بمب هسته ای با استاندارد دوگانه !!! تاریخچه پشتیبانی ایالات متحده از برنامه تسلیحات کشتار جمعی پهلوی از میانه دهه هشتاد میلادی تا کنون ، یکی از نگرانی ها غرب ، وجود امکان دستیابی ایران به تسلیحات اتمی بوده که این روند بلافاصله پس از پایان جنگ با عراق و بازگشت تهران به روند بازسازی اقتصادی و متعاقب آن ، توسعه توانمندی های نظامی بصورت بالقوه در حال افزایش است . این مساله در کنار سرمایه گذاری بخش دفاعی این کشور بر روی طرح های موشکی برگرفته از نمونه های کره شمالی و همچنین بروزرسانی گونه های بومی موجبات پدید آمدن رفتاری خصمانه علیه تهران از جمله تهدید به جنگ ، اعلام مکرر اجرای حملات پیشگیرانه علیه تاسیسات هسته ای ، تحریم اقتصادی و اعمال فشار با ابزار سازمان ملل متحد شده است تا به گونه ای ، منافع غرب در حساس ترین نقطه خاورمیانه تامین گردد . در همین راستا ، با توجه به اینکه پاکستان و کره شمالی به تقریب بصورت همزمان در ددهه نود میلادی در برابر فشارهای غرب به منظور توقف تولید مهمات هسته ای مقاومت کرده و کره شمالی علیرغم شدید ترین تحریم های اقتصادی ( البته با کمک های سخاوتمندانه چین . م ) برنامه هسته ای نظامی خود را ادامه میدهد ، برخی از تحلیلگران معتقدند که بتدریج می بایست ایران را بعنوان دهمین قدرت هسته ای ، به رسمیت شناخت ، در حالی که مقامات تهران ، همچنان به استراتژی انکار خود در این زمینه ادامه می دهند . با این وصف ، علیرغم اینکه در جریان تدوین پیش نویس برنامه جامع اقدام مشترک (برجام ) در سال 2015 ، تحریم های سازمان ملل علیه ایران می بایست حذف می شد ،اما تحریم های یکجانبه غرب به اعتقاد بخش قابل توجهی از تحلیلگران مسائل راهبردی ، بیشتربه منظور اعمال محدودیتهای بیشتر علیه برنامه هسته ای ، و متوقف نمودن روند ظهور ایران بعنوان یک کشور مسلح به تسلیحات هسته ای ادامه پیدا نمود . با این حال ، پس از اعلام استراتژی چرخش به شرق توسط دولت اوباما و تمرکز بر روی محور اقیانوسیه – شرق آسیا ، برخی براین اعتقادند که ارتش آمریکا با بطور محسوسی از وارد شدن به یک درگیری طولانی با ایران اجتناب ورزید که این نیز به نظر برخی دیگر از ناظران نظامی ، بسیار نامطلوب بود . اما خروج دولت ترامپ از برجام و تمرکز مجدد بر خاورمیانه و تقویت راهبرد کلان حفظ امنیت اسراییل ( که پیشتر با حضور ایران در مرزهای همجوار آن بشدت دچار مخاطره شده بود ) باعث گردید تا پتانسیل درگیری بر سر برنامه هسته ای ایران ، بار دیگر سیر صعودی بخود بگیرد . در این زمینه ، تحلیلگران غربی ، رویای تولید سلاح هسته ای در تهران ، از ابتدای پدید آمدن تا امروز ، براین اندیشه استوار است که این سلاح ها می تواند جایگاه ایران را بعنوان یک قدرت نظامی در خاورمیانه تثبیت نماید و متقابلاً راهبرد بازدارندگی هسته ای اسراییل را تا حد بسیار زیادی تضعیف نماید . علیرغم این مساله ، منشآء وآغاز برنامه هسته ای ایران ، کمتر مورد توجه قرار گرفته است . تا قبل از انقلاب 1979 ، ساختار سیاسی حاکم بر ایران ، بعنوان یک همپیمان ثروتمند غرب محسوب می شد و با وجود آگاهی از احتمال حرکت ایران بسمت ساخت سلاح هسته ای ، به شکل سیستماتیک ، تجهیزات و مواد مورد نیاز را برای این کشور تامین می نمود . این کمک ها گرچه در دهه شصت میلادی محدود می بود ، اما به ناگاه در سال 1974 سریع تر گردید تا جایی که ارزیابی های طبقه بندی شده سی آی ای در همان سالها نشان می داد که روند توسعه برنامه هسته ای ایران نهایتا تا میانه دهه هشتاد میلادی به تولید بمب هسته ای ختم می گردید . مضاف براین ، پهلوی دوم به مناسبتهای مختلف اعلام می نمود که ایران بدون شک زودتر از آنچه جهانیان تصور می کنند ، به یک قدرت هسته ای تبدیل خواهد شد . با توجه به این مساله ، در کنار تاکید بر این نکته که ایران در آن زمان همسایه جنوبی اتحاد شوروی سابق محسوب می شد ، بصورت آگاهانه ای از گسترش تسلیحات اتمی در ایران حمایت می نمود ،اما از آنجا که این روند ، منجر به تقویت موضع بلوک غرب می شد ، به نوعی سرمایه گذاری امنیتی غیر مستقیمی بشمار می رفت و متعاقب آن تهدیدی نیز بشمار نمی آمد . بدین سان ، ضمن آگاهی از این مساله که اسراییل درآن زمان ، به چنین جنگ افزارهایی مسلح می بود ، بلوک غرب در خاورمیانه ، 2 کشور مسلح به تسلیحات هسته ای را بعنوان متحد خود در اختیار داشت ( قبل از دست یابی پاکستان . م ) که این امر منجر به تضعیف شدید کشورهای همپیمان بلوک شرق ( کشورهای عربی ) می گردید ، در حالی بطور همزمان ، مرزهای جنوبی اتحاد شوروی نیز بلحاظ امنیتی دچار مشکل میشد . مجموعه کمکهای فنی غرب به ایران که در قالب برنامه " اتم برای صلح" صورت می پذیرفت ، آمریکا را موظف مینمود تا تجهیزات راهبردی حساسی را برای تولید انرژی هسته ای به شرکای خود ارائه کند تا این کشورها در پرتو این قابلیت ، امکان رویارویی با اتحاد شوروی سابق را تا حد امکان بدست آورند . در این زمینه ، مسلح شدن ایران به سلاح های هسته ای ، در حالی که مشتری اصلی تسلیحات پیشرفته غربی نیز می بود ، بتدریج به یک نگرانی امنیتی عمده برای اتحاد شوروی در مرزهای جنوبی اش تبدیل می شد تا جایی که برخی این نگرانی را با وضعیت کره شمالی برای ایالات متحده مقایسه می کنند ! این بدان معنا بود که ایران با استفاده از فناوری پیشرفته غربی ، برای تولید مقادیر انبوه از پلوتونیم قابل استفاده در سلاح های هسته ای آمادگی پیدا می کرد و متقابلاً با کمک های غیر مستقیم غرب ( به معنای ورود اسراییل به برنامه هسته ای ایران در زمان شاه . م ) قابلیت تبدیل این مواد به مهمات قابل پرتاب از هواپیما نیز ایجاد می گردید. اما در نهایت ، با وقوع انقلاب در ایران و قطع کمک های خارجی ، ایران پس از پایان جنگ با عراق ، به منظور توسعه قابلیتهای هسته ای خود بسوی روسیه حرکت نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بمباران شاتل قسمت اول بمباران شاتل تاکتیکی است که در آن بمب افکن ها از پایگاه خود پرواز می کنند تا هدف اول را بمباران کنند به فرودگاه خود برنشگسته بلکه به سمت فرودگاهی دیگری دیگری پرواز میکنند . در انجا بهد از سوخت گیری و مسلح سازی مجدد به پراوز أرامده و ممکن است اهداف دیگری را در مسیر بازگشت به پایگاه اصلی خود بمباران کند. با پاکسازی شمال آفریقا از نیروهای المانی ایتالیایی و از بین رفتن تهدید هواگردهای این نیروها در منطقه نیروهای متفقین اقدام به احداث وباسازی فرودگاههایی جهت انجام ماموریتهای برای بمب افکن های دوربرد خود در شمال آفریقا و بخصوص الجزایر کردن. حالا دست متفقین برای حملات هوایی بر ضد قوای المانی و در سرتاسر اروپا و همچنین حملات به خاک ایتالیا باز تر بود . متفقین قصد داشتن با شدت بخشیدن به بمبارانهای سنگین هوایی المانها را تضعیف و ایتالیایی ضعیف را وادار به تسلیم کنند . برای این کار نیروهای هوایی انگلیس RAF طرحی را برای انجام این گونه بمباران ها ارائه داد. در این طرح هواگردهای بعد از بلند شدن ازپایگاههای اصلی خود و بمباران هدف دیگر به ان پایگاه مراجعت نمیکردن بلکه به مسیر خود ادامه دادن و به هدف شماره 2 حمله ویا در فرودگاههای دیگری برای انجام تعمیرات وسوخت گیری ویا مسلح سازی مجدد فرود امده و بعد دوباره به اهداف دیگری دست به حمله می زنند و یا از مسیرهای امن تری به پایگاه اصلی خود مراجعت میکردن . این طرح مزایایی داشت که مهم ترین آن دسترسی راحتر به عمق مناطق اشغال شده بود همچنین در صورت اجرای درست میتوانست آلمانها را غافلگیر کرده ودیگر بمب افکن ها لازم نبود همان مسیری را که برای رسیدن به هدف طی کرده اند برگردن اینگونه حداقل با برخی از واحدهای لوفت واف درگیری نمیشدن و توپهای ضد هوایی کمترهواگردهای متفقین را اذیت میکرد همچنین در هر پرواز بیشتر از یک هدف میتوانست مورد حمله قرار میگرفت . لوفت وافه هم برای مقابله با این گونه حملات مجبور میشد بخشی از توان خود را به سمت ایتالیا راونه کند . البته نکته اساسی توان لوفت وافه بود این نیرو همچنان در 1943 در زمان آغاز این تاکتیک قدرتمند بود اولین استفاده از این تاکتیک تحت رمز عملیات ستیزه جو در خرداد 1943 برای حمله به تاسیسات ساخت رادار شرکت زیپلین در منطقه فریدرشسهافن مورد استفاده قرار گرفت 60 بمب افکن لانکستر RAF نیروهای هوایی سلطنتی در تاریکی شب با پرواز از انگلستان هدف را با موفقیت مورد حمله قرار گرفت اما موفقیت بزرگتری نیز نصیب انگلستان شد آلمانها تاسیسات ساخت موشک های سری V را هم در کارخانجات زیپلین احداث کرده بود بمب افکن لانکستر متفقین از وجود این تاسیسات در این منطقه اگاه نبوده با این حمله و آسیب به تاسیسات موشک V2به طور اتفاقی موفقیت بزرگی نصیب نیروی هوایی سلطنتی شده بود در این حمله هیچ کدام از بمب افکن ها سرنگون نشده بودن تنها به 8 بمب افکن آسیب های وارد شد البته چند ورز بعد از حمله متفقین با پروازهای شناسایی بر فراز فریدریشسهافن به ارزیابی خسارات پرداختن و مشخص شد سوراخ های درسقف کارخانه رادار ایجاد شده است البته به دو کارخانه دیگر ساخت گیر بکس و موتورهای تانک اسیبهای بیشتری وارد شده در مجموع تنها 9 درصد بمب های به هدف اصابت کرده کل تلفات المانها 44 کشته بود هواگردها به جای برگشت به انگلستان به مسیر خود ادامه داده و در قاره آفریقا و در فرودگاهای در الجزایر فرود آمده سه روز بعد 52 لانکستر سالم با بارگذاری مجدد سوخت و مهمات آماده عزیمت به پایگاهای مادر خود در انگلستان بودن اما در مسیر رفت هم یه پایگاه متعلق به نیروی دریایی ایتالیا در لا اسپیزا را مورد حمله قرار دادن در این حمله چند انبار سوخت منهدم شد هواگردهای با پراوز در ارتفاع پایین با عبور از روی فرانسه بدون تلفات خود را به پایگاه های مادردر انگلستان رساندن بندر لااسپیزا دومین عملیات مهم که تحت تاکتیک شاتل صورت گرفت به حمله رگنسبورگ- شواینفورت شهرت پیدا کرد . متفقین برای اماده سازی جهت پیاده کردن نیرو در اورپایی غربی بمباران های خود را بروی مناطق اشغالی وخاک اصلی آلمان شدت بخشیدن یکی از اهداف مهم این حملات مراکز ساخت هواگردها وقطعات آنها بود . متفقین طی یک برنامه بلند مدت حملات به کارخانجات ساخت هواگرد های فوکه-وولف ۱۹۰ را شروع کرده و حالا نوبت صنایع ساخت جنگنده های مسر اشمبت بی اف109 ( پرتیراز ترین هواگرد آلمانی) بود طرح حمله به طور کلی بدین صورت بود دو گروه پروازی از انگلستان به سمت اهداف روانه شده گروه پروازی اول صنایع ساخت مسراشمیت در رگنسبورگ را بمباران و سپس به سمت سه فرودگاه در الجزیر پرواز کرده گروه پروازی دوم انداکی تغییر مسیر داده و مهم ترین صنایع ساخت یاتاقان آلمان را هدف قرار میداد به سمت بلژیک جایی که جنگنده های اسکورت متفقین به دلیل محدودیت برد وسوخت در انجا منتظرشان بودن پراوز و از انجا در انگلستان فرود می امدن برای منحرف کردن و تقسیم کردن توان تمرکز لوفت وافه وتوپهای ضد هوایی دشمن یه یک هدف در مرکز آلمان وهدف فرعی در حومه شهر رگنسبورگ و سه پایکاه هوایی و سه پادگان آلمانی در محدوده ساحل فرانسه ودانمارک حمله میشد برای این حملات بزرگ بیش از 380 بمب افکن بی 17 - 270 جنگنده پی 47 و 190 جنگنده اسپیت فایردر نظر گرفته شد بی 17 اسپیت فایر پی 47 فوکه ولف109 مسراشمیت109 147 بمب افکن B17 ب در 7 د سته پراوزی و هر دسته متکشل از 21 بمب افکن وبا چند آریش رزمی متفاوت راهی صنایع ساخت مسر اشمیت شدن به طوری که طول این گروه پروازی 18 کیلومتر بود . 15 دقیقه بعد از عبور از ساحل فرانسه دسته های پروازی با اولین رهگیرهای المانی روبرو شدن از دو گروه جنگنده های اسکورت بمب افکنها یعنی 87 هواپیمای پی47 تنها یک گروه به موقع خود را به محل ملاقات رسانده و تنها توانست بخشی از بمب افکنهای را اسکورت کند گروه دوم اسکورت هم 15 دقیقه دیرتر به موقعیت رسید هر چند هر دو گروه هم بعد از 15 دقیقه بدون درگیری با رهگیرهای آلمانی مجبور به مراجعت به پایگاه خود شدن . بی 17 ها به مدت 90 دقیقه زیر حملات رهگیرهای آلمانی قرار گرفتن این هواگردهای آلمانی هم به دلیل روبه اتمام بودن سوخت و مهمات مجبور به مراجعت به پایگاههای خود شدن در این 90 دقیقه 15 بمب افکن بی 17 یا سرنگون شده یا بشدت آسیب دیدن که 13 فروند آن مربوط به اخرین دسته پراوازی بوده در طول مسیر هم این گرووهای پرواز به طور دائم زیر آتش توپهای ضد هوایی بوده از 131 بمب افکن باقی مانده 126 فروند موفق شدن 300 تن بمب را راس ساعت تقریبا 12 به وقت آلمان بروی صنایع مسیر اشمیت رها کنند این گروه پروازی بر خلاف انتظار المان ها به سمت چپ یعنی کوههای الپ تغییر مسیر داده و از آنجا از روی مدیترانه عبور کرده خود و در پایگاههای خود در شمال آفریقا فرود آمدن در طول مسیر دو بمب افکن آسیب دیده در سوئیس ویکی در ایتالیا فرود اضطراری داشته 5 بمب افکن هم به دلیل صدمات زیاد و اتمام سوخت در دریایی مدیترانه سقوط کردن . در مجموع 24 بمب افکن بی 17 سرنگون شده و از 60 فروند دیگر هم بشدت آسیب دیدن به طوری که بعد از فرود دیگر قابل تعمیر نبوده ویا تعمیر آنها به صرفه نبود اما گروه پروازی دوم با 230 بمب افکن در 12 دسته پروازی با چند فرمیشن مختلف به سمت صنایع یاتافان سازی راهی شدن طول این گروه پروازی تقریبا 23 کیلومتر بود به دلیل تاخیر در انجام پرواز این گروه 96 جنگنده اسپیت فایر به عنوان اسکورت موفق شدن خود را در انتروپ بلژیک به این بمب افکن ها اضافه کنند با عبور از ساحل هلند حملات رهگیرهای المانی شروع شد هرچند هواگردهای اسکورت موفق شدن 8 هواپیمایی آلمانی را سرنگون کنند اما بدلیل اتمام سوخت مجبور به مراجعت به پایگاه شدن گروه دوم جنگنده های اسکورت شامل 88 هواپیمایی P47 باز هم دیر به بمب افکن ها رسیده وسریعا هم بعد از چند درگیری هوایی مختصر به دلیل کمبود سوخت مجبور به مراجعت به پایگاهای خود شدن با ورود به خاک اصلی آلمان 300 جنگنده المانی به شدت به این گروه پروازی حمله کرده به طوری که 57 بمب افکن تنها از دسته های پروازی جلو یا سرنگون شده یا بشدت آسیب دیدن به طوری که فرماندهی نیروی هوایی انگلیس احتمال داد این دسته ها قبل از رسیدن به هدف به طور 100 درصد نابود خواهند شد اما از آنطرف هم در 15 کیلومتری هدف رهگیرهای آلمانی به دلیل مشکل سوخت مجبور به مراجعت به پایگاه شدن در 7 کیلومتری هدف توپ های ضد هوایی شروع به شلیک کرده به دلیل حملات رهگیر های آلمانی بین دسته های پروازی بی نظمی ایجاد شده به طوری که تنها 40 بمب افکن دقیقا روی هدف قرار داشتن ما بقی بمب افکنها هم به دلیل دود ایجاد شده ناشی از حملات دسته های پروازی جلویی هدف را گم کرده . در مجموع 183 بمب افکن 423 تن از جمله 160 تن بمب اتش زا را در ساعت 15 روی صنایع یاتاقان سازی آلمان در شواینفورت رها کردن سه بمب افکن بر اثر اتش توپهای ضد هوایی بر فراز شواینفورت سرنگون شدن گروه پروازی به سمت بلژیک تغییر مسیر داده نیم ساعت بعد رهگیرهای آلمانی دوباره حملات خود را شروع کردن آما این بار جنگنهده ای اسکورت متفقین حضور داشته و مانع از حملات زهر دار لوفت وافه شدن به طور کلی 36 بمب افکن در این حمله سرنگون شد همچنین نزدیک 40 بمب افکن هم بشدت آسیب دیدن بطوری که یا قابل تعمیر نبود ویا بازسازی آنها صرفه اقتصادی نداشت حملات متفقین آسیب های گسترده ایی را به صنایع ساخت مسر اشمیت وارد کرد هر چند آسیب ها به صنایع بلرینگ سازی به مراتب کمتر بودآلبرت اشپر وزیر تسلیحات رایش سوم گزارش داد نزدیک 30 درصد توان تولید جنگنده های مسر اشمیت و یاتاقان سازی را آلمان از دست داده است هرچند به سرعت این کمبود با مازاد تولید در ماههای قبل رفع و بازسازی صنایع آغاز شد در مجموع متفقین 60 بمب افکن را در صحنه نبرد از دست داده نزدیک 100 بمب افکن ها غیر قابل تعمیر شدن 5 هواگرد اسکورت هم توسط رهگیرهای المانی سرنگون شدن 7 کشته 21 زخمی و 557 مفقود هم در روز حمله تلفات خدمه پروازی بود نصف این تعداد به اسارت آلمانها در امدندر بعد هوایی هم از 400 هواگرد آلمانی که وظیفه رهگیری را بر عهده داشتن 25 فروند سرنگون شده 230 غیر نظامی هم بر اثر حملات هوایی کشته شدن با وجود شکست حمله به اشیانه عقابها (صنایع ساخت مسراشمیت) این حجم سنگین از حملات هوایی در یک روز فرماندهی لوفت وافه در شوک فرو برد چون در درشب همین روز هم نیروهایی هوایی انگلستان در یک عملیات کاملا مجزا به نزدیکی سواحل پروس شرقی در دریای بالتیک و مراکز ساخت وتحقیقات موشکهای المانی حمله و خسارتهای به این مرکز وارد کرد لوفت واف اصلا انتظار این حجم از حملات را در یک روز نداشت . دشمن بشدت قدرتمند شده است و روزهای سیاه نزدیک است . این شوک به حدی بود که رئیس ستاد لوفت وافه در روز بعد خودکشی کرد ارتشبد هانس یشونک رئیس ستاد فرماندهی لوفت وافه چهارشنبه سیاه ( در این حمله از تاکتیک شاتل استفاده نشد) دو ماه بعد متفقین با با 350 بمب افکن بی 17 و بی 24 دوباره حملاتی بر علیه صنایع بلبرینگسازی شوایفورت ترتیب دادن در این حمله شکست سخت تری را متفقین متحمل شدن بطوری که در ازای از کار انداختن فعالیت بخشی از این صنایع آنهم تنها برای 6 هفته 77 بمب افکن خود را در آسمان ا از دست دادن 121 بمب افکن دیگر هم بشدت آسیب دیدن که برخی ا ز آنها قابل تعمیر نبودن 4 جنگنده اسکورت را هم از دست دادن تلفات لوفت وافه 35 رهگیر گزارش شد شدت خسارتهای وارد شده به آمریکایی ها به قدری زیاد بود که این روز را چهارشنبه سیاه نامگذاری کردن این دو حمله باعث شد آلمانها صنایع حیاتی بلبرینگ سازی را مانند دیگر صنایع خود را متفرق و بخش دیگری از آن را به زیر زمین منتقل کنند شدت خسارت بر متفقین در حملات به حدی بود که کلیه عملیات ها روزانه در عمق خاک المان که بدون حضور هواگردهای اسکورت انجام میشد به مدت چند ماه متوقف شد پایان قسمت اول

تصاویر بیشتر از ماکت طرح شرکت اسرائیلی رافائل برای نصب سامانه دفاع فعال تروفی بر روی تانک های تی-90 هندی با وجود گذشت حدود 3 سال از ارائه این پیشنهاد و نبود خبری از طرف هند، به نظر میرسد این طرح به سرانجام نخواهد رسید

بسم ا... یک مقداری سوخو-30 اس ام ببینیم https://www.aparat.com/v/MR6uW/جنگنده_چندماموریته_(_مولتی_رول_)_سوخو-30_اس_ام

از باب نام گذاری این تصویرسازی خالی از لطف نیست زوبین ایرانی در مقابل فلاخن رژیم حرامی صهیونیستی

دوستان توقعشون روی رادار و جنگ الکترونیک جنگنده های قابل خرید خیلی زیاد هست رادار و سیستم های الکترونیک اگه طراحی و تحت کنترل خودت نباشه، روز مبادا گیرت میندازه هیچ کشوری هم دانش اولش رو با ما نمیده شاید تجهیزات رو شده رو بدن ولی برگ های برنده رو هرگز نمیدن برای این منظور در خصوص رادار و ایونیک و موشک های هوایی باید و باید روی پای خودمون بایستیم و خودمون طراحی کنیم و بسازیم در برون سپاری های نیروی هوایی تنها و تنها روی تجهیزات مکانیکی مثل موتور و بدنه میشه حساب باز کرد به عنوان نمونه اگر همین فردا 100 فروند جی 10 یا سوخو 35 بیاد تو کشور، ایا این نیروها در یک نبرد الکترونیک میتونن با جنگنده های امریکایی برابری کنن ؟؟ مطمئنا خیر شاید بتونن در مقابل چهارتا جنگنده عربی عملکردی نشون بدن ولی مقابل جنگنده های امریکایی با توانایی های الکترونیکشون نمی تونن موثر بشن حداقل تجربه جنگ ایران و عراق رو داریم راهکار هم اینه که خودمون در زمینه شاه کلید هوایی، یعنی بخش الکترونیک و رادارش حرف تازه ای رو کنیم و صاحب سبک بشیم این صحبت رویا و خیال نیست امروز در زمینه جنگ الکترونیک زمین پایه حرف برای گفتن داریم و در زمین رادار سازنده شدیم و در زمینه موشک پدافندی هم به پیشتازان نزدیک شدیم سابقه ارتقا های خوبی هم داریم پس صاحب سبک شدن در زمینه الکترونیک و رادار هوایی گامی مهم برای برتری هوایی هست

فارغ از اینکه تو این چند دهه ارزوی نوسازی ناوگان رزم هوایی رو داشتیم شایعاتی خوشایند ولی غیر واقعی زیاد بود از خرید میراژ تا میگ 35 و فانتوم های یخ زده این بار هم که خبر خرید میاد به تجربه زیاد نمیتونیم خودمون رو دلخوش کنیم و فقط سعی میکنیم امیدوار باشیم و از ذوق دوستان لذت ببریم با فرض صدق قول روس ها در معامله گفته شده خرید سوخو 30 از روسیه یا جی 10 از چین این سوال را مطرح میکند که با جنگنده های فعلی چه باید کرد؟ اف 14 اف 4 اف 5 سوخو 22 میگ 29 سوخو 24 میراژها چرا که بحث اموزش ، هزینه نگهداری و موارد مشابه مطرح است. در نگاه کلی ایران نیاز به 300 الی 500 فروند جنگنده نیاز هست که بعید است محقق شود در صورت چنین اتفاقی می توان به کنار گذاشتن جنگنده های دیگر فکر کرد در غیر اینصورت جنگنده های فعلی تنها به نقاطی با سطح ماموریت پایین تر ارجاع می شوند اوج تهدیدهای ما در مرز ترکیه و سواحل خیلج فارس خودنمایی می کند و مناطق حساس ما هم شامل پایگاه های تهران و اصفهان هست در شرق کشور از چابهار تا بیرجند که سطح تهدید ها کمتر هست ولی حضور لازم و ضروری است از لحاظ دسته بندی جنگنده ها بر حسب هزینه نگهداری و اموزش دست اول : اف 14 دست دوم : اف 4، اف 5، میگ 29 دست سوم: سوخو 24 و سوخو 22 دست چهارم: میراژها نکته ای که بسیار مهم هست و دوستان به اون اذعان دارند یکنواختی جنگنده ها جهت کاهش هزینه اموزش و تعمیرات هست پس نکته اول بهتر هست که جنگنده ها تقریبا یک دست باشند و سوخو 30 و جی 10 گزینه های مطلوب تری هستند نکته دوم، تخصیص جنگنده های پیرتر به مناطق غیرحساس هست که سبب میشه ناوگان های اف 5 و اف 4 نیازهای ان مناطق را به طور کامل مرتفع کنند نکته سوم، هزینه اورهال جنگنده های تعداد محدود بالا و شاید غیر صرفه باشد در صورت تصمیم برای کنار گذاشتن جنگنده های دست پایین تر بهتر است با یک بروزرسانی به بخش اموزش سپرده شده یا به کشور دوست اهدا شود برای این منظور تجربه سپاه و ارتش در اورهال سوخو 22 بسیار مهم است اینکه جنگنده هایی مثل میراژ را با یک بروزرسانی مشابه سوخ 22 ها برای نیروهای متحد مقاومت اماده کنیم و در محل هایی مثل سوریه استفاده کنیم اینکار علاوه بر کمک به نیروهای متحد سبب افزایش دانش بر سیستم های کلیدی جنگنده و ساخت بسته های ارتقایی برای بقیه جنگنده ها خواهد شد به هر حال باید توجه داشت که ارتقا این جنگنده ها در 10 سال اینده از سمت سازنده انجام نخواهد شد و خود ما باید این کار را انجام بدهیم

جزئیاتی از سامانه ی مجید: سامانه مجید شامل برد 8000 متر و ارتفاع هدف تا 6000 متر و زمان آمادگی برای شلیک 3 ثانیه می باشد و موشک مورد استفاده در سامانه مجهز به جستجوگر اپتیکی و از نوع تصویرساز حرارتی است به واسطه این روش هدایت موشک سامانه مجید قابلیت "شلیک کن-فراموش کن" دارد. در فیلم منتشر شده از عملکرد سامانه هم شاهد برخورد مستقیم موشک به هدف هستیم ولی موشک سامانه مجید دارای مواد منفجره نیز میباشد. با توجه به تعداد محل‌های اتصال الکتریکی (کانکتور) قابل مشاهده روی پرتابگر، تعداد نهایی آن روی سامانه به 8 تیر می رسد. در مورد رادار سامانه هم اعلام شده رادار کاشف99 با سامانه‌های مجید و نواب توانایی لینک شدن دارد. این رادار توان کشف 300 هدف شامل ریزپرنده‌ها تا برد 12 کیلومتر و نیز توان کشف موشکهای کروز با سرعت تا 2 ماخ در برد 30 کیلومتر با سطح مقطع راداری 0.1 مترمربع را دارد.

نکته ای که در مورد موشکAD-08 مطرح؛ انعطاف پذیری بالا آن است. در بحث هوا به هوا این موشک حرفی برای گفتن دارد. پهپاد کرار از کاربران این موشک در نسخه رهیگر میتواند باشد‌.کرار در گذشته از موشک آذرخش استفاده میکرد. آذرخش یا همان سایدوایندر تحویلی به ایران در نسخه زمین پایه برد ۴ تا پنج کیلومتر دارد. در نسخه پرتابی از کرار این برد به ۱۰ کیلومتر میرسید. حالا با موشک AD-08 در حالت زمین پایه به برد ۸ کیلومتر رسیدیم. خب مشخص است که در نسخه هواپایه چقدر افزایش برد خواهیم داشت. همینطور کرار میتواند تعداد بیشتری موشک هوا به هوا حمل کند.

جا داره از اسم زیبایی هم که برای این سامانه گذاشتند یادی بکنیم: زوپین . ژوبین . نیزه ٔ کوچکی که سر آن دوشاخه بود و در جنگهای قدیم آن را بروی دشمن پرتاب می کردند و مخصوصا اهل تبرستان و دیلم از آن استفاده میکردند. زوبین ایرانی دوران کهن: زوبین ایرانی دوران جدید:

الان موشک مورد استفاده در زوبین کنجکاوی برانگیز هست. پرتاب گرم داره و خب قابلیت عمود پرتابی که طبیعتا موشکی از خانواده و نسل جدید باید باشه. جالبه به نظر رادار به منظور مشابهت (حالا به هر دلیلی) مانند رادار چشم عقاب که بر روی ناوها نصب خواهد شد در نسخه زمین پایه هم طراحی شده. تلفیقش با مجید هم میتونه در واقع نقش مجید در محافظت از این سامانه باشه با تجربه ای که جنگ های اخیر داشت برای مراقبت از سامانه های درگیر برد کوتاه که به شکل پسیو هم انجام میشه با یک سامانه چابک و با اطمینان بالا. پ ن: میشه امیدوار بود با همین طراحی و تجربه دستیابی به پدافند دریایی برد متوسط هم دور از دسترس نباشه. برای برد بلند هم که باور وجود داره تجربش و شناورها با ارتقا میتونند در اینده از سامانه های پدافندی قابل اطمینانی برخوردار بشند.

حدس ما در رابطه با اسم سامانه ناشناخته درست بود این سامانه نامش زوبین است که نسخه زمین پایه سامانه دریاپایه نواب است. در گذشته فرماندهان این مطلب را اشاره کرده بودند که سامانه مجید توانایی تلفیق با رادار زوبین را دارد. در حقیقت رادار زوبین مربوط به همین سامانه است و به نوعی مجید و زوبین توانایی شبکه شدن و فعالیت در کنار یکدیگر را خواهند داشت. اعلام نام این سامانه در اخرین توییت محمد شلتوکی؛ خبرنگار خبرگزاری فارس اعلام شده است. منبع

بسم ا... در این پوستر ، احتمالا یک اشتباهی رخ داده ، جناب بقایی ، خلبان اف-5 بودند ولی نکته جالبی هست برای اولین بار یک خلبان بمب افکن ، به فرماندهی نیروی هوایی انتخاب شده !!!

با سلام خیلی جالبه که از دوربین نقشه برداری توتال استیشن برای سازه ی اپتیک استفاده شده دمشون گرم .

آقا مجید از نمای روبرو

تصویری زیبا از شلیک شبانه سامانه مجید

افعی روسی برای شیطان هوایی ترکیب K-77 و سوخو-57 بعنوان تغییر دهنده جریان بازی نیروی هوایی روسیه پس از مدتها کش و قوس و شایعات نخستین جنگنده نسل جدید سوخو-57 را در دسامبر 2020 بصورت عملیاتی بخدمت گرفت و براساس برنامه ریزی های انجام شده ، انتظار می رود که تا سال 2027 نزدیک به 76 فروند از این جنگنده ها تحویل این نیرو گردد . در حال حاضر ، سوخو-57 یک جنگنده نسل پنجم بشمارمی آید ، به همین دلیل نیروی هوایی روسیه به شکل فزاینده ای از این پیکربندی جدید برای آزمون فناورهایی که می بایست جتهای نسل ششم بدان مسلح شود ، استفاده می کند . این آزمون ها که تاکنون در حوزه های نظیر مهمات مافوق صوت ، هوش مصنوعی ، تست قابلیتهای رزم بدون سرنشین و درنهایت پایش بدون سرنشین های رزمی صورت گرفته ، همچنان ادامه دارد ، در حالی که بطور همزمان ، پیشرانه جدید ساترن -30 نیز قرار است تا سال 2022 به جای پیشرانه های فعلی ، به این جنگنده اضافه شود که قابلیت های پروازی و پایایی رزمی آن را افزایش خواهد داد که این در مجموع توان رزم ارتش روسیه در حوزه هوایی را تا حدود زیادی بهبود خواهد داد . اما با وجود عملکرد چشمگیر ، پتانسیل رزمی هر جنگنده ای در نبردهای هوایی بستگی تام و تمامی به طیف متنوعی از موشکهای هوابه هوای قابل حمل دارد . به عنوان مثال ، جنگنده سبک جی اف-17 در حالی که قابلیت اجرای مانورهای رزمی چندان بالایی ندارد ، اما با مسلح شدن به طیف متنوعی از موشکهای دوربرد پیشرفته ای نظیر پی ال -12 چینی و در آینده نزدیک مهمات پی ال -15 و پی ال -10 توان رزم خود را تا حد بسیاز زیادی افزایش داده است و درصورتی که نیروی هوایی هند نتواند جتهای خود را به مهمات قابل مقایسه ای مسلح کند ، برتری فعلی فالکروم های هندی در برابر نسل جدید جنگنده های پاکستانی تا حدود بسیار زیادی کاهش خواهد یافت . این مساله در خصوص سایر کشورها نظیر عراق ، مصر و ونزوئلا نیزمصداق پیدا می کند ، بدین معنی که هرچند این ارتشها به جنگنده های اف-16 مسلح هستند ، اما قابلیت حمل موشکهای هوابه هوای منسوخ شده ، شبهات بسیار زیادی در حوزه توان رزم هوایی آنها ایجاد کرده است . بدین سبب برای جنگنده ای نظیر سوخو-57 ، وجود نسل جدیدی از موشکهای هوا ب هوا اهمیت پیدا می کند . در این میان ، جنگنده های روسی از جمله خانواده مشهور سوخو-35 هم اکنون به نمونه های بهینه سازی شده موشک آر-27 متکی هستند که با اتکاء بر سرجستجوگر نیمه فعال خود ، در زمره یکی از پیشرفته ترین موشکهای هوابه هوای عملیاتی جهان قرار می گیرند . اما این موشک در مقایسه با مهمات بسیار پیشرفته تر آر-77 و نمونه های غربی آن نظیر AIM-120 C/D ، چندان کارآمد به نظر نمی رسند . در این میان ، گرچه موشک آر-77 در میان هم نسلان خود ، قابلیت مرگ آوری بالایی را به نمایش می گذارد ، اما در مقایسه با نسخه های جدیدی از موشکهای غربی ( AIM-120D) و شرقی ( PL-15) بتدریج عرصه را وا می گذارند . بنابراین ، نیروی هوایی روسیه با معرفی نسخه K-77M که بطور ویژه برای سوخو-57 طراحی گردید ، نسل جدیدی از موشکهای هوابه هوا را به دنیای جنگ افزار معرفی نموده است . این موشک با برد نزدیک به 190 کیلومتر ، گرچه دوربرد ترین موشک روسی محسوب نمیشود ، اما بلحاظ پیچیدگی فناوری بکار رفته درآن ، در رده نخست قرار می گیرد . به اعتقاد برخی منابع ، کا-77 ام با مسلح شدن به یک رادار AESA نظیر PL-15 می تواند با مشکلات کمتری ، با اهداف پنهانکار درگیرشود . بدین ترتیب ، در حالی که موشکهای برد بلند تر به شکل خاص برای انهدام اهدافی با مانورپذیری پایین نظیر هواگردهای ای وکس ، تانکرهای سوخت رسان ، بمب افکن ها و درنهایت هواگردهای ترابری ساخته شده اند ، کا-77 ام به شکل معکوس برای انهدام اهداف کوچک و چابک در برد های بلند ، بهینه سازی شده است . در این ارتباط ، شاید استفاده از سامانه هدایت آنتن رادار AESA (APAA) نصب شده برروی بخش جلویی این موشک است که می تواند کارایی قفل جستجوگر موشک بر روی هدف را با هدف غلبه بر محدودیت میدان دید رادار جنگنده ، افزایش دهد . این سامانه به احتمال بسیار زیاد ، نقطه ضعف بزرگ جنگنده های روسی را برای مقابله با اهداف کوچک و یا پنهانکار افزایش خواهد داد . به گزارش رسانه های روسی ، آنتن آرایه فازی این موشک با مجهزشدن به یکسری سلول های مخروطی شکل ، بصورتی در خواهد آمد که هر سلول ،وظیفه دریافت بخشی از سیگنال ساطع شده از هدف را بر عهده داشته ،اما پس از پردازش دیجیتالی این سیگنال ها ، اطلاعات دریافتی بصورت یکپارچه درآمده و موشک را قادر می سازد تا با یک چرخش تند ، بسمت هدف روانه شود در حالی که متقابلاً امکان رهگیری توسط دشمن را به حداقل برساند . جذابیت این فناروی تا بدانجاست که علاوه برسوخو-57 ، جتهای قدیمی تری نظیر سوخو-35 ، سوخو-30 اس ام -2 و حتی سوخو-27 اس ام -3 را می توان به این موشک مسلح نمود . این مساله در نهایت بدان معناست که بتدریج روند رو به زوال روسیه در حوزه موشکهای هوابه هوا پس از جنگ سرد ، تمام شده و نیروی هوایی این کشور آماده مقابله با تهدیدات جدیدتری نظیر AIM-260 خواهد شد. علاوه براین ، تولید انبوه این موشک میتواند ضن کاهش قیمت نهایی آن ، بازارصادراتی مطلوبی در کشورهایی نظیرچین ، مصر و سایر کاربران جنگنده های روسی فراهم آورد که این مساله ، یک انقلاب فناورانه درمقایسه با عملکرد ضعیف موشکهای قدیمی آر-27 و یا حتی آر-77 خواهد بود . اما باید دید که این موشک تا چه حدی عملیاتی خواهد شد و آیا محدودیتهای بودجه ای مانع از تجهیز جتهای سوخو-30 به این موشک خواهد شد یا خیر ،اما در هرصورت ، عملیاتی شدن این موشک زنگ خطر جدیدی برای قدرت هوایی ناتو خواهد بود. پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بد نیست در این روزها که مرتب حرف از پدافند ارتفاع کم مطرح میشه . یادی کنیم از این شناور که گویا برای ارتش در حال طراحی و سامانه پدافند کوتاه بردی که در جلوی پد بالگرد این شناور وصل! ۹ دی و مجید گزینه های ایده الی هستند. با این تفاوت که مجید جای کمتری اشغال میکنه و در تعداد بیشتر میشه جا گذاری بشه! خب الکترواپتیک مجید در هر سامانه بکار رفته تنها نیست. در مورد مجید گفته شده که به ساماته سراج و ابر سدادو ... که اپتیک های قدرتمندی هستند متصل میشه. البته این وسط مشکل یا شاید مزیتی هم هست اونم اینکه توپ حائل و یا سراج و مجید هر کدوم از ژنراتور و موتور برق جدا استفاده میکنند! موارد ذکر شده در امار و ارقام هم احتمالا پردازش های نرم افزاری هستند

ارزان، کلاژ شده از امکانات موجود و کم قیمت، احتمالا در پاسخ به نیازی فوری.( موتور برق کناری جالب هست.) - اگر مشخصات برد و درگیری اعلام بشه یکی از سامانه های ارزان و خوب میتونه برای مقاومت پرتحرک باشه. البته جای ارتقای بسیار داره. چه روی همین حامل های تجاری و چه با قدرتمندتر شدن روی حامل های قدرتمندتر و البته به نظر کاملا امکان داره در یک حامل بزرگتر مثلا کانتینری پنهان هم بشه و در صورت نیاز مستقر بشه در مکانی. به نظر میرسه هیت تو کیل هست موشک؟ یا اشتباه میکنم؟

بسم ا... گفته شده هلمت های بالگرد ساخت ایران هستند

نمایشگاه هوایی ژوهای چین برگزار شد بین تجهیزات به نمایش در آمده غرفه Aero Engine Corporation of China (AECC) بسیار جالب بود بازدید مجازی از محصولات AECC متور توربو فن WS10 موتور توربوفن AEF50E موتور توربو پراپ AEP500 موتور توربوشفت WZ-16 مورد استفاده بالگرد Z15 موتور توربو شفت YULONG موتور توربو پراپ AEP60 موتور توربو پراپ AEP80 البته چینی ها یک سیستم عمود پرتاپ دریا پایه برای صادرات نشان دادند سیستم HT-1E قابلیت پرتاب موشک های CM-103,HHQ-9E ,CM-802B ,FM-3000N را دارد منابع: نمایشگاه ژو ها 2021 AECC HT-1E Ship-borne Universal Vertical Launching System

چند روز پیش (30 نوامبر) ، رجب طیب اردوغان و خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه از طرح اولیه ساختمان وزارت دفاع، ستادکل نیروهای مسلح و فرماندهی نیروهای سه گانه زمینی، دریایی و هوایی رونمایی نمودند. بنا بر اعلام آنها این طرح که شباهت زیادی به ساختمان پنتاگون دارد قرار است تا سال 2023 به بهره برداری برسد. موضوع جالب علاوه بر این شبیه سازی با قدرت نظامی اول جهان ، بیان جملاتی از سوی اردوغان از قبیل "هرکس در منطقه می‌خواهد سنگی جابه‌جا کند باید اول از ترکیه اجازه بگیرد" بود. آیا این حرفهای از یک ذهن خودشیفته تشنه قدرت تراوش می شود؟ یا پشت این رجز خوانی ها نقشه حساب شده ای کشیده شده است؟ شاید هم رهبر نوعثمانی ها آگاه یا ناآگاه ابزار دست قدرتهای بزرگتر جهان باشد؟ اما سوال مهم تر ، آیا دستگاه سیاست خارجی حاکم بر کشور، اقدامات ترکیه را رصد و برایش اقدام موثری طراحی خواهد کرد؟ دل وقلوه دادن ها با طالبان و مانورهای مشترک از جمله با پاکستان و آذربایجان زنگ خطرهایی است که برای یک هوش متوسط هم سوال برانگیز خواهد بود. منطقاً مسئولین دیپلماسی کشوری مثل ایران این تحولات سریع و روز به روز را مدنظر خواهد گرفت گرچه با نگاه به تجربه چهار دهه سیاست خارجی ، شنونده این اخبار حق دارد از آینده نگران باشد.

یک تاجر معروف اسرائیلی متهم به جاسوسی برای ایران شد سرویس امنیتی داخلی اسرائیل (شین بت) اعلام کرد یک میلیونر عرب اسرائیلی را که با موشه یعلون وزیر دفاع سابق این رژیم مرتبط بوده است به جرم انتقال اطلاعات به سرویس اطلاعات ایران از طریق تماس در لبنان بازداشت کرد. یعقوب ابو القیان، سیاستمدار سابق و از تاجران ثروتمند و سرمایه گذار بزرگ ساخت و ساز در منطقه نقب در سرزمین‌های اشغالی است و مدتی قبل کاندیدای پارلمان رژیم صهیونیستی شده بود. شین بت مدعی شده وی مظنون به برقراری ارتباط با یک مرد لبنانی-عراقی و از طریق وی ارتباط با شخصیت های اطلاعاتی ایران است که اطلاعات را به آنها منتقل کرده است. اخبار کانال 12 اسرائیل گزارش داد که وی برخی اطلاعات از جمله جزئیات مربوط به تردد بنی گانتز ، وزیر جنگ اسرائیل را به ایران ارائه کرده است. به نقل از شین بت، به غیر از اطلاعات جاسوسی بین طرفین، تماس ها همچنین بر فرصت های بالقوه تجاری در کشورهای مختلف عربی منطقه متمرکز بوده و به عنوان بخشی از این تماس‌ها، ابو القیان به روزرسانی هایی را در مورد آنچه در اسرائیل می گذرد به ایران ارائه کرد

بصورت مختصر و ساده معادلات حاكم بر مكانيك جريان سيالات معروف به معادلات ناويراستوكس ( مؤمنتوم جريان) پيچيده ترين و غيرخطي ترين معادله اي است كه تا كنون بشر كشف كرده است اين معادلات روي جريان در سطح دماغه موشك و بدنه موشك مطرح ميشن و به جريان لإيه مرزي مشهور هستن كه روي سطح موشك ايجاد شده و از اهميت فوق العاده اي در محاسبات نيروي درگ و ... برخوردار است امروزه نيز با وجود پيشرفت علم هنوز حل تئوريك پيدا نكرديم و كامپيوترهاي پيشرفته باز بصورت حل عددي مسائل را با زمان زياد محاسبه مي كنند اما در اون زمان فقط ماشين حساب مكانيكي وجود داشت آلمان ها معادلات رو با روش هاي مبتكرانه ساده كردن و مفهوم معادلات رو استخراج كردن و با استفاده از حداقل ١٠٠ منشئ كه پشت ماشين حساب مي نشست معادلات ساده شده رو حل كردن با روش تكرار هر منشئ ١٠ ساعت كار ميكرد و هر دقيقه يك محاسبه انجام ميداد و در نهايت مسأله رو حل ميكردن و جواب ميگرفتن و بعد روي همين جواب ها موشك رو سأختن و شليك كردن و به هدف خورد

سلام این نکته ای را که فرمودید بیشتر باز می کنید ، تا آنجایی که من مطالعه کردم ، تنها به اشارات سطحی در مورد حدس و گمان آلمانها در محاسبات آن هم در مورد موشک V-2 برخوردم بر خلاف V-2 ، موشک V-1 طراحی فوق العاده ساده ای داشت . ********************* چند تصویر از جایرو موشک V-1 تصویر یه جایرو لیزری امروزی : این هم یه ماشین حساب آلمانی که در موزه شهر پنه مون نگهداری می شه :