ما علاوه بر مشکل  اساسی در طراحی پیش ران , اساسا تکنولوژی ساخت پلت فرم نداریم و تمام خودروهای تجاری و غیر تجاری که ساختیم بر اساس پلت فرم خود رو های دیگه هست که ما رو مجبور می کنه به محدودیت های اون پلت فرم . تا اخر همین برنامه ی توسعه که در هستیم در بخش تجاری قرار بود 3 تا 5 پلت فرم بومی ساخته شود که بر اساس هر پلت فرم می شود چندین خودرو طراحی کرد که ظاهرا به نتیجه نرسیده . و طبیعاتا ساخت خود روی مقاوم برابر انفجار با زره وی شکل در زیر و .... نیاز مند پلت فرم در خور هست که باید دید با این صنعت خودروی بی مصرف توان طراحی و ساختش در نیروهای مسلح هست یا خیر 

سلام خواهش می کنم . اصلا قابل دوستان رو نداره . امیدوارم لذت برده باشید . این موشک به خوبی نشان می دهد که چه تجربه و تکنولوژِیی در طی قریب به 30 سال از اغاز این پروژه پشت امثال AGM-158   ها خوابیده .

سلام قابل نداشت در مورد شعاع پروازی ان طور که من برداشت کردم با توجه به لینک ارتباطی با ایستگاه زمینی شعاع عملیاتی 200  ک م خواهد بود و همان طور که در متن امده قابلیت استفاده از لینک های جدید تر را در اینده خواهد داشت از جمله لینک های ماهواره ای که در اون صورت شعاع عملیانی ان افزایش خواهد یافت ضمن اینکه این نکته ی مهم را نیز باید در نظر داشت که این پروژه هنوز در حال توسعه و تست است و هنوز به حداکثر توان عملیاتی اش ممکن است نرسیده باشد و با توجه به ساختار ماجولار ان در اینده به راحتی (نسبتا)  قابل اپ گرید خواهد بود . در مورد پنهان کاری هم در متن مواردی در مورد ورودی هوا بیان شده و ان طور که از تصاویر بر می اید از نظر هندسی در بدنه ی ان برای کاهش ار سی اس مواردی در نظر گرفته شده ضمن اینکه به نکاتی برای خذف سکان های عمودی و افزایش پنهان کاری اشاره شده . علاوه بر اینها پوشش بدنه در نمونه های عملیاتی با پوشش های جاذب رادار نیز دور از انتظار نیست. اما در کل از میزان ار سی اس و سطح دقیق پنهان کاری چنین پرنده هایی (حتی در مورد سرنشین دارها) و نیز متد هایی که جهت میل به کم پیدایی در انها به کار رفته هرگز اطلاعات دقیق و روشنی بیان نمی شود و این دسته از اطلاعات جز مواردی هستند که به شدت طبقه بندی می شوند . 

    تقدیم به سید عزیز برای معرفی موضوع و سایر کاربران محترم میلیتاری         معرفی   در فوریه ی 2006 تصاویری غیر رسمی از  EADS Barracuda منتشر شد . یک اثبات گر تکنولوژی از یک هواگرد رزمی بی سرنشین . در تصویر بالا پرچم های المان و اسپانیا روی دم پرنده قابل رویت است که نشان گر سرمایه گذاری مشترک بین ارتش های 2 کشور روی پروژه است .  با استناد به روزنامه ی المانی Der Spiegel   باراکودا به مانند یک هواپیمای شناسایی توسعه یافته است , اما می تواند با تغییراتی نقش یک پهچاد چنگنده ی ضربتی را نیز به خوبی بپذیرد . این هواپیما برای فرمانده ی نیروی هوایی المان به نمایش در امده است . اشپیگل (Spiegel )  بیان کرده است که : EADS "  بسیار مشتاق است تا به بازاری وارد شود که در حال حاضر توسط امریکا و اسراییل قبضه شده است ." گفته شده این هواگرد بی سرنشین پس از پهپاد بسیار موفق امریکایی پریدیتور   طراحی شده است . بر طبق مقاله باراکودا اولین پروازش را در فوریه ی 2006 انجام داد , در بخش دور افتاده ای از شبه جزیره ی Iberian . در 11 می 2006  سرانجام  EADS جزئیات بیشتری را در مورد برنامه منتشر کرد , باراکودا اولین تست پروازیش را در اسپانیا به مدت 20 دقیقه تکمیل کرد . همچنین همان طور که در تصاویر مشهود است تست های زمینی گسترده ای را نیز پشت سر گذاشته است .              Dr. Stefan Zoller عضو کمیته ی اجرایی EADS مسئول تجاری کمپانی در سیستم های دفاعی و امنیتی بیان داشت : " با اولین پرواز اثبات گر تکنولوژی ما برای سیستم های نظامی بی سرنشین با پرفورمنس بالا ما باور کردیم که در های یکی از پر امید ترین بازار های جهانی اینده  در رشته ی ما به رویمان کاملا باز شده است . ما هم اکنون دارای دست اورد مضاعفی نیز هستیم , یک پلت فرم تست بسیار قدرتمند هم اکنون در دسترس ماست برای توسعه ی هسته های تکنولوژیکی اینده ی ما در این زمینه ی بسیار مهم . " Dr. Rolf Wirt  رئیس اجرایی سیستم های هوایی نظامی EADS جزئیاتی از این اثبات گر بدین شرح بیان کرد :"  یک سیستم ازمایشی با 8 متر طول , با فاصله ی 2 سر بال بیش از 7 متر و با حداکثر وزن برخاست بالق بر 3 تن .  این پرنده در اولین پرواز خود کاملا خود کار عمل کرد .( اگر به قدر کفایت مبتنی بر هوش مصنوعی توان خود مختاری برایش در نظر گرفته باشند میشه گفت که با یه پرنده ی نسل ششمی طرف هستیم - مترجم ) و تنها به منظور محقق کردن اهداف پروازی در شرایط امن از بخش زمینی در پایگاه هوایی San Javier روی ان مانیتورینگ (نظارت) صورت گرفت . " با این مشخصات باراکودا بزرگترین هواگرد بدون سرنشین اروپا است . (البته ترانیس انگلیسی و نرون فرانسوی هم رقبای سرسختی هستند - مترجم)             مشخصات اصلی   باراکودا پرنده ی اثبات گر تکنولوژی توسعه داده شده توسط  EADS , المان و اسپانیا و با مشارکت فنلاند و سویس است با مجموعه ی صنعتی متشکل از 30 کمپانی فعال در زمینه ی هوافضا و تامین کنندگان تخصصی . شعاع عملیاتی پرنده بالغ بر 200 کیلومتر حداکثر سرعت 0.6 ماخ و حداکثر ارتفاع عملیاتی 20 هزار پا است .   تولید باراکودا   پرنده دارای بال هایی با زاویه به سمت عقب است که تماما از فیبر کربن تولید شده . طول پرنده 8.25  متر و فاصله ی 2 سر بال ان 7.22  متر  و ماکزیمم وزن برخاست ان 3250 کیلوگرم می باشد .  پهپاد دارای یک دم افقی و باله ها د سکان ظاهرا دارای سطح شیب دار هستند . سایت سیستم های هوایی EADS واقع در اگزبرگ المان مسئول تولید بدنه و سایت گتافه در اسپانیا مسئول ساخ و ساز و تولید بال است . تولید بدنه با استفاده از روش  vacuum assisted process (VAP) توسعه داده شده توسط EADS , انجام شد . Liebherr   مسئول طراحی و تامین سیستم کنترل الات متحرک الکترو مکانیکی پهپاد است . سیستم اصلی پرواز با سیم Liebherr  و سامانه های کنترل پرواز جانبی ان توانایی های یک هواپیمای تمام الکتریکی را به باراکودا می بخشند .         سامانه ها پهپاد از بسیاری از قطعات تجاری در دسترس در سیستم های اصلی و اصلاحات فناورانه استفاده می کند  . سامانه ی سه گانه ی کنترل پرواز و واحد ناو بری به طور ویژه برای اطمینان از بقاپذیر بودن و داشتن خطوط انتقال دیتا ی غیر قابل جم بین پرنده و ایستگاه زمینی توسعه پیدا کرده است . با استفاده از سازه ای ماجولار ( ساخت یافته )  باراکودا توانایی حمل طیف گسترده ای از سنسور ها را مانند تجهیزات الکترو اپتیکی و مادون قرمز  , هدف گذار های لیزری , سیستم امیتر یاب (Emitter Locator System (ELS)  ) شامل اشکار ساز هایی برای جمع اوری سیگنال های الکترو مغتاطیس و همچنین سیستم های رادار پیش رفته ی روزنه ی مصنوعی (SAR) , که می تواند با تجهیزات مولتی سنسور هماهنگ و یکپارچه شود , که می توانند در محفظه ی بار قرار گیرند . سازه  ی باراکودا به طور کامل با استفاده از احاسبات دینامیک سیالات ساخته شده و بر اساس اخرین اختراعات و تکنولوژی های ثبت شده ی EADS در کار خانه ی کمپانی واقع در Augsburg  تولید شده است . EADS باراکودا را در نمایشگاه هوایی برلین در 16 می به نمایش گذاشت .         اویونیک   برای پایداری و امنیت باراکودا مجهز به یک سیتم کنترل پرواز 3 گانه و سامانه ی ناوبری است . سیستم اویونیک نصب شده از پی کره بند ی ماجولار و  باز بهره می برد که امکان نصب سنسور ها و تجهیزات ارتباطی جدید را می دهد. کامپیوتر کنترل پرواز توسط  MTU و سامانه ی ناو بری توسط Thales ارایه شده است . توانایی های یک هواپیمای تمام الکتریکی را به باراکودا می بخشند .     محموله ها   حداکثر وزن محموله ی قابل حمل توسط باراکودا 300 کیلوگرم می باشد . سیستم اویونیک از ارتباطات شبکه ی فعال عملیاتی و انتقال اطلاعات ریل تایم شامل باند پهن در خط دید پشتیبانی می کند . در اینده امکان استفاده از دیتا لینک های خارج از میدان دید امن و مقاوم در برابر جم crypto  , سیستم چند منظوره ی توزیع اطلاعات (MIDS) , دیتا لینک تاکتیکال ناتو  Link 16 NATO و لینک ارتاطات ماهواره ای برای ان فراهم است .     موتور توربوفن پیش ران جت توربوفن  JT15D-5C ساخت پرت اند ویتی کانادا با توان تولید 14.2 کیلو نیتون تراست است . محل قرار گیری ورودی هوای موتور به عنوان بخشی از سطح پشتی ست و پروفایل ورودی هوا به کاهش اثرات و بازتاب های راداری کمک می کند .               ارابه ی فرود   هواپیما از چرخ  تیک اف و ارابه ی فرود مرسوم استفاده کرده است . Eaton مسئول طراحی و تامین سیستم قدرت هیدرولیکی و دیسک های باز کردن و جمع کردن ارابه ی فرود برای فرمان پذیری چرخ دماغه است . این پهپاد در هنگام پرواز یک هواگرد تمام الکتریکی ست  و از سیستم هیدرولیک فقط برای بکار گیری ارابه ی فرود و فرمان پذیری چرخ دماغه استفاده می کند . این پرنده به ترمز کربنی الکتریکی E-brake توسعه داده شده توسط Meggitt's Dunlop Aerospace Braking Systems   مجهز است . E-brake یک سیستم ترمز کم وزن با اطمینان پذیری بسیار بالا برای هواپیماهای سرنشین دار و بی سرنشین است .   ایستگاه کنترل ماموریت ایستگاه زمینی کنترل ماموریت امکان طرح ریزی ماموریت , مانیتورینگ و ارزیابی داده ها را فراهم می کند . پهپاد می تواند کاملا به صورت خود مختار عمل کند . در طول پرواز دستورات سطح بالا می توانند وارد شوند و پلن ماموریت را تغییر دهند . کل سیستم ایستگاه کنترل و پهپاد نیاز به امکانات لجستیکی کم و کوچکی دارند لذا سیستم به اسانی مستقر می شود و اماده ی عملیات می گردد .     سپتامبر 2006 سقوط و اینده   در طی دومین پرواز ازمایشی در حالی که این پرنده ی بی سرنشین سعی داشت در پایگاه هوایی سنت خاویر در اسپانیا فرود بیاید دچار سانحه شد . مدتی بعد مشکل نرم افزاری دلیل سانحه  شناخته شد . برای مدتی طولانی نا مشخص بود که ایا EADS به سمت ساخت اثبات گر دیگری خواهد رفت یا خیر ؟ در اوایل سپتامبر 2007   , مدیر اجرایی بخش دفاع و امنیت EADS , Stefan Zoller  , مذاکراتی را با وزیر دفاع المان برای ساخت پرنده ی اثبات گر تکنولوژی مشابهی انجام داد . Dr Peter Becher نایب رییس سیستم های هوایی خود مختار در EADS گفت :" ما مجددا ان را خواهیم ساخت . این پیکره بندی همانند باراکودا 1 خواهد داشت ." دکتر Becher   جزییات بیشتری را نیز بیان کرد , : " باراکودا2 به عنوان یک پهپاد سریع و چابک ازمایشی استفاده خواهد شد." وی همچنین اضافه کرد " ما می خواهیم نشان دهیم این پرنده می تواند به عنوان یک ساختار کنترل و فرماندهی یکپارچه شود . "     اکتبر 2007 EADS بیان کرد که تصمیم نهایی را در مورد ساختن دومین باراکودا تا اخر امسال خواهد گرفت , همراه با بحث هایی با وزیر دفاع المان برای پیش زمینه ها و الزامات ساخت دومین نمونه از این پهپاد برای اینکه این پهپاد بتواند در بستر یک برنامه با محیط شبکه محور بتواند فعالیت داشته باشد .  باراکودای 2 مطرح شده باید با اولین اثبات گر یکسان باشد . دکتر Becher اعلام کرد وزارت دفاع و مقامات فنلاندی نیاز مندی های فوری پروژه رادر اواسط اکتبر بررسی خواهند کرد و به محض پیشرفت پروژه فاز پیاده سازی  اولیه در طی سال 2008 انجام خواهد شد . فنلاند در 2005 برای بررسی کاربردهای بلقوه ی تکنولوژی نسل جدید دیتا لینک ها به ناظران پروژه پیوست . دکتر Becher سیستم فنلاندی را این چنین توصیف کرد " یک دیتا لینک بی نظیر که ما مشتاقیم شاهد پرواز پرنده با ان باشیم ." المان در سال 2005 فراخوان مشارکت بین المللی در پروژه را صادر کرد . مذاکرات با تعدادی از کشور های اروپایی برگذار شد , اما جدا از فنلاند , تنها سویس ابراز علاقه کرد و طبق گفته ی دکتر Becher گفت و گو با سوسیس همچنان ادامه دارد . عملکرد های مورد نظر برای پروژه ابتدا انجام ماموریت های شناسایی پروژه و پس از ان ماموریت های پیچیده تر و شامل توان عملیات ضربتی ست . اگر چه هنوز تصمیم گرفته نشده که ایا پرنده باید دارای توان حمل صلاح باشد یا فقط به عنوان سامانه ای برای شناسایی در دقایق اخر و و انتقال اطلاعات به مهاجم استفاده شود ,  که ممکن است پهپاد های بی سرنشین دیگری باشند . ما همچنین این پرنده را در سامانه های ترکیبی سرنشین دار و بی سرنشین استفاده خواهیم کرد " توان پایه ی حمل بار باراکودا به ان توانایی حمل 3 موشک در کلاس MBDA Brimstone را می دهد ." Becher تصدیق کرد EADS در حال مطالعه ی گزینه هایی برای هاپیماهای رزمی بی سرنشین پیچیده تر و سطح بالاتری  همانند نرون محصول Dassault و  Northrop Grumman X-47D می باشد , اما از بیان جزییات بیشتر خود داری کرد . وی همچنین اضافه کرد سیستم کنترل تغییر بردار رانش توسط EADS به عنوان یک مسیر تکامل قابل دست یابی برای باراکودا قبل از از دست دادن اش مطالعه شده بود , با هدف کمک به بهبود شمایل و ویژگی های کم پیدایی پرنده . کمپانی ارزیابی هایی برای خذف سکان های عمودی 2 گانه ی پرنده و قرار دادن سیستم تغییر بردار رانش برای بهبود کنترل حرکت یاو انجام داده بود .       " قسمت عمودی سکان ها کاملا غیر استیلث است چیزی که ما داریم در مورد ان صحبت می کینم حذف این باله های و استفاده از تغییر بردار رانش است ." سیستم تغییر بردار رانش باید مانند اهرمی عمل کند که اولین بار در ایکس-31 محصول مشترک امریکا و المان به کار گرفته شد .      10 اگوست 2012 ORLANDO, Fla. — Cassidian در گفت و گویی با وزیر دفاع المان در مورد پرواز اثبات گر های بیشتر تحت برنامه ی توسعه ی تکنولوژی هواپیماهای نظارتی و ضربتی بی سرنشین اینده : کمپانی دفاعی EADS اخرین کمپین پروازی خود را همراه با پهپاد باراکودا در Goose Bay  واقع در کانادا در جولای برگزار کرد . تست ها بر عملیات هماهنگ بین 2 پهپاد و طرح ریزی مجدد ماموریت در حین پرواز متمرکز بوده است . Franz Bucher مدیر فروش سیستم هایهوایی بی سرنشین در گفت و گو با بخش سیستم های هوایی Cassidian بیان کرد :  اخرین کمپین سومین استفاده ی پهپاد موتور جت باراکودا از سامانه ی اثبات گر تکنولوژی NCE  (Network-Centric Environment )  با تخصیص بودجه توسط وزارت دفاع المان و با مشارکت فنلاند و سویس بوده است .  برنامه ی این اثبات گر در 2009 روی سنسور زنجیره ای ارتباطات با استفاده از یک دیتا لینک باند پهن متمرکز شد . دومین کمپین در 2010 تکنولوژی های متعددی برای ارتفاع متوسط و  پایداری طولانی مدت  (MALE) تست شد شامل انتن های سازه ای یکپارچه شده , تاکسی خود کار , سامانه های شناسایی و اجتناب و کشف خودکار هدف . اخرین مجموعه ی پرواز ها در Goose Bay در جوئن و جولای 2 سناریو را پوشش دادند , تحت نام های جمع اوری اطلاعات برای حمله کننده (sensor-to-shooter )  و  جمع اوری توامان اطلاعات و حمله به هدف  (sensor data fusion and attack ) . با همکاری هم زمان باراکودا و جت Calspan  به عنوان جانشین پهپاد دیگر در عملیات .      پرواز sensor-to-shooter بر یک حمله ی هماهنگ به یک هدف ثابت توسط 2 هواپیما متمرکز بود , یک پرنده مجهز به سنسور های الکترواپتیکال و مادون قرمز و نشان گذار لیزری و پرنده ی شوتر که با یک سلاح شبیه سازی شده با هدف درگیر شد . در پرواز sensor data-fusion flights بر علیه یک هدف متحرک پهپاد اولین کشف هدف را با استفاده از رادارهای SAR ( روزنه مصنوعی )  و GMTI (تشخیص دهنده ی اهداف زمینی متحرک) انجام داد . سپس ادامه ی کار را به پهپاد شوتر واگذار کرد تا با استفاده از سنسور های الکترواپتیکال و مادون قرمز و نشان گذار لیزری با هدف درگیر شود . سناریوی دوم شامل هماهنگی و ترکیب اطلاعات سنسور های SAR/GMTI و EO/IR بود .  بر طبق گفته ی Bucher هر دو سناریو شامل تغییر طرح ماموریت در حین پرواز بود . انها برنامه داشتند به استفاده از باراکودا به عنوان یک اثبات گر تکنولوژی فول اسکیل (مقیاس 1 به 1) برای توسعه ی پهپاد های اینده استفاده کنند . " برنامه ادامه پیدا کرد , ما همچنان در حال مذاکره برای سناریو ی بعدی برای سال 2014 بودیم . " طرح ریزی برنامه شامل اثبات گر های بیشتری از network-centric missions و تکنولوژی های اینده برای پهپاد قابل دسترس MALE اروپا که میتواند در 2020 وارد خدمت شود و سیستم هوایی رزمی بی سرنیشینی که در پی ان تا 2025 عملیاتی شود , می باشد .                                                           ................................................................... منبع1     منبع2         منبع3     منبع4   ................... ترجمه و گردآوری از 7mmt   استفاده با ذکر منبع بلامانع است با تشکر از زحمات مدیران محترم   MILITARY.IR

دقیقا مشابه طرح بال برداوپری " در حقیقت برداوپری دارای سطح اتکای لیفتی تنها به اندازه ی 366 فوت مربع بود , شامل بدنه . بدنه ی هواپیما بیش از نیمی از لود را به دوش می کشید که نتیجه ی ان حدود 20 پوند از لود بر هر فوت مربع بال بود . "  در واقع با بهره گیری از طرح بال های M شکل و W شکل در جنگنده ها می توان از اثر سطح بهره برد هرچند طرح بال اکرانوپولان ها به این شکل نبود و از طرح دیگری که سید عزیز در تاپیکشان اشاره کرده بودند بهره می بردند . و البته سوالی که پیش می آید این است که چنین طرح بال های برای پرواز در سرعت زیر صوت استفاده می شوند همان طور که برای برداوپری نیز چنین پیش بینی شده بود , حال ایا محصول نهایی پروژه ی قاهر قرار است سرعتی زیر صوت داشته باشد ؟ ایا اساسا چنین طرح بالی مناسب شرایط خاص ایرودینامیکی پرواز های مافوق صوت هست از بحث درگ گرفته تا پایداری  ؟ 

در حقیقت در طراحی قاهر ( که البته فعلا فقط یک اثبات گر تکنولوژی هست و راه درازی تا جنگنده شدن داره  )  به شدت از طراحی برداوپری و ایکس -36 و ایکس -45  الگو گرفته شده . هر چند هنوز تا  تبدیل شدن به جنگنده امکان تغییراتی در طراحی ان وجود دارد از جثه گرفته تا فرم دماغه و .....

بزک نمیر بهار میاد       کمبزه با خیار میاد    :)

  این تصویر نمونه ی 40 در صد هست که مبنای محاسبه قرار داده اید . اون کوچک تره نمونه ی 15 در صد بود اونی که رنگ و رو رفته بود نمونه ی اصلی بود به به وضوح از تصویر بالا یی بزرگتر بود و تا کنون هیچ تصویری از نمونه ی 1 به 1 داخلی نمایش داده نشده است هرچند که به ساخت ان تاکید شده . ضمن اینکه اینها برای ما به نوعی نمونه های اثبات گر تکنولوژی هستند نه عملیاتی و لازم نیست فعلا تمام جرئیات و ویژگی های پرنده ی اصلی در انها رعایت شود

اون نمونه ای که تو نمایشگاه بود نمونه ی 40 درصد بود نه یک به یک

  البته یه پرنده ی اثر سطحیه که کاربردش گشت دریایی هست منتها گفته بودند که نسل جدیدش مسلح خواهد بود 

حاجی‌زاده گفت: البته گاهی ما هم آنها را به بازی می‌گیریم و صبح روز آزمایش دیدیم که هواپیمای RQ4 و RC-135S آنها به نزدیکی چابهار آمد و 13 ساعت در آب‌های آزاد مشغول گشت‌زنی شد و البته ما هم یک مانوری کردیم و آنها را به بازی گرفتیم.  http://farsnews.com/newstext.php?nn=13930701001857

قسمت اول     هواگردهای فوق سری حتی انهایی که از طبقه بندی خارج شده و اطلاعاتشان در دسترس عموم قرار گرفته تا مدتهای طولانی پس از خارج شدن از دنیای تاریکی ها مرموز باقی می مانند . هنگامی که – و اگر – پرنده ی سری از طبقه بندی خارج شود نسبت به سایر تجهیزات نظامی برخورد متفاوتی با انها می شود و جزییات  قطعاتشان ممکن است تا دهه ها در میان سایه ها پنهان ماند . در حالی که تعدادی از انها راهی موزه ها میشوند بقیه در محا های دیگری بدور از چشمان کنجکاو قرار داده می شوند در انتظار سرنوشتی که ممکن است فرا رسیدنش سال ها طول بکشد . سرنوشت هواگرد هایی که در طول دهه ها  سقوط کرده اند باز نشسته شده اند یا پروژه ی شان شکست خورده دفن کردن است . هواپیماهایی که به معنای واقعی کلمه به قعر چاه هایی مایل ها به دور از عراضی عمومی کشیده می شوند . اغلب در نزدیکی تست سایت مرموز گروم لیک در نوادا که به منطقه ی 51 شهره است . گروم نه تنها به عنوان زمین ازمایش پیشرفته ترین طرح های دولت مردان امریکایی خدمت می کند بلکه ارامگاه نهایی اغلب پرنده های سری ان نیز هست . اطلاعات تعدادی از این پرنده ها هرگز در سطح دسترسی عمومی قرار نگرفت .   آرامگاه مخفیانه ای در تونوپاه     باوجود بازنشستگی در 2008 جنگنده ی استیلث معروف اف-117 نایت هاوک پرواز مجدد ان در منطقه ی تست نلیس در نوادا دیده شده . اعتقاد بر این است که 6 فروند مجددا فعال شده اند (4تا برای پرواز و 2 تا  برای قطعات) شاید به عنوان یک تست پلتفرم رادارگریز برای نسل بعدی هواپیماهای استیلث . بقیه ی ناوگان درحال حاضر در پایگاه مرموز Tonopah Test Range Airport  در نزدیکی منطقه ی 51 نگه داری می شود . برخلاف سایر هواپیماهای بازنشسته که به the Boneyard در پایگاه Davis-Monthan AFB در اریزونا   فرستاده می شوند هواپیماهای استیلث دارای مواد سمی و تکنولوژی های حساس هستند که دور انداختنشان را مشکل می کند. یک گزینه در این شرایط دفن کردن است .     چهار پیش نمونه ی YF-117  در موزه ها در سراسر امریکا به نمایش در امده اند . 5 امین نمونه در اپریل 2008 در پالمدیل برای تست روش های موثر اوراق کردن اف-117 نابود شد . در حال حاضر شایعاتی مبنی بر دردست اقدام بودن برچیدن و دفن کردن ناوگان متوقف نایت هاوک در تونفاه شنیده می شود . ان طور که در  AviationIntel.com منتشر شده : " عده ای گفته اند که   برای هر کدام از جت ها سنگ قبری که نام  منحصر به فردی روی ان نوشته شده برای یاد بود تهیه شده اگر چه مقامات نیروی هوایی هرگز انجام چنین کاری را تایید نکرده اند . "  که اگر درست باشد نشانه ای عجیب و وهم اور از درست کردن یک قبرستان سنتی برای هواپیما ها ست هر چند تاکیدی نیز هست به احترام پایان ناپذیری که به نایت هاوک های غیرفعال گذاشته می شود .     نایت هاوک احتمالا اخرین جسدیست که در این بیابان دفن شده این اتفاقیست که به ندرت نمونه ی جدیدی از ان رخ می دهد . بیش از 12 هواپیمای شناخته شده ی از رده خارج از دهه ی 50 میلادی تا به حال در گور های بی نشان در گروم لیک دفن شده اند . شامل 4 فروند  U-2 spy planes تعدادی  A-12 ( پیش نمونه های بلک برد ) یک فروند  F-101 سانحه دیده در 1965  یک  MiG-23 ساخت روسیه که در اختیار امریکا در امده بود (در 1984 سقوط کرد )  و 2 فروند اثبات گر تکنولوژی Lockheed Have Blue  که در حالی که برای تثبیت تکنولوژی های مورد نیاز نایت هاوک مورد استفاده بودند در اواخر دهه ی 70 در نزدیکی منطقه ی 51 سقوط کردند       .     در هنگام سقوط این هواپیما ها هنوز سری و به شدت طبقه بندی شده بودند . پس از ان مهندسان لایکهیلد به دنبال یکی از پرنده های هوبلو گشتند (بالایی) که گفته می شد نسبتا سالم باقی مانده اما جست و جو متوقف شد هنگامی که کاوشگران شروع به کشف پروژه های فوق سری دیگر کردند . اخرین استراحت گاه (محل تدفین)  هوبلو گمان می شد که در جنوب مجتمع اشیانه ها ی اصلی باشد که در حال حاضر بنا به گزارش ها سنگ فرش (صاف) شده .      شواهد قوی نشان می دهد که تعدادی از هواگرد های اعلام نشده و ناشناس نیز در دریاچه ی خشک نزدیک منصقه ی 51 دفن شره اند  . یکی از کارمندان سابق گروم لیک در سال 2001 به شرط ناشناس ماندن صحبت هایی را مطرح کرد said   : او شاهد لرزش ها زمین ناشی از حفاری که در تمام طول روز ادامه داشته در سایت تدفین در 1982 بوده . او عنوان کرد که لاشه ی هواگرد های فوق سری برای ماه ها در Scoot-N-Hide نگه داری می شد . یک اشیانه در کنار مسیر تاکسی برای سرعت بخشیدن پنهان کردن هواپیماها از دید ماهواره ها طراحی شده بود . " انها لاشه را روی یک کامیون مسطح قرار می دادند و به اشیانه انتقال می دادند و مدتی بعد ان را به داخل گودالی می کشیدند و دفن می کردند " . او ادامه داد : " انها کابلی را به بدنه ی هواپیما متصل می کردند و ان را می کشیدند . چیز هایی که همانند تخم مرغ در هم شکسته بودند "   Dyson’s Dock and the Ones that Got Away     علاوه بر سایت های تدفین امکانات فوق سری دیگری نیز در گروم لیک برای پروژه های متوقف وجود دارد که به نام Dyson’s Dock  شناخته می شود که گفته می شود در خلیج پایینی اشیانه ی 18 قرار دارد و احتمالا نوعی موزه ی طبقه بندی شده است . جایی که کارگران می توانند هواپیماهای بازنشسته شده ای را ببینند که هیچ گاه رونمایی رسمی نشده اند . اما حتی همین افراد ادعا شده که اجازه ی دیدن هر هواپیمایی را در این بار انداز ندارند .   ادامه دارد .... منبع باتشکر از زحمات مدیران محترم کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است   Military.ir

تصویری از بارگزاری هواپیمای سانحه دیده در انگلیس ( اشاره شده در قسمت دوم ) در یک فروند سی 5 امریکایی   http://cld.persiangig.com/preview/1tbOw3ftZr/RAF%20Boscombe%20Down's%20Black%20Day.jpg دوستان با توجه به چیزی که از این پرنده پیداست نظری یا اطلاعاتی در موردش دارند ؟ یکی از عزیزان لطفا زحمت انتقال عکس رو بکشه

گلوبال هاوک ها تو محدوده ی خلیج فارس پرواز دارن مساله ی جدیدی نسیت 

فصل دوم     قسمت دوم F-19   http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Monogram_172_F-19_Stealth_Fighter-white.jpg/800px-Monogram_172_F-19_Stealth_Fighter-white.jpg   اف -19 طراحی فرضی برای نیروی هوایی امریکا ست  که هیچ وقت وجودش به طور رسمی تایید نشده است  و شک و تردید هایی را ایجاد کرده است مبنی بر اینکه این پرنده از جمله هواپیماهایی ست که وجود دارند ولی هنوز سری و طبقه بندی شده هستند . از زمان ایجاد سیستم شماره گذاری منحصر به فرد برای هواپیماها در 1962 جنگنده های امریکایی با شماره های متوالی تعیین شده اند که با هواپیمای  F-1 Fury شروع شد . اف -13 به دلیل مسایل خرافی به هیچ هواپیمایی اختصاص داده نشد . هرچند از روش مشابهی قبلا برای شناسایی نسخه های ب -29 استفاده می  شد . پس از  F/A-18 Hornet  هواپیمای اعلام شده ی بعدی  F-20 Tigershark بود  . نیروی هوایی اف -19 را برای تخصیص به جنگنده پیشنهاد  کرد ولی نورث روپ بجای ان اف – 20 را درخواست کرد .  نیروی هوایی سرانجام در 1982 تخصیص اف 20 را تایید کرد . تئوری هایی برای توضیح حذف نام اف 19 مطرح شد .  اما هیچ یک از انها هرگز تایید نشد . شایع ترین تئوری در دهه ی 80 این بود که اف 19 برای هواپیماهای استیلث ای که توسعه ی شان اوپن سکرت  open secret است  در کمیته ی هوافضا تعیین شده است . هنگامی که هواپیمای واقعی به طور عمومی در 1988 رونمایی شد اف-117 نایت هاوک نام گرفت .  هیچ مدرکی برای اینکه اف 19 تا کنون برای نام گذاری اف 117 استفاده شده باشد وجود ندارد . اگر چه در وب سایت   National  Museum of the United States Air Force   ورودی به نام     Lockheed F-19 CSIRS (see F-117)   در سال 2011 ثبت شده است . تئوری دیگر بیان می کند که اف 19 برای شماره گذاری اثبات گر تکنولوژی   Have Blue که منجر به توسعه ی نایت هاوک شد  استفاده شده است .   http://static.squarespace.com/static/513a4f5ae4b0c1b51a663865/t/5377a23de4b0e5824b3914fc/1400349246186/700px-F-19a-specter-guide.jpg?format=750w   http://static.squarespace.com/static/513a4f5ae4b0c1b51a663865/t/5377a1cfe4b0cb63d6fa74f1/1400349136893/       حضور قابل توجه در رسانه ها در 1983 در فیلم  Deal of the Century یکی از شخصیت ها خلبان اف 19 بوده که با هواگرد دشمن داگ فایت انجام می دهد . در 1986 Testor Corporation کیت هواپیمای مدلی به نام " اف-19 جنگنده ی استیلث " عرضه کرد Monogram models همانند Testor Corporation هواپیمای مدلی به نام F-19A Specter   که بر اساس طرحی از  Loral Inc بود در 1986 در رمان  Red Storm Rising اثر  Tom Clancy  -کتاب‌های غیرداستانی او در خصوص جنگ‌افزارها و طرحهای نظامی نیز مورد توجه قرار گرفته است. موفقیت‌های او در حرفه‌اش به حدی بوده است که مجوز رفت‌وآمد به مراکز نظامی و دسترسی به برخی اطلاعات محرمانه مرتبط با فناوری‌های نظامی، از سوی مقامات ارشد نظامی ایالات متحده به او داده شد- هواپیمای   "F-19A Ghostrider" به عنوان سلاحی سری در برابر شوروی در حمله به المان مورد استفاده قرار گرفت . . این پرنده به طور قابل توجهی با توانایی هایی بیش از اف - 117  به عنوان یک جنگنده ی مافوق صوت بجا ی یک بمب افکن مادون صوت توصیف شده . ان طور که در کتاب شرح داده شده این پرنده دارای جایگاه های حمل سلاح در داخل بدنه بریا حمل مهمات مختلف شامل موشک های هوا ب هوا  و بمب های ضد باند BLU-107 Durandal بوده همچنین این پرنده با بال های مدور به جای انواع زاویه دار توصیف شده از این رو خلبانان و خدمه ان را  "Frisbee" نامیده اند . انتشارات مشهور Jane's Information Group  در مرجع هوانوردی خود  Jane's All the World's Aircraft 1986-1987  ورودی به ظاهر غلطی به نام  F-19 درج کرده بود  . علاوه بر این ما بین سال های 1987 تا 1989 طرح های هنری خیالی تحت نام های  "Lockheed 'RF-19'" and "'XST'" منتشر شد . در 1989 کمپانی  MicroProse بازی ویدئویی به نام  F-19 Stealth Fighter را روانه ی بازار کرد . اولین شبیه ساز کامپیوتری از رزم هوایی استیلث . ظاهر هواپیما بر اساس   Testor's F-19 model kit ساخته شده بود . در   1988  در خط تولید اسباب بازی  کمپانی   G.I. Joe  یک  اف-19 ساخته شد که X-19 Phantom نام گرفت شامل خلبانی با اسم کد Ghostrider   . این نمونه ی ساخته شده برداشت ازادی بر اساس مدل Testor بود . همچنین در گیم های James Bond 007: The Stealth Affair  و  Air Diver در 1990 و در برنامه ی تلویزیونی  فراتر از 2000   Beyond 2000  نیز به این پرنده پرداخته شده است .   http://www.arcair.com/Gal2/1201-1300/Gal1234-RF-19-Kalina/01.jpg   http://www.ultraclearance.com/pictures/revell_f-19a_144.jpg   http://www.worldaffairsboard.com/attachments/military-aviation/4644d1150510974-does-exist-rf19.jpg   http://www.infomercantile.com/images/thumb/6/61/F-19-underside-view-of-airscoops.jpg/280px-F-19-underside-view-of-airscoops.jpg   http://www.aerofiles.com/f19-kit.jpg   http://www.helmo.gr/gallery2/d/67348-1/f-19.jpg?g2_GALLERYSID=TMP_SESSION_ID_DI_NOISSES_PMT   http://img3.wikia.nocookie.net/__cb20100120015848/aircraft/images/8/8f/F-19A_Specter.jpg   http://www.worldaffairsboard.com/attachments/military-aviation/12966d1230372996-did-csirs-f-19-ever-exist-f19.jpg   http://www.scalemates.com/products/img/6/9/4/148694-10105.jpg?nr=575&company=testors&name=f-19   http://hyperscale.com/features/2002/images/f19da_1.jpg   http://hyperscale.com/features/2002/images/f19da_16.jpg   ( همان طور که واضح است به غیر از تصاویری که از ماکت ها گرفته شده ما بقی شبیه سازی شده است  ) کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است   منبع

البته ژنرال های ژاپنی ان طور که من در مستندی دیدم خودشان هم می دانستند که حریف قدرت دریایی امریکا نمی شوند به همین دلیل در حمله ای غافل گیرانه به پرل هار بر سعی کردند نا.گان امریکا را برای دست کم 6 ماه فلج کنند تا فرصتی بدست اوردن مناطق استراتژیک و همین طور تقویت قوا بدست اورند . هرچند حمله به پرل هاربر موفق بود ولی در نهایت  فرصت پیش امده سودی به حال انها نداشت . البته ان شکست های تحقیر امیز هم در شان قوای ژاپنی نبود و ضعف فرماندهان را هم نمی توان نادیده گرفت 

طول لوله نسبت به کالیبر کم نیست ؟ برای حفظ دقت و قدرت اونم در برد های بالای 2 کیلو متر که ادعا شده در کنار استفاده از چنین لوله ی نسبتا کوتاهی هر چند که الیاژ های  استفاده شده در دقت ان تاثیر جدی می گذارند به نظر من جای شک و ترددید داره . و اگر امکانش هست لطف کنید یه مقایسه ای بین گلوله ی این سلاح با کالیبر 23 م م ای  زو-23  انجام بدید به نظرتون توان نفوذ در زره کدام بیشتره ؟

http://www.yadgah.ir/media/cache/d5/ae/d5aeb8243725f8d75ed8e743686d6f9d.jpg   نام پدر: حسن محل تولد: خراسان - بیرجند تاریخ تولد: 1348  مدرک تحصیلی: دیپلم تاریخ شهادت: 1363/03/25  گلزار شهید: گلزار شهدای بیرجند     محسن شهپر فرزند حسن در سال 1348 در شهر بیرجند در خانواده ای متدین و فرهنگی چشم به جهان گشود. پس از پشت سر گذاشتن دوران کودکی وارد دبستان شد و تا پایه ی سوم دبیرستان ادامه ی تحصیل داد. وی در حین تحصیل به علت علاقه به انقلاب و اسلام در اکثر فعالیت های اجتماعی شرکت داشت و عضو بسیج محل بود و سرانجام از طریق این مرکز به جبهه های نبرد حق علیه باطل رهسپار گردید و مدتی با مزدوران بعثی به نبرد پرداخت. سرانجام در تاریخ بیست و پنجم خردادماه سال 1363 در منطقه ی مهران بر اثر اصابت ترکش در سن 15 سالگی به وصال معبود نایل گشت و چون برادر شهیدش برگ زرین دیگری را در دفتر انقلاب و جنگ ثبت نمود. پیکر پاکش پس از تشییع، در جوار همرزمانش در گلزار شهدای بیرجند به خاک سپرده شد   http://www.yadgah.ir/media/cache/d3/0a/d30a1cbeb105d84cf85399f19b3702c1.jpg نام پدر: حسن محل تولد: خراسان - بیرجند تاریخ تولد: 1340/11/02  مدرک تحصیلی: دیپلم رشته تحصیلی: مکانیک (فلزکاری) تاریخ شهادت: 1360/04/16  گلزار شهید: گلزار شهدای بیرجند محمدمهدی شهپر فرزند حسن در تاریخ دوم بهمن ماه 1340(شب نیمه شعبان) در شهرستان بیرجند و در خانواده ای مذهبی و معتقد به اسلام و قران دیده به جهان گشود.  چون تولدش مصادف با ولادت حضرت مهدی(عج) بود، نام مهدی را بر او نهادند. او دوران تحصیلی را در مقطع ابتدایی در دبستان صائب گذارند. سپس در مدرسه ی راهنمایی شهید مطهری (ره) (هادوی سابق) ادامه ی تحصیل داد و در هنرستان ارشاد در رشته مکانیک (فلزکاری) دیپلم خود را دریافت کرد.  محمدمهدی فعالیت های سیاسی و مذهبی خود را از سال 1356 با علنی شدن مبارزات امت اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) آغاز کرد. وی به پخش اعلامیه می پرداخت و در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می کرد. او در ایجاد نمایشگاه کتاب همراه با شهید سیدعلی راشدی نقش مهمی ایفا کرد.  تلاش زیادی در جهت پیروزی انقلاب داشت. وی در سال 1357 توسط نیروهای رژیم پهلوی دستگیر و مورد شکنجه واقع و بازداشت شد. او یک بار هنگام پخش اعلامیه در شب 21 رمضان در مسجد آیت الله آیتی مورد شناسایی مأموران قرار گرفت؛ اما با هوشیاری از دست آن ها گریخت. وی هم چنین در جریان اولین تعطیلی بازار شهرستان بیرجند، همراه با یکی از دوستانش، به علت آگاه سازی و ارشاد و تشویق مردم جهت شرکت در تظاهرات و تعطیل کردن مغازه ها، توسط مأموران شهربانی دستگیر شد و مورد آزار و اذیت قرار گرفت.  محمد مهدی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ارگان های انقلابی نظیر کمیته گروه تحقیق، هیئت واگذاری زمین در جهادسازندگی شهرستان بیرجند به فعالیت پرداخت و بدون هیچ دستمزدی خدمت می کرد. در مدت خدمت در کمیته، از طرف دفتر امام مبلغ 5 هزار ریال برای وی فرستاده شده بود که او آن مبلغ را به حساب 100 حضرت امام(ره) واریز کرد و تنها دستخط امام را برای خود به یادگار نگه داشت. او در دوران خدمت در کمیته، در شب های سرد بهمن و اسفند ماه تا صبح به نگهبانی مشغول می شد.  با شروع جنگ بین ایران و عراق، محمدمهدی یک بار همراه با کمک های جهادسازندگی برای جبهه ها، به شهر مشهد رفت؛ اما موفق به رفتن به جبهه نشد و برای رفتن به جبهه در سپاه پاسداران، جهادسازندگی و ارتش ثبت نام کرده بود تا بتواند هر چه زودتر به جبهه برود او در تاریخ هجدهم اسفند ماه 1359 جهت انجام وظیفه ی سربازی وارد ارتش شد و  پس از طی دو ماه دوره ی آموزشی در پادگان کرمان، به لشکر 21 حمزه سیدالشهدای تهران انتقال یافت.  وی بلافاصله از طریق جهادسازندگی به عنوان نیروی مردمی به جبهه کرخه نور اعزام گردید و مدت 45 روز در جبهه به سر برد. مسئولیت او در منطقه، تک تیرانداز بود.  شهپر سرانجام در تاریخ شانزدهم تير ماه 1360 در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به قلبش در سن 20 سالگی به شهادت رسید.  پیکر شهید محمدمهدی شهپر از مقابل جهادسازندگی شهرستان بیرجند تا مزار شهدا تشییع و در آن جا به خاک سپرده شد. برادرش نيز به آسمانيان پيوست و شهيد راه حق شد

این رادار بعد از انقلاب از کار انداخته شد و از ضعیت فعلی ان ظاهرا اطلاعی در دست نیست 

درسته که خیلی به درد زدن هواپیما و کروز نمی خوره ولی برای بال گرد ها که می تونه شاخ بشه به خصوص تو خلیج فارس برای حفاظت از قایق های تند رو مون . اگر دوش پرتاب ر زمین کارایی داره مطمئن باشید در اسمان اگر به کارایی ان اضافه نشود از ان کم نیز نخواهد شد . بحث دیگر اینکه گفته می شد پهپادی که از هواپیما بر های امریکایی تصویر برداری می کرد و انها یا متوجه نمی شدند یا نسبتا دیر و بدون عکس العمل موثر ( تعدادی اف 18 و بالگرد را بلند می کردند بدون نتیجه ) مهاجر بوده  خوب الان حتی نیاز نیست مثل قبل دقیقا بیاد رو سر ناو چرخ بزنه و می تونه چندین کیلو متر فاصله داشته باشه البته بحث 100درصد موفقیت نیست در واقع دردسر پرخرجی ست که با حداقل هزینه ایجاد می شود و حتی 20 در صد موفقیت اش هم یک پیروزی بزرگ است  

قسمت دوم   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2012/12/northrop-tact-blue-technology-demonstrator.jpg     دو اثبات گر تکنولوژی -    Northrop Tacit Blue (بالا)  و  Boeing Bird of Prey (پایین) - سالهاست که در Dyson’s Dock  نگه داری می شوند  . گمان می رود علت تدفین تاثیت بلو در  گروم لیک تنها برای جفظ کردن  تلاش کسانی ست که بیش از یک دهه قبل در گیر طراحی و ازمایش ان بودند . هردوی این پروژه های سری سابق اکنون در موزه ی  National Museum of the USAF  در دایتون اوهایو در معرض نمایش قرار دارند .   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2012/12/boeing-bird-of-prey-technology-demonstrator.jpg     اما چه چیزهای دیگری در سکوت و بی خبری در Dyson’s Dock یا جایی دیگر ارمیده ؟ پاسخ این است که ما واقعا نمی دانیم و کسانی که می دانند هرگز سخن نخواهند گفت و اما تعدادی سرنخ وسوسه انگیز از تعدادی پروژه ی شایعه ای وجود دارد برای اعتبار بخشیدن به رویت های تایید نشده از هواپیما های مرموز.   هوا پیمای مرموز   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/x-24b-fdl-5.jpg     تا امروز (2012) حقیقت ماجرای رویت گیبسون یک راز باقی مانده است . اگرچه طرح شکل هواپیما کاملا شبیه تصویر بالا بود همانند  X-24B  و نتایج تحقیقات انجام شده توسط ازمایشگاه دینامیک نیروی هوایی (FDL-5  بالا چپ ) جالب توجه است  , پروژه ای در ادامه ی ان  X-24C در دهه ی 70 در جریان بود که البته بعدا کنسل شد . (می توانسته با یکی از پروژه های "فیش" یا "کینگ فیش" شرکت کانویر نیز مرتبط بوده باشد – مترجم )برخی معتقر اند که این برنامه در قالب یک پروژه ی سری ادامه پیدا کرده (دست کم نتایج ان در برنامه های پرنده ی ابرصوت امریکا مثل اس ار -72 و ... قابل رویت است - مترجم )  و برخی دیگر با این ایده مخالف هستند .     http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/b-70-valkyrie-blackstar.jpg     در سال 2006 مقاله ای در Aviation Week توجهات را به طرح شایعه ای  یک فضا پیما جلب کرد . پروژه ای که  Blackstar نامیده می شد . مجموعه ای 2 تکه برای رسیدن به مدار فضایی شامل پرنده ی مادر که SR-3  نامیده می شد و فضا پیمای گو چکتری که XOV (Experimental Orbital Vehicle) نام اشت  . گفته می  شد که SR-3 شبیه به پروژه ی کنسل شده ی  North American XB-70 Valkyrie در دهه ی 60 بوده که رویت هایی از ان در طول دهه ی 90 گزارش شده وسیله ای که با توصیفات مربوط به XOV   مطابقت داشته و همچنین توسط کارکنان پایگاه Kadena AFB   در اوکیناوا در پی یک فرود اضطراری اشکار دیده شده . پروژه ظاهرا در حوالی سال 2006 متوقف شده در حالی که به احتمال زیاد  Dyson’s Dock محل ارمیدن ان است  اگرچه منتقدین ( Critics) چنین ادعاهایی را رد می کنند     http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/boscombe-down-airfield.jpg   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/c-5-galaxy-transport-aircraft.jpg       در طول سال ها رویت های عجیب و غریب زیادی از روتی هواگرد های مرموز در داخل و خارج از امریکا گزارش شده  . در سال 1994 در پایگاه مخفی و سری Boscombe Down airfield در انگلیس حادثه ای ناگهانی   رخ داد . گفته شده در این حادثه پای یک هواپیمای فوق سریامریکایی در میان بوده  . هواپیما به دلیل نقص فنی چرخ زیر دماغه مجبور به لغو تیک اف شده . در میان تدابیر شدید امنیتی برای پنهان نگه داشتن شکل ان به صورت نصفه و نیمه در پوشش عایقی پیچیده شده و درون یک فروند C-5 Galaxy بارگزاری شده و به امریکا بازگردانده شده گزارش شده به پایگاه  Plant 42 در پالم دیل جایی که در طی سالیان متمادی سرچشمه ی تعداد زیادی از پروژه های طبقه بندی شده بوده منتقل شده .   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/groom-lake-papoose-lake-area-51.jpg     اگر چه برخی از این رویت ها به هم مرتبط اند با این حال حتی اگر چنین هواپیماهایی وجود داشته باشند این ها بیش از حدس و گمان محسوب نمی شوند . در هر صورت این احتمال که از میان بسیاری  از هواپیماهای سری که در طول سالیان دراز ساخته و  در گروم لیک تست شده اند - درحالی که برخی از انها  که  برای عموم اعلام شده اند - در نهایت کارشان در محوطه ی تست صحرای نوادا دفن شده اند   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/area-51-groom-lake.jpg     بقیه در Dyson’s Dock مرموز ذخیره شده باقی می مانند اما در اینجا فضای مناسب رو به محدودیت می رود و برای پروژه های بازنشست شده یا متوقف شده ی جدید قدیمی ها باید زحمت را کم کنند . تاثیت بلو محصول نورثروپ یک بازمانده ی خوش شاتس بود اما چه میزان از تجهزات مهندسی که در لبه دانش بشر بودند از درون بار انداز بدون هیچ تشریفاتی به درون گور های بی نشان کشیده شدند به اضافه ی گور های ناشناسی که اثرشان در این چشم انداز وسیع و غیرقابل دسترسی وجود دارد ؟ تاریخنگار و باستان شناس هوانوردی سرشناس  Peter Merlin در گفت و گو با Las Vegas Review Journal بیان کرد که ارزش مجموع هواپیماهای دفن شده بین 600 میلیون تا یک میلیارد دلار به ارزش سال 2001 است .   http://www.urbanghostsmedia.com/home/twamoran/urbanghostsmedia.com/wp-content/uploads/2013/01/a-12-avenger-canopy.jpg     در حال حاضر و پس از امروز سرنخ ها در مکان هایی دور از انتظار به روشنایی حقیقت می رسند . این بار در سال قبل کانوپی اونجر2 در eBay  دیده شد  و در مورد بقیه حقایق جایی در بیرون از اینجا نهفته است هرچند ممکن است ما هیچ وقت نتوانیم انها را بیابیم .     ................... با تشکر از زحمات مدیران گرامی کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

در مورد سوراخ روی تیغه و هوایی که وارد بدن می کنه تا اونجایی که من می دونم  مرگ اوری اون نه به دلیل عملکرد مشابه اش با امپول هواست بلکه سبب افزایش شدید نرخ خون ریزی در محل جراجت میشه . مثلا چاقویی مثل کاردهای اشپزخانه ( یا هر وسیله ی برنده ای شبیه ان ) اگر در بدن فرو رود بیرون اوردن ان از بدن مجروح اخرین کاریست که در محل حادثه باید به فکر انجام دادنش بیفتید . تا زمانی که چاقو در جای خود است و چون زخم یک برش تیز است فشار درونی بافت بدن تا حدودی حفظ می شود و خون ریزی داخلی هم اگر شریان های اصلی پاره نشده باشد نسبتا خیلی زیاد نخواهد بود کاری که باید کرد فشردن محل رخم با احتیاط حول تیغه است که شانس زنده ماندن تا بیمارستان را افزایش می دهد ولی بیرون کشیدن کارد همانا ( مخصوصا اگر ناشیانه باشد ) و خون ریزی شدید و غیر قابل کنترل که به سرعت مجروح را به سوی مرگ سوق می دهد همان . اما اگر چاقو دارای سوراخ یا حفره هایی یاشد (که به وفور در چاقو های نظامی دیده می شود ) باعث می شود که مقداری (هرچند جزئی) هوا وارد بافت محل جراحت شده که فشار میان بافتی را می شکند که سبب افزایش قابل توجه خون ریزی می شود در واقع نوعی مکش ایجاد میکند  حتی اگر چاقو بیرون کشیده نشود  خون ریزی بسیار شدید خواهد بود و با بیرون کشیدن تیغه مخصوصا اگر به نحوی باشد که هوای بیشتری را وارد ضخم کند مجروح به سرعت قرق در خون خود خواهد شد  و حتی اگر بافت حیاتی وی اسیب ندیده باشد لحظات زیادی را زنده نخواهد ماند چرا که متوقف کردن چنین خون ریزی هایی مخصوصا در محل حادثه و بدون امکانات پزشکی تقریبا غیر ممکن خواهد بود

این اضافه کردن باله چند درصد به افزایش برد کمک می کنه ؟ از پیشرانش اطلاعاتی در دسترس هست ؟

با توجه به چثش و البته سر جنگی سنگینی که داره برد خیلی زیادی داره 

ایشون رو جلوی خونش با گلوله زدن بعد انداختند تو ماشین بردند