مرکاوا مارک-4 Walk Around بخش سوم پی نوشت : ادامه دارد ......... برای مشاهده تصاویر در ابعاد واقعی ، روی آنها کلیک کنید

مرکاوا مارک-4 Walk Around بخش دوم پی نوشت : ادامه دارد ......... برای مشاهده تصاویر در ابعاد واقعی ، روی آنها کلیک کنید

ارسال BMP-2M ارتش روسیه به تاجیکستان ژنرال الكساندر لاپین فرمانده ناحیه نظامی مرکزی ارتش روسیه اعلام کرد تا پایان ماه ژوئیه 17 دستگاه خودرو رزمی پیاده نظام BMP-2M در پایگاه نظامی 201 روسیه در تاجیکستان مستقر می کند. ژنرال الكساندر لاپین افزود الحاق خودرو رزمی پیاده نظام بروز رسانی شده به واحدهای پیاده نظام موتوریزه ی پایگاه نظامی 201 روسیه باعث میشود توانایی رزمی انها در هر شرایطی افزایش یابد. دفتر مطبوعاتی منطقه نظامی مرکزی ارتش روسیه اعلام کرد ، خودروهای BMP-2M جایگزین تجهیزات نظامی منسوخ شده در واحدهای پیاده نظام موتوریزه می شوند. BMP-2M نسخه بروز رسانی شده خودرو رزمی پیاده نظام BMP-2 است دارای برجک دو نفره Berezhok که برجک BMP-2 اما با سلاح های و تجهیزات جدید است. BMP-2M دارای سیستم کنترل آتش و سیستم های نطارتی بروز تری است. علاوه بر سلاح های استاندارد BMP-2 یعنی توپ اتوماتیک 30 م.م و مسلسل هم محور 7.62 م.م مجهز به 4 موشک ضد زره هدایت شونده کورنت و نارنجک انداز اتوماتیک 30 میلیمتری AG-30M نیز است. برجک رزمی Berezhok منطقه نظامی مرکزی روسیه شامل ولگا ، اورال، مناطق فدرال یکپارچه سیبری و 29 منطقه دیگر در روسیه می باشد. از نظر ساختاری ، منطقه نظامی مرکزی همچنین شامل برخی از پایگاه های خارج از روسیه مانند : پایگاه نظامی 201 در تاجیکستان، پایگاه نظامی کانت در قرقیزستان و واحدهای مستقر در خاک قزاقستان است. پایگاه نظامی 201 روسیه در تاجیکستان بزرگترین مرکز نظامی روسیه در خارج از مرزهای آن است. این پایگاه نظامی در شهرهای دوشنبه و باختر مستقر است. این پایگاه نظامی متشکل از پیاده نظام موتوریزه، زرهی ، توپخانه و واحدهای شناسایی ، نیروهای پدافند هوایی ، حفاظت ش.م.ر و نیروهای سیگنال است. براساس توافق نامه ای که در اکتبر 2012 امضا شد ، پایگاه نظامی روسیه در تاجیکستان تا سال 2042 باقی خواهد ماند. به نظر میرسد با افزایش فعالیت و قدرت گرفتن نیروهای طالبان در افغانستان نیروهای روسی برای افزایش امادگی رزمی و توانایی مقابله با هر سناریو احتمالی در حال تقویت نیروهای زمینی خود در کشورهای همسایه با افغانستان همانند تاجیکستان هستند منبع

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. یگان رهائی گروگان تیپ 65 نیروهای ویژه هوا دریا (نوهد) تیپ 65 نوهد(مخفف نیروهای ویژه هوا دریا) معروف به کلاه سبزهای ارتش ایران یکی از 9 یگان تکاور نیروی زمینی ایران و زبده ترین نیروی ویژه ارتش جمهوری اسلامی ایران است. مأموریت اصلی این تیپ جنگ ناهمتراز تعریف شده است. با افزایش گروگان‌گیری‌ها در جهان نیاز به تشکیل تیم رهایی گروگان در نیروهای مسلح احساس شد. در ایران نیز ابتدا این مأموریت به ارتش و تیپ۶۵ نیروی ویژه هوابرد واگذار شد. دوره رهایی گروگان ۱۸ ماه طول می‌کشد. بعد از اتمام تمامی دوره‌ها در تیپ۶۵ ، فرد با آموزش دوره رهایی گروگان ، به عضویت یک واحد از تیم رهایی گروگان درمی آید. تاریخچه در سال 1338 تیپ ویژه هوابرد با شماره ۲۳ به نام «تیپ ۲۳ نیروهای ویژه» در قالب ۵ گردان عملیاتی، یک گردان پشتیبانی، یک دسته مخابرات و گروهان قرارگاه و آموزشگاه جنگ‌های نامنظم تشکیل شد. در سال ۱۳۴۹، به «تیپ ۲۳ نیروهای ویژه هوابرد» تغییر نام یافت و یکسال پس از آن، دو یگان دیگر به نام‌های «رهایی گروگان» و گروهان «عملیات روانی» نیز به ساختار تیپ ۲۳ اضافه شد. در سال ۱۳۷۱ این یگان به تیپ ۶۵ نوهد (نیروهای ویژه هوا دریا) تغییر نام داد. در کانال تلگرامی ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از حملات تروریستی خرداد ماه سال 1396 ( حمله داعش به مجلس ) نوشته شد: «آن کسانی که بی صدا آمدند و همه چیز را امن و امان کردند و رفتند و هیچ جا جلوی دوربین پیدایشان نشد؛ ارتشی هائی بودند از یگان رهایی گروگان تیپ ۶۵ نوهد.» کلیپی کوتاه از عملکرد نیروی ویژه رهائی گروگان تیپ نوهد را با هم مرور می کنیم : پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

تصویری از چکمیت

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. هواپیماهای مسافربری مافوق صوت آینده را تغییر می‌دهند توپولف تی یو- 144 (Tupolev Tu-144) نخستین و یکی از دو هواپیمای ترابری مافوق صوت جهان بود. این هواپیما توسط شرکت توپولف روسیه به مدیریت الکسی توپولف ساخته شد. هواپیمای مافوق صوت کنکورد (Concorde)، با کاربری مسافربری یا ترابری، دیگر هواپیمای مافوق صوت حمل و نقل هوایی است که در پروازهای تجاری برای حمل مسافر مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما، که محصول مشترک دو کشور فرانسه و بریتانیا است، قادر بود با سرعتی حدود دوبرابر سرعت صوت (دو ماخ) پرواز کند. شرکت‌های بوئینگ ، مک دانل داگلاس و لاکهیدمارتین از شرکت‌هایی بودند که برای ساخت هواپیمای ترابری مافوق صوت برای آمریکا در طول دهه ۱۹۶۰ میلادی تلاش کردند، اما ناکام ماندند. هر چند که هر دو هواپیمای توپولف-۱۴۴ و کنکورد عملکرد رضایتبخشی نداشتند و در نهایت، هر دو از فعالیت خارج شدند. اما پس از سال‌ها دوباره طرح «هواپیماهای مسافربری مافوق صوت» زنده شده است. در این میان سه پروژه از همه جدی‌تر به نظر می‌رسند. با هم نگاهی گذرا به این سه پروژه می اندازیم : هواپیمای مافوق صوت ویرجین گلکتیک شرکت ویرجین در حال ساخت یک هواپیمای مافوق صوت ۱۹ نفره است. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما کمی رؤیایی به نظر می‌رسد، اما قرار است این هواپیما به سرعتی معادل سه برابر سرعت صوت دست پیدا کند. با این سرعت فاصله بین نیویوک تا لندن در مدت دو ساعت طی می‌شود. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما معادل سریع‌ترین هواپیماهای جنگنده در جهان است. این هواپیما می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین صعود کند و دارای بدنه کشیده و بال‌ها مثلثی است. رسیدن به چنین سرعتی در سفرهای هوایی تجاری، جهان هوانوردی را متحول خواهد کرد. ولی از نظر مهندسی این هواپیما با مشکلات بسیاری روبه‌رو خواهد بود و مشخص نیست مهندسان این شرکت چگونه این محدودیت‌ها را بر طرف خواهند کرد. سیالاتی مانند هوا که قابل فشرده شدن هستند با امواج صوتی از مسیر جریان آگاه می‌شوند و خود را با آن مطابقت می‌دهند. حال اگر سرعت به بالای سرعت صوت برسد، پیش از آنکه هوا بتواند خود را با جریان هماهنگ کند برخورد بین هواپیما و هوا رخ می‌دهد. این برخورد سبب به وجود آمدن موج‌های ضربه‌ای می‌شود که معمولاً به شکسته شدت دیوار صوت معروف است. برخلاف تصور اشتباه رایج، شکست دیوار صوتی فقط زمانی روی نمی‌دهد که سرعت هواپیما از سرعت صوت بیشتر شود، چون هواپیما مادامی که با سرعت‌های مافوق صوت در حال پرواز است، چنین موج‌های فشاری را که باعث بروز «صدای انفجار مانند» می‌شود ایجاد می‌کند. هرچه سرعت افزایش پیدا کند، این شرایط هم در بدنه و هم در موتور و قطعات آن بحرانی‌تر می‌شود. از طرفی باید هواپیما مسافربری برای کاربرد تجاری طوری ساخته شود که زیر چنین فشاری هزینه تعمیر و نگهداری آن اقتصادی باشد. Spike S-512 شرکت آمریکایی Spike در حال توسعه یک هواپیمای مسافربری مافوق صوت با نام اس ۵۱۲ است. این هواپیما می‌تواند فاصله بین لندن تا نیویورک را طی چهار ساعت طی کند. این هواپیما ۱۸ نفر ظرفیت دارد و می تواند به سرعت ۱.۶ برابر سرعت صوت دست پیدا کند. قیمت این هواپیما حدود ۱۲۰ میلیون دلار ارزیابی شده است. این هواپیما دارای دو موتور است که می تواند ۸۹ کیلو نیوتن تراست ایجاد کند. برد این هواپیمای ۳۷ متری هم بیش از ۱۱ هزار کیلومتر است. هواپیمای مافوق صوت بوم BOOM OVERTURE شرکت هوا و فضا بوم در حال توسعه یک هواپیمایی مسافربری ما فوق صوت با نام OVERTURE است. این هواپیما فاصله پاریس تا مونترال کانادا را تنها در مدت سه ساعت و ۴۵ دقیقه طی می‌کند. ظرفیت این هواپیما منطقی‌تر از دو هواپیمای دیگر است و می‌تواند ۸۸ نفر را حمل کند. این هواپیما می‌تواند به سرعت ۱.۷ برابر سرعت صوت دست پیدا کند و حدود ۲۰۰ میلیون دلار قیمت دارد. این هواپیما هم می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین اوج بگیرد. در این هواپیما کشیده تنها یک ردیف صندلی در بخش راست و یک ردیف صندلی در بخش چپ قرار دارد و تمام مسافران دارای صندلی بیزنس کلاس خواهند بود. این شرکت امید دارد تا سال ۲۰۲۹ این هواپیما بتواند پرواز تجاری انجام دهد. منابع https://www.virgingalactic.com/articles/virgin-galactic-unveils-mach-3-aircraft-design-for-high-speed-travel-and-signs-memorandum-of-understanding-with-rolls-royce/ https://en.wikipedia.org/wiki/Spike_S-512 https://en.wikipedia.org/wiki/Boom_Overture پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

آناتومی چکمیت . .

مخزن های خارجی تانک های تی-72 سپاه تانک های تی-72 سپاه نوع متفاوتی از مخزن های خارجی را دارند. این مخزنهای با نمونه مخزنهای سوخت استاندارد تی-72 متفاوت است. به نظر میرسد این مخزن های بومی و ساخت خود سپاه باشد. این نوع مخزن ها ارتفاعی کمتر از نمونه استاندارد دارند اما طول آنها بیشتر است. برای پر کردن این مخزن های از سوخت یک درب در بخش بالای قرار دارد. همچنین یک شیر در بخش کناری برای خالی کردن مخزن تعبیه شده است. البته این امکان نیز وجود دارد این مخزنها برای ذخیره سازی آب ( با توجه به اینکه هیچ گونه اتصالی بین مخزنها و موتور تاکنون دیده نشده است و تعبیه شیر تخلیه برای مخزن ) و استفاده خدمه هم کاربرد داشته باشد تانک های تی-72 سپاه مجهز به مخزن خارجی بومی تانک های تی-72 ام بروز رسانی سپاه که به حشد نحویل داده شد نیز دارای همین نوع مخزن هستند. مخزن خارجی استاندارد تانک های تی-72

تست سامانه دفاع هوایی اس-500 https://www.aparat.com/v/9Yy8o

بسم الله الرحمن الرحیم از زمان آغاز به کار حزب کمونیست در چین در سال 1949 شوروی سعی کرد حمایت های گسترده تسلیحاتی از این کشور بکند. بخصوص در زمان جنگ کره و با تحویل جنگده های میگ 15 باعث کاهش تاثیر گذاری بمب افکن های استراتژیک آمریکایی در این جنگ شد. چینی ها از فرصتی که روس ها در اختیار اونها گذاشتند سعی کرد بهترین استفاده را بکند و محصولات کپی شده را خود به طور گسترده به فروش برساند. بعد از فروپاشی شوروی در سال 1991 چین به برخی محصولات پیشرفته این کشور مثل سوخو 27 و سوخو 30 که دو موتوره بودند و از قابلیت اطمینان و امکانات پروازی بیشتری بودند علاقمند شد و با نمونه برای از آن ها جنگنده های جی 11 و جی 16 و جی 15 را ساخت. اما مطالعات موسسه رویال یونایتد سرویس نشان می دهد الان دیگه چین برای توسعه صنایع هوایی خود به روسیه نیاز ندارد و از این کشور جلو زده. به گفته تحلیل گران چین از وضعیت وابستگی به محصولات روسی عبور کره و الان توانایی دارد در بسیاری از زمینه های تولید جنگنده و سنسورها از روسیه بهتر عمل کرد. و با توجه به کاهش بودجه نظامی روسیه و ضعف های ساختاری صنعتی بعید هست روسها بتوانند این فاصله را پر کنند. هر چند همچنان چینی ها موتورهای توبوفن را از روسیه وارد می کنند اما سرمایه گذاری کلان آنها در موتورهای WS-10 و WS -15 نشان دهنده تلاش انها برای پیشی گرفت از روسیه در این جهت است. موتور ws10 دلایل پیشرفت چین در زمینه تولید جنگنده در مقایسه با روسیه را می توان به صورت زیر دانست: 1- بودجه نظامی چین که بیش از 2 برابر بودجه روسیه هست. 2- گسترش صنایع الکترونیک غیر نظامی در این کشور که خیلی از تکنولوژی های غربی را توانسته وارد چین بکند. 3- سرمایه گذاری زیاد چینی ها برای جاسوسی صنعتی و مهندسی معکوس 4- تحریم های غرب بر ضد روسیه که اجازه دسترسی روسیه به برخی سنسورها را نمی دهد. البته به این معنا نیست که ارتش چین از برتری کامل در مقابل روسیه برخورد دار هست بلکه روسها با تولید محصولاتی ماننده میگ 31 توپولف 160 و 22و سوخو 25 محصولاتی را تولید کردند که در چین هیچ معادلی ندارد و از طرفی شرکت انها در جنگ روسیه و تقابل با فن آوری های غربی یک تجربه و مزیت غیر قابل انکار برای انها فراهم کرده. این در حالی این که تجربیات ارتش چین در این زمینه صرفا به برگزاری مانور با سایر یگان ارتش خودش محدود می شود. همچنین روسها در زمینه صادرات جنگنده بسیار موفق تر عمل کردند. میگ 31 و توپولوف 160 از شاهکارهای شوروی و جنگ سرد با توجه به فرسوده شدن ادوات نظامی که کشورهای متحد شوروی از این کشور خریداری کردند و به دنبال محصولات غربی هم نیستند به وضوح تمایل انها برای بروز رسانی ادوات خود با تجهیزات چینی به جای روسی قابل مشاهده هست . دلایل برتری جنگنده های چینی 1- استفاده گسترده از مواد کامپوزیت : نسل های جدید جنگده های جی 11/جی 15/جی 16 به طور واضح از مواد کامپوزیت بیشتری نسبت به همتایان روس خود بهره برده اند و این مسئله باعث کاهش وزن و افزایش مانور پذیری انها می شود و از طرفی شرکت شیان چین با کمک چاپگرهای ه بعدی و مواد کامپوزیت توانسه قطعاتی برای هواپیمای Y-20 تولید کند . Y20 هواپیما ترابری چین 2- رادارهای ارایه فازی فعال : توانایی ردیابی دشمن و تحت نظر گرفتن اون یک برتری تعیین کننده برای هر خلبان در جنگهای هوایی هست. برای همین یک رادار با تکنولوژی برتر می تواند مزیت های زیادی فراهم کند رادار IRBIS-E نصب شده روی جنگنده سوخو 35 روسیه یک رادار بسیار پر قدرت هست که گفته شده جنگنده ای مثل اف 16 را می تواند از فاصله بیشتر از 250 کیلومتری شناسایی کند اما استفاده از ابلیت های این رادار سبب می شود که در همان ابتدا حضور آن افشا شود. چون این رادار یک رادار ارایه فازی غیر فعال است . اما رادارهای ارایه فازی فعال می توانند دقت بیشتر و روشهای جستجوی بهتر را برای خلبان فراهم کنند. اما بزرگترین مزیت رادارهای ارایه فازی فعال دشوار بودن تشخیص حضور آنها می باشد. ایالات متحده بیشتر از دو دهه هست که از رادارهای ارایه فازی فعال در ناوگان خود استفاده می کند و این در حالی است که روسیه دو رادار برای پکفا و میگ 35 توسعه داده بررسی رادار جنگنده میگ 35 نشون میده که هنوز از بلوغ کافی برخوردار نیست ( شاید برای همین مصری ها دنبال این هواپیما نرفتن) و برای رادار پکفا هم اطلاعات خاصی تا به حال ارائه نشده و این در حالی است که چینی ها روی جنگنده های های خود به طور گسترده در حالت استفاده از رادارهای ارایه فازی هستند و با توجه به جاسوسی هایی که چین از صنایع غربی کرده احتمالا این رادارها در برخی مشخصات مشابه نمونه های غربی عملکرد خواهند داشت. هر چند چین تا به حال از قابلیت ههای راداری ارایف فاری خود مطالبی منتشر نکرده. جدیدترین رادار ارایه فازی چین به رادارهای پهلو نگر دقت کنید 3- موشک های هوا به هوا : وجود یک موشک با توانایی جنگ BVR به طور واضح قدرت نیروی هوایی را در درگیری با اهداف دور دست افزایش می دهد. چینی ها دو موشک را برای این منظور در دست توسعه دارند اولین موشک PL12 هست که عی شد در اون از موشک AIM120C نمونه برداری بشه این موشک توانایی های بالاتر از موشک R 77 روسیه دارد . و موشک بعدی موشک PL15 هست که در اون سعی شده از موشک AIM120D نمونه برداری شود . همچین این کشور یک موتور دوپالسی برای این موشک طراحی کردند که در نزدیکی هدف هم بتواند سرعت خود را حفظ کند. موشک پی ال 15 موشک pl10 هر چند روسیه موشک های دوربردی مثل R33 و R37 هم در اختیار دارد که در ایالات متحده و چین نمونه های عملیاتی برای اونها وجود ندارد. موشک r33 زمانی روسیه با تولید موشک R73 رهبری دنیا در زمینه موشک های حرارتی کوتاه برد را در اختیار داشت اما الان با توجه به تولید موشک های جدید PL10 و AIM9X در چین و ایالات متحده که مجهز به تکنولوژی تصویر ساز هستند روسیه هیچ معادلی در اختیار ندارد. 4- تولید هواپیماهای رادار گزیر: هرچند خیلی اعتقاد دارند که جنگنده جی 20 چینی توانایی هایی برای رقابت با اف 22 در اختیار ندارد اما واقعیت این هست که جی 20 اولین جنگنده نسل 5 هست که در خارج خاک امریکا توسعه پیدا کرده . جنگنده پکفا با اینکه به نظر می رسد از قابلیت مانور زیادی برخوردار است اما دارای ضعف هایی هم هست. ورودی هوا و سطوح کنترل کننده بزرگ و طراحی محل قرار گیری خلبان و نحوه استقرار موتور و همچین نحوه قرار گرفت IRST همه باعث افزایش سطح مقطع این هواپیما می شود. و این مسئله سطح مقطع ان را بالا از اف 35 و اف 22 کرده . این هواپیما احتمالا از کیفیت ساخت بالایی برخوردار خواهد بود اما سطح مقطع اون از جی 20 هم بیشتر است. عکس های منتشر شده از جی 20 نشان می دهد دولت چین به مراتب تلاش های بیشتری برای بهبود مشخصات این هواپیما انجام داده. هر چند طرح جنگنده جی 31 چینی هم گسترش خوبی داشته و معلوم نیست که عملیاتی میشه یا نه 5- مهمات دقیق: در جنگ های نوین این ایده مطرح شده که مناسب تر است هدف با یک یا دو بمب دقیق مورد اصابت قرار بگیرد تا اینکه با یک بمب بزرگ با قدرت تخریب زیاد به هدف حمله کرد. از طرفی تصاویر منتشر شده از جنگ سوریه نشان می دهد که تسلیحات روسی فاقد دقت زیاد در هدف قرار دادن سوژه ها هستند و این یا به دلیل ضعف سیستم گلوناس هست و یا هم به دلیل اینکه روسیه نتونسته یک غلاف هدفگیری مناسب برای جنگنده های توسعه بدهد. و این باهث شده در برخی موارد خلبان های روسی برای حمله به اهداف مدتی بالای ان پرواز کنند که به خوبی بتوانند هدف را شناسایی کنند و یا از بمب های هدایت تلویزیونی که نیاز به اپراتور هدایت کنند در SU24 و SU34 دارد استفاده کنند. درمقابل گزارش هایی در دسترس هست که نشان می دهد چینی ها به گسترده موفق یه ساخت غلاف های هدف گیری برای جنگنده های خود شده اند و از طرفی مهمات کوچک که دقت زیادی هم دارند را توانسته اند با این غلاف ها هماهنگ کنند. جدیدترین پاد هدفگیری چین 6- توسعه پهبادها: پهبادها ابزار ارزشمندی برای درگیری ها هستند شاید برخی از انها گران باشند اما اکثر انها هزینه عملیاتی پایی دارند و با توجه به استفاده از هوش مصنوعی در این قرن استفاده از انها در جنگ ها بیسار گسترده تر خواهد شد و حتی در برخی ماموریت ها جای هواپیماهای با سرنشین را هم خواهند گرفت. چین در دهه گذشته سرمایه گذاری بسیار زیادی در امر پهبادها کرده و بازار خوبی هم به دست اورده و الان طیف زیادی از انواع پهباد ها را تولید می کند. روسیه هم توانسته پهبادی مثل اوران را تولید کنه مه در سوریه و اکراین عملکرد قابل قبولی داشته و از طرف روی طرف اوختیک هم کار می کند ام به وضوح محصولات این کشور در حال حاضر از محصولات کشورهای مثل ترکیه و چین تنوع کمتری دارد. برخی از پهباد های رزمی چین منبع

به نام خدا Zala Aero نمونه ی پهپاد هیبریدی با مداومت 12 ساعته را در ماکس 2021 رونمایی می کند Zala Aero، زیرمجموعه گروه Kalashnikov، پهپاد هیبریدی ZALA 421-16E5G را برای اولین بار در نمایشگاه بین المللی هوایی MAKS-2021 به نمایش می گذارد. Kalashnikov اخیرا در بیانیه ای گفت: "اولین نمونه های این پهپاد در حال حاضر در تاسیسات مجتمع سوخت و انرژی مورد استفاده قرار می گیرند." این پهپاد می تواند بیش از 12 ساعت در هوا بماند، مسافتی بیش از 1200 کیلومتر را طی کند و نظارت هوایی را در فاصله بیش از 100 کیلومتری انجام دهد. اثر صوتی کم ZALA 421-16E5G به دلیل توانایی آن در کار در حالت بی صدا روی باتری بافری است. این حالت می تواند تا 1 ساعت دوام داشته باشد و مدت زمان شارژ مجدد باتری در هوا تنها 2 ساعت است. ZALA 421-16E5G برای کار در سکوت کامل رادیویی در مناطقی با وضعیت رادیویی دشوار در فاصله تا 500 کیلومتری از نقطه پرتاب سازگار شده است. عملکرد "ناوبری ویدئویی" امکان از دست نرفتن دید حتی در نبود سیگنال سامانه های ناوبری ماهواره ای را فراهم می کند. این پهپاد به محموله هدف ترکیبی با 2 دوربین حرارتی و یک دوربین فیلمبرداری با بزرگنمایی 60 برابری مجهز است. ویدئو ها با فرمت HD (1280*720) پخش می شود، به همین دلیل اپراتور در ایستگاه زمینی می تواند تصاویر مخابره شده را با جزئیات ببیند.

بحث اصلی این هست چرا باید فکر کنیم نمونه هایی که صادر میشه ضعیف تر هست از نمونه هایی که برای خود ارتش روسیه تولید میشه ؟ تو جنگ ها ضعف روسیه تو بحث ساخت جنگنده باعث شده آسمان از دست متحدین روسیه خارج بشه وقتی اسمان را از دست بدن دیگه اهمیت کیفیت سایر تسلیحات کم میشه . لیست 100 شرکت برتر نظامی جهان نکته جالبه اینه شرکت اماراتی 24 شرکت بزرگ دنیا هست همانطور که میبینید شرکت های روسی فقط دو تا توشون هستند اونها هم با کاهش شدید فروش مواجه هستند شرکت های چنی ها بالا هستند اون هم به به خاطر فروش شون هست به خاطر این هست که فعلا چین سرمایه گذاری زیادی برای توسعه ارتشش کرده به نظر من روسیه و چین با عدم فروش سلاح به ایران دارن اشتباه می کنند مگر چقدر ارتش این دو کشور سلاح می خواد چند مدت دیگه که فرضا امریکا اجازه صادارت اف 35 را بده قطر عربستان کویت عمان بحرین و.... دنبال این هواپیما خواهند بود و دوباره میلیاردها دلار درآمد اما کشورهای غربی به نوعی با همکاری هایی که با هم دارند و متحدانی که دارند یک بازار بسیار گسترده تسلیحاتی دارند شرکتی مثل الماز انتی بیشتر از 30 درصد درامدش کم شده ضعف سیستم های پدافندی روسیه در لیبی و سوریه و ارمنستان شاید اصلی ترین دلیل کاهش فروش این شرکت بوده مقایسه روسیه و چین در تکولوژِی نظامی

صرفا مربوط به این جنگنده نیست، روسیه بیشتر بازارهای صادراتی سلاح خود رو از دست داده. اگر کشوری از روسیه سلاح بخره ممکنه دچار تحریم امریکا بشه. این سیاست امریکا است که با این روش صنایع نظامی روسیه رو تضعیف کنه. چون درامد و تولید یک صنعت بیاد پایین ان صنعت از بین میره. میگ که کلا در کما است. بعضی از صنایع نظامی روسیه هم دارن تبدیل به غیر نظامی میشن. البته به نظر من خود روسیه هم خیلی مقصر است. روسیه به ایران میگ 29 داد ولی حاضر نمیشد خدمات و پشتیبانی کافی رو بده. سر اس 300 ما رو بازی داد. به عراق سلاح فروخت ولی در جنگ با امریکا ان سلاح ها خوب کار نکردن بعدا گفته شد که انها نمونه های بسیار دان گرید شده سلاح های روسی بودند. همین میگ 29 ساخت روسیه تاکنون به بسیاری از کشورها فروخته شده ولی تا کنون پیروزی هوایی کاملا تایید شده نداشته. گفته میشه نمونه های صادراتی خیلی ضعیف تر از اصلی بوده اند. همین مسئله روی اینکه کسی میگ 35 نخریده خیلی تاثیر داشته.روس ها فکر میکنن زرنگی میکنند ولی متوجه نیستن که این کارها و رندی گری ها بر روی مشتری های سلاح در دنیا تاثیر میذاره. روسیه واقعا در قد و قواره یک ابر قدرت نیست. همین اخیرا پشت ارمنستان رو به دلایلی جلوی اذربایجان خالی کرد. نوعی زرنگی و تلافی با ارمنستان ولی نتیجه این شد که نفوذ ترکیه در قفقاز و زیر گوش روسیه زیاد بشه.در سوریه به ما هم زیاد نارو زده. این کارها و شارلاتان بازی ها در بلند مدت به ضرر روسیه تمام شده و خواهد شد. در فروش سلاح فروشنده باید اعتماد مشتری ها را داشته باشد. در روابط بین الملل کشورها باید تا حد ممکن حامی متحدین خود باشند. خود ما چقدر برای متحد خود سوریه هزینه کردیم. کشور عمان سر کمک 45 سال پیش ما هنوز با ما روابط خوب دارد این مسائل در جهان مهم هستند

آماده سازی غرفه ایران در نمایشگاه ماکس 2021 https://www.aparat.com/v/WBKwU پی نوشت : عجالتا خبری از نمونه پروازی یاسین نیست تا ببینیم بعد از آغاز چه اتفاقی می افتد

اچ.کیو.16 پیشگام در حوزه سامانه های دفاع هوایی میانبرد از ابتدای دهه نود میلادی و پس از شکست کامل شبکه دفاع هوایی ارتش بعث عراق در برابر حملات هوایی نیروهای ائتلاف ، ارتش آزادیبخش چین سرمایه گذاری گسترده ای را با اولویت بالا برای توسعه شبکه دفاع هوایی خود صورت داده بود . درواقع امر ، نقاط ضعف ارتش عراق برای ایجاد یک سد دفاعی قابل اطمینان در برابر قدرت هوایی کشورهای غربی باعث شد تا در طراحی این استراتژی ، ارتش چین نه تنها بدنبال خرید و طراحی بومی جتهای جنگنده جدید برای ایفای نقش برتری هوایی و بدنبال آن ، اجرای حملات زمینی رفت و تنها چند ماه پس از شکست عراق ، قرارداد خرید جتهای سوخو-27 و بدنبال آن سامانه های اس-300 پی ام یو را منعقد نمود . تا این زمان ، چینی ها قابلیت پدافند زمین و هوا پایه بسیار ضعیفی را به نمایش گذاشته بودند ، چرا که ناوگان جنگنده های نیروی هوایی این کشور نه تنها بدلیل اتکاء به فناوری دهه 50 روسی منسوخ شده بود ، بلکه سیستم های دفاع هوایی آن نیز به طور قطع ، در برابر یک عملیات کاملا هماهنگ شده سرکوب دفاع هوایی از سوی یک مهاجم احتمالی ، آسیب پذیر می نمود . بدین ترتیب ، چین با فرصت بدست آمده از فروپاشی اتحاد شوروی ، موفق شد تا پس از خرید سیستم های اس-300 پی .ام.یو-2 و اس-400 ، بستر لازم را برای توسعه سامانه دفاع هوایی بومی برد بلند خود که هم اکنون HQ-9 نامیده میشود ، فراهم آورد تا آمادگی لازم را برای ورود به صحنه عملیات رزمی در قرن 21 را بدست آورد . اما در حالی که تمرکز چینی ها بر روی نوسازی شبکه دفاع هوایی برد بلند قرار داشت ، به شکل هم زمان ، نیازمندی ساختار دفاع هوایی این کشور برای پر نمودن خلاء موجود در حوزه سامانه های دفاع هوایی کوتاه و میان برد نیز مورد توجه قرار گرفت که در میان سیستم های معرفی شده ، سامانه دفاع هوایی HQ-16 جایگاه خاصی را در اختیار دارد . این سامانه دفاع هوایی میان برد بومی ، در سال 2011 وارد خدمت ارتش چین گردید و در حالی که طیف قابل توجهی از تحلیلگران غربی براین اعتقاد قرار داشتند که این سامانه ، گونه ای مشتق شده از سیستم روسی بوک.ام-2 بشمار می رود ، اما تفاوتهای چشمگیری میان این دوطرح قابل مشاهده است ، در واقع ، تمایل افراطی ناظران غربی در مشابه سازی هر سامانه جدید تسلیحاتی با واژه هایی نظیر " سرقت " یا "روگرفت" موجب شده تا از ارزش تحلیلی این منابع تا حدودی کاسته شود . در این میان ، گرچه هر دو سیستم چینی و روسی برای پوشش دفاع هوایی در برد متوسط کاربرد دارند ، اما از نظر قابلیتهای ارائه شده و فیزیک ظاهری تفاوتهایی میان آنها دیده می شود . بدین ترتیب ، سامانه چینی ، تنها سامانه پدافند زمین پایه میانبرد بشمار می رود که از سلولهای پرتاب عمودی بهره می برد ، در حالی سیستم روسی فاقد این ویژگی بوده و مزیت آن برای چینی ها بدین قرار است که می توان آن را در میان پوشش متراکم گیاهی ( جنگل ) و یا حتی بافت پیچیده شهری مستقر و مبادرت به اجرای آتش کرد . علاوه براین ، این سلولهای پرتاب عمودی به کاربر اجازه میدهد تا به هرهدفی در یک قوس 360 درجه شلیک شده و در نهایت ، از ورود به فرآیندهای دست و پاگیر قرار دادن مستقیم پرتابگر بسمت هدفهای هوایی خودداری گردد . از سویی دیگر ، سیستم چینی به خدمه خود اجازه میدهد تا در برابر طیف متنوعی از اهداف شامل جتهای رزمی سرنشین دار ، پهپادها ، موشکهای کروز و موشکهای بالستیک برد کوتاه و میانبرد در ارتفاعات بالاتر وارد عمل گردد . همچنین بر خلاف بوک .ام-2 ، سامانه چینی از یک کامیون 6×6 با تحرک بالا به جای شاسی شنی دار استفاده می کند که موجبات سهولت تعمیر و نگهداری و عملکرد به نسبت بهتر در سطوح جاده ای را فراهم می نماید ، اما در سطوح خارج جاده ای ، این مساله با مشکل صورت می پذیرد . ارتش چین نیز پس از تولید این سامانه ، از آنها برای محافظت از تاسیسات کلیدی نظامی و دارایی های صنعتی در سرزمین اصلی چین و همچنین در مجاورت با مرز پاکستان استفاده می کند .صنایع دفاعی چین ، تا حال حاضر ، 4 گونه از این سیستم دفاع هوایی را برای اهداف گوناگون معرفی نموده است . گونه نخست ، HQ-16A بوده که نسخه پایه واصلی محسوب میشود . دومین گونه ، با شناسه HHQ-16 شناخته میشود که بطور خاص برای شناورهای نیروی دریایی ارتش چین توسعه پیدا کرده و اولین نمونه آن بر روی شناورهای تایپ054 نصب و تحویل نیروی دریایی کشورهای پاکستان و تایلند شده است . نسخه HQ-16B با برد بهینه شده 70 کیلومتری ( در مقایسه با برد 40 کیلومتری نسخه پایه ) شناخته می شود و برای دفاع از تاسیسات حیاتی ارتش چین ، حسگرهای قدرتمندتر و سیستم های جنگ الکترونیک پیشرفته تری را بخود می بیند . سومین گونه ای که هم اکنون در مراحل نخست توسعه خود قرار دارد ، گونه HQ-16C است که انتظار می رود تا قبل از 2023 وارد خدمت رزمی گردد . براساس داده ای منتشر شده از سوی منابع چینی ، همه این سامانه ها ، می توانند به یکدیگر متصل شده و حتی با سامانه های دفاع هوایی دیگر ارتش چین نظیر HQ-9B نیز سازگاری حاصل نمایند . درواقع ، اچ.کیو-16 در مقایسه با گونه HQ-9B از تحرک بالاتر و سرعت استفاده بیشتری برخوردار هستند که عامل بسیار مهمی در بقاء آنها در صحنه رزم بشمارمی آید . هر واحد HQ-16 از دو رادار استفاده می کند که یکی رادار آرایه فازی غیرفعال باند L با برد 85 کیلومتر و دیگری رادار آرایه فازی غیر فعال سه بُعدی باند S با برد 140 کیلومتر است . این رادارها در مجموع می توانند حداکثر 144 هدف را شناسایی و همزمان 48 هدف را ردگیری نمایند . بدین ترتیب ، هر واحد از این سامانه ، از 4 پرتابگر با شش سلول ، یک واحد فرماندهی و یک ژنراتور در کنار رادارها تشکیل شده است . به اعتقاد بخش قابل توجهی از ناظران نظامی ، HQ-16 یک مکمل قدرتمند برای سامانه های روسی دوربرد نظیر اس-400 و اچ.کیو-9 بی بشمارمی آید و این میزان کشف ، ردگیری و انهدام جتهای سرنشین دار و موشکهای مهاجم را تا حدود زیادی افزایش می دهد . در حقیقت ، قرارگرفتن دو رادار باند L و رادار باند S به این سیستم موشکی امکان میدهد تا اهداف پنهانکاری نظیر موشکهای کروز را در بردهای بلند ، کشف و منهدم نماید . براساس اطلاعات موجود ، ارتش پاکستان در حال حاضر ، تنها کاربر خارجی گونه زمین پایه HQ-16 بشمار می رود ، هر چند کشورهای جنوب آسیا تا حاضر برای شبکه دفاع هوایی خود از سیستم های برد کوتاه و میانبرد استفاده کرده اند . در این میان ، به استثنای دو سیستم بوک.ام-3 و اس-350 روسی ، که در تعداد بسیار محدود تولید شده ، اچ.کیو-16 چینی یک نمونه جالب ولی ساده ، تا زمان معرفی نسخه C آن ، در حوزه سامانه های برد متوسط بشمار می رود . اما یکی از رقبای بسیار نزدیک این سامانه چینی ، سیستم دفاع هوایی K-SAM کره جنوبی است که از فناوری مشابه اس-350 استفاده می کند و بطور مشترک با روسیه طراحی و تولید شده است ، هر چند نسبت به اس-350 قابلیتهای آن محدودتر قابل ارزیابی است . در این میان ، علت فروش بیشتر سامانه های سری بوک را در بازارهای تسلیحاتی ، میتوان بدلیل محبوییت نسبی سامانه اس-300 دانست که خریدار را مجبور می کند تا برای تکمیل شبکه دفاع هوایی خود ، در کنار اس-300 ، از سامانه بوک نیز استفاده کند . اما چین مشتری های احتمالی خود را در کشورهایی نظیر ایران و تایلند نیز جستجو می نماید که انتظار می رود در 5 سال آینده ، به مشتری اصلی سخت افزارهای چینی تبدیل شوند ، در حالی که کشورهایی نظیر کامبوج ، صربستان ، میانمار و اتیوپی نیز درصدد هستند تا چنین سیستم هایی را بخدمت گیرند . علاوه براین ، گزارش هایی در دست است که نشان میدهد سودان از سال 2018 در حال مذاکره برای این سیستم بوده تا جایگزین سامانه های دفاع هوایی سام-2 روسی شود ،اما کودتای سال 2019 به این چشم انداز تا حدودی خاتمه داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تفکیک تاپیک سامانه HQ-16 از تاپیک نمایشگاه های تسلیحاتی خارجی ، بیست و هشتم تیر ماه سال 1400 خورشیدی 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست. با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. استاد خلبان ایرانی؛ توسط منافقین خفه شد! امیر سرتیپ خلبان شهید محمد علی فرزین یکی از خلبانان شهید نیروی هوایی ارتش است که اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۸ در روستای شیرگاه از توابع قائمشهر در استان مازندران چشم به جهان گشود. محمدعلی ۱۵ ساله بود که به تنهایی به تهران آمد و تا مقطع دیپلم را در دبیرستان اسد آبادی واقع در میدان رشیدیه گذراند. او پس از اینکه دیپلم گرفت به علت علاقه خود به خلبانی در سال ۱۳۴۸ وارد نیروی هوایی شد و به استخدام این نیرو درآمد. دوره‌های مقدماتی خلبانی و زبان انگلیسی را در تهران سپری کرد و برای طی دوره‌های تکمیلی و تخصصی جنگنده اف ۵ به آمریکا اعزام شد. از آمریکا که بازگشت با درجه ستوان دومی به پایگاه ششم شکاری بوشهر اعزام شد و در آن جا خدمت خود را آغاز کرد. به علت مهارت و استعدادهای بالا در سال ۱۳۵۵ برای طی دوره معلم خلبانی دوباره به آمریکا اعزام شد و پس از بازگشت به ایران وظیفه آموزش خلبانان جوان را برعهده گرفت. جنگ تحمیلی که علیه کشورمان آغاز شد به پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول آمد و در آن جا با اجرای ماموریت‌های مختلف ، خدمت خود را ادامه داد. مهارت وی به گونه ای بود که هرگاه توسط دشمن مورد اصابت قرار می‌گرفت، نجات پیدا می‌کرد و دوباره با سلامتی به پرواز باز می‌گشت. سومین روز از مهرماه سال ۵۹ بود که در هنگام پرواز در نزدیکی دهلران مورد اصابت دشمن قرار گرفت و با موفقیت از جنگنده خود اجکت (خروج اضطراری) کرد و به طرز معجزه آسایی در زمین فرود آمد. او که به سختی مجروح شده بود برای طی دوره پزشکی به بیمارستان اعزام شده و پس از طی دوره نقاهت دوباره به گردان پروازی خود باز می‌گردد. پس از آن نیز پروازهای موفق خود را علیه ارتش بعثی انجام می‌دهد و دشمن بعثی را در رسیدن به اهداف خود ناکام می‌گذارد. صبح چهارم آبان ماه ۵۹ بود که شهید محمدعلی فرزین با یک فروند جنگنده اف ۵ جهت بمباران نیروهای دشمن در حوالی اهواز به پرواز در می‌آید. پس از بمباران موفق اهداف موردنظر توسط شهید فرزین به ناگهان پدافند دشمن جنگنده وی را از ناحیه چرخ عقب، خروجی موتور و چتر دم مورد هدف قرار می‌دهد و جنگنده او به سرعت آتش می‌گیرد. او که چاره‌ای جز اجکت (خروج اضطراری) نداشت این کار را انجام می‌دهد و از جنگنده خود خارج می‌شود و در فاصله چند متری از نقطه سقوط هواپیمای خود فرود می‌آید. او آسیب شدیدی دیده بود و زخم‌های بسیاری هم بر بدنش داشت و در حال خونریزی شدید بود. از طرفی پای او آسیب دیده بود و او لنگان لنگان راه افتاد تا از چنگ دشمن بعثی رهایی پیداکند. اما به ناگهان حضور یک ایرانی توجهش را به خود جلب می‌کند که او را به چادر خود برای استراحت و مداوا دعوت می‌کند. آن‌ها با یکدیگر به چادر آن شخص رفته و شهید فرزین مشغول استراحت می‌شود غافل از اینکه این فرد ایرانی از نیروهای منافقین است و در غالب ستون پنجم دشمن فعالیت می‌کند. این منافق بی رحم و سنگدل در حالیکه شهید فرزین در حال استراحت بود به سراغ او رفته و با بند چتر نجاتش او را خفه می‌کند و او را در تاریخ ۴ آبان ماه سال ۵۹ به شهادت می‌رساند. این منافق بی رحم و سنگ دل پس از اینکه شهید فرزین را به شهادت رساند تفنگ و سایر وسایل با ارزش او را برداشته و پیکر مطهرش را در بیابان رها می‌کند. این شخص یک ماه پس از این ماجرا توسط نیروهای اطلاعاتی ایران دستگیر می‌شود و اسلحه کمری شهید فرزین که در اختیارش بود به دست آن‌ها توقیف می‌شود. با کسب اطلاعات درباره آن اسلحه مشخص می‌شود که شماره سریال آن سلاح با اسلحه شهید فرزین هم خوانی دارد و اینجاست که او به عمل ننگین خود اعتراف می‌کند و سرانجام با حکم قاضی در محل تولد شهید فرزین اعدام می‌شود. ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

مومیایی مصری حلوان-300 نخستین جت جنگنده مصری دوگونه رهگیر و ویژه حملات زمینی جنگنده حلوان -300 در شبیه ساز DCS در دهه شصت میلادی ، جمال عبدالناصر که پس از یک کودتای نظامی برسرکار آمد ، با توجه به پیشینه جنگ 1956 و کاربرد نیروی هوایی بعنوان یک عامل برتر در درگیریهای گذشته ، سرمایه گذاری بر روی تولید یک جنگنده تک پیشرانه مافوق صوت بومی را برای توسعه نیروی هوایی ارتش مصر در دستور کار خود قرار داد . درآن زمان ، نیروی هوایی مصر بشدت متکی بر جنگنده های جت نسل دوم روسی نظیر میگ-21 و میگ-19 بود که بخش عمده ای از ناوگان نیروی هوایی این کشور را تشکیل می داد تا یک وزنه برابر را در برابر جنگنده های فرانسوی میراژ-3 نیروی هوایی عبری ایجاد کند . جنگنده های میراژ-3 نیروی هوایی عبری ، به عاملی محرک برای توسعه پیکربندی بومی حلوان-300 تبدیل شده بود . با این حال ، گرچه جتهای روسی ، امتیازهای برتر قابل توجهی را در برابر جت فرانسوی در اختیار داشت ، اما مصر درصدد بود تا با توسعه یک پلتفرم بومی که می بایست در کنار ناوگان میگ های ساخت شوروی بصورت مکمل مورد استفاده قرار گیرد ، درصد وابستگی خود را به سخت افزار خارجی بتدریج کمتر کند . علاوه براین ، سرمایه گذاری بر روی این برنامه ، بصورت قابل توجهی پایگاه فناورانه بومی را در حوزه قدرت هوایی افزایش می داد که میتوانست به نوبه خود ، پیشرفتهای آینده را تضمین نماید . سرطراح و مهندس ، ویلی مسراشمیت در کنار مشهورترین طراحی اش جنگنده مسراشیمت - 109 اما در دهه شصت میلادی ، بدلیل فقر قابل توجه در حوزه فناوری نظامی بومی ، تدریجا توجه خود را به استخدام متخصصان خارجی معطوف نمود و پس از جستجوهای فراوان ، سرطراح سابق شرکت آلمانی BFW ، مهندس ویلی مسراشمیت که پیش از این مسئولیت طاحی جنگنده های مشهوری نظیر مسراشمیت410 ، مسراشمیت 262 ، مسراشمیت210 و درنهایتا مسراشیمت بی اف-109 را بر عهده داشت ، دعوت به همکاری شد . طرح های وی به اندازه ای برای شرکت فوق اعتبار به همراه آورد که پس از مدتی اسم شرکت و سپس پیشوند تمامی جنگنده های طراحی شده توسط وی ، برای ادای احترام ، به نام او تغییر داده شد . اما پس از شکست آلمان در جنگ دوم جهانی به سال 1945 ، ویلی مسراشمیت به جرم همکاری با رژیم نازی مدت کوتاهی زندانی شد و پس از دو سال نیز ، از هرگونه ثبت شرکت یا همکاری با سایر مجموعه های صنعتی به منظور تولید سلاح یا هواپیمای جنگی برای آلمان برای او ممنوع گردید . با این حال ، ویلی مسراشمیت ناامید نشد و برای ادامه طراحی جنگنده به خارج از آلمان مهاجرت نمود که همین امر باعث شد تا به سمت برنامه تولید جنگنده جت نیروی هوایی مصر سوق داده شود . نخستین نمونه تولیدی حلوان -300 بدین ترتیب ، پس از مدتها کش و قوس جنگنده حلوان-300 متولد شد که از یک دستگاه پیشرانه قدرتمند ئی-300 استفاده می نمود که می توانست این هواگرد رزمی را تا سرعت بیشینه 2 ماخ ( 2000 کیلومتر بر ساعت ) در یک برد 1400 کیلومتری و در ارتفاع 18 کیلومتری با قابلیت حمل دو قبضه توپ و چهار موشک هوابه هوا به پرواز درآورد . با توجه به ویژگی ها ، حلوان-300 یک جنگنده – رهگیر مناسب برای ایفای نقش مکمل جتهای روسی ، بخصوص میگ-21 و ایجاد یک زیرساخت برای توسعه ناوگان بومی بشمارمی آمد . در این میان برخی ناظران ، براین اعتقادند که جنگنده مصری ، با سرعتی برابر ، برد بیشتر و تسلیحات سنگین تر می توانست از نسخه روسی پیشی گیرد و قرار بود به یکی از اولین جتهای نسل سوم در کنار فانتوم های آمریکایی و میگ های 23 روسی تبدیل گردد . میگ-21 نه تنها در نبردهای هوایی شرق آسیا ( ویتنام ) بلکه در نبردهای خاورمیانه هم تجربیات ارزشمندی را در برابر فانتوم های آمریکایی از خود برجای گذاشت این جنگنده ، گرچه برای نیروی هوایی مصر قدری گران قیمت بشمار می رفت ، اما بطور دقیق همان انتظاراتی که نیروی هوایی مصر برای ایجاد برابری با فانتوم های عبری که کمی بعد در جنگ شش روزه موفقیتهای چشمگیری را بدلیل داشتن قابلیتهایی فراتر از میگ-21 و میراژ-3 بدست آورند ، را برآورده می نمود .اما برنامه حلوان-300 با وجود آغاز بسیار امیدوارکننده در سال 1969 ، پس از دو سال متوقف گردید . به اعتقاد مورخین تاریخ هوانوردی ، علت اصلی این امر ، هزینه های قابل توجه آن بود که درآن زمان تا 135 میلیون پوندمصری ( 16 میلیارد دلار سال 2019 ) نیز می رسید . سه نمای حلوان- 300 چنانکه مصر پس از جنگ شش روزه در تنگنای مالی بسیار نامطلوبی گرفتار آمده بود و اتحاد جماهیر شوروی نیز جنگنده های میگ-21 خود را با 50 درصد تخفیف و وام های طولانی مدت ، واگذار می نمود . در نتیجه ، مصر بدلیل دریافت تعداد زیادی گونه های پیشرفته تر میگ-21و اعتماد بدان ها برای رویارویی با فانتوم های عبری برای ورود به جنگ آینده ( 1973 ) برنامه فوق را بسرعت متوقف نمود . جنگنده میگ-21 نیروی هوایی ارتش مصر به اعتقاد مورخین نظامی ، اگر برنامه حلوان-300 با موفقیت ادامه پیدا می کرد ، تبدیل به تنها جنگنده برجسته بومی خاورمیانه و شمال آفریقا می گردید و به مصر ، بعنوان یکی از چند کشور برجسته جهان عرب ، اعتبار بسیار زیادی می داد و این جنبه پان عربیسم را در مجموعه این کشورها تقویت می نمود . اما از این جنگنده تنها 7 نمونه اولیه ساخته شد و هرگز به تولید انبوه نرسید . با توجه به اینکه خط تولید جنگنده میگ-21 تا سال 2013 همچنان باز می بود و امروز نیز صدهافروند از این هواگرد در خدمت رزمی نیروی هوایی مصر قرار دارند ، درصورت بروزسانی سامانه های جنگ الکترونیک ، سلاح و رادار ، همچنان قابلیت ادامه خدمت در قرن 21 را خواهد داشت . راست ، فالکن و چپ فانتوم نیروی هوایی ارتش مصر با این حال ، امروز خاورمیانه گرچه همچنان بیشترین سهم هزینه کرد تولید ناخالص داخلی را برای حوزه دفاعی ، در اختیار دارد ، اما به غیر از دو برنامه بسیار مبهم صاعقه و کوثر ، تنها منطقه ای در جهان است که برنامه ای برای تولید جنگنده بومی ندارد . کشورهای عربی و اسراییل ، به تقریب وابستگی کامل را به ایالات متحده و اروپای غربی دارند . اگر حلوان -300 وارد تولید انبوه می شد ، شاید کشورهایی نظیر لیبی و سوریه می توانستند از آن برای درگیری با حریف خود ( خلیج سیدرا و جنگ لبنان ) به جای جنگنده های روسی میگ-21 و 23 استفاه کنند . مصر نیز می توانست با ذخیره چند صد میلیارد دلاری حاصل از عدم خرید جتهای اف-16 و فانتوم های دست دوم ، امروز احتمالا قابلیت تولید مشترک جتهای رزمی نسل چهارم را در اختیار داشته باشد . در نتیجه پیامدهای خروج مصر از برنامه حلوان -300 به مثابه فرآیند موسوم به " اثر پروانه ای " مسیر تاریخ را در خاورمیانه و شمال آفریقا تغییر داد. پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

نقشه اینتر اکتیو سایت فضایی شاهرود سپاه البته تصویر قدیمی تر نه اثار تست اسفند 99 در محل تست استند ها مشخصه نه چندتا ساختمان جدید اضافه شده https://maphub.net/Cengiz/shahroud-missile-test-site تصویر ماهواره ای 2 روز قبل سایت شاهرود از سنتینل هاب 15 جولای 2021 کلیک کنید منبع هشدار: همواره از اوسینت تاسیسات حیاتی کشور خود بپرهیزید.

پهپادهای جدید تحویلی به نزسا معراج1 با جرم برخاست 33 کیلوگرم قابلیت رسیدن به مداومت پروازی ده و نیم ساعت را داشته و می‌تواند تا 5 کیلوگرم محموله را حمل کند. این پهپاد به سرعت 140 کیلومتر بر ساعت و سقف پرواز 3650 متر (حدود 12000 پا) معراج113 دارای 3 ساعت مداومت پروازی بوده و می‌تواند تا ارتفاع حدود 5400 متر (18000 پا) پرواز کرده و با جرم برخاست 50 کیلوگرمی، تا 30 کیلوگرم محموله و سوخت حمل نماید و بخش‌هایی از بدنه به صورت ماژولار طراحی شده است. پهپاد بدون نام دست پرتاب مجهز به سکوی شناسایی الکترواپتیکی و با قابلیت حمل و نقل ساده و سریع که با توجه به امکان حمل شدن در یک محفظه صندوقی کم حجم، امکان مونتاژ سریع در محیط عملیاتی و برد و مداومت پروازی مناسب برای شناسایی‌های سریع مناسب هستند. یک نمونه عمودپرواز از این پهپاد هم در این مراسم وجود داشت. چند نوع پهپاد مولتی روتور بدون نام نیز در مراسم تحویل دستاوردها به نزسا قابل مشاهده بودند که نمونه تهاجمی دارای محفظه پرتاب نارنجک یا پرتابه حاوی خرج گود (سرجنگی نفوذگر در زره) از جمله آنها بود.

شمار کشورهایی که فناوری پیشرفته طراحی، ساخت و راهبری ناوهای هواپیمابر (Aircraft carrier) را در اختیار دارند، از ۲۰ کشور تجاوز نمی کند. در بین کشورهایی که این غول های دریایی را در چند دهه اخیر طراحی و تولید کرده اند، فرانسه، چین، ایالات متحده و روسیه، بیش از سایرین پیشتاز بوده و توانسته اند تا کلاس های متنوعی از این سازه ­های دریایی غول پیکر را روانه آب­های آزاد کنند. تصویر جنگنده su33 قبل از پرواز از عرشه ناو آدمیرال کوزنتسوف روسیه در سواحل روسیه در دریای مدیترانه تصویری از جنگنده su33 در زمان فرود بر عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف روسیه

یک نمونه جالب توجه از بروزرسانی اف-5 گونه EM از نیروی هوایی برزیل ، با مجهز شدن به مخازن سوخت تطبیقی و موشک دربی یکی از مشکلات خاص اف-5 و نمونه های بومی آن ، استفاده از پیشرانه های پرمصرف هست که بطور طبیعی محدودیتهای مشخص را در حوزه مهمات محمول و برد رزمی فراهم می کند ، اما در کنار تعویض پیشرانه ، ابتکار همزمان اضافه شدن غلاف سوخت گیری ( در اینجا ثابت ) و مخازن سوخت تطبیقی ( CFT) می تواند قابلیتهای این جنگنده سبک را تا حدودی قابل قبول سازد

    با سلام در ارتباط فرموده شما در مورد ترکیب نیروی هوایی و پیاده ، یک شکاف مهم وجود دارد و آن سرعت پیشروی پیاده نظام با سیالیت و سرعت عمل نیروی هوایی و تفاوت ذاتی عملکرد این دو نیرو است . نیروی هوایی ماموریتهای مشخصی دارد و تا آنجا که بنده اطلاع دارم ، در طول نبردهای معاصر ، چیزی به مانند مفهومی که فرمودید ، مشاهد نشده .   البته اگر منظور شما تاکتیک های بلیتز گریک هست ، بنیان اصلی این تاکتیک با به نظر برخی ، استراتژی بلیتز گریک ، یگانهای پیاده- مکانیزه است که به نفربرهای زرهی ( به مانند سری نفربرهای sdkfz) مجهز بوده و از پشتیبانی توپخانه ( مثل توپهای کششی مشهور 88 م.م یا توپهای  kanone 39 کالیبر 149 م.م و یا توپهای خودکشش هامل88 م.م  و یا توپهای kanone 44 با کالیبر 128 م.م ) و در کنار آن استفاده از پرنده های ju-87 و بهره برداری از یک سیستم پیشرفته ( البته در آن زمان ) بی سیم و وجود یک فرماندهی مبتکر و هوشمند بهره می برد .   تمامی این موارد نشاندهنده این است که پیاده نظام اگرچه از اهمیت زیادی برخوردار است ، اما بدون پشتیبانی ( زرهی / توپخانه و پشتیبانی هوایی ، حالا یا نیروی هوایی و یا هوانیروز ) عملا" کاری از پیش نخواهد برد ومفهوم مورد نظر شما   سالهاست که منسوخ شده . اگر اشتباه نکرده باشم ، جنگ جهانی نخست ، آخرین باری بود که پیاده نظام بعنوان " گوشت دم توپ" مورد استفاده قرار گرفت .   به اعتقاد بنده ، زمانی که ابزار وجود داشته باشد ، استفاده از نیروی انسانی به تنهایی ( مگر در مواردی که دیگر چاره ای وجود نداشته باشد به مانند استالینگراد یا برلین و یا خرمشهر ) ، عقلانی نخواهد بود . هر چند وجود فرماندهی مبتکر و هوشمند ، حتی در چنین شرایطی مایل نخواهد بود که تلفات بیش از اندازه متحمل شود .   هرچند بنده زیاد از انگلیسی ها دل خوشی ندارم ، اما این جمله چرچیل ، حقیقتا" می بایست مورد توجه قرار گیرد :   در هر جنگی ، تنها دو راه برای پیروزی وجود دارد ، تحمل تلفات و اجرای مانورهای رزمی   اما هرچه یک فرمانده نظامی ، با کفایت تر باشد ، بیشتر دست به اجرای مانور خواهد زد و کمتر نیاز به تحمل یا وارد آوردن تلفات خواهد شد .

این فیلم هم مربوط به اف 35 : http://www.aparat.com/v/DQIB7

تاپیک قدیمی است ولی دیدن این فیلم خالی از لطف نیست فیلم در بر دارنده نشست و برخاست عمودی جنگنده یاک ۱۴۱ است : http://www.aparat.com/v/tf5gX

تجربه ساخت yak 38 روسها را به سمت ساخت جنگنده ای عمودپرواز و برتر از آن سوق داد . روسها yak 38 را بر مبنای yak 36 که شباهت چندانی هم به هم نداشتند تکمیل کردند . yak 36 : yak 38 نخستین پرواز خود را در سال 1971 انجام داد و در سال 1975 تولید آن آغاز شد و در نهایت در سال 1990 بازنشسته شد و در تمام سالهای خدمت تنها کاربر آن نیروی دریایی شوروی سابق بود . در دهه 80 میلادی نمایان شدن ایراداتی در این جنگنده جنجال برانگیز شد به همین دلیل از خط مقدم کنار گذاشته شد و بعد از آن در پایگاه های زمینی نگهداری می شد . مشکل اصلی جنگنده مربوط به شرایط گرمای شدید و رطوبت شدید بود هم چنین شعاع عملیاتی مناسبی نیز نداشت . yak 38 : yak 141 : در سال 1975 طرح نخستین آن ارائه شد طراحی درازمدت موتور و هزینه سنگین طراحی آن کار را به تعویق انداحت تا در نهایت در سال 1987 نخستین پرواز خود را انجام داد . گستره وظایف YAK 141 نسبت به YAK 38 بیشتر بود زیرا از راداری برتر به همراه سامانه هدایت و مراقبت دریایی برخوردار بود . سرعت YAK 141 با پس سوز به 1.8 ماخ می رسید . yak 141 در نخستین آزمایش ها رکورد رسیدن به بیشترین ارتفاع در کم ترین زمان در پرواز عمودی را که در اختیار هاریر بود را شکست همین مسئله که توانایی های این جنگنده را به خوبی نشان می داد باعث شد تا شوروی ها هزینه های سنگین گسترش طرح این هواپیما را تقبل کنند و طرح سرعت بیشتری به خود گرفت . کار به جایی رسید که دفتر طراحی یاکلوف {طراح این جنگنده } طرح ویژه ای برای صادرات آن در نظر بگیرد بلافاصله کشورهای اسپانیا و هندوستان آمادگی خود را برای خرید جنگنده اعلام کردند که در نهایت با این درخواست ها موافقت نشد ! سرانجام پس از کش و قوس های فراوان نمونه ای با تغییراتی نوین در سال 1991 برای آزمایش مجدد تحویل نیروی هوایی شد در این طرح شکل بدنه و دماغه را تغییر دادند اما نتیجه فاجعه بار بود زیرا خلبان نتوانست هواپیما را کنترل کرده و هواپیما از بین رفت و خلبان هم با خروج به موقع جان به در برد {این آزمایش در حضور فرمانده نیروی دریایی انجام شد } . در ساخت این هواپیما سعی شد از بهترین ها الهام گرفته شود به طوری که طراحان su 22 و su27 از شرکت سوخوی بر روی طراحی آن کار کردند{ طراحی کابین از su22 و طراحی بدنه از su27 الهام گرفته شد } هم چنین نمودی از جنگنده موفق mig 29 هم در طراحی دماغه آن آشکار است از F15 آمریکایی ها هم در ساخت جایگاه ترمز الهام گرفته شده است حتی در طراحی بالها تا حدی از F16 بهره بردند با این تفاوت که قوسی در ابتدای آن ایجاد کردند {احتمالا برای مانورپذیری بیشتر }. در سال 1991 نیروی دریایی رسما اعلام کرد توان تامین مالی برنامه را ندارد و در نهایت در سال 1991 طرح کنسل شد !! برخی مشخصات YAK 141 : وزن خالی :11,650 kg بیشینه وزن برخاست : 19,500 kg موتور :1 × MNPK Soyuz R-79V-300 lift/cruise turbofan تراست خشک :108 kN تراست با پس سوز :152 kN موتور بلند کننده :2x RKBM RD-41 turbojets 41.7 kN (9,300 lbf) thrust each) بیشینه سرعت : 1,800 km/h (1,118 mph, Mach 1.4+) سقف خدماتی :15,500 m (50,853 ft) برد خالی: 2,100 km (1,305 mi) تسلیحات : موشک ها : R-73 Archer, R-77 Adder or R-27 Alamo air-to-air missiles جایگاه : 4 تا زیر بال ها و 1 زیر بدنه جمعا توان حمل 2600 kg توپ : GSh-301 ، م م 30 با 120 گلوله عکس های YAK 141 : منابع : 1 2 استفاده از مقاله تنها با درج نام میلیتاری مجاز است . کم و کاستی را به بزرگی خودتان ببخشید