البته قیمت هر پل گذار صراط رو سال 88 سه میلیارد تومان اعلام کردن http://www.mehrnews.com/news/955601/تانک-پل-ساز-صراط-در-نیشابور-رونمایی-شد اما نکته جالب ظاهرا این مرکز مهندسی پشتیبانی جهاد سازندگی در اذربایجان شرقی که از سال 1391 زیر مجموعه پژوهشکده رانشگر های فضاییه وزارت ارتباطات است http://www.mehrnews.com/news/955601/تانک-پل-ساز-صراط-در-نیشابور-رونمایی-شد در اینجا ضمن اشاره به ساخت پل گذار های 20و24 متری.... یک طرح از پل گذار 32 متری موجوده شاسی تانک t-69 چینی برای پل 20 متری در نظر گرفته شده http://isrc.ac.ir/پژوهشکده-ها/پزوهشکده-پنجم

رد خون ، ماجرای نیمروز کمال : عباس زریباف کجاست ؟ افشین : توی کارخونه قند .... کمال : این مارمولکه .. مطمئنی زخمی شده ..... افشین : آره ... زمین گیره ، خیالت راحت ....... کمال : بریم گیرش بیاریم ، این خائن بی پدر را .........

اف-20 تایگرشارک

سلام و عرض ادب خدمت دوستان و همراهان میلیتاری  پیشنهادات و تنظیمات رسانه ایی یه چند تا نکته رو در مورد رزمایش های موشکی میخوام بگم ، امیدوارم که به دست ، دست اندر کاران این حوزه برسه . لطفا به 3 تصویر پایین دقت کنید ، برای دیدن جزئیات هدف ها روشون زوم کنید ، چی میبینید .  آفرین ، خدا پر و مادرتون رو براتون نگه داره ، درست گرفتید قضیه رو ، این ها کانتینر های خالی ۴۰ فوتی ( ۱۲ متری ) هستن و مشخصا نمونه ی از رده خارج و ضایعاتی حساب میشن . اما مشکل قضیه کجاست ببینید ، خیلی ساده میگم مشکل رو ، مشکل از ظاهر درب و داغون و زنگ زده ی این کانتینر ها هست . یعنی مخاطب داخلی و یا خارجی اگر تصاویر رزمایش رو ببینه بی برو برگرد ، یاد انبارهای ضایعاتی و آشغالی های کر و کثیف میفته .  فراموش نکنیم که ما باید تو دوتا میدون بجنگیم : ۱_ میدون نبرد رسانه ایی ۲_ میدون نبرد واقعی تب فضای مجازی با توجه به اینکه تب فضای مجازی بالاهست و کلی کارشناس و کارنشناس نظامی ، در رسانه های مختلف داخلی و خارجی داریم ، مطمعنا برای کوبیدن توان موشکی به هر چیزی که دستشون برسه آویزون میشن ( بی بی سی و امثالهم که از تجهیزات باقر هم روی گردان نیستن ) ، باید و باید و باید پوشش رسانه ایی این رزمایش ها رو تا حد ممکن حرفه ایی و بدون اشکال انجام بدیم که هم خودمون با " حرفه ایی گری " آتو دست طرف مقابل نداده باشیم و هم راه رو برای سو استفاده ی طرف مقابل ببندیم . در کل وقتی یه رزمایش با اینقدر هزینه برگزار میشه ، اگر نتونیم اون رو حرفه ایی و تاثیرگذار رسانه ایی کنیم ، کلی از اموال ملی _ بیت المال رو حروم کردیم و بدهکار صاحب های اصلی جامعه ، یعنی مردم میشم و هم تو دنیا و هم تو آخرت شرمنده ... این نظر شخصی هست و بنده هست مطمئن هستم که نتیجه ی تلاش و زحمت درست و اصولی ما تو بحث کار رسانه ایی رو حق تعالی با برکت ( به دست آوردن قلوب هموطنان و به ترس یا محاسبه انداختن بیشتر دشمنان و همسایگان ) مضاعف همراه میکنه . خب راهکار چی هست راهکار بسیار ساده ، ایجاد تیم رنگ کاری برای رزمایش ها هست . این تیم - تیم ها متشکل از 1 راننده و 2 رنگ کار هستن . راننده در حین کار ، کمک رنگ کار تیم هست و 2 نفر رنگ کار هم برای سرعت بخشیدن به کار هست . لوازم مورد نیاز چی هست ۱_ کمپرسور هوای فشرده ی موتور بنزینی با مخزن حول و حوش ۱۰۰۰ لیتری یک عدد و یا در صورت نبود این مجموعه به شکل کامل و یکجا ، خرید مخزن 1000 لیتری . 2_ خرید و یا تعویض موتور برقی موجود با یک عدد موتور بنزینی تک سیلندر ( شبیه انجین موتور برق هستن که دینام نداره ) بنزینی که تو بازار موجوده و در دسترس . تقریبا میشه یه چیزی تو این مایه ها ، البته با مخزن بزرگتر . فقط یادتون نره که کمپرسور مجموعه 3 سیلندر باشه که تو رنگ کاری پر سرعت و یا دو نفره وقفه ایی بوجود نیاد . ۲_ کلاف شلنگ هوای بلند و با کیفیت ، حول و حوش ۳۰ الی 50 متر به تعداد 2 عدد . ۳_ پیستوله ی رنگ ( ترجیحا با خروجی بالا) حد اقل 2 عدد . و یا تجهیزات رنگ کاری حجم بالا که تو بازار به نام ارلس ( airless ) معروف هستن 2 عدد . تفاوت ایرلس با پیستوله ی معمولی اینه که پیستوله ی معمولی برای پاشیدن رنگ از هوای فشرده به شکل مستقیم استفاده میکنه ، اما تو مجموعه ی ایرلس هوای فشرده به شکل غیر مستقیم به کار میاد ، یعنی پیستون تزریق کننده ی رنگ به سمت تفنگ رنگپاش _ گان ، با هوای فشرده کار میکنه و این مجموعه ، رنگ آماده شده رو بدون حضور هوا و با حجم بالا اسپری میکنه ، در کل هوای فشرده موقع پاشش و به طور مستقیم به کار نمیاد . ۴_ نردبان آلومینیومی کشویی برای رفتن روی سقف کانتینر ( یا اهداف دیگه ) عدد . ۵_ یک دستگاه کامیونت باربند کانتینری _ فلزی 6 تن ایسوزو ، هیوندای ، اصلا همون کامیونت 911 بنز موجود تو نیرو و یا جهنم و ضرر خاور 608 . توضیحات مربوطه راهکار ساده اینه که ما یک عدد کامیونت مسقف نیاز داریم که بتونیم داخل باربند اون ( رو به حد نیاز قفسه بندی کنیم ) یه کمپرسور هوای مخزن بزرگ ببندیم و همینطور بشه یه چندتایی سطل رنگ + چند تا سطل حلال رو هم همراه خودمون ببریم + نردبان آلومینیومی کشویی و شلنگ هوای بلند پیستوله های رنگ و ابزار مختلف و مورد نیاز رو همراه ببریم . بعد از اینکه اهداف (مجموعه کانتینر ها ) تو منطقه ی هدف و به اشکال مورد نیاز چیده شدن ، با توجه به رزمایش و استفاده از رنگ مناسب ، هر هدف رو رنگ میکنیم . رنگ کاری واقعیتش نیاز نیست که کانتینر های هدف نو باشه و یا بیایم و همه جاشو رنگ کنیم ، همینکه اون قسمت های خارجی کانتینر ( سقف و دیواره ها ) که تو دید عکاس ها ، دوربین های زمینی و یا دوربین های هوایی هست رو یه دست رنگ غلیظ بزنیم کفایت میکنه . اهداف میتونن همشون به یک رنگ باشن و یا بابت تفکیک راحت اهداف مختلف ، از رنگهای مختلف استفاده کنیم .لازمه بگم که این رنگ کاری پر سرعت هست و نیازی به زیرسازی ( سنباده زدن ، بتونه کاری و یا شستشو ) نداره و راحت و بدون مشکل اجرا میشه . نکته ی مهم برای زیباتر شدن اصابت ها و انفجارها نیاز به تضاد رنگ روشن انفجار ( آتش و شعله ) با پس زمینه ی انفجار لازم داریم که میشه همون هدف ما . اگر اهداف رو به رنگ های تیره و براق تغییر رنگ بدیم عالی میشه . این رنگ ها عبارت هستن از مشکی براق ، سبز تیره براق ، قهوه ایی تیره براق ، خاکستری براق و یا رنگ های ترکیبی مورد نیاز . برای براق شدن اهداف جلوی دوربین میشه از رنگهای براق موجود تو بازار استفاده کنیم و یا میتونیم بعد از رنگ کاری از پاشش محدود کیلر روی رنگ استفاده کنیم ، البته کیلر پاشی میتونه یه مقدار زیاده روی محسوب بشه . نتیجه چی هست نتیجه ی اول نظم و آراستگی رزمایش و اهداف جلوی دوربین و پشت بندش جلوی چشمای همه در رسانه های مختلف هست ، همینطور ظاهر مناسب ( تر و تمیز و یک دست ) اهداف اجازه میده که اگر لازم شد برای ویدیوی تبلیغاتی بتونیم کنار اهداف با فرماندهان مصاحبه بگیریم . از همه مهمتر اینکه بتونیم در مکان مناسب و زاویه ی مناسب ، دوربین پرسرعت قرار بدیم تا از لحظه ی فرود موشک ها به روی هدف تصاویر عالی و با کیفیت ثبت کنیم . این ویدیو ها و تصاویر با کیفیت در نکته ی اول به کار دانشمندان عزیز موشکی کشورمون میاد ، تا بتونن دست پرورده ی خودشون رو تو میدون عمل مورد برسی بیشتر قرار بدن و بعدش اگر نکته ی حفاظتی نداشت داخل رسانه ها ( ویدیو کلیپ ها و یا اخبار سراسری ) بابت تاثیر بیشتر و همینطور رو کم کنی از دشمنان " خصوصا کشورهای همسایه " پخش کنیم . یه مطلبی جا افتاد که اینجا تقدیم میکنم ، از بین بردن یه هدف با شکل مشخص ( ماکت ساختمان ها و یا تجهیزات ) ، ظاهر رنگ شده ، نو و تروتمیز ، مشخصا نگاه های بیشتری رو به سمت خودش میکشه تا اینکه با موشک یه هدفی با ظاهر داغون ، کهنه و زنگ زده ( ضایعاتی _ آشغالی ) رو از بین ببریم . البته مشخصه که به لحاظ نظامی هدف ، هدف هست ( و خود برخورد و یا دقتش مهمه ) ، اما فراموش نکنیم که همه ی مخاطبین رسانه توی جامعه " نظامی نیستن" . عدد نویسی و یا توضیحات مناسب راستی تا فراموش نکردم بگم که میشه روی کانتینر ها و در قسمت های لازم اون ( یعنی چهار طرف هدف یا مجموعه ی هدف و همینطور روی سقف کانتینر یا مجموعه کانتینرها ) ، با ابعاد درشت و مناسب یه شماره بزنیم ( ۱ ، 2 ، 3 ، 4 ، 5) تا هم بتونیم برای تجزیه و تحلیل رزمایش توسط برنامه ریزان و فرماندهان ازش استفاده کنیم ، هم اینکه " منظم بودن رزمایش " به چشم بیاد و همینطور تفکیک کردن اهداف و اصابت ها برای مخاطبین ساده و کارشناسان جالب توجه میشه که میتونن این اصابت ها با ذکر اهداف و ... رو خوب توضیح بدن و خوراک رسانه ایی کامل تری فراهم بشه . فقط فراموش نشه که این عدد ها باید ابعاد بزرگی داشته باشن و ( رنگشون متضاد با پس زمینه ی تیره که همون هدف هست ) روشن باشه ( سفید باشه ) و در صورت امکان زیر عدد خط تیره داشته باشه . با اینکه شخصا خیلی دوست دارم این اعداد به فارسی روی اهداف حک بشن ، اما با توجه به نیازی که بابت تاثیرگذاری بین المللی رزمایش ها داریم ، این اعداد میتونن انگلیسی هم باشن . ویدیوهای کوتاه و یا تصاویر متحرک البته اگر اصابت مربوط به یک هدف میشه ، میتونیم روی هدف نکاتی مثل نوع موشک حمله کننده ، ابعاد هدف و همینطور فاصله ی شلیک تا برخورد ، سرعت تقریبی برخورد موشک به هدف و ... رو به صورت تقریبی و مورد نیاز حک کنیم ( روی یه بنر با ابعاد بزرگ _ مناسب چاپ کنیم و خیلی شیک و بدون چروک یا چسب دوطرفه بچسبونیم به روی کانتینر ) ، این روش برای ویدیوهای با کیفیت کوتاه و بدون گوینده و حتی تصاویر متحرک (gif ) بسیار جالب و تاثیر گذار هست . هزینه برای هدف شاید تو وهله ی اول این رنگ کاری و در کل هزینه کرد بابت هدف یه مقداری اضافه به نظر برسه ، اما فراموش نکنیم ، همونقدری که موشک اصابت کننده مهمه ، هدف منهدم شونده هم مهم هست و بابت نشون دادن هر منظوری ( منظور و هدف رزمایش که توسط تصاویر و ویدیوهای اون رزمایش به مخاطب خاص و عام منتقل میشه ) بایستی این دو یعنی موشک و هدف تو بهترین حالت خودشون دیده شده و نشون داده بشن . ببینید ما اونقدر که هزینه ی رزمایش میکنیم ، حتما و حتما بایستی برای هدف هم هزینه کنیم تا این پازل رسانه ایی کامل بشه . پرتابگرهای اختصاصی ، مشتی ، تر و تمیز . یکی از نکاتی که تو رزمایش قبلی خیلی خوب و زیبا به چشم اومد ، استفاده از پرتابگرهای اختصاصی ، جدید و نو بود . یادمون نره که دست کم بایستی جلوی دوربین و داخل تصاویر از پرتابگرهای اختصاصی نیرو استفاده بشه که برد رسانه ایی قابل توجهی داره . از اونور ماجرا استفاده از پرتابگرهای قدیمی و با ظاهر عهد دقیانوسی ، ذهن مخاطب رو به فرسودگی و داغون بودن تجهیزات سوق میده . این نکته فراموش نشه که تجهیزات اختصاصی مثل همین پرتابگر 8در 8 و یا 6 در 6 موجود توی رزمایش ها در ذهن مخاطب ، نشون دهنده ی کارایی ، کیفیت و تاثیرگذاری اون نیرو تو میدون عمل هست . این مطلب رو یادمون نره که پرتابگرهای موجود تو رزمایش رو قبل از استقرار شستشو داده باشیم تا نو بودن و تازگی رو نشون بدن و همینطور هم از رنگ آمیزی درست و مناسب استتار محیط استفاده کنیم . آسمون صاف و آفتابی بابت بالا بردن حداکثری کیفیت عکاسی و فیلم برداری لازم هست که قبل از تعیین زمان برای رزمایش ، از سازمان هواشناسی استعلام بگیریم که چه روزی آسمون صاف و آفتابی هست و بر اساس تفسیر هواشناسی روز و ساعت رزمایش رو انتخاب کنیم . تجهیزات مورد نیاز تیم رسانه ایی ویدیو های رزمایش رو که آدم نگاه میکنه ، حس میکنه که سخت افزار مورد استفاده زیاد جالب و توانا نیست . تو این زمینه نبایستی کوتاهی کنیم و تا حد ممکن سخت افزار ( دوربین فیلم برداری ، دوربین عکاسی و بالاخص دوربین های پرسرعت فیلم برداری ، فیلترهای موردنیاز تصویر برداری ، سیستم های مناسب مونتاژ و ادیت ، نرم افزارهای مناسب و ... ) با دست باز عمل کنیم . البته قبل از سفارش خرید ، حتما با تیم رسانه ایی مشورت بشه که بهترین انتخاب و اصولی ترین انتخاب انجام بشه که این سرمایه گذاری به نتیجه ی صحیح ختم بشه . ویدیوهای تاثیرگذار به شکل صحنه آهسته ( اسلو موشن ) . برای کارهای رسانه ایی تاثیر گذار کوتاه ، هیچ چیز جذابتر از ویدیوی صحنه ی آهسته از برخورد موشک ها و ... به اهداف نیست ( فرو رفتن موشک به داخل هدف ، لحظات شکل گرفتن موج انفجار ، پخش و پلا شدن قطعات هدف به اطراف ، نور انفجار و .. ) ، خصوصا اینکه این جور برخوردها تو فضای واقعی رزمایش ها و جنگ ها دیده نمیشه ، بنابراین هم مخاطب و هم تاثیر خودش رو داشته ، داره و خواهد داشت ( تصویر پایین از جنگاوران ) تیم رسانه ایی خیلی ساده بگم مطلب رو ، کار با کیفیت ، تیم با کیفیت رسانه ایی نیاز داره . اگر به هر دلیلی نمیتونیم از بیرون مجموعه های نظامی تیم توانایی رو برای رزمایش دعوت به کار کنیم ، خب آسمون که به زمین نمیرسه !!! همون افراد تیم رسانه ایی موجود رو که مورد اطمینان و دم دست هستن رو بفرستیم به آموزشگاه های معتبر داخلی تا به حد کفایت دوره های مناسبش رو بگذرونن و در اصطلاح عامی ، این کاره بشن . ارتباط پیوسته هر جوری نگاه کنیم ، نیاز هست که یک ارتباط پیوسته بین تیم موشکی و تیم رسانه ایی وجود داشته باشه . ببینید ما اینهمه اتاق جلسه و سالن جلسات و ... داخل مجموعه های نظامی داریم ، خب بیایم و ازشون در راه درستش استفاده کنیم . اینطور بگم که قبل از انجام رزمایش تیم رسانه ایی و نمایندگان تیم موشکی و عزیزان رده بالاتر تو یه سالن جلسه جمع میشن . عزیزان رده بالاتر هدف از رزمایش رو بیان میکنن و توضیح میدن که چه چیزی رو میخوان و باید به تصویر بکشیم . تیم رسانه ایی هم میاد و سوالات خودش رو میپرسه و نکته برداری میکنه که هیچ مجهولی براش وجود نداشته باشه . بعد از گفتگوی تیم رسانه ایی با عزیزان رده بالایی ، نوبت به گفتگوی تیم موشکی با تیم رسانه ایی میشه . به زبون ساده تیم رسانه ایی میپرسه که موشک های مورد استفاده چی هستن ، از چه جهتی ( شمال ، جنوب و ... ) قرار هست شلیک بشن . از چه جهتی و با چه زاویه ایی به اهداف میرسن ، ساعت شروع رزمایش چند هست ، شلیک ها با چه فاصله ایی انجام میشه ، موشک ها با چه اختلاف زمانی ایی به هدف و تیم رسانه ایی حاظر در اون نقطه میرسن . جایگاه تعریف شده برای تیم موشکی و تیم رسانه ایی و یا جایگاه عزیزان رده بالایی کجاست . همه ی این مطالب رو روی نقشه توضیح میدن و تفسیر میکنن ، سوالات پرسیده میشه ، ابهامات رفع میشن و این جلسه ادامه داره تا همه ی عوامل موجود توی اتاق تفهیم صد درصدی بشن . نکته ها  با توجه به اینکه جنگهای واقعی زیاد به وجود نمیان ، اصل جنگ تو زمونه ی ما داخل " فضای رسانه ایی " شکل میگیره . پس میشه گفت که با کار اصولی و باکیفیت رسانه ایی ، اول باید این میدون رو فتح کنیم . فراموش نشه که میدان جنگ رسانه ایی ، مهماتش از رسانه های ما سرچشمه میگیره و هر تصویر و یا ویدیویی رو که منتشر میکنیم رو دشمنان و رقبا " فریم به فریم " روش کار میکنن تا بتونن ازش یه چماق خرکی بسازن و ازش برای کوبیدن خودمون تو این میدون استفاده کنن . نا گفته نمونه که این میدون مین مانند ، رو اگر داخلش اشتباهی کنیم ( عمدی یا سهویش مهم نیست ) با توجه به اینکه اکثر رسانه های دنیا دست اون غیر عزیزان هست ، بی برو برگرد دخلمون رو میارن و آبرومون رو میبرن . در ضمن ، این آبرو ریزی قطعا دو سر باخت هست ، یعنی هم مخاطب خارجی رو با خودشون همراه میکنن و بین المللی آسیب میبینیم و هم مخاطب داخل کشور رو از سیستم نظامی نا امید میکنن . این یه میدون جنگ واقعی هست و شوخی بردار نیست ... .   اما با کار صحیح رسانه ایی ، علاوه بر اینکه جایی رو برای چنگ اندازی رقیب یا دشمن باقی نمیزاریم ، میتونیم مخاطب داخلی و همینطور مخاطب خارجی رو با خودمون همراه کنیم و به اون جا و یا منظوری که میخوایم راهنمایی کنیم . میشه گفت که به لحاظ رسانه ایی همه ی عالم منتظر و تشنه ی دیدن و جمع آوری تصاویر و یا ویدیوهای باکیفیت هستن تا به هر نحوی ازشون استفاده کنن و این ما هستیم که باید برای گرفتن بازخورد مناسب و ... بهشون خوراک مناسب بدیم . در آخر هم عرض کنم که تو زمینه ی رزمایش موشکی ، ریش و قیچی دست شما عزیزان نیروی هوافضای سپاه هست تا تو میدون عمل رسانه ایی تصاویر و ویدیو های زیبا ، با کیفیت ، آبرو دهنده و امیدوارکننده ، ثبت و ظبط کنید که کار درست رو انجام داده باشیم به امید حق تعالی ... پ ن 1_ برای دیدن نمونه کارهای به نسبت باکیفیت رسانه ایی ، میشه به بخش دفاعی و تسلیحات یوتیوب مراجعه کرد و یا ویدیو کلیپ های تبلیغاتی تسلیحات غربی و همچنین ویدیو کلیپ های محصولات نظامی ترکیه رو از نظر گذروند که مشخصا میتونه کمکی باشه برای پیدا کردن نگاه نو و جدید . 2_ رزمایش های مختلف ( و ضعف های رسانه ایی موجود در اونها که اذیت کننده هست ) رو تا یه حدودی دنبال میکنم و رزمایش موشکی اخیر و خصوصا تصاویرش حقیر رو درگیر کرد که بی رودرواسی نتونستم ازش رد بشم تا که این مطلب رو کامل تقدیم کنم . میدونم که این موضوع مورد مطالبه ی اکثر اعضای میلیتاری و علاقمندان هست . اگر این مطلب جای کار داشت ( بیشتر بابت پیشنهادات و توضیحات و لینک های ارزشمند دوستان فاضل انجمن عرض میکنم ) و اگر ارزش تایپک شدنش بود ، بعدا مدیران محترم تایپکش کنن ، اما اگر تکراری بود و مشابه داشت نیازی به تایپک شدنش نیست . 3_ اگه این مطلب به کار هر کدوم از خوانندگان یا عزیزان اومد ، استفاده ازش حلال و آزاده ... پایان

با سلام    البته  این مساله سالهاست که دارد انجام می شود ، بعنوان مثال ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ،  در تابستان سال 1972 و در جریان عملیات  رزمی با شناسه  " جیب پول " ، محیط اطراف بندر هایفونگ را که در آن زمان تنها راه دریایی ویتنام شمالی بشمار می رفت و عموماً با شناسه " گذرگاه هنریتا" شناخته می شد در طول 8 ماه  ، با استفاده از 108 عدد مین مارک -52 و 11000 عدد مین مارک -36  مین گذاری کرد و چنان فشاری به این کشور وارد آورد که دولت این کشور مجبور شد تا  عملیات آفندی خودش را متوقف کند .           استراتوفورترس کهنه کار در حال مین ریزی هوایی ( احتمالاً مین های مارک 36 )       مین مارک -36     مین مارک -52   و یا حتی  قدیمی تر از جنگ ویتنام ، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در جریان جنگ دوم  بیشتر از 20000 مین را در اتلانتیک فروریخت که منجر به غرق بیشتر از 638 فروند شناور گردید . 

با سلام     در بخش نخست مقاله ترجمه شده  عرض شد :    منبع : با اندکی  تلخیص و ویرایش  ،Air Forces Monthly - April 2016  صفحات 74-72       از توجهی که مبذول داشتید سپاسگذارم   البته نویسنده مقاله این نکته را ذکر کرد که پایگاه دوم تعطیل نمی شود ،  صرفاً یک جابه جایی نیرو هست و ارتش آن را تخلیه و هوا- دریای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جای آنها را خواهد گرفت و هوا- دریا ارتش به پایگاه سوم در کُنارک (بزرگترین پایگاه هوا-دریای آسیای جنوب غربی ) نقل مکان خواهد نمود .   البته با توجه به دستور صریح ستاد مشترک برای ساخت پایگاه جدید ، به نظرم ، توسعه استعداد رزمی هوا-دریا با خرید بالگردهای جدید ، جدّی هست و اگر این خبررا در کنار خبر تشکیل هوانیروز سپاه بگذاریم ، نشان می دهد که جنگ سوریه تاثیر خودش را حداقل روی کاغذ گذاشته و امیدواریم بسرعت به مرحله عمل درآید .   در مورد پرنده های بال ثابت چیزی گفته نشده بود ولی در سالهای نه چندان دور ، قرار بود نمونه گشت دریایی ایران-140 تحویل شده تا ناوگان فرسوده اوریون ها و فوکرها بازنشسته شوند ولی ظاهراً جنس در شُرف بازنشستگی غربی ، عمر بیشتری نسبت به پرنده های بال ثابت  جدید شرقی  در هوا-دریا خواهد داشت .                    

با سلام مجدد    کاملاً    در جریان جنگ دوم جهانی  و جنگ سرد ، ناخداهای زیردریایی های طرفهای درگیر ، یک آلبوم تصویری کامل از شناورهای رزمی طرف مقابل داشتند و در کنار آن ، بدلیل تفاوت صدای پروانه های این شناورها ، برای پرسنل آموزش دیده ، امکان بازشناسی این شناورها بدون مشاهده بصری آن وجود داشت .    حالا ببینید که وجود چنین اطلاعاتی  در یک شناور رزمی ، تا چه اندازه ارزش داشت .    پی نوشت :   علی الظاهر ، درشناورهای نیروی  دریایی ، در کتابخانه باشگاه افسران هر ناو ، یک نسخه سالنامه بریتانیایی " جینز" وجود دارد که تقریباً منبع کاملی برای این کار هست . 

با سلام      ممنون ، لطف دارید  :rose:        همه اینها که فرمودید ، بعلاوه شناسایی چشمی و عکس برداری از  تجهیزات  مورد استفاده . نیروی دریایی ایالات متحده ، پیشتاز چنین ماموریتهایی است که تجربیات زیادی از اجرای انها در دوران جنگ سرد دارد . بخصوص در سالهای نخست که بمب افکن های بی-25 با پرواز درنزدیکی مرزهای اتحاد شوروی اقدام به  پروازهای شناسایی می نموند  و یا در جریان رزمایش هایی که در مدیترانه یا دریای شمال اجرا می شد ، پای ثابت آنها بودند .

با سلام     به شکل جالبی این پرسش شما ، به شکل نسبی و نه مطلق ، با وضعیت حال حاضر ما مطابقت دارد .   ارتش عراق در سالهای میانی تا پایانی جنگ بیشتر از 18000 تیر موشک سام-2 برای پدافند برد بلند و طیف وسیعی از پدافند های میانبرد و برد کوتاه شرقی و غربی را در اختیار گرفت و علاوه برآن با کمک فرانسوی ها ، یک شبکه یکپارچه پدافند هوایی (QARI) را که شامل مجموعه متنوعی از رادارهای دفاع هوایی می شد را بنیانگذاری کرد . این شبکه راداری به همراه تجهیزات رزمی پیش گفته ، در برابر حملات هوایی ما بخوبی مقاومت کرد و تلفات قابل بررسی را هم وارد آورد ، ولی همین شبکه در برابر راهبردها و رهکنش های  ائتلاف (1991) نه تنها کاری از پیش نبرد ، بلکه تقریباً تمامی زیرساختهای C&C آن از بین رفت و اگرچه بعدها به کمک چینی ها و یوگسلاوها ، بخشی از آن بازسازی شد ولی به هیچ عنوان به وضعیت سابق خودش بازنگشت .   به صورت طبیعی ، کشوری که  قادر نباشد تا ارتفاع 80000 پا از فضای هوایی خودش را کنترل کند ، عملاً فاقد  بخشی  از آنچه که در حوزه  ادبیات حوزه علوم استراتژیک ، " امنیت ملی" خوانده می شود ، خواهد بود و کشورعراق به شکل عام و ارتش عراق به شکل خاص ، از مارس 1991 تا حال حاضر دچار چنین وضعیتی شده است. کشوری فاقد توانایی بالفعل دفاع هوایی در دو حوزه دفاع هوایی زمین پایه و هواپایه که کشورهای همسایه  یا کشورهای فرامنطقه ای عهده دار تامین امنیت آن هستند .         یک نکته تاریخی :   شبکه پدافند هوایی ارتش سابق اتحاد شوروی ، در یکم ماه مه 1960 ، پرنده شناسایی بلندپرواز یو-2 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده را سرنگون کرد ولی آنچه که در این میان فراموش شده ، این است که یو-2 های این ارتش ، 4 سال ، بدون هیچ مزاحمتی ، با جسارت تمام ودر جلوی چشم روسها ، اقدام به پروازهای شناسایی نموده و پدافند هوایی ارتش شوروی علیرغم همه تلاش ها قادر نبود به این تجاوز آشکار هوایی پاسخ دهد و درخفا اعتراضهای مکرری را تسلیم دولت آمریکا می نمود که همگی توسط این دولت رّد  و اجرای چنین پروازهایی بشدت تکذیب می شد . در نتیجه ، روسها زمانی موفق شدند که این پروازها را  موقتاً، متوقف کنند که سامانه موشکی سام-2 وارد خدمت شد ( تاثیر فناوری بر حوزه سیاست ) . سیر نزولی عملکرد یو-2 از همین جا شروع شد و بعدها، ارتش چین ( یو-2 های تایوانی ) / ارتش کوبا(یو-2 های آمریکایی ) را سرنگون کردند و این به دلیل حضور همین سامانه بود .   نبود یا اختلاف بالای سطح فناوری میان دو طرف درگیر ، به موقع ،  جبهه مدافع یا مهاجم را دچار مشکلاتی در سطح راهبردی خواهد کرد که جبران آن شاید غیر ممکن باشد .   تا زمانی که اهمیت حوزه پدافند هوایی و شاخه های آن به شکل پیوسته  (زمین پایه / هواپایه / دریاپایه ) به شکل یکسان مورد توجه قرار گرفته و سرمایه گذاری ها درست و براساس نیاز ها دیده شود ، آن وقت هست به تامین امنیت ملی با درصد بالا ، (حداقل در این بخش) امیدوار خواهیم شد .

با سلام      بله این برداشت هم می شود از این جمله کرد .    در حقیقت ، تا انجایی که اطلاع دارم  و اگر درست به خاطرم مانده باشد ، جناب نجفی در کتاب خاطرات خودشون ، (بعنوان یکی از پرتجربه ترین خلبانان تایگر ) تجربه پرواز رزمی را بر فراز خلیج پارس داشتند ( البته اگر اشتباه نکرده باشم ، در سالهای پس ازجنگ )     د رمورد ورتیگو هم بعید می دونم ارتباطی به نوع جنگنده داشته باشد ، چنانکه تامکت دوشهید عزیز ،( جناب فصیحی و جناب کریمایی ) هم به همین دلیل از دست رفت . البته این مساله در خصوص تایگر بیشتر مصداق خواهد داشت .    دهه 70 شمسی براساس اطلاعات جسته و گریخته ، سالهای تنش ما با ترکها بود و ظاهراً هم این ماجرا سر دراز دارد .       در پاسخ به این فرموده شما هم باید گفت ، عمر این گروهک بلحاظ نظامی سالهاست (1374 به این طرف  )  تمام شده و جز باقی مانده آنها در اروپا و ایالات متحده ، عملاً وجود ندارند و هر ازگاهی بعنوان  خالی نبودن عریضه ، یک دست و پایی تکان می دهند .      این فرموده شما یک مقدار عجیب هست . چون براساس متن ، یکفروند فانتوم سقوط کرد و تا انجایی که اطلاع دارید ، فانتوم فقط 2 خدمه دارد . 

با سلام      حداقل بنده هیچ چیزی پیدا نکردم . مشخصاً فتوفانتوم های  گردان شناسایی باید عملیات شناسایی بعد از حمله را انجام داده باشند ولی با توجه به سیاست نیرو در عدم انتشار تصاویر ، بعید می دونم چیزی در دسترس  عموم  وجود داشته باشد مگر در بایگانی دفتر ویژه نیروی هوایی ارتش . ------------------------------------------------------ البته پس از سقوط صدام ، گزارشهای تایید نشده ای در انتقال حجم عظیمی از مدارک و مستندات از قرارگاه های تصرف شده منافقین وجود دارد (  بعنوان مثال مستند " گرگها" )  که شاید آمار تلفات و خسارات این دو حمله در میان آنها هم باشد .    البته طی یک سئوال مختصر از یکی از خلبانان پیشکسوت نیرو ، ایشان خسارات را فوق العاده ارزیابی نمودند . به هرحال خسارت ناشی از اصابت 16 تیر مهمات مارک-82 ، چیزی نیست که بشود آن را نادیده گرفت .

با سلام      این حمله توسط یگانهای موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طراحی و اجرا گردید . حقیقتاً تا حال حاضر اطلاعات جسته و گریخته ای در این باره وجود دارد که هیچ کدام تایید شده نیستند . 

با سلام خدمت دوستان    بخش هفتم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک     تجهیزات پایش منبع قدرت (تغذیه) رادار B-200     تجهیزات پایش الکتریکی رادار B-200     تجهیزات خلبان خودکار موشک وی-300 این سامانه عمدتا" به منظور ایجاد ثبات و پایش مسیر پرواز موشک بسمت هدف در نظر  گرفته می شد .      سامانه پردازنده سیگنالهای رادیویی و ترانسپاندر موشک وی -300     ورودی ایستگاه رادار B-200     سامانه پایش و آماده سازی موشک وی-300      سکوی پرتاب  عمودی موشک وی-300     سکوی پرتاب عمودی موشک وی-300   منبع قدرت ( تغذیه ) راه اندازی سکوی پرتاب موشک وی-300     مرحله نخست نصب موشک وی-300 بر روی سکوی پرتاب      مرحله نهایی نصب موشک وی-300 بر روی سکوی پرتاب      موشک وی-300 ، سامانه سام- یک ، در آمادگی کامل برای شلیک   

با سلام مجدد خدمت دوستان    بخش پنجم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک       موشک وی-300 در مرحله آخر استقرار بر روی سکوی پرتاب      جدا شدن تریلر کششی از موشک      جدایی کامل تریلر کششی از سکوی پرتاب وی-300     استقرار کامل موشک مسلح شده وی-300 برروی سکوی پرتاب      شلیک موشک وی-300 بسمت هدف      طرح شماتیک از لایه پدافندی مسکو در اوایل ورود سامانه سام - یک به صحنه رزمی    1- ایستگاه رادار پیش اخطار دوربرد A-100D 2- ایستگاه رادار کوتاه برد A-100B 3- مجموعه آتشبارهای کمربند بیرونی دفاع هوایی مسکو  4- مجموعه آتشبارهای کمربند داخلی  دفاع هوایی مسکو 5- پست فرماندهی مرکزی دفاع هوایی مسکو ( شماره یک )  6-   پست فرماندهی مرکزی دفاع هوایی مسکو ( شماره دو )  7-  مقر جایگزین فرماندهی دفاع هوایی مسکو      ایستگاه رادار B-200     آنتن رادار B-200  که برای کنترل " سمت" ( آزیموت )  مورد استفاده قرار می گیرد      اتاق تجهیزات دریافت اطلاعات رادار B-200      تجهیزات کنترل ایستگاه رادار B-200، که عمدتا" ماموریت روشن یا خاموش کردن کلیه تجهیزات را بر عهده دارد .      تجهیزات مدیریت ژنراتور (مولّد) ایستگاه رادار B-200

  با سلام    بطور مسلم باید اینگونه می بود ، ولی جغرافیای وسیع اتحاد شوروی ، ایجاب می کرد که به نسبت ، نمونه های بعدی ، نیز در شمار انبوه در خط تولید قرار گیرند . علاوه بر آن ، روسها بدلیل وجود کشورهای متعدد که خواستار سلاح هایی  ساده تر ، ارزان تر و در عین حال ، موثر ، بودند ، عملا" آتشبارها و موشکهای بیشتری را برای ساخت ، در دستور کار خودشان قرار دادند .    اما این مساله شاید در تئوری ساده باشد ، اما ، تعدّد مراکزی که نیاز به پدافند هوایی موثر داشتند ، باعث می شد تا روسها با تولید نمونه های جدید ، مدل های قبلی را از خطوط مقدم ، عقب کشیده و آنها را به رده های دوم ، سوم ، چهارم  به کارگیرند و درنهایت ، برای مواقع ضروری ، در زاغه های دورافتاده ، انبارکنند یا بعنوان تجهیزات بستر آزمایش (test bed) به کار گیرند .  و نمونه بارز این مساله ، همین سامانه سام- یک هست که در متن بدان اشاره شده است . 

  با سلام   کاملا" ،   آلوین تافلر در کتاب مشهور خودش ، " جنگ و ضد جنگ " ، در مورد تاثیر فناوری یک عبارت جالبی دارد ، وی بر این عقیده هست که هر گرم سیلیکون به کاررفته در تراشه های موجود در مهمات هدایت دقیق مورد استفاده در عملیات طوفان صحرا ، از  ارزشی برابر صدها تن اورانیوم مهمات نامتعارف،  برخوردار بود .   البته دوستان بلحاظ فنی ، از بنده اطلاعات بیشتری دارند ، با این وجود  ، تا جایی که اطلاع دارم ، ورود ترانزیستورها  و تراشه ها به دنیای جنگ افزار ، حقیقتا" انقلابی در طراحی تسلیحات و کوچک سازی آنها در عین افزایش کشندگی آنها بود .

با سلام خدمت دوستان    بخش دوم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک      بخش از پانل ایجاد هماهنگی میان بخش های مختلف سامانه سام- یک      بخش کنترل و هدایت موشک      شاخص هدایت رادیویی      نمای برش خورده موشک v-300     پیشرانه راکت وی-300 با شناسه 5D25     سامانه خلبان خودکار موشک وی-300 با شناسه 5A15     سامانه کنترل از راه دور رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-II     سامانه  هدفیابی رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-12     سامانه  هدفیابی رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-20     فیوز مجاورتی موشک وی-300 با شناسه E-802 M-II     مبّدل موشک وی -300 با شناسه PT-1200 S4     باطری سامانه "انهدام خودکار" موشک وی-300 با شناسه P-1M    

با سلام خدمت دوستان      بخش نخست از مجموعه تصویری سامانه سام-یک      موشک V-300 لحظاتی پس از شلیک از سکوی پرتاب      یک نمای شماتیک از یک سایت سامانه سام-یک      شلیک بیش از سه موشک به شکل همزمان      پرواز موشک V-300     تصاویر برخورد موشک V-300 به هدف پرنده ( یکفروند TU-16M)     بقایای هدف پرنده TU-16 M     بقایای هدف پرنده TU-16 M     ایستگاه رادار B-200     اتاق کنترل سامانه سام-یک      مرکز سویچینگ سامانه سام-یک 

    با سلام خدمت دوستان عزیز        پدافند هوایی ، به معنی دفاع در برابر هجوم یا تک هوایی است و شامل مجموعه اقداماتی می‌شود که به منظور انهدام٬خنثی‌سازی و یا تقلیل اثرات عملیات هواپیماها٬ موشک‌های بالستیکی و سایر انواع موشک‌های دشمن درهوا انجام می‌گردد. در یک تقسیم بندی ، مناطق پدافندی به سه منطقه تقسیم می‌شوند:   1- منطقه پدافندی درجه یک ، منطقه‌ای است که تمامی اجزاء  ساختاردفاعی ( شامل پدافند هوایی زمین پایه و هواپایه و در صورت وجود ، دریا پایه )  آتش به اختیار بوده و کلیه  جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی اختیار کامل شلیک به هر وسیله پرنده‌ای را  در آسمان دارند. محدوده  منطقه پدافندی درجه یک ،  معمولاً در نزدیکی مراکز حساس و استراتژیک تعیین می‌گردد.   2- منطقه پدافندی درجه دو ،  منطقه‌ای است که دارای  کریدورهای پروازی ویژه ای  بوده ، و در آن مسیرهای خاصی، تعیین شده است که هر وسیله پرنده ای که بخواهد از آتش جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی در این منطقه در امان باشد ، می بایست با هماهنگی قبلی وارد این منطقه شده و حدود مشخص کریدورهای  تقرب را رعایت کند.    3-منطقه پدافندی درجه سه ،  منطقه‌ای است که در آن به تمامی جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی فرمان آتش بس داده شده است، و دستور شلیک تنها از سوی مراجع بالاتر و برای اهدافی که به عنوان «دشمن» شناسایی شده‌اند صادر می‌شود. در عین حال ،  منطقه پدافندی درجه ۳ حق دفاع از خود را دارد و می‌تواند به سوی هواپیمایی که از متخاصم بودنش اطمینان حاصل شده، آتش بگشاید.   با این مقدمه کوتاه ، و این توضیح که در انجمن ،  حداقل دو تاپیک به این موضوع پرداخته است ، در این مجال ،  سعی براین شده است که به شکل عمیق تری ، نخستین سامانه دفاع موشکی ارتش اتحاد شوروی ، مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد . علاوه براین ، مجموعه ای شامل 100 تصویر از جزییات سامانه پدافند هوایی سام-یک فراهم آورده شده است که بتدریج تقدیم خواهد شد .    پیش زمینه ، عملیات رویای بزرگ:    با بمباران اتمی دو شهر  امپراتوری آفتاب تابان در سال 1945 ، عصر وحشت هسته ای آغاز شد و علی الظاهر ،  ایالات متحده بعنوان تنها دارنده این جنگ افزار مهیب ، در مقام ابرقدرت نظامی برآمده از جنگ جهانی دوم قرار گرفت . با این حال ، سردمدار  آتی بلوک غرب ، در این زمینه تنها کشور بشمار نمی آمد .  در پشت پرده  سالهایی که دو ابرقدرت آینده ، برای شکست نازیسم ، روابط تنگاتنگی با یکدیگر داشتند ، موارد متعددی از آنچه که بعدها " جاسوسی صنعتی" نام گرفت ، به ثبت رسید که بیشتر این موارد ثبت شده ، براساس آینده نگری روسها به منظور همگام شدن با پیشرفتهای فناورانه غرب ، بویژه در حوزه نظامی بوقوع پیوست . یکی از این موارد ، که بطور مستقیم با آنچه استالین " راه حل نهایی" به سبک  روسی نام نهاد ، ارتباط داشت ، گزارش های اطلاعاتی رسیده از ایالات متحده  در بازه زمانی 1943 تا 1946 بشمار می رفت که  شامل مقادیر زیادی اطلاعات علمی مورد نیاز برای ساخت سلاح های هسته ای بود . فیزیکدان مشهور روسی ،  " کورچاتوف " ، بعنوان فرد مسئول در پروژه ساخت بمب اتمی اتحاد شوروی  ، زمانی که پی برد ،  ارتش ایالات متحده ، یک بمب اتمی را با موفقیت آزمایش نموده است ، تصمیم گرفت تمامی مراحل آزمایش شده در این کشور را تقلید کند . البته وی در زمینه ساخت  نخستین جنگ افزار اتمی اتحاد شوروی ، ایده های جدیدی   نیز داشت ، با این حال ، زمانی که " رییس " خواستار تکمیل بمب در کوتاهترین زمان ممکن شد  ، طرح خود را رها نمود و تصمیم گرفت تا همان بمب آمریکایی را دوباره بسازد . در نتیجه  این تلاش ها ، نخستین بمب اتمی روسها در 29 اوت 1949 ، با موفقیت آزمایش شد و تاثیر این انفجار آنچنان بود که استالین  در مراسم تقدیر از دانشمندان این پروژه چنین گفت : " اگر یکسال و نیم دیر کرده بودیم ، احتمال داشت ، آنها این بمب را روی ما آزمایش کنند "   دوسال بعد ، یعنی در سال 1951 ، روسها بمبی را طراحی کردند که دوبرابر بمب نخست ، قدرت داشت ،ولی بلحاظ حجم و وزن ، ازبمب اول ، کوچکتر بود و این مساله برای استالین  بسیار پراهمیت بشمار می رفت ، چرا که وی ، کشورش را برای طرح عظیم و خونینش آماده می کرد .   در چنین شرایطی و قبل از ایجاد آمادگی کامل برای شروع  جنگ جدید ، استالین به "بریا" دستور داد تا دفاع موشکی مسکو بسرعت تکمیل شود . در اواخر دهه 40 میلادی ، براساس دستور مستقیم ستاد ارتش شوروی  ، تصمیم گرفته شد تا  در اطراف شهر مسکو استحکامات پدافند هوایی  ویژه ای مجهز به آتشبارهای پدافند هوایی موشکی  ساخته شود تا هر پرنده متخاصمی که بسوی پایتخت اتحاد شوروی در پرواز بود را سرنگون نماید . دورینگ عظیم بتونی ساخته شد و تاسیسات  پدافند موشکی در فواصل  منظم در اطراف آنها نصب گردید  . اگر چه روند کار بسیار کند بود ، با این حال ، سرانجام کار به نتیجه رسید و سیستم شروع به کار نمود . استالین می دانست که بزودی ، مسکو ، از پشت صفی از راکتها که به مانند نرده ای ، شهر را احاطه نموده بود ، به غرب خواهد نگریست .   ظهور راکتهای هدایت شونده پدافند هوایی در اتحاد شوروی :   سالهای دهه سی میلادی ، دوران نخستین تلاش ها برای طراحی و تولید راکتهای پدافند هوایی در صنایع نظامی اتحاد شوروی بود  ، اما پایان یافتن جنگ جهانی دوم ، ورود به عصر جت و دستیابی ارتش شوروی به فناوری  نظامی  آلمان   ، بویژه پروژه هایی نظیر HS-117  و مهم تر از آن ، مهندسین درگیر در این آزمایشات ، توسعه موشکهای پدافند هوایی (SAM) را رونق دوباره ای بخشید.        بنابراین دفتر طراحی تجربی لاوچکین  با هدف پاسخگویی به تهدید بمب افکن های ارتفاع بالا ، طراحی یک موشک پدافند هوایی هدایت شونده را آغاز نمود .  نخستین طرح ، براساس الگوی نامگذاری روسی ، R-101E نامگذاری شد که بدلایل فنی متوقف گردید ، ولی بدلیل نیاز شدید استالین برای افزایش استحکام  دیواره دفاعی  مسکو ، پروژه دیگری برای تجهیز یگان پدافند هوایی ارتش اتحاد شوروی ، به یک موشک هدایت شونده ، تعریف و برای طراحی و ساخت ، در دستور کار دفتر طراحی فوق الذکر قرار گرفت . براساس مدارک منتشر شده از سوی آرشیو رسمی ارتش روسیه ، محصول تولید شده ،  وی-300 ( برکوت) ، نام گرفت که  یک موشک تک مرحله ای سوخت مایع بشمار می رفت که کار توسعه آن ، از اوایل دهه پنجاه میلادی(1952) آغاز و نخستین آتشبار آن در سال 1953 تولید و در سال 1956 وارد چرخه عملیاتی گردید . تا سال 1958 از این سیستم پدافند هوایی بیشتر از 3200  پرتابگر  تولید و در حلقه پدافندی مسکو به کار گرفته شد . نمونه نهایی سام-1 که بلحاظ اندازه از موشک زمین  به هوای R-101E بزرگتر و کارآمد تر می نمود ، درحقیقت نمونه ای برگرفته از طرح آلمانی واسر فال بحساب می آمد ، با این حال بدلیل شرایط حساس آن روزها ،  دستور تولید آن صادر و  تا سالهای آغازین دهه شصت میلادی ، به صورت سیستماتیک،   مورد ارتقاء های گوناگون قرار گرفت .       نمونه LA205/207     LA207 A     LA217 A     LA217M/ LA218     LA.217MA. MAM /LA.219     ساختار استقرار هر سایت موشکی به شکل "جناغی" بود و بصورت گروه های شش تایی مستقر می گردید. مجموعه یک آتشبار سام-1 ، شامل یکدستگاه رادار پیش اخطار P-14  بابرد 600 کیلومتر ( کد ناتو: تال کینگ) و رادار مراقبت باند E/F با شناسه R-113  و برد 300 کیلومتر ( کد ناتو : گِیج) می شد که علاوه بر رادارهای فوق  ، یک رادار ردگیری مرکزی ( کد ناتو : یو.یو) ، یک رادار ارتفاع یاب PRV-9 و شش پرتابگر موشک ، یک هنگ پدافند هوایی را تشکیل می دادند .     رادار پیش اخطار P-14  تال کینگ      رادار ارتفاع یاب PRV-9     نکته جالب در ارتباط با این سامانه ، رادار باند E/F آن بشمار می رفت ، چرا که این رادار با داشتن شش آنتن چرخان و بکارگیری پرتوهای جهشدار (FLAPPING BEAM) قادر بود ، 24 تا 30هدف را بطور همزمان ردگیری و در یک لحظه ، 2 تا 3 موشک را بسوی یک هدف هدایت کند .  آژانس اطلاعات دفاعی ارتش ایالات متحده  (DIA) در سال 1984 ، گزارش نمود که تا پایان همان سال ، 3000 پرتابگر سام- یک هنوز عملیاتی بوده و این تعداد تا سال 1994 ، به چند صد دستگاه کاهش خواهد یافت .   همزمان با طراحی زیرمجموعه های این سامانه دفاع هوایی و  در اواخر سال 1950 ، دفتر طراحی OKB-2 ایسایف ، طراحی یک پیشرانه با تراست 9 تن را برای بکارگیری در این  موشک آغاز نمود  . این پیشرانه در حقیقت ، براساس نمونه پیشرانه R-101B-3600 با چهار خروجی که خود نیز برگرفته از نمونه R-101 بود ، طراحی گردید . این پیشرانه  برای نخستین بار در موشک V-300/LA25 استفاده شد و تنها تفاوت نمونه 3600 با پیشرانه قبلی ،  تقویت  سازه های  پیشرانه و متفاوت بودن خطوط سوخت رسانی بشمار می رفت .       با خارج شدن این موشکها از چرخه رزمی و  براساس آخرین نمونه طراحی شده  که با شناسه LA217MA  شناخته می شود ، حداقل 5 نمونه دیگر برای اهداف آزمایشی با عناوین ذیل مورد استفاده قرارگرفت .   (1965-1970)KUNITSA  (SOBOL (1970-1975 (BELKA (1975-1988 (ZVEZDA (1988-1993 (STRIZH (1994       (BELKA (1975-1988       (STRIZH (1994     پس از مرگ استالین به  سال 1953 ، در مجموعه آتشبار سام-1 تغییراتی داده شد و نمونه ارتقاء یافته آن بصورت مجموعه هایی چند تایی در اطراف لنینگراد نیز نصب گردید . موشک پدافند هوایی سام-1 ،(گیلد) بعنوان نخستین موشک هدایت شونده زمین به هوای  روسی ، در رژه نظامی میدان سرخ مسکو به سال 1960 به نمایش گذاشته شد . بلحاظ ظاهری ، چهار بالک صلیبی واقع در بخش جلوی بدنه ، این موشک را از نمونه بعدی ، یعنی سام-2 متمایز می ساخت .   پیشینه عملیاتی : براساس منابع منتشر شده از سوی ارتش ایالات متحده ، در شب 24 اکتبر 1952 ، زمانی که یکفروند بمب افکن B-29  در حال پرواز برفراز ناحیه ای موسوم به آنتانگ سمی جو ، بود ، برای نخستین بار با شلیک این آتشبار روبرو گردید . با این وجود ، بدلیل ارتفاع  پروازی  این پرنده ( ارتفاع 6700 متری ) و استفاده از سیستم ضد ضد عمل الکترونیک (ECCM) ، موشکهای شلیک شده نتوانستند آسیبی به پرنده آمریکایی  وارد کنند .         بمب افکن بی-29 سوپر فورترس   دومین برخورد در 29 و 30 مارس 1952 روی داد و در جریان این حادثه ، یکفروند بمب افکن  B-50 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که درحال اجرای یک ماموریت عادی شبانه  برفراز آسمان بندر دایرن بود ، شلیک چهار تیر موشک ضد هوایی ناشناس را به ایستگاه های کنترل زمینی گزارش داد که همگی به خطا رفتند .     بویینگ B-50         لاکهید یو-2     بنابه برخی گزارش ها ، از این موشک برعلیه پرنده های بلندپرواز یو-2 ، که در یک بازه زمانی پنج ساله ،  از 20 ژوئن 1956 تا یکم ماه مه 1960 بر فراز اتحاد شوروی پروازهای شناسایی را اجرا می نمودند ، استفاده شد ، ولی ظاهرا" موفقیت چندانی برای آنها ثبت نگردید.     مشخصات موشک :   طول :12 متر قطر: 71 سانتی متر پهنای بال : 270 سانتی متر وزن: 3500 کیلوگرم نوع پیشران : سوخت مایع حداکثر سرعت : 2.5 ماخ حداکثر ارتفاع پروازی : 20 کیلومتر حداکثربرد: 32 تا 40 کیلومتر تراست : 14000 کیلوگرم فیوز: مجاورتی / رادیویی     مجموعه تصویری از آتشبار سام-یک " گیلد" در ادامه تاپیک ارائه خواهد شد . این مجموعه ، شامل جزییات جالبی از ریزسامانه های موشک و همچنین سامانه های  پشتیبانی و هدایت خواهد بود .      منابع :    1- استالین - راژینسکی ، ادوارد . نشر اطلاعات -1380   2- اصلانی ، یعقوب ، راکتها و موشکهای استراتژیک ، جلد ششم ، موشکهای سطح به هوا   3-  صنایع هوایی ، سال دوازدهم ، شماره 138   4- http://www.b14643.de   5- ویکی        نویسنده ،  مترجم  و گرد آورنده : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9 Military.ir Copyright :rose:  :rose: تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.  :rose:  :rose:

با سلام   در مورد صحت و سقم این مطلب ، به عینه ، گفته نویسنده را تقدیم کردم ، با اینحال می شود در این زمینه  بررسی های لازم را انجام داد   http://www.military.ir/forums/topic/28621-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86- %D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C/page-84#entry441227        آذر برزین ، در فصل هفدهم  از کتاب " فرماندهی و نافرمانی" ، صفحه 422 در زمینه هزینه پرواز با فانتوم چنین می گوید :   مثلا" سیکورد ( مستشار نظامی ایالات متحده در نیروی هوایی ) که آمده بود ، با بالگرد می پرید . ربیعی گفته بود برو با اف-4 بپر. این که نمی توانست با اف-4 بپرد ، ناچار یک معلم خلبان را می گذاشتند بیرون . این معلم خلبان باید روزی سه شاگرد را پرواز بدهد ، ول می کرد ، شوفر تاکسی می شد ( بعنوان خلبان اصلی حامل سیکورد ) . حالا هر ساعت پرواز این چقدر بود ؟؟؟ هر ساعت پرواز اف-4 برای نیروی هوایی ایران" صدهزار دلار "در می آمد .

با سلام   تصاویر و اطلاعات تکمیلی از خفاش مکار نیروی هوایی ارتش هند     تصویری از نخستین جنگنده دو سرنشینه ( آموزشی ) MIG-25 PU نیروی هوایی هند     دستاوردهای  فاکس بتهای هندی توسط افسران نیروی هوایی هند ارائه می شوند     خلبان MIG-25 R  نیروی هوایی هند در جی سوت ویژه پرواز در ارتفاعات بالا     لیست 22 خلبان برتر اسکادران دوازدهم و سی و پنجم نیروی هوایی هند     رجیسترهای خفاش مکار در نیروی هوای ارتش هند

با سلام از لطف دوستان بی نهایت سپاسگذارم ، اما همانطور که عرض کردم ،براساس اطلاعات موجود ، این هواپما توسط پهلوی دوم خریداری شد و  پس از مدتی بهره برداری ( اینکه کجا و چگونه ، متاسفانه اطلاعی ندارم )به یک شرکت فرانسوی فروخته شد و ظاهرا" این شرکت هم پس از مدتی آن را از رده پروازی کنار گذاشت . متاسفانه اطلاعات بیشتری وجود نداشت که تقدیم کنم ، با این حال به محض دریافت اطلاعات تکمیلی ، آن را تقدیم خواهم کرد . متشکرم :rose: :rose:

برادر عزیز به نکته بسیار جالبی اشاره فرمودید - مساله ای بارها بنده در مواقع و مناسبتهای مختلف چه در این انجمن و چه در کلاسهای خودم مطرح کرده ام این است که ما در کشور خودمون ( ممکن بعضی خوششون بیاد و بعضی هم ناراحت شوند ) چیزی به اسم تینک تانک های (think tank) هایی که بشینند و 20 ، 30 ، 50 و یا 100 سال آینده را بررسی کنند، نداریم . با تمام احترامی که برای مسئولین قائلم اما تمام زور ما ایجاد یک برنامه ریزی 20 ساله است . تازه همین برنامه هم دستخوش باند بازی های سیاسی و اعمال سلیقه دولتهای مختلف می شه و عملا" چیزی از آن برای اجرا باقی نمونه . من تمایلی ندارم که فقط نیمه خالی لیوان را ببینم ولی متاسفانه ( هرچند بکاربردن واژه متاسفانه در کارهای پژوهشی درست نیست ) چنین چیزی به معنی واقعی کلمه در کشور ما وجود ندارد . مثلا" نویسنده مشهور آلوین تافلر ( که سه گانه مشهورش جنگ و ضد جنگ ، شوک آینده و موج سوم) یک فیوچرلوژیست ( آینده شناس) و برخلاف افواه عمومی که معتقدند ایشان یک جامعه شناس بشمار می رود . من توصیه می کنم شما و دوستان حتما" کتاب جنگ و ضد جنگ ایشان را که در دهه 80 یا 90 نوشته شده را بخوانید و آن را با شرایط الان مقایسه کنید . من خودم بیشتر از 15 بار این کتاب رو خوندم و هرمرتبه که می خونمش چیز بیشتری یاد می گیرم . در حالی که تینک تانک های که در حوزه تمدنی غرب وجود دارند مثل ( رند ، چتم هاوس ، بروکینز و .... ) کارشون صرفا" برای 150 سال آینده است . شاید اگر عمری باقی موند در این زمینه یک تاپیک جامع بزنم .