SAEID

معرفی و بررسی کامل رادارهای قدرتمند Zhuk روسی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

رادار مانند يك چراقوه در تاريكي عمل ميكند تا حالا حتما پشه هايي كه از مقابل چراغ حركت مي كنند ديده ايد اين دقيقا همان اثر پالس بازگشتي نور چراقوه است كه بوسيله پشه بازگشت داده شده كه اين حالت مشابه يك رادار فعال است و رادار غير فعال همان چشم شماست البته بدون چراقوه هم كار ميكند هر هواپيماي مهاجمي راداري يا ابزار هاي موج افشان ديگري دارد كه مانند همان چراقوه شما هستند پس اگر يه آن چراق قوه ها نگاه كنيد موقعيت آنها را ميفهميد . كه در اين حالت اگر چراق شما خاموش باشد شما توسط هواپيماي مهاجم ديده نميشويد.مثل روندن توشب با چراق خاموش icon_eek اما چراق قوه مثال بود . نورچراق از جمله طول موجهاي مرئي در فاصله 500 تا 700 نانومتر است و در فاصله به سرعت انرژي اش كم ميشود هم چنين توان باز گشت خود را در فواصل طولاني از دست ميدهد ضمن اينكه خورشيد و ابر هم مزاحم است چون گام حركت اش كوتاه ميباشد در حد نانومتر به همبن خاطر متخصصان مجبور شدند از امواج ميكرومتري كه گام حركت و طول موج بيشتري دارند استفاده شود كه اين باعث گذشتن امواج از ابرها و ناچيز شدن اثر خورشيد است ولي مشكلاتي نظير عبور از سطوح غير فلزي نيز بر آن وجود داشت كه اساس بدنه هواپيما ها فلزي است اين موج ها تماما خواص نور را دارند و عين نور ميباشند كه از مقادير مختلف آن در رادار ها استفاده شده است البته موج سانتيمتري هم براي سيستم هاي دوربرد تر و موج كيلومتري براي تماشاي كهكشان ها و گوش دادن به آنها. اگر كسي جلوه هاي ويژه براي فيلم كار كرده بود دقيقا عملكرد هدفيابي رادار رو ميدانست توي نرم افزار مطلب هم قسمتي وجود دارد كه روي فيلم شما نقطه اي را مشخص ميكنيد و آن نقطه روي فيلم رد يابي ميشود مثلا در فيلم جنگ ستارگان نقطه اي با رنگ متفاوت روي ميله شمشير بود كه آن نقطه روي فيلم تراك شد و شمشير نوري بجاي آن در فيلم قرار داده شد از همين تكنيك پردازش تصوير در رادار هم هم استفاده ميشود ولي رادار با نگاه به اسمان به شما يك تصوير سياه با نقاط سفيد ميدهد كه نقاط سفيد همان بازتاب هاي هواپيماهاي مقابل رادار هستند و روي صفحه رادار يك محور مختصات X Y وجود دارد كه محور Z همان فاصله پالس بازگشتي است بنابر اين مسير حركت نقاط بصورت فاصله اي از محور هاي مختصات مرتبا سنجيده ميشود در مورد رادار موشك همين ترتيب وجود دارد اما يك نقطه در مركز محور قرار ميگيرد و هر گاه آن نقطه تمايل به خارج شدن از مركز محور مختصات را داشت نرم افزار موشك مسير آنرا تصحيح ميكند تا دوباره به مركز محور بازگردد . اساسا هر چه قدر تعداد اهداف تراك شونده بيشتر باشد كار هدفيابي كند و از كنترل خارج ميشود به همين خاطر برنامه رادار روي اهداف نزديكتر متمركز ميشود . من فقط ميخواستم تا با لحن ساده تري در مورد رادار بحث كنم اگه پيچيده ترش نكرده باشم ببخشيد :oops: :oops:
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از همه ی دوستان بابت توضیحات. فقط رادار نیمه فعال رو هنوز نفهمیدم.ممنون.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
BORN, توضیحات کاملی نمیشه داد چون شرکت سازنده اطلاعاتی در این خصوص منتشر نکرده اما بصورت کلی، برای تعیین نوع و کلاس هدف از پردازش امواج ارسالی و دریافتی استفاده میشود. پردازش زاویه انتشار ، زاویه بازتابش ، زمان رفت و برگشت ، قدرت اولیه موج ، قدرت بازگشتی موج و مواردی از این دست که باعث میشود رایانه مرکزی به مشخصات هدف مانند سرعت ، ارتفاع ، جهت حرکت و حجم دست یابد. پردازش این اطلاعات منجر به تشخیص هدف بصورت هواپیما ، بالگرد ، کشتی ، موشک و ... میشود. در فواصل نزدیک هم مثلا در رادار Zhuk-A میتوان با دقت 1 در 1 متر امواج بازگشتی رو بررسی کرد و چون ابعاد یک هواپیما بزرگتر از این مقدار است در نتیجه میتوان شکلی مشابه واقعیت از هدف ترسیم کرد. حال اگر در حافظه سیستم از قبل انواع مختلف هواپیما و بالگرد و ... تعریف شده باشد میتواند بگوید که دشمن اف15 است یا کبری ... این امکان در رادارهای اولیه ژوک هم وجود دارد اما با دقت کم و بیشتر در برابر هدفهای بزرگ مثل ناوهای جنگی. برای قفل راداری همزمان روی چند هدف در حالت اسکن یعنی رادار همزمان هم فضای روبروی جنگنده را اسکن میکند و هم بخشی از امواج ارسالی را روی هدف قفل کرده و آنرا رهگیری میکند. بدون اسکن هوایی رو هدف قفل کردن یعنی تمام امواج رادار رو هدف متمرکز بشن و رادار فضای روبرو را اسکن نخواهد کرد. جستجوی ماورای دید خلبان یا بصری به نوعی از جستجو اطلاق میشود که اکثر امواج رادار در یک محدوده کوچک مقابل جنگنده متمرکز شده و در حداکثر برد اقدام به اسکن آسمان میکند. مثلا در رادار ژوک27 زاویه اسکن ماورای دید بصری 60 درجه افقی و 20 درجه عمودی است. (زاویه اسکن این رادار 120 درجه افقی در 120 درجه عمودی است.) seginem, دستت درد نکنه ممنون. worior, مثال خیلی خوبی زدی. جالب بود.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اقا سعید
براي اطلاعات متشكرم همينشم غنيمته.

worior عزیز
تعریف شما از رادار عالی بود.

بله دارند و میتوان هر میگ29 ای رو به این رادار مجهز کرد.

از نظر کارایی هم رادار بسیار قدرتمندی است و چندین برابر کارایی بیشتری نسبت به رادار N019 دارد.

رادار N019 اصلا توان نقشه برداری زمینی و حمله به اهداف زمینی را ندارد!

این رادار با دقت 1 در 1 متر از عوارض زمین نقشه برداری کرده و تصویر شبیه سازی شده را در نمایشگرهای رنگی به خلبان نشان میدهد.

از نظر هوایی هم قدرت فوق العاده ای داشته و دلیل برد کم دماغه کوچک میگ29 میباشد که اندازه بشقاب را محدود کرده است.

اگر این رادار را در جنگنده ای مثل اف14 یا سوخو27 نصب کنیم برد آن افزایش خواهد یافت.

پس الان بهترين راه براي افزايش كارايي رادار هاي ميگ-29 ايراني چيست؟
ايا گفته هاي بعضي از كاربران كه به نقل از فرمانده نيروي هوايي كه رادار هاي اف-14 را تعويض كرده اند راست است؟
در صورت درستي ادعاها ايا احتمال دارد رادارهاي جديد از نوع ژوك باشد؟
ايا رادار هاي ژوك را مي توان با فينيكس ست كرد؟

باتشكر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببخشید مگه سطح مقطع تایفون 80 سانت نیست؟ با این حساب اینا هیچ کدوم تا 80 کیلومتریش شناسایی نمی کننش؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

پس الان بهترين راه براي افزايش كارايي رادار هاي ميگ-29 ايراني چيست؟
ايا گفته هاي بعضي از كاربران كه به نقل از فرمانده نيروي هوايي كه رادار هاي اف-14 را تعويض كرده اند راست است؟
در صورت درستي ادعاها ايا احتمال دارد رادارهاي جديد از نوع ژوك باشد؟
ايا رادار هاي ژوك را مي توان با فينيكس ست كرد؟

سلام
فكر نميكنم رادار اف-14 تعويض شده باشد. چون در اين صورت بايد موشك هاي فينيكس و سجيل و اسپارو رو هم با اين رادار هماهنگ كرد كه به نظرم به سادگي ميسر نميشه. فقط شايعاتي وجود داره مبني بر اينكه موشك هاي روسي رو با رادار AWG-9 هماهنگ كرده اند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

پس الان بهترين راه براي افزايش كارايي رادار هاي ميگ-29 ايراني چيست؟
ايا گفته هاي بعضي از كاربران كه به نقل از فرمانده نيروي هوايي كه رادار هاي اف-14 را تعويض كرده اند راست است؟
در صورت درستي ادعاها ايا احتمال دارد رادارهاي جديد از نوع ژوك باشد؟
ايا رادار هاي ژوك را مي توان با فينيكس ست كرد؟


بهترین راه الان نمیتونم چیه تا یه مطالعه درباره فرکانس کاری و ترنسمیت و توان خروجی و ... نداشته باشم. ولی میشه رادار N019 رو بهینه سازی کرد همونطور که ارتقاش دادیم. اما نباید انتظار عملکرد عالی در جنگهای جدید را از این رادار دهه 1970 داشت.
از رادار اف14 خبری ندارم شاید مدل ارتقا یافته یا بومی AWG-9 یا یک رادار دیگر ساخت داخل یا خریداری شده از روسیه باشد. رادار ژوک گزینه خوبی است و قبلا تو نیروی هوایی مطرح بود نمیدونم نتیجه چی شد؟
سازگار کردن یک رادار با موشک اگر توان فنی کافی داشته باشیم کار سختی نیست. پس میشه فونیکس رو با ژوک سازگار کرد.

ببخشید مگه سطح مقطع تایفون 80 سانت نیست؟
با این حساب اینا هیچ کدوم تا 80 کیلومتریش شناسایی نمی کننش؟


سطح مقطع راداری تایفون تا جایی که خبر دارم نیم متر مربع است یعنی 50 برابر اف22 که مقدار قابل توجهی است! رادار ژوک27 این سطح مقطع راداری را از فاصله تقریبا 50 کیلومتری شناسایی خواهد کرد و از این حیث برتری برد موشکی برای سوخو27 از دست میرود چون وارد برد شلیک موشک قدرتمند میکا یا متئور و آمرام شده است. در رادارهای جدید ژوک قدرت شناسایی بیشتر است اما در بین رادارهای قدیمی ساخت روسیه قویترین رادار Zaslon SBI-16 نصب شده مدلهای اولیه میگ31 است که سطح مقطع راداری 0.3 متر مربع را از فاصله 65 کیلومتری در سطح افق شناسایی میکند. این رادار میتواند تایفون را از 100 کیلومتری شناسایی کند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اقا سعید با این حرف های شما که بهتره نیرو هوایی رو تعطیل کنیم ترکیه داره پنهانکار می گیره اگه تحویلش بدن که توازن قوا داغون میشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نیروی هوایی فقط داشتن هواپیما نیست. نیروی هوایی بجز وظیفه هجومی به مانند چشمان تیزبین نیروهای مسلح میباشد. این نیرو وظیفه پشتیبانی و هماهنگ کننده عملیاتها رو دارد. وظیفه جمع آوری اطلاعات لازم از مواضع دشمن. نیروی موشکی ، پدافندی ، راداری ، جنگ الکترونیک ، امداد ، نجات نیروی هوایی فقط در جنگنده معنا پیدا نمیکند. الان نیروی هوایی ایران سرحال و شاداب در حال خدمت به کشور است و مشکل جنگنده طی چند سال آتی با تولید جتهای بومی رفع میشود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.