بسمه تعالی در مرداد ماه سال 98 با حضور رئیس جمهور روحانی، در مراسمی رسمی از سامانه پدافند هوایی برد بلند ایران به نام "باور 373" رونمایی شد. این سامانه اولین سامانه برد بلند پدافند هوایی ساخت ایران است که حاصل 10 سال فرایند تحقیق و توسعه و اکتساب فناوری بود. اگرچه هدف اولیه از توسعه چنین سیستمی در پی عدم اجرای قرار داد خرید اس 300 از سوی طرف روسی بود، ولی حاصل کار نه نسخه ای الگو گیری شده از اس-300 روسی که طراحی کاملا جدید بود به نحوی که اگر چه در برخی اجزا تشابهاتی با برخی از اجزای دیگر سامانه های موجود در دنیا به صورت موردی دیده می شود، ولی کلیت سامانه طراحی کاملا منحصر به فرد دارد. طراحی و ساخت این سامانه ایران را وارد باشگاه کشور های انگشت شمار دارای فناوری های لازم برای طراحی و ساخت چنین سامانه هایی کرد. این سامانه بر خلاف اس-300 روسی برای شلیک موشک های خود از متد هات لانچ استفاده می کند، و به جای لانچر های استوانه ای از لانچر های مکعبی بهره می برد. طراحی لانچر ها اگرچه دارای تشابهاتی با سامانه پاتریوت آمریکایی ست، ولی در تضادی آشکار موشک های سامانه عمود پرتاب هستند، و نه مایل پرتاب همانند پاتریوت. حاصل این تضاد و شباهت ها در مجموع به سامانه ای منحصر به فرد ختم شده که در آن سعی شده از نقاط قوت تمامی طراحی های صورت گرفته در شرق و غرب دنیا استفاده شود. اگر چه این سامانه در حال حاضر مشخصات عملیاتی قابل توجهی دارد، از جمله برد درگیری با هدف بیش از 200 کیلومتر و دارا بودن رادار های آرایه فازی فعال از جمله رادار معراج-4 با بیش از 10 هزار المان، که با بسیاری از سامانه های مشابه در دنیا قابل مقایسه است، اما این موضوع آنجا از اهمیت بیشتری برخوردار می شود که آن را در واقع اولین قدم و اولین دستاورد عملیاتی ایران در حوزه پدافند برد بلند بدانیم. عرصه ساخت سامانه های پدافندی برد بلند میدانی بود که ایران پس از سال ها تلاش بالاخره توانست خود را بدان برساند، حال برداشتن گام های بعدی به مراتب ساده تر خواهد بود. همان طور که مسلط شدن ایران به فناوری ساخت موشک های بالستیک به ساخت موشک هایی چون سجیل، موشک های خانواده فاتح و موشک رعد رسید، تلاش های ایران در حوزه فضایی پس از گام های اولیه به توسعه حامل پیشرفته قاصد مجهز به موتور سوخت جامد سلمان با توان تغییر بردار رانش ختم شد، و در حوزه پهپادی به شاهد 129 و شاهد 191 ختم شد، کاملا می توان امیدوار بود که گام های بعدی ایران در ساخت سامانه های پدافندی برد بلند بسیار پیشروتر و توانمند تر باشد. آنچنان که حتی برخی فناوری هایی که با احتمال بالا در ساخت نسل بعدی این سامانه بکار خواهد رفت را همین الان نیز می توان دید! در اواخر بهمن ماه سال 98 نیروی هوافضای سپاه پاسداران از موشک بالستیک کوتاه برد سوخت جامد رعد 500 رونمایی کرد. این موشک با سرجنگی حدود نیم تنی قابلیت رسیدن به برد 500 کیلومتر را داراست و بر اساس تصاویر منتشر شده از تست آن دارای CEP بسیار کمی می باشد. اما آنچه که این موشک را متمایز می کرد برد آن یا سوخت جامد بودن نبود، که پیش از این در موشک فاتح-313 که یکی از موشک های خانواده فاتح است این برد محقق شده بود، و حتی در دیگر اعضای این خانواده از این برد عبور نیز شده بود. در حالی که موشک فاتح 313 از کلاهک جدا شونده با بدنه کامپوزیتی بهره می برد، این بار در موشک رعد 500 تمامی قسمت های بدنه و بخش پوسته پیشران سوخت جامد آن از مواد کامپوزیتی ساخته شده بود. بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی مقامات رسمی بدنه کامپوزیتی موشک قابلیت تحمل بیش از 3 هزار درجه سانتی گراد حرارت را داراست. از سوی دیگر بخش پیشران سوخت جامد این موشک و نوع سوخت آن نیز کاملا باز طراحی شده و در آن از نسل جدیدی از پیشران های سوخت جامد تحت نام زهیر استفاده شده است که توانایی کاملا بهتری نسبت به اسلاف خود دارد. حاصل این بهینه سازی ها آن شده که رعد 500 با ابعاد کلی کمتر، و وزن 1 دوم فاتح 313 توانسته به همان برد برسد. حاصل استفاده از این فناوری ها و برخی دیگر بهبود ها و بهینه سازی ها در ساخت موشک های نسل بعدی سامانه باور 373 که در حال حاضر از موشک های صیاد-4 با برد بیش از 200 کیلومتر استفاده می کند می تواند منجر به آن شود که موشک های صیاد-5 بتوانند به برد 400 کیلومتر و یا حتی بیشتر برسند. رسیدن به چنین بردی در یک سامانه پدافندی برد بلند علاوه بر دست آوردهای فنی، اثر استراتژیکی در بازدارندگی نظامی جمهوری اسلامی و تغییر شکل میادین نبرد های احتمالی آینده خواهد داشت. در اختیار داشتن سامانه ای با برد آتش 400 کیلومتر، که هر آتشبار آن دایره ای به قطر 800 کیلومتر را پوشش خواهد داد تبدیل به برگ برنده و دست بلند پدافند هوایی ایران به ویژه در هنگام پیاده کردن استراتژی A2/AD خواهد شد و ضعف هوایی فعلی ایران را تا حد قابل توجهی التیام خواهد داد. همچنین از آنجا که سامانه باور در نسخه فعلی نیز کاملا متحرک است، در زمان نبرد با حفظ تحرک و قابلیت مانور، و نیز در صورت لزوم مستقر شدن در مناطق عملیاتی جدید به کلی داینامیک صحنه نبرد را می تواند تغییر دهد؛ و ساختار قدرت هواپایه دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای ایران را دچار چالش اساسی کند. در ادامه تصاویری در منطقه تحت پوشش نسل بعدی سامانه باور در مناطق حضور احتمالی آن ارائه می شود: نسخه انگلیسی: https://msai.ir/2020/06/19/bavar-373-next-generation/

همانطور که ما در زمینه پدافند کار کردیم، اسرائیل هم کار کرد دید ما تهاجم هواپیماها بود و دید انها موشک مسلما این سیستم ها شبیه هر سیستمی ضعف هایی دارند ولی قوت شان درس های خوبی برای ما دارد نکاتی که طرح گنبد آهنین، آرو و فلاخن رو خاص میکند عبارت اند - تولید بر اساس نیاز و ضعف در جنگ - تست در میدان نبرد - مستند سازی و تدوین دانش فنی بگونه ای که شرکت های دفاعی اسرائیلی طراح شدند - زیرسیستم ها به کل از شرکت های آمریکایی و کمی دیگر جاها تهیه شد که مدیریت پروژه کامل بود - تبلیغات بسیار هدفمند و خوب در نتیجه این راهبرد اسرائیل از مصرف کننده سیستم های پدافندی آمریکا مثل هاوک و پاتریوت به سازنده این سیستم ها و فروشنده تبدیل شد

قطعا بسیاری از ما عملیات تاریخی بلک بالک در خلال جنگ فالکلند میان ارتش بریتانیا و ارژانتین و طی مسافت 6500 کیلومتری توسط بمب افکن های ولکان بریتانیایی و سوختگیرهای متعدد برای رسیدن به این جزایر و انجام عملیات بر فراز ان را به خاطر داریم جالب است بدانید این گونه از این عملیات به هیچ عنوان مختص ان زمان نبوده است و دستکم بارها توسط ارتش های مختلف تمرین شده است. در اینجا به انجام این دست از تمرینات توسط ارتش فرانسه میپردازیم. عکس اول پروازی به مسافت 10000 کیلومتر توسط رافال های ارتش فرانسه از جزیره Réunion واقع در اقیانوس هند را نشان میدهد این جزیره از سال 1946 تحت حاکمیت فرانسه میباشد در این تمرین رافال ها با 5 مرتبه سوختگیری از تانکرهای A330 MRTT Phenixو عبور از کشورهای عربی به فرانسه میرسند. خوب در دو عکس زیر سفر سوخت رسانها از فرانسه به جزیره Réunion برای سوخت رسانی به جنگنده برای سفرشان به فرانسه را میبینیم .پرواز تانکر A330 MRTT Phenix از مبدا فرانسه به جزیره Réunion در این پرواز 11 ساعته خلبانان به استرحت و خواب هم پرداخته اند. در این عکس هم یکی از رافال ها مجهز به موشک کروز ASMP-A در یکی از ان 5 سوختگیری ها در راه بازگشت مشاهده میشود.

سامانه های پرواز (1) فناوری پرواز کور نشانگر افق مصنوعی به سال 1929 ، توسط المر اسپری به دنیای هوانوردی معرفی شد . این نشانگر ، زاویه حرکت هواگرد در زمان گردش و همچنین زوایای بالا یا پایین آمدن دماغه هواپیما را در مقیاس درجه نشان می دهد. نخستین پرواز کور انجام شده در این سال (1929) یک هواگرد دوباله به هدایت خلبان آزمایشگر ، جیمز دولیتل ، مجهز به ارتفاع سنجی بود که چیزی در حدود 20بار از نمونه های موجود در آن زمان دقیق تر عمل می نمود . برای جایگزینی نشانگر گردش عمودی یا افقی ، وی "افق نمای مصنوعی " را ابداع نمود که وقتی هواگرد به طرفین گردش می نمود ، یا به بالا یا پایین میرفت ، وضعیت هواپیما را برای خلبان به نمایش در می آورد .

حمله به دومر موقعیت مکانی پل دومر در چند کیلومتری هانوی ( پایتخت ویتنام شمالی ) یکی از کلیدی ترین مسیرهای ارتباطی این کشور برای دریافت ملزومات و عبور کاروان های پشتیبانی از چین و هایفونگ ( تنها بندر فعال ویتنام شمالی ) محسوب می شد و به همین دلیل ، در جریان جنگ ، بارها هدف حملات سنگین هوایی ، بویژه در طول عملیات موسوم به Rolling Thunder ( تندر غلتان ) قرار گرفت . بااین وصف ، این پل ، به اولین هدف برای مهمات هدایت دقیق نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( 11 ماه مه 1972 ) تبدیل گردید . علیرغم برنامه ریزی های دقیق و همچنین استفاده از مهمات غیر هدایت شونده ، حملات هوایی 10 ماه مه چندان موفقیت آمیز ارزیابی نگردید ، در نتیجه ، نیروی هوایی تصمیم گرفت تا یک حمله مجدد را به فاصله 24 ساعت ، در دستور کار خود قراردهد . برنامه ریزان نظامی آمریکایی برای افزایش درصد موفقیت ، تصمیم گرفتند تا در این تهاجم هوایی ، از چهار فروند جنگنده- بمب افکن F-4D جمعی وینگ هشتم تاکتیکی مستقر در پایگاه نیروی هوایی سلطنتی تایلند که برای این حمله ، به شکل خاص ، به غلاف لیزری AN/AVQ-10 پیونایف مسلح شده بودند ، استفاده نماید . در این حمله ، سه فروند از چهارفروند جنگنده شرکت کننده ، به دو تیر مهمات هدایت دقیق 2000 پاوندی GBU-10 و چهارمی به دو تیر مهمات هدایت لیزری 3000 پاوندی GBU-11 ( ملقب به Fat Albert ) که پس از اصابت می توانست یک گودال به شعاع 41 فوت و عمق 13 فوت ایجاد کند ، مجهز می گردید ، ضمن اینکه این دسته چهارفروندی می بایست توسط یک دسته پروازی مشابه ، اسکورت می شد . با این حال ، بدلیل تراکم آتشبارهای دفاع هوایی مستقر در منطقه ، آرایش تهاجمی نیروی هوایی شامل بمب افکن ها ، اسکورت هوایی و جتهای حامل چف برهم خورد و در زمان حمله ، بمب افکن ها بالاجبار به تنهایی وارد عمل شدند . اما از بخت خوشایند نیروی هوایی ، شبکه دفاع هوایی ویتنام شمالی ، این دسته پروازی را ( بدلیل تعداد اندک هواگردها در مقایسه با حملات قبلی ) با دسته پروازی شناسایی اشتباه گرفت و به همین دلیل خدمه خوش شانس فانتوم های دی با یک آرایش فشرده وارد برد شلیک شده و بدون آنکه با واکنش شدید ویتنامی ها روبرو شوند ، با 8 تیر مهمات سنگین هدایت لیزری ، دو دهانه پل را هدف قرارداده و منهدم نمودند. شدت این حمله تا اندازه ای بود که پل فوق الذکر ، برای یکسال ، بلااستفاده ماند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

حامل های هواپیمابر پرنده هوابرد های هواپیمابر ممکن است شبیه کاره‌ای علمی‌تخیلی باشند، اما نیروی دریایی آمریکا در واقع یک جفت از کشتی های هوایی مادر را در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم تجربه کرده است . U.S.S. Akron و U.S.S. Macon هر دو کشتی هوایی بودند که از هلیم برای شناور شدن در آسمان استفاده می‌کردند. برخلاف اکثر کشتی های هوایی ، این سازه های عظیم الجثه ۸۰۰ فوتی دارای آشیانه های هواپیما توکاری بودند که به آن‌ها اجازه پرتاب، بازیابی و ذخیره تعداد پنج هواپیمای دوباله Curtiss Sparrowhawk را می داد . این هواپیماها از یک دهانه T شکل در پایین بدنه پرتاب می شدند و در وسط هوا با پایین آوردن یک بازوی دیگر که به شکل طناب بندبازی بود و با استفاده از چنگک های هوایی که به بال های آنها متصل می شد در میان آسمان هواپیماها را بازپس می گرفت . نیروی دریایی امید زیادی به استفاده از Akron و Macon برای شناسایی داشت، اما هر دو کشتی هوایی حامل هواپیما در نهایت سقوط کردند. Akron در آوریل 1933 در سواحل نیوجرسی سقوط کرد و Macon در فوریه 1935 در نزدیکی کالیفرنیا قربانی یک طوفان گشت و دچار آسیب شد . نیروی دریایی آمریکا در مواجهه با مرگ حدود 75 خدمه این حامل ها ، برنامه های پروازی آنها را رها کرد. فیلم حادثه برای Akron در سال 1932 و آسیب رسیدن به باله حامل پی نوشت - همانگونه که می توان از موفقیت های دیگران درس گرفت و بهره برد از شکست هایشان هم می توان استفاده کرد . نگاه کامل و جامع به دیگران و نه بخشی نگری می تواند ما را سریعتر به جلو پیش برده و به اهدافمان نزدیک کند . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : History - Military History Now - AIRSHIPS

تفاوت معنادار در تغییر استراتژی نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده ، در اوایل جنگ ویتنام براین تصور قرار داشت که درهم کوبیدن عقبه دشمن ، با تکرار استراتژی جنگ دوم جهانی ( اعزام بمب افکن های سنگین و اجرای بمباران انبوه ، ) می تواند گِرِه گُشای بن بست این جنگ باشد ، اما در عمل این مساله بطور کامل محقق نگردید ، چنانکه در اثنای این این جنگ ، توان هوایی ارتش آمریکا برای انهدام پل راهبردی "تان هوا" متمرکز گردید تا کریدور اصلی ارتش ویتنام را بطور کامل قطع کند ، اما استفاده از مهمات غیر هوشمند 3000 پاوندی M-118 هرگز مثمرثمر واقع نگردید . براساس آنچه که در تاریخ نبردهای هوایی این جنگ به ثبت رسیده ، نخستین بمباران این پل در جریان عملیات رولینگ تاندر در تاریخ 28 ژوییه 1965 با استفاده از 8 تیر مهمات ام-118 توسط اسکادران تاکتیکی دوازدهم نیروی هوایی صورت پذیرفت . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

اسپارو AIM-7 E.2 در ایران در اوایل دهه 40 شمسی ، با عملیاتی شده فانتوم ها در نیروی هوایی ایران و افزایش تهدیدها از سوی عراق و اتحاد شوروی ، ارتش ایران بر این تصمیم قرار گرفت تا توانمندی های خود را در حوزه رزم هوایی با خرید موشکهای میان برد AIM-7 اسپارو ، افزایش دهد . به همین علت ، پس از مطالعات و بررسی های صورت گرفته و بر اساس تجربه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، نیروی هوایی برای خرید اسپارو اعلام آمادگی نمود . با امضاء قرار داد میان ایران و شرکت سازنده ( ریتئون ) به سال 1968 ( 1345 شمسی ) نخست در حدود 300 تیر موشک برای جتهای فانتوم سری دی که به تازگی نیز تحویل داده شده بودند ، به قیمت هر تیر 57000 دلار خریداری شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 1971 ( 1350 شمسی ) ، چیزی درحدود 400 تیر موشک AIM-7.E.2 مجددا برای نیروی هوایی سفارش داده شد که قیمت هر تیر موشک با کمی افزایش به 68000 دلار رسیده بود . دو سال بعد ، ( 1973 / 1352 شمسی ) ایران سفارشی بزرگتر ، در حدود 500 تیر موشک AIM-7 E.3 و پس از یکسال ( 1974/ 1353 ) ، سفارشی برای 60 تیر موشک ( به قیمت هر تیر 75000 دلار ) را به ریتئون ارائه نمود . باورود تامکتها در میانه های دهه 50 شمسی ، اینبار یک سفارش بسیار بزرگ ، چیزی در حدود 800 تیر موشک AIM-7 E.4 در بازه زمانی سال 1354 تا 1356 به نیروی هوایی با قیمت هر تیر 86000 دلار تحویل شد . علیرغم این تعداد انبوه ، برنامه ریزان نظامی ارتش به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای تحویلی از کیفیت چندانی برخوردار نیستند ، درنتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده ، چیزی در حدود 250 تیر موشک اسپارو از مدلهای تحویلی اولیه به ایالات متحده ارسال شد تا به استاندارد AIM-7 E.3 ارتقاء یابند که هزینه این ارتقاء برای هر تیر 23000 دلار تعیین شده بود . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

طومار صلح برای سرزمین پارس پنجاه سال با اشباح نیروی هوایی از یک نظر ، دهه چهل و پنجاه شمسی را میتوان دوران طلایی نیروی هوایی ایران بشمار آورد . در این دو دهه ، نیروی هوایی از یک شاخه ابتدایی و عقب مانده به یک نیروی پیشرفته و مدرن تبدیل شد که تا نزدیک به انتهای دهه نود شمسی ( 1397 ) ، همچنان قابلیتهای خود را ، گرچه با فراز و نشیب فراوان ، حفظ نموده است . با این وصف ، سال جاری شمسی ، پنجاهمین سالگرد ورود جنگنده - بمب افکن F-4 به سازمان رزم نیروی هوایی است که مرور فرآیند ورود این جت رزمی جالب به نظر خواهد رسید . در دهه هفتاد میلادی ، روابط میان اعراب و اتحاد شوروی با تحویل محموله های بزرگی از تسلیحات ، بخصوص جنگنده های رزمی از سوی این کشور ، به اوج خود رسیده بود و این مساله ، ایالات متحده را برآن داشت تا با تمام قدرت و در چهارچوب دکترین ریملند ( اسپایکمن ) ، از ایران حمایت کند، بویژه اینکه ، پهلوی دوم در اظهار نظری ، بیان نمود که قدرت گیری اعراب را به هیچ عنوان تحمل نخواهد کرد . در نتیجه ، برنامه ای که از انتهای دهه شصت میلادی با تحویل 16 فروند جنگنده اف-4 دی آغاز شده بود ، با قدرت ادامه پیدا کرد و به همین ترتیب ، سیل ویرانگر سفارشهای نیروی هوایی به شرکت مک دانل سرازیر شد . این سفارشها که در قالب پروژه "طومار صلح" تعریف شده بود ، در سال 1971 با تحویل 4 فروند RF-4E ، سال 1972 با تحویل 36 فروند F-4E ، دوازده فروند RF-4E در سال 1973 ، سی و شش فروند F-4E به سال 1974 ادامه یافت . بدین ترتیب ،درنهایت ماجرا ، 32 فروند F-4D، یکصد و هفتاد و هفت فروند F-4E و 16 فروند RF-4E ( بعلاوه حداقل 6 فروند فتوفانتوم های دُم سفید ) به نیروی هوایی ایران تحویل شد ، چنانکه IIAF بعد از نیروی هوایی آلمان ، به دومین کاربرفانتوم تبدیل گردید . این درحالی بود که فانتوم های ایرانی به شکلی خاص ، به تجهیزات پیشرفته APX-80 ( سامانه درخت جنگی ) ، کابین بهبود یافته ( طرح MOD.556) ، رایانه های دیجیتال کنترل آتش برای مهمات هدایت شونده اسپارو و همچنین سامانه ناوبری دیجیتال ARN-101 مجهز شده بودند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم گربه سوار هفده روز از دی ماه سال 1360 گذشته بود که نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، سیلی بسیار جانانه ای از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمود . در این روز تاریخی ، سروان اسدا... عادلی به همراهی RIO ( کابین عقب) تامکت ، محمد مسبوق ، ۳ فروند میگ ۲۳ که در فرمیشن بسیار نزدیک به هم پرواز می‌کردند را با شلیک یک موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک سرنگون کردند که از این لحاظ دارای رکورد سرنگونی سه جنگنده با یک موشک فینیکس می‌باشند . بعد از 3 دهه از این واقعه ، در چند روز اخیر ، مراسم تجلیلی از تکخالهای جت افسانه ای تامکت در موزه پرواز سیاتل برگزار گردید که سرهنگ اسدا... عادلی ، هرمن کوک و لری موزینسکی ( شکارچی فیترهای لیبیایی در خلیج سیدرا ) در آن حضور داشتند .در این مراسم هر سه خلبان سخنرانی کردند و بخش مهمی از این مراسم به بررسی پیروزیهای هوایی شگفت انگیز سرهنگ اسد ا... عادلی با هواپیمای F-14 اختصاص یافت . پی نوشت : ظاهراً پس از گذشت سه دهه از اتمام جنگ ، هنوز سلسله مراتب نیروی هوایی ارتش ، در بازگویی نبردهای هوایی ، همچنان در تردید به سر می برد . امیدواریم این وضعیت سریعتر بهبود پیدا کند .

با سلام عقابهای پرو بال شکسته پیرو هدف قرار گرفتن ایگل های سعودی برفراز آسمان یمن ، جالب دیده شد که مروری بر تلفات رزمی ایگل های نیروی هوایی ارتش ایالات متحده از بدو شروع ورود بخدمت این پرنده رزمی به سازمان رزم ارتش این کشور گردد . جنگنده / بمب افکن اف-15 ایگل ، برای نخستین بار در 27 ژوییه 1972 به پرواز در آمد و از همان آغاز بعنوان رقیب سرسخت تامکتهای نیروی دریایی معرفی گردید.مشهور است که فشار "جی" وارد بر خلبان این جت رزمی ، آن چنان است که "جوراب" خلبان این جنگنده بعلت فشار بیش از حد وارده ، از ساق پای خلبان به پایین کشیده میشود . علاوه براین ، کرُی خوانی میان خدمه این جت در نیروی هوایی با خدمه زبده تامکت در نیروی دریایی ، باعث تولد جمله مشهوری شد که در تاریخ هوانوردی به یادگار ماند (ANY TIME BABY)!!! با این حال این جت محصول مک دانل داگلاس به مانند سلفش ، "فانتوم" ، جنگنده ای چِغِر و زمخت در آمد که بلحاظ زیبایی شناختی ، دست کمی از جنگنده ای که جانشینش شد ، نداشت . این پرنده نسبتاً بزرگ ، جنگهایی متعددی بخود دید که تنها دریکی از آنها ( عملیات طوفان صحرا ) تلفات رزمی در کارنامه آن به ثبت رسید . اولین سقوط : 17 ژانویه 1991 ( به روایتی دیگر 18 ژانویه ) ، یکفروند ایگل به رجیستر بدنه 1689-88 ، جمعی اسکادران تاکتیکی 336 ، به خلبانی سرگرد توماس کوریتز و افسر جنگ افزار ، سرهنگ دوم دانی هالند ، در حالی که مشغول اجرای ماموریت حمله به ستون های تانک ارتش عراق در نزدیکی بصره بودند ، هدف آتش توپخانه ضدهوایی حریف قرار گرفته و ساقط شدند . طبق اطلاعات موجود ، هردوخدمه کشته شدند . دومین سقوط : ایگل به رجیستر 1692-88 به ترتیب از راست به چپ : سرگرد توماس گریفیث و سرهنگ دیوید ابرلی به فاصله 24 ساعت پس ازاین حادثه ، ایگل دوم ، به رجیستر 1692-88 ، جمعی وینگ چهارم ، اسکادران تاکتیکی 335 ، به خلبانی سرهنگ دیوید ابرلی و افسر جنگ افزار سرگرد توماس گریفیث ، در جریان ماموریت شکار اسکاد ( نزدیک موقعیت "القیام " ) ، هدف موشک سام-2 عراقی واقع شد که براثر اصابت موشک ، خلبان بلافاصله کشته شد و کمک خلبان بدلیل اجکت در شرایط نامناسب ، بشدت مجروح گردید . اگر چه عملیات جستجو ونجات بلافاصله اجرا شد ، اما وی به اسارت درآمد . پی نوشت : از ایگل به رجیستر 1689-88 هیچ تصویری پیدا نشد !!!!!!

با سلام موشکهای هوا به هوای مادون قرمز جنگ افزاری برای تمام دوران باورود پیشرانه های جت به عرصه رزم هوایی از اواخر جنگ دوم جهانی ، تقریباً تمامی کارشناسان این حوزه بدنبال طراحی و تولید جنگ افزاری بودند تا تاخت و تاز جتهای رزمی در پهنه آسمان را تا حد قابل قبولی محدود نمایند . از یک نظر ظهور توپهای با نواخت تیر بالا ، یک راه حل موقت بشمار می آمد ، با این حال جنگ کره نشان داد که دوران استفاده از چنین تسلیحاتی در رزم هوایی ( البته به تنهایی ) بسرآمده و باید در جستجوی راه حل جدیدی بود . به شکل خلاصه ، این نیازمندی ، موجب ظهور مهمات جدیدی شد که اکنون موشکهای هوا به هوای مادون قرمز نامیده میشود. با این وصف ، بخش جستجوگر موشکهای مادون قرمز ، برای عملکرد بهینه ، نیازمند به استفاده از مواد شیمیایی خاصی داشت که قادر باشد تا نسبت به تشعشع حرارتی خروجی پیشرانه های جت ، واکنش مناسبی داشته باشد . تا حال حاضر ، در تولید بخش جستجوگر موشکهای مادون قرمز بطور معمول از دو ماده شیمیایی سولفید سرب و ایندیوم آنتی مونید استفاده می گردد که عملکرد آن در طول موجی در حدود 3 میکرومتر ( در صورت استفاده از سولفید سرب ) و 6 میکرومتر ( درصورت کاربرد ایندیوم آنتی مونید ) صورت می پذیرد . بدین ترتیب ، طبق یک قاعده کلی ، درجریان وقوع یک رزم هوایی نزدیک ، هر چه هدف ، سرعت بیشتری داشته باشد ، ردیابی و انهدام آن ، آسان تر خواهد بود . صرفا" برای میلیتاری / MR9

182 تنها عکس به جا مانده از هواپیمای بال تلسکوپیک (خارج شونده ) NIAI RK-I . این طراحی از 1930 در شوروی سابق و در مرکز تحقیقات مهندسی هوا فضای لنین گراد شروع شد . ایده ی اصلی ساخت یک هواپیمای بال متغیر بود و یکی از راه های نامعمول ولی ساده ، برای رسیدن به این هدف استفاده از بال تلسکوپیک بود . در مدل اولیه NIAI RK یک پوشش پرده مانند از آلومینوم از کناره ی بدنه خارج شده و روی نیمی از بال را میپوشاند . در مدل بعدی که NIAI RK-I بود و به عنوان یک جنگنده طراحی میشد ، طراح پروژه Grigorii Ivanovich Bakshayev به سراغ پیکر بندی تاندم وینگ رفت و در این طراحی ، پوشش بال بین دو بال قرار میگرفت . تنها بال عقب دارای فلپ و ایلرون ( باله) بود . دم معمولی و بدنه به صورت یکپارچه و از آلومینوم سبک درست شده بود . قسمت تلسکوپیک به کنار بدنه متصل میشد و حالت آیرو دینامیک داشت . همچنین اسکلت هواپیما از چوب به آلیاژ سبک فولادی تغییر کرد . شخص ژوزف استالین پروژه را بسیار پسندید و اصرار داشت که قویترین موتور موجود در آن برهه که همانا مدل M-106 بود بر روی این هواپیما نصب شود . این نظر حضرت استالین به مانند دیگر دخالت های سیاسیون در امور غیر سیاسی به منزله ی ناقوس مرگ پروژه بود و باعث شد که هواپیما هیچگاه به مرحله ی تاکسی هم نرسد . زیرا خود موتور مشار الیه یک فاجعه ی به تمام معنا بود و هیچ گاه از شکست خارج نشد . طول هواپیما 8.8 m ، گستره ی بالها 8.2 m ، وزن با محموله 3,100 kg و بیشینه ی سرعت 150 km/h بود . همچنین دو توپ 20 میلی متری و دو تیربار 7.62 هم در دماغه ی هواپیما جانمایی شده بود . مدل اولیه NIAI RK :

با سلام سیبرهای ایرانی در پاکستان در اوج روابط ایران و پاکستان ، نیروی هوایی ارتش پاکستان که در جنگ 1965 بخش قابل توجهی از سازمان رزم خود را از دست داده بود ، در قالب اسکادران هفدم ، نمایش هوایی قابل تحسینی را به مناسبت روز نیروی هوایی در برابر دیده گان پهلوی دوم برگزار نمود ( اکتبر 1966 / مهر 1345) نمود . این نمایش نه تنها ، تشکر کوچکی از ایران برای پشتیبانی های پیدا و نهان از این کشور در برابر هند بود ، بلکه بیشتر بدان خاطرصورت گرفت که دست و دلبازی قابل توجه پهلوی به نحوی جبران شود . نیروی هوایی پاکستان بدلیل ضربات قابل توجهی که در برابر هند متحمل شده بود ، برای بازسازی نیروی هوایی خود دست به دامان ایران شد و بدلیل حضور در پیمان سنتو ، از شانس خود بخوبی بهره برداری نمود . در این زمان نیروی هوایی ایران درصدد بود تا تمامی سیبرها و تاندرجتهای خود را بازنشست نموده تا شرایط برای جذب تعداد بیشتری از جتهای جدید F-5A فراهم گردد . به همین بهانه ، ایران به شکل صوری ، به سال 1966 تعداد 90 فروند جت کاناداایر F-86 MK.6 را بواسطه یک شرکت سویسی خریداری نمود و به بهانه کمبود تاسیسات فنی جهت بازبینی و ارتقاء این جتها ، همه آنها را به پاکستان ارسال نمود . با این خرید غیر قابل باور ، نیروی هوایی پاکستان موفق شد در اوج تحریم ها ، سه اسکادران هفدهم ، هیجدهم و نوزدهم خود را بازسازی نماید و این هواپیماها در جنگ بعدی با هند ( 1971) نقش غیر قابل تصوری را ایفا نمودند .

با سلام TIGER IN ACTION جنگ ، از یک نظر ، پدیده ای مذموم بشمار میرود ، اما زمانی که این پدیده زشت ، تبدیل به مفهوم ارزشمندی به نام دفاع می گردد ، صحنه های بدیع و خوشایندی را بوجود می آورد که سازنده صحنه های مُهیّجی از تاریخ یک ملت خواهد شد . کوتاه سخن ، اسکادران های تایگر نیروی هوایی ارتش ، بیشتر بعنوان یک راه حل موقت برای ورود جتهای جدیدتر اف-16 خریداری و به سازمان رزم این نیرو ، اضافه شدند ،اما پس از انقلاب اسلامی ، در کنار فانتوم ها ، تبدیل به ستون فقرات نیرو شده ودر دفاع مقدس نقش ارزنده ای را ایفا نمودند . در این میان ، گونه شناسایی تایگر با شناسه RF-5 هر چند در سایه فانتوم های شناسایی قرار گرفته بودند ، اما بدلیل اندازه بسیار کوچک ، برای اجرای عملیات های شناسایی تاکتیکی ، بویژه عکسبرداری پس از اجرای حمله فانتوم ها به یک هدف ، مناسب تر به نظر می رسیدند . تصویر فوق الذکر ، دقایقی پس از حمله IRIAF به تاریخ 23 سپتامبر 1980گرفته شده که جریان آن ، پس ازآنکه نیروی هوایی موفق شد خون یک فروند MIG-21MF و یک فروند AN-24TV مفلوک عراقی را در پایگاه هوایی کرکوک بر زمین بریزد ، یک فروند RF-5 به هدایت ستوان یکم خلبان ، مهدی بخشنده ، این صحنه را برای همیشه تاریخ به ثبت رساند .

به نام خدا   نخستین پرواز پرنده ی سیاه     22 دسامبر 1964، پالمدل، کالیفرنیا. اولین پرواز کروز پرنده ی افسانه ای لاکهید با شماره بدنه ی 61-7590 توسط خلبان ارشد آزمایش، باب گیلی لند و در پشت آن یک اف-104 استار فایر با شماره بنده ی 60790 به خلبانی فیم ایستام.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10338/SR-71-42.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10338/5.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10338/Bob-in-front-SR71.jpg][/url] باب گیلی لند  

با سلام    داکوتای شرکت کننده در عملیات D-DAY              تا جایی که در خاطرم هست ، این هواپیما بعد از خریداری ، تحت تعمیرات سنگین قرار گرفت ، دماغه آن تغییر کرد و به یک رادار هواشناسی مجهز شد وپس از آن به سازمان آب تحویل گردید . بعد از انقلاب ، رادار از این هواپیما جدا شد و این پرنده  کهنسال و ارزشمند به نمایشگاه دائمی هوایی تهران منقل شد .  این تصویر مربوط به چند سال پیش است و از وضعیت فعلی آن اطلاعی در دست نیست .    پی نوشت :   1- این هواپیما اگر در آمریکا بود ، توسط موزه اسمیت سونیان خریداری و بازسازی می شد و مردم برای دیدن آن از نزدیک حاضر بودند ، پول هم پرداخت کنند . برعکس ، متاسفانه ما در نابود کردن میراث تاریخی خودمان ( در اینجا پرنده های قدیمی ) استاد و با مهارت هستیم .

با سلام    مدال افتخار برای راسوی وحشی(1)         جنگ ویتنام ، فارغ از بیلان نهایی آن ، موجب یک تغییر نگرش جدی به ماموریتهای نیروی هوایی در ارتش  ایالات متحده شد . تا آن زمان و براساس ذهنیت ناشی از جنگ سرد ، نیروی هوایی استراتژیک که براساس طراحی و تولید بمب افکن های  حامل مهمات هسته ای ایجاد شده بود  ، در راس قدرت هوایی  قرار داشت ، اما جنگ ویتنام و روبرو شدن با یک دشمن جدید ،تمامی پیش فرضهای قبلی را از میان برد و مفاهیم جدیدی را پدید آورد که یکی از این مفاهیم ، ظهور ماموریتهای ضد تشعشع بشمار میرود.       جنگنده / بمب افکن F-105F  سروان  ( سرهنگ بعدی ) مرلین هانس دسلفسن   (کابین جلو)      با این وصف، در جریان جنگ  ویتنام ، دو خلبان از اسکادران های وایلد ویزل نیروی هوایی ، مفتخر به دریافت  نشان افتخار  شدند که یکی از این دو ، سروان خلبان   مرلین هانس دسلفسن  محسوب می شد .   این خدمه هوایی ارتش ایالات متحده  بعنوان پرنده شماره 2  یک گروه تهاجمی  در 10 مارس 1967 از مبداء پایگاه هوایی " تخلی" ( تایلند) ماموریت یافت تا یک گروه رزمی بمب افکن را برای اجرای یک ماموریت بمباران در شمال هانوی اسکورت نماید ، اما در جریان این ماموریت ، ابتدا رهبر دسته پروازی هدف قرار گرفت و ساقط گردید و پرنده وی نیز برای چندین مرتبه  هدف آتش توپخانه ضد هوایی ویتنام شمالی قرار گرفت و حداقل از 7 نقطه  دچار آسیب جدی شد ، اما وی با سرسختی هر چه تماتر ، نه تنها ماموریت را رها نکرد ، بلکه  طبق برنامه تعیین شده ، علاوه بر اجرای  ماموریت ضد تشعشع  ، با شلیک موشک شرایک ، یک پرتابگر موشک سام -2 ویتنام شمالی را هدف قرار داده و منهدم نمود . نکته جالب ماجرا اینجاست  که بر خلاف همه دستورالعمل های تاکتیکی ، برای محافظت از گروه پروازی ، 10 دقیقه در منطقه ای متراکم از آتش پدافند  باقی ماند تا ماموریت بخوبی اجرا گردد . 

        2FL  هواپیمایی تک نفره برای پرواز های تفریحی ست که از طراحی به شدت غیر معمولی برخودار است و در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی در سویس به طراحی و تولید رسید . این پرنده با عباراتی همچون "هواسر بدون نشیمن سخت بال " یا گلایدر پا برخاستی توصیف شده است . Canard 2FL  زاییده ذهن خلاق هانس فارنر مهندس ایرودینامیک سوئیسی ، بود . این پرنده دارای یک بدنه ی باریک که فقط به قدر بزرگ بود که بتواند صرفا خلبان را در حالت نشسته در خود جای دهد ، درب هایی در زیر بدنه که خلبان پاهای خود را از ان بتواند خارج کند تا نقش پیشران جهت برخاستن از زمین و نیز ارابه ی فرود را ایفا کند . پیش بال (کانارد) نسباتا بزرگی در نوک دماغه این پرنده قرار دارد ، و همان طور که از نام آن بر می آید از ویژگی های شاخص طراحی ان است . بخش اصلی تامین کننده ی برا ، بالی ست که در پیکره بندی خاص این پرنده در بالای دم V شکل آن قرار گرفته است . ایرفیول (سطح مقطع) بکار رفته در کانارد دارای طراحی " Wortmann FX-67-170 " می باشد .از توسعه بیشتر این کانسپ طرح Canard Aviation Canard SC پدید آمد که به تولید انبوه رسید .           مشخصات عمومی ·         Crew: 1 ·         Length: 4.5 m (14 ft 9 in) ·         Wingspan: 13.5 m (44 ft 3 in) ·         Wing area: 13 m2 (140 sq ft) ·         Airfoil: Wortmann FX-67-170 ·         Empty weight: 50 kg (110 lb) Performance ·         Never exceed speed: 100 km/h (62 mph; 54 kn) ·         Maximum glide ratio: 31 ·         Rate of sink: 0.6 m/s (120 ft/min)   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////   با تشکر از sedmammad

بسم الله الرحمن الرحیم          AVPRO یک شرکت انگلیسیست  که در زمینه طراحی مفهومی هواپیما فعالیت دارد در اواخر دهه 1990 چندین کتاب و دیسکت در مورد چشم اندازهای این شرکت برای توسعه هوانوردی در آینده نزدیک منتشر شد. یکی از پروژه های شناخته شده و واقعی تر  این شرکت پاد کپسول های معلق برای حمل نقل نیروها موسوم به EXINT-POD است که برای حمل و نقل نیروهای ویژه ، تخلیه خلبانان هواگردهای سقوط کرده و همچنین تخلیه زخمی ها از میدان نبرد طراحی گردیده است. این پاد تقریبا برای تمام هواپیماها و هلی کوپترهای مسلح و غیر مسلح ارائه گردیده و به نوبه خود طرحی امیدوار کننده است.     این پروژه به طور جدی در نشریات این شرکت پوشش داده  شده است.                       منیع:   https://defence.ru/article/7097/

با سلام: در این پست شما را با نام خلبان بازنشسته نیروی هوایی آمریکا چارلز یگر آشنا می کنم، امید است مورد توجه علاقه مندان قرار گیرد. تا قبل از جنگ جهانی دوم اکثر هواپیما ها از نوع موتور پیستونی و نیروی جلو برنده آن ها (TRUST) فقط ملخ بود. در زمان جنگ جهانی دوم هر روز برای ساخت هواپیمایی که بتواند با سرعت بیش تر حرکت کند، روز شماری می کردنند. اما با هواپیمای ملخ دار، رسیدن به سرعت صوت سبب کنده شدن ملخ و سرنگونی هواپیما می شد و در این زمان راه حلی که بتواند به سرعت بالا دست یافت تلاش می کردند. درآزمایش با هواپیما های زیادی در هنگام رسیدن به سرعت صوت ملخ از جا کنده، یا ذوب می شد و هواپیما سرنگون می شد. بعدا برای رسیدن به سرعت صوت، از موتور جت که فاقد ملخ بود استفاده شد. اما چه کسی این شجاعت را داشت با هواپیمایی که فراتر از صوت حرکت کند، پرواز کند. چون همه خلبانان یک مرگ صدرصد را در پیش روی خود مجسم می کردند. از بین خلبانان آمریکایی چالرژ یگر داوطلب این کار می شود، مردی که بیش از 70 هواپیمای نیروهای دشمن را سرنگون کرده و در صد ها عملیات موفق ضربه سنگینی به دشمن می زند. بخاطر پرواز های بی شمارش و مورد اصابت قرار گرفتن هواپیمایش توسط دیگر هواپیما ها و پدافند دشمن هفت بار از هواپیما به بیرون می پرد.( جت سون). وقتی که او برای اولین بار می خواست جت مافوق صوت را پرواز دهد همه می گفتند او دیوانه است و مرگش حتمی است.  اما او با رشادت تمام هواپیمای جت مافوق صوت را به سمت آسمان هدایت و با بیسم تماس زمینی داشت که سرعتم دارد به صوت نزدیک می شود. هواپیما، کم کم به سرعت صوت نزدیک شد و هواپیما تکان بسیار شدیدی خورد و از مرز صوت گذشت و دیوار صوتی را با موفقیت از این آزمایش مرگ آفرین نام خود را، در فهرست اولین خلبان سوپرسونیک دنیا به ثبت رساند. بعد ها به افتخار این موفقیت نیروی هوایی آمریکا وی را از درجه سرهنگی  به درجه سرتیپی مفتخر و وی را فرمانده تیپ و بلافاصله بازنشته کرد، چون فرمانده هان بالادست می گفتند کسی که این همه افتخارت را در کارنامه خود دارد لیاقت بیش تر از یک فرمانده تیپ را ندارد و بلافاصله باید بازنشسته گردد. !!!!

با سلام      بمباران استراتژیک      ژنرال نیروی  هوایی هنری . اچ . آرنولد ( 1950-1886) در حال پیاده شدن از پرنده ترابری تاکتیکی C-47 به سال 1944 در فرانسه     ژنرال هنری آرنولد در ارتش آمریکا عمدتاً بدلیل خلق و خوی گرم خود مشهور شده بود و به همین دلیل در میان افسران زیردستش به HAP  شهرت پیدا نمود . یکی از مهمترین وقایع دوران شغلی وی ، حضور موثر در دادگاه نظامی  سرهنگ ویلیام میچل ( بانی و پدر ایجاد نیروی هوایی و تفکیک آن از نیروی زمینی ) بعنوان حامی و شاهد بشمار می آمد . وی پس از بررسی نظرات سرهنگ میچل ، بصورت طرفدار پرشور بمباران استراتژیک در آمد ، هرچند تعصبی روی  این موضوع نداشت ، با این حال ، وی بعنوان پدر معنوی تاسیس مدرسه تاکتیکی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، نقش بسیار موثری در تقویت توان رزمی این کشور پس از جنگ دوم جهانی داشت .   نکته بسیار مهم در خصوص این افسر ارشد ، هماهنگی نظرات وی با ژنرال کارل اسپاتز (بعنوان افسر ارشد وی ) بود که موجب گردید نیروی هوایی ، هویت مستقلی در ارتش بدست آورد .ژنرال هنری آرنولد با کمک دو نفر از زیردستانش و در یک بازه زمانی 9 ساله و براساس نظریات سرهنگ ویلیام میچل ، پایه گذار فرماندهی بمباران استراتژیک در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  بودند .

فراتر از میدان دید        در پایان جنگ سرد ، نیروهای هوایی طرفهای متخاصم بلوک شرق و بلوک غرب ، به جنگنده / رهگیرهایی مجهز شدند که قادر بودند رادارهای نسبتاً کار آمد پالس/ داپلر را حمل و استفاده کنند . این رادارها ، بدلیل قابلیتهای تا آن زمان  اعجاب آور خود ، می توانستند اهداف متحرک هوایی را از فاصله 40 ناتیکال مایلی  ، حتی در صورت اجرای تاکتیکهای پرواز سینه مال (  پرواز در نزدیکی سطح زمین برای در امان ماندن از تشعشعات رادارهای دفاع هوایی ) ، کشف و روی آن قفل نمایند .   این قابلیت که عمدتاً با عنوان " قابلیت  نگاه به پایین / شلیک به پایین " از آن نام برده می شود ، یک جهش بسیار قابل توجه  نسبت به رادارهای کنترل آتش جنگنده های رزمی در دهه 60  و 70 میلادی بشمار می رفت و این ، بدان معنی بود که  این رادار ها با حذف کلاترهای ناشی از برخورد امواج به سطح زمین  می توانند هدف را سریعتر کشف نموده و  موشکهای هوا به هوای فامد ( فراتر از میدان دید ) را با دقت بیشتری بسمت اهداف هدایت نمایند .

 اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی با سلام: در این پست شما را با اصطلاحات و تعاریف سامانه سوخت گیری هوایی آشنا می کنم، امید است مورد توجه شما کاربران گرامی قرار گیرد.  دوره : CYCLE         از زمان  شروع تا خاتمه انجام سوخت گیری هوایی از هواپیمای تانکر به هواپیمای سوخت گیرنده را ،یک دوره کامل سوخت گیری می نامند.                                                                                            علامت های هشدار دهنده :         علامت های هشدار دهنده وجودشرایط خطر،احتیاط، و توجه را به گروه پروازی اعلام می کند.                                                                                                                           اعلام کننده :         وسیله اعلام کننده،در زمان خطر،احتیاط، فعال می شود. همچنین این وسیله  شرایط خطر و اعلام وضع عادی را بصورت مکانیکی، الکترونیکی،یا الکتریکی با صدایی شبیه سایر هشدار دهنده ها  اعلام  می کند.   علامت شنوایی :         علامت شنوایی،علامتی است که که قابل شنیدن به وسیله گوش انسان باشد                       علامت شنوایی / علامت اخطار:   یک علامت شنوایی مخصوصی است که،وجود شرایط خطر را سریعا اعلام می کند،و باید به سرعت          عکس العمل نشان داده شود.   علامت شنوایی / حالت احتیاط:         یک علامت شنوایی مخصوصی است که،وجود شرایط خطر احتمالی را نشان میدهد. اما ضروری نیست که سریعا عکس العمل نشان داده شود.    نوع صدا :         نوع صدا به صدایی گفته می شودکه،با نوسان،یا بدون نوسان شنیده می شود.   پیغام صدا :         یک جمله گفتاری،که به صورت مستقیم به گوش می رسد.

تصاویری از توکانو های سپاه