فراموش نکنیم قبلا مدل های بیشماری را مورد آزمایش قرار دادند. شایعات مربوط به سوخت که موجب هجوم به جایگاه های سوخت در شمال کشور شد، بستن جاده ها با بهانه اعتصاب و حمایت از رانندگان و مختل کردن دسترسی به یک نقطه از شهر به بهانه تجمعات کارگری و ... (یعنی علاوه بر حملات سایبری با دیتا! به زیرساختها ما نوعی دیگه از حملات را با دیتا را شاهدیم که اینبار پیمانکاران حملات نه خود دیتا که مردم هستند که توسط دیتاها هدایت میشند ) - مهمترین بستر موجود هم فعلا در این حملات شبکه ای اجتماعی در نظر گرفته شده که سالها به صورت موریانه ای در ایران و بین بخش وسیعی از مردم جای باز کرده و زندگی بدون خودش را سخت کرده و در نتیجه همه برای کارهای شخصی و اداری و عممومیشون ازش استفاده میکنند: تلگرام. در این بستر که تقریبا همه حضور دارند و صد البته قابلیت کادر سازی در جهت هدفی خاص و همچنین انتشار اطلاعات در بازه زمانی کوتاه بین قشر وسیعی از مردم را (در حد یک چشم به هم زدن ) داره علاوه بر استفاده از اون به عنوان فراخوان تجمعات (خصوصا با کمپ آلبانی و حضور مداوم اعضای منافقین که حتی منجر به هشدار پلیس شد که گروه های صنفی که در تلگرام شکل میگیرند لااقل مدیر گروه را چک کنید ببینید میشناسید یا خیر اصلا ) در بعد وسیعی استفاده میشه (قبلش یک گروه شکل میگیره، کم کم با دعوت افراد از یکدیگه اقشار با سلایق و منافع مشابه شخصی/صنفی توش جمع میشند، مدتی به مرور خاطرات! و خنده و شادی و تبادل اطلاعات عمومی میگذره و سر بزنگاه با یک خبر که فرصت تحلیلش داده نمیشه بهره برداری لازم ازش میشه - کاری که کانال فیک نیوز در دی ماه انجام داد و همه مسئولان را غافلگیر کرد ) حالا شما به بمب های خبری و شایعاتی که هر از چند گاهی رونمایی میشه دقت کنید. چون معمولا تکان دهنده هستند و ناگهان در میان قشر وسیعی در لحظه منتشر میشه قبل از فرصت تحلیل توسط شخص، چون یک هم آوایی جمعی صورت میگیره منجر به اقدام میشه (حالا یا فکری، یا عملی ) و به مهمترین ابزار ایجاد آشوب در کشور تبدیل میشه. چون همانطور که گفتم قابلیت انتشار، هدایت و اقدام برای گروه های وسیع همفکر را ایجاد میکنه که قبل از تحلیل یک شایعه، خبر، مشکل دست به اقدام میزنند. ( حالا این در مورد گروه های عمومی مردم هست، گروه هایی که در حوزه گروهک ها و با هدف و اهداف خاص خرابکاری شکل میگیرند و قرارها فیکس میشه و تبادل اطلاعات در بستر امن انجام میگیره و تقسیم کار میشه به کنار ) همچنان کاری به بحث های زرد فضای عمومی و شبه روشنفکر زده ندارم ( که سریع در چنین مواقعی ایران را با اروپا و آمریکا مقایسه میکنند بدون اینکه لحظه ای فکر کنند اولا کجای دنیا در کشوری یک اپ چنین نفوذ و کارکردی در یک کشور به تنهایی داره، در کجای دنیا و کشورهای مدنظر غربی دسترسی مطلقا به سرورها حتی با حکم پلیس و قضائی و در موارد تروریستی در حد ارائه اطلااعات وجود نداره، و از همه مهمتر کجای دنیا چندین و چند کشور بزرگ و از جمله ابرقدرت موجود اعلام جنگ علنی کرده و به گفته خودش با همه ابزارهای موجود از اقتصادی و سیاسی گرفته تا گروهک و رسانه ) : ولی مهمترین تهدید و ابزار عملی ایجاد آشوب های منطقه ای در کشور قطعا و قطعا تلگرام هست در شرایط فعلی (به نظر من البته، حتی اینستاگرام هم به خاطر ماهیت و فرم ابزار چنین قابلیتی را نداره) و اگر نبود این ابزار بسیاری از این هماهنگی های حتی کارگری محدود شکل نمیگرفت ( حالا قطعا دوستان در نظر دارند که بحث اینجا بحث حق کارگر و مردم و تجمع و آزادی بیان نیست بلکه تحلیل سوء استفاده از شرایط فعلی ضد کشور و خود همین کارگران و مردم هست در مراحل بعد که اولین قربانیان خواهند بود )

سلام علیکم مشکل ما در ایران ، این هست که سعی نمی کنیم مسائل را از دریچه خودش نگاه کنیم ، ( البته منظور جنابعالی و سایر دوستان نیست ) این سئوالی که فرمودید ، پاسخش در نظریات کلاسیک ژئوپلیتیک نهفته است . دهه 50 میلادی ، نقطه اوج جنگ سرد بود و هرآن ممکن بود که دو قدرت برآمده از جنگ با همدیگر در قالب جنگ هسته ای با هم گلاویز شوند ، این وسط هم بازار تئوریهای ژئوپلیتیکی داغ بود ( چون مستقیم به حوزه تحلیل و برآورد نظامی ارتباط پیدا می کرد و می کند ) همانطور که مشاهده می فرمایید ، نقشه تصویر فوق ، شباهت بسیار زیادی به نقشه مورد نظر شما دارد ، حجم فعالیتهای شدید مهندسی ایالات متحده در آلاسکا و همچنین قرارداد محرمانه با گرینلند به منظور استقرار ایستگاه های هشدار دهنده زمین پایه و ایجاد کریدورهای هوایی برای پرواز بمب افکن های دوربرد قاره پیما ، نشان از اهمیت این منطقه در گذشته و حال دارد . در حالی که روسها ، از دهه پنجاه تا کنون ، سرمایه گذاری محرمانه ای را برای ایجاد زیرساختهای نظامی در شمالی ترین منطقه روسیه انجام دادند و بعد از فروپاشی اتحاد شوروی و از دست دادن اروپای شرقی ( لهستان ، چکسلواکی ) و بخشی از جمهوری های بخش اروپایی ( اوکراین ، بلاروس ، لتونی ، لیتوانی ) ، عملا" تمام توجهات را به این سمت جلب کرده . پی نوشت : الکساندر دوسورسکی ، مشهورترین نظریه پرداز حوزه قدرت هوایی ( ارسال شده در اردیبشهت 1395)

بسم الله............... وضعیت نظامی شمال شرق نیجریه رنگ تیره و یا هاشور خورده مناطق تحت تصرف ویا الوده به گروه تروریستی بوکو حرام است سقوط یکی دیگر از پایگاه های ارتش نیجریه در منطقه باغا تجهیزات موجود در تصاویر تانکهای کاسکاول و اسکورپین و وزرهپوش panhard - پیرانا -کبری امرپ احتمالا ساخت چین به اسم cs-vp -کامیون کراز و راکت انداز گزاد ----------------------- در متن از زرهپوش کاسکاول اسم برده شده در واقع خودرویی که یکی از اعضای بوکو روی برجکش قرارداره پنهارد مدل ای آر سی هستش که تصحیح میکنم یک زرهپوش پنهارد دیگه هم در تصاویر هست اون لوله کوتاهه که پنهارد مدل ELM از دوست و استاد عزیزمون هم جناب crash به خاطر دقت همیشگیش متشکرم

سلام البته اوکراین و سوریه تفاوت های بنیادینی با مدل لیبی دارند . آمریکایی ها در هر سه مورد هدایت از پشت پرده را در دستور کار خود قرار داده و مراحل کار را به متحدین خود واگذار نموده اند . در لیبی وظایف اصلی بر روی دوش فرانسه و انگلیس بود ، در اوکراین بر دوش لهستان و در سوریه ، ترکیه و اردن نقش های اصلی را بر عهده داشتند . با این تفاوت که در لیبی ، فرانسه و انگلیس نقش های رزمی متعارف را داشتند اما لهستان و ترکیه و تا حدودی اردن از طریق رویکرد های نسل چهارم جنگ اقدام می کردند . در مورد ایران هم همین رویکرد های نسل چهارم بیشتر مد نظر خواهد بود . در واقع در ایران هدف اصلی ایجاد سوارم های اجتماعی و همزمان ، بی ثبات سازی پیرامونی و باطبع آن گسترش این وضعیت به مرکز کشور هستش . در موج های سوارم هدف اصلی غرقه کردن نهاد ها می باشد که به نظرم بعید هستش که نیروهای امنیتی و انتظامی از پس این موج ها برنیایند (البته هزینه زایی دارد) . در ضمن یک مورد مهم دیگر وجود دارد و آن این است که جمهوری اسلامی خود توانایی ایجاد سوارم های اجتماعی را دارد . به همین دلیل در این چند ساله سعی طرف مقابل در کمرنگ کردن این توانایی می باشد اما در هر صورت نمی توانند آن را کامل محو نمایند . در مورد بی ثبات سازی پیرامونی هم به دلیل وجود هسته مرکزی قوی در ایران که شامل منابع انسانی در شهرهای بزرگی مانند مشهد ، رشت ، کرج ، تهران ، قم ، اصفهان ، شیراز و اراک و بعضا تبریز(بنا به دلایلی می گویم بعضا) و دیگر شهر های کوچک تر هستند که در حالت عادی مقابله به مثل خواهند کرد و نخواهند گذاشت بی ثباتی را گسترش دهند مگر اینکه بتوانند در مناطق مرکزی سوارم های اجتماعی مخالف و موافق حکومت را همزمان کنند . یعنی شرایط به گونه ای رقم بخورد که مردم در برابر مردم قرار بگیرند . نکته مهم این است که حتی اگر جمهوری اسلامی سرنگون هم شود در شرایط عادی حداکثر در یک بازه چند ساله به قدرت باز خواهد گشت (با اقبال اجتماعی بیشتر از قبل !!!؟؟؟) مگر اینکه بتوانند به گونه ای نیروی انسانی این هسته مرکزی را تحلیل ببرند . در کل طراحی برای ایران بسیار جامع تر و کامل تر از دیگر کشور ها می باشد . موفق و سربلند باشید پ . ن . هستم اما پشت پرده

خرسهای چهارموتوره جدید روسی برای نیروی هوایی تسلیح بمب افکن افسانه ای جنگ سرد به مهمات دورایستای Kh-101 ، قابلیت جدید برای ایجاد دسترسی فرامنطقه ای بنابر گزارشهای منتشر شده ، نیروی هوای ارتش روسیه ، بزودی چهارفروند بمب افکن سنگین ارتقاء یافته Tu-95MS را به سازمان رزم خود اضافه خواهد نمود و این رویداد ، بدان معنا است که روسها ، همچنان به سرمایه گذاری خود برای نوسازی و بهبود قابلیتهای رزمی این بمب افکن ها ادامه می دهند . گونه ای جدید این بمب افکن توربوپراپ ، به احتمال زیاد قابلیت حمل موشکهای کروز برد بلند Kh-101 وKh-102 را دارد که نمونه نخست به کلاهکهای متعارف و دومی به کلاهکهای هسته ای تاکتیکی ، مسلح خواهد شد . به گفته کارشناسان نظامی ، این موشکها که از سال 2012 وارد خدمت رزمی در ارتش روسیه شده اند ، بدلیل ارتفاع پروازی بسیار پایین و کاربرد مواد مرکب در بدنه موشکها ، بدشواری قابل کشف توسط رادارهای دفاع هوایی هستند. با این وصف ، در حالی که طراحی بمب افکن های های TU-95 به اواسط جنگ کره بازمی گردد ( نخستین پرواز 1952) ، طبیعی است که آسیب پذیری آن در برابر جدیدترین سامانه های پدافند هوایی ، بشدت افزایش پیدا نموده ، بالتبع قادر نخواهد بود تا به شیوه گذشته ، دست به اجرای عملیات تهاجمی زنند ، اما زمانی که به مهمات دورایستای دقیق مسلح شوند ، به یک چالش بسیار جدی برای شبکه های دفاع هوایی پیشرفته فعلی تبدیل می گردند. مهمات جدید محمول این بمب افکن ها (Kh-101 وKh-102) پس ازطی بروزرسانی های متعدد ، امروز از سامانه های ناوبری پیشرفته گلوناس بهره می برند که پایایی پروازی آنها را به 10 ساعت رسانده است . در نتیجه ، با توجه به سرعت مادون صوت و افزایش پایایی رزمی این موشکها ، تخمین ها حاکی از آن است که برد موثر آنها به 3000 کیلومتر رسیده ، در حالی که برخی از منابع معتقدند که نمونه هایی که قراراست به نیروی هوایی روسیه تحویل شود ، بردی برابر با 5000 کیلومتر خواهند داشت . بالتبع ، این قابلیت به بمب افکن های جوان شده روسی اجازه میدهد تا در یک فاصله ایمن ، اهداف متنوعی را در سراسر اروپا و حتی سرزمین اصلی ایالات متحده مورد اصابت دقیق قرار دهند ، هر چند برخلاف بمب افکن TU-160 که تمامی مهمات محمول را در درون دهلیزهای داخلی خود حمل می کند ، مهمات فوق الذکر ، بطور کامل بر روی پایلون های خارجی این بمب افکن نصب خواهد شد . بنابر اطلاعات انتشار یافته از منابع روسی ، بمب افکن های ارتقاء یافته نیروی هوایی ، به اویونیک کاملا جدید مجهز شده اند ، ضمن اینکه سامانه های مخابراتی و جنگ الکترونیک آن بصورت کاملا معنا داری برای مقابله با تهدیدات جدید ، مورد بروزرسانی قرار گرفته اند . ژنرال سرگئی کوبیلاش ، فرمانده فعلی هنگ بمب افکن های دوربرد نیروی هوایی روسیه ، معتقد است که بروزسانی این بمب افکن ها ، به گونه ای صورت پذیرفته که طول عمر خدمت رزمی آنها را بین 40-50 سال افزایش می دهد . وی در خصوص سامانه جدید نصب شده نیز معتقد است : " مجموعه ای سخت افزارهایی که برای این بمب افکن درنظر گرفته شد ، شامل سامانه های ناوبری پیشرفته ، سامانه های رادیویی داخلی و خارجی ، سامانه های ناوبری ماهواره ای ، سامانه های سیگنالی هوایی ، سامانه های دفاع از خود مدرن و سیستم های جنگ الکترونیک به روز شده است که به این هواگرد اجازه میدهد تا در شعاع رزمی افزون تری ، وارد عمل شود " در حال حاضر ، نیروی هوایی ارتش روسیه ، همزمان با این برنامه ، کار بروزرسانی بمب افکن های نیمه سنگین Tu-22M3M و همچنین راه اندازی مجدد خط تولید بمب افکن سنگین Tu-160M2 را در دستور کار خود قرار داده است که این امر توانمندی های تهاجمی برد بلند روسها را بشدت افزایش خواهد داد . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : تمامی تصاویر پستهای قدیمی این تاپیک مجددا" بازیابی گردید ...

بسم الله الرحمن الرحیم The Tank is Dead تانک مُرده است قسمت سوم حفاظت از جانور راه‌حل صنعت برای حفظ تانک دو مفهوم غیرعملی زره واکنشی انفجاری (ERA) و سیستم‌های دفاع فعال (APS) است که هر یک هزاران پوند دیگر به وزن اضافه می‌کنند. در اینجا یک ویدیوی عالی در مورد زره های واکنشی است (ویدیو). این ایده خوبی به نظر می‌رسد، ولی این انفجار واکنشی بزرگ است و هر کسی را که در بیرون و نزدیکی تانک باشد می کشد،همچنین باعث آسیب رساندن به وسایل نقلیه خودی در کنار تانک می شود و خدمه را تهدید می کند. علاوه بر این، هیچ‌کس در مورد این موضوع بحث و تبادل نظر نمی‌کند که دقیقا چه اتفاقی خواهد افتاد وقتی یک ردیف زره واکنشی با توپ اتوماتیک(autocannon) یا تیربار سنگین (HMG) مورد اصابت قرار میگیرد.نمیتوان وقتی پیاده نظام خودی در حال عملیات در کنار تانک هاست این زره هارا غیر فعال کرد ، بعد از انفجار زره واکنشی چندین نفر کشته می‌شوند ، و پیاده نظام از رفتن به نزدیکی تانک خودداری خواهند کرد. همچنین، زره واکنشی تنها از برخی قسمت های تانک محافظت می‌کند. مکانیزم عملکردی یک زره واکنشی انفجاری زره واکنشی انفجاری با قابلیت ضد کلاهک دو مرحله ای با نام Duplet بکار رفته در تانک اوکراینی Oplot-M نمونه خرج گود بکار رفته این ویدیو کوتاه نمای بسیار عالی از یک سیستم دفاع فعال یا APS را ارایه می‌دهد، که هم اکنون به عنوان نجات‌دهنده برای تانک به فروش می‌رسد. این مقاله برجسته هم جزییات بیشتری را ارایه می‌دهد. APS نیز همانند زره واکنشی مشکل مشابهی با عنوان آسیب به نیروی خودی را دارد.اقدام این دفاع فعال که معمولا با انفجار کلاهک مهاجم همراه است میتواند باعث انفجار و واکنش زنجیره ای در زره های واکنشی تانک های نزدیک شود . علاوه بر این، APS در نبرد به راحتی با ترکش ها و گلوله‌ها و عوامل محیطی مثل انفجارهای توپ اصلی ، باران، یخ، شاخه‌های درخت، ابزارها و پوتین ها آسیب‌دیده است . با وجود ادعاهای صنایع ، ممکن است اقداماتی نظیر حضور پرندگان در نزدیکی سامانه ، پرتاب نارنجک های دودزای تانک ، ترکش های حاصل از انفجار زره واکنشی، پرتابه های سامانه های دفاع فعال دیگر و ترکش های گلوله‌های توپخانه و خمپاره دشمن همه و همه میتوانند باعث واکنش بی مورد سامانه دفاع فعال گردد. همچنین آتش توپهای اتوماتیک و نارنجک انداز های (Grenade launcher) دشمن میتواند باعث واکنش پی در پی سامانه دفاع فعال و در نتیجه اتمام سریع مهماتش منجر شود . نقطه‌ضعف دیگر APS ها این است که تنها قادرند هر چند ثانیه یک هدف را منهدم کنند ، چون انفجار حاصله از اقدام دفاعی اش ، رادارش را کور می‌کند. بدین صورت پیاده‌نظام دشمن یاد خواهند گرفت که همزمان دو راکت و یا چند موشک را شلیک کنند، بنابراین یکی از آن‌ها مورد اصابت قرار خواهد گرفت. اجزای اصلی سامانه دفاع فعال اسراییلی ترفی نصب شده بر روی تانک ابرامز سامانه دفاع فعال Quick Kill نفربر استرایکر در یک تست عملکرد سامانه تروفی بر ضد موشک هدایت شونده ضدزره هیچ جنگ عمده‌ای بین نیروهای مجهز به این سیستم‌ها وجود نداشته است بنابراین تنها می‌توان نتایج را مورد بحث قرار داد. تست واقع گرایانه می‌تواند اطلاعات بسیار زیادی ارایه دهد، اما به این دلیل اتفاق نمی‌افتد که ژنرال ها و پیمانکاران نظامی با نفوذ، مشتاق نیستند بدانند که ، APS گران‌قیمت واقعا کار می‌کند و یا اینکه تانک ها منسوخ شده اند. APS در آزمون‌های ساده و علیه حملات فردی شورشیان موفق بوده‌ است. با این وجود، عقل حکم میکند که این سیستم‌ها برای نیروهای خودی خطرناک است و به راحتی در برابر ازدحام پرتابه ها در میدان جنگ مدرن درهم می‌شکند. به همین دلیل است که نیروی زمینی و سپاه تفنگدارن ایالات‌متحده تا همین اواخر هیچ علاقه‌ای به این سیستم‌ها نداشتند. مفهوم تیم تهاجمی تانک-پیاده نظام (tank-infantry assault team) از زمان جنگ جهانی دوم که در آن پیاده‌نظام به منظور محفاظت از خود در برابر تهدیدات از تانک 35 تنی شرمن (M4 Sherman) مسلح به یک توپ 76 میلیمتری استفاده میکرد همچنان به قوت خود باقی است . اما این مفهوم زمانی شروع به محو شدن کرد که تانک بزرگ‌تر پرشینگ (M26 Pershing) در سال ۱۹۴۵ به صحنه نبرد رسید. افراد پیاده نظام از دیدن اینکه یک تانک آمریکایی می‌توانست با تانک‌های سنگین آلمانی مبارزه کند ، خوشحال بودند،اما تعداد زیادی از سربازان پیاده نظام نیز میگفتند آتش خروجی توپ 90 میلیمتری آن می تواند آنها را از بین ببرد. تانک شرمن (M4 Sherman) و وضعیت تیم تهاجمی تانک-پیاده نظام تانک پرشینگ (M26 Pershing) در طول سه دهه بعد ، تانک‌های آمریکایی به تانک ۷۰ تنی M1 آبرامز تبدیل شدند. آتش خروجی از توپ ۱۲۰ mm آبرامز آنقدر خطرناک است که سربازان هنگام شلیک باید پشت تانک بمانند. همچنین یک موتور قدرتمند دارد که به آن شتاب زیاد داده است و به همین دلیل پیاده نظام وحشت دارد که روی آن سوار شود. علاوه بر این، تانک بیش از حد بلند است و موتور توربین گازی آن چنان گرمایی را منتشر می‌کند که سربازان قادر نیستن برا حفاظت از خود او را از پشت دنبال کنند. در نتیجه، خطرات APS و زره واکنشی نشان می دهد که برای حمایت کردن از پیاده‌ نظام می توانند رد شوند چون تانک‌های آبرامز به اندازه کافی برای پیاده‌ نظامی که در کنار آنها میجنگند ، خطرناک هستند. این را نباید فراموش کرد که ، بدون پیاده‌نظام، تانک‌ها در برابر حملات جناحی غافلگیرکننده دشمن بواسطه سربازان مسلح به راکتهای دوش پرتاب و موشک‌های هدایت‌ تصویری کوچک بسیار آسیب‌پذیر هستند. آتش خروجی از توپ ۱۲۰ mm تانک آبرامز جهت مطالعه بیشتر در این زمینه تاپیک های زیر پیشنهاد میشوند : پ.ن : بیشتر عکس ها خارج از متن اصلی هستن و ولی تمام ویدیو ها ارجاعات خوده افسر سابق هست.... خب احساس میکنم بعد از ارسال این متن وارد فضای ملکوتی خواهیم شد... بیشتر سوالاش واقعیت موجود در میدان رزم هستن ....: به هرحال بازم دوستان دندون روی جیگر بذارید تا 2 قسمت دیگر....

5-8304 پس از تمرین انجام رژه هوایی بمناسبت هفته دقاع مقدس در ایران، پاندزهم سپتامبر 2009. دوران پس از جنگ پس از اتمام جنگ فاجعه بار 8 ساله، در سال 1989 سرفرماندهی نهاجا برای حمل و نقل افراد و محمولات درماموریت های پشتیبانی داخلی و پروازهای بین المللی به اروپا تصمیم به راه اندازی یک خط هوایی (ایرلاین) بنام ساها ( سرویس ارتباطات هوایی ارتش) گرفت. در نهایت در تابستان 1990 این هواپیمایی، گواهینامه عملیاتی خود را از ایساکو (سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری) دریافت کرد تا زین پس مجاز به انجام پروازهای مسافربری و مرسولاتی داخلی و بین المللی به جز در ایالات متحده و اسرائیل باشد. ناوگان 707 ها در زمان شاه ساعت پروازی پائینی نسبت به بسیاری از ناوگان های فعال 707 در سراسر جهان داشت. جنگ سبب از بین رفتن بیش از 70 درصد از ظرفیت ناوگان هوای فانتوم ها شده بود بنابراین نیازی به 11 فروند 707 و 3 فروند KC-707 برای ناوگان کوچک بازمانده از فانتوم ها نبود. از انجاائیکه ساها در سال 1990 تاسیس گشت بتدریج ناوگان عملیاتی KC-707 ها رو کاهش گذاشت بطوریکه در سال 2005 تنها دو بوئینگ707-3J9C ( به رجیسترهای 5-8101 و 5-8104) در نقش تانکر، عملیاتی بودند و این تعداد در مابین سالهای 2007 تا 2012 به یک فروند (5-8104) کاهش یافته بود با این حال معمولن سه 707 فعال در این ایرلاین حاضر بودند که میتوانستند در شرایط اضطراری با تغییر کاریری از انان بعنوان سوخترسان استفاده کرد. نوسازی آشیانه جمهوری اسلامی ( آشیانه سلطنتی سابق) مستقر در مهرآباد معمولن برای پروازهای مقام های حکومتی یک فروند 707 عملیاتی نهاجا را در دسترس دارد. از میان 707 ها عمومن 5-8308 مورد استفاده قرار میگیرد که بنا به گزارشات از همان زمان تحویل در 1976 دارای یک کابین VIP بوده است. این هواپیما پس از رنگ امیزی جدید در 2001 (بعنوان دومین 707 اختصاصی) صاحب شماره 1002 شد و یکسال بعد طی دوره اورهالی با برداشته شدن سیستم سوخت رسانی هوایی اش بطور کامل تبدیل به یک نمونه مسافربری شهری شد. پس از گدشت ده سال این هواپیما برای دریافت بهبودهای جزئی در بخش اویونیک و بروزرسانی اساسی در بخش موتورها به مرکز نگه داری و تعمیرات اساسی (اورهال) فارسکو فرستاده شد. بسته اویونیکی جدید شامل رادار هواشناسی، سامانه مدیریت پرواز جدید، اخطاردهنده تقرب زمین و سامانه های دیگری میگشت. موتورهای پرت اند ویتنی JT-3D-3B آن با نوع جدیدی از پوشش موتور و clamshell جدید ( مترجم: نوعی ساختار و قطعات که در روند معکوس کردن نیروی پیشران جلوی مسیر جریان را مسدود می کنند) که منجر به کاهش نویز و صدای موتورها میگردید، اصلاح شدند. پس از اورهال، نخستین پرواز بررسی ساختاری این هواپیما در دوازدهم مارچ انجام شد و هم اینک 1002 در خدمت آشیانه جمهوری اسلامی قرار دارد. در خصوص نمونه دیگر، نوسازی دومین 707 اختصاصی (EP-AJE/1001) نیزآغاز شده است. پرواز پست فنسر شیرازی، تامکت اصفهانی و فالکروم تهرانی اطراف مادربزرگ 5-8304 در رژه هوایی بمناسبت هفته دفاع مقدس ایران. سپتامبر 2009. عاقبت با اعلام ایکائو مبتنی بر اتمام گواهی نامه پرواز ساها در آخر آوریل، و انجام تنها دو پرواز 707 بوسیله این ایرلاین در ژانویه، سبب قوت گرفتن احتمالاتی نظیر انحلال ساها و بازنشسته کردن تمامی بوئینگ های فعال ان در سالهای 2011 و 2012 شد. در نهایت بدنیال اتمام گواهی نامه پروازی، در نهم آوریل تمامی پروازهای ساها متوقف شد، با این حال سخنگوی ایکائو تصریح کرد که اگر هواپیمایی ساها موفق به تامین گواهینامه معتبر ایمنی و رسمی از سوی شرکت بوئینگ برای هواپیمای خود شود اجازه پرواز مجدد آنان صادر خواهد شد. پس از این اتفاقات، دو فروند بوئینگ 707 (ساها) دوباره لباس (رجیستر) نظامی بر تن کردند. نتایج مثبت بروزرسانی 707-1002 بخصوص کاهش صدای موتورهای آن سبب انجام برنامه مشابه دیگری برای ناوگان باقی مانده 707 ها که از نظر مقررات آژانس ایمنی هوانوردی اروپا (EASA) صلاحیت پرواز به اروپا را داشتند، شد. 707 سابق عراقی بروی رمپ کاسپین در مهرآباد. منبع تصویر ادعای خوراک شدن این هواپیما بهمراه دو 707 دیگر ( YI-AGE و YI-AGF) عراقی (مهاجر به امان) برای تامین قطعات نهاجا دارد. نهاجا به لطف چهار فروند بوئینگ 707-386C سابق هواپبمای ایران (ایران ایر) که پس بازنشستگی در اواخر دهه 90 در اختیار این نیرو قرار گرفته بودند، ذخیره خوبی از قطعات یدکی 707 ها در اختیار داشت بطوریکه از این تعداد دوفروند در اوایل سال 2000 بعنوان هواپیمای باربری مورد استفاده قرار گرفتند و دو فروند ذخیره شده دیگر در نهایت فدای نیاز تامین قطعات سایر 707 ها شدند. علاوه براین یک فروند بوئینگ-707-370C خطوط هوایی عراق (به رجیستر YI-AGG) نیز که بهمراه 147 هواپیمای عراقی دیگر در ماجرای مشهور "فرار به ایران" پس از جنگ نخست خلیج پارس وارد ایران شده بود در اختیار نهاجا قرار داشت. از آنجائیکه تامین تانکرهای جدید از بوئینگ، ایرباس و یا حتی ایلیوشن ناممکن بود لذا نهاجا برنامه ای برای حفظ عملیاتی ناوگان 707 های خود را ریخت. از طرف دیگر با توجه به اینکه طرحی برای جانشینی ناوگان سالخورده فانتوم این نیرو نیز وجود ندارد پس 707 ها می توانستند برای سالیان دراز دیگری نیز در خدمت باقی بمانند. با تمام این صحبت ها و ایضن کمبودهای شدید اما نهاجا در ماه حداقل چهار سورتی پرواز تمرین سوختگیری هوایی برای خلبانان جنگنده های فانتوم و تامکت خود ارائه میدهد و 707 های شناسایی آن نیز همچنان در حال رصد فضای ایران میباشند. 707های نهاجا: با اندکی دخل و تصرف. .AirforceMonthly-October2013

بسم الله الرحمن الرحیم "کار باید تشکیلاتی باشد" دشمن از سازماندهی می‌ترسد، دشمن از پیوستگی و تشکل نیروهای عظیم مردم به یکدیگر می ترسد هر چیزی که تشکل ایجاد کند دشمن با او مبارزه می کند و و سازماندهی یک چیزی است که در جامعه‌ی ما سوابق درخشانی ندارد. یک کار تشکیلاتی ، یک کار جمعی ، خصوصیتش این است که فرد باید خودش را در جمع حل کند، گم کند؛ که این گم کردن عین باز یافتن به نحو درست است. چیزی کم نمی‌شود از آدم، چیزها افزوده می شود. من مثال می زنم به آن لیوان آبی که داخل آن یک حبه قند را شما می اندازید. این حبه قند یک چیز مشخصی (ذات و هدفش شیرین کردن اب است) است، به قدر خودش شیرینی دارد. وقتی در (لیوان آب) انداختی، تمام است، یعنی یک دانه از این ذرات ریزی که زیر دندان می آمد و صدا می کرد و خودش را نشان می داد که هان! منم؛ یک دانه از اینها باقی نمی ماند، تمام حل می شود در آب. در آنجایی که قبل از آن یا بعد از آن، ده حبه قند دیگر هم حل شده. اما به نظر شما از این حبه قند یک ذره اش از بین رفت؟ هیچ چیز از آن از بین نرفته است. این قند یک ذره کم نشد، بلکه یک خورده به آن زیاد شد. زیرا آن مقدار شیرینی که در این قند بود با شیرینی های دیگری که در قند های دیگر بود جمع شد(با حل شدنش ورای هدفش رسید که شیرینی بیشتر اب باشد) و در تمام اجزای این آب حل شد، سرایت پیدا کرد، چیزی هم از آن کم نشده، اما آن تشخص خودش را از دست داده، آن فردیت خودش را از دست داد؛ یک تشکیلات باید این جور باشد.. مقام معظم رهبری دوستان حتما بالا رو بخونن بعد بریم سره اصل داستان ... با هماهنگی های به عمل آماده قراره شده تیم تحریریه رو دوباره راه بندازیم و از دوستان درخواست داریم که آمادگیشون رو اعلام کنن. مواردی رو در ادامه به عنوان پیشنهاد اعلام میکنیم به جهت شروع بحث طرح کردیم که به شرح زیر است : برای شروع به کار تحریریه انجمن موارد زیر طرح کردیم : اهداف ماموریت ها زمینه رویکرد ها ساختار به کارگیری اعضا برنامه ها اهداف : ارتقای دانش نظامی در سطح جامعه (عوام) و ایفای نقش مشورتی در حوزه دفاعی برای نهاد ها (خواص) ماموریت ها : بستر سازی برای فعالیت علاقه مندان به حوزه نظامی انجمن ... انجام گرفته پیام رسان ها ارائه مقالات ترویجی و تحلیلی- انتقادی به مراکز تصمیم گیر نظامی و سیاسی بولتن ها فصل نامه پوشش اخبار و رویداد های حوزه دفاعی و امنیتی تاپیک ها ....... انجام گرفته صفحه اول سایت فصل نامه کامنت ها در پیام رسان ها افزایش هدفمند و روشمند سطح دانش کاربران انجمن و عموم ایجاد سیر مطالعاتی در انجمن فصل نامه صفحه اول سایت کامنت ها در پیام رسان ها و..... با توجه به ماموریت ها ، ابزار ها و محیط هایی که انجمن قدرت اثرگذاری در اون ها رو داره به شرح زیر هست : زمینه : اگر هدف رو نقطه ای که میخواییم بهش برسیم و ماموریت ها رو مسیر هایی که مارو به اون نقطه میرسونه در نظر بگیریم ، زمینه مصداق قطب نما برای ما هست . اتصال دهنده واقعیت موجود و برنامه های ما.درواقع زمینه باعث میشه توان و زمان ما در موارد مهم مصرف بشه و معطوف بشه . با این توضیح زمینه رو دو مورد زیر پیشنهاد دادیم : جنگ ترکیبی (سطح کلان) جنگ چند حوزه ای (سطح نظامی) رویکرد ها : با درنظر گرفتن زمینه ها ، که به ما موضوعات مورد بحث در حوزه ها رو نشون میدن 2 رویکرد زیر طرح شد: رویکرد آگاهی بخشی : توجه داره به این موضوع که در این مبحث دارای کاستی های بسیار هستیم و اون مبحث درک نشده و یا فراموش شده. مواردی که با این رویکرد دنبال میشن باید عمیق تر بررسی و شرح داده بشن ؛ مثلا باید اهمیت قدرت هواپایه رو برای عموم و خواص چه سیاسی و چه نظامی خوب شرح بدیم..... رویکرد دانش افزایی : توجه داره به این موضوع که اهمیت اون حوزه درک شده ولی نیاز به کار بیشتر و عمیق تر هست . مثلا در حوزه پدافند یا موشکی اهمیت موضوع درک شده و باید شروع به تحلیل موارد مختلف و انتشار اخبار و تکنولوژی های روز بکنیم و.... مورد بالا صرفا از جنبه نظامیون طرح شده از نظر سیاسیون و عوام این رویکرد ها جابه جا خواهد شد ساختار اعضا : برای اعضا ساختار زیر رو تهیه کردیم که البته برای فصل نامه هست. توجه بفرمایید که پیشنهاد هست صرفا : دیدبان : این فرد نقش تهیه محتوا رو بر عهده میگیره و در این طرح به عنوان دیده بان ، منابع موضوعاتی رو که در برنامه ها اومده شناسایی میکنه و به پژوهشگر می رسونه... مترجم : شاید تعداد زیادی باشن از کاربران عادی که توانایی تولید محتوا رو ندارن ولی قدرت ترجمه دارن ... پژوهش گر : کسی که به اون حوزه مسلط هست و توانایی جمع اوری ، ترجمه و تالیف مبحث رو به تنهایی داره وهمچنین توانایی غربال منابع جمع اوری شده توسط دیده بان و انتقالش به مترجم ها رو داره ... به عنوان نمونه برای فصلنامه روند به کارگیری اعضا : با توجه به ماهیت کاربران انجمن که دارای سیالیـت هست و معضلات همیشگی کاره گروهی که از قضا برای انجمن بسیار گران تمام شده !! ، تصمیم گرفتیم تیم تحریریه ، بسته و به صورت وی ای پی فعالیت نکند. و هر کاربری فارغ از نوع اکانت در همان سطح و در حد توان به پیشبرد برنامه ها کمک نماید. از مزیت طرح ریزی دقیق و مفصل برنامه ها و موضوعات نیازمند بررسی در تمام حوزه ها و اعلام عمومی آن در یک تاپیک مجاز (در دسترس تمامی کاربران) : تا حدودی معضل متوقف شدن یک "تحریریه بسته" به هرعنوان از قبیل : ایجاد تنش در تیم و خروج گروهی اعضای تحریریه از انجمن ، باند بازی ، فشار زیاد بر تیم تحریریه و منصرف شدن اعضا از ادامه فعالیت و.... جلوگیری می شود. با توجه به اینکه کاربران معمولا دارای یک عمر فعالیتی در انجمن هستد (ممکن از یک هفته تا چند سال با نوسانات مختلف ) ،و از انجا که "تیم تحریریه به صورت باز " عمل میکند و در کنار آن برنامه های مشخص همراه با منابع تهیه شده آن در دسترس همگان هست ، انجمن میتواند از تمام کاربران با فعالیت مستمر یک هفته تا چند سال استفاده مفید کند.....(یعنی هیچ کس از دستمون در نره ) به دلیل اینکه برنامه ، موضوعات و تا اجا که برسیم منابع تهیه و به صورت مدون در تاپیک مجزا قرار داده شده ، در صورت انهدام تیم حاضر ، تیم بعدی در سال یا سال های اینده نیاز ندارد از اول شروع کنه .... برنامه ها : . . . ..... دیگه برای برنامه ها باید بحث و بررسی کنیم به توافق برسیم.دست جمیع دوستان رو میبوسه خب تا اینجا کلیات رو گفتیم و درک کردید که میخواییم کجا بریم حالا طبق فرمایش جناب MR9 : اول دوستانی که مایل به همکاری هستن ، آمادگی خودشون رو در نظر سنجی اعلام کنند ..... بعد شروع به بحث در مورد جزییات و برنامه ها بکنیم....انشالله تهیه کننده و پیشنهاد دهنده :remo ، tiktak ، MR9

انتشارات؟! تمام الگوی شما موجود هست و مدتهاست که سایت بر همین اساس چیده شده، و بر همین اساس هست که هیات تحریریه و طبقه بندی های موجود رو داریم، در جامعه پژوهش (حوزه دفاعی) هم متاسفانه کسی نیست که سایت رو نشناسه!، حالا هی با ما جدل کن تا نیات ما رو بکشی بیرون!،روی این متن پایین دقت کن تا پس کله منو بخونی: از 19هزار کاربر سایت 100 نفر سالی 3 تاپیک هم کفایت میکنه، ایجاد انگیزه و تشویق به تولید مطلب بصورت موردی روی هر کاربری که یک پست یا ایده رو مطرح میکنه بهتر از مشغولیت مستقیم عده ای خاص هست، هیات تحریریه کمک میکنه کسی که میخواد زکات سالانه اش رو بده، در چه حوزه ای بده که اثر کنه، بجای سازماندهی نفرات در قالب های مسئولیت آور، سازماندهی محتوا ارجح تر هست و از محتوا ارجح تر پرورش متفکر نظامی که حوزه ای رو عمیقا مطالعه کرده باشه، که البته بدست نمیاد مگر اینکه کسی عمیقا مطالب مختلف رو مطالعه و ترجمه کرده باشه و ماحصل مطالعه اش رو برای اشتراک(همون زکات واجب) بگذاره توی سایت، البته اصلا اهمیتی ندارد که زیر چتر میلیتاری و سازماندهی سایت باشد یا نه،... متن بالا رو برای داشتن یه تصویر بزرگ در نظر بگیر، فکر کن بچه ها تو بوشهر جلوی مارین ایستادن و دارن عملیات طراحی میکنند، کمتر از یک ساعت وقت دارند، نه به اینترنت دسترسی دارند و نه تجهیزات دشمن رو میشناسند... بحث رو تو استاتوس ادامه میدم.

امیر سرتیپ خلبان مهدی هادیان معاون هماهنگ کننده نیروی هوایی ارتش همچنین از الحاق جنگنده‌های نسل ۵ به نهاجا در آینده نزدیک خبر داد و گفت: مردم عزیزمان مطمئن باشند به حول و قوه الهی این نسل از جنگنده‌ها را به نمایش خواهیم گذاشت و آمادگی داریم تا در ادامه راه شهدا و در راستای اجرای منویات مقام عظمای ولایت با قدرت از آسمان کشورمان دفاع کنیم . دو تا پروژه نسل پنج در کشور هست یکی قاهر که پرنده سبک هست یکی هم پروژه اوج که پروژه سنگین هست بحث خرید از روسیه و چین هم مطرح بوده که تو خود این کشورها هنوز نسل پنج عملیاتی نشده (j-20 تازه داره عملیاتی می شود و j31 و پکفا هم فعلا هیچ) . قوی ترین احتمال همان قاهر هست که حواشی زیاد دارد بحث پیشران (j90 یا rd33) بحث اویونیک و.. . خداکند خبرهای خوب بشنویم ان شاءالله

در مورد نکته 2 تون، اصلا فلسفه استفاده از چنین هواپیماهایی، بمباران در ارتفاع بالاتر از دسترسی پدافندهای کوتاه برد است. اگر چنین طرحی ایجاد شود هرگز در ارتفاع پایین که سامانه هایی مانند موشکهای دوش پرتاب یا پدافندهای توپخانه ای می توانند پوشش دهند ظاهر نمی شود. این کاملا با AC130 متفاوت است چون گانشیپها برای پشتیبانی آتش نزدیک مجبور هستند در ارتفاعات پایین پرواز کنند. پی نوشت : یکی از فانتزی های من از قدیم، جا دادن یک موشک 5V28MN هفت تنی سامانه اس 200 در هرکولس و رهاسازی اون با چتر بوده، اون وقت یک آواکس کیلر با برد 600 کیلومتر و سرعت هشت ماخ داریم!!

آقو ناموسن سه تا توربوفن مشابه فاکس هاوند داره؟ جدی لازم شد روشون فوکوس کنیم! راستی دقیق چند تا توپولف-154 داریم ؟ با همه فرمایشات شما در مورد ریسک تغییر کاربری هرکولس ها موافقم و به همین خاطر پیشنهاد دادم که اگه نهاجا احساس نیاز به بمبر فوق سنگین میکنه میتونیم به توپولف-154 فک کنیم کاش لطف میکردید و نظرتون راجبه این پیشنهاد حقیر سراپا تقصیر رو هم مرقوم میفرمودید

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ؛ بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم : معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش سیزدهم) مین های پیاده نظام (بخش اول) Glasmine 43 : مین ضدنفر شیشه ای گلاس مین -43 ، اولین مین ویژه و خاص نازی ها است که در این پست آن را مورد بررسی قرار می دهیم. این مین تولید سال1944 در کشور آلمان است. بدنه این مین شیشه ای می باشد که استفاده از شیشه با 2 هدف کاملا متفاوت بکار گرفته شده است. هدف اول ممانعت از شناسائی مین توسط دستگاه های مین یاب مورد استفاده توسط متفقین که عمدتا بر مبنای شناسائی فلزات در زیر خاک عمل می نمودند. هدف دوم هم مبتنی بر اقتصاد جنگ بود که عملا بجای مصرف فلزات در بدنه این مین ها ، این صرفه جوئی باعث این میشد که فلزات در سایر حوزه های صنایع تسلیحاتی بکار گرفته شوند. در خلال سال های 1944 و 1945 تقریبا 11 میلیون عدد از این مین ها در صنایع تسلیحاتی آلمان تولید گردید که تعداد 9.7 میلیون آن در پایان جنگ در انبارهای ارتش نازی یافت گردیده و منهدم شدند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Glasmine_43 S-mine 35 : دومین مین مورد بررسی در این پست ، مین ضدنفر جهنده اس-مین-35 ، معروف ترین مین آلمانی در خلال جنگ جهانی دوم است. این مین برای نخستین بار در سال 1935 رونمائی شد و سپس در سال 1944 نسخه ای بهینه شده از آن در خط تولید قرار گرفت. باتوجه به سیاست ها و تاکتیک های تهاجمی ارتش آلمان در نیمه نخست جنگ جهانی ، نیاز به استفاده فراگیر از تجهیزات دفاعی نظیر میادین مین کمتر احساس میشد و از مین گذاری فقط برای حفاظت از مراکز مهم نظامی و فرودگاه ها استفاده میشد ، به همین دلیل از این مین در خلال سالهای 1935 تا 1945 ، حدود 2 میلیون عدد تولید گردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/S-mine Teller mine : مین ضد تانک تلر مین (مین بشقابی) ، سومین مین مورد استفاده نازی هاست که در این پست به بررسی آن می پردازیم. نسخه اول این مین تولید سال 1929 در کشور آلمان است (Teller mine 29). البته در سال های 1935 ، 1943 و 1944 ؛ نسخه های بهینه سازی شده این مین با نام های Teller mine 35 ، Teller mine 43 و Teller mine 44 هم ساخته شدند. طبق اطلاعات موجود ، تا پایان سال 1944 ، تقریبا 4 میلیون از این مین ساخته شده بود. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Teller_mine Topfmine : آخرین مین ورماخت است که در این پست به معرفی آن می پردازیم مین ضدتانک توپف مین است. بدنه این مین هم از تکه های چوب خرد شده و فشرده شده (چیزی شبیه نئوپان یا MDF های امروزی) بعلاوه مقوا که بوسیله قیر بهم متصل شده بودند ؛ تشکیل شده بود. این بدنه غیرفلزی در واقع از کشف مین توسط دستگاه های مین یاب ساخته شده متفقین ممانعت می کرد. البته نمونه هائی از این مین که با بدنه ای ساخته شده از سفال و یا شیشه هم ساخته شده بودند توسط متفقین کشف شده است. این مین در سال 1944 ساخته شد ، اما از آمار و مقدار تولید این مین اطلاع دقیقی در دسترس نیست. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Topfmine ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی سایر مین های مورد استفاده نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

سلام، ممنون توجه و وقت ارزشمند شما، در مورد نحوه فریب، با فرض درستی این ماجرا، از لحاظ تئوری جنگنده های عراقی با استفاده از جنگال، میزان بازتابش راداری خود (افزایش) در حد 707 های نهاجا (کاری به فرکانس رادارها و ... ندارم) نشان میدادند که خوب از اونجائیکه نوع هواپیما در اسکوپ رادارهای مثلن زمین پایه بر اساس همین میزان بازتابش راداری آنها مشخص میکند (موارد دیگری نیز در این امر دخیل هستند همچون iff  و ... که خوب اشاره ای به انها نشده است ) آنها از نحوه شناسایی هواپیما در سامانه های راداری سواستفاده کرده و وارد حریم هوای ایران شده و ... حالا اینکه چگونه به سطح مقطع راداری 707 پی بردند و یا این کار رو انجام میدادن، سوالیه که با توجه به پروازهای مسافربری این پرنده در سطح بین الملل و استفاده از روشهای جنگال می توان به ان پاسخ داد.

چهاردهم آپریل2009، EP-SHK (5-8312) لحظاتی بعد از برخواستن از مهرآباد. چهار ماه قبل با تصادف با پرندگان در هنگام تیک آف، متحمل اسیب های بدی در ناحیه بدنه و موتور شد. برای انتقال از تهران به تاسیسات هواپیماسازی ایران حسابی وصله بندی شد. مادربزرگ های ایرانی، نیروی هوای ایران همچنان اپراتور هواپیمای بوئینگ-707. از ناوگان اصلی 14 فروندی هواپیماهای بوئینگ 707-3j9c در پیش از انقلاب، تعداد معدود و انگشت شماری همچنان توسط نیروی هوای ارتش ایران (نهاجا) عملیاتی می باشند. این هواپیماها مابین سالهای تا تحت برنامه "مرکز صلح" مستقیمن از شرکت بوئینگ تحویل ایران شد و (پس از دگرگونیهای بسیار در روابط دو کشور پس از انقلاب 57) امروزه در خدمت نیروی هوای تغییر نام یافته ایران میباشند. هواپیماهای که در نهاجا ملقب به "مادربزرگ" میباشند، در تقش های مختلفی از جمله تانکر سوخت رسان، مقر فرماندهی هوابرد برای الینت ( جمع اوری و تجسس الکترونیکی هوابرد)، ترابری و حمل و نقل قامات مهم (VIP) مورد استفاده این نیرو قرار دارند. از این میان دو فروند از آنها بعنوان اخرین نمونه های مسافربری در جهان همچنان در خدمت نهاجاست. با وجود اینکه بیش از 55 سال از نخستین پرواز نمونه اولیه هوایمای بوینگ 707 در جهان میگذرد ولی امروزه این هواپیما همچنان در خدمت هفت نیروی هوایی و سه شرکت هواپیمای غیرنظامی می باشد. تهیه بوینگ های عظیم.   بوئینگ 707 اختصاصی، 1002/EP-AJD ( همان 5-8308 سابق) نخستین 707 ایرانی است که در سال 2012 دستخوش بروزرسانی در بخش اویونیک و موتور در مرکز فارسکو شد. در سال 1972 دارای های نیروی هوای شاهنشاهی ایران در قالب 14 گردان جنگی و تاکتیکی و یک گردان شناسایی، از 30 فروند جنگنده F-4D فانتوم-II، تعداد 32 فروند از نمونه های جدید تر و تازه نفس تر فانتوم E (جنگنده های که تحت برنامه " ثبت صلح-2 " تحویل IIAF گشت)، 125 فروند تایگر A/B، 12 فروند نمونه تجسسی تایگر،RF-5A، و دو فروند شبح شناسایی RF-4C (پرندگانی که به طور دایم در اجاره USAFE یا سرفرماندهی نیروی هوایی یالات متحده در اروپا بودند) تشکیل میگشت. در همان سال مذاکراتی میان IIAF و گروه مشاوره کمک های نظامی ایلات متحده (MMAG) در مورد 707ها در جریان بود . مذاکرلتی که در نهایت تحت برنامه فروش خارجی نظامی ایلات متحده به شناسه "مرکز صلح"، منجر به امضای قراردادی میان نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و شرکت بوئینگ بمنظور خرید 13 نمونه باربری/سوخترسان از هواپیمای بوئینگ 707 بر پایه مدل 320C هریک به قیمت تقریبی 110 میلیون دلار با تاریخ شروع تحویل از 1974، گشت. در بیستم فوریه 1974 نخستین پرواز (بشماره 20830) از نخستین هواپیمای سفارشی به رجیستر N1790B از سوی شرکت بوئینگ در تاسیسات این شرکت در شهر واشنگتن انجام شد. دو ماه پس از آن، دومین هواپیمای تکمیل شده پس از پشت سرگذاشتن تمامی آزمایشات پروازی و زمینی پس از گدشت 9 روز از تحویل هواپیمای نخست به IIAF در بیستم ماه می به این نیرو تحویل داده شد و در نهایت اخرین دسته شش فروندی از نمونه های تولید نخست 707های قرارداد، با سریالهای 5-241 الی 5-246 در شانزدهم دسامبر تحویل ایران داده گشت. در اتفاقی نادر، نخستین سوختگیری جت های نیروی هوایی ایران نه در آسمان این کشور بلکه کیلومترها دورتر از خاک آن و در ایالات متحده رخ داد! در سی ام مارچ 1972 یک فروند جنگنده F4-E از برنامه "Peace Roll II" (برنامه ای که تحت آن جنگنده های فانتوم تحویل ایران گشت) از بوئینگ 707 به رجیستر 5-241 از برنامه "Peace Station" بر فراز خاک ایلات متحده سوختگیری کرد تا بعنوان نخستین عملیات سوختگیری هوایی هواپیماهای نیروی هوای ایران در تاریخ هوانوردی این کشور به ثبت رسد.   بوئینگ 5-8304 تنها تانکر 707 عملیاتی در سال 2009 بود. در این تصویر در حال سوختگیری هوایی به دو فروند تامکت سابق گردان 62ام بوشهر در جریان رزمایش میلاد نور ولایت در نزدیکی پایگاه 10ام چابهار دیده می شوند. دوسال بعد تحویل دسته دوم بوئینگ های KC707 با شماره ساخت 21123 الی 21129آغاز گشت، در ایران این هواپیماها رجیسترهای 5-8307 الی 5-8313 دریافت کردند تا با رجیستر سری نخست شان با رجیسترهای 5-8301 الی 5-8306 هماهنگ باشند. تحویل دسته دوم 707 ها از بست و هفتم فوریه 76 اغاز و با تحویل 5-8313 در چهاردهم دسامبر همان سال تکمیل شد. تمامی KC707 های گروه دوم به سیستم سوخت رسانی هوایی با بیم سوختگیری مدل 1080 از نوع سبدی ساخت شرکت BEECHCRAFT مجهز گشته بودند لذا توانایی سوخت رسانی به جدید ترین ناوگان هوایی تحویلی IIAF، تامکت ها را نیز داشتند. شش هواپیمای گروه نخست نیز بعدن برای نصب سیستم سوخترسانی 1080 روانه ایالات متحده شدند.   تصویر بسته ای از بیم سوخت رسانی مدل 1080 بروی بوئینگ 5-8304. در سال 1976 اخرین سفارشات ایران برای بوئینگ 707 انجام شد، یک بوئینگ 707-386C مخصوص ،VIP، برای شخص شخیص محمدرضا پهلوی و یک 707-3J9C برای نیروی هوایی شاهنشاهی ایران. هواپیمای مخصوص 707-386C بطور ویژه ای طراحی گشت و علاوه بر ترکیب با یک APU (تقریبن نوعی ژنراتور برق کمکی) به درخواست شاه، کابین داخلی شبیه به مشخصات نیروی هوایی ایالات متحده در آن نصب شد. این هواپیما که در ایران بنام "شاهین" لقب گرفت در سوم می 1978 تحویل ایران گشت و بترتیب رجیسترهای نظامی و غیرنظامی 1001 و EP-HIM دریافت کرد. آخرین KC-707 (21475) با سریال 5-8314 در بیست دسامبر 1978 تحویل نیروی هوایی شاهنشاهی ایران شد. تصویری نادر از KC-707 5-8306 در طول تمرین سوخت رسانی به فانتوم و فتوفانتوم های گردان 31ام در نزدیکی پایگاه نوژه در اوایل 1990. در این تصویر، 5-8306 با رنگبندی استاندارد ترابری (دهه 90) نهاجا و نماد گل لاله بزرگ دیده میشود. پروژه بزکوهی، 707 های شناسایی! به اعتقاد ایران، این کشور از چندین سال گذشته صاحب دو فروند هواپیمای الینت عملیاتی از نوع 707 است (مترجم : هواپیماهای صدف و صبا). هرچند تجهیزات نصبی این هواپیماها نامشخص هستند اما به احتمال فراوان تجهیزاتی بومی با ویژگیهای متمایز میباشند که گیرنده های آن در قالب برامدگیهای در زیربدنه هواپیما در محل اتصال بالها قرار گرفتند. در 1975 نیروی هوایی شاهنشاهی ایران با اجازه نصب اخرین تجهیزات تجسسی و نظارتی کمپانی معظم راکول بروی دو فروند C-130 هرکولس و دو فروند بوئینگ 707-3J9C خود، بخشی از پروژه 550 میلیون دلاری سیا/ناسا، برنامه بزکوهی گشت. نخستین 707، هواپیمای به شماره 5-245 (شماره سریال 20834) بود که بوسیله شرکت E-Systems در تگزاز دستخوش تغییراتی گشت. یک سال بعد دومین بوئینگ (5-247 / 21123) مشمول تغییرات و نصب تجهیزات مشابه گردید. بسته الینت (نصب شده بروی 707ها) شامل سامانه جاسوسی سیگنال (SIGNIT) با زیرسیستم های ارتباط رادیویی متناظر، پنج دوربین بردبلند قرارگرفته بصورت عمودی و مورب در پشت درهای کشویی اصلاح شده، در زیر بدنه و در قسمت اتصال بالها به بدنه و یک سیستم های ارتباطی VHF/UHF مقاوم در مقابل اخلال، بهمراه تعدادی دیگر سامانه نامشخص، بود. علاوهبر موارد فوق یک بسته دفاع از خود شامل دریافت کننده اخطار راداری (RWR)، دو پخش کننده چف/فلیرنیز برای 707 ها برنامه ریزی شده بود منتها از سال 1980 تنها اخطار دهنده RWR بروی آنان نصب شد. در حالیکه هر دو 707 الینت تحت آزمایش و توسعه بودند انقلاب اسلامی در ایران رخ داد. بدنیال بحران گروگان گیری کارمندان سفارت خانه ایلات متحده در ایران، تمامی قراردادهای نظامی فی مابین دو کشور به حال تعلیق درآمد و بطبع دو 707 الینت نیز تحت تحریم قرار گرفته و در ایلات متحده باقی ماند. هرچند بحران گروگان گیری در بیستم ژانویه 1981 با آزادسازی کارمندهای سفارتخانه در تهران به اتمام رسید اما در حالیکه دو کشور در حال مذاکره بودند این اعتقاد وجود دارد (دلیل اصلی آزادسازی گروگانها) ارسال سلاح از جمله دو 707 الینت به ایران در عوض گروگانها بوده باشد. هرچند ایالات متحده ادعای برداشتن تمامی تجهیزات حساس و تحویل هواپیماها با پیکربندی ترابری به ایران را دارد اما در حقیقت تمامی سامانه های الینت اشاره شده در قرارداد دوران شاه بروی آنان باقی ماند. بحبوحه جنگ. با تهاجم میگ-23 های نیروی هوای عراق در بیست و دوم سپتامبر 1980 به فرودگاه مادر مهرآباد (تهاجمی که با خود اسیب دیدگی یک فروند F4-E، یک فروند C-130 و KC707 به رجیستر 5-8302 بروی زمین بهمراه داشت) رسمن جنگ توسط عراق آغاز شد. ناگفته نماند که پیش از تهاجم هوای عراق، نیروی هوایی ایران که اینک نهاجا (نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی) خوانده میگشت بوسیله حکومت جدید ضعیف گشته بود بطوریکه بیش از 80 درصد از افسران و پرسنل آن از کار معلق، بازداشت و یا حتی اعدام شده بودند. در پاشخ به تهاجم هوایی عراق، سرفرماندهی نهاجا تمامی هواپیمای در معرض خطر و بیحفاظ را در تمامی پایگاه های هوایی این نیرو در سراسر کشور پراکنده کرد که در این بین، هواپیماهای ترابری پایگاه یکم (تهران) و هفتم (شیراز) نیز مشمول این تصمیم گشتند. در تهاجم نخست هوای عراق، 707 اشاره شده برقم ایجاد 320 سوراخ بروی بدنه اش در اثر ترکش های بمب های سقوط آزاد عراقی، آسیب جزیی دید بطوریکه بعدها این هواپیما بوسیله صنایع هواپیماسازی ایران مرمت و بازسازی گشت. بنا به اطلاعات استخبارات صدام حسین، در زمان شروع جنگ نهاجا 12 فروند 707-3J9C در اختیار داشت که از این تعداد 10 فروند در داخل ایران و دو فروند دیگر (5-8205 و 5-8207) از نوع تجسس الکترونیک هوابرد مرتبط با پروژه بزکوهی (IBEX : برنامه فوق محرمانه نظارتی میان سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، و کمپانی راکول در ایران برای جاسوسی از شوروی) بنا به تحریم حکومت جدید از سوی ایلات متحده در ایالت تگزاس قرار داشتند. در این بین چیزی در مورد آخرین 707 های تحویلی، 5-8313 و 5-8314، که امروزه شایعاتی در موردشان نظیر تحریم آنان توسط ایلات متحده وجود دارد، وجود ندارد. در طول جنگ 707 ها برای تحقق پوشش 24 ساعته گشتهای هوایی جنگنده های F-14 بر فراز میادین نفتی جنوب و سواحل شمالی خلیج پارس بکار گرفته شدند علاوه بر این، در معیت تامکت ها وظیفه پشتیبانی از تمامی عملیات های دوربرد جت های F-4 و RF-4 در عمق خاک عراق، بر عهده 707 ها بود. علاوه بر نیروی هوایی ایران، نیروی هوایی عراق نیز بطور غیرمستقیم از 707ها بهره برد! بدین گونه که جنگنده بمب افکن های نیروی هوای عراق نظیر میگ-23، سوخو-22 و میراژ اف-1 با ساختن نقابی از جنس سیگنالهای راداری بازتابی از 707، خود را بعنوان تانگرهای بازگشتی پس از یک ماموریت سوخترسانی به رادارهای شناسایی ایرانی نشان داده و با این حیله اقدام به بمبارن بسیاری از شهرهای صنعتی و مهم ایران نظیر تهران، اراک و ... کردند. نوزدهم جولای 2012، به ردیف ایستاده در رمپ مهراباد، بترتیب از پائین به بالا، 5-8304، 5-8301 و 5-8302. ادامه دارد ... این تاپیک رو تقدیم میکنم به SaSa7 و nepton بسیار عزیز و گرامی،  

مقدمه : از یک نظر ، نیروی دفاعی دولت عبری ( IDF) از ابتدای تاسیس تاکنون در میان طیف گسترده ای از تهدیدات رو به رشد در حوزه برتری هوایی و همچنین تهدیدات بالستیکی زمین پایه قرار گرفته است ، به همین دلیل سالهاست که بخش های مرتبط در حوزه توسعه صنایع نظامی این مجموعه ، مشغول افزایش قابلیتهای بازوی تهاجمی اصلی آن ، یعنی نیروی هوایی هستند و در چند سال اخیر نیز ، طراحی ، تولید و بکارگیری جنگ افزار موشکی هواپایه جدیدی با هدف افزون نمودن توانمندی های تهاجمی این نیرو در دستور کار قرار گرفته است . سلاح دورایستای جدید در زرادخانه IAF : این سلاح جدید که با شناسه Rampage نامگذاری شده ، قادر خواهد بود تا توسط پیکر بندی های رزمی موجود IAF ، یعنی جتهای جنگنده F-15I ، F-16I و جدیدا" F-35 حمل و شلیک شود که بطور طبیعی برای اجرای حملات دقیق بر علیه اهداف مورد نظر متخاصم در برد های بلند مورد استفاده قرار می گیرد و مشخصا" ، سلاحی ایده آل برای از میان بردن شبکه یکپارچه دفاعی هوایی متراکم دشمن بشمار می آید . این مهمات جدید ، با توجه به سرعت قابل ملاحضه ای که برای ان در نظر گرفته شده ، تاثیر مرگ آوری را با ترکیب یک کلاهک 750 کیلوگرمی و انرژی جنبشی تولید شده در آن بر علیه هدفهای مشخص شده ، خواهد داشت . علیرغم اطلاعات پراکنده موجود ،این برنامه ، پروژه ای مشترک میان صنایع هوا- فضای اسراییل ( IAI) و صنایع نظامی اسراییل ( IMI) در پاسخ به نیازمندی های IAF برای مقابله با شبکه های پیچیده موشکی A2AD بشمار می آید . ریشه اصلی این پیکر بندی جدید را می توان در راکت هدایت شونده توپخانه با برد ارتقاء یافته زمین پایه Extended Range Artillery guided rocket (EXTRA) دانست که برای استفاده در نقش هوا به زمین مورد بهسازی قرار گرفته است . فناوری این پرتابه های غیر معمول که با شناسه ALBM (air-launched ballistic missile) نیز شناخته می شوند ، تا کنون در شرایط واقعی رزمی استفاده قرار نگرفته است ، اما مقایسه اولیه این فناوری با تسلیحات موجود در سازمان رزم IAF ، نشان میدهد که احتمالا" ابعاد این جنگ افزار از نمونه موشکهای کروز موجود در نیروی هوایی اسراییل ، بزرگتر بوده و سرجنگی مورد استفاده در آن احتمالا" کوچکتر از همتایان زمین پایه خود است . بنا بر اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، دوشرکت فوق الذکر ، در جریان این برنامه مشترک ، درصدد بودند تا فناوری موشکهای فراصوت بالستیک زمین پایه مسلح به کلاهکهای متعارف را برای حمل با جتهای نیروی هوایی به منظور اجرای حملات سنگین دور ایستا بر علیه اهداف بخوبی محافظت شده توسعه دهند . در این زمینه ، آمیت هایموویچ مدیر بخش بازاریابی شعبه آمریکای شمالی واحد " مالام " معتقد است : " منطقه خاورمیانه ، به تقریب مجموعه ای از متراکم ترین شبکه های دفاع هوایی را در خود جای داده و برای نفوذ به درون این شبکه بدون اینکه پیکر بندی هوایی مهاجمان دچار تهدید عمده ای شود ، می بایست از جنگ افزارهای دور ایستای دقیق پرسرعت استفاده گردد . " بنابراین ، با توجه به اینکه نیروی هوایی اسراییل افزون تر از گذشته ، عملیات های تهاجمی دقیقی را برعلیه اهداف مشخص شده در درون خاک سوریه ، بخصوص پایتخت این کشور ( دمشق ) ( که بتدریج به سامانه های دفاع هوایی پیشرفته مجهز شده و بر تراکم حضور چنین تجهیزاتی بسرعت افزوده میشود ) اجرا می نماید ، ضروری بود که تسلیحات دورایستای بومی با قابلیتهای بیشتر نسبت به جنگ افزارهای موجود ، در اختیار آن قرار گیرد . به همین دلیل ، جنگ افزار جدید عبری با برد اسمی 1145 کیلومتر ،می بایست در بردی فراتر از محدوده شلیک موثر سامانه های دفاع هوایی فعلی موجود در سازمان رزم ارتشهای سوریه و جمهوری اسلامی ایران ، وارد عمل شود . از سویی دیگر ، با توجه به اینکه بخشی از حملاتی که IAF در ماه های اخیر بر علیه اهداف سوری اجرا نموده ، توسط عناصر دفاع هوایی این کشور رهگیری و خنثی شده است ، مقامات ارشد IAF به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای کروز موجود با قابلیتهای متعارف رزمی بدلیل افزایش تراکم سامانه های پدافندی نمی توانند در اینده از سد آتش ایجاد شده ، عبور کنند ، در نتیجه می بایست مهمات جدیدی طراحی گردد تا به شکل خاص شرایط را برای بازگشت برتری هوایی IAF فراهم نماید . بدین ترتیب ، براساس اظهارات آمیت هایموویچ ، Rampage طراحی گردید تا با در اختیار داشتن ترکیبی از مشخصات برتر ، نظیر سرعت فراصوت ، شانس رهگیری و انهدام را از سوی سیستم های دفاعی پدافندی تا حد زیادی کاهش دهد . براساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه های عبری ، Rampage به شکل خاص برعلیه اهدافی نظیر پستهای فرماندهی ، فرودگاه ها و دپوهای تعمیر و نگهداری استفاده خواهد شد . به گفته این رسانه ها ، اهمیت این سلاح بیشتر در مراحل اولیه جنگ ، برای نفوذ به درون شبکه های چند لایه دفاع هوایی خواهد بود ، به همین منظور ، مسیر بالستیکی آن بر خلاف موشکهای کروز ، مستقیم نیست و به گونه ای طراحی شده تا با در اختیار داشتن مانور پذیری افزون تر ، رهگیری و انهدام آن مشکل تر گردد . این مهمات جدید عبری ، با مجهز شدن به یک سامانه ناوبری داخلی ، تقریبا" در برابر هر گونه اقدامات متقابل برای منحرف نمودن آن ، مصونیت داشته ، در عین اینکه می تواند در هر گونه شرایط آب و هوایی بسوی هدف شلیک گردد . بدین سبب ، با برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسب ، صنایع هوا- فضای اسراییل سرانجام در ژوئن 2018 به شکل غیر رسمی اعلام نمود که در جریان یک تست محرمانه که برروی یکفروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی صورت پذیرفت ،از یک پرتابه بالستیک با شناسه اولیه Rampage به درازی 15 فوت و وزن 1200 پاوند که از هدایت GPS نیز بهره میبرد ، رونمایی نموده که هم اکنون IAF قصد دارد تا با سرمایه گذاری بیشتر ، آن را بصورت انبوه بخدمت بگیرد . بدین ترتیب ، با در نظر گرفتن احتمال ورود بخدمت این جنگ افزار جدید ، نیروی هوایی اسراییل میتواند به آرامی ، ناوگان جتهای رزمی خط مقدم خود را به قابلیت حمل جنگ افزارهای خانواده ALBM مسلح کند که این نیز به نوبه خود ، به معنای افزایش توانمندی های رزمی تهاجمی غیر هسته ای این نیرو خواهد بود . همزمان با انتشار این خبر، نیروی هوایی روسیه نیز از چنین سلاحی رونمایی نمود و گفته میشود که چینی ها نیز درصدد توسعه این فناوری برای ناوگان بمب افکن های سنگین و میان وزن داخلی خود هستند . ادامه دارد ...................... پی نوشت : 1- منابع مورد استفاده در انتهای مقاله پیوست خواهد شد . 2- این متن و بخش دومی که ارائه خواهد شدرا با دقت بیشتری مطالعه فرمایید ... 3- پاراگراف آخر این مقاله در نوع خودش قابل توجه هست ، یک قدرت غیر رسمی هسته ای ، تهاجمی ترین سلاح موجود در زرادخانه خودش را به کلاهکهای متعارف مسلح می کند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

چند وقت پیش با جناب واریور صحبتی در بروزرسانی داشتیم ، ایشان این تصویر را ارائه دادند... ( مهمات بینا-2) که اگر صحت داشته باشد ، احتمالا" برای لود دوتایی روی فانتوم ها ، سوخو-22 ها ، لود سه تایی یا دو تایی روی فنسر و لود تکی روی تایگر مناسب هست

بسم الله الرحمن الرحیم The Tank is Dead تانک مُرده است قسمت دوم سیر تکاملی موشک های هدایت شونده ضد تانک (ATGM ) سلاح‌های ضد زره کوچک بسیار قدرتمند هستند بطوری که یک سرباز پیاده توانایی انهدام یک تانک‌ سنگین را دارد . اولین مورد از این سلاح‌ها پانزرفاست (Panzerfaust) آلمانی بود که در اواخر جنگ جهانی دوم ظاهر شد. این سلاح ساده فقط از کاربر انتظار داشت آن را دربین بازو نگه دارد ، نشانه بگیرد و شلیک کند. این اسلحه توانست بیشتر تانک‌های عصر خود را، اگرچه تنها در فاصله نزدیک و شلیک به پهلوها ، از بین ببرد. اولین ATGM قابل حمل توسط نفر ، موشک هدایت سیمی مشهور مالیوتکا (Sagger) شوروی بود. و زمانی همه را بهت زده کرد که توانست در سال 1972 در جنگ ویتنام چندین تانک M-48 پاتون را منهدم کند. در طول جنگ کوتاه یوم کیپور در سال ۱۹۷۳، موشک های مالیوتکا توانست بیش از ۸۰۰ تانک و سایر وسایل نقلیه جنگی اسرائیل را از بین برد. در طول سه دهه آینده، ده‌ها نمونه از بهترین ATGM ها وارد میدان رزم شدند. در طول جنگ اول خلیج، سپاه میانی زرهی عراق به راحتی نابود شد به این دلیل که تانک‌ها در برابر تهاجم هواپیما و هلیکوپتر ها ناتوان بودند. در زمان حمله سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق، یک گروهان زرهی عراقی به دو جین از کماندوهای نیروهای ویژه آمریکایی حمله کرد.نتیجه آن شد که نیروهای ویژه با موشک های دوش پرتاب جدید جاولین (Javelin) بیشتر آنها را نابود کردند که این منجر به عقب نشینی عراقی ها شد.[منبع - اشاره به نبرد گذرگاه دیبه گه] جاولین دانلود کتاب در طول حمله کوتاه سال ۲۰۰۶ اسرائیل به لبنان، ۴۵ تانک سنگین اسرائیلی توسط ATGM ها مورد اصابت قرار گرفت. اسرائیل بعدها موفق شد ۴۳ عدد از این تانک‌ها را بازسازی کرده و به خدمت باز گرداند . این باز آوری بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد، اما تعمیر آنها هفته‌ها طول کشید، و همچنین این بازیابی و تعمیر نیازمند منابع بود. در اینجا یک مستند جالب در مورد مشکلات تانک مرکاوا اسراییلی در مواجه با ATGM های اصلاح شده رو میتونید مشاهده کنید. [مستند الجزیره قسمت اول مستند ، قسمت دوم مستند ] اصابت به مرکاوا 4 Kornet در جریان جنگ 33 روزه شوروی پس از جنگ جهانی دوم، سلاح ضد تانک بسیار موفق آر پی جی ( RPG) را توسعه داد. این راکت ساده بیش از صد تانک M1 آمریکایی در عراق را از بین برد(منبع) . خدمه تانک ها ذکر کردند که اغلب اصابت های این راکت آسیب جدی را به تانک وارد نیمکرد ، اما این برای راکتهای RPG-7 که نسخه ای قدیمی‌ بودند صدق میکرد. مدل بعدی RPG-۲۹ بزرگ‌تر و به معنی واقعی کلمه یک بازوکا (ضد تانک) بود که یک نمایش بسیار محدود و منحصر به فرد در عراق اجرا کرد ، جایی که خدمه تانک های ارتش ایالات‌ متحده را زمانی که زره کناری آن‌ها را سوراخ می نمود، بهت زده کرد(منبع).بعد از جنگ ژنرال‌های آمریکایی از ترس اینکه آن‌ها به دست دشمن بیافتند از اجازه دادن به ارتش جدید عراق برای خرید RPG - ۲۹ ، امتناع کردند. (منبع) RPG - ۲۹ اثر RPG-29 بر روی زره M1 آبرامز طی چند سال گذشته، ATGM های بزرگتری مانند Kornet روسی و TOW آمریکایی ، واحد زرهی سوریه را ویران کردند (منبع) و منجر به یک بن بست شدند.مرگبار ترین ATGM ، سیستم هدایت تصویری اسپایک (Spike) تولید شده توسط اسرائیل است. ارتش ایالات متحده یک موشک هدایت تصویری مشابهی را ایجاد کرد (منظور EFOGM) اما ژنرال ها آن را رد کردند. چندین ویدیوی خوب در یوتیوب وجود دارد که عملکرد این موشک ها در عمل میتوان دید (ویدیو). اخیرا کره جنوبی نیز یک موشک بزرگ فیبر نوری هدایت تصویری را به نمایش گذاشت ( منظوراسپایک مدل NLOS ) و حتی ارتش فیلیپین سیستم کوچکتری را به دست آورد( منظوراسپایک مدل SPIKE ER و NLOS ) ، با این حال ایالات متحده این سلاح انقلابی را نادیده می گیرد. Spike-LR BGM-71 TOW 9M133 Kornet MGM-157 EFOGM امروزه پیشرفت در باتری‌های سبک وزن ، به تولید ارزان هواپیماهای بدون سرنشین منجر شده که جدیدترین تهدید برای تانک ها هستند. هر آزمایشگاه نظامی قادر است یک پهپاد تجاری که در فروشگاه‌های اسباب‌بازی فروخته می‌شود را به یک کلاهک ضد تانک مجهز کند که بتواند یک تانک را از پشت و یا از بالا مورد اصابت قرار دهد.موشک‌های هدایت‌ تصویری و پهپاد انتحاری مثل Switchblade (به معنی چاقوی ضامن دار - ویدیو) می‌توانند برای ضربه زدن به بالا یا عقب یک تانک که زره در آن نازک است، اقدام کنند. (ویدیو) پهپاد انتحاری SWITCHBLADE از شرکت AeroVironment ارتش آمریکا این ایده ساده را نپذیرفته است که پهپادهای ارزان‌ قیمت توانایی تبدیل به یک سلاح‌ مخرب را دارند. روس‌ها این موضوع را درک کردند و در حال حاضر یک پهپاد ضد زره را وارد میدان کردند (ویدیو). ممکن است ساده انگاشته شود که میتوان به راحتی پهپاد های کوچک را پایین کشید، ویدیو این افراد (یابوها ؟؟=yahoos) را تماشا کنید که چطور سعی می‌کنند یک پهپاد با ارتفاع پروازی پایین را مورد اصابت قرار دهند ، درحالی که در ارتفاع بالا تقریبا غیر ممکن است (ویدیو رو حتما ببینید). حالا درباره تلاش برای مورد اصابت قرار دادن در یک شب یا در مه فکر کنید، یا اگر بیست واحد با هم هجوم بیاورند ! حالا تصور کنید یک دشمن با اتش سنگین خمپاره مختصات شما را زیر آتش بگیرد ، در حالی که هواپیماهای بدون سرنشین بالای سرمان ظاهر می‌شوند. یا اینکه ممکن است با 200 پهپاد به عنوان تله (decoy) برای جلب آتش و تمام کردن مهمات شما ، قبل از اینکه پهپادهای پیشرفته تر وارد شوند، اقدام کنند. بزرگ‌ترین مشکل این است که پهپادهای کوچک آرام هستند و در رادار به سختی رویت میشوند . صدای آنها تا زمانی که بسیار نزدیک نشوند شنیده نمی شود، مگر اینکه موتور تانک ها خاموش شوند. علاوه بر این، واحدها نمی‌توانند 24 ساعته هفته برای زدن آنها آماده باشند. خدمه تانکها میدانند که هواپیماهای بدون سرنشین هنگامی که تانک شروع به انفجار می‌کند حمله می‌کنند. هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند به صورت حمله از بالا (Top attack) به ضعیف ترین قسمت زره تانک نفوذ کنند ، یا می‌توانند مجهز به یک کلاهک ضد زره (HEAT) مانند پهپاد انتحاری جدید ترکیه با تانک برخورد کنند (ویدیو). یک دشمن سطح بالا ممکن است در پهپاد های با ناوبری بی‌سیم اخلال ایجاد کند ، اما این مشکل را می توان با یک نسخه سیمی بسیار نازک درست شبیه به هدایت سیمی (Wire-guided missile) در ATGM مرتفع کرد. مادامی که یک زره جدید جادویی ایجاد نشود، موشک های هدایت شونده ضد تانک (ATGM) و پهپاد ها (UAV) آنچنان مرگبار هستند که استفاده از تانک‌های بسیار گران‌قیمت در برابر دشمن مجهز به سلاح‌های ضد زره مدرن احمقانه به نظر می رسد.. منتقدان می‌گویند که ارتش‌های مدرن یک ذخیره محدود از این تسلیحات گران‌قیمت دارند که در زمان جنگ به سرعت مصرف خواهند شد. این درست است، پس ارتش ها باید پس از بازنشسته کردن تانک های بسیار گران‌قیمت ، به ساخت و ذخیره تانک های مقرون‌به‌صرفه روی بیاورند. پ.ن : اگر به حرفاش دقت کنید به شدت درباره شرایط واقعی میدان نبرد صحبت میکنه ، مواردی که معمولا در محاسبات دیگران نمیاد.... بیشتر عکس ها خارج از متن اصلی هستن و ولی تمام ویدیو ها ارجاعات خوده افسر سابق هست.... به هرحال بازم دوستان دندون روی جیگر بذارید تا ببینیم میخواد به کجا برسونه .... فکر کنم دیگه ویراستش خوب باشه برادر pckho0r

میلیتاری چرا اینطور شده؟ اینجا فحش دادن به خودی و قربون صدقه وحشی های آمریکایی رفتن یا چرندیات شبکه‌های ماهواره‌ای را بلند بلند تکرار کردن نشانه باسوادی شده؟! کجا رفته کاربران باسواد و با اخلاق و جو علمی؟ برادران عزیز، اگر می‌خواستیم این حرفها را بخوانیم و بشنویم که می‌رفتیم آمد و نیامد نیوز و ... را می‌خواندیم خود کم بینی و فحش دادن به خود نشان شعور و سواد نیست بالعکسه. بدانید باید نقد را محترمانه و با شعور و به قصد اصلاح انجام داد.

نمی‌دونم چرا هیچ‌وقت نمی‌تونم این حرفا (دوست داشتم از واژه‌ی چرندیات استفاده کنم) رو باور کنم. شونصد ساله که هر هفته و هرروز سخنرانی می‌کنن که سلاح‌هایی می‌سازیم که دنیا رو به لرزه درمیارن و لبه‌ی فناوری‌های جهانی رو ما تعیین می‌کنیم و قس‌علی‌هذا ولی وقت عمل که میرسه می‌بینیم یه گروه شبهه نظامی متشکل از ۴نفر نیروی کلاشنیکف به‌دست سوار بر یه تویوتای عهد بوق میان و یه پاسگاه مرزیشونو به خاک و خون می‌کشن و (به قول آقایون) سربازای بدبخت رو به فیض عظیم شعادت نائل می‌کنن. دوره‌ی این حرفا خیلی وقته که تموم شده و برای هیچ‌کس پشیزی ارزش ندارن (به‌غیر از یه عده معلوم‌الحال)

بامبکت پارسی تسلیح گربه های ایرانی به مهمات 3 تُنی نیروی هوایی ارتش ایران ( IIAF) در دهه هفتاد میلادی ، هفتاد و نه فروند جنگنده برتری هوایی اف-14 تامکت را از ایالات متحده دریافت نمود که در واقع ، سری نخست جتهای رزمی نسل چهارم محسوب میشد که بعنوان یک پیکربندی فوق پیشرفته در زمان خود ، برای تامین نیازمندی های ارتش ایران جهت مقابله با جتهای سریع و پرتعداد همسایگان متخاصم خود ( اتحاد شوروی و جمهوری سوسیالیستی عراق ) وارد خدمت شد و درجریان نبردهای فرسایشی هوایی مابین سالهای 1988-1980 ارزش رزمی انکار ناپذیر خود را به نمایش گذاشت . از یک نظر ، می توان چنین تحلیل نمود که ناوگان تامکت عملیاتی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF) آنچنان از خود نمایش هیجان انگیزی به نمایش گذاشت که نیروی هوایی ارتش عراق بالاجبار ، هزینه های هنگفتی را برای به چالش کشیدن این برتری غیر قابل تصور صرف نمود . این وضعیت بخصوص در شرایطی بوقوع پیوست که نیروی هوایی ارتش بدلیل فقدان پشتیبانی مستقیم شرکت سازنده که نتیجه تحریم های غیر قابل اندازه گیری بلوک غرب پس از سرنگونی دودمان پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 بود ، عملا" با یک چالش بزرگ برای استفاده از این جت رزمی پیشرفته مواجه گردید . علیرغم این شرایط ناگوار ، نیروی هوایی عراق تا قبل از آغاز سال 1982 ( ورود میراژ های فرانسوی ) به جتهای رزمی درجه 2 و3 روسی مجهز بود و بدلیل ساختار فرماندهی نامناسب ، عملا" حرفی برای گفتن در برابر تامکتهای عملیاتی ایرانی نداشت . بدین سان ، در حالی که فقط ده سال یا بیشتر از ورود تامکت به سازمان رزم نیروی هوایی می گذشت ، و جنگ نیز همچنان باشدت درجریان داشت ، دفاتر ثبت تلفات رزمی در نیروی هوایی ایران ، رقم 160 فروند شکار موفق و تایید شده را برای ناوگان اف-14 تایید می کدند ، درحالی که تا آن زمان ، فقط 3 فروند تلفات برای تامکتهای نیروی هوایی ( که ظاهرا" دو فقره بدلیل نقص فنی ساقط شدند ) به ثبت رسیده بود . میگ -25 آر.بی نیروی هوایی ارتش بعث عراق گرچه ناوگان محدود تامکتهای ایرانی در نقش ایجاد برتری هوایی ، موفقیت قابل توجهی را کسب نمودند ، اما توان هوایی طرفهای درگیر در این جنگ ، روی حملات هوا به زمین متمرکز بود و بیشتر نقشی شبیه به صحنه های جنگ اول جهانی در بمباران خطوط دفاعی یا عقبه واحدهای رزمی را بر عهده داشت . در این حوزه ، یکی از دارایی های ارزشمند ارتش عراق ، موشک های بالستیک زمین به زمین SCUB B در کنار ناوگان جت مشهور میگ-25 فاکس بت بود که این دومی اگر چه بصورت یک پیکربندی رزمی هوا به هوا معرفی شده بود ، اما در نیروی هوایی عراق بیشتر در نقش جت بمب افکن / شناسایی برد بلند مورد استفاده قرار می گرفت . در جریان تبدیل گربه های رهگیر نیروی هوایی به گونه بامکت ، جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، با استفاده از قطعات از رده خارج موشک پدافند هوایی MIM-23B و مهمات هوا به زمین M-117 نوعی موشک هوا به زمین غیر هدایت شونده را در اختیار گردانهای تامکت قرار داد ( راکت یاسر ) تا توسط بامکتهای ایرانی جهت اجرای ماموریتهای هوا به زمین استفاده گردد . با این وصف ، اطلاعات چندانی از این پروژه در دست نیست . این جت رزمی که هنوزدر ردیف سریعترین جنگنده عملیاتی جهان قرار دارد ، در صورتی که در بالاترین سقف پروازی خود وارد عمل می شد ، تقریبا" شکست ناپذیر می نمود و این مساله بویژه در نبردهای خاورمیانه از شبه جزیره سینا تا جنوب آسیا به اثبات رسیده بود . جنگ ایران و عراق نیز یکی از صحنه های عملیاتی فاکس بت محسوب میشد و تامکتها ، تنها دارایی موثر ایران در برای رهگیریاین جتهای بلند پرواز محسوب می گردید . اما عراقی ها با تغییر دستورالعمل های رزمی و کمک مستشاران نظامی روسی ، گونه های جدید تر فاکس بت شامل مدل های RB را به آسمان ایران اعزام می کردند و این جتها در حالی که از ارتفاع 21 کیلومتری وارد فضای هوایی ایران میشدند ، اقدام به اجرای بمباران می نمودند که اثرروانی قابل توجهی را برجای می گذاشت . بامبکت نیروی دریایی ایالات متحده ، به فضای میان دوپیشرانه تامکت دقت کنید با ادامه جنگ فرسایشی و پیش بینی تسلیح بیشتر عراق ، ایران نیز تقویت سازمان رزم خود را که از ابتدای انقلاب بدلیل قطع کامل روابط با غرب ، بطور کامل متوقف شده بود را در دستور کار خود قرار داد و این کشور بشدت برای خرید سخت افزارهای تهاجمی از شرق بویژه کره شمالی سرمایه گذاری نمود ، چنانکه در این دوره ، جنگ افزارهای سنگین توپخانه ای نظیر توپهای کالیبر 170 م.م کوکسان و موشکهای هواسونگ-5 به سازمان رزم نیروهای ایرانی افزوده گشت ، در حالی به شکل همزمان ، نیروی هوایی ایران بتدریج ، بخشی از ناوگان تامکت خود را برای ایفای نقش هوا به زمین اصلاح می نمود . بامبکتهای نیروی دریایی ارتش ایالات متحده اما این مساله در شرایطی صورت می گرفت که اگر چه تامکتها فاقدبرخی قابلیتهای تخصصی اف-4 بودند ، اما بدلیل سرعت بیشتر و قابلیت حمل مهمات افزون تر ، گزینه مناسبی برای تقویت توان رزمی نیروی هوایی بشمارمی آمدند . غلافهای حمل مهمات هوا به زمین BRU-34 و BRU-42 مهمتراز قابلیتهای رزمی ،ترس نهادینه شده نیروی هوایی عراق از تامکتها ، که صرفا" حضور آنها در منطقه درگیری ، موجب توقف عملیات های رزمی از سوی عراق می گردید ، به پیشبرد سریعتر این برنامه کمک می نمود . مضاف براین ، فانتوم های نیروی هوایی که ستون فقرات حملات هوا به زمین ایرانی ها بشمارمی آمدند ، در آن زمان ، فاقد مهمات پیشرفته هدایت لیزری و یا رایانه های پیشرفته کنترل آتش بوده که این امر ، دقت مورد نیاز نیروی هوایی را برای حملات اینچنینی ، برآورده نمی نمود ، اما رایانه ای مورداستفاده در تامکتهای نیروی هوایی ، با انعطاف پذیری بیشتری می توانستند خود را با الگوریتم پرتاب مهمات هوا به زمین تطبیق دهند . علاوه براین ، پیکربندی تامکت، بخصوص فضای زیرین بخش مرکزی بدنه ، محل مناسبی برای کاهش اثرات پسا حاصله از حمل مهمات حجیم محسوب می شد . نتیجتا"در حالی که بمب افکنهای MIG-25RB به شکل دائم با خطر سرنگونی مواجه بودند ، تامکتها با یک سری اصلاحات مختصر ، می توانستند بخوبی نقش یک بمب افکن را ایفا نمایند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : ادامه دارد ..............................................................

بخش دوم : به اعتقاد تحلیلگران صنایع هوا- فضای اسراییل ، برد و هزینه تولید ، از جمله فاکتورهای مورد نظر IAF برای بکارگیری آن محسوب میشود ، چنانکه الی ریتر یکی ازمدیران بخش توسعه قدرت آتش موشکی IMI معتقد است که نسبت هزینه به فایده این فناوری در مقایسه با مهمات استاندارد فعلی نیروی هوایی فوق العاده است ولی به رقم مورد نظر اشاره ای ننمود . در حالی که IMI هنوز برد این جنگ افزار جدید را افشاء نکرده ، اما با توجه به ابعاد اندازه گیری شده از روی تصاویر منتشره ، می توان چنین حدس زد که از مهمات تولیدی روس ها که بردی برابر 1200 مایل را به ثبت رسانده ، بزرگ تر بوده و طبیعتا برد بیشتری خواهد داشت . به همین ترتیب ، منطقی خواهد بود که فرض شود سر جنگی Rampage در مقایسه با نمونه های زمین پایه کوچکتر باشد . نمونه مشابهی که هم اکنون در زرادخانه نیروی هوایی اسراییل وجود دارد ، موشک کروز زمین به هوای Popeye است که با طولی برابر با Rampage سه هزار پاوند وزن داشته ( 2برابر Rampage ) و به یک کلاهک متعارف به وزن 750 پاوند مسلح شده است ، درنتیجه ،بخش قابل توجهی از ظرفیت داخلیRampage با وزنی در حدود نصف Popeye ودرازای برابر ، به سوخت مورد نیاز تخصیص داده شده که برد زیاد ان را موجه جلوه میکند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، سرجنگی Rampage احتمالا کوچکتر از Popeye خواهد بود ،اما برای تاثیر گذاری بیشتر ، ترکیب سرعت فراصوت که درزمان برخورد به هدف با تولید انرژی جنبشی افزون تر همراه است ، می تواند کاهش وزن کلاهک جنگی را به گونه ای موثر جبران نماید . بااین وصف ، ابعاد Rampage نشان میدهد که جتهای اف-15 و اف-16 به شکل متعارف قادر نخواهند بود تا در یک زمان ، بیشتر از یک یا دو تیر از این موشکها را با خود حمل کنند ، اما به نظر می رسد که حتی این تعداد نیز برای انهدام اهداف سخت سازی شده در فواصل زیاد نظیر فرودگاه های نظامی یا زیرساختهای تولید تسلیحات WMD کافی باشد . برنامه ها مشابه ومشکلات موجود : این مساله ( تعداد محدود قابل حمل توسط جتهای رزمی ) یک مشکل مشابه برای همه کاربران ان محسوب میشود . در مارس 2018 ، ولادیمیر پوتین ، رییس جمهور روسیه ، از یک سلاح فراصوت جدید با شناسه Kinzhal رونمایی نمود که نسخه هواپایه راکت زمین به زمین Iskander محسوب می شد ، در حالی که گزارشاتی در دست است که نشان می دهد ، چینی ها در دسامبر 2016 نیز پرتابه ALBM خود را مورد آزمایش قرار دادند . طبق ادعای برخی ناظران ، نیروی هوایی روسیه ، حداقل 6 فروند از جنگنده – رهگیرهای برد بلند MiG-31 خود رابرای حمل این سلاح که درازایی در حدود 25 فوت را شامل میشود ، بروزرسانی نموده است و گفته می شود که کرملین قصد دارد تا قبل از پایان سال 2018 ، حداقل6 فروند دیگر از این جتهای رهگیر را به این سلاح ، مجهز نماید . با عملیاتی شدن این 12 فروند ، نیروی هوایی روسیه حداقل به یک اسکادران میگ-31 برای اجرای حملات مرگبار دوربرد برعلیه اهداف سخت سازی شده مجهز می گردد . به اعتقاد پاول پودویگ ، تحلیلگر ارشد نظامی روس ، نیروی هوایی روسیه بیشتر برروی شلیکهای جداگانه ( 2 یا 3 یا 6 موشک بطور همزمان ) تاکید دارد که این مساله برای جتهای عبری نیز مصداق پیدا می کند . نیروی هوایی ایالات متحده ، نیروی هوایی اسراییل ، استراتژی یکسان ، تاکتیکهای متفاوت : به شکل واضحی ، وقتی صحبت از حملات دورایستا میشود ، برای ارتشهایی نظیر ارتش ایالات متحده ، سرعت در مقایسه با وزن کلاهک یا ابعاد بزرگ ، ارزشی نخواهد داشت ، چرا که بسادگی میتوان آسیب پذیری در برابر این سلاح ها را با سیستم های تدافعی مناسب ، کاهش داد ، اما برای مجموعه ای نظیر اسراییل که در مقایسه با ارتش ایالات متحده ، پیکربندی های هوایی محدودتری برای شلیک این تسلیحات در اختیار دارند ، کاربرد یک جنگ افزار بالستیک هواپایه با سرعت بالا ( علیرغم قدرت انفجاری پایین ) میتواند به تنها گزینه برای انهدام اهداف در بردهای طولانی تبدیل گردد . با تمامی این تفاسیر ، در حالی که Rampage قرار است تا بتدریج به یک چالش اساسی برای سیستم های دفاع هوایی ارتقاء یافته جنگ سرد حاضر در سوریه تبدیل گردد ، سوالی اساسی مطرح میشود که IAF چگونه میتواند از این سلاح برعلیه سامانه های پیشرفته تری نظیر S-300، S-400،BuK و Pantsir که درخاورمیانه گسترش می یابند استفاده کند ؟؟ در حداقل شرایط ، برد قابل توجه Rampage باعث میشود تا بقاء جتهای رزمی IAF در برابر سیستم های موشکی جدید روسی افزایش یابد و بدانها اجازه میدهد تا حملات هوایی دقیق تری را در فاصله ای دورتر از برد موثر این سیستم های پدافندی اجرا نمایند . این مساله بدان معنی است که خدمه هوایی ، زمان بیشتری را برای اجرای اقدامات پبشگیرانه در برابر شبکه پدافندی حریف که مسلما" با دقت افزون تری ، می توانند عملیات رهگیری و انهدام مهاجمان را به انجام رساند ، در اختیار خواهند داشت . کاربرد ، آینده : به گفته کارشناسان نظامی ، تولید انبوه Rampage از سال 2019 آغاز میشود و این دقیقا" همزمان با دوره ای است که پیش بینی میشود تنش های میان ایران و اسراییل افزایش یابد ، چرا که ایران حضور خودرا در سوریه ، پر رنگ تر نموده و با توجه به سرنوشت توافقنامه هسته ای و تهدید ایران در از سرگیری غنی سازی که این خود ممکن است مقدمه ای برای تولید تسلیحات هسته ای باشد ، نیاز IAF به یک جنگ افزار جدید دورایستا پرسرعت را معنا می بخشد . منابع : 1- https://militarywatchmagazine.com/article/rampage-the-israeli-air-force-s-deadly-and-precise-new-standoff-missiles-and-why-they-are-key-to-enhancing-its-strike-capabilities 2- militarywatchmagazine صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم استاد عزیز - درصورت صلاحدید و امکان از این نوع منابع ، بیشتر معرفی بفرمایید سپاسگذارم

سلام علیکم ورحمت ا... اتفاقاً قبل از اینکه نمودارها را تهیه کنم ، همین فکر به ذهن بنده خطور کرد ، ولی بحث بسیار مهم جستجو و بدست آوردن نرخ برابری دلار در برابر ریال ایران ( البته درست تر ، مرحوم مغفور ریال ایران ) در آن سالها بود که خوب ، هر اندازه جستجو کردم که این نرخ را به شکل دقیق و سال به سال پیدا کنم ( از دهه 30 شمسی به ترتیب تا حال حاضر ) نشد و با توجه به اتخاذ سیاستهای متناقض اقتصادی در سالهای گذشته در خصوص ارز تک نرخی یا چند نرخی ، عملاً تبدیل این ارقام به دلار میسر نشد ، چون نیاز مند مطالعه بیشتری در این حوزه بود که در حوزه تخصصی بنده (اقتصاد ) نیست . هرچند می شود این کار را با صرف وقت بیشتری (البته بطور نسبی ) انجام داد . انشا... بتدریج زمانی که نمودارها به زمان حال نزدیک تر شد ، می شود یک برآورد دقیق تر نسبت به شایعات رسانه های داخلی در خصوص کم شدن سرانه دفاعی در یک دوره خاص در اختیار داشت .

    البته این جناب سیف الاعظم هرگز در طول دوران خدمت خودش بعنوان خلبان اکتیو ، کابین عقب نداشت ، چه در زمانی که با اف-86 ها می پرید و چه با هاوکر هانترها . :winking: :winking:   البته این امید را به شما می دهم که اگر خدا خواست ، بعد از تاپیک معرفی اجمالی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، یک تاپیک هم برای نیروی هوایی پاکستان بزنم