امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

یه ایده دیگه!

چون هوا گرد با سرنشین هست چرخاش جمع بشه بهتره!!چون جلوی سرعت رو می گیره!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یه ایده دیگه!

چون هوا گرد با سرنشین هست چرخاش جمع بشه بهتره!!چون جلوی سرعت رو می گیره!!!

یک طرح درب و داغون زدم اگر فرصت بشه امشب قرار میدم تا یک شمای کلی به دوستان بده.

 

بله 100 درصد چون هواگردی که می خواد سرعت بالایی داشته باشه چرخ های باز پسا براش ایجاد می کنه و مشکلات هدایت هوا در اطراف بالها وبدنه و... به وجود میاره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

31621555637942731185.jpg

داداش دمت گرم خیلی با طرحت حال کردم عالی بود اگه یک توپ دماغه بگذاری خیلی عالی میشه

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

هواپیمایی مثل AC 130  دقیقا همین کارها رو انجام میده. با توجه به عدم استفاده از موشک و استفاده از توپ، هزینه استفاده از اون کمتر هست و مهمات بیشتری رو هم می تونه حمل کنه. با توجه به وجود ایران 140 تولید اون برای ایران راحت تر هست. فقط امکانات مربوط به دفاع از خودش در برابر موشک های دوش پرتاب رو باید در نظر گرفت1351433819305983_large.jpg030128-O-9999J-028.jpg

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام فتح عزيز

 

در مورد طرحت مي خوام شما را به چالش بكشم ، اميدوارم دلخور نشي :rose:

 

اولين مورد

 


نقش دیگر هم به دلیل سرعت بیشینه 800 کیلومتری مبارزه با موشک های کروز است که با شناسایی شدن توسط رادارهای زمینی این هواگرد می تواند به صورت شیفت در منطقه در حال پرواز بوده و با حمله به موشک کروز آن را نابود کند. این راه کم هزینه تر از آلرت جنگنده و یا موشک های زمین به هوا و مطمئن تر و سریعتر هم هست.

 

به نظر من براي مقابله با موشكهاي كروز نمي شه از چنين پرنده اي استفاده كرد

 

نكته اول اينه كه پرنده توربوپراپي كه  به سرعت 800 كيلومتر بر ساعت برسه نادره ! مگر اينكه از موتور جت كمكي استفاده كرده باشه .لينك

نكته دوم اينكه موشك تاماهوك ( يكي از اصليترين موشكهاي كروز دشمن ) سرعتي حدود 890 كيلومتر بر ساعت داره

نكته سوم فرضا سرعت پرنده ما با موتور توبوپراپ به 900 كيلومتر بر ساعت رسيد ، اين هواگرد مورد نظر شما با چه سلاحي مي خواد با اين موشك كروز درگير بشه ؟ اگه منظور توپ 30 ميليمتري هست ، در مقابله با يك دسته مهاجم 4 فروندي از موشكهاي دشمن تا پرنده خودي بخواهد اولين موشك را هدف قرار بده 3 تاي ديگه در رفتن و ديگه پرنده ما نمي تونه به گرد اونها هم برسه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این هواپیما اگر دارای فضای اضافی در داخلش هم باشه میشه همانند ac-130 توش توپهای کنترل از داخل هم نصب کرد

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Ac130_gunship.jpg

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:AC-130U_Sensor_Operator.jpg

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:AC-130U_Aerial_Gunners.jpg

 

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

http://upload7.ir/imgs/2014-09/85789060854171723825.jpg

 

یکم تغییرات مد نظر دوستان رو روش پیاده کردم

دو تا پایلون اضافه کردم دو تای دیگرو هم زیر بدنه تصور کنید

تغییر دادن شکل بالش یه کم دردسر داره دیگه به بزرگی خودتون ببخشید  :winking:

طرح واسه شاهد 129 هست که یکی از دوستان سایت قبلا کشیده بود، من با فوتوشاپ توصیف جناب فتح رو تا جای ممکن روش اعمال کردم

  • Upvote 13

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ارسال شده در (ویرایش شده) · مخفی شده توسط MR9، 13 مهر 1394 - دلیلی ارایه نشده است
مخفی شده توسط MR9، 13 مهر 1394 - دلیلی ارایه نشده است

با سلام...

 

راستش جناب فتح من نمیفهمم چرا باید یه پهپاد رو با سرنشین کرد ...

 

ببینید اولا سرعتش زیاد نیست و ارتفاع زیادی رو هم نداره حالا شما حساب کن بهش شلیک بشه و یا اتفاقی براش بیافته خب جون خلبانش به خطر میافته که هزینه زیادی براش شده

 

دوم اینکه میشه با استفاده از دوربین های قوی راحت این کار رو از راه دور انجام داد...و راحت هدف رو مورد اصابت قرار داد

 

اما به نظر من بهترین مورد استفاده از پهپاد بالگردی هست  ( مثل همون بالگرد ذوالفقار...! )و اگه بشه چهار پایلون موشک بهش اضافه کرد به باند برخاست و فرود هم احتیاحی نداره

 

خیلی هم سریع میتونه وارد عملیات بشه و راحت میشه روشون قفل کرد ....

 

اما به نظرم چیزی که خیل ضروری هست ماهواره های جاسوسی هستش که راحت میشه هم موشک رو باهاش لینک کرد و ...

ویرایش شده در توسط Northrop
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست

واقعا دوستان تاپیک رو کامل و با دقت خوندن؟؟؟ icon_eek

بنده گفتم هواگردی ملخی و کمی سنگین تر از پهپاد نه یک غول بی شاخ و دم پرنده...

هواپیمایی مثل AC 130  دقیقا همین کارها رو انجام میده. با توجه به عدم استفاده از موشک و استفاده از توپ، هزینه استفاده از اون کمتر هست و مهمات بیشتری رو هم می تونه حمل کنه. با توجه به وجود ایران 140 تولید اون برای ایران راحت تر هست. فقط امکانات مربوط به دفاع از خودش در برابر موشک های دوش پرتاب رو باید در نظر گرفت1351433819305983_large.jpg030128-O-9999J-028.jpg

بعد این هواپیما که یه غول ترابری با توان حمل چند ده تن بار هست ما چقدر ازش می تونیم تولید کنیم؟؟ هزینه هر سورتی پرواز اون پقدر هست؟؟ موتورش رو از کجا بیاریم؟؟ چقدر نیروی زبده و متخصص می خواد؟؟ وزن این غول چقدره؟؟؟

برادر عزیزم ما مگه چقدر سی130 داریم که بیایم گانشیپ شون کنیم تازه کارمون رو هم راه نمی ندازن چون 16 تا استان مرزی داریم و همه اونها نیاز به پشتیبانی آتش، کنترل مرزی و... دارن.

این هواگرد سنگین حتی اگر تولید هم کنیم می دونید چند فروند ازش می خوایم 200 تا.

اگر تاپیک رو با دقت بیشتر می خوندید بنده عرض کرده بودم که هواگردی ارزان و کارا می خواین که شکاف بین پهپادها و هواپیماهای جت رو پر کنه.

ممنون از اینکه نظر دادید

 


سلام فتح عزيز

 

در مورد طرحت مي خوام شما را به چالش بكشم ، اميدوارم دلخور نشي :rose:

 

اولين مورد

 

به نظر من براي مقابله با موشكهاي كروز نمي شه از چنين پرنده اي استفاده كرد

 

نكته اول اينه كه پرنده توربوپراپي كه  به سرعت 800 كيلومتر بر ساعت برسه نادره ! مگر اينكه از موتور جت كمكي استفاده كرده باشه .لينك

نكته دوم اينكه موشك تاماهوك ( يكي از اصليترين موشكهاي كروز دشمن ) سرعتي حدود 890 كيلومتر بر ساعت داره

نكته سوم فرضا سرعت پرنده ما با موتور توبوپراپ به 900 كيلومتر بر ساعت رسيد ، اين هواگرد مورد نظر شما با چه سلاحي مي خواد با اين موشك كروز درگير بشه ؟ اگه منظور توپ 30 ميليمتري هست ، در مقابله با يك دسته مهاجم 4 فروندي از موشكهاي دشمن تا پرنده خودي بخواهد اولين موشك را هدف قرار بده 3 تاي ديگه در رفتن و ديگه پرنده ما نمي تونه به گرد اونها هم برسه

دلخوری نداره برادر من خوشحال میشم...

1- عرض کردم سرعتی بین 700 تا 800 و فکر می کنم با یک موتور تی وی 3 با توجه به اینکه اون موتور وزن بیشتری در ایران 140 با خودش حمل می کنه بتونه به 700 برسه.

البته اینم نباید فراموش کنی وارجو جان که امروز ساخت ملخ ها به شکل آیرودینامیک و خاص هست و دیگه مثل ملخ های زمان جنگ جهانی نیست و نسبتا کمک می کنه بهینه تر حرکت کنه هواگرد. و با سرعت بیشتر ولی 700 فکر کنم شدنی باشه.

2- قبلتر در جواب شبرو گفتم باید دید آیا همه موشک های کروز بیشتر از این سرعت میرن یا نه ولی اگر هم بیشتر باشه سرعتشون بازم مشکلی نیست چون این مورد رو میشه از لیست ماموریت هاش حذف کرد.

3- هم با توپ، هم با موشک حرارتی(چون فاصله هواگرد ما و موشک کروز خیلی کم هست توان قفل حرارتی روی موشک رو داره)، اگر رادار سار روش باشه باز با توجه به فاصله می تونه روش قفل کنه و با سدید می تونه بزنه.

اما در مورد اینکه دسته باشن هم موضوع این هست که اگر سرعت هواگرد ما محدود باشه لاجرم باید این کار رو از لیست ماموریت هاش بیرون بیاریم وگرنه اگر سرعتش بیشتر باشه می تونه به نوبت بزنه.

 

ولی باز عرض می کنم مشکلی نیست اگر نشد این ماموریت رو میشه از لیست کشید بیرون و هنوز هم هزار تا ماموریت دیگه میشه بهش داد.


این هواپیما اگر دارای فضای اضافی در داخلش هم باشه میشه همانند ac-130 توش توپهای کنترل از داخل هم نصب کرد

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Ac130_gunship.jpg

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:AC-130U_Sensor_Operator.jpg

 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:AC-130U_Aerial_Gunners.jpg

بابا با دقت بخونید من میگم چیزی سنگین تر از شاهد با سرنشین، ملخ دار و با توان حمل 1500تا 2000 کیلوگرم مهمات نمی خوایم که هواپیمای ترابری بسازیم.


http://upload7.ir/imgs/2014-09/85789060854171723825.jpg

 

یکم تغییرات مد نظر دوستان رو روش پیاده کردم

دو تا پایلون اضافه کردم دو تای دیگرو هم زیر بدنه تصور کنید

تغییر دادن شکل بالش یه کم دردسر داره دیگه به بزرگی خودتون ببخشید  :winking:

طرح واسه شاهد 129 هست که یکی از دوستان سایت قبلا کشیده بود، من با فوتوشاپ توصیف جناب فتح رو تا جای ممکن روش اعمال کردم

ممنوخواست اکانت گالری دادم به دوستان به محض گرفتن اکانت عکس های خودم رو قرار میدم.
 


با سلام...

 

راستش جناب فتح من نمیفهمم چرا باید یه پهپاد رو با سرنشین کرد ...

 

ببینید اولا سرعتش زیاد نیست و ارتفاع زیادی رو هم نداره حالا شما حساب کن بهش شلیک بشه و یا اتفاقی براش بیافته خب جون خلبانش به خطر میافته که هزینه زیادی براش شده

 

دوم اینکه میشه با استفاده از دوربین های قوی راحت این کار رو از راه دور انجام داد...و راحت هدف رو مورد اصابت قرار داد

 

اما به نظر من بهترین مورد استفاده از پهپاد بالگردی هست  ( مثل همون بالگرد ذوالفقار...! )و اگه بشه چهار پایلون موشک بهش اضافه کرد به باند برخاست و فرود هم احتیاحی نداره

 

خیلی هم سریع میتونه وارد عملیات بشه و راحت میشه روشون قفل کرد ....

 

اما به نظرم چیزی که خیل ضروری هست ماهواره های جاسوسی هستش که راحت میشه هم موشک رو باهاش لینک کرد و ...

این پهپاد نیست فقط برای توصیف و روشن شدن موضوع برای دوستان من مثال پهپاد رو زدم وگرنه این هواگرد در رده پرنده های ملخی قرار می گیره مثل همونهایی که الان در عراق داره با داعش می جنگه منتهی این بروزتر و بهینه تر شده و توان بالاتری در اختیار ما قرار میده. مثلا بنده یک تغییر دادم و موتور رو عین پهپاد بردم پشت هواگرد و این باعث شد که دماغه و زیر بالها برای تسلیحات و رادار و توپ و سیستم اپتیکی جا باز کنه.

 

اتفاقا کمینه سرعت برای این هواگرد لازم هست چون قراره برای مدتی روی منطقه ای گشت بزنه، یا کنترل مرزی کنه، یا به ستون های نظامی و کاروان ها حمله کنه و در یک کلام پشتیبانی زمینی انجام بده لاجرم سرعت کمینه لازم هست براش عین فراگفوت و ای10 منتهی با این تفاوت که این چون مهمات کمتری حمل می کنه می تونه سرعت کمینه کمتری هم داشته باشه و به دلیل ارزانتر بودن و عدم پیچیدگی میشه خیلی بیشتر از اونها تولید کرد ازش.

اما بیشترین سرعتش می تونه حداقل تا 600 ک م برسه و ارتفاع هم حداقل به اندازه چند کیلومتر هست لاجرم در حیطه کاری خودش تهدیداتش هم کمتره...

اما این رو باید بدنید این هواگرد اصلا قرار نیست بره برای بمباران خطوط پشتی دشمن این قراره توی مرزهای خودمون بر ضد اشرار و گروهک ها، کنترل مرزی و نهایتا لبه لجمن خودی که نیروهای زرهی خودمون و دشمن دارن می جنگن عملیات کنه و اگر خلبان حتی اجکت کنه همیشه به این معنی نیست که اسیر بشه

 

بالگرد معایبی داره اول اینکه تکنولوژی پیچیده تری داره، دوم توان حمل بار کمتری داره نسبت به همرده خودش، سرعت خیلی کمتری داره و گاهی نمی تونه به موقع به هدف برسه ما با این طرح پرنده ای داریم که در بدترین حالت هم سرعت 600 ک م رو داره ولی بالگرد 150 رو فکر نکنم بزنه. یعنی یک چهارم. بعد خاصیت این پرنده اینه که خلبان توش حضور داره و به راحتی تصمیم گیری می کنه ولی پهپاد مشکلات خاص خودش رو داره....

 

دوربین قوی شرط لازم هست ولی شرط کافی نیست
 

ماهواره جاسوسی مدار زمین آهنگ ندارن و تقریبا در هر روز چند دور دور زمین می چرخن و این یعنی اینکه شما در بهترین شرای یک نقطه رو چند دقیقه بیشتر در دید ندارید ولی خوبی هواپیمای جاسوسی، پهپاد و این پرنده اینه که روی منطقه گشت می زنه تا وقتی لازم شد عمل کنه

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد پره ها و بال های دم هم باید بگم که اگه قراره که بال های دم به عقب زاویه داشته باشن باید پره ها هم همین طور باشن ولی حالا از لحاظ آیرودینامیکی مشکل به هم می زنه یا نه رو نمی دونم!!

لطفا هرکی میتونه یه برنامه ای برای همن مورد پیدا کنه و پره زاویه دار رو توش بسازه و ببینه مشکلی به هم می زنه یا نه!!!

 

در شکل اول پره به بال برخورد می کند!!

ppbheos8152y.png

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

زاویه ی بال و دم محاسبات ایرودینامیکی می خواد همین جوری یلخی نیست که 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

زاویه ی بال و دم محاسبات ایرودینامیکی می خواد همین جوری یلخی نیست که 

پس من چه نوشتم؟ من میگم یکی اگه چنین برنامه ای رو داره امتحان کنه!!

ویرایش شده در توسط ali1378

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد پره ها و بال های دم هم باید بگم که اگه قراره که بال های دم به عقب زاویه داشته باشن باید پره ها هم همین طور باشن ولی حالا از لحاظ آیرودینامیکی مشکل به هم می زنه یا نه رو نمی دونم!!

لطفا هرکی میتونه یه برنامه ای برای همن مورد پیدا کنه و پره زاویه دار رو توش بسازه و ببینه مشکلی به هم می زنه یا نه!!!

 

در شکل اول پره به بال برخورد می کند!!

ppbheos8152y.png

اینطور نیست که شما فکر می کنی چندیت راه داره

اول اینکه بال ها می تونن دقیقا لبه به لبه با منتهی علیه هواگرد نباشن و مثلا 20 سانتیمتر داخلتر باشن

دوم اینکه شفت وصل به ملخ می تونه کمی دراز تر باشه و...

ولی این زاویه  اینقدر که شما فکر می کنی نیست تازه می تونه اصلا زاویه نداشته باشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینطور نیست که شما فکر می کنی چندیت راه داره

اول اینکه بال ها می تونن دقیقا لبه به لبه با منتهی علیه هواگرد نباشن و مثلا 20 سانتیمتر داخلتر باشن

دوم اینکه شفت وصل به ملخ می تونه کمی دراز تر باشه و...

ولی این زاویه  اینقدر که شما فکر می کنی نیست تازه می تونه اصلا زاویه نداشته باشه.

من هم تو فکرم بود که بگم مثلا چند سانت فاصله بدیم ولی گفتم شاید پره اینجوری یه چیز جدیده می تونه یه قابلیت هایی رو به هواگرد بده(این فقط یه ایده بود که همین الآن رفت تو فکرم !) ولی حرف شما درسته

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام مجدد به دوستان و همراهان عزیز، در زیر عکس هایی رو که از این هواگرد طراحی کردم می تونید ببینید:

البته اونی که خواستم نشده چون نرم افزار مشکل داره و کرک نشکسته هست و همچنین این عکس ها حاصل تلاشی سریع و بدون حوصله هست اما شمای کلی رو در اختیار دوستان قرار میده. متاسفانه اولین بار بود با نرم افزار و کلا این حوزه کار می کردم و هواگرد یحتمل دارای مشکلات فراوان هست ولی اگر فردی خبره و با تجربه این طرح رو می زد مطمئنا از مال بنده بهتر میشد.

 

اما مشکل دیگه این هست که همونطور که عرض کردم نرم افزار چون کرک نشکسته هست و باید اون رو خرید وقتی فایلی رو ذخیره می کنید و از نرم افزار خارج می شید دیگه نمی تونید اون فایل قبلی رو با اینکه روی سیستم شما موجود هست باز کنید و پیغام میده که باید نرم افزار رو آنلاین خرید کنید. به همین دلیل طرحی که می زنید رو فقط تا زمانی که نرم افزار باز هست می تونید اصلاح کنید خارج که بشید دیگه تمام هست.

 

آخر تصاویر توضیحی در مورد اونها میدم اول عکس ها رو با کلیک روی اونها در سایز اصلی ببینید:

 

thumb_New_Picture~0.jpg

 

thumb_New_Picture_281029~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28929~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28829~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28729~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28629~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28529~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28429~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28329~0.jpg

 

thumb_New_Picture_28229~0.jpg

  • Like 1
  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.