این برنامه گامی فراتر از کاری است که در حال حاضر نیروی زمینی فرانسه انجام می دهد. به این دلیل که همه خودروهای رزمی جدید برنامه عقرب به یک شبکه بلادرنگ (real time) مجهزند، تمام اطلاعات دیجیتالی و تصمیم گیری ها بسیار سریع تر انجام می شوند. فرانسه برای یکپارچه کردن واحدهای نیروی زمینی از سیستم مدیریت میدان نبرد بومی خود با نام SICS (سیستم اطلاعات نبرد عقرب) استفاده خواهد کرد. سیستم مدیریت میدان نبرد SICS از طریق انتقال، به اشتراک گذاری فوری اطلاعات و شبکه کردن سیستم های ارتباطی، موجب یکپارچگی نیروها و سیستم های تسلیحاتی می شود. از سوی دیگر فرانسه با همکاری آلمان در حال کار بر روی پروژه MGCS (سیستم اصلی مبارزه زمینی) و به کارگیری آن در سال 2035 هستند. با توجه به حضور شرکت فرانسوی نکستر (Nexter) در این پروژه به نظر می رسد خودروهای زرهی MGCS با معماری سیستم مدیریت میدان نبرد Scorpion نیز هماهنگ باشند. به طور کلی ، اهداف برنامه عقرب شامل به کارگیری خودروهای زرهی زیر است: 1872 دستگاه خودروی زرهی چند منظوره Griffon 978 دستگاه خودروی زرهی SERVAL 300 دستگاه خودروی شناسایی رزمی JAGUAR 200 دستگاه نسخه بروز رسانی شده تانک لکلر XLR 625 دستگاه خودروی رزمی پیاده نظام VBCI جدید معماری نیروی زمینی ارتش فرانسه در سال 2025 ایجاد شبکه ای یکپارچه از سیستم های مختلف دارای یک اثر نظامی تاکتیکی در میدان نبرد هستند. در حقیقت برنامه عقرب با همکاری صنایع داخلی فرانسه توسعه پیدا می کند که می تواند باعث رشد و ارتقا صنایع دفاعی این کشور نیز شود. خودروهای زرهی چند منظوره و خودروهای رزمی/شناسایی جدید ارتش فرانسه با مشارکت صنایع نکستر (Nexter)، تالس (Thales) و بخش دفاعی رنو (Renault) طراحی و تولید می شوند. از طرف دیگر برنامه عقرب می تواند ابزاری اساسی برای ساخت ارتش اروپایی باشد. در سال 2018، امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه ایده ایجاد ارتش اروپایی را در سایه هراس از خروج ایالات متحده از ناتو مطرح کرد. تکیه بر ارتش اروپایی می تواند فرانسه را تبدیل به رهبر جدید اروپای متحد کند. رهبری که نه تنها می تواند کشورهای اروپایی را در دفاع از قاره سبز یکپارچه سازد، بلکه با استفاده از ظرفیت کشورهای اروپایی برای اثر گذاری در بیرون از مرزهای قاره ای وارد عمل شوند. در واقع برنامه عقرب، می تواند ارتش فرانسه را به الگویی برای کشورهای دیگر اروپایی تبدیل نماید، زیرا برخی از کشورهای اروپایی مشتاق اجرای آن هستند. در سال 2017، وزیر دفاع بلژیک، استیون واندپوت، و همتای فرانسوی وی، فلورانس پارلی، در مورد همکاری بین دو کشور در زمینه نیروی زمینی به توافق رسیدند. به همین منظور بلژیک 60 دستگاه خودروی رزمی/شناسایی JAGUAR را به ارزش 1/6 میلیارد یورو و 382 دستگاه خودروی زرهی چند منظوره Griffon را سفارش داد. این کشور همچنین مایل به همکاری در زمینه پشتیبانی (آموزش، پشتیبانی لجستیکی و تعمیر و نگهداری) و ارتقاءهای مشترک با فرانسه می باشد. این همکاری نشان می دهد که بلژیک مایل است همان نظریه فرانسه را در زمینه نبرد زمینی اجرا نماید. این همکاری دو جانبه مسیر احتمالی به سمت دفاع و همکاری های بیشتر کشورهای اروپایی با یکدیگر را نشان می دهد. به عنوان مثال، بلژیک با پیوستن به برنامه عقرب، مفهوم "نبرد مشارکتی" مد نظر فرانسه را نیز می پذیرد. بنابراین نزدیکی استراتژیک و عملیاتی عمیق بین دو کشور برای انجام عملیات های نظامی شکل خواهد گرفت. علاوه بر این، به صنایع بلژیک و فرانسه این امکان را می دهد تا به منظور تقویت توانایی های دفاعی و صنعتی اروپا همکاری کنند. سناریو فرضی از عملکرد "نبرد مشترک": 1- خودروی زرهی چند منظوره Griffon دشمن را رویت می کند و حسگرهای صوتی به خدمه اخطار می دهند و پرده ای از دود برای مخفی شدن ایجاد می شود. 2- هم زمان، این ردیابی در سایر سیستم حاضر در میدان نبرد به اشتراک گذاشته می شود. واحدهایی که در نزدیکی دشمن هستند هشدار تهدید دریافت می کنند. اجرای آتش به سمت هدف به شکل مشترک انجام می شود. 3- تصویر مناسب از وضعیت پیشروی بین واحدها امکان تصمیم گیری بهتر و سریعتر را فراهم می کند و زمان پاسخ دهی را کاهش می دهد. 4- یک الگوریتم، بهترین محل برای موضع گیری برای درگیری دشمن را مشخص می کند و به وسیله سیستم ارتباطی یکپارچه، سلاح ها و حسگرهای این خودرو به طور خودکار به سمت هدف نشانه می روند. انسان برای تصمیم نهایی شلیک در حلقه آخر باقی می ماند. طرح مفهومی از برد حسگرها و سلاح های برنامه عقرب ( آبی حسگرها، قرمز تسلیحات زمین به زمین و سبز تسلیحات زمین به هوا) این تصویر میتواند درک بهتری از چکونگی همپوشانی و هماهنگی واحدهای رزمی در نبرد مشترک را نمایش دهد. scorpion.pdf تصویر با کیفیت تر از این تصویر با این حال، برخی از مسائل هنوز هم در مورد برنامه عقرب و زمینه سازی ارتش اروپایی حل نشده باقی مانده است. با وجود همکاری عمیق دفاعی فرانسه و بلژیک، آنها و دیگر کشورهای اروپایی هنوز در زمینه هوا وفضا وابسته به شرکای آمریکایی هستند. زیرا بزرگترین شرکت های موجود در این زمینه هنوز اکثراً آمریکایی می باشند (به عنوان مثال جنگنده F-35 توسط لاکهید مارتین، جنگنده F-16 توسط بوئینگ و ...). این نشان می دهد که صنعت دفاعی اروپا در برخی زمینه ها نسبت به همتایان آمریکای خود هنوز عقب مانده هستند، که می تواند مانعی برای همکاری بیشتر کشورهای اروپایی با بکدیگر باشد. جدا شدن انگلیس از اتحادیه اروپا با اجرای برگزیت نیز یک چالش اساسی برای کشورهای اروپایی در زمینه دفاعی است. دفاع اروپایی بر سه ستون انگلیس، فرانسه و آلمان استوار بود و حذف انگلیس از آن می تواند ضربه بدی به دفاع اروپایی بزند. علاوه بر این بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران نظامی فرانسوی زمان بندی پیش بینی شده برای پروژه عقرب را بلند پروازانه و دور از دسترس می دانند. هرچند مطالعات تحقیقاتی اولیه پروژه عقرب از سال 2010 آغاز شده اند اما زمان ساخت نمونه اولیه تا تحویل نمونه های سفارش داده شده طی 4 تا 6 سال در نظر گرفته شده است که زمان بسیار محدودی است و می تواند پیمانکاران فرانسوی را تحت فشار قرار دهد. مشکل بعدی که می تواند برنامه عقرب را به بن بست بکشاند، بودجه اختصاص داده شده توسط دولت است. تأمین بودجه 6 میلیارد دلاری تا 2033 فقط برای خودروهای رزمی، می تواند یک چالش اساسی برای دولت باشد. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که وزارت دفاع فرانسه برای پیش برد برنامه عقرب از دولت بوجه ای بیشتر درخواست کنند که می تواند بحث تامین مالی را پیچیده تر کند. بیان این نکته مهم است که جدول زمانی برنامه های دفاعی، قبل از شیوع ویروس Covid-19 تهیه شده اند. مانند سایر مناطق اروپا، فرانسه اقتصاد خود را تعطیل کرده است و هزینه های دولت در مبارزه با بیماری کرونا به طرز قابل توجه ای افزایش یافته است، در حالی که درآمد حاصل از مالیات کاهش یافته است. اینکه چه مدت طول می کشد تا اقتصاد فرانسه بهبود یابد، تعیین کننده اصلی میزان بودجه ای است که می تواند برای تأمین بودجه برنامه های دفاعی در دسترس باشد. همین مشکل در تامین بوجه نظامی در سال 2017 با کاهش 850 میلیون یورویی بخش دفاعی باعث شد رئیس سابق ستاد دفاع از سمت خود استعفا دهد. انتخابات ریاست جمهوری سال 2022 فرانسه نیز باید به عنوان یک متغییر اصلی و اثرگذار بر هزینه های دفاع در نظر گرفته شود. زیرا رییس جمهوری بعدی فرانسه برای جبران کسری بوجه ممکن است باز هم بوجه دفاعی را کاهش دهد. با وجود تمام چالش های پیش روی برنامه عقرب، تا به امروز دولت فرانسه نشان داده برای عملی کردن این برنامه جدی است و روند این برنامه مثبت ارزیابی می شود. سرمایه گذاری قابل توجه دولت فرانسه، حمایت از صنایع دفاعی و همکاری های دو جانبه می تواند باعث جذب دیگر کشورهای اروپایی شود و موجی از نوسازی نظامی را در اروپا به رهبری فرانسه آغاز نماید. همکاری دفاعی بلژیک و فرانسه میتواند اولین گام برای پیشبرد برنامه عقرب در سطح کشورهای اروپایی باشد رئیس سابق ستاد دفاع، ژنرال پیر دو ویلیرز در سال 2017 به علت کاهش بودجه دفاعی و به خطر افتادن برنامه عقرب از سمت خود استعفا داد ================================================================== ادامه دارد... در قسمت بعدی خودروهای زرهی که در برنامه عقرب حضور دارند معرفی میشوند. منابع قسمت اول: 1 2 3 4 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

زمانیکه ایران با عثمانی در دوره صفویه وارد جنگ شد بعضی از طوایف کرد طرف ایران و بعضی طرف ترکیه رو گرفتند. علت این بود که کردها سنی بودند و عثمانی ها خود را خلفای مسلمان های سنی می پنداشتند و جنگ هم جنبه ملی و هم مذهبی داشت. کردها در ان دوران و دوران های بعد با وعده های عثمانی بارها در جنگ های مختلف علیه ایران شرکت کردند و هم در عمل هم به صورت معنوی از ایران جدا شدند. در دوره های بعد صفویه و نادر شاه بارها عثمانی را شکست دادند و می توانستند مناطق کرد نشین دیاربکر و .. که جزو عثمانی بود را به ایران باز گردانند ولی در واقعیت تلاش لازم را نکردند چون این مناطق از لحاض معنوی از ایران جدا شده بود. همین الان کردهای عراق تعاملات فرهنگی زیادی با ما دارند ولی کردهای ترکیه خیلی از ما دور هستند. این اشتباه استراتژیک و باور دروغ های عثمانی باعث شد کردها قرن ها است که تحت ستم ترک ها هستند در صورتیکه اگر جزو ایران مانده بودند الان اقلیت نبودند بلکه با یک جمعیت 30 ملیونی در ایران به مانند اذری ها صاحب قدرت بودند. الان هم اذری ها ارام ارام دارند به دام دروغ های ترکیه می افتند. حتی در داخل کشور خودمان هم اذری هایی هستند که تمایل به ترکیه دارند. اذری ها در ایران شهروند درجه یک هستند. حتی رهبر و بسیاری از مقامات اذری هستند. اگر زمانی ادربایجان قدم به قدم گرفتار ترکیه و یا روسیه شود به همان مسیر کردها می افتد. در همین جنگ اخیر ترکیه به جای ازادسازی قرباغ بیشتر در فکر ایجاد گذرگاه اتصال نخجوان به اذربایجان بود. در عمل بیشتر قرباغ دست ارمنستان باقی ماند. در واقع اذری ها شدند الت دست ترکیه و روسیه.

آیا این پایان آذربایجان است؟ هنگامی که نیکول پاشینیان نسخت وزیر ارمنستان در روز 10 ژانویه 2020 آتش بس را پذیرفت، الهام علی اف احساس پیروزی کرد. علی اف سرزمین‌های را که پدرش رئیس جمهور پیشین آذربایجان در جنگ اول قره باغ از دست داد توانست بازپس بگیرد. علی اف قبلا با تعهد به دیپلماسی در ازای دریافت کمک‌های مالی و تسلیحاتی با موفقیت آمریکا را فریب داد و پس از آن با یک حمله غافلگیرانه توانست از لحاظ نظامی بیشتر از آنچیزی حاصل کند که ممکن بود با استفاده از دیپلماسی به دست آورد. او همچنین با تبدیل خود به یک متحدد ضروری برای اردوغان رئیس جمهور ترکیه و پوتین رئیس جمهور روسیه، قدرت خود را افزایش داد. او احتمالا برآورد کرده است که در صورت بروز هرگونه ناآرامی در آذربایجان، آنها قدرت او را حفظ خواهند کرد همانطور که پوتین با حمایت از بشار اسد رئیس جمهور سوریه از هیچ تلاشی برای محافظت از منافع روسیه فروگذار نکرده است. ارمنستان در جنگ شکست خورد و علی اف پیروز شد. اما آذربایجان هم باخت. پرچم های آذربایجان ممکن است بر فراز شوشا که در بین ارامنه به نام های شوشی و کالباجار نیز شناخته می شود ، به اهتزاز درآیند، اما پیروزی علی اف به قیمت استقلال آذربایجان تمام می شود. علی اف برای تقویت قدرت شخصی و تضمین احتمالی جانشینی همسر و پسرش ، حاکمیت آذربایجان را فروخته است. نیروهای روسی اکنون در آذربایجان هستند. هم بر روی کاغذ و هم در واقعیت ، آنها آتش بس را بین آذربایجان و ارمنستان اعمال میکنند ، اما وارد کردن مجدد نیروهای روسی در منطقه، هدف دیرینه پوتین بوده است چرا که به نظر می‌رسد او همه کشورهای شوروی سابق را گام به گام به آغوش خود بازگرداند. شاید علی اف از پذیرش سربازان روسی اطمینان خاطر داشته باشد زیرا آنها دستاوردهایی را که وی و نیروهای ترک در طول جنگ بدست آوردند، تقویت کردند ، اما علی اف فراموش کرده است گرچه نیروهای روسی به سرعت وارد می شوند ، آنها به ندرت از آنجا خارج میشوند. بعید است ترکها نیز آذربایجان را ترک کنند. هدف آذربایجان از جنگ، آزادسازی قره باغ و مناطق آذربایجانی اطراف آن بود که ارمنستان در جنگ 1988-1994 آنها را اشغال کرده بود. اما انگیزه ترکیه متفاوت بود. اردوغان و رهبران فکری امنیتی-نظامی ترکیه مانند دوغو پرینچک مدتها است که از جاه طلبی‌های پان ترکی استقبال میکنند تا ترکیه را از نظر فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی با آذربایجان و کشورهای ترک آسیای میانه پیوند دهند. با گذر از فرودگاه آسین بوغا آنکار به سمت شهر، دیوارنگاره‌ای منقش به پرچم‌های جمهوری‌های ترک از آذربایجان به ترکستان شرقی (اویغورهای چین) دیده ‌می‌شود. طبق گزارشات بر اساس توافق آتش، نه تنها ترکیه یک راه ارتباطی از طریق خاک ارمنستان به آذربایجان به دست آورده است (البته ساز و کار این جاده مشخص نیست) بلکه ترکیه نیروهای خود را به یک مرکز مشترک نظارت روسی-ترکی اعزام می‌کند. نیروهای ویژه ترکیه در باکو حضور دارند و جت های اف -16 ترک نیز در پایگاه های آذربایجان مستقر هستند. علی اف ممکن است به اردوغان به عنوان یک دوست نگاه کند اما اردوغان علی اف را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به هدف می داند. در نهایت به مزدوران سوری (تروریستهای سوری) می‌رسیم. ترکیه با استقبال علی اف این تروریستها را به آذربایجان منتقل کرد، با این حال به نظر می‌رسد علی اف حتی اگر اراده کند نمی‌تواند آنها را مجبور به خروج از خاک آذربایجان کند. همانطور که ترکیه توانست آتش تروریست‌ها را علیه ارمنی ها هدایت کند ، آنها به همین راحتی می توانند از آنها برای هدفگیری آذری های مخالف اهداف ترکیه استفاده کنند. آذربایجان برای اولین بار توانست در سال 1918 به استقلال برسد اما 23 ماه بعد، با ورود نیرویهای روسی این استقلال شکست خورد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دومین فرصت را به آذربایجان اعطا کرد. شورای عالی سوسیالیستی جمهوری آذربایجان در 18 اکتبر 1991 استقلال آذربایجان را اعلام کرد ، اقدامی که متعاقباً با همه پرسی تأیید شد. هرچند این دوره از استقلال آذربایجان طولانی‌تر شده است اما همچنان نتیجه یکسان است: نیروهای خارجی حاضر در آذربایجان به باکو جواب پس نمی‌دهد بلکه به کاخ کرملین و کاخ آک ساری (ترکیه) پاسخگو هستند. ممکن است آذری‌ها روز 10 نوامبر را به عنوان روز تاریخ پیروز خود بر ارمنستان در جنگ قره باغ 2020 جشن بگیرند اما زمانی‌که روزهای جشن به پایان برسید ممکن است آنها متوجه شوند این پایان واقعی استقلال آذربایجان و آغاز فرمان‌برداری این کشور از روسیه و ترکیه است. ترجمه توسط GHIAM/ منبع

یک اقدامی هم دوستان در مورد امارات خبر گذاشتند که یک تیم ایرانی را در امارات دستگیر کرده که لازم به ذکر هست در این مورد هم باید پاسخ های هوشمندانه داده بشه که البته چند باری در قالب های مختلف داده شده. شهید حسینی، شهید وزارت اطلاعات که من در تاپیک تروریسم گذاشتم مطلبش را که اخیرا فاش شد که توسط موساد و احتمالا در تل آویو به قتل رسیدند و سرشون بریده شد لازم هست بدونیم که چند سال پیش که خبر اولیه (بدون اطلاع از مشخصات ایشون و رده شغلیشون) قتل ایشان منتشر شد توسط سخنگوی وزارت خارجه اشاره شد که در زندان های امارات پس از دستگیری کشته شدند و امارات هم پاسخی نداد به این قتل. حالا با کنار هم گذاشتن این اطلاعات میشه اینطور نتیجه گرفت همون سالها هم امارات در همکاری با موساد احتمالا ایشون را به نحوی ( حالا جزییات میتونه بسیار متنوع باشه و فقط حدس میشه زد یکی دو تاش را ) یا تحویل موساد داده بعد از اینکه پوششون لو رفته و از تل اویو برای بازگشت مثلا یک سفر غیرمستقیم داشته به امارات و دستگیر شده در این کشور یا در همکاری به قتل رسانده و بعد به امارات منتقل کرده در پوششی برای گم کردن رد موساد و یا هر چیز دیگه. پس اقدامات امارات ضد ایران مربوط به امروز و حالا و ترامپ و آشکاری رابطه با اسراییل نیست و از گذشته این رژیم ضد ایران به شدت فعال هست حتی اگر موضوع جزایر را کنار بزاریم. این را نباید فراموش کرد که حتی پیچیده تر از سعودیها عمل میکنند اماراتی ها و چنگالهاشون به شدت گسترده تر از سعودی است در خاوریمانه و شمال افریقا و ...

مدلها و نقشهای احتمالی پلتفرم چرخدار بومرنگ تصویر بالا کاربری های و نقشهای متفاوت پلتفرم چرخدار بومرنگ را نشان میدهد که همگی از یک نمونه اولیه مشتق شده اند. یکی از ویژگی های پلتفرم های زرهی چرخدار مدرن قابلیت ماژولار بودن است. در حقیقت این پلتفرم ها باید به شکل طراحی شوند تا بتوان با کمترین تغییرات تجهیزات مختلف رزمی، مخابراتی، لجستیکی و... را بر روی انها سوار کرد. شماره 0: مدل پایه شماره 1 : خودرو رزمی پیاده نظام شماره 2: خودرو پشتیبانی اتش/سیستم توپخانه متحرک شماره 3 : خودرو پدافند هوایی شماره 4: خمپاره انداز خودکششی شماره 5: خودرو فرماندهی شماره6 : خودرو شناسایی ش.م.ر شماره 7 : خودرو بازیابی زرهی شماره 8 : امبولانس زرهی شماره 9 : نفربر زرهی تصویر گرافیکی از نسخه پدافتد هوایی بومرنگ مجهز به سامانه برد کوتاه Sosna

شهید سپاهی سرلشکر عبدالرسول استوار

توسعه سیستم دفاع فعال برای خودروهای جدید ارتش فرانسه سیستم دفاع فعال SHARK نصب شده بر روی نفربر VAB دو شرکت دفاعی فرانسوی، تالس و نکستر به طور رسمی اعلام کرده اند که در حال توسعه یک سیستم دفاع فعال مقابله سخت (HARD Kill) جدید با نام پرومتوس ( PROMETEUS ) برای خودروهای ارتش فرانسه در پروژه عقرب هستند. این دو شرکت در ادامه اعلام کرده اند در سال 2022 اولین تست این سیستم دفاع فعال بر روی خودروی چند منظوره گریفون را انجام خواهند داد . در سالهای گذشته شرکت دفاعی تالس از توسعه سیستم دفاع فعال SHARK خبر داده بود. به نظر میرسد تجریبات توسعه سیستم دفاع فعال SHARK توانسته است به شرکت تالس در توسعه یک سیستم دفاع فعال جدیدتر کمک نمایید. سیستم دفاع فعال پرومتوس با قابلیت پوشش 360 درجه ای می تواند با راکت ها و موشک های ضد تانک مقابله کند. این سیستم دفاع فعال میتواند با پرتابه های که در نزدیکی خودروها نیز شلیک میشوند درگیر شود که نشان از سرعت عمل بالایی این سیستم دارد. چنین ویژگی خصوصا در نبردهای شهری که احتمال نزدیک شدن تیمهای ضد زره دشمن به خودروهای زرهی وجود دارد بسیار مفید خواهد بود. همچنین سیستم دفاع فعال پرومتوس همانند سیستم دفاع فعال SHARK پرتابه ها را در نزدیکی بدنه خودرو غیر فعال میکند. این ویژگی نیز امنیت و سلامت سربازان و تجهیزات که در نزدیکی خودروهای دارای سیستم دفاع فعال قرار دارند را افزایش میدهد و احتمال ایجاد ترکشهای خطرناک را کاهش میدهد. https://www.aparat.com/v/mYyJn

موشک مافوق صوت جدید روسیه Klevok-D2 پیش از این گزارش شده بود که صنایع نظامی روسیه در حال معرفی مدلی مفهومی، از سیستم موشکی تاکتیکی جدیدی با دقت بالا برای تیپ ها و لشکرهای نیروی زمینی هستند. طبق اطلاعات منتشر شده وزن مهمات جدید بیش از 150 کیلوگرم نخواهد بود، و کالیبر 207 میلی متر گرفته شده از "هرمس" نیز تغییری نخواهد کرد. یک کلاهک 57 کیلوگرمی هم برای نابودی وسایل نقلیه زرهی و پناهگاه های سبک و یا ساختمان های منفرد باید کافی باشد. پرتابگر این موشک به قدری کوچک است که بتوان آن را روی پهپاد ها، بالگرد ها و خودروی شناسایی (Tiger) و زرهی (Typhoon) نصب کرد. این سلاح جدید، جایگاهی میان توپخانه و سامانه موشکی مانند اسکندر دارد. ( با توجه به این موضوع که امروزه تا برد 50کیلومتر در تیررس توپخانه قرار دارد، و موشک هرمس هم بردی حدود 50 تا 100 کیلومتر دارد پس احتمالا برد این سلاح بیش از 100 کیلومتر خواهد بود.) این موشک به بالهایی مجهز است که پس از پرتاب باز می شود. پس از برخاستن به کمک یک بوستر جداشونده و با شتاب اولیه، پرواز به وسیله موتور رمجت ادامه خواهد یافت. پی نوشت: 1-منبع

تیم جهنمی ! تصویر فوق مربوط به نیروهای آمریکایی مستقر در سوریه است. این تصویر نمونه ای از تیم ترکیبی شامل سربازان پیاده نظام، خودرو زرهی برادلی و بالگرد تهاجمی آپاچی ارتش ایالات متحده آمریکا است که میتواند به شکل مشترک در یک عملیات با یکدیگر همکاری نمایند. سربازان پیاده نظام در این تصویر به اسلحه ام 4 و مسلسل ام 249 مسلح هستند. آنها می تواند با سلاحهای خود با سربازان و تجهیزات سبک درگیر شوند. همچنین برای حفاظت از بخش های حساس بدن خود در برابر تسلیحات سبک و ترکش ها کلاهخود و جلیقه بر تن کرده اند. خودرو زرهی برادلی مسلح به توپ اتوماتیک 25 میلیمتری، مسلسل هم محور 7.62 میلیمتری و پرتایگر دوتایی موشک هدایت شوند ضد زره تاو است. خدمه برادلی میتواند با کمک سیستم های نظارتی (توپچی و فرماننده) و تسلیحات، اهداف سبک مانند تک تیر اندازان ، تیربارچی های دشمن و یا خودروهای تکنیکال را شناسایی و با انها مقابله کنند همچنین در صورت مشاهده خودروهای زرهی متوسط و سنگین دشمن می تواند با موشک های تاو آنها را نابود کنند. خودروهای زرهی برادلی در برابر تسلیحات سبک ، متوسط و ترکشهای توپخانه ای مقاومت هستند. همچنین با اضافه شدن زره های واکنشی بر روی برجک و بدنه مقاومت انها در برابر راکت ها و موشک های ضد زره افزایش پیدا کرده است. خودروهای زرهی برادلی با کمک نارنجک های دودزا خود میتواند خود و سربازان پیاده نظام را از دید دشمن خارج کنند. خودروهای زرهی برادلی علاوه بر جابه جای ایمن سربازان پیاده نظام نقش پیشیانی اتش از انها را نیز برعهده دارند. بالگردهای آپاچی نیز در اسمان میتوانند در نقش دیده بان واحدهای زمینی باشند. انها میتوانند اهدافی که واحدهای زمینی توانایی دیدن و یا مقابله با آنها را ندارند از بین ببرند. رصد و خنثی کردن کمینهای احتمالی، نابودی تسلیحات منحی زن مانند خمپاره اندازها و راکت اندازهای برد کوتاه و خودروهای زرهی متوسط و سنگین از جمله وطایف احتمالی اپاچی در آسمان خواهد بود. در این تصویر بالگردهای آپاچی به توپ 30 میلیمتری، 4 موشک هدایت شونده هلفایر و راکت 70 میلی‌متری هایدرا مجهز است. کابین بالگرد اپاچی در برابر مهمات 12.7 میلیمتری مقاوم است. اجزای حیاتی موتور ،پره ها و روتور می توانند در برابر مهمات با کالیبر 23 م.م مقاومت داشته باشند. بالگردهای اپاچی مجهز به سیستم های اقدام متقابل مادون قرمز از نوع غیر فعال هستند. همچنین بالگرد عقبی در تصویر مجهز به سامانه LAIRCM جهت مقابله با موشک های دوش پرتاب است. یکی از مزیت های ترکیب سربازان پیاده نظام، خودروهای زرهی و بالگردهای تهاجمی باهم، پوشاندن نقاط ضعف هر بخش با بخش دیگر است. هر واحد دارای یک سطح مشخص برای مقابله اهداف است ترکیب هر سه سطح باعث میشود کل تیم رزمی بتواند با طیف گسترده ای از تهدیدات دشمن در زمان کوتاه مقابله کند. استفاده از چنین تیم رزمی در میدان نبرد باعث ارتقا علمکرد هر واحد میشود در نتیجه کل توان رزمی تیم ارتقا پیدا میکند. در صورتی که استفاده جداگانه از هر واحد باعث میشود نیروها عملکرد مناسبی در میدان نبرد از خود نشان ندهند. توضیح درباره سامانه LAIRCM تصویر اصلی

پذیرش نسخه فرماندهی خودروی زرهی گریفون توسط ارتش فرانسه در تاریخ 13 نوامبر سال 2020 (23 آبان 1399) ارتش فرانسه نسخه فرماندهی خودروی زرهی گریفون را تایید کرد. به همین منظور 3 دستگاه نسخه فرماندهی گریفون به بخش فنی ارتش فرانسه تحویل داده شد تا ارزیابی های عملیاتی این تجهیزات با استقرار سریع آنها در تیپ ها ادامه یابد. شرکت های نکستر (Nexter)، تالس (Thales) و بخش دفاعی رنو (Renault) قرار است 20 دستگاه خودرو زرهی گریفون نسخه فرماندهی را پایان سال 2020 جهت آزمایشهای عملیاتی به ارتش فرانسه تحویل دهند. در مجموع این شرکت ها قرار است 333 دستگاه خودرو فرماندهی گریفون را به ارتش فرانسه تحویل دهند که تا سال 2025 نیمی از آن به ارتش فرانسه تحویل داده خواهد شد. گریفون نسخه فرماندهی که به اختصار EPC نامیده شود با نمونه استاندارد گریفون تفاوت چندانی ندارد. با این حال برای تبدیل شدن به یک خودرو فرماندهی بخش محفظه سرنشینان به شکل ویژه ای به تجهیزات ارتباطی، صفحه های نمایش بزرگ، چاپگر، سیستم رادیوی عملیات مشترک و SICS (سیستم اطلاعات نبرد عقرب) مجهز شده است. گریفون فرماندهی میتواند 2 خدمه ( راننده و توپچی) و 5 سرنشین را در خود جای دهد. به لطف سطح حفاظت و تحرک خودروی گریفون، نسخه EPC را قادر میسازد تا به سرعت در قلب عملیات مستقر شود. بنابراین فرماندهان می تواند نیروهای حاضر در میدان نبرد را هدایت کرده ،دستورها و تاکتیکهای لازم را به آنها اعلام و پیشروی انها را در سطح تیپ را رصد کنند. خودروهای فرماندهی گریفون نقش کلیدی در برنامه عقرب و انجام " نبرد مشارکتی" ارتش فرانسه ایفا میکنند. زیرا این خودروهای فرماندهی خواهند بود که واحدهای زرهی برنامه عقرب را جهت یک نبرد مشارکتی با یکدیگر هماهنگ خواهند کرد. محفظه سرنشینان گریفون فرماندهی با نمونه استاندارد گریفون متفاوت است در نمونه فرماندهی محفظه سرنشینان مجهز به صفحه های نمایش، سیستم های ارتباطی و سیستم های مدیرت میدان نبرد است.

در دولت #آمریکا ۳ نفر بیشترین مسئولیت اجرایی را در قبال ایران دارند: 1. وزیر خارجه 2. وزیر خزانه داری، که مسئول اجرای تحریم‌ها است. 3. "مدیر اطلاعات ملی"، که رئیس ۱۷ نهاد اطلاعاتی آمریکا است. امروز تکلیف این پست در دولت بایدن مشخص شد. هر سه نفر صهیونیست هستند. خوش خیالی تا کی؟ فواد ایزدی

خودروی چند منظوره گریفون ( قسمت دوم) Griffon VBMR خودروی (گریفون یا شیردال یک حیوان افسانه ای با سر و بالی به شکل عقاب و بدنی به شکل شیر است) یک خودروی زرهی چند منظوره 6x6 برای ارتش فرانسه در برنامه عقرب است. این خودرو به شکل مشارکتی توسط صنایع نکستر(Nexter)، تالس (Thales) و بخش دفاعی رنو (Renault) طراحی و تولید شده است. البته شرکت های دیگر فرانسوی در تولید گریفون مشارکت داشته اند مانند شرکت فرانسوی سافران (Safran) که در توسعه سیستم های نظارتی و کنترل آتش الکترونیک فعالیت داشته است. خودروی زرهی چند منظوره Griffon در برنامه عقرب ارتش فرانسه عمدتا در نقش نفربر زرهی کاربرد خواهد داشت در حقیقت نقش اصلی خودروهای زرهی گریفون حمل سربازان در میدان نبرد با تحرک پذیری و سطح حفاظت بالا است. اما نقش های دیگر مانند خودرو فرماندهی و دیده بان توپخانه، آمبولانس، خودرو مهندسی رزمی در نقش بازبابی زرهی، خودرو شناسایی رزمی، نسخه موشک انداز، خمپاره انداز خودکششی نیز قرار است با استفاده از پلتفرم Griffon ساخته شود. با ورود خودروهای Griffon به ارتش فرانسه آنها جایگزین نفربرهای 4x4 زرهیVAB ارتش فرانسه که از سال 1976 عملیاتی هستند خواهند شد. در سال 2014 شرکت رنو خودروی زرهی به نام BMX-01 را معرفی کرد. در حقیقت پلتفرم BMX-01 یک نمونه آزمایشی بود تا شرکت های حاضر در پروژه گریفون چندین مفاهیم را که میخواستند بر روی خودروی جدید خود طرحی را بهتر بشناسند. آزمایشات بر روی BMX-01 از سال 2012 اغار شد و بعد از دوسال ییش از 10 هزار کیلومتر آزمایش تحت شرایط مختلف بر روی آن انجام شد. آزمایشها بر روی خودرو زرهی BMX-01 به توسعه دهندگان اجازه داد تا مشخصات فنی گریفون را تصحیص و اصلاح کنند. سازندگان میگویند خودروی زرهی BMX-01 حدود 80 درصد شباهت با خودروی زرهی گریفون دارد. در نمایشگاه دفاعی Eurosatory 2016 ، برای اولین بار مدل واقعی خودرو چند منظوره گریفون نمایش داده شد. در سال 2019 اولین سری خودروهای چند منظوره گریفون تحویل ارتش فرانسه شد. تا سال 2030 ارتش فرانسه قصد داشت تمامی خودروهای گریفن سفارش داده شده را تحویل بگیرد. طرح های گرافیکی اولیه گریفون خودرو زرهی BMX-01 نفربرهای زرهی VAB خودروی چند منظوره گریفون به شکل استاندار مجهز به یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور سبک است. این جایگاه سلاح کنترل از راه دور می تواند به مسلسل های 7/62 میلیمتری ،یا 12/7 میلیمتری و یا نارنجک اندازهای خودکار 40 میلیمتری مسلح شود. ویژگی های دیگر این جایگاه سلاح کنترل از راه دور میتوان به دید نظارتی روز و شب با قابلیت شناسایی اهداف و پرتابگر نارنجک اندازهای دود زا GALIX اشاره کرد. همچنین ارتش فرانسه قصد دارد نفربرهای گریفون را به موشکهای هدایت شونده ضد زره MMP نیز مسلح کند. این موشک با حداکثر برد 4000 متر با حالت شلیک و فراموشی می تواند هدف خود را بدون قرار دادن گرفتن خودرو در میدان دید دشمن از میان بردارد. جایگاه سلاح کنترل از راه دور مجهز به 8 پرتابگر نارنجک دودزا است. در تاریخ 30 دسامبر 2019، آژانس تدارکات دفاعی فرانسه یک اصلاحیه در قرارداد تولید گریفون را اضافه کرد. این اصلاحیه شامل تحویل 54 دستگاه خودروی زرهی گریفون در نقش خمپاره انداز خودکششی بود. ارتش فرانسه از شرکت ها تولید کننده خواست تا نمونه ای از خودرو زرهی گریفون را بسازند که به سیستم خمپاره انداز 120 میلیمتری 2R2M تالس مجهز باشد. نرخ آتش این سیستم خمپاره انداز 10 گلوله در یک دقیقه است که با دقت بالایی آن را شلیک میکند. حداکثر برد این خمپاره انداز نیز 13 کیلومتر است. در نمونه گریفون خمپاره انداز محفظه عقب خودرو برای قرار گرفتن سیستم خمپاره انداز و ذخیر مهمات مورد نیاز، اصلاح خواهد شد. یک دریچه سقفی بزرگ نیز برای محفظه عقب خودرو تعبیه خواهد شد . گریفون های خمپاره انداز میتواند بعد از هر شلیک به سرعت محل خود را تغییر دهد که قابلیتی مطلوب در شرایط میدان نبرد میباشد تا شناسایی آنها برای دشمن دشوار شود. اولین نمونه گریفون خمپاره انداز قرار است در سال 2023 به ارتش فرانسه تحویل داده شود و تحویل اخر نمونه از این مدل تا سال 2027 طول خواهد کشید. گریفون به شکل استاندار به یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور سبک مجهز است. طرح گرافیکی گریفون نمونه خمپاره انداز خودکششی (سمت راست) - سیستم خمپاره انداز 120 میلیمتری 2R2M تالس ( سمت چپ) طراحی گریفون به صورت استاندارد با بسته قدرت در بخش جلویی ، محل قرار گیری خدمه در بخش وسط و محفظه نیروها در عقب است. وزن گریفون حدود 24500کیلوگرم است. سطح حفاظتی گریفون استاندار STANAG 4569 ناتو در سطح 4 است. به معنی که گریفون میتواند در برابر مهمات 114×14.5 میلیمتری ضد زره در فاصله 200 متری باسرعت 911 متر بر ثانیه، ترکشهای توپخانه ای کالیبر 155 میلمتری و انفجار 10 کیلوگرم ماده منفجره در زیر بدنه و چرخ ها مقاوم کند. گریفون بخاطر بدنه V شکل خود مقاوم بالایی در برابر انفجار بمب و مین ها دارد. برای افزایش حفاظت بدنه در برابر راکت های ضد زره میتوان گریفون را به زره های قفسی مجهز کرد. در حقیقت گریفون میتواند عملکرد نفربرها و امرپ ها به شکل یکجا برای ارتش فرانسه فراهم کند. نفربر زرهی گریفون میتواند 3 خدمه شامل فرمانده، توپچی و راننده به علاوه 8 سرنشین را با خود حمل کند. برای ورود و خروج خدمه دو درب در بخش جلویی و برای سرنشینان یک رمپی در بخش عقبی خودرو تعبیه شده است. همچنین گریفین مجهز به 4 دریچه سقفی ( 2 دریچه برای خدمه و 2 دریچه برای سرنشینان) است. سرنشینان برای تبادیل اتش و بررسی محیط میتوانند از دریچه های سقفی نیز استفاده نمایند. دریچه های سقفی میتواند برای ورود و خروج اضطراری خدمه و سرنشینان مانند مواقعی که خودرو واژگون میشود نیز استفاده شود. گریفون از اجزای کشنده های تجاری6x6 استفاده می کند که موجب می شود هزینه تعمییر و نگهداری آن ساده و ارزان باشد. این خودروی زرهی به یک پیشرانه دیزلی توربوشارژ با 400 اسب بخار قدرت مجهز است. همچنین این خودرو دارای جعبه دنده خودکار و سیستم تعلیق هیدرولیک مستقل (سیستم تعلیق مستقل نوعی از سیستم تعلیق است که هر چرخ به صورت جداگانه و مستقل ارتعاش می کند و ارتعاشات یک چرخ به چرخ دیگر منتقل نمی شود) است. حداکثر برد گریفون 800 کیلومتر است و میتواند با حداکثر سرعت 110 کیلومتر بر ساعت حرکت نمایید. برخلاف نفربرهای VAB ارتش فرانسه، خودروهای زرهی جدید گریفون قابلیت دوزیست بودن را ندارند در نتیجه برای شناوری به خودروهای مهندسی نیاز خواهند داشت. طراحی گریفون به شکل استاندار با بسته قدرت در بخش جلویی ، محل قرار گیری خدمه در بخش وسط و محفظه نیروها در عقب است. فضای داخلی قرارگیری سرنشینان در گریفون رمپ عقبی و دریچه های سقفی برای سرنشینان خودرو زرهی گریفون برای اینکه با برنامه عقرب ارتش فرانسه هماهنگ باشد به تجهیزات ارتباطی و سیستم ها شبکه ی اطلاعات مانند سیستم ناوبری Epsilon 10 ساخت شرکت دفاعی Safran ، سیستم رادیویی CONTACT (ارتباطات تاکتیکی دیجیتال) ساخت شرکت تالس و SICS (سیستم اطلاعات نبرد عقرب) مجهز شده است. علاوه براین گریفون به تجهیزاتی مانند سیستم هشدار دهنده قفل لیزری، سیستم شناسایی صوتی محل تیرانداز، تجهیزات نظارتی دید در روز / شب، تهویه مطبوع، سیستم حفاظت ش.م.ر، صندلی ها مقاوم در برابر انفجار و سیستم کنترل باد لاستیک مرکزی (CTIS) نیز مجهز است. با تحویل خودروهای زرهی گریفون از سال 2019 به واحدهای نظامی ارتش فرانسه، تست های بیشتری بر روی گریفون جهت ارزیابی دقیق تر آنها انجام شد. یکی از این تست ها انتقال دو دستگاه خودرو زرهی گریفون به جیبوتی بود. هدف فرانسه از انتقال خودروهای زرهی گریفون به جیبوتی بررسی دقیق تر این خودروها در شرایط هوای گرم و خشک جیبوتی بود. بخشی از این تست شامل ده روز گشت در زمین های نیمه بیابانی جیبوتی برای ارزیابی عملکرد سیستم تعلیق، تسلیحات و سیستم های ناوبری بود. همچنین در این آزمایش زره های قفسی نیز بر روی خودرو های گریفون نصب شد تا تحرک پذیری انها با زره قفسی نیز مورد ارزیابی قرار بگیرد. ارتش فرانسه در نظر دارد اولین سری خودروهای زرهی گریفون به مالی را درسال 2022 به کشور مالی اعزام کند. یکی دیگر از تستهای خودرو زرهی گریفون در ارتش فرانسه ارزیابی این خودرو برای سوار و پیاده شدن از کشتی های تدارکاتی کلاس میسترال فرانسه و لندی کرافت بود. در سال 2019 ارتش فرانسه 92 دستگاه خودرو زرهی گریفون دریافت کرده است. بیش بینی شده است که تا سال 2030 تمام 1872 دستگاه گریفون به ارتش فرانسه تحویل داده شود که نیمی از این سفارش یعنی 936 دستگاه تا سال 2025 تحویل ارتش فرانسه خواهد شد. اموزش سربازان با خودرو زرهی گریفون نیز در اواخر سال 2020 اغاز خواهد شد. تست خودروی گریفون در جیبوتی ارزیابی خودروی گریفون در پیاده و سوار شدن از کشتی کلاس میسترال و لندی کرافت مشخصات کلیGriffon (گریفون) شرکت های سازنده : صنایع نکستر (Nexter)- تالس (Thales) - بخش دفاعی رنو (Renault) سفارش داده شده توسط : فرانسه - بلژیک سال ورود به خدمت : 2019 در ارتش فرانسه خدمه : 3نفر سرنشین : 8 نفر وزن : 24/5 تن طول : 7 متر عرض :2/5متر ارتفاع : 3 متر تسلیحات در مدل استاندارد: جایگاه سلاح کنترل از راه دور + مسلسل 7/62 میلی متری یا مسلسل 12/7 میلمتری یا نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری حداکثر سرعت در جاده: 110 کیلومتر بر ساعت برد : 800 کیلومتر قدرت پیشرانه : 400 اسب بخار ===================================================================== ادامه دارد... منابع اصلی قسمت دوم: 1 2 3 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

در حاشیه حضور سامانه مرصاد 16 در رزمایش مدافعان اسمان ولایت 99 ... سامانه مرصاد 16 نمونه متحرک سازی شده و ارتقا یافته مرصاد هست که خود آن هم ارتقا سامانه هاوک میباشد... سامانه مرصاد 16

با حضور اف 14 تمرین پدافندی بوده نه آزمایش تسلیحات. تامکت ها با اسپارو پریدند.

لاکهید مارتین اولین تصویر از سامانه جدید موشکی برد بلند هایپرسونیک ( LRHW ) را رونمایی کرد لاکهید مارتین بزرگترین تامین کننده تسلیحاتی پنتاگون اولین تصویر عمومی گرافیکی ساخته شده توسط کامپیوتر سیستم موشکی برد بلند هایپرسونیک ارتش آمریکا را رونمایی کرد. با توجه به تصویر ارائه شده این سامانه شامل چهار کشنده برپاگر پرتابگر ( TEL ) که هر یک بر روی تریلر های اصلاح شده M-870 چهل تنی نصب شده اند و پست های فرماندهی میشود. هر سیستم آتش ( TEL ) شامل 2 موشک هایپرسونیک در محفظه های خود به صورت آماده و موشک های دیگری برای بارگذاری مجدد خواهد بود.

نسخه فارسی داده نمای رزمایش پیامبر اعظم 14 تقدیم به شهید عزیز موسی اسکندری.

اینم از توهم مسئولین و سران ج.ا هست که فکر می کردن عربستان و آمریکا نمی تونند به صورت سخت دخالت کنند ... اصولا اون ایمانی که مسئولین ج.ا به گفته های آرمان گرایانه و حقوق بشری ظاهری آمریکا دارند ، خود مسئولین آمریکایی ندارند ... می شد همون زمان وارد شد ، با گرفتن امتیازاتی برای شیعیان قائله رو ختم به خیر کرد ....

مسئولین ج.ا از هوشمندترین مسئولین جهان هستند و تمام اقدامات داخلیشون با برنامه ریزی کامل و هوشمندانه هست و وضع فعلی حاصل برنامه ریزی دقیق ایشان می باشد .

بسم ا.. گستره استقرار واحدهای ایرانی در سوریه فرض بر صحت این داده ها ، پراکنش استقرار این نیروها در بخش غربی سوریه از شمال تا جنوب ، بخصوص در جولان جالب توجه هست که از یک نظر لایه های استراتژی ایران در سوریه را در ابعاد خاصی اثبات می کند ..

بسم ا.... مرداد 1396

جدید ترین تصویر از خودروی رزمی MPF جنرال داینامیکس جنرال داینامیکس بخش سیستم های زمینی در کانادا اولین تصویر دیجیتالی از نمونه اولیه خودروهای رزمی MPF ( Mobile Protected Firepowe ) را به نمایش گذاشت است. این خودرو رزمی در کلاس خودروهای رزمی متوسط طبقه بندی می شود. در حقیقت خودروی رزمی MPF جنرال داینامیکس برای پشتیبانی از تیپ های پیاده نظام ارتش ایالات متحده در نظر گرفته شده است. با توجه به اطلاعات اولیه، طراحی خودروی رزمی MPF جنرال داینامیکسبه این شکل است که راننده و پیشرانه در بخش جلویی بدنه قرار دارند . برجک رزمی نیز در بخش عقبی بدنه قرار خواهد گرفت. این برجک رزمی دارای 3 نفری است که شامل فرمانده ، توپچی و لودر می باشد. سیستم کنترل آتش و سایت دید مستقل فرمانده ( CITV ) در این خودرو رزمی مشابه با تانک M1A2 SepV3 است. برجک رزمی مسلح به توپ 105 میلیمتری می باشد ولی این احتمال نیز باید در نظر گرفته شود که توپ اصلی می تواند یک توپ 120 میلیمتری نیز باشد. این خودرو مجهز به مسلسل 7/62 میلیمتر هم محور است. در بالای دریچه فرمانده نیز یک مسلسل 12/7 میلی متری قرار دارد. پیشرانه از نوع دیزلی خواهد بود فعلا نوع و میزان قدرت آن نامشخص است. سیستم تعلیق از نوع هیدرو پنوماتیک خواهد بود که از هر طرف به شش چرخ متصل است. در حال حاظر خبری از سیستم دفاع فعال در نمونه جدید نیست اما با توجه به برنامه های پیشین خودروی رزمی MPF در جنرال داینامیکس که دارای سیستم دفاع فعال بودند این احتمال وجود دارد در آینده نمونه و یا طراحی از MPF جدید مجهز به سیستم دفاع فعال منتشر شود. روند تکامل و معرفی خودرو رزمی MPF در شرکت جنرال داینامیکس

ورود سریع ارتش امریکا برای ساخت تانک سبک جدید ارتش ایالات متحده یک رقابت کامل و باز برای ساخت یک تانک سبک جدید بین شرکت های General Dynamics وBAE Systems برگزار می کند. در حال حاضر هیچ کدام از پلتفرم زرهی در ارتش آمریکا نمی تواند نیازهای تعریف شده برای پروژه Mobile Protected Firepower (MPF) در بخش تحریک، حفاظت و قدرت آتش را برای پیاده نظام فراهم کند. پروژه MPF نشانه ی دیگری از چگونگی آماده شدن پنتاگون برای جنگ علیه رقبای خود مانند روسیه و چین و پس از تقریبا دو دهه جنگ در کشورهای عراق و افغانستان است. MPF به ارتش آمریکا این قابلیت را می بخشد که موقعیت های دشمن و پناهگاه ها آنها را از بین ببرد و تسلیحات سنگین و تهدیدات زرهی را در حین عملیات تهاجمی و یا انجام عملیات های دفاعی نابود سازد. ژنرال جان م. موری، ژنرال فرمانده از مدیریت ارتش های آینده می گوید:"با قبول برخی ریسک های کوتاه مدت در این برنامه، تیم های پیاده نظام ما به زودی یک وسیله نقیله با قابلیت تحرک پذیری بالا، حفاظت بالا و قابلیت آتش مستقیم با دقت و برد بالا را دریافت می کنند." ژنرال راس کافمن مدیریت کارگروه ترکیبی خودروهای رزمی آینده ، گفت: "در حال حاضر، قابلیت های پروژه MPF در تشکیلات نظامی ما وجود ندارد. نیازمند های مرتبط با این پروژه ارتش ایالات متحده را قادر می سازد تا مناطق امنیتی و کمربندهای دفاعی دشمن را مختل کند، سپس باعث پیش روی و در آخر موجب شکست آنها بشود که در نتیجه آن پیاده نظام می تواند به اهداف تعیین شده نزدیک و آنها را نابود کند. در این پروژه ارتش آمریکا محدودیت وزنی مشخصی برای خودرو رزهی جدید وضع نکرد. اما یکی از الزامات این بود که یک هواپیمای ترابری C-17 با ظرفیت بار حدود 80 تن بتواند دو دستگاه از این خودرو را جا به جا نماید. در حال حاضر هواپیمای ترابری C-17 فقط می تواند یک دستگاه تانک M1A2 ابرامز با وزن حدودی 73 تن را جابه جا نماید . تانک ابرامز به یک توپ 120 میلیمتری مجهز است در حالی که در تانک سبک جدید، به یک توپ با کالیبر 105 تا 120 میلیمتر مجهز خواهد بود." کافمن افزود: "در حال حاضر هیچ سلاح دقیقی برای حذف پناهگاه ها مستحکم در میدان جنگ وحود ندارد، شلیک به ساختمان های متراکم در میدان نبرد شهری به پیاده نظام اجازه می دهد تا به دشمن نزدیک شوند." هرکدام از شرکت هاGeneral Dynamic وبا BAE Systems سفارش ساخت ساخت 12 نمونه اولیه برای ارتش آمریکا را دریافت کردند. مقامات ارتش آمریکا گفتند قرار داد وضع شده ارزشی حدود 376 میلیون دلار دارد و انتظار می رود اولین نمونه هر یک از این شرکت ها 14 ماه دیگر اماده باشد. ارتش با استفاده از خرید ویژه اجازه می دهد که خودروهای زرهی جدید سریعتر از یک برنامه خرید سنتی وارد نیروهای مسلح بشوند. دیوید دوپ، مدیر پروژه تانک سبک گفت : این وسیله نقلیه جدید در حال حاضر وجود ندارد، اما فن آوری ها، قطعات، سیستم ها و زیر سیستم های موجود است. که با یک دریگر ادغام خواهند شد. سربازان خودروها را در تست های ارتش آزمایش خواهند کرد و این تانک ها با اجرای آتش نشان خواهند داد که چگونه در مقابل تسلیحات دشمن ایستادگی می کنند. ارتش قصد دارد در سال مالی 2022 برنده این پروژه را انتخاب کند و در سال 2025 تانک های سبک جدید آماده ورود به میدان های نبرد خواهند بود. در مجموع، در پروژه MPF برنامه ریزی برای خرید 504 دستگاه تانک سبک در نظر گرفته شده است.

LAV-25A2 با قابلیت بارریزی هوایی با بازنشست شدن تانک سبک هوابرد شریدان در ارتش آمریکا، وجود یک خودرو زرهی برای پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام هوابرد احساس می شود. در25 ژانویه سال 2018 بخش فرماندهی تست و ارزیابی ارتش آمریکا برای استفاده از خودروی سبکLAV-25A2 به عنوان یک خودرو هوابرد سلسله آزمایشاتی را انجام داد. این تست ها توسط تیپ 73 ام سوارنظام از لشکر 82 ام هوابرد در پایگاه فورت برگ با موفقیت انجام شد. با انجام موفقیت تست ها این خودرو زرهی سبک در 25 اکتبر سال 2018 به گروهان آلفا، جمعی گردان چهارم از هنگ 68 زرهی وابسته به تیپ یکم از لشکر 82 هوابرد به تحویل داد شد. بارریزی هواییLAV-25A2 از هواپیمای ترابری c-17 وزن خودروی زرهی سبک LAV-25 در حدود 12/8 تن است و مسلح به یک توپ 25 میلیمتری مدل بوش متسر M242 است. ظرفیت این خودرو شامل 3 خدمه (راننده،توپچی و فرمانده) و 6 سرنشین می باشد. نمونه خودروی زرهیLAV-25A2 نسب به نمونه استاندارد این خورو بروزرسانی شده است. این مدل در بخش زره، تسلیحات، سیستم تعلیق و سیستم های نظارتی ارتقا یافته است. زره برای حفاظت در برابر بمب های دست ساز (IED) و گلوله های انرژی جنبشی بروزرسانی شده است. ارتقاء بخش تعلیق شامل فرمان واهرم فرمان، میله های پیچشی ، کمک فنرها و محورها است. از دیگر بخش های بروز رسانی شده می توان به نصب سیستم نظارت حرارتی بهبود یافته (ITSS) که توسط شرکت Raytheon در سال 2007 بروی خودرو هایLAV-25 نصب شده است اشاره کرد. شبیه سازی فرود بعد از فرود تجهیزاتی مانند توپ بر روی خودرو نصب می شود و تست های مانند کالیبره بودن توپ، دقت شلیک و عملکرد درست سیستم تعلیق مورد بررسی قرار می گیرد به طور قطع نیروهای هوابرد ارتش امریکا برای انجام ماموریت های خود به یک خودروی زرهی هوابرد نیاز دارند اما باید منتظر ماند و دید در آینده چه خودروی زرهی در نیروهای هوابرد ارتش به شکل فراگیر به خدمت در خواهد آمد.

بخش سوم   رقابت های سیستم توپ زرهی  (AGS) در دهه 1980 ارتش آمریکا به دنبال یک جایگزین برای تانک های سبک شریدان در لشکر 28 ام هوابرد بود. تلاش ها برای بروزرسانی تانک های شریدان نیز ناموفق بود. همچنین ارتش آمریکا نیاز داشت تا این وسیله نقلیه جدید قابل جایگزینی با خودرو های هاموی مجهز به موشک ضد زره تاو در  هنگ 2ام سوار نظام زرهی نیز باشد. به همین منظور رقابتی برای یافتن طرح جدید تانک سبک آمریکا شروع شد. از جمله شروط مهم ارتش آمریکا برای پذیرش طرح  امکان جابه جایی تانک با هواپیمای ترابری C-130  بود.  در این رقابت 3 کمپانی کادیلاک ، جنرال داینامیکس و FMC  طرح های خود را به نمایش گذاشتند. طرح کادیلاک با نام Stingray (نوعی سفره ماهی) ، طرح Teledyne با نام Expeditionary و طرح شرکت FMC با نام M8 شناخته میشوند. نتایج این رقابت در سال 1992 با پیروزی طرح M8 پایان یافت. البته با این حال هیچ کدام از طرح های ارائه شده نتوانستند نظر مثبت ارتش ایالات متحده آمریکا را به خود جلب کند و هیچ کدام وارد ارتش نشدند.   تانک سبک هوابرد M8 بعد از پیروزی طرح شرکت FMC ، شش نمونه ی اولیه این تانک ساخته شد و تحت عنوان XM8 AGS  به ارتش ایالات متحده آمریکا تحویل داده شد. قرار بود  شروع ساخت این تانک سبک در سال 1996 آغاز شود. اما پروژه در سال 1997 کنسل شد و سرمایه ای که برای این پروژه در نطر گرفته شد صرف طرح های نوپایی دیگر ارتش امریکا شد. درسال 2004 ارتش ایالات متحده آمریکا به طور کامل از طرح M8 و تانک های سبک هوابرد  صرف نظر کرد. با این حال متشریان خارجی علاقه زیادی به خرید طرح M8 از خود نشان دادند. برای نمونه شرکت ترکیه ای FNSS در اواخر سال 1997 سفارش خرید این تانک را برای فرماندهی نیروی زمینی ترکیه داد و یا در سال 2006 کشور تایوان ابراز علاقه کرد که خواهان خرید M8 برای جایگزین کردن آن با تانک های سبک M24  وM41  است . با این وجود آمریکا با هیچ کدام از پیشنهاد ها موافقت نکرد. البته با این وجود به نظر میرسد که انگلستان دسترسی قابل توجه ای به این تانک داشته است به طوری که تانک سبک VFM 5  خود را براساس پلتفرم M8 طراحی و ساخته است. در سال 2015 نیز شرکت BAE Systems یک بروزرسانی جامع برای تانک سبک  M8 طراحی کرده است که هدف از آن بازار مشتریان خارجی می باشد. تانک سبک M8 به شکل پایه از یک زره آلیاژ آلومینیومی بهره میگرد . همچنین این تانک مجهز به زره های ماژولار تیتانیومی بوده است البته توجه به نوع ماموریت زره های مختلف با سطح های حفاظتی متفاوت بروی تانک نصب می شد. سطح حفاظتی یک و یا پایه برای انجام ماموریت های واکنش سریع طراحی شده بود. دراین سطح تانک توانایی حمل شدن و فرود هوایی از هواپیمای ترابری C-130 را دارد. همچنین  می تواند در برابر تسلیحات سبک و ترکش گلوله های مقاوم باشد. در سطح حفاظتی 2 باز هم تانک قابلیت جا به جایی با هواپیمای ترابری C-130 را دارا است اما قابلیت پرتاب از هواپیما را ندارد. در حالی که در سطح حفاظتی 3 (زره های ماژولار تیتانیومی ) تانک به هیچ عنوان قابلیت جا به جایی با هواپیمای ترابری C-130 را ندارد. در سطح 3 تانک می تواند در برابر تسلیحات سبک ضد تانک به راحتی مقامت کند.  تمام نسخه های قابلیت جابه جایی هوایی با هواپیماهای ترابری C-5 و C-17 را دارند. سطوح حفاظتی مختلف تانک زره های ماژولار تیتانیومی جابه جایی هوایی M8 سطح حفاظتی 3 با هواپیمای ترابری C-5 لحظه پرتاب تانک M8 از هواپیمای ترابری C-130   M8 مجهز به یک توپ به نام XM35 است. کالبیر این توپ  105 میلیمتری ودارای یک بارگذار خودکار است. البته در مواقع اضطراری خدمه توانایی لود کردن توپ به طور دستی را داشتند. نرخ آتش M35 حدود 12 گلوله در دقیقه است. ظرفیت ذخیره در داخل بارگذار 21 گلوله و در بدنه حدود 9 گلوله قرار میگیرد. تسلیحات ثانویه شامل یک مسلسل 7.62 میلی متر هم محور و یک مسلسل 12.7 میلی متر که بروی برجک نصب می شود است. پیشرانه ی دیزیل توربوشارژ این تانک حدود 580 اسب بخار قدرت داشت. تعداد خدمه نیزدر این تانک3 نفر شامل : راننده ، توپچی و فرمانده می باشد. تست شلیک توپ 105 میلیمتری XM35 تست بخش شاسی  محل قرار گیری دریچه ی پوکه پران در پشت برجک تانک  سبک انگلیسی VFM 5 که در حقیقت نمونه ی ساده تر تانک M8 است. بروزرسانی M8 که توسط شرکت BAE Systems انجام شده است مشخصات : وزن:  حفاظت سطح 1 : 19.25 تن حفاظت سطح2 : 22.25 تن حفاظت سطح 3 : 24.75 تن طول : 8.9 متر عرض : 2.69 متر ارتفاع : 2.55 متر تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  XM35– مسلسل 7.62 میلیمتری – مسلسل 12.7 میلیمتری پیشرانه : 6V 92TIA – 580 اسب بخار قدرت حداکثر سرعت در جاده : 45 کیلومتربر ساعت برد : 451 کیلومتر   تانک سبک Stingray تانک سبک Stingray توسط کمپانی کادیلاک ساخته و طراحی شد. بعد از انتخاب نشدن طرح در رقابت AGS ، کمپانی تصمیم به فروش این تانک به مشتریان خارجی گرفت. اولین نمونه اولیه ی این تانک در سال 1985 ساخته شد و تا سال 1988 حدود 106 دستگاه از این تانک به تنها مشتری خارجی، ارتش سلطنتی تایلند فروخته شد. البته شرکت کادیلاک برای به دست اوردن مشتریان بیشتر از برجک این تانک برای ساخت یک خودرو پشتیبانی آتش با نام LAV-600 بهره گرفت. همچنین برجک این تانک نیز بر روی شاسی تانک های M41 ، M47  و M551 تست شد . با این حال نتوانست مشتری برای این محصولات پیدا کند. تانک سبک Stingray قابلیت جا به جایی هوایی با هواپیمای ترابری C-130 را دارد. به همین دلیل وزن آن بسیار پایین است. زره جلویی این تانک می تواند در برابر مهمات  14.5  میلیمتری مقاومت داشته باشد. تانک سبک Stingray در اختیار تنها مشتری خارجی ارتش سلطنتی تایلند    البته می توان حفاظت تانک را با کمک زره های اضافه شونده بهبود داد. این تانک مجهز به یک توپ 105 میلیمتری با لگد پایین است که از توپ انگلیسی L7A3 مشتق شده است. توپ این تانک به طوردستی لود میشود . 8 گلوله ی آماده شلیک در داخل برج و باقی گلوله های در بدنه ذخیره شده اند. جنگ افزار ثانویه این تانک مسلسل هم محور 7.62 میلی متر و مسلسل 12.7 میلیمتری نصب شده بروی برجک است. تعداد خدمه ی تانک 4 نفر شامل فرمانده ، راننده ، توپچی و لودر می باشد. پیشرانه ی دیزیلی این تانک  دیزل دیترویت مدل8V-92TA با قدرت 535 اسب بخار است. برای کاهش هزینه و نگهداری تانک Stingray، در ساخت موتور، انتقال قدرت و تعلیق از قطعات استاندارد استفاده شده است. البته شرکت کادیلاک بعد از مدتی یک بسته ی برزورسانی برای این تانک سبک با نام Stingray II ساخت. از جمله تغییرات اضافه شده در نمونه جدید  می توان به ارتقا زره ،  بهبود سیستم پیشرانه ، نصب  سیستم های دید توپچی پیشرفته تر با قابلیت سیستم تصویربرداری حرارتی ،  نصب فاصله یاب لیزری برای فرمانده ،  اضافه شدن تجهیزات حفاظتی ش.م.ر و ... اشاره کرد. کمپانی کادیلاک تصمیم گرفت تا برجک Stingray را بروی شاسی 6x6 خودرو زرهی LAV-300 نصب کند و نام محصول را LAV-600 گذاشت. البته آن طور که مد نظر کادیلاک بود این محصول موفق نبود. مشخصات : وزن:  20.2 تن طول : 9.3 متر عرض : 2.71 متر ارتفاع : 2.55 متر تعداد خدمه : 4نفر – فرمانده ، توپچی ، بارگذار و راننده تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  L7A3 – مسلسل 7.62 میلیمتری – مسلسل 12.7 میلیمتری پیشرانه : 8V-92TA– 535 اسب بخار قدرت حداکثر سرعت در جاده : 67 کیلومتربر ساعت برد : 483 کیلومتر   تانک Expeditionary اگر چه طرح کمپانی Teledyne در رقابت دهه ی 1980 شکست خورد اما ایده ی این کمپانی نقش بسزایی در گسترش خودرو های پشتیبانی آتش آینده ارتش آمریکا داشت. آزمایشات اولیه بروی این طرح بین سال 1980 تا 1981 انجام شد. در سال 1982 طراحی دقیق و کامل پروژه صورت گرفت. اولین پیش نمونه در دسامبر 1983 تکمیل و  کار  برروی بخش برجک تانک نیز در اواسط سال 1984 تکمیل شد. بعد از از اتمام آزمایشات بخش شاسی در نوادا، برجک و بدنه در ماه آوریل سال 1985 با یکدیگر ترکیب شدند و در همان سال برای اولین بار در کنفرانس ارتش ایالات متحده در پایگاه نظامی فورت ناکس برای عموم نمایش داده شد. با مشخص شدن نتایج رقابت AGS  در سال 1992 و شکست طرح کمپانی Teledyne، این کمپانی در سال 1996 تصمیم به فروش این طرح در بازار های خارجی گرفت که بازهم این پروژه نتوانست در این زمینه نیز موفقیتی کسب نماید. Teledyne برای حل مشکل فروش نیز  از کمپانی جنرال دینامیک کمک گرفت. اما جنرال دینامیک برای حل مشکل تانک Expeditionary ، با بهبود عملکرد برجک از آن برای ساخت خودروهای پشتیبانی آتش استرایکر MGS استفاده کرد. ایده ی یک برجک کم ارتفاع و بدون سرنشین کمپانی Teledyne موجب شد که در نسل جدید خودروهای پشتیبانی آتش آمریکا شکل بگیرد.     وزن سبک و اندازه کوچک تانک Expeditionary ، توانایی جا به جایی به کمک هواپیمای ترابری C-130 یا C-141 را به آن میدهد. اما به علت پایین آوردن وزن تانک، زره های تانک حفاظت چندانی ندارند. برای جبران زره ضعیف طراحان تصمیم گرفتند تا یک محفظه خدمه ایمن برای این تانک طراحی کنند محل قرار گیری این بخش در قسمت عقبی بدنه قراردارد. علاوه براین در صورت نیاز می توان زره های اضافه شونده را بروی تانک نصب کرد. تانک Expeditionary فقط 3 خدمه دارد ( توپچی، راننده و فرمانده). سلاح اصلی این تانک توپ 105 میلیمتری مدل M68 و سلاح ثانویه ی آن یک مسلسل 7.62 میلیمتری است. توپ اصلی مجهز به یک بارگذار خودکار  از نوع رولور( مشابه عملکرد فشنگ گذاری در هفت تیر )  با ظرفیت 9 گلوله  است. علاوه براین باقی مهمات در یک محظه جداگانه در بخش عقبی بدنه جای گرفته است. البته بخش بارگذار به طور مکرر دچار اشکال فنی میشد. تعمیرات و دسترسی به بخش بارگذار تانک نیز با مشکلاتی همراه بود. به همین دلیل وقتی کمپانی جنرال دینامیک تصمیم به استفاده از برجک این تانک برای ساخت  یک خودرو پشتیبانی اتش گرفت سیستم بارگذار را تغییر داد. تا علاوه بر مشکلات فنی کمتر ، دسترسی آسان به بارگذار وجود داشته باشد. بخش الکترونیک این تانک جز پیشرفته ترین تانک ها در زمان خود بود. کامپیوتر کنترل آتش M21 ، مسافت یاب لیزری AN / VVG-2، سیستم تصویربرداری حرارتی AN / TAS-4 ، پریسکوپ دید در شب راننده AN / VVS-2 V از جمله قطعات پیشرفته ی این تانک به حساب می آید. بخش پیشرانه در جلوی شاسی تانک قرار گرفته است. پیشرانه ی مطعلق به شرکت  Cummins مدل VTA 903-T660 با قدرت 495 اسب بخار است. سیستم انتقال اتوماتیک این تانک، جنرال الکتریک مدل HMPT-500 با 3 دنده جلو ویک دنده عقب بوده است.   مشخصات : وزن : 19 تن – در صورت نصب زره های اضافه شونده 30 تن طول : 7.49 متر عرض : 3.6 متر ارتفاع: 2.8 متر تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  M68 – مسلسل 7.62 میلیمتری پیشرانه : VTA-903T – 495 اسب بخار قدرت حداکثر سرعت در جاده : 80 کیلومتربر ساعت برد : 480 کیلومتر   سیستم توپ متحرک M1128 –( استرایکر MGS)  با بازنشسته شدن M551 و لغو شدن طرح M8 ارتش ایالات متحده امریکا دیگر به دنیال توسعه و یا ساخت تانک ها /آتش پشتیبانی/ توپهای خودکششی سبک هوابرد  با وظیفه پشتیبانی آتش نرفت. یکی از دلایل بی علاقگی ارتش در به خدمت گرفتن این نوع اداوات محدودیت در وزن آنها به خاطر قابلیت داشتن هوابرد بودن بود. که درنتیجه آن موجب  کاهش میزان حفاظت ، کاهش میزان قدرت آتش و ... می شد. همچنین در میدان نبرد محل فرود این خودروها به سرعت شناسایی میشد که برای عملیات های هوابرد مسئله ساز بود.  تانکهای زرهی سبک بدون قابلیت هوابرد نیز کنار گذاشته شدن زیرا هواپیماهای ترابری جدید قابلیت بارگیری بالاتری به دست اورده بودند در نتیجه می تواستند  ادوات زرهی با وزن های بالا و اندازه بزرگتر را جابه جا کنند. همچنین پیشرانه های جدید می توانند چالاکی و قدرت بیشتری برای خودرو های زرهی با وزن بالا فراهم کنند. اما ارتش آمریکا در جنگ های گوناگونی از جمله جنگ کره، ویتنام، جنگ داخلی در دومینیکن، حمله به پاناما و جنگ اول خلیج فارس که در آن حضور خودرو های سبک زرهی وهوابرد ارتش ایالات متحده آمریکا پررنگ بود یک نکته را به خوبی آموخت. حضور یک خودرو زرهی با قدرت آتش و تحرک پذیری بالا برای ایجاد آتش پشتیبانی مستقیم برای نیروهای پیاده نظام بسیار ضروری و کار آمد است. به طوری که باعث افزایش عملکرد نیروهای پیاده نظام درمیدان نبرد می شود. در نتیجه ارتش ایالات متحده امریکا  برای پر کردن جای خالی تانک های سبک، خودروهای زرهی استرایکر MGS را که 3مولفه قدرت آتش با رتیم آتش مناسب ، تحرک پذیری و حفاظت قابل قبول را باهم داشت  در ماه جولای سال 2006  به خدمت درآورد . مزیت بزرگی که استرایکر MGS  در مقابل خودروهای پشتیبانی آتش پیشین دارد استفاده از یک  شاسی مشترک با نفربر استرایکر است که در هزینه های ساخت و نگهداری آن کاهش چشمگیری ایجاد میشود. استرایکر MGS سه مولفه ی قدرت آتش ، تحرک پذیری و حفاظت که برای یک خودرو پشتیبانی آتش لازم است را در کنار هم دارد.   برجک کنترل از راه دور MGS مجهزبه یک توپ 105 میلیمتری مدل M68A2 دارای یک تثبیت کننده و بارگذاری خودکار است. این نوع برجک در حقیقت الگو برداری از برجک تانک Expeditionary است .تسلیحات ثانویه شامل یک مسلسل 7.62 میلیمتری و در صورت نیاز می توان یک مسلسل 12.7 میلیمتری را بروی برجک نصب کرد.  MGS می تواند 18 گلوله را در بارگذار خود ذخیره کند و نرخ آتش آن 6 گلوله در دقیقه است. توپ M68A2 می تواند چهار نوع از مهمات زیر را شلیک کند. گلوله های انرژی جنبشی M900 : این گلوله ها برای مقابله با وسایل نقلیه و خودروهای زرهی سبک کاربرد دارد. گلوله های شدید النفجار ضد تانک M456A2  : برای ضربه زدن به نقاط حساس خودرو های زره و از بین بردن سربازان دشمن به شکل ترکش شونده استفاده می شود. گلوله های شدید النفجار پلاستیکی M393A3 : برای از بین بردن استحکامات دشمن مانند سنگر ها، موقعیت مسلسل ها و تک تیراندازهای دشمن وایجاد سوراخ در دیوارها برای عبور نیرو های خودی به کار میرود. گلوله های ترکش شونده M1040 : برای مقابله با پیاده نظام دشمن کاربرد دارد.    قابلیت استفاده متنوع از مهمات با عملکرد های متفاوت در کنار شلیک های دقیق و خطای پایین  باعث شده است استرایکر در ماموریت های پشتیبانی آتش درخشان ظاهر بشود. اگرچه استرایکرهای MGS  به طور بلقوه قابلیت هوابرد بودن را دارد اما ارتش آمریکا تمایلی به استفاده از این قابلیت ندارد. در ضمن با وجود وزن 18.77 تن، قابلت جابه جایی هوایی با هواپیما های ترابری نظیر C -130 و هواپیماهای ترابری بزرگتر را دارد. علاوه بر این به مدد پیشرانه 350 اسب بخاری و پلتفرم 8×8 چرخدار استرایکر تحرک پذیری بالایی دارد که برای یک خودروی پشتیبانی آتش بسیار مناسب و قابل قبول است. نمایی از بارگذار استرایکرهای MGS بخش پوکه پران در پشت برجک قرار دارد. مهمات متنوع باعث میشود که استرایکر انعطاف بالایی در انجام دادن ماموریت ها داشته باشد. تصویر شماتیک مهمات انرژی جنبشی M900 توپ M68A2 قابلیت گردش عمودی -10 تا + 18  درجه و گردش کامل افقی 360 درجه را دارد.    استرایکر MGS به خوبی در جنگ عراق و افغانستان نشان داده است که می تواند در محیط های متفاوت صحنه ی نبرد از نبرد های شهری تا حرکت در مناطقع بیابانی و یا کوهستانی  ایجاد آتش مستفیم برای پیاده نظام مفید باشد. در بحث محافظت با نصب زره های اضافه شونده استرایکر MGS می تواند در برابر پرتابه های 14.5 میلیمتری مقاومت ازخود نشان دهد و همچنین نصب زره های قفسی که برای این خودرو پشتیبانی آتش رایج است در برابر راکت های آر پی جی آن را مقاوم می سازد. در ضمن می توان زره های واکنشی قدرتمندی تری را بروی این خودرو زرهی نصب کرد اما باید توجه کرد که ارتش ایالات متحده به تحرک استرایکر MGS در کنار حفاظت قابل قبول نیاز دارد پس نصب این گونه زره های سنگین کاربرد ندارد. البته استرایکر MGS خالی از اشکال نیست و خدمه ای که تجربه ی استفاده از این خودرو زرهی را خصوصا در جنگ عراق داشتند از عملکرد این خودرو زرهی رضایت ندارند. به عنوان مثلا استرایکر MGS در جنگ عراق فاقد یک سیستم تهویه مطبوع است و خدمه برای فرار از گرما از جلیقه خنک کننده استفاده می کنند. تجربیات خدمه در جنگ عراق نشان می دهد این جلیقه ها فقط ناحیه قفسه سینه را خنک می کنند. ولی خدمه هنوز احساس گرما می کنند. همچنین خدمه در طول ماموریت نیاز به یک ایستگاه سلاح کنترل از راه دور را احساس می کردند خصوصا در مواقع درگیری با تک تیرانداز نیروهای چریک عراقی وجود یک مسلسل با کالیبر بالا بیشتر حس میشد. فضای کم داخلی این خودرو زرهی ، وزن زیاد برجک و آسیب پذیر بودن چرخ ها نیر از جمله موارد نارضایتی خدمه از استرایکر MGS  است. با این حال می توان گفت که خودروهای پشتیبانی آتش هچون استرایکر MGS  در حال حاضر جانشین مناسبی برای تانک های سبک ارتش آمریکا برای حمایت از نیروهای پیاده نظام هستند. استرایکر MGS در حال اسکورت کردن کاروان کامیون های تجاری در افغانستان انجام تست موفقیت آمیز برای قابلیت هوابرد بودن مدل پایه ی استرایکر ( البته برای مدل MGS نیز شبیه سازی کامپیوتری انجام شده است که موفقیت آمیز بوده است) جا به جایی 2 دستگاه استرایکر MGS توسط هواپیمای ترابری C-5 جا به جایی استرایکر MGS توسط هواپیمای ترابری C-17 مشکلات استرایکر MGS که خدمه در عراق با آن مواجه بودند تا حدودی قابل حل است. نصب  یک سیستم تهویه ی هوا و نصب محافظ زرهی برای مسلسل 12.7 میلیمتری از جمله بروزرسانی ها برای استرایکر MGS ارتش ایالات متحده آمریکا است.   مشخصات: وزن : 18.77 تن طول : 6.95 متر عرض : 2.7 متر ارتفاع: 2.9 متر تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  M68A2 – مسلسل 7.62 میلیمتری- مسلسل 12.7 میلیمتری پیشرانه : Caterpillar دیزلی 3126    با قدرت 350 اسب بخار قدرت حداکثر سرعت در جاده :100 کیلومتربر ساعت برد : 530 کیلومتر     پایان   گردآوری و ترجمه:Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است   منابع اصلی : http://www.combatreform.org/ARMORHISTORY/ https://en.wikipedia.org/wiki/M22_Locust https://en.wikipedia.org/wiki/M24_Chaffee https://en.wikipedia.org/wiki/M41_Walker_Bulldog https://en.wikipedia.org/wiki/T92_Light_Tank https://en.wikipedia.org/wiki/M56_Scorpion https://en.wikipedia.org/wiki/M50_Ontos http://militarymashup.com/artillery-sp-m50-ontos.htm http://www.army-guide.com/eng/product4488.html https://en.wikipedia.org/wiki/M8_Armored_Gun_System https://en.wikipedia.org/wiki/Stingray_light_tank http://www.military-today.com/tanks/stingray_light_tank.htm http://www.military-today.com/tanks/expeditionary_tank.htm https://en.wikipedia.org/wiki/Expeditionary_tank https://en.wikipedia.org/wiki/M1128_Mobile_Gun_System http://www.popularmechanics.com/military/a2696/4253991/