تاپیک جامع بررسی بالستیک خانواده شهاب تاپیک جامع بررسی بالستیک خانواده "شهاب"

[SAEID 2,829]

سیستم هدایتی موشک شهاب3 از نوع اینرسیایی است. در این روش همانطور که دوستان توضیح دادند از یک ژیروسکوپ برای تعیین موقعیت موشک استفاده میشود. به اضافه یک حافظه کوچک برای دادن مختصات محل پرتاب و برخورد. سکوها ساخت داخل است. اینا که چیزی نیست! روش سوختگیری هم بستگی به مدل موشک دارد. اگر موشک از سوخت مایع استفاده کند یکمی دچار دردسر خواهیم شد. مثلا زمان زیاد سوختگیری و طول عمر پائین و از بین رفتن محفظه سوخت در بلند مدت و ... اما سوخت جامع این مشکلات را ندارد و یک موشک را میتوان برای چندین سال شارژ کرد.

[cyrax 1]

از هر چيزي ميشه سوخت موشك ساخت ولي فاكتور هايي مثل دوام و غناي انرزي باعث شده اين سوخت ها زياد متنوع نباشند معروف ترين سوخت مايع موشك تو صنايع نظامي UDMH دی متیل هیدرازین نا متقارن به عنوان سوخت و دی نیتروژن تترا اکسید به عنوان اکسید کننده هست . بنزین و گازوییل مال زمان هیتلر بود معروف ترین سوخت جامد هم همون باروت بدون دود هستش (ترکیبی از نیترو گلیسیرین و نیترو سلولز) که اگه فیلم لانچ شهاب 3 رو دیده باشید خط دود پشت سرش باقی نمیذاره موشک سوخت جامد سریعتر آماده شلیک میشه ولی سرعت سوزش در سوخت جامد قابل کنترل نیست ولی موشک سوخت مایع این قابلیت رو داره همیشه شرایط مورد دلخواه نوع سوخت رو تعیین میکنه شاید جالب باشه براتون که مبارزان فلسطینی از شکر برای سوخت موشک استفاده میکنن

[karkas 835]

از توضیحاتون ممنون ولی سوختش چیه . منظورم اینه که چه ماده ای است . بنزینه گازوئیله بنزینی که در هواپیما استفاده می شه چ نوع سوختیه . اسمش چیه ؟؟؟؟

[Azarakhsh 1,068]

آقاي سايركس شما همون سايركسي هستين كه تو مخ مواد منفجره اين؟ بابا ما خيلي ارادت داريم بچه بياين هر چي سوال دارين از آقاي سايركس بپرسين icon_frown

[cyrax 1]

جناب كركس: امروزه سوخت تو همه موشك هاي سوخت مايع هيدرازين يا مشتقات هيدرازين هست (مثل شهاب ۳ در مدل سوخت مايع ) مدل سوخت جامد رو هنوز شك دارم و دقيق نميشه گفت چى هست جناب azarakhsh: اره هامون سایرکس هستم البته شما هم زياد شلوغش كردى من هنوز در حد آماتور هستم

[Lich 12]

از توضیحاتون ممنون ولی سوختش چیه .


منظورم اینه که چه ماده ای است .

بنزینه
گازوئیله
بنزینی که در هواپیما استفاده می شه

چ نوع سوختیه . اسمش چیه ؟؟؟؟

برادر! icon_frown سوخت موشک معمولا از هیدروزین که یکی از ترکیبات شیمیایی است تولید می شه! فرمولش هم N2H4 هست اگر اشتباه نکنم! از این ترکیب استفاده وسیعی در سنتز های شیمیایی می شه و یکی از اجزا سازنده سوخت موشک هاست! بویی شبیه بخار آمونیاک داره! هیدروزین گستره مایع و چگالی شبیه آب داره! و رنگ هم نداره! البته هیدروزین اگر اشتباه نکنم سوخت مایع هست! :lol: موشکی که از سوخت جامد استفاده می کنه موشکی هست که موتور اون! بتونه از سوخت جامد یعنی سوخت و اکسید کننده استفاده کنه! ببینید سوخت جامد بدلیل اینکه زمان پرتاب موشک رو به حداقل می رسونه و مدت طولانی تری هم می شه نگه اش داشت برای مصارف نظامی بهتره! ولی در مصارف غیر نظامی مثلا ماموریت های فضایی کاربرد زیادی نداره و اونها از سوخت مایع استفاده می کنند! ولی در ماموریت های فضایی اگر اشتباه نکنم موشک های بوست کننده از سوخت جامد استفاده می کنند! :cry:

[RezaKiani 1,900]

شهاب 3 مقدمه: اسكادهاي وحشت آفرين مدل اصلي موشك زمين به زمين اسكادآ بر اساس موشكهاي وي2 آلماني ساخته شد و به عنوان سلاحي ساده توسعه يافت تا در برابر اهدافي بزرگ مانند مناطق تجمع نيروها، انبارها و فرودگاه ها بكاررود. ترجيح داده مي شد كه از كلاهك هاي هسته اي بر روي اين موشك استفاده شود چرا كه دقت هدف گيري آن بسيار كم بود. به هرحال، در طي جنگ ايران-عراق و چند درگيري پس از آن اسكادها به ابزاري تبليغاتي و سلاحي براي ايجاد دهشت مبدل شدند. مخصوصا در طي عمليات آزاد سازي كويت در سال 1991، عراق مكررا خاك اسرائيل و عربستان سعودي را با موشكهاي الحسين خود مورد اصابت قرارداد. الحسين گونه اي از اسكاد بود كه برد آن را افزايش داده بودند و عراق تهديد مي كرد كه پيوستگي نيروهاي همراه با آمريكا را توسط آن درهم خواهد شكست. آمريكايي ها در آن زمان نتوانستند راهي مناسب براي متوقف كردند فعاليتهاي دو تيپ عراقي كه اين موشكها را به سمت اسرائيل شليك مي كردند بيابند درحاليكه همزمان سعي مي كردند تا اسرائيل را از حمله به عراق بازدارند، چرا كه ممكن بود اعراب به طرفداري از صدام برخيزند و در اين آشوب، عمليات آزادسازي كويت به آساني تبديل به يك منازعه اعراب-اسرائيل شود. ايراني ها از تجربيات خود و همچين تجربه حمله موشكي عراق به عربستان و اسرائيل درس آموختند. در ابتداي دهه 90 -همراه با همسايه هاي زيادي كه شروع به مسلح كردن خود با موشك كرده بودند- ايران پروژه توسه موشكهاي بومي خود را به راه انداختند تا بتوانند موشك بالستيك ميان بردي توليد كنند. نتيجه اين پروژه، توليد شهاب3 بود. شهاب3 موشكي با سوخت مايع و برد متوسط است و در ميان موشكهاي بالستيك ايران بيشترين برد را دارد. اين موشك از دل همكاري موشكي مشترك ايران و كره شمالي در زمينه تحقيقات و توسعه موشكهاي بالستيك -در دهه80- بيرون آمد. در آن زمان پروژه نودونگ بر اساس توسعه موشكهاي اسكاد انجام مي گرفت. مهمترين قسمت نودونگ موتور موشكي جديد آن بود. كره شمالي بيشتر تحقيقات خود را بر روي يك كپي بزرگ شده از موتور موشكي اسكاد متمركز كرده بود. چنين توسعه اي نيروي بيشتري توليد مي كرد و نيروي بيشتر اجازه مي داد تا موشك بزرگتري ساخته شود كه گاه اين توسعه توسط موشكهاي اصلي اسكاد و يا موتورهاي آنها غيرممكن بود. اولين آزمايش موشك نودونگ1 با هدايت مشترك ايران و كره شمالي در اوايل دهه 90 انجام شد اما درپي آن اين همكاري قطع شد و هر كشور پروژه موشكي خود را جداگانه پيگيري كرد. ايران بر پايه محموله هاي نودونگ1 -كه در سال 1993 دريافت كرده بود- شروع به توسعه موشكي كرد كه امروزه به نام شهاب3 خوانده مي شود. بر طبق گزارشهاي تاييد نشده كار بر روي اين پروژه در تاسيسات تحقيقاتي شهيد همت در جنوب تهران انجام مي شود. با داشتن موتور مناسب و موشكهاي شهاب3 توسعه داده شده و با انتظار از اينكه آنها در سال 2002 عملياتي شوند، ايراني ها تصميم گرفتند كه قطعات گوناگون موشك را براي مقاصد خود بهينه سازي كنند و در درجه اول به سيستم هدايت و قسمتي از موشك كه دوباره به جو زمين بازمي گردد پرداختند. برخلاف موشكهاي اسكاد، شهاب3 مرحله بالابرنده، موتور و مخازن سوخت خود را در هنگام رسيدن به نقطه اوج پرواز خود رهامي سازد و سپس فقط كلاهك -كه بر روي وسيله بازگشت نصب شده است- به سمت هدف روانه مي شود. چنين مانوري چند نتيجه مهم را دربردارد. مرحله بالابرنده در هنگامي كه موشك به آخرين ارتفاع مسير خود مي رسد بلااستفاده مي شود. بوستر خالي به نحو فزاينده اي موشك را ناپايدار مي كند و آنگاه اصلي ترين راه براي هدايت موشك استفاده از نيروي پيشران موتور اصلي است. بيشتر اين نيروي پيشران در مرحله اول پرتاب موشك مصرف مي شود. در كنار آن، مرحله بالابرنده به دليل بزرگي تشخيص موشك را براي سيستم هاي راداي ساده مي سازد و -مخصوصا در مرحله ورود مجدد موشك به زمين- بيشتر تحت تاثير جو و گرانش زمين قرارمي گيرد. دقت شهاب3 به توانايي جبران تغييرات مسير در مرحله بازگشت و قراردادن كلاهك در مسيري صحيح بستگي دارد. هنگامي كه كلاهك به ارتفاع بيش از 100كيلومتر -جايي كه تاثيرات جو بر روي موشك موثر نيستند- مي رسد تا لحظه برخورد از هدايت برخوردار نيست. پايان پرواز هدايت شده -كوتاه زماني پس از مرحله بالارفتن- نقطه اي است كه در آن نقطه برخورد انتخاب شده است. پس از آن، كلاهك به وسيله وزن خود در نقطه اي كه برايش محاسبه كرده اند سقوط مي كند. دقت چنين سلاح هايي به مرحله كوتاه بالارفتن بستگي دارد كه سيستم هدايت ژيرو-اينرسي بايد با دقت زيادي عمل كند. ايراني ها براي توسعه توانايي ساخت چنين سيستمي در دهه90 سرمايه گذاري سنگيني كردند و صنايع دفاعي ايران سرانجام به چنين توانايي دست يافتند. شهاب3؛ نه يك سوپر اسكاد در تركيب با يك كلاهك قوي، شهاب3 بايد يك موشك متعارف بالستيك قدرتمند در برابر هرگونه هدفي باشد اما امروزه اهداف توسط سيستمهاي ضدموشكي حفاظت مي شوند حتي اگر گزارشها دقت سيستمهاي هدفگيري را درهنگام برخورد بين 100 تا 200متر بيان كنند. شهاب3 توسط سازمان صنايع هوافضا -زير نظر مستقيم سپاه پاسداران انقلاب اسلامي- در سال 1998 با موفقيت آزمايش شد. در آن زمان نه تنها ادعاشد كه سيستم هدايت ابتدايي آن دقيق است حتي آن را بيشتر بهينه سازي كردند. همزمان، زيربناي ساخت آن توسعه يافت و ثابت شد كه مي توان موشك را به توليد انبوه رساند. هنگامي كه ديگر كشورها به توسعه چنين سلاح هايي روي آوردند، سپاه پاسداران خواست كه شهاب ارزان قيمت باشد تا بتوانند به تعداد زيادي آن را توليدكند و براي مقاصد متعارف از آن استفاده كند اما هنوز آنقدر دقيق باشد كه بتواند به صورت موثري در برابر اهداف نظامي بكاربرده شود. در واقع صنايع هوافضا با استفاده از يك موتور در شهاب3 توانست به اين هدف نائل شود. اين موتور قدرت خود را از سوختهاي مايع -مانند كروزون- كه در يك مخزن يك مرحله اي پرشده بودند مي گرفت و از سيتسمهاي هدايت فعال نهايي بهره گيري نمي كرد. همچنين مي توانستند شهاب3آ را پركنند و آن را براي مدتي طولاني انبارنمايند. پس مي توانستند اين موشكهاي آماده را در كوتاه ترين زمان، آماده شليك كنند. موشك جديد كلاهكي داشت كه در هنگام بازگشت دوباره كلاهك به جو زمين از مرحله بالابرنده جدامي شد. سپس، كلاهك با كمك از موتورهاي انتهايي خود شروع به چرخيدن به دور خود مي كرد. چنين توانايي يك پيشرفت با معني است چرا كه در طي زمان ورود كلاهك به جو، كلاهك مي تواند به سادگي ناپايدار شود، تكان بخورد و اندك تغييري در مسير، دقت آن را به صورتي چشمگير كاهش دهد. سرانجام، شهاب3 در تابستان 2003 وارد خدمت شد و در حال حاضر توسط 2 گروهان -از 10 گروهان موشكي موجود - موشك انداز نيروي هوايي ايران بكاربرده مي شود. درحاليكه آنها توسط نيروي هوايي نگهداري مي شوند به هرحال، به صورتي موثر تحت كنترل سپاه پاسداران هستند. هر گروهان موشكي حداقل داراي 6 كاميون حمل و شليك موشك است. حداقل 4 گونه مختلف از اين كاميونها در ايران مشاهده شده اند. بعضي از آنها توانايي حركت در بيرون از جاده را نيز دارند و نه تنها اين كاميونها مي توانند مسافتهاي طولاني را طي كنند بلكه به سادگي مي توان بدنه آنها را تبديل به تانكرهاي 12متري كرد كه به صورت گسترده در ايران، خاورميانه و اروپا از آنها استفاده مي شود. يك موشك كه قبلا پرشده است را مي توان در كوتاه زماني -تنها با استفاده از اطلاعات جي پي اس و يا اطلاعات خدمه از عوارض نشانه گذاري شده زمين- بلندكرده و پرتاب كرد. در سطح عمومي، هنوز اطلاعاتي متناقض در مورد برد و وزن كلاهك شهاب3آ وجود دارد. منابع قابل اعتماد برد آن را با استفاده از كلاهك 1200 كيلوگرمي 1300كيلومتر، با استفاده از كلاهك 1000كيلوگرمي 1500كيلومتر و نيز با استفاده از كلاهك 800كيلوگرمي 1700كيلوگرم ذكر كرده اند. در درجه نخست استفاده از اين موشك براي اهداف نظامي مدنظر است. ايراني ها به خوبي مي دانند كه كلاهكهاي بزرگتر موثرتر هستند مخصوصا كه مي توانند كلاهك را به سرعت 6تا7 ماخ برسانند. دقت موشك -درتركيب با كلاهك آن- توان نابودكردن اهداف تقويت شده و تقويت نشده را با يك انفجار مي دهد. شهاب3 با برد 1300 كيلومتر كلاهكي تقريبا 4 برابر سنگين تر از الحسين عراقي دارد. از سوي ديگر، براي ضربه زدن به هدف نظامي تقويت شده مي توان شهاب 3 را به صورت دسته جمعي پرتاب كرد. به عنوان مثال، در سال 2001 ايراني ها براي ضربه زدن به پايگاه هاي مجاهدين خلق در عراق 50 تا 60 موشك را در برابر تنها يك هدف بكارگرفتند تا حمله موثرتري را انجام دهند. اراده و توانايي استفاده از موشكهاي بالستيك به صورت همزمان، به روشني در اين مثال ديده مي شود. با اينحال، تاثير شهاب3 در برابر سيستمهاي دفاع ضد موشك مشكوك مانده است. اين موشك بسيار سريع است و كلاهك آن در هنگام ورود مجدد به جو سطح مقطع كمي دارد كه شناسايي آن را براي رادارها مشكل مي سازد. در مقايسه با اسكاد -و مخصوصا الحسين- شهاب3 به ارتفاع بيشتري مي رود و موشكهاي ضدموشك بايد براي رسيدن به آن سرعت بيشتري داشته و ارتفاع بيشتري بگيرند. به هرحال، خط سير ثابت آن رفتار آن را قابل پيش بيني مي كند و رهگيري آن را آسان مي سازد. با اين وجود، كلاهك در هنگام سرازير شدن به سمت هدف يك مرحله حركت پنهاني را طي مي كند. علت آن اين است كه پلاسما توليد شده در سپر حرارتي كلاهك، آشكارسازي و رهگيري موشك را در هنگام ورود كلاهك به جو بسيار مشكل مي سازد. شهاب3بي؛ يك جي دم با خط سير بالستيك به هرحال، مواجه شدن با اين واقعيت كه دشمنان ايران احتمالا يك سيستم ضدموشك مناسب در اختيار دارند و هنگام روبروشدن با موشكهاي غيردقيق الحسين تجربه به دست آورده اند ايراني ها را به اين سمت سوق داد كه موشكي بسازند كه نه تنها خود دقيق باشد بلكه همچنين كلاهك آن در مسير برخورد تا هدف قابل هدايت باشد. شهاب3بي نتيجه چنين تلاشي است. در طي آزمايشهاي جديد، شهاب3بي ثابت كرد كه چند تفاوت معني دار با نمونه قبلي خود دارد. بيشترين تغييرات بر روي سيستم هدايت و كلاهك آن اعمال شد. البته چند تغيير كوچك نيز در بدنه موشك داده شده بود. مهمترين تغيير، يك كلاهك جديد بود كه داراي سيستم هدايت نهايي و يك روش هدايت جديد بود. اين كلاهك به صورت كامل با كلاهك معمولي شهاب3آ -با تثبيت كننده چرخان- تفاوت داشت. كلاهك جديد يك سيستم هدايت راكت دار داشت. با اين روش ديگر نيازي به چرخش براي تثبيت مسير كلاهك -حداقل نه براي تمام مسير فرودآمدن- نبود. به هرحال اين سيستم كنترل اجازه مي داد تا شهاب3بي در تمام مراحل حركتش قابل هدايت باشد و تصحيح مسير در هر لحظه پس از پرتاب قابل انجام باشد. شهاب3بي به صورت رسمي كوتاه زماني پس از هدف قراردادن آزمايشي يك فروند اسكاد توسط سيستم ضدموشكي آرو توسط اسرائيل انجام شد. وزير دفاع ايران گفت كه اين موشك مي تواند پاسخي به آرو اسرائيل باشد و در پشت اين اظهارات دلايلي قابل باور وجود داشت. احتمال زيادي دارد كه اين كلاهك نه تنها در مسير پرتابش قابل هدايت باشد بلكه بتواند مانورهاي گريز نيز انجام دهد. اين مانورها مي تواند براي هر سيستم ضدموشكي در رهگيري شهاب3بي مشكلاتي بيكران ايجاد كند. در حدود 1سال قبل ايران براي اولين بار ادعاكرد كه يك سيستم ژيروسكوپ-اينرسي ليزري را توسعه داده و توليد كرده است كه يك سيستم هدايت جي پي اس را به عنوان پشتيبان همراه خود دارد. براي اينكه شهاب3بي در تمام مسير پرتاب خود قابل هدايت باشد يك تصحيح براي اين دو سيستم مورد نياز است. هر دو اين تكنولوژي ها دقيق هستند و براي محاسبات مرحله پاياني بكارمي روند. هنوز معلوم نيست كه اين تكنولوژي در شهاب3بي بكاررفته است يا نه، اما ضربه آن مي تواند كوبنده باشد مخصوصا به همراه سيستم تصحيح مسير شهاب3 مي تواند به چند هدف برسد. موشك مي تواند مسير خود را چند بار در طي مرحله ورود به جو و حتي مرحله پاياني حركت تغيير دهد و به صورتي موثر از رهگيري موشك توسط محاسبه مسيرش -روشي كه تقريبا تمام سيستمهاي ضدموشك فعلي از آن استفاده مي كنند- جلوگيري كند. با توجه به سرعت بالاي موشك و توانايي پركردن موشك مدتها قبل از استفاده نسبت زماني پرتاب\برخورد اين موشك بسيار كوتاه است. اين امر بدان معني است كه سيستم هدايت زيرو-اينرسي مي تواند تا لحظه برخورد در حال تصحيح مسير موشك باقي بماند. با چنين سيستم هدايتي شهاب3بي مي تواند شعاع دقتي بين 30تا 50 متر يا حتي كمتر داشته باشد. ايراني ها قبلا با موشكهاي فاتح110 خود كه مجهز به يك سيستم هدايت انتهايي الكترو-اپتيكال است نشان داده اند كه سيستم هاي دقيقتري را نيز توسعه داده اند. ثابت نشده است كه در شهاب3بي چيزي شبيه به اين بكار رفته باشد اما بايد هدايت آن كاملا به سيستم اينرسي و احتمالا جي پي اس وابسته باشد. اين بهبودهاي جديد در دقت موشك ظاهرا دليل اين است كه چرا وزن كلاهك به صورت معناداري كاهش يافته است. حدس زده مي شود كه وزن كلاهك جديد 500كيلوگرم باشد. اين وزن براي توانايي حمله به يك نقطه كوچك اكتفا مي كند. دليل ديگر براي استفاده از كلاهك سبكتر شايد افزايش برد موشك باشد. گزارش مي شود كه برد آن بين 1700 تا 2500كيلومتر است. نتايج برنامه شهاب3 براي افزايش توان دفاعي ايران بسيار مهم مي باشد. حال اين سلاح در ظاهر اصلي ترين سلاح ضربتي عميق نيروهاي مسلح ايران است كه حتي از شكاري-بمب افكنهاي نيروي هوايي جلوتر بكارگرفته خواهند شد. اين پروژه گام به گام توسط سرمايه گذاري سنگين و توليد انبوه شهاب3 در 2 سال گذشته آماده شده است. شهاب3بي ظاهرا به مرحله عملياتي شدن رسيده است اما آشكار نيست كه اين مدل قبلا توليد شده است يا خير. به هرحال، مطمئنا مدل جديد از مدل مقدماتي شهاب3آ بسيار گرانقيمت تر است و اين امر نشان مي دهد كه چرا شهاب3آ هنوز در خط توليد باقي مانده است در حالي كه شهاب3بي تنها در برابر اهدافي با تقدم بالا و يا اهدافي كه به سختي از آنها دفاع مي شود استفاده مي شود. شايد پس از يك رگبار از شهابهاي 3آ كه دشمن را مجبور به استفاده از موشكهاي ضدموشك خود مي كند نوبت به استفاده از شهاب3بي برسد. به همان نسبت ممكن است كه ابتدا موشك شهاب3بي براي نابود كردن اجزا حياتي يك سيستم دفاع موشكي بكار رود و پس از آن موشكهاي شهاب3آ اهداف حقيقي را مورد اصابت قراردهند. درضمن، درحاليكه تعدادي از منابع ذكركرده اند كه توسعه شهاب4، شهاب5 و حتي شهاب 6 به سرعت در حال انجام است هيچ نشاني از اين موشكها ديده نشده است. گفته مي شود كه انواعي از اين موشكها براي قرار دادن ماهواره در مدار زمين طراحي شده اند. درحال حاضر ايرانيها مجبورند كه در ابتدا تعداد زيادي شهاب3آ و بي توليد كنند. پس از آن ممكن است كه آنها مدلهايي ديگر را -حتي با سيستم برگشت به جو پيشرفته تر- توسعه دهند. در ضمن، بايد چشم انتظار معرفي موشكهاي بيشتري با سوخت جامد باشيم. در حال حاضر 2 گروهان از 10 گروهان موشكي نيروي هوايي به شهاب3آ مسلح هستند اما آشكار نيست كه واحدجداگانه اي را به شهاب3بي مسلح خواهند كرد يا اينكه موشك جديد را به واحدهاي موجود واگذار خواهند نمود اما احتمالا يكي از واحدهاي مسلح به اسكادهاي قديمي را با شهاب3 دوباره مسلح مي كنند. نويسنده پدرو بي.دي. و تام كوپر 18 دسامبر 2003 برگرفته از سایت acig

[Lich 12]

دستت درد نکنه کیانی جان ولی شهاب-3 اسکاد نیست! icon_frown

[RezaKiani 1,900]

اتفاقا این بنده خدا هم همین رو گفته. برای مقدمه گفته که چرا ایران به موشکهای بالستیک علاقه مند شد. بعدش اومده گفته شهاب 3 ، نه سوپر اسکاد. منظورش اینه که شهاب 3 طرفا یک اسکاد نیست که آپ تو دیت شده باشه بلکه یک سلاح جدید با مشخصات جدید هستش و توانایی هایی فراتر از یک اسکاد. بزرگترین تفاوت بین شهاب 3 و اسکاد بر اساس این مقاله این هستش که قسمت سوخت و بدنه شهاب 3 پس از اتمام سوخت از کلاهک جدامیشه. این جوری تغییرات جوی در انتهای مسیر کمتر می تونه روی کلاهک تاثیر بزاره و اون رو منحرف کنه. در زمینه هدایت نیز قسمت انتهایی پرواز احتمالا برای افزایش دقت از سیستم جی پی اس استفاده می کنه. چندتا توضیح درباره سوالات کرکس عزیز: موشک بالستیک اسمش روشه یعنی مسیر خط سیر اون یه منحنی هستش. ابتدا موشک بر اساس مختصات هدف تحت یه زاویه ای مشخص و محاسبه شده پرتاب می شه. بعد از اینکه سوخت موشک تموم شد کلاهک مثل یک پرتابه و با نیروی وزن خودش سقوط می کنه. این که کجا سقوط کنه بسته به نیروی سرعت اولیه در هنگام پرتاب و زاویه پرتاب داره. سوخت موشک شهاب به احتمال خیلی زیاد سوخت مایع هستش. بزرگترین بدی این سوخت این هست که نمی شه موشک را باهاش پر کرد وآماده پرتاب نگه داشت. چون از نظر ایمنی امکان انفجار موشک هست. قبل از پرتاب باید اون رو سوخت گیری کرد که همین مسئله پاشنه آشیل موشکهای با سوخت مایع هست. چون دیگه موشک تبدیل به یک هدف ثابت و بی دفاع شده است. سوخت مایع هم اینجوری هستش که از ترکیب چند تا مواد شیمیایی در مخازن جداگانه در موتور موشک شعله بوجود میاد. یعنی چندتا ماده باید در موتور موشک باهم ترکیب بشن. توضیحات آقا سایرکس کافی و کامل هستش. آقا سعید هم که توضیحات مکمل درباره بقیه موارد رو دادند.

[Lich 12]

خوب برادر این تعداد موشک های شهاب-3 مارو کم در نظر گرفته! درضمن فکر نمی کنم بتونه از جی پی اس استفاده کنه بلکه از سیستم مشابه نظیر گلوناس باشه!

[RezaKiani 1,900]

بابا لیچ جان تو با این دقتت باید مسئول پرتاب این موشکها بشی تا به جای اسرائیل افغانستان رو بزنی. دوست من اخر مقاله تاریخ مقاله رو نوشته 2003 الان 5 سال از این تاریخ گذشته معلومه که تو ی این فاصله تعداد موشکهای ما خیلی بیشتر شده. تازه با توجه به مانورهای موشکی 2-3 سال گذشته احتمالا دقت موشکها هم باید بیشتر شده باشه. مانور فقط واسه پز دادن نیست که. مانور می کنند که عیب و ایرادهای عملیاتی موشک معلوم بشه تا بتونند اونها رو اصلاح کنند. به هر حال مقاله جالب و کاملی هستش. حیف که بلد نیستم عکس بذارم توی سایت چون چندتا عکس هم داشت. اون وقت کامل تر میشد. مواظب خودت باش. رضا

[Lich 12]

بابا لیچ جان تو با این دقتت باید مسئول پرتاب این موشکها بشی تا به جای اسرائیل افغانستان رو بزنی.
دوست من اخر مقاله تاریخ مقاله رو نوشته 2003 الان 5 سال از این تاریخ گذشته معلومه که تو ی این فاصله تعداد موشکهای ما خیلی بیشتر شده.
تازه با توجه به مانورهای موشکی 2-3 سال گذشته احتمالا دقت موشکها هم باید بیشتر شده باشه. مانور فقط واسه پز دادن نیست که. مانور می کنند که عیب و ایرادهای عملیاتی موشک معلوم بشه تا بتونند اونها رو اصلاح کنند.
به هر حال مقاله جالب و کاملی هستش. حیف که بلد نیستم عکس بذارم توی سایت چون چندتا عکس هم داشت. اون وقت کامل تر میشد.
مواظب خودت باش.
رضا

برادر همون سال 2003 هم بیشتر از تعداد اعلام شده این موشک ها رو در اختیار داشتیم!

[Armanmodern 238]

RezaKiani عزیز: دستت درد نکنه. مطلب جالبی رو به تاپیک اضافه کردی. یه سوال اساسی برای من پیش اومده. این آقای تام کوپر اینهمه اطلاعات در مورد قوای نظامی ایران رو ازکجا میاره؟ تقریباً حجم اطلاعات منتشر شده از ایشان در مورد نیروی هوایی با اطلاعات منتشر شده توسط بقیه منابع و مراجع برابری میکنه یا حتی بیشتره! ایکاش اطلاعاتی هم در مورد آخرین نسخه شهاب-3 یعنی شهاب-3 دی میدادید.

[SEYYEDI 2]

از توضیحاتون ممنون ولی سوختش چیه .


منظورم اینه که چه ماده ای است .

بنزینه
گازوئیله
بنزینی که در هواپیما استفاده می شه

چ نوع سوختیه . اسمش چیه ؟؟؟؟

دوستان سلام
سوخت ها متفاوت هستن که در شهاب3 هم از نوع مایع و هم جامد استفاده میشه حالا اینکه دقیقا از چه سوختی استفاده میشه من نمیدونم
ولی احتمال زیاد میدم که توی نوع جامدش از کروسین و آر پی-1 که نوع خاصی از کروسین هست استفاده بشه
کروسین : مخلوطی ازهیدروکربن که ساختار تشکیل دهنده با توجه به منبع اون ساحتار متفاوته
توی کروسین معمولا 10 هیدروکربن که هر کدوم شامل 10-16 اتم کربن هست وجود داره

[RezaKiani 1,900]

آرمان جان این بنده خدا تا اونجا که من فهمیدم یه محققه و چون توی کشور اونها واسه محقق جماعت ارزش قائل هستند می تونه با خیال راحت تحقیق کنه و بره این ور اونور اطلاعات کسب کنه با خلبانهای سابق ایران و عراق مصاحبه کنه و اطلاعات دست اولی رو ازشون بیرون بکشه ولی همین بنده خدا اگر توی کشور ما زندگی می کرد احتمالا الان واستاده بود سر میدون داشت مسافرکشی می کرد. حاضرم سر یه برج حقوقم شرط ببندم. شما یه مطلب تحقیقی دست اول تهیه کن برفست برای مجلات نظامی و هواپیمایی ایران اگر تونستی ازشون یه قرون بیرون بکشی؟!