بسم الله الرحمن الرحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ * بخش نخست در واژگان ایرانی، مسلسل دستی به جنگ افزاری کوچک اطلاق می شود که توانایی آتش رگباری دارد. در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی، ارتش و نیروهای انتظامی ایران از گونه های مختلفی از مسلسلهای دستی ساخت کشورهای بلوک غرب و شرق استفاده می کردند. برخی از این مسلسلها در داخل تولید و برخی نیز مستقیما” از خارج به کشور وارد شده بودند. در نوشتار پیش رو، نگاهی داریم به مسلسلهای دستی مورد استفاده در ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بر پایه دانسته های جناب یوسف ریاضی که بیشتر برپایه تصاویر موجود و دانسته های گردآوری شده از منابع مختلف تهیه و گردآوری شده است. بیشتر ایرانیان درباره استفاده کشورشان از مسلسلهای یوزی (UZI) و ام پی فایو (HK MP5) شنیده، دیده، و خوانده اند، ولی دانسته های کمتری درباره دیگر مسلسلهای دستی مورد استفاده در نیروهای نظامی، انتظامی، و امنیتی ایران در دسترس علاقمندان قرار داشته است. به احتمال بسیار زیاد، نخستین مسلسل دستی رسما” بکارگرفته شده توسط ارتش ایران مسلسل آلمانی MP28 ساخت شرکت برگمن (Bergmann) است که پیش از آغاز دومین جنگ جهانی توسط ایران از آلمان خریداری شدند. در ژانویه سال ۱۹۴۳، مقامات ایرانی و اتحاد جماهیر شوروی قراردادی را به امضاء رساندند که برپایه آن صنایع جنگ افزار سازی ایران مسلسل PPSh-41 با کالیبر ۲۵ * ۷/۶۲ میلی متری را برای نیروهای نظامی ایران تولید و همزمان بخشی از تولیدات خود را به اتحاد جماهیر شوروی صادر نماید. این مسلسل یکی از نخستین مسلسلهای تولید شده در ایران می باشد که البته خط تولید آن همزمان با پایان دومین جنگ جهانی متوقف شد. در این دوره کوتاه شمار نامشخصی از این مسلسل دستی در ایران تولید و در اختیار نیروهای نظامی ایران قرار گرفت. البته بر پایه شواهد موجود علاوه بر نیروهای نظامی، نیروی پلیس ایران (شهربانی) هم از این مسلسل استفاده می کرده است تا اینکه همگی در سال‌های دهه ۱۹۵۰ با مسلسلهای دستی جدیدتر جایگزین شدند. در همین دوره زمانی، ایران همچنین به شمار محدودی مسلسل کالیبر ۰/۴۵ تامپسون M1 نیز دست یافته بود که در جنگ با جدایی خواهان فرقه پیشه وری (نبرد برای نجات آذربایجان) در سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ مورد استفاده قرار گرفت. در یک تصویر با ارزش تاریخی بالا، تیمور بختیار جوان که در سال‌های بعد به ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) رسید، با یک مسلسل دستی تامپسون M1 مشاهده می شود. ادامه دارد….

به نام خدا Convair F2Y Sea Dart: جنگنده ای با اسکی های آبی Convair F2Y Sea Dart هواپیمای جنگنده دریایی آمریکایی بود که هنگام برخاست و فرود از اسکی های آبی استفاده می کرد. این جنگنده فقط به عنوان نمونه اولیه پرواز کرد و هیچ وقت به تولید انبوه نرسید. F2Y تنها هواپیمای دریایی است که از سرعت صوت فراتر رفته است. این هواپیما در دهه 1950 ساخته شد تا مشکلات فرود و برخاست هواپیما ها بر روی ناو های هواپیما بر را برطرف کند. این برنامه پس از نتایج نامطلوب و حادثه دلخراش سال 1954 متوقف شد. در چهارم نوامبر سال 1954 Sea Dart در آسمان متلاشی شد و خلبان آن، Charles E. Richbourg، کشته شد. 4 فروند هواپیمای باقی مانده در سال 1957 بازنشسته شدند اما تعدادی تا 1962 آماده به خدمت باقی ماندند. شروع Sea Dart با ورود Convair به رقابت نیروی دریایی ایالات متحده برای ساخت یک هواپیمای رهگیر مافوق صوت بود. در آن زمان، تردید های زیادی برای عملیاتی کردن جنگنده های مافوق صوت از عرشه هواپیمابر ها وجود داشت. برای حل این مشکل، نیروی دریایی ایالات متحده جنگنده های زیرصوت زیادی خریداری کرد. البته این نگرانی ها دلایلی هم داشت. بسیاری از طرح های مافوق صوت در آن زمان نیاز به باند برخاستی طولانی بودند، سرعت نزدیک شدن بالایی داشتند و پایداری یا کنترل زیادی نداشتند. تمام این عوامل برای هواپیمابر ها مشکل ساز بودند. تیم Ernest Stout در آزمایشگاه تحقیقات هیدرودینامیک Convair پیشنهاد داد تا رویF-102 Delta Dagger اسکی آبی نصب کنند. پیشنهاد Convair منجر به سفارش 2 نمونه اولیه در اواخر سال 1951 شد. پیش پرواز نمونه های اولیه، 12 فروند از آن سفارش داده شد. هیچ تسلیحاتی در Sea Dart نصب نشد اما هدف برنامه، مسلح کردن نسخه تولیدی به 4 توپ 20 میلی متری Colt Mk12 و باتری راکت های غیر هدایتی با باله های جمع شونده بود. 4 فروند از هواپیما های سفارش داده شده برای ایفای نقش وسیله آزمایشی بازطراحی شدند. پس از مدتی 8 فروند دیگر هم سفارش داده شد. این هواپیما قرار بود بال دلتا و ضد آب باشد و برخاست و فرود آن توسط اسکی های آبی دوگانه جکع شونده انجام می شد. Sea Dart در حالت سکون یا حرکت با سرعت پایین در آب تا لبه عقبی بال هایش در آب فرو می رفت.اسکی ها در هنگام برخاست تا موقعی که هواپیما به سرعت 16 کیلومتر بر ساعت نرسیده بود، باز نمی شدند. توان Sea Dart توسط 2 موتور توربوجت Westinghouse XJ46-WE-02 با قابلیت پس سوز تامین می شد که هوای مورد نیاز خود را از ورودی هایی در بالای بال ها (برای عدم ورود اسپری آب) دریافت می کردند. در زمانی که این موتور ها اماده نبودند، 2 موتور Westinghouse J34-WE-32 با قدرت کمی بیش از نصف موتور های قبلی روی آن نصب شدند. نمونه اولیه از نسخه ازمایشی با یک اسکی استفاده می کرد که موفقیت آن از نسخه ی دارای 2 اسکی بیشتر بود. تا سال 1957، آزمایش هایی روی انواع آرایش های مختلف اسکی ها صورت گرفت و پس از آن به انبار منتقل شد. ایالات متحده تنها کشوری نبود که به دنبال اسکی های آبی باشد. شرکت Saunders-Roe از انگلستان نسخه ای آزمایشی از جت جنگنده قایق پرنده به نام SR.A/1 را ساخته بود که اولین بار در سال 1947 به پرواز در آمد. این طراحی در واقع یک جنگنده مجهز به اسکی بود اما نتایج خوبی نداشت. در دهه 1950، نیروی دریایی ایالات متحده آرایش داخلی یک زیردریایی هواپیمابر را مطرح کرد که می تواند 3 فروند از این هواپیما ها را حمل کند. هواپیما ها در محفظه های فشار نگه داری می شدند که از بدنه بیرون نزده بود. هواپیما ها توسط یک بالابر در سمت چپ به بالا می آمدند. در آب های آرام هواپیما خودش برخاست را انجام می داد اما در آب های متلاطم این کار توسط منجنیق صورت می گرفت. این برنامه به دلیل 2 مشکل عمده روی کاغذ باقی ماند: سوراخ مورد نیاز برای بالابر بدنه را ضعیف می کرد و انتقال بالابر بارگیری شده به ساختار بدنه دشوار بود. Sea Dart در تاسیسات Convair در سن دیگو در فرودگاه Lindbergh ساخته شد و برای آزمایش، در دسامبر سال 1952 به بندر سن دیگومنتقل شد. هواپیما با خلبانی E. D. "Sam" Shannon به طور ناخواسته اولین پرواز کوتاه خود را در حالی که قرار بود فقط آزمایش تاکسی سریع داشته باشد، در چهاردهم ژانویه سال 1953 انجام داد. اولین پرواز رسمی آن در نهم آپریل بود. موتور های کم توان باعث شدند تا جنگنده کند شود و اسکی های آبی به اندازه مورد انتظار موفق نباشند. اسکی ها با وجود بازوی لرزش گیر oleo در هنگام برخاست و فرود تکانه های شدیدی ایجاد کردند. کار برروی اسکی و بازو ها شرایط را تا حدودی بهبود بخشید اما آن ها قادر به رفع مشکل عملکرد ضعیف نبودند. Sea Dart با موتور های J34 قادر به رسیدن به سرعت مافوق صوت نبود. طراحی آن نیز مربوط دوره پیش از قانون سطح Whitcomb بود و ضریب پسای فراصوت زیادی داشت. دومین نسخه اولیه لغو شد، بنابراین اولین هواپیمای آزمایشی ساخته شد و پرواز کرد. این هواپیما به موتور های J46 مجهز بود که کارایی کمتری داشت. با این حال، با شیرجه ای کم عمق به سرعتی کمی بیش از 1 ماخ دست پیدا کرد تا به تنها هواپیمای دریایی مافوق صوت تا به امروز تبدیل شود. در چهارم نوامبر سال 1954، Sea Dart BuNo 135762 در نمایشی برای مقامات نیروی دریایی و خبرنگاران بالای بندر سن دیگو در آسمان متلاشی و خلبان آزمایشی Convair، Charles E. Richbourg، پس از عبور ناخواسته از محدودیت های سازه هوایی کشته شد. ریچبورگ 31 ساله، کهنه سرباز نیروی دریایی از جنگ جهانی دوم بود. بدون او به سرعت از آب خارج شد اما او از شکستگی سازه هوایی نجات نیافت. پیکر وی در آرامستان ملی سنت آگوستین در فلوریدا به خاک سپرده شد. حتی پیش از این اتفاق هم نیروی دریایی نسبت به این برنامه بی علاقه شده بود (مشکلات جنگنده های مافوق صوت بر روی عرشه حامل در حال برطرف شدن بودند) و سقوط آن باعث شد تا برنامه Sea Dart به حالت آزمایشی درآید. تمام هواپیما های تولیدی لغو شدند، اما 3 نمونه آزمایشی تکمیل شدند. 2 پیش نمونه نهایی هیچ وقت پرواز نکردند. علی رغم اینکه Sea Dart به طور رسمی بازنشسته شد و از سال 1957 دیگر پرواز نکرد، حداقل یک نسخه از F2Y تا سال 1962 در انبار باقی ماند. در نتیجه، نام آن تحت "سامانه سه خدمته تعیین هواپیمای ایالات متحده در سال 1962" به YF-7A تغییر کرد. هر 4 فروند Sea Dart باقی مانده تا امروز نجات پیدا کرده اند. XF2Y-1 Sea Dart، با شماره 137634، به دلیل اشتباه جرثقیل در وضعیت بدی است و منتظر ترمیم برای موسسه Smithsonian در واشنگتن است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135763، در موزه هوایی و فضایی سن دیگو در پارک بالبوآ نمایش داده می شود. این هواپیما از موزه ملی هوانوردی دریایی در پایگاه Pensacola نیروی دریایی قرض گرفته شده است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135764، در موزه هوانوردی بال های آزادی در پایگاه Willow Grove نیروی دریایی در پنسیلوانیا نمایش داده می شود. این هواپیما از موزه ملی هوانوردی دریایی در پایگاه Pensacola نیروی دریایی قرض گرفته شده است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135765، در موزه هوایی فلوریدا که بخشی از مجموعه Sun 'n Fun در فرودگاه بین المللی Lakeland Linder است، نمایش داده می شود. مشخصات - خدمه: 1 - طول: 15.583 متر - طول بال ها: 10.77 متر - عرض: 1.65 متر - آب‌نشین (عمق مورد نیاز عدم برخورد به کف دریا): 1000 میلی‌متر در صورت جمع شدن اسکی ها، 2450 میلی‌متر در صورت باز بودن اسکی ها - ارتفاع: 4.9 متر با لوازم 3 نقطه ای ساحلی، 2.26 متر در حالت افقی - مساحت بال ها: 52.8 متر مربع - وزن: 7586 کیلوگرم - وزن ناخالص: 11055 کیلوگرم - حجم سوخت: 3800 لیتر سوخت قابل مصرف + 25 لیتر سوخت غیر قابل مصرف - قوای محرکه: 2 موتور توربوجت Westinghouse J46-WE-12B با پس سوز که هرکدام 20 کیلونیوتن رانش خشک و 27 کیلونیوتن رانش با پس سوز تولید می کنند. در نسخه 137634 از 2 موتور Westinghouse J34-WE-32 با 15 کیلونیوتن تراست (فقط خشک) استفاده می شد - حداکثر سرعت: 1118 کیلومتر بر ساعت (در ارتفاع 2400 متری)، 1328 کیلومتر بر ساعت (در ارتفاع 11000 متری) - حداکثر سرعت: 1.25 ماخ - برد: 826 کیلومتر - زمان ارتفاع گیری: 11000 متر در 1 دقیقه و 42 ثانیه - بارگیری بال ها: 140 کیلوگرم بر متر مربع - نسبت رانش به وزن: 0.56 (در حالت بارگیری کامل)، 0.96 (در هنگام خالی بودن) - طول باند مورد نیاز برای بلند شدن: 1700 متر - طول باند مورد نیاز برای فرود: 460 متر - زمان برخاست در هوای آرام: 35 ثانیه - سرعت فرود در 20 درجه آلفا: 209 کیلومتر بر ساعت در پیکربندی فرود با 10 درصد سوخت تسلیحات: توپ ها (4 توپ 20 میلیمتریColt Mk 12 ثابت شده به سمت جلو)، راکت ها (راکت های هوایی با بالچه های جمع شونده)، موشک ها (2 موشک هوا به هوا) منبع

بسم ا.. داده نمای بیرقدار پی نوشت : برای اندازه بزرگتر ، روی عکس کلیک کنید

ویدئوی تبلیغاتی ارتش چین برای تشویق جوانان چینی به حضور در ارتش ----------------------------------------------------------------------------------------------- یک صدا یک زندگی https://www.aparat.com/v/eu1zj

به نام خدا BAe Magma هواپیمای بدون سرنشین (UAV) / اثبات گر فناوری (2017) هواپیما های مدرن برای تغییر مسیر به سطوح کنترل پرواز نیازمندند که ترکیبی از اتصالات، مکانیزم ها و سامانه های دیجیتالی است. BAe Systems مرکز دفاعی انگلیس و دانشگاه منچستر برای ایجاد انقلابی در این حوزه همکاری می کنند و در حال توسعه پهپاد اثبات گر فناوری Magma هستند. توسعه این پهپاد از سال 2002 آغاز شد. از این محصول برای جمع‌آوری اطلاعات درباره ی طرح مفهومی "هوای دمیده شده برای کنترل پرواز" استفاده می شود. در این طرح، از گاز های خروجی موتور برای تاثیر بر روی خواص بالابرندگی بال استفاده می شود (هوا با سرعت مافوق صوت از لبه عقبی سطوح کنترلی خارج می شود). امید است این پیشرفت، جایگزین سطوح کنترل پیچیده فعلی شود که طراحی هواپیما های رزمی (و تجاری) را محدود می کنند. ممکن است روزی نیاز به هرگونه سطوح کنترلی از بین برود. علاوه بر این، رانش خروجی این هواپیما توسط "سامانه کنترل بردار رانش سیال" مدیریت می شود. هواپیمایی بدون سطوح کنترلی متحرک ذاتا آیرودینامیک تر خواهد بود، پیچیدگی و حجم آن کاهش پیدا می کند و ایمنی آن بالاتر خواهد رفت. با حذف اتصالات و فاطله بین آن ها، قابلیت پنهان کاری آن بیشتر می شود. هوای دمیده شده برای کنترل پرواز: هوا از موتور گرفته می شود و با سرعت مافوق صوت از شکاف های باریک دور لبه های عقبی مخصوص خارج می شود تا پهپاد را کنترل کند. سامانه کنترل بردار رانش سیال: کنترل پهپاد با دمیدن هوا به داخل نازل و منحرف کردن گاز خروجی و ایجاد نیروی کنترلی در حالت فعلی، Magma پلتفرمی "شبه بال پرنده" با شکل کلی شبیه سرنیزه است. همچنین، این پهپاد برای حداکثر کارایی آیرودینامیکی از شکل بال-بدنه ترکیبی استفاده می کند. در بخش عقب بدنه، یک جفت باله دمی عمودی متمایل به خارج قرار دارد. در نسخه های اصلاح شده در آینده این باله های عمودی حذف خواهد شد تا آن را به یک طراحی "بال پرنده" واقعی تبدیل کند. از چرخ های سه‌گانه برای حرکت روی زمین استفاده می شود. اولین پرواز Magma در سپتامبر سال 2017 در Llanbedr ولز انجام شد. این پهپاد در ابتدا یک اثبات گر فناوری است، اما بدون شک توسعه آن باعث ایجاد مفاهیم و رویکردهای طراحی برای پلتفرم های جنگی آینده خواهد شد. در سال 2019، پهپاد Magma، کنترل توسط هوای سیال مافوق صوت را در طول آزمایشی در 11 آپریل 2019 اثبات کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: انگلیس - نقش:  X-Plane(توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 3.6 متر - ارتفاع: نامشخص - وزن: نامشخص - حداکثر وزن برخاست: نامشخص – قوای محرکه: موتور جت حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7620 متر - برد: نامشخص - تسلیحات: نامشخص - نسخه ها: Magma (سری پایه) منبع

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. نحوه خرید موشک استینگر در زمان جنگ تحمیلی حجه الاسلام و المسلمین روح الله حسینیان با وجود مشغله های فراوان و مسئولیت های قضائی و امنیتی گسترده در دهه 60 ؛ در مقاطع مختلف ، در جبهه های جنگ هم حضور می یافت. مرحوم حسینیان بعد از شهادت برادرش (شهید محمدعلی حسینیان) در عملیات بستان ؛ بارها در میان رزمندگان اسلام حاضر شد و خاطرات جالبی نیز از حضور در جبهه ها نقل می نمود. ایشان علاوه بر حضور در عملیات ها ، در پشتیبانی جنگ نیز تا آنجا که می توانست ایفای نقش می کرد. که یکی از این خاطرات را به اتفاق هم مرور می کنیم : وی می گوید « زمانی که دادستان سیستان و بلوچستان بودم ، روزی به آقای [محسن] رفیق دوست زنگ زدم و گفتم : موشک استینگر نیاز دارید؟ او گفت : یعنی چه ؟ گفتم : چند فروند داریم ، چند نفر را بفرست تا اصالت موشک را تصدیق کنند. پس از آن گروهی اعزام شدند و بر درستی آن صحه گذاشتند. ما این موشک ها را از یک گروه از برادران افغانی [افغان] خریده بودیم. وقتی آقای رفیق دوست به تهران رفت ، باز هم به او زنگ زدم و گفتم باز هم موشک نیاز دارید؟ گفت چگونه ؟ گفتم : من تهیه می کنم و تهیه هم کردم . پس از آن یک سوخو عراقی را در جزیره مینو با این موشک ها زدیم و پس از مدتی هم یک هلیکوپتر آمریکائی را در خلیج فارس با همین موشک ها سرنگون کردیم. بلافاصله وزیر دفاع وقت آمریکا در رادیوی آمریکا اعلام کرد این [یعنی سرنگونی هلیکوپتر آمریکائی با موشک اهدائی آمریکا] فاجعه است. » منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

به نام خدا Area-I (NASA) PTERA هواپیمای بدون سرنشین زیر مقیاس آزمایش تغییر بال (2015) PTERA توسط متخصصان ناسا به عنوان بستر تحقیقات بدون سرنشین برای شبیه سازی شکل و کاربرد هواپیمای مسافربری بوئینگ 737 استفاده می شود. از این پهپاد برای اعتبارسنجی "بال تطبیقی Spanwise" یا SAW ناسا استفاده می شود. SAW به بال اصلی اجازه می دهد تا بخش بیرونی اش (38 سانتی‌متر خارجی) حدود 75 درجه حرکت کند. هدف این کار بهبود کنترل و پایداری و کاهش نیروی پسای تولیدی در اثر اجزای دیگر هواپیما (صفحات دمی) است. این طراحی زیر مقیاس امکان آزمایش واقع گرایانه تر را فراهم می کند و چیزی بین پرواز های سرنشین دار خطرناک و جمع‌آوری داده تونل باد گران‌قیمت است. این هواپیما توسط Area-I ساخته شده است. پرواز های آزمایشی PTERA از سال 2013 آغاز شد و در سال 2014 به مرکز تحقیقات پروازی در پایگاه نیروی هوایی Edwards در کالیفرنیا تحویل داده شد. اولین پرواز رسمی آن در بیست و دوم اکتبر 2015 انجام و تمام اهداف اولیه ماموریت، از جمله رسیدن به حداکثر سرعت 268 کیلومتر بر ساعت، محقق شد. در ظاهر، این پهپاد با بدنه تیوبی شکل، مخروط دماغه کوتاه و واحد دم تکی بسیار شبیه هواپیمای مسافربری بوئینگ است. چرخ های فرود سه‌گانه ثابت قابلیت حرکت روی زمین را فراهم می کنند. بال های اصلی، بدون تمایل به عقب، در قسمت میانی بدنه قرار گرفته اند. بال های افقی دم در سطح پایین و در 2 طرف باله عمودی قرار دارند. انواع حسگر ها و سامانه های جمع‌آوری اطلاعات روی هواپیما نصب شده اند که با برجستگی های روی بدنه مشخص است. بدنه ماژولار طراحی شده تا تغییرات در بارگیری به راحتی انجام شود. توان این پهپاد توسط 2 موتور JetCat P200 با تراست 67.7 نیوتن متر که در زیر بال ها نصب شده اند، تامین می شود (همانند هواپیمای مسافربری بوئینگ 737). در سپتامبر سال 2018، پهپاد PTERA سقوط کرد و در هنگام چرخش پس از فرود نابود شد. این سقوط در آسمان صاف مرکز تحقیقات پروازی Armstrong اتفاق افتاد. تحقیقات در مورد علت سقوط ادامه دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2015 - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: Area-I، NASA (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش:  X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 4.47 متر - قوای محرکه: 2 موتور JetCat P200 با رانش 50 پوندی حداکثر سرعت: 270 کیلومتر بر ساعت - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: PTERA (سری پایه) منبع

به نام خدا Arcturus T-20 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2009) Arcturus T-20 ابتدا با سرمایه گذاری خصوصی شرکت Arcturus-UAV LLC در کالیفرنیا توسعه داده شد و پیشبرد بیشتر آن با آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده بود. همان طور که از نام آن پیداست، Arcturus-UAV LLC شرکتی در زمینه تولید پهپادی های نظامی و تجاری بود. این شرکت 3 مدل T-15، T-16 و بزرگ‌ترین آن ها، T-20 را تولید کرد. T-20 پهپاد برد متوسط شناسایی قابل استفاده مجدد است که محموله ای از حسگر ها، دوربین ها و دیگر تجهیزات مراقب، ردیابی و نظارت را با خود حمل می کند. اولین پرواز T-20 در سال 2008 انجام شد و ارتش ایالات متحده ارزیابی های خود از این پهپاد را در سال 2009 شروع کرد. تا تاکنون بیش از 200 فروند از آن ساخته شده است. طراحی T-20 به شیوه هواپیما های معمولی است و بیشتر بدنه آن از کامپوزیت ساخته شده است. کناره های پهن بدنه با موتور نصب شده در دماغه و بخش دم T شکل از ویژگی های شاخص طراحی این پهپاد است. سامانه های اویونیک در انتهای بدنه قرار گرفته اند و سوخت در داخل بال ها ذخیره می شود. بخش دم از یک سکان یک تکه ی عمودی بزرگ، با یک صفحه ی افقی در بالای آن تشکیل می شود. بال های اصلی در شانه ی بدنه نصب شده اند که قابلیت بالا برندگی زیاد (به خصوص هنگام برخاست) و ارتفاع بالایی (با 4 نقطه سخت زیر بال ها برای رهاسازی پاد های پرتابی با چتر) را به این پهپاد می دهد. طراحی بال ها مستقیم است و انتهای آن ها به شکل بریده شده است. محفظه داخلی توان حمل تجهیزاتی تا 30 کیلوگرم را دارد. سامانه پالت ماژولار به نیرو های روی زمین اجازه می دهد تا در عرض چند دقیقه محموله را جایگزین کنند و در کمترین زمان ممکن T-20 را دوباره به پرواز درآورند. مجموعه دوربین های نصب شده روی پهپاد امکان ارسال تصاویر به لحظه به ایستگاه زمینی مناسب را فراهم می کند و زاویه دیدی 360 درجه و بدون مزاحمت دارد. از دیگر ویژگی های T-20 می توان به سامانه های الکترواپتیکی، مادون قرمز، هدف یابی لیزری، و خلبان خودکار مبتنی بر GPS که می تواند در مسیر های از پیش تعیین شده پرواز کند، اشاره کرد. طول بال های آن 5.2 مترو طول آن 2.8 متر است؛ توسط یک موتور 4 زمانه بنزینی 10 اسب بخاری با پاشش سوخت نصب شده در دماغه نیرودهی می شود که ملخ 2 پره را می چرخاند. حداکثر سرعت آن 167 کیلومتر در ساعت و سرعت پروازی آن 101 کیلومتر بر ساعت است. مداومت پروازی T-20 حدود 16 ساعت (با محموله 16 کیلوگرمی، تا برد 800 کیلومتری و ارتفاع 4570 متری) است. وزن خالی آن 36 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاستش 75 کیلوگرم گزارش شده است. از آنجایی که T-20 چرخ ندارد، از طریق منجنیق پنوماتیک متحرک به پرواز در می آید. این سامانه پرتاب شرکت Arcturus با نام "سامانه پرتاب قابل حمل" (PLS) شناخته می شود و می تواند پهپاد ها را از زمین یا شناور های دریایی پرتاب کند (تقریبا هرجایی با یک سطح صاف می تواند برای فرود آن استفاده شود). T-20 می تواند توسط یکی از 2 روش آرایش توری آماده یا روی شکم فرود آید. این ویژگی این امکان را به T-20 می دهد تا تقریبا در هر جایی که فضای کافی باشد پرتاب و بازیابی شود و برخلاف برادر های گران‌قیمت تر خود، نیازی به باند فرود آماده ندارد. در سال 2021 شرکت Arcturus به قیمت 405 میلیون دلار به شرکت AeroVironment فروخته شد و نام این پهپاد به AeroVironment T-20 تغییر یافت. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2009 - تعداد فروند ساخته شده: 200 - سازنده: Arcturus، آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.9 متر - طول بال ها: 5.3 متر - ارتفاع: 1 متر - وزن: 50 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 85 کیلوگرم (35 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور 4 زمانه Aviation Gasoline AvGas 110LL ده اسب بخاری که یک ملخ 2 پره را در دماغه می گرداند حداکثر سرعت: 140 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7620 متر - برد: 800 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماژولار تا 30 کیلوگرم. 4 نقطه سخت زیر بال ها برای پاد های پرتابی ماموریتی - نسخه ها: T-20 (سری پایه)، T-20 Block I (مجهز به کاربراتور)، T-20 Block II (مجهز به سامانه پاشش سوخت)، T-20A (مجهز به پاد های زیر بال)، T-20R (نسخه تحقیقاتی) منبع

به نام خدا Airbus Helicopters VSR700 بالگرد دریایی شناسایی بی سرنشین (2022) سامانه های برخاست و فرود عمودی بی سرنشین نیروی دریایی، زیرگروهی در حال رشد از بی سرنشین ها هستند. کشتی های جنگی امروزی تقریبا همیشه به نوعی از عناصر هواپایه برای شناسایی منطقه فرا افق نیاز دارند که معمولا از بالون های قابل بازیابی و هواپیما های دریایی استفاده می کنند (نه به طور موثر). شناور های مدرن نیاز به راه حلی مدرن دارند، به همین دلیل چندین شرکت توسعه دهنده پهپاد، در حال ساخت پهپاد های شبه بالگرد دریایی برای نیاز های فعلی (پلتفرم شناسایی، سامانه های هوایی تدارکاتی) هستند. ایرباس از پلتفرم Guimbal Cabri G2 فرانسوی بهره گرفته. این بالگرد سبک 2 نفره با یک موتور، در سال 2008 رونمایی شد. VSR700 نسخه بی سرنشین و بازنگری شده آن است که تمام خصوصیات عالی یک بالگرد G2 سبک و ساده را حفظ کرده است. VSR700 برای تامین نیاز نیروی دریایی فرانسه به یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین قابل حمل و قابل بازیابی توسط کشتی ساخته شد. این پهپاد، به عنوان یک روتورکرفت کوچک، به طور طبیعی جای کمی را روی عرشه کشتی ها (چه پلتفرم های بزرگ دوزیست کلاس میسترال یا ناوچه های سنتی نیروی دریایی فرانسه که در حال حاضر در خدمت هستند) اشغال می کند. در ظاهر، شکل و عملکرد این بالگرد با نسخه سرنشین دار یکسان است. با این حال، بخش کابین خلبان پوشانده شده و اکنون سامانه های عملیاتی مرتبط، در آن قرار می گیرند. مجموعه اپتیک در بخش چانه ای قرار گرفته و باقی حسگر ها در قسمت شکم بدنه جای دارند. همچنین، درون بدنه یک موتور قرار دارد که ملخ اصلی 3 پره را در بالای خود می گرداند. یک محور، داخل میله نازک دمی، ملخ Fenestron بخش عقب را به چرخش در می آورد. تثبیت کننده های افقی به انتهای میله دمی چسبیده است. بخش پایینی آن از یک پایه دوقلو 4 نقطه ای تشکیل شده که ساخت و نگه داری آن را آسان می کند. در ژانویه 2018، اعلام شد که نمونه اولیه VSR700 در همین سال اولین پرواز خود را انجام خواهد داد. در نوامبر 2019، VSR700 اولین پرواز خود را با موفقیت به اتمام رساند. در جولای 2020، ایرباس اولین پرواز بدون اتصال به سیم VSR700 را انجام داد. در آپریل 2021، پس اتمام موفقیت آمیز فاز پرواز با سرعت کم، VSR700 برای انجام آزمایش های دریایی در سال 2022 آماده می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2022 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالا) - نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6.3 متر - طول بال ها: 7.2 متر - ارتفاع: 2.75 متر - وزن: 400 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 700 کیلوگرم (300 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتورپیستونی CD-155 سوخت جت/بنزینی با توان 155 اسب بخار که ملخ 3 پره اصلی و روتور Fenestron دمی را می چرخاند. - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد: 700 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 366 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. بسته ماموریتی شامل دوربین الکترو-اپتیک، رادار جستجوی سطحی، انواع حسگر ها - نسخه ها: VSR700 (سری پایه) منبع

به نام خدا Aeronautics Defense Orbiter (series) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندمنظوره (2010) اربیتر 3 شرکت Aeronautics Systems خط تولید انواعی از پهپاد را برای نقش های نظامی، امنیتی و زمان صلح دراختیار دارد. گسترده‌ترین محصول این شرکت، Orbiter است که با استقبال گسترده در سراسر جهان مواجه شده و در لیست مصرف کنندگان آن از آذربایجان و فنلاند تا انگلیس و ایالات متحده به چشم می خورند. Orbiter 2 اربیتر 2 یک مینی پهپاد کوچک و قابل حمل است که برای صنایع مختلفی از جمله نظارت بر مرزها، پشتیبانی از کاروان، عملیات نیرو های ویژه و پیدا کردن مکان توپخانه به بازار عرضه شده است. با توجه به توانایی عملیات بر روی خشکی و دریا، اربیتر می تواند وظیفه گشت عمومی، اجرای قوانین سرزمینی، بررسی هدف، تعیین هدف، دفاع از کشتی های محلی و نظارت عمومی را بر عهده بگیرد. طول بال های این پهپاد، 3 متر و حداکثر وزن برخاست آن 10.3 کیلوگرم است و از محموله های عملیاتی تا 1.5 کیلوگرم پشتیبانی می کند. انواع محموله ها شامل دوربین الکترواپتیکال با پایدار کننده برای ماموریت های روزانه، FLIR (Forward-Looking InfraRed، سامانه آشکارساز مادون قرمز) برای پرواز های شبانه/در نور کم و توانایی دریافت HD برای نقشه برداری و مدل سازی از زمین می باشد. پرواز پهپاد توسط یک درایو الکتریکی در پشت بدنه باریک آن انجام می شود که یک ملخ 2 پره را می گرداند. حداکثر سرعت اربیتر 2 حدود به 130 کیلومتر بر ساعت و برد آن (توسط لینک داده در محدوده دید) تا 100 کیلومتر می رسد. شناسایی خودکار مسیر پرواز و مداومت 4 ساعته از دیگر ویژگی های اربیتر 2 است. در طراحی این پهپاد فقط بال های اصلی (سطوح دمی ندارد) با لبه های رو به بالا وجود دارند. این پلتفرم دارای محموله بار دوگانه برای پوشش عملیات در نور شب و روز است، در کم‌تر از 7 دقیقه آماده می شود و دارای مکانیزم برخاست و بازیابی خودکار به ترتیب از طریق منجنیق پنوماتیک و چتر نجات است. Orbiter 3 اربیتر 3 یک پهپاد کوچک تاکتیکی (STUAV) سبک وزن است. سامانه های اپتیکی در دماغه (در موقعیت چانه) قرار دارند و مثل اربیتر 2، دارای یک موتور با ملخ 2 پره در انتهای بدنه باریک خود است. بال ها به خوبی با بدنه ادغام شده اند اما در این سری، نوک بال ها به سمت پایین خم شده و صفحاتی در قسمت دماغه اضافه شده اند. مانند سری های دیگر، اربیتر 3 می تواند در روز و شب و خشکی و دریا مورد استفاده قرار بگیرد.مجموعه اپتیکی کاملا پایدار شده و شامل حسگر های روز، شب، FLIR و لیزر می شود. توانایی بزرگنمایی آن به خوبی جزئیات اهداف را نشان می دهد. از این پهپاد می توان برای انجام نقش جاسوسی سیگنال (SIGINT) در میدان نبرد استفاده کرد. از نظر ساختار، طول بال های آن به 4 متر می رسد و وزن محموله آن 5.5 کیلوگرم با حداکثر وزن برخاست 40 کیلوگرم است. حداکثر سرعت آن 130 کیلومتر بر ساعت و بردش با استفاده از لینک داده تا 150 کیلومتر است. برخاست این پهپاد از طریث منجنیق و بازیابی آن به وسیله توری صورت می گیرد. Orbiter 4 اربیتر 4 برای بازار های مناطق انحصاری اقتصادی، جهت یابی هدف و پیدا کردن مکان توپخانه طراحی شده و بسیاری از توانایی های اربیتر 3 را حفظ کرده است. اربیتر 4 همانند سری سوم دارای بال های متمایل به عقب با انتهای رو به پایین و صفحاتی در دماغه است. اویونیک پیشرفته‌تر، پشتیبانی از کنترل زمینی و ارتباطات برای کاربرد های تاکتیکی گسترده‌تر در این پهپاد ادغام شده اند. طول بال ها 5.4 متر، حداکثر وزن برخاست 50 کیلوگرم و وزن محموله به 12 کیلوگرم رسیده است. برد سامانه لینک داده 150 کیلومتر، سقف ارتفاع پروازی آن 5500 متر، و مداومت پروازی آن حدود 24 ساعت است. برد و قابلیت حمل بار بیشتر، به معنای افزایش انعطاف پذیری برای ایفای نقش در میدان نبرد است. برای عملیاتی کردن این پهپاد نیاز به تیمی 3 نفره است. Orbiter 1K اربیتر 1K به عنوان پهپادی چند کاربره و پلتفرم مهمات مصرفی با مدت پرواز بالا توسعه داده شد. شکل بدنه و بال ها مشابه سری های قبل است (البته انتهای بال ها رو به بالاست). این پهپاد می تواند به عنوان مهمات هدفمند دقیق مورد استفاده قرار گیرد. اربیتر 1K با جستجوگر ویدئویی، مجموعه ارتباطی دیجیتال و انواع محموله های دوربین/مواد منفجره عرضه می شود. اربیتر 1K بر پایه ی اربیتر 2 ساخته شده است. ارتش آذربایجان از اربیتر استفاده می کند و برای پشتیبانی، تاسیسات تولید بومی آن را نیز احداث کرده است. ارتش های فنلاند، ایرلند، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، سپاه دریایی اسرائیل، پلیس فدرال مکزیک و نیروی هوایی سلطنتی تایلند از مشتریان این پهپاد هستند. این سری، توسط انگلیس و ایالات متحده مورد ارزیابی قرار گرفته که ایالات متحده 3 فروند آن را سفارش داده است. در ژانویه 2019، دولت اسرائیل از تمایل Rafael Advanced Defense Systems برای خریداری شرکت اسرائیلی Aeronautics Defense ابراز نگرانی کرد. در اکتبر 2020، آذربایجان از ناوگان پهپاد های نظارتی اربیتر خود علیه ارمنستان استفاده کرد. این پهپاد ها، که تاکنون 10 فروند از آن ها ساخته شده، در آذربایجان تولید می شوند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2010 - تعداد فروند ساخته شده: 300 - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، ایرلند، فنلاند، اسرائیل، مکزیک، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، تایلند، ایالات متحده، انگلیس - نقش: حمله زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بالها: 3 متر (اربیتر 2)، 4.4 متر (اربیتر 3)، 5.4 متر (اربیتر 4)، 2.9 متر (اربیتر 1K) - وزن: 8.8 کیلوگرم (اربیتر 2)، 24.5 کیلوگرم (اربیتر 3)، 38 کیلوگرم (اربیتر 4) - حداکثر وزن برخاست: 10.3 کیلوگرم (اربیتر 2)، 30 کیلوگرم (اربیتر 3)، 50 کیلوگرم (اربیتر 4)، 13 کیلوگرم (اربیتر 1K) - قوای محرکه: یک موتور الکتریکی با ملخ 2 پره در انتهای بدنه - حداکثر سرعت: 130 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5486 متر (اربیتر 4)، 2438 متر (اربیتر 1K) - برد: 100 کیلومتر (اربیتر 2)، 150 کیلومتر (اربیتر 3)، 150 کیلومتر (اربیتر 4)، 100 کیلومتر (اربیتر 1K) - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Orbiter (نسخه اولیه)، Orbiter 2 (مینی پهپاد)، Orbiter 3 (پهپاد کوچک تاکتیکی)، Orbiter 4 (مخصوص ماموریت های مخصوص)، Orbiter 1K یا Kingfisher (نسخه سال 2015، با 2 کیلوگرم مواد منفجره) منبع

به نام خدا Aeronautics Defense Dominator XP سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2012) Aeronautics Dominator XP یک پهپاد با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) اسرائیلی استراتژیک است. این پهپاد برای برآورده ساختن نیاز جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) طراحی شده می تواند طیف وسیعی از محموله ها را برای انجام ماموریت های مختلف حمل کند. برد بالای آن پوشش خوبی برای میدان نبرد دارد و قابلیت هایش شامل جاسوسی الکترونیک، جاسوسی ارتباطی و جستجو و نجات برای بازار های نظامی و غیر نظامی (امنیتی) می شود. Dominator XP براساس ساختار هواپیمای مسافربری تجاری Diamond DA-42 Twin-Star ساخته و تمام امکانات آن مثل افزایش 3 برابری سامانه های اویونیک حیاتی و سنجش یخ زدایی را حفظ کرده است. این پهپاد مانند هواپیماهای معمولی از یک بدنه و صفحات متصل به آن ساخته شده است. کابین خلبان پوشانده شده و یک دوربین/حسگر در بخش دماغه قرار گرفته است. بال های اصلی نزدیک بخش میانی و با خطوط مستقیم نصب شده اند و بالچه های نوک آن رو به بالا هستند تا کنترل بهتر و مصرف سوخت کمتری داشته باشد. بخش دم به سبک Multhopp T-style یک صفحه افقی با انتهای رو به پایین دارد. 2 موتور معمول نیروی این پهپاد را تامین می کنند که هر موتور توسط لبه جلویی بال ها پوشانده شده است. هر موتور یک ملخ 3 پره را می گرداند. چرخ های 3 گانه امکان حرکت این پهپاد روی زمین را فراهم می کنند. Dominator پهپادی چندکاربره است و ظرفیت حمل انواع محموله 373 کیلوگرمی آن، انعطاف تاکتیکی و استراتژیک آن را نشان می دهد. انتخاب های محموله شامل حسگر های الکترو-اپتیکال، حسگر های مادون قرمز، حسگر های فراطیفی، نشانه گذار لیزری، رادار جستجو و رهگیری روی دریا، رله ارتباطی و موارد مشابه می شود. رادار دریایی آن برای جستجو و رهگیری اهداف جنگ ضد زیردریایی/ضد کشتی مورد استفاده قرار می گیرد. لینک داده آن با کمک ماهواره شامل محدوده دید و فراتر از آن است. فرود و برخاست و برنامه ریزی مسیر هوایی به صورت خودکار امکان‌پذیر است. ناوبری توسط پیدمان GPS/INS هدایت می شود. شبیه‌ساز پرواز و عملیات هم برای این پهپاد ساخته شده است. از یک ایستگاه کنترل زمینی برای کنترل لحظه پهپاد و محافظت از آن در صورت ایجاد مشکل در بخش خودکار استفاده می شود. Dominator XP حداکثر وزن برخاست حدود 1900 کیلوگرم ، حداکثر سرعت 277 کیلومتر برساعت و مداومت پروازی آن تا 20 ساعت است. برد لینک داده تا 300 کیلومتر می رسد اما ماهواره های SATCOM دسرسی نامحدود را فراهم می کنند. از لحاظ ساختاری، این پهپاد 8.6 متر طول، 13.5 متر طول بال و 2.5 متر ارتفاع دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: اسرائیل - نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، هشدار زودهنگام هوایی (مجهز برای ارائه کنترل و فرماندهی در بالای میدان نبرد برای عناصر هوایی دوست)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جنگ الکترونیک (دفع فعال طیف الکترومغناطیس دشمن محافظت از نیروهای دوست در برابر این طیف)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8.6 متر - طول بالها: 13.5 متر - ارتفاع: 2.5 متر - وزن: 1250 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1910 کیلوگرم (660 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: دو موتور توربوشارژ Austro با توانایی تولید 168 اسب بخار قدرت و چرخاندن ملخ های 3 پره - حداکثر سرعت: 277 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5500 متر - برد: 5500 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 390 متر در دقیقه - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Dominator II (سال 2009؛ 28 ساعت مداومت پروازی با ظرفیت حمل 407 کیلوگرم محموله، سرعت 352 کیلومتر بر ساعت، 9144 متر ارتفاع عملیاتی)، Dominator XP (سری پایه) منبع

نیروگاه ها دو نوع مصرف آب دارند اول : آب مقطر برای سیکل توربین و بویلر دوم: برج خنک کن * بیشترین آب از سمت برج های خنک کن از دست میره برای همین سیستم از برج های تر به سمت برج های خشک در حال تغییر است ولی کند در نیروگاه همدان و نیروگاه قزوین برج های خشک طبیعی مصرف آب را با رقم بالا کاهش دادند اگرچه این روش در مناطق مرطوب بویژه کنار دریا قابل استفاده نیست ولی طرح های CHP راهکارهای خوبی را برای مدیریت انرژی و آب ارائه داده است که بصورت بسته های آماده قابل استفاده است. اگر نگاه از سود آوری آنی به نگاه حفظ منابع و سودآوری در آینده تغییر کند، اجرای این روش ها، در کاهش مصرف آب شیرین بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

برنامه دوران شبکه مستند گفتگو با دکتر کامبیز عباسی (دکترای تخصصی مکانیزاسیون کشاورزی) با موضوع کشاورزی نوین http://www.doctv.ir/Program/157601

باید از اشکالات گفت. اصلاحات ارضی و بحث خیانت تاریخی که زمینها را به زمین های خردی مبدل کرد که تنها و تنها واجد شرایط کشاورزی سنتی بودند ( میدونیم که کشاورزی صنعتی نیاز به زمینهای یکپارچه برای بکارگیری ماشین آلات صنعتی و پربازده داره) و تازه بعد از تقسیم به شرایط مبتنی بر ارث بری به واحدهای حتی کوچکتری عموما تبدیل میشدند یک معضل اساسی ایجاد کرد که هنوز هم کشور باهاش دست به گریبان هست. یکی از راه ها باید معطوف به حل این مشکل بزرگ در سطح کشور باشه. از طرفی مثلا در شرایط فعلی متعجبا میبینیم که یک سری طرح ها در بخش انرژی دنبال میشه که به شدت مخرب هستند. بخش اعظم اتلاف انرژی در ایران بابت یارانه هاست. طرح هایی مثل قبوض رایگان برق برخی نهادها و موسسات (از مساجد تا مدارس و خیریه ها و ...) و یا طرح هایی مثل رایگان کردن قبض عده ای (درسته هدفش کاهش استفاده از انرژی است ولی راه صحیحی نیست چون نشان داده شده در ایران به جای تصحیح میزان مصرف معمولا به سمت تصحیح کنتورها! میل پیدا میکنه چنین روش هایی) همه به نظر اشتباه هستند. مسیر قطعی و درست در این مورد آزاد کردن قیمتهای خصوصا انرژی است. یارانه بلایی است (حالا حتی نقدی خیر چون قابل کنترل هست اگر برای حذف یارانه های پنهان و نهان به شکل انرژیش باشه مثلا) که یکی از چند عنصر محدود به خاک سیاه نشاندن اقتصاد و بهره وری در کشور ماست. درسته به معایب و مضرات طرح هدفمندی یارانه ها به شکل کاملش اونوقت تذکر داده شد و نگذاشت مجلس به شکل کامل (البته اون هم کامل کامل نبود و همچنان بخشی از یارانه ها حفظ میشدند) اجرا بشه ولی اگر اجرا شده بود (شاید برای ما مردم با افت ارزش پول ملی ضرر بود) الان هم در مصرف انرژی و هم اداره کشور بدون پول نفت (خصوصا با توجه به افت ارزش پول ملی و در نتیجه پولی که مثلا اون موقع دولت 250 هزار فرضا درنظر گرفته بود برای مردم) خیلی کمک کننده بود.

برخلاف انتظارتون اين صحبت ها و مقاله ها اثر داره، خيلي هم اثر داره در تاپيك نبرد رسانه و الگوى تبليغات اين اثرگذاري مستقيم ديده شد حرکتی مثبت در تصویربرداری از نیروهای مسلح 2 - پایگاه پنجم رزمی هوانیروز مشهد اين تاپيك اگر همين مسير رو بره از تاپيك نبرد رسانه بسيار قوي تر خواهد بود بويژه اگر مطالب ساده و براي مخاطب عام باشد بحث امنيت غذائي و مديريت منابع غذائي يكي از نكات اصولي هست كه بايد پيگيري بشه تا به سرانجام مطلوب برسه براي مايي كه قدرت اجرايمون كمه راهكار اطلاع رساني عامه پسند است

تانکهای آبرامز مجهز به تروفی در آلمان در تاریخ 10 جولای سال 2020 میلادی(20 تیر سال 1399) ، ارتش امریکا تصاویر تانکهای آبرامز مجهزبه سامانه دفاع فعال تروفی که در آلمان مستقر بودند را منتشر کرد. این تانک های آبرامز علاوه بر سامانه دفاع فعال تروفی مجهز به زره های واکنشی ARAT در کناره شاسی و زره های تقویتی بر روی جلوی برجک بودند. بخشی از علت حضور این تانک های ابرامز شدیدا تقویت شده در آلمان اموزش نیروهای گروهان 527 پلیس نظامی بود. در صورت بروز مشکل امنیتی در اروپا، پلیس های نظامی ارتش امریکا باید تجهیزات مستقر در اروپا را راه اندازی کنند. در نتیجه این نیروها باید با ساختار جدید دفاعی تانکهای ابرامز اشنا شوند. این نیروها برای اولین بار آموزش دیدند تا بتوانند به سرعت زره های واکنشی را بر روی تانک آبرامز سوار نمایند. سربازان باید در مجموع 62 کاشی از زره های واکنشی را بروی تانک نصب کنند. زره های واکنشی به همراه زره های جدید برجک و سیستم دفاع فعال تروفی موجب خواهد شد وزن تانک ابرامز افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کند( افزیش وزنی در حدود 2 تن) . در نتیجه بخش دیگر اموزش سربازان پلیس نظامی آشنایی آنها با نحوه حمل و نقل تانکهای آبرامز شدیدا محافظت شده است. وزن بیشتر و ابعاد بزرگتر تانک ها میتواند موجب بروز خطارات جدی در هنگام سوار و پیدا کردن تانکها از تانکبرها بشود پس در این سری تمرین سربازان نکات ایمنی را نیز یاد میگیرند. پلیس های نظام ارتش امریکا در حال آموزش برای نصب زره وکنشی ARAT بر روی تانک آبرامز بخش دیگر تمرین پلیس های نظامی ارتش آمریکا آموزش جابهجایی تانک های آبرامز با وزن و ابعاد جدید بود.

این بحث ها فعلا ته ندارد  تنها باید دید که این بازده این تغییر چه میزان است ؟ بعد شاید بتوان مقایسه ای نمود الان هر کس می گوید حرف خودش را می زند و با احساس از آن دفاع می کند

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز بحث آتشبارهای خودکششی رو ادامه میدیم.   ************   آتشبارهای خودکششی اروپائی : در حین بررسی آتشبارهای کشورهای مختلف اروپائی متوجه شدم که در زمان بررسی آتشبارهای برخی از کشورها، تعدادی از این تسلیحات را از قلم انداخته ام. بخاطر همین موضوع در این پست به این سلاح های از قلم افتاده خواهیم پرداخت. (بخش پنجم - از قلم افتاده ها)     Heuschrecke 10 : این هویتزر خودکششی زرهپوش ساخت آلمان نازی دارای کالیبر موثر 105 میلی متری بود.     درون این انجمن تاپیکی در خصوص این آتشبار وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Heuschrecke_10     Firos : این راکت انداز خودکششی ساخت کشور ایتالیا می باشد و دارای کالیبر 122 میلی متری استاندارد گراد می باشد.     http://www.military.ir/forums/topic/19460-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-firos-2530/     M-77 Oganj : این راکت انداز خودکششی ساخت کشور یوگوسلاوی بوده و دارای کالیبر موثر 128 میلی متری می باشد.  این راکت انداز اکنون در سازمان رزم کشورهای مختلف یوگوسلاوی سابق (کرواسی، بوسنی، صربستان و ... ) مشغول به خدمت می باشد.       درون این انجمن تاپیکی در خصوص این آتشبار وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/M-77_Oganj     LRSVM Morava : این راکت انداز خودکششی جدیدترین و مدرنترین راکت انداز ساخت صربستان می باشد.  این راکت انداز که با هدف جاگزینی تمام راکت اندازهای سابق این کشور ساخته شده توان پرتان راکتهائی با  کالیبر 122 و یا 128 میلی متری را دارا است (بسته به صلاحدید افسر فرمانده یگان).    درون این انجمن تاپیکی در خصوص این آتشبار وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/LRSVM_Morava     A-222 Bereg : این هویتزر خودکششی زرهپوش چرخدار ساخت کشور روسیه، دارای کالیبر موثر 130 میلی متری می باشد.        درون این انجمن تاپیکی در خصوص این آتشبار وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/130_mm_coastal_defense_gun_A-222     M109A3GN : این هویتزر خودکششی زرهپوش نسخه نروژی هویتزر M-109 آمریکا می باشد،       درون این انجمن تاپیکی در خصوص این آتشبار وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/M109A3GN     ادامه دارد... ------------- پ.ن : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : آتشبارهای اروپائی تمام شدند. اگر آتشباری از قلم افتاده دوستان لطف کنند و معرفی کنند. پ.ن 3 : انشاءالله در پست آینده به آتشبارهای قاره آمریکا (آمریکا، آرژانتین، برزیل و ... ) خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست خودم ، بحث آتشبارهای خودکششی رو ادامه میدیم.   ************   آتشبارهای خودکششی اروپائی : (بخش اول - هویتزرهای فرانسوی)     Canon de 194 mle GPF : هویتزر خودکششی فرانسوی دارای کالیبر قدرتمند 194 میلی متری. فرانسوی ها از این هویتزر خودکششی در جنگ های جهانی اول و دوم استفاده کردند.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Canon_de_194_mle_GPF     MK F3 : هویتزر خودکششی فرانسوی که دارای کالیبر استاندارد  155 میلی متر می باشد. در میان همسایگان ایران ، عربستان و قطر از این هویتزر خریداری کرده بودند.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Mk_F3_155mm     GCT : هویتزر خودکششی  فرانسوی که دارای کالیبر استاندارد ناتو یعنی 155 میلی متر  می باشد در جریان جنگ ایران و عراق توسط ارتش بعثی صدام بر علیه نیروهای ایرانی بارها و بارها بکار گرفته شد.       توپخانه پاسدار صلح !!  :chicken:   انهدام توپخانه عراق : این تصویر رو هم به یاد بخش "انهدام نیروی هوائی عراق" گذاشتم.  :winking:   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/GCT_155mm     CAESAR : هویتزر خودکششی کامیون پایه فرانسوی به مانند آرچر سوئدی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو می باشد. در بین همسایگان ایران، عربستان سعودی یکصد قبضه از این آتشبارها را به شرکت جیات فرانسه سفارش داده است.           http://www.military.ir/forums/topic/4376-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-155mm-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-caeser-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/     ------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست بعدی در خصوص سایر آتشبارهای اروپائی خواهیم گفت 

  ارادتمندم سیاوش جان.         اصولا اولین عامل در استفاده از یک آتشبار برای محصولی دیگر، کالیبر پرتابه است. یعنی نمیشه که از یک خمپاره انداز 120 میلی متری گلوله توپ 155 میلی متری پرتاب کرد و بالعکس. تا آنجائی که خاطر بنده هست هیچگونه کالیبر مشترکی مابین خمپاره اندازها و هویتزرها وجود ندارد   در کنار کالیبر فاکتورهای متنوع دیگری مثل شکل پرتابه و ... هم تأثیرگذار هستند.

  اینجا گالری سلاح های خودکششی هست. پس اجازه بدید که بجای معرفی یک سلاح غیر متحرک ، لینک تاپیکی که این سلاح توش معرفی شده رو خدمت تون ارائه کنم.   http://www.military.ir/forums/topic/26148-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84/?hl=%D8%AA%D9%88%D9%BE+%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84

مهران جان یه حدیث بهت بگم راجب سلامتی درسته جاش نیس ولی حدیث رو هر موقع از آب بگیری تازس icon_cheesygrin :laughing: قال الامام علی (ع): نعمتان المجهولتان الصحه و الامان "دو نعمت ناشناخته اند (ینی وقتی از دست میدی میفهمی قدرشوونو)سلامتی و امنیت" انشالا سلامتی وتندرستیت رو ببینیم

نگاهی به چند هویتزر خودکششی غربی (بخش اول)   M-109 : هویتزر خودکششی مورد استفاده در ارتش آمریکا         Paladin M-109-A7   http://www.military.ir/forums/topic/27734-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-m109a7/   http://www.military.ir/forums/topic/3114-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-m109-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7/       PZH-2000 هویتزر خودکششی مدرن ساخت آلمان   http://www.military.ir/forums/topic/4430-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-155mm%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-pzh-2000-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/     AS-90 Braveheart هویتزر خودکششی مدرن ساخت انگلستان     http://www.military.ir/forums/topic/28816-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-as-90-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%DB%8C%D8%B3/     ===== پ.ن 1 :لطفا دوستان مدیر تاپیک رو منتقل کنند. پ.ن 2 : انشاء الله در تاپیک های آتی به سایر آتشبارهای خودکششی (هویتزر - خمپاره انداز - راکت انداز) خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : لطفا دوستانی که می پسندند، مثبت را فراموش نکنند.

--------------------------------- امشب؛ پخش قسمت اول مستند خط مقدم بر اساس اعلام رییس مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای شهدای نیروی هوافضای سپاه پاسداران، مستند خط مقدم امشب راس ساعت ٢١:۵۵ از شبکه دوم سیما پخش خواهد شد.  محمد حسین پیکانی در گفتگوی اختصاصی با روابط عمومی موسسه شهدای غدیر گفت این مستند که در چند قسمت تهیه شده و در آن فرماندهان سپاه و نیروی هوافضای سپاه به ارایه مطالب خود می پردازند امشب اولین قسمت آن تقدیم علاقمندان خواهد شد. گفتني است دكتر محسن رضايي فرمانده كل سپاه پاسداران در دوران طلايي دفاع مقدس نيز براي نخستين بار مطالب بسيار  قابل توجهي در خصوص فعاليتهاي شهيد تهراني مقدم در شكل گيري توپخانه و موشكي سپاه پاسداران بيان كرده اند.  http://www.tabnak.ir/fa/news/449269/%D8%A7%D9%85%D8%B4%D8%A8-%D9%BE%D8%AE%D8%B4-%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D8%AE%D8%B7-%D9%85%D9%82%D8%AF%D9%85

یک سامانه پدافندی متحرک جهت انهدام اهداف هوایی و بدون سرنشین طراحی و تولید شده است و میتواند در نقش دفاع نقطه ای و یا ایجاد پوشش پدافندی برای کاروان های نیروی زمینی وارد عمل شود. برجک این سامانه متشکل از: 1- 2 توپ ضد هوایی 30 میلیمتری که توان شلیک 550 گلوله در دقیقه برای هر کدام از توپ ها را دارد و حداکثر برد آن بر علیه اهداف پروازی 3 کیلومتر میباشد و همچنین امکان مقابله با زره پوش های سبک را نیز دارد. 2- چهار موشک زمین به هوای مادون قرمز 3- یک تیربار 7.62 میلیمتری می باشد. سیستم کنترل فرماندهی این سامانه قادر به کشف و انهدام اهداف در روز و شب و در هر شرایط جوی می باشد که شامل تجهیزاتی چون دوربین دید در شب ، فاصله یاب لیزری و دوربین الکترواپتیکی مدرن می باشد. این سامانه بر روی شاسی یکپارچه خوودروی زره پوش Tatra 815 8* 8 سوار بوده که توان مقاومت در برابر گلوله ای تا کالیبر 12.7 میلیمتری وهمچنین ترکش خمپاره ، توپ و مین های ضد نفر را دارد که محافظت خوبی برای خدمه فراهم میکند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/brams_01.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_brams_01.jpg BRAMS برای دفاع از خود به چندین نارنجک انداز با نارنجک های دودزا و یک قبضه تیربار کالیبر 7.62 نیز مجهز شده است. خودرو ها : خودرو زره پوش /لانچر خودرو کنترل فرماندهی خودرو مخصوص حمل مهمات جایگزین مشخصات کشور سازنده: اسلواکی وزن : 27100 کیلوگرم طول : 9.89 متر عرض: 2.95 متر ارتفاع: 3.3 متر سرعت در جاده : 100 کیلومتر / ساعت شعاع عملیاتی: 700 کیلومتر گردش افقی برجک : 360 ° گردش عمودی برجک : -5 + 85 درجه تجهیزات 2 عدد توپ ضد هوائی 30 میلیمتری A38M 4 عدد موشک (9M313 (IGLA-1 1 عدد تیربار 7.62 میلی متری برد موثر: 3 کیلومتر تعداد خدمه :4 نفر قطر موشک : 72 میلی متر وزن موشک : 10.8 کیلوگرم حداکثر سرعت هدف های نزدیک شونده : 360 متر / ثانیه حداکثر سرعت هدف دور شونده: 320 متر / ثانیه حداکثر ارتفاع درگیری : 3000 متر مهدی قلعه نویی http://padafandi.loxblog.com/post/82/آشنایی%20با%20سامانه%20پدافند%20هوائی%20BRAMS%20ساخت%20اسلواکی.htm"]http://padafandi.lox...اخت اسلواکی.htm[/url]