بخش دوم خوب ، در خصوص فیتر باید گفت با توجه به ماموریت پشتیبانی نزدیک این هواپیما ، شاید ارتباطی با عملیات شناسایی هوایی نداشته باشد ، اما براساس اطلاعات منتشر شده ، روسها از سال 1982 ، بتدریج 8 فروند پرنده شناسایی بلند پرواز MIG-25 R FOXBAT .B را به نیروی هوایی این کشور تحویل دادند که به طور مسلم ، نقش پررنگی در افزایش توانایی های شناسایی عراق ایفا نمود . در تاریخ مورد نظر ، 5 سپاه ارتش عراق ( یکم ، سوم ، چهارم ، ششم و هفتم ) و یک سپاه گارد در منطقه حضور داشتند که در سپاه های عادی ، دو گردان توپخانه ( هر کدام 18 قبضه توپ ، جمعاً 36 قبضه ) و در سپاه گارد ( 3 گردان توپخانه شامل توپهای 130 م.م ، 155 م.م و راکت اندازهای BM-21) وجود داشت که با توجه به تعداد سپاه ها ( 4 سپاه ) ، جمعاً 144 قبضه توپ و راکت انداز ( با جمع قبضه های سپاه گارد چیزی در حدود 200 قبضه ) می بایست وجود داشته باشد که این مساله رقم 2000 توپ را یک مقدار غیر قابل می کند . در مورد استفاده عراق از تجربه والفجر8 برای مقابله با واحدهای ایرانی : " عراق وقتی دید که باید در زمین پدافند کند ، توان سازمانی خود را متمرکز نمود و قرارگاه ها و سپاه های خود را بر اساس این تمرکز ، در خطوط مقدم خود گسترش داد .عراق با استفاده از توان مهندسی فوق العاده خود ، یک پرده پوششی قوی در مرز ایجاد نمود . یک توان سازمانی دیگر هم داشت که هر کجا آن توان اطلاعاتی قرارگاهی اش خبر می داد که یک احتمال خطر وجود دارد ، با آن توان سازمانی عمل می نمود ( استقرار واحدهای جیش الشعبی و پیاده نظام عادی در خطوط مقدم و استقرار واحدهای نخبه گارد ریاست جمهوری در عقبه سپاه ) ابزارهای اطلاعاتی عراق برای افزایش توان اطلاعاتی خود عبارت بود از : الف- دیده بانی : وجود دکل های 42 متری و 100 متری در منطقه این امکان را به دشمن می داد که همه جاده های منطقه بویژه جاده های حاشیه اروند و جاده های عمود بر آن را زیر نظر داشته و اقدامات مهندسی ایران را ثبت نماید ب- اعزام واحدهای گشتی- شناسایی : وظیفه این نیروها بیشتر ثبت کمیت های نیروهای عراقی بشمار می آید . ج: اعزام نیروهای اطلاعات رزمی در عمق : واحدهای غواص عراقی ماموریت شناسایی عمیق در داخل مواضع ایرانی ها را بر عهده داشتند . د: عکس هوایی : عراق به طور متوسط هفته ای یکبار توسط پرنده های شناسایی نظیر MIG-21 R و یا MIG-25 RB از مناطق مختلف تصویر تهیه می نمود . همچنین با استفاده از توان اطلاعاتی ماهواره ای غرب ، همه تغییرات در سطح زمین شامل جاده ها ، مواضع توپخانه ، زاغه های مهمات ، قرارگاه ها را ثبت می نمود . ه - رادار رازیت : ارتش عراق با دراختیار داشتن تعداد زیادی از این نوع رادار ، که 40 کیلومتر برد داشت میتوانست در همه گونه شرایط آب و هوایی تمامی اهداف متحرک را تا ارتفاع 300 متری شناسایی نماید . و- ستون پنجم - تردد افراد مختلف در مناطق عملیاتی عملا" این امکان را به دشمن می داد تا با استفاده از عناصر نفوذی ، دست به جمع آوری اطلاعات بزند . ی- شنود : عراق با استفاده از تجهیزات پیشرفته ، امکان شنود شبکه مخابراتی خودی را داشت . علاوه بر این ، ژنرال وفیق السامرایی ، افسر مسئول و رابط میان این سازمان و نمایندگان سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده در کتاب خود با عنوان " ویرانه دروازه شرقی " می نویسد : " سرویس های اطلاعاتی آمریکا از اوایل سال 1982 در زمینه کمکهای اطلاعاتی از سایر کشورها جلوتر بودند . این سرویس های اطلاعاتی ، مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما می گذاشتند که بوسیله تجهیزات فنی یا انسانی تهیه شده بود . ما به راحتی می توانستیم تصویر سربازانی که در پادگانهای آموزشی در حال آموزش بودند را مشاهده کنیم تا جایی که اگر این نیروها در مراسم رژه ، دست و پای خود را اشتباه حرکت می دادند ، در این تصاویر بطور واضح مشخص می بود . در این تصاویر هنگامی که کارخانه های سیمان را بررسی می کردیم ، تعداد کیسه های سیمانی که که در یک مرحله بارگیری می گردید ، قابل شمارش می بود . ماهواره ها ، کلیه تحرکات نیروهای ایرانی را در جبهه ، زیز ذره بین گرفته و از حرکات واحدهای زرهی ، قبضه های توپخانه ، قایق ها در مناطق هور تا جابه جا شدن قرارگاه های تاکتیکی ، دپوهای تجهیزات پل سازی و حتی نتایج حملات هوایی و موشکی ما ، برای ما اطلاعات ارزشمندی را فراهم می نمودند . کمک روسها به گفته وفیق السامرایی : ما در مراحل مختلف جنگ ، از روسها نیز اطلاعات ارزشمندی از ایران دریافت می کردیم . این اطلاعات در جریان کنفرانسهای اطلاعاتی که هر شش ماه یکبار در بغداد یا مسکو منعقد می گردید ، در اختیار ما گذاشته می شد . من ( ژنرال السامرایی ) در یکی از این سفرها به مسکو رفته و با ژنرال کراخمالوف ، رییس بخش خاورمیانه اداره اطلاعات نظامی شوروی (GRU) ملاقات کرده و اطلاعات لازم را دریافت می کردم . کمک آمریکایی به عراق : از سویی دیگر کمک های اطلاعاتی آمریکا به عراق و مشاوره های نظامی این کشور در صدر توافقات دوجانبه میان صدام و نماینده ایالات متحده در سال 1986(1365) قرار داشت . آمریکایی ها در مورد الگوی های فعالیت نیروی هوایی ایران اطلاعات ذیقیمتی در اختیار عراق قرار می دادند . این اطلاعات که توسط پرنده های پیش اخطار هوابرد E-3 آواکس مستقر در یک پایگاه هوایی در نزدیکی ریاض جمع آوری می گردید ، از طریق سامانه های ارتباطی ویژه بطور مستقیم دراختیار واحدهای پدافندی و اسکادرانهای تهاجمی عراق قرار می گرفت . الگوی جنگ متحرک که براساس آموزه های ژنرال دن استاری توسط عراق به کار گرفته شده ( به میزان تحرک ارتش عراق پس از بکارگیری استراتژی دفاع متحرک دقت کنید ) پی نوشت : 1- استفاده از این مطالب با ذکر منبع ( MILITARY.IR) ، موجب امتنان است با سلام به هیچ عنوان فرموده شما منفی نگری نیست ، به همین دلیل هست که اعتقاد دارم به همین دلیل سه مرحله یا سه قسمت مجزا برای واکنش وجود دارد ، 1- محل ذخیره اصلی که تحت هیچ شرایطی نشان داده نمی شود (وضعیت سفید ) 2- دپوی تاکتیکی برای زمانی که بطور مثال ، وضعیت در حالت زرد ( خطر یا پیش بینی حمله ) قرار داشته باشد .( ایجاد یک شرایط امن برای آماده سازی موشک ) (با توجه به زمان مورد نیاز برای آماده سازی این موشکها ، سوخت گیری ( شارژ افقی یا عمودی ) و .... 3- نقطه شلیک اصلی که موشکها پس از سوخت گیری و مسلح شدن کلاهک ، برای اجرای عملیات به آن نقطه می روند . این سه مرحله منطقی به نظر می رسد و علی الظاهر برای افزایش ضریب اطمینان بخشی برای جهت عدم کشف موقعیت استقرار لانچر و موشک قبل از پرتاب (با توجه به اینکه دشمن سیستمهای کشف را در هوا و فضا در اختیار دارد و یک برتری راهبردی را به آن می دهد ) طراحی شده است . ( شاید طراحی این مراحل ، در نتیجه درس گرفتن از تجربه عراق در سال 1990 و کم رنگ کردن توانایی حریف در حوزه نیروی هوایی باشد ) پی نوشت : 1- یگان های موشکی ارتش عراق در جنگ سال 1991 ، بلافاصله پس از شروع درگیری در صحرای غربی این کشور پراکنده شدند و تا آخر جنگ با موفقیت ( حداقل در شلیک و نه اصابت دقیق ) ماموریتهای خودشون را انجام دادند ( هرچند این موفقیت بیشتر تاکتیکی بود تا اینکه روی نتیجه جنگ تاثیری بگذارد ) . اینکه گفته می شود موفقیت تاکتیکی ، بدین دلیل هست که فرماندهان ائتلاف علیرغم استفاده از سیستمهای مختلف کشف ( از پرنده های جی - استارز تا ماهواره های مجهز به حسگرهای مادون قرمز برای کشف حرارت ناشی از شلیک ) همواره از اینمساله شکایت داشتند که پیدا کردن لانچرهای عراقی به مانند جستجو در انبار کاه برای یافتن سوزن هست . 2- تجربه عراق و ائتلاف محدوده برد موشکهای اسکاد ، الحسین و العباس در جریان جنگ 1990 نقشه پراکندگی لانچرهای عراقی در جنگ 1991و ماموریتهای هوایی ائتلاف برای شکار لانچرها آمار رسمی از شلیک موشکهای عراقی و تعداد سورتی های انجام شده ائتلاف برای شکار TEL های عراقی 17ژانویه تا 28 فوریه 3- فرمانده وقت یگان موشکی عراق ، ادعا می کرد ، تمامی لانچرهای عراقی ، در تمام دوره جنگ ، بطور مداوم در حرکت و جابه جایی بودند و طبیعی است ، این حرکت و جابه جایی مداوم ، شلیک و سپس ترک موقعیت پرتاب ، موجب گردید تا پرنده های شکارچی از زمان دریافت هشدار تا رسیدن به محل ، زمان کمی را در اختیار داشته باشند . البته با این فرموده شما موافق نیستم ، تجربه 99 سال استفاده رزمی از هواپیما ، بخوبی نشان می دهد که اصولاً نمی شود این سلاح را از معادلات میدان نبرد حذف کرد ، خوب یادمان باشد ، در بازه زمانی 28 شهریور 1359 تا اوایل سال 1360 ، این نیروی هوایی بود که جلوی یک تهدید کلاسیک مثل عراق را گرفت . دقیقاً به مانند عدم امکان حذف تانک از میدان نبرد ( تلفات شدید ما در کربلای 4 و5 بدلیل عدم وجود یک یگان توانمند زرهی ) ، و برعکس ، وضعیت تجهیزاتی نیروی هوایی در سال آخر جنگ و جولانی که نیروی هوایی عراق ، روی آسمان ما انجام می داد. یکسونگری در برآورد تهدید ، در زمان بحرانی موجب ایجاد فاجعه در زمان تهدید دشمن خواهد شد . ما بطور مسلم بعد از 38 سال عدم خرید پرنده رزمی و با فرسودگی شدید پرنده های نیروی هوایی ، بشدت و بدون تعارف نیازمند نوسازی نیرو هستیم و اگر "درب" به مانند گذشته ، صرفاً بر پایه افزایش قدرت موشکی بچرخد ، باید منتظر عواقب فاجعه آمیز آن باشیم . به نکته بسیار خوبی اشاره کردید ، توزیع مناسب بودجه که بنده آن را بصورت حذف موازی کاریهای غیر ضروری ، تغییر نگاه استراتژیک به نیروی هوایی ، پرهیز از تبلیغات نادرست ( چون تبلیغات اگر از حد متعارف خودش خارج شود بسرعت به ضد خودش تبدیل می شود ) و در نهایت توجه به حجم انبوه نخبگان در سطوح مختلف واحدهای مسلح در جمهوری اسلامی ایران ، تعبیرمی کنم. با سلام البته و به شکل مسلم ، این تعداد فراگفوت موجود ، کافی نیست . اما یک نکته بسیارمهم در این زمینه ، ماهیت نگاه مسئولین ذیربط به نیروی هوایی و ماموریتهای محوله بردوش آن هست . بخوبی یادم هست که چند سال پیش ، بولتن رسمی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروی های مسلح ، در طی یک مقاله مبسوط ، با در نظر گرفتن تهدیدات زرهی محیط اطراف ایران ، و براساس فرمولهای ریاضی اثبات نمود که ما ( نیروی هوایی سپاه یا ارتش ) به .... فروند پرنده رزمی پشتیبانی نزدیک نیاز دارد . حالا اینکه گزینه های ما برای خرید ( و نه ساخت ، چرا که تعریف چنین پروژه ای درحوزه پیشرانه ، رادار ، تسلیحات محمول و .... به سالها زمان نیاز دارد ، در حالی که نیاز ما فوری است ) چه چیزهایی است ، باید بیشتر بررسی شود ، چون هر پرنده ای برای آب و هوای ایران مناسب نخواهد بود . برای مثال ، بالگرد 205 ، بعنوان یکی از بالگردهای موجود در هوانیروز ، علیرغم داشتن یک پیشرانه ، از اطمینان پذیری و عملکرد بالایی در آب و هوای کوهستانی و کویری ایران برخوردار بود در حالی که دو پیشرانه بالگرد هجومی کبری ، از همان ابتدا کارکرد مناسبی نداشت . حال سئوال این است که آیا پیشرانه توربوجت فراگفوت ( دو عدد سایوز/ گاوریلف R-129 ) عملکرد مناسبی در آب و هوای ایران داشت ؟؟ ( صرف نظر از فاکتورهایی نظیر حمل مهمات هدایت لیزری وتوانایی سوخت گیری هوایی و .... ) به مانند نمونه بالا ، آیا پیشرانه یاک-130 ( دو عدد موتور توربوفن پروگرس AL-222 ) عملکرد مناسبی در آب و هوای ایران دارد و یا اصولاً این پرنده رزمی ، نیازهای ما را برآورده خواهد ساخت یا اینکه تنها یک خرید نظامی بدون در نظر گرفتن جنبه های مهم آن ( به مانند خرید ارگارد یا اس-200) و توجه به جنبه های سیاسی آن خواهد بود ؟؟ !!!! با سلام این سه جمله انتخابی شما ، به اصطلاح ، سه جمله طلایی هستند که دربرآوردها ، بدان توجه نمی شود ، اما در هدایت تحلیل ها بسمت یک نتیجه درست، بسیار حیاتی هستند . در حقیقت ، با این فرموده شما یک مقدار موافق نیستم . خرید پرنده رزمی ( نه فقط رهگیرها ، بلکه تعداد قابل توجهی بالگرد و پرنده های بال ثابت پشتیبانی نزدیک زمینی ) نقش بسیار بسیار مهمی در افزایش بازدارندگی متعارف ایفا می کنند . بطور مسلم ، بهبود قدرت دفاعی ، رابطه مستقیمی در افزایش بازدارندگی متعارف دارد . همین چند سال پیش ، در مجله صنایع هوایی ، با ارائه فرمول های ریاضی ، اثبات کرده بودند که ایران به .... تعداد پرنده پشتیبانی نزدیک نیاز دارد . بعنوان مثال ، راهبرد ارتش ایالات متحده در سرمایه گذاری بر روی افزایش قدرت نیروی هوایی ایران در دهه هفتاد میلادی ، بدون تعارف ، استراتژی و تفکر درستی بوده . کشور ایران ، کشوری هست پهناور و حوزه های جغرافیایی متنوع از کویر و جنگل تا حوزه های کوهستانی و صعب العبور و جاده های محدود ، در چنین شرایطی ، سرمایه گذاری بر روی ایجاد یک قدرت هوایی ، عاقلانه ترین و منطقی ترین سرمایه گذاری محسوب می شود ( البته در کنار توجه به سایر بخش ها ) همین مساله ، در کنار حمیّت دینی و ملی ایرانی ، ترمز صدام را کشید و اگر به مانند عراق ، دسترسی کافی به منابع تجهیزاتی داشتیم ، بعید می دونم ، جنگ به سال سوم می کشید . آمریکایی ها بخوبی نقطه ضعف ما را دیده بودند . بخصوص در حوزه نقاط کور راداری و پیشنهادخرید حداقل 10 فروند آواکس که بعلت مخالفت کنگره به 6 تا 7 فروند کاهش پیدا کرد ( کتاب ماموریت در ایران نوشته ویلیام سولیوان ) روی این مباحثی که مطرح شده باید تعمق بیشتری کرد .......

درسهایی از ویتنام این قسمت : عملیات ایگلووایت / فتوفانتوم هایی با کاربرد خاص هنگامی که ویت مین ها در سال 1960 برای تسلط بر ویتنام جنوبی ، دست به حملات پراکنده علیه ویتنام جنوبی زدند ، ایالات متحده به درخواست حکومت وقت ویتنام جنوبی ، مبنی بر ارسال کمک نظامی پاسخ مثبت داد . بدنبال این مساله ، چند صد کارشناس نظامی آمریکایی برای آموزش ارتش ضد کمونیست ویتنام جنوبی به منطقه اعزام شدند . با این وجود ،این نبرد طی سالها بتدریج به یک نبرد تمام عیار و فرسایشی مبدل گشت . اما وقتی مبحث بازدارندگی در مقابل حملات پراکنده ویت مین ها پیش کشیده شد ، این فانتوم ها بودند که درسراسر دهه 60 میلادی بعنوان یک عامل مهم در کند وخنتثی نمودن حملات شمالی ها نقشی پررنگ را ایفا کرده و ثابت نمودندکه یکی از موثرترین عوامل در برتری آتش واحدهای زمینی بشمار می آیند . سمت راست : خدمه زمینی در حال مراحل آماده سازی یک حسگر قابل پرتاب از پرنده های شناسایی RF-4 G ( شامل چند حسگر در یک غلاف ) سمت چپ : نمای جانبی و اجزا ء حسگر های فوق الذکر اما در این میان ، آنچه که بطور نسبی از اجرای حملات هوا به زمین مهم تر و صد البته ناشناخته تر بشمار می آمد ، ماموریتهای شناسایی بودکه توسط پرنده های شناسایی تاکتیکی RF-4G برای رصد تحرکات شبانه دشمن در جنگلهای انبوه ویتنام صورت می گرفت . برای عملی کردن این ماموریت ها ، مسلما" نیاز به یکسری تجهیزات خاص بود . در جریان این عملیات که با شناسه" ایگلو وایت" (IGLOO WHITE ) شناخته می شد و اجرای آن برعهده وینگ 533 شناسایی قرار داشت ، فانتوم ها وظیفه داشتند تا یکسری تجهیزات صوتی ویژه را با چتر به مناطق از پیش تعیین شده پرتاب نمایند . پرتاپ یک حسگر بصورت دستی توسط خدمه بالگرد در جریان نبرد " خه سان " 1967 این تجهیزات که به باطری های قوی و میکروفون های حساس مجهز بودند ، می توانستند انواع ارتعاشات را از حرکت خودروها و انسان ها دریافت کرده و به پرنده هایی که مختص این ماموریت بودند ، ارسال نماید . این اطلاعات توسط کارشناسان تحلیل می گردید و بلافاصله به فانتوم های مسلح که در منطقه آماده اجرای ماموریت بودند ، دستور اجرای بمباران داده می شد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

چند نمونه از صدها پستی که در باب حوزه قدرت هوایی در میلیتاری ارسال شد در حقیقت این تحلیل شما شاید منطبق بر واقعیت نباشد ، جنابعالی ، مبحث ماهیت بازدارنده بودن جنگ افزارهای موشکی را با مبحث تدافعی بودن موشک ( که چنین چیزی نیست ) ترکیب کردید و نتیجه اشتباهی را بدست آوردید . موشک به شکل ذاتی یک سلاح تهاجمی هست ( هم در جنگ دوم و هم در جنگ ایران و عراق و هم در جنگ خلیج پارس 1991 از موشک برای دهشت افکنی در میان عقبه دشمن استفاده شد ) البته این آمارها ( جنگ شهرها ) صرفاً برای کسانی که بدنبال تحلیل درست هستند ، جالب هست ولی برای یکسری دیگر ، صرفاً یک مشت عدد درزمان صلح . مشخصاً هیچ کسی بطور کامل توانایی موشکی را زیرسئوال نبرد ولی یادمان باشد ، سرمایه گذاری روی نیروی موشکی ناشی از تجربه تلخ ما مقابل عراق بود ( ایجاد بازدارندگی درست در مقابل دشمنی که مسلح به همین سلاح ، ، عمق خاک ما را تهدید می کرد اما سئوال اینجاست که بعد از پایان جنگ ما با عراق ، و با کمی نگاه به جلو ، بعد از شکست صدام در جنگ با متحدین ( که به شکل جالبی نوعی تقابل میان نیروی هوایی و نیروی موشکی بود و نتیجه آن هم کاملاً واضح وجود دارد ) آیا ماهیت تهدید برای ما تغییر نمود یا خیر . تحلیل شماره یک : اگر اعتقاد بر این هست که ماهیت تهدید ، تغییر نکرد ، خوب ، سرمایه گذاری یک جانبه روی نیروی موشکی عاقلانه ارزیابی می شود . تحلیل شماره 2 : اگر اعتقاد بر این هست که ماهیت تهدید ، تغییر نمود ، چرا باز هم به دنبال ایجاد یک بازدارندگی سخت افزاری تک پایه ای رفتیم ؟؟؟ باید به این سئوال ( تحلیل شماره 2) به شکل منطقی پاسخ داده شود . نکته جالب ، حتی عراق هم بعد از سال 1982 متوجه شد که صرفاً حمله با موشک به عقبه ایرانی ها ، نمی تواند چاره کار باشد ، پس بسرعت تقویت نیروی هوایی و تغییر استراتژی ها و تاکتیک ها را در دستور کار خودش قرار داد . ------ یک مقاله در ژورنال قدرت هوایی ( احتمالاً بهار 1997) . آن را مطالعه کنید ، یکسری مطالبش قابلیت ترجمه را ندارد ولی دید جالب توجهی را از یک سرهنگ نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ارتباط با ماهیت نگاه به نیروی هوایی در ایران و عراق در اختیار خواننده می گذارد که خالی از فایده نیست . و بعد ................... مهر ماه 1398 - وزیر محترم دفاع ، امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع: دستاوردهایی خواهیم داشت که باعث بهت دشمن است

رونمایی از موشک بالستیک هسته ای فراصوت DF-41 بزرگراه چین- ایالات متحده ... فقط در 1800 ثانیه سرانجام پس از مدتها گمانه زنی ، در جشن هفتادمین سالگرد تشکیل ارتش آزادیبخش خلق چین ( PLA) ، این کشور ، تعداد قابل توجهی از سخت افزارهای جدید خود را در رژه ای که به نسبت سالهای گذشته ، در مقیاس بزرگتری صورت پذیرفت ، در معرض دید عموم قرار داد . اما نکته بسیار مهم این رژه ، در کنار حضور موشکهای فراصوت DF-17 ، هواگردهای بدون سرنشین WZ-8 و طیف گسترده ای از پهپادهای حاضر در سازمان رزم این ارتش ، نمایش مقتدرانه موشک بالستیک فراصوت قاره پیمای DF-41 بود که به اعتقاد کارشناسان نظامی ، برگ برنده جدیدی برای کمونیستهای حاکم در پکن بشمارمی آید . با این وصف ، برخی ناظران براین باورند که این گونه جدید ، در واقع نمونه بروز شده ای از موشک قاره پیمای DF-31 و DF-5B و گونه زیردریایی پرتاب JL-2 است که 24 ماه قبل بخدمت ارتش چین درآمده و رژه هفتادمین سالگرد ، بهانه ای برای نمایش عمومی آن محسوب میشود . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، موشک بالستیک قاره پیمای جدید ارتش چین به شکل خاص از نوعی سوخت جامد مرکب که شباهت بسیار زیادی به گونه آمریکایی مینوتمن-3 دارد استفاده می کند و این بدان معناست که زمان آماده سازی برای شلیک این موشک در مقایسه با موشکهای سوخت مایع RS-28 روسی و هواسانگ-15 کره شمالی بسیار کوتاهتر خواهد بود ، ضمن اینکه موشک چینی ، درمقایسه با همتایان روس خود ، برد بیشتر و حداقل 10 کلاهک حرارتی – هسته ای را با خود حمل می نماید که شناسایی ، رهگیری و انهدام آنها را به مراتب سخت تر خواهد نمود . علاوه براین ، سرعت پیمایش این موشک که به اعتقاد برخی ناظران در حدود 25 ماخ ارزیابی شده ، ضریب اطمینان بیشتری به منظور انهدام اهداف مورد نظر را در اختیار چینی ها قرار می دهد . مجموع این قابلیتها ، ارتش چین را قادر می سازد تا با استقرار گسترده این پیکربندی بالستیک جدید ، تنها در یک بازه زمانی 30 دقیقه ای ، خاک اصلی ایالات متحده را مورد اصابت قرار دهد و این پتانسیل ، در گزارشهای منتشر شده از DF-41 در رسانه ای غربی ، بشدت مورد بزرگنمایی قرار گرفته است . با این وصف ، تصمیم ارتش چین برای استقرار این موشکها عمدتا" ناشی از ارزیابی مقامات پکن از تحرکات ارتش ایالات متحده در شرق آسیا ، بخصوص گسترش محسوس استقراری سامانه های دفاع موشکی تاد ، ایجس و نیاز چینی ها به موشکهای قاره پیمای پیشرفته تر برای اطمینان یافتن از شلیک موفقیت آمیز و انهدام اهداف از پیش تعیین شده ، قابل ارزیابی است . از سویی دیگر ، برنامه های پرهزینه ارتش ایالات متحده برای توسعه سامانه های رهگیری موشک های بالستیک مستقر در فضا و ادغام آنها با سخت افزارهای دفاع هوایی زمین پایه و هواپایه بتدریج حرکت این کشور بسوی کم رنگ نمودن بازدارندگی مبتنی بر موشکهای بالستیک ارتش چین قابل تحلیل بود ، به همین دلیل ، سرمایه گذاری سنگینی برای توسعه این موشک انجام گردید . براساس گزارشهای منتشرشده ، علاوه بر نمونه به نمایش درآمده ، گونه های قابل شلیک از روی پیکربندی هایی متعارف نظیر راه آهن و حتی نمونه زیردریایی پرتاب آن ( JL-3) نیزدر دست توسعه بوده و این به معنای آزادی عمل بیشتر پکن در ارائه پاسخ متقابل قابل توجه خواهد بود . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

بخش چهارم ... ابهام راهبردی ، موشک کروز یا عملیات پهپادی : اگر چه شوک حاصله از حمله شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی با توجه به عدم سابقه وقوع این نوع حملات ، برای حاکمان ریاض غیر قابل هضم بود ، اما ادعای حوثی ها در استفاده از 10 فروند پهپاد برای حمله به این اهداف ، موجب گردید تا این عملیات آفندی در مقایسه با حملات قبلی شکل متفاوتی بخود بگیرد و این نه تنها در حوزه خسارات مادی ، بلکه در نگرانی فرماندهان ارتش سعودی نسبت به بلادفاع بودن قلمرو هوایی این کشور در برابر حملات مشابه قابل تحلیل بود . نخستین شک و تردید ها پس از انتشار ویدئویی که در آن ادعا شده بود که اشیاء پروازی نورانی بر فراز آسمان کویت مورد رصد قرار گرفته اند به این گمانه زنی منجرشد که بر خلاف حملات پهپادی حوثی ها از خاک یمن ، این بار مبداء پرواز این اشیاء ممکن بود از داخل خاک ایران و حتی عراق باشد . با این حال ، صحت این ویدئو تا تاریخ انتشار این مطلب ، هنوز تایید نشده و دولت کویت در حال انجام برنامه ریزی های لازم برای بررسی این وضعیت است . از سویی دیگر ، وزیر امور خارجه ایالات متحده بلافاصله پس از نشر این ویدئو مدعی شد که هیچ مدرکی دال بر اجرای این حملات از خاک یمن وجود ندارد ، به همین دلیل گمانه زنی های در خصوص کشف مبداء اصلی افزون تر شد . با این وصف ، مهمترین ابهام این رویداد ، نه مبداء حمله ، بلکه کشف حقیقت سلاح مورد استفاده در آن محسوب میشود ، بدین معنی که به مانند گذشته ، شبه نظامیان حوثی از پرنده های بدون سرنشین استفاده نموده اند یا اینکه کاربرد موشکهای کروز عامل اصلی خسارات ایجاد شده در تاسیسات نفتی عربستان است . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، حملات قبلی حوثی ها به چنین زیرساختهایی ، خسارات مادی محدودی برجای می گذاشت که این امر اثبات کننده کاربرد تسلیحات مشخصی است . به همین دلیل ، پس از رفع شوک اولیه ناشی از هدف قرار گرفتن این زیرساختها ، آرامکو مدعی شد که مجموعه های بقیق و خصیص با موشکهای کروز مورد اصابت قرار گرفته است تا جایی که حتی تصاویری مبنی بر ساقط شدن حداقل یک تیر موشک کروز در بیابانهای سعودی نیز در رسانه های اجتماعی بسرعت منتشر گردید . اما نکته اینجاست که گر چه تصاویر واقعی به نظرمی رسند ، اما تاریخ و محل سقوط این موشکها تقریبا" غیر قابل تایید بوده ، به همین دلیل نمی توان آن را بعنوان مدرک مستدل ، قبول نمود . علیرغم این منطق مستدل ، برخی تحلیلگران حاضر در فضای مجازی مدعی شدند که این تصاویر ، در واقع موشک کروز "سومار" و نسخه بروز شده آن "هویزه " بوده که حاکی از موفقیت آمیز بودن تلاش های ایران برای روگرفت ( کپی ) از موشک کروز روسی KH-55 است که نزدیک به 6 تیر از آن در اواخر دهه 90 میلادی به شکل غیر رسمی از اوکراین وارد گردید . برخی نیز ، معتقد بودند که موشک ساقط شده ، گونه "قدس-1" است که شبه نظامیان حوثی با کمک یک کشور ثالث موفق به تولید آن شده اند . با توجه به اینکه سئوالات بی شماری در خصوص کیفیت حمله وجود دارد ، اما ایده مطلوب آن است که به صورت دقیق تری ، موشک قدس-1 مورد بررسی قرارگیرد با این پرسش که آیا حقیقتا" تصاویر منتشره از موشک کروز ساقط شده در کویر واقعا" موشک کروز قدس-یک بوده و آیا قدس- 1 ، نمونه غیر ر سمی موشک کروز ایرانی سومار بشمار می آید ؟؟ در واقع امر ، داستان کروز قدس-1 از اواسط ژوئن 2019 و پس از اصابت یک تیر از این موشکها به پایانه فرودگاه "ابها" (Abha Airport) واقع در جنوب عربستان که منجر به مجروع شدن 26 غیر نظامی گردید ، تبدیل به خبری جنجال برانگیز در محافل رسانه ای جهان شد . پس از این رویداد ، وزارت دفاع عربستان در جریان یک کنفرانس خبری رسمی تصاویری از بدنه دفرمه شده موشکی را رسانه ای نمود که به ادعای آنها ، بخشی از موشک کروز ایرانی " یاعلی " محسوب میشد . این موشک بلحاظ ابعاد ، در رده پایین تر از موشک کروز سومار قرار می گیرد و در حالی که سومار در آخرین گونه معرفی شده خود ، بردی برابر 1350 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، برد موشک یاعلی تنها به 700 کیلومتر محدود میشود . از آنجایی که فرودگاه نامبرده شده ، در 110 کیلومتری مرز بین المللی قرار گرفته ، منطق نظامی حکم می کند که یمنی ها از یک سامانه تسلیحاتی کوچکتر که برد کوتاه تری دارد استفاده کرده باشند که این مساله ، ادعای سعودی را با شبهات زیادی همراه می کند . از سویی دیگر بالکها و تثبیت کننده های موشک به نمایش درآمده توسط سعودی با تصاویر رسمی منتشر شده از کروز یا علی چندان تطابقی ندارد ، در حالی تحلیل گران با مشاهده لاشه مورد نظر ، شباهت بیشتری با سومار را رصد می کنند .تنها چند هفته پس از این حمله و در اوایل ژوییه 2019 ، حوثی ها نمایشگاه بزرگی از دستاوردهای موشکی و پهپادی خود را رسانه ای کردند که یکی از شگفتی های این رونمایی ، حضور یک تیر موشک کروز جدید با عنوان قدس-یک بود که حوثی ها مدعی بودند به شکل بومی توسعه یافته است . با این حال ، تحلیلگران نظامی با ذکر شباهتهای قدس-یک با اِلِمان های موشک کروز سومار ، مدعی شدند که همانطور که الگوی موشک بالستیک قیام به سادگی در اختیار یمنی ها قرار گرفت ، سومار نیز با اندکی تفاوت ، در سازمان رزم حوثی ها مورد استفاده قرار می گیرد . اما داستان به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، چرا که به مانند شباهت نزدیک نوشیدنی های نشاط آور !!!!! "غیر شرعی " ، همه موشکهای کروز نیز در ابتدای امر شبیه به هم ، به نظر می رسند ، اما وقتی ساختار و کالبد این موشکها با صرف زمان کافی ، مورد تحلیل قرار می گیرد ، می توان اختلافات واقعی را میان آنها تشخیص داد . به همین ترتیب ، تفاوت های میان کروز قدس-1 و سومار را در طراحی کالبد بوستر ، موقعیت قرارگیری بالها ، شکل مخروط دماغه ، بخش انتهایی موشک ، موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها ، شکل پوشش و خروجی موتور مشاهده نمود . بدین ترتیب ، تفاوت در شکل انتهایی بدنه و موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها را می توان در تصویر موشک ناشناس ساقط شده در کویر به عینه مشاهده و نتیجه گرفت که این موشک ، در واقع امر ، همان کروز قدس-یک است . تفاوت ظاهری دیگری که میان قدس-1 و گونه سومار/ هویزه وجود دارد را می توان در مقایسه اندازه آنها جستجو نمود . یک اندازه گیری سریع با نرم افزار اثبات می کند که قطر کروز قدس-1در مقایسه با سومار ، کوچکتر است . اما برای چند نمایش سعودی را بررسی کنید . تحلیلگران وزارت دفاع عربستان هنگام توصیف بقایای موشک بدست آمده در فرودگاه ابهاء معتقد بودند که درمیان آوار ناشی از برخورد کلاهک ، بخش هایی از پیشرانه TJ-100 را یافته اند . یک جستجوی مختصر نشان میدهد که چنین پیشرانه ای توسط یک شرکت مستقر در جمهوری چک ( شرکت هوا- فضای PBS) طراحی و تولید شده و در شرح کارایی آن ، پیشرانه فوق الذکر را برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین مناسب دانسته ، چنانکه این پیشرانه در پرنده بدون سرنشین محصول مشترک اسپانیا/ برزیل نیز مورد استفاده واقع شده است . با مقایسه پیشرانه به نمایش درآمده توسط سعودی ( بعنوان پیشرانه قدس-یک) و پیشرانه TJ-100 ، کاملا" آشکار میشود که نمونه یمنی ، روگرفتی دقیق از پیشرانه محصول چک است ، در حالی که نمونه پیشرانه ای که در نمایشگاه رسمی دفاعی ایران نیز در معرض دید همگان قرار گرفت ، شباهت خیره کننده ای به TJ-100 را نشان میدهد و این بدان معنی است که ایران نیز از این پیشرانه برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین خود اسفاده می کند . بطور طبیعی ، با بررسی دقیق پیشرانه محصول چک ، می توان قطر کروز قدس-1 را بطور دقیق اندازه گیری نمود . در این حوزه ، مشخصات TJ-100 اثبات می کند که قطر 34 سانتی متری قدس-یک به مراتب کوچکتر از کروز سومار ( با قطری برابر 51.4 سانتی متر و برابر با قطر KH-55) است . با این وصف ، استفاده از پیشرانه محصول چک در قدس-یک ، بدلایلی از اندازه گیری هایی که به منظور اثبات تفاوت آن با کروز سومار شد ، اهمیت بیشتری دارد . نخست اینکه کروز یمنی ، دقیقا" از همان پیشرانه ای استفاده می کند که سعودی ها در ویرانه های فرودگاه ابهاء موفق به یافتن آن شدند و این بدان معناست که فرودگاه سعودی توسط قدس-یک و نه سومار هدف قرار گرفته است ، به شکلی که نوع بالها و ثبیت کننده های موشک ، منطق فوق را تقویت می کند . دومین دلیل ، با بررسی جزییات بیشتر در حوزه پیشرانه استفاده شده ، روند منطقی خاصی را در خصوص عملکرد موشک ، در اختیار مخاطب قرار میدهد ، چنانکه هر کروز KH-55 روسی و سومار ایرانی از پیشرانه های توربوفن استفاده می کنند ، در حالی که گرچه پیشرانه TJ-100 نه تنها تراست کمتری در مقایسه با نمونه پایه پیشرانه KH-55 دارد ، بلکه یک پیشرانه توربوجت به نسبت قدیمی است . این مورد ، به شکل اتوماتیک ابهاماتی را در زمینه برد رزمی پدید می آورد . بدین معنی که اندازه کوچکتر موشک یمنی ( که معادل حمل سوخت کمتر است ) در کنار پیشرانه پر مصرف محصول چک تحلیگر نظامی واقع بین را به این نقطه می رساند که برد رزمی قدس- یک ، قطعا" قابل مقایسه با برد 1350 کیلومتری سومار/ هویزه ، نخواهد بود . با توجه به این داده ها ، اگر ادعای سعودی در شلیک موشک کروز به تاسیسات نفتی بقیق و خصیص ، بعنوان پایه تحلیل قرار گیرد ، موشک یا موشکهای مورد نظر احتمالا از موقعیتی نزدیک در شرق عربستان در مقایسه با شمال یمن ، احتمالا عراق ، ایران و حتی از روی کشتی هایی تجاری عبوری شلیک شده است . در این زمان یک سئوال بزرگتر مطرح می شود که چه کسی مسئولیت توسعه کروز قدس-1 است ؟؟!! بطور قطع این تحلیل که یمن بعنوان یک کشور جنگ زده ، محاصره شده و فقیر ، به تنهایی و بدون کمک خارجی به این موفقیت دست پیدا نموده ، قطعا" دور از ذهن خواهد بود . در نتیجه با قرار دادن شواهد متعدد ، می توان گفت که احتمالا ، ایران شریک مهمی در توسعه این کروز یمنی است ، اما آن چیزی که بر ابهام موضوع می افزاید ، این است که تا کنون ( سپتامبر 2019 ) هیچ مدرکی دال بر شراکت ایران در پروژه قدس-1 بدست نیامده و در یک مرحله بالاتر ، این معما تنها به قدس- یک نیز محدود نمی شود . به اعتقاد بر خی ناظران نظامی ، از ابتدای سال 2018 ، یمنی ها جنگ افزارهای موشکی جدیدی را به کار گرفتند که به شکل غیر قابل باوری به سامانه های ایرانی شباهت داشت ، در حالی که بطور همزمان ، بطور دقیق معادل نمونه های ایرانی نیز نبود . این سامانه ها شامل موشکهای کوتاه برد هدایت دقیق بدر-یک پی ( Badr-1P) و بدر- اف ( Badr-F) است . این مساله ناظران نظامی را با یک سئوال بسیار بزرگ و احتمالا مرگبار برای عربستان روبرو می کند که آیا ایران به شکل مخفیانه و نیابتی در حال کمک به دوستان خود در منطقه برای طراحی ، تست و تولید سامانه های موشکی به شکل مستقل است ؟!!! شاید باید منتظر ماند تا دانالد ترامپ ( رییس جمهوری فعلی ایالات متحده ) در توییتر شخصی خود ، با انتشار عکسی ماهواره ای به این ابهام غیر قابل باور ، پاسخ دهد !!!!!!!!!!!!!!!! پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

مدل ماهواره بر سیمرغ رو قبل ساخته بودم .. این بار یکم جزئیات بهش اضافه کردم .. مدل سازی با استفاده از نرم افزار راینو Simorgh Missile 3d Model

عملیات فتح- یک تاسیسات نفتی باباگورگور ، پایگاه هوایی کرکوک ، و پالایشگاه کرکوک ، همه این ها رانیروی خودی با انتقال خمپاره انداز 120 م.م و مینی کاتیوشا به عمق خاک عراق ( با همکاری کاک جلال ) انجام داد ، حالا فرض این هست که حوثی ها همین سناریو را بر علیه سعودی انجام دادند ، البته با جنگ افزارهای مناسب تر هدایت شونده دقیق اگر فرض براین باشد که کار از داخل خاک سعودی بوده باشد ، شلیک از هر سمتی امکان پذیر هست به شعاع 70 کیلومتر/ کمتر یا بیشتر (بلحاظ حجم پرتابه ای که برای حمل به داخل خاک سعودی و هم امکان نصب و جمع کردن لانچر برای جلوگیری از کشف و عکس العمل سعودی مناسب باشد ) شاید این وضعیت ، علت غافلگیر شدن شبکه دفاع هوایی سعودی را توضیح بدهد

این فقط یک گمانه زنی هست ...... این دو تا تصویر را کنار هم بگذارید ، محدود بودن حجم انفجار سرجنگی و شمایل پرتابه در حال نزدیک شدن ، کل فرضیات را دگرگون می کند دو تا احتمال هست : 1- با توجه به بیانیه یمنی ها ، که دوست ما ان را یاد آوری کردند ( بخش قرمز شده ) ، شاید شیوه حمله از دور نبوده . فرض می گیریم که وضعیت امنیت داخلی سعودی ها آنقدر که گفته میشود ، چندان مستحکم نبوده و با توجه به خصیصه اعراب در اجرای عملیات پارتیزانی ، احتمالا مجموعه ای از راکت انداز های تکی از خانواده کاتیوشا ( که باز هم احتمالا یک گونه ناشناخته هدایت لیزری ) یا یک پهپاد هدایت پذیر ، به نزدیکی این پالایشگاه منتقل و شلیک انجام شده ( این فرآیند در جریان عملیات فتح -یک برای انهدام پایگاه هوایی کرکوک استفاده شد . یعنی واحدهای تیپ ویژه سپاه ، تعداد قابل توجهی از راکت اندازهای 107 م.م مینی کاتیوشا و خمپاره انداز های 120 م.م را بداخل خاک عراق برد که عراقی ها را در خاک خودشون غافلگیر کند ) احتمال دوم که شاید کمی غیر محتمل تر باشد ، حضور یک کشور سوم برای حمله به این دو محل بوده که اثبات آن نیازمند شواهد بیشتر هست . پی نوشت : 1-مجدد یاد آوری می شود که این ها همه گمانه زنی است و برای تایید مستندات باید بیشتر بررسی شود 2- باید بررسی شود که تا الان تلاشی برای هدایت پذیر کردن راکتهای خانواده کاتیوشا شده یا خیر ( بعنوان مثال کاربرد خانواده زمین پایه موشک بینا ) نمونه زمین پایه بینا

مدل سازی موشک کروز سومار .. با استفاده از نرم افزار راینو Somar Cruise missile 3d Model

بخش سوم ... تحلیل شبکه دفاع هوایی وموشکی ارتش عربستان سعودی : محدوده تحلیل شده تحت پوشش واحدهای سام شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی قرمز : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-2 زرد : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 نارنجی : سامانه دفاع هوایی هاوک آبی : سامانه دفاع هوایی تاد با رصد سیر تکوین شبکه پدافندی ارتش سعودی ، برخی ناظران نظامی معتقدند که ساختار دفاع هوایی این کشور ، پس از نزدیک به دو دهه سرمایه گذاری سنگین ، در ضعیف ترین حالت ممکن قرار گرفته است .براساس وقایع پیش آمده از انتهای دهه هفتاد میلادی ( 1979) تا حال حاضر ، می توان چنین تحلیل نمود که آینده روابط میان ایران و عربستان بعنوان دو قدرت منطقه ای ، در هاله ای از ابهام قرار دارد ، اما چیزی که میتوان به شکل قاطعانه بیان نمود این است که این ارتباط دوستانه به نظر نمی رسد . با این وصف ، انتشار اطلاعات مربوط به تسلیح عربستان به سامانه پاتریوت پک-3 و تاد ، موجب شد تا تحلیل تازه ای برای تشریح قابلیتهای پدافند هوایی سعودی صورت پذیرد . پدافند هوایی سعودی درسال 2014 : پوشش شبکه دفاع هوایی عربستان - 2014 اگر چه بخش عمده از توجهات به شبکه دفاع هوایی سعودی پس از حمله غافلگیر کننده شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی سعودی ، باز می گردد، اما بدلایل مختلف از جمله تغییرات ایجاد شده در ساختار نیرویی پدافند هوایی عربستان پس از مداخله این کشور در یمن ، می بایست فرآینده بررسی از سال 2014 میلادی آغاز شود . تنها تغییر سخت افزاری عمده پس از حمله به یمن ، ورود سامانه های پاتریوت پک3 به سازمان رزم شبکه پدافندی ارتش عربستان می باشد و این بدان معناست که بلحاظ کیفی ، قابلیتهای پک3 را میتوان در ردیف توانایی های عملیاتی این نیرو حساب نمود . بخش عمده ای از سیستم ها در نقاط اقتصادی راهبردی عربستان بویژه در ظهران و الجوبیل ( Dhahran and Al Jubail) متمرکز شده و بدلیل حضور گسترده هاوک در این کشور ، بنیاد دفاعی مستحکمی را شاهد هستیم . قابلیتهای ضد بالستیک برای پدافند هوایی عربستان در سال 2014 : شبکه دفاع ضد موشکی ارتش سعودی - 2014 شیوه استقرار سامانه های دفاع هوایی ارتش عربستان با هدف مقابله به حملات موشکی در سال 2014 ، متراکم تر از وضعیت فعلی به سال 2019 قابل ارزیابی است . بخش عمده ای از این تجهیزات در اطراف حوزه غنی دمام (oil-rich Dammam) در ساحل خلیج فارس ، دو سیستم در حومه ریاض و تنها یک سایت در فرماندهی دفاع هوایی تبوک ، استقرار یافته بود که میزبان یکی از مهمترین پایگاه های هوایی عربستان سعودی است . اما با توجه به اینکه بخش عمده ای از این سامانه ها ، در ردیف پک.2 قرار داشته و عملکرد به نسبت ضعیف این سیستمها در برابر موشکهای کند تر و مسلح به کلاهکهای تک پیکانه اسکاد عراقی ، تحلیلگر را به این نتیجه می رساند که این سیستمها ، در برابر موشکهای سریعتر و مسلح به کلاهکهای چند پیکانه میانبردی نظیر ذوالفقار و عماد ، بیلان غیر قابل اطمینانی را به نمایش خواهند گذاشت . با این وصف ، برنامه سعودی برای خرید سامانه های تخصصی ضد بالستیک نظیر تاد و نسخه پک3 پاتریوت می تواند شرایط را کمی تا قسمتی ، بهبود بخشد . وضعیت دفاع هوایی سعودی از ابتدای 2019 : از انتهای سال 2018 به این سو (سپتامبر 2019 ) بدلیل بحرانی شدن جنگ با انصارا... ، ماموریت اصلی محوله به شبکه دفاع هوایی سعودی بر روی رهگیری موشکهای بالستیک یمنی متمرکز گردید تا در درجه نخست از برد تبلیغاتی و در درجه دوم از شدت خسارات وارده کاسته شود . با این وصف ، بررسی تصاویر بروز رسانی شده گوگل ارث نشان میدهد که پدافندی سعودی بلحاظ در اختیار داشتن سامانه های پاتریوت در مضیقه کامل بسر برده و براساس این تصاویر ، تنها 5 سیستم بطور کامل عملیاتی و در اختیار شبکه قرار دارد. ورود به این وضعیت را می توان ترکیبی از عوامل مختلف ارزیابی نمود ، تا جایی که به گفته ناظران نظامی ، احتمالا کاهش غیر منتظره کمیت پاتریوت ها می تواند بدلیل خارج شدن آتشبارهای به منظور ارتقاء از استاندارد پک-2 به پک-3 باشد . البته دسته دیگری از کارشناسان معتقدند که این امر بعید است ، چرا که برنامه بروزرسانی معمولا برای همه سامانه ها و به شکل همزمان صورت می پذیرد. با این حال ، عوامل ذیل ممکن است در کاهش کمی پاتریوتها دخیل باشند : 1- درک و برداشت اشتباه فرماندهان ارشد سعودی از تهدیدات منطقه ای بویژه توان بالستیکی انصارا... 2- انتقال آتشبار های پاتریوت به مواضع جدید که هنوز مورد شناسایی قرار نگرفته اند . علیرغم وجود نظرات خوشبینانه و بدبینانه ، این امر نیز محتمل به نظر میرسد که بدلیل افزایش تنشها در منطقه ، پدافند سعودی بتدریج پاتریوتهای ذخیره شده خود را مجدد فعال نمایند ، ضمن اینکه با توجه به بازه 2-3 ماهه بروزرسانی گوگل ارث ، این روند را باید مورد بررسی قرار داد . پوشش سامانه هاوک شبکه دفاع هوایی سعودی -2019 اما وضعیت فعلی پدافندی عربستان ، کل ساختار نظامی این کشور را دربرابر سیل احتمالی موشکهای بالستیک ایرانی بسیار آسیب پذیر می نماید ، چنانکه اطلاعات موجود از کاراکترهای پاتریوت نشان می دهد ، کارایی ثبت شده این سیستم در برابر موشکهای بالستیک تنها 20 کیلومتر است . با توجه به این مساله که بخش عمده ای از زیرساختهای راهبردی سعودی بویژه ترمینال نفتی راس التنوره ( بعنوان پایانه اصلی صادرات نفت و قابلیت صادرات 6.5 میلیون بشکه نفت در روز و ذخیره 33 میلیون بشکه اضافی ) در استانهای شرقی این کشور قرار دارد ، کاهش سطح فعالیت پاتریوت ، زنگ خطر جدی برای سعودی ها است . علاوه بر راس التنوره ، ترمینال الجمیعه (Ju'aymah) نیز تنها با یک آتشبار پاتریوت محافظت میشود و ترمینال ینبوع (Yanbu) مستقر در ساحل دریای سرخ ( غرب عربستان ) با ظرفیت بارگیری 6.6 میلیون بشکه در روز و ظرفیت ذخیره 12.5 میلیون بشکه، در برابر حملات احتمالی بالستیکی آسیب پذیری بالایی را به نمایش می گذارد . مضاف بر ترمینالهای نفتی ، بخش عمده ای از پایگاه های هوایی سعودی در برابر حملات موشکی بلادفاع محسوب میشوند . محل استقرار نخستین سایت دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 ، مکه . اوت 2018 با این وصف ، شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان ، ثبات بیشتری در برابر حملات هوایی متعارف از خود به نمایش خواهد گذاشت ، چرا که درست به مانند شبکه دفاع هوایی ایران ، سعودی ها نیز برای دفاع زمین پایه از فضای هوایی خود به تعداد قابل توجهی سامانه های بهینه سازی شده برد متوسط هاوک و بخشی از توان سیستم های پاتریوت ( با 160 کیلومتر برد موثر بر علیه جتهای رزمی که قابلیت شلیک مهمات دورایستا را دراختیار دارند ) اتکاء داشته ، ضمن اینکه بر خلاف ایران ، ارتش سعودی از قابلیت دفاع هوایی هواپایه به مراتب قدرتمند تری ( شامل جتهای رزمی F-15C/D ، F-15SA ، تایفون ) در کنار پشتیبانی همه جانبه هواگردهای پیش اخطار آواکس برخوردار است . تحلیل سامانه های دفاع هوایی به تفکیک گونه های در حال خدمت : سامانه دفاع هوایی I-HAWK ، تعداد در حال خدمت : 19 آتشبار ستون فقرات شبکه دفاع هوایی سعودی ، همچنان از سامانه های برد متوسط هاوک برای حفاظت با کمترین هزینه از نقاط حیاتی این کشور تشکیل میشود ، با این تفاوت که نسخه عملیاتی فعلی ، از گونه I با برد 45 کیلومتر است که توانایی چندانی در هدف قرار دادن موشکهای بالستیک ندارد . این سیستم برای محافظت از زیرساختهای نظامی و اقتصادی ، در گستره شبه جزیره پراکنده شده ، اما این نقاط صرفا" به نقاطی محدود می شود که حضور پاتریوت در آن ، یا بصرفه نبوده و یا اینکه تهدید کافی برای توجیه حضور پاتریوت در آنجا وجود نداشته باشد . این مناطق شامل شهر جده ، تعداد انگشت شماری از پایگاه های هوایی ، شهرک نظامی ملک خالد ( King Khalid Military City / KKMC ، یک شهر بزرگ با جمعیت 65000 نفری که توسط ارتش ایالات متحده در جریان عملیات طوفان صحرا ساخته شد ) می باشد . شاید علت عدم قرار گرفتن این اهداف در اولویت شماره یک پدافندی ، ناشی از این تحلیل سعودی ها باشد که ایرانی ها در زمان جنگ ، احتمالا این اهداف را در معرض موشکهای خود قرار نمی دهند . اما شهر جده ، مهمترین هدف نظامی موجود ، بعنوان خانه اصلی نیروی دریایی سعودی ، احتمالا برای موشکهای مهاجم ، هدف سختی خواهد بود ، به همین دلیل ، در اولویت دفاعی قرار نگرفته است . علاوه براین ، پایگاه های هوایی موجود درشمال و جنوب شبه جزیره ، از اهمیت چندانی برخوردار نبوده و در مقایسه ، اهداف به مراتب مهمتری در تیررس ایرانی ها وجود دارد . در عوض، استراتژی سعودی بر ایجاد پوشش دفاعی مستحکم با استفاده از پاتریوت در مناطق با اهمیت نظامی افزون تر، استوار شده و استقرار سامانه های هاوک نیز بعنوان دفاع هوایی عمومی صورت می پذیرد . سامانه دفاع هوایی پاتریوت ، تعداد در حال خدمت : 16 آتشبار دستان بلند شبکه دفاع هوایی سعودی ، سامانه ها بروزرسانی شده پاتریوت .پک.2 است که تنها سیستم دفاعی دوربرد این کشور بحساب می آید . براساس اطلاعات منتشر شده از تستهای ناتو ، این سیستم میتواند اهداف هوایی را در برد 160 کیلومتری و اهداف بالستیک را در بردی نزدیک به 15-20 کیلومتری رهگیری و منهدم نماید ، در نتیجه به نظر می رسد که حتی با فرض اینکه نیروی هوایی ایران تا قبل از آغاز درگیری احتمالی ، قابلیتهای آفندی غیر منتظره ای را در اختیار بگیرد ، ارتش سعودی ، حتی بدون ورود نیروی هوایی قدرتمند خود به صحنه درگیری ، پتانسیل تدافعی قابل توجهی را به نمایش می گذارد . با این وصف ، بیلان عملکرد پاتریوتهای سعودی در برابر موشکهای بالستیک برکان-2 شبه نظامیان حوثی آنچنان ضعیف بوده که در مقایسه ، با فرض شرایط برابر رزمی ، موشکهای بالستیک ایرانی ، بدلیل مسلح بودن به کلاهکهای قدرتمند تر ، تهدید به مراتب جدی تر بشمارمی آیند . در همین راستا درصد انهدام (probability of kill) پاتریوت پک.2 در برابر انبوه موشکهای بالستیک ایرانی ، به مراتب کمتر ارزیابی میشود ، به همین دلیل ، ارتش سعودی بسمت خرید و استقرار سامانه های تاد گرفت . با این وصف ، می بایست با این طرز تفکر خطرناک که آمریکایی ها و روس ها با امضاء پیمان ABM در جستجوی شرایط خاص جهت جلوگیری از سرعت گرفتن رقابت میان موشکهای قاره پیما (ICBM) و سامانه های ضد بالستیک ( ABM) بودند ، بشدت مقابله نمود ، چرا که هرکدام از این دو ابرقدرت ، هدفی جز حفظ پتانسیل بازدارندگی خود و جلوگیری از قدرت گرفتن حریف نداشتند ، حتی پس از خروج ایالات متحده از پیمان ABM در سال 2002 ، تحلیل روسها براین مساله استوار بود که راهبرد آمریکایی ها ، از میان بردن توان بازدارندگی سنتی روسها است . در نتیجه ، ایران نیز در برابر استراتژی سعودی می بایست بر همین روند عمل نماید ، بویژه اینکه انگیزه و تمایل سعودی برای مداخله در یمن ، همچنان حفظ شده و نشانه ای از کاهش در آن دیده نمی شود . پوشش دفاع ضد موشکی شبکه دفاع هوایی سعودی -2014 آبی : پایگاه هوایی سبز: تاسیسات اقتصادی قهوه ای : تاسیسات نیروی دریایی قابلیت تعامل سامانه دفاع هوایی هاوک - پاتریوت : اگر چه دو سیستم دفاع هوایی هاوک و پاتریوت ، متعلق به دو نسل کاملا" متفاوت از سیستم های دفاع هوایی بشمار می روند ، اما هر دو سیستم ، به گونه ای طراحی شده اند که با ایجاد ارتباط متقابل میان آنها ، هدف اصلی ، یعنی افزایش تاثیر متقابل در شبکه دفاع هوایی ، بویژه زمانی که هر دو سیستم ماموریت حفاظت از یک منطقه را بر عهده می گیرند ، برآورده شود . در این روش ، با اضافه شدن یک نرم افزار استاندارد به سیستم های پایش هر دو سامانه ، این قابلیت در اختیار فرمانده دفاع هوایی قرار می گیرد تا هر دو واحد آتش پاتریوت و هاوک را تحت یک فرمان در مرکز هماهنگی اطلاعات ( ICC) پاتریوت در آورد . این نرم افزار اضافه شده ، به گونه ای برنامه ریزی شد تا برد موثر هاوک ، شناسایی هدف ، اولویت بندی تهدید و تفکیک اهداف به شکل خودکار انجام شده و با آنالیز وضعیت هدف و سامانه های فعال ، کم هزینه ترین و موثرترین سامانه را برای ارائه واکنش متقابل ، آماده نماید . سامانه دفاع هوایی شاهین : در نقشه های ارائه شده بر مبنای تصاویر گوگل ارث ، برد سامانه های شاهین به ثبت رسیده که نشان از طبقه بندی سیستم فوق در رده سامانه های موشکی کوتاهبرد است. این سیستم ، در واقع نوع خاصی از سامانه فرانسوی کروتال بشمارمی رود که بانصب 6 تیر موشک برروی شاسی زره پوش AMX-30 برای محیط عربستان بازطراحی شده واین قابلیت را برای پدافند عربستان فراهم می کند تا موشکهای کروز را رهگیری نماید ، اما بدلایل مختلف ، تعداد کمتری از آن در وضعیت عملیاتی قرار دارد اما ، کاربرد موشکهای کروز پیشرفته تری نظیر هویزه که در ماه های اخیر توسط ایران رونمایی شد ، خطر به مراتب افزون تری برای شاهین های سعودی خواهد بود . عملیات آفندی واحدهای پهپادی یمنی بر علیه زیرساختهای نفتی عربستان سعودی : 14 سپتامبر 2019 برای شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی ، روز تیره و تلخی محسوب میشد ، چرا که واحدهای نظامی شبه نظامیان حوثی یک عملیات تهاجمی موفقیت آمیز و غافلگیرانه را بر علیه تاسیسات نفتی یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت در مقیاس جهانی در کارنامه خود به ثبت رسانده ، در حالی که این حمله ، به نوعی دوربرد ترین عملیات آفندی است که حوثی های یمن با استفاده از راهبرد رزم نامتقارن تا کنون بدان دست زده اند . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ( 16 سپتامبر 2019) این عملیات تهاجمی با استفاده از 10 فروند هواگرد بدون سرنشین سبک انجام شده که هزینه تولید هرکدام ازآنها کمتراز 20000 دلار ارزیابی میشود ،، در حالی قرار گرفتن این پتانسیل در کنار توانایی های بالستیک یمنی ها ، قابلیت رزمی روزافزون حوثی های یمن را در برابر عربستان به نمایش می گذارد . به اعقتقاد ناظران بحران یمن ، ائتلاف انصارا... از گروه های ملی گرا و مذهبی یمنی تشکیل شده که مهمترین گروه در میان آنها ، حوثی ها هستند که از مارس 2015 وارد یک نبرد سنگین با ارتش عربستان سعودی و تعدادی از کشورهای شمال آفریقا و حاشیه جنوبی خلیج پارس شدند ، در حالی که حکومت ریاض به طیف متنوع و گسترده ای از تسلیحات نظامی دسترسی دارد و از پشتیبانی کشورهای غربی ( فرانسه ، ایالات متحده و ... ) برخوردار بوده ، اما استفاده یمنی ها از تاکتیکهای نامتقارن موجب شد تا بتدریج موقعیت نظامی این مجموعه در برابر ائتلاف عربی – غربی تقویت گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه حمله انجام شده از سوی یمنی ها برای اقتصاد بشدت وابسته به نفت عربستان سعودی بیشتر از 300 میلیون دلار با توجه به تعلیق ظرفیت 5.7 میلیون بشکه تولیدی این کشور برآورد میشود . با این حال هنوز ارزش خسارات وارد شده به تاسیسات نفتی عربستان بصورت دقیق محاسبه نشده ، اما به گفته برخی ناظران به میلیاردها دلار بالغ خواهد شد . چنین شرایطی ، در کنار هزینه های سنگین جنگ در یمن ، روند سراشیبی قیمت نفت در بازارهای جهانی ( در ماه های اخیر ) اضافه باری برای اقتصاد بحران زده عربستان بشمار آمده و این برای حاکمان ریاض خبر بسیار ناگواری به نظر می رسد ، چرا که گزینه پایان دادن به جنگ در یمن بتدریج برای آنها جدی تر خواهد شد ، بویژه اینکه تا کنون ، ایالات متحده یکی از جدی ترین حامیان عملیات نظامی عربستان محسوب میشد و به همین دلیل واشنگتن تلاش زیادی برای برگرداندن توجهات بسوی ایران با استناد به اتهامات وارده در زمینه کمک های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داده بود . اگر چه این حملات بدلیل غافلگیری ایجاد شده ، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت تصمیم گیری عربستان در کوتاه مدت خواهد داشت ، اما افزایش قیمت نفت ، بشدت در تضاد با منافع تعریف شده کشورهای غربی بوده واین به احتمال زیاد باعث میشود تا کمک کشورهای مذکور برای افزایش حملات به یمن بیشتر شده تا درآینده از وقوع این حملات جلوگیری شود . با این وصف ، حملات پهپادی به زیر ساختهای نفتی عربستان سعودی ، پیامدهای بسیار مهمی بر کشورهای رقیب این کشور خواهد داشت . بدین معنی که افزایش قیمت نفت ، تقویت اقتصاد کشورهایی نظیر ایران ، روسیه و ونزوئلا که بشدت به درآمدهای حاصله ازآن وابسته هستند و دراین زمینه زیرتحریم های شدید غرب قرار گرفته اند را بدنبال خواهد داشت . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

به نسبت اگر مقایسه کنیم ، نیروی دریایی با توجه به حضور سپاه (بعنوان نیروی دریایی آبهای سبز ) و ماهیت تهدید غیر کلاسیک فعلی در یک نمای کلی وضعیت به مراتب بهتری از دو نیروی دیگر دارد ولی شرایط ما روی هوا وضعیت نرمال و طبیعی نیست . نیروی زمینی هم که وضعیتش مشخص هست . ولی پاشنه آشیل ما الان روی هواست ( درگیری مستقیم آینده ما با سعودی ها متمایز ترین وجه اش ، تقابل دو نیروی هوایی خواهد بود ) و مقایسه تهدیدات موجود هم ، دقیق بیانگر همین هست . به همین دلیل اول بحث خرید فناوری ( برای هر سه نیرو ) و بعد نیروی هوایی مطرح شد .

البته باید با احتیاط این مساله را تحلیل کرد ، روسها سابقه ذهنی خوبی در فروش سلاح به ما به جا نگذاشتند ( چه بعد از پایان جنگ و چه در قضیه فروش اس-300 ، اورهال زیردریایی کلاس کیلو و .... ) ولی اگر ما هوشمندانه عمل کنیم ، میشود امتیازات خوبی از آنها گرفت البته به نظرم این خبر یک مقداری برای پاک کردن رد پای تحویل تجهیزات به ما منتشر شده ، تصاویری که چند وقت پیش منتشر شد شاید تنها گوشه ای از سخت افزارهای تحویلی به ما بوده باشد . حتی انتشار خبر رزمایش مشترک ایران - چین و روسیه در دریای عمان هم مقدمه چینی برای تحویل سخت افزارهایی هست شاید بعدها رسانه ای بشود ( البته این فقط یک گمانه زنی هست و نه بیشتر ) چندروز پیش هم به نقل از جناب صفوی ، جمله ای منتشر شد مبنی بر اینکه وضعیت فعلی تنها 2 سال دیگر دوام دارد (بدلیل وصل شدن سیستم پولی ایران- روسیه و چین ) . حالا شاید علت اصرار غیر متعارف اروپایی ها برای دیدار رییس جمهور با ترامپ را بیشتر بشود تحلیل کرد . اینها احتمالا رصد کردند که این 3 کشور عزم جدی برای متصل شدن به هم را دارند ( در چهارچوب پیمان شانگهای ) به همین دلیل سعی کردند و میکنند که در این روند اخلال ایجاد کنند. با این حال هنوز معتقدم که چهارچوب در خواست های تسلیحاتی ما باید روی فناوری وبعد توسعه توان رزمی نیروی هوایی باشد ..

احتمال مذاکره روسیه با ایران برای تحویل تجهیزات پدافند هوایی ظاهرا روسها چراغ سبز لازم را نشان دادند . براساس متن ، تا قبل از اکتبر 2020 ( مهر1399 ) فقط تسلیحات دفاعی شوگایوف با بیان اینکه روسیه کاملاً منطبق با قواعد بین‌المللی عمل می‌کند گفت همکاری‌های دفاعی با ایران برای تحویل سلاح‌های تهاجمی به این کشور قبل از اکتبر ۲۰۲۰ (مهرماه ۱۳۹۹) مجاز نیست. اگر این جمله را معکوس تحلیل کنیم ، بعد از اکتبر 2020 امکان تحویل سلاح های تهاجمی وجود دارد

مدل سازی موشک بالستیک سوخت مایع قیام 1 ، مدل شده توسط نرم افزار راینو ، متریال و رندر با نرم افزار کی شات QIAM 1 BALLISTIC MISSILE 3D MODEL

بخش دوم : مدرنیزه سازی شبکه دفاع هوایی سلطنتی عربستان سعودی : علیرغم تمامی مشکلات و فراز و نشیبهای موجود ، جنگ افزارهای سازمانی شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی از تنوع قابل توجهی برخوردار است . این نیرو ، از سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای متحرک ، سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاه برد ومیانبردی استفاده می کند که توسط فرانسه یا ایالات متحده تولید شده و برای پشتیبانی از این ترکیب پیچیده ، یک مرکز عملیات دفاع هوایی( Air Defense Operations Center /ADOC) که در هر شش بخش فرماندهی از مراکز دفاع هوایی این کشور بوجود آمده است . بااین وصف ، بدلیل گسترش تهدیدات ، تلاش های برنامه ریزی شده ای در ساختار پدافند هوایی این ارتش بعنوان اولویت شماره یک ، صورت پذیرفت . بخش عمده ای از سامانه های این نیرو در اواسط دهه هشتاد واوایل دهه نود از فروشندگانی در ایالات متحده ، اروپا و آسیا خریداری شده که این تنوع در حوزه های پشتیبانی و نوسازی می تواند در آینده بر عملکرد نیرو تاثیر گذار باشد . این در حالی است که سامانه ای تسلیحاتی فوق الذکر به صورت همه جانبه برای پشتیبانی از مانور یگان ها در دو سطح کوتاهبرد ، میانبرد مورد استفاده قرار می گیرد و به همین دلیل ترکیب از آنها را می توان در فرماندهی های 6 گانه نیرو یافت . ساختار سلسله مراتبی نظامی در ارتش سلطنتی عربستان سعودی در همین راستا ، با پایان یافتن عمر خدمتی نسل نخست سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد دوش پرتاب ، برنامه ریزی های لازم برای خرید سیستم فرانسوی میسترال (Mistral) که یک سامانه دوش پرتاب قابل حمل توسط نفر بود صورت گرفته و بعنوان یک سامانه جدید در سازمان رزم نیرو پذیرفته شد . در حوزه سامانه های کوتاهبرد سنگین تری نظیر کروتال / شاهین نیز وضعیت بر همین قراربود . این نیرو از اواخر دسامبر 2006 برای جایگزینی سیستم قدیمی خود ، قراردادی را با شرکت اروپایی MBDA برای خرید مسیترال-2 منعقد نمود . با این حال نخستین نیروی دریافت کننده این سیستم جدید ، یگانهای دفاع هوایی گارد ملی عربستان سعودی ( Saudi Arabian National Guard /SANG) بوده و پس ازآن ، واحدهای پدافند هوایی این سیستم را به سازمان رزم خود اضافه می کنند . سامانه میسترال در ردیف سیستم های دفاع هوایی کوتاهبرد برای مقابله با اهداف پروازی مافوق صوت در ارتفاع 3000 متری قرار دارد که در دو نوع میسترال یک ( گونه پایه ) و میسترال 2 ( نمونه ارتقاء یافته) تولید شده است . تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه این موشک که تا کنون برای 25 ارتش و به تعداد 15000 تیر تولید شده از سوی گاردملی عربستان سعودی به شکل اختصاصی با نصب بر روی شاسی مرسدس یونیماگ 5000 ( Unimog 5000) به شرکت فرانسوی lohr سفارش داده شد . اگر چه اطلاعات به نسبت محدودی از این سیستم منتشر شده ، اما گفته می شود که قابلیت کشف 15 هدف را در کمتر از 15 ثانیه در اختیار کاربرانش قرار میدهد . از سویی دیگر ، شرکتهای آمریکایی نیز در بازار پرسود و جذاب تسلیحاتی عربستان ، مشارکت فعالی دارند و در این میان ، شرکت تسلیحاتی ریتئون بدلیل وجود رابطه دیرینه با پادشاعی سعودی ( نزدیک به 45 سال و از زمان خرید سیستم هاوک ) در صدر آنها قرار دارد . به همین دلیل در اوایل دهه نود میلادی ، زمینه برای خرید سامانه های جدید تر پاترویت ( MIM-104) فراهم شد که نقش بسیار مهمی در حفاظت از تاسیسات حیاتی سعودی ایفا نمود . نظرسنجی در حوزه تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه علاوه براین ، ریتئون ماموریت حیاتی تر ارائه خدمات ، آموزش و تامین قطعات یدکی برای شبکه دفاع هوایی عربستان را بر عهده دارد و بر خلاف سایر پیمانکاران دفاعی که بصورت مقطعی دراین کشور حضور دارند ، نمایندگی خود را با استخدام اتباع سعودی ایجاد نموده است .در حوزه بهبود سیستم های قدیمی ، ریتئون موفق شد تا برنامه ارتقاء سامانه موشکی هاوک را به استاندارد PIP در اختیار بگیرد که در جریان این برنامه ، زیرسیستم های اکتساب هدف ، بهبود قابلیتهای رادار و همچنین افزایش ارتباط فرمان دهی به کلاهک موشک برای سامانه هاوک ، کاملا" به استاندارد های روز تبدیل گردید . دارایی های شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی قبل از امضاء قرارداد خرید سامانه ای پاتریوت برای تجهیز شبکه دفاع هوایی سعودی در اوایل دهه نود میلادی ، تردید های بسیار زیادی در خصوص نیازمندی ارتش این کشور به سامانه ای پیشرفته تری نسبت به هاوک و شاهین وجود داشت ، اما روند جنگ ایران و عراق و پس ازآن بحران کویت ، نشان داد که عربستان سعودی و بویزه واحدهای آمریکایی مستقر در این کشور بشدت به یک سامانه مدرن تر برای پاسخگویی به تهدیدات جدید ، از جمله گسترش قابلیتهای بالستیکی کشورهایی نظیر ایران و عراق نیازمند خواهند بود و سامانه فوق الذکر می تواند شکاف میان هاوک های موجود با نیاز فوق الذکر را بخوبی پر نماید. بدین ترتیب ، علیرغم مخالفت هایی که برای تحویل این سامانه های پیشرفته به یک کشور جهان سوم ایجاد شد ، قرار داد اولیه فروش پاتریوت به عربستان در سال 1992 به امضاء طرفین رسید . بدین ترتیب ، پس از حصول توافق ، سعودی ها در مرحله اول ، 12 واحد پاتریوت را بهمراه پشتیبانی رزمی بسیار گران قیمت و سایر تجهیزات مورد نیاز را تحویل گرفتند ، در حالی که بطور همزمان ، کویت 6 سامانه از همین نوع را به همراه 6 آتشبار هاوک و موشکهای مرتبط را خریداری نمودند . رادار AN/TPS-43 در حوزه ستادی ، فرماندهی دفاع هوایی سعودی نیز با ورود سامانه های جدید ، دستخوش تغییرات جدید شد که این بهینه سازی به فرماندهان پدافند امکان میداد تا تمامی سامانه های موجود را در چهارچوب یک سیستم کنترل و فرماندهی ادغام نمایند که نهایتا" در سال 2003 و پس از آزمون های سخت گیرانه ، صدور گواهینامه های مرتبط ، تکمیل گردید . بااین وصف ، علیرغم اینکه در میانه دهه 90 میلادی ، سازمان رزم پدافند هوایی سعودی سامانه های تسلیحاتی پیشرفته ای را به دارایی های خود اضافه نمود ، اما پیشرفتهای بعدی مستلزم تامین منابع مالی بیشتر و ایجاد محیط منحصر بفردی برای ادامه همکاری های نظامی با پیمانکاران طرف قرارداد ، بخصوص شرکتهای آمریکایی بود . برای نیل به این هدف ، می بایست تغییرات الزام آوری در ماهیت این روابط صورت می پذیرفت تا برنامه ریزی ها و پاسخگویی به این مشکلات با مشکلات کمتری همراه گردد . به همین منظور مشاوران نظامی حاضر در این نیرو ، به فرماندهان سعودی پیشنهاداتی را برای تغییر روند در تلاشهای فرهنگی ، نظامی و ایجاد درگرگونی های گسترده در شبکه پشتیبانی ارائه نمودند که این امر پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 سرعت بیشتری بخود گرفت . از جمله این تغییرات ، لغو گسترده دوره های آموزشی در ایالات متحده برای پرسنل سعودی و توسعه یک مکانیزم بومی دفاع از خود برای نیروی هوایی عربستان بود . رادار AN/FPS-117 علاوه براین ، تغییر برنامه حضور پرسنل آمریکایی در عربستان و چرخشی نمودن آن ( هر 4 ماه ) و محدود کردن حضور مشاوران نظامی دفاع هوایی آمریکایی به 2 سال موجب شد تا روند تحولات برنامه ریزی شده با آرامش بیشتر ، در عین اتکاء افزون تر به قابلیتهای بومی این کشور به جلو حرکت نماید .همزمان با این تحولات ، ریتئون با توجه به سابقه قبلی در فروش سامانه های دفاع هوایی ، در 21 ژوئن 2011 یک قرار فروش مستقیم به ارزش 1.7 میلیارد دلار برای تحویل نسخه پک3 پاترویت را به ارتش عربستان به امضاء رساند که شامل سخت افزارهای زمینی ، یک بسته کامل آموزشی برای پرسنل عرب و ارتقاء سامانه های پشتیبانی می گردید . تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون در این زمینه ، تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون معتقد بود که این قرارداد اعتماد به نفس جدیدی به این شرکت برای سرمایه گذاری افزون تر جهت توسعه فناوری پاتریوت داده و این مساله در کنار حضور 45 ساله ریتئون در عربستان سعودی ، جذابیت قرار داد را بیشتر نموده است . با این وصف ، بدلیل حساسیتهای منطقه ای ، این قرارداد تحت نظارت شدید مدیریت مرکزی ریتئون مستقر در ماساچوست منعقد شد . در همین راستا ، آژانس همکاری های امنیتی – دفاعی در گزارش مورخ 26 نوامبر 2012 خطاب به کنگره ، در حوزه فروش احتمالی سامانه های دفاعی و خدمات فنی به عربستان اعلام نمود که ریتئون برای بهینه سازی عمر رزمی سیستم های سعودی به استاندارد پک-2 ( MIM-104D) ، موشکهای پیشرفته تر ، تجهیزات مرتبط ، آموزش و پشتیبانی لجستیکی به ازاء هر واحد ، 130 میلیون دلار مجوزهای لازم را کسب نموده است . این درحالی بود که دولت سعودی در درخواست خود ، تقاضاهای بیشتری از جمله نوسازی تجهیزات موجود ، تحویل قطعات یدکی بیشتر ، تجهیزات پشتیبانی و اسیر عناصر مرتبط با پشتیبانی لجستیکی در بازه های طولانی تر را ارائه نموده بود . درصورتی که این اقلام بطور کامل تحویل داده میشد ، شبکه دفاع هوایی سعودی می توانست بازه کاربرد سامانه های موجود را برای 12 سال دیگر تمدید نماید . رادار تایپ91 مارکونی / طائف ، عربستان بدین ترتیب تا سال 2019 و براساس محاسبات انجام شده ، شبکه دفاع هوایی ارتش سعودی ، چیزی در حدود 88 دستگاه پرتابگر پاتریوت را در سازمان رزم خود ، بعنوان موجودی استفاده می کند که مرزهای شمالی این کشور را تحت پوشش قرار میدهد . از این تعداد ، 36 سامانه به استاندارد پک2 و بقیه به استاندارد پک3 ارتقاء پیدا کردند ، در حالی که براساس آخرین اخبار ، واشنگتن با درخواست این پادشاهی مبنی بر ارتقاء 16 مجموعه موشکی پاتریوت ( دو آتشبار ) در کنار تحویل 96 تیر موشک جدید به استاندارد پک3 موافقت نموده است . علیرغم تمامی بر نامه های فوق الذکر ، از ابتدای سال 2012 ، مذاکراتی میان عربستان و شرکت لاکهید – مارتین برای خرید سامانه پدافند هوایی مرحله پایانی برد بلند ( Terminal High Altitude Area Defense/THAAD ) صورت پذیرفت که این مذاکرات در نهایت در مورخ 5 مارس 2015 با موافقت پنتاگون برای فروش این سیستم با موفقیت به سرانجام رسید . این قرارداد که ارزشی برابر 15 میلیارد دلار داشته و در مرحله نخست 946 میلیون دلار از سوی خریدار به فروشنده پرداخت گردید ، بعنوان بخشی از یک معامله 110 میلیارد دلاری که درسال 2017 میان ریاض و واشنگتن به امضاء رسید ، محسوب می شد . این معامله مسیر را برای تحویل 44 دستگاه پرتابگر ، مهمات و تجهیزات مرتبط با THAAD تسهیل نمود . با این حال ، حملات کروز/پهپادی به تاسیسات نفتی شرق عربستان در 14 سپتامبر 2019 شبهات بسیاری را درخصوص کیفیت عملکرد شبکه دفاع هوایی عربستان که به سامانه های آمریکایی و تاکتیک های استاندارد مسلح شده است ، پدید آورد . به اعتقاد برخی ناظران ، پاتریوت های سعودی که برای محافظت از تاسیسات کلیدی این دولت خریداری شده بود ، برای مقابله با شلیک موشکهای کروز طراحی نشده و تصاویر موجود از موقعیتهای اصابت در پالایشگاه بقیق و میدانهای نفتی خصیص حاکی از آن است که تنها سامانه های شاهین و تعداد انگشت شماری از توپخانه ضد هوایی در این موقعیتها استقرار داشتند ، در حالی که هیچکدام از این دو سامانه قابلیت مقابله با موشکهای کروز را در اختیار ندارند . مایکل دویتمسن ( Michael Duitsman) محقق مرکز تحقیقات منع گسترش تسلیحات مستقر در مونتری ( کالیفرنیا ) در این خصوص خاطر نشان می کند " تصاویر مربوط به چند روز قبل از حمله حاکی از آن بود که مواضع دفاع هوایی مستقر در جنوب غربی و جنوب شرقی ، خالی از سامانه های دفاعی بوده ، هر چند درصورت وجود سیستم های دفاعی " که احتمالا از گونه های قدیمی بشمارنیزمی آمدند " عملا" انتظار واکنش موثر از سوی شبکه دفاع هوایی سعودی نمی رفت . همزمان با این اظهارنظرها ، وزیر امورخارجه آمریکا نیز بر این اعتقاد قرار داشت که در گذشته ، موفقیت این گونه حملات ، کمتر ارزیابی شده بود ، اما این حمله به شیوه ای متفاوت صورت پذیرفته و نیازمند بررسی های بیشتر است . از سویی دیگر ، ست جونز (Seth Jones) محقق ارشد مرکز مطالعات راهبردی بین المللی نیز معتقد است که آسیب پذیری زیرساختهای عربستان سعودی به گونه ای است که دفاع از آن غیر ممکن به نظر میرسد ، سعودی آنچنان در مقابل حملات به شیوه که اجرا گردید ، آسیب پذیر است که حداکثر تلاش های دفاعی هم برای رفع آن کافی نخواهد بود . به اعتقاد وی ، بهترین راهبردی که سعودی می بایست آن را دنبال کند ، ایجاد بازدارندگی است ، بصورتی که اطمینان حاصل شود ایران هزینه حملات این چنینی را خواهدپرداخت . شبکه دفاع هوایی یکپارچه سپر صلح ارتش سعودی : ارتش عربستان سعودی از ابتدای ایده پردازی ایجاد یک شاخه مستقل برای شبکه دفاع هوایی زمین پایه خود ، بدنبال یکپارچه سازی همه سیستم های موجود و فراهم نمودن پتانسیل ثانویه برای شبکه فوق الذکر با هدف جذب سامانه های پیشرفته تر در آینده بود ، به همین منظور طراحی و ایجاد یک سامانه پیشرفته کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر ( C3I) برای نیروی هوایی سلطنتی سعودی (RSAF) در دستور کار قرار گرفت . در یک نگاه کلان ، ساختار سپر صلح سعودی ، با هدف ایجاد یک بستر مشترک به منظور اجرای عملیات هماهنگ میان نیروی زمینی سلطنتی ( RSLF) ، نیروی دریایی سلطنتی ( RSNF) و نیروی پدافند هوایی سلطنتی ( RSADF) ایجادگردید . بنیاد این شبکه دفاعی ، از 17 دستگاه رادار ، یک فرماندهی عملیات مرکزی ، 5 فرماندهی بعنوان زیر مجموعه فرماندهی اصلی ، خطوط ارتباطی نظامی میان این 6 فرماندهی ، خطوط ارتباطی به فرماندهی دفاع ملی به منظور هماهنگی جهت کنترل و عبور هواگردهای نظامی و غیر نظامی است . فرماندهی مرکزی سپر صلح در ریاض مستقر بوده و بواسطه شبکه ارتباطی پیش گفته با فرماندهی های پنج گانه مستقر در الخرج ، تبوک ، خمیش موشیت ، ظهران و ریف مرتبط میشود . کل سامانه سپر صلح تا سپتامبر 2019 شامل 146 سایت و بیشتر از 1600 مدار مخابراتی است .براساس اطلاعات موجود ، رادارهای خریداری شده برای شبکه سپر صلح شامل 17 دستگاه رادار زمین پایه 3 بعدی دوربرد کنترل از راه دور AN/FPS-117 در کنار سامانه های مخابراتی زمینی- هوایی است که به یک شبکه ارتباطات راه دور متصل است . اطلاعات دریافت شده توسط این رادارها در کنار استقرارحداقل 6 دستگاه رادار تاکتیکی نورثروپ-گرومن AN/TPS-43 بعلاوه داده های بدست آمده از ناوگان 10 فروندی پیش اخطار هوابرد آواکس نیروی هوایی ( AWACS) به مراکز مربوطه برای تجزیه و تحلیل ارسال می گردد ، در حالی که به شکل همزمان ، رادارهای AN/TPS-43 مربوط به سامانه موشکی I-HAWK و سامانه های راداری نیروی دریایی سلطنتی نیز با این شبکه یکپارچه شده است . اگر چه برنامه سپر صلح در اوایل دهه هشتاد میلادی معرفی شد ، اما آغاز برنامه بدلایل فنی و سیاسی تا سال 1985 به تاخیر افتاد . با این وصف ، همزمان با اوج گیری جنگ ایران و عراق ، تدارکات مربوط به شبکه سپر صلح در قالب برنامه فروش خارجی ( FMS) بخش الکترونیک (ESD) مدیریت نیروی هوایی ارتش ایالات متحده کلید خورد . بر همین اساس ، شرکت هیوز ( Hughes) که اکنون در قالب مجتمع نظامی ریتئون فعالیت می کند ، قراردادی به ارزش 837 میلیون دلار را با عربستان برای تکمیل برنامه به امضاء رساند . طبق برنامه ریزی های اولیه ، قرار بود تا ساختار اصلی سپر صلح تنها در عرض 54 ماه به بهره برداری برسد که به اعتقاد بسیاری از ناظران ، امری غیرممکن بشمار می رفت ، در حالی که بعدها و پس از بررسی های متعدد ، این بازه زمانی به 116 ماه افزایش پیدا نمود . اما بر خلاف پیش بینی ها ، ریتئون موفق شد در کمتر از مدت تخمینی نخستین ، یعنی تنها در عرض 47 ماه با هزینه ای برابر با 5.6 میلیارد دلار سپر صلح را فعال و برنامه تعمیر و نگهداری و توسعه مداوم آن را طراحی نماید . براساس قراردادی که میان طرفین به امضاء رسید ، ریتئون 17 دستگاه رادار ثابت باند – ال جنرال الکتریک FPS-117 ، یعنی مشابه رادارهای مورد استفاده نیروی هوایی آمریکا در آلاسکا (برنامه SEEK IGLOO ) را در محدوده سرزمینی عربستان نصب نمود . این رادارها بلحاظ کیفیت عملکرد در شرایط بد آب و هوایی ، مقاومت در برابر اخلال ، طراحی مدارهای الکترونیکی با قابلیت تنظیم مجدد رایانه ای به گونه ای بودند که بدانها امکان می داد با کمترین نیازمندی به تعمیر و نگهداری روزانه ، عمل کنند . این رادارها بدلیل استفاده از فناوری آنتن های آرایه فازی ، می تواند اجسام پروازی را بصورت 3 بعدی آشکار نموده ، ضمن اینکه با استقرار سامانه های فوق همراستای خطوط مرزی سعودی ، در واقع جایگزینی مطمئن برای رادارهای قدیمی تر مارکونی 40T2 بحساب آیند ،در حالی که قادرند بعنوان پشتیبانی مطمئن برای شش دستگاه رادار TPS-43 برای اجرای ماموریتهای کنترلر رهگیر زمینی ( GCI ) نیز در نظر گرفته شوند. با توجه به شرایط بوجود آمده در این سال ، در اواخر سال 1985 عربستان به منظور تکمیل شبکه کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر (C3I) سپر صلح ، قراردادی با یک کنسرسیوم بزرگ به رهبری بوئینگ منعقد نمود . هدف اصلی این برنامه ، ایجاد پیوند میان داده های بدست آمده توسط سامانه های راداری هواپایه (E-3) ، رادارهای دفاع هوایی زمین پایه ، جتهای نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی موشکی ( شامل آتشبارهای I-HAWK) بشمارمی رفت که می بایست در نهایت پوشش کاملی بر فراز خلیج پارس ، دریای سرخ و یمن فراهم آورد . با این وصف ، 5 سال پس از اعلام این خبر ، در حالی هیوز بعنوان برنده این مناقصه (1991) معرفی شد که کل پروژه با 5 سال تاخیر مواجه شده بود . گزارش این تاخیر جنجال بزرگی در ایالات متحده برپا کرد تا جایی که نیروی هوایی مجبور شد تا کار گروهی متشکل از 8 وکیل دادگستری و بیش از 300 پرسنل ستادی را برای حل و فصل بزرگترین پرونده قرارداد دولتی فروش خارجی که بر علیه ارتش در دادگاه های فدرال تشکیل شده بود بکارگیرد.این تیم ترکیبی شامل عناصر نظامی و غیر نظامی ، چهار سال و نیم بر روی ابعاد مختلف این پرونده کار نموده و درنهایت پس از پرداخت 300 میلیون دلار غرامت ، موفق به بستن آن شدند . علیرغم تمامی این حواشی ، استقرار کامل سامانه سپر صلح به نیروی هوایی سعودی این امکان را می داد که داده های جمع آوری شده از ایستگاه های زمین پایه و هواپایه خود را با ایجاد بسترهای خاصی بخوبی مدیریت نماید . این بستر ، شامل یک مرکز فرماندهی اصلی ، شش مرکز فرماندهی منطقه ای ، رادارهای دوربرد و تاسیسات جمع آوری داده پایش از راه دور می شد که بواسطه عقد یک قرارداد مستقیم میان ریتئون و نیروی هوایی فراهم گردید . از سویی دیگر ، عربستان سعودی با دور زدن پنتاگون بعنوان یک عامل واسطه ای ، سعی نمود تا بطور مسقیم با شرکتهای آمریکایی وارد معامله شود ، بطوریکه در یک اقدام بی سابقه ، ارتش این کشور برای تکمیل سامانه سپر صلح و همچنین دستیابی به تجهیزات پشتیبانی و ایجاد زمینه برای ارتقاء فناوری سامانه های موجود ، در سال 1998 قراردادی 300 میلیون دلاری با ریتئون منعقد نمود . علاوه براین ، برنامه بروزرسانی رادارهای شبکه سپر صلح درسال 2002 ( که در اوت 2003 لغو شد ) در واقع قراردادی متعلق به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده جهت تعیین پتانسیل ریتئون برای برآورده نمودن تقاضاهای روزافزون سعودی جهت خرید سلاح ( فروش خارجی سلاح وزارت دفاع ایالات متحده ) ، بخصوص رادارهای دفاع هوایی AN/FPS-117 بشمار می رفت . با این حال ، سختگیری های مربوط به فروش خارجی با سرازیر شدن سیل دلارهای سعودی ، بتدریج رنگ باخت ، چرا که هر 17 دستگاه رادار فوق الذکر برای ارائه عملکرد بهتر ، به استاندارد V.3 ارتقاء پیدا کردند . این گونه بهبود یافته که همچنان یک سامانه کسب داده سه بعدی باند ال بشمار می رفت ، قابلیتهای به مراتب پیشرفته تری را نسبت به اسلاف خود داشت ، ضمن اینکه گزینه به روزرسانی این تجهیزات از گونه رادارهای نظارت متعارف ( Surveillance Radar / SSR ) به رادارهای نظارت مونوپالس ( Monopulse SSR /MSSR ) و همچنین تبدیل همه سامانه های موجود به استاندارد Mode-4 و درآینده Mode-S نیز پیش بینی شده بود . براساس قرار داد های منعقد شده و بند های مربوط به سند نیازمندیهای سیستمی ( SRD) که بعنوان بخشی از پیشنهادات مطرح شده در درخواست نهایی خریدار ( RFP) قابل طبقه بندی است ، پیمانکاران نظامی خارجی ماموریت پیدا خواهند کرد که کلیه خدمات مهندسی را برای ساخت ، نصب و تحویل رادارهای بروزرسانی شده نیروی هوایی و همچنین آموزش پرسنل در حوزه تعمیر و نگهداری را ارائه نمایند . مجموعه پیمانکاران طرف قرارداد موظف خواهند بود تا کلیه قطعات ، ابزارها ، تجهیزات آزمایشگاهی را به نیروی هوایی تحویل داده تا عملکرد هر 17 رادار فروخته شده تضمین گردد . با توجه به مفاد پیش گفته شده ، آخرین مرحله تکمیل برنامه درسال 2003 به پایان رسید و نهایتا" سپر صلح به یک شبکه دفاع هوایی با سرعت واکنش بالا برای نیروی هوایی سعودی ( RSAF) مبدل شد . به اعتقاد ناظران نظامی ، بستر اصلی سپر صلح شامل یک شبکه پرسرعت انتقال داده ( HSN) بعنوان ستون ارتباطی سیستم کنترل ، فرماندهی ، رایانه و اطلاعات (C4I) بوده که از 7 گِرِه اصلی ، استفاده از اطلاعات بروزشده ستکام برای 17 رادار خریداری و بروز شده تشکیل می گردد . با توجه به استقرار مرکز کنترل اصلی در ریاض و مجموعه پشتیبانی در جده ، گره های اصلی برای اتصال باقی مانده گره ها به پایگاه عملیاتی اصلی ( MOB/ Main Operations Bases ) در این دوشهر واقع شده اند . این دو مرکز ، درواقع ترمینال اصلی (E1) بشمارمیروند تا مابقی مراکز شامل خمیث موشیت ، طائف ، تبوک و ظهران به یکدیگر متصل شوند . علاوه برسامانه های C4I سپر صلح سعودی در هر پایگاه هوایی به مجموعه ای از پیشرفته ترین دفاتر منطقه ای متصل میشود که وظیفه تحلیل داد ه های منطقه ای بدست آمده از سایتهای راداری را بر عهده دارد . این مجموع ها که شامل 3 سایت در مرزهای شرقی ، 5 سایت در مرزهای شمالی و 3 سایت در مرزهای غربی است ، که برای برآورده نمودن نیازمندی های ساختار C4I نیروی هوایی به یک شبکه ارتباطی با باند پهن که سرعت و ایمنی بالاتری دارد ( WIDE AERA NETWORK /WAN) مجهز شده می گردد ، هرچند بدلیل تقاضاهای روزافزون نیروی هوایی برای دسترسی به سرعت بالاتر ، پیش بینی های لازم برای ارتقاء قابلیتهای فعلی صورت پذیرفته است . شبکه ای که قرار است در آینده وارد چرخه رزمی نیروی هوایی گردد ، معماری اولیه C4I نیروی هوایی در حفظ کرده ، اما اتصالات فیبر نوری برای اتصال پایگاه های هوایی به یکدیگر ، افزایش سرعت ارتباطات ماهواره ای ( SATCOM) و همچنین شبکه مخابراتی غیر نظامی سعودی بطور کامل تعویض شده و قابلیتهایی فراتر از امکانات فعلی در دسترس قرار خواهد گرفت . به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، شبکه ایجاد شده برای نیروی هوایی و دفاع هوایی عربستان قابلیت پشتیبانی 1000/100/10 مگابایت بر ثانیه برای سویچ کردن داده ها در شبکه های محلی ( LAN) را داشته ، ضمن اینکه رمز گذاری شبکه و سرعت بالای انتقال داده ها تضمین شده است . در کنار این قابلیتها ، سامانه های جدید بکار گرفته شده در این شبکه ، امکان برگزاری ویدئو-کنفرانس ها (VTC) را بوجود آورده با ذکر این نکته که سامانه های قدیمی تر با سیستم های جدید هماهنگ شده تا از صرف هزینه های اضافی جلوگیری بعمل آید . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

نخستین خلبان زن ایرانی سرکار خانم " اینا آرشید " ، در سال 1300 خورشیدی در تهران متولد شد و درسال 1318 ، وارد باشگاه هواپیمایی ایران گردید . با شروع جنگ جهانی دوم ، آموزشهای وی ناتمام ماند ، اما با پایان یافتن جنگ ، وی موفق شد تا در شهریور 1322 ، گواهی نامه خلبانی با هواپیمای تایگر ماوس را دریافت نماید .

فکر کنم که ما بمیریم آرزومون به گور ببریم برای یه نمایش آبرومندانه حداقلی! تو رو خدا پایه نگه دارنده رو ببینید. یه قوطی رو با سنگ 10 تا برش زدن قوس دادن شده پایه نگه دارنده سلاح بروز مملکت. یعنی یه دستگاه خم در این دستگاه عریض و طویل نیس؟.... حضرات تو رو خدا خجالت بکشید. چقدر اهمال کاری؟

عرض شده بود ، هر کسی از ظن خود ، شد یار من ... بنده مسئول تصورات و حدسیات دوستان که نیستم ضمن اینکه همه 4975 پست از آغاز تا امروز متعلق به همین اکانت هست .پسورد ان را هم کسی خبر ندارد بنده روی مستندات ( ان چیزی که منتشر شده و موجود هست ) صحبت کردم ، حالا جنابعالی روی صحت مستندات ابهام دارید ، میشود روی ان صحبت کرد و نظر شما هم محترم ... چون بدون مستندات ، ارزش تحلیل تا حد زیادی کاهش پیدا می کند ضمن اینکه اگر روند را در این چند سال پیگیر شده باشید سعی براینهست که تا حد امکان مرجع استنادات معرفی شود برای مراجعه کاربران تصور بنده این بود که حداقل شما پستهای بنده را با دقت بیشتری رصد می کنید

سلام و عرض ادب خدمت دوستان در ادامه ی نمایشگاه اقتدار ۴۰ مهمات توپخانه ایی و هدایت شونده لیزری " بصیر " طبق گفتگویی که با مسئول محترم این غرفه شکل گرفت ، ایشان این مهمات را نمونه ی تولیدی و تحت لیسانس روسی ( کرانسوپل ) معرفی نمودند . البته حقیر به نمونه ی نمایش داده شده در رسانه ی ملی که در زمان رونمایی از آن منتشر شد اشاره کردم ( علی الخصوص به پره های نیم هلالی پایدار ساز انتهایی آن ) در جواب و نقل به مضمون آنها با نمونه ی استاندارد جایگزین شده است. همینطور ایشان این مهمات را تولید شده در دو کالیبر " ۱۵۵ م م " و " ۱۵۲ م م " عنوان نمودند و بسیار هم بر دقت بالای آن تاکید میکردند . http://s8.picofile.com/file/8359927042/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر۱.jpg http://s8.picofile.com/file/8359927442/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر۲.jpg http://s8.picofile.com/file/8359927568/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر_۳.jpg http://s9.picofile.com/file/8359927718/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر_۴.jpg نکته ایی که بسیاری از رسانه ها از آن غافل شدند دستیابی و تولید " فیوز های قابل برنامه ریزی آنهم به صورت القایی " بود ( برای دستور انهدام و استفاده از قابلیت ترکش شوندگی در ارتفاع _ فاصله ی مورد نیاز از هدف ، بسته به نیاز کاربر ) http://s9.picofile.com/file/8359927918/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر_۵.jpg http://s8.picofile.com/file/8359928142/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر_۶.jpg این تصویر هم از فواصل کاربری سامانه را در جستجوی فضای مجازی به شکل تصادفی بدست آمد . http://s8.picofile.com/file/8359928168/مهمات_هدایت_لیزری_بصیر_۷.jpg بارورسازی ابرها در این غرفه اطلاعاتی راجع به چگونگی بارور سازی ارائه میشد . بنا به توضیحات ایشان باروری بر اساس نوع ابر مستلزم استفاده از مواد مختلفی بوده و این روش در نقاط مختلف جهان کاربرد دارد. در گفتگوی شکل گرفته ایشان ( اگر درست به خاطر داشته باشم ) به استفاده از کلرید نقره در باروری اشاره کردند . همینطور اشاره به استفاده از پهباد برای بارورسازی داشتند که علت آن را عدم صدور اجازه برای استفاده از هواپیما اعلام نمودند . پاد خارجی به نمایش در آمده نیز با توجه به ابعاد و وزن محدود آن احتمالا" برای نصب بر پهباد ساخته شده بود . ایشان در توضیحاتشان هرکدام از لوله ( تیوب ) های قابل تعویض حاوی مواد بارورساز را قابل استفاده برای ۲۰ کیلومتر عنوان کردند . با توجه به ۲ رشته سیم انتهای این لوله ها به نظر فعال شدن آنها با تحریک الکتریکی ممکن است . http://s8.picofile.com/file/8359935084/بارورسازی_ابرها_۱.jpg http://s8.picofile.com/file/8359935118/بارورسازی_ابرها_۲.jpg http://s8.picofile.com/file/8359936750/بارورسازی_ابرها_۳.jpg http://s9.picofile.com/file/8359935176/بارورسازی_ابرها_۴.jpg یک مقداری اطلاعات بیشتر http://wmir.ir/

به نظر میاد شاهد موتور معروف pbs tj100 درنمایشگاه اقتدار 40 باشیم امیدوارم صرفا خرید نباشه و تولید داخلی هم داشته باشه به ویژه که این موتور یک نمونه توروبوشفت و پراپ هم داره که امبدوارم اوناهم ساخته بشن به زودی میشه با دوعدد ازش یک پهپاد سنگین برای مصارف مختلف مثل جنگ الکترونیک بمباران و پل ارتباطی با غلاف های مختلف تولید کرد. برای تولید هلیکوپترهای سبک و هواپیماهای اموزشی هم کاملا به کار میاد. دوعدد از این موتور به راحتی یک اموزشی سبک به دست میده چندی پیش در یکی از نمایشگاههای داخلی هلیکوپتر VV-2 هم توسط اوکراینی ها نمایش داده شد که از خویشاوندان مورد استفاده همین موتور استفاده میکنه. دوعدد از این موتور حداقل یک مدل هلیکوپتر دوموتوره چهار نفره به دست میده اما مورد بسیار مهمتر اینکه موتور دیگه ای در یکی از قسمت های برنامه ثریا نشون داده شد که همون لحظه توضیح داده شد که: دفعه بعد که برای فیلم برداری بیاید این قسمت یک POWER TURBINE اضافه شده اما تاکید بر تولید برق بود که این هم یکی از کارهای موتورهای توربینی است. توانی که گفته شد حدود 450 کیووات اگر اشتباه نکنم بود که حدودا 600 اسب بخار هست این موتور با موتور طلوع چهار فرق میکنه اما به نظرمیاد از همون خانواده باشه به لحاظ ظاهری هم به نظر میاد با موتور axial یا خطی و نه مثل موتور pbs tj100 با کامپرسور centrifugalروبه رو باشیم برای مقایسه موتور طلوع چهار رو ملاحظه کنید.

اگر به وضعیت توزیع نیرویی این کشور در دنیا یک نگاه دقیق تری کنید ، به این نتیجه می رسید که برعکس نظر شما ، چین و روسیه دارند در زمین آمریکایی ها بازی می کنند . البته این گسترش نیرویی ، خودش چندان مزیت قابل توجهی نیست ، چون براساس یک اصل قدیمی ، هر اندازه خطوط لجستیکی شما طولانی تر باشد ، آسیب پذیری شما بیشتر هست ( ناپلئون 1812 / ورماخت 1942 / اینچون 1950 )

پرتابه های فراصوت برای آتشبارهای پدافند هوایی اس-400 چین کلید طلایی برای بازپسگیری تایوان براساس اطلاعات غیر رسمی موجود ، شاخه موشکی ارتش آزادیبخش خلق چین در حال مقدمه چینی برای اجرای آزمایش آخرین گونه مهمات زمین به هوای فراصوت دوربرد خود بر روی سامانه های پدافند هوایی اس-400 که در سالهای اخیر به سازمان رزم این نیرو اضافه شده است ، می باشد . در حالی که ارتش چین از ابتدای دهه 90 میلادی ، سامانه های پدافند هوای قدرتمندی را از در شبکه دفاع هوایی خود بکار گرفته ، اما پس از تجزیه و تحلیل شیوه اجرای حملات ضربتی توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بر علیه عراق ( 2003- 1991) و یوگسلاوی (1993) ، فرماندهان ارشد این نیرو مصمم شدند تا حد امکان ، آخرین فناوری های موجود دفاع هوایی قابل تهیه ( که طبیعتا" سیستم دفاع هوایی اس-400 روسی بود ) را با قابلیتهای پیشرفته تر بخدمت گیرند . بدین سان ، با اضافه شدن این سخت افزار جدید به گردان های دفاع هوایی مسلح به سامانه های بومی HQ-9A و HQ-9B و همچنین سه نمونه از پیشرفته ترین سامانه های اس-300 ( شامل PMU, PMU-1 و PMU-2 ) ، ساختار پدافند هوایی این کشور استحکام افزون تری یافت ، هر چند در گذشته ، تعداد محدودی از سامانه های قدیمی تر روسی نظیر اس-200 در اختیار این نیرو قرار داشت ، اما بدلیل تغییر شرایط رزمی ، از حضور در نوک پیکان دفاع هوایی چینی ها کنار گذاشته شد . سامانه دفاع هوایی زمین پایه S-400 که در ابتدا با شناسه S-300PMU-3 شناخته می شد ، به تقریب حسگرها ، سامانه های جنگ الکترونیک و مهمات متعارف خود را از بدو ورود به خدمت عملیاتی ، بصورت کامل در اختیار داشت ، هرچند چینی ها تصمیم گرفته بودند تا با توجه به نیازمندی های روز افزون خود ، تغییرات لازمه را روی آن اعمال نمایند . از جمله این تغییرات ، اجرای تست غیر رسمی با استفاده از مهمات جدید بر علیه یک هدف شبیه سازی شده در یک فاصله 250 کیلومتری بود که گفته میشود با موفقیت همراه بوده است . اما آنچه که این آزمایش را در مقایسه با تستهای متعارف ویژه ساخته ، برد رهگیری آن نبود ، بلکه سرعت پرتابه تست شده بشمارمی آمد که گفته میشود نزدیک به 9 ماخ اندازه گیری شده است . بدین ترتیب ، سرعت فوق الذکر به موشک اجازه میدهد تا هدفهای متخاصم با سرعت بالا از قبیل موشکهای بالستیک را با درصد موفقیت بیشتری منهدم نماید ، ضمن اینکه امکان سرنگونی جتهای رزمی دشمن نیز بالتبع افزایش خواهد یافت . سیستم دفاع هوایی اس-400 ، در گونه استاندارد خود ، حداقل از دو پرتابه اصلی ( شامل مهمات 48N6DM/48N6E3و40N6E) برای درگیری با اهداف متخاصم در یک برد موثر به شعاع 250 کیلومتر استفاده می کند . مهمات نخست به گونه ای طراحی شده که هدف رهگیری شده را در یک برد 250 کیلومتری با سرعتی در حدود 14 ماخ و بصورت آشیانه یابی نیمه فعال ردگیری می نماید ، در حالی مهمات دوم ، با یک افزایش برد قابل توجه می تواند در صورت مساعد بودن تمامی شرایط ، هدف مورد نظر را در برد 400 کیلومتری مورد اصابت قرار دهد ، چنانکه شرکت سازنده مدعی است موشک مذکور قبل از رسیدن به هدف ، به ارتفاعی بالاتر از اتمسفر صعود کرده و سپس بسمت هدف شیرجه میزند . این ویژگی به مهمات 40N6E اجازه میدهد تا اهداف متخاصم را در بردی فراتر از افق و در ارتفاع پروازی کمتر از 5 متر منهدم نماید . موشک مذکور به یک سامانه هدایت آشیانه یاب ترکیبی نیمه فعال و فعال مجهز بوده در این حوزه ، به تقریب همتایی به خود نمی بیند . این در حالی است که بنابر ادعای ارتش چین ، این نیرو شمار قابل توجهی از آتشبارهای اس-400 را به کشور سازنده سفارش داده ، اما این نکته که آیا چینی ها موفق شده اند موشک 40N6E را نیز در اختیار گیرند یا خیر ، هنوز در هاله ای ابهام قرار دارد ، چنانکه کارشناسان نیز معتقدند که هنوز استفاده از مهمات استاندارد روسی در این سامانه ها ، مشخص نشده است . برد موثر درگیری سامانه های اس-400 چینی بااین وصف ، توجه به آزمایش اخیر ارتش ،برخی گمانه زنی ها حاکی ازآن است که ارتش چین قصد ندارد تا از توانمندی های رزمی خود را بطور کامل ، در معرض دید قراردهد و به جای استفاده از مهمات جدید ، همچنان از موشکهای قدیمی تر در آزمایشات میدانی خود استفاده می کند . به اعتقاد ناظران نظامی ، با اتمام استقرار سامانه های اس-400 ، این سخت افزارجدید ، مکمل سیستم های پدافند هوایی بومی HQ-16 ، HQ-17 خواهند بود ، در حالی که آتشبارهای دفاع هوایی بردبلندتری نظیر HQ-9B به همراه عملیاتی شدن حسگرهای پیشرفته برای کشف هواگردهای پنهانکار ، قابلیت شلیک و هدایت بیش از 160 تیر موشک به شکل همزمان ( بیشتر از دو برابر سلف خود S-300PMU-2 ) را در اختیار شبکه پدافندی چین خواهد گذاشت که یک دارایی ارزشمند برای دفاع از قلمرو هوایی این کشور است . به گفته کارشناسان نظامی ، تطبیق پذیری این ساختار تا جایی است که در فهرست اهداف این شبکه ، طیف متنوعی از اهداف شامل موشک های بالستیک ، کروز ، جتهای رزمی بال ثابت ، بالگردها قرار می گیرد . بنابراین ، درصورت ورود گسترده مهمات 40N6E به سازمان رزم ارتش چین ، این موشک به یک مکمل ارزشمند در کنار نسل جدید ناوگان نیروی هوایی تبدیل شده و این خود ، استراتژی دفاعی تایوان را به شکل جدید به چالش خواهد کشید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 بن پایه

بسم الله الرحمن الرحیم با سلام؛   قوانین ویژه بخش بروز رسانی (استاتوس) ، باهدف قانونمند نمودن این بخش از انجمن وزین میلیتاری تدوین شده است ، کاربران عزیز با مطالعه این قوانین ، مسئولیت رفتار و ارسال های خود را در استاتوس برعهده خواهند گرفت و ان شاءالله سبب استفاده مفید در جهت ارتقای سایت خواهد شد. شایان ذکر است قوانین اصلی انجمن کما فی السابق در تمام بخش های سایت ( از جمله استاتوس) نافذ بوده و خواهد بود، اما این قوانین ذیل، جهت تفسیر و صراحت در جزئیاتی است که در مدت گذشته محل سوال یا بعضا ابهام بوده است.   این قوانین ، بدون استثناء برای همه کاربران ( مدیریت  انجمن / مدیران عزیز بخش ها / کاربران قدیمی / کاربران جدید و..) لازم الاجراست و در صورت تخلف ، بدون هیچ اغماضی ، جریمه ها اعمال خواهد شد .   انجمن میلیتاری ، انجمنی است با ماهیت نظامی ، در نتیجه کاربران محترم می بایست تمامی  تلاش خود را بر ارسال مطالب مرتبط متمرکز نمایند ، با این وجود از تمامی مطالبی که به رشد اخلاقی ، فکری، علمی و فرهنگی وعلی الخصوص نظامی کاربران کمک کند ، استقبال خواهد شد . و بخش بروز رسانی ( استاتوس) جزئی از انجمن می باشد که با توجه به خصوصیات آن، دارای حوزه عملکرد متفاوت و البته کاملا مرتبط با رسالت اصلی سایت می باشد. از آنجا که بخش استاتوس، امکانات و زمینه کافی برای بحث منطقی و مستدل نداشته و سابقا هم نتیجه این بحث ها ضرر و آسیب به ارتباط کاربران و رسالت اصلی سایت بوده، لازم است کاربران از مجادله و مباحث تنش زا در این بخش خودداری نمایند. از جمله ارسال بحث ها و اخبار سیاسی. در مواردی که نیاز باشد، با تشخیص مدیران در موضوعات مهم، تاپیک های مرتبط با چارچوب مشخص ایجاد خواهد شد؛ به طور مثال: تاپیک مذاکرات هسته ای. تبصره یک  : ارسال هرگونه استاتوس  خبری با تفسیر و تحلیل تحریک آمیز ، حاوی مطالب توهین آمیز به شکل مستقیم و غیر مستقیم بلافاصله حذف خواهد شد . تبصره دو : توصیه می شود، موارد غیر سیاسی که احتمال می دهید در پاسخ ها به بحث های سیاسی کشیده شود، ارسال نفرمایید یا به صورت قفل شده ارسال نمایید تا تصمیم در مورد حذف شدن یا باقی ماندن آن توسط مدیران اتخاذ شود.   3- ارسال هرگونه استاتوس با هدف  اختلاف افکنی و تضعیف نیروهای مسلح ( ارتش جمهوری اسلامی ایران / سپاه پاسداران انقلاب اسلامی / نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران / بسیج و.. ) بلافاصله حذف خواهد شد . تبصره یک : به شکل مسلم ، از هرگونه نقد منطقی ، بدون کاربرد واژه های تحریک کننده و تمسخر آمیز ، استقبال خواهد شد . 4- ارسال هرگونه استاتوس حاوی توهین به مقامات لشکری ( شامل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی انتظامی و بسیج  و...) و کشوری ( بویژه روسای جمهور)  ( سابق و فعلی ) موجبات حذف و برخورد متناسب را فراهم خواهد نمود . 5- ارسال هرگونه استاتوس با هدف تبلیغ مستقیم و غیر مستقیم فرقه های ضاله و گروهکهای معاند ، بسرعت حذف و کاربر متخلف برخورد قانونی خواهد شد . 6- هرگونه استاتوس با هدف حمایت از رژیم اشغالگر قدس ( مستقیم و غیر مستقیم ) بسرعت حذف و با کاربرمتخلف ، برخوردقانونی خواهد شد . تبصره یک : این مساله در ارتباط  با ماهیت نامشروع این رژیم خواهد بود و ارتباطی به بررسی توانایی نظامی و فناورانه این رژیم نخواهد داشت . 7- هرگونه استاتوس حاوی کلمات و واژه های توهین آمیز ، رکیک و ... نسبت سایر کاربران ( صرف نظراز موقعیت ، سابقه عضویت ، مسئولیت و نوع فعالیت و ... ) بسرعت حذف و با کاربر متخلف ، به شدید ترین وجه ممکن برخورد خواهد شد . توضیح یک : بند شماره هفت ، بدلیل سابقه زیاد وقوع چنین مواردی در استاتوس آورده شده و بدون استثناء ، اجرا خواهد شد . توضیح دو : از القاب یا برچسب های غیرشایسته و ناپسند که توهین غیرمستقیم به دیگران باشد، استفاده نفرمایید.   8- استاتوس های حاوی مطالب غیر اخلاقی بسرعت حذف و با کاربر متخلف بشدت برخورد خواهد شد . 9- کلیه استاتوس ها با ماهیت تشدید اختلافات قومی ، قبیله ای ، دینی ، مذهبی ، بسرعت حذف و با کاربرمتخلف ،بشدت برخورد خواهد شد .  10- تمامی ارسال ها در استاتوس می بایست به زبان پارسی صورت گیرد . تبصره : در صورت ارسال لینک خبری به زبانی غیر از پارسی ، کاربر موظف هست یک توضیح بدون تفسیر تحریک آمیز را به زبان پارسی ارائه دهد . 11- در صورت حذف کامنت ها در استاتوس و تاپیک ها ، کاربران می توانند سئوال خود را در قالب PM ، به یکی از مدیران ارسال نموده و مدیریت نیز موظف است در اسرع وقت بدان پاسخ گوید . بنابراین هر گونه سوال، نقد یا اعتراض در استاتوس ممنوع می باشد و این موارد حذف و در صورت تکرار با کاربر خاطی برخورد صورت میگیرد. تبصره : به PM های  تمسخر آمیز و حاوی توهین ، پاسخی داده نخواهد شد و کاربر موظف هست از ادبیات محترمانه استفاده نماید . توصیه : قبل از ارسال هرکامنتی ، 5 دقیقه در ارتباط با آن فکر کنید ، در نتیجه ، کمتر شاهد بروز تنش در استاتوس (به شکل  خاص ) و در انجمن ( به شکل  عام) خواهیم بود .     12- دوستان بسیار عزیزی که قبل از تدوین این قوانین ، در چهارچوب های تعیین شده ، به ارسال استاتوس مبادرت می نمودند ، مسلماً از اعمال این قوانین رضایت خواهند داشت .   جریمه های در نظر گرفته شده برای کاربران متخلف :              در صورت بروز تخلف و بدون در نظر گرفتن گرایش سیاسی و.... برای مرتبه نخست ، دادن تذکر در استاتوس ( به شکل عمومی و خطاب به همه و به شکل خاص به یک کاربر) برای مرتبه دوم ، ارسال هشدار کتبی برای مرتبه سوم ، کاربر متخلف برای 5 هفته از ارسال استاتوس محروم خواهد شد برای مرتبه چهارم ، کاربرمتخلف ، بمدت 6 ماه از استاتوس محروم خواهد شد . در صورت ادامه یافتن رفتارهای قانون شکنانه ، اکانت کاربر متخلف ، با محدودیتهای جدی روبرو خواهد شد . بدیهی است در مواردی ممکن است این جریمه ها، بنابر شرایط تخلف و یا میزان تکرار تخلف توسط کاربر، متغیر باشد که مدیریت ارشد در این زمینه تصمیم نهایی را اتخاذ می نماید.   پی نوشت : 1- با رعایت همه موارد بالا، و علیرغم توصیه ها، استفاده های معمولی دیگر از استاتوس از جمله: ارتباط بین کاربران، آدرس دهی و سایر موارد و همچنین ادبیات کمتر رسمی نسبت به تاپیک ها، بلا مانع است و کاربران در این زمینه آزادی عمل دارند. 2 – امیدواریم با تدوین و اجرای این قوانین ، شاهد آرامش منطقی و طبیعی در استاتوس و انجمن باشیم تا نیازی به اعمال قوانین و جریمه ها نباشد . 3- به شکل مشخص ، قوانین فوق الذکر کامل نیستند و شدت و ضعف خود را خواهند داشت ، در نتیجه هر 3 ماه یکبار (با توجه به بررسی بیلان کاربران عزیز در استاتوس  ) در مفاد آن تجدید نظر بعمل خواهد آمد .            4- شاید در نظر نخست ، مفاد قوانین فوق الذکر ، مقداری سخت گیرانه باشد ، اما برای ایجاد نظم ( شرط  نخست کار علمی ) ، بازگرداندن انجمن به ماهیت اصلی و روال طبیعی ، دوری از حواشی نامتعارف و... لازم خواهد بود . در نتیجه ، جنبه علمی و آکادمیک تعداد بیشتری از کاربران عزیز به منصه ظهور خواهد رسید و این هدف اصلی انجمن بشمار می رود .   5- این قوانین در زمان انتخابات با حساسیت بیشتری پیگیری می شود (بدون آنکه نیازی به حذف بخش استاتوس باشد ) . در نتیجه ، این عملکرد کاربران عزیز است که تعیین کننده وجود یا عدم وجود بخش استاتوس خواهد بود . 6- قوانین فوق ، صرفاً با هدف کمک به پر رنگ شدن وجه علمی انجمن تدوین شده است ، بنابراین ، همه دوستان را به پرهیز از ورود به حاشیه و حرکت بسمت ارتقاء علمی انجمن دعوت می کنم .     با تشکر از مدیر بزرگوار و گرامی جناب MR9 که زحمت تدوین این قوانین را برعهده گرفتند.

با سلام با سپاس بی پایان از برادر بزرگ و دانش پژوه ، MR9 عزیز. به گزینه های نیروی های نظامی آمریکا اشاره فرمودین که بسیار مهم هستند و باید در موردشون کار مطالعاتی گسترده صورت بگیره تا بشه باهاش مقابله کرد. در چند سال گذشته همیشه تلاش میکردم تا گزارشات مفصّل و پرمحتوای RAND رو در زمینه تهدیدات چین و ایجاد منطقه A2/AD در فواصل دور از مرزهای خود ، به صورت مرتّب مطالعه و پیگیری کنم . در تمامی این تحلیل ها به نکاتی که شما در مطلب اشاره فرمودی و بنده نقل قول کردم ، به کرّات تاکید شده . یعنی ایجاد واحدهای کوچک ، سبک ، چابک که از حداقل ادوات استفاده کنند و در سریع ترین زمان ممکن جا به جا شوند. در کنار این اقدامات ، بهره گیری از استراتژی ضربت جهانیِ سریع که بر اساس اجزایی چون LRSB ، موشک های هایپرسونیک هواپرتاب ، مهمات هایپرسونیک گلاید کننده زمین پایه و موشک های LRASM تشکیل میشه ، در دستور کار نیروهای نظامی آمریکا قرار گرفته. تقویت توان تهاجمی ویرانگر و بازدارنده به موازات تقویت توان دفاع موشکی میتونه برتری نظامی و ژئوپلتیک رو در منطقه شرق آسیا و دریای چین جنوبی تا چندین دهه برای آمریکا تضمین کنه. یکی از ویژگی های انجمن این هست که ادبیات بکار رفته برای تشریح یک مساله در پستها ، نشاندهنده عمق دانش و توانایی برای به اشتراک گذاری اطلاعاتی است که شاید با مطالعه صدها کتاب و گزارش و یا صفحات وب هم قابل دستیابی نباشد . بدون تعارف هم عرض می کنم ، مطالب ارزشمندی که در تاپیکهای گوناگون زحمت ارسال آن را متقبل می شوید ، نشاندهنده وجود ویژگی های ارزشمند و گرانبهای فوق الذکر در شماست که برای بنده و انجمن مایه افتخار هست که آن را مطالعه و استفاده می کنیم . ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- حقیقتاً قصد بنده این هست که بتدریج ماهیت تاپیکهای ارسالی در انجمن را به سمت تاپیکهای تحلیل مستند در حوزه بررسی های استراتژیک هدایت کنم ( دکترین ها و استراتژی ها ) در بخش جنگ و تاریخ ، و موسسه RAND یکی از بهترین مراجع در این زمینه هست که بعضاً گزارشهای 400 تا 600 صفحه ای خودش را در قالب یک فایل 4 تا5 صفحه ای در اختیار علاقه مندان قرار می دهد . در خصوص فرموده شما هم باید گفت ، کاملاً صحیح می فرمایید . بررسی توانمندی های راهبردی طرفهای درگیر در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، از آن جهت اهمیت دارد که این منطقه ، از سال 1871 ، به محل تقابل قدرتهای دریایی (ایالات متحده ، ژاپن ، اتحاد شوروی (بعدها روسیه ) و در سالهای اخیر جمهوری خلق چین ) در آمده است . نکته : عبارتی که به رنگ قرمز درآمده ، همان استراتژی مشهور ژنرال دن استاری " دکترین نبردهوا- زمینی با اتکاء بر هدف قراردادن عمق جبهه دشمن" هست که بارها از آن نام برده شده است . حالا دراین زمینه ، بررسی روند استراتژی منطقه ای ایالات متحده ، به شکل جالب توجهی نشان از اهمیت آن در ساختارهای به هم پیوسته سیاسی - نظامی و امنیتی ایالات متحده و کشورهای رقیب دارد که باید در یک تاپیک جداگانه بدان پرداخت . متشکرم

با درود به همه نخست پوزش میخواهم بابت بالا آوردن تاپیکهای قدیمی چون متاسفانه برخیهاشون نیاز به اصلاح دارند و اما نحست اینکه اعداد و ارقام به هیچ وجه درست نیست بویژه در باره تعداد موشکها دوم اینکه ما هرجا به نفعمان باشد میگوییم ناوشکن و کایی که به ضررمان میگوییم ناوچه، دوستان در بالا فرموده بودند ناوچه سبلان و قایق توپدار جوشن که اولی درست است اما دومی خیر قایق گشت دریایی موشک انداز جالبه دوستان گفتن ویکی پدیا اشتباها جوشن رو ناوچه نامیده نمیدونم چی بگم اگه همین باور رو داشته باشیم که سبلان و سهند ناوچه محافظ هستند که به واقع همیتگونه است دیگر حق نداریم به جماران ناوشکن بگوییم درضمن همه فرماندهان و پرسنل نیروی دریایی قایقهای کلاس کمان را ناوچه میخوانند از اینها بگدریم در آن روز تنها یک موشک هارپون از جوشن شلیک شد که بنا به علل گفته شده آمریکاییها منحرفش کردن و ابدا چندین موشک نبوده در بعد هوایی هم تنها یک موشک ناتوان سی کت از سهند شلیک شد که بردش به دشمن نرسیدو همه درگیری و پدافند هوایی به عهده توپها بود،همچنین موشکهای سی کیلر سهند و سبلان هم بردشون خیلی خیلی کمتر از قاصله درگیری بود تعداد شلیکهای به سبلان بسیار زیاد بود که توسط پرسنل قهرمان سبلان با استفاده از مانورهای بجا،چنگ الکترونیک نصف و نیمه و عوارض دریایی همگی منحرف شدند ودر نهایت این یک بمب لیزری بود که سبلان رو هدف قرار داد اون هم به سینه ناو برخورد کرد نه فانل ناو که باعث آسیب به 30 درصد بدنه ناو شد در اثر این بمب لیزری یک سوم بدنه جلویی ناو بعلاوه ژنراتور روم سینه ناو از بین رفتند که پرسنل غیورش با رشادت تمام اونو به بندر عباس برگردوندن و بازسازیش و بعدش ارتقاش زمینه ساز ساخت جماران شد نیروی هوایی هم تنها دوفرودند فانتوم بلند کرد که جنگنده های بپا خواسته امریکایی به سمتشون اسپارو شلیک کردند و خلبانهای ما هم با مانور تند ار موشکها گذشتن منتها با ورود تامکتهای آمریکایی به منطقه نبرد نتونستن کاری از پیش ببرن و به پایگاهشون برگشتن در پاسخ اون دوستی که گفته بودن آمریکایی ها اوب توپهای ناوهای مارو میزدن تا با هارپون باهاشون درگیر بشیم باید بگم که سهند و سبلان اصلا هارپون نداشتن و بجا ش مجهز به موشکهای بسیار ناتوان سی کیلر انگلیسی بودن و همچنین اگر به آخرین تصاویر سهند جاودان نیگاه کنید میبینید توپ پاشنه در حالی نه ناو در آتش میسوزدهمچنان در حال درگیری است و ماجرای این قهرمانان بسیار شنیدنیست متاسفانه قایقهای تندروی سپاه هم که آنروزها به موشک سطحی مجهز نبودند کاری از پیش نبردند درباره اخلال در ارتباطات و عدم ارتباط هم به هیچ وجه صحیح نیست و تا لحظه آخر ارتباط برقرار بود در باره داشتن صدها موشک هارپون!!! نمیدانم این ارقام از کجا می آیند فقط یک چیز را میدانم سال67 تعداد موشکهای هارپون عملیاتی ما به تعداد انگشتان یک دست هم نبود شاید برخی باور نکنند اگر بگویم در آن روزشوم تنها موجودی هارپون عملیاتی ایران همان یک فروند برروی ناوچه جوشن بود بعداز جنگ تعداد محدودی بدست آوردیم (آنهم به گفته برخیها گونه چینی هارپون )دلیل بودن هارپون درسازمان رزم نیروی دریایی مشاهده شدن لانچرهای دوتایی هارپون در رزمایش سال پیش نداجا (ولایت90) است در نبرد لاذقیه هم نیروی دریایی مصر حظور نداشت و اسراییل هم ازموشکهای گابریل ساخت خودش استفاده کرد نه هارپون و موشکهای شلیک شده از اوزاهای سوری هم همگی استایکس روسی بودنت که اسراییل با تجربه ای که از جنگ پیشین و از دست دادن ایلیات توسط همین موشکها کسب کرده بود توانست با سامانه های ساخت خودش آنها را منحرف کند و اما بزرگترین درسی که ما از این نبرد نابرابر آموختیم ظعف شدید یگانهای شناورمان در برابر تهاجمات هوایی بود چون به جز جوشن، سهند و سبلان از طریق هوا آسیب دیدند و هدف قرار گرفتند و همین نکته است که نداجا را به سمت افزایش توان پدافندی یگانهای دریاییش سوق میدهد، پروژه ای که به شدت در حال اجرا و پیگیریست در پایان: هیچوقت و هیچگاه از یادمان نبریم که باید روزی از این کفتاران خوک صفت کین آن دلاوران راه عزت و سربلندی میهن رو بازستانیم روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد