بررسی سامانه ی دفاع هوایی مصباح 1 در جنگ، یکی از اهداف نابودی توان اقتصادی، صنعتی و نظامی دشمن است و این کار معمولا با حملات هوایی و موشکی انجام می پذیرد. ایران تا سال 89 برای مقابله با این تهدیدات به ویژه تهدید موشک های کروز و هوا به زمین، توان مناسبی نداشت. تنها سامانه ی روسی تور ام-1 آن هم به تعداد محدود وظیفه ی دفاع از سایت های اتمی و مراکز حساس نظامی را بر عهده داشتند. در سال 89 سامانه ای به نام مصباح 1 برای مقابله با تهدید موشک ها رونمایی شد که بحث های زیادی را بر انگیخت. در این جا پیرامون کارآمد بودن آن صحبت می کنیم. مصباح 1، یک توپ ضد هوایی کششی است که به وسیله ی یک سیستم هدایت، هدف را شناسایی، رهگیری و منهدم می کند. اجزای این سامانه به شرح است: 1:شاسی و پایه ها شاسی این سامانه مشابه سامانه ی سماوات (اورلیکن) است که قادر به چرخش 360 درجه در اطراف و چرخش بین زوایای منفی 5 درجه تا 92 درجه به سمت بالا و پایین است. پس از جمع شدن می توان آن را توسط کامیون روی 4 چرخ کشید. 2:توپ ها و خشاب های آنها مصباح-1 از 4 توپ دو تایی Zu-23-2 استفاده می کند. هر کدام از توپ ها توانایی شلیک 1000 گلوله در دقیقه را دارند و با اندکی محاسبه عدد 8000 گلوله در دقیقه برای تمام سامانه محاسبه می شود. اما نرخ آتش مصباح 1 نصف این عدد یعنی 4000 گلوله در دقیقه اعلام شده است که می تواند صرفا برای ذخیره ی مهمات باشد. جمعا 8 خشاب در وسط و کناره ها قرار می گیرند. ظرفیت هر خشاب 200 گلوله است. این یعنی گلوله ها ظرف 24 ثانیه شلیک مداوم به اتمام خواهند رسید. برد و ارتفاع توپ ها به ترتیب 2.5 و 2 کیلومتر است. سرعت دهانه ی گلوله ها 970-980 متر بر ثانیه است. 3:سیستم کنترل آتش یکی از نکات مصباح 1 که اطلاعات کمی در مورد آن داریم سیستم کنترل آتش آن است. این سیستم از یک رادار و یک سامانه ی الکترواپتیکی و حرارتی تشکیل شده است که هر یک روی یک کانتینر نصب شده اند. مرکز کنترل و هدایت درون خود کانتینرهاست. مشخصات سیستم الکترواپتیکی ساخت صاایران، که بعضی منابع از آن به عنوان صافات نام برده اند، در دسترس نیست. اما با توجه به سامانه های مشابه ایرانی می توان بردی بین 15 تا 25 کیلومتر برای آن در نظر گرفت. رادار سامانه ی مصباح از نوع آرایه ی صفحه ای است و به احتمال زیاد تنها وظیفه ی جست و جو و کمک در هدف گیری را بر عهده دارد. تقریبا هیچ اطلاعاتی در مورد این رادار در دسترس نیست. تنها راداری که به آن شباهت دارد رادار ارتفاع پست سامانه ی HQ-9 چینی است که البته بسیار بزرگتر از رادار مصباح است. در هر حال به علت شباهت ساختاری دو رادار بعید نیست که ایران برای ساخت آن از چینی ها کمک گرفته باشد. احتمالا هدفگیری اصلی بر عهده ی سیستم الکترواپتیکی است و رادار تنها نقش جست و جو و تا حدی کمک در هدف گیری را بر عهده دارد. مطمئنا سیستم کنترل آتش توانایی هدایت چندین توپ را به طور همزمان دارد. جوانب مثبت ارزان قیمت بودن: توپ ها و شاسی از قبل در ایران تولید می شدند و قیمت چندانی ندارند بنابراین میتوانند به تعداد زیاد استفاده شوند. نرخ آتش بالا: 4000 گلوله در دقیقه نرخ آتش کمی محسوب نمی شود. این مقدار برابر سیستم فالانکس آمریکایی است. اتوماتیک بودن: این ویژگی نیاز به اپراتور برای هدفگیری را برطرف می کند و تنها یک نفر می تواند دستور شلیک را صادر کند. استفاده از چندین سیستم برای کشف و رهگیری هدف: در این صورت بقاپذیری سامانه به شدت افزایش می یابد. نیمه متحرک بودن: می شود به راحتی با کامیون قسمت های مختلف مصباح را به نقاط دیگر منتقل کرد که این یک قابلیت بسیار ارزشمند محسوب می شود. جوانب منفی برد و ارتفاع کم توپ: برد 2.5 کیلومتر و ارتفاع 2 کیلومتر برای مقابله با همه ی تهدیدات کافی نیست و زمان واکنش را نیز کم میکند پراکندگی گلوله ها: توپ ها با فاصله از هم قرار گرفته اند بنابراین نابودی اهداف کوچک سخت تر می شود. این اهداف کوچک شامل موشک های کروز نیز می شود. سخت بودن تعویض خشاب ها: تعویض 8 خشاب که بعضی ها در نقاط با دسترسی کم قرار دارند کار آسانی نیست. هر شاسی پس از اتمام خشاب ها تا چند دقیقه غیر قابل استفاده می شود. سرعت دهانه ی کم گلوله ها: 970 متر بر ثانیه سرعت زیادی نیست و میتواند باعث کم شدن دقت نیز بشود. راهکارهایی برای ارتقای این سیستم همه ی تجهیزات نظامی قابلیت ارتقا دارند و مصباح 1 هم از این قاعده مستثنی نیست. شاید دلیل این که نام آن مصباح "1" است نیز همین باشد. توپ های این سامانه یکی از نقاط ضعف آن محسوب می شوند. برد آنها بسیار کم است. عمده ترین دلیل آن نیز کم بودن طول لوله نسبت به قطر آن است. همچنین سیستم تغذیه ی آنها از نوع خشابی است که تعویض آن بسیار وقت گیر می باشد. می توان با ساخت یک توپ جدید که سیستم تغذیه اش نواری و طول لوله اش بیشتر است این مشکلات را تا حدی برطرف کرد. همچنین می توان از شعله پوش های مدرن تر نیز در آن استفاده کرد. در بهترین حالت کالیبر توپ ها نیز افزایش می یابد که قدرت تخریب، برد و سرعت گلوله ها را زیاد می کند. محل قرارگیری توپ ها مشکل پراکندگی گلوله ها را به وجود آورده. عمده ترین دلیل آن نیز ایجاد فضا برای خشاب ها است. در صورتی که روش تغذیه نیز عوض شود می توان توپ ها را به هم نزدیک تر کرد تا این مشکل نیز برطرف شود. شاسی و پایه ی این توپ در حال حاضر بزرگ و جاگیر است. در صورت تعویض توپ بهتر است این قسمت نیز تغییر کند. اگر به جای توپ، از یک گاتلینگ استفاده شود می توان از این سامانه در ناوها نیز استفاده کرد. یکی از مشکلات ناو های ایرانی نبود سیستم های دفاع نزدیک است که با ساخت چنین سامانه ای توان آنها به شدت افزایش می یابد. در صورتی که این سامانه به همراه موشک های زمین به هوای میثاق یا شهاب ثاقب بر روی یک خودروی زرهی شنی دار نصب شود می توان از آن برای پشتیبانی نزدیک نیروهای زرهی و پیاده استفاده کرد که توان قابل ملاحظه ای به نیروی زمینی خواهد داد. به هر حال مصباح 1 در شکل کنونی هم می تواند برای دفاع از مراکز مهم نظامی و هسته ای استفاده شود و به همین شکل فعلی نیز توان دفاعی ایران را افزایش خواهد داد نویسنده: امید.د (اسپهبد) استفاده تنها در صورت درج نام نویسنده و میلیتاری مجاز است.

Eitan ( اولین نفربر چرخدار اسرائیل) به تازگی رژیم صهیونیستی یک نفربر زرهی چرخدار 8x8 با نام Eitan (ایتان) را رونمایی کرده است. با توجه به اینکه ارتش اسرائیل در نظر دارد تمامی نفربرهای ام 113 خود را از خدمت بازنشسته کند برای تکمیل ناوگان نفربرهای زرهی خود در کنار نفربر سنگین نامر قرار است به زودی از نفربرهای چرخدار ایتان استفاده کند.مسئولین نظامی اسرائیل اشاره کرده اند که این نفربر جدید قرار نیست جایگزین نفربر نامر باشد. در حقیقت نفربر چرخدار ایتان با توجه به قابلیت های حرکتی ویژه این امکان را به ارتش اسرائیل خواهد داد که در صورت نیاز به شکل سریع تر به تهدیدات پاسخ دهد. این نفربر چرخدار به یک پیشرانه یا 750 اسب بخار قدرت مجهز است که این امکان را می دهد تا به سرعت 90 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند و سربازان را به محل مورد نظر برساند. ایتان در نمونه پایه مجهز به یک ایستگاه سلاح کنترل از راه دور است. این نفربر جدید نسبت به نفربر نامر وزن سبک تر وهزینه ساخت کمتری دارد که باعث می شود ساخت و تولید آن برای رژیم صهیونیستی مقرون به صرفه باشد. به نظر میرسد این نفربر جدید در بخش حفاظت نیز در سطح بالایی قرار دارد و می تواند در مقابل طیف گسترده از تسلیحات مقاومت از خود نشان دهد همچنین ایتان مجهز به سیستم دفاع فعال است که می تواند امنیت خدمه و سرنشینان را هر چه بیشتر تامین کند. ایتان توانایی جابه جایی 12 سرنشین را دارد. تحرک و چالاکی بالا برای جابه جایی هر چه سریع تر نیروها هدف اصلی از ساخت نفربر ایتان بود. نفربر ایتان با توجه به تجربیات جنگ غزه در سال 2014 ساخته شده است با توجه به این نکته که در سیستم رزم این رژیم وجود یک نفربر چرخدار خالی بود و عمدتا از نفربرهای شنی دار استفاده می شد در صورت ساخت و به کارگیری این نفربر چرخدار سرعت العمل نیروهای این رژیم برای پاسخ به تهدیدات به طور قابل ملاحضه ای افزایش خواهد یافت . اسرائیل مدعی است که ایتان پیشرفته ترین نفربر در دنیا است نمونه اولیه این نفربر زرهی در حال گذراندن تست ها و آزمایشات است و بعد از آن به تولید انبوه می رسد.

مقدمه : از یک نظر ، نیروی دفاعی دولت عبری ( IDF) از ابتدای تاسیس تاکنون در میان طیف گسترده ای از تهدیدات رو به رشد در حوزه برتری هوایی و همچنین تهدیدات بالستیکی زمین پایه قرار گرفته است ، به همین دلیل سالهاست که بخش های مرتبط در حوزه توسعه صنایع نظامی این مجموعه ، مشغول افزایش قابلیتهای بازوی تهاجمی اصلی آن ، یعنی نیروی هوایی هستند و در چند سال اخیر نیز ، طراحی ، تولید و بکارگیری جنگ افزار موشکی هواپایه جدیدی با هدف افزون نمودن توانمندی های تهاجمی این نیرو در دستور کار قرار گرفته است . سلاح دورایستای جدید در زرادخانه IAF : این سلاح جدید که با شناسه Rampage نامگذاری شده ، قادر خواهد بود تا توسط پیکر بندی های رزمی موجود IAF ، یعنی جتهای جنگنده F-15I ، F-16I و جدیدا" F-35 حمل و شلیک شود که بطور طبیعی برای اجرای حملات دقیق بر علیه اهداف مورد نظر متخاصم در برد های بلند مورد استفاده قرار می گیرد و مشخصا" ، سلاحی ایده آل برای از میان بردن شبکه یکپارچه دفاعی هوایی متراکم دشمن بشمار می آید . این مهمات جدید ، با توجه به سرعت قابل ملاحضه ای که برای ان در نظر گرفته شده ، تاثیر مرگ آوری را با ترکیب یک کلاهک 750 کیلوگرمی و انرژی جنبشی تولید شده در آن بر علیه هدفهای مشخص شده ، خواهد داشت . علیرغم اطلاعات پراکنده موجود ،این برنامه ، پروژه ای مشترک میان صنایع هوا- فضای اسراییل ( IAI) و صنایع نظامی اسراییل ( IMI) در پاسخ به نیازمندی های IAF برای مقابله با شبکه های پیچیده موشکی A2AD بشمار می آید . ریشه اصلی این پیکر بندی جدید را می توان در راکت هدایت شونده توپخانه با برد ارتقاء یافته زمین پایه Extended Range Artillery guided rocket (EXTRA) دانست که برای استفاده در نقش هوا به زمین مورد بهسازی قرار گرفته است . فناوری این پرتابه های غیر معمول که با شناسه ALBM (air-launched ballistic missile) نیز شناخته می شوند ، تا کنون در شرایط واقعی رزمی استفاده قرار نگرفته است ، اما مقایسه اولیه این فناوری با تسلیحات موجود در سازمان رزم IAF ، نشان میدهد که احتمالا" ابعاد این جنگ افزار از نمونه موشکهای کروز موجود در نیروی هوایی اسراییل ، بزرگتر بوده و سرجنگی مورد استفاده در آن احتمالا" کوچکتر از همتایان زمین پایه خود است . بنا بر اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، دوشرکت فوق الذکر ، در جریان این برنامه مشترک ، درصدد بودند تا فناوری موشکهای فراصوت بالستیک زمین پایه مسلح به کلاهکهای متعارف را برای حمل با جتهای نیروی هوایی به منظور اجرای حملات سنگین دور ایستا بر علیه اهداف بخوبی محافظت شده توسعه دهند . در این زمینه ، آمیت هایموویچ مدیر بخش بازاریابی شعبه آمریکای شمالی واحد " مالام " معتقد است : " منطقه خاورمیانه ، به تقریب مجموعه ای از متراکم ترین شبکه های دفاع هوایی را در خود جای داده و برای نفوذ به درون این شبکه بدون اینکه پیکر بندی هوایی مهاجمان دچار تهدید عمده ای شود ، می بایست از جنگ افزارهای دور ایستای دقیق پرسرعت استفاده گردد . " بنابراین ، با توجه به اینکه نیروی هوایی اسراییل افزون تر از گذشته ، عملیات های تهاجمی دقیقی را برعلیه اهداف مشخص شده در درون خاک سوریه ، بخصوص پایتخت این کشور ( دمشق ) ( که بتدریج به سامانه های دفاع هوایی پیشرفته مجهز شده و بر تراکم حضور چنین تجهیزاتی بسرعت افزوده میشود ) اجرا می نماید ، ضروری بود که تسلیحات دورایستای بومی با قابلیتهای بیشتر نسبت به جنگ افزارهای موجود ، در اختیار آن قرار گیرد . به همین دلیل ، جنگ افزار جدید عبری با برد اسمی 1145 کیلومتر ،می بایست در بردی فراتر از محدوده شلیک موثر سامانه های دفاع هوایی فعلی موجود در سازمان رزم ارتشهای سوریه و جمهوری اسلامی ایران ، وارد عمل شود . از سویی دیگر ، با توجه به اینکه بخشی از حملاتی که IAF در ماه های اخیر بر علیه اهداف سوری اجرا نموده ، توسط عناصر دفاع هوایی این کشور رهگیری و خنثی شده است ، مقامات ارشد IAF به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای کروز موجود با قابلیتهای متعارف رزمی بدلیل افزایش تراکم سامانه های پدافندی نمی توانند در اینده از سد آتش ایجاد شده ، عبور کنند ، در نتیجه می بایست مهمات جدیدی طراحی گردد تا به شکل خاص شرایط را برای بازگشت برتری هوایی IAF فراهم نماید . بدین ترتیب ، براساس اظهارات آمیت هایموویچ ، Rampage طراحی گردید تا با در اختیار داشتن ترکیبی از مشخصات برتر ، نظیر سرعت فراصوت ، شانس رهگیری و انهدام را از سوی سیستم های دفاعی پدافندی تا حد زیادی کاهش دهد . براساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه های عبری ، Rampage به شکل خاص برعلیه اهدافی نظیر پستهای فرماندهی ، فرودگاه ها و دپوهای تعمیر و نگهداری استفاده خواهد شد . به گفته این رسانه ها ، اهمیت این سلاح بیشتر در مراحل اولیه جنگ ، برای نفوذ به درون شبکه های چند لایه دفاع هوایی خواهد بود ، به همین منظور ، مسیر بالستیکی آن بر خلاف موشکهای کروز ، مستقیم نیست و به گونه ای طراحی شده تا با در اختیار داشتن مانور پذیری افزون تر ، رهگیری و انهدام آن مشکل تر گردد . این مهمات جدید عبری ، با مجهز شدن به یک سامانه ناوبری داخلی ، تقریبا" در برابر هر گونه اقدامات متقابل برای منحرف نمودن آن ، مصونیت داشته ، در عین اینکه می تواند در هر گونه شرایط آب و هوایی بسوی هدف شلیک گردد . بدین سبب ، با برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسب ، صنایع هوا- فضای اسراییل سرانجام در ژوئن 2018 به شکل غیر رسمی اعلام نمود که در جریان یک تست محرمانه که برروی یکفروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی صورت پذیرفت ،از یک پرتابه بالستیک با شناسه اولیه Rampage به درازی 15 فوت و وزن 1200 پاوند که از هدایت GPS نیز بهره میبرد ، رونمایی نموده که هم اکنون IAF قصد دارد تا با سرمایه گذاری بیشتر ، آن را بصورت انبوه بخدمت بگیرد . بدین ترتیب ، با در نظر گرفتن احتمال ورود بخدمت این جنگ افزار جدید ، نیروی هوایی اسراییل میتواند به آرامی ، ناوگان جتهای رزمی خط مقدم خود را به قابلیت حمل جنگ افزارهای خانواده ALBM مسلح کند که این نیز به نوبه خود ، به معنای افزایش توانمندی های رزمی تهاجمی غیر هسته ای این نیرو خواهد بود . همزمان با انتشار این خبر، نیروی هوایی روسیه نیز از چنین سلاحی رونمایی نمود و گفته میشود که چینی ها نیز درصدد توسعه این فناوری برای ناوگان بمب افکن های سنگین و میان وزن داخلی خود هستند . ادامه دارد ...................... پی نوشت : 1- منابع مورد استفاده در انتهای مقاله پیوست خواهد شد . 2- این متن و بخش دومی که ارائه خواهد شدرا با دقت بیشتری مطالعه فرمایید ... 3- پاراگراف آخر این مقاله در نوع خودش قابل توجه هست ، یک قدرت غیر رسمی هسته ای ، تهاجمی ترین سلاح موجود در زرادخانه خودش را به کلاهکهای متعارف مسلح می کند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

چند وقت پیش با جناب واریور صحبتی در بروزرسانی داشتیم ، ایشان این تصویر را ارائه دادند... ( مهمات بینا-2) که اگر صحت داشته باشد ، احتمالا" برای لود دوتایی روی فانتوم ها ، سوخو-22 ها ، لود سه تایی یا دو تایی روی فنسر و لود تکی روی تایگر مناسب هست

به نام حق خودروی ضد مین و ضد کمین طوفان toofan mrap اصلا هم شبیه تایفون نیست، اسمش هم همینطور

بسم رب الشهدا و الصدیقین دکترین بهمن سپاه پاسداران در دفاع مقدس مقدمه در اوایل جنگ تحمیلی دو روش جنگ کلاسیک (توسط بنی صدر-ارتش) و جنگ چریکی (شهید چمران- ستاد جنگ های نامنظم) ناتوانی خود در رسیدن به اهداف مورد نظر کشور را نشان دادند. در آن زمان نیرو های مسلح ایران با چند مسئله اساسی رو به رو بودند: ۱) آزاد کردن توان رزمی ایران که در مقابل هجوم عراق و اشغال خاک سرزمینی ایران زمینگیر شده بود. ۲) بازسازی و تدارک توان رزمی ارتش و سپاه ۳) گسترش توان رزمی از طریق خلق توانایی های جدید انسانی و تجهیزاتی و تسلیحاتی. ۴) دستیابی به دکترینی عملیاتی ، اصول و قواعد رزمی که قادر باشد عملیات ها را از سطح خرد به کلان گسترش و سپس آنها را موفق و پیروز گرداند. ن دک حل مسائل فوق چه در بعد رزمی و چه در بعد طراحی عملیات به یک روش تحقیق جدید نیاز داشت. این روش جدید بر اساس توسعه تجربی و بر محور یادگیری شکل گرفت. توسعه دانایی به توسعه معرفت علمی ، دانش فنی ، مهارت انسان و فن آوری بستگی دارد ولی دستیابی به آن به روش تحقیق علمی و روش توسعه تجربی حاصل می شود. روش توسعه تجربی نیازمند یک چهارچوب فکری و اصول منطقی است که با کمک آن مستند سازی، درک و انتخاب مفاهیم تجربی، تعمیم ، تلفیق و تولید دانایی ، تکمیل تجارب و نوآوری و خلاقیت و همچنین توسعه دانش تجربی در یک مدل علمی انجام پذیرد. در دفاع مقدس با کمک اندیشه دفاعی انقلابی و روش توسعه تجربی (( شهید باقری)) ، تجارب جنگ در سال اول به صورت اصول و قواعد رزمی یک نبرد نامتقارن درآمد و با کمک دکترین بهمن توانست سرزمین های اشغالی ایران را آزاد و با اصلاحاتی که بعد ها در آن صورت پذیرفت ، در نهایت جنگ را به پایان برساند. انشاءالله ادامه دارد ...

با این حال میشه مشابه همینو با هزینه کمتر انجام داد و برای طرح دیگر مشابه mq-8 fire scout که به موشک strela 3 یا همون میثاق خودمون مسلح شده هزینه کرد و صورت ترکیبی از هردو طرح بهره برد

خوب این یه Challenge که باید تو نوع موتور استفاده شده و ساختار آیرودینیامیکی بنده و بال... تو ریز پرنده ها حل بشه اگر قرار باشه مشابهه این طرح عملیاتی بشه بنده هم همونطور که عرض کردن هزینه یه همچین پروژه ای بسیار بالاست ولی اگر این طرح به درستی پیش بره قطعا جواب میده و میشه این طرح به درستی و مدیریت کرد ، الان برای این طرح هزینه بشه بهتر از اینه که چندین برابرش هزینه بشه برای زیرساخت های آسیب دیده و یا در بدترین حالتش منهدم شده به واسطه حمله احتمالی...

میفهمم چی میگی ولی سرعت این ریز پرنده ها 80 کیلومتر بر ساعت هست . یا همچین چیزی . اولا که توی این تپیک تاماهاک میاد سمتمون . دوما اینکه فرقی بین هوشمند بودن یا نبودنشون نیست با این سرعت موشک مسیرش رو عوض کنه حد قل 10 برابر سریعتر هست از این ریز پهبادها میشود هزینه زیاد و نتیجه 0 . اینجوری حد اقل هزینه کمی کردیم و در مورد کروزهای معمولی هم کاربردی هست

مُشت آهنین حزب ا.... تهدید جدی برای رژیم عبری با مسلح شدن حزب ا... لبنان به موشکهای کروز P-800 ناظران و تحلیلگران نظامی براین اعتقاد هستند که واحدهای رزمی حزب ا... لبنان موفق به دریافت و عملیاتی نمودن جنگ افزارهای پیشرفته از منابع متنوعی نظیر روسیه و کره شمالی ( و به احتمال بسیار زیاد جمهوری اسلامی ایران . م ) شده اند که توانمندی های رزمی آنها را از زمان جنگ با IDF به سال 2006 بسیار افزون تر نموده و این برای یک نیروی نظامی غیر کلاسیک ، به مثابه یک جهش نامتعارف بحساب می آید . این دسته از کارشناسان نظامی معتقدند که یکی از چند سیستم تسلیحاتی که در اختیار این مجموعه قرار گرفته ، سامانه تسلیحاتی موشکی P-800 Oniks است که بعنوان یک پیکربندی نظامی محصول روسیه ، از سال 2002 وارد خدمت عملیاتی در سازمان رزم ارتش روسیه شد و یکی از قدرتمندترین موشکهای کروز حال حاضر در بازارهای تسلیحاتی بشمارمی آید . این موشک روسی که از یک پیشرانه رمجت بهره می برد ، پس از شلیک با سرعتی در حدود 2.5 برابر سرعت صوت بسوی هدف حرکت کرده و با در اختیار داشتن قابلیت مانور بالا ، به تقریب از همه فاکتورهای لازم برای ایراد خسارت های شدید و دقیق برخوردار است . بااین وصف ، بر خلاف بسیاری از موشکهای موجود که سرعت نهایی آنها در فاز ترمینال پدیدمی آید ، پی -800 در تمام مسیر پروازی خود با حداکثر سرعت عمل می کند و همین امر ، شانس رهگیری و انهدام آن را حتی با شناسایی به موقع محل شلیک یا لانچر بشدت کاهش می دهد . براساس اطلاعات موجود ، فلسفه طراحی این موشک به گونه ای بوده که می توان آن را در طیف متنوعی از برد های مورد نیاز شلیک نمود و مضاف بر آن ، بدلیل وجود قابلیت "fire and forget " ( شلیک کن / فراموش کن ) به راحتی و باحداقل آموزش می توان از آن استفاده نمود . علاوه براین ، وجود این مزیت (fire and forget) موشک نیازی به هدایت مستمر نداشته و به کاربر اجازه میدهد تا پس از شلیک بسرعت موقعیت خود را تغییر دهد . در کنار این موارد ، موشک مورد استفاده در این سیستم ، مسیر بالستیکی متفاوتی را بسته به نوع هدف می تواند طی کند تا جایی که گفته میشود پس از خروج از ریل لانچر ، تا ارتفاع 14 کیلومتری نیز اوج گرفته و یااینکه با دنبال کردن مسیر پروازی "سینه مال " ( در نزدیکی سطح آب .م) قابلیت شناسایی را برای مدافعان دشوار نماید . با این حال ، موشک پی-800 به شکل خاص برای حمله به شناورهای سطحی طراحی شده و گونه های صادراتی آن نزدیک به 300 کیلومتر برد دارد و این ویژگی ، اهداف بسیار متنوعی را فراتر از آبهای ساحلی لبنان و به شکل بالقوه ، شناورهای نیروی دریایی اسراییل که طبق روند استاندارد گذشته ، یک عنصر مهم بعد از نیروی هوایی برای پشتیبانی آتش از عملیات نیروی زمینی محسوب می شوند را در دسترس حزب ا... قرار خواهد داد و این بطور مستقیم یک کارت برنده بسیار مهم برای جبران ضعف سازمان رزم حزب ا... در دریا خواهد بود . در مجموع ، سطح بالای قابلیتهای این موشک نظیر برد زیاد ، مسیر پروازی بسیارپایین ( 1.5 متر از سطح ) به همراه وجود زیرسامانه های جنگ ضد ضد الکترونیک پیشرفته ( ECCM) موجب می شود تا معادلات نظامی در یک جنگ احتمالی بطور کامل تغییر کند . در سطح استراتژیک ، پیامدهای دستیابی احتمالی حزب ا.. به موشکهای پی-800 ، بویژه اختلافات جدید میان لبنان و رژیم عبری بر سر مالکیت ذخایر گازی زیر سطحی در سواحل مدیترانه بسیار جدی به نظر میرسد ، بدین معنی که با عملیاتی شدن این سامانه های رزمی ، عملا" چالش جدیدی برای نیروی دریایی اسراییل بوجود آمده و توانایی این نیرو برای محافظت از تاسیسات نظامی و غیر نظامی درصورت وقوع یک بحران بشدت تضعیف شده است . علاوه براین ، در حالی که سامانه های دفاعی IDF برای مقابله با موشکهای نسبتا" ابتدایی ، کم سرعت شبه نظامیان حماس نیز به چالش کشیده شده است ، طبیعتا توانمندی دفاع در برابر موشکهای کروز مافوق صوت به یک مساله جدی تبدیل خواهد شد . طبق اطلاعات موجود ، پی-800 به یک سرجنگی 300 کیلوگرمی مسلح میشود و به اندازه کافی قدرتمند است که طیف متنوعی از اهداف دریایی تا نفوذ به مقرهای فرماندهی محافظت شده و اهداف راهبردی را از میان بردارد . با توجه به اینکه طراحی این موشک عمدتا" برای مقابله با "ناوگروه های هواپیمابر" صورت گرفته ، طبیعتا" مشکلی برای انهدام شناورهای کوچکتر توسط این سیستم وجود ندارد و شلیک هر تیر از این موشک ، حداقل یک فروند از شناورهای نیروی دریایی اسراییل را از گردونه عملیات خارج خواهد نمود . از سویی دیگر، بخش قابل توجهی از توانمندی های تهاجمی نیروی دریایی اسراییل ، از زیرسطحی های دیزلی پیشرفته آلمانی تشکیل شده که اثر بخشی موشکهای فوق الذکر را به تقریب محدود خواهد کرد ، بویژه اینکه حزب ا.. تا امروز فاقد توانمندی های شناخته شده برای مقابله با زیرسطحی های عبری است . حال سئوال اینجاست که آیا این سیستم موشکی می تواند قابلیت حمله به اهداف زمینی را همانند حمله به اهداف دریایی ، به نمایش گذارد یا خیر و در صورت مثبت بودن جواب ، آیا راکتور هسته ای دیمونا می تواند به یک هدف مشخص برای موشکهای حزب ا... تبدیل شود یا خیر ...!!!!! با توجه به حضور قابل توجه حزب ا... در سوریه و نقش پراهمیت واحدهای رزمی این گروه در دفاع از دولت سوریه و افزایش تجارب نظامی ، تسلیح حزب ا... به جنگ افزارهای جدید ، خطر بالقوه دیگری را برای اسراییل بوجود خواهد آورد و این موضع IDF و متحدان فرا منطقه ای اش را بشدت تضعیف خواهد کرد. منبع : با اندکی تصرف و تلخیص P-800 Oniks in Lebanon; Hezbollah’s Deadly Russian Cruise Missiles a Major Threat to Israel صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بخش دوم : به اعتقاد تحلیلگران صنایع هوا- فضای اسراییل ، برد و هزینه تولید ، از جمله فاکتورهای مورد نظر IAF برای بکارگیری آن محسوب میشود ، چنانکه الی ریتر یکی ازمدیران بخش توسعه قدرت آتش موشکی IMI معتقد است که نسبت هزینه به فایده این فناوری در مقایسه با مهمات استاندارد فعلی نیروی هوایی فوق العاده است ولی به رقم مورد نظر اشاره ای ننمود . در حالی که IMI هنوز برد این جنگ افزار جدید را افشاء نکرده ، اما با توجه به ابعاد اندازه گیری شده از روی تصاویر منتشره ، می توان چنین حدس زد که از مهمات تولیدی روس ها که بردی برابر 1200 مایل را به ثبت رسانده ، بزرگ تر بوده و طبیعتا برد بیشتری خواهد داشت . به همین ترتیب ، منطقی خواهد بود که فرض شود سر جنگی Rampage در مقایسه با نمونه های زمین پایه کوچکتر باشد . نمونه مشابهی که هم اکنون در زرادخانه نیروی هوایی اسراییل وجود دارد ، موشک کروز زمین به هوای Popeye است که با طولی برابر با Rampage سه هزار پاوند وزن داشته ( 2برابر Rampage ) و به یک کلاهک متعارف به وزن 750 پاوند مسلح شده است ، درنتیجه ،بخش قابل توجهی از ظرفیت داخلیRampage با وزنی در حدود نصف Popeye ودرازای برابر ، به سوخت مورد نیاز تخصیص داده شده که برد زیاد ان را موجه جلوه میکند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، سرجنگی Rampage احتمالا کوچکتر از Popeye خواهد بود ،اما برای تاثیر گذاری بیشتر ، ترکیب سرعت فراصوت که درزمان برخورد به هدف با تولید انرژی جنبشی افزون تر همراه است ، می تواند کاهش وزن کلاهک جنگی را به گونه ای موثر جبران نماید . بااین وصف ، ابعاد Rampage نشان میدهد که جتهای اف-15 و اف-16 به شکل متعارف قادر نخواهند بود تا در یک زمان ، بیشتر از یک یا دو تیر از این موشکها را با خود حمل کنند ، اما به نظر می رسد که حتی این تعداد نیز برای انهدام اهداف سخت سازی شده در فواصل زیاد نظیر فرودگاه های نظامی یا زیرساختهای تولید تسلیحات WMD کافی باشد . برنامه ها مشابه ومشکلات موجود : این مساله ( تعداد محدود قابل حمل توسط جتهای رزمی ) یک مشکل مشابه برای همه کاربران ان محسوب میشود . در مارس 2018 ، ولادیمیر پوتین ، رییس جمهور روسیه ، از یک سلاح فراصوت جدید با شناسه Kinzhal رونمایی نمود که نسخه هواپایه راکت زمین به زمین Iskander محسوب می شد ، در حالی که گزارشاتی در دست است که نشان می دهد ، چینی ها در دسامبر 2016 نیز پرتابه ALBM خود را مورد آزمایش قرار دادند . طبق ادعای برخی ناظران ، نیروی هوایی روسیه ، حداقل 6 فروند از جنگنده – رهگیرهای برد بلند MiG-31 خود رابرای حمل این سلاح که درازایی در حدود 25 فوت را شامل میشود ، بروزرسانی نموده است و گفته می شود که کرملین قصد دارد تا قبل از پایان سال 2018 ، حداقل6 فروند دیگر از این جتهای رهگیر را به این سلاح ، مجهز نماید . با عملیاتی شدن این 12 فروند ، نیروی هوایی روسیه حداقل به یک اسکادران میگ-31 برای اجرای حملات مرگبار دوربرد برعلیه اهداف سخت سازی شده مجهز می گردد . به اعتقاد پاول پودویگ ، تحلیلگر ارشد نظامی روس ، نیروی هوایی روسیه بیشتر برروی شلیکهای جداگانه ( 2 یا 3 یا 6 موشک بطور همزمان ) تاکید دارد که این مساله برای جتهای عبری نیز مصداق پیدا می کند . نیروی هوایی ایالات متحده ، نیروی هوایی اسراییل ، استراتژی یکسان ، تاکتیکهای متفاوت : به شکل واضحی ، وقتی صحبت از حملات دورایستا میشود ، برای ارتشهایی نظیر ارتش ایالات متحده ، سرعت در مقایسه با وزن کلاهک یا ابعاد بزرگ ، ارزشی نخواهد داشت ، چرا که بسادگی میتوان آسیب پذیری در برابر این سلاح ها را با سیستم های تدافعی مناسب ، کاهش داد ، اما برای مجموعه ای نظیر اسراییل که در مقایسه با ارتش ایالات متحده ، پیکربندی های هوایی محدودتری برای شلیک این تسلیحات در اختیار دارند ، کاربرد یک جنگ افزار بالستیک هواپایه با سرعت بالا ( علیرغم قدرت انفجاری پایین ) میتواند به تنها گزینه برای انهدام اهداف در بردهای طولانی تبدیل گردد . با تمامی این تفاسیر ، در حالی که Rampage قرار است تا بتدریج به یک چالش اساسی برای سیستم های دفاع هوایی ارتقاء یافته جنگ سرد حاضر در سوریه تبدیل گردد ، سوالی اساسی مطرح میشود که IAF چگونه میتواند از این سلاح برعلیه سامانه های پیشرفته تری نظیر S-300، S-400،BuK و Pantsir که درخاورمیانه گسترش می یابند استفاده کند ؟؟ در حداقل شرایط ، برد قابل توجه Rampage باعث میشود تا بقاء جتهای رزمی IAF در برابر سیستم های موشکی جدید روسی افزایش یابد و بدانها اجازه میدهد تا حملات هوایی دقیق تری را در فاصله ای دورتر از برد موثر این سیستم های پدافندی اجرا نمایند . این مساله بدان معنی است که خدمه هوایی ، زمان بیشتری را برای اجرای اقدامات پبشگیرانه در برابر شبکه پدافندی حریف که مسلما" با دقت افزون تری ، می توانند عملیات رهگیری و انهدام مهاجمان را به انجام رساند ، در اختیار خواهند داشت . کاربرد ، آینده : به گفته کارشناسان نظامی ، تولید انبوه Rampage از سال 2019 آغاز میشود و این دقیقا" همزمان با دوره ای است که پیش بینی میشود تنش های میان ایران و اسراییل افزایش یابد ، چرا که ایران حضور خودرا در سوریه ، پر رنگ تر نموده و با توجه به سرنوشت توافقنامه هسته ای و تهدید ایران در از سرگیری غنی سازی که این خود ممکن است مقدمه ای برای تولید تسلیحات هسته ای باشد ، نیاز IAF به یک جنگ افزار جدید دورایستا پرسرعت را معنا می بخشد . منابع : 1- https://militarywatchmagazine.com/article/rampage-the-israeli-air-force-s-deadly-and-precise-new-standoff-missiles-and-why-they-are-key-to-enhancing-its-strike-capabilities 2- militarywatchmagazine صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در تاپیک بررسی نیروی هوائی اسرائیل ، به عملیات فوکوس یا تمرکز که منجر به نابودی نیروهای هوائی کشورهای عربی در خلال جنگ 6 روزه اعراب و اسرائیل شد ، اشاره ای گذار داشتیم. با توجه به ضرورت بررسی دقیق تر این عملیات ، تصمیم گرفتم که مطالب گفته شده در اون پست رو تکمیل کنم و در قالب یک تاپیک جدید خدمت دوستان خودم ارائه بدهم. امیدوارم که مورد پسند عزیزان واقع بشه. امیدوارم که سایر دوستان هم ، هرگونه اطلاعات تکمیلی که در خصوص این عملیات دارند رو در ادامه همین مطلب ارائه بدهند که بتونیم نمای جامع تری از این عملیات رو در اختیار داشته باشیم. عملیات تمرکز-1346 (Operation Focus-1967) عملیات تمرکز (به عبری: מבצע מוקד : Mivtza Moked) در واقع به منزله افتتاحیه و سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در ساعت 7:45 صبح روز 5 ژوئن 1967 ، نیروی هوائی اسرائیل ؛ به رهبری ژنرال "مرخای هود" (Mordechai Hod) ، حمله عظیمی را ترتیب داد که بخش اعظم نیروی هوائی مصر را بر روی زمین نابود کرد. تا ظهر همان روز ،نزدیک به 450 فروند هواپیما ،از نیروهای هوائی "مصر" ، "اردن" و "سوریه" نابود شدند. ژنرال هوائی مرخای هود همچنین نیروی هوائی اسرائیل ، در از کار انداختن و غیرفعال کردن 18 فرودگاه مصر بسیار موفق عمل نمود ، بطوریکه مانع از عملیات نیروی هوائی مصر در خلال این جنگ گردید. این عملیات ، تا به امروز ، همچنان یکی از موفق ترین عملیات های هوائی در تاریخ هوانوردی نظامی محسوب می گردد. میراژ IAF با سابقه شکار 13 هواپیما در جنگ 6 روزه خلاصه عملیات در سه موج اصلی عملیات (و چندین موج کوچکتر در روزهای بعد این عملیات) مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از راکت هائی بهره جست که از کلاهک ضد باند (anti-runway warhead) بهره می گرفتند. اسرائیل در این حمله ، از نمونه های نخستین پروژه "سلاح ضد باند" که بطور مشترک توسط فرانسه و اسرائیل در حال اجراء بود ، بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکردند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته (پر کردن حفره با خاک و سیمان و ...) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آمدند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. گاهشمار عملیات عملیات موکد (Operation Moked) در ساعت 7:45 دقیقه صبح به وقت اسرائیل ( یا 8:45 صبح به وقت مصر ) ، آغاز شد. تقریبا همه هواپیماهای جنگی اسرائیل ( 196 فروند به نقل از ویکی پدیا و 244 فروند به نقل از منابع IAF ) ملزم به حضور در این حمله هوائی شدند. تنها 12 فروند جنگنده اسرائیلی برای گشت زنی و حفاظت هوائی از آسمان اسرائیل ، در خاک این کشور باقی ماندند و در این حمله شرکت نکردند. فهرست هواپیماهای اسرائیل در عملیات تمرکز در زمان این حمله ، زیر ساخت های دفاعی مصر بسیار فقیر بودند و هنوز هیچیک از فرودگاه های این کشور به پناهگاه های مقاوم هواپیما (shelters) مجهز نشده بودند تا در صورت وقوع یک حمله هوائی از جنگنده های مصری حفاظت نمایند. جنگنده های اسرائیلی پس از برخواستن ، ابتدا به سمت مدیترانه پرواز کردند و پس از مدتی پرواز بر فراز مدیترانه ، به سمت مصر چرخش نمودند. در همین حال مصری ها ، با خاموش کردن تمام سیستم های دفاع هوائی خودشان ، مانع از دفاع موثر از آسمان هوائی خود در برابر تهاجم صهیونیست ها شدند. مقامات پدافندی مصری نگران بودند که مبادا برخی از نیروها سهوا ( یا برخی شورشی های درون ارتش بصورت عمدا ) هواپیمای فیلدمارشال عامر ( و ژنرال 3 ستاره سید قویم محمود که همراه او بود ) را بزنند. در واقع ظاهرا مسیر حرکت جنگنده های اسرائیلی با مسیر بازگشت ژنرال عامر از صحرای سینا ، در یک راستا قرار داشته و مصری ها بخاطر پرهیز از شلیک اتفاقی به هواپیمای وزیر دفاع 5 ستاره خود ، تمام سیستم های پدافندی خود را خاموش کرده بودند. ( کاملا شبیه اتفاقی که برای آنتونف روسی در تهاجم چند روز پیش به سوریه اتفاق افتاد) فیلد مارشال عامر اما نکته مهم ماجرا این بود که هواپیماهای اسرائیلی در ارتفاعی بسیار پائین پرواز می کردند . یعنی در واقع بسیار پائینتر از پائین ترین نقطه ای که پدافند SA-2 مصری می توانست هواپیمائی را شناسائی و شکار کند. در موج اول حمله ، اسرائیل به 11 پایگاه هوائی حمله کرد و تعداد زیادی از هواپیماهای نیروی هوائی مصر را بر روی زمین و پیش از آنکه بتوانند از زمین برخیزند ، منهدم نمود. سپس هواپیماهای اسرائیلی ، به اسرائیل بازگشتند و مجددا سوختگیری ، مسلح (quick-turned) و آماده تهاجم شدند. در واقع این فرآیند quick-turned برای تمام هواپیماهای عبری فقط 7 دقیقه و 30 ثانیه بطول انجامید. در موج دوم ، اسرائیلی ها ، به 14 پایگاه هوائی حمله کردند و با تلفات بسیار جزئی (نسبت به حجم هواپیماهای درگیر این حمله) مواجه شدند. آنها پس از بازگشت ، مجددا "سریعا بارگیری و تجهیز ( quick-turned ) شدند و برای موج سوم حمله آماده شدند. در واقع امواج چندگانه "عملیات تمرکز" ، برای نیروی هوائی اسرائیل ؛ یک موفقیت کامل بود. در مدت زمان تقریبا 3 ساعته این عملیات ، نیروی هوائی مصر و نزدیک به 500 هواپیمای رزمی آن نابود شدند . این در حالی بود که تنها تلفات جزئی به نیروی هوائی اسرائیل وارد آمد. پس از حمله هوائی گسترده به مصر ، نیروهای هوائی "اردن" ، "سوریه" و "عراق" ، به تلافی این عملیات به اسرائیل حمله کردند. اما عمده این حملات غیرموثر و گاها به سمت اهداف غیر نظامی بود. در حالی که سایر کشورهای عربی در حال حمله غیرموثر به اسرائیل بودند ، بخشی از نیروی هوائی اسرائیل ، خود را برای موج سوم حمله به مصر آماده می کردند. سایر هواپیماهای IAF هم برای پشتیبانی هوائی از نیروی زمینی این ارتش ، در برابر نیروهای زمینی ارتش های عربی اعزام شدند. تا پایان روز اول جنگ 6 روزه ، صهیونیستها ، در خاک اسرائیل ، بیشتر سرزمین مصر ، ارتفاعات جولان ، کرانه باختری رود اردن و تمامی صحرای سینا ، دارای برتری هوائی بودند. ششم الی دهم ژوئن 1967 در روز دوم جنگ ( 6 ژوئن) هواپیماهای رزمی IAF ، بطور گسترده ، در برابر نیروهای زمینی مصری ، اردنی ، سوریه ای و عراقی مورد استفاده قرار گرفت. در روز سوم جنگ (7 ژوئن) ، IAF ، صدها دستگاه از وسائل نقلیه زرهی و غیر زرهی مصری را در صحرای سینا نابود کردند. این کاروان نظامی قصد داشتند که از طریق باریکه سینا ، به سمت مصر عقب نشینی کنند. همچنین هزاران نفر از سربازان مصری نیز در صحرای سینا و باریکه سینا به دام افتادند و امکان عقب نشینی را از دست دادند. در پایان سومین روز ، نیروی هوائی اردن ،بخش عمده ای از 34 فروند هواپیماهای خود را از دست داد و عملا ارتش اردن دیگر درگیر جنگ نبود (از صحنه جنگ حذف شد) در روز ششم و در واقع آخرین روز (10 ژوئن) ، نیروی هوائی سوریه ، حدود 100 هواپیمای جنگی خود را از دست داد (نابود شده + آسیب دیده ) و جنگ عملا تمام شد. در طی جنگ شش روزه ، نیروی هوائی اسرائیل ، با حدود 200 فروند هواپیمای جنگی که در اختیار داشت ، به مقابله با ائتلافی برخواست که بیش از 600 فروند جنگنده در اختیار داشتند. در خلال این جنگ ، IAF ، قریب به 452 فروند از هواپیماهای ائتلاف عربی را نابود کرد که از این مقدار 79 فروند آن در نبرد هوائی صورت پذیرفت ، در حالی که خود 46 فروند هواپیما را از دست داد. در خلال این جنگ 24 خلبان اسرائیلی و صدها خلبان عرب کشته شدند. تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک کشور مصر : 348 فروند سوریه : 61 فروند اردن : 29 فروند عراق : 23 فروند لبنان : 1 فروند اسرائیل : 46 فروند ( 19 فروند در عملیات تمرکز و بقیه در نبرد هوائی و یا حین پشتیبانی زمینی ساقط شدند) تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک نوع هواپیما جنگنده ها - MIG-21 Fishbed : مجموعا 148 فروند ( 104 فروند مصر ، 32 فروند سوریه ، 12 فروند عراق ) MIG-19 Farmer : مجموعا 29 فروند ( همگی از مصر ) MIG-17 Fresco : مجموعا 112 فروند ( 94 فروند مصر ، 16 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) Sukhoi Su-7 Fitter : مجموعا 14 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-7 Hawker Hunter : مجموعا 27 فروند ( 21 فروند اردن ، 5 فروند عراق ، 1 فروند لبنان ) https://en.wikipedia.org/wiki/Hawker_Hunter بمب افکن ها - Tupolev Tu-16 Badger : مجموعا 31 فروند ( 30 فروند مصر ، 1 فروند عراق ) Ilushin IL-28 Beagle : مجموعا 31 فروند ( 27 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) هواپیماهای ترابری - Ilushin-14 Crate : مجموعا 32 فروند ( 30 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Antonov An-12 Cub : مجموعا 8 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-12 هلی کوپترهای ترابری - Mil Mi-6 Hook : مجموعا 10 فروند ( 8 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) Mil Mi-4 Hound : مجموعا 6 فروند ( 2 فروند مصر ، 4 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Mil_Mi-4 "امواج چندگانه حمله" 1. موج اول حمله ( ساعت 7:45 صبح ) : در قالب 101 عملیات هوائی که توسط حدود 200 جنگنده اسرائیلی صورت پذیرفت ، 11 فرودگاه ، 197 هواپیمای مصری و 8 ایستگاه رادار نابود شدند. در مقابل 5 خلبان IAF کشته و 5 خلبان دیگر به اسارت درآمدند. 2. موج دوم حمله ( ساعت 9:30 صبح ) : 164 عملیات پروازی صهاینه ، منجر به نابودی 16 فرودگاه و 107 هواپیمای مصری دیگر گردید. در حین این عملیات دو هواپیمای سوری هم در نبرد هوائی ( داگ فایت) سرنگون شدند. 3. موج سوم حمله ( ساعت 12:15 ظهر ) : 85 پرواز به مصر ، 48 پرواز به اردن ، 67 حمله به سوریه و 1 حمله به پایگاه H3 عراق صورت پذیرفت. 4. امواج بعدی حمله ( بعداز ظهر و عصر ) : دو حمله دیگر به مجموعه H3 عراق و چند حمله تکمیلی هم به فرودگاه های مصری صورت پذیرفت. " پایان " ==================================================================================================================================== مترجم : mehran55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Focus مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. ====================================================================================================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود اطلاعات و تصاویر دیگری از این عملیات را در اختیار دوستان قرار خواهیم داد .

تاریخچه و مشخصات خانواده تانک اصلی میدان نبرد T-72 UA1 و T-72 UA4 T-72E.1 اولین نمونه بروزرسانی شده این تانک اصلی میدان نبرد با شناسه T-72E.1 ، در کارخانه تعمیرات زرهی خارکف ، تکمیل گردید ، با این وصف ، قرار بود تا بروزرسانی انبوه آن در مجتمع تعمیرات تانک کیف صورت پذیرد . در نهم ماه مه 2011 این نمونه ارتقاء داده داده شده ، برای نخستین بار در یک رژه نظامی در خارکف که به مناسبت 66 سالگرد پایان جنگ دوم برگزار شده بود ، دیده شد . این نمونه مورد توجه برخی از ارتشها قرار گرفت، به شکلی که در ژوئن 2012، یک شرکت اوکراینی قراردادی به ارزش 200 میلون دلار برای ارتقاء حداقل 200 دستگاه تی-72 برای نیروی زمینی اتیوپی را به امضاء رساند . با توافق طرفین ، این کشور در ابتدا ، 72 دستگاه و سپس در سال 2012 ، حداقل 99 دستگاه نمونه دیگر و در سال 2013 ، شانزده دستگاه تانک بروزرسانی شده دیگر را تحویل گرفت و باقی مانده نیز تا پایان همین سال به این کشور ارسال گردید . T-72 UA1 مجددا" در سال 2012 این نمونه به نیروی زمینی قزاقستان نیز پیشنهاد شد و پس از آن در آوریل 2014 ، براساس ادعای این شرکت ، هزینه ارتقاء این تانک برای ایجاد یک فضای رقابتی برای تبدیل نمونه پایه به استاندارد T-72UA1 چیزی در حدود 200-250 هزار دلار رسید که معادل هزینه ارتقاء یک دستگاه تانک T-64B به استاندارد T-64BB1 بود . T-72 UA1 نیروی زمینی اوکراین با مشاهده کارایی این بروزرسانی در ششم دسامبر 2014 ،یکسری از سامانه های این برنامه ، شامل چند دستگاه تانک گونه T-72UA را برای تست دریافت نمود ، اما در اوایل ژوییه 2015 مشخص شده که این دو تانک به دلایل نامشخص هنوز تحویل ارتش نشده اند که گفته میشود این رویداد به دلیل اختلاف مشخصات تاکتیکی و فنی موردنیاز در ارتقاء T-72UA میان وزات دفاع و نیروی زمینی این کشور بوده است . T-72 UA4 این مدل (T-72UA ) یک نسخه بروزرسانی شده از تانک اصلی میدان نبرد T-72B اتحاد شوروی بشمار میرود که به یک پیشرانه جدید و حفاظت دینامیکی پیشرفته مسلح شده است . بعبارت دقیقتر ، برجک این تانک به سامانه محافظتی "چاقو" مجهز شده که عملکرد بهتری نسبت به زره های کنتاکت –یک دارند . علاوه براین ، پیشرانه 5TDFMA به همراه یک مولد تولید قدرت کمکی EA-10-2 که جایگزین نمونه های قبلی شده ، به خدمه اجازه میدهد تا در شرایط آب و هوای گرم (در دمای محیطی بالای 50 درجه سانتی گراد ) بهترین عملکرد را ارائه نماید . همچنین با جایگزینی یک سایت هدفگیری جدید (با شناسه 1A40-1) امکان استفاده از موشکهای هدایت شونده ضد زره نیز برای آن فراهم آمده است تا کنون دو نمونه از این نسخه معرفی شده است: گونه T-72UA1 ، گزینه انتخابی نیروی زمینی اتیوپی گونه T-72UA4 ، گزینه پیشنهاد شده برای نیروی زمینی قزاقستان پی نوشت : 1- این متن ، نخستین برگردان بنده از زبان روسی برای دوستان در انجمن وزین میلیتاری هست . 2- جهاد خودکفایی را به این شکل هم تعریف می کنند. صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ژن اوکراینی ابراز علاقه لهستان برای دریافت یک مجموعه ارتقاء سخت افزاری تی-72 از سوی اوکراین براساس اطلاعات منتشر شده از سوی وزارت دفاع لهستان ، نمایندگان نیروی زمینی ارتش این کشور از آزمونگاه زرهی Goncharívs’ke که در شمال شرقی چرنیگف قرار دارد ، بازدیدی بعمل آوردند تا نمایش بسته ارتقاء جدیدی برای تانک اصلی میدان نبرد تی-72 که از سوی اوکراین ارائه شده را بررسی نمایند . به گفته سرگئی ژورتس ، تحلیلگر دفاعی اوکراینی ، میهمانان لهستانی ، درجریان این بازدید ، شاهد یک نمایش هیجان انگیز از نمونه ارتقاء یافته این تانک با شناسه T-72AMT بودند . ارتقاء تانک اصلی میدان نبرد قدیمی T-72A که توسط شرکت" UOP SE “Kyiv Armored Plant” صورت گرفته ، هم اکنون در مرحله تست های اولیه قرار دارد ، با این حال گفته میشود که مهمات ضد زره هدایت شونده لیزری Kombat با موفقیت روی این تانک آزمایش شده است . موشک ضد زره هدایت شونده با پرتو لیزر Kombat که برای شلیک از توپ بدون خان 125 م.م نصب شده روی این تانک ، ارتقاء پیدا نموده ، سامانه های هدایت آتش ویژه خود را نیز در این خودروی زرهی خواهد دید . این موشک به مانند پرتابه های متعارف از این توپ شلیک می گردد ، اما به مانند سایر موشکهای ضد زره ، قابل هدایت خواهد بود و شرکت سازنده مدعی است که سرجنگی آن میتواند به درون یک پوسته زرهی به ضخانت 750 م.م نفوذ نماید . بدین ترتیب ، با اضافه شدن قابلیت شلیک این موشک از نمونه ارتقاء یافته تی-72 ، این تانک اکنون می تواند ، اهدافی در فاصله 5000 متری را با دقت بالا مورداصابت قرار دهد و این به معنای یک افزایش 2 برابری در مقایسه با گونه های قدیمی تر تی-72 خواهد بود . این موشک هدایت شونده می تواند برعلیه اهداف بشدت زره پوش شده مدرن ، بویژه گونه های مسلح به زره های ترکیبی یکپارچه شامل زره های ERA و همچنین مواضع استقرار این خودروها نظیر استحکامات دفاعی تقویت شده ، خودروهای سبک و بالگردهای رزمی نیز بکار رود . این جنگ افزار هدایت شونده دقیق که توسط دفتر طراحی دولتی LUCH در کیف توسعه پیدا نموده ، هم اکنون به شکل انبوه توسط شرکت دولتی "آرتم" در حال تولید است . مهندسین فنی مجموعه کارخانجات زرهی کیف این گونه جدید از تانک تی -72 را با فناوری حفاظت پویای کاملا جدید که "چاقو" نامیده میشود و در گذشته بر روی تانکهای اصلی میدان نبرد Bulat و Oplot نیز مورد استفاده قرار گرفته بود ، مجهز نموده اند . این مجموعه حفاظت دینامیکی جدید ، از خدمه و تانک در برابر مهمات HEAT و KEP که پرتابه های اصلی ضد زره بشمار میروند ، محافظت میکند . با این وصف ، گفته میشود که این زره در برابر پرتابه های موسوم به EFP نیز عملکردی موثر خواهد داشت . برای ایجاد یک پوشش حافظتی اضافی ، T-72AMT به یک مجموعه چهارچوبهای فلزی که عملکرد پرتابه های HEAT را مختل می کند ، در بخش های آسیبپ ذیر تانک بهره می برد . اثر بخشی این پوشش ، بارها در میادین نبرد شرق اوکراین و سایر نقاط جهان به اثبات رسیده است . علاوه بر این ، نمونه اوکراینی ارتفاء یافته تی -72 به سامانه های مخابراتی دیجیتال محصول شرکت آسلسان ترکیه و یک شرکت بومی اوکراینی مجهز می گردد که شامل تجهیزات پیشرفته ناوبری ماهواره ای نیز می گردد . مضاف براین ، بهبود و ارتقاء محیط کاری خدمه تانک یکی از مهمترین جنبه های این ارتقاء است . به گفته تحلیلگران نظامی ، این تانک به یک مجموعه عادی در بخش عقب تانک مجهز شده که عملکرد راننده را بهبود می بخشد . اطلاعات موجود نشان می دهد که هیئت اعزامی ارتش لهستان از کیفیت عملکرد این تانک ارتقاء یافته رضایت کاملی داشته ، به همین دلیل ، اوکراین ، امیدواری فراوانی را برای دریافت قرارداد ارتقاء تانکهای اصلی میدان نبرد فعلی ارتش لهستان که از گونه T-72M1/M1D هستند را دارد . با این وصف ، این مجموعه ارتقاء برای واحدهای زرهی ارتش لهستان ، تنها یک راه حل موقت ، قبل از معرفی نامزدهای خرید تانک اصلی میدان نبرد آینده ارتش این کشور بشمارمی آید ، هر چند ، پروژه T-72AMT می تواند به یک پایه استوار برای سرمایه گذاری بر روی یک برنامه مشترک توسط دو کشور تبدیل گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

نامر مجهز به توپ30 میلیمتری رژیم صهیونیستی با گذراند جنگ 33 روزه و بعد از آن چند سلسل جنگ با گروه های فلسطینی، در حال بروز رسانی و تقویت نیروی زمینی خود خصوصا در بخش خودرو های زرهی است. در این بین توجه خاصی به نفربر سنگین نامر شده است (در پست های قبلی در همین تاپیک به برنامه های اسرائیل برای نفربر نامر پرداخت شده است). نفربر سنگین زرهی نامر اسرائیلی براساس تانک مرکاوا توسعه پیدا کرده است. این نفربر زرهی به شکل معمول مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور Samson مسلح به مسلسل 12.7 میلیمتری ام۲ برونینگ است. ولی رژیم صهیونیستی در تلاش است تا یک کالبیر سنگین تر همانند توپ 30 میلیمتری را بروی نامر نصب نمایید. اولین تلاش اسرائیل درباره تست کالیبر 30 میلیمتری مربوط به نصب برجک رزمی کنترل از راه دو با نام RCWS-30 بود. خصوصیت منحصر بفرد این برجک رزمی قابلیت شلیک موشک ضد زره Spike-ER بود. البته این تلاش نتیجه ای در پی نداشت و کنار گذاشته شد. تست برجک رزمی کنترل از راه دور RCWS-30 بر روی نامر تلاش بعدی اسرائیل مربوط به توسعه یک برجک رزمی جدید مسلح به توپ 30 میلیمتری است. علاوه بر توپ 30 میلیمتری این برجک مجهز به خمپاره انداز 60 میلمیتری میباشد. این برجک رزمی بدون سرنشین است و قابلیت قابل توجه آن مجهز بودن این برجک رزمی به سامانه دفاع فعال تروفی است. که می تواند در بقاء و حضور این خودرو زرهی در میدان های نبرد موثر باشد. این برجک رزمی به دلیل در کنار هم قرار دادن توپ 30 میلیمتری و سامانه تروفی، نامر را به یکی از برترین خودرهای رزمی پیاده نظام جهان تبدیل کرده است که در عین حفاظت قابل قبول می تواند در میدان نبرد شهری از در کنار ادوات زرهی و پیاده نظام بسیارموثر ظاهر بشود. تست و بررسی برجک رزمی جدید اسرائیل اجزاء برجک رزمی شامل دید فرمانده و توپچی (مدل COAPS ساخت البیت سیستم) ، نارنجک های دودزا و سامانه دفاع فعال خمپاره 60 میلیمتری بر روی سقف برجک قرار دارد(دایره قرمز) در صورت رضایت بخش بودن تست های این برجک رزمی جدید باید منتظر نصب آن بر روی نفربر Eitan بود.

  نبرد‌ناو عظیم‌الجثه‌ی "USS Iowa "BB-61 (چماق بزرگ) اولین نبردناو از نبرد‌ناوهای کلاس خود است و تنها نبرد‌ناو کلاس خود است که در طول جنگ‌جهانی دوم در نبردهای اقیانوس اطلس شرکت‌کرده‌است.   این نبرد‌ناو در طول جنگ‌جهانی دوم در اقیانوس اطلس علیه نبردناو آلمانی Tirpitz بکارگرفته‌شد. در سال 1944 این نبرد‌ناو راهی اقیانوس اطلس شد تا در عملیات جزایر مارشال شرکت کند. این نبردناو در نبرد علیه کره‌ی شمالی بکارگرفته‌شد و با شلیک‌های ویرانگر خود خساراتی جدی به تاسیسات بندری کره‌ی شمالی وارد کرد و پس از آن به ناوگان شناورهای ذخیره‌ی ایالات متحده پیوست. در 19 آپریل سال 1989 انفجاری در دسته‌ی دوم از توپ‌های 16 اینجی نبردناو رخ داد که سبب کشته‌شدن 47 نفر از خدمه‌ی شناور شد. این نبردناو سرانجام در سال 1990 از خدمت خارج‌شدکه علت اصلی آن انفجار سال قبل بود. و اکنون در سانفرانسیسکو مستقر است و منتظر است تا به موزه‌ی شناورهای ایالات متحده فرستاده شود. این نبرد‌ناو تنها نبرد‌ناو از کلاس خود است که به نمایش عمومی گذاشته‌نشده‌است.  ساخت : Iowa اولین نبردناو از دسته‌ی نبردناوهای سریع "fast battleship" است. طراحی این نبردناو در سال 1938 آغاز شد؛ در 27 آگوست 1942 تحت اسپانسری خانم lo Wallacel (همسر پرزیدنت Henry Wallace) به آب انداخته‌شد؛ در 22 فوریه سال 1943 تحت فرماندهی کاپیتان John L. McCrea رسما وارد خدمت شد.  توپ‌های اصلی Iowa نه توپ دریایی 16اینجی (406میلیمتری) Mark 7 است. این توپ‌ها قادرند گلوله‌هایی با وزن 1200 کیلوگرم را تا فاصله‌ی 22 مایل دریایی (44 کیلومتر) شلیک کنند. توپ‌های ثانویه‌ی رزم‌ناو تعداد 12 توپ 5 اینجی (127میلیمتری) است که دارای برد 14 کیلومتر است.  با ظهور قدرت‌های هوایی و ناوهای هواپیمابر نیاز به توپ‌های هوایی در رزم‌ناو احساس شد؛ بنابراین رزم‌ناو با توپ‌های 20 میلیمتری Oerlikon و 40 میلیمتری Bofors تجهیز شد؛ در سال 1984 این توپ‌ها از نبرد‌ناو حذف شده و جای خود را به توپ‌های Phalanx CIWS دادند همچنین تعدادی سلول شلیک چهارگانه‌ی جهت شلیک موشک‌ تام هاوک و موشک‌های هارپون به نبردناو اضافه شد.  جنگ‌جهانی دوم 1943-1945 : در 24 فوریه‌ی 1943 یک سری آزمایشات دریایی بر روی این نبرد‌ناو انجام‌شد؛ در 27 آگوست همان سال این نبردناو جهت مقابله با نبردناو آلمانی Tirpitz راهی آب‌های اقیانوس اطلس شد؛ چراکه اخباری مبنی بر فعالیت این نبردناو در آب‌های نروژ به گوش دولتمردان ایالات متحده رسیده‌بود. سپس در 29 اکتبر جهت انجام یک سری تعمیرات به بندر Norfolk انتقال یافت.  این نبردناو در دوم ژانویه‌ی 1944 راهی اقیانوس آرام شد؛ در 7 ژانویه از کانال پاناما عبور کرد تا در عملیات جزایر مارشال شرکت کند. از 29 ژانویه تا 3 فوریه این نبرد ناو به حمایت از کشتی‌های جنگی ایالات متحده در نبرد علیه جزایر Kwajalein و Eniwetok پرداخت. عملیات بعدی Iowa شرکت در نبرد علیه پورت نظامی ژاپنی واقع در جزیره‌ی Truk واقع در مجمع‌الجزایر Carolin بود. در 16 فوریه‌ی 1944 این نبرد ناو مامور از بین بردن ناوهای ژاپنی که از شمال فرار کرده‌بودند شد. سرانجام پس از انجام عملیات‌های مشابه فراوان و پس از بمباران اتمی ژاپن این نبردناو وارد توکیو شد. پس از آن در سپتامبر سال 1948 این نبردناو از نیروی دریایی خارج شد.  جنگ علیه کره‌ی شمالی :  در سال 1950 کره‌ی شمالی به کره‌ی جنوبی حمله‌کرد. در پی این اقدام کره‌ی شمالی، نیروهای ایالات متحده مستقر در منطقه جهت حمایت از کره‌ی جنوبی از خود واکنش نشان دادند. در 14 ژولای سال 1951، Iowa مجددا فعالیت خود را آغاز کرد؛ در 25 آگوست و تحت فرماندهی کاپیتان William R. Smedberg III وارد خدمت شد. در مارس 1952 این نبرد ناو جهت شرکت در نبرد علیه کره‌ی شمالی راهی منطقه شد. Iowa در اولین ماموریت خود در 8 آپریل 1952 در نزدیکی منطقه‌ی Wonson-Songjin جهت نابودی خطوط حمایتی کره به سوی دشمن آتش گشود؛ و در روز بعد نیز جهت نابودی اجتماعات دشمن، مراکز مهمات و مراکز حمایتی دشمن شروع به فعالیت کرد. در 13 آپریل جهت حمایت از نیروهای کره‌ی جنوبی اقدام به شلیک به سمت استحکامات کره‌ی شمالی کرد؛ در پی این عملیات تعداد 100سرباز کره‌ای کشته‌شدند، و شش انبار مهمات و یک مرکز فرماندهی کره‌ی شمالی نابود شد.   Iowa پس از پایان جنگ کره‌ی شمالی و در 24 فوریه‌ی 1958 از خدمت خارج شد.  فعالیت مجدد : پس از به ریاست جمهوری رسیدن Ronald Reagan و در طی پروژه‌ی 600-ship Navy، Iowa مجددا شروع به فعالیت کرد و به حوضچه‌ی Avondale واقع در نزدیکی New Orleans جهت انجام یک سری بروزرسانی‌ها انتقال یافت. طی این پروژه توپ‌های 20 میلیمتری Oerlikon و 40 میلیمتری Bofors از این نبرد‌ناو حذف شدند چراکه این توپ‌ها قادر به هدف قراردادن هواپیماهای جنگنده‌ی جت و یا موشک‌های ضدکشتی آن زمان نبودند. همچنین دو توپ 5 اینجی که در عقب و وسط کشتی نصب‌شده‌بودند نیز حذف شدند.  پس از حذف این تجهیزات این نبردناو با آخرین سیستم‌های آن زمان تجهیز‌شد. این تجهیزات عبارت‌اند از 4 سلول شلیک چهارگانه‌ی MK 141 با قابلیت شلیک 16 موشک ضدکشتی AGM-84 Harpoon، 8 لانچر ABM، 32 موشک BGM-109 Tomahawk و چهار توپ Phalanx. همچنین Iowa اولین نبردناوی بود که مجهز به هواپیمایی بدون سرنشین کنترل از راه دور می‌شد. Iowa قادر است همزمان از 8 هواپیمای بدون سرنشین UAVاستفاده‌کند.  این بروزرسانی شامل آپدیت کردن سیستم راداری، سیستم کنترل آتش توپ‌ها و موشک‌ها و همچنین سیستم‌های جنگ الکترونیک می‌شد. این نبردناو پس از انجام این بروزرسانی‌ها و در 28 آپریل 1984 و تحت فرماندهی کاپیتان Gerald E. Gneckow مجددا وارد خدمت شد.  در فاصله‌ی سال‌های 1984-1989 و در طول دوره‌ی جنگ سرد این نبردناو در رزمایش‌های متعددی همراه با نیروی دریایی سایر کشورهای عضو سازمان ناتو شرکت کرد.           تصاویر به گالری منتقل شد - Commandant به دلیل تکراری بودن بعد از خروج از اسکرول ادغام می شود

تصویر بالا مربوط به یک دستگاه تانک مرکاوا مارک 4 ارتش رژیم صهیونیستی است که در طی یک تمرین نظامی در جولان اشغالی به وسیله آتش خودی یک تانک دیگر در بخش کنار شاسی صدمه دیده است. گفته می شود این تانک توسط مهمات  120 میلمیتری چند منظوره  ضد نفر/ ضد متریال  M329 آسیب دیده است .( این تصویر در زمستان سال گذشته منتشر شده است). مقامات اسرائیلی اعلام کرده بودند که در این حادثه به کسی صدمه ای وارد نشده است.   طرح رژیم صهیونیستی برای انتقال منابع لجستیک در میدان نبرد با استفاده از یک تریلر که قابلیت نصب به تانک مرکاوا را دارد . این تریلر به نیروهای نظامی این امکان را می دهد تا لجستیک مورد نیاز خود از قبیل سوخت ، مواد غذایی ، آب و مهمات را با کمک تانک ها به میدان های نبرد منتقل کند. این تریلر قابلیت حمل باری با وزن 8 تن را دارد.     طرح استفاده از شاسی تانک مرکاوا مارک 3  برای ساخت خودرو بازیابی زرهی که با نام  مرکاواARV شناخته می شود.این خودرو بازیابی زرهی به راحتی می تواند نیاز های تانک های مرکاوا مارک 4 را تامین کند. با توجه به اینکه مرکاوا ARV از شاسی تانک مرکاوا مارک 3 بهره میگرد از نظر سطح حفاظتی این خودرو رزمی مهندسی می تواند در برابر طیف گسترده ای از تسلیحات ضد زره از خود مقاومت نشان دهد. علاوه بر این نقطه عطف این خودرو بازیابی زرهی مجهز بودن آن به یک چرثقیل تلسکوپی است که می تواند اجسامی به وزن 35 تن را از روی زمین بلند کند. همچنین مرکاوا ARV به راحتی می تواند تانک های آسیب دیده را بکسل نمایید.  

هر مشکلی که شما در دشت داشته باشی چند برابرش را در محیط کوهستانی خواهی داشت ! ضد کروز اول شناسایی تهدید هست بعد درگیری  مثلا همون  پوشش 360 درجه... عوارض و ناهمواری های زمین و کلاتر طبیعی که برای محیط کوهستانی وجود داره هیچ کدوم در دشت نیست . یک پرنده که داره به صورت سینه کش در ارتفاع پائین حرکت میکنه را در دشت هموار میشه راحت تشخیص داد یا در محیطی با پستی و بلندی و عوارض؟ تشخیص راداری و بصری هدف در کدام محیط ساده تر هست؟ مثلا  اگر جی پی اس را جم بکنی در محیط کوهستان احتمال گم شدن و از مسیر خارج شدن ان کروز هست  ؟ یا دشت صاف و بدون عوارض ؟ اگر بخواهی به صورت سخت درگیر بشی در کفه دشت شانس بهتری داری یا در کوهستان ( برای موشکی که میتونه از هر سمتی حمله کنه ) رینگ های پدافندی را در کدوم محیط بهتر میتونی بچینی بدون مزاحمت عامل زمین ؟ ============= ایرادی که شما گرفتی برای تمام سایت های راداری ثابت قابل تعمیم هست و دشمن هم همون دشمنه . فرقی نمیکنه کنترل اتش اس-200 باشه یا رادار قدیر این رادار هم  پیش اخطار هست و عمده وظیفه ان در زمان صلح و شروع درگیری ...  روی ارتفاعات کشور هم رادارهای پیش اخطار داریم بعید نیست که شماره 3 این رادار را در غرب کشور بسازند منتهی گفتن اینکه تعیین مکان رادار به خاطر راحتی کارکنان و پرسنل بوده ! اگر هر چیز نباشه بی انصافی و سخن گزافی هست

یک سوال که شدیدا پیش می آید کنترل این همه رادار و موشک پدافندی متفاوت است  چگونه این همه را مدیریت می کنند؟

[center]-------------------------------------------------------------------------------- به نام خدای یکتا . [b]TYPE JY-14 دیوار بزرگ رادار نظارت تاکتیکی سه بعدی جی وای 14 [/b] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/91074096532896002781.jpg[/img] این مطالب بر گرفته شده از جزوه گزارشی از رادار های چینی در 30 سال گذشته است که در 600 صفحه منتشر گردیده ! (البته منبع اینطور میگه) رادار JY-14 یک رادار متوسط به بلند بر سه بعدی میباشد که طبعا یک پیش اخطار اولین تابع از یک پدافند هوایی محسوب میشود . با توجه به کاربری گفته شده به نظر میرسد که در شبکه های پدافندی منطقه ای مستقر شود . این رادار از 8 آر اف تغذیه میشود که 6 عدد از آنتن های آن از باند E تا F را و دو عدد دیگر در باند D قرار دارند و این دو برای پوشش بیشتر و در محدوده های نزدیک تر بعنوان IFF بکار روند . 30 کانال رادیویی در اختیار این رادار میباشد که بطور متوسط فقط 15 درصد هر باند را مورد استفاده قرار میدهد تا در مواقع لزوم با تغییر سیگنال سریع از محدوده جیمینگ دشمن در هر باند عبور کند . رادار JY-14 با بهره گیری از مدرن ترین تکنولوژی های روز نظیر آنتن آنت رو به پایین +-lobe ، فشرده سازی پالس ، نشانه روی خود روی و نگه داشتن آنتن روی اهداف متحرک AMTI ، با قدرت ارسال فرکانس بالا در حدود یک مگاوات . همچنین گزارش شده است که این رادار از طیف وسیعی از امکانات ضد جیمینگ برای عملکرد نرمال در شدید ترین محیط های جنگ الکترونیک بهره میبرد . مشخصات عمومی باند E/F و D ------ پهنای باند 450 مگاهرتز ------ 360 درجه زاویه گردش افقی ------ 20 درجه زاویه گردش عمودی ------ برد جستجو 320 کیلومتر ------ ارتفاق جستجو 25000 متر ------- قابلیت شناسایی بیش از 72 هدف [color=darkred][b]در 22 اکتبر 2001 منبع چینی (چاینا ریفورم مونیتر شماره 401) گزارش داد سامانه های کاشف الکترونیکی آمریکایی امواج فرستنده دیوار بزرگ را در نزدیکی مرز افغانستان با ایران کشف کردند ... ![/b][/color] تحقیق و ترجمه worior ميليتاري ...... MILITARY.IR [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/53241749193250022551.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_53241749193250022551.jpg[/img][/url] ![/center]

دوستان یه نگاهی به این ویدیو بندازید ... ؛ http://gallery.milit...r_-_YouTube.zip لحظه اصابت موشک به رادار سام 3 در لیبی هست ، 5 ثانیه طول میکشه که موشک به رادار میرسه و به نظر میرسه از فاصله زیر 1000 متر هست ، کافی بود چنین سامانه ای در اون منطقه حضور داشت تا فقط چند ثانیه زودتر واکنش نشون میداد ، در نتیجه این تهدید برطرف میشد ، ....

[quote]در همه موارد حرف شما كاملا درسته اين موشكهاي LV-2 فقط براي تست موشكهاي GBI و SM-3 به كار ميرن و موشكهاي ما هم اصلا به GBI هيچ كاري ندارن(البته فعلا ) و عملا هيچ پدافند موشكيه قدري تا اسراييل جلوشون نيست.البته اگر آمريكا تو عراق SM-3 نصب كنه و از اونجايي كه موشكهاي ما در فضاي بالاي عراق در فاز ميانيه خودشون هستن SM-3 ميتونه اونارو هدف قرار بده. ولي از اونجايي كه آمريكا هرگز همچين كاري نميكنه پس تو فاز مياني موشكهاي ما رو چيزي تهديدشون نميكنه.[/quote] جناب ایلومینیتور عزیز . از دید من نه در میدکورس و نه در ترمینال ما مشکلی نداریم که حل نشه ! چون نمیتونند سد محکمی در برابر این موشک ها ایجاد کنند مگر در حفاظت از یک سری تاسیسات خاص یا مثلا ناوهای هواپیمابرشون . خصوصا وقتی تهدیدات اتمی باشه تکنولوژی هایی مثل FOBS هست که عملا هیچ جای حرفی برای موشکهای پدافندی باقی نمیزاره . و اینکه اگر با چنین تهدیداتی که از ارتفاع بالاتر میان و با زاویه فرود زیاد به زمین شیرجه میزنند بصورت کینتیک انرژی در اخرین مرحله یعنی پاک 3 مقابله کنند هیچ تضمینی نیست که کلاهک هسته ای اون منفجر نشه ... بهتر بگم شما از 15 کیلومتری یه موشک اتمی رو میزنی خوب اگر کلاهک اون 200 کیلوتن باشه دیگه چیزی از شما باقی نمیمونه !! خصوصا اینکه اگر توی اون ارتفاع منفجر بشه کل سیستم های الکترونیکی شما از کار میفته . یا تا ساعاتی مختل میشه و ممکنه کلاهک بعدی و بعدی و بعدی هم فرود بیاد .... به همین خاطر سعی میکنند تا پدافند رو بیارن در فاز بوست . اینها میخوان موشک های پاتریوت رو روی جنگنده های نسل 5 نصب کنند که بتونند با پرواز در آسمان منطقه شلیک این موشکها رو همونجا ساقط کنند و این امن ترین راه حل هست ولی عملی شدنش کلی اما و اگر داره ... پدافند موشکی بیشتر جنبه روانی داره تا اجرایی و بیشتر بر علیه موشک های بلند برد و هسته ای بکار گرفته خواهد شد . خصوصا از وقتی که ما تونستیم در جو زمین ماهواره قرار بدیم و در آینده ای که میتونیم مدار گرد (چیزهایی شبیه به سایوز) طراحی کنیم یا ماهواره هایی که میتونند تغییر مدار بدن دیگه تکنولوژی هایی مثل FOBS هم در اختیار خواهد بود ..

ممنون دوستان .. كلنل عزيز : [quote] همچی یکمی گنده و فکر کنم خوراک این موشکهای ضد رادار باشه ؟ [/quote] به نظرت از 320 كيلومتري ؟!

[quote]آخه چه جوری؟ برد جستجو مگه 320 کیلومتر نیست؟ اگه فرض کنیم در مرض چین هم بوده باشه تا مرز ایران و افغانستان میدونید چند کیلومتر میشه؟ چه جوری شناساییش کردن؟ [/quote] سلام مسعود جان يكم دقت كن برادر ! منظورش اينه كه ايران هم اين سامانه رو داره ...

برای موشکهای کروز و کروز ضد کشتی هم خیلی مناسبه مانع از دیده شدن توسط رادار دشمن و یا منهدم شدن توسط موشک ضد موشک میشه گرون در آومدنش هم مهم نیست تصور کنید که هدف این موشک یک ناو هواپیما بر باشه دو تا از این موشکها شلیک میشن بعد پشت سرش 10 تا دیگه میخورن به ناو چیز جالبی از آب درمیاد. قالبا هر سیستم راداری کریستالی داره که امواج الکترونهای حامل موج مغناطیسی وقتی به اون میرسند ارتعاش وارد شده به کریستال که خازنی هم فکر میکنم باشه در خروجی چند برابر میشه حالا تصور کن روی آنتن تشدید بسیار قوی ای ایجاد بشه تا باقی کار رو کریستال انجام بده و همه چیز بریزه بهم البته به این سادگی نیست و روشهای دیگری هم وجود داره منتها میشه یه کارهایی کرد که بابای سیستمهای راداری ومخابراتی در بیاد !