سلام من هم موافقم !! ما نهایتا به 30 ، 40 تا جنگنده تقریبا به روز برای خرید نیاز داریم (حالا پایین و بالاش فعلا مهم نیست) تا در تقابل های محدود از آنها استفاده کنیم بقیه احتیاجات را می توان با موارد قدیمی تر یا ضعیف تر هم بر طرف نمود . به نظرم ما باید به سمت راهکار های بومی و ابتکاری برویم و بخش گسترده ای از نیازمان را با توان داخلی حل کنیم . اینکه نیروی هوایی می تواند برای ما کارساز باشد شکی در آن نیست اما واقعیت این است که سطح بازدارندگی ابزاری این نیرو نسبت به هزینه کارکرد آن با موارد دیگر برابری نمی کند . با توجه به شرایط ، تاکید بیش از حد ابزاری بر روی این نیرو می تواند چاه ویلی باشد که بودجه محدود ما را بدون بازدهی مناسب ببلعد . هافبک بازی سازی که با یک تنه فنی بازیکنان قوی بنیه حریف از دور خارج شود چه به کار آید !؟ گاهی برای ضعیف تر بازی سازی اهمیت کمتری از تخریب بازی حریف دارد .

سلام علاوه بر صحبت شما بنده هم می خواهم فارغ از بحث اخیر از یک دید دیگر به مساله نگاه کنم . وقتی بخواهند شخصی را به کاری وادار کنند (مثلا دشمن برای اعمال اراده خودش بر ما) در سه لایه می توان اقدام کرد که شامل لایه های کنش ، گرایش و بینش هستند . در کنش ، اجبار علنی وجود دارد . مثلا در دوره استعمار کهن ، استعمارگر با استفاده از قدرت و اجبار ، کنش گری افراد را به سمت منافع خود تغییر می داد و در واقع آنها را برده خود می کرد . اعمال قدرت در این لایه سبب افزایش اصطکاک و مقاومت شده و هزینه ها را بالا می برد . در لایه گرایش ، از نقاط کم عمق عقیدتی (بینشی) که در واقع نقطه ضعف جامعه می باشند استفاده کرده و با استفاده از گرایش افراد ، آنها را به سمت امیال خود سوق می دهند . مثلا در مبحث دینی با نفوذ دادن یا اجیر کردن یک عامل و نشان دادن آن شخص به عنوان یک عالم دینی ، از گرایش دینی مردم با عقاید سطحی سوء استفاده و آنها را به سمت دلخواه هدایت می کنند . این حالت در مرحله دیگر استعمار (میانی) قابل مشاهده هستش که استعمارگر با استفاده از اعتقاد مردم نسبت به حاکم خود (در آن زمان شاه کشور) و یا همان عالمان دینی یا سران قومیتی و ... اهداف خود را با هزینه و اصطکاک کمتر محقق می ساختند در حالیکه مردم از پشت پرده ماجرا با خبر نبودند . در لایه سوم که با گسترش رسانه های نوین قدرت یافت ، تغییر بینش و عقیده مخاطب شکل گرفت . در همان مثال استعمار ما اینجا استعمار نوع سوم را داریم که با استفاده از عملیات روانی و جنگ رسانه ای ، بینش و عقیده توده مردم و خواص متناسب با اهداف ما دوباره ایجاد می شود و از آن به بعد آنها با میل و رقبت با ما همراهی خواهند کرد . حالا بحث بنده در اینجا لایه دوم است (فارق از مثال استعمار و اجبار که آوردم ) . در اینجا ما با عدم شناخت دقیق از محتوای تاریخی و ملی و یا مفاهیم دینی خود اسیر خواهیم شد . یعنی عملا امکان دارد که با عمق کم علمی خود ، ظرفیت هایمان را از بین برده و یا نتوانیم از آنها بهره کافی را ببریم و حتی مورد هجوم قدرت نرم و هوشمند دشمن واقع شویم . در بحث ملی گرایی هم به همین شکل است . عدم مطالعه دقیق تاریخی باعث می شود که متخاصم بتواند عقاید و مقاصد خود را در لفافه این حس قرار داده و به خورد ما دهد و یا توانایی های ما را در مقابل هم قرار دهد و ... . پ . ن – این بحث واقعا گسترده می باشد که در این چند جمله و عبارت و با توان علمی بنده قابل بیان و گسترش نیست . امیدوارم روزی فرصت بررسی این موارد با دیگر دوستان و با توجه به شرایط زمانه حاضر فراهم شود .

مدیران محترم به دلیل نامربوط بودن این پست به عنوان این بخش اگر صلاح دانستید منتقل یا پاک بفرمایید سلام حالا شاید این مواردی که شما فرمودید هم درست باشد اما این علامت 5 پر یا همان ستاره در شرق کهن بسیار استفاده می شده است . بر روی تعدادی از سکه های عهد ساسانی علامت ستاره (به اشکال مختلف و اکثرا به همراه ماه) موجود است : پیروز اول جاماسب قباد اول انوشیروان هرمز چهارم خسرو پرویز قباد دوم اردشیر سوم پ . ن - یک نکته اینکه نماد ها و کلمات در بستر زمان می توانند معنا و مفاهیم مختلفی را بر خود حمل نمایند . این ما هستیم که باید برای آنها ظرفیت سازی کرده و یا مفاهیم فعلی آنها را گسترش یا تحدید نماییم و از آنها استفاده کنیم (که می تواند در بازه های زمانی مختلف این روند شامل نفی ، پذیرش نسبی و یا گسترش آن باشد) وگرنه اگر کسی به بت گفت خدا دلیل نمی شود که خدای ما همسان بت او باشد .

سلام یک نکته ای هم که این وسط وجود دارد و چندین بار دیده ام که شما به آن اشاره کرده اید این است که در یک تقابل ، ارزش گذاری تاکتیک ها و استراتژی ها بسیار فراتر از تکنولوژی ها می باشند ، یعنی صرف داشتن یک تکنولوژی نشان دهنده میزان کارایی آن در میدان نبرد نیست بلکه آن تکنولوژی خود بخش کوچکی از فرآینده ها و ساز و کارهای تقابل است . نکته دیگر هم اینکه مبحث شبیه سازی و راهکار های پیاده سازی آن خود یک شاخه علمی می باشد تا به وسیله آن بتوان نزدیکترین شرایط به حالت نبرد در شرایط واقعی را یافت و پیاده سازی نمود و ... .

حالا دقیقا یادم نیست اما حاکمیت ایران بر منطقه قطور فکر کنم در پروتکلی قبل از جنگ جهانی اول تایید شده بود ، در همان مذاکراتی که اروندرود با حمایت انگلیس کاملا در اختیار عراق (عثمانی آن روزها) قرار گرفت . اما در کل ما همین الان درباره وقایع واضح نظرات متناقض می بینیم چه برسد درباره یک قرن پیش !!

سلام ترک ها در زمان پهلوی اول بر روی چندین منطقه ادعا داشتند که جز خاک ایران بودند که البته این ادعا کاملا بدون سند بوده و در مجامع بین المللی هم این مناطق را جزئی از خاک ایران می دانستند . یکی از این مناطق همین آرارات کوچک بود و مناطق روستایی کوچکی مانند قطور ، ساردیک و ... . در حوالی 1309 بین ترک ها و کرد های درون خاک ترکیه درگیری هایی به وقوع می پیوندد و عده ای از کرد ها به مناطق آرارات کوچک متواری می شوند . ترکیه از ایران درخواست می کند که برای سرکوب آنها نیروی نظامی به آرارات کوچک ارسال کند و ایران به عنوان حسن همجواری می پذیرد . بعد از سرکوب کردها ، نیروهای ارتش ترکیه شروع به ساخت پایگاه نظامی در این مناطق می کنند که با اعتراض ایران مواجه می شود و در مذاکراتی که در تعیین سرحدات انجام می شده ، ترک ها در خواست می کنند که آرارات کوچک به آنها واگذار شود تا بتوانند امنیت و نظم منطقه را تامین نمایند . بعد از چند دور مذاکره بالاخره ایران می پذیرد که آرارات کوچک به ترکیه واگذار شود و در مقابلش ترکیه متعهد می شود که دیگر ادعایی راجع به دیگران مناطق داخلی خاک ایران مانند قطور نداشته باشد و تقریبا به همین راحتی حدود 800 کیلومتر مربع از خاک ایران در مقابل نداشتن ادعا به بخش دیگری از خاک ایران به ترکیه واگذار شد . البته در جامعه آن روز ایران ، این موضوع به صورت مبادله سرحدات عنوان شد تا دولت پهلوی اول ننگ جدایی بخشی از خاک ایران را بر دوش نکشد . همچنین ترکیه در آن دوران نقش موثری هم در حکمیت آلتای و جداشدن سرچشمه رود هیرمند از ایران بازی کرد و ... .

سلام از دید یکی مثل من که یک مخاطب عوام و بی اطلاع هستم کلیت مستند بد نبود . انشالله سازندگان برای مخاطبان حرفه ای هم برنامه ای داشته باشند .

سلام طبق عادتی که دارم به جای اینکه خودم را غرق در خبرهای مختلف کنم ، خبر و تحلیل ها درباره یک موضوع با اهمیت را (البته از دید خودم) از منابع مختلف بررسی کرده و بعضا خلاصه برداری می کنم . از همین رو مطلب زیر خلاصه بخشی از مطالبی است که در زمینه قرارداد ایران و چین در دو روز اخیر در بخشی از روزنامه های کشور با گرایشات سیاسی مختلف به چاپ رسیده است که آن را برای ضبط شدن در آرشیو میلیتاری و همچنین استفاده و آگاهی دوستان از نظرات مختلف داخل کشور در اینجا قرار می دهم عصر اقتصاد شنبه 28 تیر – در مطلب ایران اکنون آمادگی عقد قرارداد خارجی ندارد گفتاری از فرشاد مومنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی درباره سند همکاری های 25 ساله ایران و چین به خاطر آنکه یکی از شاکله‌های وجودی طرف مقابل (چین) به‌کارگیری خشونت است، عقد این قرارداد در وضع فعلی می تواند هزینه ها و مشکلات بسیاری را برای کشور به دنبال داشته باشد. وی افزود:در زمینه قرارداد ایران و چین دوگانگی موجود که یا بسیار خوشبینانه است و برخی آن ‌قدر این قرارداد را لازم و ضروری می پندارند که هر کس در مفاد آن تردید ایجاد کند، ضد انقلاب خطاب می شود نادرست است، همچنین از سوی دیگر نگاه بدبینانه به آن که برخی دیگر کلا وجود این قرارداد را مایه ننگ می‌دانند و نشانه کشور فروشی و سرسپردگی تلقی می‌کنند نیز اشتباه است. وی با اشاره به تجربه مفاد قرارداد برجام اظهار کرد: اصل برجام به خودی خود چیز بدی نبود و آلان تنها مساله‌ای که در این قرارداد ما را دچار مشکل کرده این است که در نبود ضمانت‌های اجرایی کافی یکی ازطرف‌های قرارداد مفاد آن را نقض کرده است و در اثر آن نقص لطمه‌های بسیار بزرگی به ما وارد شد اما ما نتوانستیم هیچ جریمه‌ای متوجه کشور خاطی کنیم. مومنی با ریشه‌یابی مسائل پیرامون عقد قرارداد با طرف‌های خارجی ادامه داد: مشکل اصلی که این چند وقت در برابر آن قرار داریم این است که همانند رفتار رئیس جمهوری فعلی در مورد برجام که گمان می کرد نان و آب مردم نیز با به امضا رسیدن برجام رفع می شود اینک طرفداران قرارداد 25 ساله بین ایران و چین انتظار دارند که تمامی تحریم ها به وسیله آن دور زده شود و کشور با یک قرارداد به سمت توسعه پیشرفت حرکت کند که البته اینگونه نیست. در طول تاریخ تجربه هایی که از عهد صفویه تا پهلوی دوم به دست می‌آید گویای این مورد است که عقد قرارداد با کشورهای خارجی برای ایران هیچ وقت موفقیتی نداشته و فقط کشور را با دچار مشکلات بیشتر کرده و گرفتاری های مردم را افزایش داده که این امر نشان دهنده آن است که امنیت ملی ایران از کانال های دیگر و آویزان شدن به قدرت های بزرگ تامین نمی‌شود. این استاد دانشگاه علامه طباطبایی با تشریح شرایط ویژه اقتصادی و سیاسی چین در هژمونی جهانی افزود: چین ممکن است که در این سال ها به یک کارخانه بزرگ در جهان تبدیل شده باشد ولی هنوز با مشکلات تامین انرژی، دسترسی به آبراه های بین المللی، خطوط مواصلاتی جهانی و تجزیه پذیری داخلی روبرو است و از این منظر بسیار آسیب پذیر است و به ضعف ها نیزبه صورت جد امریکا واقف است در نتیجه چین با بستن قراردادها با کشورهای آسیانه میانه و خاورمیانه به دنبال افزایش قدرت چانه زنی خود در هژمونی جهانی است تا مشکلات خود را در زمینه های گوناگون مورد اشاره کاهش دهد. وی با تاکید بر اینکه بهتر است قبل از توافق با دیگر کشورها آسیب های کشور خودمان را بشناسیم ادامه داد: اگر قراردادهای اقتصادی چه در راستای انتقاال تکنولوژی و چه در راستای جذب سرمایه فیزیکی در شرایط که بستر نهادی ما ضد تولیدی، کج کارکرد و فساد انگیز صورت گیرد مطمئنا به نفع طرف خارجی و به ضرر ما تمام خواهد شد و این مساله جزو اصول تجربه شده دنیا و ایران است. وطن امروز شنبه 28 تیر – در مطلب چینی تحریم شکست به قلم ثمانه اکوان از ماه‌های آخر دولت اوباما در کاخ سفید سیاستمداران آمریکایی که از جنگ‌های بی‌انتها، هزینه‌ بر و خسته ‌کننده در غرب آسیا خسته شده بودند، از سال‌ها پیش پیشنهاد داده بودند که آمریکا باید با رها کردن منطقه، به فکر نگاه به شرق و استفاده از ظرفیت اقتصادی شرق آسیا برای تقویت سیستم اقتصادی خود باشد. یک دیدگاه دیگر در کاخ سفید این بود که آمریکا با ایجاد یک نظم خودساخته در خاورمیانه به عنوان منبع بزرگ انرژی دنیا، تمرکز خود را به شرق آسیا و با هدف کنترل چین به عنوان بزرگ‌ترین رقیب اقتصادی ببرد. روی کار آمدن ترامپ و تلاش او برای به راه انداختن جنگ تجاری با چین و جنگ تعرفه‌ای با تمام کشورهای دنیا (از جمله اروپا و کانادا) قدم بزرگی برای از بین بردن سیاست‌های قبلی بود اما این به معنای توجه نکردن آمریکا به شرق نبود. توجه آمریکا اما به‌ جای اینکه بر همکاری‌های گسترده باشد، طبق معمول به سمت رویه‌های سیاسی رفت. اگر چه پکن بارها اعلام کرده بود که قصد ندارد از نظر اقتصادی وارد فاز رقابت شدید با آمریکا شود اما راهبرد ایران برای نگاه به شرق و بستن اتحاد اقتصادی بلندمدت با ابرقدرت اقتصادی آینده دنیا، کاری کرد که مواجهه غرب و شرق درست در میانه مسیر یعنی در خاورمیانه و خلیج‌فارس صورت بگیرد. علت سروصدای شدید آمریکا راجع به قرارداد 25 ساله ایران و چین و تلاش برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی در ایران، دانستن این نکته است که ایران با این قرارداد و استقبال از قراردادهای بلندمدت با کشورهای دیگر، در حال وارد آوردن فشار به آمریکاست و کمپین فشار حداکثری مانند فنری کمانه کرده و این بار به سمت مخالف در حال پرش است. ایران بدین ترتیب از تقابل و رقابت اقتصادی واشنگتن و پکن بهترین استفاده را کرده و یک ائتلاف راهبردی با ابرقدرت اقتصادی آینده دنیا تعریف کرده که می‌تواند فروش نفت ایران را که از نظر آمریکایی‌ها قرار بود به صفر برسد، تا 25 سال آینده تضمین کند. ورود چینی‌ها به مسأله سرمایه‌گذاری‌های کلان در ایران، می‌تواند زخمی عمیق در صورت نفاق اروپا به ‌جا بگذارد و کاری کند باقی کشورهای دنیا نیز که احساس می‌کنند از قافله سرمایه‌گذاری در ایران و رسیدن به سودهای کلان بازمانده‌اند، به سمت کشورمان گسیل شوند. بنابراین یکی از فواید قرارداد با چین، ترغیب سایر کشور‌ها به حضور در بازار تجارت ایران است. البته از این حیث نباید از اثرات امنیتی- سیاسی این قرارداد نیز گذشت. مهم‌ترین نکته اما درکی است که طرف غربی از ایران پیدا خواهد کرد. همان‌طور که پیش ‌از این نیز بارها توسط کارشناسان منطقه‌ای و روابط بین‌الملل مطرح شده، این نکته به‌ طرف غربی و بویژه آمریکایی‌ها یادآوری می‌شود که ایران به ‌واسطه هوشمندی سیاسی و توانایی ذاتی و موقعیت جغرافیایی اساسا قابل منزوی شدن نیست. ستاره صبح شنبه 28 تیر – در گفتگویی به عنوان ریشه‌ها، مزیت‌ها و مخالفت‌ها با توافق 25ساله ایران و چین با فریدون مجلسی، دیپلمات پیشین و تحلیلگر روابط بین‌الملل من وقتی متن این پیش نویس را خواندم نمی‌توانم اسم قرارداد روی آن بگذارم، زیرا این یک نوع تفاهم‌نامه همکاری برای اجرای مقداری پروژه است. ما با مشکل تحریم‌ها روبرو هستیم. سیاستمداران ما در درجه اول باید بکوشند تا تحریم‌ها از بین برود؛ به عبارت دیگر باید بیماری تحریم را از بین برد. اقدامات دیگری ازجمله دور زدن تحریم‌ها مُسکّن است و ابزارهایی است تا بتوانیم از عهده برنیامدن در علت اصلی را به این طریق جبران کنیم. در مخالفت‌ها به‌شدت از مسائلی که ممکن است در رابطه با چین پدید بیاید اظهار نگرانی شده است. چین تاکنون به‌طورکلی به تحریم‌های آمریکا عمل کرده است . ما پروژهای اصولی با چین اجرا نکرده‌ایم؛ صرفا تعدادی پتروشیمی ساخته‌ایم و تولید سیمان را چندین برابر کرده‌ایم، شاهراه‌هایی ساخته‌ایم که زمینه‌ساز توسعه اقتصادی خوبی است ولی کار عمرانی جدیدی نکرده‌ایم. مسئله دیگر مواجهه این تفاهم 25 ساله با اختلافات بین چین و آمریکا و تهدید چین به تحریم توسط ترامپ است. آیا چینی‌ها در پاسخ آن تهدید با ایران سازگاری بیشتری نشان می‌دهند؟ در شرایط فعلی تعریف پروژه‌ها بدون پاسخ گرفتن از چینی‌ها نکته مهمی است آیا این حرکت از لج آمریکا و به دلیل اختلاف با آمریکا است؟ باید منتظر ماند و دید. عیب این برنامه در این است که در دنیایی که رقیبی وجود ندارد و نمی‌توان برای این پروژه‌ها به‌جایی رجوع کرد، نمی‌توان تصمیم دیگری گرفت. چینی‌ها در بسیاری جهات توانمندی و تکنولوژی قابل اتکایی دارند، اما در چنین شرایطی آیا درخواست‌های دیگری نیز از ایران داشته‌اند؟ ما اطلاعی از این وضعیت نداریم و نمی‌توانیم داوری کنیم؛ اینکه آیا قیمت‌ها مناسب است یا چون در شرایط استیصال هستیم ناچار به تن دادن هستیم. ضمن آن که مشخص نیست در طول 25 سال آینده چه تحولاتی در عرصه داخلی و بین‌المللی برای ایران رخ دهد. من بعید می‌دانم که این قرارداد حتی اگر به‌صورت 25 ساله نوشته‌شده باشد، به شکل یک امتیاز قاجاری باشد که ایران را از امضای قرارداد با سایر کشورها در آینده بازدارد. در شرایطی که ما با دنیا ارتباط داشته باشیم، چین و روسیه دو کشور از مهم‌ترین کشورهایی هستند که می‌توانیم و باید با آن‌ها در رابطه باشیم. ما نمی‌توانیم فقط با کشورهای فقیر و ناتوان و کشورهایی که فقط از ایران پول می‌گیرند ارتباط بگیریم و برای کشوری پارلمان بسازیم و به دیگری قرض‌الحسنه بدهیم... باید روابط ما با چین، ژاپن، روسیه، کره جنوبی و... در شرق و همچنین فرانسه، آلمان، انگلیس و... در غرب باشد تا ارزش اقتصادی به همراه بیاورد. شاید اگر فردا رئیس‌جمهور دیگری در امریکا به قدرت برسد، چین را به بهترین بازار خود مبدل کند و مجدداً منافع آمریکا در ارتباط با کشور بزرگ چین مطرح شود. روسیه در آن دوران کشوری فلک‌زده و عقب‌مانده بود که امروز با ثروتی فراوان به‌سرعت در مسیر صنعتی شدن قرارگرفته و جزو جهان غرب به‌حساب می‌آید. این موارد رقابت و حسادت را بین قدرت‌ها ایجاد کرده است. بلوک مفهومی در دوران جنگ سرد بود. امروز بلوک وجود ندارد. چین نیز فقط نام کمونیست را یدک می‌کشد. عکس مائو فقط روی پول چین باقی‌مانده است و امروز پادشاهی مشروطه آنجا حکم‌فرمایی می‌کند. ثروتمندان جهان و بانکداران و سرمایه‌داران امروز دنیا در چین قرار دارند. باید دانست که توسعه اقتصادی، توسعه سیاسی را به دنبال می‌آورد. چین و روسیه و اروپا تفاوت دیگری ندارند. در مورد چین می‌دانیم که با نفتی که از ایران می‌برد می‌توان مبادلاتی داشت ولی در مورد روسیه این‌طور نیست. این مسئله ارتباط با روسیه را سخت می‌کند. چون با صادرات پرتقال و کیوی نمی‌توان واردات صنعتی داشت. بزرگ‌ترین و ارزان‌ترین بزرگراه مستقیم بین ایران و روسیه دریای خزر است که می‌توان از این ظرفیت استفاده کرد. جام جم شنبه 28 تیر – در گفتگویی به عنوان توافق با چین را باید ۳۰ سال قبل امضا می‌کردیم با حمید رضا آصفی - متاسفانه هنوز در داخل کشور برخی نگرش‌ها وجود دارد که دیر به جمع‌بندی می‌رسد چرا که به اعتقاد بنده چنین قراردادی می‌بایست در سال 68 و در جریان سفر رهبری که در آن مقطع در قامت رئیس جمهور بودند انجام می‌شد یعنی این سند باید حدود 31 سال قبل پیش می‌رفت. ایران برای خودش دستورالعمل دارد و سیاست نه شرقی نه غربی را در عرصه خارجی دنبال می‌کند و در ذیل این سیاست، علاقه‌مند به گسترش روابط با همه کشورها به جز یکی دو کشور هستیم. نه تنها با چین بلکه باید با کشورهای دیگر هم چنین قراردادی داشته باشیم و جای نگرانی نیست. چین کشوری است که به گفته برخی در 2025 یا 2030 به عنوان اولین قدرت جهانی خواهد بود، بنابراین نمی‌توان با چنین کشوری سند راهبردی نداشت ضمن این که از این سند هر دو کشور منتفع می‌شوند. چین که می‌خواهد در چند سال آینده اولین قدرت اقتصادی باشد طبیعی است دنبال شرکای با اعتماد و با نفوذ و مقتدری می‌گردد . ایران از ابتدا استراتژی همکاری با غرب را داشت، اما آنها نتوانستند از خودشان استقلال نشان دهند و زیر فشار آمریکا البته مقداری هم به صورت ارادی با ایران همکاری نکردند، لذا موضوع گسترش رابطه از نداشتن سلطه متفاوت است. در مقاله‌ای که طی روزهای اخیر از جوزپ بورل، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا منتشر شده جمله‌ای کلیدی وجود دارد مبنی بر این‌که برجام اولین گام برای ما بود که به موضوعات دیگری که نگرانی امنیتی برای ما ایجاد می‌کنند، برسیم. یعنی برجام آمد که ما را تخلیه قدرت کند، اگر این را بپذیریم طبیعی است که اروپا چنین استراتژی‌ای داشت و صرفا منت می‌گذاشتند و برخی حرف‌ها را در راستای ایران مطرح می‌کردند. - در هر حال معتقد بودم اروپا نه می‌تواند و نه می‌خواهد که همکاری بیشتری با ایران داشته باشد. از جمله این‌که اینستکس دو سال پیش تدبیر شد، ولی انجام نشد تا وقتی که ایران تعهداتش را کم کرد و اروپا به دلیل نگرانی از این بابت اقدامات کوچکی برای ایران انجام داد. مردم سالاری یکشنبه 29 تیر – در سرمقاله خود با عنوان توافق با شرق باید هوشمندانه باشد به قلم علی اکبر مختاری موافقان این توافق بر مبنای مصلحت و لزوم همکاری با شرق در برابر دشمنی غرب به جدیت و ارتباط همه جانبه با اردوگاه شرق تاکید دارند. اما مخالفان چنین قراردادی را شبیه به قراردادهای استعماری گذشته می دانند و معتقدند چنین توافقاتی استقلال و اعتبار جمهوری اسلامی را زیر سوال خواهد برد. در عالم واقع عواملی چون تحریمهای سخت ایالات متحده علیه ایران، عدم فروش نفت و رکود بی سابقه حاصل از گسترش پاندمی کرونا و جنگ تجاری بین دولتهای چین و آمریکا، دولت ایران را مجبور به تن دادن با توافقی اقتصادی با دولت چین کرده است. امپریالیسم اقتصادی رفتار غالب کشورهای صنعتی بخصوص چین است. یقینا در این شرایط سخت که طرف مقابل از حال و روز پریشان ما اطلاع دارد و در این توافق جز منفعت و سود به چیز دیگری نمی اندیشد باید هوشمندانه و با توجه با ملاحظات و جوانب کار تصمیم گیری کنیم و آنچه داده می شود و امتیازی که می ستانیم به سود مملکت و منافع ملی باشد. الگوی صنعتی شدن و تجربه دولت چین در ارتقا یافتن بعنوان اقتصاد برتر دنیا به عنوان نقشه راهی برای توسعه اقتصادی ایران در دستور کار قرار گیرد و در این توافقنامه ما باید متقاضی بهره گیری از تجربیات طرف مقابل در صنعت و ورود تکنولوژی به داخل باشیم و فقط امتیاز دهنده و مغلوب نباشیم. صبح امروز یکشنبه 29 تیر – در مطلبی با عنوان ریسک شراکت با اژدهای سرخ به قلم علی روغنگران زمانی که وب سایت انگلیسی «پترولیوم اکونومیست» خبری منتشر و ادعا کرد، قراردادی 25 ساله میان ایران و چین منعقد می‌شود که بر اساس آن، چین در ازای گرفتن امتیازاتی متعهد شده 400 میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری کند به بیش از یک سال قبل باز می‌گردد. آن موقع که این خبر انتشار یافت، محمد جواد ظریف ضمن تایید تلویحی چنین توافقی، ماجرای امتیازات و سرمایه‌گذاری 400 میلیاردی درایران را تکذیب کرد. ظریف حتی در مورد واژه توافق هم آن زمان اینگونه گفت: “دراصل، توافقی در کار نیست که بند‌هایی داشته باشد. یک پیشنهاد برای برنامه‌ای 25 ساله است که تازه باید بنشینیم و شروع به نوشتن توافق کنیم.” ما در ماجرای قرار داد 25 ساله به نظر می‌آید باید به دو دیدگاه، بیش از شایعات در باره مفاد آن توجه کرد. نخست اینکه قرارداد 25 ساله شاید آنچنان که در شبکه‌های اجتماعی در مورد آن سخن گفته می‌شود نه تنها قرار داد بد و سرشار از امتیازدهی نباشد بلکه همان طور که بسیاری از کارشناسان خارج از کشور در مورد آن می‌گویند زنگ خطری برای آمریکا به شمار بیاید. آن طور که میدل ایست آی، اعلام می‌کند توافق ایران و چین در صورتیکه اجرا شود، اقتصاد ایران را تقویت کرده و سیاست این کشور را باثبات‌تر می‌کند. همچنین موقعیت ایران در منطقه را بهبود خواهد بخشید و شاید ترغیب‌کننده دشمنان ایران برای تنش‌زدایی با ایران هم باشد. از سوی دیگر این توافق به نفع چین هم است و احتمالا به ارتقای موقعیت چین در خاورمیانه منجر خواهد شد. در واقع این همکاری، برتری راهبردی آمریکا در خلیج فارس را تضعیف خواهد کرد. در طول مدت زمان مطرح شدن قرار داد 25 ساله بار‌ها موضوع عدم اطمینان به کشور‌های اروپایی و کارنامه منفی آنان در مورد موضوع برجام مطرح شد. اتفاقی که نشان داد در شرایط کنونی غرب نمی‌تواند تامین کننده درخواست‌های ایران باشد و از همین رو بهتر است تا روی شرق و امپراطوری سرخ حساب باز کرد. در شرایط فعلی شاید منطقی‌ترین راه‌حل بستن این قرار داد باشد، اما آیا این موضوع می‌تواند دلیل خوبی برای عقد یک قرارداد 25 ساله با چین باشد؟ شاید مرور تاریخ چهاردهه روابط ایران و چین بتواند به خوبی بیانگر این باشد که چرا مانند تعهدات اروپایی باید مراقب تعهدات چینی‌ها نیز باشیم. این موضوع را از یاد نبریم که چین و آمریکا با وجود تمام اختلافاتشان با یکدیگر، توافق تجاری بزرگی را با هم امضا کرده‌اند. در این توافق تجاری قرار است دو طرف از برنامه قبلی خود برای افزایش بیشتر تعرفه‌های وارداتی روی محصولات یکدیگر خودداری کنند. همچنین قرار است چین نیز میزان خرید محصولات کشاورزی از آمریکا را افزایش دهد. بدیهی است که آن توافق سود آور هر لحظه می‌تواند چین را با آمریکا همسانتر و همراهتر کند. به همین خاطر، بسیاری می‌گویند در همراهی امروز چین با ایران هم چینی‌ها بیشتر به نوعی به دنبال امتیازگیری از آمریکایی‌ها هستند. همه این موارد، اما نه الزاما به معنای نفی قرار داد 25 ساله ایران با چین بلکه به معنای این است که لااقل باید مراقب تعهدات چین در این قرار داد طولانی مدت نیز بود. روزنامه اسکناس یکشنبه 29 تیر – در گفتگویی به عنوان سايه سنگين سياست بر قرارداد ايران و چين با مجیدرضا حریری قرار دادی وجود ندارد و بنده هم تا اطلاع ثانوی در خصوص برنامه جامع همکاری ایران و چین صحبت نمی کنم، چرا که باید فضای رسانه ای کمی آرام باشد و در حال حاضر موضوع کاملا سیاسی است و نگاه کارشناسی به این قرار داد نمی شود، بنده نگاه کاملا تخصصی و اقتصادی دارم و باید جو سیاسی فروکش کند تا در این باره بتوانیم نقاط قوت و ضعف را بیان کنیم. قبل از برنامه ششم مبادلات تجاری بین ایران و چین سالی 50 میلیارد دلار بود، ما یک برنامه توسعه مبادلات بین ایران و چین داشته ایم، زمانی که رییس جمهور چین به ایران آمد یک توافق کلی انجام دادیم که طی ده سال آینده یعنی از سال 2016 تا سال 2026 متوسط مبادلات تجاری دو کشور سالی 60 میلیارد دلار شود، یعنی طی ده سال 600 میلیارد دلار صورت بگیرد، این تنها برنامه ای بوده که بین دو کشور صورت گرفته که این برنامه هم به دلیل اتفاقات تحریمی بعد از برجام و مسائل بانکی که ما با «اف ای تی اف» داشته ایم و کاهش جهانی قیمت نفت و مسائل کرونا انجام نشده است و این ظرفیت هم در حال حاضر وجود ندارد که طی 5 سال آینده این رقم صورت بگیرد. آرمان ملی یکشنبه 29 تیر – در گفتگویی به عنوان ايران حق خود را از اقتصادجهاني مي گيرد با اردشير نوريان دکترای روابط بین‌الملل هنوز هيچ چيز در خصوص قرارداد ايران و چين قطعي نشده است و فضاسازي‌ها در اين عرصه منطقي نيست زيرا هيچ تفاهمي امضا و نهايي نشده است. به دليل شرايطي که در عرصه بين‌المللي عليه ايران وجود دارد و با توجه به تحريم‌هايي که عليه کشور وجود دارد و هر روز فشارها بر کشور بيشتر مي‌شود. در همين راستا براي تامين منافع اقتصادي کشور بايد گاهي اوقات زمينه‌هايي در عرصه بين‌الملل ايجاد شود تا به‌واسطه مناسبات خارجي ساير فشارها و کمبودهاي اين عرصه جبران شود. بايد در مقابل اين فشار حداکثري اقداماتي انجام شود که تعادل به مناسبات کشور بازگردد و اين مقوله‌اي است که ضرورت همکاري با کشور چين را مشخص مي‌کند. با توجه به مناسبات فعلي جهان و به‌خصوص قدرت‌هاي برتر آن و با توجه به تعاملات و اتفاقاتي که در حال رخ دادن است به گفته بسياري از کارشناسان نقطه ثقل جهان از قسمت غرب به‌زودي به شرق منتقل خواهد شد. در همين راستا ايران نبايد در اين عرصه منفعل عمل کرده و از اين اتفاق عقب بماند . ايران نيازمند يک وزنه تعادل بود تا حيات اقتصادي خود را بار ديگر رونق بخشد و تفاهم اقتصادي با چين مي‌تواند در اين عرصه بهترين راهکار باشد تا اقتصاد ايران بار ديگر احيا شود. چين يک ظرفيت مهندسي بسيار قوي به‌خصوص در زيرساخت‌ها دارد و توليدات انبوه صنعتي اين کشور سبب شده است که اقتصاد اين کشور به رده دوم جهان برسد و اين امر مي‌تواند بر اقتصاد ايران تاثير مستقيم بگذارد و توليد ايران را نيز رونق دهد و زيرساخت‌هاي اقتصادي را نيز در ايران فعال کند. اين امر در مناطق ويژه اقتصادي مي‌تواند پررنگ‌تر باشد و صادرات ايران را همچون کشور خود محرک‌تر کند . حضور همزمان ايران و چين در آسيا يکي ديگر از نقاط قوت اين قرارداد مي‌تواند باشد که به آن جنبه‌هاي استراتژيک نيز اضافه مي‌کند. ايران و چين به نحوي مي‌توانند مکمل‌هاي خوبي براي يکديگر باشند. از يک‌سو ايران منابع عظيم نفت و گاز در اختيار دارد و داراي نيروي انساني متخصصي است که لازمه جدي توسعه است و از سوي ديگر بازار مصرف ايران و اطراف آن نيز به‌شدت منافع اقتصادي زيادي را به همراه دارد. آنچه قابل توجه است ساير کشورهاي قدرتمند آسيا نيز مي‌توانند با پيوستن به اين حرکت آسيا را به نقطه ثقل اقتصادي و سياسي جهان بدل کنند.

سلام اصلا در آن پست بحث شرق و غرب نیست . برادرمان فرموده بودند که چرا آلمان نه و چین ! بنده هم بخشی از نیازهای چینی ها به بستن قرارداد با ایران را خدمت ایشان عرض کردم (جناب MR9 هم آمدند و مطلب را کامل تر کرده و تصحیح نمودند) . اما در کل در همان مطلب بیان شد که بخشی از کلان استراتژی چینی ها بر روی جاده ابریشم جدید بسته شده است که کشور ایران یک منطقه کلیدی برای این موضوع است و موارد دیگر هممچون منازعات بین المللی و منطقه ای . متاسفانه دوستان دارند یک اشتباه بزرگ در محاسبات خود می کنند که وزن ایران را با بسیاری از کشورهای دیگر یکی دانسته و نیازها را یکطرفه قلمداد می نمایند . در مورد همان آلمان هم اگر کمی از زیر سایه آمریکا خارج شوند و ... به نظرم می توانند گزینه تاثیرگذار دیگری در شطرنج دیپلماسی ما باشند (حالا هم مثبت و هم منفی) .

سلام این نکته کلیدی هستش . یعنی ممکن است روسها این وسط به صورت میانجی عمل کرده باشند که سامانه های ایرانی فقط برای مقابله با ترکیه به سوریه بروند و نه اسرائیل در ابتدای کار !؟

سلام فکر کردم بد نیست کمی درباره تحلیل خبر و تبلیغات با مثال صحبت بشود . قبلا در همین موضوع اجزاء القاء را برشمرده ام . حالا به عنوان یک نمونه می توان این اجزاء را در مورد تحلیل توافق چین و ایران یعنی مطلب زیر بررسی کرد . در این تحلیل و با توجه به متن آن محور القاء را می توان عدم استقلال نظام سیاسی ایران در نظر گرفت (البته محورهای القایی دیگری وجود دارد و یکی از آنها ضعف سپاه پاسداران و سیستم های اطلاعاتی ایران است – یکبار دیگر متن را از این منظر بررسی نمایید) . محمل های خبر در همکاری ها و توافق نامه های تجاری و سیاسی بین ایران و دیگر کشور ها بسته شده است و در اینجا سوژه ، قرارداد 25 ساله ایران و چین می باشد . اولین قدم و روش در این تحلیل فضا سازی است . در این روش پله اول ایجاد ابهام می باشد . اگر دقت کنید صحبت اولیه این است که مفاد محرمانه است اما ما به آن دست یافته ایم (در طول تحلیل معلوم می شود این دست یافتن از یک منبع سیاه مجازی است) . پله دوم تغییر قضیه و زمینه چینی برای رسیدن به فرضیه مطلوب و موجه ساختن آن در ذهن مخاطب است . در اینجا مثلا در بحث سرمایه گذاری چین و فروش نفت نویسنده سعی کرده با پیچیده کردن خبر به نتیجه مطلوب برسد ، یا در مساله دسترسی به فرودگاه ها ، مواردی را مطرح می نماید و برای اینکه آنها را توجیه پذیر نشان دهد اینگونه نمونه می آورد که : یادآوری می شود که در آگوست سال 2016 ، روسیه از پایگاه هوایی همدان برای حمله به اهداف در سوریه با استفاده از هر دو بمب افکن دوربرد توپولوف Tu-22M3 و جنگنده های هجومی سوخو 34 استفاده کرده است . همین جمله برای یک تحلیل گر مبین خدشه دار بودن بقیه موارد مطرح شده است (یعنی آوردن مطلبی که ماهیتا سطح آن بسیار پایین تر از ادعای مطرح شده است) . در آخر فضاسازی ، با آوردن یک گزاره حقیقی و در دسترس برای تمامی مخاطبان (صحبت های نماینده چین در شورای امنیت سازمان ملل) سرانجام به نتیجه دلخواه خود اشاره (در راستای محور القاء) می کند یعنی (دلیل دیگر اینکه ایران با اثرگذاری چین (و روسیه) در کشور خود موافقت کرده ...‌) . البته در طول مسیر خبرهای درستی که رسما اعلام شده اند هم برای افزایش اطمینان به فرضیات ساختگی وجود دارد مانند قرارداد ایجاد قطار برقی تهران – مشهد و ... . یک نکته دیگر اینکه ما یک مدل داریم که نظام ذهنی انسان را به سه زیر نظام نظم دهی ، هیجانی و شناختی بخش بندی می کند . شما برای رسیدن به حقایق در یک خبر باید به وسیله نظام شناختی ، درستی گزاره های آن را بررسی نمایید اما همیشه نظام هیجانی زودتر عمل می نماید و اگر این نظام کنترل نشود اجازه فعالیت به نظام شناختی و پردازش مرکزی را نمی دهد و شما را وارد پردازش پیرامونی کرده و مخاطب خود را بی نیاز از استدلال های محکم می بیند . همچنین نظام هیجانی ، دو نوع هیجان مثبت یا منفی ایجاد می کند که در زیر همان مطلب ، مدل های هیجان منفی توسط بعضی از دوستان مشاهده شد یعنی احساسات منفی از جایی همراه مخاطب قرار گرفت . مطلب آخر در این زمینه هم اینکه پردازش پیرامونی باعث افزایش تاثیر پیام عملیات روانی می شود . حالا شما این موارد را در کنار تاکتیک هایی مانند قطره چکانی هم می توانید قرار دهید . در پایان یک سوال : متن تحلیل قرار داده شده درباره توافق 25 ساله ایران و چین بود ، روس ها این وسط چه می کنند !؟؟ موفق و سربلند باشید پ . ن 1 - موارد بالا به عنوان مثال بیان شد (آنهم در سطح توانایی و علم بنده) و دلیلی بر خالی از اشکال بودن تمامی آنها نیست . همچنین نکته های بسیار بیشتری در این تحلیل وجود دارد که کشف آنها به دوستان واگذار می شد (مثلا به سوال پایانی که پرسیده ام توجه فرمایید) . پ . ن 2 – اینگونه متن ها هنگامی قابل استفاده است که ما بتوانیم به لایه های زیرین مطلب دست پیدا کنیم و آنها را در کنار اطلاعات دیگر قرار دهیم وگرنه تاثیرات منفی آن غلبه خواهد داشت .

همچنین به منظور آگاهی از نظرات دیگران ... توافق نظامی ایران و چین در زیرمجموعه قرارداد 25 ساله در ماه آگوست گذشته ، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در ملاقات همتای چینی خود ، وانگ لی ، به ارائه نقشه راه یك مشاركت استراتژیك جامع 25 ساله مابین چین و ایران كه برمبنای توافق قبلی امضا شده در سال 2016 ایجاد گردیده است پرداخت . بسیاری از ویژگی های توافق نامه روزآمد شده در آن زمان برای عموم منتشر نشده اما ما در OilPrice به آن دست یافته ایم (!؟) . با توجه به منابع ارشد که از نزدیک با وزارت نفت ایران در ارتباط هستند در توافق اخیر پیش رو، چینی ها مفاد جدید نظامی با تاثیرات بزرگ جهانی افزوده اند . یکی از موارد پنهانی این قرارداد که سال گذشته منعقد شد این است که چین 280 میلیارد دلار برای توسعه بخش های نفت ، گاز و پتروشیمی ایران سرمایه گذاری خواهد کرد. این مبلغ در دوره پنج ساله اول قرارداد 25 ساله جدید اجرا خواهد شد و از آن می توان فهمید که مقادیر بیشتری در هر دوره 5 ساله بعدی در دسترس خواهند بود ، به شرط آنکه هر دو طرف بر روی آن توافق کنند. یک سرمایه گذاری 120 میلیارد دلاری دیگر هم وجود دارد که برای ارتقاء زیرساختهای صنعتی و حمل و نقل ایران در دوره پنج ساله اول اجرا می شود و در صورت موافقت هر دو طرف ، مجدداً در هر دوره بعدی ادامه خواهد یافت . در مقابل شرکت های چینی گزینه اول پروژه های متوقف شده یا جدید نفتی ، گازی و پتروشیمی ایران خواهند بود . از یک نظر چین در هر شش ماه از سال ، توانایی خرید محصولات پتروشیمی ، فرآورده نفتی و گازی را با قیمت خرده فروشی و میانگین تخفیف حداقلی 12 درصد بصورت تضمین شده بعلاوه 6 تا 8 درصد افزون تر در همین مقیاس برای کاهش ریسک اختلال در بازار را خواهد داشت . همچنین به چین حق تأخیر در پرداخت تا دو سال داده خواهد شد و به علاوه این کشور قادر به پرداخت ارزهای ضعیفی می باشد که از انجام معاملات در آفریقا و کشورهای استقلال یافته اتحاد جماهیر شوروی سابق به دست آورده است . این منبع تاکید کرد: با توجه به نرخ تبدیل این ارزهای ضعیف به ارزهای معتبر که ایران می‌تواند از بانک‌های غربی همکار خود به دست آورد، چین در واقع به دنبال ۸ تا ۱۲ درصد تخفیف دیگر است که به معنی تخفیف کلی حدود ۳۲ درصد برای چین در زمینه نفت و گاز می باشد . یکی دیگر از بخش های کلیدی و پنهانی این قرارداد ۲۵ ساله این است که چین به طور کلی در ایجاد زیرساخت های اصلی ایران که مرتبط با پروژه کلیدی ژئوپلیتیکی این کشوریعنی یک کمربند یک جاده (OBOR) ، مشارکت خواهد کرد. برای شروع ، چین در نظر دارد از نیروی کار ارزان قیمت موجود در ایران برای ساخت کارخانه هایی استفاده کند که توسط شرکت های بزرگ تولید کننده چینی با مشخصات و عملیات مشابه با کارخانه های چین تأمین مالی ، طراحی و نظارت شوند . پس از آن، محصولات نهایی تولید شده قادر خواهند بود از طریق مسیر ‌های حمل و نقل جدید به بازارهای غربی که توسط چینی ها برنامه ‌ریزی ، تامین مالی و اداره می شوند دسترسی داشته باشند . در همین راستا، همان زمان با پیش‌ نویس قرارداد ۲۵ ساله جدید در سال گذشته توسط معاون رئیس ‌جمهور ایران اسحاق جهانگیری (و چهره‌های ارشد از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سازمان های اطلاعاتی) ، که به رهبر معظم ایران ارائه شد ، اعلام گردید که ایران قراردادی را با چین برای اجرای برقی کردن خط راه آهن 900 کیلومتری ، که تهران را به مناطق شمال شرقی ایران و مشهد متصل می‌کند، امضا کرده‌ است. جهانگیری افزوده که طرح‌ هایی نیز برای احداث خط قطار سریع ‌السیر تهران - قم - اصفهان و گسترش این شبکه ارتقا یافته تا شمال غربی از طریق تبریز در نظر گرفته است . تبریز، میزبان تعدادی از تاسیسات کلیدی مربوط به نفت ، گاز و پتروشیمی و نقطه شروع خط لوله گازی تبریز – آنکارا ، نقطه مرکزی ۲۳۰۰ کیلومتری جاده ابریشم جدید از اورومچی (مرکز استان سین کیانگ غربی چین) به تهران و اتصال قزاقستان ، قرقیزستان ، ازبکستان و ترکمنستان در این مسیر و سپس از طریق ترکیه به اروپا می‌ باشد. با این حال، در حال حاضر یک عنصر دیگر که کل توازن قدرت ژئوپلیتیک در خاور میانه را تغییر خواهد داد، به این قرارداد افزوده شده‌ است . یکی از منابع ایران هفته گذشته به OilPrice گفت: هفته گذشته، رهبر معظم ایران با گسترش قرارداد موجود که از سوی همان چهره ‌های ارشد نظامی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سرویس ‌های اطلاعاتی ایران که این قرارداد از سوی آنها مطرح شده است ارائه گشته ، موافقت کردند که شامل همکاری های کامل هوایی و دریایی بین ایران و چین خواهد بود. وی گفت: جلسه ای در هفته دوم ماه آگوست بین همین گروه ایرانی و همتایان چینی و روسی آنها برنامه ریزی شده است که در آن بر روی بقیه جزئیات توافق صورت خواهد گرفت و به شرط آنکه این جلسه طبق برنامه ریزی انجام شود ، پس از 9 نوامبر ، بمب افکن های چینی و روسی ، جنگنده ها و هواپیماهای حمل و نقل دسترسی مستقیمی به پایگاه های هوایی ایران خواهند داشت. وی گفت : این روند با استفاده از امکانات دو منظوره ساخته شده در کنار فرودگاه های موجود در همدان ، بندرعباس ، چابهار و آبادان آغاز می شود. OilPrice از منابع ایرانی متوجه شده است که بمب افکن های که قرار است اعزام شوند ، نسخه های اصلاح شده چینی از توپولوف های Tu-22M3 برد بلند روسیه است ، با مشخصه ساخت 6800 کیلومتر برد (2،410 کیلومتر با بارگذاری تسلیحات معمولی) و جنگنده های سوپرسونیک میانبرد بمب افکن / تهاجمی سوخو 34 ، به علاوه نسخه های جدید تک سرنشین مخفی کار سوخو 57 می باشند . یادآوری می شود که در آگوست سال 2016 ، روسیه از پایگاه هوایی همدان برای حمله به اهداف در سوریه با استفاده از هر دو بمب افکن دوربرد توپولوف Tu-22M3 و جنگنده های هجومی سوخو 34 استفاده کرده است . در همین زمان ، کشتی های نظامی چینی و روسی قادر خواهند بود از تاسیسات دومنظوره تازه ایجاد شده در بنادر اصلی ایران در چابهار ، بندر بوشهر و بندرعباس که توسط شرکت های چینی ساخته شده اند استفاده نمایند . طبق گفته منابع ایرانی این استقرار همراه با استفاده از قابلیت‌ های جنگ الکترونیک چینی و روسی (EW) همراه خواهد بود. این موارد شامل هر یک از سه قسمت اصلی EW ، پشتیبانی الکترونیکی (از جمله هشدارهای اولیه استفاده از سلاح ‌های دشمن) به علاوه حملات الکترونیکی (از جمله حمله جمینگ) به علاوه حفاظت الکترونیک (شامل مقابله با جمینگ دشمن) می شود . براساس گزارش منابع ایرانی ، این موارد در ابتدا برای خنثی سازی سیستم های C4ISR (فرماندهی ، کنترل ، ارتباطات ، کامپیوتر ، اطلاعات ، نظارت و شناسایی) ناتو می باشد ، که شامل به کارگیری سخت افزار و نرم افزارهای چینی در ایران و سیستم دفاع هوایی و موشکی S400 روسیه برای مقابله با حملات آمریکا و/ یا اسرائیل است . سیستم های Krasukha-2 و 4 به احتمال زیاد در معماری کلی EW به چشم خواهند خورد ، همانطور که آن ‌ها اثربخشی خود را در سوریه در مقابله با رادارهای حمله ، شناسایی و هواپیماهای بدون سرنشین اثبات کردند . Krasukha-2 می تواند سیستم های کنترل و اخطار و کنترل سیستم هوایی (AWACS) را تا حداکثر 250 کیلومتر و سایر رادارهای هوایی مانند موشک های هدایت شونده را مسدود کند ، در حالی که کراسوخا -4 یک سیستم جاسوسی چند منظوره است که نه تنها سیستم های AWACS ، بلکه رادارهای زمینی را نیز مسدود می کند. این دو سیستم هر دو قابلیت تحرک بالایی دارند . بار دیگر این نکته قابل ذکر است که توجه داشته باشید که یک گروهان جنگ الکترونیک کامل (شامل سه عنصر اصلی EW) می تواند 100 کاربر انسانی داشته باشد و به گفته منابع ایران بخشی از همکاری نظامی جدید ، شامل تبادل پرسنل بین ایران و چین و روسیه خواهد بود و ۱۱۰ نفر از کارکنان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هر سال در پکن و مسکو و ۱۱۰ نفر از نیروهای نظامی چین و روسیه برای آموزش خود به تهران خواهند رفت . همچنین این نکته جالب توجه است كه جنگ الکترونیک ایران می تواند به راحتی با فرماندهی استراتژیك مشترک جنوب روسیه یعنی تیپ 19جنگ الکترونیک این کشور در نزدیك روستوف دان ، كه با سیستم های چین پیوند دارد ، مرتبط شود . یکی از منابع ایران هفته گذشته به OilPrice گفت: یکی از سیستم های جمینگ هوایی روسی در چابهار مستقر خواهد شد که قادر خواهد بود تا به طور کامل پدافند هوایی امارات و عربستان سعودی را غیرفعال نماید ، به طوری که آنها فقط در حدود دو دقیقه زمان هشدار برای حمله موشکی یا هواپیماهای بدون سرنشین از ایران داشته باشند. هفته گذشته نشانه ای از آنچه ایران امیدوار است از این طریق همکاری خود را با چین و روسیه بدست آورد در بیانیه ژانگ جون نماینده دائم چین در سازمان ملل متحد (سازمان ملل) نمایان شد که در آن بیانیه آمده بود تحریم های یک جانبه غیرقانونی خود علیه ایران را متوقف کنید ... علت اصلی بحران کنونی ، خروج آمریکا از توافق هسته ای ایران در ماه مه 2018 و اعمال مجدد تحریم های یک جانبه علیه ایران است. وی همچنین با فشار آمریكا برای تمدید تحریم تسلیحاتی آمریكا بر ایران كه در ماه اكتبر منقضی می شود ، مخالفت كرد . ژانگ گفت : این اقدام دوباره تلاشهای مشترک برای حفظ برجام یا برنامه جامع اقدام مشترک را تضعیف کرده است و افزود: موافقتنامه برجام توسط شورای امنیت ایجاد شده و یک موافقت نامه قانونی می باشد . وی در پایان گفت: ما از ایالات متحده می خواهیم كه تحریم های یک جانبه غیرقانونی خود را متوقف كرده و به مسیر صحیح رعایت برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد بازگردد . داشتن حمایت چین دلیل اصلی بخش محرمانه قرارداد سال گذشته ، همراه با روسیه است ، چرا که دو کشور دارای دو پنجم آرای دائم عضو شورای امنیت سازمان ملل به همراه ایالات‌ متحده ، انگلستان و فرانسه هستند. گذشته از این موضوع ، ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه ‌گذاری که توسط چین وعده داده شده‌ است ، دلیل دیگر اینکه ایران با اثرگذاری چین (و روسیه) در کشور خود موافقت کرده‌ و اینکه چین تضمین کرده ‌است که تمام تولیدات پتروشیمی ، نفت و گاز ایران را خواهد خرید . پ . ن 1 - با تشکر از جناب @MR9 بابت راهنمایی ایشان برای انتخاب مطلب و کمک در ترجمه آن پ . ن 2 - بر خلاف همیشه که مطالب مهم را رنگی و جملات کلیدی را برجسته می نمودم اینبار از این کار اجتناب کرده و برداشت مطالب اصلی را به عهده خود دوستان می گذارم . ترجمه صرفا برای میلیتاری - بن پایه OilPrice

سلام مثل اینکه چند روز تشریف نداشتید بحث نیمه کاره ماند ... http://www.military.ir/forums/topic/16870-ارتباطات-و-قراردادهای-دفاعی-ایران-و-چین-خبرها-،-حواشی-،-تحلیل-ها-،-احتمالات-و/?do=findComment&comment=534862

خیلی ممنون از مباحثه و گفتگو فکر کنم حرف های اصلی زده شد و ادامه در این زمینه یا منجر به تکرار خواهد شد و یا جدال . اما در کل بنده نمی دانم بدون داشتن ذهنیت چگونه می شود سوال پرسید . به نظرم سوال ناشی از مجهولات است و یا تنقضات که هر دو وابسته به ذهنیت ما هستند . فکر کنم منظور شما هم پیش قضاوت است تا چیز دیگر .

وقتی ما وارد یک کاوش در زمینه ای می شویم مجبوریم که به تایید یا عدم تایید آن برسیم . البته نباید به صورت صفر و یکی به ماجرا نگاه کرد و برای تحلیل باید وارد منطقی فازی شکل شویم . یعنی به جای گفتن خوب است یا بد بگوییم چقدر خوبی دارد یا چقدر بدی ! و در حقیقت دیدگاه درست ما همان نتیجه است اما نتیجه ای که از یک روند درست ایجادشده باشد . تحلیل تاریخ محور بخشی از روش صحیح ما می تواند باشد که در کنار موارد دیگر موثر است . اما در تمام موارد باید کل نگر و جامع نگر بود . حالا این دانای کل بودن یا منیت پست مدرن یعنی فقط من من من من در همان دیدن آینده در ادامه روند های گذشته هم اتفاق می افتد یعنی آن شخص هم خود را در جایگاه دانای کل قرار می دهد . یک مورد دیگر هم اینکه اصل یک موضوع ، با روند های رسیدن به آن که در نهایت خروجی از آن ناشی می شود دو مقوله جدا از هم هستند که نباید آنها را با هم یکی دانست . در مورد برجام اصل موضوع مذاکره بود که با روند مذاکرات و خروجی آن یعنی برجام دو مقوله جدا از هم هستند اما بعضا در بازی های سیاسی این دو یکسان گرفته شدند . اما در کل در هر مسیری که می رویم ساده اندیشی ، ساده انگاری و حتی گاهی ساده لوحی از بهترین ها برای ما می تواند نتایج مایوس کننده رقم بزند . از طرفی همانگونه هم که شما فرمودید نگاه تعصبی به وقایع حقایق را قلب خواهد کرد کما اینکه دیدیم برای برجام جشن خیابانی هم برگزار شد و بعضا همان ها الان در حال گورستان کردن ایران برای چینی ها هستند !!؟ و در مقابل هم به همین شکل .

سلام دقیقا به همین گونه است . مشکلی که در تحلیل های بعضی از دوستان وجود دارد این است که از جزء به کل تحلیل می نمایند . اما در واقع حرکت اصلی باید از کل به جزء باشد . یعنی اولین سوال این باید باشد که آیا چین یا هر کشور دیگری می تواند به صورت کلان ، یک شریک استراتژیک برای ما باشد یا خیر می توان به صورت بخشی در حوزه های مشخص همکاری نماییم . یعنی باید ضعف ها و نیاز ها ، توانایی ها ، استراتژی ها ، رقابت ها و جایگاه های منطقی ای و بین المللی و ... دیده شوند تا بشود برای یک توافق نامه به صورت کلی نظر داد . آنگاه مباحث باید بخش بخش شوند و حوزه های همکاری های ما مشخص گردند و به همین شکل به سمت جزئیات برویم . بعد تازه در آنجا موقع دیدن عوارض و تهدید های اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی ، امنیتی و ... است و سبک و سنگین کردن آنها و کاستن از نتایج منفی شان در نقشه های راه توافق می باشد (در ابتدا نباید مساله محور بود) . البته بماند که همین عبارت نه شرقی و نه غربی خودش می تواند بارهای معنایی متفاوتی را حمل نماید .

این چیزهایی است که در منابع آمده است ، اما الان در گوگل مپ فاصله را از مسیر ایران بررسی کردم چیزی در حدود 9000 کیلومتر مسافت (البته کمی بیشتر) بین این دو منطقه است که فکر کنم با کانتینر 20 فوتی 500 دلار بخواند . البته ما باید موارد زیادی را بررسی کنیم ، مثلا ببینیم به ازای طولانی یا کم شدن مسیر در کشورهای گوناگون ، عوارض چقدر کم یا زیاد می شود ، مسیرهای جایگزین چگونه خواهند بود و بالطبع آن رقابت به وجود می آید و ... .

سلام نقشه ای از راه ابریشم را نگذاشتم ، بلکه تصویر کریدور های عبوری فعلی و در آینده از ایران هستش . بله بین ایران و هند و روسیه کریدور NSTC برنامه ریزی شده است و در حال اجرای مقدماتی می باشد . اتفاقا سال گذشته یا 2 سال گذشته مسئولان آذربایجان (شمالی) به مسئولان ایرانی اعتراض می کردند که چرا اینقدر در راه اندازی این کریدور تعلل می کنند !! نه آنقدر هم که شما فکر می کنید غیر عقلانی نیست . علامت تعجب سوال بنده هم برای این بود که منظور از کانتیر ، نوع 20 فوتی آن است یا 40 فوتی آن . اگر نوع 20 فوتی باشد یعنی به جای هز کانتینر 1000 دلار باید بگوییم هر تریلر حامل آن کانتینر ها 1000 دلار .

سلام علیکم و رحمت الله خیلی ممنون از نکات ارزنده تان که مکمل و تصحیح کنده عرایض بنده بود و بنده هم اصلا و ابدا منظورم این نبود که ما وارد طرح های چین شویم و تمام تخم مرغ هایمان را درون سبد این کشور بگذاریم . همانطور که بارها عرض شد به نظرم چینی ها دنبال ایرانی نیستند که روزی بتواند آنها را به چالش بکشد . در همین مساله انرژی هم علاوه بر داشتن جایگزین های نسبی برای ما مطمئنا به دنبال آسیب رساندن به موارد دیگری از ایجاد امنیت انرژی همچون امنیت تکنولوژی و وابسته کردن ما در این زمینه خواهند رفت . به نظرم انعقاد این قرارداد باید تازه حرکت اول شروع بازی ایران در زمینه شطرنج بین الملل باشد و ما باید به دنبال استفاده حداکثری از رقابت های بین المللی و منطقه ای کشورها با هم برویم (در راستای این قرارداد) و البته در بروزرسانی انجمن ، درهمان روز اول عبارت بازی بنادر را در همین راستا بیان کردم . تازه ما باید بازی خود را با کشورهایی همچون ترکیه ، هند ، ژاپن ، کره جنوبی ، روسیه و به تدریج کشورهای اروپایی و همچنین کشورک های حاشیه جنوب خلیج فارس و حتی امارات (که با توسعه کریدور های بین المللی بخشی از توانایی های خود را از دست خواهد داد) و ... شروع کنیم . از آن طرف باید به دنبال امن کردن افغانستان و تضعیف حضور غربی ها در آن با همکاری همین چین ، هند و روسیه برویم . در کل بازی ما با چین در این زمین تازه دارد شروع می شود و آن مهارت مذاکره کننده گان برای تبیین قواعد این بازی و بالطبع آن بازیگری درست دولت های پیش رو و حمایت جامعه ما است که می تواند منافع ما را افزایش یا کاهش دهد و یا حتی باعث خسران ما گردد .

سلام یکی از مباحث مهم در مورد انرژی ، امنیت آن است . به امنیت انرژی از دو زاویه تولید کننده و مصرف کننده نگاه می شود . در مورد نفت و گاز یکی از شاخصه های امنیت از دیدگاه تولید کننده این است که مطمئن شود در طولانی مدت نفت و گازش خریدار دارد تا بر اساس آن بتواند طرح های بلند مدت خود را برنامه ریزی نماید . از دیدگاه مصرف کننده هم دسترسی آسان و مطمئن به منابع انرژی حائز اهمیت است . یکی از مشخصه های این موضوع خرید از کشورهایی است که دارای استقلال و ثبات سیاسی باشند . از این منظر برای چین گزینه های زیادی نمی ماند چرا که بسیاری از کشورهای تولید کننده به شدت تحت نفوذ آمریکا هستند (مانند عربستان) و یا آمریکا در آنها دارای حضور و ابزارهای اعمال قدرت می باشد (مانند عراق) . برای چینی ها فقط دو گزینه اصلی می ماند یعنی روسیه و ایران . از سویی وابستگی یک جانبه به روسیه بنا به دلایل بسیاری برای چینی ها عقلانی نمی باشد . از اینرو ایران در این زمینه می تواند یک شریک مطمئن برای این کشور گردد . یکی دیگر از نکات مهم ، رقابت های منطقه ای و جهانی است . مشکلاتی که چینی ها با همسایه جنوبی خودشان یعنی هند دارند قاعدتا آنها را وارد عرصه هایی می کند که بتوانند همسایه خود را کنترل و یا تضعیف نمایند . روابط چین و پاکستان از این نوع مدل است که البته برای هر دو طرف مزایای خاص خود را دارد . در همین قرارداد اخیر هم طرح انتقال گاز ایران از طریق پاکستان به چین آورده شده است . طرحی که احتمال رسیدن گاز به هند با قیمت مناسب را به چالش می کشد و از سوی دیگر می تواند چین را برای ما به اهرم فشاری تبدیل کند تا رفتار های همسایه شرقی مان در بسیاری از موارد معقولانه تر گردد و یا همکاری بیشتری با ما نمایند . مساله دیگر چین ، مبحث جدایی طلبان ترکستان شرقی و اویغورها هستند . یکی از حامیان اصلی این بخش جدایی طلب به غیر از آمریکایی ها ، ترکیه می باشد که سیاست نگاه به شرق خود را بر توسعه نفوذ در مناطق به اصطلاح خودشان ترک نشین قرار داده اند (حالا بماند که سیاست گذاری های کلان این کشور عملا خارج از ظرفیت آن ها و بعضا متناقض با هم می باشد) . در همین راستا ترک ها در استانبول میزبان گروه ETESA (East Turkistan Education and Solidarity Association) می باشند . این گروه فعالیت های خودش را به ظاهر در چارچوب های غیر مسلحانه بیان می کند اما چینی ها می گویند که آنها با حزب اسلامی ترکستان یا Turkistan Islamic Party همکاری می نمایند و ترکیه را به حمایت و آموزش گروه های مسلح حزب اسلامی ترکستان متهم می کنند البته ترک ها این مساله را رد کرده اند اما واقعیت سوریه نشان داد که چینی ها پر بیراه نمی گویند . از طرفی ترکیه برای ایران یک رقیب منطقه ای می باشد . افزایش توان ایران برای کنترل و تضعیف ترک ها می تواند یک استراتژی مناسب برای چینی ها باشد . همچنین متصل کردن مدیترانه به دریای عمان از طریق کشور های ایران ، عراق و سوریه هم چشم انداز مناسبی برای کاهش اثرگذاری ترک ها در جاده ابریشم جدید است که در مفاد همین قرارداد اخیر با عنوان خط زیارتی پاکستان ، ایران ، عراق و سوریه عنوان شده است (البته منافع ما بحث الان بنده نیست اما به عنوان مثال کاهش ضریب اهمیت کانال سوئز و بالطبع آن مصر و به همان مقدار افزایش اهمیت خاک ما و متحدان ما در محور مقاومت و آب های سرزمینی ما را می توان نام برد ) . مورد بسیار مهم بعدی ، که محور اصلی کلان استراتژی چینی ها برای آینده می باشد ، جاده ابریشم جدید و خطوط ترانزیت بین المللی است که هزینه های حمل و نقل را به شدت کاهش می دهد . مثلا حمل یک کانتینر از دویسبورگ (در غرب آلمان) به چانگینگ (در شرق چین) از مسیر فعلی که از کانال سوئز عبور می کند در مدت 36 روز و با هزینه بالای 6500 دلار صورت می گیرد که با راه افتادن مسیر راه ابریشم جدید این کانتینر در مدت 15 روز با هزینه 4500 دلار حمل خواهد شد (گفته می شود در این مسیر ایران از هر کانتینر 1000 دلار درآمد خواهد داشت !؟) . حدود 2 سال پیش در اسناد چینی ها خواندم که آنها تخمین می زنند به اندازه یک سوم ارزش تولید ناخالص داخلی کشورهای جهان از این مسیر کالا و خدمات گذر خواهد کرد . در کل گزینه اول استراتژی چینی ها برای تاثیرگذاری در جهان همین مسیر می باشد اما در مقابل آمریکایی ها به دنبال کنترل اطلاعاتی جهان هستند . چینی ها برای کنترل آمریکایی ها وارد توسعه ابزارها و شبکه های اطلاعاتی شده اند و در مقابل آمریکایی ها به عنوان یک گزینه برای کنترل چینی ها نیاز دارند تا منطقه ما و علی الخصوص کشور ما را کنترل کنند و در صورت عدم موفقیت ناامن سازی منطقه در دستور کارشان است . حالا در مسیر جاده ابریشم جدید (یک کمربند یک جاده !؟ ) ایران جایگاه بسیار مهمی دارد زیرا علاوه بر مسیر ارتباطی بسیار مناسب به سمت اروپا ، مسیر اصلی اتصال چین و کشورهای شرق آسیا به قاره آفریقا و در آینده بلند مدت با توسعه مسیر شمال آفریقا از طریق اقیانوس اطلس به آمریکای جنوبی می باشد . در کل موارد بالا بخشی از اهمیت قرارداد جدید و چرایی حضور چین و ایران در آن است و موارد بالا را می توان بسیار گسترش و بسط داد و همین موارد است که می تواند دست ما را برای کسب منفعت بیشتر باز نماید اگر در حالت خوشبینانه ساده لوحی بعضی از ... بگذارد . البته بنده در این متن سعی کردم به مفاد پیش نویس قرارداد جدید زیاد توجه نکنم کما اینکه جزئیات قرارداد هم بسیار مهم می باشد . حالا شما بفرمایید چرا چین نه و مثلا آلمان آری ؟

سلام یکی از مسائل مهم که باید در این زمینه بررسی شود تبلیغات القائی می باشد . با اینگونه تبلیغات ذهنیت و حافظه تاریخی افراد بازنویسی شده و ذهنیت جدیدی به آنها القاء می شود . این گونه تبلیغات دارای 3 بخش اصلی است : محور القاء : هدف اصلی تبلیغات است که می خواهید در ذهن مخاطب به وقوع بپیوندد . محمل القاء : آن مواردی است که به وسیله آن محور القاء را توجیه می نمایید . سوژه القاء : اتفاقات و وقایعی است که شما تبلیغات را در بستر محمل القاء آغاز می کنید (حتی می توانند واقعی نباشند) . نکته مهم این است که در اینگونه تبلیغات به گونه ای عمل می شود که محور مورد نظر برنامه ریز آشکار نشود و به صورت آهسته در ذهن خود مخاطب ایجاد گردد . یک مورد دیگر هم اینگونه تبلیغات دارند با عنوان ضریب القاء که میزان تکرار تبلیغات القائی را نشان می دهد . در واقع اصل ضروری در اینگونه تبلیغات تکرار مداوم مفهوم محور القاء در سوژه ها است . مثلا اگر یکی از محور های القائی درباره ما القاء ویران شدن کشور در زیر نظام حاضر باشد ، یکی از محمل های القاء می تواند حوادث طبیعی و غیرطبیعی انتخاب گردد و سوژه های آن هم که بسیار زیاد هستند . پ ن – یافتن محور های این مدل نیازمند جمع آوری اطلاعات و کار دقیق آماری است که می تواند زمان زیادی را به خود اختصاص دهد .

سلام اتفاقا به نظر بنده توپخانه در محور 1 کمترین تاثیر را دارد . این محور به دلیل تراکم زیاد باعث عدم تمرکز نیروها در هر دو جناح می شود و همچنین باعث نزدیک شدن فاصله نیروهای خودی و دشمن در نبرد ها می گردد . همین مسائل کاربرد توپخانه را با مشکل مواجه کرده و حتی ممکن است موجب آسیب به نیروهای خودی شود . اما محور 2 فضا باز تر بوده و منجر به تمرکز نیروها می شود و این مساله برای هر دو طرف صادق است . در این مسیر ما ابتدا با توپخانه ، یک منطقه مناسب را به شدت زیر آتش گرفته و تبدیل به آوار یا خرابه می کنیم و بعد به سرعت نیروها به آنجا خیز بر می دارند و متوقف می شوند و به همین شکل با خیز و توقف جلو می رویم . توپخانه هم همیشه یک پله و لایه جلوتر از ما عمل می کند .

سلام برنامه AKVIS Sketch خیلی بهتره ، هم الگوهای پیشفرض بسیاری داره و هم تنظیمات فراوانی بر روی هر کدام می شود انجام داد . نمونه تصویر زیر را من همین الان با همین برنامه آماده کردم (پایینی خروجی این برنامه هستش) .

سلام در راستای این بخش از صحبت شما ما درون روش CLA در آینده پژوهی 4 سطح برای تحلیل در نظر گرفته می شود که ساده ترین و پایین ترین سطح را لیتانی می نامند . خصوصیات تحلیل های این سطح این است که در آن گرایش شدیدی به سمت مفاهیم تا حد امکان ساده شده وجود دارد و همواره دیگری مقصر است و راهکارها با باید ها و نباید ها درباره دیگران آغاز می شود و بدون اینکه تحلیل گر (که یک فرد عام و ناآگاه در آن حوزه است) جایگاه و سطح خود را شناخته و تجزیه و تحلیل کند ، بی اختیار و بدون هیچ گونه تاملی تنها با استفاده از دسته بندی های بسیار ساده شده واکنش نشان می دهد . کسانی که در این سطح تحلیل می کنند همواره نگاه دیگر گرا و اعتراضی دارند و تمام کارها باید توسط دیگران انجام شود و به خاطر همین سادگی ها ، گسترش کمی نظرات شبیه به هم زیاد بوده و در نتیجه تکرار پذیری تحلیل افزایش می یابد و حس درست بودن آن گفته ها تقویت می شود و دقیقا به همین دلیل (سادگی) قابلیت پیش بینی بالایی از مواضع و نتایج توسط دیگران به وجود می آید که کار دشمنان را برای انجام عملیات روانی و جنگ هیبریدی راحت تر می کند . در همین راستا دشمنان همواره سعی می کنند که مباحث سیاسی و راهکارهای مشکلات را بسیار ساده نشان داده و آن را به وسیله رسانه ها در جامعه رواج دهند . نتیجه اینکار افزایش حس نارضایتی و اعتراض است و از طرفی ممکن است این فشار ، تصمیم گیران را به سمت اقدامات و سیاست گذاری های عوامانه سوق دهد (از خرد تا کلان) و این دقیقا چیزی است که باعث افزایش فشار های پی در پی و کم هزینه برای دشمن و مشکلات داخلی ما خواهد شد . این روند اگر ادامه پیدا کند و کنترل نشود جامعه را به سمت مشکلاتی سوق می دهد که کمتر در دسته بندی های مرسوم می گنجند و در نتیجه اختلافات زیاد شده و جامعه به سمت هرج و مرج می رود . از آن سو هر چقدر تحلیل ها فکر شده تر باشند و به سمت علل و عوامل اجتماعی و سیستمی گرایش یابند و حتی از آن بالاتر رفته و وارد مباحث بنیادین عقیدتی و پارادایمی شوند ، وضعیت برای تحلیل اقدامات ما که در پاسخ به مشکلات به وجود آمده اند ، پیچیده تر ، زمان گیرتر و هزینه برتر می شود و عملا فرصت ضربات متوالی و پشت سر هم به ساختار های خودی توسط دشمنان از آنها سلب می گردد .

سلام یک مبحثی که در ترکیب بندی وجود دارد مبحث توازن و تناسب است که البته گسترده می باشد . اما به عنوان یک نکته مبحث قرینگی را در بعضی از تصاویر می توان مشاهده کرد . مثلا در تصویر زیر عکاس سعی کرده به وسیله خط وسط باند قرینگی را ایجاد کند (البته اگر محیط طبیعی دو طرف را یکسان بگیریم) . توجه کنید که پهباد و نفر وسط به وسیله خط به دو قسمت تقسیم شده اند و در هر کدام از دو طرف تصویر 13 نفر ایستاده اند . اما نوع دیگری از این مدل ترکیب بندی قرینگی در بی قرینگی است . یعنی بخش هایی از تصویر قرینه باشند و المان هایی از بی قرینگی وجود داشته باشد . مثلا در تصویر زیر خود هواپیما به عنوان المان اصلی تصویر قرینه می باشد اما بقیه اجزا اینگونه نیستند . حالا این قرینه در بی قرینگی می تواند متعادل باشد یعنی اجزا قرینه و بی قرینه با هم نسبت مشخصی داشته باشند و یا مانند تصویر زیر نامتعادل باشد یعنی یک المان اصلی (در اینجا خود جنگنده) برجسته تر است و تاکید بر بقیه موارد کمتر . همچنین تصویر زیر هم قرینگی در بی قرینگی است . اما مساله مهم در این تصویر این است که در پس زمینه یک طرف تصویر به هواپیما ها پر شده اما در سمت دیگر چیز خاصی وجود ندارد و یک پس زمینه نامتوازن ایجاد شده است که از نظر بصری جذاب نمی باشد . حالا تصویر زیر را مشاهده کنید که در آن کاملا مشخص است که مکان ایستادن افراد یا زاویه دوربین به گونه ای است که با وجود اینکه می شد قرینگی زیبایی در تصویر (مابین جنگنده ، نفرات و کلاه ها) ایجاد کرد اما این مساله به وجود نیامده است .