هشدار خرس بزرگ "لایتینینگ هم اکنون توانایی اجرای حملات هسته ای مستقیم به مسکو را دارد" مسکو : تحلیلگر نظامی روسی ، ویکتور آیزن در مصاحبه ای با نشریه "آرمیسکی استاندارد" به صراحت بیان نمود که مسلح کردن جتهای نسل پنج اف-35 به مهمات هسته ای تاکتیکی B-61 مارک-12 می تواند قابلیت کاربران این جنگنده را که همزمان به توانایی های هسته ای نیزسترسی دارند را از سطح تاکتیکی به سطح راهبردی ارتقاء دهد . ویکتور آیزن ویکتور آیزن که یکی از مشهورترین تحلیلگران و پژوهشگران برجسته انستیتو مطالعات حوزه آمریکا و کانادا در آکادمی علوم روسیه بشمار می آید ، مشاغلی نظیر جانشین آکادمی امنیت روسیه ، دانش آموخته مقطع دکترا ، عضو ارشد ( سرهنگ دوم ) سابق یگان های موشکی ارتش روسیه را در پیشینه کاری خود می بیند . وی معتقد است که احتمال استقرار جتهای نسل پنجم اف-35 در حالی که به مهمات هسته ای تاکتیکی بی-61 مارک-12 مسلح شده اند در پایگاه های ناتو مستقر در لتونی یا لیتوانی وجود دارد و این مساله وضعیت تعادل نظامی در غرب روسیه بطور کامل تغییر میدهد . به اعتقاد این تحلیلگر روس ، به شکل مستقیم و در ارتباط با روسیه ، این وضعیت در سطح تاکتیکی خطری جدی بشمارمی آید ، چرا که درصورت استقرار کامل ، جتهای آمریکایی می توانند منطق صنعتی اصلی روسیه نظیر مسکو را زیر آتش خود داشته باشند . شایان ذکر است که نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در سال جاری میلادی (2018) در قالب بخشی از یک برنامه جاه طلبانه ، قصد دارد تا تعدای از جتهای عملیاتی اف-35 موجود در سازمان رزم خود را برای حمل دو تیر مهمات هسته ای بی-61 مارک-12 بهینه سازی نماید و این بدان معناست که فرماندهان ارشد نیروی هوایی ، هم اکنون می توانند اجرای حملات هسته ای دقیق را به سایر قابلیتهای پیشین خود اضافه نمایند . از سویی دیگر ، نیروی هوایی آمریکا نیز قصد دارد تا سال 2020 تمامی مهمات هسته ای بی-61 موجود در دپوهای خود را بهینه سازی نماید . سرگرد امیلی گرابوسکی ، سخنگوی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در جریان یکی از نشستهای خبری در پاسخ به سئوالی در این زمینه معتقد بود که برنامه ریزی های تفضیلی ( بلوک 4 از پلان اصلی ) برای اطمینان یافتن از سازگاری مهمات جدید با جتهای F-35A در دست اقدام است . پیش ازاین ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به شکل رسمی اعلام نموده بود که تطبیق مهمات هسته ای بی-61 با اف-35 برای ایجاد بازدارندگی تاکتیکی است و در صورت بروز جنگ هسته ای ، این جتها در فرودگاه های دور افتاده و کوچک نیز قابلیت گسترش خواهند داشت . بر خلاف روند گذشته ، در صورت مسلح شدن اف-35 به مهمات هسته ای ، نیروی هوایی آمریکا می تواند قابلیت بقاء سخت افزار و خدمه خود را در برابر سیستم های پیشرفته دفاع هوایی و همچنین تاکتیک های ضد دسترسی به شکل قابل توجهی افزایش دهد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- ارتش ایالات متحده ، یکی از بزرگترین کاربران موشکهای بالستیک قاره پیمای هسته ای است ولی همچنان نوک پیکان تهاجمی اش را در سه نیروی هوایی ، دریایی . سپاه تفنگداران برمبنای حملات هوایی که سیالیت و انعطاف پذیری بیشتری در مقایسه با موشکهای بالستیک دارد ، گذاشته است . 2- نیروی هوایی ارتش عبری ( IAF) به جتهای نسل پنج اف-35 مسلح شده که اتفاقا" سابقه سازگار نمودن مهمات هسته ای به جتهای نسل سوم اف-4 را هم دارد ...........

بسم الله الرحمن الرحیم سلام نگاه به جنگ و امور نظامی وجه های مختلفی دارد . از تلاش عده ای برای احقاق حق خودشان و دفاع از ناموس و سرزمینشان تا وحشی گری عده ای دیگر برای پیشبرد اهداف نامشروعشان . در این بین هم تصاویر زیبا از شرافت خلق می شود و هم تصاویری سیاه از جنگ . این هفته مجله تایم تصاویری از یک خانواده افغان گذاشته که زندگیشان بر اثر انفجار دستخوش تغییرات ناخوشایند شده است . تعدادی از آنها را قرار می دهم و مطمئن هستم این صفحه در آینده می تواند پر از تصاویری باشد که سندی بر رو سیاهی بشر طماع و زیاده خواه خواهد بود ، مخصوصا برای ما و سرزمین های هم راستا با ما که طرف مظلوم ماجرا قرار گرفته ایم .

درسته، هزینه کمرشکن «نت» جنگنده های یوروفایتر برخی از کشورهای با اقتصاد متوسط اروپایی (نظیر اسپانیا) را وادار به تجدید نظر در انتخاب خود و رفتن به سوی فروش جنگنده های خود نموده است، چه آنکه اینگونه کشورها تهدیدات آنچنانی هم ندارند و نهایتا در قالب ائتلافهای چند کشوره به برخی عملیاتهای محدود نظامی می پردازند. تجربه ی اسپانیا بهترین نتیجه برای کشوری همچون بلژیک است که روی کاغذ شرایطی کاملا مشابه با آن دارد، ضمن اینکه خودِ لفظ جنگنده نسل پنجم (که برای اف 35 به کار می رود) کشش زیادی را برای انتخاب آن بوجود خواهد آورد.

در تبلیغات رسانه ای به خصوص رسانه های داخلی می شنیدیم که F35 یک پروژ سنگین مالی و فنی شکست خورده هست حالا نه تنها اشکالات فنی مرتفع شده بلکه از نظر هزینه تحقیقات و تولید بسیار به صرفه هست طبق گفته پنتاگون برای طراحی و کسب تکنولوژی نزدیک 50 میلیارد دلار هزینه شده با قیمت پایه هر فروند 85 میلیون دلار یعنی به اندازه قیمت یک نسل چهار و این قضیه یک تریلیون دلاری ( طبق برآورد جدید 857 میلیارد شده) برای تولید 3 هزار فروند با بیش از 50 سال تولید و بکارگیری هست ( یعنی سالانه 10 میلیارد دلار) در مقام مقایسه با رافائل که هزینه پروژه و تولید 62 میلیارد دلار بوده که اگر رقم تولید 200 فروندی را کم کنیم بیش از 40 میلیارد دلار هزینه توسعه و کسب تکنولوژی بوده پس f35 نه تنها جنگنده گرانی نیست بلکه نسبت به توانایی هاش بسیار ارزان هست یکی از توانایی های f35 اپتیک قدرتمند آن است که می تواند از فاصله 80 کیلومتری یک پنجره ساختمان را کشف کند یعنی قابلیت کشف یک جنگنده را از فاصله بیش از 150 کیلومتری خواهد داشت با این اپتیک بدون رادار هم می تواند جنگنده های حریف را شکار بکند

شکار سوخو-30اس ام روسی توسط ماهواره های گوگل حمص، سوریه شاید بخش جذابتر این تصویر سایه رنگین کمانی جنگنده سوخو باشد و کنجکاوی جویا شدن علت آن؛ به این پدیده کج نمایی رنگی (Chromatic aberration) گفته می شود که ناشی از اختلاف ضریب شکست نور در طیف های مختلف بدلیل روی هم قرار نگرفتن رنگ ها در محل تصویر است اطلاعات بیشتر https://www.google.com/maps/place/34°36'56.7"N+36°44'23.9"E/@34.6157494,36.737788,853m/data=!3m2!1e3!4b1!4m5!3m4!1s0x0:0x0!8m2!3d34.615745!4d36.739982?hl=en

کشورهایی نظیر سوریه که دارایی عمده انها سامانه دفاع هوایی است و عملا همیشه درنقش مدافع ظاهر میشوند .استفاده از تاکتیک های فریب تا حدودی میتواند باعث گمراهی طرف مقابل انها بشودبا توجه علاقه شدید سوری ها به انتشار تصاویر و دیده نشدن این نوع از فریب ها در سوریه بعید است از این روش بهره برده شده باشداستفاده از اجزای فیک یا حتی به فاصله کمی از هر لانچر واقعی یک لانچر فیک قرار دادن تا حدود زیادی باعث گمراهی دشمن میشه همین روس ها تقریبا از همه ی تسلیحات خودشون ومخصوصا اس 300 بالون بادی ساخته اندو حتی همراه اس 300 به ویتنام هم فروخته اندالبته در جنگ های معاصر بارها این امر دیده شده است از یوگسلاوی و حتی همین جنگ یمن از این تاکتیک استفاده شده است...البته تاکتیک دیگر هم انتقال لانچرهای سامانه های دفاعی عمود پرتاب به سیلوهای تقویت شده با بتن است کاری که الجزایر با اس 300 های خود و اسراییل با سامانه دفاع بالستیک ارو-2 کرده است البته تا حدودی به دلیل اشراف هوایی طرف مقابل در سوریه تاثیر گذار نیست....در کل شاید با پیشرفت ماهواره ای جمع اوری اطلاعا که به سنسورهای حرارتی مجهز میباشند و یا حتی پهبادها خیلیاین روش ها دیده نشوند اما بالاخره کاچی به از هیچی! ( البته بسیاری از این بالون های روسی به شبیه ساز حرارتی و حتی راداری هم مجهز میباشند برای شباهت بیشتر به اجزا اصلی) محل لانچرهای اس 300 الجزایر در عمق زمین لانچرهای ارو 2 اسراییل http://uupload.ir/files/5q81_13680557_1732435163695939_1001050867986287853_n.jpg http://uupload.ir/files/uem8_13592763_1260465820645297_7404714789860729327_n.jpg

هیاهو برای هیچ !!!!!!!!! افزایش قدرت رزمی نیروی هوایی بلژیک با خرید اف-35 فرماندهی ارشد ارتش بلژیک پس از مباحث طولانی در خصوص انتخاب جنگنده جدید رزمی جهت ارتقاء توان نظامی متعارف خود ، اعلام نمود که در یک بازه زمانی مشخص ، حداقل 34 فروند جت رزمی مشترک اف-35 را از ایالات متحده خریداری خواهد نمود . لایتینینگ ، اولین جت رزمی نسل پنجم تک پیشرانه بشمار می آید که وارد تولید انبوه شده و می بایست جانشین جتهای اف-16 در سازمان رزم کاربران آن گردد . علاقه مندی نیروی هوایی بلژیک برای بکارگیری این جنگنده پنهانکار، از سال 2011 و با قطعی شدن مشخصات فنی آن از جمله پیشرانه نسل جدید پرات اند ویتنی اف-135 ، حسگرهای پیشرفته نظیر رادار AESA و سامانه IRST و سطح مقطع پایین راداری ، آغاز گردید . با این حال ، رقبای قدرتمندی نظیر یوروفایتر تایفون و جت نسل چهارم فرانسوی ( رافال ) نیز در میان گزینه های انتخابی نیروی هوایی بلزیک حضور داشتند ، اما از ابتدای امر مشخص بود که بروکسل ، احتمالا" جتهای پیشرفته آمریکایی را به فناوری اروپایی ترجیح خواهد داد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، تولید اف-35 در مقیاس بیشتر و همچنین بهره وری افزون تر بخش تولیدات دفاعی آمریکا ، از جمله الزامات نیروی هوایی بلژیک برای انتخاب محصول آمریکایی در مقایسه با تولیدات اروپایی می بود . به گفته این کارشناسان ، دو جت اورپایی نامبرده شده ، علاوه بر قیمت افزون تر ، در حوزه هایی نظیر حسگرهای شناسایی ، اویونیک ، پیشرانه و رادار در مقایسه به اف-35 در جایگاه پایین تری قرار می گرفتند . با این حال ، فرانسوی ها در جریان مناقصه نیروی هوایی بلژیک ، سعی نمودند تا ناکارآمدی نسبی محصول خود را با ارائه مزیتهای اقتصادی به بلژیک جهت جبران هزینه های بالای رافال ، جبران کنند و براین امیدواری قرار داشتند که امضاء یک قرارداد همکاری راهبردی ، خرید رافال را جذاب تر نماید . این قرار داد ، شامل پرداخت 20 میلیارد یورو در یک بازه زمانی بیش از 20 سال ، همراه با ایجاد بیش از 5000 شغل در خاک بلژیک برای مونتاژ بخشی از قطعات در ازای خرید محصول فرانسوی بود . اما برتری قابل توجه اف-35 در مقایسه با همتای فرانسوی اش باعث شد تا مزیتهای ارائه شده از سوی فرانسوی ها ، چندان برای بلژیک جذابیت نداشته باشد . مضاف براین ، ارتش بلژیک ، یک همراه همیشگی برای ایالت متحده در مداخلات خارجی آن محسوب میشود ، چنانکه جتهای اف-16 نیروی هوایی بلژیک ، یکی از نخستین پرنده های رزمی ناتو محسوب میشد که در کنار جتهای آمریکایی ، حملات هوایی گسترده ای را به دیر الزور در سوریه به سال 2016 میلادی ، به ثبت رساندند . بدین ترتیب ، امضاء یک قرارداد سه و نیم میلیارد دلاری برای خرید جتهای اف-35 ، ناوگان موجود نیروی هوایی بلژیک را برای اجرای عملیات مشترک با نیروی هوایی آمریکا ، سازگارتر خواهد نمود و احتمالا راه را برای سفارشهای بیشتر هموار می نماید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 پی نوشت : 1- بر خلاف آرزوی های دوستان داخلی ، نقص فنی ، در هم شکستن ارابه فرود ، مشکلات نرم افزاری و.... باعث نشده تا فروش این جت نسل پنج ، متوقف شود . 2- به این عبارت دقت کنید " فرانسوی ها در جریان مناقصه نیروی هوایی بلژیک ، سعی نمودند تا ناکارآمدی نسبی محصول خود را با ارائه مزیتهای اقتصادی به بلژیک جهت جبران هزینه های بالای رافال ، جبران کنند و براین امیدواری قرار داشتند که امضاء یک قرارداد همکاری راهبردی ، خرید رافال را جذاب تر نماید" نکته بسیار مهم نهفته تحلیل ، دراین هست که وقتی شما ارتباط و قدرت انتخاب مناسبی داشته باشید ، فروشنده تلاش می کند تا باارائه بهترین گزینه ها ، بهترین محصول را در اختیار شما بگذارد .

افزایش قدرت آتش کیف دریافت تعداد بیشتری آتشبار کالیبر 220 م.م ازسوی نیروی زمینی اوکراین کیف : شرکت دفاعی دولتی UkrOboronProm اوکراین اعلام نمود که در حال تحویل گروه جدیدی از سامانه های موشکی چندگانه کالیبر 220 م.م اوراگان به نیروی زمینی این کشور است . طبق اعلام رسمی شرکت فوق ، یکی از زیرمجموعه های این شرکت "“Shepetovsky Repair Plant" مرحله نهایی تعمیرات و بروزرسانی سامانه موشکی زمین به زمین چندگانه اوراگان را به اتمام رسانده و تحویل این سیستم ها به نیروی زمینی اوکراین ، به معنای تقویت قدرت آتشباری این نیرو در مقایسه با سالهای گذشته است . سیستم موشکی چند گانه (MLRS) اوراگان ، عمدتا" برای درگیری با اهداف حیاتی میدان نبرد نظیر واحدهای بشدت آسیب پذیر پیاده نظام ، خودروهای زرهی و غیر زرهی ، واحدهای موتوریزه و گروهان های تانک ، پست های فرماندهی ، مراکز مخابراتی و تاسیسات ثابت نظامی مورد استفاده قرار می گیرد . در مجموع ، این سیستم توپخانه ای ، در ردیف موشکهای زمین به زمین برد بلندی است که هم اکنون در خدمت ارتش اوکراین قرار دارد . این سیستم قادر است تا در بازه زمانی 20 ثاینه ای ، 16 تیر موشک کالیبر 220 م.م را برعلیه اهدافی در محدوده برد 35 کیلومتر مورد اصابت قرار دهد . ماموریت اصلی این سامانه رزمی ، انهدام اهداف تعیین شده ،بخصوص مراکز تجمع پیاده نظام ، پخش مین های ضد زره در یک برد 10-35 است . این سیستم ، از لحظه صدور دستور آتش تا اجرای شلیک ، تنها به 3 دقیقه زمان نیاز خواهد داشت و با توجه به پیکربندی هشت در هشت ، از تحرک بسیار بالایی برای ایراد ضربه به دشمن و برخورداری از تحرک مطلوب جهت جلوگیری از شناسایی توسط واحدهای متخاصم برخوردار است . مجموعه تعمیراتی Shepetovsky Plant یکی از شرکتهای پیشرو اوکراینی در ارتقاء و روزآمد سازی سامانه ها ی راکتی نظیر BM-21 گراد ، اوراگان و سامانه های توپخانه خودکششی 3S3M ، 2S5 و همچنین طیف متنوعی از خمپاره اندازها ، تجهیزات کنترل و فرماندهی ، موشکهای ضد زره هدایت شونده و تجهیزات نظامی دیگر محسوب می شود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

"فشار پاردو" به روایت هنک کروسو تاپیک ارزشمند برادر عزیز دیزرت هاوک

کاهش زمان واکنش به محیط آلوده به جنگ الکترونیک افزایش قابلیتهای واحدهای پیاده نظام نیروی زمینی ارتش ایالات متحده برای بقاء در محیط پرتراکم جنگ الکترونیک واشنگتن : با افزوده شدن قابلیتهای جدید به سازمان رزم نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، این عناصر پیاده نظام این نیرو بدون اتکاء بیش از حد به رده های بالاتر می توانند عکس العمل مطلوبتری را در محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک از خود به نمایش گذارند . به اعتقاد ، گروهبان ستاد "لیزا وینس" ، عناصر پیاده نظامی که هم اکنون در تیم های رزمی نیروی زمینی ، جمعی هنگ یکم زرهی از لشکر یکم سواره نظام مستقر در لهستان حضور دارند ، مشغول طی دوره های آموزشی فشرده ای برای استفاده از یک سامانه جدید هستند که قابلیت واکنش آنها را در محیطی متراکم از جنگ الکترونیک ، بهبود می بخشد . رزم الکترونیک ، که نبرد میان طرفین در طیف الکترو مغناطیسی را شامل میشود ، در واقع ، جنگی است در حوزه اطلاعات سیگنالی ، شناسایی تهدیدات ، فریب و حتی غیر فعال نمودن بخش ارتباطات رادیویی دشمن که تیم های ویژه جنگ الکترونیک در تلاش هستند تا با کاربرد سیستم های جدید تحویلی ، آن را به کمال خود برسانند . به اعتقاد این عضو نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، اعضای تیم های رزمی ارتش در حال یادگیری ادغام قابلیتهای جنگ الکترونیک خود از جمله VROD ، VMAX و آنچه که چنگال های کلاغ (Raven Claw) نامیده می شود هستند . دو مجموعه VROD و VMAX بخشی از سامانه های قابل حمل توسط پیاده نظام است که با استقرار در "کوله " عناصر پیاده ، صحنه نبرد را بلحاظ وجود طیفهای الکترومغناطیسی بررسی کرده و قابلیتهای محدود اجرای حملات نظیر رهگیری سیگنالهای متخاصم و ایجاد اختلال را در اختیار آنها خواهد گذاشت . سخت افزار Raven Claw نیز یک سامانه رایانه ای است که بدون اتصال به شبکه مادر ، مدیریت اطلاعات سیگنالی تاکتیکی را بر عهده خواهد گرفت . به گفته "جری ویلر" افسر بخش جنگ الکنرونیک ، جمعی هنگ یکم زرهی ، ارتش از این سامانه ها برای ارائه اطلاعات به عناصر حاضر در صحنه رزم بصورت real-time استفاده خواهد نمود . در اواخر سال جاری میلادی ، واحدهای رزمی ارتش ایالات قرار است تا یک تمرین رزمی را در مرکز تمرینات مشترک Hohenfels واقع در آلمان با تاکید بر ایجاد آمادگی در حوزه جنگ الکترونیک در سطح تاکتیکی برگزار نماید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

گامی به پیش تغییر و گسترش مفهوم رزم آینده ارتش ایالات متحده در حوزه اروپایی واشنگتن : بخش اطلاع رسانی ارتش ایالات متحده به شکل رسمی اعلام نمود که دومین مرحله از برنامه نیروی رزمی اروپایی خود شامل اعزام خلبانان های نیروی هوایی را بزودی آغاز میکند . به گفته "شان کیمونز " پس از تست های صورت گرفته از عملکرد خدمه نیروی هوایی در عملیاتهای چند جانبه مستقر در اقیانوس آرام ، اینک ارتش آماده میشود تا در سال آینده مالی ، نیروی رزمی خود در اروپا را در مقایسه با گذشته ، با شدت بیشتری گسترش دهد . بعنوان بخشی از مرحله دوم برنامه آزمایشی نیروی رزمی چند جانبه ، یک یگان جدید نظامی که هنگ چهل و یکم توپخانه صحرایی نیروی زمینی هم شامل آن می گردد ، بعنوان پایه اصلی گسترش قابلیتهای رزمی ارتش در این فرماندهی ( فرماندهی اروپا ) به این منطقه اعزام خواهد شد . سرتیپ دوم ، ژوزف اندرسون ، جانشین ستاد فرماندهی ارتش سرتیپ دوم ، ژوزف اندرسون ، جانشین ستاد فرماندهی ارتش معتقد است که : " ما تمامی تجربیات لازم را در حوزه اقیانوس آرام ، آموخته و هم اکنون در چهارچوب های مشخص ، این تجارب را به شکل عملی در صحنه عملیاتی اروپا مورد استفاده قرار خواهیم داد " نخستین نیروی رزمی چند جانبه یا به اصطلاح (MDTF) ، هنگ هفدهم توپخانه صحرایی بشمار می رفت که در ترکیب با ستاد میدانی ارتش شامل بخش های اطلاعاتی ، سایبری ، جنگ الکترونیک و بخش نظارت فضایی تشکیل گردید . ارتش نیز پس از آمادگی های لازم تمرینات اولیه مورد نظر را در منطقه عملیاتی حاشیه اقیانوس آرام پشت سر گذاشت که درجریان این تمرینات ، گروه های رزمی نیروی دریایی مستقر در هاوایی و نیروی دفاع از خود ارتش ژاپن براین سعی بودند تا شناورهای غیر نظامی با قابلیت حمل و شلیک موشکهای بالستیک را شناسایی و از میان بردارند . به اعتقاد اندرسون ، این تمرینات ، یک قدم بسیار بزرگ به جلو بود ، به همین دلیل ارتش قصد دارد تا این تمرینات را در اروپا نیز دنبال کند . رییس ستاد ارتش ، ژنرال مارک . ای . مایلی سال گذشته ، رییس ستاد ارتش ، ژنرال مارک . ای . مایلی ، طی فرمانی ، ارتش را مجاب نمود تا برای ایجاد MDTF طرح ها و برنامه ریزی لازم را انجام دهد تا قابلیت مقابله با توانایی های ضد دسترسی ( A2AD ) کشورهای متخاصم تقویت شود . گروه رزمی ایجاد شده در ارتش ، با افزایش قابلیتهای ارگانیک ، عملیات مشترک و چند ملیتی در تمامی سطوح ، شامل هوا ، دریا ، زمین ، فضا و سایبر و همچنین عملیات اطلاعات انسانی ، برای ورود به صحنه جدید رزمی آماده می شود . یکی از مهمترین مولفه های مهمی که نیروی هوایی در اعزام خلبان به صحنه عملیات رزمی در اروپا دنبال می کند ، افزایش توانایی آتش دقیق خود است که این نیز خود بخشی از برنامه مدرنیزه سازی ارتش خواهد بود . ژنرال رابرت براون ، فرمانده ارتش آمریکا در حوزه عملیاتی اقیانوس آرام ژنرال رابرت براون ، فرمانده ارتش آمریکا در حوزه عملیاتی اقیانوس آرام ، در ژوئن امسال (2018) ، اعلام نمود که مجموع نیروی رزمی جدید تحت اختیار وی چیزی درحدود 2200 نفراست که هسته دائمی این نیرو ، 500 تا 800 پرسنل در نظر گرفته شده . وی در این زمینه اعلام نمود که این گروه رزمی برای پیشبرد برنامه خود جهت سازگاری با شرایط جدید ، ابتدا در حوزه اقیانوس آرام و توقف های احتمالی در ژاپن و استرالیا کار خود را آغاز می نماید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- ظاهرا" پنتاگون مشخصا بخش دفاعی خبرگزاریهای داخلی را مرتب چک می کند ، این خبر پاسخ صریحی است به مفهوم Prompt Global Strike که چند روز پیش در رسانه های داخلی مطرح شد !!!!! 2- به این پاراگراف با دقت بیشتری نگاه کنید "ارتش نیز پس از آمادگی های لازم تمرینات اولیه مورد نظر را در منطقه عملیاتی حاشیه اقیانوس آرام پشت سر گذاشت که درجریان این تمرینات ، گروه های رزمی نیروی دریایی مستقر در هاوایی و نیروی دفاع از خود ارتش ژاپن براین سعی بودند تا شناورهای غیر نظامی با قابلیت حمل و شلیک موشکهای بالستیک را شناسایی و از میان بردارند "

رونمایی رسمی بوئینگ از ایده مفهومی بالگرد تهاجمی آینده واشنگتن : شرکت بوئینگ سرانجام از ایده مفهومی بالگرد تهاجمی آینده خود که به شکل بالقوه میتواند جایگزین بالگردهای OH-58 یا AH-64 گردد ، پرده برداری نمود . این رونمایی پرتفصیل در کنفرانس سالانه ارتش ایالات متحده که هرساله در واشنگتن دی سی برگزار میگردد انجام پذیرفت و طی آن ، بویئنگ ، ایده مفهومی تجدید نظر شده خود در طراحی یک بالگرد تهاجمی مجهزبه سامانه روتورهای هم محور که می بایست ماموریتهای رزمی برضد واحدهای تانک ، اهداف زمینی تقویت شده و متعارف ، پیاده نظام و بالگردهای خط مقدم متخاصم را برعهده گیرد ، معرفی نمود . قابلیت سامانه پیشران این هواگرد جدید که از هواگرد X2 برگرفته شده ، در گذشته تستهای پروازی مقدماتی خود را روی پیکربندی های دیگر ی نظیر سیکورسی S-97 به اثبات رسانده است . این هواگرد به دو روتور هم محور که به شکل معکوس هم می چرخند مجهز میشود و می تواند به شکل بهینه ، نیروی بالابرنده فوق العاده ای را برای این هواگرد فراهم آورند . در نمونه مشتق شده ، بخشهایی از این هواگرد بطور کامل بازطراحی شده که از جمله آن ، باریک ترشده محور عقبی بالگرد ، است که شباهت بسیاری به بالگرد تهاجمی و ضد زره تک موتوره بل هلیکوپترز AH-1 دارد . به گفته تحلیلگران نظامی ، به منظور کاهش هزینه های توسعه و همچنین افزیش چرخه عمر این بالگرد ، قسمتهایی نظیر سیستم انتقال نیرو ، روتور و پیشرانه ، با نمونه اصلی این بالگرد یکسان خواهد بود . سیکورسکی و بویئنگ در جریان یک همکاری مشترک ، درصدد هستند تا هواگرد تهاجمی سبک وزنی را با ویژگی هایی ترکیبی نظیر سرعت و برد رزمی بالا ، روانه بازار نمایند که به شکل همزمان ، قابلیتهای دیگر آن نظیر قدرت مانور و چالاکی آن نیز در محدوده قابل قبولی قرار داشته باشد . به دلیل ماهیت معماری باز این هواگرد تهاجمی ، ایده پردازان این هواگرد می توانند در آینده براساس نیازمندی کاربران ، قابلیتهای پروازی و رزمی این محصول جدید را در عین نگاه داشتن قیمت و همچنین ظرفیت آمادگی رزمی در محدوده قابل قبول ، ارتقاء دهند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

درود به دوستان گرامی وبگاه میلیتاری واچ اعتقاد داشت که در صورتی که تامکت ها با فناوری جدید در ایران ارتقاء یافته و آماده عملیات باشند برای حفظ تعادل نظامی در منطقه باید از شکاری هایی مانند F-35 استفاده کرد. چندی بعد تعدادی F-35 در یکی از مستعمرات آمریکا در نزدیکی تنگه هرمز مستقر شدند. به این بهانه متن زیر تهیه شده است باشد که برای دوست داران گربه و صنعت هوایی و نظامیان آموزنده باشد. میراث رابرت مک نامارا رابرت مک نامارا وزیر دفاع آمریکا و از دید خیلی از آمریکایی ها مسئول افتضاح ویتنام آرزو داشت که نیروی دریایی و نیروی هوایی به جای استفاده از ده ها نوع هواپیمای مختلف از چند نوع هواپیمای مشترک استفاده کرده و به اینگونه هزینه های لجستیکی ارتش عظیم ایالات متحده آمریکا کاهش بیابد. F-111B برای نیروی دریایی و F-111A برای نیروی هوایی در نظر گرفته شد. طرح اف-111 بسیار بزرگتر و سنگین تر از آن بود که روی ناوها به راحتی مورد استفاده قرار بگیرد به همین دلیل نیروی دریایی به دنبال جنگنده ای رفت که سبکتر و کوچکتر باشد اما همان توانایی ها را داشته باشد. عکس1 عکس2 عکس3 نیروی هوایی هم بیکار ننشسته بود و از درون الزامات پروژه FX طرح f-15 را بیرون کشید. این بار مک نامارا دوباره از هر دو نیروی دریایی و هوایی خواست که سازش کرده و گونه دریایی f-15 با بال تا شونده و ارابه فرود مستحکمتر برای نیروی دریایی توسعه داده بشود که تلاش های سه نفر با نامهای کوچک تام باعث شد که F-15N عملی نشود. اقدامات دریاسالار توماس کانلی و دریابان توماس مورر و حمایت مک نامارا منجر به تولید جنگنده ای شد که بعدها به دلیل اینکه جنگنده های نیروی دریایی Bearcat, Hellcat, Cougar, Panther, Tiger و ... همگی یک جورایی نام گربه داشتند و دو ژنرال و یک غیر نظامی ارشد مدافع آن همگی نام "تام" داشتند، تامکت نامیده شد. گرومن شرکتی بود با تجربه دریایی آشنا به نیازهای نیروی دریایی و خوشنام برای آن نیرو. گرومن طرحی مشابه F-111 را ارائه داد. سکان عمودی این جنگنده برای جا شدن در هنگرها کاهش ارتفاع داده شد و برای حفظ کارایی آن از یک سکان به دو سکان تبدیل شد و 9 درجه هم زاویه یافت که بازهم کوتاه ترش کرد. موتور این جنگنده به صورت موقت همان موتور اف-111 یعنی TF30 انتخاب شد که اولین موتور توربوفنی بود که در جنگنده ها بکار رفته بود و مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونه های توربوجت داشت. بعدها این موتور به F110-GE-400 ارتقاء یافت. اگر چه قرار بود وزن این هواپیما حداکثر 55000 پوند و خیلی سبکتر از f-111 هشتاد و دو هزار پوندی باشد اما دست آخر وزنی بین 65000 تا 75000 پوند یافت بسته به نوع محموله. عکس4 عکس5 برای اینکه موتور F110 در داکت طویل موتور تامکت جاداده شود و بالانس وزنی هم صورت بگیرد یک قسمت اضافی به طبقه پس سوز موتور F110 اضافه شد که پسوند GE400 مربوط به همین مورد است. بعد از نصب موتور قدرتمند تر بود که تامکت به شکاری که برای آن طراحی شده بود نزدیک شد و حین پرواز با پس سوز مشاهده پدیده shock diamonds (شوک الماسها) روی این هواپیما معمول شد. تصویر پدیده شوک الماسها شوک الماسها یک پدیده ایروداینامیک هست که در سرعتهای بالا هنگام استفاده از پس سوز هوای داغ خروجی در برخورد با هوای سرد بیرون موتور به درون تیوپ فرضی پس زده می شود و با جریان گاز خروجی برخورد می کند و حلقه ای روشن تولید می کند و دوباره این پدیده اینقدر تکرار می شود که دمای گاز خروجی به میزانی کاهش یابد که برای ایجاد پدیده مناسب نباشد. تصویر دیگری از پدیده شوک الماسها با وجود تقویت موتور کمتر دیده شد که تامکتها با مهمات کامل لود بشوند زیرا که این جنگنده مانند همه جنگنده های دیگر و حتی هواپیما های مسافر بری برای فرود ایمن محدودیت وزنی برای بازگردادن مهمات و سوخت داشت (به همین دلیل است که مسافر بر ها به هنگام فرود اضطراری سوخت خود را تخلیه می کنند تا هم آتش نگیرد و هم به وزن مجاز برای فرود زود هنگام برسند.) و نباید بیشتر از چهار موشک فینیکس را برای بازگشت به پایگاه با خود حمل می کرد در غیر این صورت ضربه فرود از عمر شکاری می کاست و ایمنی فرود را کاهش می داد. علاوه بر 6500 کیلوگرم مهماتی که تامکت قادر به حمل بود توپ زیر دماغه تامکتها به 672 تیر کالیبر 20 میلیمیتر مجهز بود که نواخت تیر 6000 در دقیقه داشت. دست آخر تامکتها را به دلیل اینکه زمان خدمتی آنها به بیش از 32 سال رسید و قطعات آن از دسترس ایران خارج بشود کنار گذاشتند و به boneyard یا گورستان شکاری ها فرستادند. برخی قسمتهای تامکت از آنچنان آلیاژ محکمی از تیتانیوم ساخته شده بود که تخریب آن با ماشین آلات سنگین هم به سختی ممکن بود. تامکت نه فقط یک جهش تکنولوژی بود بلکه در برخی سوانح مانند این انفجار تامکت حین شکستن دیوار صوتی در ارتفاع پایین (که اخیرا در سایت yjc.ir هم بازتاب داده شده بود) با رجیستری 161146 جمعی اسکادران شیرهای سیاه VF-213 که در اقیانوس آرام و 800 مایلی غرب گوام رخ داد هر دو خلبان به سلامت ایجکت کردند و توسط کشتی پاول جونز از آب گرفته و به ناوهواپیمابر ابراهام لینکلن تحویل داده شدند. فیلم شکستن دیوار صوتی در ارتفاع پایین و سپس انفجار خود تامکت در بین خلبانان معروف بود که این پرنده با وجود دیدن صدمه شدید مطابق رسم جنگنده های دریایی موفق در جنگ دوم جهانی همواره شانس نجات بالایی برای پرسنلش دارد و آنها را به خانه باز میگرداند. در29 ژوئن 1991 دو فروند جنگنده جمعی یگان شیرهای سیاه VF-213 مستقر در ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن در یک پرواز ارتفاع متوسط با یکدیگر تصادم کردند که خدمه یکی به سلامت ایجکت کردند و دیگری که بالش صدمه دیده بود توانست در سنگاپور به زمین بنشیند. در سانحه دیگری یک فروند F-14A در 13 نوامبر 1993 با رجیستری 161433 جمعی اسکادران شبه سواران VF-142 مامور به ناو آیزنهاور در خلیج فارس رادوم خود را از دست می دهد بطوری که برخورد رادوم با کانوپی آن را تخریب کرده و خلبان را مجروح می کند اما خلبان با مهارت به ناو باز می گردد. در نبرد مرصاد هم که یک فروند تامکت با دسته چندین فروندی پشتیبانی هوایی عراقی ها بر روی منطقه غرب درگیر شد، یکی از ده ها موشکی که به سمت تامکت پرتاب شد بدون اینکه عمل بکند از نوز تامکت عبور کرد اما خلبان بقیه هواپیما را به پایگاه سالم بازگرداند. در این تصویر هم شما تامکت جمعی اسکادران کیش و مات VF-211 مامور به ناو اینترپرایز را می بینید که به دلیل سانحه یکی از سکانهایش را از دست داده ولی موفق شده است که به سلامت به ناو بازگردد. در ثانیه 21 این فیلم هم نبود یکی از استبیلایزرها دیده می شود. لیست برخی سوانح تامکت. هزینه های نگهداری تامکت زیاد بود و قرار بود که با نمونه دریایی اف-22 تعویض گردد اما (به دلیل عدم توانایی آمریکا در تراشیدن دشمنی که مردم را به اندازه کافی به وحشت بیاندازد تا بودجه کافی پنتاگون تصویب شود و قطع بودجه های نیروی دریایی. م.) به ساخت نمونه دریایی جنگنده سبک و کم خرج تر اف-18 موقتا رضایت دادند تا جنگنده جدید و بودجه آن و بقیه مقدمات آماده بشود. اینگونه بود که F-35 به عنوان گران ترین برنامه تسلیحاتی تاریخ در گونه های هوایی(F-35A)، تفنگداران دریایی (F-35B)و ناو نشین (F-35C) به تولید نمونه مهندسی رسید. (ژاپنی ها یک روشی دارند به نام Design-Review-Based_on_Failure-Mode در این روش که برخاسته از مدیریت کایزن است شما هرگز نباید در تولید محصول جدید تغییرات بزرگی نسبت به محصول قبلی داشته باشید و تغییر را منبع بروز خطا می دانند. در این روش هر کاری که در شرکت انجام می دهید باید فقط در راستای دادن ارزش افزوده به مشتری باشد. البته این روش برای کشورهای توسعه یافته می تواند در مواردی خوب باشد اما همین مدیریت باعث شد که حداقل در محصولاتی مثل گوشی همراه ژاپنی ها از رقبایی مانند کره حتی عقب هم بیافتند. روشی که آمریکایی ها در برنامه F-35 در پیش گرفتند نقطه مقابل DRBFM بود و طبیعتا بدون ریسک نبود.م.) آخرین گزارش رسمی (به قلم مایکل گیلمور مدیر بازنشسته اداره ارزیابی و تست عملیاتی(DOT&E)) در مورد برنامه های مالی وزارت دفاع آمریکا در سال 2016 که قسمتی از آن به این هواپیما اختصاص دارد به نحوی است که منتقدین برنامه F-35 آن را یک فاجعه ملی 1400 میلیارد دلاری می دانند. هر چند طرفداران این هواپیما دلایلی می آورند اما ملاک این گزارش حال حاضر این هواپیما است نه 10 سال دیگر اگر بودجه های کافی برای رفع عیوب آن تامین بشود و رفع عیبها به نحوی باشد که عیبهای جدید بروز نکند. (خواندن این گزارش و تفاسیر آن از آنجایی که ما هم برنامه ی مشابهی داریم (قاهر و جنگنده سنگین و نیمه سنگین) برای تکرار نکردن تجربه آمریکایی ها مناسب است و یک درس چند هزار میلیارد دلاری است. م.) گزارش رسمی از لینک زیر قابل دانلود است و به جناب MR9 و بقیه دوستان تقدیم می شود. https://github.com/mwookawa/misc/blob/master/2016f35jsf.pdf این هم لینک برخط آن هست https://www.documentcloud.org/documents/3262653-FY-2017-DOT-amp-E-JSF-Report.html#document/p26/a338061 دن گرازیر در مقاله ای طولانی با استناد به گزارش بالا به نقد شدید F-35 پرداخته است و معتقد است که در کوتاه مدت باید تعدادی جنگنده از boneyard بازیابی بشوند تا امنیت ملی صدمه نبیند. ریشه نقد دن گرازیر علاوه بر نقدهایی که به همه رادار گریزها وارد است (بدنه و موتور و قدرت مانور ضعیف و برد عملیاتی کم و ...)، بر می گردد به این نقص ساختاری صنعت هوانوردی نظامی آمریکا که قبل از اینکه مهمات مناسبی تولید بشود، پلتفرم جدید تولید می گردد که مجبور است از مهمات قدیمی با مشکلات بسیار زیاد استفاده بکند و کارایی چندانی هم نداشته باشد برای مدتها هر چند هزینه بسیار بیشتری نسبت به پلتفرم قبلی دارد. این حقیقت که جنگنده های موجود که با آمدن F-35 باید به boneyard بروند برتری های فراوانی نسبت به جنگنده جدید دارند نیز مزید بر علت شده است. قسمت زیادی از نقدها باز می گردد به سامانه ALIS که رژیم ساخته بانکدارهای آلمانی یهودی تنها کشوری است که از نصب آن معاف شده است و در واقع F-35 اسرائیلی فقط موتور و بدنه و رادار و توپش آمریکایی است و بقیه توسط خود این رژیم نصب شده است. در F-35 از الکترونیک به عنوان کاهش دهنده هزینه ها استفاده شده نه برای افزایش توانایی ها. این هواپیما حجم عظیمی از داده ها را توسط سنسورهایش تولید می کند اما به جایی که مزیت باشد کامپیوتر مرکزی آن گاها دوچار دوبینی و چند بینی است و یک هدف را بیشتر از یکی اعلام می کند. سامانه الکترواپتیکال آن هم ضعیف تر از هواپیماهایی است که قرار است جانشین آن بشود! به نحوی که مطابق گزارش گیلمور اف-35 ابتدا باید به هدف بسیار نزدیک شده آن را تشخیص دهد و سپس از آن دور بشود تا بتواند از مهمات دور ایستای خود استفاده بکند که به این ترتیب شانس غافلگیری ناشی از رادار گریزی را از دست می دهد. سامانه Distributed Aperture System (DAS) نصب شده بر روی هلمنت چند صد هزار دلاری این شکاری نیز حکایتی است. این سامانه تصاویر 360 درجه از یک کره به مرکز شکاری را به خلبان می دهد و علاوه بر آن همه اطلاعات مورد نیاز برای ناوبری و هدف گیری و ... . اما نمایش تصاویر پرش دار به ویژه در سرعتهای نزدیک به صوت و اهداف غیر واقعی ناشی از دو بینی کامپیوتر مرکزی و تعداد بیشمار علائم دیگر روی این هلمنت در فضایی نسبتا کوچک آنچنان فشاری به خلبان وارد می کند که معمولا خلبانها بیشتر امکانات آن را از کار می اندازند تا بتوانند پرواز بکنند بدون اینکه روان پریش بشوند. در یک تست هدف گیری با استفاده از AIM-9X خلبانها گزارش دادند که آنقدر نشانه های مختلف روی نمایشگر نشان داده می شد که دیگر قادر به دیدن هدف نبودند و هنگام رهگیری اهداف نشانه ها ناپایدار هستند. این پدیده خیلی بدتر می شود وقتی که تعداد زیادی F-35 در حال پرواز باشند و اهداف را از طریق شبکه ویژه اشان (Multifunction Advanced Data Link (MADL)) به اشتراک گذاشته باشند که از برتری های F-35 نسبت به جنگنده های قدیمی است.(در واقع پدیده سنسور فیوژن و اصول ارگونومی طراحی صنعتی در این طرح رعایت نشده است. این همان باگی است که در ناو وینسنس به دلیل استفاده از تنها دو مانیتور کوچک برای نمایش داده های عظیم تولید شده توسط رادار و ابرکامپیوتر آن باعث مخلوط شدن نشانه تامکت روی باند بندرعباس با نشانه پرواز 655 ایران ایر عبوری از روی جزیره سیری در کانال هوایی A54 شد و ترکیب این پدیده با تجاوز این ناو به آبهای ایران در جزیره سیری و بی کفایتی و وحشت و توحش پرسنل ناو فاجعه ای آفرید که امروزه تحت نام باگ واسط کاربر در دانشگاه هایشان تدریس می شود. م.) ناکارامد بودن به عنوان شکاری برتری هوایی در یک نبرد هوایی در سال 2015، F-35 مغلوب یک فروند F-16 شد که با افزودن بار اضافی و مخزن اکسترنال سوخت و موارد دیگر قابلیت مانور آن اف-16 را عامدا به شدت کاهش داده بودند. گزارش گیلمور کماکان بر وجود این ضعف تاکید دارد. هر چند طرفداران اف-35 داگفایت را مربوط به دوران گذشته می دانند اما در بسیاری از موارد از جمله خطا رفتن موشکها اجتناب ناپذیر است و اگر به این صورت داگفایت دیگر معنا نداشت نیروی هوایی بر نصب توپ زیر دماغه روی F-35A اصرار نمی کرد. (یک ماموریت گشت هوایی یا اسکرامبل را تصور کنید. مطابق پروتکل در زمان صلح F-35 باید به هواگرد هدف نزدیک شده و به آن دستور دهد که مسیرش را تغییر دهد و اگر نداد با یک چرخش مهماتش را نشان بدهد تا بفهمند که مسلح است و .... اگر جنگنده مفروض یک سوخوی 27 باشد اف-35 مجبور است که در صورت عدم تمکین وارد داگفایت با آن بشود که خوب اینجا دیگر رادار گریزی معنا ندارد و نتیجه برای F-35 فاجعه بار خواهد بود. پس این هواپیما یا اف-22 نمی تواند جانشین یک اف-16 یا اف-15 گشت هوایی بشود. اف-16 می تواند در هر ثانیه 360 درجه حول محور خود چرخش بکند و این چرخش برای تامکت 90 درجه است در هر ثانیه م.) اکثر نبردهای هوایی در سرعتهای نزدیک به سرعت صوت (سرعت صوت برابر است با 667 نات) مثلا 640 نات رخ می دهد که در این سرعتها پدیده های گذرای ایرودینامیک روی بدنه هواپیما آثار مخربی در کیفیت کار و عمر آن و سنسورهایش دارند. چرخش های سریع در این سرعت می تواند باعث پدیده wing-drop در F-35 و نتیجتا پدیده اسپین و سقوط گردد. پیمان کار سازنده به جای اینکه ایراد ایرودینامیک در قابلیت مانور را رفع بکند اقدام به ایجاد پیچیدگی بیشتر در نرم افزار کنترل کرده که همین باعث وجود یک لختی در پاسخ به فرامین خلبان توسط هواپیما شده است. ظرفیت نبرد هوایی این جنگنده چندان زیاد نیست زیرا در حال حاضر حداکثر از دو تیر آمرام می تواند استفاده بکند و در آینده حداکثر قادر خواهد بود که از 4 تیر آمرام استفاده کند. به این ترتیب هر نبرد هوایی که این جنگنده قرار است در آن درگیر بشود بهتر است که بسیار کوتاه باشد افزون بر این موشکهای آمرام برای نبرد نزدیک چندان بهینه نیستند. توپ زیر دماغه این جنگنده هم چندان قابل استفاده نیست زیرا افزون بر اینکه نرم افزار آن هنوز تکمیل نشده است، هنگام شلیک دریچه توپ (در F-35A به دلیل رادار گریزی توپ پشت دریچه مخفی شده است.م.) باز شده و فشار هوای ناشی از ایرودینامیک به ویژه در پرواز نزدیک به صوت هواپیما را دچار تغییر جهت می کند که نتیجه آن خطا رفتن گلوله های با ارزش است. بدتر اینکه این هواپیما تنها حدود 4 برست قادر به شلیک است قبل از اینکه مهماتش تمام بشود. مهندسان در حال تغییرات نرم افزاری برای اصلاح خطای توپ زیر دماغه هستند. در گونه های B و C از توپ زیر دماغه استفاده نشده و از توپ در پاد بیرونی استفاده شده است که عدم دقت احتمالا غیر قابل تصحیح خاص خودش را دارد. ناکارآمد به عنوان بمب افکن! دلایل فراوانی وجود دارد که F-35 را نمی توان به عنوان بمب افکن با یک F-16 مقایسه کرد. به دلیل نقص نرم افزاری و نبود مهمات مناسب تا 2021 فعلا این هواپیما از یک نوع بمب هدایت شونده 500 پوندی استفاده می کند که سنگر شکن هم نیست و دارای موتور و پیشرانه هم نیست. در نتیجه F-35 باید به هدف بسیار نزدیک بشود. طراحی پنهان کار باعث شده که برد عملیاتی این هواپیما از F-16 بسیار کمتر باشد پس چگونه می تواند به اهدافی درعمق روسیه یا چین نزدیک بشود؟ کشورهای اروپایی، روسیه، چین و حتی ایران انواع سامانه های پسیو و اکتیو ارزان قیمت را توسعه داده اند که همه انواع پنهان کارها را می توانند ردیابی بکنند. در جنگ با یوگوسلاوی با استفاده از سامانه های قدیمی از رده خارج سام-3 و رادارهای موج بلند (باند L) و spotter ها یک فروند F-117 سرنگون شد و یک فروند دیگر طوری صدمه دید که از عملیات خارج گردید. به ویژه سامانه های الینت و Passive-Detection-System قادرند هر گونه استفاده از دیتا لینک (که مزیت این جنگنده است) را تعیین موقعیت بکنند. f-35 برای رفتن به عملیات نیازمند یک فایل Mission-data-load (MDL) است که کلیه جزئیات هدف و مسیر، بازتابهای راداری و آثار مادون قرمز اهداف و ... را درون خود دارد. بدون این فایل سامانه های کامپیوتری این هواپیما قادر به انجام سنسور فیوژن نیستند و عملا اجرای عملیات غیر ممکن است! تهیه این فایل در یک آزمایشگاه مرکزی انجام می شود و ماه ها به طول می انجامد تا برای عملیات F-35 در یک منطقه خاص آماده بشود. بدیهی است که تغییرات دوره ای و غیر منتظره در آرایش پدافندی دشمن می تواند به روز بودن این فایل را به شدت به خطر اندازد. گزارش گیلمور صراحت دارد که تا قبل از 2020، MDL های ساخته شده برای F-35 ها تکمیل و تست نخواهند شد. ناکارآمد در پشتیبانی نزدیک به دلیل ضعف در پشتیبانی نزدیک بازنشست شدن A-10 ها تا سال 2021 به تعویق افتاد. به دلیل دقتی که توپ زیر دماغه A-10 داشت (شعاع کمتر از 6 متر) و اهمیت توپ در هدف قرار ندادن نیروی خودی در پشتیبانی نزدیک، شکاری که توپ آن دقت نداشته باشد برای این کاربرد مفید نیست. هر چند طرفداران F-35 مدعی هستند که روش قدیمی پشتیبانی نزدیک به تاریخ پیوسته و F-35 از ارتفاع بالا بمبلت های مینیاتوری را با دقت سانتی متر بر روی دشمن فرو خواهد ریخت اما چنین مهماتی هنوز ساخته نشده و معلوم هم نیست که کی ساخته بشود و با سامانه نرم افزاری F-35 تطبیق داده بشود. همچنین فرماندهان زمینی همواره استفاده از توپ را بر بمبهای نقطه زن ترجیح می دهند به دلیل تلفات کمتری که به نیروی خودی وارد می کند. در حالیکه A-10 حامل 1100 گلوله ضد زره 30 میلیمتری بود و می توانست 10 تا 20 حمله را صورت بدهد F-35A دارای 182 گلوله و نمونه های Bو C دارای 220 گلوله 25 میلیمتری هستند که تنها 2 تا 4 حمله را می توانند انجام بدهند. صرف نظر از خطای ناشی از مشکلات ایرودینامیک توپها در تست ها نشان داده شد که سامانه هدفگیری نصب شده روی کلاه خلبان مشکل جدی با توپ دارد و خطای تیر اندازی وحشتناکی تولید می کند که تصحیح این نرم افزار دست کم 3 سال وقت نیاز دارد. کانوپی F-35 از مواد اکریلیک ضخیم همراه با پوشش نانو ذرات طلا ساخته شده تا بازتاب راداری کلاه خلبان را ناچیز بکند اما همین کانوپی ضخیم و پوشش آن دید بیرونی خلبان را محدود و همراه با خطا کرده و خلبان مجبور به استفاده از سامانه DAS است که هنوز مشکلات فراوانی دارد. مشکل دیگر F-35 در پشتیبانی نزدیک این هست که نمی تواند با سرعت کم در ارتفاع کم پرواز بکند و بدنه آن تحمل برخورد گلوله های کالیبر سبک نیروهای زمینی را ندارد. به عبارت دیگر به دلیل ایرودینامیک و بالهای کوچکی که فشار زیادی را باید تحمل بکنند حداقل سرعتی که این هواپیما می تواند با ایمنی پرواز بکند بالا است که برای پشتیبانی نزدیک و تشخیص دقیق اهداف در ارتفاع پایین مناسب نیست. مطابق جداول تخمین منطقه خطر برای مهمات 500 پوندی شعاعی به اندازه 250 متر است. که به این معنی است که دشمن می تواند در این فاصله از نیروی خودی با خیال راحت مانور انجام بدهد. البته بمبهای قطر کم 250 پوندی در حال تولید آزمایشی نرخ پایین هستند که برای F-15E در نظر گرفته شده اند که حتی اینها هم برای پشتیبانی نزدیک خیلی بزرگ هستند. پشتیبانی نزدیک فقط بمباران نیروی زمینی دشمن نیست و نیازمند ارتباط نزدیک با نفرات روی زمین است. (در جنگ با عراق خلبانها به همراه پرسنل مخابرات نیروی هوایی به خط مقدم فرستاده می شدند برای این کار. م.) چنین ارتباطی نیازمند سامانه های مخابراتی دقیق و ایمن است اما در مورد این هواپیما مواردی از ارسال و دریافت داده با فرمت اشتباه و پیغام های جا افتاده مشاهده شده که در این سطح از فناوری مایه شرمندگی است. از طرفی مدافعین F-35 تقویت پدافند پرتابل در خطوط تماس با دشمن را علت نیاز به F-35 در پشتیبانی نزدیک می دانند اما سرهنگ مایک پیتروچا نظر خودش را دارد. F-35C برای عملیات روی ناو مناسب نیست! پرواز عمودی این هواپیما ضمن مصرف سوخت زیاد و اشغال فضای داخلی زیاد در نمونه ای که این قابلیت را دارد، دمای زیادی را به باند پروازی اعمال می کند که کل ناو را به خطر می اندازد و پرواز افقی آن به کمک فلاخنها هم تلاطم ناجوری به جنگنده می دهد که باعث صدمه دیدن گردن خلبانهایی که وزن کمتر از 136 پوند دارند می شود که مشهور به مشکل چرخ ارابه است gearing problem است. در این پرتاب با فلاخنها شکاری در ظرف 2 ثانیه در طولی کمتر از 100 متر از سرعت صفر به 280 کیلومتر در ساعت می رسد که شتابهای منفی و مثبت نا متعارفی که به بدن خلبان در حین استفاده از فلاخن می آید باعث می شود که یکی از موارد برتری F-35 یعنی هلمنت 5.1 پوندی، به گردن خلبانها صدمه بزند. افزون بر آن ضرباتی که ماسک اکسیژن به دهان خلبان می زند و خارج شدن هلمنت از تراز باعث می شود که تمرکز خلبان در حساس ترین لحظات پرواز از داده های پروازی و تصاویر نمایش داده شده درون هلمنت دور بشود که ریسک بالایی دارد. لینک مرتبط1 لینک مرتبط2 به این ترتیب تلاشهایی شروع شده که وزن این هلمنت را از 5.1 پوند به کمتر از 4.8 کاهش بدهند. خلبانها برای رهایی از این مشکل کمربند های ایمنی خود را خیلی محکم می بندند و خودشان را به صندلی می چسبانند اما این خودش مشکل دیگری را ایجاد می کند که در صورت بروز سانحه حین تیکاف دسترسی آنها به دستگیره ها برای انجام ایجکشن و پریدن بیرون از هواپیما خیلی سخت می شود و البته جریان خون را هم در بدن آنها خیلی غیر طبیعی تر از قبل می کند. سرتیپ کریستوفر بوگدان مدیر پروژه F-35 مدعی است که این مشکل را با سرعت رفع خواهد کرد اما در واقع تعویض کل سامانه چرخ جلو دست کم تا آخر سال 2019 بطول خواهد انجامید اگر بودجه ای وجود داشته باشد. F-35 در فرود بر روی ناوها هم مشکل دارد. فرود یک جنگنده بر روی ناو در واقع یک سقوط کنترل شده است. بالهای کوچک این هواپیما سرعت فرود را افزایش داده و شدت ضربه برخورد را هم همچنین که عمر بدنه هواپیما را کاهش می دهد. نقطه اتصال هوک به شکاری بعد از هر 5 بار فرود بقدری فرسوده می شود که کلا باید تعویض گردد در صورتی که این در طراحی الزامات 15 بار دیده شده بوده است بنابراین باید به کل با موادی جدید یا سازه ای جدید دوباره طراحی بشود. ایجاد بال تاشو برای نمونه ناو نشین f-35 منجر به کاهش استحکام بال در مانورهای سنگین و فرود روی ناو شد بطوریکه ژنرال کریستوفر بوگدان مجبور به در خواست طراحی دوباره بال برای نمونه دریایی گردید. برای نیروی دریایی بر خاستن و نشستن شکاری یک حرف هست و نگهداری آن در ماموریت دراز مدت دریایی یک حرف دیگر. معمولا مانوری انجام می دهند به نام R&I که در این مانور موتور هواپیما را در هنگر ناو هواپیمابر، باز و دوباره می بندند. در مانوری که برای F-35 انجام شد، در حالی که کل هنگر به یک فروند F-35 اختصاص داشت، 55 ساعت به طول کشید. این درحالی است که این زمان برای F-18 بین شش تا هشت ساعت در جایی تنگ است. مشکل تعویض موتورF-35 فقط زمان نیست. باید قسمتهای زیادی از بدنه با دقت باز بشود بطوریکه صدمه به آنها وارد نشود و این نیازمند فضای زیادی است که در یک ناو در حال ماموریت معمولا به اندازه کافی وجود ندارد. مشکل دیگر پهنای باند محدود و گاها قطع اتصال ناو هواپیمابر به شبکه جهانی به دلیل ماموریتهایی همراه با سکوت رادیویی است. F-35 نیازمند انتقال حجیم داده هایی که سنسورهایش تولید می کنند به آزمایشگاه مرکزی است. این داده ها در سامانه محلی و جهانی ALIS که مخفف Automatic-Logistic-Information-System است برای عیب یابی، طراحی عملیات تهاجمی، سفارش خودکار قطعات، زمان بندی فعالیتهای تعمیرات و نگهداری و ... کاربرد دارد. عملیات اسکادرانهای F-35 نیازمند حجم عظیمی از انتقال داده ها بین ناو و آزمایشگاه مرکزی است که با محدودیتهای ارتباطی یک ناوگروه همخوانی ندارد به طوری که در مانوری که برای تست ALIS انجام شد انتقال 200 مگابایت در این سامانه 2 روز به طول انجامید!!! در حالیکه تفنگداران دریایی قصد خرید 340 فروند F-35B و 80 فروند F35C دارند، نیروی دریایی قصد خرید 260 فروند F-35C و نیروی هوایی قصد جایگزینی ایگلها (بیش از 2700 فروند) با 1763 فروند F-35A بدون قابلیت عمود پروازی را دارند. برخی رهبران پنتاگون گونه دریایی را تنها مشکل می دانند و جیمز ماتیس دستور بازنگری برنامه نمونه دریایی و مقایسه مجدد آن با F-18 سوپر هورنت را داده است. این نشان می دهد که پنتاگون ممکن است به دنبال برنامه قابل اعتمادتری نسبت به F-35C باشد. تنها موردی که در F-35 واقعا استیلث است قیمت تمام شده واقعی آن است. قیمت تمام شده هر فروند تاکنون رقمی بین 150 تا 350 میلیون دلار اعلام شده و قرار دادهایی که در مورد این شکاری بسته شده است با قوانین لازم الاجرای کنترات های دولتی آمریکا در تضاد است. پیش بینی ها در صورتی که هزینه ها بالاتر از این که هست نرود این است که برای تعمیر و نگهداری در یک دوره 30 ساله خدمت F-35 ها هزینه ای برابر با هزار میلیارد دلار خواهند داشت و برای خرید جنگنده مورد نیاز هم دست کم باید 1400 میلیارد دلار پرداخت بشود. هزینه 258 ساعت پرواز یک F-16 در سال 2016 ساعتی 20398 دلار بود همین هزینه برای 358 ساعت پرواز A-10 برابر با ساعتی 17227 دلار بوده است و در مقابل F-35 به دلیل پیچیدگی فراوان در ازای تنها 163 ساعت پرواز هزینه ساعتی 44026 دلار داشته است. به عبارت دیگر نگهداری این جنگنده دو برابر گرانتر از جنگنده هایی است که قرار است آنها را به گورستان بفرستد. آمادگی رزمی خلبانها کافی نیست! به دلیل اینکه زمان گراند بودن F-35 ها به نسبت طولانی است و availability یا قابلیت در دسترس بودن به صورت جنگنده کاملا عملیاتی پایینی دارند، خلبانها نمی توانند حداقل 30 ساعت پرواز را در ماه با این جنگنده پر بکنند و در نتیجه آمادگی آنها در شرایط رزمی به اندازه دیگر اسکادرانها نخواهد بود کار به جایی رسیده که در برخی اسکادرانها برای حفظ آمادگی پروازی خلبانها شاید بهتر باشد با جنگنده های دیگری پرواز بکنند. قابلیت بودن در زمان مناسب در جای مناسب در این جنگنده زیر سئوال است بهره برداران شکاری معتقد هستند که سامانه ALIS به قدری دست و پا گیر است که هنگامی که می خواهند عملیاتی با بیش از یک فروند F-35 داشته باشند زمان تهیه طرح پرواز به قدری طولانی می شود که ممکن است انجام عملیات دیگر مفید نباشد. در هر مکانی که اسکادران F-35 مستقر بشود باید شبکه نسبتا سنگین محلی کامپیوتری ALIS و اتصال آن به شبکه جهانی ALIS برقرار بشود تا این شکاری بتواند عملیاتش را انجام بدهد. پیچیدگی این کار به نحوی است که برای رفع برخی مشکلات در مناطق عملیاتی سطوح ایمنی دسترسی را کاهش دادند تا خدمه تعمیر و نگهداری بتوانند وظایفشان را انجام بدهند موردی که بر خلاف الزامات طراحی بود و نتایج خاص خودش را دارد. به هر روی لختی ناشی از زمان زیاد مورد نیاز برای بارگذاری فایلها به درون F-35 ها باعث می شود که آنها روی زمین باشند هنگامی که نیاز هست در آسمان باشند و شکاری روی زمین دارایی نیست بلکه هدف است. هنگامی که یک هواپیمای جدید به اسکادران پروازی اضافه می شود دست کم 24 ساعت زمان لازم است که با سامانه محلی ALIS تطبیق داده بشود و این زمان برای کل اسکادران حدود 2 هفته است. مشکلات ناشی از قابلیت اطمینان F-35 یک اسکادران کلاسیک نسل 4 و 4++ در صورتیکه از پشتیبانی فنی و یدکی مناسبی برخوردار باشد دارای ضریب دسترس پذیری 80 درصد است که در جنگ 1991 شکاری های آمریکایی نیز دسترس پذیری در این حد داشتند اما در مورد اسکادران های F-35 این عدد همواره زیر 60% بوده است. اثر این میزان دسترس پذیری آنگونه بود که در سال 2016 هر F-35 تنها هفته ای دو پرواز می توانست انجام بدهد درحالیکه هر اف-16 هفته ای 3 پرواز و هر A-10 هفته ای 4 پرواز می توانست انجام بدهد. (البته همه این عدم آمادگی مربوط به پیچیدگی F-35 و تجربه کم نگاهداری پرسنل و خلبانان آن نیست بلکه سیستمهای تشخیص عیب این هواپیما بسیاری از عیوب را که در شکاری های دیگر قابل رویت نیست آشکار می کند و طبیعتا شکاری تا رفع عیب گراند می شود در حالیکه شکاری های نسل 3 و 4 با عیبهای فراوان پرواز می کردند و خیلی وقت ها هم با خوش اقبالی سالم به پایگاه باز می گشتند. م.) زنجیره پشتیبانی از F-35 هم رضایت بخش نبوده است در حالیکه الزامات قرار داد قطعه برداری از جنگنده های گراند شده را یک بار در ازای هر 100 سورتی پرواز اعلام کرده برای F-35 موجود این یک بار برای هر 10 سورتی پرواز است و زمان باز آمد جنگنده های قطعه برداری شده در ازای هر قطعه برداری مقدار فراوانی افزایش می یابد. تعمیر بدنه های رادار گریز نیز یک مورد زمان گیر است بطوریکه برخی از چسبهایی که مورد استفاده قرار می گیرد دست کم 168 ساعت نیاز دارند تا کامل خشک بشوند و خاصیت رادار گریزی برای باند ایکس حفظ گردد. از بین 276 عیب بحرانی کشف شده در F-35 هفتاد و دو عیب مستقیما با عملیات این جنگنده در ارتباط هستند و اولویت یکم برای رفع شدن را دارند. برای مثال در 2010 معلوم شد بوشینگی که برای اتصال سکان عمودی به شکاری استفاده شده استحکام کافی ندارد. در بین 2010 تا 2016 تغییراتی در طراحی این قسمت از بدنه انجام گرفت که در گزارش ارزیابها در 2016 کماکان نشان می دهد که اتصال ضعیف است و بعد از 250 ساعت تست سکان عمودی از دست رفته است در حالیکه این بوشینگ باید مطابق قرار داد 8000 ساعت دوام می آورده است.(نفوذ خدمات و قطعات و پیمان کاران ارزان چینی در چنین پروژه هایی.م.) (اینجا باید دید که کشورهایی مانند ترکیه و ایتالیا و اسپانیا که بنیه مالی خیلی قدرتمندی ندارند چگونه می خواهند از چنین شکاری پر خرج و کم بازده ای بهره برداری بکنند. جایی که بهره برداری از 3 اسکادران 12 فروندی F-35 برای آنها دست کم 250 میلیارد دلار هزینه دارد و سامانه ALIS می تواند شکاری ها را فقط در صورتی قابل پرواز بکند که آمریکایی ها با پرواز آنها موافق باشند. اعتقاد من این است که جنگنده های رادار گریز نباید جایگزین جنگنده های دیگر بشوند. اگر جنگنده ها را به شمشیر زنها تشبیه بکنیم، اف-18 سوپر هورنت یک سامورایی است اما اف-35 یک نینجا. نینجا ها جایزه بگیرانی نامرئی هستند که فقط زمانی موفق هستند که عملیات نا منظم در بین باشد و برای نبرد کلاسیک و منظم مفید نیستند. بنابراین وجود جنگنده های رادار گریز الزامی است اما نه با این تصور که جای آنهایی که رادار گریز نیستند را بخواهند بگیرند و این تصمیم آمریکا یک اشتباه راهبردی دیگر است که دست کم باعث نصف شدن تعداد جنگنده های آنها و همچنین کاهش قدرت آتش چشمگیرهر کدام از آنها به دو سوم خواهد شد در حالیکه میزان دسترس پذیری آنها هم دست کم دو سوم جنگنده های نسل قبل است و در نهایت آمریکا به سطح قدرت پایین تری حدودا یک سوم نسبت به قبل نزول خواهد کرد که البته کماکان قدرت بسیار بزرگی است. م.)

عملیات پنجه عقاب پنجه ای که شکست

با سلام -   خلبانان  آذرخش بر این اعتقادند : هر اندازه  پنهانکاری اف-35 افزایش یابد ، چالش نیروی هوایی برای آموزش خدمه ، بیشتر خواهد شد         اگر چه جنگنده اف-35 در ردیف یکی از پنهانکارترین جنگنده های تولید شده تاکنون قرار دارد ، اما همین ویژگی ، برای خلبانانی که با این پرنده رزمی جدید آموزش می بینند ، چالش های بزرگ و غیر معمولی را ایجاد نموده است ، چنانکه فرمانده یکی از اسکادران های تازه ایجاد شده ، براین اعتقاد است که تمرینات برنامه ریزی شده ، دچار مشکلاتی شده است .   وی می گوید : در یکی از جدیدترین تمریناتی که برای خدمه این جنگنده در پایگاه نیروی هوایی واقع در آیداهو برگزار گردید ، شبیه سازی حملات هوا به زمین در دستور کار قرار گفت ولی یک مشکل بزرگ پدید آمد ، زیرا هیچ کس بر روی زمین قادر به ردگیری هواپیماهای اسکادران به منظور سنجش و ارزیابی عملکرد آنها نبود .   سرهنگ دوم جورج واتکینز ، فرمانده اسکادران سی و چهارم جنگنده مستقر در پایگاه نیروی هوایی " HILL" واقع در یوتا ، براین عقیده است که آنها هرگز ما را نخواهند دید ، در نتیجه قادر به هدف قرار دادن ما نیستند "   وی می گوید :   جنگنده جدید نیروی هوایی ملزم هستند تابراساس قوانین FAA ،  درزمان اجرای شبیه سازی ، ترانسپاندرهای خود روشن کنند ، به همین دلیل مجموعه جنگ افزارهای دفاع هوایی آنها را کشف و شناسایی می کنند . در غیر اینصورت ، راهی برای شناسایی مسیر حرکت و زمان ضربه زدن به هدف توسط  پرنده های  اسکادران اف-35 وجود ندارد . این مساله تاحدی واقعی است که گاهی مکالمات میان خدمه و عناصر پدافند هوایی جنبه مزاح بخودش می گیرد " سعی کنید به ما شلیک کنید "     وی اضافه نمود که بدون ترانسپاندرهای روشن ، واحدهای سام ، شانسی برای ردگیری تشعشعات این جنگنده ندارند . واتکینز ادامه می دهد : " در زمان آموزش ، مشخصاً یک مبارزه ناعادلانه برای شبیه سازی واحدهای دفاع هوایی دشمن بوجود می آید ، با این حال ، با توجه به اینکه ما می دانیم که چگونه باید وارد رینگ مبارزه شد !!!! ، بخوبی این توانایی وجود دارد  که در برابر هرگونه تهدید شبکه پدافند هوایی نسل چهارم وارد عمل شویم و این مساله ، ناظران را در هوا و زمین دچار شگفتی نموده است ، به شکلی که ما هم اکنون می توانیم چهار فروند اف-35 را همزمان علیه یک هدف وارد عمل کنیم در حالی که  " همه جا باشیم ولی در هیچ جایی دیده نشویم " ، در حالی که با استفاده از حسگرهای موجود ، فضای هوایی گسترده ای به مراتب بیشتر از  جنگنده های F-15 و F-16  را تحت پوشش قرار دهیم . در هر شبیه  سازی که تاکنون انجام گرفته ، هیچ سامانه ای موفق به ردگیری ما نشده و طبیعتاً قادر به هدف قرار دادن ما نخواهند شد "   با توجه به این ویژگی ها ، زمانی که وارد عرصه رزم می شوید ، حس فوق العاده ای به شما دست خواهد داد ، چرا که می دانیم وارد یک مبارزه ناعادلانه خواهیم شد .   خلبانان و خدمه زمینی جنگنده نسل پنجم نیروی هوایی نخستین قدمهای خود را برای عملیاتی نمودن نخستین اسکادران از آذرخش های جدید را برمی دارند و این برای ارتش ایالات متحده امیدوار کننده خواهد بود . پس از عملیاتی شدن این اسکادران ، نیروی هوایی قصد دارد تا اولین حضور رسمی اسکادران اف-35 را در تمرینات مشهور " پرچم سرخ" در ژانویه 2017 که در یک دوره مشخص در پایگاه هوایی نلیس (نوادا) برگزار می شود به ثبت برساند . علاوه برآن ، جنگنده های F-35B سپاه تفنگداران نیز قابلیتهای عملیاتی اولیه خود را بدست آورده و احتمالاً در این تمرینات شرکت خواهند نمود . سرهنگ دوم ، استیون اندرسون ، جانشین گروه 388  آماد و نگهداری معتقد است که تمامی استانداردهای شرکت سازنده به منظور رسیدن به سطح عملیاتی رعایت شده و در صورت نیاز ، این جنگنده ها می توانند به سرعت توسط کشتی یا هواپیماهای حمل و نقل به هرنقطه کره زمین حمل و بلافاصله عملیاتی شوند .         وی اضافه می کند : برای بسیاری از ما در طول عمر فقط یکبار اتفاق می افتد که یک سلاح جدید را برای دفاع از این کشور در سازمان رزم نیروی هوایی مشاهده کنیم . همه ما ، از جوان ترین پرسنل تا فرماندهان ارشد برای عملیاتی شدن این جنگنده هیجان زده هستیم .   به گفته وی ، در حال حاضر ، 21 خلبان آماده اجرای ماموریتهای رزمی هستند و سه گروه دیگر نیز فرآیندهای  لازم را  برای دریافت تاییدیه نهایی طی می کنند . علاوه بر آن ، 222 خدمه زمینی آماده ورود به سطح عملیاتی بوده و 150 نفر دیگر نیز مشغول گذراندن دوره های آموزشی هستند .  هم اکنون 15 فروند اف-35 در مراحل پایانی تکمیل و تحویل به نیرو است و 16 فروند نیز تا پایان اوت در این مرحله قرار خواهد گرفت . در نهایت سه اسکادران کامل با مجموع 72 فروند هواپیما تا سال 2019 تشکیل خواهد شد . . به اعتقاد سرهنگ اندرسون ، با ورود خلبانان و خدمه فنی آموزش دیده ، هیچ مشکلی برای رسیدن به سطح عملیاتی 100%  بوجود نخواهد آمد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

البته همانطور که از میزان بیرون دادن اطلاعات خصوصا توسط سوریها باخبرید اگر چیز خاصی بود حتما تصاویرش منتشر میشد و طراحی موشکی چون اسپایک چیزی نیست که شما با یه گفتگو و سپس یک کار چند ماهه یا حتی دو و سه ساله بخواهید بهش برسید به نظر شاید چیزی مانند راکت وبا لانچر قابل حمل توسط نفرات منظور بوده است...در ضمن مشرق نیوز در مواردی که عکس و ویدیو از سلاح وجود دارد مطالب قابل استنادی منتشر نمیکنه چه برسه که الان از روی یک خط جمله کلا داستان سرایی کرده است