طالبان، ترکیه را مهم‌ترین شریک خود می‌داند به گزارش ایلنا به نقل از روسیا الیوم، «سهیل شاهین»، سخنگوی طالبان گفت که این گروه ترکیه را «مهم‌ترین شریک» خود می‌داند. شاهین طی مصاحبه با یک شبکه تلویزیونی چین گفت که طالبان چین و ترکیه را مهم‌ترین شرکای خود در زمینه بازسازی افغانستان می‌داند. وی افزود: «ما به دوستی، حمایت و همکاری با ترکیه بیش از هر کشور دیگری نیاز داریم. افغانستان منابع طبیعی سرشاری دارد، اما ما امکان استخراج آن‌ها را نداریم، چراکه زیرساخت‌های ما کاملا از سوی اشغال‌گران نابود شده است.» سخنگوی طالبان گفت: «ما می‌خواهیم با ترکیه در زمینه اقتصاد، آموزش، بهداشت، ساخت و ساز و استخراج منابع طبیعی همکاری کنیم.» منبع اردوغان خودشو به پاکستان رسوند

این پشتون ها یه کد زندگی دارن به اسم "پشتونوالی" این دقیقا مثل "چهارده کلمه" کد زندگی سفیدپوست های نژادپرست آمریکایی هست فرقی نداره اون سفیدپوست ها می خوان "هستی مردم‌مان و آینده‌ای برای کودکان سفید را تضمین کنن" برای اینکه این کار رو کنن می خوان بگیرن هر چی سیاه پوست و مکزیکی و... هست رو بگیرن بکشن یا دیپورت کنن این پشتون ها می خوان "هستی مردم‌مان و آینده‌ای برای کودکان پشتون را تضمین کنن" برای همین می خوان بگیرن هر چی غیر پشتون هست رو بگیرن پاکسازی اتنیکی و فرهنگی کنن. جالبه تو حکومت پشتونی اشرف غنی این خان ها و سالارها که می تونستن جلوی طالبان بایستن ترور شدن. تو خیلی از شهر ها هم که به ارتش دستور "عقب نشینی تاکتیکی" دادن با اینکه مردم می خواستن ارتش مقاومت کنه فرداش با ده بیست تا موتوری طالب ها می ریختن شهر رو می گرفتن تا دقیقه آخر هم غنی با استفاده از بسیج مردمی و خان ها و... برای مقابله با طالبان مخالفت می کرد ولی مثل اینکه مخالفتی با افتادن کشور به دست طالبان نداشت حالا هم رفته دوبی نشسته داره طالب ها رو نصیحت کشورداری می کنه که حالا که قدرت دستتون افتاده این کار کن اون کار کن! این سهیل شاهین سخنگوی طالبان رو هم که تا قبل از اولین کنفرانس مطبوعاتی اش کسی قیافه اش رو ندیده بوده رو خیلی از سیاسیون بعد کنفراس گفتن ما اینو تو خونه حامد کرزای دیده بودیم! الان هم که تو طالبان اومدن طالب های تاجیک رو خلع سلاح کردن. اصل ماجرا اینه که این پشتون ها می خواستن پاکسازی اتنیکی راه بیاندازن دیدن تو ساختار جمهوری نمیشه اومدن جاده صاف کن شدن برای امارت پشتونستان. حالا این پشتون ها بعد از محکم کردن پایه های امارت پاکسازی اتنیکی غیر پشتون ها رو شروع می کنن البته همین هم تقصیر همین غیر پشتون هاست بعد از اینکه حکومت طالبان سقوط کرد این ها به جای هزار و یک کاری که می تونستن انجام بدن خاک بر سر ها اومدن قدرت رو دوباره دادن به دست پشتون ها حالا این هم نتیجه اش.

نمایش قابلیت MRSI در هویتزر Boxer RCH 155 https://www.aparat.com/v/YxiIX هویتزر Boxer RCH 155 ساخت آلمان یک هویتزر خودکششی است که بر روی پلتفرم 8x8 چرخدار بوکسر سوار است که با ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) ترکیب شده است. در این ویدیو شلیک 4 گلوله با قابلیت MRSI به نمایش گذاشته میشود ( برای آشنایی بیشتر با قابلیت MRSI در توپخانه ها بر روی لینک کلیک کنید) بعد از اجرای آتش به مدد شاسی بوکسر و تحرک پذیری بالا، این هویتزر خودکششی به سرعت از محل اجرای اتش دور میشود در نتیجه احتمال کشف و انهدام آن بوسیله سامانه های توپخانه ای دشمن به طور قابل توجه ای کاهش می یابد. ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) از همان فناوری هویتزر خودکششی PzH 2000 بهره می برد با این تفاوت که ساخت آن ارزان تر است ، تعداد خدمه را کاهش داده و به طور قابل توجهی سبک تر میباشد. هویتزر Boxer RCH 155 توسط تنها 2 نفر اداره می شود. این سیستم توپخانه بسیار خودکار است. دارای سیستم بارگذار تمام خودمکار است که هم پرتابه و هم خرج را بارگذاری می کند. بنابراین ماژول توپخانه کاملاً بدون سرنشین است. این سیستم توپخانه مجهز به هویتز 155 میلیمتر/L52 است. که در هویتزر PzH 2000 نیز استفاده شده است . این سیستم توپخانه ای با تمام پرتابه های استاندارد 155 میلیمتری ناتو سازگار است. حداکثر برد آتش با پرتابه استاندارد 30 کیلومتر ، 40 کیلومتر با پرتابه بیس بلید و 56 کیلومتر با پرتابه با رانشگر راکتی است. این ماژول توپخانه ای دارای سیستم کنترل آتش پیشرفته است. داده های هدف را از طریق رادیو یا پیوند داده دریافت می کند. توپ به طور خودکار با استفاده از داده های کنترل آتش تنظیم میشود. خدمه از راه دور یا از داخل کابین هدف را تایید و شلیک می کنند. اگرچه در مواقع اضطراری یا خرابی این سیستم توپخانهای را می توان به صورت دستی بارگذاری و شلیک کرد. https://www.aparat.com/v/Wslef از دیگر قابلیت هویتزر Boxer RCH 155 اجرای آتش در حین حرکت است که علاوه بر قابلیت اجرای آتش غیر مستقیم میتوان از این قابلیت برای پشتیبانی اتش به شکل مستقیم نیز بهره گرفت.

نسخه صادراتی اچ.کیو-9 ارتش ازبکستان

به نام خدا Elbit Skystriker پهپاد مهمات با مداومت بالا انتحاری (2017) مهمات با مداومت بالا تکاملی منطقی از سامانه های بدون سرنشین اند. فرم های اولیه این کلاس منحصر به جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) بودند که به مدل های پیشرفته‌تر مسلح قادر به جستجو، رهگیری و مداخله انجامیدند. مهمات با مداومت بالا، سلاح هایی انتحاری اند که از پهپاد برای حمل محموله انفجاری استفاده می کنند. این مدل ها با نام های "پهپاد کامیکازی" یا "پهپاد خودکشی کننده" هم شناخته می شوند. اولین نمونه های این کلاس در دهه 1980 پدیدار شدند. اسرائیل بازیگر پیشگام و اصلی حوزه سامانه های هواپیمای بدون سرنشین بوده است. پهپاد Harpy جزو اولین پهپاد های انتحاری به شمار می آید که برای سرکوب پدافند هوایی دشمن (SEAD) استفاده می شد و اکنون به انواع برد کوتاه، متوسط و بلند برای آتش پشتیبانی و حمله تاکتیکی تقسیم می شود. مهمات مداومت بالا با بدنه کوچک، هزینه کم و اثر صوتی نزدیک به صفر تقریبا بی نقص ترین سلاح هایی اند که امروز وجود دارد. Elbit Skystriker اسرائیلی، مهمات مداومت بالای برد بلند و مقرون به صرفه ای اند که علاوه بر ارائه اتش آماده به شلیک، توانایی تاکتیکی شناسایی منطقه جنگی فعال را دارد. این سامانه نیرو های متعارف زمینی و نیرو های ویژه نیازمند حمله دقیق را پشتیبانی می کند. Skystriker کاملا خودکار است و قابلیت جستجو، رهگیری، درگیری و تعیین هدف را دارد. Skystriker با موتور تمام الکتریکی خود، فقط در نزدیکی نقطه ضربه قابل شنیدن است و هدف تا پیش از نابودی متوجه حضور این پهپاد نمی شود. سر جنگی 5 کیلوگرمی Skystriker درون بدنه قرار می گیرد. ترکیب طراحی آن متعارف است و اویونیک ارزانی دارد. بال های اصلی در پایین 2 طرف بدنه تیوبی شکل نصب شده اند. واحد دمی تک سکانه در انتهایی ترین بخش بدنه قرار دارد. یک ملخ 2 پره در عقب، Skystriker را پیش می برد. آذربایجان یکی از شناخته شده ترین استفاده کنندگان Skystriker است و از این ناوگان خود فعالانه در برابر همسایه خود، ارمنستان، در جنگ سال 2020 استفاده کرده است. آدربایجان Skystriker را در سپتامبر سال 2019 آزمایش کرد و از آن زمان اتکای خود به گونه های بدون سرنشین و سلاح های دور برد را افزایش داده است. خدمات مرزی آذربایجان با سفارش Skystriker در سال 2019 به اولین استفاده کننده خارجی این مدل تبدیل شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، اسرائیل - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 20 کیلومتر - تسلیحات: 5 تا 10 کیلوگرم سر جنگی - نسخه ها: Skystriker (سری پایه) منبع

بسم ا... سابقه فرمانده جدید نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران براساس فرموده جناب @powerman1 سنندج کردستان بعنوان محل تولد فرمانده جدید نیروی دریایی صحیح است .

پرتابگر موشک های دهلاویه نصب شده روی خودور؛ سامانه پیروز در سمت چپ

Mirage F1BQ نیروی هوایی عراق مابین سالهای 1980 تا 1989 تعداد 18 فروند از نمونه دوکابینه میراژ اف- یک را به فرانسه سفارش داد که از این تعداد ، 15 فروند تحویل گردید . تعدادی از نمونه های تحویلی به عراق در اثنای جنگ خلیج فارس ( 1990 ) به ایران پناهنده شده و هم اکنون در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارد .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز نبرد انوشیروان با نادر (USS Chandler DDG-996) در سال 1974 شاه پیشین ایران برای تقویت نیروی دریائی خود ، سفارش ساخت یک مجموعه 4 فروندی ناوشکن موشک انداز را به آمریکا داد که در ایران به "کوروش کلاس" و در آمریکا "Kidd-class" نامیده شدند. ناوشکن های کلاس کوروش برای انجام مأموریت های جنگ ضد دفاع هوائی ، ضدسطحی ، ضد زیر سطحی و پشتیبانی از عملیات های آبی خاکی بسیار مناسب بودند. داستان ما به سرگذشت عجیب و حیرت آور یکی از این ناوها می پردازد که قرار بود با نام "انوشیروان" در جبهه ایران و خدمت نیروی دریائی ایران باشد. اما در جبهه مقابل ایرانیان جنگید. ناوشکن موشک انداز کلاس کوروش با وقوع انقلاب ایران در سال 1979 و لغو سفارش خرید توسط مقامات ایرانی در زمستان سال 1357 ، ناوشکن انوشیروان هم مانند سه برادر دیگر خود هرگز تحویل ایران نگردید. متعاقب این امر ، با توجه به اینکه این ناو دارای سیستم تهویه مطبوع قدرتمند و متناسب با آب و هوای خلیج فارس بود ، نیروی دریائی ایالات متحده این کشتی را انتخاب کرد تا برای خدمت در خلیج فارس و دریای مدیترانه به خدمت بگیرد. از این روز نام این کشتی از انوشیروان به احترام آدمیرال تئودور چندلر که در حمله کامیکازه های ژاپنی کشته شده بود به یو اس اس چندلر (USS Chandler) تغییر نام یافت و بالاخره در سال 1982 به محلی که از ابتدای هم برای خدمت در آنجا ساخته شده بود ، اعزام گردید. خلیج تا ابد فارس ناوشکن USS Chandler در نیروی دریائی آمریکا در مهر ماه سال 1987 این ناو و هلی کوپترهای همراهش ، اقدام به درگیری با چند قایق تندرو نظامی سپاه پاسداران ایران نمودند که در این درگیری سردار نادر مهدوی فرمانده ناوگروه دریائی ذوالفقار به شهادت رسید. پوستر یادواره سردار شهید نادر مهدوی چندلر عاقبت در سال 1999 پس از طی بیست سال خدمت از رده خدمتی نیروی دریائی آمریکا خارج شد. در سال 2004 تصمیم گرفته شد که با فروش این ناو و تغییر نام به (DDG-1805) Wu Teh به خدمت نیروی دریائی جمهوری چین ( تایوان) درآید . سرانجام در سال 2006 میلادی این ناو ، آخرین تغییر نام خود را انجام داد و از آن روز تا همین اکنون با نام (DDG-1805) ROCS Ma Kong در نیروی دریائی تایوان خدمت می کند. تصویر ناوشکن 7200 تنی Ma kong در سال 2017 در یکی از بنادر کشور تایوان پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

بوکسر نسخه پل گذار شرکت آلمانی KMW نسخه جدید خودروی زرهی چند منظوره بوکسر که نسخه پل گذار است را معرفی کرد. این نسخه جدید می تواند یک پل Leguan یک تکه به طول 14 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 100 و یا یک پل Leguan دو بخشی به طول 22 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 50 را نصب و یا جمع کند. استفاده از نسخه پل گذار بوکسر موجب می شود درکنار داشتن یک خودرو زرهی کاملا محافظت شده و بسیار متحرک قابلیت نصب حداکثر طول پل برای عبور تجهیزات نظامی از شکافهای و مناطق باطلاقی فراهم باشد. عملیات نصب پل در بوکسر به شکل" سیستم قیچی" نیست بلکه به شکل لغزشی انجام میشود. که با کمک بخش هیدرولیکی، پل از قسمت عقب خودرو با استفاده از بازوهای طره در جلو و عقب خودرو، پل رو به جلو حرکت کرده و نصب می شود. فرایند پل گذاری کمتر از پنج دقیقه انجام میشود و می توان آن را در شب و روز انجام داد. بوکسر پل گذار مجهز به یک پل تکی 14 متر تصویر گرافیکی از بوکسر پل گذار مجهز به پل دوبخشی به طول 22 متر پ.ن: 1- استاندار " طبقه بندی بار نظامی" (MLC) : یک استاندار نظامی در ناتو است که برای طبقه بندی میزان بار ایمنی که یک سطح ( پل ها ، جاده ها و سیر مسیرها) می تواند تحمل کند تنظیم شده است. وسایل نقلیه براساس وزن ، نوع سیستم حرکتی و تأثیر بر روی مسیرها طبقه بندی می شوند. پل ها ، جاده ها و سایر مسیرها بر اساس مشخصات فیزیکی ، نوع و جریان ترافیک ، اثرات جوی و سایر شرایط خاص طبقه بندی می شوند. 2- سیستم قیچی در خودروهای پلگذار به سیستم های گفته می شود که دارای دو پل متصل به هم هست و در هنگام فرایند نصب پل، ابتدا پل به شکل عمودی قرار میگرد در مرحله بعد پل همانند دو شاخه قیچی از هم جدا می شود و در اخر پل بر روی زمین نصب میشود. اما در سیستم های لغزشی دو بخش پل به شکل جدا از هم بر روی خودرو قرار دارند. در هنگام فرایند نصب پل ، دو بخش ابتدا به شکل افقی به هم متصل و به شکل افقی بر روی زمین نصب میشوند. سمت راست سیستم پل گذار قیچی و سمت چپ سیستم پلگذار لغزشی از جمله فواید سیستم پلگذار لغزشی این است که با توجه به اینکه تمام فرایند به شکل افقی انجام میشود اختفا ان بهتر انجام میشود اما در سیستم پلگذار قیچی به علت ارتفاع گرفتن پل احتمال لو رفتن علمیات مهندسی بالاتر است

نسخه MGS (سیستم توپ متحرک) بوکسر شرکت المانی KMW به همراه شرکت بلژیکی John Cockerill نسخه جدیدی از پلتفرم زرهی بوکسر را به نمایش گذاشتند. این نسخه بوکسر یک MGS یا سیستم توپ متحرک است که در نقش خودرو پشتیبانی آتش در میدان نبرد حاضر خواهد شد. این مدل از خودرو زرهی بوکسر مجهز به برجک Cockerill سری 3000 مدل 3105 است. برجک رزمی3105 Cockerill یک برجک دونفره مجهز به توپ 105 میلیمتری استاندار ناتو با قابلیت شلیک مهماتHEAT (شدید النفجار ضد تانک)، HESH ( شدید الانفجار با سر له شونده)، HEP-T(شدید الانفجار با سر له شونده -رسام) و APFSDS-T (زره شکافنده تثبیت شده با بالک کفشکدار - رسام ) است. قابلیت گردش عمودی توپ در این برجک رزمی +42 درجه تا -10 درجه است. این توپ 105 میلیمتری دارای یک بارگذار خودکار است که می تواند 12 الی 16 گلوله را در خود ذخیره کنند. بقیه مهمات می تواند در بدنه بوکسر ذخیره سازی شود. این برجک دارای یک مسلسل 7.62 میلیمتری هم محور نیز می باشد. همچنین در صورت نیاز مشتری برجک قابلیت نصب لانچر موشک های ضد زره هدایت شوند را نیز دارد. این برجک مجهز به سیستم نظارتی پاناروما و دید 360 مستقل برای فرمانده است که قابلیت شکارچی/قاتل (Hunter/Killer) را برای خدمه فراهم می کند. با توجه به نیاز مشتری می توان برجک رزمی را شخصی سازی نیز کرد و تجهیزات دیگر مانند حسگرهای محل شلیک، سیستم های نظارتی، سیستم های دفاع فعال، سیستم های تسلیحاتی کنترل از راه دور را نیز به برجک اضافه نمود.معرفی چنین محصولی بار دیگر انعطاف پذیری بالای پلتفرم بوکسر را نشان داد که می تواند با تغییر بخش ماژولا بدنه در نقش های مختلفی در میدان نبرد حضور یابد. بوکسر MGS مجهز به برجک دو نفره 3105 Cockerill با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو به نظر میرسد محدود کردن نقش وعملکرد برای پلتفرم بوکسر معنی ندارد. طراحان و تولیدکنندگان بوکسر نشان داده اند با توجه به نیاز مشتری و یا بازار می توانند نمونه ای جدید به پلتفرم زرهی بوکسر اضافه نمایند.

ماموریت به غرب اقیانوس اطلس بعد از اعزام ناوهای ایران برای مقابله با دزدان دریایی، انگیزه ها برای حضور در دریاها دورتر زنده و قوی تر شد این اقدام با رفتن به اقیانوس آرام و سواحل چین جدی شد ولی هدف بزرگ رسیدن به سواحل آمریکا بود که با روابط خوب با ونزوئلا این هدف جدی تر پیگیری شد اولین اقدام چند سال پیش بود که ناو ایرانی در نزدیکی جنوب آفریقا دچار مشکل شد و بعد از مدتی تعمیر در کشور ساحلی ان منطقه به ایران بازگشت ولی با تحریم های جدید آمریکا علیه ونزوئلا و ارسال نفت کش ها این هدف دوباره در ذهن ها پیگیری و تکرار شد صحبت ها و اقدامات نشون میده در آینده نزدیک شاهد چنین اتفاق بزرگی برای نیروی دریایی ایران خواهیم بود گامی بزرگ برای ناوگان ما و گامی بسیار بزرگتر در تحقق خواسته های بزرگتر

ناو بیگانه در خلیج همیشه فارس ناوشکن دانکن یک ناوهای پیشرفته و نسبتا جدید انگلستان هست که در سال 2010 به آب انداخته شده است. این ناو ششمین و اخرین فروند از نوع ناوشکن 45 است. این ناو به نام دریاسالار آدام دانکن که در جنگ کامپرداون بر نیروی دریایی هلند پیروز شد نام گذاری شده است. در تیر ماه 98 (جولای 2019) این ناو از بندر اودسا در اکراین به سمت خلیج فارس رهسپار شد که تا تهدید ایران برای کشتی های انگلیسی را پاسخ دهد ( بماند که انها شروع کردن ) و نفت کش ها را اسکورت کند. در شهریور ماه 98 (سپتامبر 2019) این ناو به پایگاه خود در پورتسموث بازگشت. با توجه به شواهد آنها حداقل پیشبین اقدام متقابل ایران را می کردند ولی انتظار عمل از سمت ایران نداشتند. (این نکته مهم است)

موتور موشک سامانه اس-300 باز هم روشن نشد     تازه ترین مورد بروز نقص فنّی و روشن نشدن صحیح موتور موشک خانواده 48n6 در سامانه دفاع هوایی اس-300 در اواسط تابستان امسال رخ داد . این رویداد در جریان تمرینات دفاع هوایی-موشکی در سایت آزمایشات نظامی آشولوک در منطقه آستراخان روسیه اتفاق افتاد .    [aparat]yR9Ya[/aparat]   همانند موارد قبلی ، این بار نیز موشک پس از پرتاب به روش سرد و ارتفاع گرفتن در بالای لانچر ، موفق به روشن کردن موتور خود نشد و بر روی لانچر سقوط کرد . پس از سقوط ، موتور روشن شده و آتش خروجی از دهانه موتور خسارت سنگینی به واحد پرتاب کننده وارد آورد .   بروز موارد متعدّد از این دست ، استفاده از روش پرتاب عمودی به روش سرد را با انتقادات اساسی روبرو میکند . با استفاده از لانچر زاویه دار ( نزدیک به عمود ) میتوان به راحتی خطر سقوط موشک بر روی لانچر را مرتفع کرد .     http://www.popularmechanics.com/military/weapons/a24178/russian-surface-to-air-missile-crash/

به نام خدا سلام Inertial navigation system     این سیستم برای این ابداع شده است که هواپیما بتواند بدون استفاده از مرجع خارجی مثل جی پی اس مکان خود را بیابد در حقیقت عملکرد و طرز کار این سیستم مانند سه مجرای متعامد گوش میانی انسان است . سیستم مسیریابی ساکن  (INS) یک سیستم مسیریابی است که با استفاده از یک کامپیوتر ، سنسورهای حرکتی ( شتاب سنج ها ) و سنسورهای دوران ( جایروسکوپ ها ) مکان حال حاضر هواپیما ، جهت آن و سرعت آن را با استفاده از مکان قبلی هواپیما محاسبه می کند.     نمونه ای از یک جایرو ساده البته این دستگاه را در وسایل حمل و نقل دیگری مانند زیر دریای ، کشتی ، فضاپیما و موشک هم استفاده می شود. این وسیله از جایروهایی که بتواند انحراف را در سه صفحه متعامد نشان دهد ، استفاده می کند. همچنین از سه شتاب سنج بر روی سه صفحه متعامد ( همان  صفحات X,Y,Z ) استفاده میکند. اینگونه می تواند سرعت زاویه ای و شتاب خطی را همزمان با هم محاسبه کند. با پردازش این اطلاعات این وسیله می تواند موقعیت و جهت هواپیما را محاسبه کند.     نمای شماتیک یک شتاب سنج موقعیت اولیه و هم چنین جهت قرار گیری هواپیما توسط انسان و یا جی پی اس به INS داده می شود. سپس با انتگرال گیری از شتاب که از سنسور شتاب به دست آمده ، سرعت هواپیما و مکان آن  به دست می آید.  در واقع مزیت INS در این است که بعد از اینکه مکان و جهت اولیه به آن داده شد ، دیگر احتیاجی به منبع خارجی ندارد. و همچنین این سیستم می تواند جهت های جغرافیایی هواپیما ( مانند شرق و غرب ) و جهت خود را با پردازش شتاب و سرعت زاویه ای به دست آمده از جایرو ها محاسبه می کند که به نوبه خود هواپیما را از سیستم های جمینگ مصون می کند. البته امروزه با گسترش الکترونیک و همچنین اختراع سنسورهای دقیقتر و کوچکتر وزن و حجم این وسیله هم بسیار کوچکتر شده و در عین حال دقت آن نیز افزایش یافته.       یک سیستم بسیار کوچکتر و دقیقتر که از جایرو های لیزری بهره میبرد منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Inertial_navigation_system

با سلامی گرم خدمت دوستان عزیز میلیتاریست :   به احتمال بسیار زیاد پیش از این با هواپیماهای نظیر AC-130H Spectre و AC-130U Spooky II  آشنا شده اید. هواپیماهائی که اصطلاحا Gunship نامیده می شوند.   تا سالها انحصار تولید گان شیپ ها در اختیار آمریکا بود. اما از آنجائی که رکوردها ایجاد می شوند تا روزی شکسته شوند ؛ این انحصار هم دائمی و ابدی باقی نماند.   در این پست با دو گان شیپ اروپائی آشنا می شویم که با ایجاد برخی تغییرات بر روی دو هواپیمای باری ایتالیائی و اسپانیائی ، این پرنده های ترابری را به یک گان شیپ نسبتا کارآمد و ارزان قیمت ، تبدیل نموده اند.   AC-27J Stinger II   AC-295 Light Gunship   AC-130H Spectre     مقایسه ای بین گان شیپ های اروپائی و آمریکائی   AC-130 Spectre                                                   AC-295 Light Gunship                                                                  AC-27J Stinger II سال ساخت : 2012 میلادی                                                    سال ساخت : 2001 میلادی                                            سال ساخت : 1980 میلادی کشور سازنده : ایتالیا ( Alenia )                                               کشور سازنده : اسپانیا (EADS CASA)                               کشور سازنده : آمریکا (لاکهید مارتین) قیمت تقریبی : 50 میلیون $                                                    قیمت تقریبی : 90 میلیون $                                             قیمت تقریبی : 250 میلیون $ شعاع پروازی : 1760 کیلومتر (تقریبا)                                        شعاع پروازی : تقریبا 4000 کیلومتر                                   شعاع پروازی : 4000 کیلومتر ( تقریبی)

با سلام    نخستین پرواز گربه تیزچنگال گرومن      نخستین نمونه جنگنده برتری  هوایی اف-14 تامکت ، درست مدت کوتاهی  پس از اولین پرواز خود در 21 دسامبر 1970    در این پرواز تاریخی ، خلبان ارشد آزمایشی شرکت گرومن ، رابرت اسمیت ( کابین جلو )  به همراه خلبان  آزمایش پروژه ، ویلیام میلر ( کابین عقب) ، هدایت این گربه مهار ناپذیر را بر عهده داشتند . نخستین پرواز تامکت ، بر خلاف سایر پروازها ، بسیار دیر و در حدود ساعت 4 بعد از ظهر ، یعنی شرایطی که در سواحل شرق ایالات متحده ، خورشید بسیار زود و تقریباً از ساعت 5 بعد از ظهر ، غروب می کند و هوا بسیار زود به تاریکی می گراید، صورت گرفت .   زمانی که تامکت شماره یک ، از زمین بلندشد ، بزرگترین مشکل این گربه تیزچنگ ، آب و هوا نبود ، چرا که بهترین محصول گرومن در آن زمان ، تحت هدایت بهترین خلبانان حاضر قرار داشت و روسای گرومن از این انتخاب بسیار راضی به نظر می رسیدند . علت این رضایت بدان خاطر بود که این شرکت ، بدلیل شرایط مالی ، بالاجبار  تحت فشار مقامات نیروی دریایی ، می بایست محصول بسیار پیچیده خود را تا پایان سال 1970 عرضه می نمود و طبیعتاً ، موفقیت آزمایش های اولیه ، موجبات رضایت آنها را فراهم آورد ، بدون اینکه نیازی به پرداخت جریمه دیرکرد به نیروی دریایی ایالات متحده باشد .        خلبان ارشد آزمایشی گرومن ، رابرت اسمیت     علاوه برآن ، مقامات  ارشد گرومن بر این اطلاع بودند که با فرارسیدن کریسمس 1971 ، مردم برای گذراندن تعطیلات به سواحل شرقی هجوم خواهند آورد ، در نتیجه ، این آزمایش می بایست " همین حالا و یا هرگز" در کالورتون ، انجام می پذیرفت .   با این حال ، در 30 دسامبر 1970 (  9 روز بعد ) دومین آزمایش تامکت ، بدلیل نشت روغن از یک پمپ هیدرولیک که موجب از دست دادن کنترل و هدایت تامکت شد ، با شکست روبرو گردید . اما صندلی پران های این گربه سرکش ، در نهایت ایمنی ،  جان دو خدمه را  نجات داد و هواپیما در نزدیکی باند اصلی پرواز شرکت گرومن در کالورتون ، ساقط گردید . 

رونمایی بوئینگ از جت اموزشی T-X

با سلام      پتروشیمی بصره      یكی از عملیاتهای مهم ما زدن تاسیسات پتروشیمی بصره بود. این محل بر خلاف اسمش كه غیرنظامی است، یكی از بزرگترین پایگاههای عراق بوده و در آنجا دو دستگاه رادار دوربرد كه از نظر نظامی اهمیت زیادی داشتند، نصب شده بود؛ به طوری كه برای عراقی، نگهداری از این رادارها بسیار مهم و برای ما هم انهدام آن یكی از ضروریات بود. عراق با تمام امكانات هوایی و زمینی خود، سعی در نگهداری آن داشت و ایران نیز به تمام نیروهای رزمی خود، اعم از زمینی، هوایی و هوانیروز ماموریت آزاد داده بود كه آنجا را منهدم كنند. یك بار نیروی هوایی یك بمب 5 تنی را با یك فروند F-4D روی ساختمان انداخت، ولی استحكام سطح ساختمان آنقدر زیاد بود كه آسیب كلی به رادار وارد نیامد. اهمیت این رادارها در این بود كه عملكردی مثل آواكس داشتند و مركز تجمع نیروهای ایرانی را ثبت می ‏كردند و توپخانه خود، گرا می‏ دادند.       تنها فرقی كه این رادارها با آواكس داشتند این بود كه آواكس، رادار سیار و دارای برد محدودی است، ولی این رادارهای ثابت بودند و میدان عمل خیلی وسیعی داشتند. هوانیروز برای انهدام آن، اقدامات زیادی كرده بود، ولی هنوز این مهم عملی نشده بود. خلبانهای هوانیروز ساعتها در اطراف رادار دور زده بودند كه موشك خود را روی آن قفل كنند، ولی هنوز موفق به این كار نشده بودند. البته برای این كار، فقط كبراهایی وارد عمل می ‎شدند كه موشك ماوریك داشتند. آن روز درگیری در غرب كارون، بسیار شدید بود و تمام منطقه را دود غلیظ حاصل از سوختن ادوات و چاههای نفت، فرا گرفته بود. ناگهان از نظرم گذشته كه پروازی روی پتروشیمی داشته باشم و به قول معروف، من هم شانسم را امتحان بكنم.            راست به چپ :   سرهنگ خلبان ، مهدی مدرس ، سروان خلبان ، رضا میبدی    فرمانده منطقه علیرغم اینكه من مسئولیتهای زیادی در هوانیروز داشتم، پیشنهاد پرواز مرا قبول كرد و قرار شد به همراه یك فروند 214 و یك فروند كبرا، كه حفاظت مرا برعهده داشت، به آنجا اعزام شویم. ساعت 9:30 هلیكوپتر من با دو موشك ماوریك از زمین كنده شد و به طرف هدف به پرواز درآمد. هلیكوپتر كبرای دوم و به دنبالش هلیكوپتر 214 كه یك گروه فیلمبرداری از برنامه «ایران در جنگ» را به همراه داشت، در اطراف من به پرواز درآمدند. در ارتفاع خیلی پائین پرواز می‏ كردیم؛ با این حال، زودتر از آنچه انتظار می‏رفت، عراق به پرواز ما پی برد و ابتدا هواپیماهای میگ 21 و پس از آن هلیكوپترهای «هایند» دشمن در ارتفاع بالا اقدام به تیراندازی به سوی ما كردند. علت پرواز هلیكوپترهای عراقی در ارتفاع بالا، این بود كه هم ما را هدف قرار دهند و هم پدافندشان بتواند به راحتی به سوی ما تیراندازی كند. با وجود آن همه موانع، بیش از هفت بار به طرف پتروشیمی پرواز كرده و به آن نزدیك شده بودم ولی موشك ماوریك روی آن قفل نشده بود. به فكر فرو رفتم تا علت را بیابم. ناگهان علت قفل نكردن موشك را فهمیدم. به ستوان میبدی گفتم: می ‏دانی چرا موشك قفل نمی‏شود؟ - نه. - برای اینكه ساختمان همرنگ زمین است و هرگز این موشك از این زاویه نمی ‏تواند كاری بكند. - سعی كن این فرصت طلایی را از دست ندهیم. - بهتر است از سمت غرب هم آزمایش كنیم. - آن منطقه ناشناخته است و مجاز به پرواز در آنجا نیستیم. - اهمیت این موضوع بیشتر از آن است كه ما معطل بكنیم؛ پس بهتر است فرصت را از دست ندهیم و كارمان را شروع كنیم.     او حرفی نزد و بلافاصله هم نظرمان را برای تغییر مسیر به هلیكوپترهای بعدی گفتیم و سپس به طرف غرب ساختمان پتروشیمی پرواز كردیم. پدافند عراق با شدت تمام شلیك می‏كرد و تعداد هلیكوپترهای عراقی كه ما را موشك باران می‏كردند، زیادتر شده بود، ولی هنوز منتظر فرصتی بودم كه موشك قفل كند و كارم را انجام دهم. سرانجام از سمت غرب به ساختمان نزدیك شدیم و با توجه به به سایه‏ای كه آفتاب در سمت غربی ایجاد كرده بود، موشك قفل كرد. بلافاصله خلبان 214 را مطلع كردم كه به فیلمبردارها بگوید كه آماده باشند. ستوان میبدی مرتب می‏ گفت: «بزن! این فرصت طلایی را از دست نده» سعی كردم خونسردی خودم را حفظ كنم. وقتی كه فیلمبردارها اعلام آمادگی كردند، با توكل به خدا و مولا علی، نگاهی به چراغ قرمز موشك كه علامت قفل شدن آن روی هدف بود، اندختم. چراغ قرمزتر از همیشه مرا دعوت به شلیك می ‏كرد! با توكل به خدا، كلید موشك را فشار دادم. موشك از هلیكوپتر جدا شده و رفت تا از دریچه‏ ای كه باز بود وارد ساختمان شد و لحظاتی بعد، ساختمان مجهز پتروشیمی به تلی از دود و آتش مبدل شد. خلبان 214 با خوشحالی گفت: «تبریك می‎ گویم مهدی، هم هدف را زدی و هم تیراندازی ‏ات توسط فیلمبردارها ثبت شد.» برای اطمینان كافی، موشك دوم را نیز پرتاب كردم. اثری از ساختمان پتروشیمی تقریباً برجای نمانده بود.   حالا من و میبدی از خوشحالی سر از پا نمی‏ شناختیم. همه عوامل پدافندی دشمن مشغول شلیك به سوی ما بودند. هلیكوپتر كبرای محافظ ما شروع به تیراندازی شدید و پرحجم به طرف آنها كرد. سپس منطقه را دور زدیم و هرچه آتش داشتیم برسر دشمن ریختیم و به منطقه خودی وارد شدیم. در منطقه خودی احساس كردم كه هلیكوپترم هر از چند گاهی یك بار ریپ می‏زند. با این حال كنترلش كردم و تا پایگاه رساندم. پرسنل هوانیروز در محوطه جمع شده و منتظر فرود ما بودند. فرمانده پایگاه تا نزدیكی هلیكوپتر آمد و نگاهی به من كرد. من با دست علامت دادم. به هر ترتیبی بود هلیكوپتر را بر زمین نشانده و از آن خارج شدم. ابتدا فرمانده منطق و پس از او سایر همرزمان دور ما جمع شدند و برایمان دست زدند و صلوات فرستادند. در حال حركت به طرف اتاق عملیات بودیم كه بازرس فنی به سراغم آمد و دستم را گرفت و گفت: «بیا هلیكوپترت را تماشا كن!» به طرف هلیكوپتر برگشتم. بدنه هلیكوپتر سوراخ سوراخ شده بود. غرق در تماشای آن بودم كه او ملخ اصلی هلیكوپتر را نشانم داد. با دقت نگاهش كردم. بیش از نصف پهنای ملخ اصلی ذوب شده بود. پاهایم سست شد و ضمن تحسین هلیكوپتر قدرتمند كبرا، خدا را سپاس گفتم.     پی نوشت :   تاریخ  این سرزمین ، هرگز جانفشانی های دلیرمردان ارتش جمهوری اسلامی ایران را فراموش نخواهد کرد ،  چرا که بخشی از امنیت کنونی ما ، حاصل جانفشانی های  این عزیران است .

با سلام     بامکت 2001       هر سه اسکادران تامکت های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده که در جنگ 2001 حضور داشتند ، (عملیات آزادی پایدار) برای حمل چهار تیر مهمات هدایت دقیق GBU-12 ارتقاء یافته بودند که این کار دقیقاً چند روز پیش از شروع عملیات رزمی ، به پایان رسید. مایکل لاووی ، افسرتسلیحات اسکادران VF-123 چنین تشریح می کند که خدمه حاضر روی ناوهواپیمابر ، می توانستند ظرف 10 دقیقه ، چهار تیر بمب  فوق الذکر را روی هواپیما سوار کنند ، در حالی که این مدت در طول ماههای قبل ازجنگ ، چیزی در حدود 20تا25 دقیقه به طول می انجامید .   علاوه برآن ، مدت زمان لود کردن موشکهای فونیکس ، اسپارو و سایدویندر ، چیزی درهمین حدود ( 20تا25 دقیقه ) زمان نیاز داشت ، در حالی  که با شروع  عملیات رزمی ، کل مراحل سوار نمودن تسلیحات محمول ، ( مهمات  هوا به زمین هدایت دقیق ، موشکهای برد بلند ، میانبرد و کوتاه برد و خشاب توپ ) از 40 دقیقه ، به نصف آن ، کاهش یافت .         این مساله باعث شد تا پرنده های مامور به عملیات در کوتاه ترین زمان ممکن ، از عرشه پایینی به عرشه فوقانی انتقال یافته و بسرعت بسمت هدف به پرواز درآیند . سرعت روند تسلیح  مجدد تامکتها درحالی بود  که تامکتهای نیروی دریایی همواره در حال تعمیر و نگهداری بوده  و یا برای  اجرای  سریع  ماموریت ، نیاز داشتند تا بسرعت سوخت مورد نیاز را دریافت نمایند . بعنوان مثال ، یکی از خطرات این فرآیند ، خطر ایجاد اتصال کوتاه الکتریکی است که احتمال انفجار ،  زمانی که تامکتها مسلح هستند را افزایش می داد .   علاوه بر آن ، این مساله را نیز می بایست در نظر داشت که لود کردن مهمات روی غلافهای زیر شکم تامکت ، به مراتب مشکل تر و سخت تر از لود کردن مهمات روی  جنگنده های F/A-18 بشمار می رفت و در کنار آن ، حرارت تولید شده از پیشرانه در طول پرواز CAP شش ساعته ، مزید برعلت بود تا فرآیند 4 تیم 6 نفره ( 24 نفر)  برای آماده سازی مجدد تامکت برای ماموریت ، به یک عذاب همیشگی برای خدمه مبدل گردد .     پی نوشت :   در صورت بازنشر این مطالب در سایر انجمنها ، ف.ب ، تلگرام و .... ، حداقل منبع ذکر شود

مجهولات پرنده   قسمت 8   هواپیمای با پیشران تلفیقی          X-6   برای این پروژه هیچ پروازی به ثبت نرسیده است حامیان این برنامه : USAF, AEC       قبل از شروع به ساخت نمونه ی نظامی عملیاتی ، 2 فروند از هواپیمای ایکس-6 که محصول کمپانی کانویر بود برای بررسی عملی بودن بکار گیری پیشران اتمی هواپایه سفارش داده شده بود . موارد در نظر گرفته شده برای ازمایش شامل : سپر محافظ خدمه در برابر رادیو اکتیو ، پیشران ، بررسی زیست شناختی کلیه ی اثرات رادیو اکتیوی هواپیما ، و تاثیر تابش ها روی سایر سامانه های این پرنده بود . علاوه بر 2 فروند ایکس-6 یاد شده ، ساخت یک فروند بمب افکن پیشران اتمی NB-36H  نیز که محصول دیگری از کمپانی کانویر بود برای انجام تست های پروازی اولیه سفارش داده شده بود. درون NB-36H راکتور اتمی فعال بود اما هیچ نیرویی را برای هواپیما تامین نمی کرد . ابتدا این هواپیمای ایکس-6 بود که پیشرانش ان می بایست توسط یک پیش نمونه ی پیشران اتمی هواپایه که در مخزن بمب ان جای گرفته بود ، تامین می شد. در نهایت پروژه ی ایکس-6 قبل از انکه هیچ یک از 2 پرنده ی سفارش داده شده ساخته شوند کنسل شد. اگر چه کار ساخت بمب افکن NB-36H به پایان رسید اولین پروازش را در سپتامبر 1955 ثبت رساند . پس از به انجام رساندن تست ها برای مدت حدود 2 سال ، راکتور اتمی این پرنده برداشته شد و هواپیمای NB-36H در پایگاه هوایی Carswell  واقع در تگزاس اوراق شد .  

مجهولات پرنده   قسمت 7   Bell Aircraft Corporation X-5   اولین پرواز : 20 جوئن 1951                            اخرین پرواز : 25 اکتبر 1955 تعداد کل پرواز ها : 149                                 حامی پروژه : USAF, NACA سریع ترین سرعت : 0.98 ماخ                       بلندترین ارتفاع پروازی : 42 هزار پا         هواپیمای X-5    عمدتا بر اساس جنگنده آلمانی Messerschmitt P.1101  که در جنگ جهانی دوم  به چنگ امده بود و برای بررسی های فنی و بازرسی به امریکا برده شده بود ، طراحی شده بود. 2 فروند از این پرنده توسط کمپانی بل ساخته شد، که عمده تفاوتشان با اجداد المانی شان در این بود که قادر بودند زاویه ی عقب رفتگی بال را تنظیم کنند (قابلیت بال متغییر) . این زاویه بین 20 تا 60 درجه قابل تنظیم بود . اولین ایکس 5 ساخته شده در 13 اکتبر 1953 سقوط کرد که به کشته شدن خلبان ان ، سرگرد نیروی هوایی Raymond Popson انجامید . ایکس-5 باقی مانده علی رغم این حقیقت که کل بال می بایست  حرکت داده می شد تا  مرکز ثقل مناسبی از ان بدست می امد ، تست های پروازی را ادامه داد . ایکس-5 اولین هواپیمای دارای بال با هندسه ی متغییر موفق بود که توانست اطلاعات ارزشمندی را برای پروژه هایی همچون Grumman XF10F-1  و General Dynamics F-111 فراهم اورد. ایکس-5 باقی مانده در 1955 از خدمت خارج شد و هم اکنون در موزه ی نیروی هوایی واقع در دایتون اوهایو در معرض نمایش است .       Messerschmitt P.1101        Grumman XF10F-1     General Dynamics F-111 

مجهولات پرنده       X-1                            نسل دوم                     Bell Aircraft Corporation       اولین پرواز :            24 جولای 1951                              اخرین پرواز :  23 ژانویه 1958 تعداد کل پروازها :     54                                               پشتیبانی : نیروی هوایی – NACA سابق سریع ترین سرعت :  2.44 ماخ – 1650 مایل بر ساعت         بلند ترین ارتفاع پروازی : 90440  پا         دومین نسل از هواپیمای ایکس-1 طراحی و ساخته شد تا بتواند تا 2 برابر سرعت صوت پرواز کند و قادر به دست یابی به ارتفاع بسیار بلند و دور از دسترس 90 هزار پا باشد. تنها نسخه های X-1A و X-1B  درواقع ساخته شدند ، X-1C  که طراحی شده بود تا به واسطه ی ان ابزار و الات در سرعت های زیاد ازمایش شوند قبل از کامل شدن لغو شد. X-1D در اولین پرواز با پیشران فعال اش از بین رفت. احتمالا معروف ترین پرواز X-1B پروازی می باشد که در 12 دسامبر 1954 با قرار گیری #چاک_یگر در پشت فرامین به وقوع پیوست. در حالی که با سرعت 2.44 ماخ در ارتفاع 75 هزار پایی پرواز می کرد هواپیما دچار کمی غلتش به سمت چپ شد، اما هنگامی که یاگر تلاش کرد وضعیت هواپیما را اصلاح کند هواپیما دچار انحراف شدید و ناگهانی به سمت راست همراه اسیب جدی و شکستگی در سازه شد و شروع به سقوط وحشتناکی به سمت زمین کرد ، خلبان به دلیل فشار و شتاب شدید و ناگهانی وارد شده بی هوش شد و هواپیما بدون کنترل به مسیر خود ادامه داد تا زمانی که در ارتفاع 25 هزار پایی یگر مجددا هوشیاری خود را بدست اورد ، این واقعه مثال معروفی شد از وضعیت ایرودینامیکی inertial coupling . inertial coupling وضعیتی بالقوه کشنده در پرواز های بسیار سریع است که در ان اینرسی بدنه ی سنگین به نیروهای پایدار کننده ی ایرودینامیکی حاصل از بال و سایر سطوح پایدار ساز غلبه می کند . این مشکل در جنگنده های تک موتوره ای ظاهر می شود که با بال های باریک و وینگ اسپن کم ساخته شده باشند ، که اینرسی غلتش کمی نسبت به انحراف عمودی و افقی ایجاد شده توسط بدنه ی باریک ، طویل و چگال  هواپیما ، دارند . X-1A پس از سانحه ای بر فراز #پایگاه_ادواردز در 8 اگوست 1955 از بین رفت . X-1B در موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو در معرض نمایش دائمی قرار دارد . 

فانتوم های ایرانی و پروژه ی Peace Enforcer   داستان فانتوم های ایران در مرداد ماه 1346 (جولای 1967) آغاز شد یعنی زمانی که نیروی هوایی شاهنشاهی 16 فروند اف4 دی نو سافرش داد و در سال بعد سفارش 16 فروند دیگر تسلیم مک دانل شد. تمامی این فانتوم ها بدون سیستم جلونگر فروسرخ تحویل داده شدند. سرانجام در 27 شهریور 1347 اولین فروند اف4 وارد ایران شد. اف4 دی ها مدتی در مهرآباد مستقر شدند و بعدا در قالب دو اسکادران به پایگاه هفتم گسترش یافتند. (و سرانجام در دهه 70 شمسی تمامی F-4D های باقیمانده به پایگاه چابهار منتقل شدند) ناوگان اف4 دی در مدت قبل از انقلاب دچار تلفات سنگینی شدند بطوریکه در بازه زمانی بین 1348 تا 1356 شمسی 9 فروند به دلایل فنی سقوط کردند و یک فروند هم در جریان جنگ ظفار سرنگون شد. در سال اوایل سال 1357 8 فروند اف4 دی به امریکا فرستاده شد تا طی پروژه ای به نام Peace Enforcer ارتقا یابند. این 8 فروند برای حمل بمب های لیزری و غلاف فوق پیشرفته ی (در زمان خودش) AVQ-9 ZotBox که امکان پرتاب دقیق بمب های لیزری را فراهم می کرد اصلاح شدند همچنین سیستم جلونگر فروسرخ (IRTS) نیز به آنها افزوده شد که وجه تمایز ظاهری آنها با دیگر فانتوم هاست. با شروع جنگ تحمیلی به زودی از این جنگنده های ارزشمند برای حمله دقیق به اهداف دشمن که اغلب پل ها بودند استفاده شد (پل ها علاوه بر اهمیت استراتژیک به دلیل نیمرخ باریک و شکل خاص یکی از دشوارترین اهداف برای حمله با بمب های سقوط آزاد هستند) با این حال به دلیل شکل خاص حمله که نیازمند روشن کردن هدف با لیزر و نگهداشتن پرتوی لیزر تا زمان اصابت بمب این اف4 ها به راحتی طعمه سام ها شدند و 5 فروند از اف4 های لیزر طی ماه های ابتدایی جنگ سرنگون شدند. درحال حاضر تنها دو تصویر نسبتا جدید از این فانتوم ها وجود دارد که تصویر بالا در سال 2010 گرفته شده و رجیستر هواپیما 3-6700 است و تصویر پایینی که تاریخ دقیق و رجیستر هواپیما مشخص نیست.       و اما در مورد غلاف زوت باکس : این غلاف در اواخر دهه 60 میلادی ساخته شد و آنقدر محرمانه بود که با گذشت این همه سال عکس های معدودی از ان منتشر شده است و نصب آن در فانتوم های ایران بحث های زیادی در کنگره امریکا به دنبال داشت. این غلاف برخلاف سایر غلاف های متداول در داخل کاکپیت عقب نصب شده و افسر کابین عقب بوسیله یک منظره یاب هدف را پیدا کرده و قفل لیزری را انجام می دهد این قفل باید تا زمان اصابت بمب به هدف باقی بماند.