تمامی ارسال های MR9
-
تاریخچه سلاحهای گرم در ایران تاریخچه سلاحهای گرم در ایران
MR9 پاسخ داد به ghermez تاپیک در تاریخ نیروی زمینی
ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش دوم و پایانی سلاح خیبر-2002 رونمایی شده به سال 2006 باسرنیزه استاندارد سلاح AKM و دوربین طرح شرکت کُلت خیبر-2002 راست : آفتامات کلاشنیکف چپ : هکلرکخ ژ-3 داستان روند توسعه سلاح انفرادی خیبر-2002 به اوایل قرن جدید میلادی ( 2000) باز می گردد ، درست در زمانی که نیروهای مسلح ایران بدنبال جایگزینی برای سلاح های انفرادی کالیبر 51×7.62 م.م اتوماتیک (هکلرکخ ژ-3 ) و همچنین انبوه نمونه های روسی ، چینی ، بلغاری ، آلمان شرقی ، رومانیایی و حتی عراقی سلاح انفرادی با کالیبر 39×7.62 م.م از سلاح آفتامات کلاشنیکف (AK) با یک نمونه ساخت داخل که بتواند مهمات استاندارد ناتو با کالیبر 56×7.62 م.م را شلیک کند ، بود . اسکرین شات از تست خیبر توسط وزیر محترم وقت دفاع ، دریابان شمخانی در ابتدای امر تصمیم براین شد که یک نمونه برگرفته از سلاح خودکار ژ-3 با طراحی پیش ماشه ( بولپاپ ) برای تولید انبوه انتخاب شود، اما بدلایلی نامعلوم ، پس از آزمایشات متعدد ، این طرح به نسبت جالب ، به نفع یک نمونه جدیدتر از یک سلاح اتوماتیک با کالیبر 56×5.56 م.م کنار گذاشته شد . ژ-3 بولپاپ ( پیش ماشه ) این طرح جدید که بعدها با شناسه خیبر-2002 ( KH-2002/Khaybar) شناخته شد ، به سال 2001 برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت . براساس داده های موجود ، هسته اصلی طراحی خیبر-2002 بعنوان یک سلاح با قابلیت مسلح سازی با فشار غیر مستقیم گاز باروت ، بصورت یک سلاح با مکانیزم چرخشی (bolt mechanism) طراحی شد که به معنای واقعی کلمه ، یک سلاح با کالیبر 56×5.56 م.م با نمای ظاهری آینده نگرانه بشمار می رفت . این سلاح انفرادی ، در سه نسخه استاندارد با لوله 730 م.م ، کارابین با لوله 680 م.م و نسخه DMR ، ( designated marksman rifle) یا بعبارت بهتر ، تک تیرانداز دقیق با لوله ای به درازای 780 م.م معرفی شده بود . راست : سرلشکر پاسدار شهید ، نورعلی شوشتری در حال ارزیابی آخرین گونه سلاح خیبر چپ : سرتیپ پاسدار نجار ، وزیر وقت دفاع در حال بررسی سلاح خیبر آزمایشهای صورت گرفته بر روی این سلاح در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم موجب پدید آمدن دو بروزرسانی عمده درآن گردید . اولین بروزرسانی در سال 2005 و دومی در سال 2009 با معرفی جدیدترین و آخرین گونه خیبر-2002 رونمایی شد که امروز با شناسه "سما" شناخته میشود که روکش تحتانی لوله با طراحی ارگونومیک تر ، سایت آهنی نشانه گیری شبیه به سلاح آمریکایی M16A2 و ریل پیکاتینی طرح M1913 بود که قابلیت نصب هرنوع سامانه ویژه سلاح های انفرادی را بدان میداد . سلاح انفرادی سما مصاف 5.56 م.م راست : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق ثابت چپ : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق تلسکوپی آخرین تلاش ایران برای تولید یک سلاح استاندارد بومی با کالیبر 5.56 م.م براساس طرح اصلی آرمالایت ای آر-15 / ام-16 سلاح مصاف است که از مکانیزم پیستون گاز کورس کوتاه استفاده می کند . این سلاح برای اولین بار در نمایشگاه ایپاس 2016 در معرض دید عمومی قرارگرفت . براساس تصاویر موجود ، رسیور تحتانی این سلاح به تقریب مشابه با سلاح فجر224 است که یک روگرفت بومی از کارابین ام-4 بشمارمی آید ، در حالی که رسیور فوقانی به یک دسته تثبیت کننده شلیک ثانویه ( برای تسهیل فرآیند شلیک برای تیراندازن چپ و راست دست ) مجهز بوده و پوکه پران آن نیز یادآور طراحی سلاح کانادایی سی -7 ( کلت مدل 715) است . مصاف لوله کوتاه (13 اینچ ) فلسفه طراحی روپوش لوله براساس طرح M-LOK که به یک ریل پیکاتینی مجهز شده صورت گرفته است . این سلاح براساس تصاویر موجود از دو نوع قنداق استفاده می کند که اولی یک قنداق تلسکوپی4 حالته و یک قنداق ثابت پلیمری برای سلاح های مارکزمن است . در حال حاضر ، تنها کاربر این سلاح ، عناصر تیپ 65 نیروی ویژه ارتش ایران ( نوهد) است که گمان می رود مراحل مربوط به آزمایش و ارزیابی سلاح را پشت سر می گذاردو تا حال حاضر ( آذر1400) اطلاعات بیشتری از نتایج آزمون های احتمالی در مورد این سلاح منتشر نشده است .اما نکته جالبی که تا کنون در مورد سلاح فوق الذکر مشاهده شده ، این است که نمونه های رونمایی شده ، به خشاب های آزمایشی 30فشنگی مگ پول PMAG مجهز شده بودند ، در حالی که نمونه های تحویلی به نوهد ، همگی خشاب های 20 فشنگی STANAG که در گونه های قبلی مشاهده می شد را در اختیار داشتند . راست : فاتح چپ : ذوالفقار با این وصف ، در یک دهه گذشته ( 1400-1390) چند پیکربندی با کالیبر 56×5.56 م.م توسط صنایع دفاعی ایران نظیر سلاح فاتح و ذوالفقار نیز رونمایی گردید که هیچکدام از این طرح ها طبق داده های موجود ، وارد مرحله آزمایش نگردید و به تولید انبوه هم نرسید که ممکن است بدلیل هزینه زیاد یا کیفیت تولید با این سرنوشت مواجه شده باشند .اما در یک نگاه کلی می توان به این نتیجه رسید که هسته اصلی تمامی این طرح ها ، براساس طرح های تولید شده از سلاح های خودکاری سری CQ چینی است که این نیز ، خود براساس طرح AR-15/M16 تولید شده بود که به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بدلیل مشترک بودن اجزاء خطوط تولید و آشنا بودن یگانهای کاربر با این سلاح انتخاب گردید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با توجه به اینکه متن در دو بخش ارسال شده و اولین تجربه در خصوص برگردان تخصصی متون در حوزه سلاح های سبک هست برای بنده ، دوستان صاحب نظر ، نواقص را بررسی و در تاپیک بفرمایند برای انجام اصلاحات لازم .. 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .- 8 پاسخ ها
-
- 27
-
-
-
تاریخچه سلاحهای گرم در ایران تاریخچه سلاحهای گرم در ایران
MR9 پاسخ داد به ghermez تاپیک در تاریخ نیروی زمینی
رویای 5.56 م.م (از S-5.56 م.م. تا مصاف ) ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش اول داستان تلاش برای بکارگیری و تولید سلاح های انفرادی اتوماتیک کالیبر 45×5.56 م.م در ایران به سالهای قبل از انقلاب اسلامی ( 1357-1979) بازمی گردد . درطول دهه شصت و هفتاد میلادی ، تلاش حکومت وقت برای نوسازی سازمان ارتش و خارج کردن سلاح های منسوخ نیمه خودکار جنگ دوم جهانی نظیر ام- یک گاراند که بصورت کمک نظامی از سوی ایالات متحده در اختیار باعث گردید تا بصورت آزمایشی ، اولین سلاح هایی انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد . اف ان -کال کالیبر 5.56 م.م در همین راستا ، از جمله سلاح هایی که مورد آزمایش قرار گرفت ، سلاحهای تهاجمی مشهور آن دوره ، یعنی گونه های FN CAL و آرملایت AR-18 بشمار می رفت . اما این سلسله آزمایشات ، به دلایلی نتیجه مشخصی برای ارتش در برنداشت و با وقوع انقلاب درسال 1357 بطور کامل متوقف گردید که در سطور بعدی ، شرح به نسبت مختصری در خصوص تاریخچه طراحی و بکارگیری سلاح های انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م ارائه میشود . مکاتبات انجام شده در خصوص روند آزمایشهای سلاح AR-18 و مهمات کالیبر 5.56 م.م در ایران ( مربوط به سالهای انتهایی دهه شصت میلادی ) یک نمونه اف ان کال در نمایشگاه نیروهای مسلح واحدهای نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 بهینه شده از یک نظر ، اسناد مربوط به تلاشهای نیروهای مسلح ایران برای آزمایش سلاح های انفرادی اتوماتیک با کالیبر 45×5.56 م.م به دهه نود میلادی و خرید هزاران قبضه سلاح چینی CQ 5.56 از شرکت نورینکو چین برمی گردد که بعدها ، نقش بسیار مهمی در طراحی سلاح های مشابهی نظیر خیبر-2002 که یک سلاح پیش ماشه ( بولپاپ ) ایفا نمود . در واقع امر ، نمونه های اولیه متعددی توسط ایران رونمایی گردید که بدلیل کمبود اطلاعات اشاره ای بدان نمیشود . یگان های نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 سلاح انفرادی S-5.56 سلاح انفرادی سری CQ که به نوعی روگرفت بدون خرید امتیاز، سلاح تهاجمی کُلت M-16A1 بشمارمی آید ، در دهه هشتاد میلادی از سوی شرکت نورینکو به دنیای تسلیحات سبک معرفی شد . در واقع ، تلاش چینی ها برای تولید این سلاح ، به سالهای جنگ ویتنام و به غنیمت گرفته شدن تعداد قابل توجهی از نمونه های سلاح ام-16 توسط ارتش ویتنام شمالی و انتقال آنها به چین در قالب همکاری های فنی و اطلاعاتی ،بازمی گردد . با این حال ، هدف اصلی چینی ها از به راه انداختن خط تولید این سلاح ، باز کردن مسیر جدیدی به بازار پر منفعت خرید و فروش سلاح های سبک بود و این هدف گذاری بدلیل تشنه بودن بازار و مشابهت آن به تسلیحات آمریکایی با قیمت پائین تر ، تا حدودی نیز با موفقیت همراه گردید . این سلاح چینی ، بر خلاف نمونه آمریکایی ، قبضه تپانچه ای شکل ، محافظ ماشه و همچنین طراحی منحصر به فرد برای قنداق را بخود می دید . آرمالایت ای آر-18 بدین ترتیب ، پس از پایان جنگ با عراق و شروع تلاشها برای بازسازی توان رزمی و دفاع در ساختار نیروهای مسلح ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در طول جنگ سابقه اجرای موفقیت آمیز عملیات های ویژه در پشت خطوط ارتش عراق را در کارنامه خود می دید ، به فکر افتاد تا به شکل تخصصی و براساس تجربه یگان های عملیات ویژه مشهور ارتش ایران (شامل تیپ مخصوص هوا-دریا / نوهد و همچنین تیپ یگان عملیات ویژه تفنگداران دریایی ) مبادرت به تاسیس یگان نیروی مخصوص خود نماید. این مساله باعث گردید تا در ابتدای راه ، انتخاب یک سلاح مناسب برای این یگان تازه تاسیس در دستور کارقرار گیرد که پس از بررسی های متعدد ، مقرر شد تا هزاران قبضه سلاح CQ از چین خریداری شود . سلاح های چینی بدون مجوز از ایالات متحده !!! ، سلاح های ایرانی بدون مجوز از چین!!! ، سلاح تحت امتیاز ایرانی تولید شده در صنایع نظامی سودان (TERAB ) با این وصف ، گرچه سلاح خریداری شده چینی ، بدون مجوز سازنده اصلی تولید و صادر می شد ، سازمان صنایع دفاعی ایران نیز در اقدامی عجیب ، خود مبادرت به تولید این سلاح ، بدون اخذ امتیاز از شرکت چینی نمود که با شناسه صیاد5.56 (صیاد در فارسی به معنای شکارچی) شناخته می شد و برای اولین بار درسال 1380 شمسی رونمایی گردید . علاوه براین ، در دورانی که روابط مناسبی میان ایران و سودان برقرار بود ، سلاح ساخت ایران در آزمایشات ارتش سودان پذیرفته شد و توسط شرکت MIC (صنایع نظامی سودان ) با شناسه TERAB در خط تولید قرار گرفت . از چپ : مهمات 7.62م.م ناتو ، 5.56 م.م ناتو با توجه به روندی که توضیح داده شد ، اس-5.56 نخستین سلاح واقعی با کالیبر 45×5.56 م.م بود که بصورت انبوه درایران تولید می شد که براساس داده های موجود در دو نسخه S5.56A1 با لوله 19.9 اینچی که برای شلیک مهمات M193 بهینه شده بود و نسخه دوم S5.56A3 که با مجهز شدن به لوله 20 اینچی با قابلیت شلیک مهمات SS109 موجود است . درواقع ، نمونه s5.56 ایرانی بلحاظ ظاهری تفاوت چندانی با همتایان چینی خود ندارد و تنها علائم حک شده بر روی آن ،وجه تمایز بین دو گونه را مشخص می کند . در همین راستا ، تصاویری که در شبکه های اجتماعی تا کنون به اشتراک گذاشته شده ، یگان های ویژه سپاه پاسداران نشان می دهد که این نیروها به شکل مختلط از نمونه های اصلی ساخته شده توسط نورینکو و گونه های تولید داخل که اپتیکهای چینی روی دسته حمل سلاح نصب شده ، استفاده می نمایند . اما درسال 2015 در جریان یک رژه نظامی ، از یگان های عملیات ویژه سپاه که اینک با شناسه "صابرین" شناخته می شدند ، با یک نسخه به روز شده از S5056 عکس گرفته شد که این گونه بهینه سازی شده ، مجهز به یک قنداق تلسکوپی ، رسیور تخت ، حفاظ لوله ریلی شکل وبراساس تصاویر ، یک لوله 15 اینچی می بود . در این میان ، تنها موردی که شباهت آشکاری را با نمونه ساخت چین نشان می داد ، قبضه تپانچه ای شکل سلاح بود ، در حالی که هیچ سامانه اپتیکی خاص بر روی آن نصب نشده و تنها به یک سایت نشانه گیری ساده مجهز می گردید . براساس داده های موجود ، این گونه بهینه شده ، تنها برای واحدهای صابرین و نیروی ویژه دریایی سپاه ( S.N.S.F) تولید شده است . آخرین اطلاعاتی که در مورد این سلاح وجود دارد ، به ژوئیه سال 2021 برمی گردد که این سلاح به یک لوله 20 اینچی و یک اسکوپ با طرح شرکت کُلت به نمایش گذاشته شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- منابع مورد استفاده در انتهای متن خواهد آمد ... 4- بازیابی و ویرایش تصاویر تاپیک ، هفتم آذر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی ..... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .- 8 پاسخ ها
-
- 22
-
-
-
وانت های مسلح وانت های مسلح (( The Technical ))
MR9 پاسخ داد به ColonelShak تاپیک در خودرو های تاکتیکی نظامی
بسم ا... اوکراینی های جذاب جدایی طلب !!!! خودروی حمل و نقل UAZ ( اُواز ) مسلح به 4 قبضه تیربار PKTM ، یک هدیه نامعمول از سوی جدایی طلبان استان دونتسک / لوهانسک -
یونکرس ها و فوکه ولف های آقای هیتلر !!!!! آدولف هیتلر ، از ابتدای ورود به قدرت ( صدراعظم رایش و سپس سرفرماندهی کل ارتش ) از چند هواپیمای ویژه بعنوان وسیله نقلیه اختصاصی استفاده می نمود . درواقع ، هیتلر در فوریه 1933 ، هنگامی که به مقام صدرات اعظم آلمان انتخاب شد ، اولین هواپیمای شخصی را دریافت نمود که یک فروند یونکرس JU-52/3M استاندارد با رجیسترwerk Nr.4021 یا دی -2600 (D-2600) بود . این یونکرس تاریخی در ابتدا شناسه "ایملن یک " را بخود دید که پس از مدتی دو فروند دیگر از این پرنده با شناسه های ریشتهوفن و اسوالد بولکه بدان محلق شدند که آرایش داخلی این هواپیماها و مقدورات پروازی آن به گونه ای متفاوت از سایر پرنده های هم نوع بوده که می بایست نیازهای خلبان شخصی هیتلر ، یعنی یوهان (هانس) باور را برآورده می ساختند . دو سال بعد یعنی درسال 1935 رجیستر 4021 با یک رجیستر جدید ( 4053) و با شناسه ایملمن-2 و شماره دُم دی-2600 جایگزین گردید ، هر چند دی-2600 اولیه پس از تغییر نام به اچوجی-بودک ، مجدد در شمار هواپیماهای شخصی هیتلر قرار گرفت . هواپیمای سوم با شماره ثبت دی-3049 یکفروند یونکرس- 52 ام جی ئی بود که بعدها به لوفت هانزا تحویل و با رجیستر D-ALAS به خدمت ادامه داد . با این حال ، هواپیماهای شخی هیتلر ، به همراه سایر هواگردهای بلندپایه نازی بخشی از اسکادران موسوم به Regierungsstaffel بشمار می رفت که بعدها تا 13 فروند هواپیما گسترش پیدا نمود ، اما یونکرس-52 با شناسه ایملن-2 ، تا انتها هواپیمای محبوب هیتلر باقی ماند . این اسکادران در سپتامبر 1939 به Die Fliegerstaffel des Führers تغییر نام داد که برای شناسایی آنها از سایر یونکرسها ارتش یا لوفت هانزا ، یک نشان خاص ( سر عقاب سیاه بر روی زمینه سفید ) در بخش دماغه آنها ترسیم شد که توسط یک حلقه قرمز احاطه می گردید. امکانات این هواپیما در نوع خود نیزجالب بود ، برای صدراعظم رایش ، یک میز چوبی صیقل داده شده و برای تامین روشنایی اختصاصی ، یک چراغ مطالعه در بدنه در یونکرس ایملمن-3 تعبیه گردید . در زیر این میز ، یک سامانه تامین اکسیژن وجود داشت که براحتی از زیر صندلی قابل استفاده بود و برای اطلاع سرنشینان از وضعیت هواپیما ، نشانگر سرعت هوا ، ارتفاع سنج ،قطب نمای رادیویی و یک ساعت نیز در آن بکار رفته بود . در دهم مارس 1943 ، هیتلرو اعضای ستادش ، تحت شدیدترین تدابیر امنیتی ، به قرارگاه گروه ارتشهای جنوب مستقر در زاپوروژونیه اوکراین پرواز نمود که درتصاویر ، خوش آمد گویی فیلدمارشال فون مانشتاین بخوبی مشخص است ، در حالی که هانس باوئر و ژنرال لوفت وافه ولفرام فون ریشتهوفن در دو طرف هیتلر قرار دارند . علیرغم تمامی این موارد ، در 26 نوامبر 1943 لوفتوافه هواپیمای توانمندتر یونکرس-290 آ-5 به رجیستر No-0170 را در فرودگاه اینستربورگ ( پروس شرقی ) در معرض دید هیتلر قرار داد . وی که بشدت تحت تاثیر طراحی این هواپیما قرار گرفته بود ، به گورینگ گفت که یکفروند از این هواپیما را برای استفاده شخصی خود نیاز دارد . به همین دلیل تا اواخر سال 1944 یکفروند از این هواپیماها ( نسخه آ-7) به اسکادران ویژه هیتلر داده شد که پیش از این به واحد شناسایی دریایی نیروی دریایی تعلق داشت . تغییرات لازمه تا فوریه 1945 در پایگاه نیروی هوایی در باواریا اجرا گردید که کد رجیستر KR+LW را بخود گرفت . هانس باوئر ، بعنوان خلبان شخصی هیتلر ، این هواپیما را آزمایش نمود ولی هیتلر هرگز موفق نشد تا با آن پرواز کند . نشان ویژه اسکادران هیتلر روی نوک دماغه بخوبی مشخص است این یونکرس -290 آ-7 اختصاصی ، از یک محفظه مخصوص مسافر در جلوی هواپیما برخوردار می بود که به یک صفحه زرهی 12م.م و شیشه ضد گلوله با ضخامت 50 م.م مجهز می گردید . علاوه براین ، یک دریچه فرار در کف هواپیما قرار داشت و چتر نجات اختصاصی به صندلی هیتلر متصل بود تا در زمان اضطراری ، سرفرماندهی ارتش پس از پوشیدن چتر و کشیدن اهرم از هواپیما بیرون بپرد . این مکانیزم توسط آدمکهای واقعی تست گردید و موفقیت آمیز نیز بود .هانس باوئر ، این هواپیما را در 24 مارس 1945 به فرودگاه مونیخ منتقل نمود و درست در زمان بصدا درآمدن آژیر حمله هوایی ، آن را داخل آشیانه مخصوص پارک نمود و به خانه رفت ولی پس از بازگشت متوجه شد که آشیانه و هواپیما بدلیل اصابت بمبهای آمریکایی بطور کامل نابود شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- بنا به درخواست برادر عزیز @MF44
- 243 پاسخ ها
-
- 24
-
-
-
- 127 پاسخ ها
-
- 17
-
-
-
- گالری
- iriaf & f-4
-
(و 3 بیشتر)
برچسب گذاشته شده توسط
-
«ناورد»، مجلهای الکترونیکی است که با شعار «دانش نظامی برای همه» توسط سایت میلیتاری منتشر می شود. شماره پنجم این گاهنامه، بهمن ۹۸ با گزارش ویژهای مربوط به سردار قاسم سلیمانی منتشر شده است. وجه تمایز ناورد را می توان رویکرد صرفا نظامیِ آن دانست. دلایل اتخاذ چنان رویکردی و ضرورت انتشار چنین مجلهای در فضای وب را با سید محمد شریفی، عضو هیات رئیسه اندیشکده ممتن، به گفت و گو نشستهایم. ابتدا درباره جرقه های ظهور مجله ناورد صحبت کنیم. ناورد محصول تشخیص کدام ضرورت ها و اهداف است؟ چندی قبل پژوهش جامعی در اندیشکده ممتن درباره کلیت جامعه اندیشگاهی امریکای شمالی یعنی امریکا و کانادا انجام دادیم. همان طور که می دانید شکل گیری اندیشکده ها، ریشه نظامی دارد و واژه تینک تنک اصالتا یک واژه نظامی است. همین الان هم مجموعه عظیمی از اندیشکده های دفاعی در تشکلی به نام مورس (MORS سرواژه عبارت Military Operations Research Society) عضو هستند و سمپوزیومی هم به صورت سالانه برگزار می کند که شبیه انجمنی صنفی است و تمام زیست بوم اندیشه ورزی دفاعی و نظامی امریکا را پوشش می دهد. بخش مهمی از کاری که آنها انجام می دهند حمایت (Advocate) از سیاست هایی است که روی آن مطالعات انجام می دهند. یعنی با لابی کردن، کار رسانهای و تاثیر بر افکار عمومی و برخی سازوکار های قانونی مثل همراه کردن نمایندگان در جلسات استماع پیش از جلسات کنگره، ادووکیشن می کنند که سیاست ها انجام شود. مدلی که مد نظر ما بود تا حدود زیادی بومی سازی مجموعه مورس است و به عنوان تنها اندیشکده مستقل از نهادهای دولتی و حکومتی که در زمینه دفاعی فعالیت می کنیم، بخش مهمی از کار خود را تولید گفتمان و ادبیات در زمینه دفاعی و نظامی می دانیم؛ بنابراین این مهم است که با تولید محتوا و ادبیات ، پایه های جامعه مربوطه را به وجود بیاوریم. همین طور ، ما بر این نظریم که برای شکل دادن به این جامعه، ابتدا باید اعضای جامعه را شناسایی کنیم. و شناسایی اعضا، به انحای مختلف از طریق انتشار مجله ناورد اتفاق می افتد. واقعیت این است که غیر از ما مجموعه های دیگری هم ظرفیت کار اندیشکدهای دارند، اما اکنون منحصر شدهاند به انجام کارهای خرد و روی اخبار و تحولات و نهایتا تحلیل های چند خطی متمرکز شدهاند. بنابراین بخشی از کار ما این است که چنین مجموعه هایی را به لحاظ ادبیات و گفتمان توانمندسازی کنیم. و این را از طریق تولید و در اختیار گذاردن مطالب مفید و ضروری انجام می دهیم. بخش دیگری از کار، مربوط به ارتقای اطلاعات افراد علاقمند به حوزه نظامی و دفاعی است. افراد زیادی هستند که علاقمند به تجهیزات نظامی هستند و جهت گیری ابتدایی در انتشار ناورد این است که این افراد را به یک سطح بالاتر و به سمت مطالعات تاکتیکی و سیاستی بکشانیم. غیر از این، ناورد جامعه هدف دیگری هم دارد که در ارگان های سیاستی و تصمیم گیر مشغول هستند. ما از همان بحث ادووکیت استفاده می کنیم و بعضی سیاست ها و نقدها را از طریق شکل گیری درخواست عمومی در افراد علاقمند نظامی و دفاعی، مطالبه می کنیم. یک نمونه بارز از مورد آخر، مربوط به مسئله استتار تجهیزات و نفرات است. استتار یک علم و یک تخصص است ولی متاسفانه آنچه در ایران اجرا می شد، در برخی از بخش ها مناسب نبود. مثلا لباس اصلی استتار نفرات که همه از قبل از انقلاب می شناختند لباس پلنگی بود که هیچ ربطی به طبیعت ایران ندارد و برای محیط هایی غیر از فلات ایران طراحی شده است. علاوه بر اینکه خیلی هم قدیمی است. علاوه بر رنگ، الگوی استتار هم بارها در دنیا تغییر کرده است. اصولا استتار تجهیزات و نفرات، با توجه به فواصل مختلف سال و منطقه محل خدمت و عملیات باید در یگان های مربوطه مطالعه شود و تفاوت داشته باشد. اما متاسفانه این مطلب در نیروهای مسلح اصلا رعایت نمی شد و به همین علت استتار برخی تجهیزات ما خیلی نامناسب بود. ما این مسئله را بارها از طریق مسئولین پیگیری کردیم، اما اثرگذار نبود. در نهایت سیاستمان را تغییر دادیم و شروع به اعمال فشار از طریق رسانه کردیم. با توجه به اینکه این مسئله، به لحاظ راهبردی مهم نبود و استتار چیزی هست که در معرض دید همه است در سطح عموم میشد راجع به آن صحبت کرد . به نظر می رسید که یک درخواست عمومی حول مساله ی استتار شکل گرفت که در نهایت منتهی به طراحی های جدید از سال ۹۶ شد. فعالیت ما در این زمینه هم سلبی بود و هم ایجابی؛ که بحمدالله جواب هم داد و از رژه سال پیش تغییرات عمدهای در استتار تجهیزات نظامی ایجاد شد. پس مخاطب شما شامل سه دسته از افراد است: افراد فعال اما ضعیف در این حوزه، علاقمندان و سیاست گذاران. درست است؟ بله. تنوع مطالب انتشار یافته در گاهنامه ناورد به گونهای است که می تواند مورد استفاده طیف وسیعی از مخاطبان قرار بگیرد. برای علاقمندان به جهاد و دفاع مقدس؛ تاریخ و نکات نظامی موثر در تاریخ، تجهیزات و ادوات نظامی، و صد البته برای کسانی که مطالعات دفاعی را در سطح راهکنشی و راهبردی دنبال می کنند همواره مطالبی دست اول وجود دارد. با توجه به اینکه جنس مخاطبانی که انتخاب کردهاید با هم متفاوت است، آیا شماره های محرمانهای هم به عنوان مشاوره برای تصمیم گیران و سیاست گذاران دارید؟ یک توضیحی ضروری است. آن هم اینکه مخاطب عام ما، با توجه به موضوعات، همه افراد را دربرنمی گیرد. منظور از مخاطب عام، در اینجا عموم علاقمندان به مباحث نظامی است که مطالعات کلی در این زمینه دارند و مثلا فرق موشک و راکت و خمپاره را می دانند. ولی درباره محرمانگی، طبیعتا ما همه کارهایی را که انجام می دهیم، بخش محرمانه دارد. مثلا مطالعهای انجام می شود درباره افراد تاثیرگذار در تحولات مهم نیروهای هوایی ایالات متحده که هدف از آن نهایتا مربوط به آسیب شناسی نیروی هوایی خودمان بوده است و بر اساس آن مطالعه، یک بسته سیاستی هم تدوین می شود. ولی به دلیل مسایل مربوط به طبقه بندی اطلاعات آنچه در مجله منتشر می شود، فقط قسمت مربوط به نیروی هوایی آمریکا است. در کل مجله رویکرد فرهنگی خاصی مشخص و برجسته است. از پرونده ویژه که مشخصا موضوعی فرهنگی است تا انتخاب و نوع پرداخت مطالب، ردپای این نگاه فرهنگی کاملا مشهود است. اما مجله ناورد، به صورت مجزا سرویسی به نام فرهنگ ندارد. می شود درباره چرایی آن صحبت کرد؟ این موضوع، یک سیاست آگاهانه است. وسوسه پرداختن به موضوعات دیگر در اکثر مجموعه هایی که با مطالعات نظامی شروع به کار کردهاند ، همیشه وجود دارد و به نظر ما به کار این مجموعه ها و رسالتشان ضرر می زند. یعنی مجموعه ها با اهداف مطالعات نظامی آغاز به کار می کنند اما در ادامه وسوسه می شوند که درباره همه چیز صحبت کنند، چون بحث نظامی به سیاست خارجی، اقتصاد و فرهنگ مرتبط است. نهایتا این مسئله باعث از بین رفتن تاثیر حرف در موضوع اصلی می شود. از مجموعهای نام نمی برم، اما واقعیت این است که که ما از سرنوشت برخی از مجموعه های مطالعات نظامی عبرت گرفته ایم. از ۱۳ الی ۱۴ سال پیش خروجی این مجموعه ها را دنبال کرده ایم و از بین رفتن اثرشان را دیده ایم که چگونه از اندیشکده تبدیل به مجموعه هایی شده اند که به جای سیاست سازی و تصمیم سازی، صرفا به اتفاقات سیاسی و فرهنگی و سیاسی واکنش نشان می دهند و با رویکرد غالبا تدافعی صحبت می کنند. برای همین در ناورد حتی وقتی درباره شهدای والا مقام مدافع حرم و مسئله سوریه هم که صحبت می شود گرچه تحلیل فرهنگی یا سیاسی هم برایش موجود است، اما سعی می شود صرفا روی مباحث نظامی آن تاکید شود و وارد مباحث دیگر نشویم. تقسیم بندی مطالب و سرویس های ارائه مطلب در سایت میلیتاری و مجله ناورد به چه صورت است؟ تقسیم بندی اصلی مطالب مجله بر اساس تقسیم بندی معروف نظامی به سه نیروی «دریایی، زمینی و هوایی» است و در کنار آن دو بخش به اخبار برترحوزه دفاعی-نظامی و تحلیل آن ها و همچنین مباحث جامع نظامی اختصاص دارد. با توجه به آنچه در مورد جامعه هدف این مجله گفته شد، تمرکز مطالب مجله بیشتر بر تحلیل و معرفی جنگ افزارها (در دو بعد داخلی و خارجی) و تهیه مطالب رسته «تاریخ و جنگ» است تا با توجه به جذابیت بیشتر این دو فقره برای مخاطب عام، راه برای بیان برخی مباحث راهبردی و دکترینال نظامی نیز باز شود. در کنار این مطالب همواره بخشی به بازخوانی خاطرات مکتوب دفاع مقدس و بخشی نیز به بازخوانی خاطرات شفاهی از رزمندگان دفاع مقدس اختصاص دارد؛ که تهیه و انتشار این خاطرات شفاهی، انحصاری سایت میلیتاری بوده و ما همواره تلاش داریم تا با کاویدن گنج های خاطرات دفاع مقدس از گم نشدن گوهرهای ذی قیمت سال های جهاد و شهادت مطمئن شویم. کارکرد مجله ناورد جدای از سایت میلیتاری است؟ با توجه به همپوشانی بسیاری از مطالب و اینکه در نهایت مجله هم به صورت الکترونیکی و نه کاغذی منتشر می شود، ضرورت تفکیک برخی مطالب سایت و انتشار آن به عنوان یک مجله مجزا را توضیح می دهید؟ سایت میلیتاری ، نسبت به مجله محدودیت هایی برای کاربر عام دارد. مثلا چون فروم است کار کردن با آن به راحتی شبکه های اجتماعی نیست و فعالیت و استفاده از برخی مطالب، عضویت در سایت را می طلبد. بنابراین ما اقدام به طراحی یک بسته با طراحی مناسب کردیم که به عنوان مجله منتشر می شود و استفاده از آن، محدودیت های سایت را ندارد. البته تعداد محدودی هم برای مسئولین و تصمیم گیران نظامی ، چاپ کاغذی و فرستاده می شود. با این توضیح، تحریریه مجله و سایت مشترک است. درباره نحوه کار تحریریه توضیح می دهید؟ زحمت اصلی کار بر عهده ی برادرمان با نام کاربری MR9 است. ولی کلیت کار این است که ما به صورت باز کار می کنیم. یعنی مدیران بخش ها ، موضوعات را انتخاب می کنند و در دسترس اعضا می گذارند. کسانی که علاقه دارند موضوعات را انتخاب می کنند و روی آن کار می کنند. ضمن اینکه در تمام مراحلی که فرد یا گروهی روی موضوعی کار می کند، با مدیر بخش مربوطه در ارتباط است و با همفکری به خروجی نهایی که ترجمه یا تالیف است، می رسند. دلیل گاهنامه بودن مجله ناورد چیست؟ آیا توجیه بی نظمی انتشار است؟ و این، با موضوعی که درباره آن منتشر می شود (مباحث نظامی)، در تضاد نیست؟ ما کیفیت مطالب را فدای نظم انتشار نمی کنیم. با این توضیح که گاهنامه ناورد، به نوعی تامین کننده سمت ارتباط با مخاطب عام اندیشکده میلیتاری است و مطالب آن عمدتا از مطالب منتشر شده در تالار گفت وگوی میلیتاری استخراج می شوند. بنابراین بسته به میزان مطالبی که جمع آوری شود، این مجله منتشر می شود. البته فاصله انتشار شماره های ناورد، به بیش از دو ماه نمی رسد. ضمن اینکه یکی از دغدغه های ما ایجاد زمینه تولید محتوا در این موضوعات است. به دلیل روند انتخاب مطالب، تمام علاقمندان به علوم نظامی در زبان فارسی می توانند در تهیه مطالب آن مشارکت کنند. مطالب مجله از جمع بندی مطالب منتشر شده در سایت و بحث و بررسی های کاربران بر روی آن ها به دست می آید و توسط هیات تحریریه ویراستاری شده و برای چاپ آماده می شود. این روند، با افزایش تولیدکنندگان محتوا، سرعت بیشتری می گیرد. هر چه جمعیت بیشتری علاقمند و وارد چرخه تولید محتوا شوند، انتشار هم نظم بیشتری می گیرد. با این حال، هم اکنون هم یکی از اهداف مهم ما که تولید محتوا در فضای مجازی و در دسترس قرار دادن محتوا در موضوعات نظامی است، در حال تحقق است. مجله ناورد
-
تانک اصلی میدان نبرد تی-72 تانک اصلی میدان نبرد T-72 ( شامل تمامی گونه ها )
MR9 پاسخ داد به EBRAHIM تاپیک در تانک
ورماخت خیلی زودتر به فکر استفاده از زره قفسی افتاد تصویر فوق (سمت راست ) یکدستگاه تانک پانزر-4 سری j ، به شماره بدنه 600 ، جمعی گردان دوم زرهی از تیپ31 ، لشکر 5 پانزر را در اوایل نوامبر 1944 نشان می دهد . این تانک که از استتار پاییزی بهره می برد ، فاقد پوشش " زیمریت " بوده ، اما در مقابل ، زره های جانبی (side skirt) آن به یک سری شبکه فلزی (wire mesh)تجهیز شده است . نشان روی بدنه نیز ، یک نشانه غیر رسمی مرتبط با تیپ 31 زرهی ورماخت می باشد . سمت چپ : نمونه واقعی پانزر4- 242 پاسخ ها
-
- 14
-
-
-
جنگنده پشتیبانی نزدیک ای-10 تاندربولت-2 جنگنده پشتیبانی نزدیک ای-10 تاندربولت-2 (A-10 Thunderbolt II)
MR9 پاسخ داد به kingraptor تاپیک در هجومی و بمب افکن
گراز وحشی ... همچنان آماده !!! پیاده روی جتهای ضربتی ای-10 به شیوه فیل ها !!! تیپ شانزدهم هوایی گارد هوایی مریلند ارتش ایالات متحده در نوامبر 2021 از مبداء پایگاه هوایی وارفیلد ، تمرینی با ماهیت آماده باش نظامی اجرا نمودند که شامل اجرای خزش در تعداد قابل توجه ( که به اصطلاح پیاده روی فیل ها نام دارد ) با استفاده از 16 فروند جت ضربتی ای-10سی می شد .این تمرین که با شرکت جتهای ای-10 جمعی اسکادران 104 صورت گرفت ، قابلیتهای کیفی خدمه هوایی ، میزان آمادگی پایگاهه وایی و همچنین توانمندی این مجموعه در تعمیرو نگهداری هواگردهای رزمی را به نمایش گذاشت . سرهنگ نیروی هوایی ، ریچارد . دی هانت ، جانشین فرماندهی تیپ هوایی یکصد و هفتاد و پنجم در این باره معتقد بود که مشاهده ناوگان عملیاتی نیروی هوایی یک نمایش قدرت از قابلیتهای رزمی ما بشمارمی رود و این اسکادران ، بدلیل ماهیت رزمی مختص به آن ، مدرکی مستند در به کارگیری توان هوایی در زمان مورد نیاز است تا بدون درنگ ، برای اجرای علمیات های اضطراری ، مورد استفاده قرار گیرند . وی در پاسخ به سئوالی در مورد شیوه عمل این اسکادران ، چنین اعتقاد داشت که ما (نیروی هوایی ) هم اکنون قابلیتی در اختیار داریم که به ارتقای ثبات منطقه ای کمک می کند ، چرا که توانایی پاسخ به هر تهدیدی وجود دارد .سرتیپ پل . دی جانسون فرمانده تیپ هوایی 175 معتقد است که دشمن همیشه در حال نظاره ماست در نتیجه باید بخوبی اطلاع داشته باشند که ما قابلیت رودررویی با آنها در هرزمان و مکانی را داریم . درواقع امر ، اجرای تمرین در شرایط واقعی و مرتبط با ماموریتهای محوله ، در مجموع ، هواپیماها ، هوانوردان و پرسنل زمینی را برای رزم در هر زمان و مکانی آماده می کند . در جریان این تمرینات ، خدمه زمینی بسرعت ، هواگردهای مشخص شده را آماده کرده و هواگردها قبل از برخاستن از زمین ، با یک آرایش فشرده بسمت ابتدای باند خزش نمودند .در نیروی هوایی ، این اصطلاح ، پیاده روی فیل ها نام دارد که در جنگ جهانی دوم ابداع شد و خزش صدها هواپیما بصورت هماهنگ بطور دقیق شبیه به دسته فیل هایی بود که بسمت چاله آب حرکت می کردند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .- 38 پاسخ ها
-
- 13
-
-
-
- thunderbolt
- وارتهاگ
-
(و 1 بیشتر)
برچسب گذاشته شده توسط
-
مقدمه : در سالهای اخیر ، موضوع پراهمیت ایجاد یک سد دفاعی در برابر اهداف پروازی با سطح مقطع پایین یا هواگردهای بدون سرنشین به سرفصل اولویت ارتشها درآمده است و بالتبع ، شرکتهای سازنده سلاح نیز درصدد برآمده اند تا این نیاز را به بهترین شکل ممکن پاسخ دهند . با توجه به این مساله ، شرکت راینمتال آلمان اخیرا نمونه جدیدی را برای مقابله با این چالش معرفی نموده که با عنوان تجاری ماژول رزمی جهانی اسکای رنجر-30 شناخته میشود و قابلیت نصب بر روی پیکربندی های رزمی متنوعی را داراست. تا قبل از جنگ قره باغ ، تنها مورد بسیار موفقیت آمیز از کاربرد بدون سرنشین ها ، عملیات ارتش عبری برضد سامانه های دفاع هوایی سوری ها در دره بقاع بشمار می آمد ، اما جنگ قره باغ (بعنوان جنگ بین دو کشور ) این پیش زمینه را بطور کامل از میان برد روند توسعه نسخه جدید : براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، این نمونه جدید در سوم مارس 2021 بصورت آنلاین رونمایی گردید و درجریان این رونمایی ، نمایندگان شرکت راینمتال فلسفه بروزرسانی این سیستم دفاع هوایی و همچنین اهداف تعریف شده برای آن را برای مخاطبان توضیح دادند . بدین ترتیب ، مهندسین این پروژه معتقدند که درگیری های اخیر در سطح جهانی ، چالش جدیدی را پیش پای ارتشها قرارداده و ساختار پدافند هوایی می بایست متناسب با این تهدیدها خودرا به روز نماید . ارتشهای اروپای غربی ، بخصوص بوندس وهر ( ارتش آلمان ) بدلایلی بخشی از توان دفاع هوایی خود را بازنشسته نمود و به همین علت توان رزمی آن تا حد بسیار زیادی کاهش یافته ، چنانکه براساس مطالعاتی که اخیرا صورت گرفته ، این ارتش بدون وجود تعداد کافی از نمونه بروزشده سامانه ژپارد ، توان قابل ملاحضه ای برای مقابله با تهدیدات مدرن نداشته که مجموعه این موارد باعث گردید تا یک برنامه جدید به منظور پاسخ به این تهدید ، در دستور کار قرار گیرد . در نتیجه بروز چنین نیازی ، سامانه دفاع هوایی اسکای رنجر-30 توسط شعبه مستقر در سوئیس شرکت راینمتال ( اورلیکن سابق) برای مقابله با چنین چالشی توسعه پیدا نمود که در واقع امر ، الگوی اصلی آن ، سیستم دفاع هوایی اسکای رنجر-35 بود ، در حالی که با ارتقاء صورت گرفته ، یک سامانه کاملا جدید با جایگزینی سیستم های قدیمی که ویژگی های بسیار بهتری به منظور مقابله با بخش قابل توجهی از تهدیدهای جدید را داراست ، بوجود آمد . در حال حاضر ، کار طراحی برخی اجزاء این سیستم در حال اجراست تا در اواسط سال 2021 نخستین شلیک های آزمایشی خود را به ثبت رساند . بدین ترتیب این سیستم تا قبل از پایان سال جاری ( 2021 ) تحویل بخش آزمایش شرکت شده و آزمایشات میدانی را پشت سرخواهد گذاشت . پس از اتمام آزمایشات و بهینه سازی های تکمیلی ، برنامه را متوقف نوده و برای صرفه جویی در هزینه ها و زمان مورد نیاز ، خط تولید یا ارتقاء تنها درصورت دریافت سفارش جدید راه اندازی می شود که این امر بدان معناست که راینمتال پس از امضاء قرارداد ، بسرعت آماده تولید انبوه آن خواهد بود . ویژگی های فنی : اسکای رنجر-30 یک برجک مجهز به توپ و سامانه های الکترونیکی است که برای نصب بر روی طیف متنوعی از پیکربندی های مورد نیاز مشتری طراحی شده است . برجک این توپ بدون سرنشین بوده و کاربران در داخل بدنه خودرو مستقر می شوند ، درحالی که امکان نصب یک دریچه و انتقال خدمه به درون برجک نیز وجود خواهد داشت . وزن کل این محصول چیزی در حدود 2.5 تن است که در مقایسه با برجک 4 تنی اسکای رنجر-35 بسیار سبک تر به نظر می رسد .بدنه این نمونه جدید از یکسری صفحات زرهی تشکیل شده که سطح 2 استاندارد STANAG4569 را برآورده می سازد . علاوه براین ، بدلیل طراحی آینده نگر ، امکان نصب سیستم های اضافی مورد نیاز مشتری ، حتی در حوزه حفاظت و رساندن استاندارد حفاظتی به سطح 4 نیز وجود دارد که در چنین سطحی ، تمامی بخشها ، از جمله لوله سلاح ، سامانه های اپتیکی و ... با پوشش زرهی محافظت خواهند شد . شعله پوش قابل برنامه ریزی توپ راینمتال- ماوزر جنگ افزار اصلی این سیستم جدید ، توپ چرخان خودکار KCE کالیبر 30 م.م محصول راینمتال است که نسخه سبکتر و و بروزشده گونه قدیمی تر اورلیکن KCA بشمار می رود . براساس داده های موجود ، این توپ با نرخ آتش 1000 تیر در دقیقه قابلیت درگیر شدن با اهداف در یک برد 3000 متری را دارد . از سویی دیگر ، شعله پوش جدیدی برای این توپ طراحی گردید که ضمن کاهش اندازه ، عملکرد بهتری را به نمایش می گذارد ، در حالی که برای بهبودکارایی برجک ، کل مجموعه ، بر روی یک پیکربندی که با نیروی الکتریکی کنترل میشود ، قرار داده شده که میتواند در همه جهات ( 360 درجه ) و تا زاویه 85 درجه مبادرت به شلیک نماید . مهمات مورد استفاده این توپ با کالیبر 173×30 م.م با قابلیت ترکش شوندگی شدید و ماسوره قابل برنامه ریزی چیزی در حدود 200 گرم وزن داشته و برای تضمین آسیب وارده به هدف ، 160 استوانه از جنس تنگستن را حمل می کند . این مهمات در گذشته توسط خودروهای رزمی آلمانی مجهز به توپ راینمتال- ماوزر MK-30-2/AVM استفاده شده و تستهای صورت گرفته ، عملکردبالای آن را به اثبات رسانده است . در پیکربندی اولیه ، تسلیحات اضافی تنها شامل دو پرتاب کننده نانرجک دودزای موسوم به سامانه ممانعت سریع (ROSY) در بخش جلویی است که شامل آرایش 9 تایی است .علاوه براین ، امکان نصب یک قبضه تیربار هم محور بنابر درخواست مشتری نیز وجود دارد . مضاف براین ، در بخش سمت چپ برجک نیز ، یک فضای مشخص برای نصب پرتاب کننده های جمع شونده مربوط به سامانه موشکی کوتاهبرد با آرایش دوتایی در نظر گرفته شده است . اما بخش اصلی این سامانه که وظیفه تشخیص اهداف هوایی را بر عهده دارد ، رادار چند ماموریته آرایه فازی راینمتال AMMR که در باند S کار می کند ، خواهد بود . این رادار شامل 5 آنتن آرایه فازی کوچک بوده که دوعدد ازآنها در بخش جلویی برجک و دوتای دیگر در بخش های جانبی و یکی هم در بخش پشت آن نصب می گردد که با این آرایش ، برد کشف اهداف با ابعاد کوچک را در حدود 20 کیلومتر تامین می کند که درصورت نیاز مشتری ، استفاده ار رادارهای اضافی نیز وجود دارد . برای پشتیبانی از ماموریتهای محوله به رادار ، این سیستم به یک سامانه الکترو-اپتیکی موسوم به سامانه جستجوی سریع مادون قرمز ( FIRST) مجهز می شود که در بخش عقب برجک قابل نصب است . وظیفه این سیستم ، بررسی فضای هوایی ، شناسایی اهداف و ارسال داده های بدست آمده به کاربر توپ بوده که برای این کار ، دوربین های با وضوح دید در روز و دید در شب و 2 فاصله یاب لیزری برای اهداف هوایی و زمینی درنظر گرفته شده است . براساس طراحی صورت گرفته ، تمامی داده بدست آمده از سامانه های الکترو-اپتیکی و رادار به سامانه کنترل آتش ارسال میشود که این داده ها در سیستم فوق الذکر محاسبه شده تا برنامه ریزی خودکار برای ماسوره مهمات آماده شلیک صورت گیرد . با این طراحی ، کاربر توپ بطور کامل بر روی روند اجرای شلیک نظارت داشته و تنظیمات مورد نظر را می تواند اعمال کند . برخی ناظران نظامی بر این عقیده اند که به احتمال بسیار زیاد ، تمامی داده های بدست آمده از این سیستم در یک گردان پدافندی می تواند برای کل شبکه به اشتراک گذاشته شود. قربانیان احتمالی بدون سرنشینهای ترک- عبری در جنگ قره باغ چشم انداز احتمالی : راینمتال براساس داده های موجود ، احتمالا این پروژه را تا مرحله تست گرم پیش خواهد برد ولی تولید انبوه آن تنها پس از دریافت سفارش صورت خواهد گرفت . اما با توجه به ویژگیهای این سیستم و افزایش تهدید های هوایی بدون سرنشین ، به احتمال فراوان ، مشتری های قابل توجهی برای خرید آن ، اقدام می کنند و راینمتال برای یک فروش خوب برنامه ریزی خواهد نمود . به گفته تحلیلگران نظامی ، این سیستم ، یک راه حل به نسبت جامع برای دفاع در برابر تهدید پهپادهاست و پیش بینی ها حاکی از آن است که این محصول آلمانی – سوئیسی ، با هزینه ای مناسب ، بهترین کارایی را ارائه می نماید . چنانکه گفته میشود اسکای رنجر-30 نیازمند پیکربندی حامل خاصی نیست و می توان آن را با طیف گسترده ای از خودروهای نظامی منطبق نمود که این عامل ، گستره خریداران احتمالی را افزایش خواهد داد . در واقع امر ، مجموعه پیشنهادی جدید راینمتال ابزارهای کشف بسیار قابل توجهی را در اختیار کاربران احتمال قرار داده است . بدین معنی که بر خلاف سایر نمونه های هم رده ، اسکای رنجر-30 با در اختیار گرفتن کیت AFAR مزیت قابل توجهی را نسبت به رقبایش پیدا می کند . سامانه های الکترو-اپتیکی اسکای رنجر -30 در کنار رادار آرایه فازی نصب شده روی این سامانه ، ضمن کشف دقیق تر اهداف هوایی با سطح مقطع کوچک ، دقت بسیار زیادی در شلیک و انهدام فراهم میکنند . توپ جدید راینمتال بدلیل ایجاد ارتباط دقیقتر و سریع میان سامانه های کشف و ماسوره مهمات مورد استفاده امکان شلیک های موثرتر را فراهم می آورد . تا جایی که به گفته یکی از دست اندرکاران پروژه ، شبیه سازی ها نشان میداد که مهمات این توپ با دقت بالایی موفق شده بود تا بخش های حساس یک پهپاد تجاری شامل باطریها ، دوربین ها را از میان بردارد . اما این مساله قابل ذکر است که چشم انداز پروژه اسکای رنجر-30 صرفا به قابلیتهای فنی آن ارتباط ندارد ، بلکه علاقه مشتریان و شیوه بکارگیری آن نیز اهمیت زیادی را دربر خواهد داشت . جنگ درسوریه ، لیبی و قره باغ نشان داد که پهپادها چه تسلیحات خطرناکی بشمار می روند و راینمتال نیز با استفاده از تجربیات فوق الذکر دست به ایجاد چنین برنامه ای زده است . آینده نزدیک : سال 2021 نخستین سری از آزمایشهای اسکای رنجر-30 را بخود خواهد دید و پس ازآن ، نواقص مشاهده شده برطرف و درسال 2022 مجموعه کامل این سیستم به نمایش درخواهد آمد ، ضمن اینکه احتمال افزایش برد کشف و حتی برد توپ نیز وجود دارد . با توجه به این مساله ، بازار سامانه های دفاع هوایی نیز احتمالا واکنش مثبتی به این سیستم جدید نشان خواهد داد ،در حالی انتظار این است که سایر شرکتها نیز مبادرت به تولید چنین سامانه هایی نمایند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- سامانه دفاع هوایی اورلیکن اسکای رنجر-35(Oerlikon Skyranger.35) 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .
- 3 پاسخ ها
-
- 24
-
-
-
جنگنده برتری هوایی سوخو-35 جنگنده برتری هوایی سوخو-35 ( Su-35/Flanker-E)
MR9 پاسخ داد به Davood تاپیک در جنگنده و رهگیر
پلنگ برفی (Irbis-E) راهنمای درنای خاکستری در میدان رزم هوایی با ورود بخدمت جنگنده سنگین وزن سوخو-35 از سال 2014 ، این جت رزمی هم اکنون توانمندترین هواگرد نیروی هوایی روسیه و در یک تعریف مشخص ، تکامل یافته ترین گونه از خانواده جنگنده سوخو-27 است که در دوران اتحاد شوروی سابق طراحی و در خط تولید قرار گرفت . اگر چه این گونه بیشتر برای جبران شکاف فناوری صادراتی شوروی تکامل پیدا نمود ، اما با لغو برنامه جنگنده نسل پنجم میگ-1.42 به سال 1999 و پدید آمدن یکسری تاخیرهای پیش بینی نشده در برنامه جاه طلبانه تر سوخو-57 ، ارتش روسیه مجبورشد تا در کوتاه مدت ، بر روی حداقل 100 فروند جنگنده ++4 سوخو-35 که بخش قابل ملاحضه ای از آنها تا سال 2010 خریداری و پس از آن نیز به تعداد بیشتری سفارش داده شدند ، اتکاء داشته باشد . راست : رادار هوابرد نیپ N011 چپ : رادار هوابرد نیپ N011M با این حال ، سامانه راداری اولیه مورد استفاده در سوخو-35 که با شناسه Irbis-E شناخته میشود ، تا کنون به نسبت مورد بررسی های بسیار زیادی قرار گرفته است . این رادار که یک گونه با قابلیت اسکن الکترونیکی و مکانیکی است از یک آنتن آرایه فازی غیر فعال بهره می برد و بر روی یک واحد هیدرولیکی دو مرحله ای مستقر است . این بخش به گونه ای طراحی شده که آنتن مزبور را بصورت مکانیکی تا زاویه 60 درجه آزیموت و 120درجه در ارتفاع بچرخاند ، در حالی که آنتن این رادار با ارسال یک پرتو کنترل شده الکترونیکی در کنار چرخش های مکانیکی آنتن می تواند زاویه انحراف پرتوهای ارسالی با به بیشتر از 120 درجه گسترده کند . درواقع امر ، رادار فوق الذکر نه تنها قابلیت ردیابی اهداف را در یک فاصله 4 برابری نسبت به رادارN001 اصلی مورد استفاده در سوخو-27 در اختیار دارد ، بلکه در حال حاضر این رادار امکان کشف اهداف هوایی با سطح مقطع راداری سه متر مربع در یک برد 400 کیلومتری را داراست . راست : Irbis-E چپ : نمونه اولیه Irbis-E با توجه به مقدورات فوق الذکر ، Irbis-E قابلیت نصب بر روی گونه های پیشرفته تر سوخو-27 نظیر اس ام-2 و اس ام-3 و همچنین گونه های همنام در جنگنده سوخو-30 را خواهد داشت . اما مساله ای که مجموعه نصب شده بر روی سوخو-35 را از گونه های دیگر متمایز می کند ، این قابلیت است که سامانه های جدیدی در بخش جلویی این جنگنده نصب شده که میتواند روند آگاهی موقعیتی خلبان را در مقایسه با نمونه های قبلی افزایش دهد . اجزاء رادار هوابرد Irbis-E بدین ترتیب برخلاف Irbis-E که از اسکن ترکیبی الکترونیکی – مکانیکی استفاده می کند ، حسگرهای جدید تعبیه شده در لبه های جلویی بال سوخو-35 از نوع آرایه اسکن فعال (AESA) بشمارمیروند . این رادارها با شناسه N036B-1-01 که درباند L کار می کنند ، زاویه پوشش بسیار بهتری را برای خلبان به منظور ردیابی اهداف رادارگریز و همچنین اجرای تاکتیکهای جنگ الکترونیک فراهم می نمایند . رادار N036B-1-01 این رادار در عین اینکه نسبت به رادارهای غیرفعال ، بلحاظ عملکردی ، قوی تر بشمار می آیند ، ایجاد اخلال بر روی آنها نیز به مراتب مشکل تر به نظر می رسد . در این میان ، انتخاب باند L برای این رادار که در محدوده 1.0 تا 2.0 کیگاهرتز با طول موج 15 تا 30 سانتیمتر عمل می نماید ، به مراتب از رادارهای باند ایکس با فرکانش 8-12 کیگاهرتز قدرتمندتر است . این رده از رادارها ، بدلیل موج بلند مورد استفاده در آنها ، توانایی بیشتری در شناسایی جتهای رادارگریز داشته مضاف براین ، احتمالا پتانسیل بهتری برای کشف هواگردهای پنهانکار متخاصم مجهز به رادارهای باند ایکس خواهند داشت . رادار زمین پایه پی-14 تال کینگ ارتش عراق که قبل از اعزام اف-117 ها به قلب بغداد ، مورد هدف قرار گرفته و منهدم شدند بدین سان ، نصب غیرمعمول رادارهای باند ال بر روی جتهای سوخو-35 قابلیت منحصربفردی را در اختیار خلبان این جنگنده قرار می دهد که بتواند جتهای رادارگریز ناتو را زودتر دیده و بطور طبیعی زودتر شلیک کند. علاوه براین ، سوخو-35 با مجهز شدن به سامانه جدیدتر جستجو و ردیابی مادون قرمز OLS-35 بر مبنای ادعای شرکت سازنده توانسته در آسمان سوریه ، بر روی جتهای پنهانکار آمریکایی قفل کند. راست : سامانه کشف و ردیابی مادون قرمز OLS ( موقعیت برجسته روی دماغه فلانکر) چپ : رادار Irbis-E اگر این موارد ، صحت داشته باشد ، باید دید که آیا جنگنده هایی که امروز در دست طراحی قرار دارند و یا اینکه مراحل آزمایشی خود را پشت سر می گذارند ، آیا رویکرد مشابهی را اتخاذ خواهند کرد ؟! در این میان ، جتهای جی-11دی و جی-15بی که نمونه ای مشتق شده از سوخو-27 روسی هستند ، از رادار AESA در بخش دماغه خود بهره می برند که این سئوال پیش خواهد آمد که آیا این هواگردها همانند مدل روسی میتواند این روند را تجربه کند یا خیر . در میان محصولات جدید روسی نیز ، سوخو-57 از رادارهای AESA نصب شده در دماغه استفاده مینماید ،اما هنوز باند مورد استفاده در این رادار مشخص نشده است . در مجموع ، رادارهای AESA باند L پس از نصب برروی جتهایی نظیر سوخو-35 ، به نظر آگاهی موقعیتی خلبان را نسبت به گذشته ، افزایش داده اند و این مساله جذابیت فروش جتهایی نظیر سوخو-27 اس ام-3 یا سوخو-30 اس ام 2 را در مقایسه با گذشته ، به مراتب افزایش خواهد داد. پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .- 203 پاسخ ها
-
- 24
-
-
-
حادثه ساقط شدن بویینگ-737 اوکراینی ، درسی تلخ برای آینده حادثه ساقط شدن بویینگ-737 اوکراینی ، درسی تلخ برای آینده
MR9 پاسخ داد به MR9 تاپیک در فناوری هوایی
بسم ا... جلسه نخست متهمان حادثه پرواز 737 اوکراینی حضور ده متهم از ردههای نظامی مختلف در اولین جلسه سانحه پرواز PS752 اوکراین / نخستین ایرادات وکلای شکات به روند پرونده در ابتدای جلسه دادگاه، قاضی ضمن تسلیت شهادت جانباختگان پرواز PS752 اوکراین و طلب مغفرت واسعه الهی برای آنها اعلام کرد: در جریان رسیدگی به پرونده حاضر، متعاقب صدور کیفرخواست از سوی دادسرای نظامی تهران و ارسال پرونده به دادگاه نظامی و ارجاع به این شعبه دادگاه، کلیه مقررات آیین دادرسی کیفری لحاظ شد و هیات دادگاه، پرونده را آماده رسیدگی دانست و جلسه دادگاه و وقت رسیدگی به تمامی اولیای دم ابلاغ و به آنها اعلام شد که میتوانند در صورت تمایل در جلسات دادرسی حضور به هم رسانند و نسبت به طرح شکایت خود اقدام کنند. پی نوشت : 1- ادامه متن را در لینک معرفی شده مطالعه بفرمایید 2- به دادگاه محترم پیشنهاد میشود علاوه بر رده های نظامی ، متهمان حوزه غیر نظامی ( رده های تصمیم گیری غیر نظامی ) را در قالب شاهد ، مطلع و حتی متهم به دادگاه احضار کنند.- 377 پاسخ ها
-
- 8
-
-
-
- اوکراین
- تور ام -یک
-
(و 4 بیشتر)
برچسب گذاشته شده توسط
-
سامانه دفاع هوایی حصار/سپر سامانه دفاع هوایی حصار/سپر ( Siper /Hisar )
MR9 افزود یک موضوع در پدافند هوایی
نمای گرافیکی از مکانیزم عمل سامانه سپر مقدمه : در اوایل نوامبر 2021 ، صنعت دفاعی ترکیه ، از یک سامانه دفاع هوایی جدید با شناسه HISAR-U رونمایی نمود که ازآن با عنوان "سپر" یاد میشود که گفته شده با موفقیت مراحل اولیه تست گرم را پشت سر گذاشته است . در این ارتباط ، اسماعیل دمیر ، رییس دپارتمان صنعت دفاعی ترکیه توضیحاتی را شش روز پس از این تست ( ششم نوامبر ) در شبکه های اجتماعی منتشر نمود . به گفته وی ، این سامانه دفاع هوایی جدید ، پس از اتمام آزمایشهای برنامه ریزی شده برای آن در سال 2023 وارد خدمت خواهد شد ، در حالی که پیش از این تحلیل های بدبینانه ای مبنی بر تاخیر در عملیاتی شدن آن تا بازه زمانی سال 2025-2023 در مطبوعات ترکیه دیده شده بود و تولید انبوه آن را از سال مالی 2026-2025 دانسته بودند . تست موشک حصار- یو خانواده سامانه سپر از یک نظر ، برنامه HISAR-U به نوعی نسخه تکمیل شده خانواده سامانه HISAR (حصار ) است که برنامه طراحی آن از سال 2007 آغاز شدو بمدت 14 سال است که ادامه دارد . بدین ترتیب ، گونه HISAR-U به مدرن ترین نمونه سیستم دفاع هوایی حصار ( قلعه) تبدیل خواهد شد. پیمانکار اصلی این سیستم ، دوشرکت دفاعی بزرگ ترکیه شامل آسلسان ( پیمانکار اصلی ) و راکتسان ( توسعه دهنده فناوری بخش موشکی ) محسوب میشوند ، در حالی که بطور همزمان ، شرکت Tübitak SAGE مسئول توسعه کلاهک موشک و سامانه های هدایت آن که در مقایسه با سایر بخش ها از اولویت بیشتری برخوردار شده ، را بر عهده گرفته است . راست : سامانه دفاع هوایی حصار - او چپ : سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد حصار- آ در همین راستا ، رئیس جمهور ترکیه در ژانویه 2021 طی اظهارنظری ، براین اعتقاد قرار داشت که سامانه دفاع هوایی HISAR-A ( حصار- آ) تمامی تست های لازم را تا ابتدای 2021 تکمیل نموده و برای تولید انبوه آماده شده است . این مجموعه می تواند اهداف را در یک برد 15 کیلومتری و ارتفاع 8 کیلومتری مورد هدف قرار دهد . تست گرم سامانه دفاع هوایی حصار- او در عین حال ، این سیستم جدید می تواند تا 6 هدف هوایی را بطور همزمان ردیابی نماید . این درحالی است که سیستم دفاع هوایی میان برد HISAR-O با یک جهش ، قابلیت انهدام اهداف در یک برد 25 کیلومتری و ارتفاع 10 کیلومتری را داراست ، چنانکه می تواند جتهای رزمی را در بردی نزدیک به 40 تا 60 کیلومتر کشف نماید و برخلاف نمونه قبلی ، قابلیت ردیابی 60 هدف را در اختیار دارد . شناخت اولیه از سامانه دفاع هوایی حصار- یو / سپر (Siper /HISAR-U) براساس تعاریف و داده های بدست آمده از این برنامه ، طراحی و بکارگیری یک سامانه دفاع هوایی دوربرد ، هدف اصلی از سرمایه گذاری ترکیه بر روی سیستم دفاع هوایی "حصار" است که می بایست پس از تکمیل ، تمامی تاسیسات راهبردی ترکیه را در برابر حملات هوایی پوشش دهد ، کما اینکه گزارشهایی در دست است که نشان می دهد این سامانه ترک قابلیت رهگیری اهداف مختلف هوایی و حتی موشکهای بالستیک را نیز بدست خواهد آورد . بلحاظ تاریخی ، ایده اولیه این سیستم در سال 2018 ، طی یک رویدادی که مسئولیت تشریح روند توسعه دفاعی ترکیه را دنبال مینمود ، توسط رئیس جمهوری این کشور بیان شد که براساس آن ، ترکیه می بایست با توجه به گسترش تهدید هوایی و بالستیکی ، یک سیستم دفاع هوایی دوربرد را با شناسه اولیه "سپر" تولید می نمود ، این درحالی بود که نخستین تصاویر گرافیکی و داده های اولیه در خصوص این سامانه از سه سال قبل ( 2015) در صفحات اینترنتی ترکیه ظاهر شده بود. تست گرم سامانه حصار - او در همان زمان ، اطلاعات موجود در رسانه های ترک زبان نشان میداد که ارتفاع درگیری این سیستم جدید تا 30 کیلومتر بوده ، در حالی برد اعلام شده موشکهای جدید تا 100 کیلومتر نیز بیان شده است . روزنامه حریت چاپ آنکارا در ماه مارس 2021 به این نکته اشاره کرده بود که حداکثر برد موشکهای حصار- یو (سپر) یکصد و پنجاه کیلومتر است . سایر رسانه های ترکیه نیز براین نکته اصرار دارند تولید انبوه حصار- یو به این کشور کمک می کند تا یک برابری عملکرد را با سامانه های روسی و آمریکایی بدست آورد . مهمات قابل استفاده در خانواده سامانه حصار تحلیلگران دفاعی ترک ، امروز براین عقیده اند که سامانه فوق الذکر قابلیت درگیری با اهداف پرنده در ارتفاع 30 کیلومتری را داراست و اگر چه عملیاتی شدن سامانه های اس-400 خریداری شده می تواند پوشش موثرتری را فراهم کند ، اما اگر برد موشک های سامانه بومی این کشور به 150 کیلومتر برسد ، به تقریب می توان گفت که این سیستم ارزش سرمایه گذاری را دارد . لانچر سامانه حصار- یو درواقع ،کارشناسان نظامی ترکیه ، دید مثبتی به محصول بومی خود دارند و مدعی اند که این سیستم بخوبی قابل رقابت با سامانه پاتریوت آمریکایی است ، در حالی که به صورت عجیبی ، از مقایسه محصول خود با سیستم اس-400 بطور مستقیم خودداری می کنند!!!! ضمن اینکه ترکیه همچنان در حال مذاکره برای خرید سامانه های دفاع هوایی بیشتر از روسیه است . در همین راستا ، رییس جمهور این کشور در سپتامبر 2021 اعلام نمود که این کشور آماده خرید دومین سری از سامانه اس-400 روسی است که می بایست به 4 آتشبار قبلی که در سال 2019 تحویل گردید ، اضافه گردد . ارزش این معامله براساس داده های موجود ، چیزی در حدود 2.5 میلیارد دلار بود که مستقیماً روابط بین آنکارا و واشنگتن را شکرآب نمود و در نهایت باعث شد تا ایالات متحده ، این کشور را از برنامه اف-35 اخراج کند . تردید در مورد آینده سامانه حصار از زمانی که ایده این سیستم جدید مطرح شد تا موعد تحویل سامانه های اس-400 وپس از آن ، تحلیلگران روسی نسبت به ادعاهای ترکیه در تولید این سامانه دفاع هوایی ،ابراز تردیدهای فراوانی را نموده اند . بدین معنی که این ناظران ، براین باورند که ارتش ترکیه بطور همزمان قابلیت پذیرش و بکارگیری اس-400و سیستم بومی خود را ندارد ، ضمن اینکه بخش دفاعی ترکیه بلحاظ روند فعالیت و همچنین فناوریهای موجود ، توانایی رقابت با محصولات روسی را نداشته و بطور طبیعی این ادعاها قابل تردید هستند. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، تحلیل این نظامی سابق ممکن است تا حدودی به حقیقت نزدیک باشد ، چرا که کشورهای سازنده این سیستم ها ، هرگز تمایلی برای افشای قابلیتهای واقعی سیستم های خود ندارند و مضاف براین ، وب سایتهای رسمی شرکتهای مربوطه نیز هنوز حاوی اطلاعات معینی نیستند. در همین راستا ، بر خلاف نمونه های آزمایش شده قبلی ، از خانواده حصار ( حصار-آ و حصار- او) که داده های مشخصی را بصورت منتشر شده ، نشان می دهند ، اطلاعات تایید شده ای از این سیستم جدید وجود ندارد . در مجموع ، این ژنرال روس در این خصوص که سامانه سپر بتواند در آینده مشخصی با سیستم اس-400 که قابلیت مقابله با اهداف مافوق صوت را نیز بخود می بیند ، رقابت کند ، بسیار مردد به نظر می رسد . روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه این شک و تردیدها ، البته مختص نظامیان هم نیست ، چنانکه روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه طی مصاحبه ای نسبت به توانایی صنعت دفاعی ترکیه به منظور محقق کردن اعداد اعلامی مربوط به سامانه "سپر" ابراز تردید نموده و معتقد است که با توجه به پیچیدگی کار ساخت موشکها و همچنین چرخه آزمایش ها و تکمیل فناوری تا استقرارکامل ، این برنامه حداقل می بایست 10 سال بطول انجامد. به گفته وی ، دومین مشکل ترکیه ، عدم استقلال در فرآیند تولید است ، در حالی که امروز، تنها روسیه و ایالات متحده قابلیت تولید کل سامانه دفاع هوایی را بطور مستقل در اختیار دارند و سایر بازیگران و بخصوص ترکیه از قطعات و فناوری وارداتی در فرآیند طراحی و تولید خود استفاده می نمایند. این مساله برای آنکارا ، یک خطر دائمی بحساب می آید ، چرا که درصورت تشدید و وخامت رابطه با غرب ، این کشور ممکن است دسترسی به فناوری مورد نیاز را از دست بدهد و اگر شرکتهای ترک قصد جایگزین کردن فناوری خریداری شده را با نمونه های تولید داخل داشته باشند ، این امر روند توسعه را قطعها با تاخیر مواجه خواهد ساخت . براساس اطلاعات ویکی در عین توجه به این موضوعات ، کارشناسان براین باورند که ترکیه حتی درصورت فائق آمدن بر همه مشکلات ، باز هم قابلیت ورود به عرصه رقابت جدی با روسیه و ایالات متحده را ندارد ، چرا که تولید این مجموعه های پدافندی ، چندان گسترده نخواهد شد و ابتدا نیازهای داخلی این کشور می بایست پاسخ داده شوند که این بدان معناست که صادرات این سامانه زودتر از 10 تا 15 سال آینده پس از اتمام موفقیت آمیز تستهای استاندارد صورت نخواهد پذیرفت . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بن پایه 3- بن پایه 4- بن پایه 5- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . -
مشهورترین نقل قول های نظامی و سیاسی مشهورترین نقل قول های نظامی و سیاسی
MR9 پاسخ داد به zeus تاپیک در جنگ آوران
هرگز برای کُشتن پشه ، از توپ جنگی استفاده نکن ! کنفسیوس حکیم- 392 پاسخ ها
-
- 13
-
-
-
آلتای دوباره جان می گیرد !!!!! مذاکره میان ترکیه و کره جنوبی برای تغییر /بهبود بسته قدرت تانک اصلی میدان نبرد آلتای آنکارا : براساس داده های منتشر شده از سوی منابع ترک ، مذاکرات بین شرکتهای دفاعی ترکیه و کره جنوبی به منظور تامین بسته قدرت ( پیشرانه و مکانیزم های انتقال آن ) تانک اصلی میدان نبرد آلتای از برنامه تولید مشترک به قراردادی خارج از روند معمول بازار تغییر خواهد کرد . در اکتبر 2021 ، ترکیه و کره جنوبی توافق نامه ای را به امضاء رساندند که براساس آن ، دو شرکت کره ای پیشرانه و مکانیزم انتقال نیروی تانک آلتای را تامین خواهند نمود . این توافق که در 22 اکتبر به امضاء طرفین قرار داد ( چاووش اغلو بعنوان وزیر امورخارجه و کانگ یون هو ، وزیر برنامه دفاعی بومی کره جنوبی ) رسید متضمن نهایی شدن این ایده است . پیشرانه DV27K شرکت سازنده خودروی های زرهی ترکیه (bmc) که در حال حاضر پیمانکار آلتای بشمار می رود ، در حال مذاکره با شرکت کره ای دوسان و اس اند تی داینامیکز به منظور همکاری مشترک بر روی بسته قدرت تانک آلتای است که براساس آن ، شرکتهای کره ای دانش فنی پیشرانه و مکایزم گیربکس را برای ترکیه فراهم می کنند تا خط تولید آن در خاک ترکیه راه اندازی گردد . اما این روند دچار تغییراتی شده بطوریکه یک منبع ناشناس در شرکت کره ای معتقد است که گزینه تولید مشترک طبق برنامه پیش نرفت و شرایط جدیدی برای خرید بسته قدرت کره ای ایجاد شده است ! در واقع امر ، مقام های ترک از دخالت ایالات متحده در این معامله اظهارنگرانی می کنند و به صراحت بیان کرده اند که ایالات متحده ، کره جنوبی را برای انتقال هرگونه فناوری پیشرانه تانک به ترکیه ، تحت فشار گذاشته است . در اوایل نوامبر 2021 نیز 41 نماینده مجلس سنا ، طی نامه ای به وزیرامورخارجه ایالات متحده ف مخالفت خود را مبنی بر فروش جتهای اف-16 به ترکیه اعلام نموده اند . در این نامه به صراحت عنوان شده که ایالات متحده ، براساس قانون مقابله با دشمنان ، تحریم های مشخصی را بدلیل خرید سامانه اس-400 علیه ترکیه اعمال نموده که اخراج ترکیه از برنامه اف-35 یکی از پیامدهای آن بشمار می رود .براساس قرارداد جدید ، کره جنوبی بطور مستقیم پیشرانه تانک آلتای و مراحل فنی تطبیق آن با محصول ترک را انجام خواهد داد که این امر در 18 ماه امکان پذیر است . درسال 2018 شرکت bmc ، یک قرارداد چند میلیارددلاری را برای تولید بومی 250 پیشرانه کره ای به امضاء رساند که این امر شامل پشتیبانی های لجستیکی و ایجاد مرکز فناوری سامانه های زرهی نیز می شد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- به نقش وزیر امورخارجه در پیگیری مناسبات دفاعی دقت کنید ، در این مورد فرمانده نیروی زمینی ترکیه نمیتوند ادعا کند که برای موتور این تانک ، چند سال رفته دنبال مدیر فلان شرکت کره ای یا اروپایی ... 3--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .
- 80 پاسخ ها
-
- 12
-
-
-
- تانک آلتای
- turkey
- (و 5 بیشتر)
-
جنگنده ضربتی سوخو-75 چکمیت جنگنده ضربتی سوخو-75 چکمیت (Su-75 Checkmate)
MR9 پاسخ داد به ali_special تاپیک در جنگنده و رهگیر
ساخت اولین نمونه آزمایشی از جنگنده پنهانکار چکمیت تنها 4 ماه پس از رونمایی جنگنده جدید روسی ، یوری اسلایسر مدیرشرکت هواپیماسازی متحد روسیه (UAC) اعلام نمود که نخستین نمونه پروازی از نسل آینده جنگنده های تک پیشرانه چکمیت ، در حال طی مراحل تولید است . وی در 14 نوامبر2021 در مصاحبه ای بطور رسمی از پیشرفت ساخت اولین نمونه آزمایشی چکمیت در کارخانه کومسومولسک خبر داد ، در حالی که بطور همزمان ، اولین حضور این جنگنده در یک نمایشگاه خارجی رقم خورد و گزارشهایی مبنی بر همکاری امارات در این پروژه نیز همچنان به قوت خود باقی است . اما تعداد در حال ساخت از این جنگنده هنوز مشخص نبوده ولی انتظار می رود که اولین نمونه قابل پرواز تا اواسط سال 2023 دیده شود . این برنامه طبق پیش بینی های بلندپروازانه شرکت سازنده قرار است تا سال 2024 در خ تولید انبوه قرار گرفته و درسال 2026 آماده تحویل باشد . براساس تحلیل های موجود ، چکمیت جانشین بلافصل جتهای نسل چهارم میان وزن در رده میگ-29 باشد که برای اولین بار در سال 1977 وارد خدمت شد و نسخه های پیشرفته تر آن هنوز در خدمت قرار دارند ، در حالی که پیش بینی ها نشان میدهد که چکمیت در مقایسه با جتهای سنگین تری نظیر سوخو-30 و سوخو-57 بتدریج بخش قابل توجهی از خطوط تولید در روسیه را اشغال خواهد نمود و با توجه به هزینه های پایین احتمالی تعمیر و نگهداری به جز کشورهایی نظیر اوکراین ، لهستان ، اسلواکی و بلغارستان در سایر کشورهای کاربرمیگ-29 مورد استقبال قرار گیرد . بودجه طراحی و ساخت این جنگنده در ظاهر امر بصورت خصوصی تامین شده و احتمالا اولین جنگنده رادارگریز تک موتوره مجهز به پیشرانه های بردار رانش و قابلیت سوپرکروز لقب بگیرد . اما در خصوص پیشرانه این جنگنده ، حدس و گمان های بسیاری زده شده و اینکه کدام کشورها احتمالا به اولین مشتری آن تبدیل خواهند شد . اگر چه این هواپیمای رزمی بعنوان یک جنگنده سبک با هزینه عملیاتی پایین به بازار معرفی شده ، اما میتوان گفت که همتای ارزان تری از سوخو-57 خواهد بود . درواقع ، بر خلاف تخمین های قبلی ، این هواپیما مقداری بزرگتر از چیزی است که پیش بینی شده بود و در حالی که از یک نمایشگر رقومی بهره می برد ، طول بال آن تنها 13 درصد کوچکتر از سوخو-57 بوده که این امر نشان می دهد که احتمالا در کلاس جنگنده های میان وزن قرار می گیرد ، درصورتی که اگر چکمیت در رده جتهای سبک طبقه بندی میشد ، با توجه به استفاده از فناوری مشابه سوخو-57 از جمله تسلیحات یکسان و نسخه کوچک شده ای از رادار آرایه فازی فلون ، هزینه های پرداخت شده تحقیق و توسعه آن اصولا قابل توجیه نبود . از تاریخ رونمایی چکمیت تا امروز ، احتمال کاربرد پیشرانه ساترن 30 برای این طرح جدید مطرح گردید . این پیشرانه که قرار است از سال 2022 وارد خدمت شود ، طبق داده های موجود ،قوی ترین پیشرانه جت در سراسر جهان خواهدبود و جنگنده سوخو-57 از ترکیب دوتایی و چکمیت نیز بصورت تکی از آن استفاده می کند . درواقع امر ، استفاده از یک موتور مشابه ، ضمن کاهش مشکلات لجستیکی ، مزیتهای زیادی را در اختیار کاربر قرار می دهد . اما این احتمال که چکمیت از پیشرانه های AL-41 که هم اکنون در جنگنده های سوخو-35 استفاده میشود نیز بهره ببرد ، وجود دارد تا هزینه های آن تا سطح قابل قبولی کاهش پیدا کند . با این حال ، مجموع اطلاعات نشان میدهد که کاربرد ساترن 30 محتمل تر خواهد بود ، چرا که علیرغم اینکه AL-41 برای جتهای سبکتر بسیار مطلوب است ، اما ابعاد چکمیت نشان می دهد که موتور قدرتمند تری مورد نیاز است ، هر چند احتمال معرفی یک گونه جدید از ساترن 30 برای چکمیت نیز وجود دارد که عینا مشابه روند صورت گرفته در برنامه اف-35 است که پیشرانه اف-135 بعنوان یک گونه برگرفته از موتور اف-119 مورد استفاده قرار گرفت . این مساله با توجه به هدف گیری این جنگنده به بازارهای صادراتی به واقعیت نزدیک تر به نظر می رسد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بن پایه 3--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .- 49 پاسخ ها
-
- 23
-
-
-
بسم ا..
- 83 پاسخ ها
-
- 12
-
-
-
نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات
MR9 پاسخ داد به arminheidari تاپیک در جنگ نرم و سایبری
سلام علیکم اجازه بدید این قسمت را باجنابعالی مخالفت کنم به تقریب در بخش قابل ملاحضه ای از کتب منتشر شده در ارتباط با دفاع مقدس ( به غیر از چند استثناء ) عبارت جنگ ایران و عراق استفاده شده و کاربرد کلمه ایران در ابتدای جمله، به نظرم به معنای چیزی که فرمودید نیست و در حوزه انتخاب فونت با توجه به لاتین بودن کتاب ، نقصی متوجه کتب نیست ، کما اینکه در کتابهای داخلی هم این مساله وجود دارد و بعید هست که مرکزی مثل اسناد دفاع مقدس با این تحلیل ، تیترهای فوق را انتخاب کرده باشد در مورد کتاب اول (سمت راست ) برعکس شما ، صورت بندی دوفروندی فانتوم های ایرانی که در دوران میانه عمر شون قرار داشتند (بلحاظ تازگی رنگ بدنه و مسلح بودن ) در برابر تصویر اسیر پریشان حال عراقی که در محاصره نیروهای خودی هست (بلحاظ پوشش نظامی ) خودش گویای همین هست در حالی گرافیست این کتاب راحت می تونست برعکس عمل کرده ، بدین معنی که از یک جفت هواگرد عراقی ( فرضا میراژ ) در برابر تصویری از یک خلبان ایرانی به اسارت گرفته شده استفاده کند . درمورد کتاب دوم که این بخش از جنگ را باید درنظر داشت که عراق در دو مقطع ابتدا و انتهای جنگ ، در حقیقت ماجرا نسبت به ما برتری داشت و ملامت خاصی بر نویسنده یا گرافیست این کتاب وارد نیست و شاید از دید طراح جلد این کتاب ( که احتمالا فرانسوی بوده ) این دو بخش از جنگ جذاب تر به نظر می رسید . کما اینکه وقتی این کتاب را می خونید هم به این مساله واقف می شوید . این کتاب در حال حاضر ، به طور کامل معتبرترین کتاب در خصوص جنگ ایران و عراق هست که در غرب نوشته شده و در واقع کتاب آنتونی کردزمن ( درسهایی از جنگ ایران و عراق ) دیگر مرجع معتبری برای استناد در یکسری از بخش ها نیست . -
F-4CCV نخستین اف-4 مجهز به سامانه FBW ( FLY BY WIRE)
-
نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات
MR9 پاسخ داد به arminheidari تاپیک در جنگ نرم و سایبری
گرفتاری اینجا هست که نمونه های خوب وجود دارد ، چون اهل فن روی آن کار کردند . طرح روی جلد ، با موضوع کامل همخوانی دارد ، به شکل استاندارد ایده پردازی ، طراحی و چاپ شده ،کیفیت قابل قبولی هم دارد ، آن هم مرتبط با مجموعه ولی این دوگانه عمل کردن آن هم در یک مجموعه واقعا تعجب برانگیز هست و بطور دقیق این مساله هست که قابل هضم نیست -
نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات
MR9 پاسخ داد به arminheidari تاپیک در جنگ نرم و سایبری
سلام علیکم نویسنده این کتاب از خلبانان عزیز هوانیروز هستند . بحث بنده نویسنده نبود ، بحث کارهای گرافیکی این دسته کتب هستند که باید با دقت روی آنها نظارت کرد ، یعنی هر قدر اطلاعات مندرج در این کتابها نوشته می شود که برای نسل آینده باقی بماند و این در جای خودش بسیار ارزشمند هست ولی روی اصل ماجرا یعنی تصویر روی جلد که باید با مخاطب ارتباط برقرار و آن را جذب مطالب درون کتاب کند ، نظارت نمیشود . دو تا مثال می زنم برای نمونه هردوی این کتابها با محوریت جنگ ایران و عراق هست و گرافیست این دو کتاب با علم به محتوای کتاب ، تصاویر را انتخاب کرده ( تصویر سمت چپ تا جایی که یادم هست مربوط به پیشروی واحدهای زرهی عراقی در داخل خاک ایران ) بطور طبیعی استدلال این هست که اگر مطلب خوبی هم منتشر میشود ، حداقل با نظارت بیشتر ، خرابش نکنند ، ضمن اینکه تاثیر گذاری اش روی مخاطب به مراتب بیشتر هست حتی اگر بصورت گزارش و آمار و دستوری هم باشد (که یک وقت هایی هست ) ، حداقل در انتخاب گرافیست و .... دقت کنند ، که بعد این شکلی هدف انتقادات قرار نگیرند -
بسم ا... شینوک ایرانی - یونانی - آمریکایی ! پس از وقوع انقلاب در ایران ، به تقریب تمامی سفارش های خرید اسلحه لغو یا به تعلیق درآمد . یکی از این قراردادها ، خرید بالگردهای سی اچ-47 از شرکت آگوستای ایتالیا (بعنوان شریک بوئینگ - ورتول) بود . این تصویر یک فروند بالگرد سی اچ-47 سفارش داده شده توسط ارتش ایران بشمار می رود که صدور آن پس از وقوع انقلاب متوقف شد . این بالگردها (10 فروند) که به رنگ استتار خاکی درآمده بودند پس از مدتی به نیروی هوایی و ارتش یونان تحویل داده شدند که در نهایت همگی در اختیار ارتش این کشور ( نیروی زمینی ) قرار گرفتند . 9 فروند باقی مانده در نهایت توسط بوئینگ به استاندارد دی ارتقاء یافتند.
-
نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات
MR9 پاسخ داد به arminheidari تاپیک در جنگ نرم و سایبری
بسم ا... شینوک ارتش ایالات متحده در عملیات خیبر!!!!!!!!!!!!!! کتاب برای نیروی هوایی هست موضوع کتاب نقش نیروی هوایی و هوانیروز ارتش در عملیات خیبر هست ناشر کتاب هم یکی از زیر مجموعه های نیروی هوایی محسوب میشود ولی با کمی دقت در روی جلد کتاب ، در کمال تعجب روی بالگرد شینوک عبارت UNITED STATES ARMY قابل مشاهده است و این علیرغم وجود صدها عکس از بالگرد شینوک حاضر در عملیات خیبر اتفاق افتاده !!! بعد برداشتند با کمال کج سلیقگی ، پرچم ایران را در بخش زیرین بدنه بالگرد حک کردند ، در حالی که حتی توجه نکردند استتار کارشده روی این بالگرد اصولا در نیروهای مسلح ایران وجود ندارد ( چه در زمان قبل و چه بعد از انقلاب ) !!!!!!! ضمن اینکه هیچ کدام از بالگردهای شینوک نیروی هوایی و هوانیروز ، پرچم را در این بخش استنسیل نمی کنند و جایگاه حک پرچم در این بالگردها مشخص هست واقعاً چرا روی این موارد نظارت نمیشود ؟؟؟ ==== ازادسازی سوسنگرد با تانک الخالد پاکستانی !!!!- 478 پاسخ ها
-
- 14
-
-
-
غنائم جنگی از نگاه تصویر غنائم جنگی از نگاه تصویر
MR9 پاسخ داد به deserthawk تاپیک در گالري تاریخ نظامی
تانك چيفتن ايراني كه 27 جولاي سال 1980 در دهلران به غنيمت عراق درامد- 35 پاسخ ها
-
- 11
-
-
-
طرح های گرافیکی هواپیماهای نظامی طرح های گرافیکی هواپیماهای نظامی
MR9 پاسخ داد به rezatizi تاپیک در گالري نيروي هوايي
- 313 پاسخ ها
-
- 16
-
-
-
بخش دوم : اما GPM-54 محصول شرکت لویف علیرغم تمامی نواقص پیش گفته یکی از بهترین محصولاتی بود که تا آن زمان عرضه می شد ، چراکه با مجهز شدن به یک تیغه فولادی به بخش جلویی تانک ، این خودروی زرهی می توانست در میان انبوه آوار ایجاد شده ، معبر زده و مبادرت به پاکسازی مسیر نماید . پیکربندی اصلی .. تی-55 ای این طرح چنان جالب بشمار می رفت که درسال 2005 اوکراین براساس این شاسی ، یک گونه جدید از تانک اصلی میدان نبرد تی-90 مجهز به تیغه بولدوزر را به شناسه TBS-86 را معرفی نمود، در حالی که در گونه آتش نشان فوق الذکر ،یک صندلی در کنار فرمانده تانک تعبیه گردید تا وظیفه کاربر آتش نشانی از فرمانده تانک جدا شود . تانک اصلی میدان نبرد تی-90 مجهز به تیغه بولدوزر به شناسه TBS-86 بدین ترتیب ، تجارب بدست آمده از خاموش کردن آتش سوزی انبارهای مهمات ارتش در دهه 70 و 80 میلادی راه را برای توسعه فناوری های جدید برای مقابله با این شرایط فراهم آورد . بدین معنی که در مرحله نخست ، خودروی جدید می بایست ظرفیت بیشتری برای حمل آب یا مواد اطفاء حریق را داشته باشد و دوم اینکه طراحی مورد نظر باید از سامانه های پایش از راه دور بهره ببرد تا در زمان وقوع حوادث خاص ، احتمال بروز تلفات انسانی به حداقل کاهش یابد . زاغ کبود روسی و سایر طرح ها قهرمان بعدی درلیست خودروهای اطفاء حریق زرهی روسی یک خودروی شنی دار با یک نام طولانی رصدکننده آتش خودکششی روبوتیک یا به اختصار SLS-100 و به شکل بسیار خودمانی JAY محسوب میشود .این گونه جدیدتر که برای اولین بار برای شرکت در حادثه نیروگاه اتمی چرنوبیل وارد صحنه گردید ، چندان مفید نبود و تمامی نسخه های اولیه آن تا پایان دهه نود میلادی جمع آوری شد. این طرح که درواقع یک تانک T-54/55 بشمار می رفت با شناسه SLS-100 به یک سامانه هدایت از دور مجهز شده بود و می توانست بدون نگرانی از آسیب به خدمه ، در نزدیکترین موقعیت به منابع آلودگی شیمیایی یا رادیواکتیوی مبادرت به عملیات کند ،در حالی که در مواقع مورد نیاز ، این خودرو توسط دو خدمه که در داخل بدنه تانک مستقر می شدند ، هدایت می گردید . با توجه به این مساله ، از ابتدا نیازی به سبک کردن وزن این تانک آتشنشان وجود نداشت ، چرا که زره های تانک تا حد بسیار زیادی جلوی پرتوهای مضر را سد می نمود تا سامانه های هدایت بخوبی به کار خود ادامه دهند . نکته بسیار مهمی که در این خودروی زرهی خودنمایی می کرد ، عدم وجود منبع آب بطور مستقل بر روی این تانک بود ولی یک لوله 100 متری ، آن را به منبع مواد اطفاء حریق متصل می نمود تا عملیات خاموش سازی صورت گیرد . تانک اصلی میدان نبرد تی-62 این طرح آنچنان جذابیت پیدا نمود که تمامی دست اندرکاران پروژه نشان افتخار دولتی موسسه آتش نشانی روسیه را دریافت کردند . مضاف بر سامانه های قبلی ، دفتر طراحی Pozhmashina با استفاده از نقاط ضعف طرح قبلی ، یک پمپ قوی تر را برای نمونه جدید در نظر گرفتند که درنتیجه SLS-100 اکنون می توانست از 70 متری ، فوم خاموش سازی آتش و از 100 متری ،آب را بر روی هدف فروریزد. پس از اتمام طراحی ها تولید محدود این گونه در کارخانه شماره 61 پترودوورتس ایجاد گردید .در حوزه سامانه های هدایت از دور ، فناوری نهایتا در اواخر دهه 90 مشکل را حل کرد و متعاقب آن ، نقص حجم ماده خاموش کننده نیز در سال 1988 با معرفی یک نمونه جدیدتر که باشناسه IMPULSE-2M شناخته می شد ، برطرف گردید . تست های آزمایشی این خودرو با دریافت کد "ترمزگیر" آغاز و درنهایت با تکمیل تستها ، با شناسه "محصول شماره 54" وارد مرحله تولید گشت .نخستین تست هایی که با فناوری جدید صورت گرفت ، بر روی شاسی تانک تی-55 با شناسه IMPULSE-1 بود که بعدها بدلیل نیاز به قابلیتهای بیشتر ، شاسی تانک تی-62 انتخاب گردید ، در حالی که بیننده آماتور ، به راحتی می توانست سامانه آتش نشانی IMPULSE-2M را با آتشبار راکتی "توس" بوراتینو اشتباه بگیرد !!!! این طرح از 50 لوله تشکیل می شد که کاربر می توانست تقریبا هر چیزی را از آن بسمت هدف شلیک کند ، از انواع مایعات ، ژل ، ماسه یا پودر یا هرچیزی که به رفع فرآیند احتراق کمک کند . پیکربندی تی-62 که مقاومت خوبی در برابر نیروی وارده از شلیک این موارد از خود نشان میداد ، قادر بود تا بطور متوالی 5 بار بسوی هدف شلیک کند ،در حالی که اگر بیشتر از 10 لوله به هر علتی دچار مشکل می شد ، سامانه شلیک بطور خودکار جلوی پاشش را می گرفت .طراحان این سامانه جدید ، با بهره گیری از تجارب قبلی در خصوص از کار افتادن خودرو در میان آتش بدلیل از کار افتادن پیشرانه ، درصدد برآمدند تا بدنه داخلی تانک را با شبکه از لوله ها بپوشانند تا با عبور آب یا مواد عایق کننده ، وقتی خودرو به هرعلتی درمیان آتش از کار افتاد ، خدمه قابلیت تعمیر یا دفاع از خود در برابر آتش را داشته باشند . برخلاف نسل پیشین ، گونه های جدید خودروهای زرهی آتش نشان روسی اصولا نیاز به نزدیک شدن به آتش را نداشتند و از حداقل فاصله ای میان 70 تا 100 متر می توانستند مبادرت به عملیات کنند. علاوه براین ، کاربر می توانست با تغییر حالت شلیک ، بطور تکی بسوی آتش مبادرت به پاشش مواد نماید یا اینکه کل ماده خاموش کننده را بصورت رگباری بر روی کانون آتش بریزد تا حجم آتش به نقاط کوچک تفکیک شده و کار برای اطفاء آن آسان گردد که براساس داده های موجود ، هر لوله از سامانه IMPULSE-2M می تواند تا 30 کیلوگرم ماده خاموش کننده را در خود جای دهد .اما پیشرفت واقعی در این زمینه توسط محقق جوانی از بخش ژئودینامیک موسسه ژئوفیزیک آکادمی ملی علوم اوکراین صورت گرفت که طی آن ، پیشنهاد داده بود که آتش های گسترده را می توان با یک انفجار بزرگ خاموش کرد که در همین راستا ، وی مهمات خاموش کننده ابداعی خود را در سال 1986 با موفقیت در چرنوبیل آزمایش نمود .در مجموع ، خودروهای زرهی آتش نشانی عملکرد قابل توجهی را از خود به جا گذاشتند . پی نوشت : 1- ادامه دارد..... 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .
- 3 پاسخ ها
-
- 15
-
-