بخش چهارم ... ابهام راهبردی ، موشک کروز یا عملیات پهپادی : اگر چه شوک حاصله از حمله شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی با توجه به عدم سابقه وقوع این نوع حملات ، برای حاکمان ریاض غیر قابل هضم بود ، اما ادعای حوثی ها در استفاده از 10 فروند پهپاد برای حمله به این اهداف ، موجب گردید تا این عملیات آفندی در مقایسه با حملات قبلی شکل متفاوتی بخود بگیرد و این نه تنها در حوزه خسارات مادی ، بلکه در نگرانی فرماندهان ارتش سعودی نسبت به بلادفاع بودن قلمرو هوایی این کشور در برابر حملات مشابه قابل تحلیل بود . نخستین شک و تردید ها پس از انتشار ویدئویی که در آن ادعا شده بود که اشیاء پروازی نورانی بر فراز آسمان کویت مورد رصد قرار گرفته اند به این گمانه زنی منجرشد که بر خلاف حملات پهپادی حوثی ها از خاک یمن ، این بار مبداء پرواز این اشیاء ممکن بود از داخل خاک ایران و حتی عراق باشد . با این حال ، صحت این ویدئو تا تاریخ انتشار این مطلب ، هنوز تایید نشده و دولت کویت در حال انجام برنامه ریزی های لازم برای بررسی این وضعیت است . از سویی دیگر ، وزیر امور خارجه ایالات متحده بلافاصله پس از نشر این ویدئو مدعی شد که هیچ مدرکی دال بر اجرای این حملات از خاک یمن وجود ندارد ، به همین دلیل گمانه زنی های در خصوص کشف مبداء اصلی افزون تر شد . با این وصف ، مهمترین ابهام این رویداد ، نه مبداء حمله ، بلکه کشف حقیقت سلاح مورد استفاده در آن محسوب میشود ، بدین معنی که به مانند گذشته ، شبه نظامیان حوثی از پرنده های بدون سرنشین استفاده نموده اند یا اینکه کاربرد موشکهای کروز عامل اصلی خسارات ایجاد شده در تاسیسات نفتی عربستان است . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، حملات قبلی حوثی ها به چنین زیرساختهایی ، خسارات مادی محدودی برجای می گذاشت که این امر اثبات کننده کاربرد تسلیحات مشخصی است . به همین دلیل ، پس از رفع شوک اولیه ناشی از هدف قرار گرفتن این زیرساختها ، آرامکو مدعی شد که مجموعه های بقیق و خصیص با موشکهای کروز مورد اصابت قرار گرفته است تا جایی که حتی تصاویری مبنی بر ساقط شدن حداقل یک تیر موشک کروز در بیابانهای سعودی نیز در رسانه های اجتماعی بسرعت منتشر گردید . اما نکته اینجاست که گر چه تصاویر واقعی به نظرمی رسند ، اما تاریخ و محل سقوط این موشکها تقریبا" غیر قابل تایید بوده ، به همین دلیل نمی توان آن را بعنوان مدرک مستدل ، قبول نمود . علیرغم این منطق مستدل ، برخی تحلیلگران حاضر در فضای مجازی مدعی شدند که این تصاویر ، در واقع موشک کروز "سومار" و نسخه بروز شده آن "هویزه " بوده که حاکی از موفقیت آمیز بودن تلاش های ایران برای روگرفت ( کپی ) از موشک کروز روسی KH-55 است که نزدیک به 6 تیر از آن در اواخر دهه 90 میلادی به شکل غیر رسمی از اوکراین وارد گردید . برخی نیز ، معتقد بودند که موشک ساقط شده ، گونه "قدس-1" است که شبه نظامیان حوثی با کمک یک کشور ثالث موفق به تولید آن شده اند . با توجه به اینکه سئوالات بی شماری در خصوص کیفیت حمله وجود دارد ، اما ایده مطلوب آن است که به صورت دقیق تری ، موشک قدس-1 مورد بررسی قرارگیرد با این پرسش که آیا حقیقتا" تصاویر منتشره از موشک کروز ساقط شده در کویر واقعا" موشک کروز قدس-یک بوده و آیا قدس- 1 ، نمونه غیر ر سمی موشک کروز ایرانی سومار بشمار می آید ؟؟ در واقع امر ، داستان کروز قدس-1 از اواسط ژوئن 2019 و پس از اصابت یک تیر از این موشکها به پایانه فرودگاه "ابها" (Abha Airport) واقع در جنوب عربستان که منجر به مجروع شدن 26 غیر نظامی گردید ، تبدیل به خبری جنجال برانگیز در محافل رسانه ای جهان شد . پس از این رویداد ، وزارت دفاع عربستان در جریان یک کنفرانس خبری رسمی تصاویری از بدنه دفرمه شده موشکی را رسانه ای نمود که به ادعای آنها ، بخشی از موشک کروز ایرانی " یاعلی " محسوب میشد . این موشک بلحاظ ابعاد ، در رده پایین تر از موشک کروز سومار قرار می گیرد و در حالی که سومار در آخرین گونه معرفی شده خود ، بردی برابر 1350 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، برد موشک یاعلی تنها به 700 کیلومتر محدود میشود . از آنجایی که فرودگاه نامبرده شده ، در 110 کیلومتری مرز بین المللی قرار گرفته ، منطق نظامی حکم می کند که یمنی ها از یک سامانه تسلیحاتی کوچکتر که برد کوتاه تری دارد استفاده کرده باشند که این مساله ، ادعای سعودی را با شبهات زیادی همراه می کند . از سویی دیگر بالکها و تثبیت کننده های موشک به نمایش درآمده توسط سعودی با تصاویر رسمی منتشر شده از کروز یا علی چندان تطابقی ندارد ، در حالی تحلیل گران با مشاهده لاشه مورد نظر ، شباهت بیشتری با سومار را رصد می کنند .تنها چند هفته پس از این حمله و در اوایل ژوییه 2019 ، حوثی ها نمایشگاه بزرگی از دستاوردهای موشکی و پهپادی خود را رسانه ای کردند که یکی از شگفتی های این رونمایی ، حضور یک تیر موشک کروز جدید با عنوان قدس-یک بود که حوثی ها مدعی بودند به شکل بومی توسعه یافته است . با این حال ، تحلیلگران نظامی با ذکر شباهتهای قدس-یک با اِلِمان های موشک کروز سومار ، مدعی شدند که همانطور که الگوی موشک بالستیک قیام به سادگی در اختیار یمنی ها قرار گرفت ، سومار نیز با اندکی تفاوت ، در سازمان رزم حوثی ها مورد استفاده قرار می گیرد . اما داستان به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، چرا که به مانند شباهت نزدیک نوشیدنی های نشاط آور !!!!! "غیر شرعی " ، همه موشکهای کروز نیز در ابتدای امر شبیه به هم ، به نظر می رسند ، اما وقتی ساختار و کالبد این موشکها با صرف زمان کافی ، مورد تحلیل قرار می گیرد ، می توان اختلافات واقعی را میان آنها تشخیص داد . به همین ترتیب ، تفاوت های میان کروز قدس-1 و سومار را در طراحی کالبد بوستر ، موقعیت قرارگیری بالها ، شکل مخروط دماغه ، بخش انتهایی موشک ، موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها ، شکل پوشش و خروجی موتور مشاهده نمود . بدین ترتیب ، تفاوت در شکل انتهایی بدنه و موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها را می توان در تصویر موشک ناشناس ساقط شده در کویر به عینه مشاهده و نتیجه گرفت که این موشک ، در واقع امر ، همان کروز قدس-یک است . تفاوت ظاهری دیگری که میان قدس-1 و گونه سومار/ هویزه وجود دارد را می توان در مقایسه اندازه آنها جستجو نمود . یک اندازه گیری سریع با نرم افزار اثبات می کند که قطر کروز قدس-1در مقایسه با سومار ، کوچکتر است . اما برای چند نمایش سعودی را بررسی کنید . تحلیلگران وزارت دفاع عربستان هنگام توصیف بقایای موشک بدست آمده در فرودگاه ابهاء معتقد بودند که درمیان آوار ناشی از برخورد کلاهک ، بخش هایی از پیشرانه TJ-100 را یافته اند . یک جستجوی مختصر نشان میدهد که چنین پیشرانه ای توسط یک شرکت مستقر در جمهوری چک ( شرکت هوا- فضای PBS) طراحی و تولید شده و در شرح کارایی آن ، پیشرانه فوق الذکر را برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین مناسب دانسته ، چنانکه این پیشرانه در پرنده بدون سرنشین محصول مشترک اسپانیا/ برزیل نیز مورد استفاده واقع شده است . با مقایسه پیشرانه به نمایش درآمده توسط سعودی ( بعنوان پیشرانه قدس-یک) و پیشرانه TJ-100 ، کاملا" آشکار میشود که نمونه یمنی ، روگرفتی دقیق از پیشرانه محصول چک است ، در حالی که نمونه پیشرانه ای که در نمایشگاه رسمی دفاعی ایران نیز در معرض دید همگان قرار گرفت ، شباهت خیره کننده ای به TJ-100 را نشان میدهد و این بدان معنی است که ایران نیز از این پیشرانه برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین خود اسفاده می کند . بطور طبیعی ، با بررسی دقیق پیشرانه محصول چک ، می توان قطر کروز قدس-1 را بطور دقیق اندازه گیری نمود . در این حوزه ، مشخصات TJ-100 اثبات می کند که قطر 34 سانتی متری قدس-یک به مراتب کوچکتر از کروز سومار ( با قطری برابر 51.4 سانتی متر و برابر با قطر KH-55) است . با این وصف ، استفاده از پیشرانه محصول چک در قدس-یک ، بدلایلی از اندازه گیری هایی که به منظور اثبات تفاوت آن با کروز سومار شد ، اهمیت بیشتری دارد . نخست اینکه کروز یمنی ، دقیقا" از همان پیشرانه ای استفاده می کند که سعودی ها در ویرانه های فرودگاه ابهاء موفق به یافتن آن شدند و این بدان معناست که فرودگاه سعودی توسط قدس-یک و نه سومار هدف قرار گرفته است ، به شکلی که نوع بالها و ثبیت کننده های موشک ، منطق فوق را تقویت می کند . دومین دلیل ، با بررسی جزییات بیشتر در حوزه پیشرانه استفاده شده ، روند منطقی خاصی را در خصوص عملکرد موشک ، در اختیار مخاطب قرار میدهد ، چنانکه هر کروز KH-55 روسی و سومار ایرانی از پیشرانه های توربوفن استفاده می کنند ، در حالی که گرچه پیشرانه TJ-100 نه تنها تراست کمتری در مقایسه با نمونه پایه پیشرانه KH-55 دارد ، بلکه یک پیشرانه توربوجت به نسبت قدیمی است . این مورد ، به شکل اتوماتیک ابهاماتی را در زمینه برد رزمی پدید می آورد . بدین معنی که اندازه کوچکتر موشک یمنی ( که معادل حمل سوخت کمتر است ) در کنار پیشرانه پر مصرف محصول چک تحلیگر نظامی واقع بین را به این نقطه می رساند که برد رزمی قدس- یک ، قطعا" قابل مقایسه با برد 1350 کیلومتری سومار/ هویزه ، نخواهد بود . با توجه به این داده ها ، اگر ادعای سعودی در شلیک موشک کروز به تاسیسات نفتی بقیق و خصیص ، بعنوان پایه تحلیل قرار گیرد ، موشک یا موشکهای مورد نظر احتمالا از موقعیتی نزدیک در شرق عربستان در مقایسه با شمال یمن ، احتمالا عراق ، ایران و حتی از روی کشتی هایی تجاری عبوری شلیک شده است . در این زمان یک سئوال بزرگتر مطرح می شود که چه کسی مسئولیت توسعه کروز قدس-1 است ؟؟!! بطور قطع این تحلیل که یمن بعنوان یک کشور جنگ زده ، محاصره شده و فقیر ، به تنهایی و بدون کمک خارجی به این موفقیت دست پیدا نموده ، قطعا" دور از ذهن خواهد بود . در نتیجه با قرار دادن شواهد متعدد ، می توان گفت که احتمالا ، ایران شریک مهمی در توسعه این کروز یمنی است ، اما آن چیزی که بر ابهام موضوع می افزاید ، این است که تا کنون ( سپتامبر 2019 ) هیچ مدرکی دال بر شراکت ایران در پروژه قدس-1 بدست نیامده و در یک مرحله بالاتر ، این معما تنها به قدس- یک نیز محدود نمی شود . به اعتقاد بر خی ناظران نظامی ، از ابتدای سال 2018 ، یمنی ها جنگ افزارهای موشکی جدیدی را به کار گرفتند که به شکل غیر قابل باوری به سامانه های ایرانی شباهت داشت ، در حالی که بطور همزمان ، بطور دقیق معادل نمونه های ایرانی نیز نبود . این سامانه ها شامل موشکهای کوتاه برد هدایت دقیق بدر-یک پی ( Badr-1P) و بدر- اف ( Badr-F) است . این مساله ناظران نظامی را با یک سئوال بسیار بزرگ و احتمالا مرگبار برای عربستان روبرو می کند که آیا ایران به شکل مخفیانه و نیابتی در حال کمک به دوستان خود در منطقه برای طراحی ، تست و تولید سامانه های موشکی به شکل مستقل است ؟!!! شاید باید منتظر ماند تا دانالد ترامپ ( رییس جمهوری فعلی ایالات متحده ) در توییتر شخصی خود ، با انتشار عکسی ماهواره ای به این ابهام غیر قابل باور ، پاسخ دهد !!!!!!!!!!!!!!!! پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد. هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد 200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.

درگیریها در استان دیرالزور بین اعراب و کردها بعد از برکناری و بازداشت رئیس شواری نظامی دیرالزور به نام ابوخوله به عنوان نماینده عشایر عرب دیرالزور در تشکیلات نیروهای دمکراتیک سوریه یا همون قسد توسط نیروهای همین تشکیلات عشایر عرب دیرالزور حملات سنگینی را به مواضع قسد ترتیب داده و موفق شدن چندین روستا و شهرک بخصوص در کرانه رود فرات را پاکسازی ودهها تن از نیروهای قسد را به اسارت گرفته و خسارتهای مالی و جانی فراوانی به این نیروهای وارد کردن. هم اکنون تا حدودی درگیریها فروکش کرده است اما مناطق پاکسازی شده تحویل قسد نشده و توافقی هم فعلا برای آتش بس و یا صلح بسته نشده است. عموم نیروهای قسد را کردها تشکیل می دهدو استان دیرالزور هم یک استان عرب نشین بوده این بازداشت بهانه به دست عشایر منطقه داده تا قدرت اکراد در دیرالزور را مهار کنند نارنجی نیروهای محور مقاومت و ارتش سوریه - سبز نیروهای قسد و سرمه ایی مناطقی که توسط عشایر عرب از قسد پاکسازی شده است در حمله نیروهای تحریرالشام به مواضع ارتش سوریه در لاذقیه 16 نظامی سوری به شهادت رسیدن . ارتش سوریه هم به تلافی با کمک روسها سلسله حملاتی را بر علیه مسلحین صورت داده که دهها تن اعضای این گروه کشته وزخمی شدن در بین کشته شدگان 2 تن از فرماندهان میدانی مسلحین بچشم می خورد . همچنین در پی تصرف حداقل یک روستا در منطقه منبج توسط نیروهای طرفدار ترکیه ارتش سوریه حملات شدید توپخانه ایی را روی مهاجمین متمرکز کرده است در کنار ان چندین حمله هوایی هم توسط روسیه در این منطقه گزارش شده است مسلحین بروی یک یک تانک تی 72 خودم جمر ضد موشک شبیه به جمر سراب نصب کرده اند. منابع خبری مدعی شدن این جمر ابتکاری بوده اما احتملا از روی تانک های سوری منهدم شده که به این جمر مجهز بودن برداشت شده است. اگر اشتیباه نکنم مسلحین در گذشته یک تانک تی 72 مجهز به سراب را به طور عملیاتی به غنیمت گرفته بودن و همچنین تصاویری از دو تانک دیگری منهدم ویا اسیب دیده مجهز به این سیستم را هم پخش کرده اند یک راکت انداز سنگین ابتکاری گروه تحریر الشام که در جریات حملات تلافی جویانه ارتش سوریه در لاذقیه به غنمیت گرفته شد

ارتش سوریه در منطقه بادیه اخیرا رزمایشی برگزار کرده است مهم ترین بخش رزمایش حضور پهپاد ایرانی ابایل 3 و همچنین بالگردهای غزال مجهز به موشک هات بوده ابابیل 3 سوری غزال سوخو24 پهپاد انتحاری سرنگون شده مسلحین

خب اینطور که مشخص شد منبع مشخصی ندارید فقط یک حدس رو‌ دارید بیان میکنید. خود تانک های غنیمتی از ارتش سوریه به اندازه کافی کنتاکت -۱ دارند. از T-72AV گرفته تا T-55AMV فقط کافیه بخشی از تانک های غنیمتی به عنوان قطعات یدکی استفاده بشوند‌. کشورهای مختلفی در خاورمیانه، شمال آفریقا و قفقاز که اتفاقا همیپیمان ترکیه هم هستند به مقدار کافی از استفاده کنندگان بلوک های زره واکنشی کنتاکت -۱ هستند. از جمله حکومت باکو تانک‌ T-72AV ارتش آذربایجان که توسط شرکت ASELSAN بروز رسانی محدود داشته است در مورد ایده هم به اندازه کافی خود همپیمانان ترک ها و برخی گروه های تروریستی در سوریه و خود ترکها تجربه نصب و ایجاد آرایش جدید زره های واکنشی رو دارند. این رو در نظر داشته باشید که بخش قابل توجه ای از نظامیان سوری از جمله افسران زرهی به صف مخالفان دولت سوریه هم پیوستند. تانک T-72 تروریست های داعشی که به شکل کارگاهی چینش و آرایش بلوک های زره واکنشی کنتاکت -۱ ارتقا پیدا کرده اند.

امروز برنامه حسینیه معلی میزبان مادر و دختری از اهالی فوعه و کفریا بود که از آسیب دیدگان انفجار راشدین بودند. مادری که دو دختر خودش را در اون افنجار از دست داد و نه به شهادت بلکه ربوده شدن توسط عوامل و مزدوران ترکیه. در مورد اردوغان و ترکیه بیش از همه چیز شهادت نزدیک به 15 یا 16 نفر از نیروهای حزب الله بیشتر به یاد مونده به عنوان یکی از رذالت ها ( اصل رذالت و تبدیل سوریه به کشتارگاه و ویرانی اون و رفاقت و برادری علنی و حمایت از تکفیریها و داعش به کنار ) ولی انفجار راشدین را نباید از یاد برد. اشک های این مادر و تمام مادران فوعه و کفریا و نزدیک فقط به 40 بچه ای که مفقود شدند ( بخونید توسط عوامل مزدور و همکار ترکیه ربوده شدند و احتمالا ه ترکیه منتقل شدند) نشان از این داره که اردوغان شاید اگر جنایات و خباثت هاش بیش از امثال سایر مستکبران و جنایتکاران نباشه، کمتر نیست. این انفجار و جنایت ها هم یکی از نقاط عطف جنایت های اردوغان هست که در حساب و کتاب ما با این آدم باقی است. و به نظرم رذالت ها و ضربات و خباثت ها و جنایت های این بشر که دستش به دستان النصره و داعش و جنایتکاران ضد بچه های شیعه و علوی و شهروندان سوری گرم گرفته و مزه خون و شیطان صفتی زیر زبونش رفته به اینجا ختم نخواهد شد. ما شاهد چیزهای بیشتری از این موجود خواهیم بود.

طی دیشب اولین کاروان زائران ایرانی بعد از مدت ها وارد سوریه شد. و همزمان شاهد حمله هوایی صهیونیستها به دمشق و اطراف اون بودیم. طی خبرها گویا بیشتر هم جاده های منتهی به فرودگاه بین المللی دمشق هدف بوده. این رژیم جنایتکار اگر ترس نداشت مردم و زائران را در فرودگاه بمباران میکرد. این دست تهدیدات و عربده کشی ها به هیچ عنوان نباید مسیر طبیعی مراودات ایران را با همسایگان و شرکاش را تغییر بده. زیاده گویی های دوباره آفتاب پرست منطقه اردوغان، افزایش تحرکات و حضور و تهدیدات آمریکا به بهانه های مختلف در سوریه و عربده کشی های صهیونیستها هیچکدوم نبادی مانع از حفظ دستاوردهای سردار شهید و شهدا در سوریه بشند.

پهپاد آزاری زیبای روس (سوخو35) یک هواگرد سوخو 35 روسی در آسمان سوریه با نزدیک شدن به پهپاد راپیر امریکایی و پرتاب شراره سعی در دور کردن این پرنده از آسمان منطقه را داشته است

سنتکام به بهانه آن چیزی که رفتار نیروی هوایی روسیه در سوریه خوانده گفته اف-22 در غرب آسیا ( مشخص نیست چه کشوری ) مستقر میکنه. این میتونه یک فریب باشه و استقرار اف-22 ها با هدف دیگه ای ( از جمله پوشش حملات صهیونیستها و یا تشدید حملات در سوریه و عراق و حتی احتمال یک تهاجم پنهان به ایران ) باشه. باید مراقبت بیشتری کرد.

این حمله توسط پهپادهای ترک صورت نگرفته بلکه بر اثر انفجار بمب کنار جاده ایی بوده عامل حمله هم شبه نظامیان طرفدار ترکیه هستن

بمب های هواپایه ی صادراتی ایران: بمب خوشه ای سیمرغ این بمب حاوی 147 بمب است که وزن هر کدام یک کیلوگرم است. بمب هدایت تلوزیونی قاصد بمب های بالدار سرشی این بمب هدایت شونده هوشمند دوربرد می تواند از فاصله 50 کیلومتری آزاد شود. سپس به سمت هدف پرواز می کند و به آن اصابت می کند. بمب سدید این بمب دارای مجموعه جستجوگر نصب شده در سر بمب شامل یک جستجوگر نوری (تلویزیون) است که در نور روز استفاده می شود،همچنین جستجوگر مادون قرمز (IR) که در روز و شب استفاده می شود و دارای جستجوگر لیزر (L) که در طول روز و شب استفاده می شود. بمب های معمولی قابل پرتاب از انواع هواگرد های رزمی جزئیات:

بسم ا... آرایش رزمی ارتش روسیه برای دفاع در برابر ضد حمله احتمالی اوکراین (براساس آخرین تغییرات در می 2023 ) این تحلیل – گزارش ، براساس یکسری مفروضات اولیه از توان ارتش اوکراین برای دست زدن به یک عملیات آفندی سوار-زرهی با استفاده از 9 تا 12 تیپ آماده به رزم فعلی خود است . این آفند احتمالی ، بزرگترین عملیات تهاجمی ارتش اوکراین از ابتدای شروع مخاصمات در 24 فوریه 2022 است ( در جبهه خارکف ، تنها 4 تیپ اوکراینی حضور داشتند ) علاوه براین ، فرض براین است که اوکراین به اندازه کافی تانک و نفربر برای پشتیبانی از مانور سوار-زرهی خود دارد ، علاوه براین مهمات کافی برای توپخانه نیز وجود خواهد داشت تا برای یک دوره طولانی ، اقدام به آتشباری نماید . در این طرح ، سامانه های هیمارس و سایر سامانه های مشابه در این عملیات هجومی ترکیب شده اند ، ضمن اینکه توانایی مین روبی و عملیات مهندسی بخصوص پلگذاری بر روی موانع آبی نیز وجود دارد . در مجموع با توجه به روند طولانی آماده سازی و همچنین تجهیزاتی که گفته شده توسط کشورهای غربی به ارتش اوکراین تحویل داده شده است ، به تقریب ابهامی در مورد فرضیاتی که قرار است ارائه شود ، وجود نخواهد داشت ، هرچند اگر کیفیت و کمیت این تجهیزات و فرضیات درست حدس نزده شده باشد ، میتوان چشم انداز مثبتی برای روسها در حفظ خطوط فعلی درنظر داشت . نخست ارتش روسیه که براساس تحلیل های اولیه در ساختارهای غیرمتمرکز و تاحدی با سازمان رزمی منها ( به معنای یگان های آُسیب دیده از نبرد های فرسایشی ) در سرتاسر خطوط درگیری سازمان داده شده اند با این حال ، همه واحدهای مستقر در خطوط مقدم ، فعال بوده و در تمامی عملیاتهای دفاعی – تهاجمی مشارکت دارند . براساس تحلیل سازمان های اطلاعاتی غربی ، ارتش روسیه تا امروز در 7 محور ، تحرک کامل را به نمایش می گذارند 1-کوپیانسک 2- باخموت 3- آودیوکا- دونتسک 4- دونتسک غربی – زاپوروژنیه شرقی 5- زاپوروژنیه غربی 6- استان خرسون 7- استان لوهانسک که ازاین 7 محور ، حداقل در 5 محور ، آرایش تهاجمی در واحدهای ارتش روسیه قابل مشاهده است که شامل : 1- کوپیانسک 2- لوهانسک 3- باخموت 4- شهر آودیوکا-دونتسک 5- غرب دونتسک – زاپوروژنیه شرقی و در دو محور زاپوروژنیه غربی و استان خرسون نیز بطور کامل در حالت تدافعی قرار دارند . واحدهایی که درحال حاضر ، وظیفه عملیات آفندی و دفاعی را در اوکراین برعهده دارند ، هم شامل واحدهای منظم ارتش ( بدنه اصلی ارتش روسیه قبل از شروع جنگ ) و هم واحدهای نامنظم ( تازه تشکیل شده ) بوده وبطور طبیعی ، بدلیل وارد آمدن خسارت ، قدرت اصلی کمتری را باید داشته باشند . ولی این تحلیل تنها واحدهای خاصی که در محورهای معین مسقر شده اند را شامل می شود که البته این واحدها نیز بطور قطع دچار خسارت شده اند . از راست به چپ ، به ترتیب 1- هنگ ششم تانک 2- هنگ 752 تفنگدار موتوری 3- هنگ 331 هوابرد 4- هنگ 254 موتوریزه گارد 5- ارتش بیستم تسلیحات ترکیبی محور یکم – کوپیانسک براساس آخرین اطلاعات موجود ، ارتش روسیه ، واحدهایی که درابتدای جنگ آُسیب دیده بودند را پس از بازسازی از ناحیه نظامی غرب روسیه به این محور منتقل نموده و در دوماه نخست سال 2023 نیز در این محور آرایش تهاجمی بخود گرفته اند ولی دستاورد خاصی تا میانه آوریل 2023 ثبت نشده و درگیری ها در سطح تاکتیکی ادامه دارد . در همین راستا ، گفته میشود که یگان هایی ناشناخته از لشکر47 تانک جمعی ارتش یکم گارد در این محور دیده شده است . این واحدها در ابتدای جنگ به استان چرنیهف و سپس در جریان ضدحمله اوکراین به خارکف در پائیز2022 متحمل تلفات شده که برخی معتقدند بازسازی شده است . با این حال ، آمار اولیه نشان می دهد یک واحد دیگر ، یعنی لشکر چهارم زرهی بخصوص هنگ های دوازدهم و سیزدهم این واحد تنها درعرض چند روز ، حدود 100 دستگاه تانک ازدست داده که این احتمالا بدان معناست که این یگان بصورت ناقص در محور فوق مستقر شده است . به ترتیب از راست به چپ : 1- هنگ 24 نیروی های ویژه گارد 2- ارتش 6 تسلیحات ترکیبی 3- 4- لشکر 3 تفنگدار موتوری 5- هنگ 3 نیروهای ویژه گارد 6- ارتش یکم زرهی گارد برخی معتقدند که اعزام این واحد به کوپیانسک به معنای عدم اولویت این محور در حوزه های دفاعی و آفندی است . مضاف براین ، برخی نشانه ها نیز حاکی از آن است که ارتش ششم ترکیبی ش.م .ر با واحدهای ناشناخته ای ، در نزدیکی 19 کیلومتری شمال کوپیانسک ( منطقه فیهولیوکا- نووملینسک ) مستقر شده است . عناصری از تیپ موتوری تفنگدار 138 نیز دراین محور حضور خود را عیان کرده اند .اگر استقرار این لشکر ش.م.ر در محور کوپیانسک- لوهانسک فرض مبناء قرار داده شود ، لشکردوم موتوری تفنگدار از همین ارتش ، احتمال در امتداد مرز استان خارکف – لوهانسک باید مستقر شده باشد . در مجموع این واحدها در کوپیانسک مستقر شده اند : 1-ارتش یکم زرهی گارد 2- لشکر47 زرهی 3- ارتش ششم تسلیحات ترکیبی 4- تیپ 138 موتوری مستقل تفنگدار گارد محور دوم : سواتوو- کرمینا در این محور ، ارتش روسیه عناصری از دولشکر هوابرد را که پیش ازاین برای اجرای عملیات تهاجمی به این منطقه اعزام کرده بود ، در اختیار دارد که پیش از این قرار بود واحدهایی از ارتش ششم تسلیحات ترکیبی درآن بکار گرفته شوند . با این وصف ، اطلاعات موجود نشان می دهد که واحدهایی از ارتش بیستم تسلیحات ترکیبی ، ارتش چهل و یکم تسلیحات ترکیبی ، واحدهای هوابرد ، عناصر اطلاعاتی ستاد کل ارتش روسیه ، واحدهایی از سپاه های جمهوری های دونتسک و لوهانسک و همچنین یگانهای نامنظم در این محور دیده شده اند . به گفته منابع اطلاعاتی غربی ، حضور سنگین ارتش بیستم تسلیحات ترکیبی شامل لشکر144 و 3 تفنگدار موتوری ( از جمله هنگهای موتوری 254 و 488 گارد و هنگ 59 تفنگدار ) در کنار دو هنگ دیگر ( 752 و 252 ) نشان از اهمیت این محور دارد . با توجه به این که بخش قابل توجهی از این واحدها حدود 4 ماه است که بطور مداوم در حال عملیات هستند ، احتمالا بخشی از سازمان خود را ازدست داده اند . علاوه براین ، ارتش روسیه عناصری را از ناحیه نظامی مرکزی ، شامل تیپ 35 موتوری گارد از ارتش چهل ویکم تسلیحات ترکیبی و هنگ ششم زرهی از لشکر 90 تانک را بدون اینکه با واحدهای مشابه جایگزین شوند در این منطقه مستقر نموده است . به ادعای منابع غربی ، واحدهای فوق در جریان بازپسگیری لیمان توسط ارتش اوکراین خسارتهای قابل توجهی را متحمل شده اند ولی بتدریج با انتقال بخشی از این واحدها به عقب ، توان آنها بازسازی شده و فرماندهی آنها نیز هم اکنون برعهده ژنرال لاپین قرار دارد . نیروهایی هوابرد روسی نیز به شکل فعال در حومه کرمینا حضور دارند تا جایی که نشانه هایی از درگیر بودن هنگ 237 هوابرد از لشکر76 و همچنین هنگ 331 از لشکر 98 هوابرد در منطقه جنگلی غرب و جنوب غربی کرمینا گزارش شده است . به نظر می رسد که ارتش روسیه در حال بهاء دادن بیشتر به نیروهای هوابرد در شرق اوکراین است تا جایی که سامانه های ترموباریک توس-1 نیز به یگانها تحویل داده شده است ، اگر چه ، واحدهای راکت انداز روسی مجهز به توس ، عمدتاً به شکل مستقل وارد صحنه نبرد می شوند ، ولی حضور آنها در محورهایی که عناصر هوابرد وارد عمل می شوند ، نشان میدهد که روسها در حال توانمندسازی این یگانها هستند . مضاف براین ، واحدهایی از عناصر اطلاعاتی ستاد کل ارتش و به شکل محدود یگانهای عملیات ویژه روسی نیز در این محور مستقرند که احتمالا بدلیل کمبود نیروی پیاده چنین تصمیمی گرفته شده است . درهمین رابطه ، گفته شده تیپ مستقل 24 عملیات ویژه و تیپ سوم عملیات ویژه گارد در حومه ماکیووکا و کرمینا فعالانه حضور دارد . مضاف بر واحدهای منظم ، چند یگان نامنظم به شکل فعال و ذخیره نیز دراین محور دیده شده که شامل گردان های آخمت چچنی ، هنگ قزاق دُن و به میزان محدودتر ، واحدهای ذخیره ارتش منظم روسیه در کنار تیپ سوم و چهارم ارتش لوهانسک در جنوب کرمینا درگیر هستند . از راست به چپ : 1- لشکر 144 تفنگدار موتوریزه 2- لشکر 98 هوابرد 3- لشکر 90 تانک 4- لشکر 76 هوابرد 5- ارتش 41 تسلیحات ترکیبی علیرغم این حضور سنگین نظامی ، ( سه ارتش از دو منطقه نظامی ، دو لشکر هوابرد و واحدهای نامنظم ) هنوز دستاورد خاصی در سال 2023 از این واحدها دیده نشده و بدلیل 4 ماه جنگ مستمر ، احتمالا کیفیت رزمی اصلی خود را در اختیار ندارند . در مجموع واحدهای مستقردر محور سواتوو- کرمینا عبارتند از : 1- نیروهای عملیات ویژه ( تیپ 3 گارد و تیپ 24 مستقل ) 2- نیروهای هوابرد ( لشکر 76 با هنگ 237 / لشکر 98 با هنگ 331 ) 3- ارتش بیستم تسلیحات ترکیبی - لشکر 144 تفنگدار موتوری با هنگهای 254 و 488 موتوری و هنگ 59 تانک - لشکر 3 تفنگدار موتوری با هنگهای 752 و 252 موتوری 4- ناحیه نظامی مرکزی - تیپ 35 موتوری مستقل گارد - لشکر 90 تانک - هنگ ششم تانک 5- واحدهای نامنظم غیرسازمانی سپاه دوم ارتش لوهانسک - تیپ 4 پیاده -یگان ضد پهپاد - گردان سوم پیاده عناصر نامنظم 6- گردان های ذخیره ارتش روسیه ( گردان های سیزدهم ، واحدهای کاسکاد ، گردان های آخمت ، هنگ دُن قزاق ) پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ....

نماز خواندن رئیسی در مسجد اموی دمشق: در کنار مقام حضرت یحیی

سلام. و حتما باید در روایت صحیح از تمام رشادت ها و شجاعت ها و خون های پاکی که در این راه و هدف اهدا شد هم سخن گفت. از تمام زخم زبان ها و خیانت ها و کارشکنی های دوست و دشمن و سختی هایی که مدافعین افغان و عراقی و ایرانی و آذربایجانی و پاکستانی و سوری و لبنانی و ... تحمل کردند در حالیکه با کمترین امکانات زیر اتش یک جهان بودند و از این سمت هم تنها طعنه و کنایه و زخم زبان میشنیدند. و باید این مقاومت نزدیک به یک دهه ای با دستان خالی را با تمام سختی ها و مظلومیت هاش روایت کرد. ( فاصله سوریه، تهدیدات مکرر صهیونیستها و عدم امکان حضور موثر و لجستیک مناسب، بحث های مالی با توجه به تحریم های سخت کشور و کارشکنی های داخلی و خارجی، مواجهه تقریبا با تمام جهان ( جبهه مقابل سوریه تقریبا تمام جهان بود از مسلمانان و اعراب تا غرب و خیلی کشورهای دیگه )، مواجهه با جنگ روانی شدید دشمن با رسانه هاش در داخل و خارج طوریکه حتی درد اخل مدام باید در کمترین مسئله با قدیس سازی از اردوغان بابت حمایتش از مردم سوریه!! مواجه میبودیم و شیطان سازی از ایران بابت حضور در سوریه. روی کاغذ همین حالا هم ترسیم کنیم جبهه مقاومت هیچ شانسی نداشت با اون شرایط. تنها و تنها فقط حمایت های بی نظیر! ترکیه و قطر و سعودی و اردن و مصر و کویت و بحرین و امارات را همون اوایل حساب کنیم در برابر سوریه ای که همون ابتدا اکثر مقامات ارشد با تهدید و تطمیع و کشتار از میان برداشته شدند و ارتشی از هم پاشیده موند ( ولی نباید از حق ارتش سوریه هم گذشت ) و مرزهایی باز برای تروریست ها از همه جهان و بسته برای مدافعین کم تعداد و هزینه مالی بی نهایت در برابر هزینه های قطره چکانی تنها یک کشور اون هم تحریم شده؛ عملا باید کار طبق آرزوی اردوغان در یک ماه جمع میشد. حالا بماند حمایت های غرب و اقدامات تام و تمامش در سازمان های بین المللی و قطعنامه ها و کمک های تسلیحاتی و لجستیکی و مالی و بستن هرچه بیشتر دروازه های سوریه برای قطع همون کمک های محدود و بعد هم محاصره دریایی و هوایی و زمینی و جنگ رسانه ای شدید ضد نظام سوریه در بین مردمش و مردم جهان برای بریدن حمایت های باقیمانده که در سال های اول حتی روسیه و چین هم همراه بودند با توجه به شدت فضاسازیها تقریبا که منجر به قطعنامه ها شد. بماند بعدا که پایگاه نظامی زدند و صهیونیستها و امریکا به طور میدانی و عملی وارد شدند و چه و چه... واقعا جبهه عجیبی بود. و هرچه قدر سر میگردوندی در جبهه مقابل هم یک ارتش گسسته که از کمترین امکانات محروم بود را میدیدی و تعدادی مدافعین به عنوان مدافعین حرم که در کمترین تعداد، غیر رسمی و عملیاتی ترین شکل ممکن در چادرها و خودروهای تجاری سبک و با کمترین عقبه و پشتیبانی و امکانات و اطلاعات و ... داشتند در مقابل این غول بی شاخ و دم میجنگیدند.

برای ثبت در حافظه تاریخ در شهریور ماه سال ۱۳۹۱ شمسی مصادف با سپتامبر ۲۰۱۲ رجب طیب اردوغان در ادامه لفاظی های سیاستمداران مختلف علیه سوریه و متحدش ایران گفت: نماز خواندن من در مسجد امویان دمشق و زیارت قبر صلاح الدین در سوریه، نزدیک است. بعد گذشت نزدیک به ۱۱ سال از آغاز یک جنگ داخلی خانمان سوز، اردوغان هنوز به رویایش نرسیده و حال رئیس جمهور ایران در حرکتی معنا دار و تاریخی در حرم حضرت زینب (س) شهر دمشق نماز میخواند.

سفر رئیسی به سوریه رئیس جمهور سید ابراهیم رئیسی روز چهارشنبه به دعوت رسمی «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه در صدر هیاتی بلندپایه از مقامات سیاسی و اقتصادی به این کشور سفر کرده است. رئیس جمهور و هیات همراه، در سفر دو روزه خود به سوریه با مقامات عالی این کشور درباره راهکارهای تحکیم و تقویت روابط سیاسی و گسترش و ارتقای سطح همکاری‌های اقتصادی و تجاری فیمابین رایزنی خواهند داشت.

تصویر ماهواره ای Sentinel hub از آثار حملات بامداد گذشته اسرائیل به فرودگاه حلب

مروری بر تاریخچه تولید و خدمت بالگرد Sikorsky S-58 و نمونه نظامی Sikorsky H-34 Choctaw قسمت چهارم : سابقه خدمت غیر نظامی بالگرد Sikorsky S-58 طولی نکشید که اپراتورهای غیرنظامی علاقه خود را به بالگرد Sikorsky S-58 نشان دادند و بنابراین در ژوئیه سال 1955 میلادی ، شرکت سیکورسکی شروع به جمع آوری اولین سفارشات با اولویت دادن به تامین نیروهای مسلح ایالات متحده کرد . گواهینامه تجاری بالگرد Sikorsky S-58C در 2 آگوست سال 1956 میلادی به دست آمد . این نسخه به طور خاص برای حمل و نقل مسافر برنامه ریزی و طراحی شده بود و دارای دو در ، در سمت راست بود . این بالگرد می توانست دوازده مسافر را در چهار ردیف صندلی های سه گانه حمل کند. در 19 اکتبر سال 1955 میلادی ، طی یک کنفرانس مطبوعاتی ، شرکت نیویورک ایرویز خرید 7 فروند بالگرد Sikorsky S-58 را اعلام کرد که اولین آنها در 15 ژوئن سال 1956 میلادی ، وارد خدمت شد . سه فروند اول که همراه با قطعات یدکی آن با سرمایه گذاری 1.2 میلیون دلاری همراه بود ، تا پایان سال وارد خدمت نشدند . سال 1958 میلادی - تبلیغات شرکت نیویورک ایرویز ، اولین شرکت غیر نظامی که از بالگرد Sikorsky S-58 استفاده کرد. در میان اولین مشتریان ، شرکت بلژیکی Sabena بود که 8 فروند بالگرد Sikorsky S-58C را خریداری کرد . اولین بالگرد با سریال نامبر (s/n 58-356) در 7 نوامبر سال 1956 میلادی ، وارد بلژیک شد و شناسه OO-SHI را در 26 نوامبر سال 1956 میلادی ، دریافت کرد . یکی دیگر از اپراتورهای آن دوره ، شرکت شیکاگو هلیکوپتر ایرویز بود . شرکت بلژیکی Sabena از بالگرد Sikorsky S-58C بین سال‌های 1956 تا 1967 میلادی استفاده کرد. یکی از بالگردهای Sikorsky S-58 که توسط شرکت هلیکوپتر ایرویز شیکاگو اداره می شود . این نسخه را می توان به راحتی با دو درب دسترسی و پنجره های اضافی از سایرین متمایز کرد. یکی از بالگردهای Sikorsky S-58 شرکت هلیکوپتر ایرویز شیکاگو در حال پرواز بین آسمان خراش ها بروشور تبلیغاتی شیکاگو هلیکوپتر ایرویز بالگرد Sikorsky S-58-B که توسط شرکت هلیکوپتر ایرویز شیکاگو استفاده میشد ، یک نوع غیرنظامی عمومی با یک صندلی نیمکتی تاشو برای 5 تا 7 مسافر و پیش بینی حمل بار بود . حداکثر وزن برخاستن از 12700 پوند (5760 کیلوگرم) به 13000 پوند (5897 کیلوگرم) افزایش یافته بود . این افزایش با اصلاح مجرای هوای کاربراتور جدید و طراحی جدید فن خنک کننده موتور که نیروی کمتری جذب می کرد امکان پذیر شد بطوریکه موتور حدود 36.7/50 کیلووات بر اسب بخار بیشتر به گیربکس منتقل میکرد . بالگرد Sikorsky S-58 به طور گسترده از نیمه دوم دهه 1950 میلادی تا پایان دهه 1970 میلادی ، مورد استفاده قرار گرفت . علاوه بر حمل و نقل مسافری برنامه ریزی شده (به دلایل مختلف - اول و مهمتر از همه ظاهر مدل های دو موتوره مدرن تر مانند بوئینگ-ورتول 107 و سیکورسکی S-61 - استفاده از آن در این نقش نسبتاً کوتاه بود) توسط شرکت های نفتی نیز ، برای : · حمل و نقل پرسنل · تدارکات · جابجایی مواد روی سکوهای نفتی · حمل و نقل مصالح ساختمانی · مونتاژ سازه های پیش ساخته استفاده می شد . بخش کلانتری شهر لس آنجلس در دهه 1970 میلادی و اوایل دهه 1980 میلادی از تعدادی بالگرد Sikorsky S-58 عمدتاً برای جستجو و نجات ، نظارت هوایی ، پشتیبانی گشت زمینی و حمل و نقل پرسنل استفاده کرد . لانگ بیچ/کالیفرنیا، اوت سال میلادی1981 - Sikorsky S-58J N87716 در خدمت اداره کلانتری شهر لس آنجلس امروزه گواهینامه نوع بالگردهای : Sikorsky S-55 و Sikorsky S-58 به دست شرکت Centrepointe Aerospace مستقر در Royse City (تگزاس) رسیده است که خدمات مختلفی را ارائه می دهد و قادر به انجام تعمیر و نگهداری کامل در تمام مدل های بالگرد Sikorsky S-58 غیرنظامی است . لوگوی شرکت Centrepointe Aerospace نکاتی جالب در مورد این بالگرد در سال 1957 میلادی ، دوایت دی. آیزنهاور اولین رئیس جمهور ایالات متحده شد . او به طور منظم برای رسیدن به اقامتگاه تابستانی خود در پنسیلوانیا بعنوان روشی سریع و راحت از بالگرد Bell UH-13J استفاده می کرد . دوایت دی. آیزنهاور در کنار بالگرد Bell UH-13J عادت به استفاده ازین روش سریع حمل و نقل ، به ساخت و بکارگیری یک نوع از بالگرد Sikorsky S-58 با نام اختصاصی VH-34 با فضای داخلی VIP، تجهیزات ابزار دقیق و ناوبری بهبود یافته ، و ارابه های فرود شناور اضطراری منجر شد . بالگردی که در زمان حضور رئیس جمهور به عنوان "Marine One" نامگذاری میشد ، دارای طرح رنگی متمایز بود که هنوز هم استفاده می شود و به زمان دولت آیزنهاور باز می گردد . زمانی که این بالگرد سیستم تهویه هوا نداشت و قسمت سقف بالگرد برای انعکاس گرما و کاهش دمای داخلی به رنگ سفید درآمده بود ! این سنت همچنان ادامه یافته و به همین دلیل است که تا به امروز، بالگردهای ریاست جمهوری همچنان به عنوان "کله سفید" شناخته می شوند . یک بالگرد ریاست جمهوری VH-34D (BuNo 147201) در چمن جنوبی کاخ سفید در سال 1961 میلادی . این بالگرد مجهز به شناورهای اضطراری خود باد شونده است تصویری زیبا از بالگرد UH-34D در خدمت ارتش ایالات متحده مجهز به آنتن های رادیویی نصب شده بر روی درهای تاشوی جلو در سپتامبر سال 1959میلادی ، نیکیتا اس. خروشچف ، نخست وزیر وقت اتحاد جماهیر شوروی ، از ایالات متحده بازدید کرد و در آنجا فرصتی یافت تا با یکی از VH-34 که برای حمل و نقل رئیس جمهور ایالات متحده دوایت دی. آیزنهاور استفاده می شد ، پرواز کند . برداشت های او به حدی مطلوب بود که دو فروند بالگرد VH-34 را سفارش داد که در اوایل دسامبر سال 1960 میلادی تحویل داده شدند . نیکیتا اس. خروشچف در حال سوار شدن بر بالگرد VH-34 در محوطه کاخ سفید در 21 جولای سال 1961میلادی ، در ماموریت فضایی جیمنای 3 کپسول فضایی Liberty Bell 7 پس از ماموریت و عبور از جو زمین ، با فضانورد معروف Virgil Ivan Grissom در اقیانوس اطلس فرود آمد و در حالی که منتظر بود تا توسط یک بالگرد Sikorsky HUS-1A / UH-34E بازیابی گردد ، به دلایلی که هرگز مشخص نشد ، درب هوابند کپسول بطور ناگهانی باز شد و با ورود آب اقیانوس به داخل ، کپسول در حال غرق شدن بود . در دقایق بعد ، پس از نجات فضانورد ، خلبان بالگرد به شدت تلاش کرد تا کپسول در حال غرق شدن را از آب بیرون بیاورد و آن را به محل امنی در کشتی پشتیبانی برساند . علیرغم تلاش های بی دریغش ، او مجبور شد کپسولی را که در اقیانوس در حال غرق شدن بود با داده های ارزشمند جمع آوری شده در مامویت فضایی ، در طول پرواز رها کند. Virgil Ivan Grissom دقیقاً 38 سال بعد از ماجرا در 21 جولای سال 1999میلادی ، سرانجام این کپسول بازیابی شد تا در موزه به نمایش گذاشته شود . با این حال ، راز باز شدن ناگهانی دریچه هرگز روشن نشد . 21 ژوئیه سال 1961 میلادی ، با خلبانی ستوان جیمز ال. لوئیس، بالگرد Sikorsky HUS-1 "Hunt Club 1" ناامیدانه تلاش می کند تا کپسول Liberty Bell 7 را از آب خارج کند پایان قسمت چهارم . . . ادامه دارد . . . ترجمه و گردآوری مطالب : 951 برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است . فقط برای میلیتاری . منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد

آمریکا از ضربه مغزی ۲۳ نظامی خود در حملات راکتی سوریه خبر داد ادامه: https://www.tasnimnews.com/fa/news/1402/01/26/2880292/آمریکا-از-ضربه-مغزی-23-نظامی-خود-در-حملات-راکتی-سوریه-خبر-داد/amp

سامانه های پدافند هوایی دور برد ایرانی: باور 373 : سوم خرداد ارتقا یافته : برد 200 کیلومتر

سامانه های پدافند هوایی میان برد ایرانی: خانواده ی مرصاد: خانواده ی رعد ، طبس ، سوم خرداد : خانواده ی تلاش ، صیاد ، پانزده خرداد :

بسم ا.. مشکلات جدید در پیشرانه لایتینینگ موتور اف-35 ، تحت شرایط خاص (تامین انرژی سامانه های جنگنده و .. ) بیش از حد لزوم حرارت تولید می کند که این در نهایت به یک دردسر لجستیکی تبدیل خواهد شد! ارتش ایالات متحده قصد دارد در جریان یک برنامه از پیش تعیین شده ، پیشرانه همه انواع جنگنده های اف-35 را ارتقاء دهد ، چرا که براساس داده های موجود ، پیشرانه های پرات اندویتنی اف-135 که نیروی پیشران تمامی نسخه های عملیاتی این جنگنده را تامین می کند ، از ابتدای برنامه تا امروز ، تحت مشخصات عملیاتی خاصی باید استفاده می شدند . این بدان معناست که کاربران این جنگنده انتظار دارند که پیشرانه این جنگنده ، در حالت معمول ، در دماهای بالاتر از چیزی که انتظارمی رود ، کار کنند که این امر منجر به افزایش هزینه های لجستیکی شده و درنهایت به میزان آمادگی عملیات اف-35 آسیب می رساند . پیشرانه F-135-PW-600 در همین رابطه ، مقامات ارشد نظامی ایالات متحده در برابر کمیته فرعی نیروها مسلح مجلس آمریکا حاضر شدند تا نمایندگان این کمیته را در خصوص طرح ارتقاء هسته موتور (ECU) توجیه کرده و محدودیتهای فعلی اف-135 را بیان نمایند . پیشنهاد بودجه نیروی هوایی آمریکا برای سال مالی 2024 که درابتدای ماه مارس 2023 منشتر شده نشان میدهد که نیروی هوایی ، دریایی و سپاه تفنگداران ، بدنبال یک موتور جدید برای جنگنده های اف-35 عملیاتی خود نیستند که قرار است در قالب برنامه ای موسوم به AETP توسعه پیدا کند که کل این برنامه بدلیل هزینه های بسیار بالا و موانع فنی ، هنوز در پرده از ابهام قرار دارد. بریفینگ پیشرانه جنگنده اف-35 بی https://www.aparat.com/v/uVRkN علاوه براین ، نیروی هوایی مدعی است که فناوری برنامه AETP به برنامه بعدی این نیرو یعنی طرح NGAP منتقل خواهد شد . مضاف براین ، مقامات نیروی هوایی تاکید کرده اند که این برنامه ارتقاء برای اف-135 شامل بهبود سامانه مدیریت انرژی و حرارتی ( PTMS) است که باید شیوه توزیع انرژی الکتریکی در این جنگنده و همچنین تولید سرمایش لازم برای این پیشرانه در قالب بلوک4 جنگنده اف-35 را مورد بازنگری قرار داده و ارتقاء دهد . ژنرال مایکل اشمیت ، مدیر فعلی برنامه اف-35 معتقد است که مقایسه ای میان پیشرانه اف-135 با برنامه AETP انجام شده و پس از بررسی های مختلف ، نیروی هوایی تصمیم گرفته تا سامانه مدیریت انرژی و حرارت اف-135 را بهبود دهد و این امر به بهبود کارایی کلی موتور منجر خواهد شد . وی در ادامه می افزاید که نیروی هوایی از ابتدای برنامه اف-135 ، بهبود عمر موتور را مورد توجه قرار داده تا این روند منجر به افزایش ساعات بین دوتعمیر اساسی پیشرانه شود . خط تولید جنگنده اف-35 https://www.aparat.com/v/JHRvs علاوه براین درطرح اولیه ، سامانه خنک سازی موتور نیازمند انرژی در حدود 15 کیلووات بود ولی اکنون ، با توجه به الزامات جدید عملیاتی ، موتور این جنگنده نیازمند خنک سازی بیشتری است و به همین دلیل این بخش باید مورد بازنگری دقیق تری قرار گیرد . درواقع امر ، امروز اف-135 برای تامین هوای مورد نیاز برای خنک سازی خود ، باید بیشتر کار کند و این به معنای حرارت بیشتر خواهد بود و این نیز به نوبه خود موجبات کاهش عمر پیشرانه و شروع دردسرهای لجستیکی برای اف-35 است . به گفته این مقام ارشد نیروی هوایی ، با روند فعلی ، بلوک 4 جنگنده اف-35 برای خنک سازی موتور ، نیروی الکتریکی کافی در اختیار نخواهد داشت . پیشرانه F-135-PW-100 این بدان معناست که بدون ارتقاء نامبرده ، سامانه های اضافه شده در بلوک4 اف-35 بار الکتریکی بیشتری را از موتور درخواست می کند و این باعث کاهش عمر موتور خواهد شد ، در نتیجه بدلیل افزایش نیاز به سرمایش بیشتر ، باید سریعا یک بروزرسانی جدید روی این پیشرانه صورت گیرد.تا امروز ، هر سه نسخه تولید شده اف-35 توسط سه نوع مختلف از پیشرانه اف-135 به پرواز در می آیند که این امر در در اف-35 سی با موتور F-135-PW-400 که نمونه ناونشین بوده و دربرابر شرایط خوردگی فلز مقاومت بیشتری را از خود به نمایش می گذارد ، موتور F-135-PW-100 برای اف-35 ای و در نهایت پیشرانه F-135-PW-600 برای نسخه اف-35 بی با قابلیت نشست وبرخاست عمودی و کوتاه که به یک خروجی مفصلی ( متحرک ) و سایر سامانه های مورد نیاز برای اتصال آن به موتور اصلی مجهز است ، قابل مشاهده به نظر می رسد . برنامه ارتقاء پیشرانه جنگنده اف-35 ( ارتقاء هسته موتور اف-135 ) https://www.aparat.com/v/Sds5n توسعه فناوری پیشرانه اف-135 که از موتور اف-119 جنگنده پنهانکار اف-22 منشعب شده ، به اواخر دهه هشتاد میلادی برمی گردد ، با این حال برنامه برای جایگزینی اف-135 نیز که عمدتا با شناسه اف-136 شناخته می شود ، با همکاری جنرال-الکتریک و رولزرویس در سال 2011 و طی یک سلسله برنامه های کاهش هزینه در اواخر برنامه ، لغو شد که اکنون به نظر می رسد تصمیمی کوته بینانه بوده است . براساس ادعای شرکت پرات اند ویتنی ، پیشرانه F-135-PW-100 و F-135-PW-400 هردو ، حداکثر پیشرانشی در حالت پس سوز کامل به قدرت 43000 پاوند تولید می کنند ولی نسخه F-135-PW-600 تنها 41000 پاوند توان را به نمایش می گذارد .مشکلات مربوط به موتور اف-135 درسالهای اخیر به شکل فزاینده ای آشکار شده ، بعنوان مثال ، در سال 2021 مشکل بسیار بزرگی برای تعمیر و نگهداری این موتور بوجود آمد که ترکیبی از فرسودگی شدید پوشش های حرارتی محافظ روی پره های توربین بود و ارتش به واقع امر با یک بحران روبرو شد . علاوه براین ، بین دسامبر 2022 و ژانویه 2023 تحویل تعداد بیشتری از موتور اف-135 با یک سانحه بسیار دراماتیک مربوط به یک فروند جنگنده اف-35 در پایگاه هوایی فورت ورث تکزاس ، متوقف گردید . این جنگنده در حال پرواز آزمایشی قبل از تحویل به سپاه تفنگداران بود که به ناگاه توان خروجی موتور کاهش پیدا کرده و خلبان مجبور شد تا از جنگنده خود به بیرون بپرد و درنهایت مشخص گردید که وجود نقص فنی در دریچه گاز و لوله خروجی عامل اصلی حادثه بوده است . علاوه براین ، مشکلات مربوط به اف-35 با افشاء خبر مربوط به ناتوانی ارتش در تامین قطعات یدکی و کمبود نیروی متخصص و آموزش دیده بیشتر شده تا جایی که بلومبرگ گزارش داده که میزان آمادگی اف-35 های ارتش ایالات متحده به 53.1 درصد رسیده که در مجموع ، 10 درصد کمتر از نرخ هدف گذاری شده اولیه است ، هر چند مشخص نیست که آیا این نرخ مربوط به تمامی ماموریتهای این جنگنده است یا اینکه جتهای موجود با درجات مختلفی از عدم آمادگی روبرو هستند . این درحالی است که ژنرال متیس ، پیشتر اعلام کرده بود که پنتاگون پیش بینی نموده بود که از سال 2018 نرخ آمادگی اف-35 ها از 80 درصد بیشتر خواهد شد . با توجه به تمامی این موارد ، در جریان جلسه توجیهی کنگره ، نماینده دموکرات نیوجرسی اشاره ای مختصر به کاهش عمر موتور اف-135 به حدود 1600 ساعت نموده بود که چیزی در حدود 400 ساعت کمتراز هدفگذاری اولیه ( 2000 ساعت ) است . اگر این رقم درست باشد ، ارتش آمریکا ، تنها امکان استفاده از 75 درصد عمر موتورهای خریداری شده را دارد به همین دلیل برنامه ارتقاء این پیشرانه در سریع ترین زمان ممکن باید انجام شود . ژنرال مایکل سدرهولم ( جانشین فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده ) مدعی است که اجرای این برنامه ارتقاء روی هسته موتور اف-135 بدین معناست که نیروی دریایی میتواند 1000 پوند رانش بیشتر را با صرفه جویی در سوخت ( که در نیروی دریایی یک عامل بسیار حیاتی است ) را روی شناورهای خود بکارگیرد به همین دلیل برنامه ECU و PTMS این نیرو را بسیار هیجان زده نموده است. درواقع امر ، برای خلبانان اف-35 بی و اف-35 سی که از روی عرشه ناوهای هواپیمابر و شناورهای آبخاکی عمل می کنند ، وجود ذخایر سوخت بیشتر پس از اجرای ماموریت و فرود روی ناو ، به معنای وجود حاشیه امنیت بسیار ارزشمندی است ، چرا که این امر ضمن دادن برد بیشتر به جنگنده ، پایایی رزمی اف-35 که یکی از مشکلات دیرین آن است را افزون تر نماید . نکته تصویر جدای بحث های فنی به عبارت روی درپوش موتور اف-135 دقت کنید فلسفه "آزادی" این جماعت ، روی چه مفاهیمی قرار گرفته ؟!!!! مضاف براین ، تفنگداران دریایی ارتش ایالات متحده ، ، تنها نیرویی محسوب می شوند که اف-35 بی را در خدمت دارد که با توجه به پیشرانه آن ، یعنی موتور F-135-PW-600 که پائین ترین نیروی رانش را در بین نمونه های اف-135 به نمایش می گذارد ، بطور قطع نگرانی های ایمنی بیشتری را مشاهده می کند . پیش ازاین ، خدمه هوایی سپاه تفنگداران گزارش های متعددی را در خصوص دمای بالای موتور ، در حال برخاست یا فرود عمودی به سال 2019 ثبت کرده بودند . سقوط جنگنده اف-35 بدلیل نقص فنی - پایگاه هوایی فورت ورث -تکزاس https://www.aparat.com/v/9gypo با تمامی این اوصاف ، گفته میشود که برنامه ECU هنوز با چیزی که برای آن تعریف شده ، فاصله بسیار زیادی دارد تا جایی که برخی مدعی اند که این ارتقاء بین سالهای 2030 تا 2032 صورت خواهد گرفت ولی باز هم تاکید می شود که این تاریخ ها هنوز بسیار تخیلی هستند . در همین زمینه ، ژنرال های ارشد نیروی هوایی هشدار داده اند که دمای موتور می تواند یک عامل محدود کننده بسیار جدی باشد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. بن پایه

با سلام    بخش دوم                 

 با تشکر از جناب MR9    تصویر دیگر از خودروی تاکتیکی طوفان مجهز به توپ 23 میلیمتری ( خودرو تاکتیکی طوفان با نام کویران هم شناخته می شود)  البته در این نمایشگاه که مربوط به چند سال پیش هست در قسمت مشخصات اشاره شد که توپ 23 میلیمتری بروی خودروی تاکتیکی سفیر سوار شده است :straight: :straight:       

آغاز کار ریتئون برای توسعه موشک هوا به هوای نسل بعد     روز گذشته نیروی هوایی آمریکا با اعطای قراردادی 5 ساله به مبلغ 14 میلیون دلار ، وظیفه پژوهش و توسعه موشک هوا پرتابِ نسلِ بعدیِ تاکتیکی را به کمپانی ریتئون واگذار کرد. بر اساس این قرارداد ، پیمانکار وظیفه دارد تا تعداد موشک های قابل حمل توسطِ پرنده ، تاثیرگذاری هر موشک و بقا پذیری بستر پرتاب کننده موشک را در هر سُرتی پرواز و در مقابل همه انواع تهدیدات در محیط های عدم دسترسی/انکار منطقه ای A2/AD افزایش دهد.   قرارداد شامل کار پژوهشی و توسعه دو گونه متفاوت از موشک میشود . اولی " موشک توانایی پیشرفته کوچک یا SACM " و دومی " مهمات دفاع از خود مینیاتوری یا MSDM " .   موشک SACM نقش هوا به هوا با ابعاد کوچک ، وزن سبک ، کُشندگی بالا ، سازه هوایی پیشرفته و توانایی مانورِ سنگین به منظور ایجاد سُلطه هوایی را بر عهده خواهد داشت .   موشک MSDM هم نقش یک سلاح بسیار کوچک و مینیاتوریِ دفاع از خود در فاصله نزدیک از پرنده حاملِ خود را بر عهده خواهد داشت که برتری هوایی در هنگام نفوذ به مناطق A2/AD را تامین کرده و در عین حال کمترین یا عدم تاثیر را بر روی حجم محموله تسلیحاتی قابل حمل توسط پرنده داشته باشد.   این قرارداد نتیجه حاصلِ رقابت میان 4 طرح پیشنهادی از طرف های مختلف میباشد . همچنین تاریخ اتمام کارِ این برنامه ، ژانویه سال 2021 خواهد بود .    http://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/643762   _________________________________________________________________   موشک های حاصل از این قرارداد رقیب بسیار سرسختی برای به ترتیب دو موشک CUDA و MHTK ساخت لاکهیدمارتین خواهند بود. با در نظر گرفتن ظهور تسلیحاتی از این دست و همچنین لیزرها در آینده ، فلسفه وجودی و پشتوانه فکری و منطقیِ جنگنده F-35 و دور اندیشی و آینده نگریِ بی مانند در رَوَند طراحی و توسعه این پرنده هر چه بیشتر و بیشتر آشکار میشود.