امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

عجب.
خوب خوش ساخته بر خلاف اسلحه های روسی.
بالاخره سلاح خوش رنگ و ساخت از روسا دیدیم.
راستی اینا فک نکنم به این سادگیا دست از سر کلاش بردارن.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینا چرا انقد خودشون رو اذیت میکنن؟؟؟؟ به نظرم بعد از ارمانات، در حال حاضر این حضرت اچ‌کی 416 هستش که به یه بیس اسلحه برا سایرین شده...!!!
جدیدا هرچی اسلحه‌ی جدید طراحی میشه، فو ریل، کوتاه، پر و با استیل ظاهری همون اقای 416 هکلر ان کخ میباشن!!...

واقعا توان المان‌ها در اسلحه ساختن محشره! :)
اون از جی 3، بعدش جی36 و الان هم 416 که هر سه، در زمان خودشون تو فیلم‌ها و بازی های زیادی به دست شخصیت های مختلف بودن!!...

-----------------
ایرادات ظاهریش:
محافظ دست زیرین، ریل خور نیست و باید مجددا بهش ریل اضافه کرد! :|

تغییرات حاصل شده‌ی جدید، با تعویض ماشه، دسته، محافظ دست و قندان ak47 هم ایجاد میشه و فکر نمی‌کنم شخصی حاضر باشه بین AK47 مدرن شده! و هر AK دیگه‌ای، دومی رو انتخاب بکنه!!... ویرایش شده در توسط senaps
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اسم سلاح اشتباهه. آخرین عضو خانواده AK، مدلی هست به نام AK-12. این در واقع یک AKM بوده که به ریل، قنداق تلسکوپی، قبضه و خشابگیر جدید مجهز شده. اگر Krebs AK-15 رو جستجو کنید پیداش میکنید.
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
ادیب جان من اون نگاشته را خوندم نسخه اشم دارم ولی طرح بهسازی ژ3 از طرح خیبر و سما جداست شما که مطلب را خوندی خودت می دونی اینو گفتم برای دوستانی که مطلع نبودند :rose:
[/quote]
شماره ی چندم مجله بوده؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='reza2250' timestamp='1383796637' post='347140']
شماره ی چندم مجله بوده؟
[/quote]

شماره 87 اسفند سال 90 در لینک زیر میتونی بخونیش :

[url="http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?t=12703"]http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?t=12703[/url]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='Srbazazry' timestamp='1382722129' post='345574']
این که همه چیزشو از اسلحه های دیگه قرض میگیره :laughing:
[/quote]

بله و این یکی از بهترین مزیت های هر سلاحی در دنیا میتونه باشه....
جی 11 هکلر که معرف حضور هست؟!!که الان در اعماق انبارهای این شرکت خاک میخوره.....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بله اشک صهیونیستهارو در آورد منتها از خنده! خدارو شکر برنامش کنسل شد.پروژه کارا  واقعا کارآمدتر از این خیبر بود.بهر حال هردو کنار گذاشته شدن تا جا برای پروژه های بهتر باز بشه.فاتح الان پروژه خوب و مدرن و آینده داریه اگر به لحاظ اقتصادی صرفه تولید انبوه داشته باشه.

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
 
 

457792_887.jpg

 
مدیر کارخانه ابزار و اسلحه سازی 'ایژفسک ' یا همان 'کلاشنیکوف' اعلام کرد که نسل چهارم اسلحه های جدید این کارخانه با نام 'سری 100' بزودی وارد بازار تسلیحاتی خواهند شد.

به گزارش ایرنا، 'دیمیتری تاراسف' افزود: از اواخر سال گذشته میلادی روند تولید محصولات خود را به میزان دو برابر افزایش داده ایم.

وی گفت: در میان این تولیدات می توان به مدل های نوین اسلحه 'AK-12 ' و اسلحه های نسل چهارم، اشاره کرد.

تاراسف همچنین اعلام کرد که مرحله نخست بررسی و آزمایش های سلاح 'AK-12 ' بتدریج رو به اتمام و قیمت هر قبضه اسلحه کلاشنیکوف جدید حدود یک هزار دلار برآورد شده است.

مدیر کارخانه کلاشینکف در ادامه بیان داشت: بازار جهانی در حال گسترش است و تقاضا برای محصولات جدید این کارخانه نیز روز به روز در حال افزایش می باشد. 
ویرایش شده در توسط vahidg
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کلاشای مال ماهم یه سایت نشونه گیری دارن جلوتو میگیری بالارو میزنه دیدم که میگم

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کلاشای مال ماهم یه سایت نشونه گیری دارن جلوتو میگیری بالارو میزنه دیدم که میگم

 

دوست عزیز من هم از این کلاش افغانی های داغون دیدم و شلیک هم کردم باهاشون. اینا فقط مصرف آموزشی دارن و کاربرشون عمدتا بچه های دبیرستانی/راهنمایی هستن که برای درس "دفاعی" آموزش میبینن (مثل من یا شما)

مشکل دقت یا گریپاژ این تسلیحات قدیمی، لوله پوسیده اونها هست. البته خرابی مجرای برگشت گاز هم در گریپاژ بی دلیل نیستن. باز و بست های الکی و زمین خوردن هایی که بچه ها هنگام تمرین/بازی سر این اسلحه میارن به کنار. (یادمه اسلحه دوستم وقتی شلیک میکرد خشابش میپرید بیرون! ... کلی هم بچه ها پوکه خالی کش رفتن!)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مدارک جدید نشان می‌دهد که تروریست‌ها در سال‌های اخیر ترجیح می‌دهند به جای استفاده از بمب‌ها و کمربندهای انفجاری، از سلاح کلاشنیکف استفاده کنند. دلیل اسقبال آنها از این سلاح چیست؟ و این سلاح چگونه به دست آنها می‌رسد؟ وب‌سایت گاردین در گزارشی مبسوط به این سئوال‌ها پاسخ داده است.

 

گروه بین الملل خبرگزاری آنا: در سال‌های پس از 11 سپتامبر، کمربندهای انفجاری، خودورهای بمب‌گذاری‌شده و وسایل انفجاری دست‌ساز، سلاح‌های بودند که بیشتر تروریست‌ها، آن‌ها را انتخاب می‌کردند. این سلاح‌ها، پنهان‌شدنی، کشنده و مبارزه با آن‌ها دشوار بود.

اما همان‌طور که سال 2015 به اتمام می‌رسد و فجایع موجود در این سال، در تمام تقویم دیده می‌شود- یعنی حادثه شارلی ابدو، پاریس، کپنهاگ، تونس و...- این کلاشنیکف آک 47 است که پیش می‌تازد.

در تمام اروپا، تروریست‌هایی که اقدامات تروریستی انجام داده‌اند، بیشتر از هر سلاح دیگری از کلاشنیکف آک 47 استفاده کرده‌اند. در حملات 13 نوامبر (22 آبان) پاریس، بمب‌گذاران انتخاری تعداد اندکی را کشتند اما افراد مسلح به این سلاح، شمار زیادی را از بین بردند. همچنین در حملات تونس و کنیا، همین سلاح‌های خودکار بودند که خسارات زیادی به بار آوردند.

برای سال‌ها، خیلی‌ها از وجود گسترده این سلاح‌ها با خبر بودند، اما روش مرگباری که ماه گذشته در پاریس به کار گرفته شد، اروپا را مجبور کرد که به خطرات مربوط به این سلاح توجه کند.

اکنون قانون‌گذاران در تمام قاره اروپا، تلاش می کنند، که بنیادهای درستی برای این موضوع پیدا کنند از جمله اینکه این سلاح‌ها از کجا می‌آید؟ دلال این سلاح‌ها کیست؟ و چرا این سلاح‌ها مجددا محبوب شده‌اند؟

سرنخ بالکان

بخشی از پاسخ را می‌توان در یک خانه روستایی کوچک در منطقه بالکان در پایین کوه‌های مرکزی مونته‌نگرو پیدا کرد. در یکی از اتاق‌های این خانه، «زلیکو ووچلیچ» مشغول سیگار کشیدن است.

http://ana.ir/media/image/1394/10/11/635872108135266213.jpg

اینجا خانه‌ای فقیر نشین است. دیوارها کپک زده‌اند. سقف رطوبت دارد و تنها وسیله‌های داخل خانه، یک تلویزیون کهنه، یک اجاق گاز و یک یخچال است.

«زلیکو ووچلیچ» متوجه شده است که برادرش «ولاتکو» تلاش می‌کند از طریق تجارت اسلحه کسب درآمد کند.

در روز 5 نوامبر (14 آبان)، ولاتکو ووچلیچ در حالی که یک روولور، دو تپانچه، دو نارنجک، 200 گرم تی.ان.تی و 8 قبضه کلاشنیکف به همراه داشت در یک بزرگراه در آلمان متوقف شد.

زلیکو می‌گوید: «چند شب است که خوابم نبرده است و فقط به این فکر می‌کنم که آیا راهی وجود دارد او را نجات دهیم.»

پلیس نتوانسته ارتباطی بین ولاتکو با هیچ طرح تروریستی پیدا کند. اما آنها معتقدند وی یک دلال کوچک در تجارت غیرقانونی اسلحه است که ارزش سالانه آن در کل جهان به 320 میلیون دلار می‌رسد.

مسیری که وی طی کرده، مسیری است که برای قاچاقچیان اسلحه کاملا آشناست: مونته‌نگرو، کرواسی، اسلوونی، اتریش و از آنجا به جنوب آلمان در نزدیکی روزنهایم. مقصد نهایی یک پارکینگ خودرو در پاریس بوده است.

ریشه‌های قاچاق کلاشنیکف

زمانی که پلیس از کلمه کلاشنیکف برای توصیف سلاح‌هایی که توقیف‌کرده استفاده می‌کند، به یک برند موروثی اشاره دارد که نسل‌های مختلفی را تجربه کرده است.

نسل اول این سلاح، آک 47 که توسط میخائیل کلاشنیکف، ژنرال ارتش شوروی، طراحی شد در سال 1948 در این ارتش مورد استفاده قرار گرفت.

چین کلاشنیکف را به کشورهای آفریقایی صادر می‌کند. در آنجا، این سلاح‌ها وارد بازار غیرقانونی می‌شود یا اینکه سربازان آنها را می‌فرشند یا اینکه خود کشورها این سلاح‌ها را در اختیار نیروهای شورشی موجود در دیگر کشورها قرار می‌دهند
 
 

اما امروز، این نام به 200 نوع سلاح تهاجمی با الگوی آک اطلاق می‌شود. به گفته «میخائیل هادجس»، نویسنده کتاب «آک 47: داستان اسلحه مردم»، هر 35 نفر در دنیا یکی از انواع 200 گانه کلاشنیکف را در اختیار دارد.

این سلاح‌ها به صورت قانونی برای تجارت بین‌المللی در بیش از 30 کشور ساخته می‌شود که چین در رتبه نخست آنها قرار دارد.

اما این سلاح‌های قانونی می‌توانند به سرعت در روش‌های غیرقانونی به کار گرفته شوند. چین کلاشنیکف را به کشورهای آفریقایی صادر می‌کند. در آنجا، این سلاح‌ها وارد بازار غیرقانونی می‌شود یا اینکه سربازان آنها را می‌فرشند یا اینکه خود کشورها این سلاح‌ها را در اختیار نیروهای شورشی موجود در دیگر کشورها قرار می‌دهند.

لیبی، با جنگ داخلی‌اش، بیشتر از هر جای دیگری در آفریقا محل ظهور گسترده این سلاح بود.

گزارشی از کارگروه کارشناسان سازمان ملل متحد درباره تحریم سلاح در لیبی مشخص کرده که این سلاح‌ها به صورت غیرقانونی به 14 کشور صادر شده‌ است. اگرچه هنوز هیچ مدرکی مبنی بر ورود این سلاح‌ها به اروپا وجود ندارد، بیشتر کارشناسان اعتقاد دارند که این موضوع مربوط به زمان است و در آینده مشخص خواهد شد که این سلاح‌ها به اروپا آمده‌اند.

سرنخ لیبی

همان‌طور که تولید مداوم آک 47های جدید به میزان یک میلیون در سال ادامه دارد، ده‌ها میلیون کلاشنیکف در مناطق غربی بالکان، مناطق متعلق به اتحاد جماهیر شوروی سابق و شمال آفریقا وجود دارد که به رغم آنکه تاریخ تولید آنها به دهه 1980 و ماقبل از آن بازمی‌گردد هنوز به خوبی کار می‌کنند.

در آلبانی به تنهایی بعد از ناآرامی‌های 1997، حدود 750 هزار کلاشنیکف ناپدید شد تا بازار سیاه سلاح‌های گرم غیرقانونی در این منطقه به وجود آید. این سلاح‌های قدیمی اغلب به دست دلالان بازسازی می‌شوند تا برای استفاده باندهای تروریستی و تبهکار قابل دوام باشد.

«مارک ماستاگلیو» کارشناس گلوله در بریتانیا، درباره راز محبوبیت کلاشنیکف می‌گوید «یک کیت بسیار ساده وجود دارد. استفاده از آن بسیار آسان است و این موضوع، توضیح می‌دهد که چرا یک فرد 12 ساله هم می‌تواند آن را حمل کند. این سلاح‌ها بسیار محکم هستند و در همه نوع آب و هوایی قابلیت استفاده دارند، اعم از بیابان‌های گرم و شنزار یا در سیبری و این دلیل آن است که چرا این سلاح‌ها محبوب هستند.»

http://ana.ir/media/image/1394/10/11/635872114793201907.jpg

در صربستان تخمین زده می‌شود که بیش از 900 هزار سلاح گرم غیرقانونی که عمدتا از نوع آک 47 هستند، وجود دارد. در بوسنی تخمین زده می‌شود که می‌توان 750 هزار سلاح غیرقانونی پیدا کرد. بسیاری از این سلاح‌ها را، افراد عادی پس از بحران بالکان به خانه‌هایشان برده شدند.

«الکساندر رادیچ» یک کارشناس سلاح می‌گوید در پایان جنگ‌ها، همه رزمندگان سلاح‌هایشان را به خانه می‌برند. در سال‌های نخست، خیلی از این افرد، این سلاح‌ها را پنهان و سپس شروع به فروختن آنها در بازار سیاه به مبلغ بسیار اندک 100 یورو کردند.

به نظر می‌رسد بسیاری از سلاح‌هایی که در کشتار پاریس استفاده شدند از بالکان می‌آمدند. «میلیکو برزکویچ» مدیر کارخانه تولید سلاح «زاستاوا» در صربستان، می‌گوید شماره سریال هشت سلاحی که پلیس فرانسه کشف کرد نشان می‌دهد که این سلاح‌ها در کارخانه او ساخته شده است. پلیس فرانسه را ام 70 که نوع یوگسلاو آک 47 است، در پاریس پیدا کرد. اما در حالی که کشف منشا این سلاح‌ها مفید است، این موضوع کمک اندکی می‌کند که بدانیم چگونه این سلاح‌ها به دست تروریست‌ها می‌رسد.

«ایوان زورژانوسکی» که در صربستان برای یک پروژه تحت نظارت سازمان ملل متحد برای توقف تولید و قاچاق کلاشنیکف‌های غیرقانونی و دیگر سلاح‌های گرم کوچک فعالیت می‌کند، می‌گوید: «بسیار دشوار است که رد چرخه این سلاح‌ها را پیدا کنیم.» او می‌افزاید: «ممکن است بفهمید که این سلاح‌ها در اواخر دهه 80 میلادی در انبار ارتش یوگسلاوی نگهداری می‌شدند، اما نمی‌توانید متوجه شوید که مابین دهه 80 تا سال 2015 این سلاح‌ها کجا بوده‌اند. بنابراین بسیار دشوار است که بفهمیم این سلاح‌ها واقعا چگونه به اروپا رسیده‌اند. رسیدن به اطلاعاتی درست در این باره بسیار سخت است.»

راه‌های قاچاق کلاشنیکف

گفته می‌شود که ولاتکو ووچلیچ، بخشی از آن روندی است که کارشناسان به آن «تجارت کوچک» یا قاچاق کم‌حجم سلاح‌های گرم به کل اروپا می‌خوانند. تا زمان بازداشت او، هیچ چیزی در زندگی‌اش قابل توجه نبود. او آدم سرشناسی به‌شمار نمی‌آمد.

ولاتکو نه ازدواج کرده بود و نه فرزندی داشت. هیچ سوء‌سابقه‌ای ندارد و به گفته برادرش برای به دست آوردن کمتر از 400 یورو (290 دلار) برای هر ماه، در تابستان در باغی کار می‌کرد.

در حالی‌که قاچاق اسلحه در قیاس با قاچاق دارو اندک است، اما سود ناشی از آن هنگفت است. کلاشنیکف‌ها در مناطق بالکان تقریبا 300 تا 500 یورو فروخته می‌شوند و سپس در اروپا می‌توان آن را به قیمت 4500 یورو فروخت
 
 

تا یک ماه و نیم قبل از سفر آخرش، او هرگز به خارج از کشور نرفته بود و به ندرت بیش از چند مایل آن هم برای گرفتن پاسپورت و گواهینامه بین‌المللی رانندگی، فرمان خودرو را به دست گرفته بود.

زلیکو می‌گوید: «آیا ممکن است فردی برای اولین‌بار از کشورش خارج شود آن هم به قصد قاچاق سلاح؟»

اما این حادثه‌ای است که در کل امکان‌پذیر است. در کل اروپا قاچاقچیانی وجود دارند که کالاهای نظامی را قاچاق می‌کنند.

زورژانوسکی می‌گوید: «فرضیه‌ای که درست است این است که سلاح‌های گرم از همان راهی قاچاق می‌شوند که مواد مخدر قاچاق می‌شوند. خیلی از این سلاح‌ها از طریق جاده‌ها قاچاق می‌شوند. اینها، قاچاق کوچک هستند. هیچ قاچاق بزرگی وجود ندارد. ما تاکنون قاچاق بزرگی ندیده‌ایم. دو یا سه کلت خودکار یا تفنگ‌های از رده خارج که در خودرو یا اتوبوس جاسازی می‌شوند.»

میزان قاچاق اسلحه در قیاس با قاچاق مواد مخدر اندک است. برخلاف کوکائین که در چند تُن بسته‌بندی می‌شوند، فقط تعدادی کلاشنیکف را می‌توان در یک مرحله قاچاق کرد.

در حالی که قاچاق اسلحه در قیاس با قاچاق مواد مخدر اندک است، اما سود ناشی از آن هنگفت است. کلاشنیکف‌ها در مناطق بالکان تقریبا 300 تا 500 یورو فروخته می‌شوند و سپس در اروپا می‌توان آن را به قیمت 4500 یورو فروخت. اما به گفته «نیلز دوگت»، در موسسه صلح Flemish، این قیمت‌ها در حال افت هستند به گونه‌ای که اکنون می‌توان آنها را هزار تا دو هزار یورو خرید.

سرنخ بالکان

جذابیت دیگر قاچاق سلاح، دشواری مربوط به ردیابی آن به ویژه در کل اروپاست. حقیقت دیگر آن است که در بسیاری از کشورهای اروپایی، قاچاق سلاح مجازات کمتری به نسبت قاچاق مواد مخدر دارد.

در حالی که برای قاچاق سلاح، آدم‌هایی مثل ولاتکو ووچلیچ ضروری هستند، این قاچاق همیشه به چنین آدم‌هایی نیاز ندارد. در دانمارک، مهمترین روش قاچاق سلاح‌های گرم غیرقانونی به داخل کشور، از طریق کامیون‌های کالاهای سنگین است که عمدتا از مناطق غربی بالکان بارگیری شده‌اند. سال گذشته در سوئد، پلیس، محموله‌ای از سلاح‌های خودکار را ردگیری کرد که در یک جعبه در یک اتوبوس جاسازی شده بود که از بوسنی به سوی مالمو می‌آمد. پس این قاچاق حتما به مسافر نیاز ندارد.

دلال‌های کلاشنیکف

پس از حملات شارلی ابدو در فرانسه، مقامات اسلواکی کاملا قوانین‌شان را درباره سلاح‌های از رده خارج بازبینی کردند تا فروش سلاح به صورت آنلاین را غیرقانونی اعلام کنند و کلکسیونرهای سلاح را که کلاشنیکف‌های از رده‌خارج را می‌خرند مجبور کنند که این سلاح‌های گرم را ثبت کنند.

این اقدام همزمان با به دست آمدن مدارکی بود مبنی بر این که سلاح‌های کلاشنیکفی که برادارن کواشی در حملات شارلی ابدو از آنها استفاده کردند و سلاحی که دوست آنها «آمدی کولیبالی» در دست داشت و دو روز بعد پنج نفر را در سوپرمارکت «کوشر» به قتل رساند، به صورت قانونی از کلکسیونرهای سلاح‌های از رده خارج خریداری شده بود.

http://ana.ir/media/image/1394/10/11/635872123773669680.jpg

تبدیل غیرقانونی سلاح‌های از رده خارج از یک کلت ساده به یک کلاشنیکف در تمام اروپا انجام می‌شود. گزارش اتحادیه اروپا، در سال 2013، این خطر را چنین توصیف می‌کرد: «مقامات قانون‌گذار در اتحادیه اروپا نگران سلاح‌های گرمی هستند که از رده خارج شده‌اند اما به صورت غیرقانونی بازسازی و برای اهداف مجرمانه فروخته می‌شوند و در نتیجه این سلاح‌ها را به سلاح‌های گرم غیرقانونی و بسیار کشنده تبدیل می‌کند.»

در حالی که از رده خارج شدن کلاشنیکف، اجازه می‌دهد که کلکسونرهای سلاح آنها را به صورت قانونی بخرند، استاندارد از رده خارج شدن در کشورهای اروپایی متفاوت است. بنا به گفته‌های ماستاگلیو، در بریتانیا یک «استاندار طلایی» برای این موضوع وجود دارد یعنی غیرممکن است یک سلاح گرم بازسازی و مورد استفاده قرار گیرد. اما در برخی کشورها از جمله اسلواکی تنها چند ساعت زمان می‌‌برد که یک سلاح مجددا بازسازی شود و مورد استفاده قرارگیرد.

تحقیقات در فرانسه بر تجارت سلاح‌های از رده خارج به عنوان منبع اقدامات مجرمانه و اکنون منبع اقدامات تروریستی متمرکز است. فرانسه در سال 2013، 45 نفر را به ظن قاچاق سلاح‌های گرم از اسلواکی و بلغارستان بازداشت کرد.

تحقیقات در فرانسه متمرکز بر این موضوع بود که فاصله اندکی میان کلکسیونرهای سلاح و شبکه‌های مجرمانه وجود دارد. سال گذشته در لیل فرانسه بازرسی درباره دلالی انجام شد که به صورت غیرقانونی، سلاح‌های گرم از رده خارج‌شده را مجددا بازساری می‌کرد. «کلود هرمنت»، مهندس اهل بروکسل بلژیک، که خریدار سلاح در بلژیک بود و در لیل فرانسه آنها را می‌فروخت، مورد تحقیق قرار گرفت. همه قرادهای مربوط به سلاح‌های گرم از رده خارج‌شده که او منعقد کرده بود، مورد بررسی قرار گرفت. هرمانت از ماه ژانویه (دی سال گذشته) به اتهام قاچاق سلاح‌های از رده خارج تحت بازداشت است. وکلای وی گفته‌اند که او در ارتباط با حملات پاریس مورد بازجویی قرار نگرفته است.

تحقیقات در فرانسه بر تجارت سلاح‌های از رده خارج به عنوان منبع اقدامات مجرمانه و اکنون منبع اقدامات تروریستی متمرکز است. فرانسه در سال 2013، 45 نفر را به ظن قاچاق سلاح‌های گرم از اسلواکی و بلغارستان بازداشت کرد
 
 

به نظر می‌رسد که شهر بروکسل، شبکه ارتباطی دیگری برای دلالان سلاح است. با توجه به سابقه قوانین سهل‌گیرانه نسبت به سلاح‌های گرم، تجارت قانونی سلاح در این شهر وجود دارد و بروکسل را به دریای مهندسان متخصص سلاح‌های گرم تبدیل کرده است. به این ترتیب پایتخت غیررسمی اروپا در مرکز تحقیقات مربوط به سلاح‌های تروریست‌ها قرار دارد.

«مهدی نموچه»، متهم به قتل چهار نفر در موزه بهودیان در بروکسل، «ایوب الخزانی» متهم به تلاش برای شلیک مرگبار در قطار تالیز در آگوست (مرداد) و کولیبالی همگی به نظر می‌رسد که سلاح‌هایشان را از دلالی در بروکسل گرفته‌اند.

کسانی که در بلژیک مشغول تحقیق هستند به این موضوع مشکوک‌اند که فروشندگان محلی سلاح در این شهر، برخی از سلاح‌های مردانی را تامین کرده‌اند که در کافه، بار، مسابقه فوتبال و سالن کنسرتی در پاریس حمله تروریستی انجام دادند و 130 نفر را در 13 نوامبر (22 آبان) کشتند.

بلژیکی‌هایی که به صورت غیرقانونی، سلاح می‌فروشند یا همان‌طور که در این شهر عادی است، سلاح‌های از رده خارج را بازسازی می‌کنند به صورت معمول بازداشت می‌شوند. یک دلیل برای اینکه الخزانی موفق شده بود سلاح‌ها راوارد قطار تالیز کند این بود که او اجزای مختلف سلاح را در بلژیک تهیه و در قطار سرهم‌بندی کرده بود.

گفته می‌شود خیابان‌های شلوغ اطراف «گاردومیدی» در بروکسل مهم‌ترین محل برای تجارت سلاح‌های غیرقانونی هستند. «نیلز دوکت» می‌گوید: «انتقال سلاح‌های گرم می‌تواند در هر جایی انجام شود. در یک آپارتمان، در یک جنگل یا یک پارکینگ. این موضوع قطعا به یک نقطه خاص در اطراف گاردومیدی محدود نمی‌شود. این مساله، مساله اروپاست. هر جا که جرایم شدید وجود دارد، بازار سیاه سلاح نیز وجود دارد.»

تقاضا برای کلاشنیکف

در چهار سال گذشته، تجارت سلاح‌های گرم غیرقانونی برای تامین تقاضاهای مجرمانی که به نحو روزافزونی در کشورهایی همچون فرانسه، سوئد، دانمارک و هلند از آک 47 استفاده می‌کنند، رونق گرفته است.

یک مقام رسمی دولت کرواسی می‌گوید که اخیرا قاچاق سلاح گرم، از قاچاق مواد مخدر پیشی گرفته است. مقامات فرانسوی در سال 2010 فاش کردند که کشف سلاح گرم با ضبط 2710 سلاح، 79 درصد افزایش داشته است. در همان سال، پلیس فرانسه اخطار داد که تبهکاران به نحو فزاینده‌ای در حال استفاده از کلاشنیکف هستند.

زورژانوسکی می‌گوید: «آنچه اکنون رخ داده است، موضوع جدیدی است. فرانسه به ویژه از سال 2011 و با سرعت، درگیر مجرمانی شده است که از سلاح‌های گرم مخصوصا سلاح‌های خودکار استفاده می‌کنند. آنها این موضوع را گزارش کرده‌اند. لحن این گزارش‌ها نشان می‌دهد که آنها چگونه در برابر این موضوع متعجب هستند.»

http://ana.ir/media/image/1394/10/11/635872129594975905.jpg

«یوروپل»، واحد جاسوسی پلیس اتحادیه اروپا در سال 2011 اعلام کرد: «تمایل فزاینده‌ای [از سوی باندهای سازمان‌یافته تبهکاری] به استفاده از سلاح‌های سبکی همچون تفنگ‌های کشنده وجود دارد.»

مدارک روزافزون مبنی بر وجود چنین معضلی، باعث شد تا فرانسه در سال 2012، قوانین مربوط به سلاح را سخت‌تر کند. این قوانین، مجازات مربوط به قاچاق اسلحه را با جریمه نقدی 100 هزار یورو و 7 سال حبس سنگین‌تر کرد.

با این همه، وجود و استفاده از کلاشنیکف به ویژه در جاهای مثل مارسی همچنان ادامه دارد. در سال 2012 (11 دی 1390 تا 10 دی 1391)، دو حادثه متوالی حمله مسلحانه مجرمانه با کلاشنیکف در خارج از یک کلوپ شبانه در شمال فرانسه ثبت شد.

در ماه مارس (اسفند)، در حمله مسلحانه یک باند تبهکار در گوتنبرگ سوئد، 2 نفر کشته و ده نفر زخمی شدند. یک منبع در پلیس هلند گفته است که از سال 2012، بیست قتل عمد یا اقدام به قتل عمد در میان گروه‌های تبهکاری رخ داده که در آن از 44 نوع سلاح استفاده شده است. تقریبا نیمی از این نوع سلاح‌ها، کلاشنیکف بود.

حتی در بریتانیا، جایی که وزارت امنیت، کنترل مرزها برای جلوگیری از قاچاق سلاح‌های کشنده به داخل کشور را سخت‌گیرانه‌تر اجرا می‌کند، پلیس 22 کلاشنیکف، 9 سلاح اسکورپین و 58 خشاب را در خودروی ونی در «کنت» پیدا کرد که از قایقی در فرانسه بارگیری شده بود.

برای بازرسانی که در جست‌وجوی راهی هستند که تروریست‌ها از آن طریق به این سلاح‌ها دست می‌یابند، توجه به ارتباط میان سازمان‌های تبهکار و تروریسم بسیار حیاتی است.

ارتباط میان حوادثی که تحت تاثیر تفکرات [انحرافی] اسلامی انجام شده‌اند یعنی بین حملات مسلحانه محمد مراح در جنوب غربی فرانسه در سال 2012 تا حملات نموچه، براداران کواشی و کولیبالی آشکار است.

همه این افراد، تبهکارانی بودند که به دلیل فعالیت‌های [مجرمانه‌شان] در حبس به سر می‌بردند. آن‌ها پس از آزادی، به تروریست‌های جدیدی تبدیل شدند که توانایی ذهنی‌شان برای فعالیت‌های مرگبار را از زندگی سابق خود به امانت گرفته بودند.

به گفته «دوگت»، آنچه مشخص است آن است که برای به دست آوردن سلاح، تنها پول ضروری نیست بلکه داشتن ارتباط هم واجب است. او می‌گوید، جایی که اغلب دست‌کم گرفته می‌شود یعنی ارتباط میان باندهای تبهکار و شبکه اروپایی تروریست‌ها، اهمیت دارد.

محمد نموچه، کولیبالی و... تبهکارانی بودند که به دلیل فعالیت‌های [مجرمانه‌شان] در حبس به سر می‌بردند. آن‌ها پس از آزادی، به تروریست‌هایی جدیدی تبدیل شدند که توانایی ذهنی‌شان برای فعالیت‌های مرگبار را از زندگی سابق خود به امانت گرفته بودند
 
 

توانایی تروریست‌های [سابقا] مجرم، برای به دست آوردن سلاح‌ها از جمله کلاشنیکف، باعث شده است تا انتخاب این سلاح‌ها توسط تروریست‌ها افزایش پیدا کند. مطابق با گزارش «وضع تروریسم اتحادیه اروپا» در سال 2015، سلاح‌های گرم به سلاح غالب حملات تروریستی در اتحادیه اروپا تبدیل شده است.

واکنش‌های دولت‌ها

وقتی مجرمان از این سلاح‌ها برای انتقام گرفتن از یکدیگر استفاده می‌کردند، مقامات اروپایی بسیار واکنش آهسته‌ و ملایمی داشتند. تا سال 2013 (1392)، که یوروپل، واحدی مخصوص کارشناسان سلاح‌های گرم ایجاد کرد، هیچ اقدامی از سوی این پلیس در این خصوص انجام نشده بود. بنا به گزارشی که در سال 2014 توسط کمیسیون اروپا درباره قاچاق سلاح در قاره اروپا منتشر شد، آخرین عملیات علیه سلاح‌های گرم در سال 2006 انجام شده بود.

«نیکلاس فلورکین» کارشناس ارشد در موسسه تحقیقات سلاح‌های سبک، می‌گوید: «تقریبا از همین اواخر است که [توجه به] قاچاق سلاح‌های گرم در اروپا به یک اولویت تبدیل شده است.» او می‌افزاید: «آگاهی کنونی از قاچاق سلاح‌های گرم در اروپا، همچنان پراکنده و از طریق برخی بازداشت‌ها و ضبط سلاح‌ها به دست آمده است. این اطلاعات با آنچه از مقیاس این قاچاق تخمین زده می‌شد، کاملا تفاوت دارد.»

در سال 2013- که نشانه‌های مربوط به تجارت خاکستری در سلاح‌های از رده خارج کشنده فزونی می‌گرفت- مباحثی در اتحادیه اروپا پیرامون نیاز به روش‌های استاندارد غیرقابل استفاده کردن سلاح‌ها پدید آمد. اما این تغییرات به نظر می‌رسد که این موضوع را به اولویتی «میانه» [ و نه درجه اول] تبدیل کرده بود.

در چهار روز پس از حمله ماه گذشته پاریس، توجه به روش‌های استاندارد غیرقابل استفاده کردن سلاح‌ها در کل اروپا به نحو حیرات‌انگیزی افزایش پیدا کرد. همان‌طور که خود کمیسیون اروپایی گفته است، در پرتو حوادث اخیر بود که توجه به این موضوع سرعت گرفت. این مسائل به وضع قوانین سخت‌گیرانه‌تر نسبت به مالکان سلاح‌های کلاشنیکف حتی نوع از رده خارج آن‌ها منجر شد.

در مونته‌نگرو، خانواده ولاتکو ووچلیچ، نمی‌توانند به محل بازداشت وی سفر کنند تا او را ببینند. پلیس مونته‌نگرو به آنها گفته است که هیچ مدرکی از ارتباط میان وی و حملات پاریس وجود ندارد اما این فقط اندکی به آنها آرامش می‌دهد.

برادر ولاتکو می‌پرسد: «برای این کار چقدر به او پرداخت شده است؟ اگر یک میلیون داده باشند، من کلاهم را بالا می‌اندازم. اما قطعا چنین رقمی نبوده است. ما در همه 50 سال زندگی‌مان سختی کشیده‌ایم. ما می‌توانیم 10 سال دیگر، و اصلا تا آخر عمر به همین شکل ادامه دهیم. اگر برادر من بابت این کار به 10 سال زندان محکوم شود، من شخصا او را به 30 سال زندان محکوم می‌کنم.»

http://www.ana.ir/news/75611

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.