بخش هشتم : این نبرد ، با همراهی افسران علاقه مند به این موضوع آغاز گردید و استاری با نوشتن مقالات و چاپ آنها در نشریات نظامی ( که در کشور ما متاسفانه به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد ) ارتش را وادار به عکس العمل نمود . آنچه در این تلاش نقشی اساسی داشت ، مفهوم باز آزمودن (reexamination) وسواس قدیمی موجود در ارتش بود . تردید درباره مفاهیم قدیمی ، به معنای حمله به آنها ونه صرفا" ایجاد یک شبهه درباره آن در یک گستره وسیع بود ، بدین معنی که نه تنها به ایده های قدیمی حمله می شد ، بلکه یک تهاجم همه جانبه به تمامی مشاغل ، حرفه ها ، تاکتیکها ،فناوری ها و... که ایده های قدیمی برپایه آن استوار بود نیز صورت می گرفت . این مساله به معنای بازبینی و شاید تغییر کل ساختار نظامی ارتش ایالات متحده بشمار می رفت که شامل اندازه ، ترکیب و شمار واحدهای رزمی هم می بود . این تغییرات بدین معنا بود که این تحول در زمانی صورت می گرفت که دکترین نظامی اتحاد شوروی هنوز تحت تاثیر دکترین " شتاب حرکت نیروهای انبوه و نبرد مداوم زمینی (mas momentum and continue land combat) قرار داشت . بنابراین جهش بسوی نوع جدیدی از آموزه های نظامی تنها در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 بوقوع پیوست .( نکته جالب هم این است که نخستین آزمایش غیر رسمی این دکترین ها در جنگ ایران و عراق صورت گرفت ولی برای ساختار کند و غیر قابل انعطاف ارتش عراق اساسا" چنین چیزهایی غیر قابل قبول و پذیرش بشمار می رفت ، بااینکه عراقی ها نتایج نسبتا" قابل قبولی از اجرای این دکترین ها بدست آورده بودند ) . در این دوره ، استاری نه تنها در ارتباط با موضوعات نظامی ، بلکه در باره موضوعات اقتصادی و اجتمای در ساختار ارتش ایالات متحده تغییرات زیادی را موجب گردید . وی در سال 1982 در نخستین دیدارش با آلوین تافلر چنین گفت : " تغییر ساختار محافظه کار ارتش بسیار دشوار است . از آن گذشته ارتش ایالات متحده یک نهاد موج دومی است . بدین معنی که ارتش بعنوان یک نهادی که وابسته به صنایع نظامی است مشخص می گردد و این صنایع وظیفه دارند بصورت سریال سلاح تولید کنند . ارتش توانایی افراد را در چهارچوب تجهیزات تولید شده توسط صنایع نظامی محدود می کند وبعد از آن پرسنل و سخت افزارهای نظامی را در یک جا جمع نموده تا ایالات متحده قادر باشد در یک جنگ پیروز گردد . این رهیافت ، یک رهیافت کاملا" موج دومی است و ما باید آن را به یک رهیافت موج سومی تبدیل کنیم ." با چنین قصدی ، ژنرال استاری به حمایت افسران مافوقش نیاز داشت . او حمایت ژنرال ادوارد . سی . مایر (E.C. MEYER) ( نکته جالب اینکه این فرد یک حامی جدی برای تشکیل نیروی دلتا توسط سرهنگ چارلی بکویث ، فرمانده عملیات زمینی در طبس نیز بود ) را که در آن زمان رییس ستاد ارتش بود را بدست آورد . همچنین افسرانی نظیر ژنرال دیپوی ، ژنرال آبرامز ( که تانک اصلی میدان نبرد آبرامز به نام اوست ) و... را جلب نمود . علت موافقت این افراد این بود که اینان هنوز از ضربه ویتنام خاطرات بدی داشتند و می فهمیدند که وجود تفکری تازه ، برای ارتش ایالات متحده بشدت ضروری است . استاری در ستاد خود نیز به وجود افسرانی تحصیل کرده و با تجربه نیاز داشت . افزون برآن افسرانی نظیر ژنرال ویلیام ریچاردسون و جمع کوچکی از افسران ارتش در رده سرهنگی به مانند سرهنگ ریموند هنریکس ، سرهنگ هوبا واس دوچک و سرهنگ هولدر در ستاد ارتش واقع در فوت لیون فورت ایالت کانزاس در تعریف و تدوین این آموزه به وی کمک می نمودند. ادامه دارد ..............

مقدمه در کد ایالات متحده آمریکا، عنوان 10 ، بخش 5063 ، تفنگداران دریایی ایالات متحده: ترکیب و عملکرد، مورخ 1 اکتبر 1986 آمده است: تفنگداران نیروی دریایی به منظور فراهم آوردن قابلیت های عملیات آبی-خاکی و زمینی برای دستیابی به پایگاههای پیشرفته دریایی و انجام نبردهای زمینی-دریایی باید آموزش دیده و مجهز باشند. در این راستا ، تفنگداران نیروی دریایی طبق قانون موظفند تجهیزات لازم را برای انجام عملیات آبی-خاکی و عملیات زمینی داشته باشند. این بند از قوانین در حقیقت به وزارت دفاع و تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا یک اجازه قانونی می دهد تا سیستم های آبی-خاکی مدرن و لازم را به خدمت بگیرند و توانایی های مهمی را برای اجرای استراتژی نظامی ارائه دهند. شروع ماجرا در 6 ژانویه سال 2011میلادی پروژه EFV (Expeditionary Fighting Vehicle) سپاه تفنگداران نیروی دریایی ارتش ایالات متحده آمریکا به خاطر ضعف در طی آزمایش عملیاتی و هزینه های بیش از حد لغو شد. پروژه EFV در دهه 1990 و 2000 توسط جنرال دینامیکس ساخته شده بود . قرار بود 573 دستگاه شامل انواع مدل نفربر (EFVP1) و مدل فرماندهی (EFVC1) به خدمت گرفته شود. خودرو EFV یک خودرو زنجیر دار دوزیست بود که می توانست فاصله 42 کیلومتری از دریا تا ساحل به شکل مستقل در حالت شناوری طی کند. ظرفیت EFV در مدل نفربر شامل 3 خدمه و 17 سرنشین و مسلح به توپ 30 میلیمتری Mk44 Bushmaster II بود. مدل فرماندهی نیز دارای تجهیزات فرماندهی ، کنترل و اطلاعاتی بودند. همچنین متصل به پشتیبانی آتش سپاه تفنگداران نیروی دریایی بودند. با این وجود پس از صرف حدود 3 میلیارد دلار بر روی پروژه EFV آن لغو شد. پروژه EFV جنرال دینامیکس- برنامه ای که باوجود تلاش های این شرکت برای سرپا نگه داشتن آن لغو شد. سپاه تفنگداران نیروی دریایی سال ها درگیر جنگ های زمینی در عراق و افغانستان بود در نتیجه تحلیگران نظامی این سوال را مطرح کردند آیا در آینده سپاه تفنگداران نیروی دریایی نیاز دارد دست به یک عملیات گسترده آبی-خاکی بزند؟ درنتیجه پس از تجربه جنگ های عراق و افغانستان تفنگداران نیروی دریایی و بخش نیروی دریایی وزارت دفاع لزوم انجام عملیات بزرگ آبی-خاکی را مورد بررسی قرار دادند. در اوایل سال 2012 چشم انداز استراتژیک برای چگونگی انجام عملیات دوزیستان در آینده منتشر شد. ادعای اصلی تحقیق این است که توانایی های عملیات آبی-خاکی نیروی دریایی نقش محوری در دفاع از اهداف جهانی یک کشور متصل به دریا خواهد داشت. حضور خودروهای دوزیست AAV در اشغال عراق نمونه های از نابودی خودروهای دوزیستAAV ارتش امریکا در عراق بوسیله راکت های ضد زره و بمب های کنارجاده ای در نتیجه پس از لغو پروژه EFV که برای جایگزینی خودروی های نظامی AAV (Amphibious Assault Vehicle) که 40 سال از عمر عملیاتی آنها گذشته بود، پنتاگون در نظر داشت به سرعت به منظور توسعه یك وسیله نقلیه "مناسب تر و پایدارتر" برای جایگزینی EFV حرکت كند. در حال حاضر ، تفنگداران نیروی دریایی از وسیله نقلیه تهاجمی دوزیست سری AAV-7A1 برای انتقال تفنگداران دریایی از کشتی به ساحل استفاده می کنند. تفنگداران نیروی دریایی از سال 1971 از AAV استفاده كرده اند و انتظار دارند كه تا زمان تعویض با وسیله نقلیه مشابه ، از آن استفاده كنند. با گذشت سال ها ، تفنگداران نیروی دریایی ادعا كردند كه AAV دیگر قادر نیست نیازهای این نیرو را برآورده سازد. از آنجا که فناوری تسلیحات و شکل تهدیدات از اوایل دهه 1970 متحول شده اند. با وجود ارتقاء ،AAV دارای کمبود های در زمینه های عملکرد در شناوری، حرکت بر روی خشکی، مرگبار بودن ، محافظت و قابلیت شبکه بودن است. محدوده 3 کیلومتری از کشتی به ساحل که خودروهای AAV باید طی کنند به عنوان یک مسئله مهم برای بقاپذیری انها محسوب می شود نه تنها برای خود وسیله نقلیه بلکه برای نیروهای نظامی که در داخل ان قرار دارند. از طرف دیگر AAV توانایی عملکرد به عنوان یک خودرو رزمی برای حمایت از نیروهای پیاده نظام را ندارد. تفنگداران نیروی دریایی مجهز به خودروهای LAV-25 با پیکرندی8x8 هستند . این خودرو زرهی توانایی جابه جایی 3 خدمه و 6 سرنشین رادارد. با این وجود کاملاً دوزیست نیست و برای عملیت های آبی خاکی نیاز به شناور ها مخصوص مانند لندی کرافت و هواناو دارد. از طرفی با توجه به مسلح بودن این خودرو زرهی به توپ25 میلیمتری طبق اعلام دفتر اجرایی برنامه های دریایی، زره پوش های LAV-25 به عنوان خودروهای شناسایی در خدمت قرار دارد و قرار نیست نقش یک خودرو رزمی را برعهده داشته باشند. خودرو دوزیست AAV دیگر توانایی برطرف کردن نیازهای تفنگداران نیروی دریایی آمریکا را باوجود بروز رسانی ندارد. زره پوش هایLAV-25 نیز به هیچ عنوان توانایی برظرف کردن نیازهایتفنگداران نیروی دریایی آمریکا را ندارند چون از نظر شناوری نمی توانند در آب های پر از موج دوام بیاورندو در عملیات های ابی-خاکی به شناورهای متکلی اند. در نتیجه تفنگداران نیروی دریایی پروژه (Amphibious Combat Vehicle) ACV را برای پر کردن این خلاء تعریف کرد. از جمله ویژگی های این طرح: 1- وسیله نقلیه ACV باید به شکل کامل دوزیست باشد و بتواند یک تیم 17 نفره و کاملا تجهیز شده تفنگداران دریایی را جابه جا کند. همچنین بتواند یک مسافت به طول 20 کیلومتر را با سرعت 8 گره دریایی با موج های به ارتفاع 60 الی 180 سانتی متر را طی کند. 2- این وسیله نقلیه باید بتواند با گروهای مکانیزه برای انجام عملیات پایدار در ساحل در انواع زمین ها حرکت کند. همچنین سرعت آن در جاده ، خارج از جاده و برد رزمی ان بیشتر یا مساوی با تانک اصلی میدان نبرد M1A1 باشد. 3- خودرو مورد نظر باید تواند در برابر آتش مستقیم ، غیر مستقیم و انفجار مین ها و بمب های کنار جاده ای (IED) از خود محافظت کند . 4- وسیله نقلیه باید مجهز به سیستم های فرمان و کنترل (C2) با امکان فعالیت در دریا خشکی باشد. همچنین حداقل تسلیحات پایه برای این خودرو زرهی یک مسلسل است تا بتواند با خودروهای سبک و پیاده نظام دشمن درگیر شود. پروژه ACV برخی از قابلیت های EFV را با روشی عملی تر و با صرفه تر خواهد داشت. در هماهنگی با طرح ACV سپاه تفنگداران نیروی دریایی در حال توسعه یک نفربر دوزیست با نام پروژه (Marine Personnel Carrier) MPC بودند تا به عنوان پلتفرم با تحرک زیاد و بقاپذیری بالا در مناطق ساحلی به این نیروها خدمت کند. در پروژه MPC این خودروها قابلیت های دوزیست بودن و شناوری مانند پروژه های EFV، ACV و AAV را نخواهند داشت و بیشتر برای انجام عملیات در آب های سرزمینی مانند رودخانه ها ،دریاچه ها و یا عملیات ساحل به ساحل از آن استفاده خواهد شد. در نتیجه پروژه MPC و ACV قرار بود نقش اصلی را در عملیات های آینده سپاه تفنگداران نیروی دریایی بازی کنند. در این بین سپاه تفنگداران نیروی دریایی باید کنگره را موجاب کند که پروژه های خودروهای دوزیست مانند MPC و ACV چه اهمیتی و ضرورتی دارند. کنگره مسئول مجوز و تخصیص بودجه برای کلیه برنامه های سیستم های تسلیحاتی ، از جمله MPC و ACV است. کنگره می تواند نگران این باشد که چگونه ACV تفنگداران نیروی دریایی را قادر می سازد نه تنها عملیات آبی-خاکی ، بلکه عملیاتی را در ساحل انجام دهند. یکی دیگر از نگرانی های احتمالی کنگره این است که تا چه اندازه یک توانایی حمله آبی-خاکی گسترده ، جزء ضروری امنیت ملی ایالات متحده است. در 14 ژوئن 2013، فرماندهی سپاه تفنگداران نیروی دریایی برنامه MPC را به خاطر فشارهای مالی لغو کرد، اما پیشنهاد کرد که ممکن است این برنامه حدود 10 سال دیگر با مناسب تر شدن وضعیت بوجه دوباره مورد بررسی قرار گیرد. در این دوره توجه بیشتر سپاه تفنگداران نیروی دریایی معطوف به پروژه ACV و وسیله نقلیه تاکتیکی سبک مشترک (JLTV) بود. با این حال در ماه مارس سال 2014 تفنگداران نیروی دریایی طرح تصمیم گرفتند پروژه MPC را زنده نگه دارند. تفنگداران نیروی دریایی MPC را به عنوان پروژه ACV Increment 1.1 معرفی و برای به خدمت گرفتن حدود 200 دستگاه خودرو برنامه ریزی کردند. همچنین تفنگداران نیروی دریایی قصد دارند پروژه ACV Increment 1.2، که یک خودرو زنجیردار، کاملا دوزیست و قابلیت حرکت سریع در آب را دارد در حدود 470 دستگاه به خدمت بگیرند. اگر چه پروژه ACV Increment 1.1 نیز دارای قابلیت شناوری و دوزیست بودن را دارد اما برای حرکت به سمت سواحل به کشتی ها وابسته خواهد بود. در 24 نوامبر 2015 ، تفنگداران نیروی دریایی قراردادهای با شرکت هایBAE Systems و SAIC برای توسعه نمونه های اولیه ACV 1.1 بستند. قرارداد BAE به مبلغ 8/103میلیون دلار و SAIC با 5/121میلیون دلار بود. هر شرکت می بایست ظرف دوسال 16 نمونه اولیه را به این نیرو تحویل دهند. هر دو شرکت نمونه های اولیه خود را زود تحویل و آزمایش مهندسی و ساخت از اواسط مارس 2017 آغاز شد. در تاریخ 19 ژوئن سال 2018 ، تفنگداران نیروی دریایی طرح شرکت BAE Systems را برای تولید انبوه انتخاب کردند. گزارش های عملکرد ACV 1.1 شرکت BAE Systems در آزمایش ها نشان می داد واحد های مجهز به این خودرو می توانستند به سرعت مانورهای حرکت مناسب را انجام دهند و با ایجاد آتش پشتیبانی مناسب از پیاده نظام حفاظت کنند. در آزمایش هیچ مشکلی در عملکرد خودروها وجود نداشت که نشان دهد نیاز به طراحی مجدد نیاز است. تست های مختلف که شامل : حرکت در زمین های بیابانی، عملیات مشترک با تانک ها و خودروهای رزمی، انجام مانور برای به دست آوردن مزیت تاکتیکی نسبت به نیروی مقابل و پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام بود انجام گرفت. نیروهای شرکت کننده در این آزمایش ها خاطر نشان کردند ACV 1.1 به نسبت به پیشینیان خود عملکرد بهتری داشته است. قرارداد اولیه به ارزش 198 میلیون دلار برای تولید 30 دستگاه ACV 1.1 و تحویل تا پاییز سال 2019 تحویل بسته شد. در تاریخ 10 آوریل 2019، فرماندهی تفنگداران نیروی دریایی در کمیته خدمات مسلح سنا اعلام کرد در پاییز سال 2018 ، آزمایش نمونه های اولیه ACV 1.1 عملکرد خوبی خصوصا در تحرک پذیری در حالت شناوری از خود نشان دادند در نتیجه تصویب شد تا پروژه ACV 1.1 و ACV 1.2 در یک دیگر ادغام شدند. و خودروهایACV به طور کامل جایگزین با خودروهای AAV شوند. جدیدترین تست های بر روی ACV در تاریخ 18 دسامبر سال 2019 اتجام شد. هدف از ان تست عملکرد این خودروها در حالت گشت شبانه در خط ساحلی در موقعی که نور محیطی کم است بود. شرکت SAIC با همکاری شرکت مهندسیST سنگاپور محصول Terrex 2 را در رقابت ACV 1.1 شرکت دادند که نتوانست رضایت تفنگداران نیروی دریایی را جلب نمایید. شرکت BAE Systems نیز با همکاری شرکت Iveco با محصول SuperAV در رقابتACV 1.1 شرکت کردند بخشی از رقابتACV 1.1 - در این بخش خودروهای دوزیست باید از یک شناوری آبی-خاکی خارج شوند - خودرو تمام سبز رنگ در سمت چپ Terrex 2 است و دو خودرو با استتار سبز-مشکی-قهوه ای SuperAV است در پشت سر انها نیز خودروهای دوزیست AAV قرار دارند. لحظه خروج خودرو دوزیستSuperAV از شناور جدیدترین تست ACV در زمنیه گشت های ساحلی در شرایط نور کم برنده بازی در سال 2015 بعد از درخواست سپاه تفنگداران نیروی دریایی برای ارائه برنامه ACV ،شرکت BAE Systems با همکاری شرکت دفاعی Iveco طرح مورد نظر را پیاده سازی کردند و نمونه اولیه را در دسامبر سال 2016 به سپاه تفنگداران نیروی دریایی تحویل دادند. در حقیقت تا قبل از این شرکت دفاعی Iveco طرح خود یعنی SuperAV که یک خودرو دوزیست 8x8 بود را ارائه کرده بود. با مشارکت BAE Systems و شرکت دفاعی Iveco ، شرکت BAE برای هماهنگی طرح SuperAV با نیازمندی های سپاه تفنگداران نیروی دریایی مجبور شد SuperAV را مجدد طراحی کند. تغییر اندازه بدنه، اضافه شدن بدنه V شکل برای مقاومت بیشتر دربرابر انفجار مین ها و تغییر پیشران ها از جمله تغییرات اصلی عنوان شد. طرح ACV شرکت های BAE / Iveco که برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی ارسال شد توانایی حمل 3 خدمه و 13 سرنشین را دارد. ACV می تواند به راحتی از حوضچه های شناورهای جنگی دوزیست بارگیری و یا تخلیه شود. این خودرو می تواند به یک برجک رزمی بدون سرنشین با تسلیحات سنگین نیز مجهز شود. اما در حال حاظر برنامه ای برای نوع تسلیحات مناسب برای ACV در نظر گرفته نشده است. خودرو ACV مجهز به سیستم H-Drive است به این شکل که نیرو برای هر چرخ به شکل انفرادی تامین می شود در نتیجه در صورت آسیب یا از بین رفتن از هر چرخ خودرو می تواند به حرکت خود ادامه دهد و تحرک پذیری در زمین های نرم مانند زمینهای شن وماسه ای نیز حفظ می شود. این وسیله نقلیه به یک موتور دیزلی شش سیلندر با حداکثر ظرفیت تولید 690 اسب بخار مجهز شده است. طول کلی بدنه 8.9 متر، عرض و ارتفاع آن به ترتیب 3.1 و 2.8 متر است. وزن خالص ACV 30 تن است و می تواند تا وزن 3 تن را حمل نمایید. بدنه ACV می تواند به راحتی در برابر آتش سلاح های کالیبرکم و ترکش توپخانه ای از خود مقاومت نشان دهد. همچنین برای بقای بیشتر خدمه مجهز به صندلی ها مقاوم در برابر انفجار است. حداکثر در جاده سرعت بیش از 105 کیلومتر بر سرعت در حالت شناوری 6 گره دریایی می باشد. حداکثر برد رزمی در حالت حرکت بر روی جاده با سرعت 89 کیلومتر بر ساعت 523 کیلومتر است. همچنین برد رزمی ان در حالت شناوری 12 مایل دریایی می باشد. خودروSuperAV ساخت شرکت دفاعی Iveco ACV در حال وارد شدن به آب و حالت شناوری- در این عکس می توان واترجت های ACV را مشاهده کرد در بخش عقبی بدنه نصب شده اند. هنوز مشخص نیست سپاه تفنگداران نیروی دریایی چه آرایش تسلیحاتی را برای ACV انتخاب می کند. علاوه بر حالت شناوری خودروهای ACV ، بر روی خشکی نیز تحرک پذیری بالایی دارند. خودرو ACV در کنار خودرو دوزیست AAV نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منبع 1

با سلام و تشکر از تمامی دوستان توضیحاتی درباره بخش هایی از نظرات دوستان می دهم تا اگر نظرات زیاد تر شد بعدا برای روشن تر شدن ابعاد آنها دچار سرگشتگی نشویم : تا تمامی دوستان از نام واقعی و یا مستعار مرسوم استفاده نکنند بنده بی نامی را ترجیح می دهم (استفاده از نام کاربری مورد بحث واقع شد و بنا بر دلایلی از آن صرف نظر کردیم ) . تقریبا مقالات به همان شکلی ارائه شدند که تهیه کننده اصلی آن را ایجاد کرده بود و تنها قالب ارائه عوض شده . به دلیل معلوم نبودن روند انتشار مجله نمی توان از این روش استفاده کرد وگرنه یکی از پیشنهادات خود بنده همین بود . اینکار را هم در فکرم بود اما ساختار طراحی را به هم می زد و صفحات مجله را بدون دلیل مهمی زیاد تر می کرد . این روش وقتی مناسب است که تعداد صفحات و مطالب مجله افزایش یابد تا در ابتدای هر بخش فهرست آن بخش قرار بگیرد . البته در مجلات دیگر بررسی کردم و این روش زیاد مرسوم نیست . تمام مطالب دارای عنوان هستند به غیر از صفحه 91 یعنی دو مطلب از دانشنامه درباره تامکت (که برای دلیلی قبلا بر رویش بحث کرده بودیم ) و همچنین سخن سان تزو که به نظرم دلیلی برای داشتن عنوان نداشت . هیچکدام از مطالب منبعشان درون مجله ذکر نشده تا اگر کسی خواست به انجمن مراجعه کند به غیر از مطلب ترکان سلجوقی که بنظرم رسید بخش عمده ای از آن عینا کپی از روی یک کتاب است و برای اینکه مشکلی بعدا پیدا نشود درون متن قرار گرفته شد . والا جناب MR9 سوالات ما را بی جواب گذاشت وگرنه قرار بود درون مجله بیاید مجله با فرمت دیجیتال خروجی گرفته شده و به همین دلیل دو صفحه در کنار هم قرار گرفته . در فرمت چاپ صفحات جداگانه درون پی دی اف قرار می گیرند (البته تفاوت های دیگری هم در این دو نوع فرمت وجود دارند) . درباره فهرست هم انواع مختلفی بررسی شد و با توجه به شرایط این طرح انتخاب گردید . البته با صحبت های دوستان ، به نظرم بهتر بود با نمادی تصویر هر بخش به عناوین آن بخش ، به صورت واضح تر مرتبط می شد... در ضمن محدودیت هایی هم در انتخاب تصاویر با کیفیت و محتوای مناسب به دلیل کمبود تصاویر داخلی وجود دارد (همان تصویر روی جلد را هم جناب رمو با کلی زحمت یافته بودند) . درباره مطالب درباره ایران هم واقعیت این است که باید در آینده به همت دوستان چشم امید داشته باشیم . یکسری از مسائل هم سلیقه ای بودند و همچنین مواردی از نظرات دوستان هم مورد توجه قرار گرفتند تا در آینده از آنها بهره برده شود امیدوارم دیگر عزیزان هم ما را از نظرات ارزشمندشان به بهره نگذارند موفق باشید

مستند وقت بودن که در مورد چگونگی تشکیل لشکر فاطمیون، همچنین برشی از عملیات در منطقه تل قرین (نزدیکی ارتفاعات گولان) و آزادسازی آن منطقه پخش مستند مربوط به چندماه گذشته است، گویا جدیدا از شبکه پرس تی وی بازپخش شده و باعث واکنش رسانه ای صهیونیست ها شده. تماشا: https://www.aparat.com/v/nT7ti/مستند_وقت_بودن دانلود: https://aspb3.cdn.asset.aparat.com/aparat-video/93e204d132dd8bdc4ebcc5dba37ce9a913901426-480p__28358.mp4 این مستند چند نکته داشت که امیدوارم در حال حاضر برطرف شده باشن.

بسم الله........ 9دی ماه 1398 منابع سوری از آغاز مجدد حملات ارتش در محور معره النعمان خبر دادن . . سه روز پیش مسلحین در محور جرجناز معره النعمان دست به یک هجوم سنگین زده که بعد از ساعتهای درگیری بدون هیچ نتیجه ایی مجبور به عقب نشینی شدن . بنا بر اعلام منابع سوری نزدیک به 30 فرد مسلح در ین حملات کشته شدن اما خود مسلحین تصاویر 9 تا 12 کشته را منتشر کرده در مقابل اعلام کردن 27 سرباز سوری در این حملات جان باختن که در طرف سوری هم تا کنون تصاویر و اسامی 8 نفر منتشر شده است چند منبع معتبرتر مخالف نظام سوریه حداکثر امار تلفات سوریها را 15 نفر اعلام کردن به هر حال این حمله دفع و چندین خودرو مسلحین هم در صحنه نبرد باقی مانده است . لشگر چهارم گارد به حومه جنوبی حلب اعزام شده از دیروز این منطقه شاهد حملات هوایی ارتش و روسها بوده است . لشگر3 سپاه 5 سوریه ( دفاع وطنی سابق) و تیپ فلسطینی قدس هم در حد فاصل ابوظهور تا سنجار تجمع کرده اند در محور معره النعمان هم لشگر های 25 خط شکن تایگر 1 و 11 مستقر هستند . ممکن است لشگر 4 گارد در محور خان طومان تا العیس دست به یک سری حملات بزند همچنین در محور میانی سوریها میتوانند سراقب را تهدید و یا حداقل تمرکز مخالفین را بر هم بزنند . کاروانهای نیروهای کمکی از شمال استان حلب در حال ارسال به ادلب برای کمک به مسلحین هستن . فعلا هدف یک چیز است دسترسی و تامین امنیت اتوبان حلب به دمشق

بخش هفتم : تغییر در پنتاگون : زمانی که استاری در سال 1977 ( دوسال قبل از انقلاب اسلامی و سه سال قبل از آغاز جنگ تحمیلی ) ارتقاء مقام یافت و به سرپرستی ترادوک منصوب شد ، هنوز نیاز به نظریه ای نو و عمیق تر ، ذهن وی را بخود مشغول نموده بود . استاری همیشه به این مساله دقت می کند که برای ایده دفاع فعال و ژنرال دوپوی احترام قائل شود . وی سالها بعد چنین به یاد می آورد که در آن سال ها وی با دیدگاه ای دوپوی موافق بود اما میان آن دو بر سر مبحث دفاع در برابر تهاجم ، اختلاف نظر جدی وجود داشت . بنابراین استاری به این نتیجه رسیده بود که آنچه که لازم است نه تنها تحولی تدریجی ، بلکه بازاندیشی کامل درباره آموزه ارتش ایالات متحده از پایین به بالا بود . کوشش استاری در راه پیشبرد این بازاندیشی وی را مجبور ساخت تا با پاره ای از پیش فرض های مهم جنگ موج دومی به مبارزه برخیزد . این کار ، او را واداشت تا نقش کسی را ایفا نماید که می خواهد ، انقلابی در آموزه های نظامی ایجاد کند . یعنی به راه انداختن فرایندی نو برا تدوین نظریه جنگ موج سومی و ایجاد جهت های تازه در آن . با این حال ، تغییر دادن هر آموزه نظامی ، بدان می ماند که با پرتاب پفک ، سعی کنیم تا یک خودرو زرهی را از کار بیاندازیم ، ارتش هم به مانند هر نظام اداری عظیمی در برابر نوآوری ایستادگی می کند ، بویژه اگر تغییر بطور ضمنی به معنای پایین آوردن اعتبار واحدهای نظامی سنتی شده و نیاز به یادگیری مهارتهای تازه و تعالی بخشیدن به رقابتهای نابجای پرسنل باشد . تعریف یک آموزه جدید و جلب حمایت نیروهای مسلح و سیاستمداران و سپس اجرای عملی آنها به کمک نیروهای تربیت یافته و فناوری های مناسب ، کاری است بس عظیم و هیچ نیرویی خواه یک ژنرال ارشد باشد یا نباشد ، به تنهایی نمی تواند آن را اجرا کند . این کار به مهماتی که ایده نام دارد ، نیاز داشت .

به شما پیشنهاد میکنم در مورد نقشه ی "خاورمیانه ی بزرگ" یا "اسرائیل بزرگ" تحقیق داشته باشید

اعلام سه روز عزای عمومی در عراق «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر دولت پیشبرد امور عراق امروز (سه‌شنبه-۳۱ دسامبر)، طی بیانیه‌ای، به دلیل بمباران اخیر مقرهای الحشد الشعبی ... به گزارش بولتن نیوز، «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر دولت پیشبرد امور عراق امروز (سه‌شنبه-۳۱ دسامبر)، طی بیانیه‌ای، به دلیل بمباران اخیر مقرهای الحشد الشعبی در استان الانبار که طی آن دست‌کم ۲۸ نفر از نیروهای الحشد الشعبی یه شهادت رسیدند، سه روز عزای عمومی اعلام کرد. ================================ تظاهرات و حمله به سفارت آمریکا در بغداد / حضور شخصیت‌های سرشناس در برابر سفارت آمریکا/ اخبار ضد و نقیض درباره خروج دیپلمات‌های آمریکایی / نصب پرچم گروه‌های مقاومت روی دیوار سفارت آمریکا / ۱۰ مجروح مقابل سفارت آمریکا / آتش زدن حصار بیرونی سفارت آمریکا شهروندان عراقی امروز پس از برگزاری مراسم تشییع شهدای حمله اخیر آمریکا به مواضع حشد شعبی، در برابر سفارت آمریکا در بغداد چادر برپا کرده و تحصن اعتراض آمیز خود را با تاکید بر لزوم بسته شدن سفارت و اخراج سفیر آمریکا آغاز کردند. هزاران عراقی صبح امروز پیکرهای شهدای الحشد الشعبی را تشییع و مقابل سفارت آمریکا در بغداد تجمع و اعتراض کردند. به گزارش شبکه «المیادین»، مردم معترض ضمن اعلام برپایی تحصنِ باز برابر سفارت آمریکا خواهان بسته شدن آن و اخراج نیروهای آمریکایی از این کشور شدند. ساعتی قبل رسانه‌ها از خروج کارمندان اصلی سفارت خبر داده و اعلام کردند که مقامات آمریکا حدود هشتار کارمند را به اربیل در کردستان عراق منتقل کرده‌اند خیل عظیم جمعیت حاضر در مراسم تشییع پیکر شهدا در حالی که پرچم‌های عراق و الحشد الشعبی را در دست داشتند از منطقه الجنادریه به سمت پل معلقی رفتند که به سفارت آمریکا منتهی می‌شود. در مراسم تشییع پیکر شهدا و تحصن مقابل سفارت آمریکا در بغداد، شماری از مقامات سیاسی و رهبران الحشد الشعبی نظیر «هادی العامری» رئیس سازمان بدر، «قیس الخزعلی» رهبر عصائب اهل الحق، «فالح الفیاض» رئیس سازمان الحشد الشعبی و ابومهدی المهندس معاون فالح الفیاض و «حسن سالم» نماینده پارلمانی عراق نیز حضور داشتند. حضور رهبران الحشد الشعبی و مقامات سیاسی در جمع تظاهرات‌کنندگان تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی همچنین نشان می‌دهد که شماری مردم خشمگین عراق، از برخی دیوارهای سفارت بالا رفته و با در دست داشتن، پرچم سازمان الحشد الشعبی، حمایت خود از این سازمان را اعلام کردند. ۱۰ مجروح مقابل سفارت آمریکا الحشد الشعبی در صفحه توییتر خود از مجروح شدن ده نفر از معترضان حاضر مقابل سفارت آمریکا خبر داد. الحشد الشعبی نوشت: ده نفر از مردمی که در مراسم تشییع شهدای الحشد الشعبی حاضر شدند، بر اثر شلیک گلوله‌های دودزا، به دست گارد حفاظت سفارت آمریکا، مجروح شدند. آتش زدن پرچم آمریکا مقابل سفارت این کشور در بغداد شماری از حاضران در این مراسم، پرچم آمریکا را مقابل سفارت این کشور آتش زدند و با سر دادن شعار، خواستار بسته شدن این سفارتخانه و اخراج سفیر آن از کشور شدند. مردم معترض همچنین بر روی دیوار این سفارتخانه نوشتند که این سفارتخانه به خواست مردم عراق بسته است. تلاش نیروهای امنیتی عراق برای متفرق کردن مردم شبکه العربیه در خبری فوری از اقدام نیروهای امنیتی عراق برای متفرق کردن خیل عظیم حاضران مقابل سفارت آمریکا گزارش دارد و اعلام کرد که نیروهای امنیتی در تلاشند با استفاده از گاز اشک‌آور، تظاهرات‌کنندگان را متفرق کنند. اخبار ضد و نقیض از فرار سفیر آمریکا در حالی که برخی منابع رسانه‌ای از جمله اسکای نیوز از خروج سفیر آمریکا و کادر دیپلماتیک این کشور از سفارت مذکور خبر می‌دهند، شبکه الحره آمریکا به نقل از یک منبع آگاه در سفارت آمریکا گفت که این خبر صحت ندارد و سفیر در تعطیلات به سر می‌برد اما سایر کارمندان و دیپلمات‌ها همچنان در داخل سفارت‌خانه حضور دارند. وزیر کشور عراق خود را به سفارت آمریکا رساند پایگاه خبری «السومریه» در خبری فوری اعلام کرد که «یاسین الیاسری» وزیر کشور عراق لحظاتی پیش خود را به سفارت آمریکا در بغداد رساند. آتش زدن حصار بیرونی سفارت آمریکا تصاویر و فیلم‌های ارسالی از تجمع مقابل سفارت آمریکا در بغداد نشان می‌دهد که بخشی از حصار سفارت آمریکا در آتش سوخته است. ================================== فیلم / تظاهرات مقابل سفارت آمریکا در بغداد کلیک کنید! 875 KB حجم

با سلام خدمت همه دوستان گرامی تجزیه عراق مقدمه تجزیه ایران خواهد بود . به همین دلیل است که این طرح به شدت توسط آمریکایی ها و صهیونیستها دنبال می شود . تجزیه عراق نه تنها تجزیه ایران بلکه تجزیه سایر کشورهای همسایه عراق را نیز در پی خواهد داشت . قطعه اول دومینو که بیافتد خودبخود بقیه قطعات هم ریزش خواهند کرد .

مجله خوبی بود. برای من که گاها ممکنه به قصد چند دقیقه سری به سایت می زنم ولی ساعت ها میمونم ( و بعدا ممکنه مشکل ساز شه) این مجله منبع منسجمی از اطلاعات مختلف بود و در وقت مناسب هر سری میشه مقاله ای از اون رو با حوصله خوند و استفاده کرد. مواردی که عرض می کنم صد البته سلیقه ایه ولی بهر صورت به قصد بالا بردن کیفیت کار هست و اما: نقاط قوت : 1) مجله کیفیت بالایی از نظر نگارشی و ادبیات بیاتی داشت. گاها مطالبی مثلا در قالب مقالات رو در دنیای مجازی می دیدم که حتی ادبیات محاوره ای داشت و این جدی بودن و تاثیر مقاله رو کم می کنه. ولی این مجله از این بابت مشکل چندانی نداره و ادبیاتی که نیازمند برای بیان یه مقاله هست رو در حد خوبی داره. مطالب جاستیفای شده است و همین اون مطالبو مرتب و منظم کرده. 2) تقسیم مطالب هدفمند هست و اغتشاشی در چیدمان و تقسیم بندی دیده نمیشه. حال و هوای مطالب در یک حدود هست. 3) گاها ترکیب تصاویر و متون جذابیت بالایی داره نمونه اون مطلب دکترین هسته ای ضربه دوم که شکل ارائه رو جذاب و زنده کرده 4) خاطره کاربر نجف 47 جالب و هوای تازه ای در میان سیر مقالات نظامی بوده و استفاده هرچه بیشتر از مشابه این موارد جذابیت و تنوع مجله رو بالا می بره و اما مواردی که می تونه بهتر شه: 1) فهرست اول به نظرم کمی درهم و زیادی بسط داده شده بود . میشه یه فهرست خلاصه و جمع و جورتر از عناوین مطالب و حتی بدون عکس داشت. 2) بهتره اسامی دست اندرکاران مجله با تفکیک قسمت های مختلف اعم از نویسندگی، ویرایش، امور گرافیک و حتی تحقیق و گردآوری مطالب با نام نویسندگان و یا سرپرستان قسمت های مربوطه ذکر بشه. در مجلات غالبا افراد با نام حقیقی اسم برده میشن ، در اینجا میشه نویسندگان رو در صورت تمایل با نام واقعی و یا نام کاربری اسم برد. 3) مقالات از نظر ادبیات و استفاده از علائم نگارشی گاها دچار مشکلات و از نظر شکل انتشار گاها به هم ریخته است. برای کمک به ویرایش بهتر میشه از نرم افزار آنلاین ویراستلایو بهره برد و یا نرم افزار ویراستار رو به ورد خودتون اضافه کنید. ویراستلایو زحمت کمتر ولی ویراستار ورد زحمت بیشتری دارند. همچین قرار دادن مطالب در نوت پد باعث میشه اون شکل به هم ریختگی ها پیش نیاد. 4) مقالات گاها یکدست نیستن. بعضی مقالات مثل نقش ترکمانان سلجوقی در جنگ های صلیبی خیلی گسترده و طولانی اند و حتی میشد با تغییر عنوان این مطالب رو مثلا در چند نوبت منتشر کرد و بر عکسش در مثلا یک کتاب بجز کلیاتی تقریبا چیز خاصی از اون کتاب که بتونه به مخاطب برای خوندنش انگیزه بده گفته نمیشه. 5) میشه بخش های نیروی هوایی، زمینی، دریایی و... رو کاملا جدا کرد و در آغاز هر بخش صفحه آغازینی با عکس مربوط به اون بخش گذاشت تا روند تقسیم مطالب منظم تر باشه. 6) بعضی مطالب یا مقالات عنوان دارن بعضی ندارن، داشتن عنوان و ذکر نام نویسنده ( در قالب تالیف، ترجمه، تالیف و ترجمه و گردآوری) به اون مطالب هویت میده. 7) بعضی مطالب رفرنس دارن و بعضی فاقد رفرنس دهی هستند. بهتره برای همه مطالب رفرنس و اون هم با فرصت رسمی و یکدستی ارائه بشه. 8) ذکر خاطره از کاربران ایده عالی هست و میشه این ایده رو با داشتن یک تریبون و صحبتی مختصر و مفید با یک کاربر کامل کرد. 9) در صفحه آغازین میشد تیترهای اصلی رو کمی جذاب تر بکار برد و حتی از یک تصویر بهتر و شکیل تر از اف 14 استفاده کرد.

سلام و عرض ادب خدمت دوستان ضمن تشکر کرم و صمیمانه از هر 3 برادر عزیز و مطلع جناب remo ، جناب HRA و جناب MR9 . یه چند نکته ایی رو بابت اعتلای مجله عرض میکنم ، امیدوارم که این شکلی تشکر رو به شکل عملی به جا آورده باشم . از مهمترین قسمت مجله که صفحه ی اولش باشه شروع میکنم . 1_ فونت نوشتار روی صفحه ی اصلی یک مقداری قدیمی و کهنه به نظر میاد و تا اونجایی که دیدم امروزه بیشتر از این قالب نوشتار برای مطالب طنز و فکاهی استفاده میشه . اگه بشه قالب نوشتار روی جلد مجله بعدی ، امروزی تر استفاده بشه ، مجله منطقی تر ، مستحکم تر و قاعده مند تر به نظر میاد . مثل فونت نوشتاری تایپک ها و یا فونت نوشته های روی مجله صف . 2- رنگبندی نوشتار روی جلد هم یک مقداری بی روح و مرده هست ، اگه یه مقداری از رنگهای گرم تر و هیجان انگیزتر استفاده بشه ، مخاطب رو سریعتر و راحت تر جلب میکنه ( برای خوندنش ). و احتمالا تو ذهن ( حافظه ) فرد هم موندگاری بیشتری داره . 3_ نام مجله یه مقداری برای آدم های امروزی نا آشنا هستش . لازمه توی صفحه ی سوم " هر مجله " گه مختص فهرست هست ، نام مجله ، به اختصار و در یک خط توضیح داده بشه ( معنی کنیم ) و اون معنی مورد نظر ، از اون واژه ، به مخاطب ( خصوصا مخاطب جدید ) منتقل بشه . 4_ توی صفحه ی فهرست و انتهای صفحه ، نام افراد مسئول ( نام کاربری ) در همون شماره رو با نام بردن سمت شون ( ویراستار ادبی ، سردبیر ، هیات تحریریه ، صاحب امتیاز ، مدیر مسئول و .... ) بیارید . به لفظ میشه همکاران این دوره ی مجله . 5_ تو این وانفسای کپی ، پیست کاران فهیم !!! فضای مجازی ، نیاز هست که مثل مجلات معتبر نام نویسنده ی مطلب ( نام و یا نام کاربری ) یا برگردان کننده رو در انتهای مطلب بیاریم تا دست اول بودن مطلب محرز باشه و اشتیاق ایجاد بشه تا مخاطب دنبال مطالب دیگه ی نویسنده و همینطور دنبال خود نویسنده کشیده بشه تو سایت و سایت بیشتر تبلیغ بشه و همینطور دامنه ی تاثیر گذاریش تو فضای مجازی بیشتر بشه . در ضمن حتی اگه مطلبی قدیمی بود و لازم شد مطلب رو تخلیص کنید ، باز هم اون مطلب به نام فرد نویسنده اولیه ، بیاد تو مجله . 6_ تو انتخاب تصویر روی جلد تنوع رو رعایت کنیم ، برای مثال قفل اپتیکی نکنیم فقط و فقط روی نیرو و مجموعه ی صنایع هوایی . یکبار نیروی هوایی ، یکبار نیروی زمینی و ادواتش ، یکبار هوادریا و تصاویر خوبش ، یک بار مرزبانی ( بعنوان مظلوم ترین نیرو ) و ادواتش ، یک بار نیروی دریایی و تجهیزاتش ، یک بار زیر سطحی ها و تجهیزاتشون و .... . خلاصه میگم اول ، تنوع دوم ، تصاویر نو و جدید ( علی الخصوص اگه اختصاصی باشه ) . سوم ، تصاویر با کیفیت بسیار بالا ( شفاف و با زوایای پر کشش ) . چهارم هم در در صورت نیاز و ایجاد کشش برای جذب مخاطب ، استفاده از تصاویر کوچیک کنار تیترهای باارزش تر روی جلد ( حد اکثر 3 تصویر کوچیک ) . الباقی تیترها بدون تصویر بود هم مشکلی نداره . نکته ی مهم **** از مجلات و کتابها تنها تصویری که به ذهن مخاطب میمونه ، همینطور زمان ارائه به هر کجا و در هر زمانی معرف سایت میشه ، تصویر صفحه ی اول هست و لاغیر **** 7_ فهرست ، یکمقداری شلوغ و در هم هست ، جوری که انگار اون صفحه ، صفحه ی مربوط به یکی از مطالب مجله هست . اگه بشه مانند الباقی مجلات معتبر فهرست با یه زمینه ی روشن داشته باشیم و موضوعات سمت راست و تصاویر هم سمت چپ ، عالی میشد . این شکلی اگه فهرست 2 صفحه هم بشه باز هم ارزشمند هست . 8_ با توجه به کمتر پرداختن فضای فارسی زبان مجازی به دفاع مقدس و عملیات های انجام شده ( ضعفها ، مشکلات ، نیاز ها و .... ) و همینطور بودن عزیزان مطلعی توی سایت میلیتاری که این عملیات رو با زوایای دید بازتری مطالعه کردن ، میشه یه بخش 2 یا حد اکثر 3 صفحه ایی ذر این مورد داشته باشیم ، مثلا به نام " عملیات های دفاع مقدس " و این عملیات رو با دید بازتر و نگاه غیر هندی باز کنیم . البته با رعایت خطوط قرمز ، تا هم مشکلی پیش نیاد و هم اون دوره بازخوانی بشه و هم مخاطب به اطلاعات واقعی تر دست پیدا کنه و هم اینکه برای مجله بعدی مشتاق باشه ( درگیر کردن مخاطب ) . 9_ یک موضوع هم کنار بگذاریم به نام " ستارگان پنهان " تو هر مجله صفحه ی اختصاصی داشته باشیم که اختصاص پیدا کنه به یکی از بزرگان و عزیزان نظامی ایرانی ، فارغ از نیروی خدمتی و دوره ی خدمتی ( گذشته ی دور ، نزدیک ، هم عصر ) که درش حضور داشتن و منشا خدمات ارزنده ایی شدن ، اما ناشناخته موندن . ابعاد رو هم ( بسته به اطلاعات موجود ) میشه یک نیم و یا تمام صفحه اختصاص بدیم عالی هست . واقعیتش به نظرم یک مقداری مجله ایرانی تر بشه میتونیم مخاطب مسن تر رو هم جذب کنیم . 10_ یک مقداری در مورد تجهیزات داخلی اگه بیشتر مطلب داشته باشیم ، جوان تر ها رو بیشتر جلب میکنیم . به تجربه دیدم که جوانتر ها بیشتر با تجهیزات ( سخت افزار نظامی ) و طریقه ی کارشون درگیر میشن و به هیجان میان . میشه با معرفی تجهیزات کمتر شناخته شده و جالب نظامی ( بعنوان کشمش های روی شیرینی ) داخلی و حتی خارجی ، کشش مناسبی واسه جوونتر ها ایجاد کنیم و در کنارش با مطالب اساسی تر ( دکترین ها و ... ) آشناشون کنیم تا مثل صفحات اینستاگرامی ، تک بعدی گیر نکنن روی تجهیزات . 11_صفحه ی آخر تو صفحه ی آخر فرای انتخاب تصویر که مهم هست اگه آدرس های مربوط به میلیتاری رو تو منتها الیه سمت راست تصویر تو یه قالب ( مربع یا مستطیل ) زیر هم دیگه و منظم ، حک کنیم هم به نظر کار جالبی میشه .آدرس سایت آدرس فروم .آدرس اینستای سایت . آدرس توییتر .و... 12- اگه امکانش هست تاریخ ارائه ی مجله ی بعدی رو هم به شکل تقریبی مشخص کنیم و یا اگه اونم امکانش نیست دست کم چند روز مونده ( مثلا یکی دو هفته ) به انتشار مجله تو تایپکش با دو تا خبر رسانی ( هفته ایی یه دونه ) و همینطور تو اینستای سایت خبر رسانی کنیم تا این مجله بهتر و بیشتر پخش بشه و این شکلی به تاثیر گذاری مورد نظر اساتید هم برسه انشااا... آقا فعلا همینا به ذهنم رسید ، اگه کم یا ضعیف بود ، پیشنهاده دیگه زیاد بهش سخت نگیریم .

بخش دهم بررسی آسیب پذیری ساختارهای اجتماعی و سیاسی اوکراین مسائل اداری ، نابرابری های اقتصادی و اجتماعی و جغرافیای فیزیکی مسائل سازمانی و اداری تقسیمات داخلی اوکراین از جمله تقسیم بنی های نژادی ، فرقه گرایی مسیحی ، مناطق تاریخی یا نتایج انتخابات در بسیاری از مواقع کاملاً با مرزهای اداری آن مطابقت دارد و این امر تقویت کننده این موضوع بود که استراتژیست های آمریکایی را متقاعد کند که جنگ هیبریدی می تواند به راحتی در اکراین به وقوع بپیوندد . در اوکراین اگر به خاطر کودتای غیرمنتظره در اواخر فوریه 2014 نبود ، بسیار محتمل بود که آمریکا به دنبال این باشد که از همپوشانی بی سابقه آسیب پذیری های احتماعی - سیاسی این کشور سوءاستفاده کرده تا از لحاظ فیزیکی بخش غربی کشور را از طرفداران دولت جدا کند. نابرابری اقتصادی و اجتماعی : اوکراین به سوریه شباهت زیادی دارد ، به این معنا که توزیع تقریباً یکنواختی از شاخص های اقتصادی و اجتماعی را دارا می باشد ، با این حال برخلاف جمهوری عربی و ثروت متوسط آن ، این کشور اروپای شرقی به همان اندازه فقر را در بین شهروندان خود گسترش داده است . تعداد زیادی از مردم اوکراین در فقر بوده و یا بسیار نزدیک به آن می باشند که این موضوع مجموعه عظیمی از فعالان ضد دولتی را ایجاد کرده است که توسط برنامه ریزان سازمان های مردم نهاد (NGO ها) در انقلاب رنگی میدان یورو سازمان دهی شدند و عدم وجود هرگونه میهن پرستی متمدنانه یا ملی گرایانه به این معنا بود که هیچ حفاظتی اجتماعی ای در جلوگیری از ظهور شورش های اجاره ای وجود نداشت . جغرافیای فیزیکی : تنها بخش منحصر به فرد مرزهای قبل از جنگ اوکراین ، کریمه بود که بیشتر شبیه یک جزیره بود تا شبه جزیره ای که از لحاظ عملی وجود دارد. این مسأله به ضرر شدید ایالات متحده بود هنگامی که جغرافیای مطلوب جمهوری خودمختار کریمه به ساکنانش کمک کرد تا از خود دفاع کنند و از آن در مسیر رهایی از دولت ناکام اوکراین و تصحیح اشتباه تاریخی خروشچف ، با پیوستن دوباره به روسیه استفاده نمایند. اما در منطقه دونباس عوامل مشابه جغرافیایی وجود نداشتند ، که به این ترتیب ساکنان از منطقه خود دفاع نمایند و به همین دلیل آنها در برابر حملات چندگانه کیف علیه خودشان آسیب پذیرتر بودند . در شرایط پیش از کودتا ، جغرافیای آسان قابل عبور اوکراین می توانست ایده آل باشد تا انقلابیون غربی بتوانند به مانند داعش سریعا به کیف در زمانی که آن‌ها به اندازه کافی اسلحه، تجهیزات و وسایل نقلیه از پاسگاه‌های پلیس و پادگان های اشغال شده به دست آورده بودند هجوم ببرند . پیش شرایط (نتیجه گیری) بحث درباره جنبه های گوناگون پیش شرط های اجتماعی جنگ هیبریدی با جزئیات بیشتر ، فراتر از این نوشتار می باشد ، اما به طور کلی می توان تصور کرد که این شرایط را سه گانه جامعه ، رسانه های جمعی و NGO های آموزش دیده ایجاد می کنند . ویژگی‌های مربوط به تغییرات ساختاری ، کمی متفاوت هستند ، به غیر از فشار تحریم‌ها ، عنصر اصلی مورد بحث در بخش اول (یعنی اختلال در بازار انرژی) تا سال گذشته رخ نداد و بنابراین عاملی برای اجرای این جنگ های هیبریدی نبود. با این وجود ، عناصر مجزا دیگر برای هر دو کشور مطمئناً نقش بازی می کردند ، این در حالی بود که خزانه اوکراین با فسادهای بومی و انگلی خالی می شد و سوریه مجبور بود تا نیازهای نظامی خود را در دفاع در برابر اسرائیل با تعهدات اجتماعی خود نسبت به مردم ، به طور سالانه تعادل بخشد (یک اقدام به مانند قدم گذاشتن بر روی طناب که طی چند دهه مدیریت آن را به خوبی اجرا کرده بودند). ادامه دارد ...

بسم الله........ 7مرداد1398 حمله هوایی نیروهای دولت وفاق به فرودگاه الجفره . در این حمله دو همواپیما ایلوشن 76 و یک جنگنده سوخو 22 منهدم گردید . گزارش شده حمله توسط پهپادهای اهدایی ترکیه صورت گرفته است اما این احتملا هم میرود که ال 39 های دولت وفاق حمله را ترتیب داده اند نیروهای خلیفه در پاسخ به این حمله فرودگاه مصراته را بمباران کردند . در این حمله آشیانه های پهپاداهی دولت وفاق ویک سامانه دفاع هوایی هدف قرار گرفت . اخیر 5 اشیانه جدید احتملا برای پهپاد در این فرودگاه احداث شده است فرار یک جنگنده سبک ال 39 لیبیایی به تونس / دو طرف از قبول مالکیت این جنگنده سرباز زده اند

بسم الله................ 2تیر 1398 انهدام هواپیما آنتونف 124 نیروی هوایی وفاق ملی در فرودگاه معیتیقه . به نظر میرسد این هواپیماها سنگین وزن باری در حملات توپخانه ایی نیروهای خلیفه منهدم شده است دو هفته پیش هم در حمله هوایی به این فرودگاه یک هواپیمای سبک وزن Super King Air منهدم شد چند روزبعد از تحویل زرهپوش های اردنی کدب به قوای حفتر در ماه گذشته یکی از این خودروها به غنیمت نیروهای وفاق در می آید در چند روز گذشته نیروهای حفتر موفق شدن این خودرو رو شکار کنند + اصابت گلوله تیربار سنگین بروی این نوع زرهپوش 14.5 یا 23 میلی متری استفاده نیروهای حفتر از موشک اندازat15 امارات اقدام به تحویل سامانه دفاع هوایی پانسیر به نیروهای خلیفه کرده است نکته جالب کاراون این سامانه هدف حمله هوایی قوای وفاق قرار گرفت و یکی از خودروهای حامل تجهیزات این کاراون منهدم شد حملات داعش در صحرایی سینای مصر / زرهپوشهای موجود در تصاویر ساخت مصر و به اسم تمساح هستن و اما مرکاوا مارک3 /ارتش مصر گفته شده این نمونه برای آشنایی خدمه زرهی مصری با تانکهای اسرائیلی ساخته و یا تهیه شده ولی خوب شباهت زیادی داره شاید هم رفتن اسرائیل یه عکس یادگاری گرفته باشن

بسم الله................ 17 اردیبهشت 1398 وضعیت نظامی جنوب طرابلس / نیروهای خلیفه حفتر منطقه السبیعه را باز پس گرفتن سرنگون کردن یک جنگنده میراژ نیروهای وفاق ملی گفته شده این جنگنده از پایگاه مصراته به پرواز درآمده است . نکته جالب توجه بنا بر گزارشات ملیت خلبان جنگنده مذکور است . پرتغال

آمادگی رزمی سامانه های رزمی اس-300 سوری !!! مزیتها و چالش ها بخش دوم و پایانی پنجم – با درنظر داشتن این فرض که نیروی دفاع هوایی سوریه قابلیت اداره مستقل اس-300 را بدست آورده ، اما ورود این سامانه ها به عملیات رزمی به احتمال بسیار زیاد به مجوز مسکو نیازمند است . طبیعتا" روسها نیز خطر درگیری مستقیم با دو نیروی هوایی پیشرفته منطقه را با سیستم های محدود موجود خود در سوریه قبول نخواهد کرد ، ضمن اینکه ورود اس-300 سوری به چرخه رزمی ، به معنای امنیت بیشتر برای واحدهای ایرانی مستقر در سوریه است که شاخ به شاخ با IDF قرار دارند . ششم - سامانه های پدافندی روسی ، رکورد بی نظیری در هدف قراردادن عمدی یا غیر عمدی اهداف غیر نظامی را در کارنامه خود به ثبت رسانده اند . این سابقه ناگوار شامل انهدام پرواز MH17 خطوط هوایی مالزی توسط جدایی طلبان تحت حمایت روسیه در کریمه و انهدام هواگرد شناسایی IL-20 در نزدیکی لاذقیه ( با فاکتور گرفتن دخالت عمدی نیروی هوایی اسراییل ) میشود و مسکو نیز برای کاهش این سابقه ، اقدامات احتیاطی لازم را در نظر گرفت است . هفتم – شبکه دفاع هوایی سوریه ، در حال حاضر حداقل 3 آتشبار سام -22 ( پانسیر ) و حداقل یک رادار درگیری سام-5 خود را درجریان حملات فشرده IAF از دست داده واین ماموریتهای محوله به شبکه دفاع هوایی این کشور را برای دفاع از موقعیتهای حساس ( کاخ ریاست جمهوری ، فرودگاه دمشق ، انبارهای مهمات و ... ) بسیار مشکل نموده است . این درحالی است که نیروی هوایی اسراییل به لطف آموزش برتر و استفاده از مهمات دورایستای هدایت دقیق ، ضربات کاری مهمی را به سوری ها وارد کرده است . هشتم – با وجود همکاری های دوجانبه میان ایران ، سوریه و روسیه ، کشورهای نامبرده ، فاقد موافقت نامه های دو جانبه نظامی در سوریه هستند و بالتبع روسها هیچ تعهدی مبنی بر حفاظت از ساختارها و دارایی های جمهوری اسلامی در سوریه ندارد . در واقع ، کرملین به سختی عملیاتهای نیروی هوایی اسراییل را در سوریه تحمل نموده ، اما مقامات ایرانی از این مساله بسیار خشمگین هستند که چرا این سامانه ها برای دفاع از ایرانی ها وارد عمل نمیشوند ، تا جایی که حشمت ا... فلاحت پیشه ( رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس ) روسیه را بدلیل عدم استفاده از سیستم های جدید دفاعی در جریان حملات 20ژانویه 2019 بشدت محکوم نموده است . علیرغم خشم مقامات ایرانی ، خطوط قرمز روسها ، صرفا به دفاع از دارایی های نظامی خود محدود میشود و شبکه دفاع هوایی سوریه نیز عموما" با هدف دفاع از ثبات حاکمیت اسد وارد عمل شده و خواهد شد . طبیعتا" انتقال اس-300 به سوریه ، بیشتر برای افزایش برد بازدارندگی روسها و نه ایجاد یک چتر دفاعی برای واحدهای ایرانی صورت پذیرفته است . درنتیجه میتوان چنین تحلیل نمود که روسیه ، خواستار شفافیت و روابط غیر رسمی بهتر با اسراییل بخصوص در حوزه سوریه است . با توجه به روند وقایع ، به نظر می رسد که رویکرد روسیه موفق شده است ، تا جایی که در جریان ملاقات بین نتانیاهو و پوتین ، نخست وزیر رژیم عبری اطلاعاتی محرمانه ای را در خصوص اهداف سپاه پاسداران در سوریه و جولان اشغالی به روسیه انتقال داده ، در حالی که پوتین به وی اطمینان داده که اس-300 های تحویلی صدمه ای به IAF وارد نخواهد آورد . نهم – از آنجایی که حال حاضر ( مارس 2019) هیچ شناختی از ماهیت و شکل استفاده از سامانه اس-300 در دمشق ، وجود ندارد ، هنوز کریدورهای پروازی مورد استفاده IAF با خطر چندانی مواجه نشده ، بااین وصف ، موشکهای تحویلی به سوریه ( شامل گونه 48N6E2) که بطور خاص برای انهدام هواپیماها و موشکهای بالستیک طراحی شده ) در صورت شلیک از موقعیت استقرار فعلی ، دربرابر اهداف متخاصم عبری ، بویژه زمانی که جتهای عبری در ارتفاع بسیار کم وارد محدوده هدف خود میشوند یا اینکه کاربرد مهمات دور ایستا در دستور کار این نیرو است ، به تقریب از کارایی لازم برخوردار نخواهد بود . اما برخی از ناظران نظامی براین اعتقاد قراردارند که درصورتی که سپاه پاسداران ، قصد ایجاد زیرساختهای تولید و ذخیره موشکهای بالستیک فوق دقیق خود را در نزدیکی استقرار اس-300 های سوری داشته باشند ( استان حماء) در آن زمان ، IAF با مشکلات نظامی و سیاسی به مراتب سخت تری برای حمله به انها مواجه خواهد بود ، بویژه اینکه فرمانده سپاه قدس (سردار سرلشکر پاسدار قاسم سلیمانی ) اشراف کاملی بر صحنه نبرد سوریه دارد و استقرار دپوهای موشکی ایران در نزدیکی سامانه های سوری ، به عمد صورت پذیرفته است . در چنین وضعیتی ، اسراییل بالاجبار می بایست هماهنگی های بیشتری را با روسها ( در زمینه به اشتراک گذاری اطلاعات و اعلام قبل از اجرای حمله ) داشته باشد که این نیز ریسک درز اطلاعات به نفع سپاه را بشدت افزایش خواهد داد ، ضمن اینکه اگر قصد IAF حمله به عمق خاک سوریه باشد ، آن زمان ، احتمال انتقال سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد متحرک ایرانی به سوریه نیز بر وخامت اوضاع به ضرر اسراییل بشدت افزایش می یابد . دهم – درصورتی که اسراییل یا روسیه ، تمایلی به همکاری اطلاعاتی گسترده تر نداشته باشند ، می توان چنین تحلیل نمود که آخرین گزینه IAF ، هدف قرار دادن مستقیم اس-300 های سوری خواهد بود . اگر تلاش نیروی هوایی اسراییل برای افزایش قابلیتهای سرکوب دفاع هوایی خود (SEAD) بویژه پس از خرید و تحویل سیستم های صادراتی S-300 PMU-2 به جمهوری اسلامی ایران ، در نظر گرفته شود و تمرینات مشترک با نیروی هوایی ایالات متحده ، یونان و حتی اوکراین نیز به این معادله افزوده گردد ، آن زمان می بایست در تمامی تحلیل های موجود تجدید نظر نمود . یازدهم – نیروی هوایی رژیم عبری ، هم اکنون علاوه بر مهمات انتحاری ضد رادار هاروپ ، می تواند از ترکیب نگران کننده اف-35 های خفاکار ارتقاء داده شده خود ( F-35I ) بر علیه سوریها استفاده کند ، ضمن اینکه خبرهای تایید شده ای نیز وجود دارد که این نیرو مجموعه پشتیبانی الکترونیکی Kolchuga-M را از اوکراین دریافت نموده است . بااین وصف ، افسران ارشد نیروی هوایی اسراییل اطلاع دارند که هم روسیه و هم جمهوری اسلامی ایران ، بشدت در تلاش برای شناسایی ثبت و تجزیه و تحلیل عملیات جتهای اف-35 هستند و این محدودیتهای بسیار عجیبی را برای IAF فراهم آورده است . با اندکی تصرف ، صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9 منابع : 1- Syrian S-300 Ready to Use? 2- تصاویر ماهواره ای آنالیز شده از هاآرتص

صدر در چند گفتگو اشاره کرده که با نخست وزیری عبادی مشکلی نداره و تنها یکسری موارد هست که باید براشون تلاش کنه در زمینه همون شعارهای سابقی که میداد مبارزه با فساد و مخالفت با جناح گرایی و دولت تکنوکرات و .... / تماس بلافاصله عبادی باهاش و تبریک بهش و همچنین اینکه عبادی در بین سایر گروه ها هم شاید مخالف جدی نداشته باشه نخست وزیری عبادی را ممکن جلوه میده، مگر اینکه اتفاقات خاصی بیفته و یا دستوری خارج از برنامه رخ بده.

سلام باید به هر حال مواظب بود. اتفاقا در اینکه صدر افراطی تر بشه در منصب اکثریت احتمالش زیاد هست. خصوصا با ترغیب و تحریک و هندوانه زیر بغل گذاشتن غیرمستقیم غرب و مستقیم اعراب و با چاشنی ملی گرایی. امروز سهبان وزیر مشاور و سفیر سابق عربستان به پیروزی ائتلاف سائرون و صدر تبریک گفت و چند روزنامه فرامنطقه ای عربی این را بر نزدیکی عربستان به جریان قدرت گرفته شیعی برای ضربه به ایران تعبییر کردند و می کنند. یک پلن بی در عراق که با کمک های مالی و وضعیت مردم عراق شاید نتیجه هم بده. بعید هست. عبادی اگر ائتلافی هم بکنه چون صدر چراغ سبز بهش نشون داده با سائرون خواهد بود. صدر به ائتلاف حکیم هم نظر مثبت داشته. عبادی هم با ایران رابطش به نظر کمی شباهت داره با ارتباط صدر با ایران و خب دو نفری در ائتلاف با هم به هم نزدیکترند شاید در قدرت اشتراکی نزدیکتر هم بشند.

بسم ا...... تی 90 های عراقی

این هم از ماجراهای صدر. چند وقت پیش صحبت از ضرورت خلع سلاح می کرد و حالا با این کار با یک تیر دو نشان که اولا اگر اونطور که به نظر میرسه یک انتقام کشی کرده و دوما دوباره بحث های سلاح در اختیار فقط ارتش را داغ میکنه. بسیار ساده اندیشی است که تمام اتفاقات موجود در منطقه را خصوصا پس از فراغت صهیونیسم منطقه از تقریبا لبنان و عراق و سوریه و حالا ضد ایران را بدون ارتباط با هم بدونیم و در این مورد و قضایای اخیر پیوند دادن یک جریان از درون خود شیعیان ضد شیعیان. شیرازی ها، صدر، گروهی در لبنان و با ملاحظاتی گروهی خاص در یمن و ... که وجه مشترک همشون هم ارتباط های جدیدشون با عربستان بن سلمان هست. حالا حساب کنید با این همه پیش زمینه ی فشار بر مقاومت خدای ناکرده فقدان برخی شخصیت ها در کشورهای مقاومت چه عوافب خطرناکی میتونه داشته باشه در تفرقه میان شیعیان و قدرت نمایی این دست گروه ها که معلومه سال هاست داره روشون سرمایه گذاری میشه. کافیه مثلا در لبنان پیگیری بشه و یا حالا عراق و حتی ایران.

مسبوق به سابقه است قبلا از سیاست کناره گیری کرده بود که دوباره برگشت مصداق اتم و اکمل آقازاده است ، بی هیچ زحمتی شخصیت سیاسی مهمی شده در عراق

با سلام خدمت دوستان    دشمن گوش می دهد !!!!!!!!!!!     در جریان طولانی ترین جنگ قرن بیستم ، مقامات ادارات جاسوسی و ضد جاسوسی  هر یک  از کشورهای درگیر در جنگ  ، بویژه آلمانی ها و ایتالیایی ها ، متوجه شدند که یکی از مهمترین عواملی که  سری ترین طرح های  نظامی آنها را با ناکامی مواجه می کند ، این است که افسران ، سربازان و افراد غیر نظامی درگیر در پروژه ها ، قادر نیستند تا جلوی پرحرفی  خود را بگیرند . عوامل اطلاعاتی و ستون پنجم  دشمن در میان مردم سرزمین های اشغال شده زیاد بودند و با چشم و گوش باز ، آنچه که در اطرافشان می گذشت را زیر نظر داشتند .  در همان سالها ، یک مقام ضد اطلاعاتی ورماخت اعتقاد داشت : هر افسر یا سرباز آلمانی با نوشیدن سه تا چهار لیوان ..... ، بقدری وراج می شود که مهمترین اطلاعات طبقه بندی شده را از دیگران پنهان نمی کند . افسران و سربازان ، با هدف خودنمایی ، از ماموریتهای محرمانه ای که انجام داده اند یا انجام خواهند داد ، تعداد پرسنل هنگ یا تیپ خود ، مقاومت ناپذیری دشمن دربرابر سلاح های عجیب و تازه ای که دریافت خواهند نمود ، صحبت می کردند .      عوامل اطلاعاتی دشمن که در همه جا حضور داشتند ، این مطالب را بخاطر سپرده و  به مراکز خود گزارش می دادند . از همین مطالب جسته و گریخته ، هنگامی که بصورت یک  بسته اطلاعاتی در مقابل یک تحلیگر اطلاعاتی دشمن قرار می گرفت ، اطلاعات ذیقیمتی بدست می آمد که سرنوشت میدان های جنگ را تغییر می داد .      نکته جالب اینجاست که ایتالیایی ها ، از آلمانی ها پرحرف تر بودند و اداره تبلیغات جنگی ایتالیا برای مقابله با این پرحرفی ذاتی ، پوسترهایی را در اماکن عمومی ، نظیر ایستگاههای راه آهن ، رستوران ها و ... نصب می نمود .   

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .

با سلام و ممنون از توجه شما کاملا" صحیح می فرمایید - حداقل بعد از پایان جنگ تحمیلی ، نظریه جنگ ایستا ( خاکریز در مقابل خاکریز به سبک جنگ جهانی یکم ) در دانشکده های نظامی دنیا بطور نسبی منسوخ شده است . اکنون سازمان رزم تمامی ارتش ها بدنبال ایجاد تحرک بیشتر و بازهم بیشتر در میان یگانهای نظامی خود بوده و به نظر بنده ، ابداع دکترین جنگ نامتقارن و پس از آن جنگ ناهمتراز ناشی از همین نیاز واحدهای رزمی به مفهوم تحرک در میدان نبرد و گسترش جنگ به تمامی گستره میدان نبرد بوده است حتی دریک اظهار نظر رادیکالی ، سبک تحرکات نظامی ( با عذر خواهی ) حیواناتی که با عنوان داعش شناخته می شوند ، هم موید این نکته است - حداکثر تسلیحات سنگین این حیوانات ، توپهای 23 م.م ، 14.5 م.م ، خمپاره اندازهای 120 م.م و حداکثر راکت اندازهای 122م.م کاتیوشا است و رمز ( متاسفانه ) موفقیت اینها تا الان هم موید این امر است . یک واژه حیاتی " تحرک " <

با سلام - ضمن تشکر از جنابعالی بابت مطالعه دقیق و سئوال بسیار مهمی که مطرح فرمودید : در این ارتباط باید بگویم که فاصله میان ایجاد یک راهبرد تا به رسمیت شناختن آن ، تغییر ساختارهای واحد نظامی مورد نظر ، ایجاد ایده برای ابداع فناوری های مورد نیاز این راهبرد و در نهایت اجرای بدون نقص آنها سال ها فاصله مورد نیاز هست و خواهد بود . ژنرال استاری به عینه این مساله را ذکر می کند که اساسا" ارتش ها ، نهادهای اجتماعی بشمار می روند که بشدت در مقابل ایجاد تغییرات مقاومت می کنند و اصولا" تا زمانی که در یک موقعیت بحرانی وارد نشوند ، حاضر به اعمال تغییرات بنیادی ( انقلاب دراستراتژی نظامی ) بجای ایجاد یک رفرم ( تغییرات سطحی در ساختار رزمی ) نیستند . نمونه بارز این مساله ارتش آمریکا بشمار می رود . تا آنجایی که بنده اطلاع دارم ، ایالات متحده تا پایان جنگ ویتنام بشدت به همان دکترین رزمی قدیمی خود یعنی استفاده از حجم انبوه آتش ( حمایت هوایی و زمینی توسط واحدهای نیروی هوایی و آتشبارهای توپخانه توسط مهمات غیر هوشمند )‌ برای پشتیبانی پیاده نظام تکیه داشت چرا که این دکترین در برایر ورماخت در جنگ جهانی دوم و ارتش کره شمالی در جنگ کره (1953) جواب داده بود ، چرا که در این دو جنگ واحدهای دشمن ، یگان های منظم و کلاسیک بشمار می آمدند . اما در جنگ ویتنام و بخصوص از اواسط این جنگ ، ارتش ایالات متحده با دو مفهوم جدید مواجه شد : 1- تبدیل شدن دکترین ارتش ویتنام شمالی از نبرد کلاسیک به نبرد نامتقارن ( و نه ناهمتراز) 2- ظهور واحدهای پدافند موشکی برای دفاع از اهداف حیاتی ویتنام شمالی که توسط روسها فراهم آمده بود ( واحدهای سام- 2 ، آتشبارهای توپخانه ای و در انتهای جنگ واحدهای سام-3) در ارتباط با مورد اول ، آمریکایی ها تا زمانی که ویتنام شمالی با روش کلاسیک می جنگید ، برای شکست دادن آنها مشکل زیادی نداشتند ، چون در تعداد نیرو 10 به یک و در قدرت آتش 20 به یک از برتری فاحشی برخوردار بودند ، اما زمانی که دکترین رزمی ویتنام شمالی تغییر نمود ، دوران فاجعه بار برای آمریکایی ها آغاز گردید ( این مساله خودش یک موضوع مفصل برای پژوهش بشمار می آید ) در ارتباط با مورد دوم هم بسیار روشن است . تا قبل از وارد شدن آتشبارهای گاید لاین و میگ -21 و رادارهای پیش اخطار P-15 فلت فیس و توپخانه ضدهوایی اس- 60 به ویتنام شمالی ، نیروی هوایی آمریکا هیچ مشکلی برای اجرای تاکتیک های بمباران فرشی و شخم زدن خاک ویتنام شمالی نداشتند ، اما ورود تدریجی این سلاح ها ، بتدریج عرصه را بر نیروی هوایی آمریکا تنگ نمود ، تا جایی آمریکایی ها مجبور شدند بسرعت تسلیحات و تاکتیک های سرکوب پدافند هوایی دشمن (SEAD) را که شامل بمب افکن های تاکتیکی اف-105 تاندر چیف و موشکهای ضد تشعشع ( ضد رادار) شرایک و استاندارد( که در حقیقت نمونه هواپایه موشک سطح به هوای استاندارد) بود را وارد عرصه نبرد نمایند حتی این جنگ موجب شد تا ایالات متحده تاکتیهای بمباران متعارف خود را تغییر داده و حتی رو به استفاده از مهمات هوشمند بیاورد . بعنوان مثال در طول 4 سال آخر جنگ ، آمریکایی ها بارها سعی کردند تا به سبک جنگ جهانی دوم و با اعزام تعداد انبوه بمب افکن ها ، پل راهبردی " تان هوا" را منهدم کنند ولی علیرغم تلفات بالا ( در حدود 60 تا 90 فروند هواپیما) نتوانستند ، ولی با ورود نخستین سری مهمات هوشمند پیووی ، تنها در یک سورتی پرواز که توسط بمب افکن های تاکتیکی اف-4 فانتوم انجام گرفت ، این پل برای یکسال و نیم بلااستفاده گردید . غرض از بیان این مسایل ، این بود که متاسفانه تا یک سازمان رزمی ( مثل یک ارتش ) دچار یک فاجعه نشود ، هیچ اقدامی برای تغییر ساختارها ، فناوری ها ، تاکتیک ها و تکنیک ها ی خود بعمل نخواهد آورد . در ارتباط با بحث دفاع متحرک که نسخه آزمایشی نبرد هوا- زمینی بشمار می آید ،هم این مساله کاملا" صادق است . براساس نوشته های ژنرال استاری ، ارتش ایالات متحده فقط زمانی به این فکر افتاد که باید ساختار ، تاکتیکها ، استراتژی ها و فناوری و حتی تکنیکهای خود را تغییر دهد که با فاجعه نظامی ویتنام مواجه گردید . عین این مساله برای روسها در افغانستان و چچن تکرار گردید . در ارتباط با عراقی ها هم این مساله صدق می کند . عراق جنگ با ایران را زمانی آغاز کرد که کاملا" براساس دکترین های رزمی اتحاد شوروی سازماندهی شده بود ، یعنی تکیه بر توان زرهی که از پشتیبانی آتش توپخانه بهره می برد و در حالی که تانک ها در این ارتش صرفا" وظیفه یک توپخانه متحرک را ایفا می کردند ، پیاده نظام به همراه IFV ها به خطوط دشمن حمله میبرد . عراقیها هم تا قبل از ورود به خرمشهر از همین روش پیروی می کردند ، ولی چون در خرمشهر با نوع تازه ای از نبرد ( یعنی نبرد شهری که در آن تانک دیگر کارایی خود را تا حد زیادی از دست می داد ) روبرو شدند ،بتدریج پیاده نظام و IFV های خود را وارد عرصه کردند . بعد از اینکه عزیزان ارتش و سپاه ( با سهم مساوی از این پیروزی ) توانستند خرمشهر را آزاد کنند ، عراقی متوجه نقص موجود در دکترین روسها شده و بتدریج با استفاده از مستشاران نظامی فرانسوی ، بلژیکی ، مصری ، اردنی ، پاکستانی و نهایتا" امریکایی ، ساختار رزمی خود را بویژه در یگانهای گارد ریاست جمهوری تغییر داده و با استفاده از استراتژی دفاع متحرک ، ضرباتی را به ما وارد ساختند . البته به کارگیری این استراتژی توسط عراق و اقدامات متقابل ما بصورت محدود درکتاب ارزشمند دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه با عنوان " جنگ در سال 65" تشریح شده است . تلفات در حدود 100 نفر بود اگر اشتباه نکنم .