نمایش قابلیت MRSI در هویتزر Boxer RCH 155 https://www.aparat.com/v/YxiIX هویتزر Boxer RCH 155 ساخت آلمان یک هویتزر خودکششی است که بر روی پلتفرم 8x8 چرخدار بوکسر سوار است که با ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) ترکیب شده است. در این ویدیو شلیک 4 گلوله با قابلیت MRSI به نمایش گذاشته میشود ( برای آشنایی بیشتر با قابلیت MRSI در توپخانه ها بر روی لینک کلیک کنید) بعد از اجرای آتش به مدد شاسی بوکسر و تحرک پذیری بالا، این هویتزر خودکششی به سرعت از محل اجرای اتش دور میشود در نتیجه احتمال کشف و انهدام آن بوسیله سامانه های توپخانه ای دشمن به طور قابل توجه ای کاهش می یابد. ماژول توپخانه 155 میلیمتری (AGM) از همان فناوری هویتزر خودکششی PzH 2000 بهره می برد با این تفاوت که ساخت آن ارزان تر است ، تعداد خدمه را کاهش داده و به طور قابل توجهی سبک تر میباشد. هویتزر Boxer RCH 155 توسط تنها 2 نفر اداره می شود. این سیستم توپخانه بسیار خودکار است. دارای سیستم بارگذار تمام خودمکار است که هم پرتابه و هم خرج را بارگذاری می کند. بنابراین ماژول توپخانه کاملاً بدون سرنشین است. این سیستم توپخانه مجهز به هویتز 155 میلیمتر/L52 است. که در هویتزر PzH 2000 نیز استفاده شده است . این سیستم توپخانه ای با تمام پرتابه های استاندارد 155 میلیمتری ناتو سازگار است. حداکثر برد آتش با پرتابه استاندارد 30 کیلومتر ، 40 کیلومتر با پرتابه بیس بلید و 56 کیلومتر با پرتابه با رانشگر راکتی است. این ماژول توپخانه ای دارای سیستم کنترل آتش پیشرفته است. داده های هدف را از طریق رادیو یا پیوند داده دریافت می کند. توپ به طور خودکار با استفاده از داده های کنترل آتش تنظیم میشود. خدمه از راه دور یا از داخل کابین هدف را تایید و شلیک می کنند. اگرچه در مواقع اضطراری یا خرابی این سیستم توپخانهای را می توان به صورت دستی بارگذاری و شلیک کرد. https://www.aparat.com/v/Wslef از دیگر قابلیت هویتزر Boxer RCH 155 اجرای آتش در حین حرکت است که علاوه بر قابلیت اجرای آتش غیر مستقیم میتوان از این قابلیت برای پشتیبانی اتش به شکل مستقیم نیز بهره گرفت.

نسخه صادراتی اچ.کیو-9 ارتش ازبکستان

به نام خدا Elbit Skystriker پهپاد مهمات با مداومت بالا انتحاری (2017) مهمات با مداومت بالا تکاملی منطقی از سامانه های بدون سرنشین اند. فرم های اولیه این کلاس منحصر به جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) بودند که به مدل های پیشرفته‌تر مسلح قادر به جستجو، رهگیری و مداخله انجامیدند. مهمات با مداومت بالا، سلاح هایی انتحاری اند که از پهپاد برای حمل محموله انفجاری استفاده می کنند. این مدل ها با نام های "پهپاد کامیکازی" یا "پهپاد خودکشی کننده" هم شناخته می شوند. اولین نمونه های این کلاس در دهه 1980 پدیدار شدند. اسرائیل بازیگر پیشگام و اصلی حوزه سامانه های هواپیمای بدون سرنشین بوده است. پهپاد Harpy جزو اولین پهپاد های انتحاری به شمار می آید که برای سرکوب پدافند هوایی دشمن (SEAD) استفاده می شد و اکنون به انواع برد کوتاه، متوسط و بلند برای آتش پشتیبانی و حمله تاکتیکی تقسیم می شود. مهمات مداومت بالا با بدنه کوچک، هزینه کم و اثر صوتی نزدیک به صفر تقریبا بی نقص ترین سلاح هایی اند که امروز وجود دارد. Elbit Skystriker اسرائیلی، مهمات مداومت بالای برد بلند و مقرون به صرفه ای اند که علاوه بر ارائه اتش آماده به شلیک، توانایی تاکتیکی شناسایی منطقه جنگی فعال را دارد. این سامانه نیرو های متعارف زمینی و نیرو های ویژه نیازمند حمله دقیق را پشتیبانی می کند. Skystriker کاملا خودکار است و قابلیت جستجو، رهگیری، درگیری و تعیین هدف را دارد. Skystriker با موتور تمام الکتریکی خود، فقط در نزدیکی نقطه ضربه قابل شنیدن است و هدف تا پیش از نابودی متوجه حضور این پهپاد نمی شود. سر جنگی 5 کیلوگرمی Skystriker درون بدنه قرار می گیرد. ترکیب طراحی آن متعارف است و اویونیک ارزانی دارد. بال های اصلی در پایین 2 طرف بدنه تیوبی شکل نصب شده اند. واحد دمی تک سکانه در انتهایی ترین بخش بدنه قرار دارد. یک ملخ 2 پره در عقب، Skystriker را پیش می برد. آذربایجان یکی از شناخته شده ترین استفاده کنندگان Skystriker است و از این ناوگان خود فعالانه در برابر همسایه خود، ارمنستان، در جنگ سال 2020 استفاده کرده است. آدربایجان Skystriker را در سپتامبر سال 2019 آزمایش کرد و از آن زمان اتکای خود به گونه های بدون سرنشین و سلاح های دور برد را افزایش داده است. خدمات مرزی آذربایجان با سفارش Skystriker در سال 2019 به اولین استفاده کننده خارجی این مدل تبدیل شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2017 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Elbit Systems (اسرائیل) - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، اسرائیل - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 20 کیلومتر - تسلیحات: 5 تا 10 کیلوگرم سر جنگی - نسخه ها: Skystriker (سری پایه) منبع

بسم ا... سابقه فرمانده جدید نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران براساس فرموده جناب @powerman1 سنندج کردستان بعنوان محل تولد فرمانده جدید نیروی دریایی صحیح است .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز نبرد انوشیروان با نادر (USS Chandler DDG-996) در سال 1974 شاه پیشین ایران برای تقویت نیروی دریائی خود ، سفارش ساخت یک مجموعه 4 فروندی ناوشکن موشک انداز را به آمریکا داد که در ایران به "کوروش کلاس" و در آمریکا "Kidd-class" نامیده شدند. ناوشکن های کلاس کوروش برای انجام مأموریت های جنگ ضد دفاع هوائی ، ضدسطحی ، ضد زیر سطحی و پشتیبانی از عملیات های آبی خاکی بسیار مناسب بودند. داستان ما به سرگذشت عجیب و حیرت آور یکی از این ناوها می پردازد که قرار بود با نام "انوشیروان" در جبهه ایران و خدمت نیروی دریائی ایران باشد. اما در جبهه مقابل ایرانیان جنگید. ناوشکن موشک انداز کلاس کوروش با وقوع انقلاب ایران در سال 1979 و لغو سفارش خرید توسط مقامات ایرانی در زمستان سال 1357 ، ناوشکن انوشیروان هم مانند سه برادر دیگر خود هرگز تحویل ایران نگردید. متعاقب این امر ، با توجه به اینکه این ناو دارای سیستم تهویه مطبوع قدرتمند و متناسب با آب و هوای خلیج فارس بود ، نیروی دریائی ایالات متحده این کشتی را انتخاب کرد تا برای خدمت در خلیج فارس و دریای مدیترانه به خدمت بگیرد. از این روز نام این کشتی از انوشیروان به احترام آدمیرال تئودور چندلر که در حمله کامیکازه های ژاپنی کشته شده بود به یو اس اس چندلر (USS Chandler) تغییر نام یافت و بالاخره در سال 1982 به محلی که از ابتدای هم برای خدمت در آنجا ساخته شده بود ، اعزام گردید. خلیج تا ابد فارس ناوشکن USS Chandler در نیروی دریائی آمریکا در مهر ماه سال 1987 این ناو و هلی کوپترهای همراهش ، اقدام به درگیری با چند قایق تندرو نظامی سپاه پاسداران ایران نمودند که در این درگیری سردار نادر مهدوی فرمانده ناوگروه دریائی ذوالفقار به شهادت رسید. پوستر یادواره سردار شهید نادر مهدوی چندلر عاقبت در سال 1999 پس از طی بیست سال خدمت از رده خدمتی نیروی دریائی آمریکا خارج شد. در سال 2004 تصمیم گرفته شد که با فروش این ناو و تغییر نام به (DDG-1805) Wu Teh به خدمت نیروی دریائی جمهوری چین ( تایوان) درآید . سرانجام در سال 2006 میلادی این ناو ، آخرین تغییر نام خود را انجام داد و از آن روز تا همین اکنون با نام (DDG-1805) ROCS Ma Kong در نیروی دریائی تایوان خدمت می کند. تصویر ناوشکن 7200 تنی Ma kong در سال 2017 در یکی از بنادر کشور تایوان پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

دیوید مارکت فرمانده سابق زیردریایی هسته ای ایالات متحده امریکا ، 14 صحنه سینمایی از فیلم های معروف ساخته شده در مورد زیردریایی ها را از نظر مطابقت با شرایط واقعی رتبه بندی میکند. https://www.aparat.com/v/9RJw0 زیرنویس فارسی از BarraGe

دانشنامه دریایی نسل جدید ناوهای چندمنظوره با پیشرفت ابزار بی سرنشین، نسل جدید ناوها نیز به این ابزار مجهز شده و برای استفاده از سیستم های هوشمند و بی سرنشین طراحی می شوند همانطور که برای ناو هواپیمابر فورد استفاده از هواپیمای بی سرنشین دیده شده است برای ناوهای دیگر هم این سیستم منظور شده است در دریا سیستم های هوشمند بی سرنشین شامل قایق های گشتی محافظ و پهپادهای گشتی همانند اسکن ایگل هست با این روش علاوه بر کاهش خطرات برای خدمه ناو، میزان استهلاک و هزینه به شدت کاهش یافته و تعاریفی جدید در نبردها آغاز می شود چرا از دست دادن یک پهپاد با از دست دادن یک جنگنده تفاوت تبلیغاتی بسیار دارد

ماموریت به غرب اقیانوس اطلس بعد از اعزام ناوهای ایران برای مقابله با دزدان دریایی، انگیزه ها برای حضور در دریاها دورتر زنده و قوی تر شد این اقدام با رفتن به اقیانوس آرام و سواحل چین جدی شد ولی هدف بزرگ رسیدن به سواحل آمریکا بود که با روابط خوب با ونزوئلا این هدف جدی تر پیگیری شد اولین اقدام چند سال پیش بود که ناو ایرانی در نزدیکی جنوب آفریقا دچار مشکل شد و بعد از مدتی تعمیر در کشور ساحلی ان منطقه به ایران بازگشت ولی با تحریم های جدید آمریکا علیه ونزوئلا و ارسال نفت کش ها این هدف دوباره در ذهن ها پیگیری و تکرار شد صحبت ها و اقدامات نشون میده در آینده نزدیک شاهد چنین اتفاق بزرگی برای نیروی دریایی ایران خواهیم بود گامی بزرگ برای ناوگان ما و گامی بسیار بزرگتر در تحقق خواسته های بزرگتر

پروژه یاسن 885 زیردریایی تهاجمی روسیه با پیشران اتمی این زیردریایی برپایه زیردریایی های آکولا بوده و جایگزین آن خواهد بود و نسل جدید زیردریایی های تهاجمی محسوب می شود 4 فروند از این زیردریایی ساخت شده است و وظیفه شکار زیردریایی، کشتی و شلیک موشک های کروز را بر عهده دارد این کلاس زیردریایی را بعنوان رقیب زیردریایی های کلاس ویرجینیا امریکا می نامند.

شمشیر جدید سامورایی ها امروزه اهمیت استفاده از تسلیحات هایپرسونیک به عنوان یک سلاح تغییر دهنده موازنه قوا در بین کشورهای صاحب فناوری بیش از گذشته نمایان میشود پس از معرفی این تسلیحات توسط روسیه و اعلام اغاز برنامه های مختلف توسط کشورهای غربی وزارت دفاع ژاپن نیز از طرح این کشور برای ساخت موشک کروز هایپرسونیک رونمایی کرد ابن برنامه احتمالا پاسخی به چین برای توسعه این گونه از تسلیحات میباشد.البته با توجه به گسترش روز افزون نیروی دریایی چین تمرکز ژاپنی ها برای این سلاح هایپرسونیک بیشتر بر ساخت موشکی ضد کشتی بوده است و جالب تر انکه این موشک به عنوان سلاحی با قابلیت شلیک از ساحل نیز معرفی شده است . این برنامه به مدیریت موسسه تحقیقات فناوری این کشور ATLA و با همکاری شرکت صنایع سنگین میتسوبیشی این کشور در سال 2019 اغاز و به نظر تا سال 2030 با ارائه نسخه نهایی سلاح به اتمام خواهد رسید.به نظر این شرکت ژاپنی وظیفه طراحی یک موتور دوحالته رمجت و اسکرمجت را برعهده دارد.هدف این پروژه طراحی سلاحی برای تهاجم بر علیه اهداف سطحی و همچنین نسخه ضد کشتی ان میباشد که لازمه ان طراحی موتور اسکرمجت جدید برای رساندن سرعت این موشک به 5 ماخ وبالاتر میباشد.پیشبینی میشود موتور اسکرمجت جدید توانایی رساندن این موشک به سرعتی در بازه 5 تا 15 ماخ را دار ا میباشد البته برای رسیدن به چنین سرعتی رساندن موشک به سرعت سوپر سونیک بین 3 تا 5 ماخ حیاتی میباشد شرکت ATLA به همین منظور طراحی یک موتور رمجت را مد نظر قرار داده است البته این امر باعث افزایش طول موشک خواهد شد. علاوه بر موارد یاد شده همچنین این موشک باید قادر به پرواز در ارتفاع بالاتری نسبت به سیستم های ضد موشکی و همچنین پرواز در ارتفاع پایین تری نسبت به گونه های دیگر سامانه های پدافند هوایی باشد که همین امر یعنی قدرت مانور در این بازه متغیر پیش بینی نقطه رهگیری این موشک را برای هر دشمنی غیر ممکن میسازد شاید به همین دلیل این موشک را باید یک تغییر دهنده قواعد بازی نامید. این موشک همچنین باید قادر به فعالیت در تمام شرایط هوایی و رسیدن به سرعت هایپرسونیک در ارتفاع بالا واستمرار ان به مدت طولانی باشد.بر طبق اسناد منتشرشده این موشک علاوه بر سامانه ناوبری داخلی از قابلیت هدایت ماهواره ای و همچنین یک سیکر رادیویی تصویر بردار برای شناسایی اهدف برخوردار است. همچنین نسخه ضد کشتی ان نیز باید سر انفجاری قدرتمندی برای انهدام شناورهای سنگین با خود حمل نماید علاوه بر ان به نظر سر جنگی از فناوری EFP یا سر جنگی چگالی بالا نفوذ کننده برای شکافتن شناورهای رزمی دشمن بهره میبرد.

موتور موشک سامانه اس-300 باز هم روشن نشد     تازه ترین مورد بروز نقص فنّی و روشن نشدن صحیح موتور موشک خانواده 48n6 در سامانه دفاع هوایی اس-300 در اواسط تابستان امسال رخ داد . این رویداد در جریان تمرینات دفاع هوایی-موشکی در سایت آزمایشات نظامی آشولوک در منطقه آستراخان روسیه اتفاق افتاد .    [aparat]yR9Ya[/aparat]   همانند موارد قبلی ، این بار نیز موشک پس از پرتاب به روش سرد و ارتفاع گرفتن در بالای لانچر ، موفق به روشن کردن موتور خود نشد و بر روی لانچر سقوط کرد . پس از سقوط ، موتور روشن شده و آتش خروجی از دهانه موتور خسارت سنگینی به واحد پرتاب کننده وارد آورد .   بروز موارد متعدّد از این دست ، استفاده از روش پرتاب عمودی به روش سرد را با انتقادات اساسی روبرو میکند . با استفاده از لانچر زاویه دار ( نزدیک به عمود ) میتوان به راحتی خطر سقوط موشک بر روی لانچر را مرتفع کرد .     http://www.popularmechanics.com/military/weapons/a24178/russian-surface-to-air-missile-crash/

 اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی با سلام: در این پست شما را با اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی آشنا می کنم، امید است مورد توجه شما کاربران گرامی قرار گیرد.    کوپلینگ : (Coupling) کوپلینگ در داخل یک دیواره نازک استوانه ای بین شیپوری و لوله خرطومی قرار دارد. کار اصلی این قطعه  مکانیکی برقراری اتصال بین لوله خرطومی، و پراب هواپیمای سوخت گیرنده است.    مکانیزم  سوخت گیری هوایی : (Pull 0ff Load Mechanism)  مکانیزمی است که در زمان سوخت گیری هوایی،کوپلینگ را با نازل تحت نیروی خود محکم نگهداری می کند. هم چنین این مکانیزم ، توانایی نگه داری انواع  نازل و کوپلینگ با قدرت های  مختلف را دارد.    سوخت : (FEUL)   سوخت هواپیماها معمولا ترکیبی از چند ماده شیمیایی بوده وبنا بر سفارش کارخانه سازنده موتور هواپیما و با در نظر گرفتن خصوصیات موتور یاد شده ساخته می شود. سوخت هواپیما دارای ترکیباتی است که آن را قادر می کند که بسیار زود مشتعل شود، خیلی خوب به سوزد، و بیشترین حرارت را تولید کند.سوخت هواپیما معمولا مخلوطی متناسب از نفت ، بنزین ، وگازوئیل می باشد.این ترکیب رایج ترین سوخت هواپیما را تشکیل می دهد.نفت خیلی خوب می سوزد، بنزین خوب مشتعل می شود،وگازوئیل حرارت زیادی تولید می کند.امکان دارد این مخلوط به صورت دیگر وبا افزودن ماده شیمیایی مناسب ترتهیه گردد.چون مصرف سوخت موتور هواپیماهای جت بسیار زیاد است،بیش ترین مقدار وزن بارگیری یک هواپیما ، مربوط به سوخت آن می باشد. ازانواع سوخت های هواپیما می توان به  JP4 ،JP5  ، JA1  اشاره کرد.       

با سلام    در باب اهمیت اجرای عملیات مشترک      نبرد خفجی (alkhafji) در جریان جنگ دوم خلیج پارس (1991) نقطه عطفی در تاریخ جنگ مدرن بشمار آمده و نمونه ای از مزیت بالقوه  سامانه های اطلاعاتی مشترک با توانمندی های بازدارنده محسوب می شود . در 29 ژانویه 1991 ، دولشکر زرهی ارتش عراق ، حرکت خود را بسمت خطوط تماس با واحدهای ائتلاف در نزدیکی الخفجی آغاز نمود ، با این وضف به محض حرکت عناصر زرهی ، سامانه های مراقبت ، حرکت ارتش عراق را تشخیص داده و فرماندهان مدافع نیز بسرعت توان هوایی موجود را برای مقابله به صحنه نبرد اعزام نمود . طی سه روز نبرد سنگین و اجرای بیش از 3000 سورتی پرواز ، سازمان رزم هر دو لشکر زرهی عراقی از میان رفت . به گفته یکی از افسران عراقی که بعدها به اسارت در آمد ، ضرباتی که حملات هوایی نیروهای ائتلاف تنها در عرض 30 دقیقه ، به این  یگان وارد آورد ، با ضربات وارد آمده به این واحدها در جریان جنگ با ایران (1988-1980) برابری می نمود . فناوری های پیشرفته شناسایی و مراقبت پیشرفته ای نظیر جی استارز با قدرت هوایی موجود ترکیب شده  و به 3 شیوه  مهم استخوان بندی یگان های مهاجم را در هم شکستند.     1-  نخست ستون های زرهی شناسایی شده  و اطلاعات به صورت آنلاین به پرنده های رزمی حاضر در صحنه ارسال گردید .   2- فرماندهان مستقر در مرکز کنترل هوایی تاکتیکی با ترکیب اطلاعات بدست آمده یک تصویر  جامع  و کلی از میدان نبرد در اختیار داشتند .   3-  با تجمیع اطلاعات ، اهداف فرماندهان دشمن آنالیز شده و برآیند اطلاعاتی در اختیار فرماندهان نیروی زمینی ائتلاف گذاشته شد .    در مجموع ، ترکیب استفاده از چنین تجهیزاتی ، موجب پدید آمدن برتری اطلاعاتی در جریان عملیات رزمی  و این مفهوم ، موجب استفاده صحیح از قدرت آتش هوایی شد .        پی نوشت :   1- به این اعداد دقت کنید : 72 ساعت /3000  سورتی / 30 دقیقه /     2- ترجمه نمودار : MR9   3- منبع : AFDD  2-1

زانو زدن آنتونوف-۱۲۴ یکی از ویژگی های منحصر بفرد این غول پرنده توانایی زانو آن است. در حقیقت این ویژگی به این خاطر به آنتونوف -124 داده شده است تا در هنگام بارگیری از قسمت دماغه عمل بارگیری با امنیت و راحتری بیشتری انجام شود. در هنگام بارگیری از قسمت دماغه برای باز شدن رمپ، جک های که در کنار ارابه فرود برای استحکام بخشیدن به سازه ی هواپیما تعبیه شده اند بر روی زمین  قرار می گیرند و تثبیت می شوند هم زمان با این فرآیند ارابه های ی فرود جلویی نیز به جلو خم می شود و اصطلاحات هواپیما زانو می زند. بعد از زانو زدن، رمپ به طور کامل باز می شود و جک های که بر روی رمپ نیز تعبیه شده اند نیز بر روی زمین مستقر میشوند و این غول پرنده اماده بارگیری میشود.   باز شدن بخش دماغه آنتونوف -124 و اماده برای زانو زدن باز شدن جک های کناری ارابه فرود ( اصطلاحا به انها پای فیل گفته میشود) و خم شدن چرخ ها به سمت جلو -در مرجله اخر رمپ 3 تکه  آنتونوف -124 به طور کامل باز  و جک های رمپ بر روی زمین مستقر میشود زانو زدن کامل آنتونوف -124 و اماده برای بارگیری

به نام خدا سلام Inertial navigation system     این سیستم برای این ابداع شده است که هواپیما بتواند بدون استفاده از مرجع خارجی مثل جی پی اس مکان خود را بیابد در حقیقت عملکرد و طرز کار این سیستم مانند سه مجرای متعامد گوش میانی انسان است . سیستم مسیریابی ساکن  (INS) یک سیستم مسیریابی است که با استفاده از یک کامپیوتر ، سنسورهای حرکتی ( شتاب سنج ها ) و سنسورهای دوران ( جایروسکوپ ها ) مکان حال حاضر هواپیما ، جهت آن و سرعت آن را با استفاده از مکان قبلی هواپیما محاسبه می کند.     نمونه ای از یک جایرو ساده البته این دستگاه را در وسایل حمل و نقل دیگری مانند زیر دریای ، کشتی ، فضاپیما و موشک هم استفاده می شود. این وسیله از جایروهایی که بتواند انحراف را در سه صفحه متعامد نشان دهد ، استفاده می کند. همچنین از سه شتاب سنج بر روی سه صفحه متعامد ( همان  صفحات X,Y,Z ) استفاده میکند. اینگونه می تواند سرعت زاویه ای و شتاب خطی را همزمان با هم محاسبه کند. با پردازش این اطلاعات این وسیله می تواند موقعیت و جهت هواپیما را محاسبه کند.     نمای شماتیک یک شتاب سنج موقعیت اولیه و هم چنین جهت قرار گیری هواپیما توسط انسان و یا جی پی اس به INS داده می شود. سپس با انتگرال گیری از شتاب که از سنسور شتاب به دست آمده ، سرعت هواپیما و مکان آن  به دست می آید.  در واقع مزیت INS در این است که بعد از اینکه مکان و جهت اولیه به آن داده شد ، دیگر احتیاجی به منبع خارجی ندارد. و همچنین این سیستم می تواند جهت های جغرافیایی هواپیما ( مانند شرق و غرب ) و جهت خود را با پردازش شتاب و سرعت زاویه ای به دست آمده از جایرو ها محاسبه می کند که به نوبه خود هواپیما را از سیستم های جمینگ مصون می کند. البته امروزه با گسترش الکترونیک و همچنین اختراع سنسورهای دقیقتر و کوچکتر وزن و حجم این وسیله هم بسیار کوچکتر شده و در عین حال دقت آن نیز افزایش یافته.       یک سیستم بسیار کوچکتر و دقیقتر که از جایرو های لیزری بهره میبرد منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Inertial_navigation_system

با سلام       شیرهای سیاه ، میراژ و ......       فرمانده بازنشسته اسکادران پنجم شاخه هوایی نیروی دریایی ارتش ایالات متحده (شیرهای سیاه ) از جنگ دوم خلیج پارس (1991) خاطره جالبی را نقل می کند :   روز یکم اسفند 1365 ، ستوان یکم خلبان " احلان عبدالقادر " ( معلم خلبان جنگنده میراژ F-1 EQ  نیروی هوایی ارتش بعث ) در حالی که به همراه وینگمن خودش ،  ماموریت اسکورت یک دسته پروازی جنگنده / بمب افکن های سوخو-22 این نیرو را برای بمباران سکوهای نفتی ایران رابرعهده داشت ، به ناگاه یا یکفروند جنگنده فانتوم نیروی هوایی ایران (که تحت هر شرایطی توان رویارویی همزمان با دو فروند میراژ سرحال عراقی را نداشت ) روبرو گردید و برای ثبت یک پیروزی هوایی دیگر ، بسمت آن گردش نمود .       در حالی که رهبر دسته فیترهای عراقی ، نظاره گر تعقب و گریز میان دو جنگنده برفراز آسمان خلیج پارس می بود ، ناگهان یک موشک ناشناس از فاصله بسیار بعید ، رهبر دسته میراژ ها را هدف قرار داد و بسرعت جان ستوان یکم خلبان " احلان عبدالقادر " را از آن خود نمود .       پس از برخورد موشک  فونیکس  که به یقیناً از یک گربه دو دُم نیروی هوایی ایران شلیک شده بود ، یگان های حاضر در منطقه ، بوضوح روی فرکانس رادیویی  اضطراری ، این جمله را زبان رهبر دسته فیترها ، خطاب به پرنده های حاضر در صورتبندی ، شنیدند که  فریادمی کشید :   اف اربع عشر ، اف اربع عشر ، یالا یالا   پس از این هشدار ، شش فروند فیتر عراقی ، به همراه یکفروند میراژ باقی مانده ، با سرعت پراکنده شدند ، گویی اصولاً از قبل حضور نداشتند .   این فرمانده نیروی دریایی ارتش ایالات متحده می گوید ، از آن روز ، علیرغم تجهیز ارتشهای اعراب به جنگنده های پیشرفته ، وقتی خلبانان ایرانی قصد دارند با همتایان عرب خود به اصلاح " کل کل " کنند ، در فرکانس های ارتباطی ، چنین می گویند :   اف اربع عشر ، اف اربع عشر ، یالا یالا

با سلام    نخستین پرواز گربه تیزچنگال گرومن      نخستین نمونه جنگنده برتری  هوایی اف-14 تامکت ، درست مدت کوتاهی  پس از اولین پرواز خود در 21 دسامبر 1970    در این پرواز تاریخی ، خلبان ارشد آزمایشی شرکت گرومن ، رابرت اسمیت ( کابین جلو )  به همراه خلبان  آزمایش پروژه ، ویلیام میلر ( کابین عقب) ، هدایت این گربه مهار ناپذیر را بر عهده داشتند . نخستین پرواز تامکت ، بر خلاف سایر پروازها ، بسیار دیر و در حدود ساعت 4 بعد از ظهر ، یعنی شرایطی که در سواحل شرق ایالات متحده ، خورشید بسیار زود و تقریباً از ساعت 5 بعد از ظهر ، غروب می کند و هوا بسیار زود به تاریکی می گراید، صورت گرفت .   زمانی که تامکت شماره یک ، از زمین بلندشد ، بزرگترین مشکل این گربه تیزچنگ ، آب و هوا نبود ، چرا که بهترین محصول گرومن در آن زمان ، تحت هدایت بهترین خلبانان حاضر قرار داشت و روسای گرومن از این انتخاب بسیار راضی به نظر می رسیدند . علت این رضایت بدان خاطر بود که این شرکت ، بدلیل شرایط مالی ، بالاجبار  تحت فشار مقامات نیروی دریایی ، می بایست محصول بسیار پیچیده خود را تا پایان سال 1970 عرضه می نمود و طبیعتاً ، موفقیت آزمایش های اولیه ، موجبات رضایت آنها را فراهم آورد ، بدون اینکه نیازی به پرداخت جریمه دیرکرد به نیروی دریایی ایالات متحده باشد .        خلبان ارشد آزمایشی گرومن ، رابرت اسمیت     علاوه برآن ، مقامات  ارشد گرومن بر این اطلاع بودند که با فرارسیدن کریسمس 1971 ، مردم برای گذراندن تعطیلات به سواحل شرقی هجوم خواهند آورد ، در نتیجه ، این آزمایش می بایست " همین حالا و یا هرگز" در کالورتون ، انجام می پذیرفت .   با این حال ، در 30 دسامبر 1970 (  9 روز بعد ) دومین آزمایش تامکت ، بدلیل نشت روغن از یک پمپ هیدرولیک که موجب از دست دادن کنترل و هدایت تامکت شد ، با شکست روبرو گردید . اما صندلی پران های این گربه سرکش ، در نهایت ایمنی ،  جان دو خدمه را  نجات داد و هواپیما در نزدیکی باند اصلی پرواز شرکت گرومن در کالورتون ، ساقط گردید . 

در ژانویه ی 1962 رئیس جمهور کندی خواهان تایید کنگره برای خریداری F4H-1 شد که برای نیروی هوایی با کد F-110 نام گذاری شده بود.  F-110A  نسخه ی جنگنده ی تاکتیکی از این طرح بود، در حالی که نسخه دیگری از ان تحت نام  RF-110A نیز وجود داشت که نسخه ی شناسایی تاکتیکی بود. نام  Spectre  به معنای  شبه  برای این  هواپیما انتخاب شد. در 18 سپتامبر 1962 ، وزارت دفاع برای تمام هواپیماهای تحت اختیار قوای هوایی، دریایی و زمینی دستور داد که تحت یک سیستم مشترک و عمومی کد گذاری شوند.  علت این امر علاقه مندی وزیر دفاع "رابرت مک نامارا" به دست یابی اشتراک بیشتر بین نیروها بود. ظاهرا پس از انکه دستیاران وی به او گفته بودند که نیروی دریایی و هوایی از سیستم های کد گذاری کاملا  مختلفی استفاده می کنند، در حالی که اغلب در حال نام بردن از هواپیمایی  همان نوع  هستند، وی به شکل نا امیدانه ای سردرگم شده بود !   تحت فرمان وزارت دفاع سیستم کد گذاری مستقل که قدمتش به 1922 می رسید لغو شد . به ویژه این بدین معنی بود که کدنام F4H که تحت سیستم نیروی درایی به  Phantom اختصاص یافته بود منسوخ اعلام شد و با کد F-4 جایگزین شد. در همین زمان کد  F-110 که نیروی هوایی برای این پرنده در نظر گرفته بود نیز به F-4  تغییر کرد.  و بدین ترتیب تنها وجه تمایز اف-4 های در احتیار نیروی دریایی و هوایی تبدیل به شماره سریال های انها شد . نسخه ی نیروی دریایی از این هواپیما که F4H-1 Phantom  نام داشت، F-4B کد گذاری شد، در حالی که نسخه ی در اختیار نیروی هوایی که قبلا F-110A  نام داشت به F-4C تغییر نام داد و نسخه  ی شناسایی YRF-110A  نام جدید YRF-4C  را بر خود گرفت . هم زمان نام مجزای  Spectre  که بر نسخه ی نیروی هوایی گذاشته شده بود منسوخ شد و هر دو هواپیمای نیروی دریایی و هوایی  Phantom II نام گرفتند .       

رونمایی بوئینگ از جت اموزشی T-X

با سلام      پتروشیمی بصره      یكی از عملیاتهای مهم ما زدن تاسیسات پتروشیمی بصره بود. این محل بر خلاف اسمش كه غیرنظامی است، یكی از بزرگترین پایگاههای عراق بوده و در آنجا دو دستگاه رادار دوربرد كه از نظر نظامی اهمیت زیادی داشتند، نصب شده بود؛ به طوری كه برای عراقی، نگهداری از این رادارها بسیار مهم و برای ما هم انهدام آن یكی از ضروریات بود. عراق با تمام امكانات هوایی و زمینی خود، سعی در نگهداری آن داشت و ایران نیز به تمام نیروهای رزمی خود، اعم از زمینی، هوایی و هوانیروز ماموریت آزاد داده بود كه آنجا را منهدم كنند. یك بار نیروی هوایی یك بمب 5 تنی را با یك فروند F-4D روی ساختمان انداخت، ولی استحكام سطح ساختمان آنقدر زیاد بود كه آسیب كلی به رادار وارد نیامد. اهمیت این رادارها در این بود كه عملكردی مثل آواكس داشتند و مركز تجمع نیروهای ایرانی را ثبت می ‏كردند و توپخانه خود، گرا می‏ دادند.       تنها فرقی كه این رادارها با آواكس داشتند این بود كه آواكس، رادار سیار و دارای برد محدودی است، ولی این رادارهای ثابت بودند و میدان عمل خیلی وسیعی داشتند. هوانیروز برای انهدام آن، اقدامات زیادی كرده بود، ولی هنوز این مهم عملی نشده بود. خلبانهای هوانیروز ساعتها در اطراف رادار دور زده بودند كه موشك خود را روی آن قفل كنند، ولی هنوز موفق به این كار نشده بودند. البته برای این كار، فقط كبراهایی وارد عمل می ‎شدند كه موشك ماوریك داشتند. آن روز درگیری در غرب كارون، بسیار شدید بود و تمام منطقه را دود غلیظ حاصل از سوختن ادوات و چاههای نفت، فرا گرفته بود. ناگهان از نظرم گذشته كه پروازی روی پتروشیمی داشته باشم و به قول معروف، من هم شانسم را امتحان بكنم.            راست به چپ :   سرهنگ خلبان ، مهدی مدرس ، سروان خلبان ، رضا میبدی    فرمانده منطقه علیرغم اینكه من مسئولیتهای زیادی در هوانیروز داشتم، پیشنهاد پرواز مرا قبول كرد و قرار شد به همراه یك فروند 214 و یك فروند كبرا، كه حفاظت مرا برعهده داشت، به آنجا اعزام شویم. ساعت 9:30 هلیكوپتر من با دو موشك ماوریك از زمین كنده شد و به طرف هدف به پرواز درآمد. هلیكوپتر كبرای دوم و به دنبالش هلیكوپتر 214 كه یك گروه فیلمبرداری از برنامه «ایران در جنگ» را به همراه داشت، در اطراف من به پرواز درآمدند. در ارتفاع خیلی پائین پرواز می‏ كردیم؛ با این حال، زودتر از آنچه انتظار می‏رفت، عراق به پرواز ما پی برد و ابتدا هواپیماهای میگ 21 و پس از آن هلیكوپترهای «هایند» دشمن در ارتفاع بالا اقدام به تیراندازی به سوی ما كردند. علت پرواز هلیكوپترهای عراقی در ارتفاع بالا، این بود كه هم ما را هدف قرار دهند و هم پدافندشان بتواند به راحتی به سوی ما تیراندازی كند. با وجود آن همه موانع، بیش از هفت بار به طرف پتروشیمی پرواز كرده و به آن نزدیك شده بودم ولی موشك ماوریك روی آن قفل نشده بود. به فكر فرو رفتم تا علت را بیابم. ناگهان علت قفل نكردن موشك را فهمیدم. به ستوان میبدی گفتم: می ‏دانی چرا موشك قفل نمی‏شود؟ - نه. - برای اینكه ساختمان همرنگ زمین است و هرگز این موشك از این زاویه نمی ‏تواند كاری بكند. - سعی كن این فرصت طلایی را از دست ندهیم. - بهتر است از سمت غرب هم آزمایش كنیم. - آن منطقه ناشناخته است و مجاز به پرواز در آنجا نیستیم. - اهمیت این موضوع بیشتر از آن است كه ما معطل بكنیم؛ پس بهتر است فرصت را از دست ندهیم و كارمان را شروع كنیم.     او حرفی نزد و بلافاصله هم نظرمان را برای تغییر مسیر به هلیكوپترهای بعدی گفتیم و سپس به طرف غرب ساختمان پتروشیمی پرواز كردیم. پدافند عراق با شدت تمام شلیك می‏كرد و تعداد هلیكوپترهای عراقی كه ما را موشك باران می‏كردند، زیادتر شده بود، ولی هنوز منتظر فرصتی بودم كه موشك قفل كند و كارم را انجام دهم. سرانجام از سمت غرب به ساختمان نزدیك شدیم و با توجه به به سایه‏ای كه آفتاب در سمت غربی ایجاد كرده بود، موشك قفل كرد. بلافاصله خلبان 214 را مطلع كردم كه به فیلمبردارها بگوید كه آماده باشند. ستوان میبدی مرتب می‏ گفت: «بزن! این فرصت طلایی را از دست نده» سعی كردم خونسردی خودم را حفظ كنم. وقتی كه فیلمبردارها اعلام آمادگی كردند، با توكل به خدا و مولا علی، نگاهی به چراغ قرمز موشك كه علامت قفل شدن آن روی هدف بود، اندختم. چراغ قرمزتر از همیشه مرا دعوت به شلیك می ‏كرد! با توكل به خدا، كلید موشك را فشار دادم. موشك از هلیكوپتر جدا شده و رفت تا از دریچه‏ ای كه باز بود وارد ساختمان شد و لحظاتی بعد، ساختمان مجهز پتروشیمی به تلی از دود و آتش مبدل شد. خلبان 214 با خوشحالی گفت: «تبریك می‎ گویم مهدی، هم هدف را زدی و هم تیراندازی ‏ات توسط فیلمبردارها ثبت شد.» برای اطمینان كافی، موشك دوم را نیز پرتاب كردم. اثری از ساختمان پتروشیمی تقریباً برجای نمانده بود.   حالا من و میبدی از خوشحالی سر از پا نمی‏ شناختیم. همه عوامل پدافندی دشمن مشغول شلیك به سوی ما بودند. هلیكوپتر كبرای محافظ ما شروع به تیراندازی شدید و پرحجم به طرف آنها كرد. سپس منطقه را دور زدیم و هرچه آتش داشتیم برسر دشمن ریختیم و به منطقه خودی وارد شدیم. در منطقه خودی احساس كردم كه هلیكوپترم هر از چند گاهی یك بار ریپ می‏زند. با این حال كنترلش كردم و تا پایگاه رساندم. پرسنل هوانیروز در محوطه جمع شده و منتظر فرود ما بودند. فرمانده پایگاه تا نزدیكی هلیكوپتر آمد و نگاهی به من كرد. من با دست علامت دادم. به هر ترتیبی بود هلیكوپتر را بر زمین نشانده و از آن خارج شدم. ابتدا فرمانده منطق و پس از او سایر همرزمان دور ما جمع شدند و برایمان دست زدند و صلوات فرستادند. در حال حركت به طرف اتاق عملیات بودیم كه بازرس فنی به سراغم آمد و دستم را گرفت و گفت: «بیا هلیكوپترت را تماشا كن!» به طرف هلیكوپتر برگشتم. بدنه هلیكوپتر سوراخ سوراخ شده بود. غرق در تماشای آن بودم كه او ملخ اصلی هلیكوپتر را نشانم داد. با دقت نگاهش كردم. بیش از نصف پهنای ملخ اصلی ذوب شده بود. پاهایم سست شد و ضمن تحسین هلیكوپتر قدرتمند كبرا، خدا را سپاس گفتم.     پی نوشت :   تاریخ  این سرزمین ، هرگز جانفشانی های دلیرمردان ارتش جمهوری اسلامی ایران را فراموش نخواهد کرد ،  چرا که بخشی از امنیت کنونی ما ، حاصل جانفشانی های  این عزیران است .

آزمایشگاه هواپیمای هسته‌ای داسنویل جورجیا   وضعیت امروزی سایت   آزمایشگاه هواپیمای هسته‌ای جورجیا (GNAL) واقع در جنگل Dawson در داسنویل، به عنوان AFP No. 67 نیز شناخته می‌شود. این تاسیسات متعلق به کمپانی لاکهید در سال‌های 1958 تا 1971 عملیاتی بودند و یک مرکز مهم تحقیقاتی در راستای تلاش‌های نیروی هوایی آمریکا برای توسعه یک بمب‌افکن نیرو گرفته از انرژی هسته‌ای و نیز مطالعه محیط جنگل به منظور تعیین اثرات جنگ هسته‌ای بر حیات وحش به شمار می‌رفت. اغلب فعالیت‌ها در این سایت شامل کارهای مرتبط با مهندسی متالوژی از جمله تحت تشعشع قرار دادن مواد مختلف برای درک بهتر الزامات حفاظتی راکتور احتمالی بمب‌افکن هسته‌ای بود. یک راکتور 10 مگاواتی شناخته‌شده به عنوان راکتور تاثیرات تشعشع (RER) به گونه‌ای نصب شده بود که قابلیت جابجایی عمودی (بالا و پایین رفتن) از داخل یک تاسیسات مهار را فراهم می کرد. بدین‌ترتیب امکان پرتودهی به مواد، به صورت زیر زمینی برای مواد خاص و نیز به محیط پیرامونی (برای یک رنج محدود و تولید سطوح پایین تشعشع با قرار دادن راکتور بدون حفاظ در ارتفاع 24 متری! ) ایجاد می‌شد. این راکتور تنها نمونه‌ از نوع خود در ساحل شرقی ایالات متحده به شمار می‌رفت. تاسیسات جورجیا حتی یک دهه پس از تعلیق فعالیت‌های مرتیط با برنامه بمب‌افکن هسته‌ای در 1960، کماکان به تحقیقات عمومی هسته‌ای برای یوساف و نیز کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده (AEC) اشتغال داشت.   محدوده قرارگیری "حمام آب" راکتور در گذشته   با تعطیلی آزمایشگاه در 1971 محوطه آن به منظور ایجاد یک فرودگاه جدید برای شهر آتلانتا خریداری شد اما در نهایت توپوگرافی آن برای ساخت فرودگاه نامناسب دیده شد.   اسنادی که قادر به توضیح سرنوشت سایت باشند شدیدا طبقه‌بندی‌شده محسوب می‌شوند. ورودی بخش‌زیرزمینی سایت دفن شده است و تنها جسم باقی‌ روی زمین، فونداسیون بتنی است که راکتور و ساختمان‌ها در آنجا واقع بودند.     تنها تصاویر عمومی‌شده در دسترس از تاسیسات مذکور در آن دوران، در ویدئوی زیر که شامل توضیحاتی نیز هست:   دانلود (حجم: 21.11 مگابایت) http://trainbit.com/files/1112817884/Dawsonville_Georgia_Nuclear_Aircraft_Laboratory_1959_full_video_1001.mp4 https://www.youtube.com/watch?v=urGYMs0-UcM منابع: https://nuclearstreet.com/pro_nuclear_power_blogs/b/science-history-nuclear/archive/2014/01/02/historic-film-on-the-georgia-nuclear-aircraft-laboratory#.Vv1U6nqm0ZM http://wikimapia.org/27728728/Georgia-Nuclear-Aircraft-Laboratory-Reactor-site https://en.wikipedia.org/wiki/Georgia_Nuclear_Aircraft_Laboratory

مجهولات پرنده   قسمت 8   هواپیمای با پیشران تلفیقی          X-6   برای این پروژه هیچ پروازی به ثبت نرسیده است حامیان این برنامه : USAF, AEC       قبل از شروع به ساخت نمونه ی نظامی عملیاتی ، 2 فروند از هواپیمای ایکس-6 که محصول کمپانی کانویر بود برای بررسی عملی بودن بکار گیری پیشران اتمی هواپایه سفارش داده شده بود . موارد در نظر گرفته شده برای ازمایش شامل : سپر محافظ خدمه در برابر رادیو اکتیو ، پیشران ، بررسی زیست شناختی کلیه ی اثرات رادیو اکتیوی هواپیما ، و تاثیر تابش ها روی سایر سامانه های این پرنده بود . علاوه بر 2 فروند ایکس-6 یاد شده ، ساخت یک فروند بمب افکن پیشران اتمی NB-36H  نیز که محصول دیگری از کمپانی کانویر بود برای انجام تست های پروازی اولیه سفارش داده شده بود. درون NB-36H راکتور اتمی فعال بود اما هیچ نیرویی را برای هواپیما تامین نمی کرد . ابتدا این هواپیمای ایکس-6 بود که پیشرانش ان می بایست توسط یک پیش نمونه ی پیشران اتمی هواپایه که در مخزن بمب ان جای گرفته بود ، تامین می شد. در نهایت پروژه ی ایکس-6 قبل از انکه هیچ یک از 2 پرنده ی سفارش داده شده ساخته شوند کنسل شد. اگر چه کار ساخت بمب افکن NB-36H به پایان رسید اولین پروازش را در سپتامبر 1955 ثبت رساند . پس از به انجام رساندن تست ها برای مدت حدود 2 سال ، راکتور اتمی این پرنده برداشته شد و هواپیمای NB-36H در پایگاه هوایی Carswell  واقع در تگزاس اوراق شد .  

مجهولات پرنده   قسمت 7   Bell Aircraft Corporation X-5   اولین پرواز : 20 جوئن 1951                            اخرین پرواز : 25 اکتبر 1955 تعداد کل پرواز ها : 149                                 حامی پروژه : USAF, NACA سریع ترین سرعت : 0.98 ماخ                       بلندترین ارتفاع پروازی : 42 هزار پا         هواپیمای X-5    عمدتا بر اساس جنگنده آلمانی Messerschmitt P.1101  که در جنگ جهانی دوم  به چنگ امده بود و برای بررسی های فنی و بازرسی به امریکا برده شده بود ، طراحی شده بود. 2 فروند از این پرنده توسط کمپانی بل ساخته شد، که عمده تفاوتشان با اجداد المانی شان در این بود که قادر بودند زاویه ی عقب رفتگی بال را تنظیم کنند (قابلیت بال متغییر) . این زاویه بین 20 تا 60 درجه قابل تنظیم بود . اولین ایکس 5 ساخته شده در 13 اکتبر 1953 سقوط کرد که به کشته شدن خلبان ان ، سرگرد نیروی هوایی Raymond Popson انجامید . ایکس-5 باقی مانده علی رغم این حقیقت که کل بال می بایست  حرکت داده می شد تا  مرکز ثقل مناسبی از ان بدست می امد ، تست های پروازی را ادامه داد . ایکس-5 اولین هواپیمای دارای بال با هندسه ی متغییر موفق بود که توانست اطلاعات ارزشمندی را برای پروژه هایی همچون Grumman XF10F-1  و General Dynamics F-111 فراهم اورد. ایکس-5 باقی مانده در 1955 از خدمت خارج شد و هم اکنون در موزه ی نیروی هوایی واقع در دایتون اوهایو در معرض نمایش است .       Messerschmitt P.1101        Grumman XF10F-1     General Dynamics F-111 

فانتوم های ایرانی و پروژه ی Peace Enforcer   داستان فانتوم های ایران در مرداد ماه 1346 (جولای 1967) آغاز شد یعنی زمانی که نیروی هوایی شاهنشاهی 16 فروند اف4 دی نو سافرش داد و در سال بعد سفارش 16 فروند دیگر تسلیم مک دانل شد. تمامی این فانتوم ها بدون سیستم جلونگر فروسرخ تحویل داده شدند. سرانجام در 27 شهریور 1347 اولین فروند اف4 وارد ایران شد. اف4 دی ها مدتی در مهرآباد مستقر شدند و بعدا در قالب دو اسکادران به پایگاه هفتم گسترش یافتند. (و سرانجام در دهه 70 شمسی تمامی F-4D های باقیمانده به پایگاه چابهار منتقل شدند) ناوگان اف4 دی در مدت قبل از انقلاب دچار تلفات سنگینی شدند بطوریکه در بازه زمانی بین 1348 تا 1356 شمسی 9 فروند به دلایل فنی سقوط کردند و یک فروند هم در جریان جنگ ظفار سرنگون شد. در سال اوایل سال 1357 8 فروند اف4 دی به امریکا فرستاده شد تا طی پروژه ای به نام Peace Enforcer ارتقا یابند. این 8 فروند برای حمل بمب های لیزری و غلاف فوق پیشرفته ی (در زمان خودش) AVQ-9 ZotBox که امکان پرتاب دقیق بمب های لیزری را فراهم می کرد اصلاح شدند همچنین سیستم جلونگر فروسرخ (IRTS) نیز به آنها افزوده شد که وجه تمایز ظاهری آنها با دیگر فانتوم هاست. با شروع جنگ تحمیلی به زودی از این جنگنده های ارزشمند برای حمله دقیق به اهداف دشمن که اغلب پل ها بودند استفاده شد (پل ها علاوه بر اهمیت استراتژیک به دلیل نیمرخ باریک و شکل خاص یکی از دشوارترین اهداف برای حمله با بمب های سقوط آزاد هستند) با این حال به دلیل شکل خاص حمله که نیازمند روشن کردن هدف با لیزر و نگهداشتن پرتوی لیزر تا زمان اصابت بمب این اف4 ها به راحتی طعمه سام ها شدند و 5 فروند از اف4 های لیزر طی ماه های ابتدایی جنگ سرنگون شدند. درحال حاضر تنها دو تصویر نسبتا جدید از این فانتوم ها وجود دارد که تصویر بالا در سال 2010 گرفته شده و رجیستر هواپیما 3-6700 است و تصویر پایینی که تاریخ دقیق و رجیستر هواپیما مشخص نیست.       و اما در مورد غلاف زوت باکس : این غلاف در اواخر دهه 60 میلادی ساخته شد و آنقدر محرمانه بود که با گذشت این همه سال عکس های معدودی از ان منتشر شده است و نصب آن در فانتوم های ایران بحث های زیادی در کنگره امریکا به دنبال داشت. این غلاف برخلاف سایر غلاف های متداول در داخل کاکپیت عقب نصب شده و افسر کابین عقب بوسیله یک منظره یاب هدف را پیدا کرده و قفل لیزری را انجام می دهد این قفل باید تا زمان اصابت بمب به هدف باقی بماند.