مرکاوا مارک-4 Walk Around بخش سوم پی نوشت : ادامه دارد ......... برای مشاهده تصاویر در ابعاد واقعی ، روی آنها کلیک کنید

مرکاوا مارک-4 Walk Around بخش دوم پی نوشت : ادامه دارد ......... برای مشاهده تصاویر در ابعاد واقعی ، روی آنها کلیک کنید

در جنوب صحرای نقب روستایی وجود دارد با نام العراقیب. مردمان این روستای بیابانی به مانند خیلی اعراب فلسطینی اسرائیل که شرایط زندگی سختی دارند در این بیابان به دنبال زندگی روزمره خود هستند ولی دولت اسرائیل به بهانه اینکه ساخت و ساز این افراد در سرزمین اجدادی آنها غیر قانونی است دست به تخریب خانه هایشان می زند که با چنگ و دندان می سازند. تاسف بار خرابی 188 باره این روستا ( تا زمان مطالعه خبر مرجع وگرنه معلوم نیست این رقم در حال حاضر چقدر است) توسط اسرائیل است. نکته ای که به ذهن بنده رسید تقابل جالب سنت و مدرنیته است : از طرفی فلسطینی ها را می بینیم که بر ارزش و حق اجدادی داشتن سرزمین شان تاکید می کنند. حال ممکن است شیوه زندگی و گذران امور این کشور و مردمانش مدرن و خوب نباشد. از طرفی رژیم اسرائیل سالها است بر تکنولوژی و بالا بودن سطح زندگی خود تاکید دارد و مستقیم و غیر مستقیم از فلسطینیان میخواهد که به عنوان شهروند درجه 2و 3 ( واد جزئیات نمیشم ) به این رژیم ملحق شده تا در مقابل دست کشیدن از حقش نسبت به سرزمین فلسطین ، به فرصت های شغلی و زندگی آسوده تر در جامعه تلفیقی اسرائیل بپردازد. واقعا به زور نمی توان مردمانی را از بافت فرهنگی و تاریخی خود جدا کرده و به آنها وعده زندگی بهتر آنهم بدون کرامت انسانی را داد. 188 بار روستایی بر سر مردمانش خراب می شود تا چه زندگی به آنها پیشکش شود بدون آیین، سیستم حکومت داری و فرهنگ مستقل. اعراب در زمان قبل از صدر اسلام عبارتی را به کار می بردند که ما خود را اسیر بیابان های بی آب و علف کردیم تا تحت سیطه رومیان و ساسانیان نباشیم حال غرب باید بداند که شرایطی که در دول عربی زبان به وجود آورده چیزی نیست که الگویی خوب زندگی برای آیندگان شود. گرفتن فرهنگ و هویت این مردمان از هر سرزمین و حراج منابع غنی آنها و ارائه حداقل تکنولوژی آن هم با هزینه زیاد و نه با انتقال کامل فناوری چیزی نیست که چه در زمان حال خوشایند باشد و چه تامین کننده سعادت آینده باشد. ما در خاورمیانه بسیار مردمان و دولت ها را دیدیم که مغلوب نیروهای مهاجم شدند و حتی فرهنگ و آیین آنها استحاله پیدا کرده و تغییر کرده چون در مقابل فرهنگی پویا و غنی تر قرار گرفته بودد ولی من در غرب و استعمار نوینش بجز گرگ صفتی و دوشیدن ابدی ملل مقابل آنها چیزی ندیدم. این امر چیزی است که دافعه عظیم در مقابل آنها در منطقه ایجاد کرده و همین امر روزی زمینه ساز ریشه کنی آنها از منطقه خاورمیانه خواهد شد. منبع: العراقیب و تخریب 188 باره!

تصویری از چکمیت

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. هواپیماهای مسافربری مافوق صوت آینده را تغییر می‌دهند توپولف تی یو- 144 (Tupolev Tu-144) نخستین و یکی از دو هواپیمای ترابری مافوق صوت جهان بود. این هواپیما توسط شرکت توپولف روسیه به مدیریت الکسی توپولف ساخته شد. هواپیمای مافوق صوت کنکورد (Concorde)، با کاربری مسافربری یا ترابری، دیگر هواپیمای مافوق صوت حمل و نقل هوایی است که در پروازهای تجاری برای حمل مسافر مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما، که محصول مشترک دو کشور فرانسه و بریتانیا است، قادر بود با سرعتی حدود دوبرابر سرعت صوت (دو ماخ) پرواز کند. شرکت‌های بوئینگ ، مک دانل داگلاس و لاکهیدمارتین از شرکت‌هایی بودند که برای ساخت هواپیمای ترابری مافوق صوت برای آمریکا در طول دهه ۱۹۶۰ میلادی تلاش کردند، اما ناکام ماندند. هر چند که هر دو هواپیمای توپولف-۱۴۴ و کنکورد عملکرد رضایتبخشی نداشتند و در نهایت، هر دو از فعالیت خارج شدند. اما پس از سال‌ها دوباره طرح «هواپیماهای مسافربری مافوق صوت» زنده شده است. در این میان سه پروژه از همه جدی‌تر به نظر می‌رسند. با هم نگاهی گذرا به این سه پروژه می اندازیم : هواپیمای مافوق صوت ویرجین گلکتیک شرکت ویرجین در حال ساخت یک هواپیمای مافوق صوت ۱۹ نفره است. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما کمی رؤیایی به نظر می‌رسد، اما قرار است این هواپیما به سرعتی معادل سه برابر سرعت صوت دست پیدا کند. با این سرعت فاصله بین نیویوک تا لندن در مدت دو ساعت طی می‌شود. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما معادل سریع‌ترین هواپیماهای جنگنده در جهان است. این هواپیما می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین صعود کند و دارای بدنه کشیده و بال‌ها مثلثی است. رسیدن به چنین سرعتی در سفرهای هوایی تجاری، جهان هوانوردی را متحول خواهد کرد. ولی از نظر مهندسی این هواپیما با مشکلات بسیاری روبه‌رو خواهد بود و مشخص نیست مهندسان این شرکت چگونه این محدودیت‌ها را بر طرف خواهند کرد. سیالاتی مانند هوا که قابل فشرده شدن هستند با امواج صوتی از مسیر جریان آگاه می‌شوند و خود را با آن مطابقت می‌دهند. حال اگر سرعت به بالای سرعت صوت برسد، پیش از آنکه هوا بتواند خود را با جریان هماهنگ کند برخورد بین هواپیما و هوا رخ می‌دهد. این برخورد سبب به وجود آمدن موج‌های ضربه‌ای می‌شود که معمولاً به شکسته شدت دیوار صوت معروف است. برخلاف تصور اشتباه رایج، شکست دیوار صوتی فقط زمانی روی نمی‌دهد که سرعت هواپیما از سرعت صوت بیشتر شود، چون هواپیما مادامی که با سرعت‌های مافوق صوت در حال پرواز است، چنین موج‌های فشاری را که باعث بروز «صدای انفجار مانند» می‌شود ایجاد می‌کند. هرچه سرعت افزایش پیدا کند، این شرایط هم در بدنه و هم در موتور و قطعات آن بحرانی‌تر می‌شود. از طرفی باید هواپیما مسافربری برای کاربرد تجاری طوری ساخته شود که زیر چنین فشاری هزینه تعمیر و نگهداری آن اقتصادی باشد. Spike S-512 شرکت آمریکایی Spike در حال توسعه یک هواپیمای مسافربری مافوق صوت با نام اس ۵۱۲ است. این هواپیما می‌تواند فاصله بین لندن تا نیویورک را طی چهار ساعت طی کند. این هواپیما ۱۸ نفر ظرفیت دارد و می تواند به سرعت ۱.۶ برابر سرعت صوت دست پیدا کند. قیمت این هواپیما حدود ۱۲۰ میلیون دلار ارزیابی شده است. این هواپیما دارای دو موتور است که می تواند ۸۹ کیلو نیوتن تراست ایجاد کند. برد این هواپیمای ۳۷ متری هم بیش از ۱۱ هزار کیلومتر است. هواپیمای مافوق صوت بوم BOOM OVERTURE شرکت هوا و فضا بوم در حال توسعه یک هواپیمایی مسافربری ما فوق صوت با نام OVERTURE است. این هواپیما فاصله پاریس تا مونترال کانادا را تنها در مدت سه ساعت و ۴۵ دقیقه طی می‌کند. ظرفیت این هواپیما منطقی‌تر از دو هواپیمای دیگر است و می‌تواند ۸۸ نفر را حمل کند. این هواپیما می‌تواند به سرعت ۱.۷ برابر سرعت صوت دست پیدا کند و حدود ۲۰۰ میلیون دلار قیمت دارد. این هواپیما هم می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین اوج بگیرد. در این هواپیما کشیده تنها یک ردیف صندلی در بخش راست و یک ردیف صندلی در بخش چپ قرار دارد و تمام مسافران دارای صندلی بیزنس کلاس خواهند بود. این شرکت امید دارد تا سال ۲۰۲۹ این هواپیما بتواند پرواز تجاری انجام دهد. منابع https://www.virgingalactic.com/articles/virgin-galactic-unveils-mach-3-aircraft-design-for-high-speed-travel-and-signs-memorandum-of-understanding-with-rolls-royce/ https://en.wikipedia.org/wiki/Spike_S-512 https://en.wikipedia.org/wiki/Boom_Overture پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

آناتومی چکمیت . .

مخزن های خارجی تانک های تی-72 سپاه تانک های تی-72 سپاه نوع متفاوتی از مخزن های خارجی را دارند. این مخزنهای با نمونه مخزنهای سوخت استاندارد تی-72 متفاوت است. به نظر میرسد این مخزن های بومی و ساخت خود سپاه باشد. این نوع مخزن ها ارتفاعی کمتر از نمونه استاندارد دارند اما طول آنها بیشتر است. برای پر کردن این مخزن های از سوخت یک درب در بخش بالای قرار دارد. همچنین یک شیر در بخش کناری برای خالی کردن مخزن تعبیه شده است. البته این امکان نیز وجود دارد این مخزنها برای ذخیره سازی آب ( با توجه به اینکه هیچ گونه اتصالی بین مخزنها و موتور تاکنون دیده نشده است و تعبیه شیر تخلیه برای مخزن ) و استفاده خدمه هم کاربرد داشته باشد تانک های تی-72 سپاه مجهز به مخزن خارجی بومی تانک های تی-72 ام بروز رسانی سپاه که به حشد نحویل داده شد نیز دارای همین نوع مخزن هستند. مخزن خارجی استاندارد تانک های تی-72

کانسپت جنگنده بدون سرنشین ترکیه

تست سامانه دفاع هوایی اس-500 https://www.aparat.com/v/9Yy8o

بسم الله الرحمن الرحیم از زمان آغاز به کار حزب کمونیست در چین در سال 1949 شوروی سعی کرد حمایت های گسترده تسلیحاتی از این کشور بکند. بخصوص در زمان جنگ کره و با تحویل جنگده های میگ 15 باعث کاهش تاثیر گذاری بمب افکن های استراتژیک آمریکایی در این جنگ شد. چینی ها از فرصتی که روس ها در اختیار اونها گذاشتند سعی کرد بهترین استفاده را بکند و محصولات کپی شده را خود به طور گسترده به فروش برساند. بعد از فروپاشی شوروی در سال 1991 چین به برخی محصولات پیشرفته این کشور مثل سوخو 27 و سوخو 30 که دو موتوره بودند و از قابلیت اطمینان و امکانات پروازی بیشتری بودند علاقمند شد و با نمونه برای از آن ها جنگنده های جی 11 و جی 16 و جی 15 را ساخت. اما مطالعات موسسه رویال یونایتد سرویس نشان می دهد الان دیگه چین برای توسعه صنایع هوایی خود به روسیه نیاز ندارد و از این کشور جلو زده. به گفته تحلیل گران چین از وضعیت وابستگی به محصولات روسی عبور کره و الان توانایی دارد در بسیاری از زمینه های تولید جنگنده و سنسورها از روسیه بهتر عمل کرد. و با توجه به کاهش بودجه نظامی روسیه و ضعف های ساختاری صنعتی بعید هست روسها بتوانند این فاصله را پر کنند. هر چند همچنان چینی ها موتورهای توبوفن را از روسیه وارد می کنند اما سرمایه گذاری کلان آنها در موتورهای WS-10 و WS -15 نشان دهنده تلاش انها برای پیشی گرفت از روسیه در این جهت است. موتور ws10 دلایل پیشرفت چین در زمینه تولید جنگنده در مقایسه با روسیه را می توان به صورت زیر دانست: 1- بودجه نظامی چین که بیش از 2 برابر بودجه روسیه هست. 2- گسترش صنایع الکترونیک غیر نظامی در این کشور که خیلی از تکنولوژی های غربی را توانسته وارد چین بکند. 3- سرمایه گذاری زیاد چینی ها برای جاسوسی صنعتی و مهندسی معکوس 4- تحریم های غرب بر ضد روسیه که اجازه دسترسی روسیه به برخی سنسورها را نمی دهد. البته به این معنا نیست که ارتش چین از برتری کامل در مقابل روسیه برخورد دار هست بلکه روسها با تولید محصولاتی ماننده میگ 31 توپولف 160 و 22و سوخو 25 محصولاتی را تولید کردند که در چین هیچ معادلی ندارد و از طرفی شرکت انها در جنگ روسیه و تقابل با فن آوری های غربی یک تجربه و مزیت غیر قابل انکار برای انها فراهم کرده. این در حالی این که تجربیات ارتش چین در این زمینه صرفا به برگزاری مانور با سایر یگان ارتش خودش محدود می شود. همچنین روسها در زمینه صادرات جنگنده بسیار موفق تر عمل کردند. میگ 31 و توپولوف 160 از شاهکارهای شوروی و جنگ سرد با توجه به فرسوده شدن ادوات نظامی که کشورهای متحد شوروی از این کشور خریداری کردند و به دنبال محصولات غربی هم نیستند به وضوح تمایل انها برای بروز رسانی ادوات خود با تجهیزات چینی به جای روسی قابل مشاهده هست . دلایل برتری جنگنده های چینی 1- استفاده گسترده از مواد کامپوزیت : نسل های جدید جنگده های جی 11/جی 15/جی 16 به طور واضح از مواد کامپوزیت بیشتری نسبت به همتایان روس خود بهره برده اند و این مسئله باعث کاهش وزن و افزایش مانور پذیری انها می شود و از طرفی شرکت شیان چین با کمک چاپگرهای ه بعدی و مواد کامپوزیت توانسه قطعاتی برای هواپیمای Y-20 تولید کند . Y20 هواپیما ترابری چین 2- رادارهای ارایه فازی فعال : توانایی ردیابی دشمن و تحت نظر گرفتن اون یک برتری تعیین کننده برای هر خلبان در جنگهای هوایی هست. برای همین یک رادار با تکنولوژی برتر می تواند مزیت های زیادی فراهم کند رادار IRBIS-E نصب شده روی جنگنده سوخو 35 روسیه یک رادار بسیار پر قدرت هست که گفته شده جنگنده ای مثل اف 16 را می تواند از فاصله بیشتر از 250 کیلومتری شناسایی کند اما استفاده از ابلیت های این رادار سبب می شود که در همان ابتدا حضور آن افشا شود. چون این رادار یک رادار ارایه فازی غیر فعال است . اما رادارهای ارایه فازی فعال می توانند دقت بیشتر و روشهای جستجوی بهتر را برای خلبان فراهم کنند. اما بزرگترین مزیت رادارهای ارایه فازی فعال دشوار بودن تشخیص حضور آنها می باشد. ایالات متحده بیشتر از دو دهه هست که از رادارهای ارایه فازی فعال در ناوگان خود استفاده می کند و این در حالی است که روسیه دو رادار برای پکفا و میگ 35 توسعه داده بررسی رادار جنگنده میگ 35 نشون میده که هنوز از بلوغ کافی برخوردار نیست ( شاید برای همین مصری ها دنبال این هواپیما نرفتن) و برای رادار پکفا هم اطلاعات خاصی تا به حال ارائه نشده و این در حالی است که چینی ها روی جنگنده های های خود به طور گسترده در حالت استفاده از رادارهای ارایه فازی هستند و با توجه به جاسوسی هایی که چین از صنایع غربی کرده احتمالا این رادارها در برخی مشخصات مشابه نمونه های غربی عملکرد خواهند داشت. هر چند چین تا به حال از قابلیت ههای راداری ارایف فاری خود مطالبی منتشر نکرده. جدیدترین رادار ارایه فازی چین به رادارهای پهلو نگر دقت کنید 3- موشک های هوا به هوا : وجود یک موشک با توانایی جنگ BVR به طور واضح قدرت نیروی هوایی را در درگیری با اهداف دور دست افزایش می دهد. چینی ها دو موشک را برای این منظور در دست توسعه دارند اولین موشک PL12 هست که عی شد در اون از موشک AIM120C نمونه برداری بشه این موشک توانایی های بالاتر از موشک R 77 روسیه دارد . و موشک بعدی موشک PL15 هست که در اون سعی شده از موشک AIM120D نمونه برداری شود . همچین این کشور یک موتور دوپالسی برای این موشک طراحی کردند که در نزدیکی هدف هم بتواند سرعت خود را حفظ کند. موشک پی ال 15 موشک pl10 هر چند روسیه موشک های دوربردی مثل R33 و R37 هم در اختیار دارد که در ایالات متحده و چین نمونه های عملیاتی برای اونها وجود ندارد. موشک r33 زمانی روسیه با تولید موشک R73 رهبری دنیا در زمینه موشک های حرارتی کوتاه برد را در اختیار داشت اما الان با توجه به تولید موشک های جدید PL10 و AIM9X در چین و ایالات متحده که مجهز به تکنولوژی تصویر ساز هستند روسیه هیچ معادلی در اختیار ندارد. 4- تولید هواپیماهای رادار گزیر: هرچند خیلی اعتقاد دارند که جنگنده جی 20 چینی توانایی هایی برای رقابت با اف 22 در اختیار ندارد اما واقعیت این هست که جی 20 اولین جنگنده نسل 5 هست که در خارج خاک امریکا توسعه پیدا کرده . جنگنده پکفا با اینکه به نظر می رسد از قابلیت مانور زیادی برخوردار است اما دارای ضعف هایی هم هست. ورودی هوا و سطوح کنترل کننده بزرگ و طراحی محل قرار گیری خلبان و نحوه استقرار موتور و همچین نحوه قرار گرفت IRST همه باعث افزایش سطح مقطع این هواپیما می شود. و این مسئله سطح مقطع ان را بالا از اف 35 و اف 22 کرده . این هواپیما احتمالا از کیفیت ساخت بالایی برخوردار خواهد بود اما سطح مقطع اون از جی 20 هم بیشتر است. عکس های منتشر شده از جی 20 نشان می دهد دولت چین به مراتب تلاش های بیشتری برای بهبود مشخصات این هواپیما انجام داده. هر چند طرح جنگنده جی 31 چینی هم گسترش خوبی داشته و معلوم نیست که عملیاتی میشه یا نه 5- مهمات دقیق: در جنگ های نوین این ایده مطرح شده که مناسب تر است هدف با یک یا دو بمب دقیق مورد اصابت قرار بگیرد تا اینکه با یک بمب بزرگ با قدرت تخریب زیاد به هدف حمله کرد. از طرفی تصاویر منتشر شده از جنگ سوریه نشان می دهد که تسلیحات روسی فاقد دقت زیاد در هدف قرار دادن سوژه ها هستند و این یا به دلیل ضعف سیستم گلوناس هست و یا هم به دلیل اینکه روسیه نتونسته یک غلاف هدفگیری مناسب برای جنگنده های توسعه بدهد. و این باهث شده در برخی موارد خلبان های روسی برای حمله به اهداف مدتی بالای ان پرواز کنند که به خوبی بتوانند هدف را شناسایی کنند و یا از بمب های هدایت تلویزیونی که نیاز به اپراتور هدایت کنند در SU24 و SU34 دارد استفاده کنند. درمقابل گزارش هایی در دسترس هست که نشان می دهد چینی ها به گسترده موفق یه ساخت غلاف های هدف گیری برای جنگنده های خود شده اند و از طرفی مهمات کوچک که دقت زیادی هم دارند را توانسته اند با این غلاف ها هماهنگ کنند. جدیدترین پاد هدفگیری چین 6- توسعه پهبادها: پهبادها ابزار ارزشمندی برای درگیری ها هستند شاید برخی از انها گران باشند اما اکثر انها هزینه عملیاتی پایی دارند و با توجه به استفاده از هوش مصنوعی در این قرن استفاده از انها در جنگ ها بیسار گسترده تر خواهد شد و حتی در برخی ماموریت ها جای هواپیماهای با سرنشین را هم خواهند گرفت. چین در دهه گذشته سرمایه گذاری بسیار زیادی در امر پهبادها کرده و بازار خوبی هم به دست اورده و الان طیف زیادی از انواع پهباد ها را تولید می کند. روسیه هم توانسته پهبادی مثل اوران را تولید کنه مه در سوریه و اکراین عملکرد قابل قبولی داشته و از طرف روی طرف اوختیک هم کار می کند ام به وضوح محصولات این کشور در حال حاضر از محصولات کشورهای مثل ترکیه و چین تنوع کمتری دارد. برخی از پهباد های رزمی چین منبع

به نام خدا Zala Aero نمونه ی پهپاد هیبریدی با مداومت 12 ساعته را در ماکس 2021 رونمایی می کند Zala Aero، زیرمجموعه گروه Kalashnikov، پهپاد هیبریدی ZALA 421-16E5G را برای اولین بار در نمایشگاه بین المللی هوایی MAKS-2021 به نمایش می گذارد. Kalashnikov اخیرا در بیانیه ای گفت: "اولین نمونه های این پهپاد در حال حاضر در تاسیسات مجتمع سوخت و انرژی مورد استفاده قرار می گیرند." این پهپاد می تواند بیش از 12 ساعت در هوا بماند، مسافتی بیش از 1200 کیلومتر را طی کند و نظارت هوایی را در فاصله بیش از 100 کیلومتری انجام دهد. اثر صوتی کم ZALA 421-16E5G به دلیل توانایی آن در کار در حالت بی صدا روی باتری بافری است. این حالت می تواند تا 1 ساعت دوام داشته باشد و مدت زمان شارژ مجدد باتری در هوا تنها 2 ساعت است. ZALA 421-16E5G برای کار در سکوت کامل رادیویی در مناطقی با وضعیت رادیویی دشوار در فاصله تا 500 کیلومتری از نقطه پرتاب سازگار شده است. عملکرد "ناوبری ویدئویی" امکان از دست نرفتن دید حتی در نبود سیگنال سامانه های ناوبری ماهواره ای را فراهم می کند. این پهپاد به محموله هدف ترکیبی با 2 دوربین حرارتی و یک دوربین فیلمبرداری با بزرگنمایی 60 برابری مجهز است. ویدئو ها با فرمت HD (1280*720) پخش می شود، به همین دلیل اپراتور در ایستگاه زمینی می تواند تصاویر مخابره شده را با جزئیات ببیند.

بحث اصلی این هست چرا باید فکر کنیم نمونه هایی که صادر میشه ضعیف تر هست از نمونه هایی که برای خود ارتش روسیه تولید میشه ؟ تو جنگ ها ضعف روسیه تو بحث ساخت جنگنده باعث شده آسمان از دست متحدین روسیه خارج بشه وقتی اسمان را از دست بدن دیگه اهمیت کیفیت سایر تسلیحات کم میشه . لیست 100 شرکت برتر نظامی جهان نکته جالبه اینه شرکت اماراتی 24 شرکت بزرگ دنیا هست همانطور که میبینید شرکت های روسی فقط دو تا توشون هستند اونها هم با کاهش شدید فروش مواجه هستند شرکت های چنی ها بالا هستند اون هم به به خاطر فروش شون هست به خاطر این هست که فعلا چین سرمایه گذاری زیادی برای توسعه ارتشش کرده به نظر من روسیه و چین با عدم فروش سلاح به ایران دارن اشتباه می کنند مگر چقدر ارتش این دو کشور سلاح می خواد چند مدت دیگه که فرضا امریکا اجازه صادارت اف 35 را بده قطر عربستان کویت عمان بحرین و.... دنبال این هواپیما خواهند بود و دوباره میلیاردها دلار درآمد اما کشورهای غربی به نوعی با همکاری هایی که با هم دارند و متحدانی که دارند یک بازار بسیار گسترده تسلیحاتی دارند شرکتی مثل الماز انتی بیشتر از 30 درصد درامدش کم شده ضعف سیستم های پدافندی روسیه در لیبی و سوریه و ارمنستان شاید اصلی ترین دلیل کاهش فروش این شرکت بوده مقایسه روسیه و چین در تکولوژِی نظامی

صرفا مربوط به این جنگنده نیست، روسیه بیشتر بازارهای صادراتی سلاح خود رو از دست داده. اگر کشوری از روسیه سلاح بخره ممکنه دچار تحریم امریکا بشه. این سیاست امریکا است که با این روش صنایع نظامی روسیه رو تضعیف کنه. چون درامد و تولید یک صنعت بیاد پایین ان صنعت از بین میره. میگ که کلا در کما است. بعضی از صنایع نظامی روسیه هم دارن تبدیل به غیر نظامی میشن. البته به نظر من خود روسیه هم خیلی مقصر است. روسیه به ایران میگ 29 داد ولی حاضر نمیشد خدمات و پشتیبانی کافی رو بده. سر اس 300 ما رو بازی داد. به عراق سلاح فروخت ولی در جنگ با امریکا ان سلاح ها خوب کار نکردن بعدا گفته شد که انها نمونه های بسیار دان گرید شده سلاح های روسی بودند. همین میگ 29 ساخت روسیه تاکنون به بسیاری از کشورها فروخته شده ولی تا کنون پیروزی هوایی کاملا تایید شده نداشته. گفته میشه نمونه های صادراتی خیلی ضعیف تر از اصلی بوده اند. همین مسئله روی اینکه کسی میگ 35 نخریده خیلی تاثیر داشته.روس ها فکر میکنن زرنگی میکنند ولی متوجه نیستن که این کارها و رندی گری ها بر روی مشتری های سلاح در دنیا تاثیر میذاره. روسیه واقعا در قد و قواره یک ابر قدرت نیست. همین اخیرا پشت ارمنستان رو به دلایلی جلوی اذربایجان خالی کرد. نوعی زرنگی و تلافی با ارمنستان ولی نتیجه این شد که نفوذ ترکیه در قفقاز و زیر گوش روسیه زیاد بشه.در سوریه به ما هم زیاد نارو زده. این کارها و شارلاتان بازی ها در بلند مدت به ضرر روسیه تمام شده و خواهد شد. در فروش سلاح فروشنده باید اعتماد مشتری ها را داشته باشد. در روابط بین الملل کشورها باید تا حد ممکن حامی متحدین خود باشند. خود ما چقدر برای متحد خود سوریه هزینه کردیم. کشور عمان سر کمک 45 سال پیش ما هنوز با ما روابط خوب دارد این مسائل در جهان مهم هستند

آماده سازی غرفه ایران در نمایشگاه ماکس 2021 https://www.aparat.com/v/WBKwU پی نوشت : عجالتا خبری از نمونه پروازی یاسین نیست تا ببینیم بعد از آغاز چه اتفاقی می افتد

اچ.کیو.16 پیشگام در حوزه سامانه های دفاع هوایی میانبرد از ابتدای دهه نود میلادی و پس از شکست کامل شبکه دفاع هوایی ارتش بعث عراق در برابر حملات هوایی نیروهای ائتلاف ، ارتش آزادیبخش چین سرمایه گذاری گسترده ای را با اولویت بالا برای توسعه شبکه دفاع هوایی خود صورت داده بود . درواقع امر ، نقاط ضعف ارتش عراق برای ایجاد یک سد دفاعی قابل اطمینان در برابر قدرت هوایی کشورهای غربی باعث شد تا در طراحی این استراتژی ، ارتش چین نه تنها بدنبال خرید و طراحی بومی جتهای جنگنده جدید برای ایفای نقش برتری هوایی و بدنبال آن ، اجرای حملات زمینی رفت و تنها چند ماه پس از شکست عراق ، قرارداد خرید جتهای سوخو-27 و بدنبال آن سامانه های اس-300 پی ام یو را منعقد نمود . تا این زمان ، چینی ها قابلیت پدافند زمین و هوا پایه بسیار ضعیفی را به نمایش گذاشته بودند ، چرا که ناوگان جنگنده های نیروی هوایی این کشور نه تنها بدلیل اتکاء به فناوری دهه 50 روسی منسوخ شده بود ، بلکه سیستم های دفاع هوایی آن نیز به طور قطع ، در برابر یک عملیات کاملا هماهنگ شده سرکوب دفاع هوایی از سوی یک مهاجم احتمالی ، آسیب پذیر می نمود . بدین ترتیب ، چین با فرصت بدست آمده از فروپاشی اتحاد شوروی ، موفق شد تا پس از خرید سیستم های اس-300 پی .ام.یو-2 و اس-400 ، بستر لازم را برای توسعه سامانه دفاع هوایی بومی برد بلند خود که هم اکنون HQ-9 نامیده میشود ، فراهم آورد تا آمادگی لازم را برای ورود به صحنه عملیات رزمی در قرن 21 را بدست آورد . اما در حالی که تمرکز چینی ها بر روی نوسازی شبکه دفاع هوایی برد بلند قرار داشت ، به شکل هم زمان ، نیازمندی ساختار دفاع هوایی این کشور برای پر نمودن خلاء موجود در حوزه سامانه های دفاع هوایی کوتاه و میان برد نیز مورد توجه قرار گرفت که در میان سیستم های معرفی شده ، سامانه دفاع هوایی HQ-16 جایگاه خاصی را در اختیار دارد . این سامانه دفاع هوایی میان برد بومی ، در سال 2011 وارد خدمت ارتش چین گردید و در حالی که طیف قابل توجهی از تحلیلگران غربی براین اعتقاد قرار داشتند که این سامانه ، گونه ای مشتق شده از سیستم روسی بوک.ام-2 بشمار می رود ، اما تفاوتهای چشمگیری میان این دوطرح قابل مشاهده است ، در واقع ، تمایل افراطی ناظران غربی در مشابه سازی هر سامانه جدید تسلیحاتی با واژه هایی نظیر " سرقت " یا "روگرفت" موجب شده تا از ارزش تحلیلی این منابع تا حدودی کاسته شود . در این میان ، گرچه هر دو سیستم چینی و روسی برای پوشش دفاع هوایی در برد متوسط کاربرد دارند ، اما از نظر قابلیتهای ارائه شده و فیزیک ظاهری تفاوتهایی میان آنها دیده می شود . بدین ترتیب ، سامانه چینی ، تنها سامانه پدافند زمین پایه میانبرد بشمار می رود که از سلولهای پرتاب عمودی بهره می برد ، در حالی سیستم روسی فاقد این ویژگی بوده و مزیت آن برای چینی ها بدین قرار است که می توان آن را در میان پوشش متراکم گیاهی ( جنگل ) و یا حتی بافت پیچیده شهری مستقر و مبادرت به اجرای آتش کرد . علاوه براین ، این سلولهای پرتاب عمودی به کاربر اجازه میدهد تا به هرهدفی در یک قوس 360 درجه شلیک شده و در نهایت ، از ورود به فرآیندهای دست و پاگیر قرار دادن مستقیم پرتابگر بسمت هدفهای هوایی خودداری گردد . از سویی دیگر ، سیستم چینی به خدمه خود اجازه میدهد تا در برابر طیف متنوعی از اهداف شامل جتهای رزمی سرنشین دار ، پهپادها ، موشکهای کروز و موشکهای بالستیک برد کوتاه و میانبرد در ارتفاعات بالاتر وارد عمل گردد . همچنین بر خلاف بوک .ام-2 ، سامانه چینی از یک کامیون 6×6 با تحرک بالا به جای شاسی شنی دار استفاده می کند که موجبات سهولت تعمیر و نگهداری و عملکرد به نسبت بهتر در سطوح جاده ای را فراهم می نماید ، اما در سطوح خارج جاده ای ، این مساله با مشکل صورت می پذیرد . ارتش چین نیز پس از تولید این سامانه ، از آنها برای محافظت از تاسیسات کلیدی نظامی و دارایی های صنعتی در سرزمین اصلی چین و همچنین در مجاورت با مرز پاکستان استفاده می کند .صنایع دفاعی چین ، تا حال حاضر ، 4 گونه از این سیستم دفاع هوایی را برای اهداف گوناگون معرفی نموده است . گونه نخست ، HQ-16A بوده که نسخه پایه واصلی محسوب میشود . دومین گونه ، با شناسه HHQ-16 شناخته میشود که بطور خاص برای شناورهای نیروی دریایی ارتش چین توسعه پیدا کرده و اولین نمونه آن بر روی شناورهای تایپ054 نصب و تحویل نیروی دریایی کشورهای پاکستان و تایلند شده است . نسخه HQ-16B با برد بهینه شده 70 کیلومتری ( در مقایسه با برد 40 کیلومتری نسخه پایه ) شناخته می شود و برای دفاع از تاسیسات حیاتی ارتش چین ، حسگرهای قدرتمندتر و سیستم های جنگ الکترونیک پیشرفته تری را بخود می بیند . سومین گونه ای که هم اکنون در مراحل نخست توسعه خود قرار دارد ، گونه HQ-16C است که انتظار می رود تا قبل از 2023 وارد خدمت رزمی گردد . براساس داده ای منتشر شده از سوی منابع چینی ، همه این سامانه ها ، می توانند به یکدیگر متصل شده و حتی با سامانه های دفاع هوایی دیگر ارتش چین نظیر HQ-9B نیز سازگاری حاصل نمایند . درواقع ، اچ.کیو-16 در مقایسه با گونه HQ-9B از تحرک بالاتر و سرعت استفاده بیشتری برخوردار هستند که عامل بسیار مهمی در بقاء آنها در صحنه رزم بشمارمی آید . هر واحد HQ-16 از دو رادار استفاده می کند که یکی رادار آرایه فازی غیرفعال باند L با برد 85 کیلومتر و دیگری رادار آرایه فازی غیر فعال سه بُعدی باند S با برد 140 کیلومتر است . این رادارها در مجموع می توانند حداکثر 144 هدف را شناسایی و همزمان 48 هدف را ردگیری نمایند . بدین ترتیب ، هر واحد از این سامانه ، از 4 پرتابگر با شش سلول ، یک واحد فرماندهی و یک ژنراتور در کنار رادارها تشکیل شده است . به اعتقاد بخش قابل توجهی از ناظران نظامی ، HQ-16 یک مکمل قدرتمند برای سامانه های روسی دوربرد نظیر اس-400 و اچ.کیو-9 بی بشمارمی آید و این میزان کشف ، ردگیری و انهدام جتهای سرنشین دار و موشکهای مهاجم را تا حدود زیادی افزایش می دهد . در حقیقت ، قرارگرفتن دو رادار باند L و رادار باند S به این سیستم موشکی امکان میدهد تا اهداف پنهانکاری نظیر موشکهای کروز را در بردهای بلند ، کشف و منهدم نماید . براساس اطلاعات موجود ، ارتش پاکستان در حال حاضر ، تنها کاربر خارجی گونه زمین پایه HQ-16 بشمار می رود ، هر چند کشورهای جنوب آسیا تا حاضر برای شبکه دفاع هوایی خود از سیستم های برد کوتاه و میانبرد استفاده کرده اند . در این میان ، به استثنای دو سیستم بوک.ام-3 و اس-350 روسی ، که در تعداد بسیار محدود تولید شده ، اچ.کیو-16 چینی یک نمونه جالب ولی ساده ، تا زمان معرفی نسخه C آن ، در حوزه سامانه های برد متوسط بشمار می رود . اما یکی از رقبای بسیار نزدیک این سامانه چینی ، سیستم دفاع هوایی K-SAM کره جنوبی است که از فناوری مشابه اس-350 استفاده می کند و بطور مشترک با روسیه طراحی و تولید شده است ، هر چند نسبت به اس-350 قابلیتهای آن محدودتر قابل ارزیابی است . در این میان ، علت فروش بیشتر سامانه های سری بوک را در بازارهای تسلیحاتی ، میتوان بدلیل محبوییت نسبی سامانه اس-300 دانست که خریدار را مجبور می کند تا برای تکمیل شبکه دفاع هوایی خود ، در کنار اس-300 ، از سامانه بوک نیز استفاده کند . اما چین مشتری های احتمالی خود را در کشورهایی نظیر ایران و تایلند نیز جستجو می نماید که انتظار می رود در 5 سال آینده ، به مشتری اصلی سخت افزارهای چینی تبدیل شوند ، در حالی که کشورهایی نظیر کامبوج ، صربستان ، میانمار و اتیوپی نیز درصدد هستند تا چنین سیستم هایی را بخدمت گیرند . علاوه براین ، گزارش هایی در دست است که نشان میدهد سودان از سال 2018 در حال مذاکره برای این سیستم بوده تا جایگزین سامانه های دفاع هوایی سام-2 روسی شود ،اما کودتای سال 2019 به این چشم انداز تا حدودی خاتمه داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تفکیک تاپیک سامانه HQ-16 از تاپیک نمایشگاه های تسلیحاتی خارجی ، بیست و هشتم تیر ماه سال 1400 خورشیدی 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست. با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. استاد خلبان ایرانی؛ توسط منافقین خفه شد! امیر سرتیپ خلبان شهید محمد علی فرزین یکی از خلبانان شهید نیروی هوایی ارتش است که اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۸ در روستای شیرگاه از توابع قائمشهر در استان مازندران چشم به جهان گشود. محمدعلی ۱۵ ساله بود که به تنهایی به تهران آمد و تا مقطع دیپلم را در دبیرستان اسد آبادی واقع در میدان رشیدیه گذراند. او پس از اینکه دیپلم گرفت به علت علاقه خود به خلبانی در سال ۱۳۴۸ وارد نیروی هوایی شد و به استخدام این نیرو درآمد. دوره‌های مقدماتی خلبانی و زبان انگلیسی را در تهران سپری کرد و برای طی دوره‌های تکمیلی و تخصصی جنگنده اف ۵ به آمریکا اعزام شد. از آمریکا که بازگشت با درجه ستوان دومی به پایگاه ششم شکاری بوشهر اعزام شد و در آن جا خدمت خود را آغاز کرد. به علت مهارت و استعدادهای بالا در سال ۱۳۵۵ برای طی دوره معلم خلبانی دوباره به آمریکا اعزام شد و پس از بازگشت به ایران وظیفه آموزش خلبانان جوان را برعهده گرفت. جنگ تحمیلی که علیه کشورمان آغاز شد به پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول آمد و در آن جا با اجرای ماموریت‌های مختلف ، خدمت خود را ادامه داد. مهارت وی به گونه ای بود که هرگاه توسط دشمن مورد اصابت قرار می‌گرفت، نجات پیدا می‌کرد و دوباره با سلامتی به پرواز باز می‌گشت. سومین روز از مهرماه سال ۵۹ بود که در هنگام پرواز در نزدیکی دهلران مورد اصابت دشمن قرار گرفت و با موفقیت از جنگنده خود اجکت (خروج اضطراری) کرد و به طرز معجزه آسایی در زمین فرود آمد. او که به سختی مجروح شده بود برای طی دوره پزشکی به بیمارستان اعزام شده و پس از طی دوره نقاهت دوباره به گردان پروازی خود باز می‌گردد. پس از آن نیز پروازهای موفق خود را علیه ارتش بعثی انجام می‌دهد و دشمن بعثی را در رسیدن به اهداف خود ناکام می‌گذارد. صبح چهارم آبان ماه ۵۹ بود که شهید محمدعلی فرزین با یک فروند جنگنده اف ۵ جهت بمباران نیروهای دشمن در حوالی اهواز به پرواز در می‌آید. پس از بمباران موفق اهداف موردنظر توسط شهید فرزین به ناگهان پدافند دشمن جنگنده وی را از ناحیه چرخ عقب، خروجی موتور و چتر دم مورد هدف قرار می‌دهد و جنگنده او به سرعت آتش می‌گیرد. او که چاره‌ای جز اجکت (خروج اضطراری) نداشت این کار را انجام می‌دهد و از جنگنده خود خارج می‌شود و در فاصله چند متری از نقطه سقوط هواپیمای خود فرود می‌آید. او آسیب شدیدی دیده بود و زخم‌های بسیاری هم بر بدنش داشت و در حال خونریزی شدید بود. از طرفی پای او آسیب دیده بود و او لنگان لنگان راه افتاد تا از چنگ دشمن بعثی رهایی پیداکند. اما به ناگهان حضور یک ایرانی توجهش را به خود جلب می‌کند که او را به چادر خود برای استراحت و مداوا دعوت می‌کند. آن‌ها با یکدیگر به چادر آن شخص رفته و شهید فرزین مشغول استراحت می‌شود غافل از اینکه این فرد ایرانی از نیروهای منافقین است و در غالب ستون پنجم دشمن فعالیت می‌کند. این منافق بی رحم و سنگدل در حالیکه شهید فرزین در حال استراحت بود به سراغ او رفته و با بند چتر نجاتش او را خفه می‌کند و او را در تاریخ ۴ آبان ماه سال ۵۹ به شهادت می‌رساند. این منافق بی رحم و سنگ دل پس از اینکه شهید فرزین را به شهادت رساند تفنگ و سایر وسایل با ارزش او را برداشته و پیکر مطهرش را در بیابان رها می‌کند. این شخص یک ماه پس از این ماجرا توسط نیروهای اطلاعاتی ایران دستگیر می‌شود و اسلحه کمری شهید فرزین که در اختیارش بود به دست آن‌ها توقیف می‌شود. با کسب اطلاعات درباره آن اسلحه مشخص می‌شود که شماره سریال آن سلاح با اسلحه شهید فرزین هم خوانی دارد و اینجاست که او به عمل ننگین خود اعتراف می‌کند و سرانجام با حکم قاضی در محل تولد شهید فرزین اعدام می‌شود. ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

به نام خدا Boeing MQ-18 Hummingbird (A160) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2012) A160 Hummingbird یک پهپاد بالگردی است که مزایای پهپاد های مرسوم را با بالگرد های رزمی مدرن ترکیب کرده است. Hummingbird هدفی کوچک‌تر است، سرعت بیشتر و بهره وری موتور بالاتری دارد و توانایی هایش فراتر از سامانه های بال چرخنده اندازه کامل نسل فعلی است. همچنین، به دلیل بدون سرنشین بودن، این پهپاد خدمه خود را دور از صحنه نبرد نگه می دارد و در صورت لزوم می تواند محموله و نیرو را به خط مقدم منتقل کند. جدا از قابلیت های ترابری، Hummingbird تطبیق پذیر است و می تواند در نقش هایی از جمله جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی و نظارت دشمن یا میدان نبرد (به صورت لحظه ای)، رله ارتباط هوایی متحرک برای نیرو های زمینی و پیدا کردن به هدف در صورت نیاز ظاهر شود. گفته می شود که Hummingbird تا حد زیادی خودکار است که نیاز به مداخله انسانی را کاهش می دهد و برنامه ریزی شده است تا در طول پرواز برای یافتن بهترین راه انجام ماموریت تصمیم بگیرد. منشا A160 به توسعه پهپاد Maverick توسط شرکت Frontier Systems بر می گردد؛ مدلی تغییر یافته از بالگرد تجاری 2 سرنشینه رابینسون R22 و جد پهپاد A160. Maverick اولین پرواز بدون سرنشین خود را پس فقط 1 سال از آغاز برنامه و در سال 1998 انجام داد. سامانه های داخلی که برای Maverick توسعه داده شده بودند، در پهپاد A160 مورد استفاده قرار گرفت. Maverick توسط ارتش ایالات متحده خریداری شد و حداقل 4 فروند از آن در خدمت نیروی دریایی بود (یا است). اولین پرواز A160 در ژانویه سال 2002 به ثبت رسید. نمونه های اولیه از یک موتور خودرو بنزینی 4 و 6 سیلندر استفاده می کردند که به یک روتور 3 پره متصل بود. در سال 2003، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (DARPA)، قراردادی 75 میلیون دلاری را برای ساخت و آزمایش 6 نمونه اولیه به Frontier Systems اعطا کرد. اما بوئینگ در سال 2004 شرکت Frontier Systems را خریداری کرد و Hummingbird را به خط تولید پهپاد خود اضافه نمود. Hummingbird تا مدتی با نشان Boeing Phantom Works خدمت کرد و سپس تحت برند Boeing's Advanced Systems که شاخه ای از سامانه های دفاعی یکپارچه بوئینگ بود، در آمد. A160T ارتقا یافته (حرف T بیانگر موتور توربینی است) پرواز های آزمایشی خود را در ژوئن سال 2007 آغاز کرد. در سال 2008 رکورد مداومت پروازی برای پهپادی در این کلاس را شکست و به مدت 18.7 ساعت پرواز کرد. در بیست و هفتم سپتامبر سال 2007 یکی از نمونه های اولیه A160T در سانحه ای به دلیل عدم پاسخگویی حسگر داده به کامپیوتر پرواز از دست رفت. در مارس سال 2010، Hummingbird ارزشیابی توانایی ترابری خود را برای تفنگداران دریایی ایالات متحده به اتمام رساند. در این ارزیابی، 1134 کیلوگرم را در 2 سورتی پرواز 277 کیلومتری بین 2 پایگاه خط مقدم شبیه سازی شده جا به جا کرد. چیزی که این آزمایش را خاص کرد، این بود که Hummingbird با تنظیمات برنامه ریزی شده ماموریتی خود و تقریبا خودکار، پرواز کرد. در بیست و هشتم جولای سال 2010، بار دیگر یک A160T بر اثر از دست رفتن کنترل سقوط کرد. در آگوست سال 2010، 2 فروند Hummingbird به سامانه های راداری جدید Forrester مجهز شدند و پرواز های آزمایشی خود را در Belize انجام دادند. این رادار توانایی پایش از میان شاخ و برگ های انبوه را دارد. این پرواز ها منجر به سقوط یکی دیگر از A160T ها شد و ارزیابی ها را متوقف کرد. با این حال، ساخت آن در مارچ سال 2010 آغاز شد. نام رسمی Hummingbird در ارتش ایالات متحده "YMQ-18A" است. در ظاهر، Hummingbird با توجه به ساختار بدون تغییر بالگرد رابینسون R22 و پهپاد Maverick، مانند بالگرد های سرنشین دار معمولی است. بدنه آن صاف است و در قسمت دماغه به شدت مخروطی می شود. بدنه به سمت عقب ظریف و ساده است. ملخ اصلی 4 پره در نزدیکی و بالای بدنه اصلی و اندکی جلوتر از مرکز قرار دارد. بخش زیرین از 2 چرخ فرود اصلی کاملا جمع شونده (به سمت عقب) در زیر قسمت میانی و یک چرخ غیر جمع شونده دمی در پشت تشکیل شده است. موتور و جعبه دنده در مرکز بدنه نصب شده اند و 2 ورودی هوا در طرفین هوای مورد نیاز موتور را تامین می کنند. یک بالچه عمودی در پشت و زیر ساختار دم قرار گرفته که چرخ دمی را حمل می کند. محموله ها را می توان مستقیما زیر بدنه و بین بازو های فرود اصلی حمل کرد. طول سازه ی Hummingbird حدود 10 متر و طول ملخ اصلی آن 11 متر است. حداکثر وزن برخاست آن 3000 کیلوگرم اعلام شده است. انتظار می رود تا حداکثر ارتفاع 9144 متری پرواز کند اما با موتور فعلی تا ارتفاع 6096 متری می رود. حداکثر سرعت کروز آن 304 کیلومتر در ساعت و برد آن 4166 کیلومتر است. شرکت بوئینگ ادعا می کند که Hummingbird می تواند در تمام مشخصه های نبرد از بالگرد های مدرن فعلی عملکرد بهتری داشته باشد. این پهپاد از نظر ارتفاع و مداومت پروازی از سامانه های بال چرخنده فعلی بالاتر است. به نویز تولیدی آن هم توجه شده و صدای کمتری از بالگرد های مرسوم بزرگ‌تر از خود تولید می کند. یکی از جنبه های خاص Hummingbird، "سامانه تنظیم خودکار سرعت ملخ" است که به پهپاد اجازه می دهد در طول پرواز نسبت به شرایط تغییر ارتفاع، واکنش نشان دهد. ملخ می تواند تعداد دور بر دقیقه خود را تنظیم کند تا چرخشی بهینه (کمتر یا بیشتر) را بسته به شرایط خارجی فراهم کند و با کاهش مصرف سوخت، مداومت پروازی خود را افزایش دهد. بوئینگ اسم این ویژگی را "سامانه سرعت مطلوب ملخ" یا OSR گذاشته است. Hummingbird مانند بالگرد های مرسوم می تواند بدون نیاز به باند برخاست و فرود انجام دهد اما برخلاف پهپاد های دیگر نیازی به منجنیق پرتاب یا سامانه بازیابی ندارد. این پهپاد برای ارتش های متحرکی که در جبهه های متغیر می جنگند و به خصوص گروه هایی که به منابع میدان نبرد دسترسی ندارند، مناسب است. کنترل دقیق آن به فرماندهان اطمینان می دهد که Hummingbird می تواند منابع را تقریبا در هر محیط رزمی مثل محیط های کوهستانی و مناطق شهری، برای سربازان تامین کند. Hummingbird همچنین مناسب پرتاب از کشتی های نیروی دریایی برای داشتن چشمی فعال، مرتفع و مداوم در آسمان خواهد بود. در هفدهم آپریل سال 2012 سقوط دیگری بر اثر لرزش برای Hummingbird رقم خورد که به رادار و بدنه هواپیما آسیب زد. در دسامبر سال 2010، وزارت دفاع ایالات متحده (فرماندهی سامانه های هوایی نیروی دریایی) به طور رسمی اعلام کرد که قراردادی 30 میلیون دلاری با شرکت Frontier Systems امضا کرده است تا 2 فروند Hummingbird را برای پشتیبانی از فعالیت های ارتش آمریکا در افغانستان آماده کند. اما پیش از ارائه پهپاد ها در سال 2012، سفارش خود را لغو کرد، زیرا احتمال تاخیر های فنی برنامه ریزی شده آن بالا بود، و ریسک و هزینه به حدی افزایش پیدا کرده بود که ادامه برنامه دیگر به نفع دولت نبود. لرزش یکی از مشکلات گفته شده بود. سفارش متوقف شدن کار باعث شد A160 در مرحله توسعه باقی بماند اما به نابودی نزدیک شود. در دسامبر سال 2012 فرماندهی تمرینات و دکترین، نظر ارتش درباره پهپاد بالگردی عمود پرواز برای ماموریت های جاسوسی-نظارت-شناسایی را مورد بررسی قرار داد و تصمیم گرفت که به دلیل محدودیت بودجه، این ایده دنبال نشود و در عوض، ارتش از پهپاد های بال ثابت فعلی خود استفاده کند. با این تصمیم پروژه Hummingbird برای همیشه متوقف شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - وضعیت: لغو شده - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: Frontier Systems ، Boeing Phantom Works، Boeing Integrated Defense Systems، Boeing Advanced Systems (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (لغو شده) - نقش: ترابری (توانایی ترابری کلی در محدوده نزدیک برای عناصر زمینی فعال با انواع مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 10.7 متر - طول بال ها: 11 متر - وزن: 1134 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 2948 کیلوگرم (1814 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوشفت Pratt & Whitney PW207D با قدرت 550 اسب بخار حداکثر سرعت: 258 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 6100 تا 9150 متر - برد: 4170 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله یا پاد های تجهیزاتی در زیر بدنه نصب می شوند - نسخه ها: A160 (سری پایه، موتور خودروی بنزینی 4 یا 6 سیلندر)، A160T (مجهز به موتور توربوفن)، YMQ-18A (نمونه اولیه ارتش ایالات متحده، مجهز به موتور توربوشفت Pratt & Whitney PW207D)، MQ-18A (نام رسمی ارتش در صورت ورود به خدمت) منبع

نقشه اینتر اکتیو سایت فضایی شاهرود سپاه البته تصویر قدیمی تر نه اثار تست اسفند 99 در محل تست استند ها مشخصه نه چندتا ساختمان جدید اضافه شده https://maphub.net/Cengiz/shahroud-missile-test-site تصویر ماهواره ای 2 روز قبل سایت شاهرود از سنتینل هاب 15 جولای 2021 کلیک کنید منبع هشدار: همواره از اوسینت تاسیسات حیاتی کشور خود بپرهیزید.

آیا به حقیقت خواهد پیوست ؟!!!!!!!!!!!!!!!

پهپادهای جدید تحویلی به نزسا معراج1 با جرم برخاست 33 کیلوگرم قابلیت رسیدن به مداومت پروازی ده و نیم ساعت را داشته و می‌تواند تا 5 کیلوگرم محموله را حمل کند. این پهپاد به سرعت 140 کیلومتر بر ساعت و سقف پرواز 3650 متر (حدود 12000 پا) معراج113 دارای 3 ساعت مداومت پروازی بوده و می‌تواند تا ارتفاع حدود 5400 متر (18000 پا) پرواز کرده و با جرم برخاست 50 کیلوگرمی، تا 30 کیلوگرم محموله و سوخت حمل نماید و بخش‌هایی از بدنه به صورت ماژولار طراحی شده است. پهپاد بدون نام دست پرتاب مجهز به سکوی شناسایی الکترواپتیکی و با قابلیت حمل و نقل ساده و سریع که با توجه به امکان حمل شدن در یک محفظه صندوقی کم حجم، امکان مونتاژ سریع در محیط عملیاتی و برد و مداومت پروازی مناسب برای شناسایی‌های سریع مناسب هستند. یک نمونه عمودپرواز از این پهپاد هم در این مراسم وجود داشت. چند نوع پهپاد مولتی روتور بدون نام نیز در مراسم تحویل دستاوردها به نزسا قابل مشاهده بودند که نمونه تهاجمی دارای محفظه پرتاب نارنجک یا پرتابه حاوی خرج گود (سرجنگی نفوذگر در زره) از جمله آنها بود.

شمار کشورهایی که فناوری پیشرفته طراحی، ساخت و راهبری ناوهای هواپیمابر (Aircraft carrier) را در اختیار دارند، از ۲۰ کشور تجاوز نمی کند. در بین کشورهایی که این غول های دریایی را در چند دهه اخیر طراحی و تولید کرده اند، فرانسه، چین، ایالات متحده و روسیه، بیش از سایرین پیشتاز بوده و توانسته اند تا کلاس های متنوعی از این سازه ­های دریایی غول پیکر را روانه آب­های آزاد کنند. تصویر جنگنده su33 قبل از پرواز از عرشه ناو آدمیرال کوزنتسوف روسیه در سواحل روسیه در دریای مدیترانه تصویری از جنگنده su33 در زمان فرود بر عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف روسیه

یک نمونه جالب توجه از بروزرسانی اف-5 گونه EM از نیروی هوایی برزیل ، با مجهز شدن به مخازن سوخت تطبیقی و موشک دربی یکی از مشکلات خاص اف-5 و نمونه های بومی آن ، استفاده از پیشرانه های پرمصرف هست که بطور طبیعی محدودیتهای مشخص را در حوزه مهمات محمول و برد رزمی فراهم می کند ، اما در کنار تعویض پیشرانه ، ابتکار همزمان اضافه شدن غلاف سوخت گیری ( در اینجا ثابت ) و مخازن سوخت تطبیقی ( CFT) می تواند قابلیتهای این جنگنده سبک را تا حدودی قابل قبول سازد

    با سلام در ارتباط فرموده شما در مورد ترکیب نیروی هوایی و پیاده ، یک شکاف مهم وجود دارد و آن سرعت پیشروی پیاده نظام با سیالیت و سرعت عمل نیروی هوایی و تفاوت ذاتی عملکرد این دو نیرو است . نیروی هوایی ماموریتهای مشخصی دارد و تا آنجا که بنده اطلاع دارم ، در طول نبردهای معاصر ، چیزی به مانند مفهومی که فرمودید ، مشاهد نشده .   البته اگر منظور شما تاکتیک های بلیتز گریک هست ، بنیان اصلی این تاکتیک با به نظر برخی ، استراتژی بلیتز گریک ، یگانهای پیاده- مکانیزه است که به نفربرهای زرهی ( به مانند سری نفربرهای sdkfz) مجهز بوده و از پشتیبانی توپخانه ( مثل توپهای کششی مشهور 88 م.م یا توپهای  kanone 39 کالیبر 149 م.م و یا توپهای خودکشش هامل88 م.م  و یا توپهای kanone 44 با کالیبر 128 م.م ) و در کنار آن استفاده از پرنده های ju-87 و بهره برداری از یک سیستم پیشرفته ( البته در آن زمان ) بی سیم و وجود یک فرماندهی مبتکر و هوشمند بهره می برد .   تمامی این موارد نشاندهنده این است که پیاده نظام اگرچه از اهمیت زیادی برخوردار است ، اما بدون پشتیبانی ( زرهی / توپخانه و پشتیبانی هوایی ، حالا یا نیروی هوایی و یا هوانیروز ) عملا" کاری از پیش نخواهد برد ومفهوم مورد نظر شما   سالهاست که منسوخ شده . اگر اشتباه نکرده باشم ، جنگ جهانی نخست ، آخرین باری بود که پیاده نظام بعنوان " گوشت دم توپ" مورد استفاده قرار گرفت .   به اعتقاد بنده ، زمانی که ابزار وجود داشته باشد ، استفاده از نیروی انسانی به تنهایی ( مگر در مواردی که دیگر چاره ای وجود نداشته باشد به مانند استالینگراد یا برلین و یا خرمشهر ) ، عقلانی نخواهد بود . هر چند وجود فرماندهی مبتکر و هوشمند ، حتی در چنین شرایطی مایل نخواهد بود که تلفات بیش از اندازه متحمل شود .   هرچند بنده زیاد از انگلیسی ها دل خوشی ندارم ، اما این جمله چرچیل ، حقیقتا" می بایست مورد توجه قرار گیرد :   در هر جنگی ، تنها دو راه برای پیروزی وجود دارد ، تحمل تلفات و اجرای مانورهای رزمی   اما هرچه یک فرمانده نظامی ، با کفایت تر باشد ، بیشتر دست به اجرای مانور خواهد زد و کمتر نیاز به تحمل یا وارد آوردن تلفات خواهد شد .

این فیلم هم مربوط به اف 35 : http://www.aparat.com/v/DQIB7

تجربه ساخت yak 38 روسها را به سمت ساخت جنگنده ای عمودپرواز و برتر از آن سوق داد . روسها yak 38 را بر مبنای yak 36 که شباهت چندانی هم به هم نداشتند تکمیل کردند . yak 36 : yak 38 نخستین پرواز خود را در سال 1971 انجام داد و در سال 1975 تولید آن آغاز شد و در نهایت در سال 1990 بازنشسته شد و در تمام سالهای خدمت تنها کاربر آن نیروی دریایی شوروی سابق بود . در دهه 80 میلادی نمایان شدن ایراداتی در این جنگنده جنجال برانگیز شد به همین دلیل از خط مقدم کنار گذاشته شد و بعد از آن در پایگاه های زمینی نگهداری می شد . مشکل اصلی جنگنده مربوط به شرایط گرمای شدید و رطوبت شدید بود هم چنین شعاع عملیاتی مناسبی نیز نداشت . yak 38 : yak 141 : در سال 1975 طرح نخستین آن ارائه شد طراحی درازمدت موتور و هزینه سنگین طراحی آن کار را به تعویق انداحت تا در نهایت در سال 1987 نخستین پرواز خود را انجام داد . گستره وظایف YAK 141 نسبت به YAK 38 بیشتر بود زیرا از راداری برتر به همراه سامانه هدایت و مراقبت دریایی برخوردار بود . سرعت YAK 141 با پس سوز به 1.8 ماخ می رسید . yak 141 در نخستین آزمایش ها رکورد رسیدن به بیشترین ارتفاع در کم ترین زمان در پرواز عمودی را که در اختیار هاریر بود را شکست همین مسئله که توانایی های این جنگنده را به خوبی نشان می داد باعث شد تا شوروی ها هزینه های سنگین گسترش طرح این هواپیما را تقبل کنند و طرح سرعت بیشتری به خود گرفت . کار به جایی رسید که دفتر طراحی یاکلوف {طراح این جنگنده } طرح ویژه ای برای صادرات آن در نظر بگیرد بلافاصله کشورهای اسپانیا و هندوستان آمادگی خود را برای خرید جنگنده اعلام کردند که در نهایت با این درخواست ها موافقت نشد ! سرانجام پس از کش و قوس های فراوان نمونه ای با تغییراتی نوین در سال 1991 برای آزمایش مجدد تحویل نیروی هوایی شد در این طرح شکل بدنه و دماغه را تغییر دادند اما نتیجه فاجعه بار بود زیرا خلبان نتوانست هواپیما را کنترل کرده و هواپیما از بین رفت و خلبان هم با خروج به موقع جان به در برد {این آزمایش در حضور فرمانده نیروی دریایی انجام شد } . در ساخت این هواپیما سعی شد از بهترین ها الهام گرفته شود به طوری که طراحان su 22 و su27 از شرکت سوخوی بر روی طراحی آن کار کردند{ طراحی کابین از su22 و طراحی بدنه از su27 الهام گرفته شد } هم چنین نمودی از جنگنده موفق mig 29 هم در طراحی دماغه آن آشکار است از F15 آمریکایی ها هم در ساخت جایگاه ترمز الهام گرفته شده است حتی در طراحی بالها تا حدی از F16 بهره بردند با این تفاوت که قوسی در ابتدای آن ایجاد کردند {احتمالا برای مانورپذیری بیشتر }. در سال 1991 نیروی دریایی رسما اعلام کرد توان تامین مالی برنامه را ندارد و در نهایت در سال 1991 طرح کنسل شد !! برخی مشخصات YAK 141 : وزن خالی :11,650 kg بیشینه وزن برخاست : 19,500 kg موتور :1 × MNPK Soyuz R-79V-300 lift/cruise turbofan تراست خشک :108 kN تراست با پس سوز :152 kN موتور بلند کننده :2x RKBM RD-41 turbojets 41.7 kN (9,300 lbf) thrust each) بیشینه سرعت : 1,800 km/h (1,118 mph, Mach 1.4+) سقف خدماتی :15,500 m (50,853 ft) برد خالی: 2,100 km (1,305 mi) تسلیحات : موشک ها : R-73 Archer, R-77 Adder or R-27 Alamo air-to-air missiles جایگاه : 4 تا زیر بال ها و 1 زیر بدنه جمعا توان حمل 2600 kg توپ : GSh-301 ، م م 30 با 120 گلوله عکس های YAK 141 : منابع : 1 2 استفاده از مقاله تنها با درج نام میلیتاری مجاز است . کم و کاستی را به بزرگی خودتان ببخشید