با اونهایی که وارد کردیم و می کنیم !!     همون پروژه افق هست ؟!     اگر منطقی وجود داشت ، نیروی هوایی وقت و سرمایه خودش رو سر میراژ به هدر نمی داد که مثلا بره جلوی فرانسه مانور تبلیغاتی راه بیاندازه اونهم با بمب سقوط آزاد و موشک چینی PL-7 !!   تو برزیل ، عملکرد F-5EM به حدی خوب بوده که نیروی هوایی برزیل میراژ 2000 خودش رو که مثلا نسل 4 بوده رو کنار گذاشته !!   چرا ما با تایگرهامون این کار رو نکرده و نمی کنیم ؟!   چون معلوم نیست با خودمون چند چندیم !!

خوب از طرفی ما تصاویر سازه ها رو در برنامه ثریا دیدیم ، از این طرف هم متاسفانه حرف تقوایی درباره تبدیلی بودن صاعقه ها صحت دارد !   جالبه که تا شماره رجیستر پرنده ای که تبدیل شده رو هم می دونه !   قبلا هم گفته شده که ما در حال حاضر توانایی ساخت سازه F-5 و F-4,و حتی غولی مثل هرکولس و بخشهایی از سازه های میگ 29 و F-14 و ایلوشین 76 را داریم ( و جالبه که اشاره ای به این موضوع نمی شه که درسته که صاعقه ها تبدیلی هستند ، اما ایران سازه کامل رو می تونه بسازه) !   اما مشکل چیه ؟!؟   مثل همیشه عدم وجود مدیریت صحیح و قوی همراه با بی برنامه گی و روزمرگی گذراندن !   مثلا در حوزه مواد اولیه و آلیاژها ، خیلی از طرح ها در بهترین حالت در حد آزمایشگاه باقی ماندن و وارد فاز صنعتی نشدن ( تولید انبوه این آلیاژها هم به همین راحتی نیست ، برنامه می خواد ، زمان می خواد ، منابع مالی می خواد و .....  فقط در حوزه تامین منابع مالی عزیزی یه حساب سر انگشتی کرده که برای تولید آلمینیوم بدنه و سازه F-5 حداقل 3 هزار میلیارد سرمایه لازمه ..... وای به حال آلمینیوم امثال فانتوم ) !   این فقط یک معنی دارد ، وابستگی ما به خارج از کشور در زمینه تامین مواد ، آن هم در با این وضعیت تحریم !   و البته منحصر به صنایع هوایی هم نمی شه این مشکل !   مثلا در حوزه صنایع دریایی و نیروی دریایی و ساخت کشتی غیر نظامی و نظامی ( ناو ) ، ما فولاد دریایی رو وارد می کنیم ، در حالی که اگر به اخبار گوش داده باشید ، هر هفته در گوشه ای از این مملکت یک طرح فولادی افتتاح می شه !!

  اگر سوریه برای ما و محور مقاومت ، اونقدر که می گیم مهم است ، با این وضعیت مجبوریم سطح حضورمون رو مستقیم تر و گسترده تر کنیم !

خبرگزاری دولت به ناچار گزارش 'ایران هسته ای' را تایید کرد سندسازی مضحک ایسنا در زمینه جزئیات بازرسی های آژانس در دولت های نهم و دهم خبرگزاری ایسنا در اقدامی عجیب تلاش کرده است دسترسی های هسته ای آژانس را با دسترسی های نظامی مخلوط کرده و اینگونه نتیجه گیری کند که در 8 سال گذشته دسترسی به دانشمندان و مکان های نظامی وجود داشته است.   ایران هسته ای- خبرگزاری ایسنا در اقدامی عجیب تلاش کرده است دسترسی های هسته ای آژانس را با دسترسی های نظامی مخلوط کرده و اینگونه نتیجه گیری کند که در 8 سال گذشته دسترسی به دانشمندان و مکان های نظامی وجود داشته است.   «ایران هسته ای» روز گذشته با انتشار گزارشی تاکید کرد در طول دولت های نهم و دهم –جز با یک استثنا- هیچ دسترسی به افراد، مکان ها، اسناد و تجهیزات نظامی یا مرتبط با وزارت دفاع وجود نداشته است.   گزارش ایسنا ظاهرا در پاسخ به گزارش «ایران هسته ای» تهیه شده است اما عمدتا اطلاعیه دفتر آقای احمدی نژاد را هدف قرار می دهد که آن هم دارای بی دقتی در زمینه خلط دسترسی های هسته ای با دسترسی های نظامی است.   ایسنا در گزارش خود به مواردی از گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی اشاره کرده که همه آنها مربوط به دسترسی های مرتبط با مکان ها، تجهیزات، اسناد و افراد هسته ای است و این هیچ ربطی به برنامه نظامی ایران یا موضوع PMD ندارد.   جالب است که ایسنا جز موضوع دسترسی به پارچین در پاییز 84 –که در گزارش «ایران هسته ای» هم به آن اشاره شده بود- فقط به دسترسی به یک دانشگاه اشاره کرده بی آنکه روشن کند این دانشگاه هیچ ربطی به مسائل دفاعی نداشته است.   جنبه طنزآلود گزارش ایسنا این است که گفت وگوهای متعارف آژانس با افراد درگیر در تاسیسات هسته ای را با گفت وگو با مقام های دفاعی و نظامی خلط کرده است، در حالی که این امر جزو وظایف روتین آژانس است و آنچه اکنون آژانس به بهانه PMD خواستار آن است دسترسی به افراد، مکان ها، اسناد و تجهیزات نظامی است.   این در حالی است که در توافق لوزان دسترسی های فراپروتکلی تفاهم شده که مشخصا افراد، تاسیسات، اسناد و تجهیزات نظامی را به بهانه PMD هدف می گیرد.   عباس عراقچی روز 4 خرداد در برنامه گفت وگوی ویژه خبری تایید کرد تیم مذاکره کننده فهرستی از افراد و مکان های نظامی را برای دسترسی دادن به آژانس دریافت و در واقع این دسترسی را پذیرفته بوده، اما این امر با مخالفت رهبر معظم انقلاب اسلامی منتفی شده است.   در واقع عراقچی اعتراف کرد که تیم مذاکره کننده در این مورد بر خلاف دستورالعمل ابلاغ شده به آن عمل کرده است.   این در حالی است که «ایران هسته ای» گزارش داده است در دوره پیشین مدیریت حسن روحانی بر پرونده هسته ای ایران (82-84) حداقل 27 مورد دسترسی به افراد، مکان ها، اسناد و تجهیزات مشخصا نظامی داده شده و همان سناریو اکنون در حال تکرار است.

    با تشکر ویژه از سینا ( گوبلز ) عزیز و دیگر دوستانم که زحمت تهیه کتاب رو کشیدن !

گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی تکذیب هرگونه دسترسی به دانشمندان و مکان های نظامی در دولت های نهم و دهم دیپلمات های مطلع از مسئله به «ایران هسته ای» گفتند در دولت های نهم و دهم حتی به یک دانشمند نظامی دسترسی داده نشده است.   حامد علوی، ایران هسته ای- منابع مرتبط با موضوع هسته ای، ادعای تیم مذاکره کننده درباره دسترسی بازرسان آژانس به دانشمندان یا تاسیسات نظامی ایران در فاصله سال های 84-92 را –جز با یک استثنا- به طور کامل خلاف واقع می دانند.   آقای محمد جواد ظریف وزیر خارجه و رییس تیم مذاکره کننده هسته ای ایران روز دوشنبه 4 خرداد 1394 (25 می 2015) ادعا کرده است که آژانس در دولت گذشته به دانشمندان و تاسیسات ایران دسترسی داشته است.   گفت وگوی «ایران هسته ای» با منابع و مسئولان مرتبط با موضوع نشان می دهد این مسئله یک خلاف گویی آشکار صرفا با هدف توجیه توافق به شدت نگران کننده ای است که تیم فعلی در لوزان انجام داده و مطابق آن یک رژیم بازرسی بی سابقه و ویژه در ایران مستقر خواهد شد.   دیپلمات های مطلع از مسئله به «ایران هسته ای» گفتند در دولت های نهم و دهم حتی به یک دانشمند نظامی دسترسی داده نشده است.   درباره اماکن نظامی هم، آژانس تنها در یک نوبت پس از آغاز به کار دولت نهم –که دقیقا در ماه های اولیه استقرار دولت بوده- به پارچین دسترسی پیدا کرده و این امر دیگر هرگز تکرار نشده است.   آخرین باری که آژانس از پارچین بازدید کرده در 10 آبان 1384 (اول نوامبر 2005) بوده است.   در این تاریخ تنها 3 ماه از آغاز به کار دولت نهم می گذشت و استراتژی هسته ای این دولت هنوز تدوین نشده بود.   پیش از آن هم آژانس یک بار دیگر در تاریخ 24 دی 1383 (14 ژانویه 2005) به پارچین دسترسی پیدا کرده بود که مربوط به ماه ها قبل از روی کار آمدن دولت نهم است.   مطابق اعلام منابع مطلع، آژانس در هیچ کدام از این دو بازرسی هیچ آلودگی رادیو اکتیوی در پارچین پیدا نکرده و این امر را در گزارش 27 آبان 1384 خود رسما اعلام کرده است.   یک دیپلمات به «ایران هسته ای» گفت: «اساسا در دولت های نهم و دهم سیاست این بود که به هیچ فرد یا مکان مرتبط با فعالیت های نظامی دسترسی داده نشود».   این در حالی است که بر اساس اطلاعات موجود نزد ایران هسته ای در مقطع ماقبل روی کار آمدن دولت نهم، آژانس 27 بار به تاسیسات و افراد نظامی در ایران دسترسی پیدا کرده است.   در ایران این ظن جدی وجود دارد که همین دسترسی ها، منشا عملیات های ترور و خرابکارانه علیه برنامه هسته ای ایران در سال های اخیر بوده است.   تیم مذاکره کننده هسته ای در تفاهم لوزان، استقرار رژیم بازرسی فراپروتکلی در ایران را پذیرفته ولی رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته تاکید کردند که اجازه دسترسی به مکان های نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته ای را نخواهند داد.

http://www.irna.ir/fa/Photo/2864815/

رسایی اظهارات عراقچی در مجلس را منتشر کرد نماینده مردم تهران در مجلس در مطلبی که در سایت شخصی‌اش منتشر کرد به وقایع جلسه غیرعلنی مجلس با وزیر امور خارجه و معاون وی پرداخت و بخشی از اظهارات عراقچی را منتشر کرد. به گزارش مشرق، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در مطلبی با عنوان «آقای عراقچی و ظریف، خود شکنید آینه شکستن خطاست» به وقایع جلسه غیر علنی مجلس با ظریف وزیر امور خارجه و عراقچی عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته ای پرداخت. مطلب منتشر شده از سوی حمید رسایی به شرح زیر است: آقای عراقچی روز گذشته نکاتی را در جلسه با نمایندگان بیان کرد، که در حقیقت به معنی توجیه عبور از خطوط قرمز بود اما وقتی با اعتراض نمایندگان و رسانه ها مواجه شد، ضمن تکذیب ادعای درست نمایندگان و رسانه های منتقد، آنها را به دروغگویی متهم کرد. ای کاش روابط عمومی مجلس این بخش از اظهارات عراقچی را - که تازگی هم نداشت- در دفاع از جایگاه نمایندگان منتشر می کرد. این وضع دیگر به روالی برای تیم مذاکره کننده تبدیل شده: "اظهارات علنی بر خلاف اظهارات غیر علنی و بعد تکذیب و فعال شدن توپخانه رسانه ای برای القای این نکته که جمعی از نمایندگان و رسانه های منتقد این روند از مذاکرات، دروغ می گویند و سخنانی را به مذاکرات کنندگان نسبت می دهند که واقعیت ندارد." روز گذشته جلسه غیر علنی بود. این بار اما تیم مذاکره کننده هسته ای، شفاف تر از قبل سخن گفت. طبیعی هم بود چون مطالبات رهبری برای حفظ خطوط قرمز از تیم مذاکره کننده، صریح تر و شفاف تر شده، او وعده داده که به مردم خواهد گفت. اما همانقدر که تیم مذاکره کننده در جلسات غیرعلنی شفاف تر می شود، دلواپسی و نگرانی ما هم بیشتر می شود چون تازه می فهمیم که چرا رهبرمان روزی اعلام می کند که هیچ کس مٱذون نیست اجازه بازرسی از مراکز نظامی ما را بدهد و پس از مدتی می گوید: من اجازه نمی دهم. یکی از موضوعاتی که روز گذشته در جلسه غیرعلنی مطرح شد، موضوع بازدید از مراکز نظامی جمهوری اسلامی بود. همان خط قرمزی که رهبر انقلاب به عنوان فرمانده کل قوا مدتی قبل به آن اشاره کرد و مستقیما در سخنرانی عمومی خود، به پایین ترین رده های نظامی ابلاغ کرد که هیچ کس برای اجازه آن مٱذون نیست. اما همین موضوع به راحتی در جلسه روز گذشته از زبان تیم مذاکره کننده عنوان شد و مورد اعتراض نمایندگان قرار گرفت. آقای عراقچی در جلسه روز گذشته در حالی که تصور می کرد با جماعتی کودک سخن می گوید به تفسیر بازرسی از مراکز نظامی به اسم بازرسی مدیریت شده پرداخت و اعلام کرد این بازرسی چیزی نیست، چشم ماموران آ ژانس را می بندیم، روی تجهیزاتی که نمی خواهیم ببینند پارچه می اندازیم، آنها دستمال خود را روی تاسیسات و درب و دیوار می کشند و بعد، تمام! دیگر نمی توانند اتهامی به ما بزنند! آقای عراقچی به صراحت از پذیرش پروتکل الحاقی و بازرسی از مراکز نظامی سخن گفت ولی بعد از انتشار سخنانش و اعتراض نمایندگان و رسانه ها به این اظهارات، نمایندگان و رسانه منتشر کننده را به خدا واگذار کرد! یعنی منتقدان نسبت دروغ به من داده اند و پازل بعدی، در رسانه های مجازی و تیترها و تصاویر امروز روزنامه های یک جریان خاص تکمیل شد. آقای عراقچی چه چیزی را تکذیب و چه کسی را به خدا واگذار می کند در حالی که در صحن مجلس گفت: "... ما با نظارت مشکل نداریم با سوء استفاده از نظارت مشکل داریم و اجازه نمی دهیم که از مسائل سری و نظامی ما سر دربیاورند یا با دانشمندان ما صحبت کنند. البته در اصل نظارت و بازرسی ها مهمترین چیزی که ما پذیرفته ایم پروتکل الحاقی است که این مهمترین ابزار بازرسی برای آژانس بین المللی انرژی اتمی است برای اینکه اطمینان حاصل کند که هیچ برنامه ای مخفی هسته ای که غیر صلح آمیز باشد در هیچ کشوری وجود ندارد. پروتکل الحاقی هم فقط برای ما نیست یک معاهده بین المللی در تکمیل npt است که ابزارهای بیشتری را در اختیار آژانس قرار می دهد تا از صلح آمیز بودن فعالیت های یک کشور اطمینان حاصل کند که بیش از 124 کشور هم آن را پذیرفته اند. در پروتکل الحاقی هم تدابیر لازم اندیشیده شده که هیچ سو استفاده ای از بازرسی ها صورت نگیرد. حتما کشورهای دیگر هم حساس هستند تا از مسائل امنیتی آنها یا تاسیسات نظامی و حتی صنعتی آنها جاسوسی نشود. من صراحتا عرض می کنم در پروتکل الحاقی دسترسی به مراکز غیر هسته ای شامل مراکز نظامی وجود دارد و پذیرش پروتکل الحاقی خط قرمز ما نبوده، از روز اول که حتی مذاکرات در مسقط شروع شد به ما اجازه داده شد تا روی پروتکل الحاقی معامله کنیم. این خط قرمز نبوده و ما اجازه داشتیم تا پروتکل را بپذیریم و مذاکرات را پیش ببریم. بدون پروتکل الحاقی هم توافقی در کار نخواهد بود.(اعتراض نمایندگان که این حق مجلس است. عراقچی: بله حق مجلس است درنهایت شما نپذیرید توافق نمی شود! نمایندگان: شما می خواهید نظام را در برابر عمل انجام شده قرار دهید) حتی در توافق ژنو هم به پذیرش پروتکل الحاقی اشاره شده است و در پروتکل الحاقی هم دسترسی به مراکز غیر هسته ای شامل مراکز نظامی وجود دارد اما این دسترسی چگونه است؟ این یک دسترسی مدیریت شده است (اعتراض جمع زیادی از نمایندگان) یعنی بازرسین آژانس اگر خواستند از مرکزی بازدید کنند چه نظامی و چه غیر نظامی که مدعی هستند در آنجا یک کار خلاف هسته ای در حال صورت گرفتن است، کشور مربوطه می تواند راه های جایگیزین پیشنهاد کند و اگر نپذیرفتند، نقطه ای را که مدعی هستند کار خلاف هسته ای در آن، بدون اطلاع بازرسین آژانس در حال رخ دادن است، آن نقطه مشخص می شود و بازرسین آژانس را به صورت چشم بسته می برند در آن نقطه و چشمانشان را باز می کنند و اگر تاسیساتی هست که نمی خواهید بازرسان ببینند، روی آن را می پوشانید و آنجا را آژانس یک نمونه برداری محیطی می کند یعنی یک دستمالی آژانس دارد که می کشد به دستگاه یا به سقف و کف و می برند در وین تا ببینند مواد هسته ای در آن هست یا نه (اعتراض نمایندگان) ببینید به هر حال دسترسی یک دسترسی مدیریت شده است. با این کار اطمینان حاصل می شود که فعالیت آنجا درست است. عرض من این است اگر این دسترسی مدیریت شده، در این چارچوب که چشم بسته مامورین را ببرید داخل مراکز و چشم بسته بیاوریدش بیرون، اگر این بازرسی از مراکز نظامی و دسترسی به اطلاعات سری کشور و آنچه رهبری فرمودند شمرده می شود که ما پروتکل را نمی پذیریم ولی به اعتقاد ما اینطور نیست." متن بالا بخشی از دست نوشته های دیروز بود که آن را در جلسه علنی با سرعت نوشتم ولی با تکذیب روز گذشته آقای عراقچی در نوشته ام شک کردم، مجددا در اتاق صوت آن را بازبینی کردم و سوگمندانه دیدم تیم مذاکره کننده به جای رفع اشکالات، به منتقدان دلسوزش اتهام می زند! علاوه بر تناقضی که در اظهارات بالا وجود دارد، ظاهرا به اعتقاد تیم محترم مذاکره، این کار، بازرسی از مراکز نظامی ما نیست بلکه همان بازی کودکانه چشم گذاشتن و قایم شدن است. یکبار دیگر در اظهارات ایشان دقت کنید، می گوید: اجازه بازرسی از مراکز نظامی را نمی دهیم/ پروتکل الحاقی را پذیرفته ایم/ در پروتکل بازدید از مراکز نظامی هست(!)/ چشم بازرسان را با دستمال می بندیم و روی تاسیسات نظامی را هم می پوشانیم (به همین سادگی)/ این کار بازدید از مراکز نظامی نیست/ این کار مصداق منع رهبر انقلاب نیست!/ بدون بازدید از مراکز نظامی توافق نمی شود. در واقع این کار یعنی عزت پر، استقلال پر، امنیت کشور پر. طبعا سوال هر کودکی از آقای عراقچی - که اینقدر موضوع را ساده می کند - این است که اگر ماموران آژانس گفتند: همین مسیری که شما در مراکز نظامی تان چشم ما را بستید و بردید، می خواهم بازدید کنیم، یا گفتند همان تجهیزاتی که روی آنها را پوشانده اید، می خواهیم بازدید کنیم یا هر نقطه دیگر نظامی را و... آیا باز هم به اعتقاد ایشان، آنچه تیم مذاکره کننده تصریح می کند پذیرفته، بر خلاف نص صریح منع شده از سوی رهبری انقلاب نیست؟ خوشبینی و خوش خیالی به آمریکا تا کجاست؟! عجیب این است که تیم مذاکره کننده در جلسات غیرعلنی با پافشاری نمایندگان و ارائه مستندات، مجبور به بیان حقایقی می شود که از طرح آن در افکار عمومی واهمه دارد و بعد به جای پذیرش روند اشتباه، با تکذیب دو پهلو، زمینه تخریب منتقدان دلسوز را توسط رسانه هایی که با آن سوی مرزها هماهنگ هستند، آماده می کند. در موضوع ارائه فکت شیت به مردم و نخبگان هم که آقای صالحی خودش آن را مطرح کرد نیز به همین شکل عمل شد. آقای عراقچی انتشار این مطالب را موجب سوءاستفاده دشمن می داند، در حالی که آنچه مورد سوءاستفاده دشمن شده، وعده ها و توافقات نامتوازن و انفعال و اعتماد بی جای تیم مذاکره کننده به گرگ صفتانی چون آمریکا در مذاکره است نه بیان حقایق به مردم. پ ن: این اظهارات قبلا هم توسط آقای عراقچی به صورت علنی بیان شده و انتشار آن تنها برای رفع اتهامی است که از دیروز در برخی شبکه ها، سایت ها و روزنامه ها به منتقدان دلسوز و رسانه های هوشیار زده می شود.

                       

قبل از تحویل ( دوران توقیف ! ) در انگلیس                  

پرده‌برداری ثریا از رویای لغو تحریم ها با مذاکرات برنامه تلویزیونی ثریا در زمان پخش جدیدش چهارشنبه‌ هفته‌ی گذشته ساعت 19:30 برای دومین بار با موضوع «بررسی ابعاد تحریم‌ها» از شبکه یک به روی آنتن رفت. به گزارش مشرق، این برنامه با حضور مهندس افشین میرزایی (کارشناس ارشد حوزه‌ی تحریم) به بررسی مستند و ملموس بیش از ده مانع که رفع تحریم‌ها از طریق مذاکرات را در عمل غیرممکن می‌سازد، پرداخت. بازخوانی متن این برنامه که بیش از ده‌ها سند در آن ارائه شد و نثدی کارشناسانه به کارنامه اقتصاد کشور بعد از توافق ژنو پرداخت خالی از لطف نیست. در ادامه این برنامه نیز آقای میرکاظمی عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، میهمان تلفنی این برنامه درباره وضعیت رفع تحریم‌ها بود. معرفی کتاب «گزارش ناخوانده از سرانجام یک مسیر» بخش اول این برنامه با معرفی کتاب «گزارش ناخوانده از سرانجام یک مسیر» پیرامون ساختارهای تحریمی علیه ایران و بررسی نتایج توافق ژنو بر فضای اقتصاد ایران، آغاز شد. افشین میرزایی سرپرست تیم پژوهشی مؤلف کتاب، با اشاره به اهمیت پرداختن دقیق و مستند به موضوع تحریم‌ها، پیرامون این کتاب گفت: پژوهش این کتاب پیرامون تحریم‌ها به خاطر تأثیراتی که تحریم بر روی اقتصاد ما داشته و در این چند سال اخیر هم تشدید شده است و الان هم علّت اصلی ورود ما به مذاکرات؛ به گفته‌ی مسئولین کشور، صرفاً برای رفع تحریم‌ها بوده، انجام گرفته است. میرزایی انتشار این کتاب را حاصل یک کار پژوهشی و تیمی دانست و افزود: سعی کردیم که به صورت مستند و عملی ساختار تحریم‌ها را در 9 حوزه‌ای که کشور را درگیر کرده بررسی کنیم. از جمله نفت، بانکی، پتروشیمی، خودروسازی، هواپیماسازی و غیره. همچنین مفاد و اهمیت قوانین تحریمی، یعنی متون تحریمی آمریکا، اتحادیه اروپا و شورای امنیت را بررسی کنیم و همچنین کارنامه‌ی توافق ژنو را ارائه بدهیم. در توافق نهایی نیز رفع تحریم‌ها کاملا شبیه توافق ژنو خواهد بود کارشناس تحریم بررسی آنچه در توافق ژنو رخ داد را با گذشت 16 ماه (یک سال و نیم) از آن و نیز به علّت آنکه این توافق، توافق مادر تمام توافقات بعدی محسوب می‌شود لازم دانست و گفت: به گفته‌ی آمریکایی‌ها این توافق و هر آنچه که در آن اتفاق افتاده است، در توافق نهایی نیز؛ حداقل در مورد برداشته شدن تحریم‌ها، تکرار خواهد شد. وی افزود: دیوید کوهن که معمار تحریم‌های ایران شناخته می‌شود، چند ماه پیش به صراحت گفته است که شیوه‌ی برداشته شدن تحریم‌ها به همان شیوه‌ی توافق ژنو است. این اظهار نظر رجوع به توافق ژنو را خیلی برای ما مهم می‌کند. توافق ژنو یک تجربه‌ی تاریخی مهم است از طرفی توافق ژنو یک تجربه‌ی تاریخی مهم است. بالاخره یک مراوده‌ای با غرب داشتیم و لازم است که ثبت و ضبط شود. این کتاب سعی کرده است این تجربه را دقیق‌تر بررسی کند و با بررسی طراحی‌های پیچیده‌ای که غربی‌ها داشتند نشان دهد که درواقع از برداشته شدن تحریم‌ها چیز زیادی عاید کشورمان نشده است. مهندس میرزایی خواسته‌ی ایران در مذاکرات را برداشته‌شدن همه‌ی تحریم‌ها دانست. وی خاطرنشان کرد تحریم‌ها همچنین باید به صورت یک‌جا و دقیقاً همان روز اعلام توافق؛ نه روز اجرای توافق که با امضای توافق فاصله دارد، لغو شود. در توافقات ژنو و لوزان فقط سخن از تحریم‌های «مرتبط با هسته‌ای» است در ادامه میرزایی در پاسخ به سؤال مجری برنامه به تشریح معنای «تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای» پرداخت و گفت: هم در توافق ژنو -در بند گام اول و بند گام نهایی- و هم در توافق لوزان مکتوب شده است که فقط تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای برداشته خواهد شد. آن هم نه همه‌ی تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای بلکه یک‌ سری قیودی وجود دارد که بر این قضیه مترتب شده است. بنابراین لازم است که این تحریم‌های هسته‌ای را بشناسیم و بدانیم که این تحریم‌ها چقدر وجود خارجی دارند و چه چیزی را شامل می‌شوند و چه چیزی را شامل نمی‌شوند. وی اهمیت تحریم‌های اتحادیه‌ی اروپا و شورای امنیت را در مقابل تحریم‌های آمریکا ناچیز دانست و اظهار داشت: الان اگر آمریکا تحریم‌ها را برندارد، اتفاقی خاصی در برداشتن تحریم‌های اتحادیه‌ی اروپا و شورای امنیت –که در هر دوتایشان هم فقط برداشتن تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای مطرح است ولی فراتر از آن هستند- نمی‌افتد. هیچ «تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای» نداریم مهندس افشین میرزایی با اشاره به جدول تحریم‌های اندیشکده‌ی بین‌المللی بحران گفت: مبنا و پایه‌ی این جدول بر اساس یک پژوهشی است که اندیشکده‌ی بحران –که از اندیشکده‌های معروف بین‌المللی است و مسئولین آمریکایی و نماینده‌ی کنگره و این‌ها عضو آن هستند- انجام داده است. این جدول قوانین تحریم آمریکا (قوانین تحریم کنگره و دستورهای اجرایی رئیس‌جمهور) را بر اساس مبداء تحریمی و یا علل وضع تحریم‌ها بررسی کرده است. بر این اساس سه دلیل اصلی تصویب داریم. «منع اشاعه‌ی سلاح‌های کشتار جمعی»، «تروریسم» و دیگری هم «نقض حقوق بشر» است. علل دیگری هم داریم که مهمترین‌ش بحث پولشویی است. یعنی چهار دسته‌ی کلی وجود دارد و همان‌طور که در این‌جا می‌بینیم، اسمی از هسته‌ای برده نشده است. ما شبیه‌ترین چیزی که به تحریم هسته‌ای داریم، منع اشاعه‌ی سلاح‌های کشتار جمعی است. کارشناس ارشد تحریم با تذکر این نکته که منع اشاعه، صرفاً هسته‌ای نیست؛ موشک‌های بالستیک، سلاح‌های شیمیایی و میکروبی، پرتابگرها و سامانه‌های پرتاب را نیز شامل می‌شود، افزود: ما نمی‌توانیم بگوییم تحریم‌های منع اشاعه، فقط شامل تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای می‌شود و این دو مترادف هستند. در این جدول این دو تا را تفکیک کردند. تحریم‌های مرتبط با اشاعه تسلیحات کشتار جمعی اثر اقتصادی اندکی دارند اگر تخفیف بدهیم و تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای را همین منع اشاعه در نظر بگیریم، مشاهده می‌شود که از 7 قانون تحریمی کنگره، فقط دو قانون کنگره وجود دارد که صرفاً منع اشاعه هست. بقیه‌ی قوانین تحریم چند منظوره هستند. همان دو قانون هم اثر اقتصادی‌شان -همانطورکه این اندیشکده‌ بررسی کرده است-، کم است. در بقیه‌ی قوانین کنگره هم قانونی نداریم که صرفاً منع اشاعه باشد. یعنی فقط آن دو تا قانون است که منع اشاعه است. تصویب یکی از آن‌ها مربوط به سال‌ 1992 است و دیگری نیز سال 2011. البته این‌ها قوانین فعال کنگره هستند. یک سری قوانین وجود دارد که دیگر فعال نیستند. از قوانین فعال کنگره دو تا تحریم منع اشاعه داریم که آن دو تا تحریم هم اثر اقتصادی‌شان پایین هست. مهندس میرزایی پیرامون دستورهای اجرایی رئیس‌جمهور آمریکا نیز گفت: در مورد دستور اجرایی‌ها هم این‌جا می‌بینیم که از میان 10 دستور اجرایی، فقط یک دستور اجرایی هست که آن هم اثر اقتصادی اش کم (Low) است. در وضع بقیه‌ی دستورهای اجرایی هم نداریم که علّت، صرفاً منع اشاعه باشد. یعنی از بین 10 دستور اجرایی فعالی که الان وجود دارد فقط یکی منع اشاعه است. پس در مجموع بین قوانین کنگره و دستور اجرایی‌ها فقط سه قانون داریم که آن سه قانون هم اثر اقتصادی‌شان کم است. کارشناس حوزه‌ی تحریم با اشاره به اینکه علّت کثرت دستور اجرایی‌های رئیس‌جمهور، تصویب تحریم‌ها توسط رئیس‌جمهور آمریکا نیست بیان کرد: این‌ تحریم‌ها اکثرشان مصوبات کنگره است که طبق قوانین توسط رئیس‌جمهور آمریکا، تنها ابلاغ شده‌اند. تحریم‌های مهم و اثرگذار علل وضع چند منظوره دارند وی ضمن اشاره به متن قانون‌های اصلی و مهم کنگره‌ی آمریکا، علّت وضع این قوانین را چندمنظوره دانست و افزود: در آمریکا هر سال همراه با بودجه‌ی سالانه یک بحثی وجود دارد به اسم قانون اختیار دفاع ملی (NDAA) که در واقع دفاع ملی نیست، دست اندازی به کشورهای مختلف است. قانون NDAA 2012 خیلی مهم است. چون بانک مرکزی ما طبق این قانون تحریم شده است و آن بحث فروش نفت ما هم که مکمل تحریم‌ بانک مرکزی بوده است، طبق همین قانون تعیین شده است. جاهای مختلف این قانون مشخص کرده که علل وضع قانون و در واقع بهانه‌های تحریم، چیست. ابتدا این بحث منع اشاعه را گفته است. بعد پولشویی و تروریسم بین‌الملل را گفته است. یعنی می‌بینید که اصلاً اسمی از هسته‌ای نیست. در ادامه مجری برنامه با اشاره به مصاحبه‌ی اوباما با شبکه‌ی العربیه که گفته بود نگران تحریم‌ها نباشید و ما اجرای تحریم‌های غیر هسته‌ای را با قوت هر چه تمام‌تر ادامه می‌دهیم، تأکید کرد در واقع این نمونه‌ای از آن تحریم‌هایی اصلی‌ای ست که ادامه پیدا می‌کند. افشین میرزایی در ادامه با اشاره به اهمیت تحریم بانک مرکزی افزود: تحریم بانک مرکزی ما خیلی مهم است. این که می‌گوییم خیلی مهم بوده است، به این معنی نیست که کشورمان دست بسته بوده است. اما در مذاکرات قرار است همین تحریم‌های مهم را برداریم. یا مثلاً قانون CISADA هم همین طور. در مقدمه‌ی قانون علل وضع را موشک‌های بالستیک و بعد بحث تروریسم می‌داند و در ادامه اشاره‌های دیگری هم دارد و بحث حقوق بشر و بحث آزادی‌های مذهبی را گفته است. همچنین بحث پولشویی را تکرار کرده است. می‌بینید که CISADA هم همین‌طور. آن هم چندگانه هست. قانون IFCA هم یک قانون مهمی هست در آمریکا. آن هم همین طور، دلایل مختلفی دارد. مجری برنامه با اشاره به اینکه قراردادن واژه‌ی تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای در متون توافق ژنو و تفاهم لوزان، قیدی کاملاً زیرکانه است تا اکثر تحریم‌های اصلی را از توافق‌ها خارج کنند، افزود حالا اگر هسته‌ای را هم کوتاه بیایید و غنی‌سازی را کنار بگذارید -این محدودیت‌هایی که ما پذیرفتیم را بپذیرید- اتفاق خاصی نمی‌افتد و تحریم‌های اصلی قرار هست که سر جایش بماند. استفاده از عبارت تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای، پیش از توافق ژنو سابقه نداشته است کارشناس تحریم با تأیید اظهارات مجری برنامه گفت: اصلاً این واژه‌ی Nuclear-related Sanctions یک واژه‌ای است که شاید قبل از این اصلاً سابقه نداشته است و با توافقات اخیر وارد فضای حقوقی، سیاسی و اقتصادی شد. این را اتفاقاً 344 نفر از نماینده‌های کنگره نامه زدند به اوباما و در نامه اشاره کردند که مفهوم تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای اصلاً در قوانین آمریکا وجود ندارد. بعضاً فکر می‌کنند که تفاوتی وجود دارد بین کنگره و دولت آمریکا. کنگره آن نامه را زده است و دولت آمریکا هم در پاراف‌های نهایی که همین چند ماه پیش منتشر کرده است، این را گفته است که معماری تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای کاملاً حفظ می‌شود و بازگشت‌پذیر هم هست. بحث تروریسم، حقوق بشر و موشک‌های بالستیک را هم گفته است. بررسی موانعی که رفع تحریم از طریق مذاکره را غیرممکن می‌‌سازد در ادامه کارشناس برنامه به بررسی درس‌های توافق ژنو، به منظور تلاش برای بهبود پارامترهای توافق نهایی پرداخت. افشین میرزایی عدم پایبندی طرف غربی و آمریکا به تعهدات ناچیزش در عمل را واقعیت اجرای توافق ژنو دانست و گفت: در این پژوهشی که کردیم درواقع با یک سری طراحی‌های پیچیده‌ی اقتصادی، سیاسی و حقوقی برخورد کردیم که نشان می‌داد برخورد غربی‌ها حتی در دادن امتیازها و مذاکرات اجرایی به گونه‌ای است که در نهایت خیلی عایدی خاصی برای کشور حاصل نشود. الان هم همین طور که شما فرمودید در خلال مذاکرات هستیم و اگر این رویه‌ای که در ژنو بود ادامه پیدا کند و روند مذاکرات پیش رود ما باید نگرانی‌های جدی داشته باشیم. ما می‌خواهیم اشاره کنیم به موانعی که بر سر راه برداشته شدن تحریم‌ها وجود دارد. 1- درهم تنیدگی تحریم‌ها موجب می‌شود برداشته شدن یک تحریم به تنهایی فایده‌ای نداشته باشد وی افزود: مانع اول که نکته‌ی بسیار مهمی هست «در هم تنیدگی تحریم‌ها» هست. به خاطر این که تحریم‌ها در حوزه‌های مختلف به یک دیگر پیوستگی دارند این گونه نیست که اگر یک تحریمی به صورت منفرد برداشته شود، رفعش به ما کمکی کند. به خصوص بعضی از تحریم‌ها زیرساخت سایر تحریم‌ها محسوب می‌شوند. مثلاً تحریم‌های مالی و بانکی این گونه هستند. چون بالاخره در هر معامله‌ای با طرف‌های خارجی و در هر صنعتی و یا در هر تجارتی نیاز به بحث‌های بانکی دارید. علل وضع تحریم‌های بانکی هم مرتبط با هسته‌ای نیست. اگر این تحریم‌های بانکی و مالی برداشته نشود اثرش را روی بقیه‌ی حوزه‌ها مثل خودرو، پتروشیمی و هواپیمایی می‌گذارند. یعنی فرض کنیم یک تحریم اگر حتی برداشته هم شود ولی تحریم مالی برداشته نشود، خب اتفاقی نمی‌افتد. همین‌طور تحریم کشتیرانی. 90% حمل و نقل خارجی ما از طریق کشتی است. اگر تحریم‌های حوزه‌ی کشتیرانی برداشته نشود، اثرش را در تمام حوزه‌ها می‌گذارد. تأکید می‌کنم که منفرد برداشتن تحریم‌های یک حوزه نمی‌تواند اثرگذار باشد. ما تجربه‌ی ژنو را هم پیش رو داریم. مثلاً تحریم خودرو سازی وعده داده شد که تعلیق شود. این اظهاراتی هست که طرف‌های خارجی کردند. انجمن قطعه‌سازان فرانسه می‌گوید که ما قرارداد نمی‌توانیم ببندیم به خاطر این که تحریم‌های مالی سر جایش باقی مانده است. مدیران شرکت رنو هم باقی ماندن تحریم‌های بانکی را مانع از بازگشت‌شان به ایران و نقش آفرینی‌شان می‌دانند. می‌دانیم در خودرو سازی به همین دلایل و دلایل دیگری -که البت بحث دیگری دارد- اتفاقی نیفتاد. یا در تجرات کالاهای اساسی و بشردوستانه همین اتفاق افتاد. خبرگزاری رویترز یک گزارش مفصل منتشر کرده و از ترس بانک‌ها برای تعامل با ایران در حوزه‌ی بشردوستانه -که حتی مطابق قوانین آمریکا از تحریم‌ها معاف بوده- گفته است. به همین خاطر در این حوزه هم اتفاقی نیفتاده است و یا پتروشیمی هم همین طور است. ما مثال‌های متعددی داریم که در کتاب مفصلاً این‌ها بحث شده است. 2- در یک حوزه‌ی تحریمی هم با مجموعه‌ای از تحریم‌های مختلف مواجه‌ایم مهندس افشین میرزایی مانع دیگر را چندسطحی بودن و هم‌پوشانی تحریم‌های یک حوزه دانست و گفت: مانع دومی که در این مسیر وجود دارد، این است که صرف نظر از این که تحریم‌های حوزه‌های مختلف با هم پیوستگی دارند، حتی در یک حوزه‌ی واحد هم تنها با یک تحریم مواجه نیستیم. این تحریم‌ها، ابعاد و زوایای مختلف هر حوزه را در لایه‌های متفاوت پوشش می‌دهند. مثلاً چهار قانون مستقل داریم که از ابعاد مختلف، خرید طلا و دیگر فلزات گران‌بها توسط ایران را مورد تحریم قرار داده است. به این ترتیب اگر یکی از این قانون‌ها هم برداشته شود، تفاوتی رخ نمی‌دهد و برای آن که گشایشی در این زمینه ایجاد شود، لازم است کلیه‌ی این تحریم‌ها رفع شود. وی افزود: بی‌ثمر بودن تعلیق بخشی از تحریم‌های یک حوزه، تجربه‌ای بود که در توافق ژنو آزموده شد. برای مثال در مورد تحریم‌های بانکی، دانستن این نکته بسیار اهمیت دارد که تحریم‌های بانکی 5 شاخه‌ی اصلی دارند: تحریم ارزی: یعنی ارزهای دلار و یورو مورد تحریم قرار گرفته‌اند (به تعبیر دقیق‌تر، یورو به صورت کامل تحریم نشده ولی بر آن محدودیت‌های شدیدی اعمال شده است). روی درهم امارات هم فشارهایی آوردند. تحریم نهادهای مالی: همه‌ی بانک‌های بزرگ ما تحریم شده‌اند. بانک مرکزی کشور نیز مشمول تحریم است. تشدید نظارت‌ها: به دلیل تشدید نظارت بر عمل‌کرد بانک‌های بین‌المللی در پی تحریم‌ها و جریمه کردن آن‌ها با این بهانه، بانک‌های جهان از تعامل با ما هراس دارند. ایجاد مانع در دست‌رسی به دارایی‌ها: یک بخش از دارایی‌های ما در پی تحریم بانک مرکزی از دسترس خارج شده و بخشی دیگر نیز به حکم قضایی بلوکه شده است. تحریم شبکه‌های انتقال الکترونیک پیام‌های مالی: تحریمی که شاید مردم به اسم تحریم سوئیفت می‌شناسند. البته سوئیفت، یکی از این شبکه‌های پیام رسانی بین بانکی ست. تا سایر تحریم‌های بانکی برطرف نشود آزادسازی دارایی‌های خارج از دسترس سودی نخواهد داشت مهندس میرزایی با اشاره به وعده‌ی آزادسازی ماهانه 700 میلیون دلار از 100 میلیارد دلار دارایی‌های خارج از دسترس ایران گفت: در ژنو فقط وعده‌ی ازادسازی بخشی از دارایی‌های خارج از دسترس -که البته عددش در قیاس با شاید 100 میلیارد دارایی خارج از دسترس خیلی اندک بود-، که فقط ماهانه 700 میلیون دلار است به ما داده شد. به خاطر باقی ماندن بقیه‌ی این تحریم ها، یعنی تحریم ارزی، تحریم بانکی و تشدید نظارت‌ها و تحریم سوئیف، آن چیزی که در عمل اتفاق افتاد این بود که بازگشت اموال خیلی با اما و اگر همراه شد که مفصلاً در کتاب به این موضوع پرداخته‌ایم. ولی اگر بپذیریم که مثلاً پول‌ها به صورت نقدی برگشته است -یعنی این فرضیه را قبول داشته باشیم-، از ابتدا قرار نبود پول این گونه به کشور برگردد. چون ما این کار را قبل از توافق هم انجام می‌دادیم. شاید هم به گفته‌ی بعضی از مسئولین امر و مطلعین با هزینه‌ی کمتر. بالاخره حمل و نقل خارج از روال بانکی، هزینه‌هایی‌ دارد (هزینه‌ی امنیتی و جابجایی و ...). همچنین این پول‌ها به دلار به ما پرداخت نشده است و طبق گزارش‌هایی که خود بانک مرکزی داده است به ارزهایی مثل ین ژاپن، فرانک سوئیس و یا ارزهای دیگر به ما داده شد. چون تحریم دلار باقی مانده بود. تبدیل آن برای ما کلی هزینه ایجاد کرد و این باعث شد که اگر فرض کنیم پول‌ها برگشتند این از آن مقدار کم 2/4 و یا ماهانه 700 میلیون دلار هم پایین‌تر آمده است. همین عدد خیلی کوچک را هم ببینید اگر فرض کنیم که الان کامل هم رسیده باشد خیلی سخت به دستمان رسیده است. وی پیرامون تحریم شرکت‌های مهم کشتیرانی گفت: در مورد تحریم‌های حمل و نقل و کشتیرانی که گفتم جزء تحریم‌های زیرساختی ما هست، همین اتفاق افتاد. 6 تحریم اصلی داریم که در پاورقی توافق ژنو اشاره شد که خدمات بعضی از حوزه‌ها مثل خودروسازی و یا پتروشیمی برداشته شود که کشتیرانی هم جزء خدمات مرتبط بود. اما دقیقاً در اسناد توافق این آمده است که دو شرکت بزرگ ما، یعنی شرکت ملی نفت‌کش و شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی تحت تحریم باقی می‌مانند و یا شرکت‌های بهره بردار بندر که شرکت‌های معروفی هم هستند. این‌ تحریم‌ها باقی ماند چون این‌ها در لیست تحریمی آمریکا هستند. ما می‌خواهیم بگوییم که اگر فقط یک بخشی از تحریم‌های یک حوزه برداشته شود این جوری باعث می‌شود که انگار تحریم در عمل برداشته نشده است. این شرکت‌های کشتیرانی و نفت‌کش صاحب عمده‌ی کشتیرانی ما بوده است. برداشته نشدن این تحریم‌ها مساوی با این است که در واقع تحریم کشتیرانی ما برداشته نشد. همین اتفاق هم افتاد و در حوزه‌های مختلف هم مشکل برایمان ایجاد شد. 3- با تعلیق کوتاه‌مدت تحریم‌ها نمی‌توان قرارداد بین‌المللی امضا کرد مهندس میرزایی یکی دیگر از مشکلات توافقات هسته‌ای را تعلیق (نه لغو) تحریم‌ها دانست و خاطرنشان کرد: در توافق ژنو تحریم‌ها تعلیق شد. در توافق جدید (لوزان) هم خبری از لغو نیست و قرار است طبق تصریحی که شده است تحریم‌ها تعلیق شود. آن هم نه تعلیق‌های بلند مدت. تعلیق‌های کوتاه مدت و برگشت پذیر و این خودش یعنی این که هر لحظه امکان دارد تحریم‌ها برگردند و اتفاقاً آمریکایی‌ها روی این مسئله خیلی تأکید دارند که ما تحریم‌ها را برگشت پذیر طراحی کردیم. این ویژگی امکان عقد قراردادهای بلند مدت را از ما می‌گیرد. در برخی از حوزه‌ها مثلاً خودروسازی اصلاً قراردادها ده ساله هستند. این قراردادهای اخیری که با شرکت‌های فرانسوی داشتیم از 2004 تا 2014 بود. یک شرکت بزرگ بین‌المللی نمی‌آید در شش ماه با ما قرارداد ببندد. یا در مدت 8 ماه. چراکه تعلیق‌های تحریم‌ها 4 ماهه یا 6 ماهه است. وی افزود: در بحث بیمه‌ی کشتیرانی، اظهارات مسئولین صراحت دارد که به دلیل آنکه تحریم‌ها تعلیق شده بودند و آن هم به مدت کوتاه، شرکت‌های بیمه‌ی بین‌المللی حاضر نشدند ما را بیمه کنند و همچنان این بیمه با مشکل مواجه بود و البته من این را هم بگویم که ما دست بسته نیستیم در مقابل تحریم‌ها. این را تأکید کنم که در مورد همین شرکت‌های بیمه ما رفته بودیم شرکت‌های بیمه داخلی ایجاد کرده بودیم و الان هم داریم با همان شیوه‌های قبل از توافق مشکل‌مان را تا حدی حل می‌کنیم. 4- تعلیق برخی تحریم‌ها در توافق ژنو امتیاز خاصی نبود، چون تحریم بی‌اثر شده بود مهندس میرزایی با اشاره به عدم موفقیت آمریکا در تحریم کاهش فروش نفت ایران به صفر، یکی از ترفندهای آمریکا در مذاکرات را حفظ وضعیت موجود به عنوان امتیاز دانست و گفت: ما باید خیلی توجه داشته باشیم که امتیازی که به ما می‌دهند امتیاز مهمی باشد یعنی طوری نباشد که یک جاهایی را خودشان تحریم کردند و بعد آن تحریم موفق نبوده است و بیایند حفظ آن وضعیت را به عنوان امتیاز به ما بدهند. ما در توافق ژنو هم همین را داشتیم مثلاً در مورد تحریم نفتی با این که آن‌ها قانون داشتند که هر 180 روز کشورهای خریدار نفت ایران خرید نفت‌شان را کاهش چشمگیر بدهند؛ یا حتی بعد از آن قانون داشتند که به صفر برسد فروش نفت ایران یعنی هیچ کسی از ایران نفت نخرد. اما طبق این نمودار می‌بینیم که در مدت یک سال و نیم قبل از اجرای توافق، یعنی از تیر 91 تا دی 92 فروش نفت ایران ثابت بوده است. یعنی روی عدد 1.1میلیون بشکه و یا 1.2 میلیون بشکه در روز. یا این که گزارش‌های بانک مرکزی حتی عددهای بیشتر از این را می‌گوید. می‌گوید که در سال 91، 8/1 بوده است و در سال 92، 6/1 میلیون بشکه در روز بوده است. حالا آمدند در توافق ژنو گفتند که همین سقف فعلی حفظ شود. این سقف فعلی را یکسال و نیم خودشان نتوانستند کم کنند. یعنی تلاش داشتند ولی موفق نشدند. در واقع روغن ریخته را نذر امامزاده کردند. یا در مورد صادرات پتروشیمی، مشکل صادرات پتروشیمی ما این نبوده است که ما مشتری نداشتیم. مسئولین گفتند که برای خرید محصولات ما صف کشیدند یعنی ما مشتری داریم، محصول نداریم بدهیم. این تعلیق صادرات پتروشیمی امتیاز خاصی نیست یعنی آن چیزهایی که آن‌ها تحریم کرده بودند و موفق نشده است. 5- استفاده از عبارات کلی و مبهم و موکول کردن جزییات تعهدات غربی‌ها در توافق ژنو به آینده، مشکل‌ساز شد میرزایی با اشاره به اهمیت حقوقی متن توافق ژنو گفت: یک بحثی که خیلی مهم هست استفاده از عبارات کلی و موکول کردن جزئیات به آینده هست. در توافق ژنو استفاده از واژه‌های کلی خیلی مشکل ساز شد. مثلاً در بحث آزادسازی اموال و وعده‌ی آزادسازی که داده شد از واژه‌ی Enable استفاده شد که به معنی قادرسازی و یا فراهم کردن شرایط است که خیلی عبارت کلی‌ای است و ما اموال را به صورت اقساط دریافت کردیم و یا فقط از کشورهای خریدار نفت دریافت کردیم که شاید مطلوب ما نبود مثلا گرفتن یک مبلغ اندک به صورت قسطی وجهه‌ی خوبی نداشت. وی افزود: این در حالی است که تعهدات ما جزئی، دقیق، مشخص و قابل راستی آزمایی است و تعهدات طرف مقابل متاسفانه اینگونه نبود و اگر الان هم قرار است به صورت رویه قبلی عمل شود منجر به این می‌شود که دوباره در عمل طرف مقابل هر طوری که دلش می‌خواهد نهایت سوء استفاده را از این مسئله بکند. مهندس میرزایی در مورد امتیاز صنعت هواپیمایی گفت: ما دیدیم که در اجرا قیود متعددی بعداً اضافه شد. مثلا گفتند هواپیماهایی شامل این بند می‌شودند که عملیاتی باشند، قبل از پیروزی انقلاب خریداری شده باشند و فقط قطعه فقط جایگزین می‌شود. یعنی به همان امتیاز اندکی که داده بودند قیدهای خیلی متعددی اضافه شد. میرزایی در پاسخ به این سوال که آیا در نهایت در زمینه هواپیمایی توانستیم چیزی دریافت کنیم گفت: تنها یک تعدا دفترچه بود. برخی شرکت‌ها مانند شرکت گیونگ گزارش رسمی دادند که تعدادی دفترچه و ... به قیمت شاید 70 تا 80 هزار دلار تا 100 هزار دلار به ایران داده‌اند. وی با اشاره به تعهدات طرف مقابل ناچیز بوده و خیلی چیزها را شامل نمی‌شده بیان داشت: این مثال‌ها نشان می‌دهد وقتی واژه‌ای کلی نوشته می‌شود و جزئیات منعقد نمی‌شود چه بلایی را به سرمان می‌آورند. کارناس ارشد تحریم افزود: در مورد بحث نفت یک واژه‌ی کلی نوشته شده است که انجام وقفه در تلاش برای کاهش فروش نفت. این اصلا یک واژه‌ی خیلی مبهم است و اصلاً قابل راستی آزمایی نیست و ما تلاش طرف مقابل را نمی‌توانیم اندازه بگیریم که ببینیم وقفه ایجاد شد یا نه. 6- پابرجا ماندن فضای روانی تحریم‌ها حتی در تعلیق موفق تحریم‌ها مهندس میرزایی با توجه به این نکته که آن‌ها گرم اورانیوم ما را حساب می‌کنندگفت: یک مانع دیگر این است که طرف مقابل در همان زمانی که دارد توافق اجرا می‌شود، با حیله‌های مختلف و شگردهای مختلف که در واقع برای این طراحی دارند و اتاق فکرهایشان دارند فکر می‌کنند، می‌آید به طرق مختلف فضای روانی تحریم‌ها را حفظ می‌کند. وی ادامه داد: مثلاً در همین مدت اجرای توافق 12 دور ما تحریم جدید شدیم که شام اضافه شدن به لیست تحریم‌ها بود. که 7 دور آن توسط آمریکا و 5 دور توسط اتحادیه‌ی اروپا انجام گرفت. یا این که برای خیلی از بانک‌های بین‌المللی در همین مدت اجرای توافق جریمه برایشان وضع کردند. مقدار جریمه از سال 2004 که شروع شده بود تا سال 2012 با جریمه 2013 و 2014 برابری می‌کند که این نشان می‌دهد که طرف مقابل می‌خواست بگوید که در همین مدت توافق هنوز فضای تحریمی کاملاً باقی مانده است و شاید مجموع این اعداد را که بگیریم بیشتر از آن عددی می‌شود که از ما پول خرج شده است. میرزایی با اشاره به اینکه طرف مقابل می‌خواهد فضای روانی تحریم را نگه دارند گفت: مثلاً اوباما می‌گوید که ما هر کسی بخواهد تحریم‌ها را نقض کند مثل یک تن آجر روی سرش فرود می‌آییم. حتی به شرکتی که ضبط صوت خودرو تولید می‌کند رحم نمی‌کنند. یعنی آمدند شرکتی که ضبط صوت خودرو تولید می‌کرد را هم در این مدت جریمه کردند که چرا به ایران قطعه می‌داده. 7- اعطای معافیت‌های تحریمی به عنوان امتیاز وی افزود: ما باید حواسمان باشد آن امتیازاتی که می‌گیریم این طوری نباشد که این امیتاز قبلا جزء استثناهای تحریمی باشد و آمریکایی‌ها و غربی ها، آن را به عنوان امتیاز به ما بدهند. مثلا در بحث هواپیمایی امتیاز صدور مجوز برای قطعات ایمنی پرواز، اصلا تحریم نبوده است و طبق اسناد از قوانین خود آمریکا هم مستثنی بود. ولی خوب به عنوان امتیاز درج شده است و یا امتیاز کالای تجارت بشردوستانه که کلا از تحریم‌ها معاف است ولی به عنوان امتیاز درج شده است. خود دیوید کوهن تصریح می‌کند که این‌ها معاف بوده است. این نکته‌ای است که حتما باید حواسمان باشد امتیازهای پوچ و توخالی به ما ارائه نشود. 8- رفع تحریم‌ها صرفاً حقوقی نیست، عزم سیاسی می‌خواهد این کارشناس تحریم‌ها با اشاره به این نکته که رفع تحریم‌ها فقط حقوقی نیست و عزم سیاسی نیاز دارد، گفت: اگر طرف مقابل عزمی برای برداشته شدن تحریم‌ها نداشته باشد اتفاقی نمی‌افتد. یعنی با این اما و اگر حقوقی، اگر عزم سیاسی هم نداشته باشند تقریبا اتفاق خیلی خوبی رخ نخواهد داد. ما می‌بینیم که قبل و بعد از توافقات ژنو بانک‌های ما رفتند یک روالی را طی کردند در دادگاه‌های اروپا که از تحریم بیرون بیایند. دادگاه اروپا رای داد که این‌ها از تحریم خارج شوند اما دوباره توسط اتحادیه اروپا این‌ها تحت تحریم قرار گرفتند چون عزمی وجود نداشت. این چیزی است که مسئولین هم تصریح کردند. میرزایی گفت: در مورد خودروسازی قبل از اینکه قانون تحریمی شروع شده باشد، تحریم وجود داشت. شرکت‌های اصلی مثل پژو و نیسان و این‌ها قبل از قانون تحریم که سال 92 تازه گذاشته شده است از ایران خارج شده بودند. بحث گرانی و کاهش تیراژ تولید این‌ها قبل از آن قانون اتفاق افتاده بود. این نشان می‌دهد که همه چیز حقوقی نیست و طرف مقابل باید عزم سیاسی داشته باشد. اگر این عزم نباشد اتفاقی نمی‌افتد وی ادامه داد: یا در مورد شرکت‌های کشتیرانی هم می‌بینید که با حکم دادگاه اروپا از تحریم خارج شده‌ند اما بعد توسط اتحادیه‌ی اروپا دوباره به لیست تحریم اضافه شدند. 9- تحریم‌های اصلی باید برداشته شود نه تحریم‌های فرعی مهندس میرزایی در پایان گفت: ما باید تحریم‌های اصلی هر حوزه را بشناسیم که چی هست حداقل در حوزه‌های اصلی مثلاً در مورد نفت و گاز. تحریم سرمایه گذاری، تحریم صادرات به ایران، که بنزین جزء این تحریم بود و تحریم فروش نفت جزو تحریم‌های اصلی ما هسند. که در مورد نفت در توافق ژنو فقط به بحث فروش نفت پرداخته شده نه این که همه‌ی تحریم‌ها را بردارند. باید حواسمان باشد که همه‌ی تحریم‌ها باید برداشته شود. یا در بحث مالی 5 تحریم اصلی این حوزه باید برداشته شود. در مورد پتروشیمی هم همین طور همه تحریم‌های اصلی باید برداشته شود نه صادراتی که یک تحریم فرعی حساب می‌شود.

واکنش عراقچی به تیتر نخست «فارس 24» و توضیح فارس آنچه خبرگزاری فارس و مخاطبان آن انتظار دارند از آقای عراقچی بشنوند، پایان این مبهم گویی ها و روشن شدن تکلیف دسترسی به مراکز نظامی کشور پیرو تفاهم لوزان یا توافق جامع هسته ای است.   صبح امروز یکی از اعضای کمسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با خبرگزاری فارس، اعلام کرد که «بازرسی‌ها از مراکز نظامی به صورت مدیریت‌شده پذیرفته شده اما در خصوص دسترسی به دانشمندان هسته‌ای هنوز پاسخی به طرف مقابل داده نشده است». این موضوع البته یک خبر محرمانه نبود و شخص آقای عراقچی پیش از این نیز در گفت و گو با خبرگزاری صدا و سیما این موضوع را تائید کرده و گفته بود: «دسترسی به مراکز غیرهسته‌ای که شامل مراکز نظامی هم می‌تواند باشد». دکتر عراقچی همچنین در تاریخ 24 اردیبهشت ماه پس از دیدار با آقای آمانو در جمع خبرنگاران گفته بودند «دسترسی به مراکز غیرهسته ای شامل مراکز نظامی هم می تواند باشد».   نظر به اینکه رهبر معظم انقلاب بیستم فروردین ماه در دیدار با مداحان صریحا هرگونه نفوذ به مراکز نظامی کشور را به بهانه بازرسی رد کرده و فرموده بودند « به‌هیچ‌وجه اجازه داده نشود که به بهانه‌ی نظارت، اینها به حریم امنیّتی و دفاعی کشور نفوذ کنند؛ مطلقاً. مسئولین نظامی کشور به‌هیچ‌وجه مأذون نیستند که به بهانه‌ نظارت و به بهانه‌ بازرسی و مانند این حرف‌ها، بیگانگان را به حریم و حصار امنیّتی و دفاعی کشور راه بدهند»، «فارس 24» بسته خبری ویژه خبرگزاری فارس اظهارات آقای عراقچی را که توسط آقای کریمی قدوسی نقل قول شده بود، به عنوان تیتر نخست خود انتخاب کرد.   واکنشی که از یک دیپلمات درباره چنین اموری انتظار می رود،‌ این است که اگر خدای ناکرده خبری که توسط یک عضو کمسیون امنیت ملی کشور به رسانه‌ها اعلام شده حقیقت نداشته باشد، اقدام به تکذیب آن نموده و نخبگان و افکار عمومی را اقناع نماید؛ به ویژه اینکه اولا موضوع در حوزه امنیت ملی کشور است، ثانیا بارها نقل قول های مستقیمی توسط تیم مذاکره کننده مبنی بر توافق درباره دسترسی به مراکز نظامی منتشر شده و ثالثا این امر توسط رهبر انقلاب رد شده است. اما متاسفانه و در کمال تعجب آقای دکتر عراقچی با انتشار صفحه نخست «فارس 24» در صفحه شخصی خود در یکی از شبکه های موبایلی که معمولا عکس های خود را منتشر می کنند، در واکنش به این موضوع نوشتند:‌«جز آنکه آقای کریمی قدوسی و خبرگزاری فارس را به خداوند بزرگ واگذار نمود چه می توان کرد؟»   جالب اینکه آقای عراقچی اجازه دادند برخی «دنبال کنندگان» صفحه اینستاگرام ایشان هر ناسزایی را که بخواهند به هر کسی که میل دارند نثار کنند و این نظرات از صفحه شخصی ایشان پاک نشد. اینکه آقای عراقچی خبرگزاری فارس را به خدا واگذار کرده اند جای شکر دارد و خبرگزاری فارس نیز همواره دعاگوی آقای عراقچی بوده و ایشان را به خدای متعال واگذار می کند. اما آنچه خبرگزاری فارس و مخاطبان آن انتظار دارند از آقای عراقچی بشنوند، پایان این مبهم گویی ها و روشن شدن تکلیف دسترسی به مراکز نظامی کشور پیرو تفاهم لوزان یا توافق جامع هسته ای است. اعضای محترم تیم مذاکره کننده فکت شیت تفاهم لوزان را که طبق تصریح آقای عراقچی بناست در نگارش توافق جامع اطراف مذاکره به آن وفادار باشند،‌منتشر نکرده اند و همواره تاکید دارند که اظهارات تیم، همان فکت شیت است. خبرگزاری فارس نیز بنا به رسالت خود این اظهارات را به عنوان فکت شیت تیم ایرانی مذاکره کننده به اطلاع مردم می رساند و خواهد رساند و از اینکه در این مسیر به خدا واگذار شود، سجده شکر به جا می آورد.

پوتين به درخواست نتانياهو از فروش اس 300 به ايران منصرف شد مشرق ؛ روزنامه کویتی الجریده مدعی شد که نخست وزیر اسرائیل در سفر محرمانه اخیرش به مسکو، ولادیمیر پوتین را متقاعد کرده است تا قرارداد فروش سامانه موشکی اس 300 به ایران را لغو کند و مسکو نیز تهران را از این امر مطلع کرده است. روزنامه کویتی «الجریده» در شماره امروز خود به نقل از منابع خود نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، در سفر محرمانه چند روز پیش به مسکو توانست قرارداد فروش موشک های اس سیصد روسی را به ایران لغو کند. این روزنامه به نقل از منبع خود افزود: ولادیمین پوتین رئیس جمهور روسیه و نتانیاهو به طور محرمانه در مسکو دیدار کردند و پس از آن نتانیاهو توانست قرارداد فروش موشک های اس سیصد را به ایران لغو کند. این دیدار به درخواست نتانیاهو صورت گرفت که با یک فروند هواپیمای اختصاصی به همراه رئیس شورای امنیت ملی و مشاور نظامی‌اش وارد مسکو شد و به مدت سه ساعت با پوتین دیدار کرد. به نوشته این روزنامه، این منبع افزود که دو طرف در این دیدار توافق کردند که اسرائیل تعهد بدهد که با مداخله نظامی نکردن در سوریه برای سرنگونی بشار اسد، حافظ منافع روسیه در خاورمیانه باشد. در مقابل، رئیس جمهور روسیه نیز تاکید کرده است که تلاش کند بشار اسد را متقاعد کند مانع از انتقال تسلیحات پیشرفته به حزب الله لبنان شود. دو طرف همچنین درباره ادامه همکاری در زمینه های مختلف نظامی به ویژه فناوری های پیشرفته که اسرائیل در اختیار روسیه قرار می دهد و وارد چرخه نظامی روسیه می شود با یکدیگر همکاری کنند. این منبع تاکید کرد که روسیه لغو این قرارداد را به ایران اطلاع داده است و در حال بررسی است که سامانه موشکی ضد هوایی و موشک های دور بردی به ایران بدهد که در مقایسه با اس سیصد کمتر پیشرفته است.

  با تشکر ویژه از سینا ( گوبلز ) عزیز و دیگر دوستانم که زحمت تهیه کتاب رو کشیدن !

    با تشکر ویژه از سینا ( گوبلز ) عزیز و دیگر دوستانم که زحمت تهیه کتاب رو کشیدن !

  با تشکر ویژه از سینا ( گوبلز ) عزیز و دیگر دوستانم که زحمت تهیه کتاب رو کشیدن !

      با تشکر ویژه از سینا ( گوبلز ) عزیز و دیگر دوستانم که زحمت تهیه کتاب رو کشیدن !

  فکر کنم ما در زمان اصلاحات ار لحاظ مالی نمی تونستیم قضیه رو ساپورت کنیم !   زمان احمدی نژاد ( به غیر از 2-3 سال آخرش ) وضعیتمون بهتر می شه که خوب به نظر میاد جایی برای خرید نمونده !     روسها از یه چیزی کاملا مطمئن شدن که یکباره تصمیم گرفتن سیستم رو بدن  ( چشمک )!   به قول یکی از دوستان مشکلی که تو مملکت ما هست ، اینه که برای تک تک کارها رهبری باید بیاد پشت قضیه ، روند کارها رو دقیق دنبال بکنه و مکرر روی اون کار تاکید کنه تا تو اون قسمت به جایی برسیم !   مثلا بیاد بگه نیروی دریایی ، نیروی راهبردی تا نداجا از اضمحلال نجات پیدا بکنه !   باید بگه پدافند هوایی در اولویت هست تا ما از لحاظ تجهیزات پدافند ( دارم می گم تجهیزات !! ) رشد بکنیم !   بعضی جاها علارغم تاکید ایشون روی اون کار ، برخی آقایون آفتابه رو می گیرن روی اون کار !   نمونه معروفش هم ماجرای بهینه سازی ژ-3 هست !

  فکر کنم درست باشه !   برداشت من از سخنان فرماندهان همینه که اجازه بازرسی کشتی به آل سعود و کشورهایی که در تهاجم به یمن با این خاندان سفاک ائتلاف کردن داده نمی شه ، نه سازمان ملل !!   البته از نظر من کاری که می تونستیم بکنیم ، درخواست از سازمان ملل برای اعزام نمایندگانی به ایران بود تا محموله ها رو همینجا و در حین بارگیری ، بازرسی بکنند و همینطور برای محکم کاری ، سازمان ملل یک نماینده در کشتی یا هواپیما داشته باشه !   می شه در ارسال محموله های بعدی ، این کار رو انجام داد !

دفاع لاوروف‌ از تصميم روسيه برای‌تحويل S300 به ايران وزیرخارجه روسیه گفت با این عقیده که تصمیم مسکو برای تحویل سامانه های موشکی اس سیصد به ایران اشتباه سیاسی بوده است، کاملا مخالف است.   به گزارش مشرق به نقل از خبرگزاری تاس از مسکو، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه روز دوشنبه در مصاحبه با روزنامه روسیسکایا گازتا گفت به طور کامل با این عقیده که تصمیم روسیه مبنی بر تحویل سامانه های موشکی اس سیصد به ایران یک اشتباه سیاسی بوده، کاملا مخالف است. لاوروف گفت: تحویل موشک های اس سیصد به ایران، هرگز ممنوع نبوده است، نه توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد و نه تحریم های دوجانبه آمریکا و اتحادیه اروپا. وی افزود: تعلیق این قرارداد توسط روسیه، در واقع در پاسخ به درخواست شرکای غربی بود که می گفتند این اقدام باعثخواهد شد ایران موضعی سازنده تر در گفتگوها داشته باشد. لارووف خاطر نشان کرد: از آن پس، زمان کافی سپری شده است و تغییرات زیادی در مسیر مثبت ایجاد شده است، و در مجموع، از نظر ما، توافق اساسی در لوزان حاصل شده است که ما را به تقویت همکاری با ایران تشویق می کند؛ اکنون ما تحویل اس سیصد را با لغو اقدامات محدود کننده یک جانبه و با تعهد به این قرارداد، اجرایی می کنیم. وزیر خارجه روسیه گفت: از نقطه نظر امنیت منطقه ای، موشک های اس سیصد، برای هیچ کس تهدید محسوب نمی شود؛‌ این سامانه موشکی، مشکلی برای کسی ایجاد نمی کند مگر اینکه کسی بخواهد به ایران حمله کند. لاوروف گفت: سامانه های موشکی مانع تهدیدات می شوند و ما سال هاست از این عقیده حمایت می کنیم که امنیت منطقه ای در خلیج فارس با حضور همه کشورهای عرب و ایران محقق می شود. وزیر خارجه روسیه تاکید کرد: من به طور مطلق با آنانی که می گویند تحویل موشک های اس سیصد به ایران یک اشتباه سیاسی بود، مخالفم. وی افزود: واکنش جهان به دنبال تصمیم ما مبنی بر از سر گیری و تکمیل روند قرارداد با ایران، هشدار دهنده نبوده است؛‌ این حرکت ما به طور عمده، با درک تحلیل گران همراه بوده است که آن را گامی عادلانه و حتی اجتناب ناپذیر خوانده اند.

  مثل اینکه مال برگشتن !

ساخت موتورهای پیشرفته "وانکل‌" توسط سپاه سپاه پاسداران با تولید ۲ نوع موتور وانکل، جمهوری اسلامی ایران را با تکیه بر توان متخصصان داخلی، عضو باشگاه کشورهای دارنده موتورهای پیشرفته وانکل پهپادی کرد. به گزارش مشرق، وانکل‌ به موتورهایی گفته می‌شود که فاقد پیستون بوده و اصطلاحاً، دورانی یا درون سوز هستند. در موتورهای وانکل، فشار حاصل از احتراق، نیرویی بر روتور (چرخانه) وارد می‌کند و باعث چرخش آن می‌شود یعنی همان کاری که پیستون در موتورهای دیگر می‌کند. اما در موتورهای وانکل، پیستون از چرخه تولید توان در موتور حذف شده و توان مورد نیاز برای حرکت میل‌لنگ‌ها، از چرخش روتور در داخل موتور تولید می‌شود. مهمترین مزیت این کار، اولا کاهش وزن موتور و ثانیا، انجام کارهای مورد نیاز، یعنی چرخش میل‌لنگ و نهایتا حرکت‌دادن محور با همان توان و یا حتی کمتر است به این معنا که در موتورهایی که با پیستون کار می‌کنند، گاز ناشی از احتراق سوخت باعث حرکت پیستون‌ها شده و با حرکت پیستون‌ها، میل‌لنگ‌ها به چرخش درآمده و نهایتا محورها به حرکت در می‌آیند. مشابه همین فرآیند با وسعت کمتری در مورد پهپادها نیز صادق است اما حالا با حذف فرآیند کارکردن پیستون‌ها برای دست‌یابی به حرکت محور و چرخش ملخ‌ پهپاد، مصرف انرژی و احتراق سوخت در موتور، کاهش یافته و با سبک‌شدن وزن موتور به خاطر حذف پیستون‌ها، قطعا پرنده بی‌سرنشین با سرعت بیشتر و برد بیشتری می‌تواند عملیات انجام دهد. ** وانکل‌های سپاه با توجه به این نیاز، متخصصان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تولید 2 موتور وانکل در ابعاد و کارکردها مختلف، قدرت عملیاتی پهپادهای نیروی هوافضا را بالا برده‌اند، چیزی که سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران 8 آذر سال 93 در قالب افزایش برد پهپادهای سپاه خبر داده و گفته بود: هر چند که ابتدا، پهپاد مهاجر برد 3کیلومتری داشت اما امروز با ساخت انواع پهپاد با تنوع مأموریتی مختلف شعاع عملیاتی آنها نیز تا 3 هزار کیلومتر افزایش یافته که این مسئله یک خودکفایی بزرگ در صنعت دفاعی محسوب می‌شود. شاید یکی از مهمترین دلایل افزایش برد پهپادهای سپاه به 3 هزار کیلومتر، نصب و به کارگیری موتورهای وانکل روی این پهپادهاست؛ سردار سلامی جانشین فرمانده کل سپاه هم درباره این تحول گفته بود: امروز به یک نقطه بسیار قابل قبولی در این زمینه رسیده‌ایم؛ این توانمندی ما در این فناوری در حدی است که به‌عنوان مثال یکی از پهپادهای ما با ویژگی رادارگریزی 30 ساعت مداومت پرواز دارد و شعاع عملیاتی آن نیز حدود 3هزار کیلومتر است که هم در بخش شناسایی و هم در بخش تهاجمی کاربرد فوق‌العاده‌ای دارد. لازم به ذکر است که پیش از دستیابی سپاه به این برد و مداومت پروازی، پهپاد فطرس با 2000 کیلومتر برد و قابلیت 16 تا 30 ساعت مداومت پروازی و پهپاد شاهد129 با حدود 2000 کیلومتر برد و مداومت پروازی 24 ساعته، دوربردترین و با مداومت پروازی بالا، در صدر پهپادهای ایران قرار داشتند اما با اعلام دستیابی سپاه به برد 3 هزار کیلومتر و مداومت پروازی 30 ساعته، یک سوال مطرح شد و آن اینکه سپاه چگونه به این میزان از برد و مداومت پروازی دست یافته است؟ در ذیل، نام و مشخصات کامل 2 نوع از موتورهای وانکل متعلق به سپاه پاسداران برای نخستین بار منتشر می‌شود:   اما موتورهای تولید شده توسط متخصصان صنایع هوایی کشورمان در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تنها به موتور دورانی شاهد 783 محدود نشده است، بلکه متخصصان سپاه با "تکیه بر توان داخلی" توانسته‌اند موتور دیگری به نام موتور دورانی شاهد 788 را نیز تولید کنند، موتوری که در مشخصات فنی، پیشرفته‌تر از نسل اول موتورهای وانکل شاهد است. شاهد 788 با همان میزان سوخت (100LL) توانی معادل 50 اسب بخار تولید می‌کند که این افزایش توان به معنای بالا رفتن سرعت و کاهش مصرف سوخت و نهایتا افزایش برد پرنده می‌شود.  

گفت وگوی مهم ارنست مونیز با چارلی رز/ اعلام آغاز جاسوسی مدرن مونیز: پس از توافق 'تجهیزات نظارتی امریکایی' در تاسیسات هسته ای ایران نصب می کنیم بخشی از فناوری های پیشرفته ای که برای نظارت بر برنامه هسته ای ایران پس از توافق نهایی در تاسیسات هسته ای ایران نصب نخواهد شد، ساخته شده در «آزمایشگاه های دولت امریکا» است.   ایران هسته ای- ارنست مونیز وزیر انرژی امریکا که بخش های فنی تفاهم لوزان محصول مذاکره وی و دکتر علی اکبر صالحی است در گفت وگویی با چارلی رز از شبکه تلویزیونی بلومبرگ اعلام کرد بخشی از فناوری های پیشرفته ای که برای نظارت بر برنامه هسته ای ایران پس از توافق نهایی در تاسیسات هسته ای ایران نصب نخواهد شد، ساخته شده در «آزمایشگاه های دولت امریکا» است.   این امر برای نخستین بار از یک تهدید اطلاعاتی و حفاظتی بی سابقه علیه برنامه هسته ای ایران پرده بر می دارد.   متن کامل این گفت وگو که روز 22 اردیبهشت (13 مه) انجام شده، در ادامه می آید.   ***   رز: روزنامه واشنگتن پست، مونیز را سلاح مخفی واشنگتن در گفتگوهای (هسته ای) با ایران نامیده است. او درباره جزئیات فنی توافق هسته ای با همتای ایرانی خود علی اکبر صالحی مذاکره می کند. مونیز، استاد دانشگاه اِم آی تی آمریکا است که سابقه چهل سال تدریس و ریاست گروه فیزیک را در آنجا بر عهده داشت. مونیز در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون به عنوان معاون وزیر انرژی و کارشناس اداره سیاست علم و فناوری در کاخ سفید فعالیت می کرد. خرسندم که برای نخستین بار با او در پشت این میز گفتگو می کنم.   آقای مونیز، مسائل زیادی برای گفتگو وجود دارد: قطعاً درباره حوزه انرژی به طور کلی و دیدگاه شما درباره تغییرات اقلیمی و سایر مباحث گفتگو خواهیم کرد. اما اجازه دهید بحث را با مذاکرات هسته ای آغاز کنیم. حضور شما کنار جان کری در گفتگوها باعث شده است نزد همه ما مشهور شوید. نکته جالب اینکه، شخصی که در میز گفتگوها کنار آقای ظریف قرار دارد، فردی است که شما از دوران دانشجویی خود در اِم آی تی، او را می شناسید. این طور نیست؟   مونیز: واقعیت آن است که ما در اِم آی تی هم دوره بودیم، اما آن زمان یکدیگر را نمی شناختیم. بعداً زمانیکه او هدایت تیم (نمایندگی) ایران را در آژانس بین المللی انرژی اتمی بر عهده داشت یکدیگر را ملاقات کردیم، اما به شما اطمینان می دهم گفتگوهای ما به شکل دوجانبه و سی، چهل ساعته ای که در سوئیس داشتیم، نبود. رز: به ما بگویید نقش شما در مذاکرات چیست؟   مونیز: باید بگویم در ابتدای گفتگوها برای دستیابی به توافقی که روی هم رفته باید محدودیتهای مهم برای برنامه هسته ای ایران را در بر گیرد، برنامه ای که آقای صالحی آن را ایجاد و اداره می کرد، مذاکره کنندگان ایرانی احساس کردند حضور تیم وزیر امور خارجه و رئیس سازمان اتمی کشورشان در بحث ها منطقی است. البته باید به شما یادآوری کنم که آقای صالحی پیش از ظریف، وزیر امور خارجه بود. در اینجا بود که من برای شرکت در گفتگوها معرفی شدم، زیرا بخش های زیادی از توافق به مبادلات (بده بستان ها) در زمینه هایی مانند سانتریفیوژ، ذخایر و میزان غنی سازی اورانیوم ایران مربوط است که جنبه فنی دارند. بنابراین، دوباره از من خواسته شد که در کنار جان کری، به عنوان مذاکره کننده اصلی با آقای صالحی حضور داشته باشم.به اعتقاد من، تصمیم ها نتایج خوبی داشت؛ هر دو طرف مذاکره نیز تیم هایی خوبی داشتند و ما نیز بحث های فنی را مدیریت کردیم. شاید سابقه تحصیل هر دو ما (من و آقای صالحی) در دانشگاه ام آی تی باعث شد که فوراً به حل مسئله روی بیاوریم و امیدواریم بحثها، دامنه و جزئیات خاص آنچه را که بر سر آن مذاکره کردیم، نشان دهد.   رز: آیا پیش آمده که فقط شما دو نفر، به تنهایی گفتگو کنید؟   مونیز: بله، موارد بسیاری وجود داشت.   رز: هدف شما چیست؟   مونیز: تبادل زیادی وجود دارد؛ دیدگاه شخص من و گمان کنم دیدگاه دولت آمریکا به توافق این است که هدف ما در بلندمدت و چند ده سال آینده این است که بتوانیم اعتماد جامعه بین المللی را جلب کنیم که ایران واقعاً به دنبال برنامه صلح آمیز برای تولید تاسیسات و انرژی هسته‌ای است. اما صادقانه بگویم، امروز چنین اعتمادی وجود ندارد و شدت تحریمها خود بیانگر همین مسئله است. بنابراین، ما کار را با مجموعه ای از محدودیتهای بسیار شدید برای برنامه هسته ای ایران آغاز می کنیم و به مرور زمان، اگر همه درست عمل کنند، نهایتاً در بلند مدت ایران به کشور برخوردار از برنامه هسته ای تبدیل خواهد شد که از معاهده منع تکثیر (اِن پی تی) و پروتکل الحاقی که شفافیت بیشتر را به همراه خواهد داشت، تبعیت می کند. فرضاً یکی از اقدامات آمریکا و همکاران ما در گروه 1+5، تعیین ضوابطی بود که دستکم تا ده سال، اگر ایرانی ها تصمیم بگیرند فوراً اورانیوم یا پلوتونیم برای سلاح گردآوری کنند، زمان گریز هسته ای برای آنها دستکم یکسال طول بکشد. در اینجا منظور گردآوری اورانیوم غنی شده یا پلوتونیم لازم برای تولید نخستین سلاح هسته ای است؛ بدین ترتیب حتی اگر ایرانی ها تصمیم بگیرند توافق را لغو کنند، همه بازرسان را بیرون کرده و فوراً برای گردآوری مواد هسته ای اقدام کنند، دستکم به یک سال زمان نیاز خواهند داشت. در حالیکه امروز این زمان بسیار کوتاه و حدود دو یا سه ماه است.   رز: اگر ایرانی ها هم اکنون مذاکرات را کنار بگذارند و فوراً برای تولید سلاح اتمی اقدام کنند، می توانند یک بمب بسازند؟   مونیز: برای تهیه سوخت هسته ای به دو تا سه ماه زمان نیاز است. آقای ظریف اخیراً در برنامه ای حضور داشت و به نکته ای اشاره کرد که بارها برای ما گفته است: اینکه تعریف ما از زمان گریز هسته ای، غیرمتعارف است. البته او حق دارد و در تعاریف استاندارد، زمان گریز به زمان لازم برای دستیابی به خود سلاح هسته ای گفته می شود.   اما رویکرد ما محافظه کارانه است و ما آن را زمان لازم برای دستیابی به مواد هسته ای تعریف کرده ایم و البته تسلیحاتی شدن به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت که ما آن را به حساب نیاوردیم. بنابراین با دیدگاه محافظه کارانه می توان گفت توافق، زمان لازم برای دستیابی به مواد اولیه را دستکم تا ده سال دیگر، به یک سال افزایش خواهد داشت. بنابراین در مسئله زمان گریز هسته ای، توازن وجود دارد و باید روشن شود چه تعداد سانتریفیوژ و با چه کیفیتی باید فعال باشد، چه میزان ذخایر اورانیوم غنی شده وجود دارد و سطح خلوص آنها چقدر است و یا در صورت تصمیم احتمالی ایرانی ها برای دستیابی به آستانه گریز هسته ای، آنها قادرند با چه سرعتی سانتریفیوژ یا آبشار تولید کنند. بنابراین، همه این جزئیات فنی باید مطرح و بررسی شود. ما در این زمینه تعامل خواهیم داشت. چند هفته پیش مطلبی در روزنامه ها منتشر شد که من و تیم همراهم اغلب در این موارد پس از اطلاع با آزمایشگاه های (فیزیک) تماس می گیریم و زمانیکه چند ساعت استراحت می کنیم، کارشناسان در آنجا محاسبات تازه را انجام می دهند تا اطمینان یابند که زمان گریز هسته ای یکساله را همواره مد نظر داریم.   رز: شما و همکاران فیزیکدان هسته ای شما چه چیزی گرد آوری می کنید؟   مونیز: زمانیکه در مذاکرات به جان کری ملحق شدم، اعلام شد که وزارت انرژی آمریکا به شکل گسترده در گفتگوها شرکت دارد. واقعیت آن است که این مشارکت قبلاً نیز وجود داشت. بنابراین ما مجموعه ای از آزمایشگاه ها و تأسیسات هسته ای در اختیار داریم که اصولاً گنجینه بسیاری از قابلیت های هسته ای آمریکا به شمار می روند. بنابراین، هفت آزمایشگاه ملی و دو مرکز هسته ای خود را برای ارزیابی جنبه های گوناگون ابعاد فنی توافق، به کار گرفتیم.   رز: گفته می شود ما درباره محل تأسیسات هسته ای ایران و فعالیت ها در این مراکز، اطلاعات زیادی داریم و حتی مدل‌هایی (ماکت یا الگوهایی) از برخی آزمایشگاه هایی که به آنها اشاره شد، وجود دارد؟   مونیز: مطبوعات گزارش هایی را در این باره منتشر کرده اند.   رز: خواسته ها از شما چیست؟ آیا قرار است با بررسی گفته های ایرانی ها و اطلاعات، صحت پیش فرض ها را درباره وضع کنونی ایرانی ها، تغییرات لازم در توافق و پیامدهای آن بررسی کنید؟   مونیز: بله، ما برای تصمیم گیری و انتخاب از بین ذخایر اورانیوم، شمار سانتریفیوژها و سطح غنی سازی ذخایر اورانیوم، گزینه های مختلفی در اختیار داریم. بنابراین باید بین این پارامترهای گوناگون توازن ایجاد کنیم و همواره دستور العمل رئیس جمهور اوباما را مبنی بر اینکه دستکم یک سال باید تا زمان گریز هسته ای فاصله باشد، ملاک قرار می دهیم.   رز: برخی معتقدند این اقدام به تنهایی کافی نیست و کره شمالی را مثال می زنند. نظر شما چیست؟   مونیز: اوضاع کره شمالی از نظر سطح بازرسی ها کاملاً تفاوت دارد و باید بگویم تفاوت مهم در قیاس با کره شمالی به میزان شفاف سازی، دسترسی (به تاسیسات) و راستی آزمایی مربوط می شود. در برنامه کره شمالی، تعداد بازرسان نسبتاً اندک بود و برای بازدید آنها از مراکز مختلف، محدودیتهای بسیاری وجود داشت. در واقع، همین تجربیات بود که جامعه بین المللی را به ایجاد پروتکل الحاقی سوق داد که چیزی فراتر از توافقهای پادمانی معمول با سازمانهای بازرسی بین الملل را شامل می شود و زمینه دسترسی و شفافیت بیشتر را فراهم می کند. همه اینها بخشی از توافق هستند: ایران متعهد شده است که اساساً برای همیشه یا دستکم تا زمانیکه عضو معاهده منع تکثیر هسته ای است، در چارچوب پروتکل الحاقی عمل کند.   رز: اشاره کردید زمان یکساله برای گریز هسته ای طبق آمارهای محتاطانه است. آیا میزان بازرسی ها برای شما راضی کننده است؟ جان کری گفت بازرسی ها در این توافق، شدیدترین بازرسی های ممکن است. آیا شما بازرسی ها را کافی می دانید؟   مونیز: بله، وگرنه به جمع بندی نمی رسیدیم، اما این بازرسی اجزاء بسیاری دارد که باید همه آنها را اجرا کنیم. ما در توافق به همه بخش های زنجیره تأمین و حتی معادن اورانیوم و کارخانه ها دسترسی و بر مراکز تولیدنظارت مستمر داریم. همچنین برای مهر و موم شدن تجهیزاتی که دیگر از آنها استفاده نمی شود، فناوری پیشرفته به کار می گیریم و بازرسی های ادامه دار وجود دارد. اگر ایرانی ها بخواهند بازرسی ها را دور بزنند، ناچار هستند کل زنجیره تأمین را مخفیانه ایجاد کنند که مراکز گوناگون بسیاری را شامل می شود و ما معتقدیم اگر بازرسی ها، اجرای پروتکل الحاقی و ابزارهای ملی ما را در نظر بگیرید، ایجاد کل زنجیره تأمین واقعاً دشوار خواهد بود.   رز: اجازه بازرسی از پایگاه های نظامی خود را نمی دهند و هیچ کشور دیگری نیز حاضر نیست چنین کاری کند. آیا شما به این پایگاه ها دسترسی دارید؟   مونیز: در اینجا دو مسئله متفاوت وجود دارد که گاه با یکدیگر تلفیق می شوند. مسئله اول، فرآیند بررسی ابعاد نظامی برنامه هسته ای گذشته ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی است که تا به امروز موفقیت آمیز نبوده، اما هنوز نهایی نشده است. البته ایران و آژانس باید بر سر میزان دسترسی لازم برای اینکه آژانس بتواند گزارش نهایی خود را درباره «ابعاد نظامی احتمالی» برنامه گذشته ایرانی ها منتشر کند، به توافق برسند. سخن ما از حرکت رو به جلو است، زیرا در ادامه راه فرآیندی ایجاد می شود که ایران تا زمان مشخص باید دسترسی لازم را به مراکزی که درباره آنها نگرانی منطقی و بر پایه واقعیتها وجود دارد، فراهم کند. در اینجا نیز فرآیندی وجود دارد که یک یا دو کشور به تنهایی نمی توانند از آن جلوگیری کنند.   رز: ظاهراً آمریکا علاقه دارد تجهیزاتی طراحی کند که آژانس بین المللی انرژی اتمی در بازرسی های خود برای نظارت از آنها استفاده کند. ایرانی ها نیز از آن بیم دارند که این تجهیزات زمینه جاسوسی آمریکا از آنها را فراهم کند.   مونیز: ابتدا باید بگویم که چیزهایی مانند پروتکل الحاقی یا استفاده از فناوری های پیشرفته برای بازرسی های آژانس مسائلی هستند که ما به شکل گسترده تر برای فعالیت های آژانس بین المللی انرژی اتمی مدنظر داریم و فقط به ایران مربوط نمی شود. هدف نیز جلوگیری از تکثیر (تسلیحات) هسته‌ای در هر جای دنیا است؛ در اینجا و امیدواریم در بسیاری از دیگر نقاط دنیا نیز از فناوری های پیشرفته مانند پلمپ های ویژه که در صورت دستکاری مستقیماً مسئله را به آژانس بین المللی اطلاع داده و زمینه بازرسی سریع را فراهم می کنند، استفاده کنیم. اینگونه فناوری ها نیز در آزمایشگاه های ملی آمریکا تولید شده است و برای ایرانی ها پذیرفتنی نیست. ما بر سر این موضوع گفتگو کرده ایم.   رز: نظر شما درباره تمایل ایران برای فعالیتهای تحقیق و توسعه روی سانتریفیوژهایشان چیست؟ اگر این توافقنامه ده سال یا دوازده سال یا هر زمانی که توافق شود اعتبار داشته باشد، در این مدت آنها تحقیقات زیادی روی این سانتریفوژها انجام داده اند و پس از این دوره ده ساله، توانایی آنها در غنی سازی اورانیوم خود افزایش قابل توجهی خواهد داشت.   مونیز: مسائل مربوط به تحقیق و توسعه از موارد اختلافی بوده است. در ده سال اول هیچ غنی سازیی توسط هیچ سانتریفوژ پیشرفته انجام نخواهد شد و فقط سانتریفوژهای اولیه آنها یعنی IR-1 در این مدت اجازه فعالیت خواهد داشت. در واقع در این ده سال، در بخشی از فعالیتهای تحقیق و توسعه ایران عقبگردهایی وجود خواهد داشت اما در عین حال آنها می توانند پیشرفتهای نیز داشته باشند. هرچند امکان استفاده از سانتریفوژهای پیشرفته در محاسبه زمان گریز هسته ای که ما در نظر گرفته ایم، لحاظ شده است. رز: منظور شما این است حتی اگر آنها از سانتریفوژهای پیشرفته نیز برای غنی سازی استفاده کنند، با شرایطی که شما قرار داده اید حداقل یک سال زمان نیاز دارند تا گریز هسته ای را انجام دهند؟   مونیز: شکی نیست که برنامه هسته ای ایران محدودتر از آن چیزی است که ما روی کاغذ فرض کرده ایم. واقعیت این است در مذاکرات سالهای دوهزار و سه تا دوهزار و پنج شرایط متفاوتی وجود داشت و این بار ما برنامه ایران را به شدت محدود کرده ایم اما آنها می توانند برای مدت زمان بسیار طولانی در آینده، فناوری هسته ای را توسعه دهند.   رز: محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در مصاحبه خود با من گفت «در سال دوهزار و سه ایران حاضر بود پروتکل الحاقی را برای بازرسیهای نامحدود اجرا کند. در واقع ایران بین سالهای 2003 تا 2005 این کار را انجام داد. اما متاسفانه دولت وقت آمریکا مسیر رویارویی را انتخاب کرد و ممکنها را از بین برد.» در موارد متعددی او گفته است که ایران حاضر بود این کار را در سال دوهزار و سه انجام دهد.   مونیز: اینکه آنها حاضر بودند این کار را انجام دهند و اگر در آن زمان توافقی بین المللی حاصل شده بود، شرایط کاملا بسیار متفاوت بود. در آن زمان آنها فقط چند صد سانتریفوژ داشتند. اما اکنون آنها حدود بیست هزار سانتریفوژ دارند و اکنون آنها حدود ده هزار کیلوگرم اورانیوم غنی شده دارند که تا حد پنج درصد غنی سازی شده است. در این توافق قرار است این مقدار به سیصد کیلوگرم کاهش یابد و غنای آن نیز به سه ممیز شش یا هفت دهم درصد برسد و این موضوع تا پانزده سال ادامه خواهد داشت. بنابراین می بینیم این میزان کاهش قابل توجهی در ذخیره اورانیوم غنی شده آنها خواهد بود.   رز: رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا روی شما حساب کرده اند که کنگره را متقاعد کنید. من می دانم شما اعتبار و صلاحیت این کار را دارید زیرا شما سیاستمدار نیستید و شما می توانید کنگره را متقاعد کنید که این توافق برای آمریکا خوب است و برای ده یا دوازده سال امکان پیشرفت در برنامه هسته ای ایران را کاهش خواهد داد.   مونیز: اول از همه باید بگویم جان کری و من هر دو خیلی هماهنگ و متحد با یکدیگر کار می کنیم. روشن است که ما زمینه ها و سوابق مخصوص به خود را هم داریم.   بنابراین وقتی مرا وارد مذاکرات کردند برای این بود که به ابعاد فنی مذاکرات بپردازم، چه مسائل مربوط به غنی سازی یا تولید پلوتونیوم در راکتورها و مسائل دیگر باشد.   مشخص است که برای این بخش از توافقنامه، من همکاری زیاد و فشرده ای با اعضای کنگره دارم اما نباید فراموش کنید که این توافقنامه ابعاد دیگری هم دارد، از جمله کاهش تحریمها، مسئله ابعاد نظامی و مسائلی از این قبیل که جان کری وزیر خارجه آمریکا سخنگوی اصلی در این خصوص است. مسئله دیگر اینکه مسائل جامعتری وارد این مذاکرات شده است که درباره ماهیت مذاکرات است، نه درباره نتیجه مذاکرات، برای این مسائل نیز مشخص است که وزیر خارجه و رئیس جمهور در راس هستند.   رز: ایرانیها پشت همین میز گفته اند که ما سلاح اتمی نمی خواهیم. آنها همیشه این حرف را زده اند. شما این حرف را چگونه ارزیابی می کنید؟   مونیز: اول از همه اجازه دهید بگویم امیدوارم که این حرف حقیقت داشته باشد. و این توافق همانطور که قبلا هم گفته ام، این توافق برای مدتی طولانی ایجاد می شود، زیرا برخی از محدودیتها تا بیست و پنج سال ادامه خواهد داشت و برخی نیز در واقع تا ابد ادامه دارد. بنابراین هدف اصلی این است که با گذشت زمان ما به این حرف ایرانیها اعتماد پیدا کنیم. واقعیت این است که امروز کاملا روشن است که اعتمادی به این حرف وجود ندارد. دستکم در گذشته چنین نبوده است اصلا به همین علت است که ما این تحریمها را علیه ایران وضع کرده ایم.   رز: وزیر خارجه ایران گفته است تحریمها نبود که آنها را پای میز مذاکرات آورد. آیا به نظر شما تحریمها آنها را به میز مذاکره آورد؟   مونیز: شما می دانید که من نمی توانم به این سوال پاسخ بدهم. من شخصا بر این باورم که تحریمها قطعا بخشی از علل این مسئله بوده است اما در نهایت کار ما چیزی جز این نیست که توافقی به دست آوریم که مبتنی بر راستی آزمایی باشد.   رز: آیا قضاوت شما این است که وزیر خارجه ایران و همتای ایرانی شما، با حسن نیت با شما مذاکره کرده اند و حاضرند توافقی را امضا کنند که توانایی آنها را برای داشتن سلاح اتمی محدود می کند؟   مونیز: مطلقا همین طور است. من فکر می کنم دستکم فرصتی فوق العاده وجود دارد و تلاش بسیاری می شود، من معتقدم ما فرصت فوق العاده و بسیار زیادی برای کامل کردن این توافق داریم. پارامترهایی که ما تا اینجا روی آنها کار کرده ایم، این رژیم بسیار سختگیرانه را که خاطر نشان کردم، برای ده، پانزده و بیست سال و غیره تعیین و مشخص می کند. به نظر من آنها حاضرند با این رژیم پیش بروند.   رز: آیا آنها با حسن نیت مذاکره می کنند؟   مونیز: من مطلقا اطمینان دارم که همین طور است.   رز: زیرا برخی می گویند آنها سعی می کنند بار دیگر وقت کشی کنند و این همیشه استراتژی آنها بوده است؟   مونیز: ما همگی قبول داریم که داریم به نتیجه ای تا پایان ژوئن می رسیم.   رز:  اگر تا پایان ژوئن توافق حاصل نشود چه خواهد شد. آیا شما می توانید درباره همه نکات توافق کنید؟   مونیز: اینکه اگر توافق حاصل نشود چه خواهد شد، من نمی توانم حدس بزنم اما می دانیم که احتمال دارد کنگره اقدامات جدیدی انجام دهد.   رز: آیا تحریمهای جدید وضع خواهد شد یا کار دیگری انجام خواهد شد؟   مونیز: باید منتظر باشیم ببینیم. اما آنطور که می دانیم، هم اکنون طرحی وجود دارد که به زودی درباره آن رای گیری می شود. البته میان دولت و کنگره توافق شده است که دست کم متممی به آن اضافه نشود تا برای ما نیز قابل قبول باشد یعنی فضای کافی برای ما فراهم شود تا بتوانیم توافق با ایران را تا سی ژوئن نهایی کنیم. بعد از آن کنگره می تواند نظر خود را اعلام کند. من خودم خیلی خوشبین هستم که ما در نهایت توافقی خوب به دست خواهیم آورد که می توانیم به کنگره ارائه کنیم. بعد از آن نوبت ایران خواهد بود که به مفاد توافقنامه واو به واو عمل کند.   رز: اگر آنها این کار را بکنند، ما همچنان اصرار خواهیم داشت که کاهش تحریمها مرحله ای خواهد بود و نمی تواند به یکباره و فوری اتفاق بیفتد؟   مونیز: البته ما کاملا روشن گفته ایم که مطمئنا این کار مرحله ای خواهد بود به این معنا که پارامترهای کلیدی که ما درباره آن قبلا صحبت کردیم، برای مثال پارامترهایی که زمان یک ساله گریز هسته ای را مشخص می کند، این پارامترها باید عملی شود تا کاهش تحریمها شروع شود. بنابراین برای مثال باید ده هزار کیلوگرم اورانیوم ذخیره شده ایران به سیصد کیلوگرم کاهش یابد. این مثال خوبی است. در واقع این کار باید انجام شود نه اینکه فقط قول آن داده شود.   رز: در واقع این کار باید پیش از حذف تحریمها انجام شود؟   مونیز: دست کم این نظر شخص بنده است و در اینجا نیز جان کری باید در این خصوص به همراه شرکایمان در 1+5 مذاکره و صحبت کند.   رز: در هر صورت نظر شما این است که ایران ابتدا باید این مقدار را کاهش دهد در غیر این صورت کاهش تحریمها شروع نخواهد شد؟   مونیز: توافق کلی میان 1+5 این است که لازم است باید پیش از شروع کاهش تحریمها، پارامترهای کلیدی هسته ای تحقق پیدا کند.   رز: برخی گزارشها حاکیست فرانسویها در مقایسه با ما با ایرانیها سختگیری بیشتری می کنند؟ البته منظورم در چارچوب 1+5 است.   مونیز: اول از همه اجازه دهید بگویم خود این دستاورد بزرگی بوده است که 1+5 تا چه حد در این خصوص هماهنگ و یکصدا بوده است. اخیرا نیز وزرای خارجه این شش کشور حاضر بودند و روی این مسئله کار کردند. بسیاری از شرکای ما از جمله فرانسویها نظرات مهمی برای نهایی کردن توافقنامه ارائه کرده اند.   رز: برای من توصیف کنید تا چه حد چشمگیر و فوق العاده است که هم اکنون توافقی در دست دارید. البته باید بگویم این توافق هنوز کامل نیست و ممکن است کامل نشود اما در هر حال چارچوب یک توافق است. آیا به نظر شما اینکه تا اینجا رسیده ایم بسیار چشمگیر است، آیا زمانی که این گفتگوها را شروع کردید فکر می کردید بتوانیم به اینجا برسیم؟   مونیز: برای پاسخ به این سئوال باید به واکنشها توجه کرد. در ابتدا وقتی این توافق حاصل شد، بسیاری از دامنه و جزئیات و دقت این توافق متعجب شدند.   رز: در واقع آنها از آنچه به دست آمده بود تعجب می کردند زیرا انتظار آن را نداشتند.   مونیز: این مسئله به طور گسترده بیان شد و حتی بسیاری از کسانی هم که درباره این توافق بسیار تردید داشتند، به این مسئله اذعان کردند.   رز: به نظر شما چرا آنها می خواهند این کار را بکنند؟   مونیز: درست است آقای ظریف می گوید تحریمها آنها را پای میز مذاکره نیاورد اما قطعا خلاصی از تحریمها چیزی مسئله ای بسیار مهم برای آنها بود.   رز: آیا به نظر شما این چیزی بود که بازی را تغییر داد؟   مونیز: به نظر من روشن است که این محرکی اصلی بوده است. دوم اینکه من فکر می کنم واکنش جوانان در ایران مرا تشویق و امیدوار کرد، به ویژه وقتی که حصول توافق چارچوب اعلام شد. جوانان زیادی در ایران هستند که می خواهند دوباره به غرب بپیوندند و کشورشان روابطی عادی تر با غرب داشته باشد.   رز: آیا می توان گفت اگر توافقی حاصل شود که بیشتر مردم مطمئن شوند می تواند به اهداف مورد نظر هم برای ایرانیها و هم آمریکا و هم برای 1+5 برسد، آیا این توافق می تواند به ایران کمک کند روابط بهتری با بقیه جهان داشته باشد و ممکن است به گفتگو با ایران درباره مسائل جامعتر و گسترده تری بینجامد که میان ایران و آمریکا و 1+5 فاصله انداخته است.   مونیز: اول از همه، دوباره باید بگویم و مطلقا مسئله را روشن کنم که ما درباره توافقی هسته ای با ایران مذاکره کرده ایم و این مذاکرات درباره توافقنامه ای قابل راستی آزمایی بود که بتواند شروط مورد نظر را تامین کند. من خواهم روشن کنم که آرزوی رسیدن به این نتیجه ای که شما توصیف کردید و البته من هم چنین چیزی را آرزو دارم، هیچ تاثیری بر این توافق و مذاکرات نداشت. این توافق صرفا مربوط به برنامه هسته ای بوده است. از طرف دیگر این مسئله زمان می برد، و البته ما نمی توانیم نخواهیم این آرزو برآورده شود به ویژه اگر این بدان معنا باشد که برخی از دیگر اقدامات ایران که ما را ناراضی می کند، پایان یابد.   رز: هنوز چه مسائلی حل نشده باقی مانده است که بگوییم توافق نهایی درباره برداشته شدن تحریمها حاصل نشده است؟   مونیز: دقیقا مرحله ای بودن تحریمها و اینکه چه کارهایی کاهش تحریمها را کلید می زند، مسائلی است که باید هنوز حل شود. هنوز مسائلی هستند که قبلا هم خاطر نشان کردم و مربوط به آژانس بین المللی انرژی اتمی می شود و درباره برنامه هسته ای گذشته ایران است که باید ابهامات درباره آن برطرف شود. همچنین مسائل دیگری هم وجود دارد که ما درباره آنها صحبت نکرده ایم برای مثال اینکه تحریمهای سازمان ملل متحد مربوط به برنامه موشکهای بالستیک ایران ادامه خواهد یافت. همچنین تحریمهای تسلیحاتی وجود دارد. بنابراین چنین مسائلی هنوز باید بحث شود که البته این مسائل مربوط به من نمی شود و در چارچوب اختیارات وزرای خارجه است.   رز: اگر شما به اندازه کافی اورانیوم غنی شده برای ساخت سلاح اتمی داشته باشید، به عنوان یک فیزیکدان چه قدر طول می کشد سلاح اتمی بسازید و بتوانید از آن استفاده کنید و به هدف بزنید؟   مونیز: می دانید که نمی توانم پاسخ این سوال را کامل بدهم. اما با اورانیوم غنی شده با غلظت بالا، اجماع عمومی این است که دست کم رسیدن به یک سلاح خام و ابتدایی که البته نمی تواند سلاحی کارآمد باشد، اما چنین سلاحی می تواند مخرب باشد. البته برای کشوری با توانمندی علمی و فنی ایران، این کار به روشنی قابل انجام است. البته درباره قسمت دوم سوال شما، مسئله کاملا فرق می کند و اینکه ما آن را برای تسلیحاتی کردن و قراردادن روی موشک طراحی کنیم. اما روشن است که در این گفتگو نمی توانیم وارد جزئیات آن شویم.   به نظر من این توافقنامه در دوره های زمانی مختلف نقاط عطفی دارد که تا مدتهای طولانی ادامه خواهد داشت و هدف نهایی این است، همانطور که گفتم برای کوتاه مدت نیست، در نهایت هدف این است که جامعه بین المللی مطمئن شود که برنامه هسته ای ایران جز برای اهداف صلح آمیز نبوده است. بنابراین این هدف ماست. اگر عکس این ثابت شود، ما هنوز گزینه هایی روی میز داریم که واکنش نشان دهیم.

در گفت وگو با الشرق الاوسط بیان شد اوباما: امریکا به تقویت غربگرایان در ایران امید بسته است/ منطقه پس از اوافق هسته ای به آرایش جدید علیه ایران نیاز دارد باراک اوباما رییس جمهور امریکا در تازه ترین سخنان این مسئله را که در هرگونه توافق هسته ای چشم امید به تقوت غربگرایان در ایران دارد، تکرار کرد.   ... ادامه مقاله مهم مارتین ایندیک در بروکینگز نقشه ژئوپلتیکی امریکا برای دوران پسا توافق چیست؟ مارتین ایندیک نایب‌رییس و مدیر برنامه سیاست خارجی بروکینگز، که همچنین مدیر مؤسس مرکز سابان این مؤسسه آمریکاییی نیز هست، در مقاله ای مهم پیش فرض ها و طراحی های ژئوپلتیکی امریکا را بویژه در نسبت با توافق هسته ای تحلیل کرده است.   ... ادامه