موشك حرارت ياب سايد وايندر قابل نصب روي همهي هواپيماهاي آمريكايي از جمله F_4 F_5 F_14 ارتش ايران با برد 10 كيلومتر http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a9/AIM_9L_Sidewinder_p1220802.jpg اين يكي حجمش بالاست http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/AIM_9M_Sidewinder_p1220807.jpg http://www.turbophoto.com/Free-Stock-Images/Images/Sidewinder.jpg http://www.wingweb.co.uk/wingweb/img/550-F-16_Fighting_Falcon_AIM-9_Sidewinder.jpg http://static.howstuffworks.com/gif/sidewinder-10.jpg http://api.ning.com/files/WzLMOCRVaIR8VFgazd-nRMkv5RVW6KcSTx2zsxOAXV7-m5*ljqA8THzDM4Y1Bdq8ohM7jqbh6Rga*81gBQ7gYr6W0x8SkWFa/Sidewinder.jpg http://www.defenseindustrydaily.com/images/AIR_P-3_Harpoons_Torpedo_Sidewinder_lg.jpg http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/be/AIM-120_AMRAAM_and_AIM-9_Sidewinder.JPG/800px-AIM-120_AMRAAM_and_AIM-9_Sidewinder.JPG

[quote] نظرات و عقاید مردم هم به مرور زمان با یک دوره طولانی صلح به کلی دگرگون شده و بر فرض مثال امروز حتی در ژاپن کمتر کسی حوصله حتی درگیری فکری با آمریکا را باید داشته باشد!‌‌[/quote] با اين صحبتت كاملا مخالفم چون اكثر مردم ژاپن از حضور آمريكايي ها در اوكيناوا شاكي اند.(نمونه اش همين چند سال پيش كه يك نظامي آمريكايي به يك زن ژاپني تجاوز كرده بود كلي سر وصدا شد كه اصلا اينا اينجا چي ميخوان و از اين حرفا. [quote]بلیز جان درست است اما اصل اجرای پروژه های زیربنایی هست نه بازار خرده فروشی که با وجود تاثیرگذار بودن ارزش درازمدت ندارد. ایران بایستی در پروژه های زیربنایی عراق که آنرا به خدمات ما وابسته کند حضوری فعال و موثر داشته باشد تا با این راه ضمن وابسته کردن اقتصادی و صنعتی آن خطرات احتمالی را دور ساخت.[/quote] والا پروژه هاي زير بنايي كه كلا قبضه دست شركت هاي چند مليتي و آمريكايي هستند طوري كه پيشبيني كردند كه تا 30 يا 40 سال آينده اين شركت ها حضور فعالي در عراق خواهند داشت. اگر اين درست باشه يعني اينكه ذائقه عراقي هارو غربي كنند و ميشه حرف شما و بعدشم ميشه حرف من كه جايي براي ما نميمونه. تازه چه عيبي داره كه ما از بازار خرده فروشي شروع كنيم كه حداقل اونجارو از دست نديم. منظورتونرو هم از عبارت نداشتن ارزش دراز مدت با وجود تاثير گذاري متوجه نشدم اگه ميشه بيشتر توضيح بدهيد.

[quote] شايد اين خبر خوشحالتون كنه كه استينگر با موفقيت روي كبرهاي ايراني نصب و ازمايش شده.[/quote] چه خوب حالا رو همشون عملياتي ميشه يا فقط روي تاو ها؟

با تشكر از آذرخش عزيز. شنيدم يكي از كشور ها آسيايي به انگليس شفارش ساخت نمونه شناسايي مسلح اين پهپاد رو داده. آيا همچين چيزي ممكنه؟

خيلى جالبه! فكر نمى كردم هواپيماى پشتيبانى هوايى «سه موتوره» داشته باشيم! آيا جنگنده ديگرى هم هست كه تعداد موتورهاش ٬ يك عدد غير رايج باشه؟ مثلاً 6 موتوره!!!! هواپيماي ترابري آنتونوف 225 كه فقط يكي ازش ساخته شده (هموني كه شاتل رو حمل كرد) 6 تا موتور داره كه البته جنگنده نيست

[quote]خوب برادر رضا بنده که به جزئیات طرح نپرداختم؟ بصورت کلی عرض کردم که برای دفع همیشگی تهدید کشورهای خطرناک باید با گسترش مراودات فی مابین بخصوص اقتصادی آنها را طوری به خود وابسته کنیم که حتی اگر بخواهند نتوانند علیه ما اقدامی جدی انجام دهند.[/quote] كاملا موافقم. بله اما فكر نميكنيد كه همين الان هم دير شده؟ چين تقريبا بازارهاي عراق رو قبضه كرده! پس بايد از همين الان دست به كار شد چون وقتي آمريكايي ها بروند (اگر به اين زودي ها بروند كه خيلي بعيده) ديگه بازاري براي جنس ايراني در اونجا باقي نمانده.

دوست عزيز جناب akbarbeyrami در اين كه اين يك افتخار براي توليدات داخلي است شكي نيست. اما زدن جنگنده يك مسئله است و زدن هليكوپتر يك مسئله. مثلا حداكثر سرعت آپاچي تقريبا برابره با حداقل سرعت پرواز يك جنگنده معمولي. همچنين داراي قدرت مانور كمي هستش. اما سيستمهاي ميسترال روي هليكوپتر هاي رويوالك آفريقاي جنوبي و استرلا 10 روي كاموف 50 روسيه و استينگر روي كبرا و آپاچي هاي آمريكا براي هدف قرار دادن جنگنده ها تعبيه شدن و هر كدوم به نوبه خودشون امتحانشون رو پس دادن ولي از اين قابليت ميثاق 2 اطلاعي نداريم و احتمالا هنوز به اين قابليت نرسيده. به نظر من بهترين ها استينگر آمريكايي و استرلا 10 روسي هستن.

فرمايش دوستان صحيح اما به يك اصل ديگه هم لطفا توجه كنيد: چرا بنز ها رو دارن جايگزين ميكنند؟ آيا به خاطر سرعتشونه؟ پس معلومه كه مسئله مهم خرج هاي مربوط به تعمير و نگهداريه و همچنين قطعات يدكي. از پدر يكي از دوستام كه بنگاه داره در اين مورد سوال كردم. گفتش: بخاطر بعضي تحريم ها بعضي از قطعات ماشين هاي جديد رو بايد با واسطه تهيه كرد كه خودتون خوب ميدونيد چه خرجي داره. در مورد سرعتم بايد بگم كه كي گفته بايد سرعتش از بقيه ماشينهاي شخصي بيشتر باشه؟ تو همين آمريكاش كه اكثر پليشهاش بيوك و كاپريس و اين جور چيز ها دارن.

سعيد جان فرمول متفقين يك چيز هاي ديگه اي هم داشت ها اونها فقط به كمك سياسي و اقتصادي اكتفا نكردند بلكه خودشون براي دفع خطر احتمالي رفتن مستقيما اونجا پايگاه زدن و نيروي نظامي پياده كردن. شما ميدوني سالي چند ميليارد دلار توسط كشورهايي مثل ژاپن و ايتاليا و آلمان و سايرين داره به آمريكا پرداخت ميشه بابت هزينه هاي مستقيم همين پايگاه ها؟ حالا ما داريم چكار ميكنيم؟ داريم پول هامون رو به عنوان كمك بلا عوض به جيب عراقي ها ميريزيم. صنعت گردشگري شون ر با زائرينمون زنده نگه داشتيم. وقتي كه خودمون برق و سيمان نداريم به اونها كمك ميكنيم! آخه روش كار اينه؟ من با كمك كردن به يك ملت مخالف نيستم اما اگه از راهش انجام بشه. مثلا همين افغانستان رو در نظر بگير. صادرات ايران به افغانستان: 1_ راهسازي 2_ خدمات درماني و بهداشتي 3_ تاسيس نيروگاه و برقدار كردن شهر هاي اونجا 4_ كمك جهت حفظ حاكمان (منظورم رئيس جمهور و اينهاست) حالا صادرات افغانستان به ايران: 1_ مواد مخدر از ترياك تا شيشه 2_ انواع و اقسام بيماري هاي مصري 3_ انواع جنايتكاران از قاچاقچي بگير تا آدمكش و تروريست 4_ انواع پناهندگان و كارگران (جهت نابودي كار كارگران ايراني) من نميگم كمك نكنيم ميگم اگر يك چيزي ميديم يك چيزي هم مثل اون بگيريم. يا به قول شما از آب گل آلود ماهي بگيريم ولي اين كار رو ميكنيم؟ بعدم اينكه بعضي احساسات رو تا ابد هم نميشه عوض كرد مثلا كسي كه افغاني ها جلوي چشمش پدرش رو كشتن يا كسي كه تو زندان هاي عراق خودش و دوستانش رو شكنجه دادن. اين آدمها هرچقدر هم كه به خودشون فشار بيارن نميتونن اون كار هايي كه باهاشون شده رو فراموش كنند. در مورد اون قضيه انگليس هم يكمي فرافكني كردي. اگه به قول خود شما به همين مردم بليط رفتن به عراق رو بدن چي آيا باز هم خداحافظي ميكنند ؟

تا اونجايي كه اطلاعات من ياري ميكنه شركت ياك ديگه اون طراحي هاي خوب رو نميتونست در عرصه جنگنده ها انجام بده وبه همين دليل در عرصه جنگنده ها جاش رو به ميگ و سوخو سپرد و فقط در بخش غير نظامي فعاليت هاش رو ادامه داد. البته به دليل شرايط خاص شوروي سابق و روسيه فعلي شاهد هستيم كه شركت ميگ هم از صحنه رقابت نظامي داره كنار ميره و دولت روسيه ميخواهد صنايع هوايي خودشو به صورت يك شركت واحد در بياره به دليل اينكه در شرايط قبلي به دليل رقابت بالا بعضي فاكتورها در جنگنده هاي يك شركت لحاظ نميشدند. مثلا ميگها سرعت و مانور خوبي داشتند ولي موتور ها و سيستمهاي پروازي و جنگ الكترونيك خوب مال جنگنده هاي سوخو بود.

[quote]بليز جان ممنون ولي مطلب تكراريه... http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5678&highlight=madcap قبل از ايجاد تاپيك سري به بخش جست‌وجو بزنيد.[/quote] والا سر زدم منتهاش به بخش هواپيماهاي نظامي. نميدونستم كه آواكس تو بخش الكترونيك پروازي جا ميگيره!

با توجه به قدرت موتورش بعيد ميدونم كه توانايي پرواز سوپر كروز روداشته باشه.

به نظر من ما ايراني ها يكي از بد شانس ترين ملت ها در روايت تاريخ هستيم. هرجا كه پيروز ميشديم تو تاريخ مينوشتن كه بله سپاه مقابل كم بوده و اسلحه نداشتن و فلان و بهمان! اما هرجا كه يكمي شكست ميخورديم ميكردنش تو بوق و ميگفتن كه سپاه ايران با چند ده هزار نفر حريف چند هزار تا سرباز معمولي نشد! فتوحات كوروش كبير رو از هر 100 نفر يكي به زور بلده اما فتوحات جناب اسكندر مقدوني رو كه هنوز در مورد صحتش بحثه رو همه ميدونند! در مورد همين حمله اسكندر نوشته اند كه با 300 نفر شروع كرد و تا هند رفت!! بعد اگه يك نگاه به كره جغرافيا بندازيم ميبينيم كه يونان كجا و هند كجا!؟ بعدم يك اعداد و ارقامي براي كشته هاي ايراني ميدن كه ميليونم اونور تره! تازه مدعي هم ميشن كه دژهاي ايراني رو بدون دژكوب و تسليحات مناسب فتح كردند! مشكل كار ما اينه كه ميريم به آمار و ارقامي استناد ميكنيم كه توسط دشمنان ما (چه در ديروز و چه امروز) نوشته شده و جانبدارانه است. متعصفانه بعضي از مورخان ما هم اين آمار هارو وحي منزل ميدونند!!!!! آقا رضاي كياني ببخشيد ولي من به اين عبارت (( سپاه اسلام)) آلرژي شديدي دارم. آخه سپاه اسلام مياد غارت ميكنه؟ چپاول ميكنه؟ قتل عام ميكنه؟ تجاوز ميكنه؟ كتاب و كتابخانه ميسوزونه؟ آيا اينها تعاليم پيامبر اسلام (ص) است؟ اين آقاي سردار اسلام به نقل از همين منابع عربي بعد از يكي از جنگ ها كه ايراني ها مقاومت زيادي نشون ميدن كفري ميشه بعد جنگ تمام اسيران رو سر ميبره و به قول همين مورخان رود فرات يا دجله رو قرمز ميكنه! اونوقت به اين حيوون ميشه گفت سردار اسلام؟ از اون سخنرانيش هم معلوم بوده كه نيتش چيه و براي چي لشكر كشي كرده! من اين اشكالات رو به شما نميگيرم بلكه به اون افرادي كه اينها رو نوشتن ميگيرم

آذرخش جان مطمئني كليپ آخري مال حزب الله؟ آرم و تسليحات و لباساشون خيلي شبيه يچه هاي حزب الله نبود!

[quote]اين كه خيلي خوبه٠ ايرانخودرو هم يه جوني ميگيره [/quote] بله از ورشكستگي در مياد حال سوال اینه که آیا سمند کشش 250 کیلومتر رو داره؟ داشتن كه داره اما بايد ديد كه رانندشم داريم يا نه؟ من كه فكر كنم فقط تو اتوبان تهران-قم يا تهران- اصفهان بشه با اين سرعت رفت بعدشم با اين وضع اسمي آسفالت جاده هامون اگر از 120 تا بيشتر بري بايد پيه تركيدن لاستيك رو به تنت بمالي!

خدمه: 6 نفر (4 اپراتور ـ2 خلبان) طول بدنه: 23.5 متر فاصله دو نوك بال: 31.9 متر ارتفاع: 9.2 متر موتورها: 2 موتور D-436K توربوفن + يك موتور توربوجت RD-38A كمكي به هنگام برخاستن حداكثر سرعت: 650 كيلومتر بر ساعت حداكثر ارتفاع: 10800 متر هواپيماي هشدار دهنده زود هنگام (AEW) آنتونوف-71 Madcap ، مدل تغيير يافته آنتونوف-72 براي خدمت بر روي ناو هواپيمابر آدميرال كوزنتسف(تفليس) بود. از جمله تغييرات An-71 نسبت به An-72، افزايش حدود 6 متر به طول بال و سكان عمودي با زاويه خميدگي رو به جلو و نصب رادار هشدار دهنده زود هنگان هوابرد روي آن، موتورهاي توربوفن قدرتمندتر و نصب يك موتور توربوجت درزير بدنه جهت كمك به هنگام برخاستن را ميتوان ذكر كرد. روي هم رفته سه فروند از آواكس An-71 قبل از كنار گذاشته شدن آن به نفع پروژه آواكس دو موتوره توربوپراپ ياك-44 توليد گرديد (كه خود پروژه ياك-44 در سال 1993 كنسل اعلام شد). به علت اينكه هواپيماهاي هشدار دهنده ميتوانند تصوير بزرگي از منطقه نبرد را در اختيار فرماندهان قرار بدهند، لذا طراحان و سازندگان هواپيماها در چند كشور شروع به طراحي و ساخت هواپيماهاي هشدار دهنده زود هنگام هوائي AWACS كه آنتن رادار بزرگي را بر روي بدنه خود حمل ميكردند نمودند كه نمونه بارز آن AWACS محصول امريكا ميباشد. نيروي دريائي امريكا طرح نمونه كوچكتري از AWACS نيروي هوائي امريكا را توسعه داد كه حاصل آن E-2 Hawkeye ساخت گرومن شد كه قابليت نشست و برخاست از روي ناوهاي هواپيمابر را دارا بود. پشت ديوارهاي آهنين (اصطلاحي كه براي اتحاد جماهيري شوروي به كار برده ميشد)، طراحان شوروي بيكار نبودند و با ساخت آواكس Tu-126 كه بدنه آن برگرفته از Tu-95 Bear بود به رقابت با همتاي غربي خود برخاستند. اما Tu-126 در تقابل با رقيب NATO خود از رادار و مقدورات الكترونيكي پائينتري برخوردار بود. در سال 1982 وزارت دفاع ،‌ صنايع هوائي، صنايع الكترونيك و صنايع ارتباطي شوروي برنامه تحقيق و توسعه اي را جهت پايه ريزي پلتفورم يك هواپيماي تاكتيكي از نوع آواكس بنا نهادند. نيازهائي كه بايد در اين طرح به آن پاسخ داده ميشد عبارت بودند از ساخت آواكسي با: قابليت مداومت پرواز بين 4.5 تا 5 ساعت قابليت شناسائي اهداف متعدد در برد دور شامل تعقيب اهداف زميني تعقيب همزمان 120 هدف قابليت Data-Link با جنگندهاي حال حاظر و در دست ساخت قابليت Data-Link با مراكز فرماندهي زميني قابليت عمل در هر شرايط جوي ، در هر نقطه از دنيا ، در هر ساعت از شبانه روز قابليت عمليات به طور مستقل در دور افتاده ترين فرودگاهها طراحي رادار به NPO 'Vega' در مسكو واگذار گرديد. طرحهاي زيادي در مورد تركيب بندي ديش رادار و موقعيت قرار گيري آن روي بدنه ( جلو يا عقب بودن ان) ارائه شد. همچنين انتخاب پلتفورم هواپيما جهت حمل رادار بايد يا از بين مدلهاي An-32, An-12, An-72 يا طراحي اختصاصي صورت ميگرفت. در سه ماهه آخر سال 1983 ، نتيجه تمامي تحقيقات و بررسيها جمع بندي گرديد و تصميم نهائي گرفته شد: نصب ديش آنتن بر روي پلت فورم آنتونوف-72 آنتونوف-72 داراي بهترين گنجايش و بهترين ابعاد و مناسب براي فرود و برخاست از باندهاي كوتاه و ناآماده در فرودگاههائي كه از امكانات زيادي برخوردار نبودند بود. دو مدل متفاوت در نحوه قرار استقرار ديش رادار ساخته شدند، يك مدل داراي پايلونهاي ويژه بر روي بدنه و مدل ديگر با قابليت نصب رادار بر بالاي سكان عمودي. نتيجه آناليزها ، حالت دوم را كارامدتر نشان ميداد اگرچه ميبايست طراحي سكان عمودي An-72 تغيير پيدا ميكرد. سكان عمودي جديد با زاويه خميدگي رو به جلو ، ضخيمتر و وتر بزرگتر. An-71 به موتورهاي پرقدرت D-436K مجهز گرديد اما هنوز نياز به موتور كمكي براي تسهيل در هنگام Takeoff احساس ميشد، كه با نصب يك موتور توربوجت RD-36A در زير بدنه اين مشكل مرتفع گرديد. نياز موازي كه در خلال سالهاي 1982و83 براي داشتن يك هواپيماي آواكس قابل استفاده بر روي ناوهاي هواپيمابر بروز كرد منجر به تصميم گيري در مورد ساخت نوع درياپايه An-71 گرديد، اما پس از بررسيها روسها به اين نتيجه رسيدند كه نياز به يك هواپيماي هشدار دهنده زودهنگام تخصصي بر گرفته از مدل آمريكائي (E-2 Hawkeye ) دارند. اين طرح جديد ياك-44 ايي بود. اولين نمونه از An-71 ، اولين پرواز خود را در سال 1985 در كيف با موفقيت به انجام رساند و تا آخر سال 1985 75 بار پرواز كرد و در مجموع 117 ساعت پرواز داشت. سومين نمونه از An-71 در 19 فوريه 1986 از خط توليد خارج گرديد . تا سال 1990 كه كل پروژه كنسل شد، اولين مدل از An-71 ششصد و پنجاه ساعت پرواز و سومين نمونه 380 ساعت پرواز داشتند. http://www.ctrl-c.liu.se/misc/ram/an-71-2-prev.jpg آنتونوف-71 "Madcap" http://upload2.postimage.org/412832/image2.jpg آنتونوف-71 "Madcap http://upload2.postimage.org/412847/image.jpg ديش رادار آنتونوف-71 http://upload2.postimage.org/412863/yak_44_andreev.jpg ماكت Yak-44 با امكان جمع شدن بالها . به شباهت زياد ان با E-2 دقت كنيد http://www.aerospaceweb.org/aircraft/recon/tu126/tu126_01.jpg Tu-126 Moss http://www.spyflight.co.uk/images/jpgs/an-72/an-71_03.jpg http://www.aviastar.org/pictures/russia/an-71.gif http://i4.ebayimg.com/02/i/000/c6/c6/1991_1.JPG منابع: warfare.ru fas.org

[quote] آ گوریل های کمونیست(نمی دونم داره مسخره میکنه یا واقعا اسمشون بوده) [/quote] با تشكر از جناب فانتوم براي مقاله جالبشون بايد عرض كنم اين كلمه تلفظش گريل هست و به معناي شبه نظاميه.

اين شاه همون زمان اشتباه كرد كه به حرف اون نخست وزيرش گوش نداد و اين عراق رو به خاكستر و ريگ بيابون تجزيه نكرد

نوع هواپیما جنگنده کشور سازنده شوروی کارخانه سازنده میکویان تاریخ اولین پرواز ۲۴ آوریل ۱۹۴۶ کشورهای اصلی بکارگیرنده نیروی هوایی شوروی نیروی هوایی خلق چین تولیدشده از تاریخ ۱۹۴۶-۱۹۴۸ تعداد تولیدات ۵۹۸ میگ-۹ (به روسی: МиГ-9) اولین نسل از جنگنده*های توربوجت شوروی بود که در سالهای پس از جنگ جهانی دوم به سرعت توسعه یافت. تحولات و پیشرفتها ساختار میگ-۹ از روی مدل I-۳۰۰که نخستین بار در ۲۴ آوریل ۱۹۴۶ به پرواز در آمد، نسخه برداری شد. نیروی محرک آن ترکیبی بود از دو موتور جت RD-۲۰ که در واقع این موتور هم از روی مدل آلمانی زمان جنگ آن یعنی BMW ۰۰۳ ساخته شده بود، که در پشت کابین خلبان بصورت موازی و در دو طرف آن نصب شده بود. جنگ افزار اصلی آن یک توپ ۳۷ میلی متری نودلمن NL-۳۷ بود. نمونه نهایی و تولیدی میگ-۹ معمولاً مجهز به یک توپ ۳۷ میلیمتری منفرد و دو توپ ۲۳ میلیمتری NS-۲۳ بود. I-۳۰۰ توانسته بود در طی آزمایشها به سرعت ۹۱۰ کیلومتر در ساعت برسد، و پس از بازبینی*های متعدد بلاخره با عنوان میگ-۹ در زمستان ۴۷-۱۹۴۶ وارد چرخه کاری شد. این جت مشکلات عملکردی و هدایتی بسیاری داشت، با این حال به علت توجیهات و رقابتهای سیاسی وارد چرخه کاری شد. میگ-۹ به تعداد بسیار زیاد در انواع متعدد برای استفاده در عملیاتهای هوا به زمین تولید گشت و تا سال ۱۹۴۸ که سال آخر تولید آن بود ۵۵۰ فروند از آن تولید گردید. ناتو میگ-۹ را فارگو و تیم طراح شوروی آنرا I-۳۰۱ نام نهادند. بعدها جنگنده میگ جدیدی تولید شد که نمونه توسعه یافته میگ-۳ بود که آنرا نیز میگ-۹ نام نهادند اما هیچوقت به تولید نرسید. نمونه*های تولیدی * I-۳۰۰ : نمونه اولیه * MiG-۹ * MiG-۹F * MiG-۹FF * MiG-۹FR * MiG-۹UTI : هواپیمای آموزشی دو نفره کشورهای بکارگیرنده شوروی مشخصات عمومی * خدمه: یک * طول: ۹/۸۳ متر (۳۲ فیت و ۱۰ اینچ) * پهنای بال: ۱۰ متر (۳۲ فیت و ۱۰ اینچ) * ارتفاع: ۳/۲۲ متر (۱۰ فیت و ۷ اینچ) * بال: مساحت ۱۸/۲۰ مترمربع (195.9 ft²) * وزن خالی: 3,420 kg (7,540 lb) * وزن بارگیری: 4,965 kg (10,945 lb) * بیشینه وزن برخواست: 5,500 kg (12,125 lb) * پیشرانه: 2× Kolesov RD-20 turbojets [۲], 7.8 kN (lbf)[۳] each عملکرد * سرعت بیشینه: Mach 0.8, 910 km/h (565 mph) at 4,500 m (14,765 ft) * برد: 800 km (495 mi) * سقف پروازی: 13,000 m (42,650 ft) * سرعت صعود: 19.4 m/s (3,815 ft/min) * نسبت نیرو به وزن: 0.40 جنگ*افزار * یک توپ ۳۷ میلیمتری NL-۳۷ * یک توپ ۲۳ میلیمتری NS-۲۳ http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/MiG-9_jno_rvb.jpg منبع:http://p30zip.com/thread-12054/page-5.html

طراحي اين سلاح توسط انگلستان و در اواخر دهه 60 ميلادي كه به دنبال طراحي سلاحي موثر و كاليبر پايين صورت گرفت.در اواسط دهه 70 ميلادي انگليسي هايك كاليبر 4 مميز 85 در 49 براي سلاح هاي سري SA-80 طراحي كردند و براي اين مهمات مدل هاي SA-80 IW را به عنوان اسلحه جنگي و SA-80 LSW را به عنوان تيربار سبك طراحي كرده و ساختند.نمونه هاي اوليه SA-80 LSW در سال 1976 ساخته شد ولي در سال هاي 1978 و 1979 بود كه سازمان ناتو كاليبر 5 مميز 56 صدم در 45 را به عنوان كاليبر رايج و اصلي به كشورهاي هم پيمان معرفي كرد پس طراحان انگليسي RSAF مشغول به طراحي مجدد سلاح هاي خود با كاليبر مورد نظر شدند. مدل SA-80 LSW بر اساس مدل IW طراحي شده بود و آخرين مدل آن در سال 1986 طراحي شد و تا قبل از اينكه توليد آن متوقف شود تعداد دست كم 20000 قبضه از آن ساخته شد. اسلحه L-86 A1 همان مشكلات هم طرح خود يعني L-85 A1 را داشت و در واقع بيشتر از اين كه به عنوان يك سلاح پشتيباني و تيربار استفاده شود ، استفاده از آن در حالت تك تير و شليك دقيق بهتر جواب ميداد !!! علت آن هم سبك بودن سلاح و در نتيجه غير قابل كنترل كردن آن در شليك خودكار و خشاب كم حجم و 30 تيري آن بود. هم اكنون نيروهاي بريتانيايي تيربار سنگين تر L7A1 را با مهمات 7 مميز 62 صدم در 51 را كه با زنجير تير تغذيه مي شود را بيشتر مي پسندند ( كه خود همان FN MAG بلژيكي ساخت بريتانيا مي باشد) و در حال حاضر تعداد زيادي از L-86 A1 هاي بريتانيا با اسلحه FN MINIMI تعويض شده اند. نمونه هاي اصلي L-86 A1 بسيار به L-85 A1 شبيه مي باشد به جز مواردي كه در زير مي آيد ال 86 لوله بلند تري دارد كه خنك كننده استيلي بزرگي نيز در زير لوله قرار گرفته و دوپايه هاي سلاح به آن متصل است. سيستم گلنگدن و ماشه آن بهبود يافته اند به گونه اي كه تفنگ با گلنگدن باز مي تواند شليك كند. قنداق آن با ميله محافظ كتف توليد مي شود و چون در حالات خوابيده شليك مي شود ، دسته كمكي آن در پشت محل اتصال خشاب به بدنه متصل مي شود. كاليبر : 5 مميز 56 صدم در 45 وزن خالي : 7300 گرم طول : 900 طول لوله : 646 تغذيه : خشاب هاي 30 تيري سرعت شليك :610 تا 775 گلوله در دقيقه http://www.gun-world.net/Britain/sa80/QXZB3171.jpg http://www.gun-world.net/Britain/sa80/sa80lsw2.jpg http://upload6.postimage.org/392618/2e0p9is.jpg منبع:http://p30zip.com/thread-11979/index.html

نارنجك انداز زير لوله اي GP_25 كالستر در سال 1978 وارد خدمت شد. اين نارنجك انداز قابليت نصب در زير لوله هاي سلاح هاي هجومي را دارد. گلوله هاي VOG_25 يا VOG_2sp ويژه اين نارنجك انداز ساخته شده اند. اين گلوله ها داراي يك نارنجك و يك خرج انفجاري هستند. اين نارنجك انداز داراي مكانيزم شليك خودكار از نوع چخماقي ميباشد ضمن اينكه اهرم ايمني شستي نيز براي قفل كردن چخماق به كار ميرود. در قسمت بچه قنداق سلاحي كه نارنجك انداز روي آن نصب ميشود بست ويژه اي جهت محكم كردن نارنجك انداز وجود دارد همچنين براي جذب لگد ناشي از پرتاب نارنجك يك صفحه جاذب به كف قنداق اسلحه متصل ميشود و حفاظ ماشه اسلحه نيز از قسمت بچه قنداق اسلحه محافظت ميكند. بوشهاي لاستيك قاب بدنه اسلحه با جذب كردن نيروي لگد از انتقال آن به بدنه جلوگيري مينمايد. تجهيزات اضافي و كمكي همراه اسلحه عبارتند از ميله فلزي اصلي با يك قاب براي جلوگيري از آسيب ديدن بدنه اسلحه در هنگام شليك نارنجك. سليت هدف گيري نارنجك انداز داراي تنظيمات خودكاري براي اصلاح نقطه برخورد نارنجك ميباشد. براي مثال: انحراف نارنجك در هنگام شليك از فاصله 600 متري 6.6 متر در برد و 3 متر از جلو خواهد بود. GP_25 در تركيب با AKM و AK_74 كارايي خوبي به عنوان يك مجموعه اسلحه -نارنجك انداز از خود به نمايش گذاشت. گونه GP_30 از اين نارنجك انداز (6G21) داراي 20 درصد وزن كمتر و طرح ساده تري ميباشد. اين گونه داراي لوله بلند تريست و قسمت دهانه آن به شعله پوش لوله اسلحه وصل ميشود تا از تاثيرات منفي حاصل از شليك بر روي نحوه پرواز نارنجك به سمت هدف جلوگيري شود . گلوله VOG_25 در حالت پرتاب عمودي بردي معادل 10 متر دارد. فيوز بدون تاخير اين نارنجك با گلوله 30 ميليمتري VOG_17 تركيب شده است. گلوله VOG_25p تيز داراي يك خرج پران ميباشد كه پس از پرتاب در ارتفاع 0.5 تا 1.5 از سطح زمين منفجر ميشود تا تاثير بيشتري داشته باشد. نارنجك دودزاي G-RD-40 را نيز ميتوان با اين نارنجك انداز شليك نمود. http://world.guns.ru/grenade/gp-25_1.jpg http://world.guns.ru/grenade/gp-30_ak-74_1.jpg مشخصات GP_25 كاليبر: 40 ميليمتري گلوله: VOG_25 VOG_25p وزن خالي: 1.5 كيلوگرم طول: 32.3 سانتي متر طول لوله: 20.5 سانتي متر سرعت دهانه: 76 متر بر ثانيه نواخت تير كارآمد: 4 تا 5 تير در دقيقه حداكثر برد شليك: 400 متر حداكثر برد شليك با زاويه بالا: 200 متر مشخصات GP_30 كاليبر:40 ميليمتر گلوله: VOG_25 VOG_25p وزن خالي: 1.3 كيلوگرم طول: 27.6 سانتيمتر طول لوله: 20.5 سانتيمتر سرعت دهانه: 76 متر بر ثانيه نواخت تير كارآمد: 5 تا 6 تير در دقيقه حداكثر برد شليك: 400 متر منبع: مجله جنگ افزار شماره 55 صفحه 76

6 جان دستت درد نكنه عكس هاي باحالين. (اينارو از كجا گير مياري؟ من كه نتونستم گير بيارم ) (نكنه ADSL داري اونم با سرعت يك گيگ؟ )

[quote] سوخو24 گفته می شه خریده شده[/quote] سپاه سوخو 25 خريده.

سلاح هجومی Enfield SA-80 ، آخرین محصول رسمی و سازمانی كارخانه انفیلد انگلستان محسوب می شود. ارتش انگلستان در دهه 80 میلادی ، تصمیم به بكارگیری نسل جدیدی از سلاح های انفرادی با كالیبر كوچك و سرعت دهانه بالا گرفت. این پروژه ، با معرفی 2 سلاح SA80IW (سلاح پیاده نظام) و SA80LSW (سلاح پوشش سبك) آغاز شد. درواقع ارتش انگلستان قصد داشت تا سلاح FAL بلژیكی با كالیبر 62/7 میلیمتر را از رده خارج كرده و از سلاحی جدید استفاده كند. در سال 1977 و با ورود گلوله های 56/5 میلیمتری به بازار سلاح های انفرادی ناتو ، كارخانه انفیلد یك نوع گلوله جدید با كالیبر 19/0 اینچ (85/4 میلیمتری) را آزمایش كرد. سلاحی كه برای شلیك این گلوله ساخته شد ، XL65 نام گرفت. XL65 حداقل در ظاهر و بصورت كلی ، بسیار شبیه به انفیلد EM-2 بود. ولی شباهت آن به سلاح AR-18 امریكایی بیشتر بود ؛ با این تفاوت كه به شكل بولپاپ ساخته شده بود. با تآیید كالیبر 56/5 برای سلاح های انفرادی ناتو ، مهندسین انفیلد آن را با كالیبر 56/5 و كد XL-70 روانه مركز تست سلاح های ناتو كردند. این سلاح ، نهایتآ توسط نیروی زمینی ارتش انگلستان پذیرفته شد و تنها در سال 1984 ، مورد بهینه سازی های اندكی قرار گرفت. SA-80 های اولیه (L85 و L86) ، سلاح هایی پردردسر و كمی به درد نخور بودند. نگهداری ، تعمیر و نظافت آنها بسیار زمانبر و پرهزینه بود. تااینكه در سال 1997 ، برنامه اصلاح L85 وارد مرحله عملی شد. برنامه بهینه سازی این سلاح ، در سال 2002 و توسط شركت هكلر و كخ انجام شد. (شركت هكلر و كخ از سال 2000 تا سال 2002 ، در تملك شركت رویال اردنانس انگلیس بود.) http://world.guns.ru/assault/sa80-l22a1.jpg از مجموع 320 هزار قبضه L85-A1 تولید شده تا آن زمان ، 200 هزار قبضه مورد بهینه سازی قرار گرفته و با نام L85-A2 ، به ارتش انگلیس تحویل داده شدند.البته نتیجه حاصله ، باز هم رضایت بخش نبود. چرا كه در جنگ افغانستان و عراق ، معلوم شد كه كماكان نمی توان دیدی خوش بینانه به این سلاح داشت. L85-A2 به احتمال قوی ، جای خود را به سلاح G36 خواهد داد. نمونه دیگر L85-A1 یعنی SA80IW با لوله ای كوتاه تر و با نام L98-A1 ظاهر شد.ولی هرگز روانه میادین جنگ نشد و تنها برای آموزش تیراندازی به سربازان مبتدی استفاده می شود. L85 سنگین و كمی بددست است. مركز ثقل سلاح ، به قنداق نزدیك تر است تا به نوك لوله و به همین علت است كه حتی شكل بولپاپ سلاح هم به حفظ تعادل و كاهش جهش لوله آن كمكی نمی كند. گلنگدن L85 از نوع چرخشی بوده و با فشار گاز باروت عمل می كند. پیستون گاز ، از نوع كورس كوتاه است و درست بالای لوله قرار می گیرد. سیلندر گاز این سلاح ، دارای یك رگلاتور 3 حالته است ؛ حالت اول برای شلیك معمولی ، حالت دوم برای شلیك با نواخت تیر پایین تر و حالت سوم برای ایجاد حداكثر فشار گاز در لوله و پرتاب نارنجك تفنگی است. قابل ذكر است كه در حالت سوم ، مسیر برگشت گاز كاملآ بسته می شود. حمال گلنگدن ، بر روی دو ریل جانبی حركت می كند و دارای یك فنر ارتجاع جداگانه می باشد. (پیستون گاز هم دارای یك فنر ارتجاع جداگانه است.) گلنگدن هم دارای 7 زبانه می باشد كه به بدنه سلاح قفل می شوند. دستگیره گلنگدن ، به سمت چپ حمال گلنگدن وصل شده است. یكی از معایب این سلاح در مدل های اولیه ، برخورد پوكه با صورت یا بدن تیرانداز بود كه در مدل L85-A2 اصلاح شد. مكانیزم ماشه این سلاح ، در قنداق آن جاسازی شده و به واسطه یك میله بلند به ماشه وصل شده است. در مدل L85-A2 ، یك مكانیزم ایجاد تآخیر در عملكرد ماشه به كار رفت كه از نواخت تیر سلاح نمی كاهد. ولی باعث افزایش دقت در تیراندازی می شود. http://www.rm45.com/library/enfield-sa-80-1.jpg مشخصات فنی: كالیبر: 56/5 ناتو (223/0 رمینگتون) مكانیزم گلنگدن: چرخشی ، مسلح شونده به وسیله فشار غیرمستقیم گاز باروت طول: 780 میلیمتر استاندارد ، 709 میلیمتر مدل كارابین طول لوله: 518 میلیمتر استاندارد ، 442 میلیمتر مدل كارابین وزن: 4130 گرم مدل استاندارد بدون خشاب ، 5000 گرم با خشاب 30 تیری پر ظرفیت خشاب: 20 و 30 تیر نواخت تیر علمی: 650 تیر در دقیقه برد مفید: در حدود 500 متر http://www.armedforces-int.com/images/projects/14/sa80-in-field-usagelarge.jpg منبع:http://p30zip.com/thread-4530/index.html

[quote][color=darkblue]اون هواپیمای انگلیسی لایتینگ متعلق به فرانسه هست که تا 2 ماخ سرعت میگیرد و میتواند در یک دقیقه،پنجاه هزار پا ارتفاع بگیرد و میتوانست پرواز سوپر کروز هم انجام دهد،(این اولین هواپیمایی بود که چنین قابلیتی داشت) در ضمن در 1988 بازنشست شد... اصلا میخواید مقاله اش رو بنویسم؟؟؟ سخت ترش کنید...[/color][/quote] آفرين صبرداشته باش اين هنوز براي دست گرمي بود منتظر بعدي ها باش.