در خبرها بود که ارتش سوریه همزمان با عقب نشینی از کفر نبوده تجهیزات زیادی ارسال کرده و گویا قصد یک عملیات جدی تر را داره. هر چند در این عملیات هم اون آتش بس یک طرفه سه روزه باعث شد مسلحین با خیال راحت به تجهیز و گسیل نیرو بپردازند و حمله ناگهانی پرحجم را شروع کنند. ولی خب این تعصب و یکدندگی تروریستها اگر تاریخ جنگ سوریه را به یاد داشته باشیم شاید بشه به عنوان یک تاکتیک واکنشی ازش استفاده کرد. اگر اشتباه نکنم در روزهای عجیب و حساس شکست محاصره حلب توسط تروریستها بود که تقریبا باموج های دیوانه وار و زیر آتش سنگین ارتش بدون توجه به میزان تلفات هر طور شده سعی کردند محاصره بشکنند و در نهایت هم معبری را باز کردند ولی به حدی آسیب خورد خصوصا نیروهای باتجربه و جنگ دیدشون که در نهایت با تحلیل شدید و عدم توجه به برنامه آتی بعد شکست محاصره باعث شد که حلب در آینده نه چندان دورش کامل به تصرف ارتش دربیاد. هرچند باید این عقل را برای تروریستها و انبوه کشورهای پشتشون و ارتش هایی که بهشون مشاوره واطلاعات و طرح عملیات میدند قائل شد که از تجربیات گذشته درس گرفته باشند ولی همچنان میشه فشار روانی و رسانه ای که بهش نیاز دارند و غلغلک تعصبات جنگیشون را مبنای حماقتشون قرار داد و این طرف اگر ارتش سوریه درس گرفته باشه با تاکتیکهای برنامه ریزی و حساب شده هدف را نه تصرف زمین (که ادلب با این وسعت برای رهایی نیاز به یک برنامه ترکیبی ورای جنگ داره اعم از رسانه ای/اجتماعی/اقتصادی و ...) بلکه تحلیل نفرات/ادوات/روحیه تروریستها قرار بده.

به صورت مستقل و در سلسله حملات گذشته میشه گفت احتمالش کمه، چون اقدامات شناسایی توسط پرنده های شناسایی پرتعداد حتی آمریکایی و تصاویر ماهواره ای و عوامل اطلاعاتی در مورد اون حمله ها هم کفایت میکرد. ولی اگر این بمباران را فرض بگیریم در پازل یک سلسله اقدامات فراگیر و ذیل یک برنامه ریزی بلندمدت با هدف قرارگیری در یک برنامه بزرگتر منطقه ای باشه احتمالش خیلی زیاد هست. مثلا بخشی از یک پازل بزرگ تهاجم چندجانبه به ایران، یا بخشی از یک برنامه ترکیبی با آمریکا (که این روزها بهانه هاش هم توسط النصره و حمله ادعایی شیمیایی در دسترس هست و ساخته میشه) برای حمله وسیع به سوریه با هدف ارسال پیام به ایران و همچنین پایان حضور ایران در سوریه با یک حمله چند جانبه پرقدرت همه میتونند از این دست برنامه ها باشند.

امروز صبح هم خبری منتشر شد مبنی بر تجاوز سوم در قنیطره. مشخصه هر سه تجاوز این بوده که حمله ای در کار نبوده و بلکه یک تجاوز هوایی با منبع نامشخص بوده. به نظرم طبیعی است که در این مرحله که ما به تهاجم و حملات واکنش نشون نمیدیم به تجاوز و نقض حریم هوایی هم پاسخ ندیم. نکته اینجاست ما چه زمانی به مرحله بازدارندگی در سوریه خواهیم رسید که خب پاسخش سخت هست.در این شرایط که همه منتظر یک جرقه هستند و کلی فشار روی ایران هست و از اقتصادی تا نظامی مشغول هستیم رسیدن به این بازدارندگی سخت متصور میشه فعلا. ولی این اقدامات اگر منجر به یک بمباران هدفدار و سنگین بشه باید منتظر ماند و دید که چه رخ خواهد داد. البته رژیم صهیونیستی امروز اعلام کرد قصد داره یک رزمایش نظامی در جولان اشغالی برگزار کنه، اقدامات این سه روز و چنین رزمایشی مشکوک هست و باید دید هدف چیه. یوروویژن هم گویا هنوز ادامه داره در سرزمین های اشغالی و اگر عقلانیتی در کار باشه قاعدتا ناامنی در سرزمین های اشغالی را جهانی دوست نخواهند داشت بکنند. ( مثلا یک سناریو برای توضیح این اقدام سه روز میتونه این باشه که مقاومت در پوشش برگزاری این رویداد برخی جا به جایی ها و نقل و انتقالات را داشته که این رژیم برای کاستن هرگونه ریسکی به تهدید هوایی روی اورده تا با واکنش پدافند سایه حملات روی سر نیروهای مقاومت باشه که لااقل جا به جاییها را کاهش بدند )

گویا ترامپ قرار هست چهارشنبه همزمان با تاریخ خروج از برجام تحریم های جدیدی را اعلام کنه. شاید در بخش پتروشیمی و یا در مواردی جدیدتر. مشخصا به نظرم این فشارها، شاید بهتر باشه اسمش را بزاریم شوک ها هر چه به پایان دوره ترامپ نزدیکتر بشیم بیشتر میشه چون هدف قطعی و آرزوی ترامپ در این مرحله گرفتن یک "بله" ضمنی از ایران برای مذاکره است. همین احتمالا مثل مورد کره شمالی باعث میشه با منت گذاری تحریم و شوک جدید را اعلام کنه اضافه نمیکنم (در حالیکه اصل تحریمهای مخل اقتصاد با قدرت ادامه پیدا میکنه) و با همین برگ پیروزی تقریبا کارنامه وعده های خودش را کامل کنه. خطری که به شدت ایران را تهدید میکنه و ممکن هست برخی ساده لوحان و خیانت کاران از روی جهل یا دوستی خاله خرسه حتی ایران را به سمتش سوق بدند. قطعا اروپا هم برای شانه خالی کردن از تعهداتش به این سناریو راضی است. و باز قطعا به تجربه این ورود به یک بحث دو سر باخت هست. یا باید تحمیلهای از همین حالا معلوم ترامپ را پذیرفت یا در یک چاه جدید با اعلام خروج از اصطلاحا مذاکره، هدیه و پیشکش "بله" گرفتن ترامپ از ایران و ثابت کردن موثر بودن فشارها و در نتیجه تشدیدش را به جان خرید. تحریم های جدید هر چند شوک هایی را ممکن هست به اقتصاد وارد کنه ولی تا وقتی وارد مسیر انتحاری نشدند ( درگیری فیزیکی اعم از بازرسی و محدودیت برای کشتی ها و پرنده ها و ترانزیت برای متوقف کردن تجارت ایران چه در حوزه کالا و چه نفت و مواد پتروشیمی ) تاثیر بیشتری از تحریم های فعلی نخواهند داشت ( در مقایسه با تحریم بانکی و نفتی ) ولی ترامپ در این یک سال پیش رو تمام توانش مبتنی بر ایجاد شوک، به هم ریختن شرایط داخلی تا رسیدن به اون هدف غائی که تنها و تنها در این مرحله (قبل از انتخابات آمریکا) یک "بله" ولو رسانه ای از جانب ایران هست خواهد بود. باید متوجه این امر بود این پیروزی را دو دستی تقدیمش نکنیم. شاید حتی راهکارهای خلاقانه تری را هم در این یک سال در پیش بگیرند و در برخی موارد وارد فازهای ریسک پذیرتری هم بشند. باید مراقب بود کاملا.

در مورد اقدام اخیر در ونزوئلا حالا با چند مقاله رسانه های غربی و اظهارات بولتن میشه قضاوت کرد چرا پمپئو و بولتن چنان مطمئن روز موعود اعلام گوایدو را روز پایان مادورو اعلام کردند و بعدا البته طرح کودتا (فعلا) شکست خورد. گویا مخالفان تحت سرپرستی امریکا در خارج از ونزوئلا تحت عنوان برنامه بعد از مادورو با برخی از درون دولت از جمله وزیر دفاع و دو عضو ارشد امنیتی طرفدار مادورو جلساتی برگزار کردند و تصمیم بر این شده که فلان روز بعد از یک کودتای نرم مادورو برکنار یا از کشور خارج بشه و بعد هم ارتش به گوایدو بپیونده و بقیه ماجرا. توئیتهای امیدوارانه بولتن و پمپئو و شاید حتی پیش از موعد هم طبق همین برنامه قطعی بوده که گویا در لحظات آخر کلا برنامه با اعلام وفاداری وزیر دفاع و عناصر دیگه کامل شکست خورده در اون مقطع. حالا دو روایت هست، یکی گفته میشه رفتار گوایدو و حضور در یک پایگاه نظامی و اعلام کودتا خلاف توافقات بوده و بنابراین وزیر دفاع و بقیه هم زیرش زدند و روایت دوم که میگه کل این نمایش یک برنامه فریب توسط دولت مادورو برای شناسایی خائنین درون دولتی بوده و پاکسازی ارتش. البته گفته میشه شاید برنامه قبل از اجرا هم کشف شده. به هر حال میشه در مورد دوم نقش مشاوران و مستشاران روس را در جهت دهی به تصمیمات هوشمندانه در برابر عجولانه تیم ب ترامپ را مد نظر قرار داد؟

با توجه به جنجالهای اولیه که گویا توسط دولت وفاق بود به نظر میرسید یک باجگیری و گربه رقصانی توسط دولت وفاق هست برای غرب و امریکا که حمایتش کنند. از اونجا که مثلا در مورد قطع صادرات نفت هم گویا تلویحا به جبران کمبود نفت ایران در بازار اشاره کرده بودند. از طرفی از اونجا که توسط دولت وفاق توقیف شده گویا پس اگر حامل بار ترکها بود قاعدتا برای خودشون بوده و جنجال سرش بی مورد هست. یا چیزی این وسط جا افتاده؟

سفر این هفته برایان هوک به شورای امنیت برای گزارش و فضاسازی علیه برنامه موشکی ایران و ملزم کردن ایران طبق قطعنامه ای احیانا جداگانه برای فعالیت های موشکیش یا فشار حول 2231 و همچنین بیانیه چندی پیش سه کشور اروپایی ضد فعالیت موشکی و درخواست گزارش دبیر کل به شورای امنیت همگی یک وجه خطرناک تحرکات آمریکایی/اروپایی ضد ایران هست که نباید از نظرها پنهان بشه. یک پلن بی که میتونه هم کارکرد بهانه تراشی برای یک قطعنامه جدید خاص موشکی باشه با اهداف گوناگون از جمله یک سری تحریمهای جدید تسلیحاتی ضد ایران که 5 ساله 2231 را کلا بی اثر کنه. هم یک هم افزایی با اروپایی ها برای فشار بیشتر به ایران ورای مسئله ی هسته ای که این موضوع را در چارچوب جداگانه ای قرار بده که اروپا هم راحت تر روش ضد ایران مانور بده. هم برای فشار تکمیلی در پروژه بولتن و رفقا ضد ایران که حتی ممکن هست یکی از بهانه های تهاجم احتمالی به ایران باشه هر چند با احتمال پایین ولی باید در نظر گرفت) خلاصه اینکه مهمترین کار ایران در این مقطع رایزنی فشرده با روسیه هست خصوصا (به چین امیدی نیست ) تا مانع از تصویب یک قطعنامه در ایران ضد برنامه موشکی ایران بشیم. قبل تر از اینکه ماجرا به اینجا ختم بشه باید با تهدید/ترغیب/گفتگو فضاسازیها را از این موضوع دور کنیم. نیروهای نظامی هم به قدرت و شدت (دیگه چطور باید ثابت بشه در برابر امریکا و اروپا و هر قدم وقیحانه و گستاخته بر خلاف توافقاتشون جلو اومدن، عقب نشینی نه تنها دردی دوا نمیکنه که اوضاع را بدتر میکنه ) برنامه موشکی را حتما پیش ببرند و هیچ ضعف و تعللی از خودشون نشون ندند و تنها در راستای منطق کار فعلا اقدامات رسانه ایش را آشکار نکنند. (هر چند خود این امر یک نکته منفی داره که وقتی طرف امریکایی از گزینه :یافتم یافتم پمپئوییش استفاده میکنه فضا یک حالت مخفی کارانه و امنیتی به خودش میگیره که امریکا ازش به خوبی در رسانه های استفاده میکنه که ببینید ایران داره مخفیانه چی کار میکنه؟!! )

بعد از این همه تهدید و تطمیع مستقیم ارتش ونزوئلا و اون هم در همسایگی ایالات متحده که به عنوان یک قدرت بزرگ رسما برای تمام ارتشیان خط و نشان میکشه که اگر فلان کار مدنظر من را انجام ندید آینده ای نخواهید داشت ( سفر، محاکمه، بایکوت و تحریم و ... ) و بعد تمام این مدت جمع کردن سی چهل نفر با لباس نظامی که جلوی دوربین ژست کودتا بگیرند تا خبر کودتای ارتش! را به جهان مخابره کنند خودش نشون میده که ماجرا چقدر برای بولتن و رفقا دشوار بوده. هرچند به هر حال سد مقاومت ارتش و مردمی و دولتی هم ممکنه بشکنه در نهایت با این همه فشار ولی خب حتی شوآف گذشته که این یک انقلاب آرام هست و مسالمت آمیز و صلح و این ژستها هم به تاریخ پیوست و حالا وقتی از ترکیب مضحک کودتای نظامی صلح آمیز استفاده میشه و وضعیت آرایش جنگی کودتاگران را میبینیم نهایتا تایید میشه که کل حرکت از ابتدا یک کودتای نظامی ضد دولت مستقر بود که اول سعی شد در زرورق انقلاب و مردم و ... تزئین بشه ولی نهایتا آمریکا صبر بیشتری نداشت وقتی دید فعلا خبری نیست و همان هدف اول را بدون تزئیین رو کرد. یک کودتای نظامی ولو در حد یک پادگان و پایگاه تا ببینند که چه میشود. ولی به طور کلی اهداف ثانویه از اغتشاش و آشوب اینچنینی استفاده از فرصتهایی چون اون ماشین ضد شورش هست که به هر دلیلی، جهل/اشتباه/بی دقتی/ترس/خشونت و یا حتی خیانت یک نظامی قبلا توجیه شده اقدامی کنه که جمعیت تحریک شده را به میدان عمل شورشیان اضافه کنه. به هر حال در سالهای اخیر رسانه قدرتمندترین ابزار برای جهت دهی به افکار عمومی بوده و خب کشورهایی که سابقه چند ده ساله دارند در این امر و اصولا قدرت رسانه در دستانشون در هر شکلش هست بهترین استفاده را ازش میبرند. پ ن: شاید یک بار دیگه صنعت هالیوودی و قدرت کارگردانی نمایش را به خدمت بگیره سیا برای کاتالیزوری در یک رویداد. تصاویر فعلی مبنی بر کودتای ارتش عموما تصاویر بسته ای است که چند ارتشی را میان مردم، گوایدو را میان چند ارتشی و تصاویر باز مردمی که چند ارتشی هم بینشون هست نشون میده، شاید القای اینکه ارتش به گوایدو پیوسته برای شکستن سد مقاومت سایر ارتشیان یکی از آخرین راه ها باشه که این فرآیند کودتا را وسعت ببخشه و به موفقیت برسونه. از اونجا که تا به حال ارتش از خشونت پرهیز کرده باید دید این مسلحین سنگر گرفته یا همراه با گوایدو مدنظرشون آیا یک حرکت نظامی کامل هست یا نمایشی برای شکستن مقاومت ارتش و روحیش.

قطعا دست بردار نخواهند بود. آزادی یک زندانی امنیتی و انتقالش به یک پایگاه نظامی یعنی یک برنامه ریزی پیچیده. گوایدو به عنوان یک مهره اجرا کننده اوامر عامل خارجی حالا حالا ها کاربرد خواهد داشت.

مشخصا این نیروها یک سازماندهی مناسب دارند که بعد از آزمایش شیوه های متعدد با همکاری کامل کشورهای همسایه و دخالت قوی خارجی و مستقیم آمریکا و چندین دور برنامه های برنامه ریزی شده میدانی و رسانه ای و عملیاتی (کمکهای بشردوستانه و گوایدو به عنوان مهره اجرای عملیات های طرح ریزی شده و ورود از مرز کلمبیا برای مثال ) وقتی به موفقیت نرسیدند ( حتی با شرایط نامناسب اقتصادی که قطعا گوایدو با چشم طمع به این اوضاع به پست ریاست جمهوری و کودتا رو کرد ) اینبار با یک هماهنگی فراتر و بلند مدت تر و جذب هسته های خفته با تطمیع و تهدید احتمالا یک دور عملیات جدید را پی ریزی کردند. آزادی یک زندانی امنیتی و حضور مخفیانه در یک پایگاه هوایی به همراه تنی چند از پرسنل نظامی و امادگی کامل پمپئو و بولتن برای حمایت لحظه ای از این اقدام همه نشون میده شاید حتی خود گوایدو هم هیچ دخالتی در طرح ریزی هر مرحله از این اقدامات نداره و شاید حتی به خاطر ارتباط نزدیکتری که پرسنل هوایی ممکنه با کشورهایی چون ایالات متحده داشته باشند (به خاطر ابزار و مراودات احتمالی گذشته و حال ) ای مکان براش مدتی برنامه ریزی و انتخاب شده تا زمینه ساز یک شوک جدید باشند. به هر حال ایالات متحده با هر شوک و جرقه اینچنینی قصد داره اون آتش نهایی را روشن کنه و کاملا مشخص هست که یک جریان سیال از خود واشنگتن و عبور از مرزهای کلمبیا چطور احتمالا با دخالت سازمان های اطلاعاتی مختلف از جمله سیا مثل ده ها عملیات کودتا در جهان دارند این کودتا را هم رهبری میکنند.

خب ضعف در این زمینه را به هر دلیلی که هست میشه با یک ترفند ساده حل کرد. در رژه ها و در موارد خاصی مثل همین عکاسی در فرودگاه ها ( لااقل عکسهای رسمی خبرگزاریها ) به جای عکاس خبرگزاری ها ( به مدت محدود تا انشاء الله روزی که مشکل حل بشه ) تیم رسانه ای رژه ( اول با تشکیلش البته ) میتونه خودش عکس هایی را تهیه کنه ( اونوقت زوایا و تصاویری انتخاب میشند که مشکلات موجود کمتر به چشم بیان ) و در اختیار خبرگزاریها بزاره. یک مسکن موقت هست ولی خب نظم خوبی هم ایجاد میکنه و در ضمن فعلا برخی محدودیتهای نیروهای نظامی ما را هم پوشش میده. اینطور دیگه اون عکاس خبرگزاری ما هم یا از روی جهل یا از روی حس زرنگی که چیز جدیدی کشف کرده زوم این نمیکنه روی نقاطی که باید متوجه باشه در شرایط فعلی خوراک دست دشمن هم نده دست پیوست رسانه ای تلگرامی و توئیتری و اینستاگرامیش و افکار عمومی میده. پ ن: بارها عنوان شده تشکیل واحدهای تبلیغات و رسانه ای حرفه ای مختص نیروهای مسلح ما چه قدر ضروری است و منظور هم این واحدهایی که اسمشون ایجاد کار فرهنگی! هست نیست، بلکه دقیقا واحدهای تولید پروپاگاندای حرفه ای. ( در حوزه نظامی و برای افکار عمومی و نه گزارش به مسئولین که اونها اتفاقا باید واقعیات را ببینند و سعی در بهبود و ارتقا کنند )

پ ن: محتوای مثبت این گزارش اون هم در نزدیکی انتخابات آمریکا میتونه فرض کننده یک عملیات فریب بوده باشه کل ماجرا از ابتدا؟ قطعا با این همه جنجال دموکراتها و نتیجه این گزارش حالا ترامپ در یک موقعیت مظلوم نمایانه، معصوم و تحت حملات ناجوانمردانه که اتهامات دیگه هم علیهش را میتونه تحت تاثیر قرار بده و دروغ بپنداره قرار میگیره و معمولا یک فرد مظلوم که مورد ستم و تهمت و افترا قرار گرفته حتی توسط مخالفین هم همذات پندارانه باهاش برخورد میشه.

علاوه بر اینکه هزینه خارج از مرزها برای همه کشورها به عنوان پیشبرد راهبردهاشون در راستای منافع ملی (رفع تهدید، ایجاد برگ برنده، افزایش عمق استراتژیک، روابط و یارکشی و ... در فرامرز یک امر طبیعی است ( هر چند به علت سیطره و عملیات روانی/رسانه ای قطعا بی همتا در مورد ایران با صدها رسانه و تریبون و عوامل و شخصیتها و سیاستهای خارجی و بعضا داخلی امر بدیهی ساخت سلاح حداقلی برای دفاع از مملکت در داخل مورد حمله قرار میگیره اون هم با علم به اینکه هیچ کس هم به ما سلاح نمیفروشه و کشور و تمامیت ارضیش به شدت در معرض تهدید هست حتی از سوی همسابگان که ادعاهای ارضی هم دارند نسبت به این خاک چه برسه حضور بیخ گوش دشمن و جلو بردن خطوط تهدید و همچنین دفاع از سرزمین خارج از مرزهای خودی) ولی از چند بعد نگاه کنی در این شرایط صادرات نفت هزینه سرباری برای ما نداره. ( هر چند این دلیل بر دریافت ما به ازای درازمدت و غیرهمگون حتی و ثبت در دفتر دو کشور نیست ) ما تحت شدیدترین تحریمها هستیم، از طرفی تولید نفت به شدت کاهش پیدا کرده که میدونیم در برخی میادین مشترک نفتی بستن درب چاه ها به ضرر ماست، هزینه و ظرفیت ذخیره سازی هم محدود هست، در مورد میعانات گازی هم که تاثیر مستقیمی در رابطه با استخراج گاز داره به همین ترتیب تداوم تولید اهمیت داره. پس در حال حاضر علاوه بر راهکارهایی که وزارت نفت حتما باید دنبال کنه مثل تاسیس مخازن بیشتر، دور زدن تحریمها، اضافه کردن ظرفیت ذخیره سازی روی آب، سوآپ نفت و ... فروش قسطی و چکی ( به تعبیری ) نفت مازاد هم میتونه یکی از راه های تداوم تولید در مقابل هدف دشمنان از کاهش تولید نفت ما باشه. فراموش نکنیم خیلی از کشورها از نفتشون به عنوان سلاح استفاده میکنند، هر یک به نحوی. مسئله فقط قیمت و فروش نفت نیست.

در یکی از منابع صهیونیستی اشاره شده بود این حمله برای اولین بار از طریق دریا انجام شده توسط موشکهای بالدار. حالا باید صحت و سقمش را سنجید. اگر فرض بر برد 100 کیلومتری بزاریم پس قطعا اس-300 غیرفعال هست در سوریه و از طرف دیگه تهاجم دریایی با فرض فعال بودن اس-300 هم خوانی بیشتری داره. باید توجه کرد پس از خبر استقرار و عملیاتی شدن اس-300 این احتمالا اولین حمله به حما و منطقه پیرامونیش بوده.

همانطور که جناب امینور اشاره کردند در چت احتمالا در حوزه زمینی برای کاهش خسارات هم از بعد انسانی و هم تجهیزاتی بار را به دوش خود یمنی ها و در جاهای موردنیاز مزدوران آفریقایی انداختند ( تبدیل جنگ به یک جنگ فرسایشی ) و بیشتر در بعد حملات هوایی ( شاید بیشتر برای انتقام گیری و کینه جویی و در نهایت حمایت روحی و نظامی از نیروهای روی زمین و جلوگیری از شکست قطعی در مناطق خاص) اقدام میکنند که تنها هزینه داره و نه خسارت مالی و جانی.

فارس پ ن: به نظر آمریکا دنبال یک پیمانکار قوی در منطقه است.

تاپیک تهدیدات کشورهای حاشیه خلیج فارس ضد ایران را داریم؟ مقامات نظامی چندین کشور عربی از جمله عربستان(نماینده ویژه نظامی بن سلمان) ، امارات، بحرین، کویت، قطر، عمان دور هم جمع شدند برای بحث های بیشتر حول شکل گیری ناتوی عربی. باید جدی تر این مقوله را دنبال کرد. هرچند فعلا اختلافات و ترکیب این هیئتها دورنمای چندان روشنی نداره ولی با علاقه ترامپ و احتمالا فشار زیاد ایجاد یک نهاد مقابله کننده هماهنگ در منطقه ضد ایران زیاد هست. شاید وارد مقابله نظامی هیچگاه نشیم ولی میتونه ازاردهنده و مزاحم باشه در تقابلات منطقه ای.

خب نکته اینجاست که به نظر من برای روسها انتقال همین تکنولوژی محدود سخت تر هست تا فروش جنگنده. یعنی حاضرند چند فروند جنگنده (مثل اس-300) حالا با منت و دشواری بهمون بفروشند ولی هیچ کمک فناورانه ای بهمون نداشته باشند. (بر خلاف ترکها که مثلا حتی ساخت قسمتی از اس-400 ها را هم البته به دلایل مختلف پیشنهاد کردند) - به هر حال فروش جنگنده یعنی وابستگی در آموزش، تامین قطعات، تامین تسلیحات، احتمالا یک بستر کسب اطلاعات محدود و ... ولی انتقال تکنولوژی برای مثلا ساخت یک جنگنده بومی یک کابوس! برای همین به نظرم حواسشون هست که چه تعداد جنگنده در نهایت پای قرار داد و از چه نوع بیارن که تو اون بعد تهاجمی هم حد مطلوب را حالا برای باج سبیل به اعراب و اسراییل حفظ کنند. ولی خب ما در کنار ساخت؛ قطعا هر تعداد پرنده ولو محدود برامون کاربردی هست در این شرایط. حالا البته بحث فرضیات هست. اگر هیچ جوره حاضر به فورش نبودند و راضی به انتقال تجربه و تکنولوژی ولو محدود هم بودند مورد درخواست ما میتونه باشه.

بله، به هر حال همه به دنبال منافع خودشون هستند. بیشتر بحث برای تامین یک یا چند اسکادران برای رفع نیازهای فوری بود. با توجه به تحرمهای سوخو و قانون کاتسا و انتخابات پیش روی ترامپ که هرگونه ارتباط با روسیه براش دردسر ساز میشه توسط رسانه ها شاید فرصتی باشه که بشه از فرصت استفاده کرد. هم یک خرید فوری و کم تعداد هم پیشنهاد شما.

پمپئو در جلسه سنا مصر را تهدید کرده که باید قرارداد جدید خرید 20 فروند سوخو-35 را به خاطر قانون کاتسا لغو کنه والا عواقبش را بپذیره. نکته اینجاست شرکت سوخو گویا مشمول یک سری تحریمهای جداگانه میشه که امریکا هریک از کشورهای خصوصا دوست و متحدش سعی میکنه خریدی داشته باشه ازش بالافاصله از در تهدید وارد میشه. دیروز هم پویت در یک سخنرانی دوباره تاکید معناداری کرد که فقط تحریمهای شورای امنیت را به رسمیت میشناسه و لاغیر. حالا موضوع اینجاست که با وضعیت تحریمی شرکت سوخو ( که برای ما اهمیت نداره چون تحت تحریمهای امریکا هستیم ) و همینطور اشارات پوتین، در صورت پایان دوره 5 ساله تحریم تسلیحات هوایی ما میتونیم مشتری خوبی باشیم برای سوخو. هم سوخو تحریمه و هم ما پس تهدید به تحریم بیشتر در صورت معامله بی معناست ولی شاید پربیراه نباشه که شاید غرب به همراه امریکایی که به این نتیجه رسیده قبلا به این نتیجه برسه که طوری فشارها را افزایش بده که ایران مجبور به خروج از برجام بشه تا از این موقعیت هم نتونه استفاده کنه در نهایت. حالا اگر پیش بینی مقاومت به هر شکل طی این مدت هست، هرچند بسیار بسیار سخت هست عقد چنین قراردادی ولی الان با مازاد تولید نفت ما میشد تا این یک سال نهایی روزانه مقدار مشخصی نفت به روسها صادر کرد برای مبلغ یک قرار داد مشخص تسلیحاتی. به شرط شروع تولید سوخوهای ایران در این مدت و همچنین آموزش خلبانان، یک گام پیش بودیم.

اصولا بر خلاف تصور که تحلیلهای حمایت علنی ترامپ از نتانیاهو را عامل ترجیح رقیب نتانیاهو در ایران میدونند، به نظر اولا با دربسته بودن! نخست وزیر بعدی نسبت به نتانیاهو و ابهام موجود، تازه شدن پستهای سیاسی، تلاش برای جلب نظر ترامپ و احتمالا اقدامات افراطی تر همه باعث میشند که حضور یک نتانیاهوی خسته! که به هر حال چهار دوره به عنوان نخست وزیر تقریبا بسیاری عقیده دارند موجب رسوب فکری افکار عمومی و دلزدگی میشه و همچنین از دست دادن انگیزه هاش بلافاصله بعد انتخاب شدن و راحت شدن خیالش از این جنبه و مواجهه ی ادامه دار با یک اپوزیسیون خسته از حکومت دموکتاتورطور! همه باعث میشند لااقل نسبت به یک موجود دیگه که هیچ دیدی نسبت به عملکردش وجود نداره ادامه حضورش برای ایران چندان هم جدی نباشه. شاید برای ایالات متحده بسیار مهم باشه و از اون لحاظ کمک کنه به پیشبرد برنامه های ضد ایرانیش البته ولی خب هیچ تضمینی نبود که یک فرد جدید اتفاقا با تلاش بیشتر برای جلب رضایت ترامپ در این مسیر حرکت نمیکرد.

نوشته بود، لباس سپاه، درجه ارتش و پچ وزارت دفاع. یک تنه وزیر خودشون نماد وحدت شدند.

الان تمام نکته این هست که باید در حرکت بود و از انفعال خارج شد. ولو اقدامات کوچیک. رونمایی، سفر، سخنرانی، مصاحبه مطبوعاتی، رزمایش... یک نمونه همین پرواز به ونزوئلا که مقامات امریکایی با انفعال عنوان کردند اهمیت نداره و فقط یک اقدام سیاسی است ولی لااقل یک اقدامی بود که مجبور هستند بهش واکنش ولو انفعالی نشون بدند. باید از این دست تحرکات زیاد داشت. سفر به سوریه، پاسکتان، عراق، آمریکای لاتین. فراموش نکنیم ( به عنوان یک نظر شخصی ) یکی از نقاط قوت دولت اسبق همین تحرکش بود، روزی نبود که مقامات امریکایی ضد تحرکات ایران در ونزوئلا ابراز نگرانی نکنند، مصاحبه های پرتعداد که طرف مقابل لازم بود مدام بهش واکنش نشون بده (حالا محتوا را دولت محترم میتونه تعیین کنه) لااقل در بعد رسانه ای کنش از ما بود و واکنش از اونها. الان تمام کنش از اونهاست و سخنگوهاشون تقریبا بیکار در واکنش به تحرکات نداشته ایران.

فارس پ ن: یکی از تاریخ پژوهان کشور چند وقت پیش گفته بود درسته من چندان اعتقادی به مسائل متافیزیکی طور! ندارم ولی قتل خاشقچی و نحوه اون درست زمانیکه فشارها ضد ایران از همه سطوح در حال پیگیری بود و بالاخره برای مدتی توجهات را پرت کرد و عواقب بعدش را اگر تنها یک حماقت بدونیم از جانب ریاض کمی بی مهری به جهان کردیم (نقل به مضمون!) حالا پیرو این مطلب تنش بین ریاض و قطر هم در این دسته شاید قرار بگیره، خصوصا وقتی رسانه ای چون الجزیره را تا حدی سوق میده به سمت سه کشور دشمن با ایران در این مقطع. اون هم درست زمانیکه به نظر ریاض و امارات واقعا بهترین موقعیت را برای خرد کردن ایران به دست آوردند و کاخ سفید هم که دربست در خدمت این هدف هست و اتفاقا در این مورد کاخ سفید را در عمل انجام شده ای قرار دادند که برنامه های فشاریش به ایران را تحت تاثیر قرار داده و میبینیم نهایت تلاشش را برای رفع و رجوع خاشقچی و قطر گذاشته ولی ریاض و امارات کوتاه نمیان (در مورد قطر خصوصا) حالا انشاء الله اگر این شکاف عمیقتر بشه و یک جبهه بندی جدید ایجاد بشه در منطقه ( اون ائتلاف گسترده عربی در ابتدای تهاجم به یمن را به یاد بیاریم که به هر حال با فشار یا پول چه طور شکل گرفت و الان وضعیت لیبی و سودان (هر چند به نظر سودان قربانی هدفی بزرگتر برای ریاض هست برای طرح معامله قرن) قطر و ... به هر حال کمی متفاوت تر هست.

ایسنا پ ن: اگر چند قطعه پازل را کنار هم بزاریم، از روایت یکی از ایرانیان خارج از کشور مبنی بر تماس آمریکایی ها با یکی از شاغلین صنعت برق برای اقدامی محدود با دامنه تاثیر وسیع در شبکه برق ایران به منظور اخلال در اون بعد اتفاقات سال 88 که البته تاکید کرده بود نپذیرفته، تا اقدامات فیزیکی تخریبی در بزرگترین نیروگاه برق ونزوئلا بعد حملات سایبری، شاید بشه نتیجه گرفت این اقدام هم بخشیش لااقل از این راه بوده. یعنی استفاده از عوامل درون سازمانی در کشورها برای ایجاد برخی خرابکاری ها، حالا از انتقال فیزیکی! ویروس های نرم افزاری گرفته (استاکس نت؟) تا خرابکاریهای فیزیکی در صنعت و دست کاریهای نرم افزاری و سخت افزاری در ابزارهای کنترلی و حفاظتی. مهر وقتی ارتشت را میفرستی به آغوش فرماندهان یک کشور به ظاهر دوست در یک کشور غیردشمن و تحت فرمان نیروهای اون ( نه حتی اقدام مستقل و همکاری ) اون هم با حقوق و مزایا برای یک جنگ نابرابری که قطعا جنگ تو نیست و هیچ منافع و هدفی جز پول درش نداری، این میشه که ارتش کم کم فکر میکنه خب به جای ارتش تو بودن و حقوق حداقلی، چرا با حقوق چند برابر برای همونی که داری جونش را براش به خطر میندازی نجنگی و منویاتش را اجرا نکنی؟ ( گزارش شبکه العربیه ضد بشیر را فراموش نکنیم که حتی منجر به احضار سفیر سعودی شد )