کاربران زیر بخاطر فعالیت مفید ارتقای درجه یافتند. armanmodern به استوار دو amirtomcat به استوار shafagh23 به استوار دو rezakiani به استوار دو سایر کاربران فعال هم طی روزهای آینده ارتقای درجه خواهند یافت.

درجه جناب aryoreza بخاطر فعالیت مفید و زحماتی که میکشند به سرگرد ارتقا یافت. درجه hamed_713 هم به ستوان ارتقا یافت.

مدیریت بخش هواگردهای نظامی بدون سرنشین برای hamed_713 و مدیریت گروه خبر برای flanker فعال شد. داش علی رو هم میزاریم به عنوان آدمکش بنا به پیشنهاد خودش! icon_biggrin icon_cheesygrin

جالب بود و از فاصله دور و در حین نبرد احتمالا نیروهای دشمن متوجه این پهپاد به علت کوچکی آن نخواهند شد.

مشكل اينه كه اولا امكان A-50 رو نداريم و ثانيا در صورت خريد وابستگي شديدي به روسيه خواهيم داشت. اين هواپيما مثل ميگ29 نيست كه متخصصين نيروي هوايي قطعاتش رو باز و سريع باهاش آشنا شده و اورهال كنند! اما اگر بتوانيم بخريم بهتر از هيچ است. حداكثر برد رادار اين آواكس 800 كيلومتر ميباشد و برد مفيد آن تا 400 كيلومتر در برابر هواگردهاي به اندازه جنگنده است. با چنين بردي بطور مثال آواكسي كه در آسمان تهران پرواز ميكند استانهاي اردبيل و قم و سمنان و اصفهان و ... را هم پوشش خواهد داد. يا مثلا آواكسي كه در آسمان اصفهان باشد شيراز و بندرعباس و ... را هم پوشش ميدهد. براي همين گفتم كه سه فروند براي پوشش كامل كشور كافي است و در كل به 6 فروند از اين آواكس نياز است. در مورد ساخت رادار پرنده ان شاء ا... تا چند سال ديگر خواهيم ساخت. پيشرفتهاي بزرگي در صنايع الكترونيك نظامي ايران صورت گرفته است كه بعدها توسط مسولين اعلام ميشود. توپولوف204 و كلا هر هواپيمايي رو ميشه آواكس كرد اما بايد ديد ارزش اين كار را دارد؟ براي اين منظور ميبايست متخصصين امر مشخصات فني هواپيما را بررسي كرده و نظر نهايي را بدهند و متاسفانه بنده اطلاعاتي از اين هواپيما ندارم. كلا مسافري چيزي نميدونم! icon_biggrin يك نكته مهم ديگر را هم فراموش كردم بگويم. براي آواكس نياز به اسكورت دوربرد داريم. بهترين گزينه سوخو35 ميباشد. هر آواكس به سه فروند اسكورت نياز دارد. بدين ترتيب ما به 18 (+ 6 فروند رزرو) فروند سوخو35 مجهز به موشكهاي آر37 و 6 فروند تانكر سوختگيري هوايي نياز داريم. ارزش اين طرح در حدود 4 ميليارد دلار است ولي فكر كنم ارزش لازم را داشته باشد.

دوستان از هر جايي صحبت كردند ولي فكر كنم كسي احتمال حمله از مسير جنوب شرق كشور رو زياد جدي نميگيره به نظر من امريكاييها اگه بخوان حمله ي زميني ترتيب بدن از سمت جنوب شرق خواهد بود و بهترين نقطه در اين سمت خليج كنارك حد فاصل بندر چابهار و كنارك هست كه هم موقعيت طبيعي خوبي داره و هم امكانات خوبي براي پشتيباني دوستاني كه از فرودگاههاي كشور خبر دارند ميدونند كه فرودگاه چابهار بزرگترين فرودگاه ترابري ايران در قبل از انقلاب بوده و داراي دو باند طولاني است و علاوه بر اون عمق بيشتر سواحل در اين نقطه دسترسي بهتري رو براي ناوهاي غولپيكر فراهم ميكنه. نقاط ضعف دفاعي فراواني در اين قسمت وجود دارد كه از جمله كمبود راههاي دسترسي و تراكم نيروهاي دفاعي و وجود اشرار از جمله ي اونها ميتونه باشه . حال با توجه به موارد فوق و با توجه به اينكه پشتيباني لجستيك و هوايي براي تمام نيروهاي مهاجم امري ضروري بحساب مياد امريكاييها ميتونن با اشغال اين مناطق به راحتي ظرف 12ساعت تا بم پيش بيان و باز هم با توجه به اينكه زاهدان موقعيت مناسبي در اين نقطه دارد به راحتي ميشود ان را اشغال كرد از اينجا خود كرمان تقريبا" با هيچ مانع طبيعي سروكار ندارند بنابراين كار براي نيروهاي مدافع سخت خواهد شد. در اين نقطه حال به دو تكه شدن راه قسمتي از توان خود به سمت سيرجان و سپس بندر عباس هدايت خواهند كرد تا بتوانند شهر بند عباس( مانند اتفاقي كه براي بندر عقبه در زمان عثماني افتاد) را از پشت اشغال كنند زيرا در طي تمامي اين اين سالها بر روي امكانات دفاع دريايي اين شهر كار شده با اين عمل كنترل تنگه ي هرمز بدست امريكاييها خواهد افتاد. و حال نيروهايي كه در كرمان بودند تا يزد پيشروي خواهند كرد و قسمتي از نيروها به سمت اصفهان و قسمت ديگر به سمت نائين و سپس كاشان و قم خواهند رفت ازاينجا به بعد براي دو طرف ثانيه ها ارزش طلا را خواهند داشت. در اين بين از آنجا كه اصفهان و شيراز نقاطي هستند كه در آنها نيروي زيادي متمركز شده ميتوانند به جاي اتلاف نيروهايشان و اشغال شهرها به محاصره ي آنها بپردازند شيراز( ميتوان از محور بندر عباس . تنگه دالان. لار و جهرم به ان رسيد)از سمت شمال داراي ارتفعات كوهستاني ميباشد و در جنوب نيز توسط دشت احاطه شده كه با استقرار نيرويي كم ميتوان از خروج نيروهاي مدافع از شهر ممانعت كرد بطوري كه تمركز نيروها در جنوب آن بيشتر باشد. در اين بين اصفهان از اهميت حياتي براي دو طرف برخوردار است زيرا اگر به موقع به محاصره در نيايد و نيروهاي مدافع ان مجال يابند ميتوانند راه نيروهايي را كه به سمت قم در حال پيشروي هستد را بگيرد . و با ايجاد وقفه تا رسيدن نيروهاي كافي مانع رسيدن دشمن به تهران شود. در اين پست فقط سعي كردم مستعدترين مسير براي حمله آمريكاييها رو به اختصار شرح بدم انشاءالله در پستهاي بعدي به تشريح موقعت جغرافيايي نقاط ياد شده و استرا تژيهاي قابل اتخاذ دفاعي خواهم پرداخت. شما رزمايشهاي چند سال اخير نيروهاي مسلح را فراموش كرديد؟ 10 لشكر كامل را تنها در عرض يك شبانه روز از غربي ترين به شرقي ترين و از شمالي ترين به جنوبي ترين نقاط كشور منتقل كرديم. ديگه اينقدرها هم ايران زمين بي در و پيكر نيست كه يانكيها از سيستان و بلوچستان سرشون رو بندازن پايين و تا تهران پيش بيان! ولي نوشته شما يك اشتباه بزرگ دارد و آن اينكه آمريكا قادر به حمله از مسيري كه گفتيد نيست. پاكستان اجازه چنين را به آمريكا نخواهد داد و در افغانستان هم نيروي كافي ندارند. بهتر است بيشتر بر روي مناطق غربي و جنوبي كشور تمركز و بحث كنيم.

اين كجاش اشتباه بود؟! icon_cheesygrin اصلا درباره نيروي زميني و هوايي آمريكا حرفي زده شد؟! يا نوع جنگيدن آمريكاييها؟! اصلا نوشته فوق تحليل نبود و نظر شخصي هست. icon_biggrin در ضمن اينكه آلمان جنگ را شروع كرد نظر اكثر كارشناسان نظامي است نه تنها شخص بنده. آلمان آماده جنگ نبود و تاكتيك جنگ برق آسا بيشتر از همه شبيه ماده نيروزا بود كه در وزنه برداري ميزنند. وقتي كه اثر ماده تموم شد و قدرت واقعي آلمان مشخص اونوقت بود كه مناطق متصرفه يكي پس از ديگري سقوط كرد. آلمان همون كه فرانسه رو با زيركي شكست داد از سرش هم زياد بود.

تشكر ميكنم از جناب فلنكر بخاطر اين مطلب خوب و جالبي كه ارسال كردند. زياد ناراحت نباشيد و كسي كه بايد اين تاپيك رو بخونه ميخونه و با زور نميشه ديگران رو به تاپيك كشوند. مهم همون خوانندگان اصلي هستند هر چند اندك.

جواب سوال هموني است كه ليچ گفت. پهپاد است نه هواپيما. هزينه ساخت اين پهپاد شايد 1٪ جنگنده اي مثل اف15 هم نباشد. يعني آمريكا قادر است همزمان دهها برابر بيشتر هواگرد به آسمان ايران بفرستد.

سامان جان دستت درد نكنه ولي در ذكر منبع بهتر است فقط به منبع اصلي اشاره كني و اگر مطلب را كسي تايپ كرده است اسم وبلاگ يا سايت رو به عنوان تايپ كننده بنويسي.

مقدمه امروزه اکتشافات فضایی بدون استفاده از نیروی رایانه غیر ممکن است. رایانه ها قادرند فضاپیماها را هدایت کنند، قسمتهای بیشمار فضاپیما را بررسی و صحت عملکرد آنها را اعلام کنند، مرکز هدایت زمینی را در جریان وضعیت فضاپیما قرار دهند و در صورت نیاز مسیر حرکت فضاپیماها را مشخص کرده، آنها را هدایت کنند. در نخستین پروازهای فضایی به اندازه امروز از رایانه ها استفاده نمیشد؛ در حقیقت ، رایانه هایی که آن روزها برای هدایت فضاپیمای ایلات متحده امریکا یعنی آپولو مورد استفاده قرار میگرفتند، نیرویی به اندازه رایانه های شخصی امروزی ما داشتند. کاوشگرهایی که در فاصله های دوردست کره زمین در فضا پرواز میکنند، با خود رایانه هایی را حمل میکنند که برای هدایت دوربین ها و اندازه گیری های مختلف برنامه نویسی شده اند. رایانه ها قادرند اطلاعاتی که از کاوشگرهای فضایی بصورت علایم ضعیف رادویی دریافت میکنند را به اطلاعات لازم و قابل فهمی تبدیل کنند. دانشمندان نیز به نوبه خود این اطلاعات را مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهند، تابه نکات جدیدی در مورد اجرام آسمانی دست یابند. نیروی موشک موشکهای فضایی مانند موشکهای آتشبازی عمل میکنند. سوخت با ماده ای به نام اکسنده که حاوی گاز تسریع کننده احتراق یعنی اکسیژن است ترکیب میشود. آنگاه این ترکیب که یک پیشران محسوب میشود، میسوزد و گازهای داغی را تولید میکند، این گازها منسبط شده ، از طریق یک دماغه خارج و باعث میشوند موشک بطرف بالا حرکت کند. این واکنش برای اولین بار در قرن هفدهم توسط دانشمندان انگلیسی ، اسحاق نیوتن ، در قانون سوم حرکتش بیان شد. او اظهار داشت که برای هر علمی (خروج گازها در اینجا) عکس العملی است مساوی و مخالف جهت آن (در اینجا ، حرکت موشک) [align=center][/align] نیرویی که یک موشک را به طرف جلو حرکت میدهد، نیروی پیشران نامیده میشود. قدرت نیروی پیشران به سرعت خارج شدن گاز خروجی بستگی دارد. نیروی پیشران به موشک شتاب داده ، باعث افزایش سرعت آن میشود. مقدار شتاب نیز بستگی به جرم موشک دارد. هرچه موشک سنگین تر باشد، برای رسیدن به فضا ، به نیروی پیشران بیشتری نیازمند است. تا وقتی که موتور های موشک، روشن و درحال تولید نیروی پیشران هستند، شتاب فضاپیما نیز هر لحظه زیادتر میشود. موتور موشک یا از پیشران مایع استفاده میکند یا جامد، اما بعضی اوقات ، یک موشک کامل ممکن است در مراحل مختلف از هر دو نوع پیشران استفاده کند. کارشناسان موشکهایی را پیشنهاد کرده اند که از انرژی اتمی به عنوان سوخت استفاده میکنند، چرا که آنها از نظر مصرف انرژی بسیار مقرون به صرفه اند. اما ترس از خطر استفاده از سوخت اتمی مانع استفده از این نوع موشکها شده است. موشکهایی با سوخت پیشران جامد سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شده‌اند. برای روشن شدن موشک ، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساخته‌اند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده می‌کردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم ، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود. [align=center][/align] موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کننده‌ای استفاده می‌شوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین می‌کنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده می‌کنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب می‌شوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید می‌کنند. این موشکها را طوری طراحی کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری می‌شوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید می‌کنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به عبارت دیگر ، نمی‌توان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد. نیروی پیش برنده شاتل فضایی ایالات متحده از موشکهای تقویت کننده عظیم الجثه‌ای برخوردار است که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند. این پیشران از پر کلرات آمونیم به عنوان اکسنده و پودر آلومینیوم به عنوان سوخت تشکیل شده است. [align=center][/align] موشکهای با سوخت مایع اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به تولید گازهای خروجی می‌کنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده می‌کنند. سوخت پیشران سایر موشکها هگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق می‌کند. سیاری از موشکها ، از جمله موشکهای شاتل فضایی ایالات متحده از هیدروژن مایع به عنوان سوخت و اکسیژن مایع به عنوان اکسنده استفاده میکنند. تعداد موشکهای مصرف کننده سوخت پیشران مایع به مراتب بیشتر از موشکهای مصرف کننده سوخت پیشران جامد است. علت این امر کنترل آسان نیروی پیشران موتور موشکهای مصرف کننده سوخت مایع در مواقع ضروری است. با وجود این، موشکهای مصرف کننده پیشران مایع خالی از ایران نیستند ، چرا که بعضی از پیشرانها را بایست در دمای پایین نگهداری کرد. دلیل این امر اینست که ، در دماهای جوی ، پیشرانهای مایع به گاز تبدیل شده، فضای بیشتری را اشغال میکنند. موشکهای بزرگ مانند موشکهای آریان آزانس فضایی اروپا یا شاتلهای فضایی ناسا بجای یک موتور از چند موتور مصرف کننده سوخت پیشران مایع بطور همزمان استفاده میکنند. موتورهای مذکور به کمک هم نیروی کافی را جهت پرتاب یک فضاپیما به مدار تولید میکنند. فرآیند احتراق پیشران مایع اکسنده و سوخت باهم ترکیب می‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن می‌کنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهند. مراحل مختلف یک موشک برای سفر به فضا ، یک موشک چند مرحله‌ای مورد نیاز است. هر کدام از این مراحل یک موشک جداگانه محسوب می‌شود که هم دارای منبع سوخت است و هم موتور. بسته به وزن محموله ماهواه ، از موشکهای تقویت کننده‌ای در کنار مراحل مختلف موشک برای افزایش نیروی موتورها استفاده می‌شود. مرحله اول ، کل موشک را از زمین بلند می‌کند و به محض اتمام سوخت از بقیه موشک جدا شده، به زمین سقوط می‌کند. آنگاه موتور مرحله دوم روشن می‌شود. بخاطر وزن سبکتر موشک در این مرحله ، شتاب موشک نیز بیشتر می‌شود؛ این سیر صعودی شتاب با جدا شدن هر مرحله از موشک ادامه می‌یابد. مرحله پایانی موشک قسمت حامل ماهواره را به فضا و به طرف مقصدش حمل می کند. [align=center][/align] منابع: سایت رشد سایت آفتاب

براي انهدام ماهواره هاي GPS يكمي بيش از اندازه كار سختي در پيش رو داريم و ميتوان گفت حتي آمريكا و روسيه نيز چنين توان تكنولوژيكي ندارند! اين سيستم شامل 24 ماهواره در 6 مدار مختلف و در فاصله 20183 كيلومتري زمين است. شكل اين مدارها بيضي مانند بوده و با خط استوا زاويه 55 درجه ميسازند. سرعت حركت ماهواره ها نسبت به زمين 4.5 كيلومتر بر ثانيه ميباشد و در هر 12 ساعت نجومي يك بار به دور زمين گردش ميكنند. براي زدن اين ماهواره ها ما به موشكي نياز داريم كه ارتفاع صعود و سرعت نهايي آن بيشتر از ارتفاع و سرعت ماهواره ها باشد. يكمي بيش از حد پيچيده است و حتي در صورت ساختن چنين موشكي قبل از شليك بايد از مسير حركتي ماهواره ها بصورت دقيق باخبر شويم. اما اين سيستم نقاظ ضعفي هم دارد. يكي از نقاط ضعف آن اين است كه هر كدام از 6 واحد GPS كه هر كدام شامل 4 ماهواره ميشود تنها زماني قادر به فعاليت است كه تمام 4 ماهواره روي هدف مورد نظر در زمين قفل كنند. يعني در صورت از كار افتادن يا از دور خارج كردن يكي از ماهواره ها اين سيستم در نقطه خاصي از زمين كور شده و كاربرد نخواهد داشت. براي اين منظور اولين راه انهدام ماهواره است. كافي است يك چهارم ماهواره ها نابود شوند تا اين سيستم از كار بيفتد. راه حل ديگر استفاده از حملات ليزري با پرتوهاي پرقدرت است كه سيستمهاي ماهواره ها را از كار خواهد انداخت. راه حل سوم ايجاد پارازيت و كور كردن ماهواره است. ميتوان با ارسال سيگنالهاي پرقدرت در محدوده فركانسي ماهواره كه به سمت ماهواره نشانه رفته اند آنرا موقتا كور كرد و مانع از ارتباط ماهواره با گيرنده هاي زميني شد.

طبق قانون اساسی وظايف ارتش و سپاه به دو بخش تقسيم ميشود: مشترك و اختصاصي. وظايف مشترك ارتش و سپاه حفظ تماميت ارزي و دفاع از كشور در برابر هرگونه تجاوز خارجي يا ناامني داخلي است. ولي وظايف اختصاصی سپاه اینه که يك سازمان محدود به مرزهاي جغرافيايي مانند ارتش نيست. در حالت كلي بايد گفت كه سپاه تنها يك سازمان نظامي نيست كه صحبت از ادغام آن با ارتش شود و كساني كه چنين حرفي را ميزنند از وظايف و اختيارات سپاه و ارتش ناآگاه هستند. اما از نظر نظامی بهترین حالت اینه که تنها یک ارتش داشته باشیم و سپاه رو در ارتش ادغام کنیم.

اين مطلب رو با توجه به سوال دوستمون جستجو كرده و در سايت ارسال كردم. icon_biggrin سيستمهاي هدفگيري موشكها بستگي به نوع موشك دارد. مثلا در موشكهاي بالستيك اكثرا از روش هدايت اينرسيايي استفاده ميشود. در موشكهاي كروز از روش هدايتي چك كردن عوارض زمين و هدايت ماهواره اي استفاده شده و در ساير موشكها از روشهاي هدايت نيمه فعال يا تمام فعال راداري و هدايت غيرفعال و اشعه مادون قرمز و ماوراي بنفش و ... استفاده ميشود. مثلا موشك شهاب3 از هدايت اينرسيايي استفاده ميكند. موشك آمرام كه موشكي هوا به هوا است از هدايت تمام فعال راداري. موشك اسپارو از هدايت نيم فعال راداري. موشك استينگر از هدايت مادون قرمز و ماوراي بنفش (تعقيب كننده اين امواج كه از موتور هواپيما ساطع شده اند). و ...

آواكس ايران140 يك مشكل بزرگ دارد و آن مداومت كم پروازي است و امكان سوختگيري هوايي هم ندارد. فكر كنم بيشتر از 4 ساعت قادر به پرواز نباشه كه در زمان جنگ و براي پوشش كامل كشور نياز به پرواز همزمان حداقل 5 فروند آواكس ايران140 است تا كل آسمان ايران پوشش داده شود. با احتساب 2 سورتي پرواز براي هر هواپيما ما به 15 فروند از اين آواكس نياز داريم. ولي آواكسي مانند A-50 با قابليت سوختگيري هوايي مداومت پروازي زيادي داشته و تا 12 ساعت يعني سه برابر زمان پرواز ايران140 قادر به پرواز است كه با در نظر گرفتن برد بيشتر رادار و سيستمهاي كامپيوتري قويتر آن پرواز همزمان 3 فروند براي پوشش كامل كشور كافي است و ما تنها به 6 فروند از اين آواكس با يك سورتي پرواز در روز براي هر كدام نياز داريم. البته بايد هزينه ها را هم در محاسبه فوق لحاظ كنيم. قيمت A-50 بصورت رسمي اعلام نشده است اما با توجه به قرارداد 800 ميليون دلاري چين براي خريد 4 فروند از اين هواپيما در سال 1996 با روسيه و در نظر گرفتن افزايش قيمت محصولات روسي از سال 2000 به اين سو و كاهش ارزش دلار به ميزان 25٪ قيمت اين هواپيما در زمان حال در حدود 300 ميليون دلار خواهد بود. هزينه ساخت هر فروند ايران140 را 8.5 ميليون دلار اعلام كرده بودند كه با تبديل آن به آواكس حداكثر هزينه قابل تصور 50 ميليون دلار به ازاي هر فروند ميباشد. يعني آواكس ايران140 حداقل يك ششم آواكس A-50 هزينه خريد و نگهداري داشته و كاربري آسانتري هم دارد. در كل از نظر اقتصادي و كاهش وابستگي همان استفاده از 15 فروند آواكس ايران140 باصرفه تر خواهد بود.

دوستان اشتباه نكنيد. مدل اصلي صاعقه و آذرخش بزرگتر از اف5 است كه ميزان آن اعلام نشده ولي كارشناسان 15٪ تخمين ميزنند. اما فعلا اف5هاي كنوني از نظر رادار و تسليحات و آيونيك به سطح دو جنگنده مذكور ارتقا داده ميشوند و بعد از اتمام كامل تحقيقات و آزمايشات مدل اصلي صاعقه به توليد خواهد رسيد. مدل اصلي داراي موتورهاي جديد و قويتر بوده و توانايي حمل تسليحات بيشتر و برد پروازي بيشتري خواهد داشت. ولي تا چند سال ديگه كه مدل اصلي از آزمايشات بيرون بياد همين اف5هاي موجود ارتقا يافته و بجز موتور و اندازه و شكل بدنه و چند مورد ديگر به سطح صاعقه و آذرخش ميرسند. الان ما در حدود 80 فروند اف5 داريم كه با تبديل اين تعداد هواپيما به صاعقه يا آذرخش هم از نظر مالي و زماني صرفه جويي خواهيم داشت و هم تجربيات حاصل از اين پروژه به طرح نهايي صاعقه كمك خواهد كرد.

جالب بود. فقط یک نکته: اگر مطلب را خودتان نوشتید در پایان نام خود را اضافه کنید. اگر هم مطلب را از منبع دیگری کپی کردید نام منبع را ذکر کنید.

بعد از فروپاشی امپراطوری عثمانی فرمانده نیروهای فرانسوی بر روی قبر صلاح الدین آمد و گفت: صلاح الدین ما برگشتیم! بهتره دوستانی که به خواب خرگوشی رفتن بیدار شده و حقایق تلخ اطراف خود را متوجه شوند. این را بدانند که دبیر کل اسبق ناتو بعد از فروپاشی شوروی گفت: اکنون بعد از 70 سال کجروی به جنگ اصلی خود بازمیگردیم!

صدام هم ژنرال هاي باهوش تز از شما در نيروي هوايي داشت اينو بدونيد روسيه بدليل اختلاف هاش با ايران هيچ وقت اون رادار ها رو به ايران نخواهد فروخت حتي اگر قيمت هر رادار 1 ميليارد دلار تمام شود تمام اونهايي كه در طراحي بي 2 نفقش داشتند تمام ديد گاه هاي شما رو مد نظر قرار داده اند ژس زيادي تلاش نكنيد شايد بتونيد توي هوا فقط با اين موشك ها يك كبوتر بزنيد فعلا که همین صدام با ژنرالهای باهوشش هشت سال در برابر ارتش و سپاه نتونست کاری انجام دهد. ------------------------------ دوستان مطلبی رو که در حال ترجمش هستم داره تموم میشه و خلاصه آنرا تا چند روز دیگه در سایت قرار خواهم داد. اصل مطلب درباره کل سیستم اس300 است ولی قسمتی رو که در نظر دارم ارسال کنم مربوط به مدل PMU1 و PMU2 هست.

آ50 قرار نبود براي چين ساخته شود و آواكس نيروي هوايي روسيه است كه تاكنون 40 فروند از آن ساخته شده است. مدل مخصوصي كه براي چين در حال ساخت است A-50I نام دارد كه از رادار ساخت اسراييل به نام فالكون707 استفاده ميكند. اين رادار قويترين رادار آواكس جهان است و قدرت شناسايي آن احتمالا بيشتر از رادار آواكس E-3C باشد.

آمار تكان دهنده اي بود.

بسيار عالي است.

هند بازار نظامي بزرگي براي صنايع تسليحاتي روسيه است و فكر كنم همين دليل كافي باشد كه چرا روسيه اينقدر در فروش سلاح به هند مشتاق است؟ نكته ديگر اينكه هند تهديدي عليه روسيه نيست. اما چين ميتواند يك تهديد بلندمدت باشد. روسيه با تقويت همزمان چين و هند در واقع با يك تير چند نشان ميزند. اول از همه سود دو برابر ميكند. بعد باعث تمركز سلاحهاي خريداري شده دو كشور در نزديكي مرزهاي يكديگر ميشود. در نهايت هند به يك مهره براي مهار قدرت روز افزون چين تبديل شده و مانع از جاه طلبيهاي آينده چين خواهد شد. اگر هند نباشد نيروي نظامي چين به سمت شرق و شمال شرقي اين كشور حركت كرده و روسيه را تهديد ميكند. ولي با وجود هند بخش بزرگي از نيروي نظامي چين همواره در قسمت غرب و جنوب غرب اين كشور زمينگير خواهد ماند. مگر اينكه چين و هند با هم متحد بشن كه اونوقت ...! icon_biggrin

اين صهيونيستها حتي به هم كيشان خود هم ترحم نميكنند!

مبحث جالبي است دستت درد نكنه. سال قبل مطلبي درباره سيستم جي پي اس تهيه ميكردم يا بهتر بگويم از يه كتاب تايپ ميكردم ولي بدليل كمبود وقت بيشتر از دو قسمت نتونستم بنويسم! اما دو قسمت اولش چيز خوبي از آب در اومده است! icon_biggrin