بسم الله................ 8تیر 1398 نیروهای دولت وفاق شهرک غریان در شمال فرودگاه طرابلس را از قوای خلیفه باز پس گرفتن . در تصاویر منتشر شده از سلاح های به غنیمت گرفته شده موشکهای جاولین گلوله های هدایت شونده 155 میلی متری ساخت چین (جی پی 1) و راکت انداز آر پی جی 32 به همراه پرنده های هدف اماراتی یبهون مشاهده میشود

قوانین جنگ های هیبریدی بخش اول جنگ های هیبریدی هدف اصلی از هر جنگ هیبریدی ، ایجاد اختلال در پروژه‌ های ارتباطی متشکل از چند قطبی های بین المللی از طریق تحریکات خارجی است که باعث ایجاد درگیری‌های هویتی (قومی ، مذهبی ، منطقه ‌ای ، سیاسی و غیره ) در داخل یک کشور هدف مرتبط کننده راه های ترانزیتی می شود . اهداف یکپارچه‌ سازی اورآسیا و پروژه‌ های راه ابریشم چین ، هدف های راهبرد جنگ هیبرید جهانی ایالات‌ متحده می باشند و این امر موجب ایجاد میادین مختلف نبرد در گستره وسیع جغرافیایی می شود . در این مطلب به شناسایی آسیب پذیری هایی که هر یک از کشورهای ترانزیتی مناطق هارتلند بزرگتر ، بالکان ، آ سه ‌آن، مسیر اقیانوسی آفریقا - آسیا و آمریکای‌ لاتین که مربوط به این نوع انقلابی جنگ های نا متقارن هستند را بررسی می کنیم . روش منحصر به فرد این مطلب شامل متغیرهای قومیتی ، مذهبی ، تاریخی ، مرزهای اجرایی ، جغرافیای فیزیکی و تفاوت های اقتصادی و اجتماعی در ایجاد تحلیل های جامع است که نشان دهنده نقاط ضعف هر کدام از کشورها در جنگ های هیبریدی هستند . هدف از انجام این کار نشان دادن ابزارهایی است که ایالات متحده می تواند به طور پیش بینی شده در بی ثبات کردن دولت های کشورهای هدف استفاده کند ، در نتیجه تصمیم گیرندگان و اذهان عمومی می توانند خود را برای مقابله با سناریوهای از پیش برنامه ریزی شده آماده نمایند . قوانین جنگ های هیبریدی جنگ هیبریدی یکی از مهم ‌ترین تحولات استراتژیکی می باشد که آمریکا تا به حال به رهبری خود انجام داده ‌است و انتظار می‌ رود گذر از انقلاب‌های رنگی به جنگ های غیرمتعارف بر روند بی ‌ثبات سازی کشورها در دهه ‌های آینده مسلط شود . آن‌هایی که با ژئوپلیتیک نا آشنا هستند ممکن است برای درک هدف های جنگ های هیبریدی به مشکل بر بخورند ، اما در واقع شناسایی مناطق و کشورهای قربانی در معرض خطر این شکل جدید از تهاجم دشوار نیست . کلید پیش ‌بینی این است که بپذیریم که جنگ‌ های هیبریدی به وسیله تحریک منازعات نامتقارن توسط یک نیروی خارجی برای خراب کاری در منافع ژئواکونومیک ایجاد می شود و شروع از این نقطه به طور قابل توجهی می تواند دقیقا مشخص کند که ممکن است در آینده کدام منطقه مورد ضربه واقع می گردد . این مجموعه با توضیح الگوهای پس زمینه جنگ های هیبریدی آغاز گشته و درک خواننده از خطوط راهبردی آن را عمیق ‌تر می ‌سازد . پس از آن، ما ثابت خواهیم کرد که چگونه چارچوب شرح‌ داده ‌شده در گذشته در طول جنگ آمریکا بر علیه سوریه و اوکراین ، اولین دو قربانی جنگ های هیبرید منطبق است . در بخش بعدی ، تمام درس هایی را که تا کنون آموخته ایم بررسی کرده و از آنها برای پیش بینی صحنه های بعدی جنگ های هیبریدی و آسیب پذیرترین عوامل ژئوپلیتیکی مورد استفاده در آنها را بررسی خواهیم نمود . سپس بر آن مناطق تمرکز خواهیم کرد و به این موضوع اشاره می کنیم که چرا آن‌ها به طور استراتژیک و اجتماعی - سیاسی آسیب ‌پذیر هستند تا قربانیان بعدی جنگ های پست مدرن آمریکا شوند. الگوسازی از جنگ های هیبریدی اولین چیزی که باید در مورد جنگ‌ های هیبریدی بدانید این است که آن‌ ها هرگز در کشور متحد آمریکا یا درهر جایی که آمریکا منافع بنیادین دارد توسط آمریکا اجرا نمی شوند . کنترل فرآیندهای هرج و مرج و آشوب که در طول برنامه های تغییر رژیم مدرن اجرا می گردند ، به صورت کامل غیر ممکن است و می‌توانند به طور بالقوه یک نوع فراز ژئوپلتیک مشابه در مقابل منافع آمریکا بوجود آورد و به همین دلیل واشنگتن سعی دارد که آنها را به طور مستقیم یا غیر مستقیم به سوی رقبای چند قطبی خود هدایت کند . به همین دلیل است که ایالات متحده هرگز جنگ هیبریدی را در جایی که منافع بزرگی برای از دست دادن دارد اجرا نمی کند ، هرچند که چنین ارزشیابی به طور همزمان ، نسبی است و می تواند به سرعت با توجه به شرایط ژئوپلیتیکی تغییر کند . با این وجود، این یک قاعده کلی است که عمدتا آمریکا منافع خود را خراب نمی کند ، مگر اینکه ایجاد زمین سوخته در طول بازسازی صحنه وسیع بازی برای آنها منفعت داشته باشد و با توجه به این امر اگر آمریکایی ها مجبور به خروج از خاورمیانه شوند بسیار محتمل است که استراتژی زمین سوخته را در عربستان سعودی پیاده کنند . اگر خدا بخواهد (خیلی) ادامه خواهد داشت ... صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Oriental Review

سلام بحث بسیار فراتر از این حرف ها می باشد . آن سعی خواهند کرد که هرگونه شده ابزار های قدرت را از ایران سلب کنند تا بتوانند برنامه اصلی خود را پیاده نمایند که بحث غنی سازی یکی از همین ابزار های قدرت بود . قبلا مقاله ای در انجمن قرار دادم از اندیشکده بروکینز و جمله ای درون آن بود به شرح زیر : می بینید که صحبت از شکل دادن به آینده خاورمیانه هستش و ابزار های ایران که باید گرفته شود شامل جمعیت جوان و تحصیل کرده ، منابع اقتصادی متنوع و حس تاریخی ما به قدرتمند بودن و برتر بودن هستش . تنها راه سلب این موارد نا امن کردن ایران ، کم کردن تراکم جمعیتی آن و در آخر نیست کردن ایران است . همین نام ایران همواره آنها را اذیت خواهد کرد . یک نکته مهم اینکه برخلاف تصور و تبلیغات اهمیت خلیج فارس و تنگه هرمز در حال افزایش می باشد و همچنین دریای مکران و دریای کاسپین هم اهمیتشان هر روز بیشتر می گردد . در کنار اینها وزن منطقه غرب آسیا به دلایل مختلف که یکی از آنها متصل کردن آسیا ، اروپا و آفریقا به یکدیگر است در حال افزایش است . در ضمن از اهمیت نفت این منطقه نه تنها در آینده کم نخواهد شد بلکه بر ارزش آن همواره افزوده می گردد و هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد (لااقل در سه دهه آینده ) . به نظر طرحی که برای منطقه ما در نظر گرفته شده شباهت زیادی به طرح برنارد لوئیس یهودی خواهد داشت یعنی نفر سمت چپ تصویر زیر : البته افرادی نقشه زیر را به اشتباه طرح لوئیس می دانند که پندار غلطی می باشد : نقشه بالا توسط رالف پیتر در سال 2006 (Blood Borders) و در هیاهوی طرح خاورمیانه جدید ارائه شده بود که به دنیا نیامده سقط شد . اما لوئیس بعدا طرح زیر را ارائه کرد : البته تلاش هایی برای آغاز اجرای این طرح ها در منطقه کردستان عراق صورت پذیرفت که فعلا خنثی شدند (منظور این است که شواهدی دال بر درستی چنین طرح های وجود دارند) و البته کارهایی در مناطق دیگر در حال انجام است . در مورد فشار رسانه ای به نظرم در آینده با استفاده از ظرفیتی به مراتب بیشتر از زمان حال و حتی با استفاده از تعدادی چهره های ابله غربی (بخوانید سلبریتی های غربی) بر غوغای رسانه ای بر علیه ما افزوده خواهد شد . اما نکته مهم این است که تا وقتی این اوباش غربی در منطقه ما حضور دارند این منطقه و مردم آن روی آسایش را نخواهند دید همانگونه که در چند قرن اخیر ندیده اند . هر طور که شده آنها را باید از منطقه خودمان به همان جایی که از آن آمده اند بیرون کنیم و این مسئله ربطی به نوع حکومت های کشورهای منطقه ندارد . ما باید آنقدر قوی شویم تا غرب آسیا که خانه ما است را در دست خود بگیریم . یک نکته دیگر هم اینکه وقتی صحبت از جنگ هیبریدی می شود یعنی احتمال وارد شدن به فاز جنگ نظامی گسترده بسیار کم است و یا اصلا وجود ندارد . در واقع سعی می شود تا نزاع در منطقه خاکستری به سمت برخورد تمام عیار نظامی نرود . چند پست زیر مکمل های خوبی برای مطلب بالا هستند : موفق باشید پی نوشت - مطلب اصلی این موضوع به نظرم بالای 30 بخش بشود پس دوستان تحمل نمایند . در ضمن تمایل ندارم درباره مطالب ارائه شده در این پست با دوستان دیگر بحثی داشته باشم پس پیشاپیش از این دوستان طلب عفو می نمایم .

تمام هنر بازی بر مبنای آشفتگی و ایجاد این حس که اوضاع داره از کنترل خارج میشه استوار است چنین بازی تلاش میکنه حاکم رو به استیصال برسونه و بگه خسته شدم خب راهکار هم بر همین مبنا باید طراحی شود ما هم باید این روند رو جلو ببریم و به حالتی برسونیم که طرف مقابل حس کنه اوضاع از دستش خارج شده و اقداماتش جواب نمیده در بحث غنی سازی که هدف اونها هست به هیچ عنوان نباید کوتاه بیاییم و باید به شرایط قبل از برجام با سانتریفیوژهای نسل 6 و 8 برگردیم در بحث اقدامات تهاجمی هم تجهیز سوریه و بردن سوریه به تقابل با اسرائیل و جواب های شک آمیز که در اونها این حس ایجاد بشه که یک جنگ تمام عیار داره شکل می گیره که اول و آخرش اسرائیل در اون میسوزه ( عملا تمام راهکارهای با تهدید اسرائیل و بردن اسرائیل به لبه نابودی ختم میشه) تهدید باید به فرصت تبدیل بشه - هرکس باتحریم های آمریکا همراهی کند امنیت نخواهد داشت و کشتی های اونها توقیف میشه و یا مین های سرگردان سراغشون میاد - اقتصاد ما باید از حالت نفتی خارج و نفت فقط ابزاری برای جنگ نفتکش ها و بهم زدن سیاست دشمن استفاده بشه و عایدات اون صرف توسعه سایت های زیربنایی مثل نیروگاه های خورشیدی، آب تصفیه کن ها، توسعه تجهیزات نیروگاهی یا ماشین آلات راه سازی بشه - فروش نفت برای عربستان و امارات باید سخت بشه و نتونن نفت صادر کنن در حالی که اهداف توسط ناشناس زده میشه مین ریزی در بنادر امارات و عربستان نکته: باید خطر جنگ رو ببریم روی مرزهای رژیم اشغالگر قدس و جولان و هر حمله ای رو در حمله به اسرائیل تلافی کنیم اولش سخته ولی با کوتاه ترین و کم هزینه ترین و کم ریسک ترین راه است که جواب میده

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست پیش از هر چیز اعلام کنم که این پست صرفا حاصل یک رویاپردازی هست . پس دوستان در قالب یک سناریو پیشنهادی برای بروز رسانی تایگر به اون نگاه کنند و نه یک خبر رسمی و موثق مقدمه - چند روزی هست که ذهنم درگیر پروژه های بروز رسانی برای " F-5 " تایگرهای نهاجا هست. واقعا برای تبدیل کردن یک جت نسل سوم ، به پرنده ای که بتونه بخش محدودی از نیازهای هوائی نهاجا رو بر طرف کنه ، راه درازی در پیش داریم. "مقایسه تطبیقی" بروز رسانی های فانتوم ( پروژه دوران ) و بروز رسانی تایگر ( آذرخش ، صاعقه ، صاعقه 2 ، کوثر و ... ) هم میتونه نکات جالبی رو در بر داشته باشه. در حالیکه فانتوم ها در قالب یک پروژه (که رسما هم بعنوان یک بروز رسانی اعلام شده و نه ساخت یک هواپیمای جدید ) ، آهسته و پیوسته در حال روزآمد شدن هستند ، تایگر سرنوشت متفاوتی رو دنبال میکند و مرتب از این شاخه به اون شاخه میپرد: یکبار دم هواپیما دو قلو میشود و بار دیگه دوبار دم قدیمی بر میگردد و .... اما به اعتقاد من و با توجه به بروز رسانی های تایگر در سایر کشورها ، برای تبدیل تایگر به پرنده ای که بتواند بخشی ( هر چند محدود ) از نیازمندی های نهاجا رو پوشش بدهد نیاز به یکسری تغییرات و بروز رسانی ها دارد که به ترتیب اونها رو بیان میکنم. ( با این امید که شاید در گوشه ای و در جائی گوشی برای شنیدن این حرف ها وجود داشته باشد) : * * * * * اول از همه نامگذاری این پروژه بروز رسانی هست . بهتر هست که بجای نام های متعدد برای بروز رسانی اف - 5 ( کوثر ، آذرخش ، صاعقه و ... ) مثل پروژه فانتوم ( پروژه دوران - به یاد شهید دلاور عباس دوران ) این بروز رسانی رو متبرک کرد به نام یکی از شهدای نامدار جنگنده اف - 5 در خلال دفاع مقدس . مثلا پروژه اقبالی ( شهید علی اقبالی دوگاهه ) حتی میتوان به سبک برخی کشورها که برای تایگرهای خودشون نام های جالبی استفاده میکنند ( مثل شیلی و نامگذاری تایگر - 3 ) ما هم یک اسم با مسما برای تایگرهای بروز رسانی شده خودمون انتخاب کنیم : مثلا Persian Tiger. اینجوری دیگه مسئولین محترم هم ناچار نیستند که با هر تغییر جزئی یک مراسم رونمائی برگزار کنند و اعلام کنند که در تولید هواپیمای جدید به خودکفائی لازم رسیده ایم ( واقعا مسیر بروز رسانی فانتوم ها چه اشکالی داره که برای تایگرهامون اینقدر ناچاریم که مسیر متفاوتی رو طی کنیم ؟ ) پس از اونجائی که آرزو بر جوانان عیب نیست ، بنده هم بسته پیشنهادی خودمون رو برای تایگرها رسما رونمائی میکنم (IRIAF F-5 E/F (Persian Tiger ( پروژه اقبالی) بخش اول - پیکربندی سازه : از آنجائی که دهه ها از پرواز مستمر و پر تنش تایگرها میگذرد ، شاید مهمترین ضرورت برای این پرنده های پیر ، بازسازی بدنه و رفع خستگی سازه باشد. به احتمال زیاد در این زمینه توانمندی های داخلی کفایت میکند ، اما در صورت نیاز به کمک گرفتن از کشورهای دیگه ، طیف متنوعی از کشورهای سازنده هواپیما هستند که میتونند در این زمینه کمک حال ما باشند (بطور غیر رسمی البته). کشورهائی نظیر روسیه ، چین ، اوکراین ، برزیل ، اندونزی ، آفریقای جنوبی ، حتی ترکیه !! و ... پوشش بدنه : بارها توسط مقامات دفاعی ما اعلام شده که ما توان تولید مواد جاذب رادار رو داریم. پس چه بهتر هست که بدنه تایگرهای بازسازی شده رو با مواد جاذب رادار پوشش بدیم تا توان ماندگاری اون ها رو در میدان نبرد افزایش بدیم. اما اگر خودمون توان تولید این مواد رو نداریم ، بهتر هست که بیخیال این بخش بشیم. چون هم کشورهای کمی از این دانش برخوردار هستند ، هم این اندک کشورها چنین چیزی رو در اختیار ما قرار نمیدهند و اگر هم قرار بدهند پول خون اجدادشون رو طلب خواهند کرد. مخازن سوخت : یکی از عمده ترین مشکلات تایگرها ، برد نه چندان زیاد عملیاتی و مداومت پروازی نه چندان زیاد اونها هست. میشود با مخازن سوخت خارجی این مشکل رو حل کرد. اما بخاطر محدودیت تعداد پایلون های حمل سلاح توسط این پرنده رزمی ، اینکار مقرون به صرفه نیست. پس بهتر است که از مخازن سوخت تطبیقی استفاده کنیم. ( تجربه ای که برزیل با تایگرهاش با موفقیت پشت سر گذاشت ) . در این حوزه هم علاوه بر توانمندی داخلی ( که احتمالا موجود هست و قادر به ساخت این مخازن هستیم ) در صورت نیاز میتونیم از کمک غیر رسمی شرکت ها و کشورهای خارجی هم استفاده کنیم. لوله سوخت گیری هوائی : طبیعتا دارا بودن این مزیت برای یک پرنده رزمی نیاز به توضیح چندانی ندارد و قبلا هم در یکی دو پرنده موجود نهاجا این تجربه به ثمر نشسته است و توان داخلی کافی برای آن وجود دارد. بخش دوم - تجهیزات الکترونیک ( اویونیک ) نصب نمایشگر بالاسری : داشتن هود یا همان نمایشگر بالاسری (HUD) امروزه جزء لاینفکی از جنگنده های رزمی می باشد و ظاهرا در پروژه کوثر هم نشان داده شده که تایگرها توان تجهیز به این قابلیت را دارند. ( توان بومی برای این کار وجود دارد.) نمایشگر چندگانه رنگی درون کابین (MFD) : وجود حجم بالائی از عقربه ها و نمایشگرهای آنالوگ ، حجم بالائی از توجه خلبانان تایگر را به خود معطوف میدارد که با نصب یکی الی دو نمایشگر دیجیتال ، فضای کابین برای مدیریت پرواز توسط خلبان بسیار بهینه خواهد شد. این اتفاق هم ظاهرا در قالب پروژه کوثر اتفاق افتاده ( هر چند واقعا نیاز نیست که هر عقربه را با یک صفحه نمایشگر جایگزین نمود و نهایتا 1 الی 2 صفحه نمایش کافی است ) رادار هوا به هوا : تجهیز اف- 5 های نهاجا به راداری نسبتا قدرتمند ، ضرورتی است که شاید به سختی بشود دلیلی برای رد این نیاز آورد. در صورت عدم توانمندی صنایع داخلی ، شاید بتوان از چین ، روسیه و برخی کشوهای دیگر در این زمینه طلب کمک نمود. سامانه نگاه به پائین و شلیک به پائین : یکی دیگر از ضرورتهای استفاده از تایگر در قرن جدید ، وجود سامانه نگاه به پائین و شلیک به پائین است. تجربه ای در بروز رسانی تایگرهای سنگاپوری هم دیده شد. شاید در این حوزه تکنولوژی کافی در کشور وجود نداشته باشد ، اما شاید بتوان از طریق دیگر کشورها به راحتی به چنین سامانه ای دست پیدا کرد. سامانه ناوبری و هدایت : برای این منظور میتوان تایگرها را به سامانه ناوبری ماهواره ای ( GPS / گلوناس ) مجهز نمود. سامانه تشخیص عوارض زمین : هم اکنون سوخو 24 های نهاجا مجهز به سامانه تشخیص عوارض زمین هستند. این قابلیت به خلبان کمک میکند تا در شب یا شرایط بد آب و هوائی پرواز ایمن تری را پشت سر بگذارد و در تعیین مسیر هم دچار خطا نشود. کابین هماهنگ با دوربین دید در شب : در ارتقاء های F-5 با چنین قابلیتی مواجه نشدم اما سوخو 25 ام اس در بروز رسانی خودش از چنین قابلیت توانمندی برخوردار است که میتواند قابلیت پرواز در شب تایگر را بسیار ارتقاء دهد. سامانه شناسائی دوست از دشمن :پیش از این F-5-2000 های ترکیه به این سامانه مجهز شده اند. تایگرهای ما هم میتوانند با تکنولوژی بومی و در صورت عدم وجود دانش این کار در کشور با کمک چین و یا روسیه به این قابلیت مجهز بشوند. بخش سوم - تسلیحات و توان رزمی پوشاله / شراره : تایگرهائی که ایران خریداری نموده بود فاقد امکان استفاده از چف و فلیر ( پوشاله / شراره ) برای بقاء پذیری بیشتر در میدان نبرد بودند. اما امروزه این ابزارهای دفاعی به جزء لاینفکی در پرنده های رزمی مبدل شده اند و ضروری است که تمامی تایگرهای نهاجا به این ابزارها مجهز بشوند. هر چند ظاهرا در سال های پس از جنگ برخی از تایگرها به این امکان مجهز شده اند. هشدار قفل لیزری و راداری : ضروری است که تایگرهای ما به سامانه هشدا دهنده قفل لیزری و قفل راداری مجهز بگردند تا در برابر موشک های شلیک شده به این پرنده ها ، امکان بقاپذیری بیشتری در میدان نبرد داشته باشند. نرم افزار پرتاب بمب های سقوط آزاد : سوخو 24 در ارتقاء به مدل M2 از یک نرم افزار بهینه شده بهره گرفته است که باعث میشود تا خلبان در مناسب ترین زمان اقدام به رها سازی بمب های خود نماید. میتوان این نرم افزار را از طریق روسیه تهیه نمود و تایگرها را به این نرم افزار مسلح کرد. سامانه هدف گذاری لیزری : با توجه به توان مناسب پهپادی ایران ، امکان عملیات مشترک تایگرها با همراهی پهپادهای رزمی ، خارج از تصور نیست. حال اگر تایگر ها مجهز به سامانه هدف گذاری لیزری بشوند ، میتوانند بزرگترین نقیصه خود ( یعنی توان کم حمل تسلیحات ) را با هدایت پهپادهای رزمی ایرانی به سمت هدف بصورت قابل قبولی ارتقاء ببخشند. جنگ افزار : در این زمینه طیف متنوعی از تسلیحات هواپایه در ایران ساخته شده است که امکان نصب بر روی تایگرهای آپگرید شده پارسی را دارند. ============== به اعتقاد بنده با این ارتقاء ها و رسیدن به استاندارد جنگنده های نسل 3.5 تایگرهای ایرانی میتوانند در دوران معاصر هم ، همچنان بازو و کمک حال موثر نهاجا باقی بمانند. البته ممکن است که برخی از این بروزرسانی ها بر روی برخی از تایگرها انجام پذیرفته باشد ، اما ارتقاء کامل این گزینه هابر روی عمده تایگرها است که میتواند یک تایگر متناسب با صحنه نبرد امروزی را تحویل نهاجا بدهد و نه برخی ارتقاء های ناقص پ.ن 1 : ممکن است که برخی از این ارتقاء ها بر روی تایگر امکان پذیر نباشند. پس دوستان به بزرگی خودشان ببخشند پ.ن 2 : ممکن است برخی دوستان هم پیشنهادات دیگری برای ارتقاء تایگرها داشته باشند که خوشحال میشوم که با این پیشنهادات دوستان هم آشنا بشویم. پ.ن 3 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

سوریه ابزار و امکانات مناسب و متناسب برای تلافی همسطح حملات اسرائیل رو نداشت و بخاطر ضعف در این مورد در دراز مدت این امر باعث افزایش حملات اسرائیل، عدم تمرکز در جنگ های داخلی و سقوط حکومت مرکزی میشد.

انتشارات؟! تمام الگوی شما موجود هست و مدتهاست که سایت بر همین اساس چیده شده، و بر همین اساس هست که هیات تحریریه و طبقه بندی های موجود رو داریم، در جامعه پژوهش (حوزه دفاعی) هم متاسفانه کسی نیست که سایت رو نشناسه!، حالا هی با ما جدل کن تا نیات ما رو بکشی بیرون!،روی این متن پایین دقت کن تا پس کله منو بخونی: از 19هزار کاربر سایت 100 نفر سالی 3 تاپیک هم کفایت میکنه، ایجاد انگیزه و تشویق به تولید مطلب بصورت موردی روی هر کاربری که یک پست یا ایده رو مطرح میکنه بهتر از مشغولیت مستقیم عده ای خاص هست، هیات تحریریه کمک میکنه کسی که میخواد زکات سالانه اش رو بده، در چه حوزه ای بده که اثر کنه، بجای سازماندهی نفرات در قالب های مسئولیت آور، سازماندهی محتوا ارجح تر هست و از محتوا ارجح تر پرورش متفکر نظامی که حوزه ای رو عمیقا مطالعه کرده باشه، که البته بدست نمیاد مگر اینکه کسی عمیقا مطالب مختلف رو مطالعه و ترجمه کرده باشه و ماحصل مطالعه اش رو برای اشتراک(همون زکات واجب) بگذاره توی سایت، البته اصلا اهمیتی ندارد که زیر چتر میلیتاری و سازماندهی سایت باشد یا نه،... متن بالا رو برای داشتن یه تصویر بزرگ در نظر بگیر، فکر کن بچه ها تو بوشهر جلوی مارین ایستادن و دارن عملیات طراحی میکنند، کمتر از یک ساعت وقت دارند، نه به اینترنت دسترسی دارند و نه تجهیزات دشمن رو میشناسند... بحث رو تو استاتوس ادامه میدم.

برادر گرامی مسلما شما مسلط هستید ( و شکسته نفسی می فرمایید). اینها گمانه زنی بود و صرفا چند پیشنهاد و چون در تاپیک مربوط به ارتقای اف 14 در این مورد و مقایسه اش با راهکارهای موازی دیگه خیلی بحث نکرده بود، پس این نوشتار بنده زمینه ای بود برای استفاده از دانش و نظر دوستان برای بررسی بیشتر این موضوع. در مورد فرمایش شما : بنده قدرت تی اف 30 رو با آر دی 33 یا AL-31 مقایسه نکردم. منظور مشکل واماندگی تی اف 30 بود . به نظرم این تاپیک در این زمینه خوبه در مورد حذف بال متحرک هم کاهش هزینه و هرچه ساده و عملی تر کردن طرح مد نظرم بود. در مورد همین کوثر 1 هم اونطور که پیداست مشکل بودجه وجود داره پس طبیعیه که برای طرحی به پیچیدگی ارتقا و تولید اف 14 نیاز به سرمایه و ریسک بالاتری وجود داره. در مورد مانور پذیری میگ 23 هم باید گفت این هواپیمای نسل سه چندان مانورپذیر نبود و اگه مثلا استرایک ایگل یا سوپر هورنت را هماوردی فرضی برای این طرح بدونیم، از نظر مانور پذیری خیلی بهتر از میگ 23 هستند.

عکس بنر هنگام رونمایی کوثر عکس بنر هنگام تولید انبوه! وراه اندازی خط تولید کوثر! به درصدها دقت کنید یعنی چقدر تاثیر داره این دوماه که اون سی سال نداشته! اندازه یک دهه تلاش کردن عزیزان

اوایل دهه هفتاد شمسی بازدید فرماندهی محترم کل قوا از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوایی

درود به دوستان گرامی تحلیل گران داخلی نقص بزرگ مشتقات F-5 را ضعف موتور و ظرفیت کم حمل سوخت در عین مصرف بالا می دانند. منتقدین خارجی هم فقط نقش آموزش را برای آن در نظر گرفته اند و آن را تلاشی از سمت نیروی هوایی ایران برای فرار از مرگ می دانند. (به ویژه پس از عدم پذیرش تقاضای ایران در خرید 24 فروند یاک 130 توسط روسها) https://www.edrmagazine.eu/maks-2017 از نظر برخی از این تحلیلگران کاربری جنگنده کوثر چیزی در حد کایتها و گلایدرهایی که بین سالهای 1934 تا 1936 آلمانی ها از آنها برای آموزش خلبانهایشان استفاده می کردند هست. https://nationalinterest.org/blog/buzz/irans-air-force-dying-30017 اما یک فروند جنگنده مشتق از اف-5 تک سرنشین با اویونیک جدید می تواند با مجموعه ای از یک تیر موشک فکور، یک پاد جنگ الکترونیک و سامانه اپتیکی، سامانه فلیر و دیکوی ضد رادار، دو قبضه موشک فاطر و یک مخزن سوخت تجهیز بشود و به عنوان شکاری آلرت و اسکرامبل مورد استفاده قرار بگیرد. فرانسوی ها یک ضرب المثلی دارند که می گوید "اگر خواستی کسی را بشناسی از روی کفشش او را بشناس" در مورد هواپیمای جنگی هم شاید این موتور باشد که نقش کفش را بازی می کند. هر چند منابع غربی توان مالی ایران در ساخت و تولید موتور توربوجت ملی اوج به تعداد کافی را زیر سئوال می برند و موتورهای نمایش داده شده را بازیابی موتورهای کهنه می دانند اما اولین موتور انتخاب شده در ایران برای اقتباس و تولید مشابه یعنی J85 موتور پر افتخاری است. در ابتدا GE این موتور را به عنوان پیشران برای پهپادهایی که باید نقش دیکوی را برای B-52 ها بازی می کردند تا از موشکهای زمین به هوای روسی در امان باشند، توسعه داد. بعدها نورث روپ برای نصب روی F-5 و T-38 تالون از این موتور استفاده کرد. حتی امروز نیز نیروی هوایی آمریکا برای برخی کاربردها از این موتور استفاده می کند و قصد دارد آنها را تا 2040 در خدمت نگاه بدارد. آزمایشگاه سامانه های پیشرانه ناسا که در سال 2009 تخریب شد، تستهای وسیع و پر هزینه ای روی موتورهای F100، TF30، FY-401 و J85 انجام داده بود. https://www.nasa.gov/pdf/696956main_PursuitPower-ebook.pdf این موتورهای قدیمی دارای سامانه هیدرولیکی-مکانیکی و الکترومکانیکی کنترل سوخت بودند که مستقیم توسط خلبان کنترل می شد که نسبت به نسل اولیه موتورهای جت آلمانی تفاوت اصولی خاصی نداشت. با وجود چنین موتوری طبیعتا مداومت پروازی مشتقات اف-5 هم کم خواهد بود. موتورهای قدیمی دارای مشکلات زیر بودند: هزینه نگهداری بالا، مصرف سوخت زیاد، ارتعاش و صدای زیاد، آلایندگی بالا، نداشتن حفاظت در مقابل استفاده نادرست، نداشتن افزونگی در کنترل به هنگام بروز نقص فنی در سامانه کنترل، بروز استال در کمپرسور به دلیل تغییر ناگهانی در تراتل گاز موتور، راه اندازی موتورها تقریبا نیمه دستی بود، موتور و بقیه اویونیک یکپارچگی نداشت، سامانه تشخیص عیب خودکار و مانیتورینگ سلامت موتور و ارتعاشات وجود نداشت، ذهن خلبان درگیر پارامترهای زیادی از موتور بود به ویژه در تامکت، سامانه فاقد قابلیت تحمل خطا بود و سامانه های کنترل سوخت وزن زیادی داشتند. آمار سوانح نشان می داد که در اکثر موارد اشتباه خلبان و سرعت واکنش ناکافی خلبان در کنترل موتور های پیچیده باعث بروز خسارات جانی و مالی شده است به همین دلیل گرفتن کنترل موتور از خلبان توجیه عملیاتی یافت. از این رو در 1976 طی قرار دادی بین نیروی دریایی آمریکا و پرات اند ویتنی تصمیم گرفته شد که سامانه کنترل و مانیتورینگ خودکار برای موتورهای توربوفن به ویژه برای موتور TF30 که استالهای آن خلبانها را آزار می داد ایجاد گردد. http://proceedings.asmedigitalcollection.asme.org/data/Conferences/ASMEP/83880/V002T02A022-83-GT-234.pdf تنها حذف نیاز به تنظیم موتور برای 300 فروند تامکت سالیانه 1 میلیون دلار صرفه جویی در سوخت و 500 هزار دلار صرفه جویی در نفر ساعت به همراه داشت. در کنار سبک سازی سازه اف-5 با استفاد از مواد جدید و حذف پرچ ها با استفاده از جوش های پیشرفته لیزری و کاهش چند ده کیلویی وزن با جایگزینی سیستم تولید توان بر اساس ترانسفورمر هسته آهن با سیستم بر اساس ترانسفورمر هسته فریت و خنک سازی و چگالش هوای اطراف پایگاه های هوایی با گسترش استاندارد فضای سبز برای افزایش بازده موتورهای جت هنگام تیکاف، سامانه خودمختار کنترل دیجیتال یا FADEC می تواند پاسخی برای مشکل برد عملیاتی و مداومت پروازی مشتقات اف-5 با کاهش اساسی مصرف سوخت (به طور متوسط 15%) به ویژه در پرواز کروز باشد. همانطور که در صنعت خودرو با ظهور ECU ها مصرف سوخت و آلایندگی کاهش یافت و عمر کاری موتور بهبود داده شد و قابلیت تشخیص خطای خیلی بهتری برای موتور ها بدست آمد، در صنعت هوانوردی هم همینطور است و کم کم به سمت استفاده از Digital-electronic-control-unit رفتند. http://uupload.ir/files/vk2_fadec_fig1.png که FADEC نوعی از این سامانه کنترل دیجیتال است. ساخت سخت افزار یک سامانه FADEC کار چندان مشکلی نیست اما ساخت نرم افزار آن برای کشوری مثل آمریکا دست کم 6 سال به طول انجامید و نیازمند مهندسی الزامات دقیق و پیاده سازی توسط افراد با تجربه و خبره است. در شکل زیر یک سامانه FADEC برای موتور پیستونی را مشاهده می کنید. شرکتهای خودرویی اولین توسعه دهندگان این سامانه برای موتورهای پیستونی بودند. http://uupload.ir/files/4u7b_fadec_img_1035_1000_01.gif در شکل زیر یک سامانه FADEC برای موتور توربوفن ساخت BAE-systems را مشاهده می کنید http://uupload.ir/files/s04w_fadec-electron-boeing-777.jpg سامانه های کنترل خود مختار دیجیتال موتورهای جت مشکلاتی هم دارند که عبارتند از: از دست رفتن کنترل در صورت قطع شدن برق ژنراتور یا خالی کردن باتری(که کم سابقه هم نیست) از دست رفتن کارایی موتور و کاهش آن به حداقلی که فقط برای فرود ایمن کافی باشد در صورت بروز اشکال برای سامانه های الکترونیک به نحوی که خلبان دیگر هیچگونه امکان دستی برای دوباره روشن کردن موتور، کم و زیاد کردن قدرت خروجی موتور و ... نخواهد داشت. در صورت بیرون زدن عیب طراحی، افزونگی دوگانه FADEC کمکی نخواهد کرد در حالیکه این افزونگی در صورت بروز خطای اتفاقی نقطه ای بر روی یکی از سامانه های FADEC کاملا قابلیت تحمل دارد و اصولا FADEC برای چنین وضعیتی طراحی شده است بنابراین اجرای آنالیز مدار در بدترین شرایط ممکن و مقادیر تلرانس قطعات و خطای مونتاژ و ... باید حتما در عمیق ترین شکل ممکن انجام بشود. Sneak-Circuit-Analysis هم باید انجام بشود. در مقایسه با سیستمهای هیدرومکانیکی، آنالوگ یا دستی، FADEC پیچیدگی بیشتری دارد. پیچیدگی هم برابر است با باگ. به دلیل پیچیدگی، هزینه-زمان توسعه و اعتبار سنجی بیشتری دارند. در لحظات بحرانی و حساس مثلا برخورد قریب الوقوع با زمین، FADEC از وارد کردن فشار خارج از ماکزیمم نامی به موتور توسط خلبان جلوگیری می کند که می تواند برعکس عمل کرده و به جای حفاظت از موتور باعث نابودی کامل موتور و خلبان و کل هواپیما گردد. علی رغم تلاشهایی که روی موتور TF30 شد اولین جنگنده ای که رسما از تکنولوژی FADEC استفاده کرد یک فروند شکاری اف-15 در 1981 بود. مرکز تحقیقات پرواز Dryden وابسته به ناسا که اولین جایی بود که توانست سامانه هدایت هیدرولیک را حذف کند و یک هواپیما را با روش پرواز با سیم به پرواز درآورد، یک فروند شکاری F-15A را تصاحب کرد و روی موتور F100 آن با موفقیت سامانه FADEC خود را نصب نمود و تست های پروازی را انجام داد. موفقیت این پروژه بود که باعث شد نیروی هوایی ارتش آمریکا برای همه شکاری های خود این سامانه را سفارش بدهد. استفاده از FADEC ها در موتورهای توربوفن روسی هم باب شده است به طوری که نسلهایی از RD-33 و نسلهایی از AL-31 به FADEC تجهیز شده اند. ساختار FADEC: http://uupload.ir/files/qzs9_fadec.png وظیفه این سامانه به صورت خلاصه عبارت است از: کنترل هوای ورودی به کمپرسور (که برای پرنده ای مثل قاهر ضروری به نظر می رسد)، کنترل سامانه سوخت در همه حالتها به ویژه پس سوز،کنترل ارتعاشات، کنترل قدرت خروجی موتور، کنترل فرایند استارت و جرقه زنی، کنترل روانکاری و ... . ورودی سامانه FADEC از هواپیما: دمای محیط، ارتفاع، سرعت بر حسب ماخ، زاویه حمله، فشار ضربه، وضعیت ارابه فرود، سیگنالهای مربوط به پرتاب موشک و راکت و ... . ورودی سامانه FADEC از موتور هواپیما: وضعیت اهرم تراتل، دور موتور در دقیقه، دمای گاز خروجی توربین، مساحت نازل خروجی، وضعیت فلاپهای داکت فن، دمای یاتاقان، ارتعاش موتور، فشارهای مختلف درون موتور و ... . بکارگیری سامانه FADEC در تمام موتورهای جدید و این حقیقت که برای هر موتور یک سامانه جداگانه توسعه داده شده است که هزینه های بسیار لجستیکی و تحقیق و توسعه در بر دارد باعث شد که دکتر علیرضا ر بهبهانی به عنوان متخصص نیروی هوایی ارتش آمریکا پروژه های تحقیقاتی در این زمینه انجام داده و گزارشاتی به چاپ برساند. ایشان پیشنهاد یک پلتفرم هوشمند ژنریک برای بکارگیری در طیف وسیعی از هواگردها را داده است. برخی مقالات ایشان: https://pdfs.semanticscholar.org/presentation/38fe/56dfa1e4fbb6744eead224c545687cea144c.pdf https://pdfs.semanticscholar.org/f3f9/821170be0c5ba1db0531f5d423b940508f5f.pdf http://www.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/a478472.pdf هر چند مطابق آنچه در کتاب پروفسور سعید فرخی استاد دانشکده هوا فضای دانشگاه کانزاس آمده http://libgen.io/book/index.php?md5=D80A0BE074683D4288B37A29E898FA00 سامانه هایی اینچنین باعث کاهش مصرف سوخت به میزان 12 تا 20 درصد، افزایش توان موتور هنگام تیکاف به میزان تقریبی 5%، پرواز نرم تر با ارتعاش و صدای کمتر، راحتی استفاده (نیاز به تنها یک اهرم تراتل دارد) و ریستارت ساده موتور حین پرواز و قادر به استارت داغ موتور روی زمین است اما تجربه به کارگیری ECU های ناپایدار اوکراینی در موتور هواپیمای ایران-140 برای ما تجربه ایمنی نبود. ساخت سامانه کنترل الکترونیک در ایران زمانی شروع شد که به یکباره شرکتهای اروپایی از دادن ECU موتور با استاندارد یورو 2 به ایران با هدف فلج کردن کشور خود داری کردند که در زمان کوتاهی دست کم 3 شرکت فعال در صنعت خودرو اقدام به نمونه سازی سخت افزار با استانداردهای اروپایی نموده و کم کم با صرف هزینه-زمان زیاد و مرارت فراوان اقدام به بدست آوردن دانش فنی نرم افزار کنترل موتور خودروهای موجود کردند و از فلج شدن صنعت خودرو جلوگیری گردید. (بعد از برجام اروپایی های دوباره به بازار باز گشته متعجب از ECU های ساخت داخل نمونه پیشرفته تری از ECU را به بازار داخلی عرضه کردند با قیمتی پایین تر تا اینکه دوباره رفتند) تلاش بر روی توسعه سامانه های کنترل موتور دیجیتال همچنان برای رسیدن به کیفیت های بالاتر ادامه دارد و بستر بسیار خوبی است برای انتقال فناوری به سازنده موتور اوج تا موتور مربوط به قرن گذشته با فناوری روز بهبود داده شود. بسیاری از کشورها قادر به ساخت سخت افزار موتور در صنعت خودرو هستند اما آنچه که یک موتور را به استاندارد یورو 5 یا 6 می رساند در واقع نرم افزار انحصاری پیشرفته درون سامانه کنترل و سامانه پالایشگاه دود است که گلوگاه خودرو محسوب شده و معدودی از کشورها قادر به ساخت آن با کیفیت مناسب هستند. به همین ترتیب ساخت سامانه FADEC برای موتورهای جت کاری ساده نیست و نیازمند سرمایه گذاری مناسب است اما نیاز به شروع از صفر نیست و سابقه خوبی در کشور وجود دارد.

یکی از موفق ترین راهکارها / راهبردهای کنونی برای پیروزی نظامی سوآرم موشک ( کروز / بالستیک / پهپاد) هست که حتی با بکارگیری پدافند لیزری در صد موفقیت پدافند خیلی پایین است.

ایران در سوریه باید روی الینت بیشتر از پدافند متمرکز بشه.

در اینصورت با توجه به قدرت کمی نیروی هوایی دشمن آیا سامانه های کوتاه برد یا میانبرد هم نهایتا تاثیر خاصی خواهد داشت؟ اگر چند موشک هم از ده ها موشکی که برای یک هدف هزینه می کنند ( در حمله اول به کسوه در یکی از رسانه ها اشاره شده بود که از چند تیر موشک غیرمسلح هم به عنوان دیکوی استفاده کرده بودند، حالا بحث جنگ الکترونیک و ... به کنار ) به اهداف اصابت کنه دشمن به هدفش رسیده با توجه به کمبود امکانات ما در سوریه و مازاد! امکانات دشمن در خاک خودش. تا وقتی پرنده هاش تهدید نشند و یا تهدید متقابل وجود نداشته باشه در تلافی تهاجم ( حتی در حد شلیک همون کاتیوشاها ) به نظر هر چند مقابله با حتی نیمی از موشک های شلیکیش هم به هر حال کمک کنندست ولی خب توان تسلیحاتی پدافند تحلیل میره به شدت و از طرفی هر بار هم چند واحد پدافندی و راداری نابود میشه. یک مورد هم باید به یاد داشت این رژیم در چند دوره اخیر جام جهانی همیشه یک تحرکی داشته، این بار که خصوصا روسیه هست میزبان و مشغولیتش به اون شاید از سوریه هم فارغش کنه و ترجیح بده زیاد مشغول نشه ولو به خاطر افکار عمومی، به نظرم یک تهاجم همه جانبه کوتاه مدت از این رژیم به سوریه با بهانه ایران برای نابودی هر چی باقی مونده ( نه حکومتی که نظامی بیشتر ) بعید نیست. یعنی یک تهدید بسیار جدی هست با صحبت هایی نظیر صحبت وزیر مسکنشون امروز که گفته بود تا تنور داغه باید نون را چسبوند.

دیگه این یکی شاهکار بود اگر حرکت ناشیانه بوده. برای همین گمانه زنی میشه قبل یا بعد تهاجم بوده. چون سامانه بنا به تصویر مستقر هم نبوده ( جک ها بالا بودند ) و برای لود دوبارش هم کاری نشده بوده. هر چند اگر قبل و بعد هم بوده باز سهل انگاری کردند، پیاده شدند اون گوشه قبل از انتقال سامانه خاطره تعریف می کنند گویا. ( البته این در ارتش های کمتر دارای نظم دیده میشه که هیچوقت طبق یک فرآیند از قبل تعیین شده یا پروسیژر اصطلاحا عمل نمی کنند که مثلا طبق چک لیستی وظایفشون در قبل-حین-بعد تهاجم تا تحویل پست مثلا را انجام بدند قدم به قدم ) این دو مورد اخیر تا جایی که یادم میاد قبل تصاویر خود ارتش به نظرم اعلام کرده بود. مثلا در مورد اخیر انهدام کامل یک انبار مهمات و یک رادار و خسارت چند واحد پدافندی. به هر حال وقتی دشمن مقابلت از توان بالایی برخوردار هست در چنین حملاتی به نظر باید خسارات اعلام بشه چون در عمل افکار عمومی با توجه به توان نظامی/رسانه ای/تاریخی دشمن مدنظر، خسارت ها را شاید بسیار بیشتر محسوب کنه نسبت به واقعیت حتی.

تهاجم های بیشتر از طرف رژیم صهیونیستی قطعا رخ می ده. از طرفی به منافع ایران و از طرفی به زیرساخت های سوریه با دو هدف نابودی خود زیرساختها و تولید فشار در بین مسئولان و افکار عمومی سوری ضد حضور ایران. باید پیش بینی و برنامه ریزیهای لازم صورت بگیره تا خسارات تا حد امکان کاهش پیدا کنه. خوب می شد دوستان راهکارهاشون را در این زمینه اعلام کنند در مقطع فعلی با علم به سیطره ی اطلاعاتی و نظامی وسیع دشمن و شرکاش در سوریه که چطور بدون آسیب نظامی و جانی و روانی زمان بخریم تا موعد پاکسازی جنوب سوریه و پاگیری تشکیلاتی مثل حزب الله در سوریه توسط نیروهای شیعی و علوی بومی و فلسطینی و مثلا مهاجر عراقی . بعد از آزادسازی تدریجی صحرای مرکزی سوریه، اگر تهدید امریکا از سمت شرق فرات و تنف را دقت کنیم و در نظر داشته باشیمش به نظر مناطق مابین سخنه و میادین فضای مناسبی است از نظر برد مسافت برای پایگاه های مرکزی ( البته به صورت زیرزمینی ) و پراکنش سایر پایگاه ها به صورت پر تعداد و ساده از نظر نفرات و امکانات و تجهیزات باز هم به صورت زیرزمینی تا حد امکان. هنوز هم به نظرم از امکاناتی که تروریستها در مناطقی مثل غوطه و پاکت حمص و حما ایجاد کردند میشه استفاده کرد عجالتا به عنوان مراکز پراکنده فرماندهی و دپوی تسلیحات. هر چند در اون مناطق جاسوس و .. هم وجود داره به نسبت و کار شاید کمی سخت تر باشه.

وزیر مسکن صهیونیستها امروز گفته تا تنور داغه باید نان را بچسبونیم و ریشه ایران در سوریه را خشک کنیم. همچنین اضافه کرده که ایران را همونطور که وارد سوریه شد، خارج می کنیم و الان که این فرصت وجود داره از این فرصت استفاده خواهیم کرد. خباثت این رژیم و برنامه قبلیش به نظرم حتی از قبل هم مشخص بود، جایی که لیبرمن چند وقت پیش در مصاحبه با ایلاف سعودی گفته بود در سوریه ایران و گروه های دیگه در حال جنگند، نوش جونشون، بهشون خوش بگذره! بزار بجنگند ولی حالا که نیروهای ایرانی تقریبا از نبردها به دورند شروع کردند به هدف قرار دادن نیروهای ایرانی و زیرساختهای عمدتا نظامی سوریه که در جنگ توسط تروریستها نتونستند خود تروریستها بهشون ضربه ای وارد کنند و حالا به قول این وزیر فرصتش مهیاست برای این رژیم تا هم انتقام از ایران بکشه و هم خیالش را از نابودی کامل توان سوری ها. پشت گرمی ترامپ و عربستان فعلی هم بی تاثیر نیست، باید توجه داشت که در صورت هرگونه درگیری این بار آسمان عربستان با کمال میل در اختیار این رژیم خواهد بود قطعا و یکی از مسیرهای اصلی برای رسیدن به مرزهای ایران توسط idf . بازدید ها از جنوب توسط مقامات نظامی هم افزایش داشته و امیراسماعیلی هم امروز از پدافند مستقر در بوموسی بازدید کردند. یک نکته بی ربط هم اعلام ترکیه مبنی بر استقرار اف-35 های تحویلیش در نزدیک مرزهای شرقی است. و همچنین پیشنهاد روس ها برای دریافت پانسیر به همراه سامانه های اس-400 برای محافظت از اونها. ( بعد ایران را در توان نظامی با امثال ترکیه مقایسه می کنیم، کم مونده برای تحویل سلاح بهش التماس هم کنند. )

به نظر می رسید یک پهپاد باشه با توجه به حرکات و حالا آسیب هم شاید این را تایید کنه. ولی همچنان لود نشدن سامانه پس از مصرف موشک ها و حضورش در اون نقطه غیر معمول و چند سوال دیگه هست که بی پاسخه. تنها میشه این فرض را داشت که پس از فروکش کردن موج حملات هوایی، سوری ها به گمان پایان یافتن حملات سامانه را از محل استتار خارج کردند و در حال انتقالش بودند که اون توقف بنا به دلایلی انجام شده و از سامانه هم خارج شدند و در این لحظات صهیوینستها با پهپاد انتحاریشون مورد هدف قرار دادنش. ( که باز هم عجیب هست توقف در اون نقطه و عدم تلاش برای لود مجدد که انگار به عنوان هدف اوردند سامانه بی دفاع را کاشتند وسط سیبل ) پ ن: جالبه برخی تغییرات در مورد ارتش سوریه، حالا بعد از حملات خسارات را تا حدی شاید اعلام می کنند ( در این حمله اعلام کردند که یک رادار و انبار مهمات کاملا منهدم شد و چند واحد پدافندی خسارت دیدند ) و تصاویر را هم منتشر می کنند. برای همین مشکوک هست ادعاهاشون. قبل از اینکه سامانه را کامل مستقر کنی اون تعداد موشک هاش را دپو کنی! حالا هم که بعد از اروپا کاخ سفید بیانیه بارون را شروع کرده که دنیا باید تجاوز ایران از سوریه به متحد ما را جلوگیری و محکوم و برخورد کنه. مثلا اسراییل در این مدت داشته به سوریه و به اذعان خودش پایگاه های ایران گل هدیه می داده!! و نه موشک. واقعا چه طور در این وضعیت از مذاکره و توافق و تفاهم با قطعیت و اطمینان صحبت میشه، استانداردهای انچنین دوگانه و مستثنی سازی رفتارها و کشورها نهایت همه اینگونه موارد را اگر دستها خالی باشه نهایتا خوش بینانش میشه چیزی شبیه برجام ناقص الاجرای اوباما و یا ترامپیزه شده کنونی.

دو سامانه راداری منهدم شده در جریان حمله صیهونیستها

قطعا که این نه برای نیروهای نظامی که ما ایرانی ها کلا صادق هست و تقریبا هیچ فرد و یا ارگانی نیست که اینچنین نباشه، از رانندگی خود ما گرفته و ده ها خطری که از بیخ گوش گذشته و ولی همون رفتار تکرار شده در سطحی ساده تا اشتباهات مدیریتی و فردی و جمعی و سازمانی و ... ولی خب گاهی ضربه میتونه چنان سخت باشه که تا مدتی لااقل احتیاطمون را بیشتر کنیم تا چندی بعد که همه چیز یادمون میره و البته اهمیتش در جایی بسیار بیشتر باشه قاعدتا. هرچند بوده زمان هایی که غافلگیر شدیم از عملکرد نیروهامون. نمایشگاهی که سپاه در حضور رهبری چندین سال پیش برگزار کرد تقریبا بسیار کم تجهیزات موجودش جایی بحث شده بود که دیدیم اکثرشون هم به تولید رسیدند و عملیاتی هم شدند. شاید مواردی دیگه هم بوده در این سال ها که هیچ وقت برای ما آشکار نشده مثل انتقال سلاح به حماس و حزب الله و حتی یمنی ها در اوضاع بسیار دشوار و موارد بسیاری دیگه. همه به توان دشمن واقفیم، نه فقط به خاطر نظم و مدیریت و علم بلکه واقعا به علت توان عظیم مالی تقریبا نامحدود در این زمینه در مقایسه با ما و نظامی و تسلیحاتی و اطلاعاتی و جاسوسی (تقریبا از هر قومی و کشور و خلقی! مزدور و جاسوس دارند در تمام جهان در یک مورد با علل گوناگون ) خصوصا با رویدادهایی مثل ترور سمیر قنطار، جهاد مغنیه و ... ولی: به نقل قولی: نقد کردن و همیشه منتقد بودن کاری نداره، این خوشبینی هست که جرات می خواد!

گویا بعد از یک حمله راکتی به ادعای لیبرمن بی ثمر idf علاقه داره تا از قهرمان بازی هاش بیشتر برای مردم سرزمین های اشغالی نطق کنه. اون حمله که قطعا کار صهیوینستها بود. خباثتشون که برای امثال زیباکلام هم بیشتر باید نشون داده بشه ( شاید واقعا اخبار خارجی را پیگیری نمیکنه! ) اینه که بر فرض ادعا ایران در حال استقرار یک سامانه پدافندی در کشور متحدش بوده و در متن ذکر شده بحث شد ممکنه نیروهای ایرانی هم کشته بشند در مراکز که گفتیم به جهنم! باید این کار انجام بشه و به ادعا نزدیک 25 ایرانی کشته و 35 نفر زخمی شدند. ما چیزی برای رد این موضوع نداریم ولی استنادی که در جایی از متن میکنه به خبر نیویورک تایمز مبنی بر نابودی 200 موشک زمین به هوا خب اون هم برای سامانه های تازه ساخته شده ایرانی عجیب هست که اوالا این مقدار موشک جایی که بارها مختصاتش به عنوان یک انبار مهمات شناخته شده، نزدیک به مواضع تروریستها و در معرض آتش ( تصاویر انتشار یافته حاکی از انهدام ده ساختمان سوله مانند بود در حما ) بحث شده انبار شده باشه. بعد تازه اون همه در یک جا و اون هم قبل احتمالا راه اندازی سامانه ها ( این حمله یکی از حملاتی بود که هیچ خبری از واکنش پدافندی حتی خود سوری ها بهش منتشر نشد ) در تعداد 200 عدد. یک بار هم گفته شد اگر سپاه چنین کاری کرده درس بزرگی بوده براش که دیگه از این کارها نکنه! اون هم با حملات چندی پیش به تیفور و تجربه نفوذ به عمق و اشراف اطلاعاتی دشمن. در حلب هم تصاویر سوله آسیب دیده و خود تصاویر حمله تهاجم بزرگی را نشون نمیداد بر خلاف حما که به علت حمله به یک انبار مهمات خب سر و صدای زیادی داشت. پ ن: سپاه از خود سوریه و تجربه تروریستها در برابر نیروی هوایی سوری/روسی هم درس نگرفته باشه، از تونل های حماس هم درس نگرفته باشه، بچه های حزب الله که دوش به دوش هستند در سوریه با بچه های سپاه و تجربیات ارزشمندشون در تهاجم های مختلف و جنگ 33 روزه و سال ها بازی اطلاعاتی با ارتش صهیونیستی دائم در آسمان لبنان. بعد تصمیم گرفتند به قول واریور زیر چشم روس ها و البته خود امریکایی ها و صهیوینستها پدافند را از تهران بردارند ببرند روی یک تپه توی انبار مهمات سوری بیخ گوش مرزهای تروریستها و مناطق اشغالی اون هم به تعداد 200 تا یکجا انبار کنند؟!

چون پایگاه های اصلی ایرانی ها در حلب و دیرالزور بود هم از اسرائیل دور بود و هم زیر پوشش روس ها بود

لینک بالا نمیاد ولی از کانال دیگه شنیده بودم حمله کار اسرائیل بوده و نوع حمله هم تایید کننده این مطلب بود فقط سوال اینه که چه سیستمی تو اونجا هدف بوده ؟ و چرا اینطور بی دفاع؟

منبع خبر کجاست؟ درصورت صحت خبر خیلی از فرضیات ما تایید میشه و حق داره اسرائیل بترسه فقط تنها سوالی که پیش میاد اینه که سپاه قدس با این همه تجربه تو لبنان و غزه، چرا بی دفاع داره عمل میکنه؟ داستان سنگرسازان بی سنگر است یا بی توجهی؟

باید چیزی باشه که بشه تستش کرد ... وقتی نیست ، چی رو تست کنند !؟ بعدش هم اگه غلاف لیزری و بینایی هم در واقعیت وجود داشته باشه ( در صورت ادعای وجود و تحویل انبوه به نیرو ، حداقل 2 تا ویدئو از تست آزمایشش بیارید ) باید بروند و این غلاف لیزری ادعایی رو با سیستم برق و کامپیوتر هدف گیری اف 5 سازگار کنند ، بعد بروند پاد براش بسازند و حداقل دو یا 3 بار تستش کنند .... مسلم هست که درست کردن یک نمایش با این سازه ی زنگ زده آسان تر هست .... http://www.iribnews.ir/files/fa/news/1397/8/12/2800263_957.jpg نکردن لااقل یک سند بلاست بهش بزنند ... تازه عکس Full HD هم ازش گرفتن ... اگه دقت کنید ، جای وصله پینه ها رو هم مشاهده می کنید ... در این تصویر هم عزیزان ژست اسپایدرمن گرفتند و بدون هیچ تجهیزات ایمنی روی بدنه ی خسته ی این اف 5 ها نشستند که مثلا کار فنی کنند .... کار فنی که همه ش نگران افتادن باشی به درد لای جرز دیوار می خوره ....