«جاناتان مک‌داول» اخترشناس در مرکز «هاروارد اسمیت‌سونیان» که پیش‌تر قرار گرفتن ماهواره نظامی ایران در مدار را رصد و تایید کرده بود،‌ در گفت‌وگوی اختصاصی با یورونیوز فارسی به سوالاتی درباره ماهیت این ماهواره و قابلیت‌های آن پاسخ می‌دهد. ماهواره نظامی نور در چه مداری مستقر شده است و چرا؟ جاناتان مک‌داول: ماهواره در مدار ۴۲۵ کیلومتری زمین مستقر شده است. اینجا یکی از مدارهایی است که ماهواره‌ها می‌توانند چند سال در آن مستقر شوند. ارتفاع این مدار به اندازه‌‌ای کم است که بتوان با یک راکت کوچک مثل «قاصد» به آن رسید. البته این مدار نسبت به بقیه مدارهایی که ایران پیش‌تر امتحان کرده بود،‌ ارتفاع بیشتری دارد. در موارد قبلی، مدار بسیار پایین بود تا جایی که محموله به دلیل اصطکاک با جو زمین دوباره به پایین برگشته و سقوط می‌کرد. درباره کیفیت تجهیزات ماهواره و مناطقی که می‌تواند ببیند، چه می‌دانیم؟ جاناتان مک‌داول: ماهواره می‌تواند در هر منطقه‌ای حدفاصل عرض جغرافیایی ۶۰ درجه شمالی و ۶۰ درجه جنوبی حرکت کند. دلیل این‌که چرا چنین محدوده‌ای انتخاب شده، محل سایت پرتاب راکت در شاهرود بوده نه دلیل خاص دیگری. ماهواره نور کوچک است. ما از دوربین و تجهیزات آن چیزی نمی‌دانیم اما اگر با ماهواره‌های آمریکایی که اندازه مشابهی دارند،‌ مقایسه‌اش کنیم می‌شود حدس زد که این ماهواره قابلیت عکسبرداری با دقت بین ۵ تا ۲۰ متر را دارد. یک محدودیت بزرگ این است که ماهواره فقط زمانی می‌تواند با زمین ارتباط بگیرد که در محدوده ایران قرار بگیرد. در نتیجه،‌ زمان کافی برای بارگیری تعداد زیادی عکس در روز وجود ندارد. آیا طبق توصیف فرمانده بخش فضایی وزارت دفاع آمریکا با یک وب‌کم طرف هستیم؟ جاناتان مک‌داول: به گمانم ژنرال «ریموند» در توصیف «وب‌کم کوچک» یک مقدار اغراق می‌کنند، البته نه چندان زیاد. می‌شود گفت که این ماهواره ایرانی نمی‌تواند مثل ماهواره‌های جاسوسی بزرگ ایالات متحده عکس‌هایی با همان کیفیت بگیرد. عکس‌های این ماهواره احتمالا از آن‌چه در «نمای ماهواره‌ای گوگل»‌ در برنامه «گوگل ارث»‌می‌بینید،‌ بهتر نخواهند بود. این ماهواره در نهایت می‌تواند کمک کند که آنها تغییرات را در مناطقی را که عکس‌های گوگل‌ارث در آنها قدیمی‌ شده، در زمان حال بررسی کنند. در مقایسه با پروژه‌های قبلی ایران در حوزه فضایی، آن‌طور که مقامات ایران ادعا کرده‌اند،‌ این پروژه «یک دستاورد» است؟ جاناتان مک‌داول: اگر به عقب نگاه کنیم،‌ بعضی ماهواره‌های ایران موفقیت‌آمیز بودند و برخی نه. به گمان من،‌ این پروژه را به طور کلی می‌توان به عنوان یک آزمایش در نظر گرفت که به مهندسان ایرانی کمک می‌کند مدیریت یک ماهواره و شیوه استفاده از داده‌ها را تمرین کنند. در این پرتاب ماهواره به خودی خود مهم نبوده هرچند تجربه مدیریت و راهبری آن یک تمرین خوب محسوب می‌شود. نکته مهم درباره پروژه اخیر این است که راکت جدید کار کرده است. هدفی که در این آزمایش دنبال آن بودند همین بود که مطمئن شوند راکت کار می‌کند یا نه. هدف نهایی این است که به یک ماهواره جمع‌اوری اطلاعات مفید برسند اما با اولین ماهواره نمی‌توان به چنین چیزی رسید. این برای ایران یک پیشرفت است اما یک گام بسیار کوچک به شمار می‌‌رود. چرا این پرتاب به نتیجه رسید اما تجربه قبلی ایران موفق نبود؟ در صورتی که مجری بخش پرتاب در هر دو پروژه یک نهاد یعنی سپاه پاسداران بود؟ جاناتان مک‌داول: از نظر فنی، «قاصد» یک راکت سه‌مرحله‌ای است. مرحله اول قدیمی است؛ قبلا تست شده و جواب مثبت گرفته است. پس تعجب‌آور نیست که کار می‌کند. اما مراحل دوم و سوم جدید هستند و خیلی خوب کار کرده‌اند. ‌آن‌چه یک مقدار شگفت‌آور است این بخش برنامه است. این‌که چه چیزی باعث این موفقیت شده، مهندسان قاصد کارشان خیلی خوب بوده یا شانس آورده‌اند را حتی خودشان هم نمی‌دانند. باید دست‌کم ۴ تا ۵ راکت دیگر پرتاب شود تا بتوانیم به این سوال جواب بدهیم. ممکن است بعدا مرحله اول کار کند و دو مرحله بعد نه. در نتیجه باید منتظر ماند و دید. https://farsi.euronews.com/2020/04/29/webcam-or-strategic-achievement-itw-harvard-astronomer-about-iran-s-first-military-satell ایشون یکی از افراد باسواد در این زمینه هستن تحلیل ها، خبرها در مورد ماهواره دوستی، پیام امیرکبیر و دیگر پرتاب ها..

درباب "روز معلم "

بسم ا.. والا ما یک بار در زمان پهلوی این کار را کردیم ( اهداء اف-86 ها به پاکستان و حتی خرید نمونه کانادایی اف-86 و دادن رایگان ان به نیروی هوایی پاکستان ) ، و تحویل F-5A ها به ویتنام جنوبی و اتیوپی و اردن ، همون هم بعد اواخر جنگ ، ما را دچار دردسر کرد . به نظرم بحث فروش را باید بگذاریم کنار ولی بحث بروزرسانی همه آنها به یک استاندارد به روز و مشخص قطعا باید دنبال بشود

بسم الله........ 9 اردیبهشت 1399 برنمه داعش برای تصرف شهر سخنه در استان دیرالزور نیروهای داعش بعد از گذشت 2 سال وبا بازسازی نسبی خود وانتقال برخی از بازماندگان از شرق به غرب فرات تحرکاتی را در بیان های دیرالزور واطراف شهر سخنه و ایستگاهای گازی منطقه انجام دادن. در چندین مرحله اقدام به ربودن غیر نظامیان واعدام این افراد و همچنین حمله به گله های دام ساکنان محلی کرده با شروع عملیات ارتش در ادلب تقریبا درگیری در این منطقه فروکش کرده بود و همین موضوع فرصت مناسبی را در اختیار داعش قرار داد که با سازماندهی نفرات برنامه های رو برای حمله به شهر سخنه وقطع جاده تدمر به دیرالزور طرح ریزی کند اما اینار خوشبختانه نیروهای ارتش سوریه پیش دستی کرده وبا اعزام چند هزار نیرو به منطقه عملیات تعقیب نیروهای داعش را از سر گرفته بنا بر اخبار منابع سوری تا کنون دهها تن از اعضای داعش کشته شده اند اخیرا تصاویر ی از بالگردهای میل 25 سوری منتشر شده است . به نظر میرسد سوریها به کمک روسها بالگردهای میل 25 خود را اورهال کرده وحتی اخباری از تحویل چند بلگرد میل 24 روسی به ارتش سوریه منتشر شده است . دو سه تصویر از حضور خدمه پروازی سوری با میل های 24 انتشار یافته است سوریه به صورت رسمی از گذشته تنها استفاده کننده نسخه صادراتی میل 24 یعنی همان میل 25 بوده است . همچنین از سه ماه پیش خبرهای از ارسال دهها دستگاه تانک جدید از روسیه به سوریه در دست هست. برخی منابع سوری این اخبار را به وصورت ضمنی تایید کرده اند گفته شده 150 دستگاه تانک جدید به سوریه ارسال شده که شمال تی 90 /72 و 62 ام و ام وی هستن به همراه سامانه های ضد هوایی سام 3 و پانتسیر در انفجاری کامیون بمب گذاری شده حامل بشکه های نفت تا کنون بیش از 40 نفر در شهر عفرین اشغالی کشته شده اند . عموم کشته شدگان غیر نظامی هستن

عبدالملک الحوثی رهبر انصارالله خطاب به عربستان: وقتی دریا با توست،جو با توست،خشکی با توست،نفت با توست،پول باتوست،مزدوران با تو هستند،اِمریکا و اسرائیل و انگلیس و فرانسه واتحاد کشورهای عربی با تو هستند،اما پیروز نمی‌شوی،یقین بدان که خدا با تو نیست.

اطلاعات اولیه خوبی اوردی ولی ایراد رو گفتی ولی چرایی داستان فکر نکنم بحث سواستفاده باشه بیشتر بحث محدودیت و سو مدیریت هست محدودیت در خرید که باعث میشه هرچی جنگنده داریم رو مجبور باشیم حفظ کنیم و سرپا نگه داریم سو مدیریت که باعث شده خرید ها متفاوت و بدون در نظر گرفتن لجستیک باشه ، مثالش هم همون داستان خرید از گورباچف هست البته کار نیروهای متخصص روی جنگنده های متفاوت تجاربی زیادی رو ایجاد کرده است که باید دید مستند شده است یا خیر ولی سیستم ایونیک، کنترل و موشک های این جنگنده ها تا حد ممکن یک سان سازی شده است ولی قطعات موتوری خودش دردسر هست البته من مسیری رو حدس می زنم که شاید بد هم نیست تجهیز و نوسازی جنگنده و ارسال و فروش اون به متحدین خودمون در منطقه و بعد جایگزینی با جنگنده های تولیدی و یا خریداری شده جدید برای مثال درصورت تولید جنگنده کوثر (اف 5) ، جنگنده برتری هوایی (تولید اف 14) یا خرید سوخو بخش زیادی از جنگنده های متفرقه میتونن آپگرید و به متحدین در عراق و یا سوریه و حتی یمن یا افریقا واگذار و فروخته بشن بویژه که سوریه و عراق هر دو با این جنگنده ها تطابق دارند

بسم ا.. این طور که می فرمایید نیست ، اگر چه صحبت کردن در این زمینه به معنای درج اطلاعاتی است که نباید در فضای وب مطرح بشود . علی الحساب با این فرموده شما موافق نیستم . ضمن اینکه این را اطلاع باید داشت که بعد از انقلاب ، یک اشتباه مهلک ( و شاید عمدی ) صورت گرفت که مثلا پرسنل تانک اهل مشهد جمعی لشکر 92 زرهی که باید در خوزستان می موند را منتقل کردند به شهر خودش ( هرکسی در شهر خودش خدمت کند ) و این یکی از عواملی بود که وقتی عراق حمله کرد ، عملا" سازمان نظامی درستی وجود نداشت که جلوی عراق را بگیرد .. حالا این بحث مفصل هست با این فرموده شما هم موافق نیستم ، پایه اصلی نیروی هوایی ما در سالهای میانه دهه 30 شمسی با آموزش ، سازمان و تجهیزات آمریکایی شکل گرفت ( قبلش در زمان سپهبد گیلانشاه 1333-1332 ، همه این موارد بریتانیایی بود ) ولی به محض تحویل فرماندهی نیروی هوایی به سپهبد خاتم از 1337 ، همه سیستم به شیوه آمریکایی تبدیل شد و تا الان و تا جایی که خبردارم ، نیروی هوایی همچنان در برابر تبدیل سیستمش به شرقی ، مقاومت می کند ( شاید یکی از علتهای ایجاد معضل برای خرید همین باشد ) وقتی ساختار سازمانی شما بیشتر از 60سال ، به یک شیوه معین عمل کرده ، یک جنگ را پشت سر گذاشته ، طبیعی هست که به دلایل مستدل و غیر مستدل ، تمایلی برای تغییر خودش ندارد ( همون صحبتی که همیشه دارم ، سازمان های نظامی گرایش شدیدی به محافظه کاری دارند ) راست : سپهبد گیلانشاه ، چپ : سپهبد خاتمی حالا تا جایی که یادم هست ، این را عرض نکرده بودم ، اصل صحبت بنده از ابتدا این بوده : شما نگاه سیستم را تغییر بدید ، همه مسائل شامل سخت افزار ، آموزش ، کارامدی و ... حل میشود

بیش از ده کشته و زخمی ارتش مصر بر اثر انفجار یک خودرو در شمال سینا ارتش مصر اعلام کرد که ده نفر از اعضای آن ، از جمله یک افسر ، بر اثر حمله به یک خودروی زرهی در " بئر العبد شمال سینا " کشته و زخمی شدند ،و منابع گفته اند ارتش با حملات هوایی به این حمله پاسخ داد. سخنگوی ارتش مصر گفت: یک بمب کنار جاده ای روز پنجشنبه در یک خودروی زرهی در جنوب شهر بئر العبد منفجر شد یک افسر و همچنین یک افسر وظیفه و هشت سرباز کشته و زخمی شدند. . در حالی که سخنگوی ارتش مصر تعداد کشته شدگان در این انفجار را مشخص نکرد ، رسانه های اجتماعی گزارش دادن که ده سرباز کشته و سه نفر دیگر زخمی شدند و اسامی قربانیان منتشر شده است ، در حالی که فعالان اظهار داشتند که این انفجار قبل از افطار رخ داده است. توضیح : در هفته های اخیر تعداد حملات به ارتش مصر به شکل محسوسی افزایش پیدا کرده واین حملات نمی تواند به تحولات در لیبی بی ارتباط باشد اگر فعال شدن گروه " تنظيم ولاية سيناء " با حضور ترکیه درلیبی مرتبط باشد احتمالا باید شاهد حملات بیشتر در طی هفته ها و ماه های اتی در صحرای سینا و حتی کشیده شدن این حملات به سمت مناطق شهری باشیم . منبع : https://www.aljazeera.net/news/politics/2020/4/30/الجيش-المصري-انفجار-عبوة-ناسفة-شمال-سيناء-قتلى-وجرحى

کنگره ای با اکثریت دموکرات. یکبار برای همیشه باید پرونده برجام بسته بشه در اذهان مسئولین ما. چیزی که از ما گرفتند ( برنامه هسته ای ) و چیزی که به ما ندادند را هیچ کس دیگه هم به ما برنخواهد گردوند. منظور نیست تلاش نشه برای حقمون چون به هر حال ما پرداخت خودمون را انجام دادیم و شده با چنگ و دندان هر تکه ای از حقمون به ازای اون پرداخت را باید پس بگیریم ولی امید بستن به دموکرات و اروپا جماعت و نشستن یعنی اتلاف وقت. این که نمونه کوچکی از حق ماست و دارند هم افزایی میکنند که چطور جلوش را بگیریم. آیا هنوز کسی شک داره تاریخ های مندرج در برجام ( بندهای غروب ) تنها بهانه ای بودند تا ایران برجام را امضا کنه و داشته هاش را بده بره تا به وقتش که موعد بندها رسید با این قبیل کارشکنی ها یا کل معامله را بهم بزنند یا به نحوی امتیازات جدید بگیرند؟* اصولا تعبیه مکانیسم ماشه هم بدین منظور بود که غربی ها به عنوان افتخار ( و البته برخی به عنوان عجیب ترین بندی که یک طرف میتونه در یک توافق اجازه ورود بده به ضررش ) ازش یاد میکنند. * هرچند بارها چندین مقام حتی اروپایی عنوان کردند حالا به بندهای غروب برسیم یک فکری براش میکنیم در موعدهای گذشته و یا اینکه بله به نظر ما هم نیاز به تغییراتی داره این بندها.

وقتی که صفحه توییتر اسرائیل ناخواسته برای ایران تبلیغ میکند... متن توییت :اگر از خود می‌پرسید پول مردم ایران کجاست و برای چه خرج‌ می‌شود، در این تصویر گوشه‌ای کوچک از پاسخ این سوال را خواهید یافت. مراسم افطار نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی در سوریه. نکته جالب تصاویر منتشر شده وجود یک سیب کوچک و مقداری نان وپنیر برای افطاری میباشد! البته نکته میلیتاری این تصاویر عدم وجود تغذیه باکیفیت در شرایط غیر جنگی برای نیروی های خودی میباشد.( کیفیت وتنوع غذایی در ارتش های مدرن جهان در شرایط غیر جنگی عموما از تغذیه خود سربازان در زندگی شخصی هم بالاتر میباشد حتی در مکان هایی چون شناورهای رزمی و ...با وجود محدودیت ها سعی بر تامین و رفع سلایق مختلف تمامی پرسنل میباشد) و همچنین اهمیت تغذیه مناسب برای بالا بردن کیفیت خروجی سربازان به حدی جدی میباشد که حتی برای شرایط نبرد و درگیری هم در ارتش های مختلف جهان بسته هایی به عنوان MRE به عنوان وعده غذایی اماده خوردن تدارک دیده اند که دارای منابع پروتئین و کربوهیدرات و حتی نوشیدنی هایی چون پودرهای قهوه و اب میوه و شکلات و دسر میباشد در این بسته ها حتی یک اجاق فوری هم قرار گرفته میشود که از یک قرص مشتعل شونده و یک صفحه آلومینیومی تبدیل شونده به یک پایه برای قرار گرفتن ظروف برای گرم کردن استفاه میشود.( هر بسته بر اساس فرهنگ غذایی همان کشور تهیه میشود مثلا در ارتش ژاپن عموما ماهی و برنج قرار دارد) تصویر یک پک MRE ارتش امریکا که شامل غذا اصلی معمولا کنسرو گوشت و لوبیا میت بال یا همان کوفته گوشت قلقلی خودمان ! و همچنین دسر و مقدرای نان ( معمولا تردک همراه پنیر در تمام بسته ها موجود میباشد)و مربا و حتی شکلات و ادامس و یک گرمکن فوری میباشد جالب است بدانید دربسیاری از کشورها این بسته ها قابل خرید وامتحان کردن میباشند ویا میتوانید از خوردن ان در یک سفر کوتاه در طبیعت لذت ببرید.(برای گیاخواران و غذا حلال هم بسته مخصوص دارند) انتقال بسته های MRE یا همان Meal, Ready-to-Eat به خطوط نبرد ...فرضا تامین سریع سوخت سریع سربازان برای کند نشدن سرعت پیشروی !! این بسته ها با وجود تنوع بسیار زیاد اما باید استاندارهایی چون مدت نگهداری و یا کالری مورد نیاز و...را تامین بکنند ... این هم یک بسته 2.1 کیلوگرمی MRE روسی با قیمت 23 یورو میتوانید از خوردن محتویات ان لذت ببرید.!

ترامپ هم منظورش مراکز فرهنگی و تاریخی بوده و هم بیت رهبری وقتی وقاحت از حدی بگذره تصورش سخت و عجیب میشه و آدم فکر میکنه خودش داره اشتباه برداشت می کنه

دوست خوب حمله به بیت رهبری و برجسته بودن این حمله یک گمانه زنی نیست یک خبر تقریبا قطعی است. حالا ترامپ منظورش از مراکز فرهنگی ( بلاهت و میزان کودن بودن این فرد که مشخص هست، کمی به ادبیاتش دقت کنید به خاطر بهره هوشی پایین و ضعف شدید در ادبیات زبان انگلیسی ( دامنه لغات و کاربرد لغات و ... ) بیشتر اوقات لغات را در جایی استفاده میکنه که معنا را به اشتباه منتقل میکنه یا لغتی را جای لغتی به کار میبره که در معنا تفسیر دیگه ای میشه. حالا برای این بشر تشریح بیت رهبری به غایت! سخت هست، احتمالا تصور مکان تاریخی مثل کاخ مسکو، کاخ سفید، کاخ سعد آباد و چنین مراکز حکومتی ای که جنبه تاریخی هم دارند شاید در نظرش باشه و منجر به اون توییت شده باشه یا اینکه اصلا بیت به عنوان یک مکان و 51 مکان تاریخی/فرهنگی دیگه منظورش بوده) چی بوده مسئله نیست، مسئله اینه در نامه ای که صبح روز حمله به طور فوری از طریق سفارت سوییس تحویل وزارت خارجه شد و موجب عصبانیت شدید این وزارت خانه هم شد و پاسخ فوری هم دریافت کرد ( میشه حدس زد طبیعتا از طرف وزارت امور خارجه امریکا و تیم پمپئو بوده ) به صراحت حمله به بیت به عنوان اقدام در صورت پاسخ ایران به عنوان تهدید ذکر شده بود. و خب روشنه توییتهای ترامپ یک برداشت ابلهانه معمولا از محتوای جلسات مشاوران و اعضای دولت آمریکاست، والا واضح هست که اون نامه فوری اون روز صبح اگر به قصد بازدارندگی و تهدید ( عدم واکنش ایران ) ارسال شده باشه، طبیعتا حمله به تخت جمشید و عالی قاپو و مقبره کوروش توش به عنوان تهدید ذکر نشده ( نقض غرضه مواجهه با مردم خصوصا قشر ملی گرا که روی بخشیشون خیلی حساب میکنه در مقابله با جمهوری اسلامی ) بلکه حمله و تهدید نسبت به بالاترین مقام کشور ذکر شده. همونطور که اشاراتی بود توش ذکر شده بود همونطور که سردار سلیمانی به عنوان فرد دوم قدرتمند ایران ( به تعبییر اونها ) را ترور کردیم، در صورت واکنش برامون سخت نیست فرد اول را هم مورد حمله قرار بدیم.

اژدهای آتشین سرخ برفراز سرزمین پارس آیا جی-10 نقطه پایانی بر 4دهه توقف بروزرسانی ناوگان نیروی هوایی ایران خواهد شد ؟ براساس آنچه که در برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام / JCPOA ) یا به اصطلاح عامه ، "توافق هسته ای" پیش بینی شده است ، اکتبر 2020 ، تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل در خصوص خریدهای نظامی تهران به پایان خواهد رسید و این مساله بدان معنا خواهد بود که این کشور پس از این تاریخ می تواند به طیف گوناگونی از تسلیحات تهاجمی شامل شناورهای رزمی و جتهای جنگی را دسترسی داشته باشد . بدین ترتیب ، پس از یک دهه انتظار ، احتمالا" تهران تا پایان سال 2021 حداقل سفارش یک کلاس از جتهای جنگنده را اعلام خواهد کرد . این در حالی است که مقامات ارشد نظامی ایرانی در اوساط 2010 برای نیل به ایجاد یک تعادل منطقی در توازن نظامی منطقه ای ،درصدد بود تا جنگنده سنگین سوخو-30 را بخدمت گیرد و در حالی ناوگان نیروی هوایی خود را بروزرسانی نماید که پس از انقلاب 1979 و قطع همه روابط نظامی با ایالات متحده و جنگ 8 ساله ، عملا" فرصت مطلوبی برای بازسازی نیروی هوایی فراهم نگردید . انتخاب آشکار ؟!!!!! میگ-35 ، میگ-29 بدین ترتیب ، اگر نیروی هوایی ایران موفق شود ، جت رزمی سوخو-30 را بخدمت گیرد ، در دو حوزه برد و پایایی رزمی یک جهش را بخود خواهد دید و به ارتش این کشور اجازه می دهد تا در خاورمیانه و محدوده فراتر از آن ، پس از چهاردهه ، بار دیگر به یک وزنه قابل توجه رزمی تبدیل گردد ،در حالی که گمانه زنی های جدی دیگری در خصوص برنامه های این نیرو برای خرید سوخو-57 نیز به گوش می رسد . با تمامی این اوصاف ، برخی ناظران براین باورند که ایران ، به احتمال زیاد ، به موازات مذاکرات برای خرید سوخو-30 ، گوشه چشمی به یک جنگنده سبک تر و در عین حال پیش رفته تر وبا برد کوتاه تری دارد که بتواندآن را با هزینه عملیاتی کمتری بکار گیرد . علاوه براین ، شایعاتی نیز در جریان است که نیروی هوایی ایران با توجه به اینکه از ابتدای دهه 90 میلادی ، یکی از کاربران میگ-29 محسوب میشود ، براین قصد قرار دارد تا یک جنگنده میان وزن با پیشرانه های دوقلو ( میگ-35) یا جت رزمی تک موتوره J-10C را بعنوان جنگنده های نسل ++4 که به ترتیب در ژوئن 2019 و مارس 2018 وارد خدمت شده اند را بعنوان مکمل سوخو-30 وارد خدمت نماید . با توجه به این پیشینه ، برخی تحلیلگران نظامی بر این اعتقادند که در رقابت میان میگ-35 وجی -10 به منظور تعیین یک مکمل برای سوخو-30 ، گونه بهسازی شده فالکروم ، در عین اینکه نسبت به رقیب چینی خود سنگین تر است ، اما رادار قدرتمندتری را با خود حمل خواهد نمود ، قدرت مانور بیشتری داشته و در سرعت و ارتفاع بیشتری قادر است وارد عملیات شود . مضاف براین ، مسلح شدن میگ-35 به موشک R-37M با برد 400 کیلومتر ( 398- 150 کیلومتر ) در مقایسه با برد300 کیلومتری تقریبی PL-15 جت J-10C قابلیت های بیشتری را در اختیار تهران قرار خواهد داد . اما هر جت روسی و چینی ، به رادارهای AESA و خروجی های موتور بردار رانش سه بعدی مجهزبوده و با درصد بالاتری می توانند با شبکه پدافند هوایی ایران یکپارچه شوند . هر چند جی -10 بلحاظ عملیاتی ، ارزان تر خواهد بود و احتمالا" برخی قابلیتهای پنهانکاری را نیز در اختیار خواهد داشت ولی بلحاظ برد رادار و پایایی رزمی ، در سطح پایین تری نسبت به جنگنده روسی قرار می گیرد . اگر چه تاثیر روندها و بده- بستانهای سیاسی بر خرید جنگنده های رزمی توسط ایران تاثیر گذار به نظر می رسد ، اما میگ-35 را میتوان انتخاب آشکار نیروی هوایی ایران بشمار آورد . علیرغم انکه فالکروم ارتقاء یافته روسی ، هزینه عملیاتی بالاتری را طلب می کند ، اما امتیاز نصب موشک R-37M ، به معنای وجود برد شکار 2 برابری نسبت به مهمات عملیاتی موجود در منطقه خاورمیانه است ، چرا که بخش اعظمی از کشورهای منطقه ای و رقیب جمهوری اسلامی ایران ، به مهمات استاندارد AIM-120C با برد 105 کیلومتر بوده و تعدادی ازآنها نیز درآستانه خرید مهمات AIM-120D با برد 180 کیلومتر هستند که با توجه به این ارقام و سابقه درخشان نیروی هوایی ایران در استفاده از مهمات برد بلند در عملیات رزمی واقعی ( ترکیب تکرار ناشدنی فینیکس / تامکت .م ) و همچنین تجربه غیر قابل باور تکنسین های نیروی هوایی ایران در تعمیر ونگهداری ناوگان MIG-29A های خریداری شده در دهه نود میلادی ، مزیت آشکاری را فراهم مینماید . ضمن اینکه با خرید این جنگنده ، نخست در هزینه های آموزشی صرفه جویی قابل توجهی صورت گیرد و دوم اینکه نیاز به پرداخت پول برای ایجاد زیرساختهای جدید برای جتهای امتحان پس نداده چینی وجود نداشته باشد . با وجود همه این مزیتها ، این احتمال وجود دارد که نیروی هوایی ایران ، در نهایت بسمت خرید J-10C برود ، چرا که نیروی های مسلح ایران ، به تقریب خاطره خوشایندی از اتحاد شوروی و سپس روسیه در خصوص فروش سلاح ندارند ، چرا که تجربه نشان داده که سیاست فروش سلاح روسها در خاورمیانه ، بشدت تحت تاثیر لابیهای طرفدار غرب و بخصوص اسراییل قرار دارد . از جمله این موارد میتوان به فریز شدن خرید تعداد بیشتری MIG-29A و احتمالا MIG-31 در اوایل دهه نود میلادی ، توقف فروش سامانه اس-300 در اوایل سال 2010 ( با دستور مستقیم دیمیتری مدودف ) تحت فشار غرب ، نام برد ، این خاطره ناخوشایند ، تا جایی در میان جامعه ایران نفوذ نموده که به گزارش برخی مطبوعات داخلی ایران ، روسها به احتمال بسیار زیاد ، کدهای حساس سامانه اس -300 را در اختیار اسراییل قرار داده است که این به شکل خودکار ، روند حمله احتمالی نیروی هوایی اسراییل به ایران را تسهیل خواهد کرد . از نظر ایرانی ها ، درصورت خرید موشکهای R-37M چه چیزی مانع ازآن خواهد شد که روسها ، شیوه های استفاده از این سلاح را بر علیه جتهای عبری ، در اختیار تل آویو ، قرار ندهد ؟!!!!!! رقبای سرسخت سمت راست : R-37 سمت چپ : PL-15 گذشته از اطمینان ایرانی ها به چین بعنوان کشور قابل اطمینان در حوزه تامین سلاح ( البته نویسنده ظاهرا مطالعه عمیقی در خصوص خریدهای نظامی ایران از چین ندارد . م ) ، مزیتهای خرید جنگنده چینی ، بخصوص وضعیت موشک PL-15 عامل مهمی در خرید جی-10 خواهد بود . مهمات PL-15 درسطح گسترده ای ، در مقایسه با موشک روسی،بصورت عملیاتی بکار گرفته شده و سرمایه گذاری افزون تری از سوی ارتش چین برای توسعه این موشک صورت پذیرفته است . این بدان معناست که درصورت انتخاب J-10C ، گزینه خرید موشکهای پیشرفته تر برای تهران ، باز خواهد بود . مضاف براین ، خرید جی-10 می تواند دست نیروی هوایی ایران را برای خرید جتهای سنگینتری نظیر سوخو-35 یا سوخو-57 ، بازتر نموده و این بدان معناست که ناوگان جنگنده های عملیاتی نیروی هوایی ایران ، تنوع بیشتری خواهد یافت ( البته این مساله ، چالش های لجستیکی افزون تری را نیز بدنبال دارد .م ) ، بویژه اینکه حداقل تا تاریخ انتشار این تحلیل ، چین برنامه ای برای صادرات جنگنده سنگین خود ندارد و این بدان معناست که تطبیق عملیاتی جتهای روسی و چینی ، سخت تر خواهد شد . از سویی دیگر ، خرید جی-10 می تواند نزدیکی بیشتر روابط سیاسی و دفاعی ایران و چین را فراهم آورد و این به نوبه خود ، احتمالا موجبات افزایش سرمایه گذاری چین در اقتصاد ایران و بطور طبیعی ، پشتیبانی سیاسی بیشتری از سوی چین را فراهم آورد . بنابراین ، خرید جی-10 مسیر سرمایه گذاری بیشتر چینی ها در ایران پیش بینی میشود ، ضمن اینکه می توان چنین حدس زد که با توجه به مزیتهای ایران در منطقه ، جریان همکاری های قطعا" یکطرفه نخواهد شد . ایران به نوبه خود می تواند هزینه خریدهای خود را با تحویل نفت یامنابع دیگر تامین کند ، کاری که به احتمال زیاد ، انجام آن با روسیه ، به مراتب سخت تر خواهد بود . در مجموع ، اگر تهران قصد داشته باشد ، ماهیت خرید راهبردی اش ، از روسیه باشد ( جتهای سنگین و سامانه های دفاع هوایی پیشرفته تر ) ، جی-10سی ، از شانس بالایی برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی ایران در میان مدت به یک جنگنده سبک یا میان وزن نسل ++4 برخوردار خواهد بود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

جناب MR9 معمولا یک جمله ای رو تکرار می کنند که فکر کنم فحواش می شه این : « فرماندهان متوسط به تاکتیک ها می اندیشند و فرماندهان بزرگ به لجستیک » زمانی که فرمانده یگان پهپادی که غالبا پهپادهای سبک با فناوری ساده رو فرماندهی می کنه اینقدر از تنوع پهپادها دوری می کنه ، ببینید که اوضاع باید در نیروی هوایی به چه صورت باشه ... نیروی هوایی ایران : میراژ اف 1 ----- 9 فروند چنگدو اف 7 ---- 17 فروند میگ 29 آ ----- 20 فروند سوخو 24 ---- 23 فروند میگ 23/27 ---- 12 عدد و.... اصولا همین تنوع جنگنده های قدیمی که نیرو اصرار عجیبی بر عملیاتی نگه داشتنشون داره باعث شده که مثلا میگ 29 ها فقط در پایگاه تبریز باشند و امکان استفاده از اونها مثلا در پایگاه دزفول و جنوب کشور نباشه !!! یا میراژ اف 1 ها ، فقط در پایگاه مشهد زیر ساخت استفاده دارند و نمی شه مثلا در تهران ازشون بهره ای برد . یا اف 4 ها فقط و فقط از پایگاه های بوشهر امکان پرواز دارند و نمی شه مثلا اونها رو برای شرایط خاص به پایگاه همدان یا دزفول منتقل کرد تا عملیات انجام دهند ( غالبا در عملیات علیه داعش از پایگاه های اصلی خودشون عملیات می کردند که هزینه ها رو به شدت بالا و اثر گذاری رو به شدت پائین آورد ) اگه نیرویی مثل سپاه از تنوع پهپادهایی که تکنلوژی پائینی دارند دوری می کنه و اعتقاد داره تنوع پهپادی هزینه ی آموزش خلبان و لجستیک رو بالا می بره و ارزش عملیاتی رو پائین میاره ، پس باید دید که نیروی هوایی ج.ا با چه چالش خود خواسته ای دست و پنجه نرم می کنه .حالا بحث پلان عملیاتی و ساخت سلاح و به روز رسانی جنگنده به کنار !!! ترکیه فقط اف 16 داره ، ولی 300 تا داره و می تونه هر زمانی خواست از این جنگنده ها در تمامی پایگاه های هوایی استفاده کنه . یک حدسی که بنده می زنم و انشاءالله درست نباشه اینه که خود مسئولین نیروی هوایی عمدا این کار رو کردند تا مثلا خلبانی که می ره مشهد ، بدونه که همیشه همون مشهد می مونه و نیازی به انتقال و رفتن به ماموریت مثلا در دزفول یا اهواز یا بوشهر نداشته باشه و بالعکس ... من احساس می کنم نیروی هوایی ما از وضع موجود داره سوء استفاده می کنند و در لوای نبود جنگنده ی جدید ، این باغ وحش رو به راه انداختن تا توجیهی برای مصرف بودجه و همچنین عملیات نکردن باهش ؛ چه اینکه نشانه هایی از این سوء استفاده اصرار بر کاربرد جنگنده های غربی در حالی که به خوبی می دونستند که توان خریدشون نیست ، مشهوده . ( بهانه ی بنی اسرائیلی آوردن ) فرماندهان نظامی بالادست تر باید هوشیار و زرنگ باشند و نگذارند بخشی از نیروها اینجوری سر کارشون بگذارند و بودجه رو هدر بدهند و در ازاش هیچ توان عملیاتی نداشته باشند . اگه ما فقط 150 جنگنده با حداقل آمادگی عملیاتی داریم ، خب همون 150 رو فقط عملیاتی نگه داریم و دیگه هزینه ای برای 150 تای دیگه که عملا هیچ ارزش رزمی برای ما ندارند ، نپردازیم و به جاش با ذخیره ی بودجه یا همین جنگنده ها رو به روز کنیم ، یا به فکر ساخت جنگنده ی جدید باشیم ... مثلا سود میراژ اف 1 برای ما چیه که سالانه براش بودجه خرج می کنیم !؟

داستان مفقود شدن دو سرباز آمریکایی در حومه دیر الزور در روز های گذشته خبر مربوط به مفقود شدن دو سرباز آمریکایی در سوریه ابهامات زیادی رو برانگیخته است . ابتدا خبرگزاری رسمی سوریه " سانا " این خبر رو گزارش کرد : منابع محلی در حومه دیرالزور گزارش کردند که دو سرباز از نیروهای اشغالگر آمریکایی در حومه استان مورد حمله قرار گرفتند و سرنوشت آنها هنوز مشخص نیست. این منابع به " سانا" گفتند که مهاجمان ناشناس در هنگام حرکت یک خودروی هامر از "میدان نفتی آلعمر " به سمت "میدان نفتی التنک" ، که حامل سربازان آمریکایی بود حمله کردند ، وسیله نقلیه کاملاً تخریب و آتش گرفت ولی هیچ اثری از دو سرباز آمریکایی یافت نشد . بعد از این خبر سایر رسانه ها هم به نقل از " سانا " آن رو گزارش کردند ولی این اخبار توسط سخنگوی ائتلاف در سوریه تکذیب شد : سخنگوی نیروهای بین المللی ائتلاف ، سرهنگ مایلز کاگینز ، خبرگزاری سانا ، را به دروغگویی متهم کرد و خبر ناپدید شدن دو سرباز آمریکایی در دیرالزور را تکذیب کرد. وی در توئیتی در حساب کاربری خود در توییتر گفت: "هیچ حادثه ای مربوط به نیروهای ائتلاف در دیرالزور وجود ندارد ." "ما می توانیم بگوییم اگر جوایز مربوط به اخبار جعلی وجود داشته باشد ، این خبرگزاری شایسته است همه این جوایز را دریافت کند." اما این داستان ادامه داشت المیادین به نقل از منابع مطمئن و مورد وثوق خود خبر مربوط به ناپدید شدن دو نیروی آمریکایی رو تایید کرد و گزارش داد : هنگام رسیدن نیروهای پشتیبانی برای بررسی محل حادثه ، آنها هیچ اثری از این دو سرباز که در داخل وسیله نقلیه بودند پیدا نکردند. " این منابع برای المیادین نت تأیید كردند كه: "یکی از نیروی های مارینز گروهبان براندون ، و دیگری سرباز مایكل ، نام دارند كه مشغول جابجایی بین دو پایگاه ائتلاف در دیر الزور بودند". باتوجه به این نکته که هویت سربازان مفقود شده ظاهرا افشا گردید حالا باید منتظر شد و دید آخر این داستان به کجا ختم خواهد شد.. منابع : https://www.sana.sy/?p=1142111 https://www.aksalser.com/news/2020/04/27/بعد-نشرها-خبراً-عن-اختفاء-جنود-أمريكيي/ https://www.almayadeen.net/news/politics/1394098/مصادر-للميادين-نت--اختفاء-جنديين-أميركيين-في-دير-الزور-شرق-س

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک تانک اصلی میدان نبرد کرار بررسی احتمالات و قطعیات ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // ششم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

یکی از مواردی که روس ها جدیدا در بروز رسانی تمامی تانک ها خود بهرگرفته اند استفاده از صفحات زرهی چند لایه برای محافظت از بخش کنار شاسی است. این لایه حفاظتی در تانک های تی-90 ام اس، تی-72 بی 3 مدل 2016، تی-90 ام ، تی -90 اس (تولید شده برای عراق) و تی-80 بی وی ام دیده شده است. در تانک کرار نیز مشابه این صفحات در کناره شاسی نصب شده است. نمونه ای از مدل های مختلف تانک های روسی مجهز به لایه حفاظتی کنار بدنه ( بالا تی-72 بی 3 مدل 2016، پایین راست تی -90ام پایین سمت چپ تی-80 بی وی ام ) تانک کرار نیز مشابه این لایه حفاظتی را در کنار بدنه دارد به طور قطع در زمانی که خدمه بخواهند بخشی های از سیستم تعلیق و چرخ ها را مورد بررسی قرار دهند باید این بخش از زره های کناری را به شکلی کنار بزنند چون این لایه حفاظتی بخشی زیادی از چرخ ها و سیستم تعلیق را در بر گرفته است.در نمونه ی روسی، برای راحتی کار خدمه و بازرسی بخش شاسی لولا های برای زره کناری تعبیه شده است که در صورت نیاز رو به بالا باز می شود و بخشی کناری شاسی در دسترس قرار می گیرد. با توجه به تصاویر تانک کرار و الگو برداری این تانک از نمونه های روسی به نظر می رسد زره های کناری شاسی تانک کرار نیز مجهز به لولا هستند تا در صورت لزوم رو به بالا باز شوند. این لایه حفاظتی با کمکی گیره های به بدنه متصل است و با کمک لولاهای ر و به بالا باز می شود. تانک تی -90 اس عراقی که لایه های حفاظتی کنار بدنه برای بررسی شنی و سیستم تعلیق رو به بالا باز شده است. تصویر تانک کرار از بالا با توجه به کنار بدنه می توان حدس زد تانک کرار نیز مشابه تانک های روسی مجهز به این لولا است.

روند های تکنولوژیکی در جنگ های با شدت کم اصطلاح جنگ با شدت کم (LIW) ده ها سال است که وجود دارد و با مفاهیمی از جمله جنگ در منطقه خاکستری ، اقدامات کوتاه مدت جنگی و جنگ هیبریدی هم معنا است یا همپوشانی دارد (برای آشنایی با این موضوعات می توانید به مطالب برچسب جنگ هیبریدی و این مطلب مراجعه نمایید ) . جنگ های با شدت کم ، طیف گسترده ای از فعالیت ها را در بین کشورها ، از رقابت صلح آمیز گرفته تا درگیری های زیر جنگ تمام عیار ، پوشش می دهند. همچنین اینگونه جنگ ها شامل فعالیت های بازیگران غیر دولتی می شوند که می توانند تأثیر مخربی بر زندگی روزمره شهروندان یا توانایی دولت در حفظ امنیت داشته باشند. در لیست زیر روند های تکنولوژیکی مرتبط با این گونه جنگ آورده شده است . پلتفرم های چند منظوره در دوران جنگ سرد ، نیروهای مسلح دارای پلتفرم های مخصوص برای ماموریت بودند . اما امروزه این موضوع دیگر مورد توجه قرار نمی‌گیرد زیرا نیروی انسانی کاهش ‌یافته و بودجه ها کم شده اند . در حال حاضر گرایش به سمت پلتفرم هایی است که می‌توانند گستره وسیعی از کارها را انجام دهند. به عنوان مثال بازار نسخه های مخصوص جنگ های با شدت کم از وسایل نقلیه زرهی و تانک های اصلی میدان نبرد را ارایه می‌دهد که دارای سیستم های حفاظتی با زره های اضافی ، RWS ، سیستم‌ های حفاظت فعال ، دوربین‌هایی که آگاهی موقعیتی را فراهم می آورند و سیستم‌های مدیریت انرژی الکتریکی هیبریدی و دیگر موارد مشابه ارتقا پیدا کرده ‌اند. ماژولار بودن ماژولار بودن یک ویژگی کلیدی درمرحله طراحی یک پلتفرم یا یک سیستم است . به علت اینکه تهدیدها درطول گذرزمان در حال تکامل هستند ، ماژولار بودن می‌تواند بستر لازم برای ادغام قابلیت‌های اضافی را فراهم آورد . به عنوان مثال ، یک معماری وسیله نقلیه ماژولار به کاربراین اجازه را می‌دهد تا مطابق با الزامات ماموریت ، آن را اصلاح نماید . اگر در یک محیط کم خطر ترفعالیت کند ، می‌تواند به زره وسلاح سبک تری مجهز شود تا برای مردم نگرانی کمتری ایجاد شود و درصورت وجود تهدیدات سطح بالا آن را می‌توان با عناصر اضافی تجهیز کرد و در نتیجه نیازها و هزینه پلتفرم‌های خاص برای ماموریت ها را کاهش داد . تاثیرات مشترک اقدام تکمیلی دیگری که توسط نیروهای مسلح انجام می‌شود تا تاثیرات قابلیت‌ها و توانایی ها را به حداکثر برساند یکپارچه کردن سیستم‌ها و پلتفرم ها برای اشتراک گذاری اطلاعات C4ISR و قابلیت های تهاجمی می باشد . علاوه بر این، جنگ های با شدت کم نیازمند جمع‌ آوری مجموعه بزرگی از داده ها دارد که از پایش مداوم مناطق ، از جمله مناطق غیر نظامی به دست می آیند . با این وصف ، مساله نظارت بر مناطق شهری با یک چالش قابل توجه مواجه است که در قالب داده های مزاحم برای حوزه هوش عملی تعریف می گردد (م – هوش عملی یا actionable intelligence توانایی جمع آوری داده ها ، قاعده مند کردن آنها و سپس آنالیزشان در زمان واقعی است تا بتوان شرایط را مدیریت کرد) . بنابراین C۴ISR ، بخش مهمی در این فرآیند خواهد بود. هوش مصنوعی (AI) هوش مصنوعی یک توانمند ساز و یک فناوری کلیدی در استفاده موثر از سیستم‌های بدون سرنشین به ویژه در سناریوهای پیچیده شامل تاکتیک های سوارم است . همچنین با نیاز به تجزیه و تحلیل منابع اوسینت (اطلاعات منبع باز) ، باید مقدار بیشتری از داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، در فراهم آوردن هشدار اولیه به جامعه اطلاعاتی، به شکل کاتالیزور عمل می کنند . سیستم‌های بدون سرنشین تهدیدهای جنگ های با شدت کم نیازمند نظارت مستمر بر مناطق جغرافیایی بزرگ ، مرزها یا سرزمین اصلی هستند. سیستم‌های بدون سرنشین ، پایداری لازم را در ماموریت‌های ISR (اطلاعات ، نظارت و شناسایی) در قیاس با هزینه همتایان سرنشین دار خود فراهم می کنند . سیستم‌های بدون سرنشین می‌توانند قابلیت پلتفرم ها را گسترش داده و ویژگی تطبیق پذیری را با قیمت قابل قبولی افزایش دهند. کاهش خسارت های ثانویه جنگ با شدت کم نوعی از جنگ است که اغلب در محیط غیرنظامی رخ می‌دهد و در نتیجه پیروزی در آن بر تسخیر قلب و ذهن غیر نظامیان وابسته است. بنابراین، اگر سلاحی مورد استفاده قرار گیرد، باید با ایده وارد کردن حداقل خسارت ثانویه ممکن طراحی شود. تسلیحاتی از قبیل موشک‌ های هدایت‌ شونده دقیق می‌توانند قابلیت تخریب یک موقعیت دشمن را بدون آسیب رساندن بر یک خانه یا ایجاد تلفات غیر نظامی ایجاد کنند . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Army Technology

دستتون درد نکنه واقعن از خوندن این مقاله لذت بردم ولی یک نکته ای رو باید در مورد نیروهای مسلح ایران ذکر کنم : هر نوع ابزار و دانش و ادوات نظامی که نقش بازدارنده رو برای ما ایفا میکنه 80 تا 100 درصدش بومیه مثل موشکهای زمین به زمین و جدیدن نیروی دریایی و پدافند ایران و اگر ما بخواهیم نیروی هوایی نیز به مانعی جدی برای دشمنانمون تبدیل شه باید به سمت بومی سازی روی بیاریم هزینه کنیم به جای اینکه امید به خرید از روسیه و چین ببندیم که سر بزنگاه دستمونو تو حنا بزارن فقط یک همت میخواد که این پروسه رو جلو ببره باید به جای خرید کلان جنگنده به فکر خرید تکنولوژی گره های موجودمون در زمینه صنعت هوایی بپردازیم و با ترکیبش با دانش و طرح های بومی اونو به بلوغ برسونیم .

بعضی از شنیده ها حاکی است که صحبت هایی شده و قضیه جدی است. حتی من شنیدم نگرشی که نسبت به پروژه جنگنده سنگین و مهندسی معکوس tf30 که الان در جریان است جدی نیست. هدف از این پروژه ایجاد زیرساخت علمی برای دریافت دانش سوخو است. در تاپیک j10 بنده نوشتم. حدس میزنم علاقمندی که به هواپیمای j10 نشان داده میشود به علت این است که موتور ان با سوخو30 یکی است و قرار است در ایران تولید شود

مکانیزم ماشه ربطی به درگیری نظامی نداره. آمریکا برای این امر که اتفاقا لااقل پمپئو میخواد برای ترامپ حیاتیش نشون بده ( منظور برداشته شدن محدودیت هاست، در حالیکه خود پمپئو هم خوب میدونه تغییر چندانی حاصل نمیشه ولی این را مثل باقی موارد بهانه خوبی میدونه که ترامپ را وادار کنه یک اقدام عملی در مورد ایران انجام بده، حالا هر چیزی که میخواد باشه: سخت تر کردن تحریم، فشار به اروپا، ایجاد پرونده نظامی جدید در آژانس و یا نهایتا یک حمله نظامی که ایده آلش هست برای گل آلود کردن فضا ) چند مسیر را پیش گرفته: 1.اولین مسیر اینه که مکانیسم ماشه را فعال کنه، ولی این مکانیسم الان دست اروپاست و خب اروپا تا همین حالا هم یک قدم براش برداشتند. آمریکا کافیه با کمی فشار به اروپا اونها را وادار کنه بهانه ای جور کنند و یک راست با فعال کردن مکانیسم ماشه پرونده را ببرند شورای امنیت. (سهل ترین مسیر) 2.مسیر موازی دیگه که امریکا داره پیش میبره، مسیر آژانس و پرونده های جدید ادعایی است، آمریکا با تغییر هدفمند رییس آژانس ( آمانو هر چه قدر هم که اونطرفی زیر بار این موضوع نرفت تا اخر عمر محدود مشکوکش!! ) این مسیر را بازگشایی کرد و دیدیم که استارتش را هم زد. حالا ایران دو را پیش رو داره، یا به بازی بی پایان اسراییل و امریکا وارد بشه ( موضوع پی ام دی را فراموش نکردیم که؟ ایران هرچهقدر میگفت این ادعاها برای اژانس ثابت شده که منشا خارجی داشته عمدتا و ابهامی وجود نداره پرونده بسته نمیشد ولی وقتی تفاهم سیاسی شد پرونده خیلی راحت بسته شد که خب واضحه پرونده فنی نبود و سیاسی بود. حالا هم امریکا میخواد ایران را وارد چرخه ای کنه که تنها با یک مذاکره با ترامپ بسته بشه و نه در اژآنس و ایران هم برای همین زیر بارش نمیره. ) البته این مسیر برای امریکا به صورت عادی فایده نداره، پرونده نهایتا از اژانس میره شورای امنیت و حق وتوی چین و روسیه. این مسیر تنها برای این دنبال میشه که اروپا را کم کم قانع کنه که به بهانه این پرونده مکانیسم ماشه را فعال کنه ( با اینکه برجام ربطی به این موضوع نداره ولی خب در سیاست و زور کافی فقط به چرخش زبان اروپا بنده و برجام هم نشون داده که طوری بسته شده طرف مقابل هرجور دوست داره تفسیرش میکنه ) 3. مسیر سوم ایجاد یک درگیری نظامی است در صورتی که در مسیرهای دیگه موفق نشه، یعنی پمپئو در واقع به این بهانه اقدامی که نهایتا همه بهانه ها را برای همین میخواد ( یک درگیری نظامی یا فشار سخت برای خنثی کردن مقاومت به هر نحوی حالا یا نابودی کامل، یا براندازی، یا فلج مدت دار و ...) تنها راه ترامپ نمایش بده ( با ترسیم یک وضعیت وحشتناک از ایران که اگر تحریم سلاح برداشته بشه ایران ال میکنه و بل میکنه ) و به سمتش بره که خب خرید سلاح و ... را کاملا میبره به حاشیه و دیگه اهمیتی نداره چون هدف نهایی حاصل شده. 4.نهایتا در مسیر رزرو ممکنه روی بیاره به اشفته کردن فضا از یک مسیر دیگه به طوریکه شرکت های روسی و چینی را در معرض تهدیدها، فشارها یا حتی تطمیع های غیرمستقیمی قرار بده و یا با دولتهاشون طوری ببنده که موقت ( تا بعد انتخابات و دولت جدید ترامپ ) فعال در مسیر فروش سلاح به ایران با بهانه های زمان را هدر بدند. ( هر چند پمپئو (منظور از این نام قاعدتا شخص پمپئو نیست و جریان سیاسی پشتش هست ) در موقعیتی است که به نظرم ریسک انتخاب مجدد ترامپ حتی خیلی ناچیز باشه را حاضر به پذیرش نیست و هرطور شده میخواد قبل انتخابات اهدافش را پیش ببره به صورت قطعی و به زمان نسپاره، پس ممکنه اگر در باقی مسیرها موفق نشد به سمت گزینه جنگ بره.

به نظر بنده بسیار احتمال داره ایران به موازات سوخو 30 به دنبال جنگنده J10 هم بره. چون کار عاقلانه و به صرفه ای است. علت این است که هر دو هواپیما از موتور al31 استفاده می کنند. بزرگترین مشکل هواپیماهای روسی یرای ایران ان است که موتورهای روسی عمر کمی دارند و پس از 2 یا 3 بار اورهال باید تعویض شوند. که با توجه به تجربه قبلی از روس ها ممکن است روس ها موتور را تامین نکنند و هواپیما بخوابد. ناوگان میگ 29 و سوخو 24 ایران بارها به این علت خوابیده.و همین الان هم در استفاده از این ناوگان ها دقت میشود تا عمر کاری موتورها تمام نشود چون معلوم نیست بشود دوباره از روسیه تهیه کرد طبق تفاهم نامه بین ایران و روسیه که امضا شده و قول داده شده بعد اتمام تحریم های تسلیحاتی عملی شود قرار است دانش موتور AL31 به ایران داده شود. J10 نیز از موتور AL31 استفاده میکند. ولی J10 تک موتوره ولی سوخو 30 دو موتوره است. با خرید J10 از همان خط تولید موتور سوخو میتوان روی J10 هم استفاده کرد. علاوه بر این AL31 طبق مطالعاتی که قبلا انجام شده قابل انطباق بر اف14 است و با کمک ان میتوان ناوگان اف 14 را هم احیا کرد. خود سوخو پکفا نیز که گفته میشود ایران در اینده به سمت ان خواهد رفت با یک ورژن بالاتر از این موتور کار می کند. به عبارتی نهاجا با یک تیر میتواند چند نشان بزند. تولید موتور بسیار پرهزینه است. تولید چند موتور توربوفن برای ایران مقرون به صرفه نیست. با این روش با ساخت یک موتور میتوان 90 درصد نهاجا را پوشش داد اگر نهاجا به جای خرید J10 به سمت میگ 35 برود مجبور میشود تولید موتور RD33 را نیز داخلی کند. چون همانگونه که گفته شد نمی توان بعدا به روس ها برای تامین این موتور اعتماد کرد. گذشته از اینکه روس ها شاید قبول نکنند دانش هر دو موتور را به ما بدهند هزینه این کار نیز بسیار بالا است و زمان طولانی نیز طلب میکند شاید هم عملی نباشد. الان ما یک صنعت موتورهای توربینی صمت داریم که مهمترین موتور ان موتور J85 است. اتوسعه این صنعت صرف چند سال برای دریافت دانش دو موتور یعنی هم RD33 هم al31عملی نیست. مضافا بر اینکه این صنعت درگیر ساخت موتورهای کروز و هلیکوپتر هم است

فصل اول : پیش زمینه قسمت دوم American Horror وحشت آمریکایی جهش تکنولوژیک ناگهانی متحدین در ژوئن سال 1944 کاملاً آشکار بود ، هنگامی که دو P-38 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (USAAF) و یک de Havilland Mosquito نیروی هوایی سلطنتی (RAF) به طور رمز آلودی توسط یک هواگرد نازی ساقط شد . یکی از جنگنده های متفقین از این درگیری جان سالم به در برد و به انگلیس بازگشت. توصیفات خلبانان باور نکردنی بود و خبر از ظهور نسل جدید جنگنده میداد ، جنگنده های بدون پروانه ، عصر جت . با ظاهر کردن عکس های گرفته شده از جت جنگنده Messerschmitt Me 262 که از دوربین دماغه تفنگ جنگنده های متفقین گرفته شده بود ، بهت و حیرت بر چهره فرماندهان ناوگان هوایی متفقین آشکار شد. تقریباً در همین زمان ، گزارشات ناخوشایند دیگری از هواگردی مثلثی شکل ، دارای پیشران راکتی به نام Me 163 Komet دریافت شد. عکس گرفته شده از Me-262 و Me-163 Messerschmitt Me 262 اولین جت جنگنده عملیاتی تاریخ چند روز پس از آغاز عملیات Overlord ، هنری هارلی آرنولد فرمانده کل نیروهای هوایی ارتش ایالات متحد متوجه شد كه ایالات متحده و متحدانش به هیچ وجه جهان را در توسعه هوانوردی نظامی رهبری نمی كنند. ژنرال آرنولد تصمیم گرفته بود كه نیروی هوایی ارتش بتواند بسیاری از پیشرفتهای تکنولوژیک رو کسب کند.ولی ژنرال آرنولد باید از چیزی اطمینان می یافت.همین بود که بزرگترین اتفاق در صنعت هوانوردی نظامی آمریکا رقم خورد. در میان دانشمندان و متفکران هوایی آنروز ، دکتر تئودور فون کارمان ( Theodore von Kármán) متخصص آیرودینامیک (پدر علم پرواز فراصوت ) مجارستانی که به امید جلوگیری از پیشرفت ناسیونالیسم و نازیسم ، از اروپا به آمریکا منتقل شده بود با چند افسر نیروی هوایی ارتش ، از جمله آرنولد آشنا شده بود. از زمان اولین ملاقات آنها در انستیتوی فناوری کالیفرنیا (CalTech) در اوایل دهه 1930 ، آرنولد شاهد مهارت های استاد در استفاده از معادلات ریاضی برای حل مشکلات پیچیده آیرودینامیکی بود.اعتماد آرنولد به کارمان هنگامی که در برنامه CalTech بدون تردید به سخت ترین پروژه ها رسیدگی میکرد ، جلب شد. در اوایل سال 1943 ، بخش مهندسی تجربی فرماندهی مواد نیروی هوایی ارتش ایالات متحده گزارشهای فون کارمان را که بر اساس منابع اطلاعاتی انگلیس منتشر کرد که موشک های آلمانی را قادر به دستیابی به پیمایش بیش از 100 مایل معرفی کرد.کارمان هم از نظر تخصص و هم از نظر شناخت توانایی آلمان ها در هوانوردی بهترین گزینه بود. دکتر تئودور فون کارمان ژنرال آرنولد در جلسه ای فوق العاده محرمانه در باند فرودگاه La Guardia نیویورک ، با کارمان ملاقات کرد.آرنولد راننده کارمان را مرخص کرد و سپس با کارمان از نگرانی های خود در مورد آینده نیروی هوایی آمریكا سخن گفت و تعجب كرد كه چگونه پیشرانه جت ، رادار ، موشك و سایر ابزار ها می تواند آینده را تحت تأثیر قرار دهد. زمانی که کارمان از آرنولد سوال کرد دقیقا ازاو چه میخواهد تا انجام دهد ، ژنرال به او گفت كه می خواهد به پنتاگون برود ، گروهی از بهترین دانشمندان را با هم جمع كرده و برای پنجاه سال آینده یك طرح برای تحقیقات هوایی تهیه كند.اما تنها این مورد نبود ، آرنولد از تأثیر خود بر کارمان استفاده کرد و وی را متقاعد کرد که هدایت یک کارگروه از دانشمندان را برای ارزیابی داده ها و آزمایشگاه های هوایی تسخیر شده آلمانی برای نیروی هوایی ارتش به عهده بگیرد.هردو به تفاهم رسیدن که به دست آوردن فناوری های آلمان نازی می تواند به معنای رهبری در سالهای پس از جنگ باشد.تیم فون کارمان از این رو یکی از چندین گروه مستقل نظامی انگلیس ، فرانسوی ، روسی و آمریکایی بود که سرتاسر کشور ویران شده آلمان را می گشتند ، اغلب ساعت ها پشت خط مقدم بودن و هرکدام قصد داشتند که اولین نفری باشند که به اسناد ، تجهیزات و افراد دسترسی پیدا میکنند. برای انجام مأموریت خود ، کارمان در 23 اکتبر 1944 رسماً مشاور AAF (Army Air Forces) در امور علمی شد. قسمتی به نام گروه مشاوره علمی (SAG). آرنولد در 7 نوامبر دستورالعملهای رسمی و کتبی را تهیه کرد و توافقنامه LaGuardia را تحکیم کرد ، نامه ای چهار صفحه ای که مرزهای گزارش گروه کارمانی را تعیین می کند.در ادامه ژنرال هنری آرنولد موفق به تصویب یک عملیات سری گشت که آینده نیروی هوایی آمریکا را متحول نمود .عملیاتی تحت عنوان Operation Lusty برای جمع آوری فناوری هواپیمایی پیشرفته و مخفی آلمان . کلمه Lusty در واقع مخفف عبارت Luftwaffe Secret Technology است. در ژانویه سال 1945 ، تیم دستچین شده ی کارمان از سی و یک دانشمند برجسته برای شروع کاری که آرنولد به آنها دستور داده بود ، در واشنگتن حاضر شدند. در همان ابتدا کارمان با مخالفت در برابر برخی از اعضای گروه - به عنوان مثال ، یک انگلیسی ، سر ویلیام هاثورن ، مواجهه شد. سرهنگ Glantzberg، معاون نظامی کارمان ، اعتراض خود را مبنی بر وجود هر "خارجی" در این گروه ابراز کرد. کارمان به سرهنگ یادآوری می کرد که آرنولد بهترین افراد را بدون توجه به ریشه آنها می خواهد . سرانجام Glantzberg با ناراحتی قبول کرد و اظهار داشت که ... بریتانیا ، از متحدین ما هستند.کارمان همچنین اصرار داشت که یک افسر نیروی دریایی را به گروه اضافه کند ، ویلیام بولای (دانشجوی سابق کالتک). وقتی سرهنگ بیان کرد که استاد بیش ازاندازه پیش رفته ، کرمان با این سؤال ساده پاسخ سرهنگ را داد که : "اما سرهنگ ، نیروی دریایی هم مطمئناً از متحدین ما هستند؟" جلسات گروه مشاوره علمی (SAG) در هفته های اول مارس و آوریل برگزار شد ، تحقیقات اساسی انجام گرفت و قالب کلی گزارش را نهایی کردند. کرمان تأکید کرد که این جلسات دارای یک هدف سه گانه است: SAG به دنبال راه هایی برای تضمین "بینش علمی در نیروی هوایی" است . علاقه دانشمندان آمریکایی به آینده نیروی هوایی را تضمین می کند. ضرورت و اهمیت ، وجود یک نیروی هوایی قوی را برای مردم آمریكا تببین میکند. در 22 آوریل 1945 ، USAAF اهداف اطلاعاتی و فنی را در یک سازمان رزم مشترک ، به نام لشگر بهره برداری (Exploitation Division) با کد عملیاتی "Lusty" ترکیب کرد.عملیات Lusty با هدف بهره برداری از اسناد علمی، امکانات تحقیقاتی ، هواپیماها و دانشمندان اسیر شده آلمانی آغاز شد. این عملیات دو تیم داشت.تیم اول تحت رهبری سرهنگ خلبان آزمایش هارولد واتسون ،با ترکیبی ازخلبانان وظیفه جمع آوری هواپیماها و تسلیحات هوایی بود. تیم دوم یا همان تیم کارمان ، دانشمندانی بودند که اسناد و مراکز تحقیقاتی را جمع آوری میکردند . مدتی نگذشت که تیم سرهنگ واتسون نام مستعار "Whizzers " را بدست آورد ، زیرا در اصل اولین واحد جت در تاریخ هواپیمایی آمریکا بود.در کمال تعجب ، روابط کاری دو دشمن سابق بسیار خوب بود. Whizzers به زودی تعدادی از خلبانان آزمایش Luftwaffe ، مکانیک ها و کارمندان Messerschmitt نیز را به تیم اضافه کرد. با پیشرفت متفقین در بهار 1945 به اروپا ، تیم کارمان ، آزمایشگاه های آلمانی را زیرو رو کرد.که در پست قبل شرحش آمده. کارمان و تعدادی از اعضای تیمش در موسسه LFA تصویری دراماتیک از استاد سابق کارمان ، L. Prandtl ، که به اسارت متفقین درامده البته رقابت بین دیگر سرویس های ارتش آمریکا در تاراج اسناد و تسلیحات آلمانی وجود داشت. به طور مثال تیم های بهره برداری نیروی دریایی به سرعت اطلاعات سخت افزاری و فنی را در جعبه های بزرگ جمع آوری و آنها را جز دارایی "نیروی دریایی ایالات متحده" معرفی میکردند. و تیم های نیروی زمینی ، جعبه های نیروی دریایی را در جعبه های بزرگتر می ریختند و آنها را به "نیروی زمینی ایالات متحده" منتقل می کردند. دکتر Millikan از دانشمندان هوانوردی بعد از بازگشت از اروپا گزارش کرد : انگلیسی ها در مورد موسسه LFA صحبت می کنند. می بینید که در سرزمین های اشغالی انگلیس است. ما آن را داشتیم ، سپس انگلیسی ها وارد شدند و آن را به دست گرفتند و صحبت آن است که انجا را به عنوان یک مؤسسه بریتانیایی اداره کنند. من فکر میکنم کمی خطرناک باشد. فکر می کنم ما نمی خواهیم چنین مراکز تحقیقاتی بزرگی در آلمان باقی بمانند و باید آنها را بیرون بکشیم یا آنها را منفجر کنیم.واضح است ، اگرچه در گزارش Millikan کاملاً پنهان است ، بین بریتانیایی ها و آمریکایی ها درگیری هایی - اگر نه فیزیکی ، پس ایدئولوژیک - رخ داده است. البته حرکت بریتانیایی های قابل درک است ، LFA در صدر لیست آنها قرار داشت . ولی آنها کمی دیر رسیدن.به قول مسئول تیم بهره بردار بریتانیایی:"ما به شرایط سختی رسیدیم. وقتی ما به منطقه ای میرسیدیم ، آنجا کاملاً در حال جابجایی بود" .آمریکایی ها در حالی که در LFA بودند ، تجهیزات را از زیر بینی انگلیس به سرقت برده بودند. تا 10 مه 1945 متفقین صنعت آلمان را به ارزش تقریبی 320 میلیارد RM تخریب کرده بودند. با این حال ، همه امکانات ساخت هواپیمایی نابود نشده بود. استالین به خوبی از فرصت های خود برای استفاده از تخصص فنی آلمان به نفع ارتش شوروی پس از جنگ آگاه بود. 65 درصد از صنعت هوانوردی آلمان با امکانات تحقیق و تولید خود در هنگام نبرد ارتش سرخ به سمت غرب ، به دست اتحاد جماهیر شوروی افتاد. غارت فنی اولویت اول را داشت. غنیمتی های کارمان طی عملیات Seahorse همگی به خاک آمریکا منتقل شد. اگرچه سایر شرکتهای آمریکایی به طور همزمان به این اطلاعات دسترسی پیدا کردند ، اما بوئینگ توانست بیشترین بهره را از تحقیقات جنجالی ببرد، زیرا 750 هزار دلار در تونل باد خود سرمایه گذاری کرده بود، که می توانست سرعت باد را تا 0.975 ماخ تولید کند که از سرعت هواپیما ها در آن زمان خیلی بیشتر بود.غیر از این حضور مهندسان شرکت بویینگ در تیم کارمان یک امتیاز طلایی بود. دسترسی فوری به دانش موسسات LFA و AVA پس از جنگ جهانی دوم برای شروع اولین نسل هواپیماهای جاسوسی ، نظامی و مسافربری در ایالات متحده ، مانند B-47، F-86 B-52، B-707، DC-8 بسیار مهم بود. بعدها طی عملیات Project Paperclip شاخص ترین افراد علمی و صنعتی آلمان نازی به خاک آمریکا منتقل شدند. گروهی از 104 دانشمند موشکی آلمان نازی، در پایگاه Fort Bliss تگزاس پ.ن : دوستان شاید سوال کنند ، B-747 چه ربطی به این پست ها داره ، در هر پست شما با تاثیر افراد ، ساختار ها ، رویداد ها و فرهنگی آشنا میشد که منجر به ساخت B-747 شدوحجم انباشته تجربه صنعتی و علمی کشورهای پیشرو را درک خواهید کرد فقط کافیه به سال های رویداد ها بیشتر دقت کنید.........

با سلام سخن ژنرال چهار ستاره آمریکایی کالین پاول در رابطه با موفقیت : "هیچ رازی در موفقیت نیست {موفقیت} نتیجه آماده سازی سخت کوشی و یادگیری از اشتباهات {شکست ها } است " با تشکر